**(ဟာဒယႏွလံုး -တခဏၿပံဳး)**တႏွစ္က မႏၱေလးသၾကၤန္ကုိ သြားလည္ျဖစ္တယ္။
သၾကၤန္တြင္း လူအစည္ကားဆံုးျဖစ္တ့ဲက်ံဳးနဲ႔ အနီးဆံုးေဟာ္တယ္တစ္ခုမွာ တည္းခိုဖို႔သြားေတာ့ အခန္းတုိင္း လူျပည့္ေနတယ္တ့ဲ။
ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္သြားတယ္။
ေကာင္တာစာေရးမက ဆက္ေျပာလာတယ္...
"အခန္းလြတ္တစ္ခုေတာ့ က်န္ေသးတယ္ ဦး၊ ဒါေပမ့ဲ အဲဒီအခန္းက အိမ္သာပ်က္ေနလို႔ ျပင္ေနတာ မျပီးေသးဘူး၊ အမ်ားသံုး
အိမ္သာမွာအသံုးျပဳျပီးေနႏိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဦး ေနလို႔ရပါတယ္"
ဘယ္မွလည္းထပ္မရွာခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ အဲဒီအခန္းကုိဘဲ ယူလိုက္တယ္။
မႏၱေလးသၾကၤန္မွာ ေပ်ာ္ပါတယ္။
အခန္းျပန္ေရာက္လို႔ အေပါ့အေလးသြားတ့ဲအခါ နည္းနည္းကသီတာကလြဲလို႔ က်န္တာအားလံုးအိုေကပါတယ္...
အဲ...မအိုေကတာက ျပန္မယ့္ေနက်မွျဖစ္တာ၊ ျပန္မယ္ဆိုျပီး ပစၥည္းေတြထုတ္ပုိးသိမ္းဆည္းျပီးကာမွ ဗိုက္ကရစ္ရစ္ျပီးနာလာတယ္..
ဒါနဲ႔ အိမ္သာရိွရာ ကမန္းကတန္းေျပးရတာေပ့ါ၊ ကံမ်ားမေကာင္းခ်င္ေတာ့ အိမ္သာက တခန္းမွ မအားဘူး။
ဟိုတယ္က ၂ထပ္ဆိုေတာ့ ေအာက္ထပ္မွာလဲ အမ်ားသံုးအိမ္သာရိွတာနဲ႔ ေအာက္ထပ္ဆင္းေျပးရျပန္တယ္..
အာ..ေအာက္ထပ္က အိမ္သာေတြမွာလဲ လူအျပည့္..ခက္ျပီ၊ ဒီမွာလဲထြက္က်ေတာ့မယ္...
ျကံရာမရတ့ဲအဆံုး အခန္းကုိဘဲျပန္လာလိုက္တယ္...
အခန္းထဲက စားပြဲေပၚမွာအလွတင္ထားတ့ဲ ပန္းအိုးကုိယူလိုက္တယ္၊
ပန္းေတြကုိ ဆြဲထုတ္လိုက္ျပီး ပန္းအုိးထဲကုိ ဗိုက္နာတ့ဲကိစၥရွင္းခ်လိုက္တယ္။
ျပီးေတာ့ ပန္းေတြ ျပန္စိုက္ထ့ဲလုိက္တယ္။
ခုမွေနသာထိုင္သာရိွေတာ့တာကုိး...
ျပီးတာနဲ႔ အိတ္ဆြဲျပီးခပ္တည္တည္နဲ႔ ထြက္လာခ့ဲတာေပ့ါ။
ဒီလိုနဲ႔.....
ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဟိုတယ္က ပုိ႔လိုက္တ့ဲ ပ႔ုိစ္ကဒ္ တစ္ခု စာတိုက္က ေရာက္လာတယ္..
ပ႔ုိစ္ကဒ္မွာေရးထားတာက... ...
"လူၾကီးမင္းရွင့္...
