(၁)
တုိးဖြဖြတုိက္ခတ္လာတဲ႔ ေလျပည္ေလညင္း နုေအးေအးေလးေတြကုိ အားပါးတရ ရွဴးရွဳိက္လုိက္မိတယ္။ ဒီလုိသဘာ၀က ေပးတဲ႔ ေလနုေအးေတြကုိ ရူရွဳိက္နုိင္ဖုိ႔ဆုိတာ တစ္ပါတ္မွာ တစ္ရက္သာ ခံစားခြင္႔ရွိတာ။ ေန၀င္ခ်ိန္ ဆည္းဆာညေနခင္းရဲ႕ အလွတရားေတြ ျမင္ကြင္းေရွ႕ဆီက မ်က္စိတစ္ဆုံး လွမ္းျမင္ေနရတဲ႔ ဆီအုန္းေတာဆီက အခတ္အလတ္ျခင္းထိခတ္ပြတ္တုိက္ ကလူက်ီစယ္သံေလးေတြ ဆီအုန္းေတာ ထက္ကဆီကေနပ်ံသန္းေနၾကတဲ႔ ငွက္ကေလးေတြ အုပ္စုလုိက္ပ်ံသန္းသြားလာၾကေနသလုိ တစ္ခ်ိဳ႕က အုပ္စုကြဲကာ နွစ္ေကာင္သုံးေကာင္စုျပီး ပ်ံသန္းေနၾကတာေတြ လမ္းၾကားေလးထဲ ျဖတ္သန္းသြားလာေနတဲ႔ တစ္ေယာက္္စ နွစ္ေယာက္စ လူေတြ ဆုိင္ကယ္သံေတြ ကားသံေတြ ဒါေတြက ကြ်န္မအာရုံမွာ ဖမ္းစားေနတဲ႔ ပုံရိပ္ေတြရယ္။
တကယ္ေတာ႔ ကြ်န္မအလုပ္ပိတ္ရက္မုိ႔ အေဆာင္ေနာက္ေဖးေျမကြက္လပ္ေလးမွာ ခုံပုေလး တစ္လုံးေပၚ ထုိင္ကာ အသင္႔ယူလာတဲ႔ အရွင္ဆႏၵာဓိကရဲ႕ "တစ္ေယာက္တည္းေန တစ္စိတ္တည္းထား" တရားစာအုပ္ေလးကုိ မဖတ္ခင္ တစ္ေယာက္တည္းထုိင္ေနတဲ႔ ကြ်န္မရဲ႕အေတြးပုံရိပ္ေတြက အုပ္စုကြဲကာ တစ္ေကာင္းတည္း ပ်ံသန္းေနတဲ႔ ငွက္ကေလးဆီမွာ သူေရွ႕ကငွက္အုပ္စုေတြကုိ အမွီနီးစပ္နုိင္ဖုိ႔ ပ်ံသန္းေနတာ၊ ငွက္အုပ္စုေတြထဲမွာ ငွက္ကေလးရဲ႕အေဖ၊ အေမ၊ ညီအကုိေမာင္နွမေတြ ပါေနနုိင္သလား ဒါမွမဟုတ္ သူ႔ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းအေပါင္း အသင္းေတြ ပါေနနုိင္သလား သူပ်ံသန္းရင္း ပ်ံသန္းရင္း သင္းကြဲကာ က်န္ေနခဲ႔ရရွာတာ။
သင္းကြဲငွက္ သင္းကြဲငွက္ ကြ်န္မကေရာ ဟုတ္တယ္ အဲဒီ သင္းကြဲငွက္ကေလးေတြနဲ႔ ဘ၀တူေနသလား။ မိသားစု အသုိက္အျမဳံေလးနဲ႔ ေ၀းကြာေနခဲ႔တာ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ေ၀းကြာေနခဲ႔တာ တစ္ရက္ တစ္လမွ မဟုတ္ေတာ႔ပဲ။ နွစ္နဲ႔သီခဲ႔ျပီ။ ကြ်န္မအေတြးပုံရိပ္ေတြထဲမွာ အဖြားရဲ႕ပုံရိပ္၊ အေဖနွင္႔အေမရဲဲ႕ပုံရိပ္ေတြ ခြဲခြါျခင္းအျဖစ္ က်န္ေနခဲ႔ၾကသည္႔အရာအားလုံးဟာ တေရးေရးနဲ႔......။
တကယ္တမ္းခြဲခြါရမယ္ဆုိေတာ႔၊ ကြ်န္မခ်စ္တဲ႔မိသားစု အသုိက္အျမဳံေလးကုိ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ခြဲခြါရမည္မသိ။ ဘုရားစင္ေအာက္ ပုံ႔ပုံ႔ကေလးထုိင္ေနတဲ႔ အဖြားရဲ႕ေျခရင္းမွာ ပုဆစ္တုတ္ထုိင္ခ်လုိက္ကာ အဘြားကုိ ကန္ေတာ႔ေနရင္း တင္းထားသည္႔ၾကားက အတားအဆီးမဲ႔မ်က္ရည္တုိ႔ဟာ လက္ဖမုိးေပၚ စီးက်ေနတယ္။
“ခရီးသြားကာနီးမွာ မငုိရဘူး.ေျမးရဲ႕.... မ်က္နွာမွာလိမ္းထားတဲ႔ မိတ္ကပ္ေတြ ပ်က္ကုန္ျပီ။ သုံးနွစ္သုံးမုိးဆုိတာ ဘာၾကာတာလုိက္လုိ႔ ေနရင္းထုိင္းရင္း ျပည္႔သြားမွာပါ။ ငါ႔ေျမး သြားေလရာလာေလရာ လမ္းခရီး ခလုတ္မထိ ဆူးမျငိပဲ လုိရာခရီးကုိ က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔ ေလွ်ာက္နုိင္ပါေစ။ ေရာ႕....ဒီမွာ ငါ႔ေျမးေတာင္ထားတဲ႔ အဖြားရဲ႕ေျခရာ။”
အဖုိးအဘြားရယ္လုိ႔ ခင္တြယ္စရာ အေဖ႔ဘက္က အေမတစ္ေယာက္သာ က်န္ေတာ႔သည္။ ကြ်န္မ ခရီးမေျဖာင္႔မွာဆုိးသည္႔အတြက္ အဖြားငုိခ်င္ေနလွ်က္ ဟန္ဆာင္ကာ မူပုိေနမွန္းသိတာေပါ႔။ ကြ်န္မ မျမင္ေအာင္ ကြယ္၀ွက္သုတ္ေနတဲ႔ အဖြားရဲ႕မ်က္ရည္ေတြက ကြ်န္မရင္ထဲကုိ တဆစ္ဆစ္ နာက်င္ေစခဲ႔တယ္။ အဖြားကမ္းေပးသည္႔ အျဖဴေရာင္ပိတ္စေလးကုိ ျဖန္႕ကာ ၾကည္႔မိတယ္ဆုိ အဖြားရဲ႕ေျခရာ၊ အေဖနွင္႔အေမ႔ေျခရာေလးေတြ အသီးသီးေနရာယူထားၾကပုံကုိၾကည္႔ရင္း နယ္မွာက်န္ေနခဲ႔သည္႔အေမ.... ကြ်န္မနွင္႔ အၾကာၾကီး ခြဲေနရမယ္႔ခရီးမွာ အေမလည္း လုိက္ပုိ႔ခ်င္ရွာေပမယ္႔။ အငယ္သုံးေယာက္ ေက်ာင္းတစ္ဖက္နွင္႔မုိ႔ လုိက္မပုိ႔နုိင္ရွာ။ ရန္ကုန္အဖြားအိမ္ကေန ေလဆိပ္ကုိဆင္းေတာ႔ အေဖ တစ္ေယာက္သာ လုိက္ပုိ႔နုိင္ရွာသည္။
ေလဆိပ္ထဲကုိအ၀င္ အေဖ ကြ်န္မလက္တစ္ဖက္ကုိ ဆြဲယူျဖစ္ညစ္ကာ
“သမီး အေဖစိတ္ခ်မယ္ေနွာ္.... က်န္းမာေရးကုိ ဂရုစုိက္ ဟုိေရာက္ရင္ဖုန္းဆက္.. သြားသတိ.. လာသတိရွိပါ။ ငါ႔သမီးသြားမွာက ရန္ကုန္မႏၱေလးခရီးစဥ္မဟုတ္ဘူး။ နုိင္ငံရပ္ျခားခရီး ေရျခားေျမျခားသြားရမွာ။ ဘ၀ဟာ ဆႏၵနွင္႔ ဘယ္ေတာ႔မွတစ္ထပ္က်မေနနုိင္ဘူးဆုိတာ.. သမီးလက္ခံနုိင္ေအာင္ၾကိဳးစား.. ဆႏၵကုိ သိကၡာနွင္႔ ထိန္းပါ။ အိအိေထြးနွင္႔လည္းသြား အတူလာအတူ စိတ္၀မ္းမကြဲၾကနွင္႔ သမီးတုိ႔ သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ ေဖးမပါ။"”
အေဖ႔အမွာစကားေတြအဆုံးမွာ.... အားလုံးကုိနုတ္ဆက္ကာ ေလဆိပ္အတြင္းပုိင္းထဲကုိ ေရာက္ရွိခ်ိန္မွာေတာ႔ ကြ်န္မတုိ႔နဲ႔ဘ၀တူ မိန္းကေလးေတြကလည္း အမ်ားၾကီးပါပဲ.... က်န္ရစ္ခဲ႔ၾကသူေတြကလည္း.... ခြဲခြါျခင္းကုိ လက္ျပနုတ္ဆက္...... ထြက္ခြါသြားရတဲ႔သူေတြကလည္း မ်က္ရည္စေတြနွင္႔။
(၂)
“ျမင္႔ျမင္႔သီ...... ေစ်းသြားမလုိ႔.... ဘာမွာအုံးမလဲ”
အိအိေထြးအသံၾကားမွ ကြ်န္မရဲ႕ အေတြးအာရုံေတြက အိပ္ယာက လန္႔ျဖတ္နုိးလာတဲ႔ သူတစ္ေယာက္လုိ. အေတြးေတြ တိကနဲရပ္တန္႔ကာ......
