အပ်ိဳၾကီးးးးးး

>



ေပၚတီကိုေအာက္မွာကားရပ္ၿပီး အိမ္ထဲ၀င္၀င္ခ်င္း သူ ့ေျခသံၾကားတာနဲ ့
အခ်စ္ေတာ္ေလး ကီကီက ထံုးစံအတိုင္း အေျပးလာၾကိဳသည္... ေမြးစုတ္ဖြားေလးေတြကို
သပ္ေပးရင္း ထံုးစံမပ်က္ လက္ထဲက၀ယ္လာတဲ့ ငါးဖယ္ေၾကာ္ေတြ ခ်ေကၽြးေနစဥ္ အခန္းထဲမွ
တူမေခ်ာ မီးလံုး၏ အသံစာစာကို ၾကားလိုက္ရသည္။

"တီသု ျပန္လာၿပီလား... ေန ့လည္က အန္တီနႏၵာ လာသြားတယ္... တီသု မရွိလို ့
ဖိတ္စာေပးသြားတာနဲ ့ ဧည့္ခန္းထဲက စားပြဲေပၚမွာ သမီးတင္ထားတယ္ေနာ္..."

အမယ္... ဖိတ္စာ ဆိုပါလား... ဒင္းက ဖိတ္စာေတာင္ ေ၀ေနၿပီကိုး။
အင္းေလ...ဒင္းေျပာတဲ့ရက္ဆို ေနာက္ႏွစ္ပတ္ေလာက္ပဲ လိုေတာ့တာပဲ...
လူကိုယ္တိုင္ေတာင္
လာမဖိတ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဒင္းက မ်က္ႏွာပူတယ္ေပါ့ေလ။
ငါဘယ္အခ်ိန္အိမ္ၿပန္ေရာက္တတ္လဲသိရဲ
့သားနဲ ့ ေန ့လည္ဘက္လာေပးတယ္ဆိုေတာ့ ဒါ ငါ့ကိုတမင္သက္သက္ေရွာင္တယ္ ဆိုတာ
အသိသာၾကီးပါ မိနႏၵာရယ္...။ ႏွဳတ္ခမ္းကိုမဲ့ရင္း စားပြဲေပၚက ဖိတ္စာ၀ါ၀ါေလးကို
လက္လွမ္းလိုက္ကာ ပါးစပ္မွလဲ 'အလကားမိန္းမ... သစၥာေဖာက္မ...' ဟု
ဘယ္ႏွၾကိမ္ေၿမာက္မွန္းမသိ ပြစိပြစိရြတ္လိုက္သည္... ဖိတ္စာက
သံုးေစာင္ေတာင္ပါလား... ဒါက ေဖေဖနဲ ့ေမေမ... ဒါက မမတို ့စံုတြဲ... ၿပီးေတာ့
ဒါက... ဘာ... ၾကည့္စမ္း ၾကည့္စမ္း... ေစာ္ကားလိုက္တာ... လူကိုမ်ား...
စာအိတ္ေပၚမွာ မွင္အနက္ေရာင္နဲ ့ေရးထားတာ 'ေဒၚသုသုေသြး' ဆိုပါလား... ေဒါသတၾကီးနဲ
့ စာအိတ္ထဲက ဖိတ္စာကို အေလာတၾကီးဖြင့္ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ 'ေမာင္ပိုင္ထြန္း ႏွင့္
မနႏၵာေမ တို ့၏ မဂၤလာဦးဆြမ္းေကၽြး ဖိတ္ၾကားလႊာ' တဲ့... အမေလး...
အျမင္ကတ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ... မုန္းဖို ့ေကာင္းလိုက္တာ။
အေမေတြ၀မ္းကကၽြတ္ကတည္းကကၾကီးေရက စဆိုတဲ့အရြယ္ကေန တကၠသိုလ္က အၿမီးလွလွ ဘြဲ
့ေလးေတြယူတဲ့အရြယ္အထိလည္ပင္းဖက္ၾကီးလာတဲ့သူအခ်င္းခ်င္း ငါ့က်ေတာ့
'ေဒၚသုသုေသြး' လို့တပ္ၿပီး
သူ ့က်ေတာ့ 'မနႏၵာေမ' ဆိုပါလား... ၿပီးေတာ့ သူယူမဲ့ အသက္ေလးဆယ္နားကပ္ေနတဲ့
လူၾကီးက် 'ေမာင္ပိုင္ထြန္း' တဲ့။

မ်က္စိဆံပင္ေမြးစူးလိုက္တာ။ ဒီလိုမ်ဳိး ငါ့ကို 'ေဒၚ'
တတ္ေခၚရမယ့္အရြယ္ေရာက္ေနၿပီမွန္းသိရင္လဲ
ငါနဲ ့ရြယ္တူ အဲဒီအသက္ေရာက္ေနတဲ့ နင္လည္း
လင္မယူဘဲေနပါေတာ့လားဟဲ့။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး စိတ္ရွိလက္ရွိရန္ေတြ႔ခ်င္လိုက္တာေနာ္။




ေျပာသာေျပာရ... စၾကားၾကားခ်င္းတုန္းကဆို ရန္ေတြ ့ႏိုင္ဖို ့ေနေနသာသာ
ကိုယ့္နားကိုယ္မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ ့ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို shock
ရသြားခဲ့တာ။ ကိုယ့္ကိုမ်ား ေနာက္သလား ထင္လိုက္မိေသးေပမယ့္ ကိုယ့္ေရွ
့တည့္တည့္မွာ သူငယ္ခ်င္းအရင္း ေခါက္ေခါက္ၾကီးတစ္ေယာက္လံုးရဲ ့ တစ္သက္နဲ
့တစ္ကိုယ္ တစ္ခါမွ မျမင္ခဲ့ဖူးတဲ့
ရွက္သလိုေၾကာက္သလို မ်က္ႏွာနီျမန္းျမန္းၾကီးက အေျခအေနေတြအားလံုးကိုေဖာ္ျပေနတာပဲေလ။
ဒီအသက္အရြယ္ထိ မိဘေတြကိုေရာ ခ်ဥ္းကပ္လာသူေတြကိုပါ
ေခါင္းခ်ည္းတြင္တြင္ ခါလာတဲ့သူက
ဒီတစ္ခါေတာ့မိဘေတြကိုမ်ားမျငင္းဆန္ႏိုင္ေတာ့လို႔ ့မ်ားလားဆိုၿပီး
ေမးၾကည့္ေတာ့ဒင္းက လူကိုေတာင္ ရဲရဲမၾကည့္ႏိုင္ဘဲ "ငါ့ဆႏၵအရပဲ
လက္ခံလိုက္တာပါ မိသုရယ္"တဲ့။
ခါတိုင္းမ်ား စကားေျပာစရာရွိ ကိုယ့္လိုပဲ
ေဟာေဟာဒိုင္းဒိုင္းပြင့္ပြင့္လင္းလင္း (တူမေတြအေခၚအရ 'အာၿဗဲလွ်ာၿဗဲ')
ေျပာတတ္တဲ့သူက
ခုမ်ားေတာ့ မပြင့္တပြင့္ ေအာက္ကလိအာသံနဲ ့
ျဖစ္ေနလိုက္တာ။ေယာက်ာ္းေတြကိုအထင္မၾကီးလို
့ ေယာက်ာ္းလံုး၀မယူဘူး၊ တသက္လံုး အပ်ဳိၾကီးအျဖစ္နဲ ့ပဲ ေနသြားၾကမယ္လို ့
ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့သူက ခုေတာ့လဲ၀တၳဳေတြထဲကလို အခ်စ္ေၾကာင့္
အရာအားလံုးေျပာင္းလဲသြားၿပီေပါ့။ ေနႏွင့္ဦး... ဒင္းကေတာင္ ဖိတ္ႏိုင္ေသးတာ...
ငါကေရာ ဘာလို႔
့မသြားႏိုင္ရမွာလဲ။ အလွဆံုး၀တ္ၿပီးကို မဂၤလာပြဲကို ေၾကာ့ေၾကာ့ေလးတက္လိုက္ဦးမယ္။


"တီသု... အန္တီနႏၵာက သမီးကိုလဲ လိုက္ခဲ့လို ့ေသခ်ာမွာသြားတယ္... အဲဒါ
အက်ၤီလိုက္၀ယ္ေပးဦး..."

အဲ... ဟုတ္သားပဲ... မီးလံုးေျပာမွ သတိရတယ္... မဂၤလာေဆာင္ကို
ဘယ္သူနဲ့သြားရမွာတုန္း... ေဖေဖနဲ ့ေမေမကလဲ ေမၿမိဳ ့မွာ... မမတ႔ို ့ကလည္း
သူတို့မအားတိုင္း မီးလံုးကိုပဲ သူတို႔ ကိုယ္စားဆိုၿပီး
ထည့္ေပးလိုက္မွာ...မီးလံုးကို
ေခၚသြားလို ့ေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး... အရင္တစ္ခါ အလွဴတုန္းကလို အပ်ဳိၾကီးတို ့
ပြဲတက္ေဖာ္မရွိလို ့ တူမကို အားကိုးေနရတယ္လို ့
အေျပာခံေနရဦးမယ္။ ခါတိုင္း ပြဲေတြလမ္းေတြဆို ကိုယ္ရယ္၊ နႏၵာရယ္၊
ဆုမြန္ရယ္အပ်ဳိၾကီးသံုးေယာက္တူတူသြားေနက်ဟာ...
ခု အဂၤလန္မွာ မာစတာတက္ေနတဲ့
ဆုမြန္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ျပန္အလာကိုေတာင္ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ဟိုမိန္းမက
သစၥာေဖာက္ေတာ့ ကိုယ့္မွာတစ္ေယာက္ထဲငိုင္တိုင္တိုင္နဲ
့...တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ့ခ်ိန္းသြားရင္ရေပမယ့္ သူတို ့က
စံုတြဲတက္ၾကမွာနဲ ့ကိုယ္ကေဘးမွာ
တေယာက္ထဲ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနရမွာ...။ အို... ဘာျဖစ္လဲေအ... ဘယ္သူ
့ဂရုစိုက္ေနရမွာမွတ္လို ့... သတၱိရွိလို ့အပ်ဳိၾကီးလုပ္ေနတာ...
တကိုယ္တည္းပဲၾကဲတာေပါ့။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ တူမေခ်ာကို မလိုက္ခဲ့ဖို ့
ေခ်ာ့ေျပာရဦးမယ္။

"သမီးကလဲ... လူၾကီးပြဲၾကီးကို... သမီးပ်င္းေနမွာေပါ့... တီသုေတာင္ မတတ္သာလို
့သြားရမွာ... ေနခဲ့လိုက္ေနာ္... လိမၼာတယ္... ေနာက္ေန႔ ့က် တီသုနဲ
့ ေျခသည္းသြားျပင္မယ္ေနာ္... အျပန္က်ရင္ ေၾကးအိုးလည္း ၀င္စားမယ္ေနာ္...
ဟုတ္ၿပီလား..."

တူမေခ်ာက ဒီေလာက္နဲ ့ ေက်နပ္သြားလို ့ ေတာ္ပါေသးရဲ ့။ အင္း...
မဂၤလာေဆာင္အတြက္ဆို အ၀တ္အစား၊ အိတ္၊ ဖိနပ္၊ မိတ္ကပ္အတြက္
ပိုက္ဆံကေတာ့ေတာ္ေတာ္ေလး ထြက္ဦးေတာ့မယ္။ အာ... ဘာျဖစ္လဲ...
ၾကိဳက္သေလာက္ကုန္စမ္း...မိနႏၵာ
မဂၤလာေဆာင္မွာ အလွၾကီးလွေနေစဖို ့က အေရးၾကီးတယ္။ စိတ္ခ်...
ေက်ာင္းတုန္းက လူတိုင္း လည္ျပန္ေငးရတဲ့ 'သုသုေသြး'
ဒီမဂၤလာေဆာင္မွာလဲအပ်ဳိၾကီးမမအေနနဲ ့အလွဆံုးျဖစ္ေစ ရမယ္။

...................................................................

shopping mall တစ္ထပ္ၿပီး တစ္ထပ္သာ ကုန္သြားတယ္... ခုခ်ိန္ထိ
စိတ္ထဲသေဘာက်တဲ့ဖိနပ္ေရာ အိတ္ေရာတစ္ခုမွ မျမင္မေသးပါလား။ ဒါေတာင္ မနက္
၉နာရီကတည္းက
ထြက္လာလိုက္္တာ ခု shopping mall ပါနဲ ့ဆို ေလးခုေျမာက္ရွိၿပီ။
ညေန၃နာရီထိုးခါနီးမို
့လို ့ တကိုယ္လံုးလဲ ႏုံးခ်ိေနၿပီ။ မဂၤလာေဆာင္ မဂၤလာေဆာင္... ေတာ္ေတာ္ေလးကို
ကရိကထမ်ားပါလားေနာ္။ မဟုတ္ေသးပါဘူးေလ...ခါတိုင္း မဂၤလာေဆာင္ေတြအတြက္ဆို
ဒီေလာက္မဟုတ္ပါဘူး... ခုဟာက လံုး၀ေနာက္ေကာက္က်လို ့မျဖစ္တဲ့ ဒင္းရဲ
့မဂၤလာေဆာင္မို ့လို ့ေပါ့။ ဟြန့္... မဂၤလာေဆာင္မယ့္ ဒင္းကိုယ္တိုင္ေတာ့
ဘယ္လိုေနမလဲမသိ... ကိုယ္ကေတာ့ ေခါင္းေနာက္ေအာင္ ျပင္ရ ဆင္ရ ေစ်း၀ယ္ထြက္ရနဲ
့...။

မိတ္ကပ္ျပင္ဖို ့ကိစၥ စံုစမ္းေနတာနဲ ့တင္ အရင္တပတ္လံုးလဲ အခ်ိန္ကိုကုန္ေရာ...
ခါတိုင္းပြဲလမ္းေတြဆို ကိုယ္တိုင္ျပင္မိတ္ကပ္ေလာက္နဲ ့ၿပီးေပမယ့္
နႏၵာ့ပြဲမွာေတာ့ ေတာ္ရိေလ်ာ္ရိ မိတ္ကပ္ေလာက္နဲ ့ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲေနာ္။
အသိေတြဆီလိုက္စံုစမ္းၾကည့္၊ မိတ္ကပ္ဆရာေတြ ပင္တိုင္ျပင္ေပးတဲ့ ေမာ္ဒယ္ေတြရဲ
့ဓာတ္ပံုေတြကိုယွဥ္ၾကည့္နဲ ့...
မေရြးတတ္ေတာ့တဲ့အဆံုး ရံုးက ညီမတေယာက္ အၾကံေပးလို ့
အစမ္းသြားျပင္ၾကည့္ခါမွငါးပါးကိုေမွာက္ေရာ... နာမည္ၾကီး မိတ္ကပ္ဆရာနဲ
့ျပင္တာကိုပဲ
ကိုယ့္အလွည့္က်မွပဲ ကံဆိုးၿပီး ျပင္တဲ့ပစၥည္းေတြမသန္ ့လို ့လား၊ မျပင္ခင္ေန့က
မ်က္ႏွာေပါင္းတင္ထားလို ့ပဲ အသားအရည္က over-sensitive ျဖစ္ေနလို
့လားေတာ့ မသိ... အစမ္းျပင္ၾကည့္တဲ့ညမွာပဲ တစ္ခါမွ၀က္ၿခံမေပါက္တတ္တဲ့မ်က္ႏွာက
အဖုေသးေသးေလးေတြ ထြက္လာလိုက္တာ... beauty saloon ဆီ ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္သြားၿပီး
မ်က္ႏွာေရာ တကိုယ္လံုးပါထပ္ၿပီးေပါင္းတင္လိုက္ရေသးတယ္။