အားလံုးကုိခြင့္လႊတ္ပါသည္၊
ဘယ္ေနရာမွာ ပါခ့ဲတယ္ဆိုတာကုိေတာ့ သိပါရေစရွင္"....တ့ဲ။
--
:D :D :D
**Moe**
**(ဟာဒယႏွလံုး -တခဏၿပံဳး)**
တႏွစ္က မႏၱေလးသၾကၤန္ကုိ သြားလည္ျဖစ္တယ္။
သၾကၤန္တြင္း လူအစည္ကားဆံုးျဖစ္တ့ဲက်ံဳးနဲ႔ အနီးဆံုးေဟာ္တယ္တစ္ခုမွာ တည္းခိုဖို႔သြားေတာ့ အခန္းတုိင္း လူျပည့္ေနတယ္တ့ဲ။
ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္သြားတယ္။
ေကာင္တာစာေရးမက ဆက္ေျပာလာတယ္...
"အခန္းလြတ္တစ္ခုေတာ့ က်န္ေသးတယ္ ဦး၊ ဒါေပမ့ဲ အဲဒီအခန္းက အိမ္သာပ်က္ေနလို႔ ျပင္ေနတာ မျပီးေသးဘူး၊ အမ်ားသံုး
အိမ္သာမွာအသံုးျပဳျပီးေနႏိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဦး ေနလို႔ရပါတယ္"
ဘယ္မွလည္းထပ္မရွာခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ အဲဒီအခန္းကုိဘဲ ယူလိုက္တယ္။
မႏၱေလးသၾကၤန္မွာ ေပ်ာ္ပါတယ္။
အခန္းျပန္ေရာက္လို႔ အေပါ့အေလးသြားတ့ဲအခါ နည္းနည္းကသီတာကလြဲလို႔ က်န္တာအားလံုးအိုေကပါတယ္...
အဲ...မအိုေကတာက ျပန္မယ့္ေနက်မွျဖစ္တာ၊ ျပန္မယ္ဆိုျပီး ပစၥည္းေတြထုတ္ပုိးသိမ္းဆည္းျပီးကာမွ ဗိုက္ကရစ္ရစ္ျပီးနာလာတယ္..
ဒါနဲ႔ အိမ္သာရိွရာ ကမန္းကတန္းေျပးရတာေပ့ါ၊ ကံမ်ားမေကာင္းခ်င္ေတာ့ အိမ္သာက တခန္းမွ မအားဘူး။
ဟိုတယ္က ၂ထပ္ဆိုေတာ့ ေအာက္ထပ္မွာလဲ အမ်ားသံုးအိမ္သာရိွတာနဲ႔ ေအာက္ထပ္ဆင္းေျပးရျပန္တယ္..
အာ..ေအာက္ထပ္က အိမ္သာေတြမွာလဲ လူအျပည့္..ခက္ျပီ၊ ဒီမွာလဲထြက္က်ေတာ့မယ္...
ျကံရာမရတ့ဲအဆံုး အခန္းကုိဘဲျပန္လာလိုက္တယ္...
အခန္းထဲက စားပြဲေပၚမွာအလွတင္ထားတ့ဲ ပန္းအိုးကုိယူလိုက္တယ္၊
ပန္းေတြကုိ ဆြဲထုတ္လိုက္ျပီး ပန္းအုိးထဲကုိ ဗိုက္နာတ့ဲကိစၥရွင္းခ်လိုက္တယ္။
ျပီးေတာ့ ပန္းေတြ ျပန္စိုက္ထ့ဲလုိက္တယ္။
ခုမွေနသာထိုင္သာရိွေတာ့တာကုိး...
ျပီးတာနဲ႔ အိတ္ဆြဲျပီးခပ္တည္တည္နဲ႔ ထြက္လာခ့ဲတာေပ့ါ။
ဒီလိုနဲ႔.....
ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဟိုတယ္က ပုိ႔လိုက္တ့ဲ ပ႔ုိစ္ကဒ္ တစ္ခု စာတိုက္က ေရာက္လာတယ္..
ပ႔ုိစ္ကဒ္မွာေရးထားတာက... ...
"လူၾကီးမင္းရွင့္...
အားလံုးကုိခြင့္လႊတ္ပါသည္၊
ဘယ္ေနရာမွာ ပါခ့ဲတယ္ဆိုတာကုိေတာ့ သိပါရေစရွင္"....တ့ဲ။
--
:D :D :D
**Moe**
No comments:
Post a Comment