“မမွာေတာ႔ပါဘူး.... နင္ဘယ္သူနဲ႔သြားမွာလဲ..... ငါပါလုိက္ခဲ႔မယ္ေလ။”
“ေန..ေန...ရတယ္.... ေအးသင္းတုိ႔ပါတယ္။”
ငါးမိနစ္ေလာက္သာ ေလွ်ာက္ရမဲ႔ ကုန္စုံဆုိင္ကုိသြားမွာမုိ႔ ကြ်န္မလည္း အတင္းဇြတ္လုိက္ဖုိ႔ စိတ္မကူးေတာ႔။ ဒါေပမယ္႔ ခုတေလာ အိအိေထြးကြ်န္မအေပၚ ဆက္ဆံတာေတြေျပာင္းလဲသြားတာကုိေတာ႔ သထိထားမိသလုိ ရွိေပမယ္႔။ အိအိေထြးထြးနွင္႔ကြ်န္မ အိမ္ခ်င္းကပ္ရက္ ငယ္ငယ္ကတည္းက လည္ပင္းဖက္ေပါင္းလာခဲ႔ၾကတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ.......
ေက်ာင္းတက္ေတာ႔လည္း တစ္ေက်ာင္းတည္း အတူတက္ခဲ႔ၾကသလုိ၊ တကၠသိုလ္နယ္ေျမေရာက္ေတာ႔လည္း ေမဂ်ာတူ ယူခဲ႔ၾကတာပင္။ ေက်ာင္းျပီးသြားလုိ႔ နုိင္ငံျခားသြားမယ္ဆုိေတာ႔လည္း အတူတူ စာအုပ္လုပ္ခဲ႔ၾကတာပင္။ သူကအိမ္မွာ အငယ္ဆုံးအေထြးဆုံးမုိ႔ သူ႕စိတ္တုိင္းက် မိဘေတြအလုိက္ထားျခင္း ခံထားရသူ။ ကြ်န္မကေတာ႔ မိသားစုမွာအၾကီးဆုံးမုိ႔ အငယ္ေတြအတြက္ တာ၀န္ကုိ ေမတၱာတရားနဲ႔ ဘ၀က ထုိးအပ္ခဲ႔သည္မုိ႕ ဆုလဒ္တစ္ခုအျဖစ္ ေထြးေပြ႔ထားခဲ႔ရသည္။ ကြ်န္မတုိ႔နွစ္ေယာက္စလုံး စင္ကာပူထြက္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ထားၾကေပမယ္႔.. အေျခအေနတစ္ခုကုိ ရပ္မေစာင္႔နုိင္တဲ႔ကြ်န္မ.. အျမန္ထြက္ရမည္႔ မေလးရွားစက္ရုံ အလုပ္နွင္႔ ထြက္လာခဲ႔ၾကသည္။ အိအိေထြးလည္း ကြ်န္မနွင္႔အတူ လုိက္ပါလာခဲ႔သည္။ အိအိေထြး... .ကြ်န္မအေပၚ မည္မွ်ပင္စိတ္ကြက္ေနပါေစ။ ကြ်န္မသူ႕အေပၚခင္တြယ္ခဲ႔သည္႔ သံေယာဇဥ္ကုိ မည္သုိ႔ပင္ ျဖတ္ေတာက္ ျပတ္ေတာက္သြားနုိင္ခဲ႔မည္မဟုတ္ပါ။
ဒါေၾကာင္႔ ကြ်န္မမွားရင္ သူျပင္ခြင္႔ရွိသလုိ . . ..သူမွားရင္လည္း ကြ်န္မ ေဖးမွခြင္႔ရွိသည္ဟု ခံယူထားသည္။ ဒါေပ မယ္႔ အခ်စ္နွင္႔ပါတ္သတ္လာရင္ အရင္းနွီးဆုံး မိတ္ေဆြေတြက ရန္သူျဖစ္တတ္ ၾကပါသလား။ တ၀မ္းထဲ ဆင္းခဲ႔ ၾကတဲ႔ ................ညီအကုိေမာင္ နွမေတြက သူစိမ္းဆန္သြားခဲ႔ ၾကပါသလား မွားေနတဲ႔လမ္းေတြကုိ ေလွ်ာက္ရင္ လမ္းေၾကာင္း မွန္ေအာင္တည္႔ေပးသင္႔ပါသလား။ သူ႔အေပၚ ကြ်န္မထားခဲ႔သည္႔ ေစတနာေမတၱာ တရားဟာ........ ညီအစ္မထက္ မသာနုိင္ခဲ႔ရင္ေတာင္.......ထုိထက္ေလ်ာ႔မသြားနုိင္။ သူအသိအမွတ္မျပဳနုိင္ ခဲ႔ရင္ေတာင္ကြ်န္မရဲ႕ ေမတၱာ၊ ေစတနာေတြကုိ လ်စ္လွ်ဴရူ႕မျဖစ္သင္႔။ခုေတာ႔ အိအိေထြးတစ္သက္လုံး ေမြးခဲ႔သည္႔ ၾကက္ကုိ တစ္မနက္ ္တည္း နွင္႔ရုိက္စားျပစ္ရက္သည္။
တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းမွာ ရည္းစားစာလုိက္ အေပးခံရတာကုိ ေခါင္းမေဖာ္နုိင္ေအာင္ အရွက္ၾကီးရွက္ေနခဲ႔ရ သူက ညဥ္႔နက္သန္းေခါင္း ဘယ္ကလာမွန္းမသိတဲ႔ ဖုန္းေတြကုိ လက္ခံစားကားေျပာတတ္လာသည္။ "တဟိဟိ............ တခိခိ" အနာဂါတ္အေၾကာင္း တစ္ခုမွမပါ။ ဟီရိၾသတၱပၸ အရွက္အေၾကာက္တရား ကင္းမဲ႔သည္႔ စကားလုံးေတြ ထဲ ဲ၌သာ အရည္ေပ်ာ္၀င္ေနခဲ႔သည္။ တစ္ဖက္က လည္းပါးစပ္အရသာ၊ နားအရသာခံျပီး။နဖူးကေခြ်းေျခမက်ေအာင္ မဟုတ္ေပမယ္႔ေျခေတြ၊ လက္ေတြအေၾကာဆြဲေအာင္လုပ္ အားနွင္႔ ရင္းနွီးကာရလာခဲ႔သည္႔ပုိက္ဆံေတြကုိေလထဲ မွာအရည္ေဖ်ာ္ ျပစ္ေနၾကသည္။ ဖုန္းနံပါတ္ တစ္ခုရလွ်င္ ေမ်ာက္လက္ထဲ ေသနတ္ထည္႔ ေပးလုိက္သလုိ တရပ္ စပ္ဆက္ေနၾကေတာ႔သည္။ နားခ်ိန္မွာနားဖုိ႔ ကြ်န္မက ေျပာေတာ႔ "နင္႔မွာဘာခံစားမူ႔မွ မရွိဘူးတဲ႔"ကြ်န္မခံစားမူ႔မဲ႔ ခဲ႔တာမဟုတ္ပါ။ ခံစားတတ္မူ႔ေတြကုိ ေဘာင္ခတ္ေနခဲ႔တာ။
(၃)
တစ္ေန႔ေတာ႔ဖုန္းတစ္လုံးကေန နွစ္လုံးျဖစ္လာတယ္။ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြ တစ္မ်ိဳးျပီးတစ္မ်ိဳးေျပာင္းလဲလာတယ္။
ဖားတုလုိ႔ ခရုခုန္ခ်င္ေနတဲ႔သူ႔ကုိ ကြ်န္မ လက္ပုိက္ၾကည္႔မေနနုိင္သည္႔ အဆုံးမွာ........... အိအိေထြးကုိ အက်ိဳးသင္႔ အေၾကာင္းသင္႔ ေျပာဖုိ႔ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္။
“ဖုန္းကနွစ္လုံးမ်ားေတာင္ ဘယ္တုန္းက၀ယ္လုိက္တာလဲအိအိေထြး”
သိလုိစိတ္ျဖင္႔ ေမးလုိက္မိ၏။ သူနွင္႔ ကြ်န္မစားအတူ၊ သြားအတူရွိခဲ႔ၾကသည္။ စက္ရုံ(night...shift) နုိက္ရွစ္......... ္(morning.shift) ေမာနင္းရွစ္ခြဲေတာ႔ အိအိေထြးက ေမာနင္းရွစ္၊ ကြ်န္မက နုိက္ရွစ္ထဲ ပါသြားခဲ႔သည္ သူနွင္႔........ ကြ်န္မ ပိတ္ရက္ဆုံနုိ႔ဖုိ႔က တစ္ခါတစ္ရံ သာဆုံတတ္ခဲ႔ၾကသည္။ ေမာနင္းရွစ္နွင္႔ နုိက္ရွစ္ အကူးအေျပာင္း အခ်ိန္ ္တုိေလးအတြင္းမွာအိအိေထြးေျပာင္လဲေနခဲ႔သည္။
“၀ယ္ထားတာမဟုတ္ဘူး။ ကုိေအာင္ၾကီးေပးထားတာ”
“ကုိေအာင္ၾကီးဆုိတာ ေအးသင္းတုိ႔အကုိေတြနွင္႔ပါလာတဲ႔သူလား”
“ဟုတ္တယ္”
ကြ်န္မရဲ႕ေမးခြန္းေတြကုိမနွစ္ျမိဳ႕မန္းသိသာလြန္းလွသည္႔တုိတုိျပတ္ျပတ္အေျဖ။
“ဘာျဖစ္လုိ႔ ယူထားရတာလဲ။ အိအိေထြးရယ္..နင္႔မွာလည္းဖုန္းရွိ ေနတဲ႔ဟာကုိ”
“သူက ေစတနာနဲ႔ ေပးတာကုိ ျငင္းလုိ႔ေကာင္းမလား။ ဒီပစၥည္းေလးယူတာဘာျဖစ္သြားမွာမုိ႔လဲ”