မိတ္ကပ္ကိစၥ အဆင္ေျပေတာ့လည္း ၀တ္မယ့္အ၀တ္အစားအတြက္ weekend
တစ္ခုလံုးေခါင္းရွဳပ္ရျပန္ေသး...။ ၀တ္မဲ့၀တ္စံုပံုစံကို
ဒီဇိုင္နာလုပ္ေနတဲ့၀မ္းကြဲအစ္မနဲ ့ ေခါင္းခ်င္းရိုက္စဥ္းစားရတာ သူ
့အိမ္မွာညသန္းေခါင္သာေရာက္ေရာ...
အၾကိဳက္ကမေတြ ့နဲ ့... ကိုယ္ကလည္း ဂ်ီး (ေခ်း) နည္းနည္းမ်ားတတ္ေတာ့ (သူမ်ားေတြ
အမနာပေျပာၾကတာေတာ့ 'ဇီဇာေၾကာင္တယ္' ဆိုလား)ေနာက္ဆံုးမွပဲ စိတ္ရွည္လြန္းတဲ့
အစ္မ၀မ္းကြဲေက်းဇူးနဲ ့ ခဲရာခဲဆစ္ စိတ္ၾကိဳက္ပံုတစ္ပံုထြက္ေတာ့တယ္။ ဒါေတာင္
ခုခ်ိန္ထိ ဘာအေရာင္ခ်ဳပ္ရမယ္ဆိုတာ ဆံုးျဖတ္လို ့မရေသးဘူး။
ကိုယ့္အၾကိဳက္ဆံုးအျပာေရာင္၀တ္ခ်င္ေပမယ့္
'ငါ မဂၤလာေဆာင္ရင္ အျပာေရာင္ထိုင္မသိမ္း ၀တ္မွာ' လို ့ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားထဲ
ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ဖူးေတာ့ အျပာေရာင္၀တ္သြားရင္ အေၾကာင္းသိေတြက အပ်ဳိၾကီးတေယာက္
ကိုယ္တိုင္မေဆာင္ႏိုင္လို ့ သူမ်ားပြဲမွာ ကိုယ္၀တ္ခ်င္တာေလးေတြ ၀တ္ရရွာတယ္လို ့
ေျပာၾကဦးမယ္။ ပန္းေရာင္တို ့
အနီေရာင္တို ့က်လဲ ကိုယ္က ဘယ္လိုမွမၾကိဳက္ျပန္နဲ ့... ေတာ္ပါၿပီ...ဘာျဖစ္လဲ...
ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့အေရာင္ ကိုယ္၀တ္တာပဲ... လာေျပာလို႔ကေတာ့ ကိုယ့္မလဲ စကားမတတ္တဲ့
ငအူငအမ'မွ မဟုတ္တာ။ ဒီကအျပန္ အျပာေရာင္ပိုးခ်ိတ္ေလးသြား၀ယ္ေတာ့မယ္။
ေၾသာ္...အေရးထဲမွ လမ္းမေလွ်ာက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ေညာင္းပါတယ္ဆို ဖုန္းက လာျပန္ၿပီ။

"မမ လား... သမီး ၀တ္ရည္ပါ... မမ ဆိုင္ခြဲအသစ္အတြက္ ေနရာၾကည့္ဖို ့ ပြဲစား
ကိုသူရနဲ ့ ဒီေန ့၃နာရီခြဲေတြ ့ဖို ့ ခ်ိန္းထားတာ remind လွမ္းလုပ္တာပါ..."

အား... ဒုကၡပါပဲ... လုပ္စရာေတြကလဲ မ်ားလိုက္တာေနာ္။ ဖိနပ္နဲ ့ အိတ္ကလည္း
မရေသးဘူး။ ပိတ္စလဲ သြား၀ယ္ရဦးမယ္။ ဒါေတြအကုန္ တနဂၤေႏြေန ့မီဖို ့က
အေရးၾကီးတယ္။ က်န္တဲ့ကိစၥေတြေတာ့ ေနာက္မွပဲ...

"၀တ္ရည္ေရ... ကိုသူရကို ေျပာလိုက္ပါေနာ္... မမ လုပ္စရာေလးေတြမ်ားေနလို ့...
ဒီေန ့ မေတြ ့ႏိုင္ဘူးလို ့... မမလည္း သူ ့ဆီဖုန္းဆက္ၿပီး ကိုယ္တိုင္
ေတာင္းပန္ပါဦးမယ္... ၿပီးေတာ့ ဒီေသာၾကာေန ့အထိ မမ
ရံုးကိုအခ်ိန္ပိုင္းပဲလာႏိုင္မယ္... အဲဒါ ၀တ္ရည္ပဲ
အားလံုးၾကည့္လုပ္ေပးထားပါေနာ္...
ဒါပဲေနာ္..."

ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း ဖုန္းခ်မွ... မဟုတ္ရင္ ေမးခြန္းေတြနဲ ့စကားရွည္ေနဦးမယ္။
ခါတိုင္းမ်ား ရံုးနဲ ့ဆိုင္ကို အခ်ိန္ျပည့္ ပ်က္ရက္မရွိသြားၿပီး စီးပြားေရး
ေသာင္းက်န္းလြန္းတဲ့ကိုယ့္ကို
ဒီ၂ပါတ္ေလာက္အတြင္း ေျခလွမ္းေတြ ပ်က္ေနတာနဲ ့ အားလံုးသတိထားမိေနၾကၿပီ။ခါတိုင္း
အလုပ္ေလာဘၾကီး လြန္းတဲ့ သူတို ့မမ ခုတေလာမွ မဂၤလာေဆာင္ေလးတစ္ခုအတြက္နဲ ့
ရွိသမွ်အလုပ္ေတြကို လွည့္မၾကည့္ႏိုင္သေလာက္ျဖစ္ေနတာကိုလည္း
နားမလည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနၾကပံုပဲ။ တတ္ႏိုင္ဘူးကြယ္... ကိုယ့္ရဲ ့
စာအုပ္တိုက္ေတြက
ကိုယ္၂ပါတ္ေလာက္ပ်က္ကြက္လဲ ကိုယ့္ရဲ ့ဂုဏ္သိကၡာကို
မထိခိုက္ပါဘူး။သူငယ္ခ်င္းအသိုင္းအ၀ိုင္းေတြအားလံုး
ေစာင့္ၾကည့္အကဲခတ္ေနၾကတဲ့တကၠသိုလ္ကတည္းကေန မေန ့တစ္ေန ့အထိ ေယာက်ာ္းေတြနဲ
့မပတ္သက္ဘဲမာနေတြတလူလူလြင့္ခဲ့တဲ့
အပ်ဳိၾကီးသံုးေယာက္ထဲကမွ ေဗြေစာ္ဦးတေယာက္ရဲ ့မဂၤလာပြဲကို ကိုယ္က ျဖစ္ကတတ္စမ္း
ကဗ်စ္ကညစ္ပံုစံနဲ ့သြားမွ 'သုသုေသြး' ရဲ ့ဂုဏ္သိကၡာေတြ
ေျမာင္းထဲေရာက္ကုန္မွာေလကြယ္။ ဆုမြန္ေရ... နင္ကေတာ့ အေ၀းမွာဆိုေတာ့ ေနသာေပမယ့္
ငါကေတာ့ အပ်ဳိၾကီးဂုဏ္သိကၡာကိုထိန္းဖို ့ ၾကိဳးပမ္းေနရၿပီ။ ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ...
အခ်ိန္မဆြဲဘဲ ျမန္ျမန္၀ယ္မွ... ဒီေန့ေတာင္ အဂၤါေန ့ေရာက္ေနၿပီ... အက်ၤီခ်ဳပ္ရ၊
fitting ျပန္ခ်ရမွာေတြအတြက္ အခ်ိန္ေပးရဦးမွာ။ ေနပါဦး... ဒီေန ့မွ အဂၤါေန
့ေနာ္... ဟား...သြားပါၿပီ... မေန ့ညက တနလၤာေန ့ကို အဂၤါၿဂိဳဟ္သက္နဲ ့
ပုတီးေတြစိပ္မိၿပီ... မိသု မိသု... နင့္စိတ္ေတြ ဘယ္ေရာက္ေနလဲေနာ္။
.............................................................

အျပာရင့္ေရာင္ေျပာင္ေျပာင္ ေလးလက္မ pencil heel ေလး ၾကမ္းျပင္ေပၚ
သံုးေလးလွမ္းေလာက္ လွမ္းလိုက္ရင္ပဲ အ၀င္၀
ဧည့္ၾကိဳေနရာနားမွာရုံးစုရံုးစုျဖစ္ေနတဲ့သူေတြအားလံုး ကိုယ့္ဘက္ကို
မသိမသာေရာ သိသိသာသာပါလွည့္ၾကည့္လာၾကၿပီ။ ၾကည့္ၾကစမ္း... အဲဒါ 'အပ်ဳိၾကီး'
လို ့ ရွင္တို ့ ရွဳံ့ခ်ေနက် အသက္ ၃၅ႏွစ္တင္းတင္းရွိၿပီျဖစ္တဲ့ မိန္းမ။
အဲဒါ 'မာနခဲ' လို ့
ရွင္တို ့ ေမးေငါ့ေနက် ဘယ္ေယာက္်ားကိုမွ အထင္မၾကီးတဲ့ မိန္းမ။ အဲဒါ'သူမ်ားတကာ
မဂၤလာေဆာင္တာကို အားက်ေနမလားလို ့' ရွင္တို ့ ေစာင့္ၾကည့္ေ၀ဖန္ေနက်
တစ္ကိုယ္တည္း ေနေနတဲ့ မိန္းမေလ။ မိုးျပာေရာင္စီးကြင့္ေလးေတြက်ဲက်ဲထိုးထားတဲ့
ေငြေရာင္ပိုး အက်ၤီပံု ဆန္းဆန္းေလးနဲ ့ မိုးျပာေရာင္နဲ ့ေငြေရာင္စပ္ထားတဲ့
ပိုးခ်ိတ္လံုခ်ည္ေလးက gym မွန္မွန္သြား၊ အစားအေသာက္ထိန္းထားလို ့
ေက်ာင္းတုန္းကထက္မဆိုသေလာက္ေလးပဲျပည့္လာတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အခ်ဳိးအစားမွာ
ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ေလး...။ ေအာက္ပိုင္းနားေလးေတြေကာက္ထားတဲ့ ဆံပင္ကေတာ့ ဒီေန ့မွ
setting ထပ္လိပ္ထားလို ့ ၿခံဳထားတဲ့
မိုးျပာေရာင္ပိုးပ၀ါေလးေပၚမွာေခြႏြယ္ႏြယ္ေလးက်လို ့။
မိတ္ကပ္ေျပေျပေလးလိမ္းထားတဲ့မ်က္ႏွာကလည္း agedefence cream ေတြ
anti-wrinkle gel ေတြ မွန္မွန္လိမ္းတဲ့ေက်းဇူးနဲ ့လြန္ခဲ့တဲ့
၁၅ႏွစ္ေလာက္တုန္းက တကၠသိုလ္မွာ နာမည္ၾကီးခဲ့တဲ့အလွထက္ တစ္ျပားသားမွ မေလ်ာ့ေသး။
အတင္းေၿပာခ်င္ၾကတဲ့ မ်က္လံုးေတြေရွ ့မွာဆို ခ်ီေနတတ္တဲ့မ်က္ႏွာေပးကေတာ့
ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲတဲ့ 'သုသုေသြး' ရဲ ့ trademark ေပါ့ကြယ္။ ကဲ...
ေျပာၾကစမ္းပါဦး... သူမ်ားတကာေတြ မဂၤလာေဆာင္လို ့
အားက်ၿပီး ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ ၀မ္းနည္းက်ိတ္ေဆြးေနမယ့္ ခပ္ညံ့ညံ့အပ်ဳိၾကီးေတြထဲမွာ
'သုသုေသြး' တေယာက္ပါရဲ ့လားလို႔။ မ်က္လံုးေပါင္းမ်ားစြာေရွ ့ကေန
ေၾကာ့ေၾကာ့ေလးျဖတ္ေလွ်ာက္ၿပီး သတို့သမီးအလွျပင္ခန္းထဲ၀င္သြားေတာ့
အက်ၤီလဲရင္းတန္းလန္း နႏၵာက ကိုယ့္ကိုေတြ ့ေတြ ့ခ်င္း ၀မ္းသာအားရႏွင့္ ထေအာ္သည္။

"လွလိုက္တာ မိသုရယ္... နင္တကယ္လာတယ္ေနာ္... ငါ့မွာ နင္မလာေလာက္ဘူးထင္လို ့
၀မ္းနည္းေနတာ... ငါ့ကို စိတ္မဆိုးဘူးေပါ့ေနာ္..."

