JACBA

ရဲေခါင္ေျပာက္က်ား ေခ်ေဂြဗားရား က်ဆံုးခဲ့ရေသာ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၉ ရက္ေန႕ကို ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာ ၉ ရက္ေန႔မွစ၍ အဖိႏွိပ္ခံျမန္မာျပည္သားမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္လ်က္ ျမန္မာျပည္သားဘေလာ့ဂ္ကို အမွတ္တရ တင္ဆက္လိုက္ပါသည္။ ** ခြန္အားမွ်ေ၀... တို႔တေတြသည္... မလြဲမေသြ ျပည္သူေတြအတြက္... **

Sunday, September 30, 2012

-ယခုလအတြင္း ဟိုအေၾကာင္း၊ ဒီအေၾကာင္း၊ သူတို႔အေၾကာင္း-

** ေနအိမ္အတြင္း သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားႏွင္႕ ေဝဒနာရွင္မ်ားအား ကူညီေပးႏုိင္သည္႕စက္႐ုပ္**

(တိုက်ဳိ စက္တင္ဘာ ၂၈) ဂ်ပန္ႏုိင္ငံမွ ကမၻာေက်ာ္ေမာ္ေတာ္ကားထုတ္လုပ္ေရးကုမၸဏီျဖစ္သည့္ တိုယိုတာမွ ေနအိမ္တြင္အကူအညီေပးႏုိင္ေသာ စက္႐ုပ္အမ်ဳိးအစားသစ္တစ္မ်ဳိးကို ထုတ္လုပ္လိုက္ၿပီး စတင္မိတ္ဆက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း စက္တင္ဘာ ၂၇ ရက္တြင္ ယင္းကုမၸဏီကသတင္းထုတ္ျပန္သည္။ဆူဒန္ႏွင္ ့ ေတာင္ဆူဒန္ သေဘာတူညီခ်က္မ်ားရ ျပင္သစ္၌ အလုပ္လက္မဲ ့ သုံးသန္းေက်ာ္ဥေရာပႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ယူ႐ုိေငြ အက်ပ္အတည္းၾကံဳေတြ႕မႈဂယက္ေၾကာင့္ အလုပ္လက္မဲ့ဦးေရ ဤသို႕တုိးပြားလာလ်က္ရွိသည္။အဆိုပါစက္႐ုပ္သည္ ေနအိမ္တြင္ သက္ႀကီးရြ ယ္အိုမ်ားႏွင့္ ေရာဂါေဝဒနာေၾကာင့္ လႈပ္ရွား၍မရႏုိင္သူမ်ား၊ ေလျဖတ္ခံထားရသူမ်ားအျပင္ အျခားလူတစ္ဦး၏ ေဖးမကူညီမႈ မရရွိဘဲ မလႈပ္ရွားႏုိင္သူမ်ားအတြက္ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္သည့္ စက္႐ုပ္ျဖစ္သည္။ ယင္းစက္႐ုပ္သည္ ဆလင္ဒါဒီဇိုင္းပုံစံျဖစ္ၿပီး ကိုယ္ထည္ပမာဏ ၁၅ လက္မခန္ ႔ ရွိသည့္အျပင္ အျမင့္မွာ စင္တီမီတာ ၁၃ဝ ခန္႔ရွိသည္။ ၄င္းစက္႐ုပ္ကို ကြန္ပ်ဴတာျဖင့္ထိန္းခ်ဳပ္ကာ လိုအပ္သလို လုပ္ကိုင္ေပးႏုိင္ရန္ ျပဳလုပ္ေပးႏုိင္သည္။၄င္းစက္႐ုပ္ကို တိုယိ ုတာကုမၸဏီမွ နည္းပညာရွင္မ်ားႏွင့္ အင္ဂ်င္နီယာမ်ားက ဒီဇိုင္းထုတ္ တီထြင္ထုတ္လုပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ စက္႐ုပ္မထုတ္လုပ္မီ နည္း ပညာပိုင္းဆိုင္ရာႏွင့္ နည္းစနစ္မ်ားကို အႀကိမ္ႀကိမ္စမ္းသပ္ေလ့လာၿပီးမွ ယခုကဲ့သို႔ ထုတ္လုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ စက္႐ုပ္အတြင္း နည္းပညာအသစ္မ်ား ထည့္သြင္းထားၿပီး ပစၥည္းအမ်ားအျပားမွ လိုအပ္သည့္ ပစၥည္းကို အတိအက် ေရြးခ်ယ္ကာ လိုရာသို႔ယူေဆာင္ေပးႏုိင္သည္ ။ အိမ္အတြင္း၌ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား အစီအစဥ္မ်ား ၾကည့္႐ႈသည့္ အေဝးထိန္းကိရိယာ၊ လက္ကိုင္ဖုန္း၊ စာအုပ္ႏွင့္ အဝတ္အထည္မ်ားအျပင္အျခားအသုံးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားကို မွန္ကန္စြာ ေရြးခ်ယ္ေပးႏုိင္သည္။ ဥပမာအေနျဖင့္ ခုတင္ေပၚတြင္ မလႈပ္ရွားႏု ိင္ေသာစာအုပ္ကို ေရြးခ်ယ္ယူလာေစျခင္း၊ အစားအစာ ထည့္ထားသည့္ ပန္းကန္မ်ားႏွင့္ခြက္မ်ားကုိ ယူလာေစျခင္း စသည့္ အလုပ္အမ်ားအျပားကို ကူညီ လုပ္ကုိင္ေပးႏုိင္သည္။တစ္ဖန္ သက္ႀကီးရြယ္အုိမ်ားအား တြဲၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ျခင္း၊ အထုိင္အထမ်ားတြင္ စက္႐ုပ္ကကူညီတြဲထူေပးျခင္းတုိ႔ကို မိသားစုဝင္တစ္ဦးအလား ကူညီလုပ္ကုိင္ေပးမည္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔အျပင္ ေနအိမ္အတြင္း သက္ႀကီးရြယ္အုိမ်ား၏ သြားလာေနထုိင္ စားေသာက္မႈမ်ားကိုလည္း ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးႏု ိင္သည္။မိမိတုိ႔ ယခုထုတ္လုပ္ထားေသာ စက္႐ုပ္သည္ လူတစ္ဦးခ်င္း၏ လုိအပ္ခ်က္မ်ားကို အျပည့္အဝကူညီေဆာင္ရြက္ေပးရန္ အခက္အခဲအခ်ဳိ႕ႏွင့္ စိန္ေခၚမႈအခ်ဳိ႕ ရွိေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း တုိယုိတာကုမၸဏီမွပညာရွင္မ်ားက ေျပာၾကားသည္။တုိယိုတာကုမၸ ဏီသည္ ကမၻာေပၚတြင္ ထင္ရွားၿပီး လူႀကိဳက္မ်ားေသာ ေမာ္ေတာ္ ကားမ်ားထုတ္လုပ္လ်က္ရွိသည့္ ကုမၸဏီျဖစ္ရာ နည္းပညာသစ္မ်ားကို ေလ့လာသုေတသနျပဳေနေသာေၾကာင့္ စက္႐ုပ္နည္းပညာသစ္မ်ားရရွိကာပုိမုိဝန္ေဆာင္မႈေပးႏုိင္သည့္စက္႐ုပ္ထုတ္လုပ္ႏုိင္မည္ျဖစ္`သည္။ (အင္တာနက္)

စုစည္းဘာသာျပန္ - ေ၀ယံဦး

-ယခုလအတြင္း ႏိုင္ငံတကာထူးျခားသတင္းမ်ား-

** အီရတ္၌ အက်ဥ္းသား ၂ဝဝ ေထာင္ေဖာက္ထြက္ေျပး**

(ဘဂၢဒက္ စက္တင္ဘာ ၂၈) အီရတ္ႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္း တီကရစ္ၿမိဳ႕ရွိအက်ဥ္းေထာင္တစ္ခု၌ စက္တင္ဘာ ၂၇ ရက္ညက ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ အက်ဥ္းသား၂ဝဝ ထက္မနည္း လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့ၿပီး အနည္းဆံုးရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ ငါးဦးေသဆံုးခဲ့ေၾကာင္း လုံျခံဳေရးတပ္ဖြဲ႕ အရာရွိမ်ားက ေျပာၾကားခဲ့သည္။အက်ဥ္းသားဒါဇင္ေပါင္းမ်ားစြာက အေစာင့္ တပ္ဖြဲ႕မ်ားထံမွ လက္နက္မ်ားကို လုယူခဲ့ေၾကာင္းအမည္မေဖာ္လိုသူ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္တစ္ဦးက ဆင္ဟြာသတင္းဌာနသုိ႔ ေျပာၾကားခဲ့သည္။အက်ဥ္းသားမ်ားက အခန္းတံခါးမ်ားအား ဖြင့္ၿပီး အက်ဥ္းေထာင္အတြင္းမွ အက်ဥ္းသား ၂ဝဝထက္မနည္း ေထာင္ေဖာက္ထြက္ေျပးသြားခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ လံုျခံဳေရးတပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ားက အက်ဥ္းသား၃၃ ဦး ျပန္လည္ဖမ္းဆီးသြားခဲ့ေၾကာင္း သတင္းဌာနမ်ားက ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ယင္းေထာင္တြင္ အယ္လ္ခိုင္ဒါအဖြဲ႕ဝင္ မ်ားအပါအဝင္ အက်ဥ္းသား ၉ဝဝေက်ာ္ အက်ဥ္းခ်ခံထားရသည္။ (႐ိုက္တာ)

** တ႐ုတ္ႏိုင္ငံအလယ္ပိုင္း၌ က်ည္ဆန္ရထားစတင္ေျပးဆြဲ**

(စင္က်န္း စက္တင္ဘာ ၂၈) တ႐ုတ္ႏိုင္ငံအလယ္ပိုင္း ေဟနန္ျပည္နယ္ႏွင့္ ဟူေဘးျပည္နယ္တုိ႔ အၾကား ဆက္သြယ္ထားသည့္ ရထားလမ္းေပၚတြင္ က်ည္ဆန္ရထား တစ္စင္း စတင္ခုတ္ေမာင္းၿပီျဖစ္ေၾကာင္း စက္တင္ဘာ ၂၈ ရက္က တ႐ုတ္ရထားတာဝန္ရွိသူမ်ားက ေျပာၾကားသည္။ အဆိုပါ က်ည္ဆန္ရထားသည္ စက္တင္ဘာ ၂၈ ရက္ နံနက္ပိုင္းမွ စတင္ကာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ေဟနန္ျပည္နယ္ စင္က်န္းၿမိဳ႕မွ စတင္ထြက္ခြာၿပီး ဟူေဘးျပည္နယ္ ဖူဟမ္ၿမိဳ႕သို႔ ထြက္ခြာခဲ့ေၾကာင္း ဆင္ဟြာသတင္းတစ္ရပ္ တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။ ယင္းက်ည္ဆန္ရထားသည္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံအလယ္ ပိုင္း အဓိကအခ်က္အခ်ာက်ရာၿမိဳ႕ႀကီးႏွစ္ၿမိဳ႕အၾကား ဆက္သြယ္ခုတ္ေမာင္း ေျပးဆြဲခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ယခင္က စင္က်န္းႏွင့္ဝူဟမ္းၿမိဳ႕အၾကား အျမန္ရထား မ်ားေျပးဆြဲခဲ့ရာတြင္ ေျပးဆြဲခ်ိန္ ၄ နာရီႏွင့္ ၂၈ မိနစ္ၾကာခဲ့ေၾကာင္း၊ ယခုခုတ္ေမာင္းေျပးဆြဲေသာ က်ည္ဆန္ ရထားသည္ ၿမိ ဳ႕ႏွစ္ ၿမိဳ႕အၾကား တစ္နာရီႏွင့္ ၅၆ မိနစ္ၾကာမွ်သာ ခုတ္ေမာင္းေၾကာင္း တ႐ုတ္မီးရထား တာဝန္ရွိသူမ်ားက ေျပာၾကားသည္။ အဆိုပါ က်ည္ဆန္ရထားခုတ္ေမာင္း ေျပးဆြဲႏိုင္ျခင္းျဖင့္ ခရီးသြားလာမႈလြယ္ကူေခ်ာေမြ႕ေစၿပီး အခ်ိန္ကုန္ သက္သာေစမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ရထားတာဝန္ရွိသူမ်ားက ဆက္လက္ေျပာ ၾကားသည္။ တ႐ုတ္က်ည္ဆန္ရထားသည္ တစ္နာရီလွ်င္ ၃၅ဝ ကီလု ိ မီတာႏႈန္း ခုတ္ေမာင္းႏိုင္ေၾကာင္း တ႐ုတ္ရထားေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီ က ေျပာၾကားသည္။ ယင္းရထားတည္ေဆာက္ရာတြင္ တ႐ုတ္ယြမ္ေငြ ၆၄ ဒသမ ၄ ဘီလီယံ(အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁၁ ဘီလီယံ) ကုန္က်ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ ၄င္းရထားျဖင့္ စက္တင္ဘာ ၃ဝ ရက္မွ စတင္မည့္ သီတင္း တစ္ပတ္ၾကာ အမ်ဳိးသားအားလပ္ရက္မ်ားအတြင္း လူဦးေရ သန္း ၆၆ဝ တုိ႔အား ပို႔ေဆာင္ ေပးႏိုင္လိမ့္မည္ဟု တ႐ုတ္ရထားတာဝန္ရွိသူမ်ားက ေျပာၾကားသည္။ (ဆင္ဟြာ)

**ကြာလာလမ္ပူၿမိဳ႕ ရွိ ၄၂၁ မီတာျမင့္သည့္ မိုးပ်ံတာဝါ၌ အလြတ္ေလထီးခုန္ပဲြေတာ္ဆင္ႏႊဲ** (ကြာလာလမ္ပူ စက္တင္ဘာ ၂၈) မေလးရွားႏိုင္ငံ ကြာလာလမ္ပူၿမိဳ႕ရွိ အျမင့္ ၄၂၁ မီတာရွိသည့္ မိုးပ်ံဆက္သြယ္ေရးတာဝါေပၚမွအလြတ္ခုန္ခ်ၿပီး ေျမျပင္အနီးေရာက္ေလထီးဖြင့္ရသည့္အလြတ္ေလထီး
ခုန္ပဲြေတာ္ကိုဆင္ႏဲႊရန္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေပါင္း ၁၉ ႏိုင္ငံမွ ေလထီးအလြတ္ခုန္သမားမ်ား မေလးရွားႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္ရွိဆင္ႏဲႊေနၾကၿပီျဖစ္ေၾကာင္းစက္တင္ဘာ ၂၈ ရက္က သတင္းထုတ္ျပန္သည္။ စက္တင္ဘာ ၂၇ ရက္မွ စက္တင္ဘာ ၃ဝ ရက္အထိ က်င္းပလ်က္ရွိေသာ (၁၂)ႀကိမ္ေျမာက္ ေကအယ္တာဝါႏိုင္ငံတကာအလြတ္ေလထီးခုန္ပဲြေတာ္တြင္ ႏိုင္ငံတကာမွ အလြတ္ေလထီးခုန္သမား ၁ဝဝေက်ာ္ ေရာက္ရွိဆင္ႏဲႊေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေလထီးအလြတ္ခုန္ခ်သူမ်ားသည္ အဆိုပါတာဝါထိပ္ရွိ အင္တင္နာတုိင္မွ တာဝါအလယ္ပိုင္းႏွင့္ေျမျပင္အနီးစသည္တို႔တြင္ မည္သည့္ေနရာအထိ ေလထီးမသံုးဘဲအလြတ္ခုန္ဆင္းႏိုင္သည္ကို မွတ္တမ္းျပဳ ထားကာ ဆင္ႏဲႊေစျခင္းျဖစ္သည္။ယခုႏွစ္ပဲြေတာ္တြင္ အလြတ္ေလထီးခုန္သမားမ်ားအနက္ အသက္အႀကီးဆံုးမွာ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံမွအသက္ ၆၃ ႏွစ္အရြယ္ရွိ အမ်ဳိးသားႀကီး ဗက္စ္အက္စ္ကူဒီယာျဖစ္သည္။ သူသည္ ၁၉၇၇ ခုႏွစ္ကတည္းက အလြတ္ေလထီးခုန္မႈကို ျပဳလုပ္ခဲ့သူတစ္ဦးျဖစ္သည္။ လူအမ်ားကိ ုအံ့အားသင့္စရာျဖစ္ေအာင္ မိမိစြမ္းေဆာင္ျပမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ၄င္းက ေျဟၾကားခဲ့သည္။ ယခုႏွစ္ပဲြေတာ္၌ ႐ုရွား၊ ျပင္သစ္၊ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံတုိ႔အပါအဝင္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံမ်ားမွ အလြတ္ေလထီးခုန္သမားမ်ား အမ်ားအျပားစံုပါဝင္ဆင္ႏဲႊလ်က္ရွိေသာ္လည္း အသက္ငယ္ရြယ္သူမ်ားအား ဆင္ႏဲႊခြင့္မျပဳေၾကာင္း သတင္း၌ ေဖာ္ျပသည္။ (ဆင္ဟြ ာ)

** ေတာင္ကိုရီးယား၌ ဓာတုေဗဒစက္႐ုံေပါက္ကြဲေလးဦးေသဆံုး၊ ရွစ္ဦးဒဏ္ရာရ**

(ဆိုးလ္ စက္တင္ဘာ ၂၈) ေတာင္ကိုရီးယားႏုိင္ငံတြင္ စက္တင္ဘာ ၂၇ ရက္က ဓာတုေဗဒစက္႐ု ံ တစ္႐ုံ၌ ေပါက္ကြ ဲမႈျဖစ္ပြားၿပီး ေလးဦးေသဆုံးကာ ရွစ္ဦးဒဏ္ရာရရွိခဲ့ေၾကာင္း ေဒသဆိုင္ရာ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ားက စက္တင္ဘာ ၂၈ ရက္တြင္ ေျပာၾကားသည္။ အဆိုပါေပါက္ကြဲမႈသည္ ေတာင္ကို ရီးယားႏုိင္ငံ ဆိုးလ္ၿမိဳ႕အေရွ႕ေတာင္ ဘက္ ကီလိုမီတာ ၂ဝဝ ခန္႔အကြာ ေျမာက္ဂ်ီေယာင္ဆန္ျပည္နယ္ရွိ ဂူမီအမ်ဳိးသား စက္မႈဇုန္နယ္ေျမအတြင္း၌ ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး စက္႐ုံအလုပ္သမားမ်ား ေလာင္စာ ဆီတင္ယာဥ္မွ ဟိုက္ဒ႐ိုကလိုရစ္အက္စစ္ခ်ရန္ ႀကိဳးစားခ်ိန္တြင္ ထိုသို႔ေပါက္ကြ ဲ ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေအပီသတင္းဌာနကထုတ္ျပန္သည္။၄င္းစက္႐ုံအလုပ္သမားမ်ားသည္ ဓာတုေဗဒပစၥည္းမ်ားတင္ေဆာင္ထားသည့္ေလာင္စာဆီတင္ယာဥ္ေပၚ၌ ပိုက္လုံး မ်ားခ်ိတ္ဆက္ရန္ႀကိဳးစားစဥ္ အမည္မေဖာ္ႏုိင္သည့္ ေပါက္ကြဲမႈတစ္ခုျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း စက္႐ုံအရာရွိမ်ားက ေျပာၾကားသည္။ယင္းေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ ဒဏ္ရာျပင္းထန္စြာရရွိသူမ်ားျပားခဲ့ေၾကာင္း၊ ေသဆုံးသူမ်ား ထပ္တိုးလာႏုိင္ေၾကာင္း ရဲတပ္ဖြဲ႕က ေျပာၾကားသည္။ေပါက္ကြဲမႈျဖစ္ပြားရသည့္အေၾကာင္းအရင္းကို ရွင္းလင္းစြာ မသိရေသးဟုဆိုသည္။ အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ေစေသာဓာတ္ေငြ႕မ်ား ထုတ္လႊတ္မႈေၾကာင့္ က်န္းမာေရးထိခိုက္ႏုိင္သျဖင့္ စက္မႈဇုန္နယ္ေျမအတြင္းႏွင့္ စက္႐ုံအနီးေနထိုင္သူ မိသားစုဝင္မ်ားကို ကယ္ဆယ္ေရးမ်ား ေဆာင္ရြက္ေပးရန္ တာဝန္ရွိ သူမ်ားက စီစဥ္ခဲ့ၾကသည္။ (႐ိုက္တာ)

စုစည္းဘာသာျပန္ - တင္ေမာင္လြင္

-ယခုလအတြင္း ထိုင္းႏွင့္မေလးရွားႏိုင္ငံတ၀ွမ္းသတင္းအတိုအထြာမ်ား-

(စက္တင္ဘာလ ၃၀ ရက္ ၂၀၁၂ ) ျဖစ္ရပ္ ၁။ ။ ထိုင္းနိုင္ငံေတာင္ပိုင္း ျပည္နယ္မ်ားတြင္ အစၥလာမ္မစ္အစြန္းေရာက္ လက္နက္ကိုင္မ်ား၏ အၾကမ္းဖက္ပစ္ခတ္ မႈမ်ားေၾကာင့္ ယခုလအတြင္းတါင္ လူ ၆ ဦး ေသဆံုးခဲ့ရေၾကာင္း ထိုင္းရဲတပ္ဖြဲ႔က ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုလိုက္သည္။ (RFA)
ျဖစ္ရပ္ ၂။ ။ ရခိုင္ျပည္နယ္က ဒုကၡသည္ေတြကို ကူညီေရးအတြက္ မေလးရွားႏိုင္ငံက ပူထရာ ၀မ္း မေလးရွားအသင္းရဲ႕ လူသားခ်င္းစာနာကူညီေရးအဖြဲ႔ ပထမအသုတ္ဟာ စေနေန႔ ညေနပိုင္းက ျမန္မာႏိုင္ငံကို ထြက္ခြာလာခဲ့ပါတယ္။ အဖြဲ႕၀င္ (၁၄) ဦးပါ အဲဒီေရွ႕ေျပးအဖြဲ႔မွာ ဆရာ၀န္ေတြနဲ႔ သတင္းမီဒီယာသမားေတြ ပါ၀င္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ပူထရာ ၀မ္း မေလးရွား ပင္မအဖြဲ႔ဟာလည္း ေနာက္ ေလး ငါးရက္အၾကာမွာ ေရာက္ရွိလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ေရွ႕ေျပးအဖြဲ႔က ပဋိပကၡျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ေနရာေတြကို သြားေရာက္ျပီး က်န္းမာေရးအေျခစိုက္ စခန္းတစ္ခု ၾကိဳတင္ ထူေထာင္ထားမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း အဖြဲ႔ဥကၠ႒က ေျပာပါတယ္။ဒီလုပ္ငန္းမွာ စုစုေပါင္း လူ (၅၀) ပါ၀င္မွာျဖစ္ျပီး မိမိတို႔အေနနဲ႔ လူမ်ိဳးဘာသာမခြဲျခားဘဲ ကူညီသြားမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ေျပာဆိုပါတယ္။ စားနပ္ရိကၡာနဲ႔ ေဆး၀ါးပစၥည္းေတြ အပါအ၀င္ ကူညီေရးပစၥည္း တန္ခ်ိန္ ၅၀၀ ဟာလည္း ေအာက္တိုဘာလ (၂) ရက္ေန႔မွာ ေရာက္ရွိမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။(RFA)

(စက္တင္ဘာလ ၂၉ ရက္ ၂၀၁၂ ) ျဖစ္ရပ္ ၁။ ။ မေလးရွားႏိုင္ငံ ကြာလာလမ္ပူၿမိဳ႕ရွိ အျမင့္ ၄၂၁ မီတာရွိသည့္ မိုးပ်ံဆက္သြယ္ေရးတာဝါေပၚမွ အလြတ္ခုန္ခ်ၿပီး ေျမျပင္အနီးေရာက္ေလထီးဖြင့္ရသည့္အလြတ္ေလထီးခုန္ပဲြေတာ္ကိုဆင္ႏဲႊရန္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံေပါင္း ၁၉ ႏိုင္ငံမွ ေလထီးအလြတ္ခုန္သမားမ်ား မေလးရွားႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္ရွိဆင္ႏဲႊေနၾကၿပီျဖစ္ေၾကာင္းစက္တင္ဘာ ၂၈ ရက္က သတင္းထုတ္ျပန္သည္။ စက္တင္ဘာ ၂၇ ရက္မွ စက္တင္ဘာ ၃ဝ ရက္အထိ က်င္းပလ်က္ရွိေသာ (၁၂)ႀကိမ္ေျမာက္ ေကအယ္တာဝါႏိုင္ငံတကာအလြတ္ေလထီးခုန္ပဲြေတာ္တြင္ ႏိုင္ငံတကာမွ အလြတ္ေလထီးခုန္သမား ၁ဝဝေက်ာ္ ေရာက္ရွိဆင္ႏဲႊေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေလထီးအလြတ္ခုန္ခ်သူမ်ားသည္ အဆိုပါတာဝါထိပ္ရွိ အင္တင္နာတုိင္မွ တာဝါအလယ္ပိုင္းႏွင့္ေျမျပင္အနီးစသည္တို႔တြင္ မည္သည့္ေနရာအထိ ေလထီးမသံုးဘဲအလြတ္ခုန္ဆင္းႏိုင္သည္ကို မွတ္တမ္းျပဳ ထားကာ ဆင္ႏဲႊေစျခင္းျဖစ္သည္။ (ဆင္ဟြာ)
ျဖစ္ရပ္ ၂။ ။ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ အေျခစိုက္ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားပညာသင္ၾကားေရးဌာန (၃၅) ခုျဖင့္ စုဖြဲ႔ထားေသာ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားပညာေရးေကာ္မတီ (BMWEC) ၏ ပညာေရးရံပံုေငြအတြက္ ရည္ရြယ္လ်က္ ဆိုက္ကယ္ဆုမဲႀကီးမွ ပန္ကာဆုမဲေလးအထိ ပါ၀င္ ေသာ ကံစမ္းမဲဖြင့္ပြဲကို ယေန႔မဲေဆာက္ၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္လခြဲခန္႔မွစတင္ ကာ BMWEC ၏ ပညာေရးရံပံုေငြအျဖစ္ “၁၀ ဘတ္တန္” ကံစမ္းမဲမ်ားကို တာ့ခ္ခရိုင္အတြင္း မွ မဲေဆာက္၊ဖုတ္ဖရ၊ မယ္ရမတ္၊ ထေဆာင္ယန္းစသည့္ ၿမိဳ႕နယ္မ်ားသို႔ ျဖန္႔ေ၀ေရာင္းခ်ခဲ့ သည္။ ယေန႔တြင္မူ BMWEC ဌာနခ်ဳပ္ရွိရာ ဆာသူးေလအထက္တန္းေက်ာင္း၌ ကံစမ္းမဲတစ္ လွည့္ ေဖ်ာ္ေျဖေရးတစ္လွည့္ ပံုစံျဖင့္ ေရႊပြဲလာ ပရိသတ္မ်ားကို မရိုးရေအာင္၊ မပ်င္းရေအာင္ စီစဥ္တင္ဆက္သြားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ယေန႔ကံစမ္းမဲ ဖြင့္ပြဲကို လူပရိသတ္ (၅၀၀) ခန္႔ တက္ေရာက္ၾကသည္။ (ျမန္မာျပည္သားသတင္းစဥ္)