“ေအး.. ဘာမွျဖစ္မသြားနုိင္ဘူးဆုိတာ ငါနားလည္ပါတယ္။ ေစတနာဆုိတာ ေတြကုိလည္း ငါလက္ခံတယ္။ ဒါေပ မယ္႔ .......နင္သူမ်ားဆီက ယူျပီးသြားရင္။ ျပန္ေပးရမယ္ဆုိတဲ႔ အသိနင္႔ ေခါင္းထဲမွာ မျဖစ္မေန ထည္႔ရေတာ႔မယ္။ ေစတနာ ဆုိတာလုိအပ္မွလက္ခံ တာပဲေကာင္းပါတယ္။ မလုိအပ္ပဲ ေစတနာေနာက္ကြယ္က အေရာင္ေတြ ၾကား မွာနင္သာယာမိန္းမူးမွာ ဆုိလုိ႔ငါသတိေပးတာပါ။ သူမ်ား နွာေခါင္းေပါက္နွင္႔ အသက္ရွင္ရတာထက္. ကုိယ္႕........ နွာေခါင္းေပါက္နွင္႔ ရသေလာက္ရူရတဲ႔ အရသာကုိနင္မက္ေမာစမ္းပါ။”
ကြ်န္မ စကားပင္အဆုံး မသတ္ေသး။ ..............အိအိေထြး ေဒါသအရွိန္နွင္႔ စက္ကနဲ ကြ်န္မ မ်က္နွာကုိ လက္ညိဳး ေငါက္ေငါက္ထုိးလွ်က္။
“ျမင႔္ျမင္႔သီ ............နင္႔အျမင္ကေလး တစ္ထြာေလာက္နဲ႔ သူမ်ားေတြကုိ ေဘာင္ခတ္ျပီး မၾကည္႔ပါနဲ႔။ နင္႔ကုိ နင္ပဲ ေဘာင္ခတ္ထား လုိ႔ရမယ္။ နင္႔နဲ႔ ငါစိတ္တူကုိယ္တူ ရွိခဲ႔ၾကတယ္လုိ႔ ထင္ထားတာ။ နင္ကအျမင္ေတြ က်ဥ္းေျမာင္း ျပီးတစ္ဖက္စြန္းေရာက္ေနသူ။ငါမွားရင္ငါပဲခံရမွာ နာဘာ၀င္ပူပင္စရာမလုိဘူး။”
ေစတနာေတြပုလင္းကြဲ ေလာက္ေတာင္ အေရာင္ျပန္မဟပ္ခဲ႔။ ကြ်န္မရဲ႕ ေစတနာ၊ေမတၱာေတြကုိသဲထဲသြန္လုိက္ ရင္ေတာင္အရာ ထင္က်န္ခဲ႔အုံးမည္။ ခုမွေတြ႔ဖူးသည္႔ လူတစ္ေယာက္၏ ေစတနာေတြကုိ ကုိးကြယ္လုိ႔...... ဘာမွ ၀င္ပူပင္စရာ မလုိအပ္ဘူးဆုိသည္႔ စကားလုံးေတြၾကားမွာ ကြ်န္မရဲ႕ ေစတနာေတြ အခ်ည္းအနွီးျဖစ္ခဲ႔ရသည္။ ထုိ အခ်ိန္ကစလုိ႔ အိအိေထြးနွင္႔ ကြ်န္မၾကား ဆက္ဆံေရးေတြ ခပ္စိပ္စိပ္ျဖစ္လာခဲ႔တယ္။ အိအိေထြး ေျခလွမ္းေတြ အ ရင္ကထက္ပုိ သြက္လာခဲ႔တယ္။ အိအိေထြး ကိစၥနွင္႔ ပါတ္သတ္ျပီး ကြ်န္မကုိမည္သူမွ အေရာတ၀င္မရွိၾက။ ကြ်န္မ ကအျမင္က်ဥ္းေျမာင္းသူ အရာရာကုိစံခ်ိန္စံညြန္းေတြနွင္႔ ေဘာင္ခတ္ထားခ်င္သူတဲ႔ေလ။ ထုိသူေတြထဲက ခုိင္မာ နွင္႔ ခုိင္ဇာတုိ႔ ညီမနွစ္္ေယာက္ ကေတာ႔အေနအထုိင္ ေအးေဆးသလုိ၊ သေဘာထားလည္း ျပည္႔၀ၾက၏။ ကြ်န္မ အေပၚငယ္ေပါင္း ၾကီးေဖာ္ေတြလုိ တုိင္ပင္နွီးေနွာ္ရင္ဖြင္႔ခဲ႔ၾကသည္။ ငယ္ငယ္ကတည္းကလည္ပင္း ဖက္ကာ........ ေပါင္းလာခဲ႔သည္႔ အိအိေထြး ကြ်န္မ အနားမွာလစ္ဟာသြားခဲ႔ေပမယ္႔ ကြ်န္မသူ႕ကုိဥပကၡာျပဳမထားရက္။
“အိအိေထြး ညဘက္ေတြ ကုိေအာင္ၾကီး နင္႕ကုိလာေခၚတယ္ဆုိ”
“ကုိေအာင္ၾကီးနွင္႔ ငါခ်စ္သူေတြပဲ ဘာထူးဆန္းလို႔လဲ”
“ေအး..ဟုတ္ပါတယ္။ နင္႔နဲ႕ သူခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ၾကတာ မထူးဆန္းပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ နင္႔သူ႔အေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္ သိထားျပီးျပီလဲ”
“သူ႔အေၾကာင္း ဘာသိစရာလုိလုိ႔လဲ။ မေလးရွားနဲ႔ ရန္ကုန္သြားလုိက္ လာလုိက္။ ဒီမွာေအးဂ်င္႔လုပ္ေနတယ္”
“ဒီအထက္မပုိေတာ႔ဘူးေပါ႔”
“နင္က ဘာေတြသိထားလုိ႔လဲ”
“နင္႔ကုိ ေအးသင္းတုိ႔က ေျပာျပမထားဘူးလား။ သူ႔မွာ ရန္ကုန္မွာမိန္းမရွိတယ္။
ကေလးေတြလည္းရွိတယ္။”
ကြ်န္မ သူနာၾကင္ေစမယ္႔ စကားလုံးမ်ိဳးေတြ ျဖစ္နုိင္ရင္မေျပာခ်င္ပါ။ မေျပာ မျဖစ္အေျခအေနမုိ႔ သာေျပာ လုိက္ရ သည္။ ကြ်န္မအေပၚ ေဒါသအေငြ႔ေတြ... နွင္႔ၾကည္႔ခဲ႔ဖူးသည္႔ အိအိေထြးရဲ႕ မ်က္လုံးေတြ အေရာင္ေဖ်ာ႔ လာတာကုိ
ေတာ႔သတိထားမိလုိက္သည္။ အတန္ငယ္ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနရာမွ အိအိေထြး စကားဆက္ေလတယ္။
“ကုိေအာင္ၾကီး ကုိငါေမးျပီးျပီ။ သူ႔မွာမိန္းမမရွိဘူးလုိ႔ ေျပာတယ္။”
“နင္႔ အရြယ္ကပင္လယ္ထဲမွာ ေရမရွိဘူးဆုိတာကုိ လုိက္ယုံရမဲ႔ ကေလးသူငယ္မွမဟုတ္ ေတာ႔ပဲ။ ေသခ်ာေအာင္ေမးၾကည္႔အုံးေပါ႔”
ကြ်န္မ ထုိသုိ႔သာ ေျပာနုိင္ခဲ႔သည္ ဘူးတစ္လုံး ေဆာင္ျခင္းကုိ ယုံၾကည္ လြယ္လြန္းခဲ႔သည္႔ သူ႔အတြက္ ကြ်န္မေရွ႕ ဆက္စရာမရွိေတာ႔။
(၄)
(night..shift) ဆင္းထားသည္မုိ႔မ်က္လုံးေတြက်ိန္းစပ္ကာဖန္တြတ္ေနခဲ႔သည္။ေျခ၊လက္ေတြပင္မသယ္ခ်င္ေတာ႔ တစ္ကုိယ္လုံး ေက်ာက္ခ်ထားသည္႔နွယ္ ေလးလံကာ ေျခလက္ပင္ မေဆးနုိင္ အိပ္ယာထဲ ေခါင္းတုိး၀င္ကာ အိပ္ ္လုိက္မိေတာ႔သည္။ အရင္ေန႔ေတြကဆုိ ထမင္းအုိးေလးတစ္လုံးတည္။ ေျခ၊လက္ေဆးျပီးကာမွ အိပ္ယာ၀င္ျဖစ္ ခဲ႔ သည္။ အိပ္ယာက နုိးမွ ေရခ်ိဳး၊ ဘုရားရွင္ ခုိးျပီး။ ၾကက္ဥေလး တစ္လုံး ေၾကာ္ကာ စားေသာက္ျပီးတယ္ဆုိ စက္ရုံ ဖယ္ရီကား အလာကုိေစာင္႔ရသည္။ ဒီေန႕ေတာ႔စက္ရုံက ေနအျပန္ ဖယ္ရီကားေပၚ မွာလည္း တစ္လမ္းလုံးလုိက္ ပါ ငုိက္မ်ဥ္းလာခဲ႔သည္။ အရင္ေန႔ေတြကလုိ စကားေျပာေဖာ္ ခုိင္မာတုိ႔ ညီမနွစ္ေယာက္ကလည္း ဒီေန႔မွ အလုပ္ ကပိတ္သည္။ ခါတုိင္းေန႔ေတြထက ္ထူးထူးျခားျခား စိတ္ေတြေလးလံေနမိသည္။ (night-shift)နုိက္ရွစ္ဆင္းထား လုိ႔ေနမွာပါပဲ ဟုေျဖေတြးကာ ေမွးကနဲ႔အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ႔သည္။
“ျမင္႔ျမင္႔သီ......ဟဲ႔......ျမင္႔ျမင္႔သီ”
ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားရုံပဲ ရွိေသးသည္။ အသံေတြၾကား ေနရေပမယ္႔ မ်က္လုံးေတြက ေစးကပ္ျပီးဖြင္႔လုိ႔မရ။ ေျခ ေထာက္ေတြကုိ ဆြဲလွဳပ္ကာ ေခၚေနမွန္း သိေပမယ္႔ အိမ္မက္ ေလလား ေ၀၀ါး၀ါး။ ေနာက္တစ္ခြန္း အသံျမင္႔ကာ ေခၚလုိက္မွ..........
“ျမင္႔ျမင္႔သီ.............”
