“ငါေတာ႔ေလ ပန္းဘ၀သာ ျဖစ္ခြင္႔ရမယ္ဆိုရင္ စကၠဴပန္းပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္”
သူတို႔ ႏွစ္ဦးသား သူမ၏ အေဆာင္ေရွ႕က အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္းႏွင္႔ အပြင္႕မ်ား ေ၀ေနျပီး အရိပ္ေကာင္းလွေသာ စကၠဴပန္းျခံဳၾကီးေအာက္ရွိ ကြပ္ပ်စ္ေပၚတြင္ထိုင္ကာ လက္ဖက္သုပ္ႏွင္႔ ေရေႏြၾကမ္းကို ျမည္းေနၾကရင္းမွ စကၠဴပန္းရံုကို ေမာ႔ၾကည္႔ကာ သူမ ထံက ထိုစကားသံ ထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။
“အမ္.. နင္ကလည္း တစ္မ်ဳိးပါလား.. မိန္းခေလးမဆန္လိုက္တာဟာ.. စကၠဴပန္းမွ ျဖစ္ခ်င္ရတယ္လို႔။ သူမ်ားေတြမ်ား ႏွင္းဆီတို႔ စပါယ္တို႔ သဇင္၊ သစ္ခြတို႔ ၾကိဳက္ၾကတယ္.. နင္႕က်မွ အနံ႕လည္းမရွိ၊ အဖိုးလည္းမတန္တဲ႔ စကၠဴပန္းကို ၾကိဳက္တယ္။ ထူးဆန္းပါေပ႔ ”
“ေအာ.. မိန္းခေလးမွန္ရင္ အဲဒီႏွင္းဆီမွ စပါယ္မွ သစ္ခြမွ ၾကိဳက္ရမယ္လို႔ ဘယ္သူက သတ္မွတ္ထားလို႔တုန္း. လူတိုင္းဟာ ကိုယ္႔အၾကိဳက္နဲ႔ ကိုယ္ေပါ႔။ ဘယ္တူႏိုင္ပါ႔မလဲ။ ငါ စကၠဴပန္းေတြကို ၾကိဳက္တာ အေၾကာင္းရွိတယ္ဟ.. လွလို႕ ၾကိဳက္တာထက္ သူ႔ရဲ႕ အရည္အခ်င္းေတြကို သေဘာက်လို႔ ၾကိဳက္တာ”
“အရည္အခ်င္းဟုတ္လား .. နင္ကေတာ႕ အထူးအဆန္းဘဲ.. ကဲ ဒါဆို ေျပာစမ္းပါဦး.. နင္႕စကၠဴပန္းမွာ ဘယ္လိုအရည္အခ်င္းေတြ ရွိလို႔တုန္း။ အဲဒီပန္းမွာ အရည္အခ်င္းရွိတယ္လို႔ ငါေတာ႔ တစ္ခါမွ မေတြးမိဘူး.. ငါသိတာေတာ႔ ဘာအနံ႔မွလဲ မေမႊးဘူး။”
သူမ ခပ္ဖြဖြေလး ျပံဳးလိုက္ျပီး လက္ဖက္တစ္ဇြန္းကို ေကာက္၀ါးလိုက္ကာ “ နင္ၾကည္႔လိုက္ေလ.. ငါတို႔ေခါင္းေပၚက စကၠဴပန္းရံုၾကီးကို.. တစ္ရံုလံုး အရြက္ေတြေတာင္ မျမင္ရေအာင္ ပြင္႔ေနတယ္မဟုတ္လား။ ျပီးေတာ႔ ေန ဘယ္ေလာက္ျပင္းျပင္း လံုး၀ ညိဳးႏြမ္းသြားတာမ်ိဳး မရွိဘူးေလ။ ေကာင္းကင္ျပာျပာၾကီးနဲ႔ တစ္ပင္လံုး ညႊတ္ေ၀ေနတဲ႔ စကၠဴပန္းေတြကို ၾကည္႕ရတာ ဘယ္ေလာက္ ပဏာရလုိက္သလဲဆိုတာ။ ရႊန္းစိုးေနတဲ႔ အေရာင္အေသြးေတြနဲ႔ ပြင္႔ေနတာကိုျမင္ရတာ ဘယ္ေလာက္မ်ား အားမာန္ျပည္႔၀တဲ႔ ျမင္ကြင္းလဲ။ စကၠဴပန္းက တစ္ျခားပန္းေတြလို ေဆာင္းရာသီတို႔ မိုးရာသီတို႔လိုခ်ိန္မွ ပြင္႔တာမဟုတ္ဘဲ.. ေႏြေရာက္မွ ရဲရဲရင္႕ရင္႔ ပြင္႔ၾကတာ။ မ်က္စိက်ိန္းေလာက္ေအာင္ ပူျပင္းတဲ႔ ေနေရာင္ေအာက္မွာ ေတာက္ေတာက္ပပ ပြင္႔ေနလိုက္တာမ်ား။ ၾကည္႔ရတာ အားတက္ဖို႔ ေကာင္းတဲ႔ ျမင္ကြင္းတစ္ခုလို႔ ငါ႔စိတ္ထဲ ခံစားရတယ္။ တကယ္ေတာ႔ လူေတြဟာ စကၠဴပန္းကို အတုယူသင္႔တယ္။ သိလား.. ”
“ အင္း လုပ္စမ္းပါဦး နင္႕ဒႆနေတြ.. ၾကားရတာေပါ႔ ”