(စက္တင္ဘာလ ၂၈ ရက္ ၂၀၁၂ )
ထိုင္းအလုပ္ရွင္မွ “ကားခိုးသည္” ဟုဆိုကာ ထိုင္း- ျမန္မာနယ္စပ္၊ တာ့ခ္ ခရိုင္ ဖုတ္ဖရၿမိဳ႕နယ္ တေနရာရွိ လက္မႈအလုပ္ရံုမွ ျမန္မာအလုပ္သမား ၆၀ ခန္႔အား စြပ္စြဲထားေၾကာင္း၊ ယင္းတို႔အား လုပ္ငန္းခြင္ ဧရိယာအတြင္းမွ အျပင္မထြက္ခုိင္းပဲ ေနထိုင္ခုိင္းေၾကာင္း ကြင္းဆင္း သတင္းရရွိသည္။ျဖစ္ပြားပံုမွာ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ပတ္ခန္႔က ထိုင္း- ျမန္မာနယ္စပ္၊ တာ့ခ္ ခရိုင္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္၊ ဖုတ္ဖရၿမိဳ႕နယ္၊ ရာမဲလို ဆာဟာမစ္တုိက္နယ္ (ျမန္မာတို႔အေခၚ- ၄၈ ကီလိုမီတာ) နယ္နိမိတ္အတြင္းမွ ဘန္႔ဟတ္ (ျမန္မာတို႔အေခၚ- ၄၄ ကီလိုမီတာ)၌ တည္ေထာင္ထားေသာ ဘုရားရုပ္၊ နတ္ရုပ္ႏွင့္ မွန္စီေရႊခ်အလုပ္ရံုက ျမန္မာအလုပ္သမား ၆၀ ခန္႔သည္ ထုိင္းအလုပ္ရွင္မွ ရုတ္တရက္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာ ကားေပ်ာက္ဆံုးမႈႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းၿပီး စြပ္စြဲခံခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ထိုင္းအလုပ္ရွင္မွ စြပ္စြဲၿပီးေနာက္ ၄င္း၏ကား ျပန္မေတြ႔မခ်င္း လုပ္ငန္းခြင္ဧရိယာအတြင္းမွ အျပင္မထြက္ၾကရေၾကာင္း၊ ယခုအခါ ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာ ကားသည္ မဲေဆာက္တစ္ဘက္ျခမ္း ကရင္ျပည္နယ္ ျမ၀တီၿမိဳ႕နယ္ဧရိယာတေနရာ၌ ေတြ႔ရွိသည္ဟု ေျပာဆိုေနၾကေၾကာင္း၊ တရားခံ အစစ္အမွန္ မည္သူ မည္၀ါ ျဖစ္သည္ကို ထုိင္းႏွင့္ ျမန္မာရဲတပ္ဖြဲ႔ အခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈ ပံုစံျဖင့္ ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ ၾကရမည္ဟု ထင္ျမင္ေၾကာင္း၊ ဖုတ္ဖရၿမိဳ႕နယ္ စအိုတိုက္နယ္ ရဲစခန္းႏွင့္ နီးစပ္သူ တစ္ဦးက ေျပာဆုိသည္။ (ျမန္မာျပည္သားသတင္းစဥ္)

(စက္တင္ဘာလ ၂၇ ရက္ ၂၀၁၂ )
ျဖစ္ရပ္ ၁။ ။၅ ႏွစ္ေျမာက္ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးေန႔ ေအာက္ေမ့ဘြယ္အခမ္းအနားႏွင့္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အလားအလာ၊ ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ ဒုကၡသည္မ်ားေနရပ္ ျပန္သင့္မျပန္သင့္၊ တိုင္းရင္းသားေဒသမ်ားတြင္ လက္ရွိျဖစ္ပြားေနေသာ စစ္ေရးအေျခအေန မ်ား စသည္ျဖင့္ ေခါင္းစဥ္မ်ား ပိုင္းျခား၍ေ၀ဖန္သံုးသပ္ပြဲတစ္ခုကို ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ အေျခစိုက္ရခိုင္သံဃာ့သမဂၢီ (RSU) က ယေန႔ႀကီးမွဴးက်င္းပသည္ကိုေတြ႔ရ သည္။ (ျမန္မာျပည္သားသတင္းစဥ္)

ျဖစ္ရပ္ ၂။ ။အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု အတြင္းမွာ ႐ိုက္ကူးထုတ္လုပ္ၿပီး တမန္ေတာ္မိုဟာမက္အေပၚ အရိုေသတန္ေစတဲ့ ဗီြဒီယို ႐ုပ္ရွင္ကားအေပၚ ဆန္႔က်င္တဲ့အေနနဲ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံက အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေတြဟာ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕က အေမရိကန္ သံရံုးေရွ႕မွာ ၾကာသာပေတးေန႔က ဆႏၵျပေနၾကပါတယ္။အဲဒီမွာ ဆႏၵျပသူေတြနဲ႔ လံုၿခံဳေရးရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြၾကားမွာ အျပန္အလွန္ တိုက္ခိုက္မႈေတြ ျဖစ္ပြား ခဲ့ပါတယ္။ သံရံုးကို အတင္း၀င္ေရာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတဲ့ ဆႏၵျပသူေတြကို ရာနဲ႔ခ်ီတဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြက ခုခံတြန္းထုတ္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ၾကာသာပေတးေန႔ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ကဆႏၵျပသမႈဟာ ရက္သတၱပတ္ အတန္ၾကာအတြင္း ဒုတိယအႀကိမ္ျပဳလုပ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။အဲဒီဗီဒီယို ရုပ္ရွင္ကားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တျခားမူဆလင္တိုင္းျပည္ေတြမွာ ဆႏၵျပသခဲ့ၾကတဲ့အတိုင္း ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ မွာလဲ အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ေတြဟာ လမ္းေတြေပၚတက္ၿပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ မေက်နပ္မႈ ေဒါသေတြကို ျပသေနၾကတာပါ။ ဆႏၵျပသမားေတြက google နဲ႔ You Tube website ေတြေပၚမွာ အဲဒီရုပ္ရွင္ကို မျပသဖို႔နဲ႔ အေမရိကန္အစိုးရအေနနဲ႔ အဲဒီရုပ္ရွင္ ရိုက္ကူးထုတ္လုပ္သူကို အေရးယူေပးဖို႔ လိုလားေနၾကပါတယ္။ (VOA)

(စက္တင္ဘာလ ၂၆ ရက္ ၂၀၁၂ )
ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ တရားမဝင္ ခိုးဝင္မႈ၊ မူးယစ္ေဆးဝါးမႈ၊ သစ္ေတာက်ဴးေက်ာ္မႈႏွင့္ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္မႈတို႔ျဖင့္ ဇူလိုင္လအတြင္းက ဖမ္းဆီးထားခဲ့ေသာ ထိုင္းႏိုင္ငံသား ႏွစ္ဦးကို ေကာ့ေသာင္းခရိုင္ တရားရံုးမွ အဂၤါေန႔က ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္လိုက္သည္။ ဖမ္းဆီးရမိခဲ့သည့္ ထိုင္းႏိုင္ငံသား ၉၂ ဦးအနက္ ၈၃ ဦးကို စက္တင္ဘာလ ၁၇ ရက္ေန႔က သမၼတ၏ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ အမိန္႔ျဖင့္ လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီ၍ က်န္ ကိုးဦးအနက္ ႏွစ္ဦးကို စီရင္ခ်က္ ခ်မွတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ထိုင္း ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီးဌာနအား ကိုးကား၍ ဘန္ေကာက္ပို႔စ္ သတင္းစာတြင္ ေဖာ္ျပပါရွိသည္။ မူးယစ္ေဆးဝါး ပိုင္ဆိုင္မႈျဖင့္ Kalaya Thavor ကို ေထာင္ဒဏ္ ၁၅ ႏွစ္ႏွင့္ Thanom Chansamut ကို ေထာင္ဒဏ္ ၁၈ ႏွစ္ႏွင့္ ၆ လ ထပ္မံ ခ်မွတ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။Kalaya အား တရားမဝင္ ႏိုင္ငံျဖတ္ေက်ာ္မႈႏွင့္ သေတာက်ဴးေက်ာ္မႈတို႔ျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၃ ႏွစ္ခြဲ ခ်မွတ္ၿပီး ျဖစ္သည္။ Thanom မွာလည္း တရားမဝင္ ႏိုင္ငံျဖတ္ေက်ာ္မႈ၊ သေတာက်ဴးေက်ာ္မႈႏွင့္ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္မႈတို႔ျဖင့္
ေထာင္ဒဏ္ ၁၀ ႏွစ္ ခ်မွတ္ခံထားရၿပီးသား ျဖစ္သည္။ ၎တို႔ ႏွစ္ဦးမွာ ထိုျပစ္ဒဏ္မ်ားကို တေပါင္းတည္း က်ခံရမည္ျဖစ္သည္။ (မဇၥ်ိမ)

(စက္တင္ဘာလ ၂၅ ရက္ ၂၀၁၂ )
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ကရင္ျပည္နယ္၊ ေကာ့ကရိတ္ၿမိဳ႕နယ္တြင္ တိုးတက္ေသာဗုဒၶဘာသာ ကရင္အမ်ဳိးသားတပ္မေတာ္-DKBA ၏ မေတာ္တဆ ပစ္ခတ္မႈ ေၾကာင့္ ထီးသဲလယ္ရြာသားတဦး ညာဘက္ေျခသလံုးတြင္ ဒဏ္ရာရရွိသြားခဲ့သည္။စက္တင္ဘာလ ၂၂ရက္၊ မနက္ ၇နာရီေက်ာ္က DKBA ကလို႔ထူးေဘာ လက္ေအာက္ခံ အမွတ္(၉၀၉)တပ္ရင္းမွ တပ္စုမႉးဗိုလ္ေစာေနေရာ့ (ေခၚ) ေစာေက်ာ္၀ါးသည္ ၎တို႔အဖြဲ႕ သြားလာရန္ ပို႔ေဆာင္ခိုင္းသည့္ ေထာ္လာဂ်ီမွာ ဘီးေပါက္ေနသည္ကို M-16 ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္ခတ္ ရာ အသက္ ၂၂ႏွစ္အရြယ္ ေထာ္လာဂ်ီပိုင္ရွင္ ရြာသား ေစာဒူးဒူ၏ ေျခေထာက္ကို ထိမွန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
အမည္မေဖာ္လိုသူ ေဒသခံတဦးက “အဲဒီ DKBA အဖြဲ႔က ေထာ္လာဂ်ီနဲ႔ သူတို႔ကို သြားပို႔ခိုင္းတယ္။ ေစာဒူးဒူက သူ႔ေထာ္လာဂ်ီဘီးေလ ေလ်ာ့ေနလို႔ ေလျဖည့္တဲ့အခါ ေစာင့္ေနတဲ့ DKBA တပ္စုမႉးက ဘီးကို ေသနတ္နဲ႔ ပစ္လိုက္တာ ဘီးမထိဘဲ ေစာဒူးဒူ ေျခသလံုးကို ထိသြား တယ္”ဟု ေကအိုင္စီသို႔ ေျပာသည္။ယင္းသို႔ ေသနတ္ဒဏ္ရာရရွိသြားသည့္ ေစာဒူးဒူမွာ ေျခသလံုးအ႐ိုး က်ဳိးသြားၿပီး ယခုအခ်ိန္တြင္ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ တာ့ခ္ခ႐ိုင္၊ အုန္းဖန္ ၿမိဳ႕နယ္ရွိ အုန္းဖန္ေဆး႐ံု၌ ေဆးကုသမႈ ခံယူေနရသည္ဟု သိရသည္။(KIC)

(စက္တင္ဘာလ ၂၄ ရက္ ၂၀၁၂ )
ထိုင္း ႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ဘဏ္ (Bangkok Bank ) သည္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ AGD, KBZ, Ayeyawady, Co-operative ဘဏ္မ်ား ႏွင့္ ကုန္သြယ္ေရး၊ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈလုပ္ငန္းမ်ား စတင္ႏိုင္ျပီးျဖစ္ေၾကာင္း ဘန္ေကာက္ ဘဏ္မွ သတင္း ထုတ္ျပန္ ပါသည္။ AGD Bank ထဲသို႔ မေလးရွားႏိုင္ငံ May Bank ၊ CIMB Bank ႏွင့္ IME ေငြလႊဲေကာင္တာမ်ားမွ ေငြလႊဲပို႕ေပးႏိုင္ျပီးျဖစ္ သ လို Bangkok Bank ႏွင့္လည္း ေငြလႊဲေပးပို႔ႏိုင္ျပီး ျဖစ္ပါသည္။ ယခင္က ဘန္ေကာက္ဘဏ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈဘဏ္၊ ႏိုင္ငံျခား ကုန္သြယ္မႈဘဏ္ စသည္႔ ဘဏ္(၂) ခုျဖင့္သာ ခ်ိတ္ဆက္ေဆာင္ရြက္ ေနခဲ့ပါသည္။ ယခု အခ်ိန္၌ ႏိုင္ငံ (၂၆) ႏိုင္ငံရွိ ဘန္ေကာက္ဘဏ္ ခြဲမ်ားမွ တဆင္႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ကုန္ သြယ္ေရးရင္းႏွီးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။အေမရိကန္ ေဒၚလာျဖင့္ ေငြလႊဲ ပို႔လိုက္ပါက ေဒၚလာျဖင့္ ျပန္လည္ ထုတ္ယူႏိုင္သလို ျမန္မာေငြျဖင့္ ထုတ္ယူပါက ေပါက္ေစ်း အတိုင္း ထုတ္ယူႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ ဘန္ေကာက္ ဘဏ္သည္ တရုတ္၊ ဂ်ပန္ ႏွင္႔ အာဆီယံ ေဒသတြင္းရွိ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ခ်ိတ္ဆက္ေဆာင္ရြက္ ေနသျဖင့္ ၄င္းႏိုင္ငံရွိ ျမန္မာမ်ားလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ေငြလႊဲပို႔ႏိုင္ျပီး ျဖစ္ပါသည္။( ေရႊဟသၤာသတင္းဌာန)

(စက္တင္ဘာလ ၂၃ ရက္ ၂၀၁၂ )

မေလးရွားႏိုင္ငံသို႔ ေရာင္းစားခံရေသာ ရခိုင္အမ်ိဳးသမီး ၂ဦးအနက္ တစ္ဦးကို ကယ္တင္ႏိုင္ ခဲ့ေၾကာင္း မေလးရွား အေျခစိုက္ ARRC ဒုကၡသည္ ရံုးမွ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ကိုေစာသန္းက နိရဥၥရာသို႔ေျပာသည္။
ပြဲစားမွတဆင့္ မေလးရွားသို႔ ေရာင္းစားခံရေသာ အမ်ိဳးသမီး၂ဦးမွာ မပုမႏွင့္ မတင္ႏုတို႔ျဖစ္သည္။ မပုမမွာ မင္းျပားျမိဳ႕နယ္ ေၾကာင္ရွည္ေခ်ာင္း ေက်းရြာမွျဖစ္ျပီး မတင္ႏုမွာ ဘူးသီးေတာင္ျမိဳ႕နယ္ ခြဆံုေက်းရြာမွျဖစ္ သည္ဟု သိရသည္။မပုမကို စက္တင္ဘာ ၂ရက္ေန႔က ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့ျပီး ၂၁ရက္ေန႔က ARRCရံုးသို႔ ေခၚေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း မတင္ႏုမွာ ယခုထိ ေပ်ာက္ဆံုးေနသည္ဟု သိရသည္။(နိရဥၥရာ)

(စက္တင္ဘာလ ၂၁ ရက္ ၂၀၁၂ )
ကရင္ျပည္နယ္- ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္ရွိ ဘုရားသံုးဆူၿမိဳ႕တြင္တကၠသိုလ္၀င္တန္းေျဖဆိုမည့္ေက်ာင္း သား/သူမ်ား စာေမးပြဲ ေျဖဆို ရန္ ေလွ်ာက္လႊာတင္ေၾကးကို ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးက အဆမတန္ ေကာက္ယူေနသည္ဟု ေက်ာင္းသား မိဘမ်ားက ေျပာဆိုသည္။
ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္တြင္တကၠသိုလ္၀င္တန္း ေလွ်ာက္လႊာတင္ေၾကးအျဖစ္ ေက်ာင္းသူ/သားတစ္ဦးလွ်င္ ၂၅၀၀က်ပ္သာ ေကာက္ခံ ေနေသာ္လည္း ဘုရားသံုးဆူၿမိဳ႕ရွိ အထက(၁)ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ေဒၚခင္လွေ၀က တစ္ဦးလွ်င္ ဘတ္ ၂၅၀ (ျမန္မာက်ပ္ ၇၀၀၀)ႏႈန္းျဖင့္ ေကာက္ခံလွ်က္ရွိသည္ဟု ကရင္ေက်ာင္းသားမိဘတစ္ဦးက ေျပာသည္။။(KIC)

(စက္တင္ဘာလ ၂၀ ရက္ ၂၀၁၂ )
ထိုင္းႏိုင္ငံ-တာ့ခ္ခ႐ိုင္၊ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ Centara Mae Sot Hill Resort ဟိုတယ္တြင္ ထိုင္းလူ႔အခြင့္အေရးမွ ဦးေဆာင္၍ သက္ဆိုင္ရာ ထိုင္းအစိုးရဌာနမ်ားႏွင့္ ျမန္မာ့ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးေရး အဖြဲ႔မ်ား ယေန႔ေတြ႔ဆံုကာ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား တရားမွ်တမႈရရွိေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးပြဲခဲ့ၾကသည္။
ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ထိုင္းလူ႔အခြင့္အေရးကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈဌာနႏွင့္ တရားမွ်တမႈ၀န္ႀကီးဌာန ညႊန္ၾကားေရး မႉးခ်ဳပ္ ဖိထရာက်ီရာ၀တ္၊ ထိုင္းေရွ႕ေနမ်ားေကာင္စီ တာ၀န္ရွိသူမ်ား၊ မဲေဆာက္ရဲစခန္း ဒုတိယအရာရွိႏွင့္ တရားသူႀကီး၊ မယ္လမရဲစခန္း အရာရွိမ်ားႏွင့္ ျမန္မာ့ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားကူညီေရးအဖြဲ႔မ်ားျဖစ္သည့္ ေရာင္ ျခည္ဦးအလုပ္သမားကူညီေရး အဖြဲ႔၊ ျမန္မာျပည္သားမ်ားအေရး ပူးတြဲလႈပ္ရွားမႈေကာ္မတီ (JACBA) အပါအ၀င္ CPPCR၊ FFW၊ SAW၊ FED၊ LAC ၊Map Foundation စသည့္တို႔မွ တာ၀န္ရွိသူ ၅၀ေက်ာ္ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။(KIC)

(စက္တင္ဘာလ ၁၉ ရက္ ၂၀၁၂ )
ထိုင္းနိုင္ငံ ကန္ခ်နာဘူရီခရိုင္ထဲမွာ ျပည့္တန္ဆာအျဖစ္ ေရာင္းစားခံရတဲ့ ျမန္မာအမ်ိုးသမီးငယ္ ၄၂ ဦးကို ထိုင္းရဲနဲ့ လူကုန္ကူးမႈတိုက္ဖ်က္ေရးအဖြဲ့တို ့ပူးေပါင္းျပီး ကယ္ထုတ္နိုင္ခဲ့တယ္လို့ ထိုင္းရတ္ သတင္းဌာနက ေဖာ္ျပသြားပါတယ္။ ကန္ခ်နာဘူရီခရိုင္ ဘန္းရုန္းရတ္ ဘန္ဂလိုမွာ ျပည့္တန္ဆာျအဖစ္ ခိုင္းေစခံေနရၿပီး ကူညီ ကယ္ထုတ္ေပးဖို့ အမ်ိဳးသမီးငယ္တဦးက ဆက္သြယ္ ေတာင္းဆိုလာတဲ့အတြက္ လူကုန္ကူးမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး ကြန္ရက္အဖြဲ့၊ ထိုင္းနိုင္ငံ မႈခင္းနွိမ္နင္းေရးအဖြဲ့နဲ့ ကန္ခ်နာဘူရီခရိုင္ ရဲတပ္ဖြဲ့တို့ ပူးေပါင္းျပီး စက္တင္ဘာ ၉ ရက္ ညပိုင္းမွာ အဲဒီ ဘန္ဂလိုကို သြားေရာက္စစ္ေဆးခဲ့ပါတယ္။ ဘန္ဂလိုမွာ မွန္ခန္းထဲထည့္ထားတဲ့ မိန္းေကလး ၄၂ ဦးကို ေတြ့ရျပီး သူတို့ကို ျပည့္တန္ဆာ လုပ္ခိုင္းေၾကာင္း မိန္းေကလးေတြက ေျပာပါတယ္။၄၂ ဦးမွာ အသက္ ၁၈ နွစ္ေအာက္က ၁၄ ဦးပါဝင္တယ္။ အဲဒီထဲမွာ ၁၅ နွစ္ေအာက္ က ၄ ဦး၊အသက္ ၁၂ နွစ္ရြယ္ မိန္းေကလး ၁ ဦးပါဝင္ျပီး အားလံုး ျမန္မာနိုင္ငံကလာတယ္လို့ ဆိုပါတယ္။ ဒီကိစၥနဲ့ ပတ္သက္ျပီး ဘန္ဂလိုပိုင္ရွင္ နိုင္းဥဒုမ္း ဆပ္ဖစ္ယူ ၃၂ နွစ္၊ နိုင္းဝုန္းေဆထာင္းန္ ၅၂ နွစ္ နဲ့ နန္းေဆာဝ္ ဆကြန္းတလာ ၄၆ နွစ္တို့ကို လူကုန္ကူးမႈ၊ အလိုမတူဘဲ အတင္းအက်ပ္ ျပည့္တန္ဆာအျဖစ္ ခိုင္းေစမႈ၊ အသက္ျမပည့္တဲ့ မိန္းေကလးကို ျခိမ္းေျခာက္ ခိုင္းေစမႈေတြနဲ့ ဆက္လက္ ေအရးယူသြားမယ္လို့ မႈခင္းနွိမ္ နင္းေရးက ဒုဗိုလ္မႉးၾကီး ဝခ်ရဖြန္းေထာင္းန္လြန္းက ထိုင္းသတင္းဌာနကို ေျပာသြားပါတယ္။

(စက္တင္ဘာလ ၁၈ ရက္ ၂၀၁၂ )
အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ကုန္သြယ္ေရးကို ၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္တြင္ ႏွစ္ဆတိုးကာ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၆၄ ဘီလီယံ အထိ ရွိလာေစရန္ ထိုင္းႏိုင္ငံက ေမွ်ာ္မွန္းထားသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေပၚထြက္လာမည့္ အာဆီယံ စီးပြါးေရး အသိုင္းအဝိုင္း (AEC) ေၾကာင့္ ေပၚထြက္လာမည့္က်ယ္ျပန္႔ေသာ ေစ်းကြက္ႀကီးမ်ားကို ေမွ်ာ္ကာ ထိုသို႔ ရည္ရြယ္ မွန္းဆထားျခင္း ျဖစ္သည္။“AEC မတိုင္ခင္ ေပၚေပါက္လာမယ့္ ပိုမိုနီးစပ္တဲ့ စီးပြါးေရး ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈေတြေၾကာင့္ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ ကုန္သြယ္ေရးဟာ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြက္ ပိုၿပီး အေရးပါလာဦးမယ္။ ေနာက္ထပ္ အာဆီယံႏိုင္ငံေတြ အထူးသျဖင့္ ကေမၻာဒီးယား၊ လာအို၊ ျမန္မာ တို႔က အေကာက္ခြန္ေတြကို ေလွ်ာ့ခ်ေနၾကၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံက ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြနဲ႔ ကုန္သြယ္ေရးကိုလည္း ပိုၿပီး ျမႇင့္တင္လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လုိလာေနပါတယ္” ဟု ထိုင္းႏိုင္ငံ ကုန္သြယ္ေရး ကိုယ္စားလွယ္ အဖြဲ႔ ဥကၠ႒ ေအာ္လန္းခ်ဳိင္ပရာဗတ္ (OlarnChaipravat) က တနလၤာေန႔ က ေျပာၾကားလိုက္သည္။ဥေရာပ ေၾကြးၿမီ အၾကပ္အတည္းေၾကာင့္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း အေတာ္ၾကာထိ ရွိေနဦးမည့္ ကမၻာလံုးဆိုင္ရာ စီးပြါးေရးေႏွးကြးမႈအတြင္း ႏိုင္ငံ့စီးပြါးေရး ခိုင္မာေနေစရန္အတြက္ ထိုင္းအစိုးရက နယ္စပ္ ကုန္သြယ္ေရးကို ထည့္သြင္းေဆာင္ရြက္သြားမည္ ျဖစ္သည္။ AEC စနစ္အတြင္း အေကာက္ခြန္ သုညအထိ ေလွ်ာ့ခ်ထားမည္ျဖစ္၍ အာဆီယံ ကုန္သြယ္ေရးကို ႏွစ္ဆအထိ တိုးလာေစသင့္ေၾကာင္း နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ ကုန္သြယ္ေရးႏွင့္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ တိုးျမႇင့္ေရး အလုပ္ေကာ္မတီ၏ ပထမဆံုး အစည္းအေဝးအၿပီး ေအာ္လန္း က ေျပာၾကားလိုက္သည္။အာဆီယံႏိုင္ငံမ်ားအၾကား ကုန္သြယ္ေရး၊ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈႏွင့္ ခရီးသြားလုပ္ငန္း ျမႇင့္တင္ေရး တို႔အတြက္ ထိုင္းအစိုးရ က ေဆာင္ရြက္သြားမည္ ျဖစ္ၿပီး နယ္စပ္ ကုန္သြယ္ေရးႏွင့္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ တုိ႔အတြက္ ထိုင္းအစိုးရက လုပ္ငန္း အစီအစဥ္ ငါးရပ္ ေရးဆြဲခ်မွတ္သြားမည္ ျဖစ္သည္။ (ေနရွင္း၊ အာရွသတင္းကြန္ရက္)