ေျပာလဲေျပာ မ်က္ရည္ေတြလဲတကယ္၀ဲလာတဲ့ နႏၵာ့ကိုၾကည့္ရင္း
ကိုယ္ပါ၀မ္းနည္းလာေပမယ့္ပါးစပ္ကေတာ့ 'သစၥာေဖာက္မ' လို ့ရြတ္ရင္း
မ်က္ေစာင္းရြယ္လိုက္မိသည္။
ဘယ္ေလာက္ၾကီးပဲ စိတ္ဆိုးဆိုး... ကိုယ္နဲ ့ဒီေလာက္ေတာင္
ညီအမေတြလိုခ်စ္ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းရဲ ့မဂၤလာေဆာင္ကို မလာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ေတာ့
ဘယ္လိုမွအသည္းမမာႏိုင္တာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အသိဆံုးပါ။
ကိုယ့္မွာဒီအသက္အရြယ္ေရာက္တဲ့အထိ
သံေယာဇဥ္တြယ္စရာဆိုလို ့ ေဖေဖ၊ ေမေမ၊ မမ၊ အခ်စ္ေတာ္ေလး ကီကီ နဲ ့ တူမေလး အျပင္
ဒီဘ၀တူ သူငယ္ခ်င္းေလးေတြပဲရွိတဲ့ဟာကို...။ ဒီမဂၤလာေဆာင္ကို
လွလွေလး၀တ္ၿပီးတက္ျပခ်င္တဲ့ အပ်ဳိၾကီးမာနအျပင္
ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းအရင္းေခါက္ေခါက္ရဲ ့ မဂၤလာပြဲကိုလာခ်င္တဲ့ စိတ္ရင္းေလးလည္း
ပါပါတယ္ေလ။

နႏၵာနဲ ့စကားေျပာအၿပီး ခမ္းမထဲ၀င္လာေတာ့ ဘယ္မွာ ထိုင္ရမွန္း မသိျဖစ္ေနတုန္း
နႏၵာ့ေမေမ အန္တီေ၀ လိုက္ပို
့ေပးတဲ့၀ိုင္းအေရာက္ထိုင္ႏွင့္ေနတဲ့သူကိုျမင္ျမင္ခ်င္း
စိတ္အပ်က္ၾကီးပ်က္သြားမိသည္။ရွယ္လီၿမင့္ ပါလား... ေသပါၿပီ... မေတြ
့ခ်င္ဆံုးလူနဲ ့မွတည့္တည့္တိုးရတယ္လို ့ေနာ္...
လင္တစ္ေယာက္ရထားတာကိုပဲတျခားဘယ္သူမွမရႏိုင္တဲ့ ဘုရားေပးတဲ့ဆုထူးၾကီးကို
သူတစ္ေယာက္တည္းအပိုင္ရထားသလို
လူတကာကို သူ ့လင္ေတာ္ေၾကာင္းေကာင္းေၾကာင္း 'သူ ့လင္သူေတာ္ေကာင္းတရား'
တရစပ္ေၿပာတတ္တဲ့ မိန္းမ။ ၿပီးရင္
တစ္ကိုယ္တည္းေအးေအးေနတဲ့ ကိုယ္ေတြလို
အပ်ဳိၾကီးေတြကိုလည္းကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားၿပီး မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၾကည့္
အတင္းက တုတ္ဦးမယ္။ အခုလဲၾကည့္ပါလား... ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေဆာက္နဲ႔
ထြင္းျပန္ၿပီ။

"မိသု ပါလား... ၾကည့္စမ္း... ၀လာလိုက္တာေနာ္... မနည္းၾကီး ရုပ္ဖမ္းရတယ္...
အျပာေရာင္ေလး ၀တ္လာတယ္ေနာ္... ဟင္းဟင္း..."

"ဟုတ္ပါ့ ရွယ္လီရယ္... အသက္ေတြၾကီးလာၿပီဆိုေတာ့ေလ... ရွယ္လီတို႔
လိုကေလးေမြးထားတဲ့သူေတြေလာက္ ပံုမပ်က္ရံုတမယ္ပဲ...
အပ်ဳိၾကီးေတြလဲ၀ိတ္တက္တာပါပဲေနာ္... ဟင္းဟင္း..."

ကဲ... ခံေလ... လူကို ရိတိတိလာလုပ္ခ်င္ဦး... ေက်ာင္းတုန္းကထက္
၅ေပါင္တိတိပဲပိုလာတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကိုမ်ား ၀လာသေလးဘာေလးနဲ ့...
ေသလိုက္ေလ...နင့္ကိုယ္နင္ မွန္ထဲျပန္ၾကည့္ဦးဟဲ့...
တကတည္းေနာ္...ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေနတာကိုပဲ...
ဘာေတြမ်ား မနာလို၀န္တိုၿဖစ္ေနၾကတယ္မသိ...။

"ဟဲ့... နႏၵာေတာ့ စြံသြားၿပီေနာ္... ဘယ္လိုလဲ... နင္ေရာ အားမက်ဘူးလား...
အပ်ဳိၾကီးဆိုတာ အပူမရွိတာေတာ့မွန္တယ္... ဒါေပမယ့္ စိတ္ၾကည္ႏူးစရာလဲ
မရွိဘူးဟဲ့... ငါ့ဆို ငါ့ေဘးမွာ ကိုကိုအၿမဲရွိေတာ့ အရမ္းစိတ္ခ်မ္းသာရတာ..."

လာၿပီ လာၿပီ... စလာၿပီ... တနည္းနဲ ့မရေတာ့ တျခားနည္းလမ္းနဲ ့
ႏွိပ္ကြပ္ေတာ့မယ္... လွ်ာေသြးထားေပေတာ့ မိသုေရ...

"ရွယ္လီရယ္... နင့္သမီးအတြက္ပဲ နင္ပူစမ္းပါ... အားကိုးရမယ့္သူရွိမွ
စိတ္ခ်မ္းသာရမဲ့အထဲ ငါတို ့ကမပါဘူး..."

"နင္ကေတာ့ေနာ္... ေက်ာင္းတုန္းက အေျပာေလးေတြ ခုထိမေလွ်ာ့ေသးဘူး... ဟို နင့္ကို
ေက်ာင္းတုန္းက အေသအလဲၾကိဳက္တဲ့ မ်ဳိးေမာင္ေမာင္ ဆိုလည္း မဆိုးပါဘူးဟဲ့... ဟို
ေရွ ့၀ိုင္းမွာ ေတြ ့လား... နင္၀င္လာကတည္းကလိုက္ၾကည့္ေနတာ... နင္ကသာ
သတိမထားမိလို ့..."

"အမေလး... ေက်ာင္းတုန္းက ဒီေလာက္ရုပ္ဆိုးတဲ့ မည္းသည္းသည္း
လံုးတံုးတံုးကိုမ်ား... ၿပီးေတာ့ အဲအရြယ္ကတည္းက
ပြဲစားေယာင္ေယာင္ဘာေယာင္ေယာင္နဲ ့... အာကလဲက်ယ္ေသး..."

"နင္ကလဲ... သူက ခုအရမ္းကို စီးပြားအရွာေကာင္းတာေနာ္... ခုထိ လူပ်ဳိၾကီးဟဲ့...
သူ ့ကိုလိုခ်င္တဲ့သမီးရွင္ေတြဆို ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္လို ့... သူကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ သူ
့ငယ္ခ်စ္ကို
မေမ့ႏိုင္ဘူးဆိုလား... ေျပာသံၾကားတာပဲ... နင့္ကို ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္မယ္...ခုနကေတာင္
ေနာက္လက်ရင္လုပ္မယ့္ ဆရာကန္ေတာ့ပြဲအတြက္ အလွဴေငြ ဘယ္သူလက္ခံေနလဲ
ငါ့ကိုလာေမးလို ့ သုသုေသြး ဆီကို ေပးလိုက္လို ့
ငါေျပာလိုက္တယ္...နင့္ကိုစကားလာေျပာရင္
နင္အကဲခတ္ ၾကည့္လိုက္ေနာ္..."

"ေအာင္မယ္... ေသလိုက္ပါလား... ဘာ ငယ္ခ်စ္ လဲ... နားခါးလိုက္တာ... မသိရင္ပဲ
ငါကပဲ သူ ့ငယ္ရည္းစားလိုလိုနဲ ့... ဒီမွာ ရွယ္လီ... သူ ့ဟာသူ
ဘာၾကီးပဲျဖစ္ေနေန... လံုး၀စိတ္မ၀င္စားဘူး... အကဲခတ္စရာလဲ မလိုဘူး...သူတင္မကလို
့... တျခားဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ တစ္စက္ကေလးမွ စိတ္မ၀င္စားဘူး... ရွင္းတယ္ေနာ္..."

"အဲဒါပဲ... နင္က ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ တံခါးပိတ္ထားတာကိုး... ဒီမွာ... နင္က
လူတစ္ေယာက္ ကိုယ့္ကိုခ်ဥ္းကပ္တိုင္း ဇြတ္ျငင္းလိုက္မယ္ခ်ည္းပဲ
ေတြးေနတာ...ဒီလူနဲ ့ကိုယ္နဲ ့ သဟဇာတျဖစ္မလား
သေဘာထားခ်င္းညီမလားဆိုၿပီးမခ်င့္ခ်ိန္ဘူး... ခု နႏၵာ့ကိုဆို ၾကည့္စမ္း...
ဒီအသက္အရြယ္ေရာက္မွ သူနဲ့အဆင္ေျပမယ့္သူေတြ ့လို ့ ေရြးခ်ယ္လိုက္တာ...
နင္လဲ
အဲလိုခ်င့္ခ်ိန္သင့္ၿပီေနာ္ မိသု... အားေန အပ်က္ဘက္ကခ်ည္းေတြးၿပီးကိုယ့္စိတ္ကိုယ္
တံခါးပိတ္ထားမေနနဲ ့..."

"ေတာ္စမ္းပါဟာ... မိသုတို ့က တစ္ေယာက္တည္း ေနႏိုင္တယ္... ဘယ္သူမွ မလိုဘူး..."

စကားအတင္မခံခ်င္လို ့ ေျပာလိုက္ရေပမယ့္ ရွယ္လီ့ ေနာက္ဆံုးစကားက
ကိုယ့္ကိုငိုင္က်သြားေစတာေတာ့အမွန္ပဲ။ သူေျပာသလိုမ်ား
တကယ္ျဖစ္ေနၿပီလား...ဟုတ္ေတာ့လဲ ဟုတ္သလိုပဲ... ကိုယ္ကလဲ
ေက်ာင္းတုန္းကတည္းက ခုခ်ိန္ထိကိုယ့္ကိုခ်ဥ္းကပ္လာတဲ့သူေတြကိုဆို
တခ်က္ေလးေတာင္ မစဥ္းစားဘဲ 'ဘူး' ခံျငင္းခဲ့တာခ်ည္းပဲေလ။ ရွယ္လီေျပာသလို ကိုယ္နဲ
့အဆင္ေျပမေျပကို တစ္ခါမွေလ့လာအကဲမခတ္ဖူးခဲ့တာ။ ေလ့လာအကဲခတ္သင့္မွန္းလည္း
စိတ္ကူးေတာင္ မၾကည့္ခဲ့မိတာ။ ခုျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့မွ နႏၵာတို ့ ဆုမြန္တို
့ကမွ
ေက်ာင္းတုန္းက ရည္းစားမက်တက် သံေယာဇဥ္ေလးေတြ ဖုန္းထဲကတဆင့္ရွိခဲ့ဖူးေသးတယ္...
ေနာက္ပိုင္းမွ အဆင္မေျပလို ့ ရည္းစားအဆင့္ကိုမေရာက္လိုက္ဘဲ
ဇာတ္လမ္းေတြၿပီးကုန္ၾကတာ။ ရွယ္လီေျပာသလိုဆို သူတို ့ကမွ ကိုယ့္လိုမ်ဳိး
ဘယ္သူလာလာ ဇြတ္မွိတ္မျငင္းဘဲ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ခဲ့ေသးတယ္ေပါ့ေနာ္။ ကိုယ့္မွာသာ
ဘယ္သူလာေျပာေျပာ
ၿငင္းလႊတ္မယ္ဆိုတဲ့ အစြဲၾကီး ၀င္ေနတာထင္ပါရဲ ႔။ အစပိုင္းလာေျပာၾကတဲ့သူေတြကို
သေဘာမက်တာနဲ ့ပဲ ေနာက္ပိုင္း လာေျပာသမွ်လူေတြအားလံုးကိုလဲ
အကဲေတာင္မခတ္ၾကည့္ေတာ့ဘဲ အျပတ္ျငင္းပစ္တဲ့ အက်င့္ၾကီးရသြားတယ္ ထင္တယ္။ ဒီလိုဆို
ကိုယ္က သူေျပာသလို ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ တံခါးပိတ္ၿပီး ဘယ္သူမွ ၀င္မလာေအာင္
ကိုယ့္ကိုယ္ကို တားဆီးေနခဲ့တာေပါ့။
ဒါဆို ဒါဆို... ငါ အပ်ဳိၾကီးၿဖစ္ေနတာ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ကိုယ္
သံုသပ္ၾကည့္ဖို့ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့လို
့ေပါ့ေနာ္။ ဘုရားေရ... ဒါဆို ငါက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္
အက်ဥ္းခ်ထားတဲ့သူ ၿဖစ္ေနပါေပါ့လား။
.........................................................

"တီ တီ တီ တီ တီတီ"................

ေနာက္ဖက္ကကားဆီမွ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ဟြန္းသံၾကားမွ သတိ၀င္လာၿပီး
လီဗာကိုေဆာင့္နင္းကာ မီးပြိဳင့္မွ ထြက္လိုက္မိသည္။ အေတြးေတြနဲ ့ခ်ာခ်ာလည္ၿပီး
စိတ္နဲ ့လူနဲ ့မကပ္ ျဖစ္သြားလိုက္ပံုမ်ား...မဂၤလာပြဲ ဘယ္အခ်ိန္ၿပီးသြားလို ့
ဘယ္သူေတြကိုႏွဳတ္ဆက္ခဲ့ၿပီး ဘယ္လိုကားျပန္ေမာင္းခဲ့သလဲေတာင္ မမွတ္မိခ်င္။
ရွယ္လီနဲ ့စကားေျပာအၿပီး ေထာပတ္ထမင္းကို တို ့ကနန္းဆိတ္ကနန္းစားတာ၊ ျပန္ခါနီး
မ်ဳိးေမာင္ေမာင္က ဆရာကန္ေတာ့ပြဲအတြက္အလွဴေငြနဲ ့ သူ ့ visiting card
လာေပးရင္းသံေယာဇဥ္မျပတ္တဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ ့ၾကည့္သြားတာ၊ ရွယ္လီက
'ေသခ်ာအကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ေနာ္'လို
့ ၿပံဳးစိစိလာေျပာသြားတာေလာက္ပဲ ေရးေတးေတးမွတ္မိေတာ့သည္။ ေခါင္းထဲမွာ
'ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ တံခါးပိတ္ထားတာ' ဆိုတဲ့ စကားပဲ ပဲ့တင္ထပ္ေနကာ ကားကိုေတာင္
ဦးတည္ရာမရွိဘဲ ေမာင္းလာေနမိတာခုနကအထိပဲ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့... accident ေတြ
ဘာေတြမျဖစ္လို ့။ ဒီပံုနဲ ့ ကားဆက္ေမာင္းေနလို ့ေတာ့ မျဖစ္ေသးပါဘူး...
အာရံုေျပာင္းသြားေအာင္ ေရွ ့ကcity mart ထဲ ၀င္လိုက္မွပဲ။