“မေလွာင္နဲ႔ဟ.. ငါအေကာင္းေျပာတာ။ ျခံေတြမွာ စိုက္ထားတတ္တဲ႔ ႏွင္းဆီတို႔၊ စပါယ္တို႔၊ သစ္ခြ၊ သဇင္ စတဲ႔ပန္းေတြဟာ စိုက္တဲ႔သူက ယုယုယယ ေရေလာင္းေပါင္းသင္ လုပ္ေပးရတယ္။ ေျမၾသဇာထည္႕ေပးရတယ္. ဒီေတာ႔မွ သူတို႔မွာ ပြင္႔ဖူးၾကရတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ႔ လူေတြကသာ သူတို႔ကို ျပဳစုယုယမႈ မလုပ္ေပးဘူး ဆိုရင္ အပြင္႔မသန္၊ အဖူးမဖူး ျဖစ္ေနၾကမွာေလ။ သူတို႔က အေစာင္႔ေရွာက္ခံ ပန္းေတြကိုး။”
“အင္း ဒါေတာ့ဟုတ္တယ္”
“စကၠဴပန္းက်ေတာ႔ စိုက္ထားျပီးတာနဲ႔ ဘာမွလုပ္စရာမလိုဘူး ဒီတိုင္းပစ္ထားလိုက္.. အခ်ိန္တန္လို႔ ပြင္႔တဲ႔ခါရင္ တစ္ပင္လံုး ခဲေနေအာင္ ပြင္႔တတ္တာမ်ိဳး။ ဒီ စကၠဴပန္းပင္ၾကီးကို နင္ၾကည္႔လိုက္စမ္း.. ဘယ္ေလာက္ လွလိုက္သလဲ.. ေႏြေနကို အံတုျပီး ရဲရဲရင္႔ရင္႔ ပြင္႕ေနလိုက္တာေလ။ အဲဒါဟာ လူေတြအတြက္ နမူနာေကာင္းေတြ ေပးေနတယ္၊ ခြန္အားေတြ မွ်ေ၀ေပးေနတယ္လို႔ ငါေတာ႔႔ ယူဆတယ္”
သူမက ေရေႏြးကုန္ေနေသာ သူ႕ခြက္ထဲ ဓာတ္ဗူးထဲမွ ေရေႏြးကို ငွဲ႕လိုက္ျပီး သူ႔ထံ လွမ္းေပးကာ စကားကို ဆက္ေျပာေလသည္။
“နင္စဥ္းစားၾကည္႔ေလ။ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေကာင္းျပီး ပင္ပင္ပန္းပန္း ခက္ခက္ခဲခဲ ဘာမွ မၾကံဳေတြ႔ရဖူးဘဲ ေဆြမ်ိဳးမိဘ အကူအညီနဲ႔ ဘ၀ကို လြယ္လြယ္ကူကူ ျဖတ္သန္းခဲ႔ရတဲ႔သူေတြဟာ နည္းနည္းေလး အခက္အခဲေတြ႔ျပီ ဆိုတာနဲ႔ ခံႏိုင္ရည္ မရွိၾကေတာ႕ဘူး။ သူတို႔ေတြက သူမ်ားကို အားကိုးျပီး ၾကီးျပင္းလာရေတာ႔ ျပႆနာ တစ္ခုခုနဲ႔ၾကံဳရင္ ကိုယ္တိုင္ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ စိတ္ဓာတ္ခြန္အား မရွိၾကဘူး။ အလြယ္တကူ အရႈံးေပးခ်င္ၾကတယ္။ စိတ္ဓာတ္ က်လြယ္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ႔လည္း ဘ၀ကို ခက္ခက္ခဲခဲ ရုန္းကန္လာရသူေတြက်ေတာ႔ အခက္အခဲၾကံဳေလ ပိုျပီး ရဲရင္႔ေလ၊ ခြန္အားေတြ ပိုျပီး ရလာေလ ျဖစ္တတ္ၾကတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ သူတုိ႔ဘ၀မွာ ဘယ္အရာကိုမွ အလြယ္တကူ မရခဲ႔ဘူး။ ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ ျဖတ္သန္းလာရတာျဖစ္လို႔ ေတာ္တန္ရံု အခက္အခဲမ်ိဳးဆို မမႈေတာ႔ဘူး.. ေျဖရွင္းဖို႔ အဆင္သင္႔ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ အခက္အခဲေတြ႔ေလ အရည္အခ်င္းပိုျပီး ေတာက္ေျပာင္လာေလပဲ။ ေဟာၾကည္႔ စကၠဴပန္းေတြဟာ ေႏြေနပူေလ ပိုျပီးပြင္႔ေလ.. သူ႕အေရာင္အေသြးက ပိုျပီး စိုလက္ ေတာက္ပလာေလ မဟုတ္လား ”
“အင္း နင္ေျပာေတာ႔လဲ ဟုတ္သလိုလိုပဲ။ ငါေတာ႔ စကၠဴပန္းကို ေသခ်ာေတာင္ တစ္ခါမွ မၾကည္႔မိပါဘူးဟာ။ ၾကိဳက္တယ္လို႕လည္း မထင္ဘူး.. ၾကိဳက္တယ္ မၾကိဳက္ဘူး ဆိုတာေတာင္ တစ္ခါမွကို မစဥ္းစားမိခဲ႕တာပါေလ”