(စက္တင္ဘာလ ၁၄ ရက္၊ ၂၀၁၂)
ထိုင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ မစၥရင္လတ္ရွင္နာဝပ္သည္ ထိုင္းႏိုင္ငံ အလယ္ပိုင္းေရႀကီးရာ ေဒသမ်ားျဖစ္သည့္ အယုဒၶယႏွင့္ ဆြတ္ေဟာ့ထိ ုင္းျပည္နယ္မ်ားသို႔ သြားေရာက္ၿပီး ေရေဘးဒုကၡ သည္မ်ားအား အားေပးကာ ေထာက္ပံ့ေရးပစၥည္း မ်ား ေပးအပ္ခဲ့ေၾကာင္း ထိုင္းမီဒီယာက သတင္းေဖာ္ျပသည္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ မစၥရင္လတ္ရွင္နာဝပ္သည္ စက္တင္ဘာ ၁၃ ရက္က ေဒသစံေတာ္ခ်ိန္ နံနက္ ၁၁ နာရီတြင္ အယုဒၶယ ျပည္နယ္အလယ္ပိုင္း ေရႀကီးမႈျဖစ္ပြားရာေဒသသို႔ ရဟတ္ယာဥ္ ျဖင့္သြားေရာက္ကာ ေရေဘးဒုကၡသည္မ်ားအား ေထာက္ပံ့ေရး ပစၥည္းမ်ားေပးအပ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ထိုမွဆက္လက္၍ ရက္အတန္ ၾကာေရႀကီးမႈျဖစ္ပြားေနေသာပရာခ်ာကြန္းရန္ဆာရစ္ေက်ာင္း သို႔ သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈခဲ့ေၾကာင္း၊ ယင္းေက်ာင္း၏ ဒုတိယထပ္ တြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားအား ဆက္လက္ပညာသင္ၾကားေပး လ်က္ရွိေၾကာင္း သတင္းတြင္ေဖာ္ျပသည္။ ထိုင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္သည္ အယုဒၶယျပည္နယ္ ဘန္ဘန္းခ႐ိုင္ ရွိ ေရေဘးဒဏ္ႀကံဳေတြ႕ေနရေသာ အိမ္ေထာင္စုဝင္ ၁၂ဝဝ ေက်ာ္ႏွင့္လည္းေတြ႕ၿပီး ေထာက္ပံ့ေရးပစၥည္းမ်ား ေပးအပ္ခဲ ့ ေၾကာင္း၊ ယြမ္ျမစ္က်ဳိးေပါက္၍ ေရေဘးစတင္ႀကံဳေတြ႕ေနရေသာ ဆြတ္ေဟာ့ထိုင္းျပည္နယ္သို႔လည္း သြားေရာက္စစ္ေဆးခဲ ့ ေၾကာင္း သိရသည္။ (အမ္အင္န္ေအ၊ဆင္ဟြာ)
(စက္တင္ဘာလ ၁၂ ရက္၊ ၂၀၁၂)
ျဖစ္ရပ္ ၁။ ။ မေလးရွားႏုိင္ငံ၏ပညာေရးစနစ္ကုိ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏုိင္ရန္ရည္ရြယ္လ်က္ ၂ဝ၁၃-၂ဝ၂၅ခုႏွစ္ ပညာေရးက႑ ပဏာမျပင္ဆင္ေျပာင္းလဲေရး အစီအစဥ္မူၾကမ္းတစ္ရပ္ကုိ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ နာဂ်စ္တြန္ရာဇတ္က စက္တင္ဘာ ၁၁ရက္တြင္ထုတ္ျပန္ေၾကညာ လုိက္သည္။အဆုိပါ အစီအစဥ္မူၾကမ္း၌ ပညာေရးစနစ္ဆုိင္ရာ ရည္မွန္းခ်က္ကုိ ေဖာ္ျပထားၿပီး ယင္းရည္မွန္းခ်က္အတုိင္း ေပါက္ ေျမာက္ေအာင္ျမင္ႏုိင္ေစရန္ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ မဟာဗ်ဴဟာ ၁၁ရပ္ကုိ ခ်မွတ္ထားသည္။မေလးရွားႏုိင္ငံ၏ ပညာေရးဝန္ႀကီးလည္းျဖစ္၊ ဒုတိယ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္လည္းျဖစ္သူ တန္ဆရီမူဟီဒင္ယာဆင္သည္ ပညာ ေရးဆုိင္ရာ ပဏာမျပင္ဆင္ေျပာင္းလဲေရးအစီအစဥ္ကုိ ဝန္ႀကီး ခ်ဳပ္ထံ တင္သြင္းခဲ့သည္။မေလးရွားႏုိင္ငံ၏ ပညာေရးစနစ္ကုိ အေျခခံက်က် ျပင္ဆင္ေျပာင္းလဲရာတြင္ မည္ကဲ့သုိ႔ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မည္ကုိ ႏုိင္ငံ ေတာ္အဆင့္ ေဆြးေႏြးမႈမ်ားျပဳလုပ္လ်က္ရွိသည္။ ပညာေရးဆုိင္ရာျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈလုပ္ငန္းစဥ္ကုိ ၁၃ႏွစ္ ၾကာ အခ်ိန္ယူေဆာင္ရြက္မည္ျဖစ္သည္။ (အင္တာနက္)
ျဖစ္ရပ္ ၂။ ။ ႐ွမ္းျပည္နယ္ တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕နယ္သို႔ လက္နက္ပစၥည္းမ်ား တင္ပို႔ ေရာင္း၀ယ္ေရး လုပ္ကိုင္ေနသူဟု ယူဆရေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ၁ ဦးကုိ သက္ေသခံ ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ အတူ ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္တြင္ ၿပီးခဲ့သည့္ တပတ္ ေသာၾကာေန႔က ဖမ္းဆီးလိုက္ေၾကာင္း သိရ သည္။ သက္ေသခံ ပစၥည္းျဖစ္သည့္ က်ည္ဆန္မ်ားကုိ မယ္ဆိုင္ – တာခ်ီလိတ္ ခ်စ္ၾကည္ေရး တံတား စစ္ေဆးေရး ဂိတ္တြင္ စက္တင္ဘာလ ၇ ရက္ ေန႔ တြင္ ျမန္မာ အာဏာပုိင္မ်ားက ဖမ္းဆီးရမိျခင္း ျဖစ္သည္။ ကိတ္မုန္႔ဘူးႏွင့္ ႏို႔မႈန္႔ဘူး အခြံမ်ားအတြင္း ထည့္၍ သယ္ေဆာင္လာသည့္ ၉ မမ က်ည္ဆန္ေတာင့္ ၁၄၉၀ ကုိ ဖမ္းဆီးရမိခဲ့ေၾကာင္း ျမန္မာ အာဏာပုိင္မ်ားႏွင့္ နီးစပ္သူ တဦးက ဧရာ၀တီသို႔ ေျပာသည္။ ယင္း က်ည္ဆန္မ်ားကုိ တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕နယ္ အတြင္းရွိ ထမင္းဆိုင္ တဆိုင္သို႔ ပို႔ေဆာင္ရန္ ျဖစ္သည္ဟု အဖမ္းခံရသူမ်ားက ထြက္ ဆို ခဲ့ေၾကာင္း ၎က ဆိုသည္။ ဖမ္းဆီးခံထားရသည့္ တဦးႏွင့္ ထမင္းဆိုင္မွ ပါ၀င္ပတ္သက္ ၂ ဦးတို႔ကုိ တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕နယ္ ရဲစခန္းတြင္ ထိန္းသိမ္းထားၿပီး စစ္ေဆ မႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနေၾကာင္း ျမန္မာ အာဏာပုိင္မ်ားႏွင့္ နီးစပ္သူက ဆက္ေျပာသည္။ က်ည္ဆန္မ်ားကုိ တာခ်ီလိတ္ဘက္သို႔ ပိုေဆာင္ရန္ အတြက္ ထိုင္း ဘတ္ေငြ ( ၅၀၀၀) အခေၾကးေငြ ယူ၍ သယ္ေဆာင္လာျခင္း ျဖစ္ ေၾကာင္း အဖမ္းခံရသူက ထြက္ဆိုေၾကာင္း တာခ်ီလိတ္အြန္လိုင္း အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာတြင္ စက္တင္ဘာလ ၇ ရက္ေန႔ တြင္ေဖာ္ ျပထားသည္။(ဧရာ၀တီ)

(စက္တင္ဘာလ ၁၁ ရက္၊ ၂၀၁၂)
ျမန္မာအစိုးရကို ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ေနေသာ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ လူထုအေျချပဳ တုိင္းရင္းသားအဖြ႔ဲအစည္းမ်ားအေနျဖင့္ စစ္မွန္ေသာ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ႏိုင္ေရး နည္းလမ္း ရွာသည့္အေနျဖင့္ တုိင္းရင္းသားအေရး ညီလာခံႀကီးတခုကို အိမ္နီးခ်င္း ထုိင္းႏုိင္ငံ ခ်င္းမုိင္ၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ညီလာခံ ျဖစ္ေျမာက္ေရးေကာ္မတီ ဥကၠဌက ေျပာသည္။ “တုိင္းရင္းသားေတြထဲမွာ အျမင္ေတြ တူညီေအာင္လုိ႔၊ တုိင္းရင္းသားစည္းလံုးညီၫြတ္ဖုိ႔၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ တဲ့ ေနရာမွာ ခ်ီတက္မဲ့လမ္းစဥ္မွာ တူညီေအာင္ ၫႇိတဲ့သေဘာလည္း ပါတယ္”ဟု မြန္ျပည္တစ္ပါတီ၏ အတြင္းေရးမႉးႏုိင္ဟံသာက ေျပာသည္။ လာမည့္ စက္တင္ဘာလ ၁၄၊ ၁၅ႏွင့္ ၁၆ ရက္ေန႔မ်ားတြင္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားသည့္ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔အစည္းမွ အဖြဲ႔ဝင္မ်ားျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ တုိင္းရင္းသားစုေပါင္းအလုပ္အဖြဲ႔ Working group for Ethnic Coodination- WGEC မွ အဆုိပါ ညီလာခံအား ဦးေဆာင္ က်င္းပမည္ဟုဆိုသည္။အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားသည့္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔မ်ား၊ အပစ္အခတ္ မရပ္ေသးသည့္ အဖြဲ႔မ်ား၊ ျပည္တြင္း မွ လူထုအေျခစု အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ တုိင္းရင္းသား ႏုိင္ငံေရး ပါတီမ်ား၊ အစုိးရမဟုတ္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ အမ်ဳိးသမီး၊ လူငယ္ စသည့္ အဖြဲ႔အစည္း ေပါင္းစံု ပါဝင္သည့္ ညီလာခံအား က်င္းပမည္ ျဖစ္သည္။(မဇိၥ်မ)

(စက္တင္ဘာလ ၉ ရက္၊ ၂၀၁၂)
ယေန႔က်ေရာက္ေသာ ၇၃ ႏွစ္ေျမာက္ အာရွေန၀န္းနီဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမေအာက္ေမ့ဖြယ္ရာ အခမ္းအနားမ်ားကို ထိုင္းႏိုင္ငံႏွင့္ မေလးရွားႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး ႀကိဳးပမ္းလႈပ္ ရွား သူမ်ားႏွင့္ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားက ပူးေပါင္းက်င္းပၾကေၾကာင္း သတင္းရရွိ သည္။ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္၊ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕တြင္လည္း ရခိုင္လူ႔အခြင့္အေရးဖြံၿဖိဳးတိုးတက္ေရး အဖြဲ႔ (AHRDO) ႏွင့္ ရခိုင္ သံဃသမဂၢီအဖြဲ႔ တို႔က အခမ္းအနားမ်ားက်င္းပ ၾကသည္ကို ေတြ႔ရ သည္။ (ျမန္မာျပည္သားသတင္းစဥ္)

(စက္တင္ဘာ ၈ ၊၂၀၁၂)
ထိုင္းႏု ိင္ငံေျမာက္ပိုင္း လန္ပန္ျပည္နယ္ႏွင့္ ခ်င္းမိုင္ျပည္နယ္အၾကား စက္တင္ ဘာ ၈ ရက္ နံနက္က မိုးသည္းထန္စြာရြာသြန္းၿပီး ေျမၿပိဳမႈမ်ားျဖစ္ပြားခဲ့မႈေၾကာင့္ ရထားလမ္းမ်ားပိတ္ဆို႔ေနခဲ့ေၾကာင္း ဗန္ေကာက္ပို႔စ္အြန္လိုင္းက သတင္းေဖာ္ျပ သည္။ စက္တင္ဘာ ၇ ရက္ကတည္းက မိုးမ်ားသည္းထန္စြာ အဆက္မျပတ္ရြာသြန္း ခဲ့ၿပီး ေျမၿပိဳမႈမ်ားျဖစ္ပြားမႈေၾကာင့္ စက္တင္ဘာ ၈ ရက္ နံနက္ပိုင္းက ရထားလမ္း ေပၚတြင္ ေျမႀကီးမ်ား ဖံုးလႊမ္းေနမႈကို ခက္ခဲစြာ ရွင္းလင္းခဲ့ရေၾကာင္း၊ ထိုင္းႏိုင္ငံ မီးရထားအရာရွ ိမ်ားက ေျပာၾကားသည္။ဘတ္စ္ကားမ်ားေပၚတြင္ လိုက္ပါလာသည့္ ခရီးသည္မ်ားကို လန္ပန္ျပည္နယ္ႏွင့္ ခ်င္းမိုင္ျပည္နယ္မ်ားသို႔ သြားေရာက္ႏိုင္ရန္ ထိုင္းမီးရထားအရာရွိမ်ားက စီစဥ္ေပးခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ (အင္တာနက္)

(စက္တင္ဘာ ၇၊၂၀၁၂)
ထိုင္းႏိုင္ငံတစ္၀န္း ေနရာေဒသအမ်ားအျပား၌ မိုးသည္းထန္စြာ အဆက္မျပတ္ရြာသြန္းႏုိင္သျဖင့္ ေရႀကီးလွ်ံမႈႏွင့္ ေရလႊမ္းမႈ ေဘးအႏၱရာယ္မ်ား ႀကံဳေတြ႔ႏိုင္ေၾကာင္း ထိုင္းႏိုင္ငံ မိုးေလ၀သဌာနက စက္တင္ဘာ ၆ ရက္တြင္ သတိေပးခ်က္ထုတ္ျပန္ လိုက္သည္။ မိုးသည္းထန္မႈေၾကာင့္ အက္ဒမန္ပင္လယ္ႏွင့္ ထိုင္းပင္လယ္ေကြ႔တို႔ႏွင့္ ဆက္စပ္လ်က္ရွိေသာ ေျမနိမ့္ေဒသ မ်ားတြင္ ေရလႊမ္းမႈမ်ားႀကံဳေတြ႔ႏိုင္ေၾကာင္း အထူးသျဖင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံအေရွ႕ပိုင္းႏွင့္ အလယ္ပိုင္းေျမနိမ့္ေဒသမ်ားတြင္ ႀကိဳတင္ ကာကြယ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္လိုေၾကာင္း သတိေပးခ်က္၌ ေဖာ္ျပထားသည္။ ထို႔အတူ ထိုင္းႏိုင္ငံ အလယ္ပိုင္း၊ အေရွ႕ပိုင္း၊ ေျမာက္ပိုင္းႏွင့္ အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္း၊ ေတာင္ပိုင္းေဒသတို႔တြင္ မိုးသည္ထန္စြာ ရြာသြန္းႏုိင္သျဖင့္ ေတာင္ေစာင္းအရပ္တြင္ ေနထိုင္ၾကေသာ ေဒသခံမ်ား သတိျပဳေနထိုင္ၾကရန္ တိုက္တြန္းထားသည္။ တစ္ဖန္ ထိုင္းပင္လယ္ေကြ႔ႏွင့္ အက္ဒမန္ ပင္လယ္တို႔တြင္ မိုးသည္းထန္းၿပီး ေရလႈိင္းႀကီးမ်ားျဖစ္ေပၚႏိုင္သျဖင့္ သေဘၤာမ်ားႏွင့္ေရယာဥ္မ်ား ကမ္းေျခသို႔ အျမန္ဆိုက္ ကပ္ထားၾကရန္လည္း သတိေပးခ်က္ထုတ္ျပန္ထားသည္။ (ဆင္ဟြာ)

(စက္တင္ဘာလ ၆ရက္၊ ၂၀၁၂)
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕မွ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း လွဴဒါန္းၿမဲျဖစ္ေသာ မုနိထိတရုတ္ဘံု ေက်ာင္း၏ ဆန္လွဴပြဲကို ယခုႏွစ္တြင္လည္း အႀကိမ္ ၄၃ ႀကိမ္ေျမာက္ အျဖစ္ က်င္းပသည္ ကို ေတြ႔ရသည္။ မရွိဆင္းရဲသား ျမန္မာျပည္သား ၁၂၀၀၀ ခန္႔ လာေရာက္ အလွဴခံၾကၿပီး တစ္ဦး လွ်င္ ဘတ္ ၂၀၀ ခန္႔ တန္ဖိုးရွိေသာ ဆန္အပါအ၀င္ စားေသာက္စရာမ်ားရရွိၾကေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။ (ျမန္မာျပည္သားသတင္းစဥ္)
(စက္တင္ဘာလ ၂ရက္၊ ၂၀၁၂)
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕မွ အလုပ္သမား ၃၀၈ ဦး တို႔၏ ဆႏၵျပေတာင္းဆိုမႈမ်ား ေၾကာင့္ ၂၂၆ ဘတ္ ေပးခဲ့ရေသာ M Appeal အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုမွ အလုပ္သမ ၁ ဦးအား ယေန႔ အလုပ္ျဖဳတ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ဤစက္ရံုမွ ယခင္ ဆႏၵျပအလုပ္သမား ၁၂ ဦးတို႔အား အလုပ္ျဖဳတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ (ျမန္မာျပည္သားသတင္းစဥ္)

(စက္တင္ဘာလ ၁ရက္၊ ၂၀၁၂)
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕မွ အလုပ္သမား ၃၀၈ ဦး တို႔၏ ဆႏၵျပေတာင္းဆိုမႈမ်ား ေၾကာင့္ ၂၂၆ ဘတ္ ေပးခဲ့ရေသာ M Appeal အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုမွ အလုပ္သမား ၁၀ ဦးတို႔ကို အလုပ္ျဖဳတ္ခဲ့ေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။ ယင္း ၁၀ ဦးသည္ လုပ္သက္ ၄ လ မျပည့္ျခင္း ႏွင့္ လုပ္ငန္းခြင္ စည္းကမ္းေဖာက္ဖ်က္ျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ထိုင္းဥပေဒအရ အလုပ္ျဖဳတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ ေၾကာင္း လုပ္ငန္းရွင္ဘက္က အေၾကာင္း ျပသည္။ (ျမန္မာျပည္သားသတင္းစဥ္)