city mart ထဲ၀င္သြားေတာ့ အျပာေရာင္၀တ္စံုနဲ ့ အလွၾကီးလွေနတဲ့ ကိုယ့္ကို လူေတြက
ကြက္ၾကည့္ၾကည့္နဲ ့... အင္းေနာ္... ရွယ္လီေျပာတာေတာ့ မွန္ေနပါၿပီ...
ဒီအရြယ္ေရာက္တဲ့အထိေတာင္ ဒီေလာက္လွေသးတဲ့ငါ ခုခ်ိန္ထိ တစ္ေယာက္မွမေတြ ့ေသးတာ
ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ တံခါးပိတ္ထားမိလို ့ပဲ။ ဒါဆို ငါက တစ္သက္လံုး ဒီအတိုင္းပဲ
ေနသြားရေတာ့မွာလား... ကိုယ့္အနားကလူေတြကိုျပန္ၿပီးအကဲခတ္ၾကည့္ရမွာလား။
စဥ္းစားရင္းနဲ ့ မ်ဳိးေမာင္ေမာင္ မ်က္ႏွာၾကီးက မဆီမဆိုင္ ေပၚလာျပန္ၿပီ...
ဘာဆိုင္လို ့တုန္း... ဒီေလာက္ ရုပ္ဆိုးဆိုး ဗိုက္ပူပူၾကီးကိုမ်ား... ။

cosmetic တန္းဘက္ေရာက္ေတာ့ အိမ္မွာ anti-wrinkle gel ကုန္တာ သတိရတာနဲ ့
တစ္ဗူးလွမ္းယူလိုက္မိသည္။ ထံုးစံအတိုင္း sales girl ေလးက အသက္၃၀ေက်ာ္ရင္
အသားအေရေတြ ဘယ္လို ပ်က္စီးတတ္ ေၾကာင္း၊ အေရးအေၾကာင္းေတြ ဘယ္လိုေပၚတတ္ေၾကာင္းကို
အားပါးတရ ေျပာေနတာကို နားေထာင္ေနေပမယ့္ နားထဲမွာေတာ့ အသံေတြက ေ၀းသြားလိုက္
နီးသြားလိုက္နဲ ႔။ အသက္ေတြလဲၾကီးလာၿပီပဲေနာ္... အေပၚယံအလွေတြ
ဘာအေရးၾကီးေတာ့မွာလဲ။ အဓိကက စိတ္ထားေကာင္း ဖို ့ပါပဲေလ... အင္း...
ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ မည္းသည္းသည္း ရုပ္ဆိုးဆိုး မ်ဳိးေမာင္ေမာင္ မ်က္ႏွာက
အာရံုထဲမွာအနည္းငယ္ေျပလာသလိုပဲ။အာ... ငါဘာေတြ စဥ္းစားေနမိပါလိမ့္... ေရွ
့မွာ အဆီက်လက္ဖက္ေျခာက္ထုပ္ပါလား။ ဒီလေတာ့ မဂၤလာေဆာင္အတြက္နဲ ့ gym
ကို၂ပါတ္ေလာက္ေတာင္ပ်က္ထားတာ...
တစ္ထုပ္ေလာက္ ၀ယ္သြားဦးမွ... ကိုယ္ေတြလဲ ၀ိတ္ေတြေတာ္ေတာ္ေလး
သတိထားထိန္းရတဲ့အရြယ္ေရာက္လာၿပီ... မိန္းကေလးေတြေတာင္ ဒီေလာက္ထိန္းရခက္တာ...
ဘီယာေတြဘာေတြေသာက္တတ္တဲ့ ေယာက်ာ္းေလးေတြဆို ပိုဆိုးမွာပဲေနာ္... အင္း...
မ်ဳိးေမာင္ေမာင္ရဲ ့ဘီယာဗိုက္ၾကီးကို အဆီက် လက္ဖက္ေျခာက္ထုပ္က before နဲ ့
after ပံုလိုျမင္ေယာင္ၾကည့္ေတာ့လဲ သူ ့ပံုစံက သိပ္မဆိုးလွပါဘူး... အာ...
ေတာ္စမ္းပါ... သုသုေသြး... နင့္စိတ္ေတြ ဘာျဖစ္ေနရတာတုန္း...။

ေတာက္... အေရးထဲမွ ေရွ ့က အတြဲကလည္း အျဖစ္ေတြသည္းေနလိုက္တာ... ေကာင္မေလးက သူ
့ကိုယ္သူ 'မီး မီး' နဲ ့ ပက်ိပက်ိ ခၽြဲေနလိုက္ပံုမ်ား... ပက္က်ိမ က်ေနတာပဲ...
အမေလး... ဘာမဟုတ္တဲ့ စကားကိုမ်ား ရယ္ေနလိုက္တာ...လုပ္ရယ္သံၾကီးနဲ ့...
နားကေလာခ်င္စရာ... စာအုပ္ရွာေနရတာေတာင္ အာရံုေနာက္တယ္။ မဂၢဇင္းေတြကလည္း ဒီေန
့မွ ကိုင္လိုင္တိုင္း
မ်က္ႏွာဖံုးတိုင္းမွာ ေမာ္ဒယ္ေတြရဲ ့ သတို ့သမီး သတို ့သား၀တ္စံုေတြနဲ
့မဂၤလာေဆာင္ပံု
ဓာတ္ပံုေတြခ်ည္းပဲ... သီတင္းေတာင္ကၽြတ္မယ္ မၾကံေသးဘူး... အျမင္ကတ္စရာေနာ္...
အမယ္... ဒီ သတို ့သမီးထိုင္မသိမ္းေလးက အျပာေရာင္ေလးပါလား... ငါ၀တ္ခ်င္တဲ့
ပံုစံေလးေပါ့... ေဘးက သတို ့သားေနရာမွာ ဟို မ်ဳိးေမာင္ေမာင္ ရုပ္က
၀င္လာျပန္ၿပီ... ကဲ သုသုေသြးေရ... နင္
ဘယ္လိုၿဖစ္ေနလဲ... နင္တစ္သက္လံုး အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ ့
ထိန္းလာခဲ့တဲ့အပ်ဳိၾကီးသိကၡာကိုမွ
မေထာက္... ရွက္ဖို ့ေကာင္းလိုက္တာ။

"ဟင္... ဦးကလဲ... မရဘူးကြာ... ၀ယ္ေပးရမွာဘဲ... ေနာ္ဆို... ေနာ္ေနာ္..."

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေဒါသတၾကီး က်ိန္ဆဲၿပီးလွည့္အထြက္ ေဘးက ပက္က်ိမက
ႏွဳတ္ခမ္းကိုဆူ၊ေျခကိုေဆာင့္ၿပီး အခၽြဲလြန္သြားကာ သူ ့ရဲ
့ေဒါက္ခၽြန္ၾကီးနဲ ့ကိုယ့္ေၿခေထာက္ကို တည့္တည့္ၾကီးကို နင္းခ်လိုက္ေတာ့
အစကတည္းကထြက္ၿပီးသားေဒါသက ေျခေထာက္နာတာႏွင့္ေပါင္းၿပီး
ငယ္ထိပ္ကိုေရာက္သြားေတာ့သည္။

"အား... ဟဲ့... ဘယ္လိုၿဖစ္ေနတာတုန္း... ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ထြန္ ့ထြန္ ့လူးေနလို ့
လူတေယာက္လံုးကိုေတာင္ မျမင္ရတာလဲ..."

ေျပာေျပာဆိုဆို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ရန္ေတြ ့မယ္အလုပ္... ဟင္... အဲဒါ အဲဒါ...
ပက္က်ိမလက္ေမာင္းၾကီးခ်ိတ္ၿပီး ခၽြဲပစ္ေနတာကို မိန္ ့မိန္
့ၾကီးၿပံဳးၿပီးသေဘာေတြက်ေနတာ ဟိုသေကာင့္သား မ်ဳိးေမာင္ေမာင္ မဟုတ္လား။
အမေလး... ပက္က်ိမရဲ့
ဦး ဆိုတာ ဒင္းကိုး... ရွယ္လီျမင့္ေရ... နင္ေၿပာတဲ့
လူပ်ဳိၾကီးကိုလာၾကည့္ဦးဟဲ့... သူ ့သမီးေလာက္ရွိတဲ့ေကာင္မေလးနဲ ့ သူ
့မ်က္ႏွာ
အဆီတ၀င္း၀င္း ေဖာင္းအစ္အစ္ၾကီးကို ၿဖီးေနလိုက္ပံုမ်ား... မသတီခ်င္စရာ...။ ခုမွ
လူကိုေတြ ့ၿပီး မ်က္လံုးေတြျပဴးၿပီး မ်က္ႏွာေတြအၾကီးအက်ယ္ပ်က္လို ့... ခုနက
မဂၤလာေဆာင္မွာ သံေယာဇဥ္မျပတ္တဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ ့ေၾကြျပခဲ့လို ့သုသုေသြး တေယာက္
ရင္ေတြခုန္ေနၿပီလို ့ အပိုင္တြက္ထား တယ္ေပါ့ ေလ... ရင္ေတြခုန္ထားရၿပီးမွ
နင့္သရုပ္မွန္ကိုေတြ ့ရလို ့ ေဒါသေတြထြက္ၿပီး နင္ပဲငဆရန္ေတြ ့ေတာ့မယ္မ်ား
ထင္ေနသလား... ေဆာရီးပဲ မ်ဳိးေမာင္ေမာင္ေရ... အဲလို ခပ္တံုးတံုးမိန္းမေတြရဲ
့လုပ္ရပ္မ်ဳိး သုသုေသြးတို ့က မလုပ္ေသးဘူး။

"ဟယ္... ေဆာရီးေနာ္... ယူ ့သမီးေလးမွန္း မသိလို ့ပါ... သမီးေရ... ေဆာရီးေနာ္...
အန္တီ မသိလို ့ေျပာမိတာပါ... စိတ္မဆိုးနဲ ့ေနာ္..."

ဘယ္ရမလဲ... ႏွစ္ေယာက္လံုးၾကက္ေသေသေနတုန္း
ၿပံဳးၿပံဳးေလးေၿပာၿပီးလွည့္ထြက္မယ္လုပ္ၿပီးမွ ထပ္ၿပီးေတာ့...

"ေၾသာ္ ဒါနဲ ့... ေနာက္လ ဆရာကန္ေတာ့ပြဲေန ့ညမွာ gathering dinner
လဲလုပ္မွာသိလား... ယူ ့သမီးေလးေရာ ေခၚခဲ့ေနာ္... သူငယ္ခ်င္း မိသားစုေတြ
စံုၾကတာေပါ့... သြားမယ္ေနာ္..."

ကဲ... မွတ္ပလား... သမီးေလာက္ဟာေလးရွိရဲ ့သားနဲ ့ ငါ့ကိုလာၿပီး
ကပ္ခ်င္ဦး...အပ်ဳိၾကီးဆိုတဲ့ဂုဏ္ပုဒ္မွာ အားမနာလွ်ာမက်ဳိးေျပာခြင့္ရတဲ့
အခြင့္အေရးလဲကပ္ပါထားၿပီးသားပဲေလ။ ေျပာရတာ အရသာရွိလိုက္ တာေနာ္။
ေကာင္တာမွာေငြရွင္းၿပီးကားဆီကိုၿပန္အသြား
ေျခလွမ္းေတြေပါ့ပါးလန္းဆန္းေနပံုမ်ား...ေဒါက္ဖိနပ္ခြာသံေလးေတာင္
တခြပ္ခြပ္ျမည္လို ့။ ဆိုင္ထဲအ၀င္တုန္းကငိုင္တိုင္တိုင္ပံုစံနဲ ့မ်ား
ဘာဆိုင္လို ့လဲ... မဂၤလာပြဲသြားတုန္းကေျခလွမ္းေတြထက္ေတာင္
ယံုၾကည္မွဳပိုေသးတယ္။ ဒါကမွတကယ့္ေအာင္ႏိုင္သူတစ္ေယာက္ရဲ ့
ေျခလွမ္းေတြေပါ့။ အမေလး... ကံေကာင္းလို့ေနာ္...
ဟိုမိန္းမရဲ ့ စကားမွိဳင္းေတြမိၿပီး လူကေတြေ၀သြားေတာ့မလို
့...ရွယ္လီျမင့္ေရ... နင္ေျပာသလို ငါကပဲ
ကိုယ့္စိတ္တံခါးကိုယ္ပိတ္ထားတယ္ဆိုရင္ေတာင္ပိတ္ထားလက္စနဲ ့
ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး ဆက္ပိတ္ထားလိုက္ပါေတာ ့မယ္ ကြယ္...ဒီအသက္အရြယ္ေရာက္လို
့ တံခါးျပန္ဖြင့္ခါမွ အိုၾကီးအိုမ ေၾကာင္ပါးၾကီးေတြနဲ့ေတြ
့ေနရမွာထက္စာရင္ တံခါးပိတ္ထားတဲ့ ငါ့ကမာၻက်ဥ္းက်ဥ္းေလးက အမ်ားၾကီးပိုၿပီးသာယာပါတယ္။

စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြားနဲ ့ ကားေပၚတက္မယ္အလုပ္မွာမွ ဗိုက္ထဲက ဂြီ ခနဲ ျမည္သံကို
သတိထားလိုက္မိသည္... ဟုတ္သားပဲ... မနက္ကတည္းက ခုထိ ဘာမွ
ဟုတ္တိပတ္တိမွ မစားရေသးပဲကိုး... ဟုတ္ၿပီ... အိမ္ကို ဖုန္းဆက္လိုက္ဦးမယ္...

"မီးလံုးလား... တီသုပါ... ထမင္းစားေနၿပီလား... ခဏေလးေစာင့္ေနာ္... ပုဇြန္ကင္နဲ
့ ဂဏန္းကင္ ၀ယ္လာမယ္လို ့ ဖုန္းလွမ္းဆက္တာ... ဒါပဲေနာ္..."
ဖုန္းခ်အၿပီး ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေလာကၾကီးတခြင္က သာယာလို
့ပါလား... အသက္ရွဴရတာေတာင္ ပိုၿပီး လတ္ဆတ္ေနသလိုပဲ။ ကဲ... ဆိုင္မွာ
ရခိုင္မုန္ ့တီ စပ္စပ္ေလး အျပတ္သြားစားမယ္... အျပန္က် မမအတြက္
ပုဇြန္ကင္၀ယ္သြားမယ္။
မီးလံုးအတြက္က ဂဏန္းကင္နဲ ့ မုန္ ့လက္ေဆာင္း...။ ေၾသာ္...
ေမ့ေတာ့မလို ့... ကီကီေလးအတြက္လဲ ငါးဖယ္ေၾကာ္ ၀ယ္သြားဦးမွ...။ ၿပီးရင္ ကီကီနဲ
့ မီးလံုးၾကိဳက္တဲ့ kool ice-cream လဲ ၀င္၀ယ္လိုက္ဦးမယ္... အင္း... ဒီေန
့တစ္ေန ့ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို celebrate ေသခ်ာလုပ္ရမယ္။ ရခဲလွစြာေသာ လူ ့ဘ၀မွာ
အျမတ္ဆံုးေသာ အပ်ဳိၾကီးဘ၀ကို လက္၀ယ္ပိုင္ဆိုင္ထားရမွန္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို
သတိျပဳမိတဲ့ အထိမ္းအမွတ္ေပါ့ကြယ္.................။


**Htar Htar**

ေပၚတီကိုေအာက္မွာကားရပ္ၿပီး အိမ္ထဲ၀င္၀င္ခ်င္း သူ ့ေျခသံၾကားတာနဲ ့
အခ်စ္ေတာ္ေလး ကီကီက ထံုးစံအတိုင္း အေျပးလာၾကိဳသည္... ေမြးစုတ္ဖြားေလးေတြကို
သပ္ေပးရင္း ထံုးစံမပ်က္ လက္ထဲက၀ယ္လာတဲ့ ငါးဖယ္ေၾကာ္ေတြ ခ်ေကၽြးေနစဥ္ အခန္းထဲမွ
တူမေခ်ာ မီးလံုး၏ အသံစာစာကို ၾကားလိုက္ရသည္။

"တီသု ျပန္လာၿပီလား... ေန ့လည္က အန္တီနႏၵာ လာသြားတယ္... တီသု မရွိလို ့
ဖိတ္စာေပးသြားတာနဲ ့ ဧည့္ခန္းထဲက စားပြဲေပၚမွာ သမီးတင္ထားတယ္ေနာ္..."