“ဘယ္ၾကည္႔မိမလဲေလ.. နင္ကလဲ ဘ၀မွာ ဘာအပူအပင္မွ မရွိဘဲ ၾကီးျပင္းလာတဲ႔သူကိုး. ပညာသင္ျပီးတာနဲ႔ အခ်ိန္တန္ရင္ မိဘရဲ႕ လုပ္ငန္းမွာ ၀င္လုပ္လိုက္ရံံုဘဲ။ နင္႔ဘ၀ေရွ႔ေရးအတြက္ နင္ဘာမ်ား ပူစရာရွိလို႔လဲ။ ဒီေတာ႔ အဲလို ျပည္႔စံုေနတဲ႔သူေတြက ဘ၀အတြက္ ခြန္အားေတြ တကူးတက ရွာေနစရာမွ မလိုတာ။ ငါတို႔လို ဘ၀ေတြက်ေတာ႔ အခက္အခဲေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႔ အျမဲတမ္း ရင္ဆိုင္ေနရတဲ႔အတြက္ ဘ၀ကိုရုန္းကန္ဖို႔ ခြန္အားေတြ၊ ရဲရင္႔ျခင္းေတြကို ကိုယ္႔ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကေန ရေအာင္ယူရတယ္။ ျမင္ေအာင္ၾကည္႔ရတယ္ေလ။ ဒီေတာ႔ ျမင္ရတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ငါ႔အတြက္ေတာ႔ စကၠဴပန္းဟာလည္း ခြန္အားေတြ ေပးတဲ႔ပန္းလို႔ ခံယူတယ္.. ဒါတင္မကေသးဘူး သိလား.. စကၠဴပန္းရဲ႕ ေနာက္ထပ္ထူးျခားခ်က္ ရွိေသးတယ္”
“ဟင္ စကၠဴပန္း ဒႆနေတြက မ်ားလွပါလားဟ ” သူက ခပ္ျပံဳးျပံဳးျဖင္႔ ေကာင္မေလးကို စ လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သူမက သူ စ လိုက္သည္ကိုပင္ သတိထားမိပံုမေပၚ.. ေျပာလက္စ စကားကိုသာ ဆက္ျပီး ေျပာေနခဲ႔သည္။
“ တစ္ျခားပန္းေတြက ခူးဆြတ္သူကို ေစာင္႔ေနၾကတယ္.. ခူးခ်င္တဲ႔သူေတြကလည္း မ်ားတယ္။ ခူးဆြတ္ခံရျပီဆိုရင္ သူတို႔ရဲ႕ ရနံ႔နဲ႔ အလွေတြက ခူးတဲ႔သူအတြက္ပဲ ျဖန္႔ေ၀ေပးႏိုင္တယ္။ ဒါေပမ႔ဲ စကၠဴပန္းကိုက်ေတာ႔ ဘယ္သူကမွ မခူးၾကဘူး။ ပြင္႕သမွ် အပြင္႔ေတြအားလံုးဟာ အပင္ေပၚမွာဘဲ လွလွပပ ၀ံ႔၀ံ႔ၾကြားၾကြား ရွိေနၾကတယ္။ လူေတြက စကၠဴပန္းကို စိုက္ကတည္းက ခူးဖို႔၊ ပန္းအိုးထိုးဖို႔ ဆိုတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ စိုက္ၾကတာမဟုတ္ဘူး။ အပင္မွာဘဲ ပြင္႔ေစဖို႔၊ ပတ္၀န္းက်င္ကို လွပေစဖို႔ ရည္ရြယ္ျပီး စိုက္ၾကတာ။ ဒါေၾကာင္႔ သူဟာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းအတြက္ ပြင္႔ရတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ အားလံုးအတြက္ အလွဆင္ဖို႔ တန္ဖိုးရွိစြာ ပြင္႔ရတဲ႔ ပန္းျဖစ္လာရတယ္။ သူ႔အစြမ္းအစနဲ႔ ေလာကၾကီးကို အလွဆင္ေနတာေလ။ ရာသီပူျပင္းတဲ႔ ဒဏ္ကိုလည္း ခံႏိုင္တယ္ အေရာင္အေသြးကလည္း စံုတယ္။ ျပီးေတာ႔ ျမင္ရသူတိုင္းကို စိတ္ၾကည္ႏူးေစတယ္.. ခြန္အားေတြ ရရွိေစတယ္ေလ။ ဘယ္ေလာက္ ေလးစားဖို႔ေကာင္းတဲ႔ ပန္းလဲ။ ငါလဲ စကၠဴပန္းလို ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကိုယ္႕ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကို အလွဆင္ႏိုင္တဲ႔သူ ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားခ်င္တယ္။ ၾကိဳးလဲၾကိဳးစားမယ္။ ဒါေၾကာင္႔လဲ ငါသာ ပန္းဘ၀ ျဖစ္ခြင္႔ရမယ္ဆိုရင္ စကၠဴပန္းပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာခဲ႔တာေပါ႔”