-ကာတြန္း ဟာသ-

-ဆိုက္ကားသမားဒႆနဆရာ-

ညိဳ႕ေမွာင္ေနသည္႕ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွ

မ်က္လံုးမ်ားသည္တဖ်တ္ဖ်တ္ေတာက္ေနၾကသည္။ ဆံပင္ဖရိုဖရဲ၊ အဝတ္အစားခပ္ႏြမ္းႏြမ္းႏွင္႔ခံုဖိနပ္ကိုစီးထားသည္႔ ထိုခပ္ႏြမ္းႏြမ္းအဆင္အျပင္ထဲမွေန၍ သူ႔မ်က္ႏွာသည္ ၾကည္လင္လတ္ဆတ္ကာ ႏွစ္လိုဖြယ္ ေကာင္းေနသည္။ သူသည္ကၽြန္ေတာ္တို႔စာေရးဆရာတစ္သိုက္ကိုအကဲခတ္ေနသည္။တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ေဆးေပါ႕လိပ္တိုကို မီးညိွၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ေျပာေနေသာ စကားမ်ားကို နားစြင္႔ေနတတ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္လည္း သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေမႊးကိုပြတ္သပ္ရင္းကၽြန္ေတာ္တို႔ေျပာေနသည္႔ စကားမ်ားကို နားစြင္႔တတ္သည္။ ဗိုလ္တဲေပၚကို ေရာက္စတုန္းက ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို သတိမထားမိ။ အထုပ္အပိုးမ်ားကို ခ်ၿပီး ဧည္႔ခန္းတြင္ ထိုင္မိသည္႔အခါမွ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိျခင္း ျဖစ္သည္။ အမွန္ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို ဘူတာရံု လာၾကိဳကတည္းက သူပါလာခဲ႔သည္။ သို႔ရာတြင္ သူသည္ စကားတစ္လံုးမွ်လည္းမေျပာ။ လာၾကိဳသူမ်ားႏွင္႔လည္း သိပ္မေရာသျဖင္႔ သူ႔ကိုသတိမထားမိခဲ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ပစၥည္းကို သူ႔ဆုိက္ကားေပၚသို႔တင္ျပီး ဆိုက္ကားနင္းလိုက္လာသျဖင္႔ သူ႔ကို ဆုိက္ကားသမားတစ္ဦးဟုပင္ ထင္ခဲ႔မိသည္။ မွန္ေတာ႔ မွန္သည္ သူသည္ ဆိုက္ကားသမားေတာ႔ ဆိုက္ကားသမားပင္ ျဖစ္သည္။သို႔ရာတြင္ ငွားရမ္းထားသည္႔ ဆိုက္ကားသမားမဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေဟာေျပာပြဲလုပ္မည္႔ ၿမိဳ႕ကစာဆိုေတာ္ ေကာ္မတီဝင္တစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း ေနာက္မွ သိရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပစၥည္းေတြခ်ျပီး ဧည္႔ခန္းမွာထိုင္သည္႔အခါတြင္ ရန္ကုန္ကို လာ၍ ဖိတ္ၾကားသူက ၿမိဳ႕ခံစာဆိုေတာ္ ေကာ္မတီဝင္မ်ားႏွင္႔ မိတ္ဆက္ေပးသည္။ ထိုေကာ္မတီဝင္ေတြထဲတြင္ သူပါသည္။ သူ႔အမည္ ကိုစိုးျမင္႔။ " ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ႔ သူ႔ကို ခံုဖိနပ္စိုးျမင္႔ လို႔ေခၚပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စာဆိုေတာ္ေကာ္မတီရဲ႕ တြဲဖက္အတြင္းေရးမႈးပါ။ ကၽြန္ေတာ္မအားလပ္ရင္ ဆရာတုိ႔လိုတာကို ကိုစိုးျမင္႔ကို ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ သူကဒီရက္ေတြ အတြင္းမွာ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ဆရာတို႔နဲ႔ ရွိေနမွာပါ" ကိုစိုးျမင္႔က ထရပ္ျပီး ျပံဳးျပသည္။ ညေမွာင္သည္႔ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ျဖဴေဖြးညီညာေသာသြားသည္တစ္လက္လက္ေတာက္ေနၾကသည္။ ထုိေန႔ညေနမွစ၍ကိုစိုးျမင္႔သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပန္သည္အထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွင္႔အတူ တစ္ခ်ိန္လံုးရွိေနသည္။ကၽြန္ေတာ္တို႔အားေကၽြးစရာေမြးစရာရွိသည္တို႔ကိုလည္းသူပင္တာဝန္
ယူ၍ေကၽြးေမြးသည္။ကၽြန္ေတာ္တို႔စားေသာက္ျပီးအိပ္ရာဝင္သည္႔အခါတြင္သူသည္လူငယ္ကေလး တစ္ေယာက္ျဖင္႔ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ မ်ားကို သူပင္ၾကီးၾကပ္သိမ္းဆည္းသည္။ ထို႔ေနာက္ ဧည္႔ခန္းထဲက စားပြဲတစ္လံုးေပၚတြင္ ေစာင္တစ္ထည္ ေခါင္းအံုးတစ္လံုးျဖင္႔အိပ္သည္။ မနက္လင္း၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုးလာသည္႔အခါတြင္ သူသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ မနက္စာအဆင္သင္႔ ျပင္ဆင္ျပီးေလျပီ။ သူ႔ဆိုက္ကားသည္ သူႏွင္႔အတူ အျမဲရွိေနသည္။ ကိုစိုးျမင္႔သည္ စာဆိုေတာ္ ေဟာေျပာပြဲရက္မ်ားအတြင္းတြင္ ဆိုက္ကားလည္း မနင္းေတာ႔။ အိမ္သို႔လည္း မျပန္ေတာ႔။ စာဆိုေတာ္ပြဲကိစၥ အဝဝကို ဒိုင္ခံကာ ဆက္သြယ္ စီစဥ္ေပးသူ ျဖစ္ေနသည္။ ထိုရက္မ်ားအတြင္း ကၽြန္ေတာ္ႏွင္႔ကိုစိုးျမင္႔တို႔ စကားေျပာမိၾကသည္။ ေျပာမိသည္႔စကားထဲတြင္ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာ၊ ျဖစ္တည္မႈ ပဓာနဝါဒ၊ သိစိတ္အလ်ဥ္ေရးဖြဲ႔နည္း၊ ဂ်ိမ္းဂြ်ိဳက္စ္၏ ယူလီးဆစ္ဝတၳဳ၊ ဟဲမင္းေဝ၏ အဘိုးအိုႏွင္႔ပင္လယ္ဝတၳဳကေျပာျပသည္႔ ဒႆန၊ ေခတ္ေပၚ ျမန္မာဝတၳဳတို႔ဆန္းစစ္ခ်က္၊ ေမာ္ဒန္ဆိုသည္႔ ေဝါဟာရ၏ အဓိပၸာယ္ ၊ အိုင္းစတုိင္း၏ ရီေလတီဗတီ သီအိုရီ ... ။ ထူးေတာ႔ ထူးဆန္းသည္။ ခံုဖိနပ္စီးထားသည္႔ အညာၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕က ဆိုက္ကားသမားႏွင္႔ ျဖစ္တည္မႈပဓာနဝါဒသည္ တကယ္ဆိုလွ်င္ အေဝးၾကီး။ ကၽြန္ေတာ္ သည္ သူ႔စကားမ်ားကို နားေထာင္ရင္း အံ႔ၾသရမည္လား။ ဝမ္းသာရမည္လား။ သံသယျဖစ္ရမည္လားဟု ေဝခြဲမရ ျဖစ္ေနသည္။ "ကိုစိုးျမင္႔ ဒါေတြကို ဘယ္တုန္းက ဖတ္ထားတာလဲ။ အဂၤလိပ္လိုေကာ ဖတ္သလား။" ကၽြန္ေတာ္က အကဲစမ္းသည္႔အေနျဖင္႔ ေမးသည္။ "အဂၤလိပ္လိုေတာ႔ ေကာင္းေကာင္း မဖတ္တတ္ပါဘူး ဆရာ" "ေကာင္းေကာင္းမဖတ္တတ္ဖူးဆိုရင္ နည္းနည္းပါးပါးေတာ႔ ဖတ္တတ္တယ္ဆိုတဲ႔ သေဘာေပါ႔။" "ကၽြန္ေတာ္ ၉ တန္းေအာင္သည္အထိေတာ႔ ေက်ာင္းေနခဲ႔ဖူးတယ္ဆရာ။ အဲ....၁၀ တန္းအထိဆိုပါေတာ႔ ဆရာ။ ဒါေပမဲ႔ဆယ္တန္းကိုႏွစ္ခါသံုးခါက်ေတာ႔ေက်ာင္းမတက္ ေတာ႔ဘူး။ အဲ.....ေက်ာင္းမတက္ႏုိင္ေတာ႔ဘူး ဆရာ" ကိုစိုးျမင္႔သည္ သူ႔စကားကို တိက်ေအာင္ ေျပာေလ႔ရွိသည္ကို ကၽြန္ေတာ္သတိျပဳမိသည္။ သူသည္ စကားတစ္ခြန္းကို ေျပာလွ်င္ တိက်ေအာင္ ေျပာတတ္သည္။ မတိက်ေသးလွ်င္ သူ႔စကားကို တိက်ေအာင္ ျပင္ေျပာသည္။ "မေနႏိုင္ေတာ႔တာလား။ မေနခ်င္ေတာ႔တာလား။" "မေနႏိုင္ေတာ႕တာ ဆရာ" "ဘာျဖစ္လို႔" "အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင္႔ ဆုိပါေတာ႔ ဆရာ။ အဓိကအေၾကာင္းကေတာ႔ စီးပြားေရးပါ။ ကၽြန္ေတာ္က သားအၾကီးဆံုး ၊ စာေမးပြဲကလည္း တဘံုးဘံုးက်၊ အငယ္ေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို မီလာ၊ ဒီအထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း မိဘစကားကိုနားမေထာင္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ခ်င္ရာ ေလွ်ာက္လုပ္ေနေတာ႔ အိမ္နဲ႔ ျပႆနာျဖစ္တာေပါ႔ ဆရာ။ အေဖက ကၽြန္ေတာ္႔ကို အထင္ေသးတယ္။ အေဖ အထင္ေသးမခံရေအာင္ လူေတာ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္ဆိုျပီး မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ ၾကိဳးစားတယ္။ ၾကိဳးစားရင္း ၾကိဳးစားရင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ဆိုက္ကားသမား ျဖစ္လာတာပါပဲ။" ကိုစိုးျမင္႔က သူ႕စကားကို သူသေဘာက်၍ ရယ္သည္။ "ဘယ္လိုၾကိဳးစားရင္း ဆုိက္ကားဆရာျဖစ္လာတာလဲ" "ကၽြန္ေတာ္႔ အေဖက အဲ႔ဒီတုန္းက ဆပ္ပလိုင္းဂိုေဒါင္လုိ႔ေခၚတဲ႔ အစိုးရ ဂုိေဒါင္ေစာင္႔အလုပ္ ဆရာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အဲဒီ ဂိုေဒါင္ဝင္းထဲမွာပဲ ေနလာခဲ႔ရတယ္။ အေဖက ကၽြန္ေတာ္႔ကို သားအၾကီးဆံုးဆိုျပီး အားကိုးတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က သူျဖစ္ေစခ်င္တာေတြ တစ္ခုမွမျဖစ္ဘဲ သူမျဖစ္ေစခ်င္တာေတြ အကုန္ျဖစ္လာတယ္" "သူျဖစ္ေစခ်င္္တာေတြကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေကာလိပ္တို႔ ဘာတို႔ကို ေရာက္ေစခ်င္တယ္။ အေဖ႔လိုပဲ ဒရဝမ္လုပ္တဲ႔ အေဖ႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူ႕သားကို ေကာလိပ္ကိုပို႔ႏုိင္ေတာ႕ အေဖ႔ကို သိပ္ၾကြားတာကိုး ဆရာရဲ႕။ အမွန္ကေတာ႔ ဒီေကာင္က စာမေတာ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔တစ္တန္းတည္းပါ။ ခပ္ညံ႔ညံ႔ထဲကပါ ။ အတန္းထဲ တုန္းကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က စာေတာ္တယ္ဆရာ။ စာေမးရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္႔ကိုပဲ လာေမးရတယ္။ ျမန္မာစာေမးမလား။ အဂၤလိပ္စာ ေမးမလား။ သခၤ်ာ ေမးမလား ကၽြန္ေတာ္႔ကိုပဲ ေမးရတာေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ ဒီေကာင္က ၾကိဳးစားတယ္။ လက္ေတြ႔ က်တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က မၾကိဳးစားဘူး။ လက္ေတြ႕မက်ဘူး။ စိတ္ကူးယဥ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္းက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ဒီလိုပဲ မွတ္ခ်က္ခ်တယ္" "လက္ေတြ႕မက်ဘူး စိတ္ကူးယဥ္တယ္ဆုိတာ ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ" "ဒီေကာင္က မိန္းကေလးကို ၾကိဳက္တဲ႔ေနရာမွာေတာင္ ရုပ္ေခ်ာတဲ႔ မိန္းကေလးကို မၾကိဳက္ဘူး ဆရာ။ ပိုက္ဆံရွိတဲ႔မိန္းကေလး ၊ ဂုဏ္ရွိတဲ႔ မိန္းကေလးကို ၾကိဳက္တယ္ မိန္းမယူရင္ အဲဒီမိန္းမဟာ ကိုယ္႔ထက္ဂုဏ္အဆင္႔အတန္းတို႔ ပိုက္ဆံတို႔ ရွိရမယ္တဲ႔။ ကုိယ္႔ထက္ဂုဏ္လည္း နိမ္႔က်တယ္။ ပိုက္ဆံလည္း မရွိဘူးဆိုရင္ ကိုယ္႔ဘက္က အနာခ်ည္းပဲတဲ႔။ကိုယ္ကလည္းတစ္သက္လံုးလုပ္ေကၽြးရေသးတယ္။သူ႔ဆီကကိုယ္ကဘာမွအေဆာင္းမရဘူးဆိုရင္တြက္ေခ်မကိုက္ဘူးတဲ႔။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔မိန္းကေလးဆိုရင္ ပိုက္ဆံမရွိရင္ေန ၊ဂုဏ္မရွိရင္ေန ၊ ရုပ္ေခ်ာရမယ္ ၊ အသင္႔အတင္႔သေဘာေကာင္းရမယ္လို႔ ယူဆတယ္။ အခ်စ္ကို ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ တြက္လို႔မရဘူး ဆရာ။ ႏွလံုးသားနဲ႔ တြက္မွရတာ" "ဒီေတာ႔ ခင္ဗ်ားက စိတ္ကူးယဥ္တယ္လို႔ ဆိုခ်င္တာေပါ႔" "စိတ္ကူးယဥ္တာလား။ ႏွလံုးသားရွိတာလားေတာ႔ မေျပာတတ္ဘူး ဆရာ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း "တင္သန္း" တို႔က အဲဒီလိုကြာတာ။ သူက ကၽြန္ေတာ္႔ ဆီကို စာေတြဘာေတြေမးျပီး ဆယ္တန္းေအာင္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကိုစာေတြျပျပီး ဆယ္တန္းမွာ က်က်န္ခဲ႔တယ္။ က်တာကလည္း တစ္ခါမဟုတ္ဘူး။ အၾကိမ္ၾကိမ္၊ ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ႔အေဖက ကၽြန္ေတာ္႕ကို အထင္ေသးတာ သဘာဝက်ပါတယ္။ အေဖ႔အျပစ္ မဟုတ္ပါဘူး" " ခင္ဗ်ားက စာလည္းေတာ္တယ္ ။ အသင္႔အတင္႔လည္း ၾကိဳးစားတယ္ ဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႔ စာေမးပြဲ မေအာင္တာလဲ" ကိုစိုးျမင္႔သည္ သူ႔ေခါင္းကို ကုတ္ေနသည္။ စကားလံုးရွာေနသည္လား။ေျပာသင္႔ မေျပာသင္႔ ခ်ိန္ဆေနသည္လား မဆိုႏုိင္။ “တစ္မ်ိဳးပဲဆရာ။ ကၽြန္ေတာ္က တကၠသိုလ္ေတြဘာေတြ သိပ္ေနခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ ေအးေလ ကၽြန္ေတာ္လိုေကာင္က ဒီလိုအေျခအေန ဒီလိုစကားမ်ိဳးေျပာေတာ႔ စပ်စ္သီးခ်ဥ္တယ္လို႔ ေျပာတာမ်ိဳး ထင္ၾကမွာေပါ႔။ တကယ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က တကၠသိုလ္မွာထက္ ဘဝတကၠသိုလ္ၾကီးထဲမွာ ေနခ်င္တာ။ ေဂၚကီလိုေပါ႔ ဆရာရယ္။ ေဂၚကီက လူ႔ဘဝၾကီးဟာ လူရဲ႕ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးလို႔ ေျပာခဲ႔တယ္ မဟုတ္လား။ အဲဒီမွာ လူေတြနဲ႔ေနမယ္။ စာအုပ္ေတြဖတ္မယ္။ ျပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ခ်င္တာက စာေရးဆရာၾကီး၊ ကဗ်ာဆရာၾကီး ျဖစ္ခ်င္တာ၊ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ေတာ႔ တဂိုးတို႔လို သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းတို႔လို ေတာ္စတြိဳင္းတို႔လို စာေရးဆရာၾကီး ကဗ်ာဆရာၾကီး ျဖစ္ခ်င္တာ။ အဲဒီ ဆရာၾကီးေတြဟာ ဘာအတန္းမွ ေအာင္ခဲ႔ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘားနတ္ေရွာကိုပဲ ၾကည္႔မလား။ ေဂၚကီကိုပဲ ၾကည္႔မလား။ ဂၽြန္ကိကိုၾကည္႔ဦးမလား။ ရွယ္လီကိုၾကည္႔ဦးမလား။ရွိတ္စပီးယားကိုၾကည္႔ဦးမလား။အေမရိကန္ကဗ်ာဆရာေတြ၊စာေရးဆရာေတြၾကည္႔ဦးမလား။မတ္တြန္းတို႔၊ဝွစ္တမင္းတို႔ဟာဘယ္အတန္းေတြမ်ား ေအာင္ခဲ႔ၾကလို႔လဲ ။ မတ္တြန္းဆိုရင္ မစၥစပီျမစ္တစ္ရုိး သေဘၤာေပၚမွာ စူကာနီ လုပ္ခဲ႔ရတာ။ သေဘၤာသား ေလွထိုးသမား လုပ္ခဲ႔ရတာ။ ေဂၚကီလည္း ဒီအတိုင္းပဲ။ ဒါေပမဲ႔ ေက်ာင္းမေနခဲ႔ရဘဲနဲ႔ သူတို႔တစ္ေတြဟာ ကမာၻေက်ာ္ စာေရးဆရာၾကီးေတြ ျဖစ္လာခဲ႔ၾကတာပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ ဆရာ စဥ္းစားၾကည္႔ေလ။ ဘယ္ေလာက္ ဆန္းသလဲ။ တကၠသိုလ္ကို မေနခဲ႔ဖူးတဲ႔ ရွိတ္စပီးယားနဲ႔ ဘားနတ္ေရွာတို႔ရဲ႕ စာေတြကို တကၠသိုလ္ပါေမာကၡေတြက ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာျပီး သင္ျပေနရျပီ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင္႔ စာေမးပြဲ မေအာင္ရင္လည္း အေရးမၾကီးပါဘူး။ ေအာင္ျမင္တဲ႔စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ႔တာ” ကၽြန္ေတာ္က သူ႔စကားမ်ားကို နားေထာင္ရင္း ျပံဳးသည္။ “ဒီေတာ႔” “ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ စာေမးပြဲက်တယ္။ အိမ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ကို ဆက္ျပီးေက်ာင္းမထားႏုိင္ေတာ႔ဘူး။ အေဖကလည္း ထမင္းမေကၽြးႏုိင္ေတာ႔ဘူးဆိုျပီး အိမ္က ႏွင္ခ်လိုက္တယ္ ဆရာ” “ဒီအတြင္းမွာ ခင္ဗ်ားက စာေရးဆရာျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုၾကိဳးစားအားထုတ္မႈေတြကို လုပ္ခဲ႔သလဲ” “ကၽြန္ေတာ္ စာေတြဖတ္တယ္ဆရာ။ စာအုပ္ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ေရွ႕ေရာက္လာတဲ႔စာအုပ္ကို ဝါးစားသလို ဖတ္ပစ္တာပဲ။ ဝတၳဳစာအုပ္ေရာ၊ က်မ္းစာအုပ္ေရာ၊သတင္းစာေရာ၊ မဂၢဇင္းေရာ။ ကၽြန္ေတာ္က ပံုႏွိပ္စာလံုးကို ျမင္ရရင္ ေပ်ာ္ေနတာဆရာ။ ေက်ာင္းမွာတုန္းကလည္း ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းစာေတြထက္အျပင္စာေတြကို ဖတ္တာပဲ။ ဒါေၾကာင္႔မို႔ ေက်ာင္းမွာ ျမန္မာစာ စာစီစာကံုးေရးရင္ အဂၤလိပ္စာ စာစီစာကံုးေရးရင္ ကၽြန္ေတာ္႔စာစီစာကံုးက ထိပ္ဆံုးမွာရိွတယ္။ မၾကာခဏဆိုသလို ကၽြန္ေတာ္႔ စာစီစာကံုးကုိ အေကာင္းဆံုးဆိုျပီး ဆရာက အတန္းထဲမွာ ဖတ္ဖတ္ျပတယ္။ တစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိေသးတယ္ ဆရာ။ ဂၽြန္ကိစီရဲ႕ လာဘယ္ဒိန္းဆမ္မာစီဆိုတဲ႔ ကဗ်ာ၊ ေအ ဗ်ဴးတီဖူး ေလဒီ ဝွစ္ေသာက္ မာစီ A Beartiful Lady Without Mercy ဆိုတဲ႔ ကဗ်ာ ၊ အဲဒီေခါင္းစဥ္ကို ျမန္မာလို ျပန္ရမယ္လို႔ ဆိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္က အသနားမဖက္ေသာ မိန္းမေခ်ာဆိုျပီး ဘာသာျပန္ေပးလိုက္တယ္။ အဂၤလိပ္စာသင္တဲ့ဆရာၾကီးက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ခ်ီးက်ဴးလို႔မဆံုးဘူး။ထားပါ ဆရာ။ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္ရည္ေသြးရာ ေရာက္ေနပါလိမ္႔မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလိုခ်င္တာက ေက်ာင္းမွာတုန္းကေရာ ေက်ာင္းျပင္ေရာက္တဲ႔ အခါမွာေရာ ကၽြန္ေတာ္ အျပင္စာေတြကို အကုန္ဖတ္တယ္။ အဂၤလိပ္စာကိုလည္း ဦးထြန္းျငိမ္း အဘိဓာန္ေရွ႕မွာခ်ျပီး ဖတ္တယ္။ ေရွးျမန္မာဂႏၳဝင္ေတြ၊ ပ်ိဳ႕ကဗ်ာေတြဆိုရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ဖတ္တာပဲ။ ကိုယ္သေဘာက်တဲ႕ စာပိုဒ္ေတြေတြ႔ရင္ မွတ္စုစာအုပ္ကေလးနဲ႔ ကူးထားတယ္။ ပ်င္းရင္ အားရင္ တျခားစာအုပ္ဖတ္စရာမရွိရင္ အဲဒီမွတ္စုစာအုပ္ကေလးကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေလွ်ာက္ဖတ္ေနတာပဲ” “ ေရွးျမန္မာဂႏၳဝင္ေတြထဲက ဘာေတြကို ဖတ္သလဲ” ကိုစိုးျမင္႔သည္ ျမန္မာက်မ္းစာေတြအမည္ကို ေၾကာင္းေၾကာင္းေျပး ေနေအာင္ရြတ္သြားသည္။ “ စြယ္စံု ေက်ာ္ထင္၊ ပကိ႑ကဒီပနီ၊ သမေႏၱစကၡဳဒီပနီ၊ ကိုးခန္းပ်ိဳ႕၊ မာဃေဒဝ လကၤာသစ္၊ သူဇာပ်ိဳ႕၊ဘံုခန္းပ်ိဳ႕၊စကားေျပေတြထဲကေတာ႔ ငါးရာ႔ငါးဆယ္တို႔၊ဇာတ္ၾကီး ဆယ္ဘြဲ႔တို႔၊ ရာဇဝင္ေက်ာ္တို႔၊ ဦးကုလားရာဇဝင္တို႔၊အေရးေတာ္ပံုငါးေစာင္တြဲတို႔ ...” ကၽြန္ေတာ္ လက္ကာျပရသည္။ “ဒါေတြကို ဘယ္မွာေတြ႔ လို႔ ဖတ္တာလဲ” “ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆရာေတာ္ေက်ာင္းမွာ စာၾကည္႔တိုက္ေကာင္းေကာင္း ရွိတယ္ေလ ဆရာ။ ဆရာတို႔ကို တစ္ညေနက်မွ လိုက္ပို႔ရဦးမယ္။အဲဒီမွာဆရာေတာ္ပ်ံလြန္ေတာ္ မူသြားေတာ႔လည္း တပည္႔ေတြက ဆရာေတာ္ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ႔အေနနဲ႔ ဆရာေတာ္အထိမ္းအမွတ္ စာၾကည္႕တိုက္ကို ဆက္လုပ္ခဲ႔ၾကတယ္။ ျမန္မာစာအုပ္၊ အဂၤလိပ္စာအုပ္၊ ေပပုရပိုဒ္ ေတာ္ေတာ္စံုတယ္ ဆရာ။” “ကၽြန္ေတာ္႔ကို လူလားေျမာက္ေအာင္ ေကၽြးေမြးခဲ႔တာဒီစာၾကည္႔တိုက္ၾကီးပဲ ဆရာ။ တကယ္ေျပာတာ။ လူလားေျမာက္ေအာင္ ေကၽြးေမြးတယ္ဆိုတာ စကားဥပမာ တင္စားေျပာတာမဟုတ္ဘူးဆရာ။ တကယ္႔အျဖစ္။” “ကၽြန္ေတာ္႔ကို အေဖက အိမ္က ႏွင္ခ်လိုက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ စားစရာမရွိဘူး။ ေနစရာမရိွဘူး။ ဘာအလုပ္အကိုင္ ဘာဝင္ေငြမွလည္း မရွိဘူး။ ဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ကိုသြားေနရသလဲဆိုေတာ႔ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေက်ာင္းကိုသြားေနတယ္။ ဆရာေတာ္႔ေက်ာင္းက ေတာရေက်ာင္း ဆရာ။ ျမိဳ႕ျပင္ဘက္ အင္ၾကင္းေတာေတြ၊ ဒဟတ္ေတာေတြ ၾကားက ေတာရေက်ာင္းေဘးမွာလည္း ေရကန္ၾကီးနဲ႔ ေတာရေက်ာင္းဆိုေပမယ္႔ ဆရာေတာ္က ျမန္မာျပည္တစ္ဝွန္းက တပည္႔တပန္း ဒကာ၊ ဒကာမေတြမ်ားေတာ႔ လွဴမယ္႔ သူေပါတယ္။ ဆြမ္းကြမ္းအတြက္ မပူရဘူး။ ဆရာေတာ္ကိုပရိယတၱိကိုသာ အားထုတ္ပါ။ က်န္တဲ႔ပစၥည္းေလးပါးကိစၥကို တပည္႔ေတာ္တို႔ တာဝန္ယူပါ႔မယ္ဆိုတဲ႔ ဒကာ ဒကာမေတြက ျမန္မာျပည္အႏွံ႕အျပားမွာ ေပါမွေပါ။ ဆရာေတာ္ကလည္း အင္မတန္ ကိစၥနည္းတယ္။သူ႔မွာေက်ာင္းေဆာင္ေနာက္ထပ္လွဴမယ္႔သူေပၚလာရင္ မလွဴနဲ႔တဲ႔။ သူ႔မွာ ဆြမ္းကြမ္းကိစၥ ျပည္႔စံုျပီးသားတဲ႔။ တျခားရွားပါးတဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ား၊ခ်ိဳ႕တဲ႔တဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားကိုသာလွဴၾကတဲ႔။သူ႔ကိုဘာမွမလွဴနဲ႔ေတာ႔တဲ႔။ သူ႔မွာသီတင္းသံုးစရာ အရိပ္အာဝါသရွိျပီး ဆြမ္းကြမ္းျပည္႔စံုျပီ။ သူေဆာက္ခ်င္တဲ႔စာၾကည္႔တုိက္တစ္ခုလည္း ေက်ာင္းဝင္းထဲမွာ ေဆာက္ႏုိင္ခဲ႔လို႔ စာအုပ္စာတမ္း၊ေလာကီေလာကုတၱရာ က်မ္းေတြလည္း ျပည္႔စံုျပီ။ ဒါေၾကာင္႔မို႔ သာသနာသံုးရပ္ကိုျပန္႔ပြားေအာင္ အားထုတ္ေနၾကတဲ႔ တျခား ရဟန္းေတာ္မ်ားကိုသာ လွဴၾက၊ အဲဒီလို ရဟန္းေတြ ျမန္မာျပည္အႏွံ႔အျပားမွာ ရွိတယ္လို႔ အျမဲေဟာေတာ္မူေလ႔ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီဆရာေတာ္ရဲ႕ ေက်ာင္းမွာ သြားေနေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အဖို႔လည္း စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ မပူရေတာ႔ဘူးေပါ႔ ဆရာ။ မနက္တိုင္ရင္ ဆြမ္းခံလို္က္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ဆိုင္းထမ္းကေလးနဲ႔ ျမိဳ႕ထဲလည္ ျပီး ဆြမ္းဟင္းလ်ာခြက္ေတြ သိမ္းတယ္ ။ အဲဒီေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ ဆရာ။ ဆယ္တန္းကို ႏွစ္ခါ သံုးခါ က်ျပီးေနျပီ။

ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းမွာပဲေနျပီးဆရာေတာ္ေက်ာင္းမွာပဲ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း သားလုပ္၊ ဆရာေတာ္ေက်ာင္းမွာပဲကိုရင္ဝတ္သကၤန္းဆည္းခဲ႔ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ႔အဖို႔ အဲဒီေက်ာင္းဟာ ေနရာသစ္မဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။ ဒီအထဲမွာ ဆရာေတာ္ေက်ာင္းဆိုတာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္သက္လံုး ေန႔တိုင္း ေရာက္ေနတဲ႔ ေနရာ။ မေရာက္ဘဲရွိပါ႔မလား ဆရာ။ ဆရာေတာ္႔ ေက်ာင္းတိုက္မွာ စာအုပ္ေတြျပည္႔စံုတဲ႔စာၾကည္႔တိုက္ ၾကီးကလည္းရွိေနတာကိုး။ ဒီေတာ႔ ဆရာေတာ္မရွိတဲ႔ေနာက္မွာလည္း ျမိဳ႔က ဆရာေတာ္ရဲ႕ တပည္႔ေတြက ဆက္ျပီးျပဳစုပ်ိဳးေထာင္လို႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ စာၾကည္႔တိုက္ၾကီးဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အနီးတစ္ဝိုက္၊ ေျမလတ္ တစ္ဝိုက္မွာ နာမည္ေက်ာ္ခဲ႔တယ္ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ႔ကၽြန္ေတာ႔အဖို႔ ဆရာေတာ္ရဲ႕ စာၾကည္႔တုိက္၊ ဆရာေတာ္ရဲ႕ေက်ာင္းဟာ ကၽြန္ေတာ္႔ကို လူလားေျမာက္ေအာင္ ေကၽြးေမြးတယ္လို႔ ေျပာတဲ႔ေနရာမွာ အသိပညာ တိုးလာေအာင္ လုပ္ေပးတဲ႕ေနရာတင္ မကေတာ႔ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္႔အသက္နဲ႔ခႏၱာကိုယ္အိုးစား မကြဲေအာင္ ေကၽြးေမြးခဲ႔တဲ႔ေက်ာင္း။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္႔ကို စာၾကည္႔တိုက္မွဴးခန္႔တယ္ ဆရာ။ လခကေတာ႔မရပါဘူး။ စာၾကည္႔တုိက္မွာပဲ ေနရာေပးျပီး စာၾကည္႔တိုက္ကပဲ ေကၽြးထားတယ္။စာၾကည္႔တိုက္က ေကၽြးတယ္ဆုိတာထက္ ဆရာေတာ္ရဲ႕ေနရာမွာ ေက်ာင္းထိုင္တဲ႔ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ၾကီးနဲ႔ ဦးပဥၹင္းေတြက ေကၽြးထားတာ ဆိုပါေတာ႔။အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္႔အလုပ္က စာအုပ္ဝယ္ရတယ္။ စာအုပ္ေတြကို သိမ္းရတယ္။ ပ်က္စီးတဲ႔ စာအုပ္ေတြကို ျပန္ခ်ဳပ္ရတယ္။ စာအုပ္ငွားရတယ္။ျပန္မလာတဲ႔စာအုပ္ေတြကို လိုက္ေတာင္းရတယ္။ အားရင္ စာဖတ္တယ္။ ေနာက္ အဂၤလိပ္လို နည္းနည္းပါးပါး ဖတ္တတ္လာတယ္။ အဲဒီမွာရွိတဲ႔ ဦးပဥၹင္းေတြလည္း သီရိလကၤာတို႔၊ ဗာရာဏသီတို႔၊ ကာလကတၱားတို႔မွာ ေနလာတဲ႔ ကိုယ္ေတာ္ေတြ ရွိတယ္။ တစ္ပါးက ကိုလံဘို တကၠသိုလ္က အဂၤလိပ္စာ မဟာဝိဇၹာဘြဲ႔ေအာင္လာတဲ႔ ကိုယ္ေတာ္၊ တစ္ပါးက ဗာရာဏသီ တကၠသိုလ္က သသၤကရုိက္ဘာသာနဲ႔ ေအာင္လာတဲ႔ကုိယ္ေတာ္၊ တစ္ပါးက ကာကတတၱားတကၠသိုလ္တစ္ခုက ပါဠိဂုဏ္ထူးနဲ႔ ေအာင္လာတဲ႔ကိုယ္ေတာ္၊ ဗာရာဏသီတကၠသိုလ္က ေအာင္လာတဲ႔ ကိုယ္ေတာ္ေလးက သသၤက ရိုက္တင္မကဘူး။ ျဗဟၼတို႔ ျပာကရိုက္တို႔ စတဲ႔ အိႏၵိယ ေရွးေဟာင္းဘာသာေတြကိုလည္း တတ္တယ္ဆရာ။ ျပာကရိုက္ကေတာ႔ အဂၤလိပ္လို ပရိကရစ္ေခၚမွာေပါ႔ ဆရာ။ အဲဒီ ကိုယ္ေတာ္က ပါဠိသင္ေပးလို႔ ဆန္းက်မ္း၊ သဒၵါက်မ္း ေတြကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္းဖတ္ႏိုင္သြားတယ္ ဆရာ။ ေလာကီစာေတြကိုလည္း အဂၤလိပ္လို နည္းနည္းပါးပါး ဖတ္လာႏုိင္တယ္ ဆရာ။ ျဖစ္တည္မႈပဓာန ဝါဒတို႔၊ ေမာ္ဒန္ဝါဒတို႔ နည္းနည္းပါးပါး ေတြ႔ဖူးတယ္ ။ ျမန္မာမဂၢဇင္းေတြ၊ ဝတၳဳေတြမွာလည္း နည္းနည္းပါးပါး ေတြ႔ဖူးရာစျပီး ဟိုေမးသည္ေမးနဲ႔ သိလာတာပါ ဆရာ။ ေမးလို႔ရတာကေလးကို မွတ္စုနဲ႔ ခ်ေရး၊ တစ္ေယာက္ေျပာတာနဲ႔ တစ္ေယာက္ေျပာတာကို တုိက္ဆိုင္ညွိႏႈိင္းၾကည္႔၊ ဒီလိုနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း အသိပညာကေလးေတြကို ပုရြက္ ဆိတ္မ်ား မိုးတြင္းအစာစုသလိုျဖည္းျဖည္းခ်င္း စုေဆာင္းလာခဲ႔တာပါ ဆရာ။ စနစ္တက်ေတာ႔ ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မယ္ေပါ႔၊ ဂီတသမားမ်ားလိုေပါ႔ ဆရာရယ္။ ဆရာနဲ႔သင္တဲ႔ဂီတသမားနဲ႔ ဆရာနဲ႔မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္႔ဘာသာ ဟိုေခါက္သည္ေခါက္နဲ႔ တတ္တဲ႔ဂီတသမား ကြာသလိုေတာ႔ ရွိမွာေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ မတတ္ႏုိင္ဘူး ဆရာ။ ကိုယ္က ဆရာနဲ႔သင္ႏုိင္တဲ႔ အင္အားမွ မရွိဘဲကိုး။ ဒီေတာ႔ လက္အထားအသို ၊ အလံုးအတြဲအဖက္၊ စည္းဝါးအယူအဆတို႔မွာ စနစ္မက် ဘာမက်ေတာ႔ ရွိမွာေပါ႔။ ဒါေပမဲ႔ ပညာဆိုတာ ယူတတ္ရင္ တကၠသိုလ္ေရာက္မွ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္ေနရာမဆို ရႏိုင္တယ္လို႔ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ယံုသြားတယ္ဆရာ” “ႏိို႔.........ေနပါဦး။ ခင္ဗ်ား အိမ္ေထာင္က်ပံုကေကာ” ကိုစိုးျမင္႔က ရယ္သည္။ “ကၽြန္ေတာ္ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ဇာတ္လိုက္နဲ႔ တူတယ္ဆရာ။ ကၽြန္ေတာ္ကဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသား၊ ဆြမ္းဟင္းခြက္ေတြ လည္သိမ္းရင္း ကၽြန္ေတာ္႔ဇနီးနဲ႔ေတြ႔တာပဲ။ လူခ်င္း မ်က္မွန္းတန္းမိေနတာ ေတာ႔ ၾကာပါျပီ။ေက်ာင္းတုန္းကတည္းကပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ အတန္းၾကီးတာေပါ႔ေလ။ တစ္တန္းလား၊ႏွစ္တန္းလား ၾကီးတယ္။သူ႔အေဖက ပန္းထိမ္ဆရာ။ သူ႔ကိုေတြ႔ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ဝင္စားသြား တယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ဇာတ္လိုက္လိုပဲ စကားေျပာတယ္။ ကိုယ္႔မွာ အခ်စ္ကလြဲလို႔ တျခားဘာမွ ပိုင္ဆိုင္တာ မရွိဘူးတို႔ ဘာတို႔ေပါ႔ ဆရာရယ္။ အဲ႔ဒီတုန္းက ငယ္တုန္းဆိုေတာ႔ ဒီလုိစကားေတြက သိပ္ျပီး ေျပာလို႔ေကာင္းတာကိုး ဆရာရဲ႕။ဒါနဲ႔ သူကလည္း ဒီစကားေတြၾကားျပီး ကၽြန္ေတာ႔္ကို သေဘာက်သြားတာပဲ။ သူမၾကားဖူးတဲ႔ စကားလံုးေတြကို ၾကားရ၊ သူမဖတ္ဖူးတဲ့ရည္းစားစာမ်ိဳးေတြ ဖတ္ရေတာ႔ သူ သေဘာက်သြားတာေပါ႔ ဆရာ။ စကားလံုးဟာ လူကိုေတာ္ေတာ္ဖမ္းစားတယ္ေနာ္ ဆရာ။ ေနာက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူ ျမိဳ႔တစ္ျမိဳ႔ကို ထြက္ေျပးၾကတယ္ ဆရာ။ျမိဳ႕ၾကီးတစ္ျမိဳ႔ ဆိုပါေတာ႔။ ကၽြန္ေတာ္တု႔ိမွာ ပိုက္ဆံ ဘာရွိမွာလဲ ဆရာ။ ပါလာတာကေလး ေရာင္းခ်စားတာ ကုန္သြားေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္လိုက္ရွာတယ္။ ေနာက္္ဆံုးေတာ႔ ဘာအလုပ္မွ မရဘူး။ ဒါနဲ႔ ဆိုက္ကားအံုနာတစ္ေယာက္ဆီသြားျပီး ကၽြန္ေတာ္ ဆိုက္ကားနင္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က စာေတြသိပ္အဖတ္မ်ားသြားလို႔လားမသိဘူးဆရာ။ ပိုက္ဆံကို သိပ္မလိုခ်င္ဘဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ဆုိက္ကားနင္းလို႔ရရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လင္မယားအတြက္ ေန႔ဖို႔ညစာေလာက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုက္ကားဆက္မနင္းေတာ႔ဘူး။ ဆိုက္ကားအံုနာဆိုေတာ႔ အံ႔အားၾကီးကိုသင္႔လို႔။ ဆိုပါေတာ႔ ဆရာ။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုက္ကားကို ငွားခနဲ႔ နင္းရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္က ငွားခကို မွန္မွန္ေပးတယ္။ ဆိုက္ကားကိုကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းလိုရုိေသတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ္႔ကို ဆုေၾကးတို႔ဘာတို႔ေပးရင္ ကၽြန္ေတာ္မယူဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ လံုေလာက္ပါတယ္ ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ျငင္းခဲ႔တာခ်ည္းပဲ။ အကူအညီဆုိတာ ေပးတိုင္း လက္မခံခ်င္ဘူး ဆရာ။ လိုအပ္မွ လက္ခံလို႔ေကာင္းတာ။ ကၽြန္ေတာ္ဆုိက္ကားသမား စျဖစ္တာ အဲဒီကေန ျဖစ္တာပဲဆရာ။ သူ႔အိမ္ကလည္း သူ႔ကို အေမြျပတ္လို႔ ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဒီတင္ပိုခံျပင္းျပီး ဆိုက္ကားနင္းျပီး ရွာေကၽြးမယ္ဆိုျပီး မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ ရွာေကၽြးလာခဲ႔တာပဲ။ ျမိဳ႕ျပန္ေရာက္ေတာ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ ဆိုက္ကားပဲ နင္းတယ္ဆရာ။ အျခားအလုပ္ကလည္း မရဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က ၁၀ တန္းမွ မေအာင္တာ ဘယ္႔ႏွယ္႔လုပ္ အလုပ္ရမွာလဲ ဆရာ။ ျပီးေတာ႔ တခ်ိဳ႔ကလည္း သနားလို႔ ဒီေကာင္ စာကေလးေပကေလး တတ္တယ္ဆိုျပီး အစိုးရ အလုပ္မဟုတ္တဲ႔ လခစားအလုပ္ေတြမမွာ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ခန္႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကၽြန္ေတာ္မလုပ္ခဲ႔ဘူး ဆရာ။ ဆိုက္ကားနင္းရတာကို ေပ်ာ္သြားျပီး ပင္ေတာ႔ပင္ပန္းတာေပါ႔ ဆရာရယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဘယ္ေလာက္လြတ္လပ္တယ္ ထင္သလဲ။ ေအးေလ... ဆရာကေတာ႔ စာေရးဆရာ ဆိုေတာ႔ နားလည္မွာပါ။ ကိုယ့္အထက္မွာ ခယဝယ လုပ္ရမယ္႔သူလည္းမရွိ။ ကိုယ္႔ေဘးမွာ ကိုယ္႔ကို ေခ်ာက္တြန္းမယ္႔ ျပိဳင္ဘက္ေတြလည္း မရွိ၊ ကိုယ္႔ေအာက္မွာ ကပ္ဖားျပီး အေရးရွိရင္ အဆင္းတြန္းမယ္႔ ေအာက္လက္ငယ္သားလည္း မရွိ။ ရုံးတက္ေနာက္က်လို႔ အဆူခံရမွာ ၊အျငိဳျငင္ခံရမွာကိုလည္း မစိုးရိမ္ရ။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ခ်င္တဲ႔အခ်ိန္ျပန္လို႔ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ထြက္ခ်င္တဲ႔အခ်ိန္ထြက္လို႔ရတယ္။ အငတ္သာခံႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ တစ္ေန႔လံုးနားလို႔လည္း ရတယ္။ကၽြန္ေတာ္႔မိန္းမကလည္း ကၽြန္ေတာ္႔ကို နားလည္တယ္။ကၽြန္ေတာ္တို႔သားအမိ သားအဖေလးေယာက္ ဘာမွ မပူရဘူး။ မိန္းမကအိမ္ဆိုင္ကေလးထြက္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ဆိုက္ကားထြက္္မနင္းရင္လည္းစားေတာ႔စားေနရတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း စိတ္နည္းနည္းညစ္ရင္၊ ဒါမွမဟုတ္စာအုပ္ဖတ္စရာ ေကာင္းေကာင္းရွိရင္၊ ဒါမွမဟုတ္ ဆရာတုိ႔လုိ စာေရးဆရာေတြလာရင္စာေပေဟာေျပာပြဲတို႔ ဘာတို႔လုပ္ရင္ ဆုိက္ကားမနင္းေတာ႔ဘူး ဆရာ။ အဲဒီအလုပ္္ေတြနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ေတာ့တာပဲ။တစ္ေန႔က ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ေတြ႔တယ္ ဆရာ။ ေက်ာင္းတုန္းကကၽြန္ေတာ္႔ဆီကို စာလာေမးျပီး ဆယ္တန္းေအာင္ ၊ေကာလိပ္ေရာက္ေနာက္အရာရွိျဖစ္ သြားတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း၊ဘာျဖစ္လို႔လဲေတာ႔မသိဘူး။သူအမႈတစ္ခုနဲ႔ အလုပ္ျပဳတ္ျပီး ေထာင္က်သြားတယ္လို႔သတင္းၾကားလိုက္ရတယ္။ ခုမွ ျပန္ေတြ႔တာ။ ကုိယ္႔လူေတာ္ေတာ္ၾကီးကိုက်သြားတာပဲ ဆရာ။ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ ငါးဆယ္နီးပါးမွာ ဆံပင္ေတြကလည္းတစ္ေခါင္းလံုးေဖြးလို႔ ။ လူကလည္း က်န္းမာပံု မရဘူး ။ သူ႔ၾကည္႔လိုက္ရံုနဲ႔ ဒီလူဟာ စိတ္ေသာကေရာက္စရာေတြနဲ႔ ၾကံဳေနရတဲ႔လူမွန္း ခ်က္ခ်င္းသိႏုိင္တယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ္႔ကိုၾကည္႔ျပီး မင္းကေတာ႔ အရင္တုန္းကလိုပဲေနာ္တဲ႔။ နည္းနည္းဝလာတာကလြဲလို႔ ဘာမွမေျပာင္းလဲဘူး။ ဆင္းသာ ဆင္းရဲတယ္။ မင္းက ငါ႔ထက္သာပါတယ္ကြာတဲ႔။ မင္းစိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ေတြထဲမွာပဲ ေနတုန္းဆုိေတာ႔ မင္းကငါ႔ထက္ပိုျပီး စိတ္ခ်မ္းသာတာေပါ႔ ကြာတဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ဘာမွ ျပန္မေျပာလိုက္ပါဘူး။ အမွန္ကေတာ႔ စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ေတြထဲမွာ ေနတဲ႔သူဟာ ကၽြန္ေတာ္မဟုတ္ဘူး ဆရာ။ သူရယ္၊ သူ႔မွာ ဘာၾကီးျဖစ္လာေအာင္လုပ္မဟဲ႔၊ ညာၾကီးျဖစ္ေအာင္ လုပ္မဟဲ႔။ ပညာေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ သင္မဟဲ႔။ သားသမီးေတြကို ဘယ္လိုထားမဟဲ႔ဆိုတဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ေတြထဲမွာ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ေနလာခဲ႔တာ။ အဲဒီ စိတ္ကူးယဥ္ ဆပ္ျပာပူေဖာင္းေတြလည္း ကြဲသြားေရာ။ သူ႔မွာလည္း ဘဝၾကီးတစ္ခုလံုး ျပိဳလဲသြားေတာ႔တာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က စိတ္ကူးဆပ္ျပာပူေပါင္းထဲမွာ မေနဘူး။ ဘဝထဲမွာ ေနတာ။ စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာ ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတာ႔ရွိခဲ႔ဖူးတာေပါ႔ေလ။ ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္က ျဖစ္ခြင္႔မၾကံဳလို႔ မျဖစ္ထိုက္လို႔ မျဖစ္လာတာပဲလို႔ သေဘာထားႏိုင္တယ္။ ျပီးေတာ႔ အဓိကကၽြန္ေတာ္႔မွာ စိတ္ခ်မ္းသာမႈရွိတယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာမႈဆိုတာ ဘာလဲ ဆရာ။ ကို္ယ္လုပ္ခ်င္တာေတြကိုလုပ္ေနရျပီး ကိုယ္မလုပ္ခ်င္တာေတြကို မလုပ္ဘဲေနရတာ အဲဒါဟာ ေလာကမွာစိတ္ခ်မ္းသာစရာ အေကာင္းဆံုးလို႔ ထင္တယ္ဆရာ။ ကိုယ္မလုပ္ခ်င္တာေတြကို လုပ္ရျပီး ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေတြကို တစ္ခုမွ မလုပ္ရတာ၊ အဲဒါေလာက္စိတ္ဆင္းရဲစရာေကာင္းတာ ေလာကမွာ မရွိဘူး ထင္တယ္ဆရာ။ ကၽြန္ေတာ္မွားရင္ ခြင္႔လႊတ္ပါ´