မ်က္လုံးေတြ ပြတ္သပ္ကာ ထထိုင္လုိက္ေတာ႔ ခုိင္မာတုိ႔ ညီမနွစ္ေယာက္ ကြ်န္မ အနားမွာမ်က္နွာေတြ ကလည္း မေကာင္းၾက။ ဟုိဘက္တစ္ေယာက္ ဒီဘက္တစ္ေယာက္ ထုိင္ေနၾကသည္။
“အိအိေထြး....ေဆးရုံတင္ထားရတယ္။ ညကအေရးေပၚ တင္လုိက္ရတာ။abortion (အေဘာ႔(ထ္)ရွင္း) ျဖစ္တာ။ သူလုပ္ထားတာကၾကာျပီ။ အရွိန္မပ်က္ အလုပ္ဆင္းေနေတာ႔ အလုပ္ဒဏ္ပါေရာသြားတာျဖစ္မယ္။”
ကြ်န္မ နားအနား အဏုျမဴဗုံး တစ္လုံးကပ္ကာ ခြဲလုိက္သလုိပင္။ နားနွစ္ဖက္ကုိ လက္နွင္႔အုပ္ကာ မယုံနုိင္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။
“ငါ မနက္က ေအးသင္း အလုပ္ဆင္းတာျမင္လုိ႔ အိအိေထြး လည္းဆင္းတယ္ထင္တာ”
“ေအးဂ်င္႔က ဘယ္သူမွ အလုိက္မခံဘူး။ ေအးသင္းလုိက္မယ္ ေျပာတာ ဟုိမွာ နက္စ္ေတြရွိတယ္မလုိအပ္ဘူးတဲ႔”
“ေအးသင္း...ကုိေအာင္ၾကီး ဆီဖုန္းမဆက္ဘူးလား။”
“ေအးသင္းေျပာတာေတာ႔..ကုိေအာင္ၾကီး ျမန္မာျပည ္ျပန္သြားတာၾကာျပီတဲ႔။ သူ႔မိန္းမ ကေလးမီးဖြားမွာ မုိ႔ျပန္သြားတာလုိ႔ေျပာတာပဲ။ ေအးဂ်င္႔က ...အိအိေထြး ကုိျပန္ပုိ႔မယ္ လုိ႔ေျပာတယ ္မနက္ေစာေစာက အားလုံးကုိလာဆူသြားတယ္။”
ရသာကုိမွင္ ဆင္ေသကုိ စီးပါလုိ႔......အေပ်ာ္ၾကီးေပ်ာ္ခဲ႔တဲ႔ က်ီးမုိက္ ပင္လယ္ျပင္ထဲကမ္းမဲ႔႔ခဲ႔ျပီ။ အတန္တန္ တားခဲ႔ သည္႔ၾကားက မွားယြင္းစြာ မုိက္ခဲ႔သည္။ ဘ၀ အလွည္႔အေျပာင္းေတြက ရုပ္ရွင္ ဇာတ္ကြက္ေတြ ြၾကည္႔ေနရ သလုိ ပင္ျမန္ဆန္လြန္းလွသည္။
“ငါတုိ႔ ညီမနွစ္ေယာက္လည္း နက္ဖန္နွစ္နာရီ ေလယာဥ္နဲ႔ ျမန္မာျပည္ျပန္ရမယ္”
"ဘာ....ဘာျဖစ္လုိ႔ ရုတ္တရက္ၾကီး ျပန္ရမွာလဲ"
ကြ်န္မ စကားေတြပင္... ပုံမွန္ထြက္မလာေတာ႔။ အေမာဆုိ႕ေနသည္႔ လူတစ္ေယာက္ကုိ ရင္၀ ဆီးကာေစာင္႔ ကန္ လုိက္သလုိပင္။
“ငါတုိ႔လည္း မယုံနုိင္ေအာင ္ျဖစ္ရတယ္ နွစ္နွစ္ဆက္တုိက္ ေဆးစစ္လာခဲ႔တာ ျပန္မဲ႔နွစ္ၾကမွ ေဆးက်တယ္။
သူမ်ားေတြကေတာ႔ နုိင္ငံျခားဆုိတာ တစ္ေခါက္လာဖုိ႔ မလြယ္ဘူးတဲ႔။ အုိ(အုိဗာစေတး)ဖုိ႔ ေျပာၾကတယ္။ ငါတုိ႔မွာကအသိလည္းမရွိဘူး။”
ရုတ္တရက္ သူတုိ႔က ုိအားေပးဖုိ႔ စကားလုံးရွာေဖြမရ။ ကြ်န္မ ဆြံ႔အတိတ္ဆိတ္ေနခဲ႕သည္။ သူတုိ႔ မ်က္နွာေတြမွာ ကြ်န္မကုိ အားကုိးတၾကီးနွင္႔ ၾကည္႔ေနမွန္း အထင္းသားျမင္ေနရသည္။
“ငါေျပာမဲ႔ စကားေတြကုိ နင္တုိ႔ လက္ခံမွာလား။ လက္ခံမယ္ဆုိရင္ေတာ႔ ငါ႔မွာနင္တုိ႔ အတြက္စဥ္စားလုိ႔ရမဲ႔ အေျဖရွိတယ္။”
“ငါတုိ႔ နင္႔စကားကုိ ဘယ္တုန္းက ျငင္းပယ္ခဲ႔ဖူးလုိ႔လဲဟာ။ ဒါေၾကာင္႕နင္႔ကုိတုိင္ပင္တာေပါ႔”
“ဘ၀မွာ တစ္ခါတစ္ရံ အရွဳံးနွင္႔ရင္ဆုိင္ရတတ္၏။ ဒါေပမယ္႔ တစ္သက္လုံး လိပ္ျပာလွံဳ၏တဲ႔။ ငါတုိ႔.... မိန္းကေလး ေတြမွာ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ေမာင္ဘခ်စ္ လုပ္လုိ႔မရဘူး။အုိ(အုိဗာစေတး) ဆုိရင္လည္း နင္တုိ႔ ညီအစ္မမွာအားကုိစရာ
ညီကုိေမာင္နွမလည္းမရွိဘူး။ ရွိခဲ႔မယ္ဆုိရင္လည္း တကယ္တမ္း ျပႆနာ ျဖစ္လာခဲ႔ရင္လည္းသူတုိ႔ေတြ လည္းမ ကယ္နုိင္ဘူး။ နင္တုိ႔ညီအစ္မ ျမန္မာျပည္မွာ အိုးမဲ႔အိမ္မဲ႔မဟုတ္တာ။ အုိမဲ႔အိမ္မ ဲ႔ျဖစ္ခဲ႔မယ္ဆုိရင္ေတာင္နင္တုိ႔ ညီ အစ္မမွာေျခ၊လက္နွစ္ဖက္ အေကာင္းေတြရွိေသးတယ္။ နွစ္ေယာက္ေပါင္းရင္ ေျခ၊လက္ရွစ္ဖက္ ဘ၀ကုိ လိပ္ျပာ သန္႔သန္႔နွင္႔ ျဖတ္သန္းလုိက္စမ္းပါဟာ။ မနက္ဖန္ျပန္ဖုိ႔...........ျပင္ဆင္ေတာ႔”
ကြ်န္မစ ကားသံေတြ အဆုံးမွာ ခုိင္မာတုိ႔ ညီအစ္မနွစ္ေယာက္ မ်က္နွာေတြ ၀င္းလက္သြားကာ ေခါင္းျငိမ္႔အတည္
ျပဳခဲ႔ၾကေလသည္။ ခုိင္မာတုိ႔ ညီအစ္မ နွစ္ေယာက္ကုိ ၾကည္႔ကာ၀မ္းသာ ပီတိ မ်က္ရည္စုိ႔ရသည္။ အိအိေထြး..... ကြ်န္မရဲ႕ေစတနာ ေမတၱာေတြကုိ နားလည္ရင္ မည္မွ်ေကာင္းလုိက္မလဲ။ ကြ်န္မ ဆက္အိပ္ လုိ႔မရေတာ႔ သည္မုိ႔ ခုိင္မာတုိ႔ ညီအစ္မ နွစ္ေယာက္ကုိ ပစၥည္းေတြ ကူးသိမ္းေပးေနမိသည္။ သူတုိ႔ ညီမနွစ္ေယာက္ မ်က္နွာမွာလည္း စိတ္အားငယ္ေနတာေတြမရွိေတာ႔........မိသားစုနွင္႔ျပန္ေတြ႔ရေတာ႔မည္႔ သူတုိ႔ရဲ႕ အေပ်ာ္ေတြပင္.....ကြ်န္မထံကူး စက္လာခဲ႔ရသည္။ ျမန္မာျပည္ ျပန္ဖုိ႔ နွစ္လသာ လုိေတာ႔သည္႔ ကြ်န္မလည္း သူတုိ႔ ညီအစ္မဆီက ေနရပ္လိပ္စာ ေတာင္းထားလုိက္သည္။ ကြ်န္မ လိပ္စာကုိလည္း သူတုိ႔ ညီအစ္မကုိ ေပးကာ အေရာက္ လာလည္ဖုိ႔ မွာၾကားရင္း တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ဖက္ကာ ငုိမိၾကေတာ႔သည္။
ညေန ၆နာရီထုိးျပီမုိ႔.................နုိက္ရွစ ျပန္၀င္ ဖုိ႔အတြက ္ျပင္ဆင္ရေတာ႔သည္။ ညစာကုိ(canteen) ကဲန္တင္းန္ မွာပဲ တစ္ခုခု၀ယ္စားလုိက္ေတာ႔ မည္ဟုဆုံးျဖတ္ကာ............အ၀တ္အစားလဲျပီး စက္ရုံ ဖယ္ရီကား မလာခင္ အ ေဆာင္ေနာက္ေဖးဆီထြက္ကာ.......ညေနခင္းရဲ႕ လတ္ဆတ္ေသာ ေလနုေအးေလးကုိ .....................အားပါးတရ ရူရွိဴက္ရင္း ဆီအုန္းေတာထက္ဆီက ပ်ံသန္းေနၾကတဲ႔ သင္းကြဲငွက္ ေတြကုိၾကည္႔ကာ ......................သင္းကြဲငွက္ ကေလးေတြ မုန္းတုိင္းဒဏ္မ ကင္းေ၀းကာ...........အျပစ္အနာဆာမဲ႔ ခ်စ္ေသာ မိသားစုေတြနွင္႔ ျပန္လည္ ဆုံစည္း နုိင္ၾကပါေစလုိ႔..............................ကြ်န္မ တိတ္တိတ္ေလး ဆုေတာင္းေပးေနမိေတာ႔တယ္။