“အမယ္. နင္က စကၠဴပန္းလို ပတ္၀န္းက်င္ကို ဘယ္လိုမ်ား အလွဆင္မလို႔လဲ”
“ငါအခု တက္ေနတဲ႔ MBA ျပီးတာနဲ႔ ငါ႕ဇာတိကို ျပန္မယ္ေလ။ ျပန္ျပီးရင္ မဖြံ႕ျဖိဳး၊ မတိုးတက္ေသးတဲ႔ ငါတို႔ရြာကေလးမွာ ကေလးေတြကို စာျပန္သင္ေပးရမယ္။”
သူမ စကားအဆံုး သူ႔လက္ထဲက ေရေႏြးခြက္က လြတ္က်မတတ္ျဖစ္ျပီး ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ခ်ိဳ႔ သူ႕ပုဆိုးေပၚ ဖိတ္က်သြားခဲ႔သည္။
“ဘယ္လို.. နင္ကရြာျပန္ျပီး ဆရာမလုပ္မယ္ ဟုတ္လား။ ဒီေလာက္ ပညာေတြ အမ်ားၾကီး သင္ထားျပီး ရြာျပန္ေက်ာင္းဆရာမ လုပ္ဖို႔တဲ႔လား။ ေက်ာင္းဆရာမ လုပ္ဖို႔ဆို ဒီMBA ေတြ၊ အဂၤလိပ္စာ ဒီပလိုမာေတြ၊ ကြန္ပ်ဴတာဘြဲ႔ေတြ တက္ထားဖို႔ လိုေသးလို႔လား။ နင္ အေစာကတည္းက ရိုးရုိးဘြဲ႕တစ္ခုေလာက္ ရကတည္းက ရြာျပန္ျပီး ဆရာမလုပ္ေနရင္ ရျပီဘဲ။ အခု နင္တတ္ထားတဲ႔ ပညာေတြနဲ႔ ကုမၸဏီၾကီးတစ္ခုခုမွာ အလုပ္၀င္လို႔ ျဖစ္ေနျပီ။ အဆံုးစြန္ကြာ ငါ႔အလုပ္မွာ နင္၀င္လုပ္မလား.. နင္႔အတြက္ အလုပ္တစ္ေနရာ လံုး၀ မရွားဘူး။ ငါေပးႏိုင္တယ္. လစာလဲေကာင္းေစရမယ္”
သူမက မ်က္လံုးေလးကို ေမွးစင္းလိုက္ရင္း တြန္႕ေကြးသြားေသာ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုမွ မပီျပင္ေသာ အျပံဳးတစ္စႏွင္႔ “ဟင္႔အင္း.. ငါ ဒီမွာဘဲ အလုပ္လုပ္ရင္ ငါ႔တစ္ေယာက္ထဲ အတြက္ေတာ႕ ေကာင္းမယ္။ ဒါေပမဲ႔ ငါ႔ရပ္ရြာအတြက္ေတာ႔ ဘာမွ အေထာက္အကူ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ငါက တစ္ဦး တစ္ေယာက္တည္းအတြက္ ရွင္သန္ခ်င္တဲ႔ ပန္း မဟုတ္ဘူးေလဟာ။ စကၠဴပန္းလို ကိုယ္တတ္ႏိုင္သမွ် ကိုယ္႔ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကို အလွဆင္ခ်င္တာ။ ငါတို႔ ရြာကေလးက လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး သိပ္ခက္ခဲေတာ႔ ပညာေရးမွာ မဖြံ႔ျဖဳိး မတိုးတက္ဘူး။ ပညာေရးမွ မဟုတ္ပါဘူးေလ. က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး အားလံုး နိမ္႔က်ေနတုန္းပဲ ရွိေသးတယ္”
“နင္က နင္႔ရြာကို သိပ္ခ်စ္တာပဲေနာ္”
“ဟုတ္တယ္.. ငါ႔ရြာကေလးကို ငါခင္တြယ္တယ္.. ဘာမွ မတိုးတက္ေသးတဲ႔ ငါ႔ရြာကေလးကို တိုးတက္လာေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္တယ္။ ငါ႔စိတ္ကူးေတြ သိပ္ျမင္႔ေနမလားေတာ႔ မသိဘူး”