အမယ္... ဖိတ္စာ ဆိုပါလား... ဒင္းက ဖိတ္စာေတာင္ ေ၀ေနၿပီကိုး။
အင္းေလ...ဒင္းေျပာတဲ့ရက္ဆို ေနာက္ႏွစ္ပတ္ေလာက္ပဲ လိုေတာ့တာပဲ...
လူကိုယ္တိုင္ေတာင္
လာမဖိတ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဒင္းက မ်က္ႏွာပူတယ္ေပါ့ေလ။
ငါဘယ္အခ်ိန္အိမ္ၿပန္ေရာက္တတ္လဲသိရဲ
့သားနဲ ့ ေန ့လည္ဘက္လာေပးတယ္ဆိုေတာ့ ဒါ ငါ့ကိုတမင္သက္သက္ေရွာင္တယ္ ဆိုတာ
အသိသာၾကီးပါ မိနႏၵာရယ္...။ ႏွဳတ္ခမ္းကိုမဲ့ရင္း စားပြဲေပၚက ဖိတ္စာ၀ါ၀ါေလးကို
လက္လွမ္းလိုက္ကာ ပါးစပ္မွလဲ 'အလကားမိန္းမ... သစၥာေဖာက္မ...' ဟု
ဘယ္ႏွၾကိမ္ေၿမာက္မွန္းမသိ ပြစိပြစိရြတ္လိုက္သည္... ဖိတ္စာက
သံုးေစာင္ေတာင္ပါလား... ဒါက ေဖေဖနဲ ့ေမေမ... ဒါက မမတို ့စံုတြဲ... ၿပီးေတာ့
ဒါက... ဘာ... ၾကည့္စမ္း ၾကည့္စမ္း... ေစာ္ကားလိုက္တာ... လူကိုမ်ား...
စာအိတ္ေပၚမွာ မွင္အနက္ေရာင္နဲ ့ေရးထားတာ 'ေဒၚသုသုေသြး' ဆိုပါလား... ေဒါသတၾကီးနဲ
့ စာအိတ္ထဲက ဖိတ္စာကို အေလာတၾကီးဖြင့္ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ 'ေမာင္ပိုင္ထြန္း ႏွင့္
မနႏၵာေမ တို ့၏ မဂၤလာဦးဆြမ္းေကၽြး ဖိတ္ၾကားလႊာ' တဲ့... အမေလး...
အျမင္ကတ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ... မုန္းဖို ့ေကာင္းလိုက္တာ။
အေမေတြ၀မ္းကကၽြတ္ကတည္းကကၾကီးေရက စဆိုတဲ့အရြယ္ကေန တကၠသိုလ္က အၿမီးလွလွ ဘြဲ
့ေလးေတြယူတဲ့အရြယ္အထိလည္ပင္းဖက္ၾကီးလာတဲ့သူအခ်င္းခ်င္း ငါ့က်ေတာ့
'ေဒၚသုသုေသြး' လို့တပ္ၿပီး
သူ ့က်ေတာ့ 'မနႏၵာေမ' ဆိုပါလား... ၿပီးေတာ့ သူယူမဲ့ အသက္ေလးဆယ္နားကပ္ေနတဲ့
လူၾကီးက် 'ေမာင္ပိုင္ထြန္း' တဲ့။

မ်က္စိဆံပင္ေမြးစူးလိုက္တာ။ ဒီလိုမ်ဳိး ငါ့ကို 'ေဒၚ'
တတ္ေခၚရမယ့္အရြယ္ေရာက္ေနၿပီမွန္းသိရင္လဲ
ငါနဲ ့ရြယ္တူ အဲဒီအသက္ေရာက္ေနတဲ့ နင္လည္း
လင္မယူဘဲေနပါေတာ့လားဟဲ့။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး စိတ္ရွိလက္ရွိရန္ေတြ႔ခ်င္လိုက္တာေနာ္။




ေျပာသာေျပာရ... စၾကားၾကားခ်င္းတုန္းကဆို ရန္ေတြ ့ႏိုင္ဖို ့ေနေနသာသာ
ကိုယ့္နားကိုယ္မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ ့ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို shock
ရသြားခဲ့တာ။ ကိုယ့္ကိုမ်ား ေနာက္သလား ထင္လိုက္မိေသးေပမယ့္ ကိုယ့္ေရွ
့တည့္တည့္မွာ သူငယ္ခ်င္းအရင္း ေခါက္ေခါက္ၾကီးတစ္ေယာက္လံုးရဲ ့ တစ္သက္နဲ
့တစ္ကိုယ္ တစ္ခါမွ မျမင္ခဲ့ဖူးတဲ့
ရွက္သလိုေၾကာက္သလို မ်က္ႏွာနီျမန္းျမန္းၾကီးက အေျခအေနေတြအားလံုးကိုေဖာ္ျပေနတာပဲေလ။
ဒီအသက္အရြယ္ထိ မိဘေတြကိုေရာ ခ်ဥ္းကပ္လာသူေတြကိုပါ
ေခါင္းခ်ည္းတြင္တြင္ ခါလာတဲ့သူက
ဒီတစ္ခါေတာ့မိဘေတြကိုမ်ားမျငင္းဆန္ႏိုင္ေတာ့လို႔ ့မ်ားလားဆိုၿပီး
ေမးၾကည့္ေတာ့ဒင္းက လူကိုေတာင္ ရဲရဲမၾကည့္ႏိုင္ဘဲ "ငါ့ဆႏၵအရပဲ
လက္ခံလိုက္တာပါ မိသုရယ္"တဲ့။
ခါတိုင္းမ်ား စကားေျပာစရာရွိ ကိုယ့္လိုပဲ
ေဟာေဟာဒိုင္းဒိုင္းပြင့္ပြင့္လင္းလင္း (တူမေတြအေခၚအရ 'အာၿဗဲလွ်ာၿဗဲ')
ေျပာတတ္တဲ့သူက
ခုမ်ားေတာ့ မပြင့္တပြင့္ ေအာက္ကလိအာသံနဲ ့
ျဖစ္ေနလိုက္တာ။ေယာက်ာ္းေတြကိုအထင္မၾကီးလို
့ ေယာက်ာ္းလံုး၀မယူဘူး၊ တသက္လံုး အပ်ဳိၾကီးအျဖစ္နဲ ့ပဲ ေနသြားၾကမယ္လို ့
ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့သူက ခုေတာ့လဲ၀တၳဳေတြထဲကလို အခ်စ္ေၾကာင့္
အရာအားလံုးေျပာင္းလဲသြားၿပီေပါ့။ ေနႏွင့္ဦး... ဒင္းကေတာင္ ဖိတ္ႏိုင္ေသးတာ...
ငါကေရာ ဘာလို႔
့မသြားႏိုင္ရမွာလဲ။ အလွဆံုး၀တ္ၿပီးကို မဂၤလာပြဲကို ေၾကာ့ေၾကာ့ေလးတက္လိုက္ဦးမယ္။


"တီသု... အန္တီနႏၵာက သမီးကိုလဲ လိုက္ခဲ့လို ့ေသခ်ာမွာသြားတယ္... အဲဒါ
အက်ၤီလိုက္၀ယ္ေပးဦး..."

အဲ... ဟုတ္သားပဲ... မီးလံုးေျပာမွ သတိရတယ္... မဂၤလာေဆာင္ကို
ဘယ္သူနဲ့သြားရမွာတုန္း... ေဖေဖနဲ ့ေမေမကလဲ ေမၿမိဳ ့မွာ... မမတ႔ို ့ကလည္း
သူတို့မအားတိုင္း မီးလံုးကိုပဲ သူတို႔ ကိုယ္စားဆိုၿပီး
ထည့္ေပးလိုက္မွာ...မီးလံုးကို
ေခၚသြားလို ့ေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး... အရင္တစ္ခါ အလွဴတုန္းကလို အပ်ဳိၾကီးတို ့
ပြဲတက္ေဖာ္မရွိလို ့ တူမကို အားကိုးေနရတယ္လို ့
အေျပာခံေနရဦးမယ္။ ခါတိုင္း ပြဲေတြလမ္းေတြဆို ကိုယ္ရယ္၊ နႏၵာရယ္၊
ဆုမြန္ရယ္အပ်ဳိၾကီးသံုးေယာက္တူတူသြားေနက်ဟာ...
ခု အဂၤလန္မွာ မာစတာတက္ေနတဲ့
ဆုမြန္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ျပန္အလာကိုေတာင္ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ဟိုမိန္းမက
သစၥာေဖာက္ေတာ့ ကိုယ့္မွာတစ္ေယာက္ထဲငိုင္တိုင္တိုင္နဲ
့...တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ့ခ်ိန္းသြားရင္ရေပမယ့္ သူတို ့က
စံုတြဲတက္ၾကမွာနဲ ့ကိုယ္ကေဘးမွာ
တေယာက္ထဲ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနရမွာ...။ အို... ဘာျဖစ္လဲေအ... ဘယ္သူ
့ဂရုစိုက္ေနရမွာမွတ္လို ့... သတၱိရွိလို ့အပ်ဳိၾကီးလုပ္ေနတာ...
တကိုယ္တည္းပဲၾကဲတာေပါ့။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ တူမေခ်ာကို မလိုက္ခဲ့ဖို ့
ေခ်ာ့ေျပာရဦးမယ္။

"သမီးကလဲ... လူၾကီးပြဲၾကီးကို... သမီးပ်င္းေနမွာေပါ့... တီသုေတာင္ မတတ္သာလို
့သြားရမွာ... ေနခဲ့လိုက္ေနာ္... လိမၼာတယ္... ေနာက္ေန႔ ့က် တီသုနဲ
့ ေျခသည္းသြားျပင္မယ္ေနာ္... အျပန္က်ရင္ ေၾကးအိုးလည္း ၀င္စားမယ္ေနာ္...
ဟုတ္ၿပီလား..."

တူမေခ်ာက ဒီေလာက္နဲ ့ ေက်နပ္သြားလို ့ ေတာ္ပါေသးရဲ ့။ အင္း...
မဂၤလာေဆာင္အတြက္ဆို အ၀တ္အစား၊ အိတ္၊ ဖိနပ္၊ မိတ္ကပ္အတြက္
ပိုက္ဆံကေတာ့ေတာ္ေတာ္ေလး ထြက္ဦးေတာ့မယ္။ အာ... ဘာျဖစ္လဲ...
ၾကိဳက္သေလာက္ကုန္စမ္း...မိနႏၵာ
မဂၤလာေဆာင္မွာ အလွၾကီးလွေနေစဖို ့က အေရးၾကီးတယ္။ စိတ္ခ်...
ေက်ာင္းတုန္းက လူတိုင္း လည္ျပန္ေငးရတဲ့ 'သုသုေသြး'
ဒီမဂၤလာေဆာင္မွာလဲအပ်ဳိၾကီးမမအေနနဲ ့အလွဆံုးျဖစ္ေစ ရမယ္။

...................................................................

shopping mall တစ္ထပ္ၿပီး တစ္ထပ္သာ ကုန္သြားတယ္... ခုခ်ိန္ထိ
စိတ္ထဲသေဘာက်တဲ့ဖိနပ္ေရာ အိတ္ေရာတစ္ခုမွ မျမင္မေသးပါလား။ ဒါေတာင္ မနက္
၉နာရီကတည္းက
ထြက္လာလိုက္္တာ ခု shopping mall ပါနဲ ့ဆို ေလးခုေျမာက္ရွိၿပီ။
ညေန၃နာရီထိုးခါနီးမို
့လို ့ တကိုယ္လံုးလဲ ႏုံးခ်ိေနၿပီ။ မဂၤလာေဆာင္ မဂၤလာေဆာင္... ေတာ္ေတာ္ေလးကို
ကရိကထမ်ားပါလားေနာ္။ မဟုတ္ေသးပါဘူးေလ...ခါတိုင္း မဂၤလာေဆာင္ေတြအတြက္ဆို
ဒီေလာက္မဟုတ္ပါဘူး... ခုဟာက လံုး၀ေနာက္ေကာက္က်လို ့မျဖစ္တဲ့ ဒင္းရဲ
့မဂၤလာေဆာင္မို ့လို ့ေပါ့။ ဟြန့္... မဂၤလာေဆာင္မယ့္ ဒင္းကိုယ္တိုင္ေတာ့
ဘယ္လိုေနမလဲမသိ... ကိုယ္ကေတာ့ ေခါင္းေနာက္ေအာင္ ျပင္ရ ဆင္ရ ေစ်း၀ယ္ထြက္ရနဲ
့...။

မိတ္ကပ္ျပင္ဖို ့ကိစၥ စံုစမ္းေနတာနဲ ့တင္ အရင္တပတ္လံုးလဲ အခ်ိန္ကိုကုန္ေရာ...
ခါတိုင္းပြဲလမ္းေတြဆို ကိုယ္တိုင္ျပင္မိတ္ကပ္ေလာက္နဲ ့ၿပီးေပမယ့္
နႏၵာ့ပြဲမွာေတာ့ ေတာ္ရိေလ်ာ္ရိ မိတ္ကပ္ေလာက္နဲ ့ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲေနာ္။
အသိေတြဆီလိုက္စံုစမ္းၾကည့္၊ မိတ္ကပ္ဆရာေတြ ပင္တိုင္ျပင္ေပးတဲ့ ေမာ္ဒယ္ေတြရဲ
့ဓာတ္ပံုေတြကိုယွဥ္ၾကည့္နဲ ့...
မေရြးတတ္ေတာ့တဲ့အဆံုး ရံုးက ညီမတေယာက္ အၾကံေပးလို ့
အစမ္းသြားျပင္ၾကည့္ခါမွငါးပါးကိုေမွာက္ေရာ... နာမည္ၾကီး မိတ္ကပ္ဆရာနဲ
့ျပင္တာကိုပဲ
ကိုယ့္အလွည့္က်မွပဲ ကံဆိုးၿပီး ျပင္တဲ့ပစၥည္းေတြမသန္ ့လို ့လား၊ မျပင္ခင္ေန့က
မ်က္ႏွာေပါင္းတင္ထားလို ့ပဲ အသားအရည္က over-sensitive ျဖစ္ေနလို
့လားေတာ့ မသိ... အစမ္းျပင္ၾကည့္တဲ့ညမွာပဲ တစ္ခါမွ၀က္ၿခံမေပါက္တတ္တဲ့မ်က္ႏွာက
အဖုေသးေသးေလးေတြ ထြက္လာလိုက္တာ... beauty saloon ဆီ ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္သြားၿပီး
မ်က္ႏွာေရာ တကိုယ္လံုးပါထပ္ၿပီးေပါင္းတင္လိုက္ရေသးတယ္။