**ျမသန္းတင့္**

(ကလ်ာမဂၢဇင္း၊ ေမလ၊ ၁၉၉၁) --

Posted By Blogger လူဗိုလ္

-ဖြဘုတ္မွ ဟာသမ်ား-

**စိတ္ေျဖခ်က္**

ကုိဖုိးသိန္းနဲ႕မက်င္စိန္..
.အိမ္ေထာင္က်တာၾကာလွပါျပီ...ကုိဖုိးသိန္းက အရက္ၾကိဳက္၏။ အရက္မူးတုိင္းလည္း မိန္းမကုိရုိက္၏။ တရက္က်ေတာ႕......
ကုိဖုိးသိန္း ။ ။မိန္းမ...မင္းနဲ႕ငါေပါင္းလာတာနွစ္ ၂၀ေက်ာ္ေနပီ......စပီးညားကထဲကမူးလာတုိင္း ရုိက္နွက္ေနတာကုိ မင္းဘာလုုိ႕ အခုခ်ိန္ထိ သည္းခံပီးေပါင္းေနနုိင္တာလဲ......
မက်င္စိန္ ။ ။ ေအာ္..ရွင္လဲစိတ္ေတြေလွ်ာ႕ေနပီဆုိေတာ႕ ေျပာျပရတာေပါ႕ရွင္...ဒီလုိရွင္႕ ... ရွင္က်မကုိရုိက္နွက္ပီးတုိင္း.....ရွင္အိပ္ေပ်ာ္သြားပီဆုိရင္ က်မ အိမ္သာတခုလုံးကုိ ေၾကြခြက္ပါမက်န္ တုိက္ခၽြတ္ေဆးၾကာပစ္လုိက္တာပဲ......... ကုိဖုိးသိန္း ။ ။ အဲဒီလုိလုပ္တာနဲ႕ မင္းစိတ္ေျပသြားေရာလား.... မက်င္စိန္ ။ ။ ေျပတာေပါ႕ရွင္႕.....က်မအိမ္သာတုိက္တာ ရွင္႕သြားပြတ္တံ နဲ႕ေလ...... အိစ္......ရီေမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ...

**.ေမ႔လိုက္ **

အသည္းအသန္ နာမက်န္း ၿဖစ္ၿပီး အိပ္ရာထဲ လဲေနေသာ အဘိုးအိုသည္ သားမ်ားကို ဆင္႔ေခၚ လိုက္သည္။ "သားတို႔ေရ... အေဖေတာ႔ သိပ္ ႀကာႀကာ ေနရ ေတာ့မယ္ မထင္ဘူး။ အေဖ မရွိတဲ႔ ေနာက္ မင္းတို႔ ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္ ႏိုင္ေအာင္ ကိစၥ အခ်ိဳ႔ကို အသိေ ပး ခ်င္တယ္။ ကိုင္း... ေရးမွတ္ ထားႀက။ ဦးျမင့္ေအးက အေဖ႔ကို ေငြ သံုးေထာင္ ေပးစရာ ရွိတယ္" "စိတ္ခ် အေဖ... ကြၽန္ေတာ္တို႔ မွတ္ထား လိုက္ပါၿပီ... ဖုန္းဆက္ၿပီး သတိေပး လိုက္ပါ႔မယ္" "ဦးခင္ေဖက အေဖ႔ကို ေငြ ေလးေထာင္ ေပးစရာ ရွိတယ္" "စိတ္ခ် အေဖ... စာေရး အေႀကာင္းႀကား လိုက္ပါ႔မယ္... စာကို မွတ္ပံု တင္ၿပီး ပို႔ပါမယ္" "ဦးစိုးပိုင္ ကေတာ႔ အေဖ႔ကို ေငြ ငါးေထာင္ ေပးစရာ ရွိတယ္" "ဒီ ေန႔ပဲ ေႀကးနန္းစာ ပို႔လိုက္ ပ့ါမယ္... ဘာမွ စိတ္မပူနဲ႔ အေဖ " "ဦးေက်ာ္ခက္ကို အေဖ ေငြ ႏွစ္ေသာင္း ေပးစရာ ရွိတယ္ " "ဟာ အေဖ ကလဲ... ဒီ အခ်ိန္မွာ စိတ္မေကာင္း စရာေတြ မေတြးနဲ႔ေလ... ေမ႔လိုက္... ေမ႔လိုက္ "တဲ႕---------ဟီးး

**သုိင္းျပိဳင္ပြဲ**

ဗမာသိုင္းသမားတစ္ေယာက္ ညေနခင္းေန၀င္ခ်ိန္ေတာင္ေျခတြင္ တစ္ဦးတည္းသိုင္းက်င့္ေနစဥ္- ဘယ္ကေရာက္လာမွန္းမသိေသာ တရုတ္သိုင္းသမားတစ္ေယာက္ ေရာက္လာျပီး ဗမာသိုင္းသမားအား လာေရာက္စိန္ေခၚသည္ တရုတ္။ ။ေဟ့ ဗမာ မင္းနဲ႕သိုင္းျပိဳင္ခ်င္လို႔ ။ ဗမာ ။ ။ ရပါတယ္၊ဘယ္လိုျပိဳင္ခ်င္သလဲ။ တရုတ္သိုင္းသမားကအသင့္ပါလာေသာမွင္အိုးကိုထုတ္လိုက္သည္။ မွင္အိုးထဲသို႕လက္ညိဳးႏွင့္မွင္ဆြတ္လိုက္ျပီး--အေ၀းမွေျပးလာကာေကာင္းကင္ေပၚခုန္လိုက္ျပီးလက္ကိုေလထဲေ၀ွ႔ရမ္းကာ ညင္ညင္သာသာျပန္က်လာသည္- ေကာင္းကင္ေပၚၾကည္႕လိုက္ေတာ့--ေရွာင္လင္ေက်ာ္ၾကားတရုတ္ျပည္
ကသိုင္းသမား--ဟူေသာစာေၾကာင္းမွာ ေျဖးညွင္းစြာ က်လာေလသည္။ တရုတ္ ။ ။ကဲျမင္လား၊အခုမင္းအလွည့္။ ဗမာ ။ ။ရပါတယ္ ။ ေျပာေျပာဆိုဆိုမွင္အိုးကိုေျမျပင္ေပၚေမွာက္ခ်လိုက္ျပီး၊သူ၀တ္ထားေသာပုဆိုးကိုခၽႊတ္ကာ မွင္ကြက္ေပၚတက္ထိုင္လိုက္သည္။ ျပီးေနာက္ အေ၀းမွေျပးလာကာေလထဲတြင္တစ္ပါတ္ကၽႊမ္းထုိးျပီးထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ဗမာ ။ ။ျပီးျပီ ။ တရုတ္သိုင္းသမားကေခါင္းတစ္ပတ္လည္ေလထဲေ၀ွ႔ရမ္းျပီးလိုက္ရွာသည္ ။ေကာင္းကင္ တြင္ ဘာမွမေတြ႕ ။ တရုတ္။ ။ဘယ္မွာလဲ မင္းဘာလုပ္လိုက္တာလဲ။

ဗမာသိုင္းသမားထရပ္လိုက္ျပီး ေျမၾကီးကိုလက္ညိဳးထိုးျပလိုက္သည္။ ဖင္ကြက္ရာမွင္က်န္ရစ္သည္။ ေအာက္မွာၾကည့္လိုက္စမ္း။ လိပ္ျပာပံုေလ ။ ဟဲဟဲဟဲ---ဒါေတာင္ေယာကၤ်ားမို႔လို႔ ၊မိန္းမဆိုရင္လိပ္ျပာအငယ္တစ္ေကာင္အပိုပါေသးတယ္ကြ၊ ဟဲဟဲဟဲ...မင္းရွဳံးျပီ ၊...တရုတ္.... ရီေမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ.... br />
**ငါတုိ႔မွာလဲ အဘုိးရွိတယ္**
တစ္ခါတုန္းက ဦးထုပ္ေရာင္းသမားတစ္ေယာက္ဟာ သူ႕အိမ္ကထြက္ၿပီး ေစ်းကိုသြားေရာင္းတယ္….။ ဦးထုပ္ေတြကို ျခင္းႀကီးႏွစ္လံုးထဲမွာထည့္ၿပီး အလယ္က၀ါးလံုးနဲ႕လွ်ိဳၿပီးထမ္းလာတယ္…။ ေနပူလို႕ ဦးထုပ္တစ္လံုးကို သူေဆာင္းထားတယ္…။ လမ္းတစ္၀တ္မွာေညာင္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ေအာက္သူေရာက္လာတယ္…။ ျခင္းေတာင္းႀကီးႏွစ္ေတာင္းကို
ေနပူထဲမွာ ထမ္းလာရေတာ့ သူအလြန္ေမာေနၿပီး…။ ေညာင္ပင္ႀကီးရဲ႕ အရိပ္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ေအးျမသြားတယ္..။ ေခတၱထိုင္နားခ်င္စိတ္ေပါက္သြားတယ္…။ ျခင္းေတာင္းႀကီး
ကို ပစ္ခ်ၿပီးေညာင္ပင္ႀကီးကို မွီနားလိုက္တယ္… ။ ေျခပစ္လက္ပစ္ အနားယူရင္းသူအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္…။ အိပ္ယာက ႏိုးလို႕ ၾကည့္လိုက္ေတာ့သူ႕ျခင္းေတာင္းထဲမွာ ဦးထုပ္ေတြ တစ္လံုးမွမရွိေတာ့ဘူး..။ သူ႕ရင္ဘတ္မွာ ကပ္္ထားတဲ့သူ႕ဦးထုပ္ပဲက်န္ေတာ့တယ္…။ ဦးထုပ္ေတြဘယ္ေပ်ာက္သြားသလဲလိုက္ရွာေတာ့ ေညာင္ပင္ေပၚကေမ်ာက္တစ္အုပ္ရဲ႕ေခါင္းေတြေပၚေရာက္
ကုန္တယ္…။ အဲဒီဦးထုပ္ေတြ သူျပန္ရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲဆိုၿပီး အႀကံထုတ္တယ္…။ သူက အားတဲ့အခ်ိန္မွာအၿမဲစာဖတ္တဲ့အက်င့္ရွိေတာ့ ျပႆနာတစ္ခုကို ေခါင္းေအးေအးထားၿပီးစဥ္းစားေျဖရွင္းတတ္တယ္…။ နာရီ၀က္ေလာက္စဥ္းစားၿပီး သူအႀကံရသြားတယ္…။ သူ႕လက္ထဲက ဦးထုပ္ကို ေခါင္းေပၚမွာ ျပန္ေဆာင္းၿပီးေမ်ာက္ေတြျမင္သာတဲ့ေနရာကို ထြက္လိုက္တယ္…။ ေမ်ာက္ေတြျမင္ေလာက္ၿပီထင္ေတာ့မွ ဦးထုပ္ကိုခၽြတ္ၿပီး ေခါင္းကုတ္ျပတယ္…။ ေမ်ာက္ေတြကလည္း သူ႕ကို အတုခိုးၿပီး ဦးထုပ္ခၽြတ္ေခါင္းကုတ္ၾကတယ္…။ ဒါနဲ႕ပူလြန္းလို႕ ဦးထုပ္ေတာင္မကိုင္ခ်င္တဲ့ပံုစံနဲ႕ သူက ဦးထုပ္ကိုေျမႀကီးေပၚကို ပစ္ခ်လိုက္တယ္…။ ေမ်ာက္ေတြကလည္း သူလုပ္တာျမင္ၿပီးသူတို႕လက္ထဲက ဦးထုပ္ေတြကို ပစ္ခ်လိုက္ၾကတယ္…။ ဒီေတာ့မွ သူဟာေမ်ာက္ေတြပစ္ခ်တဲ့ဦးထုပ္ေတြ အလ်င္အျမန္ေကာက္ၿပီးျခင္းထဲထည့္လိုက္ေတာ့တယ္…။ ဒီနည္းနဲ႕ ေမ်ာက္ေတြလက္ထဲက ဦးထုပ္အားလံုးကို သူျပန္ရလိုက္သတဲ့…။ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ၾကာတဲ့အခါ ေစာေစာက ဦးထုပ္သည္ႀကီးရဲ႕ ေျမးကေလးကဦးထုပ္အေရာင္းထြက္သတဲ့…။ သူ႕အဘိုးအိပ္စက္နားခဲ့တဲ့ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္ေရာက္ေတာ့ ဦးထုပ္ေတာင္းကိုခ်ၿပီး အနားယူျပန္သတဲ့….။ ေျခပစ္လက္ပစ္နားရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္…။ အိပ္ရာက ႏိုးေတာ့ျခင္းထဲက ဦးထုပ္ေတြမရွိေတာ့ဘူး…။ ေညာင္ပင္ေပၚကေမ်ာက္ေတြေခါင္းေပၚေရာက္ေနတယ္…။ ဒီေတာ့ သူ႕အဘိုးေျပာခဲ့ဖူးတာ အမွတ္ရၿပီး သူ႕အဘိုးနည္းအတိုင္း ဦးထုပ္ေတြျပန္ရေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္…။ သူက ဦးထုပ္ကိုခၽြတ္ၿပီး ေခါင္းကုတ္တယ္..။ ေမ်ာက္ေတြကလည္းသူ႕လိုလိုက္လုပ္တယ္..။ သူက ဦးထုပ္ေတြနဲ႕ ယပ္ခတ္ျပျပန္တယ္…။ ေမ်ာက္ေတြကလည္း သူတို႕ဦးထုပ္ေတြနဲ႕ ယပ္ခတ္ၾကျပန္တယ္…။ ေနာက္ဆံုးမွာ သူကလက္ထဲက ဦးထုပ္ကိုလႊင့္ပစ္လိုက္တယ္…။ ၿပီးေတာ့ သူ႕လိုဦးထုပ္ေတြ ပစ္ခ်မလားဆိုၿပီး ေမ်ာက္ေတြကို ေမာ့ၾကည့္တယ္…။ ဘယ္ေမ်ာက္မွ ဦးထုပ္ကို ပစ္မခ်ၾကေတာ့ဘူး…။ လက္ထဲမွာအေသဆုပ္ကိုင္ထားၾကတယ္…။ သူလည္းအံံ့ၾသေငးေမာၾကည့္ေနတုန္း ေမ်ာက္တစ္ေကာင္က သူပစ္ခ်လိုက္တဲ့ဦးထုပ္ကို ေကာက္ၿပီး သစ္ပင္ေပၚတက္သြားသတဲ့…။ သစ္ပင္ေပၚ ေျပးမတက္ခင္ အဲဒီေမ်ာက္က သူ႕ကိုစကားတစ္ခြန္းေျပာသြားတယ္…။ " မင္းမွာ အဘိုးရွိသလို တို႕မွာလည္း အဘိုးရွိတယ္ဆိုတာ မေမ့နဲ႕ေလ " တဲ့…..။ တိန္...ေတပီ......ရီေမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ

**ဦးထုပ္ကေလး**

ျမဳ႕ိတစ္ျမိဳ႕တြင္ျဖစ္သည္ ... လူသတ္မႈတစ္ခုျဖစ္ပြားရာ လူသတ္သမားအား ရွာမေတြ႕ပဲ သက္ေသအျဖစ္ ဦးထုပ္တစ္လံုးသာ က်န္ခဲ့ေလသည္။ ရဲက ဦးထုတ္အား သက္ေသထားျပီး ထိုဦးထုပ္ကိုသာ အျမဲေဆာင္းတတ္ေသာ ဦးဘအား ဖမ္းလိုက္ျပီး တရားရံုးတြင္ တရားဆြဲဆလိုက္ေလသည္ ။ တရားရံုးတြင္ျဖစ္သည္ ... ဦးဘ၏ ေရွ႕ေနမွ ဦးဘေဆာင္းတတ္ေသာဦးထုပ္ပံုစံမ်ဳိး (၁၀) လံုးခန္႔ယူေဆာင္လာျပီး တရားသူၾကီးအား ေျပာေလသည္ ... .. ဒီဦးထုပ္မ်ဳိးက ဘယ္မွာ၀ယ္၀ယ္ရတဲ့ ဦးထုပ္မ်ဳိးပါ။ ဒီျမိဳ႕ေလးမွာ ဦးဘ တစ္ေယာက္ပဲေဆာင္းတတ္ေပမယ့္ အနီးအနားျမိဳ႕ေတြက လူသတ္ျပီး က်က်န္ခဲ့တာေရာမျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား ။ ျပီးေတာ့ ဒီဦးထုပ္ေလး တစ္ခုကို သက္ေသထားျပီး ဒီလူကို ေထာင္ခ်မယ္ဆိုတာေတာ့ မျဖစ္သင့္ပါဘူး ..တကယ့္ တရားခံအစစ္က ရီေမာေနပါလိမ့္မယ္ .... တရားသူၾကီးမင္းလည္း စဥ္းစားျပီး အေျခအျမစ္ရွိသည့္အတြက္ ဦးဘအား လႊတ္လိုက္ေလသည္ ။.. သို႔ေသာ္ ဦးဘမွာ ထြက္မသြားေသးသျဖင့္ တရားသူၾကီးမင္းက .. ဦးဘက ဘာမ်ား မေၾကနပ္တာရွိေသးလို႔လည္း ... ဦးဘေျပာလိုက္တာက .. ဒီလိုပါ ။ အမႈျပီးသြားျပီဆိုရင္လည္းသက္ေသျဖစ္တဲ႕.. ကၽြန္ေတာ့ ဦးထုပ္ကေလး ျပန္ယူသြားခ်င္လို႔ပါ....တဲ႕။ ရီေမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ...