သူမက ခပ္ေ၀းေ၀းကို လွမ္းၾကည္႔ေနေသာ္လည္း ဘာကိုမွ ျမင္ေတြ႔ပံုမရဘဲ.. သူမ ရြာကေလးကိုသာ ျမင္ေယာင္ေနပံု ရေလသည္။
“နင္က ဘာေတြလုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးထားလို႔လဲ” သူ႕အေမးစကားအဆံုးတြင္
“ငါ႔ရြာကေလးကို ျပန္ေရာက္ရင္ စာၾကည္႔တိုက္ေလး တစ္ခု ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္မယ္။ စာဖတ္ရေကာင္းမွန္း မသိၾကတဲ႔ ငါတို႔ရြာက ကေလးေတြကို စာဖတ္တတ္တဲ႔အက်င္႕ ရလာေအာင္ လႈံ႕ေဆာ္ေပးရမယ္။ တိုက္တြန္း အားေပးရမယ္.. ငါတို႔အရပ္မွာ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ေက်ာင္းထြက္ျပီး ဟိုေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္နဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတဲ႔ ေယာက်္ားေလးေတြ အမ်ားၾကီးပဲ၊ ျပီးေတာ႔ ေက်ာင္းစာဆိုတာ ေသစာရွင္စာေလာက္ ဖတ္တတ္ရင္ ေတာ္ျပီလို႔ ခံယူျပီး ေက်ာင္းမျပီးခင္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳတဲ႔ မိန္းခေလးေတြလည္း အမ်ားၾကီး ရွိေနတယ္.. ငါတို႕ရြာကေလးမွာ ပညာတတ္ သိပ္နည္းတယ္။ ဒါေၾကာင္႔လည္း ကေလးေတြကို စာေတြမ်ားမ်ား ဖတ္ျပီး အသိဥာဏ္ေတြ ပိုျပီးျမင္႕မားလာေအာင္ ငါ လုပ္ေပးခ်င္ေသးတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာ ဘာမွန္းေတာင္ မသိေသးတဲ႔ ရြာက လူငယ္ေလးေတြကို ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ အကၽြမ္းတ၀င္ ျဖစ္လာေအာင္၊ သံုးတတ္လာေအာင္လည္း လုပ္ေပးခ်င္တယ္။ ကမၻာၾကီးနဲ႔ အဆက္ျပတ္ျပီး ကိုယ္႔ရြာ ကိုယ္႔ေဒသ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနတဲ႔ ငါတုိ႔ ရြာကေလးက လူေတြကို ကမၻာၾကီးရဲ႕ ေျပာင္းလဲ တိုးတက္ေနမႈေတြကို သိေစခ်င္တယ္..”
“နင္လုပ္ခ်င္တာေတြက မ်ားလွပါလား. ဒါေတြက လြယ္လြယ္နဲ႔ ျဖစ္လာႏိုင္ပါ႔မလား ”
သက္ျပင္းခပ္ဖြဖြ တစ္ခ်က္ခ်ျပီး သူမက သူ႕အေမးကို ေျဖသည္။ “အင္း ဟုတ္တယ္ ငါလုပ္ခ်င္တာေတြက အမ်ားၾကီးပဲ။ ဒါေတြအားလံုး တစ္ခါတည္းေတာ႔ မျဖစ္ႏိုင္မွန္း ငါလဲသိပါတယ္။ တေျဖးေျဖး လုပ္ယူသြားရမွာေပါ႔။ အဲလို လုပ္တဲ႕ေနရာမွာ အခက္အခဲေတြ အတားအဆီးေတြ အမ်ားၾကီး ေတြ႔ရမယ္ဆိုတာ ငါေမွ်ာ္လင္႔ထားျပီးသားပါ။ ဒါေပမဲ႔ ငါက စကၠဴပန္းလို ရွင္သန္မယ္ေလ.. ဘယ္လို အခက္အခဲေတြ႔ေတြ႔ စိတ္မပ်က္ဘဲ ငါျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္.. စကၠဴပန္းလို ေနပူေလ ရဲရဲေတာက္ ပြင္႕ေလဆိုတဲ႔ အေနအထားမ်ိဳး ျဖစ္ေစရမယ္။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္ေတြၾကာလာတဲ႔အခါ ငါ႕ရြာကေလးဟာ ခုအေနအထားထက္ ေျပာင္းလဲတိုးတက္ေနတာမ်ိဳး ျဖစ္ကို ျဖစ္လာရမွာပါေလ။ ငါ႕ကိုယ္ငါ ယံုၾကည္တယ္”