မိတ္ကပ္ကိစၥ အဆင္ေျပေတာ့လည္း ၀တ္မယ့္အ၀တ္အစားအတြက္ weekend
တစ္ခုလံုးေခါင္းရွဳပ္ရျပန္ေသး...။ ၀တ္မဲ့၀တ္စံုပံုစံကို
ဒီဇိုင္နာလုပ္ေနတဲ့၀မ္းကြဲအစ္မနဲ ့ ေခါင္းခ်င္းရိုက္စဥ္းစားရတာ သူ
့အိမ္မွာညသန္းေခါင္သာေရာက္ေရာ...
အၾကိဳက္ကမေတြ ့နဲ ့... ကိုယ္ကလည္း ဂ်ီး (ေခ်း) နည္းနည္းမ်ားတတ္ေတာ့ (သူမ်ားေတြ
အမနာပေျပာၾကတာေတာ့ 'ဇီဇာေၾကာင္တယ္' ဆိုလား)ေနာက္ဆံုးမွပဲ စိတ္ရွည္လြန္းတဲ့
အစ္မ၀မ္းကြဲေက်းဇူးနဲ ့ ခဲရာခဲဆစ္ စိတ္ၾကိဳက္ပံုတစ္ပံုထြက္ေတာ့တယ္။ ဒါေတာင္
ခုခ်ိန္ထိ ဘာအေရာင္ခ်ဳပ္ရမယ္ဆိုတာ ဆံုးျဖတ္လို ့မရေသးဘူး။
ကိုယ့္အၾကိဳက္ဆံုးအျပာေရာင္၀တ္ခ်င္ေပမယ့္
'ငါ မဂၤလာေဆာင္ရင္ အျပာေရာင္ထိုင္မသိမ္း ၀တ္မွာ' လို ့ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားထဲ
ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ဖူးေတာ့ အျပာေရာင္၀တ္သြားရင္ အေၾကာင္းသိေတြက အပ်ဳိၾကီးတေယာက္
ကိုယ္တိုင္မေဆာင္ႏိုင္လို ့ သူမ်ားပြဲမွာ ကိုယ္၀တ္ခ်င္တာေလးေတြ ၀တ္ရရွာတယ္လို ့
ေျပာၾကဦးမယ္။ ပန္းေရာင္တို ့
အနီေရာင္တို ့က်လဲ ကိုယ္က ဘယ္လိုမွမၾကိဳက္ျပန္နဲ ့... ေတာ္ပါၿပီ...ဘာျဖစ္လဲ...
ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့အေရာင္ ကိုယ္၀တ္တာပဲ... လာေျပာလို႔ကေတာ့ ကိုယ့္မလဲ စကားမတတ္တဲ့
ငအူငအမ'မွ မဟုတ္တာ။ ဒီကအျပန္ အျပာေရာင္ပိုးခ်ိတ္ေလးသြား၀ယ္ေတာ့မယ္။
ေၾသာ္...အေရးထဲမွ လမ္းမေလွ်ာက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ေညာင္းပါတယ္ဆို ဖုန္းက လာျပန္ၿပီ။

"မမ လား... သမီး ၀တ္ရည္ပါ... မမ ဆိုင္ခြဲအသစ္အတြက္ ေနရာၾကည့္ဖို ့ ပြဲစား
ကိုသူရနဲ ့ ဒီေန ့၃နာရီခြဲေတြ ့ဖို ့ ခ်ိန္းထားတာ remind လွမ္းလုပ္တာပါ..."

အား... ဒုကၡပါပဲ... လုပ္စရာေတြကလဲ မ်ားလိုက္တာေနာ္။ ဖိနပ္နဲ ့ အိတ္ကလည္း
မရေသးဘူး။ ပိတ္စလဲ သြား၀ယ္ရဦးမယ္။ ဒါေတြအကုန္ တနဂၤေႏြေန ့မီဖို ့က
အေရးၾကီးတယ္။ က်န္တဲ့ကိစၥေတြေတာ့ ေနာက္မွပဲ...

"၀တ္ရည္ေရ... ကိုသူရကို ေျပာလိုက္ပါေနာ္... မမ လုပ္စရာေလးေတြမ်ားေနလို ့...
ဒီေန ့ မေတြ ့ႏိုင္ဘူးလို ့... မမလည္း သူ ့ဆီဖုန္းဆက္ၿပီး ကိုယ္တိုင္
ေတာင္းပန္ပါဦးမယ္... ၿပီးေတာ့ ဒီေသာၾကာေန ့အထိ မမ
ရံုးကိုအခ်ိန္ပိုင္းပဲလာႏိုင္မယ္... အဲဒါ ၀တ္ရည္ပဲ
အားလံုးၾကည့္လုပ္ေပးထားပါေနာ္...
ဒါပဲေနာ္..."

ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း ဖုန္းခ်မွ... မဟုတ္ရင္ ေမးခြန္းေတြနဲ ့စကားရွည္ေနဦးမယ္။
ခါတိုင္းမ်ား ရံုးနဲ ့ဆိုင္ကို အခ်ိန္ျပည့္ ပ်က္ရက္မရွိသြားၿပီး စီးပြားေရး
ေသာင္းက်န္းလြန္းတဲ့ကိုယ့္ကို
ဒီ၂ပါတ္ေလာက္အတြင္း ေျခလွမ္းေတြ ပ်က္ေနတာနဲ ့ အားလံုးသတိထားမိေနၾကၿပီ။ခါတိုင္း
အလုပ္ေလာဘၾကီး လြန္းတဲ့ သူတို ့မမ ခုတေလာမွ မဂၤလာေဆာင္ေလးတစ္ခုအတြက္နဲ ့
ရွိသမွ်အလုပ္ေတြကို လွည့္မၾကည့္ႏိုင္သေလာက္ျဖစ္ေနတာကိုလည္း
နားမလည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနၾကပံုပဲ။ တတ္ႏိုင္ဘူးကြယ္... ကိုယ့္ရဲ ့
စာအုပ္တိုက္ေတြက
ကိုယ္၂ပါတ္ေလာက္ပ်က္ကြက္လဲ ကိုယ့္ရဲ ့ဂုဏ္သိကၡာကို
မထိခိုက္ပါဘူး။သူငယ္ခ်င္းအသိုင္းအ၀ိုင္းေတြအားလံုး
ေစာင့္ၾကည့္အကဲခတ္ေနၾကတဲ့တကၠသိုလ္ကတည္းကေန မေန ့တစ္ေန ့အထိ ေယာက်ာ္းေတြနဲ
့မပတ္သက္ဘဲမာနေတြတလူလူလြင့္ခဲ့တဲ့
အပ်ဳိၾကီးသံုးေယာက္ထဲကမွ ေဗြေစာ္ဦးတေယာက္ရဲ ့မဂၤလာပြဲကို ကိုယ္က ျဖစ္ကတတ္စမ္း
ကဗ်စ္ကညစ္ပံုစံနဲ ့သြားမွ 'သုသုေသြး' ရဲ ့ဂုဏ္သိကၡာေတြ
ေျမာင္းထဲေရာက္ကုန္မွာေလကြယ္။ ဆုမြန္ေရ... နင္ကေတာ့ အေ၀းမွာဆိုေတာ့ ေနသာေပမယ့္
ငါကေတာ့ အပ်ဳိၾကီးဂုဏ္သိကၡာကိုထိန္းဖို ့ ၾကိဳးပမ္းေနရၿပီ။ ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ...
အခ်ိန္မဆြဲဘဲ ျမန္ျမန္၀ယ္မွ... ဒီေန့ေတာင္ အဂၤါေန ့ေရာက္ေနၿပီ... အက်ၤီခ်ဳပ္ရ၊
fitting ျပန္ခ်ရမွာေတြအတြက္ အခ်ိန္ေပးရဦးမွာ။ ေနပါဦး... ဒီေန ့မွ အဂၤါေန
့ေနာ္... ဟား...သြားပါၿပီ... မေန ့ညက တနလၤာေန ့ကို အဂၤါၿဂိဳဟ္သက္နဲ ့
ပုတီးေတြစိပ္မိၿပီ... မိသု မိသု... နင့္စိတ္ေတြ ဘယ္ေရာက္ေနလဲေနာ္။
.............................................................

အျပာရင့္ေရာင္ေျပာင္ေျပာင္ ေလးလက္မ pencil heel ေလး ၾကမ္းျပင္ေပၚ
သံုးေလးလွမ္းေလာက္ လွမ္းလိုက္ရင္ပဲ အ၀င္၀
ဧည့္ၾကိဳေနရာနားမွာရုံးစုရံုးစုျဖစ္ေနတဲ့သူေတြအားလံုး ကိုယ့္ဘက္ကို
မသိမသာေရာ သိသိသာသာပါလွည့္ၾကည့္လာၾကၿပီ။ ၾကည့္ၾကစမ္း... အဲဒါ 'အပ်ဳိၾကီး'
လို ့ ရွင္တို ့ ရွဳံ့ခ်ေနက် အသက္ ၃၅ႏွစ္တင္းတင္းရွိၿပီျဖစ္တဲ့ မိန္းမ။
အဲဒါ 'မာနခဲ' လို ့
ရွင္တို ့ ေမးေငါ့ေနက် ဘယ္ေယာက္်ားကိုမွ အထင္မၾကီးတဲ့ မိန္းမ။ အဲဒါ'သူမ်ားတကာ
မဂၤလာေဆာင္တာကို အားက်ေနမလားလို ့' ရွင္တို ့ ေစာင့္ၾကည့္ေ၀ဖန္ေနက်
တစ္ကိုယ္တည္း ေနေနတဲ့ မိန္းမေလ။ မိုးျပာေရာင္စီးကြင့္ေလးေတြက်ဲက်ဲထိုးထားတဲ့
ေငြေရာင္ပိုး အက်ၤီပံု ဆန္းဆန္းေလးနဲ ့ မိုးျပာေရာင္နဲ ့ေငြေရာင္စပ္ထားတဲ့
ပိုးခ်ိတ္လံုခ်ည္ေလးက gym မွန္မွန္သြား၊ အစားအေသာက္ထိန္းထားလို ့
ေက်ာင္းတုန္းကထက္မဆိုသေလာက္ေလးပဲျပည့္လာတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အခ်ဳိးအစားမွာ
ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ေလး...။ ေအာက္ပိုင္းနားေလးေတြေကာက္ထားတဲ့ ဆံပင္ကေတာ့ ဒီေန ့မွ
setting ထပ္လိပ္ထားလို ့ ၿခံဳထားတဲ့
မိုးျပာေရာင္ပိုးပ၀ါေလးေပၚမွာေခြႏြယ္ႏြယ္ေလးက်လို ့။
မိတ္ကပ္ေျပေျပေလးလိမ္းထားတဲ့မ်က္ႏွာကလည္း agedefence cream ေတြ
anti-wrinkle gel ေတြ မွန္မွန္လိမ္းတဲ့ေက်းဇူးနဲ ့လြန္ခဲ့တဲ့
၁၅ႏွစ္ေလာက္တုန္းက တကၠသိုလ္မွာ နာမည္ၾကီးခဲ့တဲ့အလွထက္ တစ္ျပားသားမွ မေလ်ာ့ေသး။
အတင္းေၿပာခ်င္ၾကတဲ့ မ်က္လံုးေတြေရွ ့မွာဆို ခ်ီေနတတ္တဲ့မ်က္ႏွာေပးကေတာ့
ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲတဲ့ 'သုသုေသြး' ရဲ ့ trademark ေပါ့ကြယ္။ ကဲ...
ေျပာၾကစမ္းပါဦး... သူမ်ားတကာေတြ မဂၤလာေဆာင္လို ့
အားက်ၿပီး ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ ၀မ္းနည္းက်ိတ္ေဆြးေနမယ့္ ခပ္ညံ့ညံ့အပ်ဳိၾကီးေတြထဲမွာ
'သုသုေသြး' တေယာက္ပါရဲ ့လားလို႔။ မ်က္လံုးေပါင္းမ်ားစြာေရွ ့ကေန
ေၾကာ့ေၾကာ့ေလးျဖတ္ေလွ်ာက္ၿပီး သတို့သမီးအလွျပင္ခန္းထဲ၀င္သြားေတာ့
အက်ၤီလဲရင္းတန္းလန္း နႏၵာက ကိုယ့္ကိုေတြ ့ေတြ ့ခ်င္း ၀မ္းသာအားရႏွင့္ ထေအာ္သည္။

"လွလိုက္တာ မိသုရယ္... နင္တကယ္လာတယ္ေနာ္... ငါ့မွာ နင္မလာေလာက္ဘူးထင္လို ့
၀မ္းနည္းေနတာ... ငါ့ကို စိတ္မဆိုးဘူးေပါ့ေနာ္..."