***********************@@@@@@@@**************************
အမွာ......ဤ၀တၳဳေလးကုိေရးသားခဲ႔ျခင္းမွာ..မည္သူ႕အားမွ်ထိခုိက္နစ္နာေစလုိေသာစိတ္ဆႏၵျဖင္႔ေရးသားခဲ႔
သည္မဟုတ္ပါ။
***********************@@@@@@@@@******************
ေမတၱာအားျဖင္႔
**ခုိင္နုငယ္**
(၁)
တုိးဖြဖြတုိက္ခတ္လာတဲ႔ ေလျပည္ေလညင္း နုေအးေအးေလးေတြကုိ အားပါးတရ ရွဴးရွဳိက္လုိက္မိတယ္။ ဒီလုိသဘာ၀က ေပးတဲ႔ ေလနုေအးေတြကုိ ရူရွဳိက္နုိင္ဖုိ႔ဆုိတာ တစ္ပါတ္မွာ တစ္ရက္သာ ခံစားခြင္႔ရွိတာ။ ေန၀င္ခ်ိန္ ဆည္းဆာညေနခင္းရဲ႕ အလွတရားေတြ ျမင္ကြင္းေရွ႕ဆီက မ်က္စိတစ္ဆုံး လွမ္းျမင္ေနရတဲ႔ ဆီအုန္းေတာဆီက အခတ္အလတ္ျခင္းထိခတ္ပြတ္တုိက္ ကလူက်ီစယ္သံေလးေတြ ဆီအုန္းေတာ ထက္ကဆီကေနပ်ံသန္းေနၾကတဲ႔ ငွက္ကေလးေတြ အုပ္စုလုိက္ပ်ံသန္းသြားလာၾကေနသလုိ တစ္ခ်ိဳ႕က အုပ္စုကြဲကာ နွစ္ေကာင္သုံးေကာင္စုျပီး ပ်ံသန္းေနၾကတာေတြ လမ္းၾကားေလးထဲ ျဖတ္သန္းသြားလာေနတဲ႔ တစ္ေယာက္္စ နွစ္ေယာက္စ လူေတြ ဆုိင္ကယ္သံေတြ ကားသံေတြ ဒါေတြက ကြ်န္မအာရုံမွာ ဖမ္းစားေနတဲ႔ ပုံရိပ္ေတြရယ္။
တကယ္ေတာ႔ ကြ်န္မအလုပ္ပိတ္ရက္မုိ႔ အေဆာင္ေနာက္ေဖးေျမကြက္လပ္ေလးမွာ ခုံပုေလး တစ္လုံးေပၚ ထုိင္ကာ အသင္႔ယူလာတဲ႔ အရွင္ဆႏၵာဓိကရဲ႕ "တစ္ေယာက္တည္းေန တစ္စိတ္တည္းထား" တရားစာအုပ္ေလးကုိ မဖတ္ခင္ တစ္ေယာက္တည္းထုိင္ေနတဲ႔ ကြ်န္မရဲ႕အေတြးပုံရိပ္ေတြက အုပ္စုကြဲကာ တစ္ေကာင္းတည္း ပ်ံသန္းေနတဲ႔ ငွက္ကေလးဆီမွာ သူေရွ႕ကငွက္အုပ္စုေတြကုိ အမွီနီးစပ္နုိင္ဖုိ႔ ပ်ံသန္းေနတာ၊ ငွက္အုပ္စုေတြထဲမွာ ငွက္ကေလးရဲ႕အေဖ၊ အေမ၊ ညီအကုိေမာင္နွမေတြ ပါေနနုိင္သလား ဒါမွမဟုတ္ သူ႔ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းအေပါင္း အသင္းေတြ ပါေနနုိင္သလား သူပ်ံသန္းရင္း ပ်ံသန္းရင္း သင္းကြဲကာ က်န္ေနခဲ႔ရရွာတာ။
သင္းကြဲငွက္ သင္းကြဲငွက္ ကြ်န္မကေရာ ဟုတ္တယ္ အဲဒီ သင္းကြဲငွက္ကေလးေတြနဲ႔ ဘ၀တူေနသလား။ မိသားစု အသုိက္အျမဳံေလးနဲ႔ ေ၀းကြာေနခဲ႔တာ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ေ၀းကြာေနခဲ႔တာ တစ္ရက္ တစ္လမွ မဟုတ္ေတာ႔ပဲ။ နွစ္နဲ႔သီခဲ႔ျပီ။ ကြ်န္မအေတြးပုံရိပ္ေတြထဲမွာ အဖြားရဲ႕ပုံရိပ္၊ အေဖနွင္႔အေမရဲဲ႕ပုံရိပ္ေတြ ခြဲခြါျခင္းအျဖစ္ က်န္ေနခဲ႔ၾကသည္႔အရာအားလုံးဟာ တေရးေရးနဲ႔......။
တကယ္တမ္းခြဲခြါရမယ္ဆုိေတာ႔၊ ကြ်န္မခ်စ္တဲ႔မိသားစု အသုိက္အျမဳံေလးကုိ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ခြဲခြါရမည္မသိ။ ဘုရားစင္ေအာက္ ပုံ႔ပုံ႔ကေလးထုိင္ေနတဲ႔ အဖြားရဲ႕ေျခရင္းမွာ ပုဆစ္တုတ္ထုိင္ခ်လုိက္ကာ အဘြားကုိ ကန္ေတာ႔ေနရင္း တင္းထားသည္႔ၾကားက အတားအဆီးမဲ႔မ်က္ရည္တုိ႔ဟာ လက္ဖမုိးေပၚ စီးက်ေနတယ္။
“ခရီးသြားကာနီးမွာ မငုိရဘူး.ေျမးရဲ႕.... မ်က္နွာမွာလိမ္းထားတဲ႔ မိတ္ကပ္ေတြ ပ်က္ကုန္ျပီ။ သုံးနွစ္သုံးမုိးဆုိတာ ဘာၾကာတာလုိက္လုိ႔ ေနရင္းထုိင္းရင္း ျပည္႔သြားမွာပါ။ ငါ႔ေျမး သြားေလရာလာေလရာ လမ္းခရီး ခလုတ္မထိ ဆူးမျငိပဲ လုိရာခရီးကုိ က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔ ေလွ်ာက္နုိင္ပါေစ။ ေရာ႕....ဒီမွာ ငါ႔ေျမးေတာင္ထားတဲ႔ အဖြားရဲ႕ေျခရာ။”
အဖုိးအဘြားရယ္လုိ႔ ခင္တြယ္စရာ အေဖ႔ဘက္က အေမတစ္ေယာက္သာ က်န္ေတာ႔သည္။ ကြ်န္မ ခရီးမေျဖာင္႔မွာဆုိးသည္႔အတြက္ အဖြားငုိခ်င္ေနလွ်က္ ဟန္ဆာင္ကာ မူပုိေနမွန္းသိတာေပါ႔။ ကြ်န္မ မျမင္ေအာင္ ကြယ္၀ွက္သုတ္ေနတဲ႔ အဖြားရဲ႕မ်က္ရည္ေတြက ကြ်န္မရင္ထဲကုိ တဆစ္ဆစ္ နာက်င္ေစခဲ႔တယ္။ အဖြားကမ္းေပးသည္႔ အျဖဴေရာင္ပိတ္စေလးကုိ ျဖန္႕ကာ ၾကည္႔မိတယ္ဆုိ အဖြားရဲ႕ေျခရာ၊ အေဖနွင္႔အေမ႔ေျခရာေလးေတြ အသီးသီးေနရာယူထားၾကပုံကုိၾကည္႔ရင္း နယ္မွာက်န္ေနခဲ႔သည္႔အေမ.... ကြ်န္မနွင္႔ အၾကာၾကီး ခြဲေနရမယ္႔ခရီးမွာ အေမလည္း လုိက္ပုိ႔ခ်င္ရွာေပမယ္႔။ အငယ္သုံးေယာက္ ေက်ာင္းတစ္ဖက္နွင္႔မုိ႔ လုိက္မပုိ႔နုိင္ရွာ။ ရန္ကုန္အဖြားအိမ္ကေန ေလဆိပ္ကုိဆင္းေတာ႔ အေဖ တစ္ေယာက္သာ လုိက္ပုိ႔နုိင္ရွာသည္။
ေလဆိပ္ထဲကုိအ၀င္ အေဖ ကြ်န္မလက္တစ္ဖက္ကုိ ဆြဲယူျဖစ္ညစ္ကာ
“သမီး အေဖစိတ္ခ်မယ္ေနွာ္.... က်န္းမာေရးကုိ ဂရုစုိက္ ဟုိေရာက္ရင္ဖုန္းဆက္.. သြားသတိ.. လာသတိရွိပါ။ ငါ႔သမီးသြားမွာက ရန္ကုန္မႏၱေလးခရီးစဥ္မဟုတ္ဘူး။ နုိင္ငံရပ္ျခားခရီး ေရျခားေျမျခားသြားရမွာ။ ဘ၀ဟာ ဆႏၵနွင္႔ ဘယ္ေတာ႔မွတစ္ထပ္က်မေနနုိင္ဘူးဆုိတာ.. သမီးလက္ခံနုိင္ေအာင္ၾကိဳးစား.. ဆႏၵကုိ သိကၡာနွင္႔ ထိန္းပါ။ အိအိေထြးနွင္႔လည္းသြား အတူလာအတူ စိတ္၀မ္းမကြဲၾကနွင္႔ သမီးတုိ႔ သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ ေဖးမပါ။"”
အေဖ႔အမွာစကားေတြအဆုံးမွာ.... အားလုံးကုိနုတ္ဆက္ကာ ေလဆိပ္အတြင္းပုိင္းထဲကုိ ေရာက္ရွိခ်ိန္မွာေတာ႔ ကြ်န္မတုိ႔နဲ႔ဘ၀တူ မိန္းကေလးေတြကလည္း အမ်ားၾကီးပါပဲ.... က်န္ရစ္ခဲ႔ၾကသူေတြကလည္း.... ခြဲခြါျခင္းကုိ လက္ျပနုတ္ဆက္...... ထြက္ခြါသြားရတဲ႔သူေတြကလည္း မ်က္ရည္စေတြနွင္႔။
(၂)
“ျမင္႔ျမင္႔သီ...... ေစ်းသြားမလုိ႔.... ဘာမွာအုံးမလဲ”
အိအိေထြးအသံၾကားမွ ကြ်န္မရဲ႕ အေတြးအာရုံေတြက အိပ္ယာက လန္႔ျဖတ္နုိးလာတဲ႔ သူတစ္ေယာက္လုိ. အေတြးေတြ တိကနဲရပ္တန္႔ကာ......