သူမ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက ယံုၾကည္ခ်က္ျပင္းျပသူ၊ စိတ္ဓာတ္ခိုင္မာသူတို႕၏ လကၡဏာရပ္အျဖစ္ တင္းတင္းေစ႔လို႔ ေနခဲ႔သည္။ ထိုေန႔က သူတို႔ေရွ႕တြင္ ရွိေနခဲ႔ေသာ လက္ဖက္သုပ္ ပန္းကန္းေလးမွာ သူေရာ သူမပါ ထပ္မႏႈိက္ျဖစ္ေတာ႔ဘဲ မ်က္ႏွာငယ္စြာ က်န္ရစ္ခဲ႔ေလသည္။ ထို႔အတူ သူမကို ေျပာမည္ဟု ရည္ရြယ္ထားခဲ႔ေသာ စကားအခ်ိဳ႕လည္း ဖြင္႔မေျပာျဖစ္ေတာ႔ဘဲ သူ႔ရင္ထဲမွာပဲ သိမ္းဆည္း ထားလိုက္ေလေတာ႔သည္။ သူမက တစ္ဦး တစ္ေယာက္တည္း အတြက္ မရွင္သန္လိုဘူးဟု ဆိုသည္မဟုတ္လားေလ။
***************@**************
စကၠဴပန္းကဲ႔သို႔ အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ ရွင္သန္ခ်င္ေသာ မိန္းခေလးႏွင္႕ သူ မေတြ႔ျဖစ္ၾကေတာ႔သည္မွာ ႏွစ္မ်ားစြာ ၾကာခဲ႔ပါျပီ။ သူကလည္း မဆက္သြယ္သလို သူမကလည္း သူ႔ထံ မဆက္သြယ္ပါ။ ၾကည္႔ေလရာအရပ္တြင္ စကၠဴပန္းေတြ စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ကို သူ ေရာက္ေနခဲ႔သျဖင္႔ စကၠဴပန္းျဖစ္ခ်င္ေသာ မိန္းခေလးကို ျပင္းျပင္းျပျပ သတိရလိုက္မိေလသည္။ ယခု သူေရာက္ေနေသာ ျမိဳ႕ကေလးသည္ ေႏြရာသီတြင္ ပူျပင္းေသာ ရာသီဥတုမ်ဳိးရွိျပီး အျခားပန္းမ်ားထက္ စကၠဴပန္းမ်ားသာ အိမ္တိုင္းလိုလို စိုက္ထားၾကသကဲ႔သို႔၊ လမ္းေဘး၀ဲယာႏွင္႔ ပန္းျခံတို႔တြင္လည္း စကၠဴပန္းျခံဳမ်ားကို လွပစြာ ပံုေဖာ္ အလွဆင္ထားၾကသည္။ တစ္ျမိဳ႕လံုး စကၠဴပန္းေရာင္စံုေတြက ေႏြေနေအာက္တြင္ လန္းဆန္းေတာက္ပစြာျဖင္႕ အားႏွင္႔ မာန္ႏွင္႔ ပြင္႔ေနၾကသည္ကို ျမင္ရသျဖင္႔ သူမေျပာခဲ႔ေသာ စကားမ်ားကို ျပန္ျပီး သတိရမိျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
ႏွစ္မ်ားစြာၾကာခဲ႔ေသာ္လည္း စကၠဴပန္းေတြ ျမင္တိုင္း သူမကို သတိရမိဆဲျဖစ္သည္။ သူမကေရာ သူ႔ကို သတိရေနမည္လား ေမ႔ေနျပီလား သူ မသိႏိုင္ခဲ႔ပါ။ စကၠဴပန္းေတြျမင္တိုင္း သူမကို သတိရသည္ဟု ဆိုရာတြင္ စကၠဴပန္းေတြကို မျမင္ရင္ေတာ႔ သတိမရသည္႔သေဘာ သက္၀င္သြားေပလိမ္႔မည္။ စကၠဴပန္းလိုျဖစ္ခ်င္ေသာ မိန္းခေလး မသိလိုက္သည္႔ အခ်က္မွာ သူမ၏ ဇာတိရပ္ရြာကို ျပန္သြားျပီး၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ မေတြ႔ျဖစ္ၾကေတာ႔ကတည္းက သူ ဘယ္တုန္းကမွ ၾကိဳက္သည္မထင္ခဲ႔ေသာ၊ သတိမထားခဲ႔ေသာ စကၠဴပန္းမ်ားကို သူ႔အိမ္ ေနရာအႏွ႔႔ံ၊ ျခံစည္းရိုးမ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ အိမ္ေပၚ ၀ရံတာထက္တြင္ ပန္းအိုးမ်ားျဖင္႔လည္းေကာင္း၊ ျခံ၀င္းထဲတြင္ လည္းေကာင္း စိုက္ပ်ဳိးထားခဲ႔မိေလသည္။ ခုခ်ိန္တြင္ေတာ႔ သူေရာက္ေနေသာ ျမိဳ႕ကေလးအတိုင္း သူ႔တစ္အိမ္လံုးသည္လည္း ေတာက္ပ၀ံ႔ၾကြားစြာ ပြင္႔ေ၀ေနၾကေသာ စကၠဴပန္းမ်ားျဖင္႔ ေႏြေနေအာက္တြင္ လွပေနေပေတာ႔မည္။ စကၠဴပန္းႏွင္႔တူေသာ မိန္းခေလးသည္လည္း သူမ၏ ဇာတိရြာကေလးတြင္ ဖြံ႔ျဖိဳးေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို သူမေျပာခဲ႔သည္႔အတိုင္း ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနမည္ဟု သူ ယံုၾကည္ပါသည္။ စကၠဴပန္းေတြကို စိုက္ပ်ဳိးထားသူ သူကိုယ္တိုင္မွာေတာ႔ ခုခ်ိန္ထိတိုင္ စကၠဴပန္းလို မက်င္႔ၾကံႏိုင္ခဲ႔ေသးေပ။
လမ္းနံေဘးမွာ ပြင္႔ေ၀ရေပမဲ႔ စကၠဴပန္းေတြကေတာ႔ ေႏြေနပူလဲ လန္းေနျမဲ လန္းေနဆဲပါ။
** ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္)**
“ငါေတာ႔ေလ ပန္းဘ၀သာ ျဖစ္ခြင္႔ရမယ္ဆိုရင္ စကၠဴပန္းပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္”
သူတို႔ ႏွစ္ဦးသား သူမ၏ အေဆာင္ေရွ႕က အုပ္အုပ္ဆိုင္းဆိုင္းႏွင္႔ အပြင္႕မ်ား ေ၀ေနျပီး အရိပ္ေကာင္းလွေသာ စကၠဴပန္းျခံဳၾကီးေအာက္ရွိ ကြပ္ပ်စ္ေပၚတြင္ထိုင္ကာ လက္ဖက္သုပ္ႏွင္႔ ေရေႏြၾကမ္းကို ျမည္းေနၾကရင္းမွ စကၠဴပန္းရံုကို ေမာ႔ၾကည္႔ကာ သူမ ထံက ထိုစကားသံ ထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။
“အမ္.. နင္ကလည္း တစ္မ်ဳိးပါလား.. မိန္းခေလးမဆန္လိုက္တာဟာ.. စကၠဴပန္းမွ ျဖစ္ခ်င္ရတယ္လို႔။ သူမ်ားေတြမ်ား ႏွင္းဆီတို႔ စပါယ္တို႔ သဇင္၊ သစ္ခြတို႔ ၾကိဳက္ၾကတယ္.. နင္႕က်မွ အနံ႕လည္းမရွိ၊ အဖိုးလည္းမတန္တဲ႔ စကၠဴပန္းကို ၾကိဳက္တယ္။ ထူးဆန္းပါေပ႔ ”
“ေအာ.. မိန္းခေလးမွန္ရင္ အဲဒီႏွင္းဆီမွ စပါယ္မွ သစ္ခြမွ ၾကိဳက္ရမယ္လို႔ ဘယ္သူက သတ္မွတ္ထားလို႔တုန္း. လူတိုင္းဟာ ကိုယ္႔အၾကိဳက္နဲ႔ ကိုယ္ေပါ႔။ ဘယ္တူႏိုင္ပါ႔မလဲ။ ငါ စကၠဴပန္းေတြကို ၾကိဳက္တာ အေၾကာင္းရွိတယ္ဟ.. လွလို႕ ၾကိဳက္တာထက္ သူ႔ရဲ႕ အရည္အခ်င္းေတြကို သေဘာက်လို႔ ၾကိဳက္တာ”
“အရည္အခ်င္းဟုတ္လား .. နင္ကေတာ႕ အထူးအဆန္းဘဲ.. ကဲ ဒါဆို ေျပာစမ္းပါဦး.. နင္႕စကၠဴပန္းမွာ ဘယ္လိုအရည္အခ်င္းေတြ ရွိလို႔တုန္း။ အဲဒီပန္းမွာ အရည္အခ်င္းရွိတယ္လို႔ ငါေတာ႔ တစ္ခါမွ မေတြးမိဘူး.. ငါသိတာေတာ႔ ဘာအနံ႔မွလဲ မေမႊးဘူး။”