**အင္တာဗ်ဳး**

ေမး။ ။အေကာင္းျမင္တဲ႕လူ ဟာ ဘယ္လုိလူမ်ဳိးလဲ။
ေျဖ။ ။သတင္း အျပည္႕အစုံ မရ တဲ႕ သူ ပါ။
ေမး။ ။လူတေယာက္ကုိတေန႕လုံးမနားရေအာင္ခုိင္းနည္း။သိပါသလား။
ေျဖ။ ။စာရြက္အလြတ္ တစ္ရြက္ယူပီး။ေနာက္ေက်ာကုိ ၾကည္႕ လုိ႕ နွစ္ဖက္လုံးမွာေရးလုိက္ပါ။
ေမး။ ။နိဗၺာန္ နဲ႕ ငရဲ ဘယ္ဟာကပုိသာတယ္ ထင္သလဲ။
ေျဖ။ ။ရာသီဥတု ရွဴ႕ေထာင္႕ကၾကည္႕ရင္...နိဗၺာန္..ကပုိသာပါတယ္။ဒါေပမဲ႕ ငရဲမွာက အေပါင္းအသင္းပုိမ်ားပါတယ္။
ေမး။ ။ေဆးရုံနဲ႕ေထာင္ဘာကြာလဲ။
ေျဖ။ ။ဘာမွမကြာပါဖူး။ဒါေပမဲ႕ ေထာင္မွာက ကုိယ္ေနရမဲ႕ သက္တမ္းကုိသိပါတယ္။

ေမး။ ။သားဖြားတာ ဘယ္နွစ္မ်ဳိးရွိပါသလဲ။

ေျဖ။ ။သုံးမ်ဳိးရွိပါတယ္။ မဂၤလာမေဆာင္ခင္တနွစ္အလုိမွာေမြးဖြားရင္ အခ်ိန္မေရာက္ပဲ..ေမြးဖြားျခင္း။ ေယာက္က်ားေသပီး တစ္နွစ္အၾကာမွာေမြးရင္ ေနာက္က်ပီးေမြးဖြားျခင္း ။ ကုိယ္႕မိန္းမမဟုတ္ပဲ အိမ္နားနီးခ်င္းမိန္းမက ေမြးဖြားရင္ မွားယြင္းေသာေမြးဖြားျခင္း။

ေမး။ ။အေကာင္းဆုံးပိန္နည္း ကဘာလဲ။
ေျဖ။ ။ဗုိက္ထဲမွာ ဘာမွ မရွိရင္ ဘာမွ မစားပါနဲ႕။

ေမး။ ။ေရဒီယုိနဲ႕ ရုပ္ျမင္ သံၾကားဘာကြာပါသလဲ။

ေျဖ။ ။ေရဒီယုိမွာက စိတ္ အေနွာက္အယွက္ကုိ ၾကားပဲၾကားရပါတယ္....ရုပ္ျမင္သံၾကားမွာၾကေတာ႕ သူတုိ႕ကုိ ျမင္ပါျမင္ရပါတယ္။

ေမး။ ။ခ်စ္သူနဲ႕ဖက္ရမ္းနမ္းရွဳပ္စဥ္မွာ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ဟာ ဘာလုိ႕ မ်က္စိမွိတ္ထားၾကပါသလဲ။

ေျဖ။ ။အရင္က...နမ္းခဲ႕တဲ႕ သူူေတြအေၾကာင္းကုိ စဥ္းစားေနလုိ႕ပါ။
ေမး။ ။ဘယ္အခ်ိန္မွာ မိန္းမေတြ အတင္း အဖ်င္းအနဲဆုံးေျပာၾကပါသလဲ။

ေျဖ။ ။ေဖေဖာ္၀ါရီလပါ။အတုိဆုံးလ ျဖစ္လုိ႕ပါ။
ေမး။ ။မိန္းမ နဲ႕ ေယာက္က်ား ဘာျခားနားသလဲ။
ေျဖ။။မိန္းမတေယာက္လုိခ်င္တာကအမ်ားၾကီးပါ။ဒါေပမဲ႕ ေယာက္က်ားတေယာက္ထဲ
ဆီမွျဖစ္. ပါတယ္။ ေယာက္က်ားကေတာ႕ တခုပဲလုိခ်င္ပါတယ္။အဲ...မိန္းမအမ်ားၾကီးဆီကပါ။

ေမး။ ။ဘ၀ နဲ႕ရင္းပီး မွတ္ေက်ာက္အတင္ခံနုိင္တဲ႕ အမွန္တရားဆုိတာ ဘာကုိေျပာတာလဲ။
ေျဖ။ ။အၾကိမ္ၾကိမ္ က်ဴးလြန္မိတဲ႕ အမွားပါ။
ေမး။ ။အိမ္ေထာင္ေရး သာယာမွဳ ရေအာင္ဘာလုပ္ရမလဲ။
ေျဖ။ ။အသက္ ၇၀ ေက်ာ္မွ အိမ္ေထာင္ျပဳပါ။
ေမး။ ။အစားအစာတခုျဖစ္တဲ႕ မွဳိမွာ ဘယ္လုိမွုိမ်ဳိးကုိစားလုိ႕ရပါသလဲ။
ေျဖ။ ။အားလုံးကုိစားလုိ႕ေတာ႕ ရပါတယ္။ဒါေပမဲ႕ တခ်ဳီ႕ မွဳိေတြကုိေတာ႕ တခါပဲစားလုိ႕၇ပါတယ္။
ေမး။ ။ေယာက္က်ားေတြထက္မိန္းမေတြ အသက္ပုိရွည္တယ္ဆုိတာမွန္ပါသလား။
ေျဖ။ ။အတိအက်ေတာ႕မသိပါဖူး။ဒါေပမဲ႕ မုဆုိးမေတြက အသက္ပုိရွည္တာ အမွန္ပါ။
ေမး။ ။ခြဲစိတ္ဆရာ၀န္ေတြဟာ ဘာလုိ႕ သူတုိ႕မ်က္နွာကုိ အ၀တ္နဲ႕ ဖုံးထားပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ခြဲစိတ္တာမေအာင္ျမင္ရင္ ....သူတုိ႕ ကုိ မမွတ္မိေအာင္လုိ႕ပါ။

ေမး။ ။ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႕ သူလွ်ဳိ ဘာျခားနားပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ေထာက္လွမ္းေရးက က်ဳပ္တုိ႕လူ။သူလွ်ဳိက သူတုိ႕လူ။
ေမး။ ။ဒီအလုပ္အတြက္လုိအပ္တဲ႕အရည္အခ်င္းေတြ မင္းမွာရွိလား။
ေျဖ။ ။ဟုတ္ကဲ႕ ရွိပါတယ္။အသံနဲနဲၾကားတာနဲ႕ကုိ အိပ္ေနရာကေန ခ်က္ခ်င္းနုိးတတ္ပါတယ္။( အလုပ္ထဲမွာ......ဟိဟိ ) ဟီးဟီး။ ကဲ...အလုပ္ခန္္႕လုိက္ပီ။။။။။။။မူးလာလုိ႕။....တိန္

**တစ္ေခ်ာင္းပဲဆြဲပါ**
ေစ်းထဲတြင္လူတေယာက္သည္ ..........ၾကြက္တူေရြး တေကာင္ အားေအာ္ဟစ္ေရာင္းခ်ေန၏။ ထုိၾကက္တူေရြး၏ ညာဖက္ေျခေထာက္တြင္ အနီေရာင္ ဂၽြတ္ဂၽြတ္ၾကိဳး၊ဘယ္ဘက္ေျခတြင္ အစိမ္းေရာင္ၾကိဳးခ်ည္ထားေလရာ..... ေစ်း၀ယ္သူမ်ားမွ စိတ္၀င္စားသျဖင္႕ေမးၾကသည္။ ၾကက္တူေရြး ေျခေထာက္မွာ ဘာလုိ႕ ၾကိဳးနွစ္ေခ်ာင္းခ်ည္ထားရတာလဲဗ်..... ၾကက္တူေရြးေရာင္းသူမွ.... ေၾသာ္ ...ဒါလား။ဒီၾကက္တူေရြးက သာမန္မဟုတ္ဖူးဗ်။ညာဘက္ေျခက ၾကိဳးနီကုိဆြဲရင္ ျပင္သစ္လုိေျပာမယ္၊ အဲ။ဘယ္ေျခမွာခ်ည္ထားတဲ႕ ၾကိဳးအစိမ္းကုိဆြဲရင္ေတာ႕......ဂ်ပန္လုိေျပာလိမ္႕မယ္ဗ်။ဒီေကာင္က စာတတ္တဲ႕ၾကက္တူေရြးဗ်...ဟဲဟဲ.. ထုိအခါ ရပ္ၾကည္႕သူတဦးမွ..... နွစ္ေခ်ာင္းလုံးဆြဲလုိက္ရင္ေကာဗ်..... ပုိင္ရွင္မေျပာခင္ ၾကက္တူေရြးမွ စိတ္တုိစြာ၀င္ေျပာလုိက္ေလသည္။ ဘာျဖစ္ရမလဲ၊ဖင္ထုိင္ လဲ က်သြားမွာေပါ႕ ........တဲ႕။

**ဘုိးသက္ရွည္**

၁၇၀၀ ခုနွစ္ဖြား အဘုိးၾကီးတစ္ဦး ျမန္မာနုိင္ငံ ၊ေက်ာက္ပန္းေတာင္းျမိဳ႕ တြင္ အသက္ရွင္္ေနထုိင္လ်က္ရွိေၾကာင္း ...ၾကားသိရ၏။ ထုိ႕ေၾကာင္႕...သတင္းသမားမ်ား....ပညာရွင္မ်ား ..နုိင္ငံျခား သံရုံးမွ၀န္ထမ္းမ်ား ...ေရာက္ရွိ လာကာ အဘုိးအုိအားအားေမတၱာရပ္ခံ၏။ ေမးသူမ်ား။ ။ " အဘုိး အေနာ္ရထာမင္းၾကီးအေၾကာင္းေျပာျပစမ္းပါ။....ဗ်ာ...သိခ်င္လြန္းလုိ႕ပါ " အဘုိး ။ ။ " ဖဆပလ ပါတီ က ဦးနု အစုိးရ တက္ကာနီးေတာ႕.........." ေမးသူမ်ား။ ။ " အဘုိး။။။။က်ေနာ္တုိ႕ ဒီအေၾကာင္းမသိလုိပါဖူး....အေနာ္ရထာမင္းၾကီးအေၾကာင္းမဟုတ္ရင္ ကင္း၀န္မင္းၾကီးအေၾကာင္းေျပာျပပါ " အဘုိး ။ ။ " ဖဆပလ ပါတီ က ဦးနု အစုိးရ တက္ကာနီးေတာ႕..........." ေမးသူမ်ား။ ။ " အဘုိး.....ဦးနုေခတ္ အစုိးရအေၾကာင္းမေျပာျပပါနဲ႕ ၊အဲ ဒါ ဆုိ.....အဘုိးတုိ႕ေခတ္က အဖုိးသိခဲ႕တဲ႕ နာမည္ၾကီး ပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္ေယာက္အေၾကာင္းပဲေျပာျပပါေတာ႕ "
အဘုိး ။ ။ " ဖဆပလ ပါတီ က ဦးနု အစုိးရ တက္ကာနီးေတာ႕......တုိင္းျပည္ရဲ႕ အေျခအေနဟာ အေတာ္ေလး ဘရုတ္ဘရက္နဲ႕ အေတာ္ေလး ရွဳပ္ေထြးခဲ႕တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မဲဆြယ္ဖုိ႕ မွတ္ပုံတင္ ကဒ္ျပားေတြ ကုိ အသစ္ထုတ္ေပးေတာ႕ ........ က်ဳပ္ရဲ႕ ေမြးသကၠရာဇ္ ကုိ ၁၉၀၀ - အစား - ၁၇၀၀ လုိ႕ ဒီေကာင္ေတြမွားေရးလုိက္ၾကတယ္.....ေတာက္ " တိန္.......ေကာင္းဟ...( ေတြးစရာနဲ႕ ရီေမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ.......ဟိဟိ ..)

**ေခါင္မုိး**

အလုပ္ကိစၥျဖင္႕ခရီးထြက္သြားသူ ျမျမ မွာ အိမ္တြင္က်န္ခဲ႕ေသာ ေယာက္က်ား ထံသုိ႕ ၊ ကိစၥျဖင္႕ေရာက္ေနသည္႕ျမိဳ႕မွ ဖုန္းလွမ္းဆက္၏။ " က်မရဲ႕ေၾကာင္ကေလး ေရႊ၀ါေနေကာင္းရဲ႕လား.......အစာေကာစားရဲ႕လား...ေမာင္ " ေယာက္က်ားျဖစ္သူ၏ ဖုန္းထဲမွစကားသံက.... " ဟာာ..အသဲေရ ...မင္းေၾကာင္ ကေလးေရႊ၀ါေတာ႕ အနိစၥသေဘာနဲ႕ ကိစၥေခ်ာသြားပီကြ..." ျမျမ လည္း ခ်က္ခ်င္းမဆုိင္းပဲ.... " ဘာာာာာ.....ဒီေၾကာင္ကေလးေရႊ၀ါ ကုိ က်မအင္မတန္ခ်စ္တာရွင္သိလ်က္သားနဲ႕ ရွင္မုိ႕ ဒီလုိေျပာထြက္တယ္။ ေရႊ၀ါက ဒီ အႏၱရယ္မ်ားတဲ႕ အိမ္္ေခါင္မုိးေပၚတက္ပီး.ထုိင္တတ္ေတာ႕ အဲဒီေပၚက ေျခေခ်ာ္က်ပီး ေသသြားတယ္လုိ႕ေျပာရင္လဲ ရ ရက္သားနဲ႕ရွင္၊ ဒါနဲ႕ က်မအေမေကာ...." ထုိအခါ ေယာက္က်ားေျပာလုိက္သည္႕စကားမွာ..... " မင္းအေမလဲ အခု အဲဒီ အိမ္ေခါင္မုိးေပၚမွာ တက္ထုိင္ေနတယ္..." .......တဲ႕။ ဂိ....ဂိ

**ကိုယ့္ကိုကိုသိဆုံး ** .

............................. * ေမာင္ ဒီ ေန႕ကစျပီး ငါ့ကိုေမ့လိုက္ေတာ့.... ** ဟင္....ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ မၾကာခင္တို႔လက္ထပ္ေတာ့မယ့္ဟာကို ... * ဘယ္လိုမွ မျဖစ္နိုင္လို႔ပါ ငါ့မွာ....... ** ဟင္........ နင္ အသစ္ေတြ႕ေနျပီေပါ့ ေလ ဟုတ္ လားးးး ... * မဟုတ္ရပါဘူး ငါ့ကို ငါပဲ သိတယ္ ဟာ...... ** ဒါဆို နင္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ AIDS ေရာဂါလား ကင္ဆာ ေရာဂါလား...... * မဟုတ္ပါဘူး တစ္ခုမွ မဟုတ္ပါဘူး..... ** တာဆို ဘာေၾကာင့္လဲ ေျပာစမ္း မေျပာရင္ မလြတ္ေတာ့ဘူးေနာ္ ေျပာ.... * ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ လြတ္ ေနာ္......ငါ......ငါ....ေယာက္်ားစိတ္ေပါက္ေနလို႔.....။ **ဗ်ာ..........အမေလးးးးးးးးးး....။။

http://www.facebook.com/lon.ely.1276 -

---------------------
နတ္မိမယ္ (SSH)

-ပစၥဳပၸန္အေၾကာင္း-

ဒီေခါင္းစဥ္ကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔ ဘာကိုဆိုလိုမွန္း သိေနတဲ႔ သူခ်ည္းပါပဲ .. ဒါေပမဲ႔ ထပ္ဆင္႔ျပီး ဘာဆိုခ်င္တာလဲဆိုတာကို ဆက္ျပီး စူးစမ္းခ်င္စိတ္ေၾကာင္႔ ယခု က်ေနာ္ေရးတဲ႔ စာကို ဆက္ဖတ္ေနျခင္းပါ .. ဟုတ္ကဲ႔ အမွန္အားျဖင္႔ေတာ႔ လူေတြဟာ စူးစမ္းခ်င္တတ္တဲ႔ သေဘာေၾကာင္႔ပါ ယခု က်ေနာ္ေရးေသာ ပို႔စ္ အမည္ ပစၥဳပၸန္ ဆိုတာ သာမန္အားျဖင္႔ေတာ႔ ယခု လက္ရွိ လုပ္ေဆာင္ေနေသာ အခ်ိန္ ကို ဆိုလိုျခင္းပါ … ။ **တန္ဖိုးထားသင္႔တဲ႔ လူ႔ဘဝ** လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြအားလံုးဟာ ပစၥဳပၸန္မွာသာ တည္ေနတာပါ ။ ယခုအခ်ိန္ဟာ အေရးၾကီးတဲ႔ အခ်ိန္ပါ ။ က်ေနာ္အပါအဝင္ လူတိုင္း လူတိုင္း အဲ႔ဒီ အေရးၾကီးတဲ႔ ယခုလက္ရွိ ပစၥဳပၸန္ အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးထားမွဳ နည္းေနပါေသးတယ္။ လူတိုင္းကို ေျပာခ်င္မိပါတယ္ … “မိမိဘဝကို တန္ဖိုးထားတယ္ဆိုရင္ ယခုလက္ရွိ ပစၥဳပၸန္ကို တန္ဖိုးထားပါ” လို႔ .. ဘာလို႔လဲဆိုရင္ ပစၥဳပၸန္သည္သာ လူ႔ေလာကမွာ အသက္ရွင္ေနတဲ႔ အရာတစ္ခုပါ … ျပီးခဲ႔တဲ႔ အခ်ိန္ေတြက ေသျပီးသားအရာ ပါ ေနာင္လာမဲ႔ အခ်ိန္ေတြက ေမြးဖြားလာမဲ႔ အရာေတြပါ . ဒီေတာ႔ ယခု.. လက္ရွိအခ်ိန္ကို တန္ဖိုးထားတယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္ေတြနဲ႔ အမွ် အက်ိဳးရွိလာပါလိမ္႔မယ္ ။ **က်ေနာ္နဲ႔ ပစၥဳပၸန္** က်ေနာ္ တခါတခါ စဥ္းစားမိတယ္ .. ငါဘာေၾကာင္႔ အခ်ိန္ေတြကို အက်ိဳးရွိရွိ အသံုးမခ်တာလဲလို႔ေပါ႔ .. မိမိစိတ္ထဲမွာေတာ႔ အခ်ိန္ေတြက တန္ဖိုးရွိမွန္းသိတယ္ .. တကယ္လက္ေတြ႔မွာ ဘယ္လုိတန္ဖိုးရွိေအာင္ အသံုးခ်ရမယ္ဆိုတဲ႔အခါမွာ မသိေတာ႔ဘူး .. ။ အဲ႔ဒီလိုနဲ႔ မသိဘာသာ ေနရင္း ေနရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ေတြက ကုန္ကုန္သြားတယ္ .. တေန႔ျပီး တေန႔ ကူးကူးသြားတယ္ .. တစ္လျပီး တစ္လ ေျပာင္းေျပာင္းသြားတယ္ တစ္နွစ္ျပီး တစ္ႏွစ္ အသက္ေတြၾကီးၾကီးလာတယ္ … ၾကာလာေတာ႔ ကိုယ္ျဖတ္သန္းေနတဲ႔ဘဝကိုေတာင္ ဘဝမွန္း ေသခ်ာ မသိခဲ႔ျပန္ဘူးေလ… ။ ေတြးၾကည္႔မွ ဒါဘဝတဲ႔လား ဆိုတဲ႔ အသိပဲ ဝင္မိတယ္ ။ **ခံစားလိုစိတ္နဲ႔ လူ** လူတစ္ေယာက္မွာ … သာမန္အားျဖင္႔ သာယာမွဳအေပၚမွာ ခံစားလိုစိတ္က အျမဲလိုလိုရွိေနတတ္တယ္ .. ဒါေၾကာင္႔ သတိမထားပဲ ေနတဲ႔သူေတြက မသိမသာနဲ႔ သာယာမွဳအေပၚမွာ ခံစားေနရင္း ပ်င္းရိလာၾကတယ္ ဒီလိုနဲ႔ အက်င္႔ေတြစြဲလာတယ္ ျပီး စရိုက္ေတြ ျဖစ္လာတယ္ . ေနာက္ေတာ႔ ကိုယ္က ဘာေၾကာင္႔ ခုလိုျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို သိေတာင္ မသိပဲ ျဖစ္သြားတယ္ ။ ဒါ သာယာမွဳကို ခံစားလိုစိတ္ကေန စတင္လာတာပါ ။ ဘယ္လိုသာယာမွဳလည္းဆိုရင္ အလုပ္လုပ္ရတာက ဆင္းရဲတယ္ ဆင္းရဲတာကိုလူတိုင္း မလိုခ်င္ၾကဘူး .. ဒီေတာ႔ မဆင္းရဲတာကို ခံစားခ်င္တဲ႔ စိတ္ေၾကာင္႔ အလုပ္ကို ေရွာင္လႊဲလို႔ရသမွ် ေရွာင္လႊဲတယ္ ..အဲ႔လိုနဲ႔ သာယာမွဳကို ခ်ဥ္းကပ္တယ္ ျပီးေတာ႔ ေပါ႔ေလွ်ာ႔လာတယ္ ေနာက္ နိမ္႔က်လာတယ္ ေနာက္ ဆင္းရဲလာတယ္ ေနာက္ စိတ္ဓါတ္က်လာတယ္… ေနာက္ ဒီ႔ထက္ပိုဆိုးတာက ပညာေတြ နည္းလာတယ္ ..အဲ႔ဒီလိုနဲ႔ ဘဝတစ္ခုလံုးဟာ တန္ဖိုးေတြ ေလွ်ာ႔လာတယ္ ။ **တားဆီးနိုင္သလား** အဲ႔ဒီအရာေတြဟာ တားဆီးနိုင္မွ မတားဆီးနိုင္ရင္ ပိုပိုဆိုးလာတယ္ .. ဥပမာ ေတာင္ထိပ္မွာရွိတဲ႔ ေရအိုင္ တစ္အိုင္ကို ေအာက္ဘက္ထိ မစီးေအာင္ တားရာမွာ .. ေအာက္ဘက္ကေန တားတာထက္ ေတာင္ထိပ္အစကတိုင္ တားမွ ေရဟာေအာက္ကို မဆင္းမွာေပါ႔ .ေအာက္ဘက္ကေန တားရင္ ေရေတြ အကုန္လံုးဆင္းလာျပီး တားလို႔မနိုင္ ျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္. ထို႔အတူ ယခု က်ေနာ္တို႔ ရဲ႔ စရိုက္လုပ္ရပ္ အက်င္႔ေတြကို ေနာက္မွ တားျခင္းထက္ ယခု ပစၥဳပၸန္အခ်ိန္ကတိုင္ တားမွ ထိေရာက္ပါလိမ္႔မယ္ .ေနာက္ဆိုတာသည္ မေသခ်ာ မေရရာ . မနုိင္မနင္း အေျခအေနပါ ။ ဒီေတာ႔ ပစၥဳပၸန္ဆိုတဲ႔ ယခုေလာေလာဆယ္ ျဖစ္ေနတဲ႔ အခ်ိန္ေတြမွာ မေကာင္းဘူးလို႔ ထင္တဲ႔ အက်င္႔ေတြ ျပင္ပါ .. ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ႔ အက်င္႔ေလးေတြကို ေမြးျမဴပါ … စမ္းလုပ္ၾကည္႔ပါ …။ ဒါမွ က်ေနာ္တို႔ လိုခ်င္ေတာင္းတတဲ႔ တန္ဖိုးရွိတဲ႔ဘဝဆိုတာ ပံုေပၚလာပါလိမ္႔မယ္ ..။ **အသိဥာဏ္ရွိေသာ လူ** လူတစ္ေယာက္မွာ သာမန္အားျဖင္႔ အသိဥာဏ္ရွိပါတယ္ .. ကိုယ္လုပ္လိုက္တဲ႔ လုပ္ရပ္တစ္ခုဟာ ေကာင္းက်ိဳးေပးသလား မေပးသလားဆိုတာ ေဝခြဲနိုင္တဲ႔ အသိရွိပါတယ္ .. အမ်ားစုက အသိတင္ရပ္ထားျပီး လက္ေတြ႔မွာ အလြယ္လမ္းေလးေတြကို လိုက္ေနၾကပါတယ္ .. ဒီလိုနဲ႔ တိုးတက္သင္႔သေလာက္ မတိုးတက္ပဲ ျဖစ္ေနၾကျပီး အခ်ိန္ေတြၾကာလာတာနဲ႔ အမွ် .. လူဆိုး .. လူေကာင္း . လူဆင္းရဲ လူခ်မ္းသာ . ရိုးသားသူ နဲ႔ လူလိမ္ စသည္ျဖင္႔ ပံုေပၚလာၾကပါတယ္ ။ အဲ႔ဒီလို ျဖစ္မသြားေအာင္ တားဆီးေပးနိုင္တဲ႔ တစ္ခုတည္းေသာအရာကေတာ႔ ပစၥဳပၸန္ဆိုတဲ႔ ယခုအခ်ိန္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းပါပဲ ။ **ယခု စဥ္းစားရမွာ** ပစၥဳပၸန္မွာ လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္လို႔ရပါတယ္ . ယခု က်ေနာ္စာေရးေနစဥ္မွာ က်ေနာ္ မေကာင္းတဲ႔စာေတြကို လည္း ေရးနိုင္သလို ေကာင္းတဲ႔ စာေတြကိုလည္း ေရးနိုင္ပါတယ္ ကိုယ္႔အသိဥာဏ္ကိုယ္သြားခ်င္တဲ႔ လမ္းကသာ အဓိက က်သြားပါတယ္ … ယခု စာဖတ္သူအေနျဖင္႔လည္း ခုအခ်ိန္မွာ ေကာင္းတဲ႔ စာေတြကို ေရြးဖတ္နိုင္သလို မေကာင္းတဲ႔စာေတြကိုလည္း ဖတ္ျဖစ္သြားနိုင္ပါတယ္ …။ အဲ႔ဒီ႔ ေရြးခ်ယ္ျခင္းေတြ ကြဲျပားျခင္းမွာ .တကယ္ေတာ႔ အသိဥာဏ္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္မွဳက ပိုင္းျဖတ္သြားၾကတာပါ ။ **ကုန္လြန္သြားေသာ တေန႔တာ** က်ေနာ္အပါအဝင္ အမ်ားစုဟာ တေန႔တေန႔ နဲ႔ အခ်ိန္ကုန္သြားတာေတြကို ညဘက္ အိပ္ခါနီးမွ သတိထားမိလာတတ္ပါတယ္။။။ .။ အဲ႔ဒီအခ်ိန္မွာဆိုလည္း ကုန္သြားျပန္ျပီဆိုတဲ႔ အသိထက္ တျခား ေရေရရာ ပိုမေတြးနိုင္ခဲ႔ပါ..။ တခ်ိဳ႔တခ်ိဳ႔ကေတာ႔ ဘဝကို တန္ဖိုးရွိေအာင္ ေနဖို႔ေတာ႔ ေတြးမိခ်င္ ေတြးမိေကာင္းပါလိမ္႔မယ္ .. ။ ဒါေပမဲ႔ ေနာက္တေန႔ နိစၥဓူဝ ေတြနဲ႔ၾကံဳသြားတဲ႔ အခါ ျပီးခဲ႔တဲ႔ မေန႔ေတြကလို အဲ႔ဒီေန႔ဟာလည္း ပဲ႔ပဲ႔သြားရင္း အဆံုးသတ္သြားတာပါပဲ ။ ဒါဘာေတြေၾကာင္႔လဲ ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျခင္းမရွိလို႔ပါ ။