“မမွာေတာ႔ပါဘူး.... နင္ဘယ္သူနဲ႔သြားမွာလဲ..... ငါပါလုိက္ခဲ႔မယ္ေလ။”
“ေန..ေန...ရတယ္.... ေအးသင္းတုိ႔ပါတယ္။”
ငါးမိနစ္ေလာက္သာ ေလွ်ာက္ရမဲ႔ ကုန္စုံဆုိင္ကုိသြားမွာမုိ႔ ကြ်န္မလည္း အတင္းဇြတ္လုိက္ဖုိ႔ စိတ္မကူးေတာ႔။ ဒါေပမယ္႔ ခုတေလာ အိအိေထြးကြ်န္မအေပၚ ဆက္ဆံတာေတြေျပာင္းလဲသြားတာကုိေတာ႔ သထိထားမိသလုိ ရွိေပမယ္႔။ အိအိေထြးထြးနွင္႔ကြ်န္မ အိမ္ခ်င္းကပ္ရက္ ငယ္ငယ္ကတည္းက လည္ပင္းဖက္ေပါင္းလာခဲ႔ၾကတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ.......
ေက်ာင္းတက္ေတာ႔လည္း တစ္ေက်ာင္းတည္း အတူတက္ခဲ႔ၾကသလုိ၊ တကၠသိုလ္နယ္ေျမေရာက္ေတာ႔လည္း ေမဂ်ာတူ ယူခဲ႔ၾကတာပင္။ ေက်ာင္းျပီးသြားလုိ႔ နုိင္ငံျခားသြားမယ္ဆုိေတာ႔လည္း အတူတူ စာအုပ္လုပ္ခဲ႔ၾကတာပင္။ သူကအိမ္မွာ အငယ္ဆုံးအေထြးဆုံးမုိ႔ သူ႕စိတ္တုိင္းက် မိဘေတြအလုိက္ထားျခင္း ခံထားရသူ။ ကြ်န္မကေတာ႔ မိသားစုမွာအၾကီးဆုံးမုိ႔ အငယ္ေတြအတြက္ တာ၀န္ကုိ ေမတၱာတရားနဲ႔ ဘ၀က ထုိးအပ္ခဲ႔သည္မုိ႕ ဆုလဒ္တစ္ခုအျဖစ္ ေထြးေပြ႔ထားခဲ႔ရသည္။ ကြ်န္မတုိ႔နွစ္ေယာက္စလုံး စင္ကာပူထြက္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ထားၾကေပမယ္႔.. အေျခအေနတစ္ခုကုိ ရပ္မေစာင္႔နုိင္တဲ႔ကြ်န္မ.. အျမန္ထြက္ရမည္႔ မေလးရွားစက္ရုံ အလုပ္နွင္႔ ထြက္လာခဲ႔ၾကသည္။ အိအိေထြးလည္း ကြ်န္မနွင္႔အတူ လုိက္ပါလာခဲ႔သည္။ အိအိေထြး... .ကြ်န္မအေပၚ မည္မွ်ပင္စိတ္ကြက္ေနပါေစ။ ကြ်န္မသူ႕အေပၚခင္တြယ္ခဲ႔သည္႔ သံေယာဇဥ္ကုိ မည္သုိ႔ပင္ ျဖတ္ေတာက္ ျပတ္ေတာက္သြားနုိင္ခဲ႔မည္မဟုတ္ပါ။
ဒါေၾကာင္႔ ကြ်န္မမွားရင္ သူျပင္ခြင္႔ရွိသလုိ . . ..သူမွားရင္လည္း ကြ်န္မ ေဖးမွခြင္႔ရွိသည္ဟု ခံယူထားသည္။ ဒါေပ မယ္႔ အခ်စ္နွင္႔ပါတ္သတ္လာရင္ အရင္းနွီးဆုံး မိတ္ေဆြေတြက ရန္သူျဖစ္တတ္ ၾကပါသလား။ တ၀မ္းထဲ ဆင္းခဲ႔ ၾကတဲ႔ ................ညီအကုိေမာင္ နွမေတြက သူစိမ္းဆန္သြားခဲ႔ ၾကပါသလား မွားေနတဲ႔လမ္းေတြကုိ ေလွ်ာက္ရင္ လမ္းေၾကာင္း မွန္ေအာင္တည္႔ေပးသင္႔ပါသလား။ သူ႔အေပၚ ကြ်န္မထားခဲ႔သည္႔ ေစတနာေမတၱာ တရားဟာ........ ညီအစ္မထက္ မသာနုိင္ခဲ႔ရင္ေတာင္.......ထုိထက္ေလ်ာ႔မသြားနုိင္။ သူအသိအမွတ္မျပဳနုိင္ ခဲ႔ရင္ေတာင္ကြ်န္မရဲ႕ ေမတၱာ၊ ေစတနာေတြကုိ လ်စ္လွ်ဴရူ႕မျဖစ္သင္႔။ခုေတာ႔ အိအိေထြးတစ္သက္လုံး ေမြးခဲ႔သည္႔ ၾကက္ကုိ တစ္မနက္ ္တည္း နွင္႔ရုိက္စားျပစ္ရက္သည္။
တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းမွာ ရည္းစားစာလုိက္ အေပးခံရတာကုိ ေခါင္းမေဖာ္နုိင္ေအာင္ အရွက္ၾကီးရွက္ေနခဲ႔ရ သူက ညဥ္႔နက္သန္းေခါင္း ဘယ္ကလာမွန္းမသိတဲ႔ ဖုန္းေတြကုိ လက္ခံစားကားေျပာတတ္လာသည္။ "တဟိဟိ............ တခိခိ" အနာဂါတ္အေၾကာင္း တစ္ခုမွမပါ။ ဟီရိၾသတၱပၸ အရွက္အေၾကာက္တရား ကင္းမဲ႔သည္႔ စကားလုံးေတြ ထဲ ဲ၌သာ အရည္ေပ်ာ္၀င္ေနခဲ႔သည္။ တစ္ဖက္က လည္းပါးစပ္အရသာ၊ နားအရသာခံျပီး။နဖူးကေခြ်းေျခမက်ေအာင္ မဟုတ္ေပမယ္႔ေျခေတြ၊ လက္ေတြအေၾကာဆြဲေအာင္လုပ္ အားနွင္႔ ရင္းနွီးကာရလာခဲ႔သည္႔ပုိက္ဆံေတြကုိေလထဲ မွာအရည္ေဖ်ာ္ ျပစ္ေနၾကသည္။ ဖုန္းနံပါတ္ တစ္ခုရလွ်င္ ေမ်ာက္လက္ထဲ ေသနတ္ထည္႔ ေပးလုိက္သလုိ တရပ္ စပ္ဆက္ေနၾကေတာ႔သည္။ နားခ်ိန္မွာနားဖုိ႔ ကြ်န္မက ေျပာေတာ႔ "နင္႔မွာဘာခံစားမူ႔မွ မရွိဘူးတဲ႔"ကြ်န္မခံစားမူ႔မဲ႔ ခဲ႔တာမဟုတ္ပါ။ ခံစားတတ္မူ႔ေတြကုိ ေဘာင္ခတ္ေနခဲ႔တာ။
(၃)
တစ္ေန႔ေတာ႔ဖုန္းတစ္လုံးကေန နွစ္လုံးျဖစ္လာတယ္။ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြ တစ္မ်ိဳးျပီးတစ္မ်ိဳးေျပာင္းလဲလာတယ္။
ဖားတုလုိ႔ ခရုခုန္ခ်င္ေနတဲ႔သူ႔ကုိ ကြ်န္မ လက္ပုိက္ၾကည္႔မေနနုိင္သည္႔ အဆုံးမွာ........... အိအိေထြးကုိ အက်ိဳးသင္႔ အေၾကာင္းသင္႔ ေျပာဖုိ႔ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္။
“ဖုန္းကနွစ္လုံးမ်ားေတာင္ ဘယ္တုန္းက၀ယ္လုိက္တာလဲအိအိေထြး”
သိလုိစိတ္ျဖင္႔ ေမးလုိက္မိ၏။ သူနွင္႔ ကြ်န္မစားအတူ၊ သြားအတူရွိခဲ႔ၾကသည္။ စက္ရုံ(night...shift) နုိက္ရွစ္......... ္(morning.shift) ေမာနင္းရွစ္ခြဲေတာ႔ အိအိေထြးက ေမာနင္းရွစ္၊ ကြ်န္မက နုိက္ရွစ္ထဲ ပါသြားခဲ႔သည္ သူနွင္႔........ ကြ်န္မ ပိတ္ရက္ဆုံနုိ႔ဖုိ႔က တစ္ခါတစ္ရံ သာဆုံတတ္ခဲ႔ၾကသည္။ ေမာနင္းရွစ္နွင္႔ နုိက္ရွစ္ အကူးအေျပာင္း အခ်ိန္ ္တုိေလးအတြင္းမွာအိအိေထြးေျပာင္လဲေနခဲ႔သည္။
“၀ယ္ထားတာမဟုတ္ဘူး။ ကုိေအာင္ၾကီးေပးထားတာ”
“ကုိေအာင္ၾကီးဆုိတာ ေအးသင္းတုိ႔အကုိေတြနွင္႔ပါလာတဲ႔သူလား”
“ဟုတ္တယ္”
ကြ်န္မရဲ႕ေမးခြန္းေတြကုိမနွစ္ျမိဳ႕မန္းသိသာလြန္းလွသည္႔တုိတုိျပတ္ျပတ္အေျဖ။
“ဘာျဖစ္လုိ႔ ယူထားရတာလဲ။ အိအိေထြးရယ္..နင္႔မွာလည္းဖုန္းရွိ ေနတဲ႔ဟာကုိ”
“သူက ေစတနာနဲ႔ ေပးတာကုိ ျငင္းလုိ႔ေကာင္းမလား။ ဒီပစၥည္းေလးယူတာဘာျဖစ္သြားမွာမုိ႔လဲ”