ေျပာလဲေျပာ မ်က္ရည္ေတြလဲတကယ္၀ဲလာတဲ့ နႏၵာ့ကိုၾကည့္ရင္း
ကိုယ္ပါ၀မ္းနည္းလာေပမယ့္ပါးစပ္ကေတာ့ 'သစၥာေဖာက္မ' လို ့ရြတ္ရင္း
မ်က္ေစာင္းရြယ္လိုက္မိသည္။
ဘယ္ေလာက္ၾကီးပဲ စိတ္ဆိုးဆိုး... ကိုယ္နဲ ့ဒီေလာက္ေတာင္
ညီအမေတြလိုခ်စ္ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းရဲ ့မဂၤလာေဆာင္ကို မလာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ေတာ့
ဘယ္လိုမွအသည္းမမာႏိုင္တာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အသိဆံုးပါ။
ကိုယ့္မွာဒီအသက္အရြယ္ေရာက္တဲ့အထိ
သံေယာဇဥ္တြယ္စရာဆိုလို ့ ေဖေဖ၊ ေမေမ၊ မမ၊ အခ်စ္ေတာ္ေလး ကီကီ နဲ ့ တူမေလး အျပင္
ဒီဘ၀တူ သူငယ္ခ်င္းေလးေတြပဲရွိတဲ့ဟာကို...။ ဒီမဂၤလာေဆာင္ကို
လွလွေလး၀တ္ၿပီးတက္ျပခ်င္တဲ့ အပ်ဳိၾကီးမာနအျပင္
ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းအရင္းေခါက္ေခါက္ရဲ ့ မဂၤလာပြဲကိုလာခ်င္တဲ့ စိတ္ရင္းေလးလည္း
ပါပါတယ္ေလ။

နႏၵာနဲ ့စကားေျပာအၿပီး ခမ္းမထဲ၀င္လာေတာ့ ဘယ္မွာ ထိုင္ရမွန္း မသိျဖစ္ေနတုန္း
နႏၵာ့ေမေမ အန္တီေ၀ လိုက္ပို
့ေပးတဲ့၀ိုင္းအေရာက္ထိုင္ႏွင့္ေနတဲ့သူကိုျမင္ျမင္ခ်င္း
စိတ္အပ်က္ၾကီးပ်က္သြားမိသည္။ရွယ္လီၿမင့္ ပါလား... ေသပါၿပီ... မေတြ
့ခ်င္ဆံုးလူနဲ ့မွတည့္တည့္တိုးရတယ္လို ့ေနာ္...
လင္တစ္ေယာက္ရထားတာကိုပဲတျခားဘယ္သူမွမရႏိုင္တဲ့ ဘုရားေပးတဲ့ဆုထူးၾကီးကို
သူတစ္ေယာက္တည္းအပိုင္ရထားသလို
လူတကာကို သူ ့လင္ေတာ္ေၾကာင္းေကာင္းေၾကာင္း 'သူ ့လင္သူေတာ္ေကာင္းတရား'
တရစပ္ေၿပာတတ္တဲ့ မိန္းမ။ ၿပီးရင္
တစ္ကိုယ္တည္းေအးေအးေနတဲ့ ကိုယ္ေတြလို
အပ်ဳိၾကီးေတြကိုလည္းကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားၿပီး မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၾကည့္
အတင္းက တုတ္ဦးမယ္။ အခုလဲၾကည့္ပါလား... ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေဆာက္နဲ႔
ထြင္းျပန္ၿပီ။

"မိသု ပါလား... ၾကည့္စမ္း... ၀လာလိုက္တာေနာ္... မနည္းၾကီး ရုပ္ဖမ္းရတယ္...
အျပာေရာင္ေလး ၀တ္လာတယ္ေနာ္... ဟင္းဟင္း..."

"ဟုတ္ပါ့ ရွယ္လီရယ္... အသက္ေတြၾကီးလာၿပီဆိုေတာ့ေလ... ရွယ္လီတို႔
လိုကေလးေမြးထားတဲ့သူေတြေလာက္ ပံုမပ်က္ရံုတမယ္ပဲ...
အပ်ဳိၾကီးေတြလဲ၀ိတ္တက္တာပါပဲေနာ္... ဟင္းဟင္း..."

ကဲ... ခံေလ... လူကို ရိတိတိလာလုပ္ခ်င္ဦး... ေက်ာင္းတုန္းကထက္
၅ေပါင္တိတိပဲပိုလာတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကိုမ်ား ၀လာသေလးဘာေလးနဲ ့...
ေသလိုက္ေလ...နင့္ကိုယ္နင္ မွန္ထဲျပန္ၾကည့္ဦးဟဲ့...
တကတည္းေနာ္...ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေနတာကိုပဲ...
ဘာေတြမ်ား မနာလို၀န္တိုၿဖစ္ေနၾကတယ္မသိ...။

"ဟဲ့... နႏၵာေတာ့ စြံသြားၿပီေနာ္... ဘယ္လိုလဲ... နင္ေရာ အားမက်ဘူးလား...
အပ်ဳိၾကီးဆိုတာ အပူမရွိတာေတာ့မွန္တယ္... ဒါေပမယ့္ စိတ္ၾကည္ႏူးစရာလဲ
မရွိဘူးဟဲ့... ငါ့ဆို ငါ့ေဘးမွာ ကိုကိုအၿမဲရွိေတာ့ အရမ္းစိတ္ခ်မ္းသာရတာ..."

လာၿပီ လာၿပီ... စလာၿပီ... တနည္းနဲ ့မရေတာ့ တျခားနည္းလမ္းနဲ ့
ႏွိပ္ကြပ္ေတာ့မယ္... လွ်ာေသြးထားေပေတာ့ မိသုေရ...

"ရွယ္လီရယ္... နင့္သမီးအတြက္ပဲ နင္ပူစမ္းပါ... အားကိုးရမယ့္သူရွိမွ
စိတ္ခ်မ္းသာရမဲ့အထဲ ငါတို ့ကမပါဘူး..."

"နင္ကေတာ့ေနာ္... ေက်ာင္းတုန္းက အေျပာေလးေတြ ခုထိမေလွ်ာ့ေသးဘူး... ဟို နင့္ကို
ေက်ာင္းတုန္းက အေသအလဲၾကိဳက္တဲ့ မ်ဳိးေမာင္ေမာင္ ဆိုလည္း မဆိုးပါဘူးဟဲ့... ဟို
ေရွ ့၀ိုင္းမွာ ေတြ ့လား... နင္၀င္လာကတည္းကလိုက္ၾကည့္ေနတာ... နင္ကသာ
သတိမထားမိလို ့..."

"အမေလး... ေက်ာင္းတုန္းက ဒီေလာက္ရုပ္ဆိုးတဲ့ မည္းသည္းသည္း
လံုးတံုးတံုးကိုမ်ား... ၿပီးေတာ့ အဲအရြယ္ကတည္းက
ပြဲစားေယာင္ေယာင္ဘာေယာင္ေယာင္နဲ ့... အာကလဲက်ယ္ေသး..."

"နင္ကလဲ... သူက ခုအရမ္းကို စီးပြားအရွာေကာင္းတာေနာ္... ခုထိ လူပ်ဳိၾကီးဟဲ့...
သူ ့ကိုလိုခ်င္တဲ့သမီးရွင္ေတြဆို ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္လို ့... သူကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ သူ
့ငယ္ခ်စ္ကို
မေမ့ႏိုင္ဘူးဆိုလား... ေျပာသံၾကားတာပဲ... နင့္ကို ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္မယ္...ခုနကေတာင္
ေနာက္လက်ရင္လုပ္မယ့္ ဆရာကန္ေတာ့ပြဲအတြက္ အလွဴေငြ ဘယ္သူလက္ခံေနလဲ
ငါ့ကိုလာေမးလို ့ သုသုေသြး ဆီကို ေပးလိုက္လို ့
ငါေျပာလိုက္တယ္...နင့္ကိုစကားလာေျပာရင္
နင္အကဲခတ္ ၾကည့္လိုက္ေနာ္..."

"ေအာင္မယ္... ေသလိုက္ပါလား... ဘာ ငယ္ခ်စ္ လဲ... နားခါးလိုက္တာ... မသိရင္ပဲ
ငါကပဲ သူ ့ငယ္ရည္းစားလိုလိုနဲ ့... ဒီမွာ ရွယ္လီ... သူ ့ဟာသူ
ဘာၾကီးပဲျဖစ္ေနေန... လံုး၀စိတ္မ၀င္စားဘူး... အကဲခတ္စရာလဲ မလိုဘူး...သူတင္မကလို
့... တျခားဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ တစ္စက္ကေလးမွ စိတ္မ၀င္စားဘူး... ရွင္းတယ္ေနာ္..."

"အဲဒါပဲ... နင္က ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ တံခါးပိတ္ထားတာကိုး... ဒီမွာ... နင္က
လူတစ္ေယာက္ ကိုယ့္ကိုခ်ဥ္းကပ္တိုင္း ဇြတ္ျငင္းလိုက္မယ္ခ်ည္းပဲ
ေတြးေနတာ...ဒီလူနဲ ့ကိုယ္နဲ ့ သဟဇာတျဖစ္မလား
သေဘာထားခ်င္းညီမလားဆိုၿပီးမခ်င့္ခ်ိန္ဘူး... ခု နႏၵာ့ကိုဆို ၾကည့္စမ္း...
ဒီအသက္အရြယ္ေရာက္မွ သူနဲ့အဆင္ေျပမယ့္သူေတြ ့လို ့ ေရြးခ်ယ္လိုက္တာ...
နင္လဲ
အဲလိုခ်င့္ခ်ိန္သင့္ၿပီေနာ္ မိသု... အားေန အပ်က္ဘက္ကခ်ည္းေတြးၿပီးကိုယ့္စိတ္ကိုယ္
တံခါးပိတ္ထားမေနနဲ ့..."

"ေတာ္စမ္းပါဟာ... မိသုတို ့က တစ္ေယာက္တည္း ေနႏိုင္တယ္... ဘယ္သူမွ မလိုဘူး..."

စကားအတင္မခံခ်င္လို ့ ေျပာလိုက္ရေပမယ့္ ရွယ္လီ့ ေနာက္ဆံုးစကားက
ကိုယ့္ကိုငိုင္က်သြားေစတာေတာ့အမွန္ပဲ။ သူေျပာသလိုမ်ား
တကယ္ျဖစ္ေနၿပီလား...ဟုတ္ေတာ့လဲ ဟုတ္သလိုပဲ... ကိုယ္ကလဲ
ေက်ာင္းတုန္းကတည္းက ခုခ်ိန္ထိကိုယ့္ကိုခ်ဥ္းကပ္လာတဲ့သူေတြကိုဆို
တခ်က္ေလးေတာင္ မစဥ္းစားဘဲ 'ဘူး' ခံျငင္းခဲ့တာခ်ည္းပဲေလ။ ရွယ္လီေျပာသလို ကိုယ္နဲ
့အဆင္ေျပမေျပကို တစ္ခါမွေလ့လာအကဲမခတ္ဖူးခဲ့တာ။ ေလ့လာအကဲခတ္သင့္မွန္းလည္း
စိတ္ကူးေတာင္ မၾကည့္ခဲ့မိတာ။ ခုျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့မွ နႏၵာတို ့ ဆုမြန္တို
့ကမွ
ေက်ာင္းတုန္းက ရည္းစားမက်တက် သံေယာဇဥ္ေလးေတြ ဖုန္းထဲကတဆင့္ရွိခဲ့ဖူးေသးတယ္...
ေနာက္ပိုင္းမွ အဆင္မေျပလို ့ ရည္းစားအဆင့္ကိုမေရာက္လိုက္ဘဲ
ဇာတ္လမ္းေတြၿပီးကုန္ၾကတာ။ ရွယ္လီေျပာသလိုဆို သူတို ့ကမွ ကိုယ့္လိုမ်ဳိး
ဘယ္သူလာလာ ဇြတ္မွိတ္မျငင္းဘဲ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ခဲ့ေသးတယ္ေပါ့ေနာ္။ ကိုယ့္မွာသာ
ဘယ္သူလာေျပာေျပာ
ၿငင္းလႊတ္မယ္ဆိုတဲ့ အစြဲၾကီး ၀င္ေနတာထင္ပါရဲ ႔။ အစပိုင္းလာေျပာၾကတဲ့သူေတြကို
သေဘာမက်တာနဲ ့ပဲ ေနာက္ပိုင္း လာေျပာသမွ်လူေတြအားလံုးကိုလဲ
အကဲေတာင္မခတ္ၾကည့္ေတာ့ဘဲ အျပတ္ျငင္းပစ္တဲ့ အက်င့္ၾကီးရသြားတယ္ ထင္တယ္။ ဒီလိုဆို
ကိုယ္က သူေျပာသလို ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ တံခါးပိတ္ၿပီး ဘယ္သူမွ ၀င္မလာေအာင္
ကိုယ့္ကိုယ္ကို တားဆီးေနခဲ့တာေပါ့။
ဒါဆို ဒါဆို... ငါ အပ်ဳိၾကီးၿဖစ္ေနတာ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ကိုယ္
သံုသပ္ၾကည့္ဖို့ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့လို
့ေပါ့ေနာ္။ ဘုရားေရ... ဒါဆို ငါက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္
အက်ဥ္းခ်ထားတဲ့သူ ၿဖစ္ေနပါေပါ့လား။
.........................................................

"တီ တီ တီ တီ တီတီ"................

ေနာက္ဖက္ကကားဆီမွ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ဟြန္းသံၾကားမွ သတိ၀င္လာၿပီး
လီဗာကိုေဆာင့္နင္းကာ မီးပြိဳင့္မွ ထြက္လိုက္မိသည္။ အေတြးေတြနဲ ့ခ်ာခ်ာလည္ၿပီး
စိတ္နဲ ့လူနဲ ့မကပ္ ျဖစ္သြားလိုက္ပံုမ်ား...မဂၤလာပြဲ ဘယ္အခ်ိန္ၿပီးသြားလို ့
ဘယ္သူေတြကိုႏွဳတ္ဆက္ခဲ့ၿပီး ဘယ္လိုကားျပန္ေမာင္းခဲ့သလဲေတာင္ မမွတ္မိခ်င္။
ရွယ္လီနဲ ့စကားေျပာအၿပီး ေထာပတ္ထမင္းကို တို ့ကနန္းဆိတ္ကနန္းစားတာ၊ ျပန္ခါနီး
မ်ဳိးေမာင္ေမာင္က ဆရာကန္ေတာ့ပြဲအတြက္အလွဴေငြနဲ ့ သူ ့ visiting card
လာေပးရင္းသံေယာဇဥ္မျပတ္တဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ ့ၾကည့္သြားတာ၊ ရွယ္လီက
'ေသခ်ာအကဲခတ္ၾကည့္လိုက္ေနာ္'လို
့ ၿပံဳးစိစိလာေျပာသြားတာေလာက္ပဲ ေရးေတးေတးမွတ္မိေတာ့သည္။ ေခါင္းထဲမွာ
'ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ တံခါးပိတ္ထားတာ' ဆိုတဲ့ စကားပဲ ပဲ့တင္ထပ္ေနကာ ကားကိုေတာင္
ဦးတည္ရာမရွိဘဲ ေမာင္းလာေနမိတာခုနကအထိပဲ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့... accident ေတြ
ဘာေတြမျဖစ္လို ့။ ဒီပံုနဲ ့ ကားဆက္ေမာင္းေနလို ့ေတာ့ မျဖစ္ေသးပါဘူး...
အာရံုေျပာင္းသြားေအာင္ ေရွ ့ကcity mart ထဲ ၀င္လိုက္မွပဲ။