**ျပဳျပင္ျခင္း တတ္နိုင္သလား?** ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲလိုစိတ္ရွိေပမဲ႔ လည္း လူတိုင္း မတတ္နုိင္ပါ ။ ထုိအလုပ္ဟာ မလြယ္ပါဘူး ။ ဘာလို႔လဲဆို အလြယ္ေတြကို ၾကိဳက္ျပီး လိုက္လုပ္တတ္တဲ႔ သူေတြက မ်ားေနလို႔ လို႔ပါ ။ ဒီေတာ႔ လူတိုင္း ထိုအလုပ္ကို လုပ္နိုင္ၾကလိမ္႔မယ္ ထင္ပါတယ္ .။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျခင္းဟာ တစ္ၾကိမ္ေျပာင္းလဲရံုျဖင္႔ မရပါ ။ နွစ္ၾကိမ္ေျပာင္းလဲရံုျဖင္႔လည္းမရပါ ။ အၾကိမ္တိုင္းေျပာင္းလဲရပါမယ္ ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆို ေျပာင္းလဲျခင္းမ်ားလာမွ အက်င္႔ဆိုတာ ျဖစ္လာတာမို႔ေလ .. အက်င္႔ျဖစ္လာမွ စရိုက္အျဖစ္ ေျပာင္းသြားမွာေပါ႔ ။အဲ႔ဒီလိုေျပာင္းလဲျခင္း လက္ေတြျဖစ္လာဖို႔ဆိုရင္ သတိရေနတဲ႔ အခ်ိန္ ျဖစ္တဲ႔ ယခုခ်က္ျခင္းမွာ လုပ္မွ ရပါမယ္ .။ ဒီေတာ႔ ယခု ဟု ေခၚဆိုေသာ ပစၥဳပၸန္သည္ လံုးဝ အသက္ရွင္ေနတဲ႔ အရာတစ္ခုပါ ။ အေရးလည္းပါေနတာမို႔ မ်က္ကြယ္ မျပဳ စိတ္မဝင္စားပဲ မေနပါနဲ႔လို႔ သာ သတိေပးခ်င္ေနမိပါတယ္ .။ မည္သည္႔ လုပ္ရပ္အတြက္မဆို ပစၥဳပၸန္သည္သာ အဓိကမို႔ မိမိစိတ္အစဥ္မွာ သတိရွိေနျပီး ဥာဏ္မ်က္စိျဖင္႔သာ ေလာကကို အလွဆင္ပါ။ ဒီအေၾကာင္းကို ယခုမသိေသာ္ ေသခါနီးမွ သိပါလိမ္႔မည္ ။ ေသခါနီးမွ မသိေသာ္ ဘယ္ေသာခါမွ သိနုိင္မည္မဟုတ္ပါ….။ ယခု လူ႔ေလာကမွာ မသိျမင္ျခင္း အဝိဇၨာေတြ မ်ားေနသ၍ ေလာကတန္ဖိုး လူ႔တန္ဖိုးဆိုတာ ေစ်းက်ေနပါလိမ္႔မည္ ။ မိမိသည္သာ မိမိအတြက္ အားကိုးရာ ျဖစ္ပါသည္ ။

**ဘာေန**

-ေမာဟမ်ဥ္းေျဖာင့္ တစ္ေၾကာင္း -

(၁) ကၽြန္မနာမည္က စႏၵာျမင့္တဲ့။ အိမ္မွာေတာ့ မိစန္လို႔ပဲ ေခၚၾကတယ္။ ကၽြန္မက ဒီရပ္ကြက္ေလးထဲမွာ မုန္႔ဟင္းခါး ေရာင္းတယ္။ ပံု႔ပံု႔ဆိုတဲ့ တူမေလးက ကၽြန္မရဲ႕ လက္ေထာက္ ဆိုင္အကူေပါ့။ အံမယ္ မုန္႔ဟင္းခါးသည္ဆိုၿပီး ေလွ်ာ့မတြက္နဲ႔။ ကၽြန္မက ဘီအက္စ္စီ သိပၸံဘဲြ႔ ရၿပီးသား၊ လမ္းထိပ္က ဆိုက္ကားသမားဦးေလးေတြက ကၽြန္မရဲ႕ မုန္႔ဟင္းခါးကို ဘီအက္စ္စီ မုန္႔ဟင္းခါးလို႔ နာမည္တပ္ရင္းက ခုေတာ့ “မိစန္ ဘီအက္စ္စီမုန္႔ဟင္းခါး” ဆိုတာ ဆိုင္နာမည္ အတည္ေပါက္ႀကီးကို ျဖစ္လို႔။ ကၽြန္မ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ ဘာလုပ္ရပါ့မလဲေပ့ါ၊ စဥ္းစားတယ္။ ၀င္ေငြလည္း ေကာင္းရမယ္။ အိုးမကြာ အိမ္မကြာလည္း ျဖစ္ရမယ္။ ကုသိုလ္လည္း ရ၊ ၀မ္းလည္း၀တဲ့ အလုပ္ျဖစ္ရင္ ပိုေတာင္ ေကာင္းဦးမယ္ေပါ့။ ဒါနဲ႔ပဲ စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္းက ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ္ကလည္း အခ်က္အျပဳတ္ ၀ါသနာပါ၊ မလွဴတတ္ရင္ ေစ်းေရာင္းဆိုတာကလည္းရွိေတာ့ ကိုယ္ကၽြမ္းက်င္တဲ့ မုန္႔ဟင္းခါးပဲ အိမ္ေရွ႕မွာ ခ်က္ေရာင္းမယ္ဆိုၿပီး ထလုပ္ခဲ့တာ။ အေဖတို႔ အေမတို႔ကေတာ့ ရံုးစာေရးမေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္္၊ ကုမၸဏီ၀န္ထမ္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ေစခ်င္ၾကတာေပါ့။ အဲဒါက ေၾကာ့ေၾကာ့ေမာ့ေမာ့ေလး လွလွပပေလး ရွိတယ္။ လူအျမင္လည္း တင့္တယ္သတဲ့။ အေမတို႔ ေျပာသလိုသာဆို မုန္႔ဟင္းခါးသည္ေတြပဲ လူအျမင္မတင့္ျဖစ္ရေတာ့မဲ့ပံု။ တကတည္း…။ အေရးႀကီးတာက စား၀တ္ေနေရး ေျပလည္ဖို႔ပဲေလ။ သမၼာအာဇီ၀ျဖစ္တဲ့ ဘယ္အလုပ္မဆို လုပ္ေကာင္းတယ္လို႔ ကၽြန္မေတာ့ ယံုၾကည္တာပဲ။ မဟုတ္ဘူးလားရွင္။ ဆိုင္ဖြင့္စကေတာ့ အရမ္းပင္ပန္းတာပဲ။ လုပ္ငန္းမကၽြမ္းက်င္ေသးေတာ့ကာ ဖတ္သီ ဖတ္သီပဲ။ လူလည္း မ်က္ကြင္းေတြကို ညိဳလို႔။ အစားေလွ်ာ့စရာမလိုဘဲ ၀ိတ္က်သြားလိုက္တာ။ ေနာက္ေတာ့ ျမင္လာတယ္။ အလုပ္တြင္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ ဆိုတာ သိလာတယ္။ ငွက္ေပ်ာအူေတြ အကြင္းလွီးၿပီး ဆႏြင္းမွဳန္႔ေလး နဲနဲထည့္ ေရစိမ္ထား၊ ဘဲဥ ၂ရက္စာေလာက္ ႀကိဳျပဳတ္ထား၊ ၾကက္သြန္နီဥ အေသးေတြ ႀကိဳခြာထား၊ ငါးဆီသတ္လည္း တစ္ခါတည္း ပိုလုပ္ထားရတာေပါ့။ တစ္အိမ္လံုးလည္း နားမေနၾကရပါဘူး၊ နာမည္တပ္ေတာ့သာ “မိစန္ ဘီအက္စီ မုန္႔ဟင္းခါး”။ ေရခဲေသတၱာေတာ့ ၀ယ္လိုက္ရတယ္။ အဲဒီအထဲပဲ ထည့္သိမ္းရတာကိုး။ အင္ဗာတာေလးတစ္လံုးလည္း မျဖစ္မေန ၀ယ္ထားလိုက္ရတယ္။ လူေတြသာ အေမွာင္ထဲေနလို႔ ရမယ္။ ေရခဲေသတၱာေတာ့ အသက္ရွင္ေနမွ ျဖစ္မွာ။ ခုေတာ့ လုပ္ငန္းကၽြမ္းက်င္အဆင့္ ေရာက္လာတယ္။ အေတြ႔အႀကံဳက လူကို သင္သြားတာပါပဲ။ အရင္ကေလာက္ မပင္ပန္းေတာ့ဘူး။ လူလည္း သနပ္ခါးလိမ္း ပန္းပန္လို႔ ေၾကာ့ေၾကာ့ေလး ဆိုင္ထြက္ႏိူင္သလို အလွူပဲြလမ္းေတြ အတြက္ ေအာ္ဒါေတြ ဘာေတြ လက္ခံႏိူင္တဲ့အဆင့္ထိေတာင္ ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။ သိသိသာသာ တိုးတက္လာတာက PR လို႔ ေခၚၾကတဲ့ Public Relation လူမႈဆက္ဆံေရးပဲ။ အဟုတ္ ေျပာတာ။ အရင္က လူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့ေနရာမွာ ကၽြန္မက သည္းမခံတတ္ဘူး။ စိတ္တို စိတ္ဆတ္တယ္။ ဒုန္းကနဲဆို ကိုယ္ကလည္း ျပန္ဒိုင္းလိုက္ရမွ။ အေဖကေတာင္မွ “ညည္း ဆိုင္ဖြင့္စားလို႔ ျဖစ္ပါ့မလား ငါ့သမီးရယ္” တဲ့။ မနက္ မနက္ဆို တစ္ျခားရပ္ကြက္နီးခ်င္းေတြကေန ခ်ိဳင့္ႀကီး ခ်ိဳင့္ငယ္နဲ႔ ပါဆယ္လာဆြဲၾကတာကပဲ ဆိုင္မွာ လာစားတာထက္ေတာင္ ပိုမ်ားေသး။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ မုန္႔အခ်ိန္ ၁၀ေလာက္ ေအးေဆးကုန္သြားသလို လူမွူဆက္ဆံေရး နယ္ပယ္မွာလည္း ေရႊတံဆိပ္ရ မိစန္ ျဖစ္လာပါေရာ။ စကားစပ္ၿပီးေတာ့ကို ေျပာျပရဦးမယ္၊ ကၽြန္မတို႔ ရပ္ကြက္ထဲက မုန္႔ဟင္းခါးစားသံုးသူ ပရိသတ္ႀကီးအေၾကာင္း တစ္ေစ့ တစ္ေစာင္းေပါ့ရွင္။ မုန္႔ဟင္းခါးတစ္ပဲြ ေလးရာ၊ အေၾကာ္ပါရင္ ငါးရာ ကၽြန္မက အဲသလိုေရာင္းတာ။ အဲဒါကို ရပ္ကြက္ထဲက အန္းမႀကီးလို႔ ကၽြန္မတို႔ ေခၚၾကတဲ့ တရုတ္သူေဌးမႀကီးက ပဲြ၀က္ မွာစားတယ္ရွင္။ ပဲြ၀က္ဆိုရင္ ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္ေလ။ ဆင္းရဲလို႔၊ မုန္႔တစ္ပြဲစာပိုက္ဆံ မတတ္ႏိူင္လို႔ဆိုလည္း ထားပါေတာ့။ အခုဟာက သက္သက္ ေစးႏွဲတာ။ “တစ္ပဲြဆို မကုန္ႏိူင္ဘူး မိစန္ရဲ႕” တဲ့။ အဲလိုသာေျပာတာ၊ ပဲြ၀က္ကုန္ေတာ့ သူပဲ မုန္႔ဖတ္အျဖဴေတြ ႏွိူက္ ႏွူိက္ၿပီး ငံျပာရည္ စြတ္ရံု အစက္ခ်၊ ပါးစပ္ထဲ ထိုး ထိုးသြင္းေနတာကိုက မုန္႔တစ္ပဲြစာေလာက္ ရွိတယ္။ ပါးစပ္ကလည္း ၾကြားေသးတာ၊ သားေတြ သမီးေတြက ႏိူင္ငံျခားမွာ၊ တစ္လ တစ္လ ပိုက္ဆံ ဘယ္ေလာက္ပို႔တာ။ အိမ္မွာက သူရယ္ သူ႔ေယာက်ာ္း အန္းကံုးႀကီးရယ္ ၂ေယာက္ထဲရွိတာမို႔ ဘယ္လိုမွ သံုးမကုန္ဘူးေပါ့။ သံုးသာ မကုန္တယ္၊ မုန္႔ဟင္းခါးမ်ား ဘယ္ေတာ့မွ တစ္ပြဲ ၀ယ္မစားဘူး။ ရွိေသးတယ္။ မုန္႔အလြတ္ မွာစားၿပီး ပဲေၾကာ္ေတြ ဖဲ့ဖဲ့ စားတတ္သူ။ အေၾကြးမေရာင္းပါဘူးဆိုလည္း လကုန္မွ ယူေအ ဆိုတာေတြ။ အေၾကြးမေရာင္းဘူးေလဆိုၿပီး ဗိုက္ထဲက ျပန္ထုတ္ခိုင္းလို႔ကလည္း မရ။ ငံျပာရည္ထည့္တာ မ်ားသြားလို႔ မုန္႔ဖတ္ေလး နဲနဲထပ္ထည့္ေပး၊ မုန္႔ဖတ္မ်ားသြားေတာ့ ဟင္းရည္ေလး ထပ္ထည့္ေပးပါဦး ဆိုတာေတြ။ ဟင္းရည္ ႏွစ္ခါ သံုးခါ အဆစ္ေတာင္းတတ္တာေတြကေတာ့ ရိုးမ်ားေတာင္ ရိုး ဟိုး ဟိုး ေနၿပီ။ ဘယ္တတ္ႏိူင္မလဲေနာ္။ ကၽြန္မတို႔ ရပ္ကြက္က ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ လူစံုေရာေနတဲ့ဟာ။ ေျပာရဦးမယ္။ ကၽြန္မမွာ မုန္႔ဟင္းခါးေရာင္းတဲ့ အလုပ္အျပင္ ေျမာင္းရွင္းတဲ့ အလုပ္လည္း လုပ္ရေသးတယ္။ ကၽြန္မတို႔ဆိုင္က အိမ္၀င္းျခံကို ေနာက္ထား၊ အိမ္ေရွ႕ေရေျမာင္းကို ခြၿပီး ခံုခင္းထားတာ။ သိၾကတဲ့အတိုင္း ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာမ်ားက ဧရာ၀တီ မေျပာနဲ႔၊ ေျမာင္းေသးေသး ျမင္ရင္ေတာင္ အမိႈက္ပစ္ဖို႔ေလာက္ သိၾကတာရယ္။ တခါတေလ အမႈိက္ေတြ မဆင္းဘဲ ပိတ္ေနရင္ မေကာင္းတဲ့အနံ႔အသက္ေတြေၾကာင့္ မုန္႔လာစားသူေတြ အစားပ်က္မွာ စိုးေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာပဲ အမွိူက္ရွင္း ေျမာင္းေဖာ္ လုပ္ရေတာ့တာပဲ။ အဲသလို မုန္႔ဟင္းခါးသည္ တစ္ျဖစ္လဲ ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး ကၽြမ္းက်င္သူလည္း ျဖစ္ျပန္ေသးတယ္။ (၂) တစ္ေန႔ေတာ့ ဆိုင္သိမ္းခါနီးေလာက္မွ အဖြားအိုတစ္ေယာက္ ဆိုင္နား မေယာင္မလည္ လာရပ္ေနလို႔ ေမးၾကည့္မိေတာ့ သူ ဘာမွ မစားရေသးတဲ့အေၾကာင္း၊ ပိုက္ဆံလည္း မပါတဲ့အေၾကာင္း၊ စားလည္း စားခ်င္တဲ့အေၾကာင္း သနားစဖြယ္ ေျပာရွာတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ကၽြန္မက မိပံု႔ကို အဖြားအတြက္ မုန္႔တစ္ပဲြျပင္ခိုင္းၿပီး စားေစတယ္။ အဖြားခမ်ာ စားလိုက္တာ ေခါင္းကို မေဖာ္ဘူး။ ကၽြန္မကေတာ့ ၾကည့္ရင္းက ၀မ္းနည္း၀မ္းသာရယ္။ ၀မ္းနည္းတာက ဘယ္ကမွန္း မသိတဲ့ ကိုယ့္အဖြားအရြယ္တစ္ေယာက္ ၀မ္းမီးေတာက္ေနရွာတာကို ဂရုဏာသက္မိလို႔၊ ၀မ္းသာတာက လူအိုတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆာေလာင္မႈကို ျဖည့္ဆည္းေပးႏိူင္လို႔ပါ။ သူ႔ ၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း ေပေပတူးတူးနဲ႔ရယ္။ ေတာင္းစားေနတဲ့ ရုပ္မ်ိဳးထဲကလည္း မဟုတ္ႏိူင္ျပန္ဘူး။ စားၿပီးတာနဲ႔ ပန္းကန္ကို ဂြပ္ကနဲခ်ရင္း ထြက္သြားတဲ့ အဖြားအိုကိုၾကည့္ရင္း ေက်းဇူးတင္စကားေလးေတာင္မွ ေျပာမသြားဘူးလို႔ စိတ္ထဲ ၿငိဳျငင္မိသလိုလို ျဖစ္မိသား။ အို ေက်းဇူးတင္ခံခ်င္လို႔ ေကၽြးတာမွ မဟုတ္တာပဲေလ၊ ဒီလိုစိတ္ေတြ မထားေကာင္းပါဘူး။ သက္ႀကီးရြယ္အိုတစ္ေယာက္ကို တစ္နပ္စာ လွဴခြင့္ရတာကိုပဲ ေၾကနပ္ရမွာမဟုတ္လား။ အဲသလိုေလးေတြးၿပီး ကၽြန္မရဲ႕ စိတ္ေတြကို အသာအယာ ခၽြန္းအုပ္ သိမ္းဆည္းလိုက္ႏိူင္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ ေရာင္းေရး၀ယ္တာေတြၾကား ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ေနလာရာက ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ က်ေတာ့ အဖြားက ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္လာျပန္တယ္။ သူ႔ေဘးမွာလည္း သူ႔ေျမးကေလးထင္ပါရဲ႕၊ ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ အရြယ္ ေလာက္ ေကာင္ကေလးတစ္ေယာက္ ပါလာတယ္။ ခပ္တည္တည္ပဲ “မုန္႔ဟင္းခါးစားမယ္ ထိုင္” ဆိုၿပီး ေကာင္ကေလး ဖင္ေအာက္ကို ေခြးေျခ ထိုးေပးတယ္။ ကၽြန္မစိတ္ထဲ နည္းနည္းေတာ့ တင္းကနဲရယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး ပိုင္စိုးပိုင္နင္း ႏိူင္လွခ်ည္ရဲ႕။ ကေလးကို တစ္ပြဲစာ ပိုေကၽြးရလို႔လည္း ကိုယ္ေတြက ပိုၿပီးဆင္းရဲသြားမွာမွ မဟုတ္တာဘဲ။ ဒါေပမဲ့ ကေလးကို မုန္႔ဟင္းခါးေလး ေကၽြးခ်င္ လို႔ပါကြယ္ အဲေလာက္ေတာ့ ေျပာသင့္တယ္ ထင္မိတာပဲ။ ကဲ စားပါေစေလ၊ စိတ္ေလွ်ာ့ စိတ္ေလွ်ာ့ သူက ကိုယ့္အဖြားအရြယ္လို႔ အသာေလး ေလွ်ာ့ခ်လိုက္ရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မ ေျပာတာ၊ လူမႈဆက္ဆံေရးပိုင္းမွာ ကၽြန္မ တိုးတက္လာပါတယ္ လို႔။ သူတို႔ လာစားခ်ိန္က လူစည္ေနတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ေလေတာ့ ခဏေန တစ္ျခားလူေတြဆီ အာရံုေရာက္သြားေတာ့လည္း ၿပီးသြားတာပါပဲ။ ကၽြန္မစိတ္က အဲသလို။ ၀ုန္းကနဲ ေထာင္ထတတ္ေပမဲ့ ခဏကေလးပဲ။ ၿပီးေတာ့လည္း ေမ့ေမ့ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ရယ္။ စားၿပီးသြားေတာ့ အဖြားက ခပ္တည္တည္ပဲ ပိုက္ဆံ ငါးေထာင္တန္ႀကီး ထုတ္ေပးလာတာမို႔ ကၽြန္မမွာ မ်က္လံုးျပဴး ရျပန္တယ္။ သူ႔ၾကည့္ေတာ့ ဖိနပ္ေတာင္ မပါဘူး။ လူအိုေစာ္နံေနတဲ့ အ၀တ္အစားေတြကလည္း ေရမိုးမွ မွန္ေအာင္ ခ်ိဳးပါရဲ႕လား ေတြးခ်င္စရာ။ အဖြား ပိုက္ဆံ ဘယ္ကရလဲ ေမးေတာ့ကာ “ကိုသိန္းေမာင္ ေပးတာ” တဲ့၊ “ကိုသိန္းေမာင္ က ဘယ္သူလဲ အဖြား” လို႔ထပ္ေမးလိုက္ေတာ့ “ငါ့ေယာက်ာ္း”တဲ့ ၿပံဳးေစ့ေစ့နဲ႔။ ကၽြန္မက “ပိုက္ဆံ မယူပါဘူးအဖြား၊ အလကားသာ စားသြားပါ” ဆိုေတာ့မွ တစ္ခ်က္ၿပံဳးျပၿပီး ေကာင္ကေလးကို လက္ဆြဲလို႔ ဆိုင္ထဲက ေငါက္ကနဲ ထထြက္သြားေလတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ေတြးမိရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ကိုး၊ လက္ထဲမွာ ပိုက္ဆံပါလာေတာ့ သူက ခပ္တင္းတင္းရယ္။ အဖြား ထြက္သြား မွ ကၽြန္မလည္း မိပံု႔နဲ႔ ေျပာရင္း ရယ္မိၾကေသးတယ္။ ေၾသာ္…ေငြ ေငြ၊ ေငြဆိုတာက ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ ဘယ္သူမဆို လက္ထဲ ခပ္မ်ားမ်ားကိုင္မိရင္ ပါ၀ါတစ္ခုခုပဲ ရွိေနသလိုလို၊ လူ႔စိတ္ကို ေျပာင္းလဲသြားေစတတ္တဲ့အရာ မဟုတ္လား။ (၃) တစ္ေန႔ကပဲ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေဖဆံုးသြားလို႔ သတင္းသြားေမးေတာ့ အသက္ ၅၉ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတာ တဲ့။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်တာမို႔ ေသဆံုးခ်ိန္မွာ သားေတြ သမီးေတြက ကၽြန္မတို႔နဲ႔ ရြယ္တူ၊ အလုပ္အကိုင္ ေတြ အေျခက်ကုန္ၾကၿပီ။ သားသမီးေတြက ငိုလိုက္ၾကတာ။ အေဖ့မွာ သားသမီးလုပ္စာမွ ၀ေအာင္ မစားရေသးဘူး တဲ့၊ အေဖ့ကို ၀ေအာင္မွ မျပဳစုလိုက္ရဘူး တဲ့။ ေနမယ္ဆို ေနႏိူင္ေသးတဲ့ အရြယ္ဆိုေတာ့လည္း သားသမီးေတြက အရူးတစ္ပိုင္း တမ္းတငိုေၾကြးလိုက္ၾကတာ။ အဲဒီေန႔က ျပန္လာၿပီး အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေဖ့ကို “အေဖရယ္ ေဆးလိပ္ေတြ ေလွ်ာ့ေသာက္ပါေနာ္” လို႔ ေျပာရင္း မ်က္ရည္၀ဲမိ ခဲ့ေသးတာ။ အေမနဲ႔ အေဖသာ ေလာကႀကီးထဲမရွိေတာ့ရင္ ကၽြန္မျဖင့္ ေတြးေတာင္ မေတြးရဲဘူး။ ေသျခင္းတရားကို တြက္ခ်က္ခန္႔မွန္းဖို႔ဆိုတာ ကိုယ္မတတ္ႏိူင္တဲ့အရာေပမဲ့ ေသမင္းနဲ႔သာ ကတိက၀တ္ထားလို႔ ရေၾကးဆို မိဘေတြကို အသက္ရာေက်ာ္ ရွည္ေစခ်င္လွပါရဲ႕။ ခုတစ္ေလာ မိတ္ေဆြတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕မိဘေတြ နာေရးေတြခ်ည္းပဲ သြားေနရေတာ့ ကိုယ့္မိဘေတြ က်န္းမာေရးကို အရင္ကထက္ ပူပူပင္ပင္ရွိလာမိတယ္။ သူတို႔မိဘေတြထဲမွာ အသက္ငယ္ငယ္နဲ႔ ဆံုးသြားတာရွိသလို သက္တမ္းေစ့ေနသြားၾကသူေတြလည္း ရွိတာပါပဲ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္က ႏွစ္လည္ဆြမ္းကပ္မွာ မုန္႔သြားပို႔တဲ့အိမ္က အဖြားႀကီးဆို အသက္ ၉၀ေက်ာ္မွ ဆံုးရွာတာေလ။ “ငါ မုန္႔ဟင္းခါး စားမယ္ေနာ္” ဆိုတဲ့ အသံေၾကာင့္ အေတြးစေတြျပတ္လို႔ ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ လာစားေနက် အဖြား။ သူက ေခြးေျခခံုေလးမွာ ထိုင္ေတာင္ၿပီးေနၿပီ။ အဖြားကို မုန္႔ျပင္ေကၽြးရင္း ကၽြန္မမိဘေတြသာ အိုႀကီးအိုမနဲ႔ ဒီလိုပဲ လမ္းေပၚမွာ လိုက္စားေနၾကရရင္ ဆိုတာကို ေတြးမိျပန္ေတာ့ ရင္ထဲ နင့္ကနဲပဲ။ အဖြားကေတာ့ မုန္႔ဟင္းခါးပဲ ငံု႔စားေနရွာတယ္။ သူ မုန္႔ဟင္းခါးေတာ့ အေတာ္ေလးႀကိဳက္တယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ခဏေန မိပံု႔ က်ဴရွင္က ျပန္လာေတာ့ မိပံု႔ကို ဆိုင္အပ္ရင္း အ၀တ္အစားေလးလဲလို႔ အလွဴအိမ္ကို အေျပးတစ္ပိုင္းေလး သြားရတယ္။ ခုဆို ကၽြန္မက လူႀကီးေနရာမွာ ေရာက္ၿပီေလ။ ဖိတ္စာေတြမွာ ကၽြန္မကို နာမည္တပ္ ဖိတ္ခံေနရၿပီ။ ရပ္ကြက္ထဲ လူေတာသူေတာတိုးေနရၿပီပဲ ေျပာပါေတာ့။ အလွဴအိမ္ေရာက္ေတာ့ ေကၽြးတာေမြးတာေလး စား၊ စကားေလးဘာေလး ေျပာ၊ ဘုန္းႀကီး တရားေပးအၿပီးမွာ အိမ္ရွင္ေတြ ကို ႏွူတ္ဆက္လို႔ ဆိုင္ကို ခပ္သုတ္သုတ္ပဲ ျပန္လာခဲ့လိုက္တယ္။ မိပံု႔က တစ္ခါတစ္ေလ ပိုက္ဆံေတြ မွားမွားအမ္းတတ္တာမို႔၊ လိုသြားလည္း မေကာင္း၊ ပိုသြားတာမ်ိဳးလည္း ကၽြန္မက မလိုခ်င္ပါဘူးေလ။ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာရင္း ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန ဆိုင္ကုိ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆိုင္ထဲကေန ေငါက္ကနဲ ထထြက္သြားတဲ့ အဖြားကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ “အဖြားေတာ့ ခုေလးပဲ စားၿပီး ထြက္သြားၿပီ အန္တီစန္” တဲ့ မိပံု႔က ေမးေငါ့ရင္း လွမ္းျပတယ္။ ကၽြန္မစိတ္ထဲ ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႔ ထပ္ေမးမိျပန္တယ္။ “မုန္႔ဟင္းခါး လာစားတာလား” “အင္းေလ အန္တီစန္ရဲ႕ ခုပဲ စားသြားတာ” “ဟဲ့ မနက္ကပဲ ခပ္ေစာေစာ လာစားသြားေသးတာ မိပံု႔ရဲ႕” “ဟင္ ဟုတ္လား အန္တီစန္၊ မိပံု႔ကိုေတာ့ သူ ဘာမွ မစားရေသးလို႔ ဗိုက္ဆာလွခ်ည္ရဲ႕ဆိုလို႔ မိပံု႔ကေတာင္ သနားေနတာ” “ဒီအဖြားႀကီး မဟုတ္ေတာ့ဘူး” “သေဘာေကာင္းတာဟာ လူတိုင္းနဲ႔ မတန္ဘူး” ႏွူတ္က လႊတ္ကနဲ ထြက္သြားတဲ့အထိ ကၽြန္မစိတ္ေတြ အေတာ္ေလး ေပါက္ကဲြသြားေတာ့တယ္။ ဘယ့္ႏွယ္၊ မလွဴတတ္ေစ်းေရာင္းဆိုတာကို သေဘာက်လြန္းလို႔ မုန္႔ဟင္းခါးေရာင္းစားေနတဲ့ မိစန္ပါ။ အလကားေကၽြးေနပါလ်က္နဲ႔ ခုလို မလွိမ့္တစ္ပတ္ အလုပ္ခံရတာကို စိတ္တိုမိတယ္။ ေစ်းေရာင္းရင္း အကုသိုလ္ရေနတာမ်ိဳးကိုေတာ့ စိတ္ထဲက ေတာ္ေတာ္ေလး မခံစားႏိူင္ဘူး။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း အဖြားႀကီး ေရာက္မလာေတာ့ဘူး။ သူ႔ကိုယ္သူ မလံုဘူး ထင္ပါရဲ႕။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လည္း အဖြားႀကီးလို မ်က္လံုးစူးစူးေတာက္ေတာက္၊ ပိန္ပိန္ပါးပါးေတြ ေတြ႔တဲ့အခါ မိပံု႔နဲ႔ ေျပာျဖစ္ၾကပါေသးတယ္။ ၾကာပါၿပီေလ။ ခုေတာ့ ကၽြန္မလည္း ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။ (၄) “မျမင့္ခင္ေျပာတာေတာ့ ဒီအိမ္နံပါတ္ပဲ သမီးရဲ႕” ညေန ညေနေတြမွာ အေမနဲ႔အတူ လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္ေနတာ တစ္လေလာက္ရွိၿပီ။ ဒီေန႔ေတာ့ ေန႔လည္က အေမ့သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ဖုန္းေျပာအၿပီးမွာ အေမက အဲဒီဘက္လမ္းေလွ်ာက္ၾကရေအာင္လို႔ ေျပာလာတာ။ နာရီ၀က္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္အၿပီးမွာ တိုက္ခံအိမ္ေလး တစ္လံုးေရွ႕ကိုေရာက္ေတာ့ အေမက အိမ္ေရွ႕တံခါး၀မွာ ရပ္ရင္း အိမ္ထဲ ေမွ်ာ္ၾကည့္တယ္။ “ ဒါ ဆရာမေဒၚသင္းျမျမအိမ္လား” အိမ္ထဲကေန အမ်ိဳးသမီးက တစ္ခ်က္ေငးကနဲ ၾကည့္ၿပီးမွ “ဟုတ္ကဲ့ အိမ္ထဲ၀င္ပါဦးလား” တဲ့။ အိမ္ထဲေရာက္လို႔ ဆက္တီေပၚထိုင္ၿပီးၾကတဲ့အထိ အမ်ိဳးသမီးက စကားတစ္လံုး မေျပာေသးဘူး။ အေအးႏွစ္ခြက္ ခ်တိုက္ထားၿပီး အခန္းထဲ ၀င္သြားလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္ထြက္မလာေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မက ျပန္ခ်င္လွၿပီ။ အေမကေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲထိုင္ရင္း ဟိုဒီေ၀့၀ိုက္ၾကည့္ေနတာပဲ။ ခဏေနေတာ့ အမ်ိဳးသမီးလက္ထဲမွာ အယ္လ္ဘမ္တစ္အုပ္ကိုင္ရင္း ျပန္ထြက္လာတယ္။ “အဖြားသင္း ဒီမွာေလ” တဲ့။ ဓါတ္ပံုက ေရွ႕ဆံပင္ေတြကို ေသသပ္ေအာင္ ေနာက္လွန္ၿပီး အေျပာင္သိမ္း၊ ေနာက္မွာ ေနာက္တြဲေလးထံုး ပန္းပန္ထားတဲ့ အျဖဴအစိမ္း၀တ္ ေက်ာင္းဆရာမေလးတစ္ေယာက္ပံု။ အိုး ဒီမ်က္နွာ၊ ဒီအၿပံဳး…ကၽြန္မ သိတ္ရင္းႏွီးေနခဲ့တာပဲ။ သူဟာ အေမငယ္ငယ္က အေမတို႔ေက်ာင္းက အထက္တန္းျပဆရာမတဲ့ေလ။ “ဘယ္လိုမ်ား ျဖစ္ရတာလဲကြယ္” အေမေမးေတာ့မွ အမ်ိဳးသမီးက မ်က္ရည္ေတြကို မ်က္ေတာင္နဲ႔ ပုတ္ခတ္လိုက္ရင္း တစ္လံုးခ်င္း ေျပာတယ္။ “ဖြားသင္းဆံုးသြားတာ ႏွစ္လ ျပည့္ေတာ့မယ္။ ကၽြန္မတို႔လည္း အတတ္ႏိူင္ဆံုး ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္လိုက္ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကုသိုလ္တစ္ပဲ ငရဲတစ္ပိသာဆိုတာလိုပါပဲ” “ဖြားသင္းက ၾကည့္လိုက္ရင္ ၇၀ ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ထင္ရေပမဲ့ တကယ္က ၈၃ႏွစ္ေက်ာ္ေနၿပီ။ ဖြားသင္းအသက္ ၈၀က စၿပီး အသိဉာဏ္ေတြ ပံုမွန္ မရွိရွာေတာ့ဘူး။ ကေလးေတြဆီက ကစားစရာ အရုပ္ေတြကို လုယူတယ္။ ေရခ်ိဳးေပးရင္ အသံကုန္ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ငိုတယ္။ ထမင္းေကၽြးရင္လည္း ကေလးေတြလိုပဲ ငံုထားၿပီး ဖူးကနဲ ေထြးထုတ္တယ္။ ထမင္းပန္းကန္ကို ေမွာက္ပစ္တယ္” “အေပါ့အေလးလည္း မထိန္းႏိူင္ေတာ့ဘူး။ မၾကည့္မိရင္ ေသးေတြ ေခ်းေတြကို ၾကမ္းေပၚမွာ လက္၀ါးနဲ႔ တစ္ဖတ္ဖတ္ ရိုက္ေနေတာ့တာ။ ဖြားသင္း အသက္ရွည္တာ ၀မ္းသာစရာေပမဲ့ ခုလို သူ႔ အသိဉာဏ္ေတြ ပံုမွန္အဆင့္မွာ မရွိေတာ့တဲ့အခါ အလုပ္တစ္ဘက္၊ စားေရးေသာက္ေရးတစ္ဘက္နဲ႔ အိမ္သားေတြလည္း စိတ္ဆင္းရဲရတာေပါ့။ အစပိုင္းကေတာ့ သီခ်င္းဖြင့္လို႔ ဖြားသင္း ေကြးေနေအာင္ကရင္ ကေလးေတြကလည္း ေပ်ာ္၊ အိမ္သားေတြကလည္း လက္ခုပ္လက္၀ါး တီးလို႔ေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ တျဖည္းျဖည္း ပို ပိုဆိုးလာတယ္” “ေလွကားထစ္ သံုးထစ္ရွိတဲ့ အိမ္ေရွ႕ ေလွကားကေန သူ႔ဖိနပ္ ႏွစ္ဘက္ကို အရင္ ပစ္ခ်တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူပါ ခုန္ဆင္းတယ္။ ကံႀကီးေပလို႔ မက်ိဳး မပဲ့တာေပါ့။ တစ္ေယာက္ေယာက္က မ်က္ေျခမျပတ္ၾကည့္ေနမွ၊ ႏိူ႔မိုဆို အိမ္ကေန ထြက္ထြက္သြားတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ အိမ္သားေတြ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ပိုက္ဆံေတြ ႏွဳိက္ယူ သြားတတ္ေတာ့ လူမသမာေတြနဲ႔ ေတြ႔မွာ စိုးရျပန္တယ္” ကၽြန္မမ်က္လံုးထဲ ငါးေထာင္တန္ႀကီး ထုတ္ေပးတဲ့ ဖြားသင္းမ်က္ႏွာ ကြက္ကနဲ။ “ဒါနဲ႔ ဆရာမရဲ႕ အမ်ိဳးသားကေရာ” “အဖိုးဦးသိန္းေမာင္က ဆံုးသြားတာၾကာပါၿပီ၊ ငါးႏွစ္ေလာက္ေတာင္ ရွိၿပီ” “ေၾသာ္” ကၽြန္မ ၿပံဳးမိတယ္။ ဖြားသင္းက သူ႔ေယာက်ာ္းဦးသိန္းေမာင္ ဆိုတဲ့ နာမည္ေတာ့ မွတ္မိေသးသား။ သူ႔စိတ္ထဲက ကိုသိန္းေမာင္ဟာ ဘယ္တုန္းကမွ မေသခဲ့တာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာ။ “ည ညေအးလို႔မ်ား အေႏြးထည္ ထပ္၀တ္ေပးတဲ့အခါ အိပ္ေနရာက ႏိူးလာၿပီး အာေခါင္ျခစ္ေအာ္ေတာ့တာ။ သူ႔ကို ၀ိုင္းသတ္ေနၾကတယ္၊ လာၾကပါဦးလို႔ ေအာ္ေတာ့တာေလ။ ခုတစ္ေလာ ဖြားသင္း အျပင္ကို ခိုး ခိုးထြက္ၿပီး အိမ္ျပန္လာရင္ နတ္သမီးက ငါ့ကို မုန္႔ဟင္းခါး ေကၽြးတယ္လို႔ ကေလးေတြကို ေျပာေျပာျပေနတတ္တာ” နတ္သမီး၊ နတ္သမီးတဲ့လား…။ ကၽြန္မ ရင္ထဲမွာ တင္းကနဲ။ ေနာက္ေတာ့ အေမနဲ႔ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးနဲ႔ ဘာေတြ ဆက္ေျပာၾကတယ္ဆိုတာ မၾကားတစ္ခ်က္ ၾကားတစ္ခ်က္။ ဖြားသင္းက ကၽြန္မကို နတ္သမီးတဲ့လား။ ဖြားသင္းေရ ခြင့္လႊတ္ပါေနာ္။ နတ္သမီးဆိုတဲ့ ကၽြန္မမွာလည္း အတိုင္းအတာတစ္ခုထိပဲ စိတ္ေကာင္းေမြးျမဴႏိူင္ေသးေတာ့ မသိမႈ ေမာဟ ဦးစီးေနတဲ့အခါ ေဒါသက အလစ္၀င္တိုက္ခိုက္တတ္ေတာ့တာ။ “ဖြားသင္းက ထမင္းစားၿပီးလည္း ငါ့ကို ဘယ္သူကမွ ထမင္းမေကၽြးရေသးဘူး လုပ္တတ္တာ၊ တခါတခါေတာ့လည္း စိတ္က မရွည္ႏိူင္ေတာ့ဘူး၊ လႊတ္ကနဲ ေျပာမိ၊ ေငါက္မိတယ္။ စိတ္တိုမိတာေပါ့။ ကၽြန္မတို႔မွာလည္း ဖြားသင္းနဲ႔ အတူေနရတာ ငရဲႀကီးပါတယ္ေလ၊ ခုလို သူဆံုးသြားေတာ့ သူ႔အေပၚအေၾကြးေတြရွိေနသလို ခံစားေနရတယ္” အမ်ိဳးသမီးက ေျပာရင္းနဲ႔ မ်က္ရည္က်ရွာတယ္။ ကၽြန္မေရာ ဖြားသင္းအေပၚ အေၾကြးမွ ကင္းပါရဲ႕လား။ သိရင္ေတာ့ ခြင့္လႊတ္ႏိူင္စရာေပမဲ့ အေၾကာင္းရင္းမွန္ကို မသိတဲ့အခါ လူေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အထင္အျမင္ေတြ တက္တက္စင္ေအာင္ လႊဲသြားႏိူင္တာ။ ဖြားသင္းရယ္….။ အေတြးကိုယ္စီနဲ႔ အိမ္အျပန္လမ္းမွာ သားအမိႏွစ္ေယာက္ စကားေတာင္ မေျပာႏိူင္ၾကဘူး။ အသက္ရွည္တာ မရွည္တာထက္ က်န္းက်န္းမာမာရွိရင္ပဲ ကံေကာင္းလွပါၿပီ။ အသက္ရွည္ရွည္ က်န္းက်န္းမာမာဆိုရင္ေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပါ့ေလ။ ဒါေပမဲ့ အသက္ရွည္ခ်င္တိုင္းေရာ ရွည္ၾကရလို႔လား။ က်န္းမာခ်င္တိုင္းေရာ က်န္းမာၾကရလို႔လား။ အသက္ရွည္ျခင္း၊ မရွည္ျခင္း၊ က်န္းမာျခင္း၊ မက်န္းမာျခင္းေတြက ကိုယ္ျပဳခဲ့သမွ်ေတြရဲ႕ ခ်ယ္လွယ္မွႈေတြပဲလား။ ၿပီးေတာ့ ေသျခင္းတရားရဲ႕ အခ်ိန္ကန္႔သတ္မွႈကေရာ ကိုယ္တိုင္ျပဳခဲ့ဖူးတဲ့ ကံစီမံရာလား။ ကၽြန္မအသက္ႀကီးလာတဲ့အခါ သားသမီးေတြကအစ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဒုကၡမေပးခ်င္ပါဘူး။ အို…ေတာ္ပါၿပီေလ၊ ကၽြန္မအလွည့္က်ရင္ အသက္ရွင္ေနစဥ္မွာ က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔ ၆၀ေလာက္ထိ ေနရရင္ကိုပဲ….၊ ေတာ္လွပါၿပီ။ ေဘးနားက အေမ့ကို ေငးကနဲၾကည့္လိုက္မိေတာ့ မ်က္ႏွာေပၚမွာ ဇရာရဲ႕အရိပ္ေတြ ထင္းေနေပမဲ့ က်န္းမာေနေသးတယ္လို႔ ကၽြန္မကေတာ့ ထင္မိတာပါပဲ။