“ေအး.. ဘာမွျဖစ္မသြားနုိင္ဘူးဆုိတာ ငါနားလည္ပါတယ္။ ေစတနာဆုိတာ ေတြကုိလည္း ငါလက္ခံတယ္။ ဒါေပ မယ္႔ .......နင္သူမ်ားဆီက ယူျပီးသြားရင္။ ျပန္ေပးရမယ္ဆုိတဲ႔ အသိနင္႔ ေခါင္းထဲမွာ မျဖစ္မေန ထည္႔ရေတာ႔မယ္။ ေစတနာ ဆုိတာလုိအပ္မွလက္ခံ တာပဲေကာင္းပါတယ္။ မလုိအပ္ပဲ ေစတနာေနာက္ကြယ္က အေရာင္ေတြ ၾကား မွာနင္သာယာမိန္းမူးမွာ ဆုိလုိ႔ငါသတိေပးတာပါ။ သူမ်ား နွာေခါင္းေပါက္နွင္႔ အသက္ရွင္ရတာထက္. ကုိယ္႕........ နွာေခါင္းေပါက္နွင္႔ ရသေလာက္ရူရတဲ႔ အရသာကုိနင္မက္ေမာစမ္းပါ။”
ကြ်န္မ စကားပင္အဆုံး မသတ္ေသး။ ..............အိအိေထြး ေဒါသအရွိန္နွင္႔ စက္ကနဲ ကြ်န္မ မ်က္နွာကုိ လက္ညိဳး ေငါက္ေငါက္ထုိးလွ်က္။
“ျမင႔္ျမင္႔သီ ............နင္႔အျမင္ကေလး တစ္ထြာေလာက္နဲ႔ သူမ်ားေတြကုိ ေဘာင္ခတ္ျပီး မၾကည္႔ပါနဲ႔။ နင္႔ကုိ နင္ပဲ ေဘာင္ခတ္ထား လုိ႔ရမယ္။ နင္႔နဲ႔ ငါစိတ္တူကုိယ္တူ ရွိခဲ႔ၾကတယ္လုိ႔ ထင္ထားတာ။ နင္ကအျမင္ေတြ က်ဥ္းေျမာင္း ျပီးတစ္ဖက္စြန္းေရာက္ေနသူ။ငါမွားရင္ငါပဲခံရမွာ နာဘာ၀င္ပူပင္စရာမလုိဘူး။”
ေစတနာေတြပုလင္းကြဲ ေလာက္ေတာင္ အေရာင္ျပန္မဟပ္ခဲ႔။ ကြ်န္မရဲ႕ ေစတနာ၊ေမတၱာေတြကုိသဲထဲသြန္လုိက္ ရင္ေတာင္အရာ ထင္က်န္ခဲ႔အုံးမည္။ ခုမွေတြ႔ဖူးသည္႔ လူတစ္ေယာက္၏ ေစတနာေတြကုိ ကုိးကြယ္လုိ႔...... ဘာမွ ၀င္ပူပင္စရာ မလုိအပ္ဘူးဆုိသည္႔ စကားလုံးေတြၾကားမွာ ကြ်န္မရဲ႕ ေစတနာေတြ အခ်ည္းအနွီးျဖစ္ခဲ႔ရသည္။ ထုိ အခ်ိန္ကစလုိ႔ အိအိေထြးနွင္႔ ကြ်န္မၾကား ဆက္ဆံေရးေတြ ခပ္စိပ္စိပ္ျဖစ္လာခဲ႔တယ္။ အိအိေထြး ေျခလွမ္းေတြ အ ရင္ကထက္ပုိ သြက္လာခဲ႔တယ္။ အိအိေထြး ကိစၥနွင္႔ ပါတ္သတ္ျပီး ကြ်န္မကုိမည္သူမွ အေရာတ၀င္မရွိၾက။ ကြ်န္မ ကအျမင္က်ဥ္းေျမာင္းသူ အရာရာကုိစံခ်ိန္စံညြန္းေတြနွင္႔ ေဘာင္ခတ္ထားခ်င္သူတဲ႔ေလ။ ထုိသူေတြထဲက ခုိင္မာ နွင္႔ ခုိင္ဇာတုိ႔ ညီမနွစ္္ေယာက္ ကေတာ႔အေနအထုိင္ ေအးေဆးသလုိ၊ သေဘာထားလည္း ျပည္႔၀ၾက၏။ ကြ်န္မ အေပၚငယ္ေပါင္း ၾကီးေဖာ္ေတြလုိ တုိင္ပင္နွီးေနွာ္ရင္ဖြင္႔ခဲ႔ၾကသည္။ ငယ္ငယ္ကတည္းကလည္ပင္း ဖက္ကာ........ ေပါင္းလာခဲ႔သည္႔ အိအိေထြး ကြ်န္မ အနားမွာလစ္ဟာသြားခဲ႔ေပမယ္႔ ကြ်န္မသူ႕ကုိဥပကၡာျပဳမထားရက္။
“အိအိေထြး ညဘက္ေတြ ကုိေအာင္ၾကီး နင္႕ကုိလာေခၚတယ္ဆုိ”
“ကုိေအာင္ၾကီးနွင္႔ ငါခ်စ္သူေတြပဲ ဘာထူးဆန္းလို႔လဲ”
“ေအး..ဟုတ္ပါတယ္။ နင္႔နဲ႕ သူခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ၾကတာ မထူးဆန္းပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ နင္႔သူ႔အေၾကာင္း ဘယ္ေလာက္ သိထားျပီးျပီလဲ”
“သူ႔အေၾကာင္း ဘာသိစရာလုိလုိ႔လဲ။ မေလးရွားနဲ႔ ရန္ကုန္သြားလုိက္ လာလုိက္။ ဒီမွာေအးဂ်င္႔လုပ္ေနတယ္”
“ဒီအထက္မပုိေတာ႔ဘူးေပါ႔”
“နင္က ဘာေတြသိထားလုိ႔လဲ”
“နင္႔ကုိ ေအးသင္းတုိ႔က ေျပာျပမထားဘူးလား။ သူ႔မွာ ရန္ကုန္မွာမိန္းမရွိတယ္။
ကေလးေတြလည္းရွိတယ္။”
ကြ်န္မ သူနာၾကင္ေစမယ္႔ စကားလုံးမ်ိဳးေတြ ျဖစ္နုိင္ရင္မေျပာခ်င္ပါ။ မေျပာ မျဖစ္အေျခအေနမုိ႔ သာေျပာ လုိက္ရ သည္။ ကြ်န္မအေပၚ ေဒါသအေငြ႔ေတြ... နွင္႔ၾကည္႔ခဲ႔ဖူးသည္႔ အိအိေထြးရဲ႕ မ်က္လုံးေတြ အေရာင္ေဖ်ာ႔ လာတာကုိ
ေတာ႔သတိထားမိလုိက္သည္။ အတန္ငယ္ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနရာမွ အိအိေထြး စကားဆက္ေလတယ္။
“ကုိေအာင္ၾကီး ကုိငါေမးျပီးျပီ။ သူ႔မွာမိန္းမမရွိဘူးလုိ႔ ေျပာတယ္။”
“နင္႔ အရြယ္ကပင္လယ္ထဲမွာ ေရမရွိဘူးဆုိတာကုိ လုိက္ယုံရမဲ႔ ကေလးသူငယ္မွမဟုတ္ ေတာ႔ပဲ။ ေသခ်ာေအာင္ေမးၾကည္႔အုံးေပါ႔”
ကြ်န္မ ထုိသုိ႔သာ ေျပာနုိင္ခဲ႔သည္ ဘူးတစ္လုံး ေဆာင္ျခင္းကုိ ယုံၾကည္ လြယ္လြန္းခဲ႔သည္႔ သူ႔အတြက္ ကြ်န္မေရွ႕ ဆက္စရာမရွိေတာ႔။
(၄)
(night..shift) ဆင္းထားသည္မုိ႔မ်က္လုံးေတြက်ိန္းစပ္ကာဖန္တြတ္ေနခဲ႔သည္။ေျခ၊လက္ေတြပင္မသယ္ခ်င္ေတာ႔ တစ္ကုိယ္လုံး ေက်ာက္ခ်ထားသည္႔နွယ္ ေလးလံကာ ေျခလက္ပင္ မေဆးနုိင္ အိပ္ယာထဲ ေခါင္းတုိး၀င္ကာ အိပ္ ္လုိက္မိေတာ႔သည္။ အရင္ေန႔ေတြကဆုိ ထမင္းအုိးေလးတစ္လုံးတည္။ ေျခ၊လက္ေဆးျပီးကာမွ အိပ္ယာ၀င္ျဖစ္ ခဲ႔ သည္။ အိပ္ယာက နုိးမွ ေရခ်ိဳး၊ ဘုရားရွင္ ခုိးျပီး။ ၾကက္ဥေလး တစ္လုံး ေၾကာ္ကာ စားေသာက္ျပီးတယ္ဆုိ စက္ရုံ ဖယ္ရီကား အလာကုိေစာင္႔ရသည္။ ဒီေန႕ေတာ႔စက္ရုံက ေနအျပန္ ဖယ္ရီကားေပၚ မွာလည္း တစ္လမ္းလုံးလုိက္ ပါ ငုိက္မ်ဥ္းလာခဲ႔သည္။ အရင္ေန႔ေတြကလုိ စကားေျပာေဖာ္ ခုိင္မာတုိ႔ ညီမနွစ္ေယာက္ကလည္း ဒီေန႔မွ အလုပ္ ကပိတ္သည္။ ခါတုိင္းေန႔ေတြထက ္ထူးထူးျခားျခား စိတ္ေတြေလးလံေနမိသည္။ (night-shift)နုိက္ရွစ္ဆင္းထား လုိ႔ေနမွာပါပဲ ဟုေျဖေတြးကာ ေမွးကနဲ႔အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ႔သည္။
“ျမင္႔ျမင္႔သီ......ဟဲ႔......ျမင္႔ျမင္႔သီ”
ေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားရုံပဲ ရွိေသးသည္။ အသံေတြၾကား ေနရေပမယ္႔ မ်က္လုံးေတြက ေစးကပ္ျပီးဖြင္႔လုိ႔မရ။ ေျခ ေထာက္ေတြကုိ ဆြဲလွဳပ္ကာ ေခၚေနမွန္း သိေပမယ္႔ အိမ္မက္ ေလလား ေ၀၀ါး၀ါး။ ေနာက္တစ္ခြန္း အသံျမင္႔ကာ ေခၚလုိက္မွ..........
“ျမင္႔ျမင္႔သီ.............”