city mart ထဲ၀င္သြားေတာ့ အျပာေရာင္၀တ္စံုနဲ ့ အလွၾကီးလွေနတဲ့ ကိုယ့္ကို လူေတြက
ကြက္ၾကည့္ၾကည့္နဲ ့... အင္းေနာ္... ရွယ္လီေျပာတာေတာ့ မွန္ေနပါၿပီ...
ဒီအရြယ္ေရာက္တဲ့အထိေတာင္ ဒီေလာက္လွေသးတဲ့ငါ ခုခ်ိန္ထိ တစ္ေယာက္မွမေတြ ့ေသးတာ
ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ တံခါးပိတ္ထားမိလို ့ပဲ။ ဒါဆို ငါက တစ္သက္လံုး ဒီအတိုင္းပဲ
ေနသြားရေတာ့မွာလား... ကိုယ့္အနားကလူေတြကိုျပန္ၿပီးအကဲခတ္ၾကည့္ရမွာလား။
စဥ္းစားရင္းနဲ ့ မ်ဳိးေမာင္ေမာင္ မ်က္ႏွာၾကီးက မဆီမဆိုင္ ေပၚလာျပန္ၿပီ...
ဘာဆိုင္လို ့တုန္း... ဒီေလာက္ ရုပ္ဆိုးဆိုး ဗိုက္ပူပူၾကီးကိုမ်ား... ။

cosmetic တန္းဘက္ေရာက္ေတာ့ အိမ္မွာ anti-wrinkle gel ကုန္တာ သတိရတာနဲ ့
တစ္ဗူးလွမ္းယူလိုက္မိသည္။ ထံုးစံအတိုင္း sales girl ေလးက အသက္၃၀ေက်ာ္ရင္
အသားအေရေတြ ဘယ္လို ပ်က္စီးတတ္ ေၾကာင္း၊ အေရးအေၾကာင္းေတြ ဘယ္လိုေပၚတတ္ေၾကာင္းကို
အားပါးတရ ေျပာေနတာကို နားေထာင္ေနေပမယ့္ နားထဲမွာေတာ့ အသံေတြက ေ၀းသြားလိုက္
နီးသြားလိုက္နဲ ႔။ အသက္ေတြလဲၾကီးလာၿပီပဲေနာ္... အေပၚယံအလွေတြ
ဘာအေရးၾကီးေတာ့မွာလဲ။ အဓိကက စိတ္ထားေကာင္း ဖို ့ပါပဲေလ... အင္း...
ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ မည္းသည္းသည္း ရုပ္ဆိုးဆိုး မ်ဳိးေမာင္ေမာင္ မ်က္ႏွာက
အာရံုထဲမွာအနည္းငယ္ေျပလာသလိုပဲ။အာ... ငါဘာေတြ စဥ္းစားေနမိပါလိမ့္... ေရွ
့မွာ အဆီက်လက္ဖက္ေျခာက္ထုပ္ပါလား။ ဒီလေတာ့ မဂၤလာေဆာင္အတြက္နဲ ့ gym
ကို၂ပါတ္ေလာက္ေတာင္ပ်က္ထားတာ...
တစ္ထုပ္ေလာက္ ၀ယ္သြားဦးမွ... ကိုယ္ေတြလဲ ၀ိတ္ေတြေတာ္ေတာ္ေလး
သတိထားထိန္းရတဲ့အရြယ္ေရာက္လာၿပီ... မိန္းကေလးေတြေတာင္ ဒီေလာက္ထိန္းရခက္တာ...
ဘီယာေတြဘာေတြေသာက္တတ္တဲ့ ေယာက်ာ္းေလးေတြဆို ပိုဆိုးမွာပဲေနာ္... အင္း...
မ်ဳိးေမာင္ေမာင္ရဲ ့ဘီယာဗိုက္ၾကီးကို အဆီက် လက္ဖက္ေျခာက္ထုပ္က before နဲ ့
after ပံုလိုျမင္ေယာင္ၾကည့္ေတာ့လဲ သူ ့ပံုစံက သိပ္မဆိုးလွပါဘူး... အာ...
ေတာ္စမ္းပါ... သုသုေသြး... နင့္စိတ္ေတြ ဘာျဖစ္ေနရတာတုန္း...။

ေတာက္... အေရးထဲမွ ေရွ ့က အတြဲကလည္း အျဖစ္ေတြသည္းေနလိုက္တာ... ေကာင္မေလးက သူ
့ကိုယ္သူ 'မီး မီး' နဲ ့ ပက်ိပက်ိ ခၽြဲေနလိုက္ပံုမ်ား... ပက္က်ိမ က်ေနတာပဲ...
အမေလး... ဘာမဟုတ္တဲ့ စကားကိုမ်ား ရယ္ေနလိုက္တာ...လုပ္ရယ္သံၾကီးနဲ ့...
နားကေလာခ်င္စရာ... စာအုပ္ရွာေနရတာေတာင္ အာရံုေနာက္တယ္။ မဂၢဇင္းေတြကလည္း ဒီေန
့မွ ကိုင္လိုင္တိုင္း
မ်က္ႏွာဖံုးတိုင္းမွာ ေမာ္ဒယ္ေတြရဲ ့ သတို ့သမီး သတို ့သား၀တ္စံုေတြနဲ
့မဂၤလာေဆာင္ပံု
ဓာတ္ပံုေတြခ်ည္းပဲ... သီတင္းေတာင္ကၽြတ္မယ္ မၾကံေသးဘူး... အျမင္ကတ္စရာေနာ္...
အမယ္... ဒီ သတို ့သမီးထိုင္မသိမ္းေလးက အျပာေရာင္ေလးပါလား... ငါ၀တ္ခ်င္တဲ့
ပံုစံေလးေပါ့... ေဘးက သတို ့သားေနရာမွာ ဟို မ်ဳိးေမာင္ေမာင္ ရုပ္က
၀င္လာျပန္ၿပီ... ကဲ သုသုေသြးေရ... နင္
ဘယ္လိုၿဖစ္ေနလဲ... နင္တစ္သက္လံုး အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ ့
ထိန္းလာခဲ့တဲ့အပ်ဳိၾကီးသိကၡာကိုမွ
မေထာက္... ရွက္ဖို ့ေကာင္းလိုက္တာ။

"ဟင္... ဦးကလဲ... မရဘူးကြာ... ၀ယ္ေပးရမွာဘဲ... ေနာ္ဆို... ေနာ္ေနာ္..."

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေဒါသတၾကီး က်ိန္ဆဲၿပီးလွည့္အထြက္ ေဘးက ပက္က်ိမက
ႏွဳတ္ခမ္းကိုဆူ၊ေျခကိုေဆာင့္ၿပီး အခၽြဲလြန္သြားကာ သူ ့ရဲ
့ေဒါက္ခၽြန္ၾကီးနဲ ့ကိုယ့္ေၿခေထာက္ကို တည့္တည့္ၾကီးကို နင္းခ်လိုက္ေတာ့
အစကတည္းကထြက္ၿပီးသားေဒါသက ေျခေထာက္နာတာႏွင့္ေပါင္းၿပီး
ငယ္ထိပ္ကိုေရာက္သြားေတာ့သည္။

"အား... ဟဲ့... ဘယ္လိုၿဖစ္ေနတာတုန္း... ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ထြန္ ့ထြန္ ့လူးေနလို ့
လူတေယာက္လံုးကိုေတာင္ မျမင္ရတာလဲ..."

ေျပာေျပာဆိုဆို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ရန္ေတြ ့မယ္အလုပ္... ဟင္... အဲဒါ အဲဒါ...
ပက္က်ိမလက္ေမာင္းၾကီးခ်ိတ္ၿပီး ခၽြဲပစ္ေနတာကို မိန္ ့မိန္
့ၾကီးၿပံဳးၿပီးသေဘာေတြက်ေနတာ ဟိုသေကာင့္သား မ်ဳိးေမာင္ေမာင္ မဟုတ္လား။
အမေလး... ပက္က်ိမရဲ့
ဦး ဆိုတာ ဒင္းကိုး... ရွယ္လီျမင့္ေရ... နင္ေၿပာတဲ့
လူပ်ဳိၾကီးကိုလာၾကည့္ဦးဟဲ့... သူ ့သမီးေလာက္ရွိတဲ့ေကာင္မေလးနဲ ့ သူ
့မ်က္ႏွာ
အဆီတ၀င္း၀င္း ေဖာင္းအစ္အစ္ၾကီးကို ၿဖီးေနလိုက္ပံုမ်ား... မသတီခ်င္စရာ...။ ခုမွ
လူကိုေတြ ့ၿပီး မ်က္လံုးေတြျပဴးၿပီး မ်က္ႏွာေတြအၾကီးအက်ယ္ပ်က္လို ့... ခုနက
မဂၤလာေဆာင္မွာ သံေယာဇဥ္မျပတ္တဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ ့ေၾကြျပခဲ့လို ့သုသုေသြး တေယာက္
ရင္ေတြခုန္ေနၿပီလို ့ အပိုင္တြက္ထား တယ္ေပါ့ ေလ... ရင္ေတြခုန္ထားရၿပီးမွ
နင့္သရုပ္မွန္ကိုေတြ ့ရလို ့ ေဒါသေတြထြက္ၿပီး နင္ပဲငဆရန္ေတြ ့ေတာ့မယ္မ်ား
ထင္ေနသလား... ေဆာရီးပဲ မ်ဳိးေမာင္ေမာင္ေရ... အဲလို ခပ္တံုးတံုးမိန္းမေတြရဲ
့လုပ္ရပ္မ်ဳိး သုသုေသြးတို ့က မလုပ္ေသးဘူး။

"ဟယ္... ေဆာရီးေနာ္... ယူ ့သမီးေလးမွန္း မသိလို ့ပါ... သမီးေရ... ေဆာရီးေနာ္...
အန္တီ မသိလို ့ေျပာမိတာပါ... စိတ္မဆိုးနဲ ့ေနာ္..."

ဘယ္ရမလဲ... ႏွစ္ေယာက္လံုးၾကက္ေသေသေနတုန္း
ၿပံဳးၿပံဳးေလးေၿပာၿပီးလွည့္ထြက္မယ္လုပ္ၿပီးမွ ထပ္ၿပီးေတာ့...

"ေၾသာ္ ဒါနဲ ့... ေနာက္လ ဆရာကန္ေတာ့ပြဲေန ့ညမွာ gathering dinner
လဲလုပ္မွာသိလား... ယူ ့သမီးေလးေရာ ေခၚခဲ့ေနာ္... သူငယ္ခ်င္း မိသားစုေတြ
စံုၾကတာေပါ့... သြားမယ္ေနာ္..."

ကဲ... မွတ္ပလား... သမီးေလာက္ဟာေလးရွိရဲ ့သားနဲ ့ ငါ့ကိုလာၿပီး
ကပ္ခ်င္ဦး...အပ်ဳိၾကီးဆိုတဲ့ဂုဏ္ပုဒ္မွာ အားမနာလွ်ာမက်ဳိးေျပာခြင့္ရတဲ့
အခြင့္အေရးလဲကပ္ပါထားၿပီးသားပဲေလ။ ေျပာရတာ အရသာရွိလိုက္ တာေနာ္။
ေကာင္တာမွာေငြရွင္းၿပီးကားဆီကိုၿပန္အသြား
ေျခလွမ္းေတြေပါ့ပါးလန္းဆန္းေနပံုမ်ား...ေဒါက္ဖိနပ္ခြာသံေလးေတာင္
တခြပ္ခြပ္ျမည္လို ့။ ဆိုင္ထဲအ၀င္တုန္းကငိုင္တိုင္တိုင္ပံုစံနဲ ့မ်ား
ဘာဆိုင္လို ့လဲ... မဂၤလာပြဲသြားတုန္းကေျခလွမ္းေတြထက္ေတာင္
ယံုၾကည္မွဳပိုေသးတယ္။ ဒါကမွတကယ့္ေအာင္ႏိုင္သူတစ္ေယာက္ရဲ ့
ေျခလွမ္းေတြေပါ့။ အမေလး... ကံေကာင္းလို့ေနာ္...
ဟိုမိန္းမရဲ ့ စကားမွိဳင္းေတြမိၿပီး လူကေတြေ၀သြားေတာ့မလို
့...ရွယ္လီျမင့္ေရ... နင္ေျပာသလို ငါကပဲ
ကိုယ့္စိတ္တံခါးကိုယ္ပိတ္ထားတယ္ဆိုရင္ေတာင္ပိတ္ထားလက္စနဲ ့
ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး ဆက္ပိတ္ထားလိုက္ပါေတာ ့မယ္ ကြယ္...ဒီအသက္အရြယ္ေရာက္လို
့ တံခါးျပန္ဖြင့္ခါမွ အိုၾကီးအိုမ ေၾကာင္ပါးၾကီးေတြနဲ့ေတြ
့ေနရမွာထက္စာရင္ တံခါးပိတ္ထားတဲ့ ငါ့ကမာၻက်ဥ္းက်ဥ္းေလးက အမ်ားၾကီးပိုၿပီးသာယာပါတယ္။

စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြားနဲ ့ ကားေပၚတက္မယ္အလုပ္မွာမွ ဗိုက္ထဲက ဂြီ ခနဲ ျမည္သံကို
သတိထားလိုက္မိသည္... ဟုတ္သားပဲ... မနက္ကတည္းက ခုထိ ဘာမွ
ဟုတ္တိပတ္တိမွ မစားရေသးပဲကိုး... ဟုတ္ၿပီ... အိမ္ကို ဖုန္းဆက္လိုက္ဦးမယ္...

"မီးလံုးလား... တီသုပါ... ထမင္းစားေနၿပီလား... ခဏေလးေစာင့္ေနာ္... ပုဇြန္ကင္နဲ
့ ဂဏန္းကင္ ၀ယ္လာမယ္လို ့ ဖုန္းလွမ္းဆက္တာ... ဒါပဲေနာ္..."
ဖုန္းခ်အၿပီး ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေလာကၾကီးတခြင္က သာယာလို
့ပါလား... အသက္ရွဴရတာေတာင္ ပိုၿပီး လတ္ဆတ္ေနသလိုပဲ။ ကဲ... ဆိုင္မွာ
ရခိုင္မုန္ ့တီ စပ္စပ္ေလး အျပတ္သြားစားမယ္... အျပန္က် မမအတြက္
ပုဇြန္ကင္၀ယ္သြားမယ္။
မီးလံုးအတြက္က ဂဏန္းကင္နဲ ့ မုန္ ့လက္ေဆာင္း...။ ေၾသာ္...
ေမ့ေတာ့မလို ့... ကီကီေလးအတြက္လဲ ငါးဖယ္ေၾကာ္ ၀ယ္သြားဦးမွ...။ ၿပီးရင္ ကီကီနဲ
့ မီးလံုးၾကိဳက္တဲ့ kool ice-cream လဲ ၀င္၀ယ္လိုက္ဦးမယ္... အင္း... ဒီေန
့တစ္ေန ့ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို celebrate ေသခ်ာလုပ္ရမယ္။ ရခဲလွစြာေသာ လူ ့ဘ၀မွာ
အျမတ္ဆံုးေသာ အပ်ဳိၾကီးဘ၀ကို လက္၀ယ္ပိုင္ဆိုင္ထားရမွန္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို
သတိျပဳမိတဲ့ အထိမ္းအမွတ္ေပါ့ကြယ္.................။


**Htar Htar**