Author: ခ်စ္ၾကည္ေအး
မေဟသီ-စက္တင္ဘာလ-၂၀၁၂

-ကာတြန္း ဟာသ-

-စိတ္ေအးခ်မ္းသာ နည္း ( ၁၀ ) ျဖာ-

( ၁ ) ကိုယ့္ ကိစၥကိုယ္ လုပ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြက သူမ်ားကိစၥေတြမွာ ၀င္စြက္ဖက္ရင္းနဲ႕ ကိုယ့္ျပသနာ ကိုယ္ရွာ တတ္ၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ အေတြး ၊ အႀကံေတြကမွ အမွန္ကန္ဆံုး၊ အသင့္ျမတ္ဆံုးလို႕ ထင္တတ္ၾကတာကိုး။ ဒီေတာ့ သူတို႕ကို ကူညီကယ္တင္ ဖို႕ႀကိဳးစား ေနရ တာကိုပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကယ္တင္ရွင္ တစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ဘ၀င္က် တတ္တယ္ေလ။ တကယ္ေတာ့ ဒီေတြးေခၚမႈက လူသားတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ ကိုယ္ပုိင္ျဖစ္တည္ခြင့္ကို အသိအမွတ္မျပဳရာ ေရာက္ပါတယ္။ လူသားႏွစ္ေယာက္ဟာ ( အမႊာ ျဖစ္ပါေစ) အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုေပၚမွာပဲ တံု႕ျပန္စဥ္းစားပံုေတြ မတူညီႏိုင္ပါဘူး။ ကုိယ့္ ကိစၥ ကိုယ္လုပ္ျခင္းျဖင့္သာ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ရႏိုင္မွာပါ။ ( ၂ ) ခြင့္လႊတ္လိုက္ ၿပီးရင္.. ေမ့ပစ္လိုက္ေတာ့ ဒီအခ်က္က စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွာ အဓိက က်ပါတယ္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူ က ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ရုိင္းျပ ေစာ္ကား လိုက္ရင္ မအိပ္ႏိုင္ မစားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တႏုံ႕ႏံု႕ နဲ႕ နာက်င္ ခံစားမိတတ္ၾကတယ္။ သူ႕ရဲ႕ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါ ေစာ္ကားမႈဟာ ကိုယ့္ကို ကာလၾကာရွည္ ေဒါသေမာဟေတြ ဖိစီးေစပါတတ္ပါတယ္။ ႏွစ္ခါ အနာမခံပါနဲ႕။ ဘ၀ဆိုတာ သိပ္ကို တိုေတာင္း လြန္းပါတယ္။ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ ခြင့္လႊတ္ေမ့ေဖ်ာက္လိုက္ၿပီး သာယာတဲ့ ဘ၀ခရီးကို ဆက္ေလၽွာက္ပါ။ ( ၃ ) ခ်ီးမြမ္း ျခင္းကို မတပ္မက္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေနထိုင္ရာ ကမာၻႀကီးက တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ ျခင္းေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေန တာပါ။ သူတို႕ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြား မပါပဲနဲ႕ ခင္မ်ားကို ခ်ီးမြမ္း ဖို႕၀န္ေလးတတ္ၾကပါတယ္။ အျမင့္ကိုေရာက္ခ်ိန္မွာ ေလတိုက္ခံရတတ္သလို အနိမ့္ကို ေရာက္ခဲ့ရင္ေတာ့ ၀ိုင္းနင္းတတ္ၾကတာ လူေတြရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ တစ္ခုပါပဲ။ ကဲ့ရဲ႕ခံရမွ ေလာကဓံ မဟုတ္ပါဘူး။ ခ်ီးမြမ္းခံရတာလည္း ေလာကဓံပါပဲ။ ခ်ီးမြမ္းျခင္း ကဲ့ရဲ႕ျခင္းေတြဆိုတာ မတည္ၿမဲသလို၊ အမွန္တရား လည္းမဟုတ္ဘူး ဆိုတာ လက္ခံႏုိင္ရင္ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ရႏိုင္မွာပါ။ ( ၄ ) မနာလိုစိတ္ ကို သတိျပဳ ကိုယ့္ထက္ အားနည္းသူတိုင္းကို ဘယ္သူမဆို သနား ဂရုဏာပြါးႏိုင္ၾကေပမယ့္ ၊ ကိုယ့္ထက္သာ တဲ့ သူေတြကိုေတာ့ လူတိုင္း မုဒိတာမပြါးႏိုင္ၾကပါဘူး။ မနာလိုစိတ္က စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ဘယ္ေလာက္ အေႏွာက္အယွက္ေပးႏုိင္တယ္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုး သိၿပီးသားပါ။ ကိုယ့္ေလာက္မွ မႀကိဳးစားတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တစ္ေယာက္ ရာထူးတိုးၿပီး ကိုယ္ကက်န္ခဲ့တာ၊ ကုိယ့္ေနာက္မွ ထလုပ္ၿပီး ကိုယ့္ထက္ေအာင္ျမင္သြားတဲ့ အိမ္နီးနားခ်င္း ဆိုတာမ်ိဳးေတြက လက္ေတြ႕ဘ၀မွာ ခဏခဏ ႀကံဳေနရတတ္ပါတယ္။ လူတိုင္း လူတိုင္းမွာ ကိုယ့္ကုသိုလ္ကံ နဲ႕ ကိုယ္ပဲေလ။ ( ၅ ) ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ လိုက္ေလ်ာညီေထြ တကယ္လို႕ ခင္မ်ားေရာက္ရိွေနတဲ့ လုပ္ငန္းခြင္နယ္ပယ္ တစ္ခုကို မႏွစ္ျမိဳ႕ႏိုင္ဘူး ဆိုရင္ ရုန္းထြက္လိုက္ပါ။ ရုန္းမထြက္ႏိုင္ရင္ေတာ့ လိုက္ေလ်ာညီေထြေနႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပေတာ့။

အရိွန္အဟုန္ျပင္းျပင္း စီးဆင္းေနတဲ့ ေတာင္က်ေခ်ာင္းကို ကန္႕လန္႕ခံေနတဲ့ သစ္တစ္ပင္ရဲ႕ ကံၾကမၼာဟာ မလွပႏိုင္ပါဘူး။ သူ႕ကို မတားႏိုင္မွေတာ့ သူနဲ႕အတူ လိုက္ပါစီးေမ်ာလိုက္ပါ။ သူ႕ေအာင္ျမင္မႈဟာ ခင္မ်ားေအာင္ျမင္မႈပဲေပါ့။ ဒီလိုေျပာင္းလဲ လုိက္ႏိုင္ရင္ ခင္မ်ား ပတ္၀န္းက်င္က ေနခ်င့္စဖြယ္ သာယာလာပါလိမ့္မယ္။ ( ၆ ) ေလွ်ာ္ ပစ္လုိက္ ဒီအခ်က္ကလည္း စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းအတြက္ ေဆးေကာင္းတစ္လက္ပါပဲ။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တဲ့ အခ်ိဳးမက် ၊ ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာ ၊ တလြဲတေခ်ာ္ အျဖစ္ေတြနဲ႕ ႀကံဳေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ ( မူရင္း စာေရးဆရာ ကေတာ့ သည္းခံ ခုိင္းပါတယ္ ) ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ကေတာ့ သည္းခံျခင္းမွာလည္း အတိုင္းအဆ ရိွတယ္လို႕ထင္ပါတယ္။ သည္းခံျခင္းဆိုတာ က်ေရာက္လာတဲ့ ဖိအားေတြကို ႀကိတ္မိွတ္ေတာင့္ခံထားတာနဲ႕ တူတတ္တယ္။ သတ္မွတ္ခံႏိုင္၀န္ ေက်ာ္သြားရင္ ငွက္ေမြးေလး တင္လိုက္ရံုနဲ႕ က်ိဳးက် သြားႏိုင္ တာမ်ိဳးေပါ့။ လုပ္ငန္းခြင္မွာ သိပ္ကိုသေဘာမေနာေကာင္းတဲ့ အရာရိွႀကီးတစ္ေယာက္ အိမ္ေရာက္တာနဲ႕ ထစ္ခနဲ႕ဆို ေဒါသတႀကီး ဆူပူတတ္တာ ႀကံဳဖူးၾကမွာပါ။ ဒါဟာ ပံုစံမက်တဲ့ သည္းခံျခင္းေၾကာင့္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္ အႀကံေပးခ်င္တာကေတာ့ ေလွ်ာ္ပစ္ လိုက္ဖို႕၊ စိတ္ထဲကကို ထုတ္ပစ္လိုက္ဖို႕ပါ။အခ်ိန္ျပည့္ေျပာင္းလဲေနတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ဒီအေႏွာင့္ယွက္ေလးေတြကလည္း ျဖစ္ေလ့ရိွတဲ့ မျမဲျခင္းေတြလို႕ ႏွလံုးသြင္းႏိုင္ခဲ့ရင္ ကိုယ့္ကို အင္အားတိုးေစတာေပါ့။ ( ၇ ) မႏိုင္၀န္ မထမ္းပါနဲ႕ တခါတရံမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တာထက္ပိုၿပီး တာ၀န္ေတြ ယူတတ္ၾကတယ္။ ဒီလိုစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ရင္ ရရိွလာတဲ့ ငါကြ ဆိုတဲ့ လက္မေလးကို စြဲလန္းမိတာလဲ ပါတာေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္အတိုင္းအစကို ကိုယ္သိဖို႕ေတာ့လိုတာေပါ့ဗ်ာ။ တာ၀န္ယူမႈမ်ားလာရင္ စိတ္ဖိစီးမႈ လည္းမ်ားလာေတာ့တာပဲ။ အလွမ္းက်ယ္ရင္ အလယ္လတ္ တတ္တာကို သတိျပဳသင့္ ပါတယ္။ ျမန္ျမန္တက္ရင္ ျမန္ျမန္က်တတ္တယ္ေလ။ ( ၈ ) တရားထိုင္ပါ တရားထိုင္ျခင္းက စိတ္ကို အျမင့္မားဆံုး ၿငိမ္းခ်မ္းေစပါတယ္။ အေလ့အက်င့္ ရလာတာနဲ႕ အမွ် နာရီ၀က္ေလာက္ စူးစူးစိုက္စိုက္ ထိုင္လိုက္ရံုနဲ႕ က်န္တဲ့ တစ္ေန႕လံုးကို စိတ္တည္ၿငိမ္ ေအးခ်မ္းမႈေတြ လႊမ္းေနတာ ေတြ႕ရလိမ့္မယ္။ အျပင္းထန္ဆံုး စိတ္ထိခိုက္ခံစားေနရခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ေတာင္ အတည္ၿငိမ္ဆံုး တံု႕ျပန္ႏိုင္စြမ္းကို ရရိွႏိုင္တာ တရားထိုင္ျခင္းပါပဲ။ ( ၉ ) စိတ္ကို အအားမေပးနဲ႕ အအားရေန တဲ့စိတ္ဟာ မေကာင္းမႈေတြ ေပါက္ဖြားရာျဖစ္တယ္တဲ့။ မေကာင္းမႈမွာပဲ ေမြ႕ေလ်ာ္ေလ့ရိွတဲ့ စိတ္ကို သူ႕အတုိင္းလႊတ္မထားသင့္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေရွ႕ခရီးအတြက္ အေထာက္အပံ့ျဖစ္မယ့္ ေနရာမွာပဲ ျမႈပ္ႏွံထားသင့္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးပါ။ ပိုက္ဆံနဲ႕ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ဘယ္ဟာကို တန္ဖိုးထားသလဲေပါ့။ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြ၊ ဘာသာေရး လုပ္ငန္းေတြက ပုိက္ဆံေတာ့ ရွာမေပးႏိုင္ပါဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေၾကနပ္ၾကည္ႏူးမႈကိုေတာ့ အျပည့္၀ဆံုး ရရိွေစႏိုင္ပါတယ္။ ( ၁၀ ) ေသခ်ာတာကေတာ့ မေသခ်ာတာပဲ မေသခ်ာျခင္းေတြ ျပည္႕ေနတဲ့ ေလာကမွာ ေသခ်ာျခင္းကို အပင္ပန္းခံၿပီးရွာမေနပါနဲ႕။ တစံုတစ္ခုကို ျပဳလုပ္ဖို႕ဆံုးျဖတ္ထားၿပီး အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ရင္ ရရိွလာတဲ့ စိတ္မတည္ၿငိမ္မႈက ပင္ပန္းလြန္းပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ စကားအတိုင္း အေကာင္းဆံုးကို ေမ်ွာ္လင့္ရင္း အဆိုးဆံုးကိုလည္း ရင္ဆိုင္ႏိုင္ေအာင္ ျပင္ဆင္ထားမယ္ ဆိုရင္ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ရရိွႏိုင္မွာ အေသအခ်ာပဲေပါ့ဗ်ာ ။ ။

အားလံုးပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ..

ကိုးကား။ ။ Ten Principles for Peace of Mind by Naveen Lahori

**Moe Lay**

ျမန္မာျပည္သား စာေစာင္

ကမၻာ့ ကဗ်ာေန႔

၂၀၀၉ သၾကၤန္အမွတ္တရ ...

ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ အႏွစ္(၂၀)ခရီး

ေဒါင္းအိုးေ၀ အသစ္ထြက္ၿပီ ...

မဲေဆာက္ၿမိဳ႕၊ မယ္ေတာ္ေက်းရြာဆီက ေန႔သစ္မူလတန္းေက်ာင္း(၀ါ) ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေက်ာင္း

JACBAႏွင့္လုပ္ငန္းခြင္ေပါင္းစံုမွ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား

မဲေဆာက္ျမိဳ႕ ခ်န္ပီယံသိုးေမႊးစက္ရံုမွ ႏွစ္သစ္ကူး ေဘာလံုးပြဲ...

ဘေလာ့ခ္ဂါအစု ...

8-1-09..``က´´ကေလးငယ္- ခ်စ္စဖြယ္....

Sunday, September 30, 2012

Total Pageviews

Labels

နာဂစ္ သဘာ၀ေဘးဆိုး နဲ႕ မင္းဆိုးမင္းညစ္ဒဏ္ ခံခဲ့ရျခင္း တႏွစ္ျပည့္ ...

သခင္ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း

အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

သင္သြားလိုရာ

BPPU- မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ႏွစ္(၆၀)ျပည့္ လူ႔အခြင့္အေရးေန႔ အခမ္းအနား....

မဲေဆာက္ျမိဳ႕ ဘန္႔မိုင္ေတာင္ကုန္းေက်းရြာက ဇာတ္ပြဲႏွင့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား ဘ၀...

15-16 Dec, 2008...ေက်ာင္း၅ေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းဆရာမ်ား၏ေလ့လာေရးခရီးစဥ္....

Blog Archive