မ်က္လုံးေတြ ပြတ္သပ္ကာ ထထိုင္လုိက္ေတာ႔ ခုိင္မာတုိ႔ ညီမနွစ္ေယာက္ ကြ်န္မ အနားမွာမ်က္နွာေတြ ကလည္း မေကာင္းၾက။ ဟုိဘက္တစ္ေယာက္ ဒီဘက္တစ္ေယာက္ ထုိင္ေနၾကသည္။
“အိအိေထြး....ေဆးရုံတင္ထားရတယ္။ ညကအေရးေပၚ တင္လုိက္ရတာ။abortion (အေဘာ႔(ထ္)ရွင္း) ျဖစ္တာ။ သူလုပ္ထားတာကၾကာျပီ။ အရွိန္မပ်က္ အလုပ္ဆင္းေနေတာ႔ အလုပ္ဒဏ္ပါေရာသြားတာျဖစ္မယ္။”
ကြ်န္မ နားအနား အဏုျမဴဗုံး တစ္လုံးကပ္ကာ ခြဲလုိက္သလုိပင္။ နားနွစ္ဖက္ကုိ လက္နွင္႔အုပ္ကာ မယုံနုိင္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။
“ငါ မနက္က ေအးသင္း အလုပ္ဆင္းတာျမင္လုိ႔ အိအိေထြး လည္းဆင္းတယ္ထင္တာ”
“ေအးဂ်င္႔က ဘယ္သူမွ အလုိက္မခံဘူး။ ေအးသင္းလုိက္မယ္ ေျပာတာ ဟုိမွာ နက္စ္ေတြရွိတယ္မလုိအပ္ဘူးတဲ႔”
“ေအးသင္း...ကုိေအာင္ၾကီး ဆီဖုန္းမဆက္ဘူးလား။”
“ေအးသင္းေျပာတာေတာ႔..ကုိေအာင္ၾကီး ျမန္မာျပည ္ျပန္သြားတာၾကာျပီတဲ႔။ သူ႔မိန္းမ ကေလးမီးဖြားမွာ မုိ႔ျပန္သြားတာလုိ႔ေျပာတာပဲ။ ေအးဂ်င္႔က ...အိအိေထြး ကုိျပန္ပုိ႔မယ္ လုိ႔ေျပာတယ ္မနက္ေစာေစာက အားလုံးကုိလာဆူသြားတယ္။”
ရသာကုိမွင္ ဆင္ေသကုိ စီးပါလုိ႔......အေပ်ာ္ၾကီးေပ်ာ္ခဲ႔တဲ႔ က်ီးမုိက္ ပင္လယ္ျပင္ထဲကမ္းမဲ႔႔ခဲ႔ျပီ။ အတန္တန္ တားခဲ႔ သည္႔ၾကားက မွားယြင္းစြာ မုိက္ခဲ႔သည္။ ဘ၀ အလွည္႔အေျပာင္းေတြက ရုပ္ရွင္ ဇာတ္ကြက္ေတြ ြၾကည္႔ေနရ သလုိ ပင္ျမန္ဆန္လြန္းလွသည္။
“ငါတုိ႔ ညီမနွစ္ေယာက္လည္း နက္ဖန္နွစ္နာရီ ေလယာဥ္နဲ႔ ျမန္မာျပည္ျပန္ရမယ္”
"ဘာ....ဘာျဖစ္လုိ႔ ရုတ္တရက္ၾကီး ျပန္ရမွာလဲ"
ကြ်န္မ စကားေတြပင္... ပုံမွန္ထြက္မလာေတာ႔။ အေမာဆုိ႕ေနသည္႔ လူတစ္ေယာက္ကုိ ရင္၀ ဆီးကာေစာင္႔ ကန္ လုိက္သလုိပင္။
“ငါတုိ႔လည္း မယုံနုိင္ေအာင ္ျဖစ္ရတယ္ နွစ္နွစ္ဆက္တုိက္ ေဆးစစ္လာခဲ႔တာ ျပန္မဲ႔နွစ္ၾကမွ ေဆးက်တယ္။
သူမ်ားေတြကေတာ႔ နုိင္ငံျခားဆုိတာ တစ္ေခါက္လာဖုိ႔ မလြယ္ဘူးတဲ႔။ အုိ(အုိဗာစေတး)ဖုိ႔ ေျပာၾကတယ္။ ငါတုိ႔မွာကအသိလည္းမရွိဘူး။”
ရုတ္တရက္ သူတုိ႔က ုိအားေပးဖုိ႔ စကားလုံးရွာေဖြမရ။ ကြ်န္မ ဆြံ႔အတိတ္ဆိတ္ေနခဲ႕သည္။ သူတုိ႔ မ်က္နွာေတြမွာ ကြ်န္မကုိ အားကုိးတၾကီးနွင္႔ ၾကည္႔ေနမွန္း အထင္းသားျမင္ေနရသည္။
“ငါေျပာမဲ႔ စကားေတြကုိ နင္တုိ႔ လက္ခံမွာလား။ လက္ခံမယ္ဆုိရင္ေတာ႔ ငါ႔မွာနင္တုိ႔ အတြက္စဥ္စားလုိ႔ရမဲ႔ အေျဖရွိတယ္။”
“ငါတုိ႔ နင္႔စကားကုိ ဘယ္တုန္းက ျငင္းပယ္ခဲ႔ဖူးလုိ႔လဲဟာ။ ဒါေၾကာင္႕နင္႔ကုိတုိင္ပင္တာေပါ႔”
“ဘ၀မွာ တစ္ခါတစ္ရံ အရွဳံးနွင္႔ရင္ဆုိင္ရတတ္၏။ ဒါေပမယ္႔ တစ္သက္လုံး လိပ္ျပာလွံဳ၏တဲ႔။ ငါတုိ႔.... မိန္းကေလး ေတြမွာ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ေမာင္ဘခ်စ္ လုပ္လုိ႔မရဘူး။အုိ(အုိဗာစေတး) ဆုိရင္လည္း နင္တုိ႔ ညီအစ္မမွာအားကုိစရာ
ညီကုိေမာင္နွမလည္းမရွိဘူး။ ရွိခဲ႔မယ္ဆုိရင္လည္း တကယ္တမ္း ျပႆနာ ျဖစ္လာခဲ႔ရင္လည္းသူတုိ႔ေတြ လည္းမ ကယ္နုိင္ဘူး။ နင္တုိ႔ညီအစ္မ ျမန္မာျပည္မွာ အိုးမဲ႔အိမ္မဲ႔မဟုတ္တာ။ အုိမဲ႔အိမ္မ ဲ႔ျဖစ္ခဲ႔မယ္ဆုိရင္ေတာင္နင္တုိ႔ ညီ အစ္မမွာေျခ၊လက္နွစ္ဖက္ အေကာင္းေတြရွိေသးတယ္။ နွစ္ေယာက္ေပါင္းရင္ ေျခ၊လက္ရွစ္ဖက္ ဘ၀ကုိ လိပ္ျပာ သန္႔သန္႔နွင္႔ ျဖတ္သန္းလုိက္စမ္းပါဟာ။ မနက္ဖန္ျပန္ဖုိ႔...........ျပင္ဆင္ေတာ႔”
ကြ်န္မစ ကားသံေတြ အဆုံးမွာ ခုိင္မာတုိ႔ ညီအစ္မနွစ္ေယာက္ မ်က္နွာေတြ ၀င္းလက္သြားကာ ေခါင္းျငိမ္႔အတည္
ျပဳခဲ႔ၾကေလသည္။ ခုိင္မာတုိ႔ ညီအစ္မ နွစ္ေယာက္ကုိ ၾကည္႔ကာ၀မ္းသာ ပီတိ မ်က္ရည္စုိ႔ရသည္။ အိအိေထြး..... ကြ်န္မရဲ႕ေစတနာ ေမတၱာေတြကုိ နားလည္ရင္ မည္မွ်ေကာင္းလုိက္မလဲ။ ကြ်န္မ ဆက္အိပ္ လုိ႔မရေတာ႔ သည္မုိ႔ ခုိင္မာတုိ႔ ညီအစ္မ နွစ္ေယာက္ကုိ ပစၥည္းေတြ ကူးသိမ္းေပးေနမိသည္။ သူတုိ႔ ညီမနွစ္ေယာက္ မ်က္နွာမွာလည္း စိတ္အားငယ္ေနတာေတြမရွိေတာ႔........မိသားစုနွင္႔ျပန္ေတြ႔ရေတာ႔မည္႔ သူတုိ႔ရဲ႕ အေပ်ာ္ေတြပင္.....ကြ်န္မထံကူး စက္လာခဲ႔ရသည္။ ျမန္မာျပည္ ျပန္ဖုိ႔ နွစ္လသာ လုိေတာ႔သည္႔ ကြ်န္မလည္း သူတုိ႔ ညီအစ္မဆီက ေနရပ္လိပ္စာ ေတာင္းထားလုိက္သည္။ ကြ်န္မ လိပ္စာကုိလည္း သူတုိ႔ ညီအစ္မကုိ ေပးကာ အေရာက္ လာလည္ဖုိ႔ မွာၾကားရင္း တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ဖက္ကာ ငုိမိၾကေတာ႔သည္။
ညေန ၆နာရီထုိးျပီမုိ႔.................နုိက္ရွစ ျပန္၀င္ ဖုိ႔အတြက ္ျပင္ဆင္ရေတာ႔သည္။ ညစာကုိ(canteen) ကဲန္တင္းန္ မွာပဲ တစ္ခုခု၀ယ္စားလုိက္ေတာ႔ မည္ဟုဆုံးျဖတ္ကာ............အ၀တ္အစားလဲျပီး စက္ရုံ ဖယ္ရီကား မလာခင္ အ ေဆာင္ေနာက္ေဖးဆီထြက္ကာ.......ညေနခင္းရဲ႕ လတ္ဆတ္ေသာ ေလနုေအးေလးကုိ .....................အားပါးတရ ရူရွိဴက္ရင္း ဆီအုန္းေတာထက္ဆီက ပ်ံသန္းေနၾကတဲ႔ သင္းကြဲငွက္ ေတြကုိၾကည္႔ကာ ......................သင္းကြဲငွက္ ကေလးေတြ မုန္းတုိင္းဒဏ္မ ကင္းေ၀းကာ...........အျပစ္အနာဆာမဲ႔ ခ်စ္ေသာ မိသားစုေတြနွင္႔ ျပန္လည္ ဆုံစည္း နုိင္ၾကပါေစလုိ႔..............................ကြ်န္မ တိတ္တိတ္ေလး ဆုေတာင္းေပးေနမိေတာ႔တယ္။
***********************@@@@@@@@**************************
အမွာ......ဤ၀တၳဳေလးကုိေရးသားခဲ႔ျခင္းမွာ..မည္သူ႕အားမွ်ထိခုိက္နစ္နာေစလုိေသာစိတ္ဆႏၵျဖင္႔ေရးသားခဲ႔
သည္မဟုတ္ပါ။
***********************@@@@@@@@@******************
ေမတၱာအားျဖင္႔
**ခုိင္နုငယ္**
No comments:
Post a Comment