သူမ ခပ္ဖြဖြေလး ျပံဳးလိုက္ျပီး လက္ဖက္တစ္ဇြန္းကို ေကာက္၀ါးလိုက္ကာ “ နင္ၾကည္႔လိုက္ေလ.. ငါတို႔ေခါင္းေပၚက စကၠဴပန္းရံုၾကီးကို.. တစ္ရံုလံုး အရြက္ေတြေတာင္ မျမင္ရေအာင္ ပြင္႔ေနတယ္မဟုတ္လား။ ျပီးေတာ႔ ေန ဘယ္ေလာက္ျပင္းျပင္း လံုး၀ ညိဳးႏြမ္းသြားတာမ်ိဳး မရွိဘူးေလ။ ေကာင္းကင္ျပာျပာၾကီးနဲ႔ တစ္ပင္လံုး ညႊတ္ေ၀ေနတဲ႔ စကၠဴပန္းေတြကို ၾကည္႕ရတာ ဘယ္ေလာက္ ပဏာရလုိက္သလဲဆိုတာ။ ရႊန္းစိုးေနတဲ႔ အေရာင္အေသြးေတြနဲ႔ ပြင္႔ေနတာကိုျမင္ရတာ ဘယ္ေလာက္မ်ား အားမာန္ျပည္႔၀တဲ႔ ျမင္ကြင္းလဲ။ စကၠဴပန္းက တစ္ျခားပန္းေတြလို ေဆာင္းရာသီတို႔ မိုးရာသီတို႔လိုခ်ိန္မွ ပြင္႔တာမဟုတ္ဘဲ.. ေႏြေရာက္မွ ရဲရဲရင္႕ရင္႔ ပြင္႔ၾကတာ။ မ်က္စိက်ိန္းေလာက္ေအာင္ ပူျပင္းတဲ႔ ေနေရာင္ေအာက္မွာ ေတာက္ေတာက္ပပ ပြင္႔ေနလိုက္တာမ်ား။ ၾကည္႔ရတာ အားတက္ဖို႔ ေကာင္းတဲ႔ ျမင္ကြင္းတစ္ခုလို႔ ငါ႔စိတ္ထဲ ခံစားရတယ္။ တကယ္ေတာ႔ လူေတြဟာ စကၠဴပန္းကို အတုယူသင္႔တယ္။ သိလား.. ”
“ အင္း လုပ္စမ္းပါဦး နင္႕ဒႆနေတြ.. ၾကားရတာေပါ႔ ”
“မေလွာင္နဲ႔ဟ.. ငါအေကာင္းေျပာတာ။ ျခံေတြမွာ စိုက္ထားတတ္တဲ႔ ႏွင္းဆီတို႔၊ စပါယ္တို႔၊ သစ္ခြ၊ သဇင္ စတဲ႔ပန္းေတြဟာ စိုက္တဲ႔သူက ယုယုယယ ေရေလာင္းေပါင္းသင္ လုပ္ေပးရတယ္။ ေျမၾသဇာထည္႕ေပးရတယ္. ဒီေတာ႔မွ သူတို႔မွာ ပြင္႔ဖူးၾကရတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ႔ လူေတြကသာ သူတို႔ကို ျပဳစုယုယမႈ မလုပ္ေပးဘူး ဆိုရင္ အပြင္႔မသန္၊ အဖူးမဖူး ျဖစ္ေနၾကမွာေလ။ သူတို႔က အေစာင္႔ေရွာက္ခံ ပန္းေတြကိုး။”
“အင္း ဒါေတာ့ဟုတ္တယ္”
“စကၠဴပန္းက်ေတာ႔ စိုက္ထားျပီးတာနဲ႔ ဘာမွလုပ္စရာမလိုဘူး ဒီတိုင္းပစ္ထားလိုက္.. အခ်ိန္တန္လို႔ ပြင္႔တဲ႔ခါရင္ တစ္ပင္လံုး ခဲေနေအာင္ ပြင္႔တတ္တာမ်ိဳး။ ဒီ စကၠဴပန္းပင္ၾကီးကို နင္ၾကည္႔လိုက္စမ္း.. ဘယ္ေလာက္ လွလိုက္သလဲ.. ေႏြေနကို အံတုျပီး ရဲရဲရင္႔ရင္႔ ပြင္႕ေနလိုက္တာေလ။ အဲဒါဟာ လူေတြအတြက္ နမူနာေကာင္းေတြ ေပးေနတယ္၊ ခြန္အားေတြ မွ်ေ၀ေပးေနတယ္လို႔ ငါေတာ႔႔ ယူဆတယ္”
သူမက ေရေႏြးကုန္ေနေသာ သူ႕ခြက္ထဲ ဓာတ္ဗူးထဲမွ ေရေႏြးကို ငွဲ႕လိုက္ျပီး သူ႔ထံ လွမ္းေပးကာ စကားကို ဆက္ေျပာေလသည္။
“နင္စဥ္းစားၾကည္႔ေလ။ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေကာင္းျပီး ပင္ပင္ပန္းပန္း ခက္ခက္ခဲခဲ ဘာမွ မၾကံဳေတြ႔ရဖူးဘဲ ေဆြမ်ိဳးမိဘ အကူအညီနဲ႔ ဘ၀ကို လြယ္လြယ္ကူကူ ျဖတ္သန္းခဲ႔ရတဲ႔သူေတြဟာ နည္းနည္းေလး အခက္အခဲေတြ႔ျပီ ဆိုတာနဲ႔ ခံႏိုင္ရည္ မရွိၾကေတာ႕ဘူး။ သူတို႔ေတြက သူမ်ားကို အားကိုးျပီး ၾကီးျပင္းလာရေတာ႔ ျပႆနာ တစ္ခုခုနဲ႔ၾကံဳရင္ ကိုယ္တိုင္ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ စိတ္ဓာတ္ခြန္အား မရွိၾကဘူး။ အလြယ္တကူ အရႈံးေပးခ်င္ၾကတယ္။ စိတ္ဓာတ္ က်လြယ္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ႔လည္း ဘ၀ကို ခက္ခက္ခဲခဲ ရုန္းကန္လာရသူေတြက်ေတာ႔ အခက္အခဲၾကံဳေလ ပိုျပီး ရဲရင္႔ေလ၊ ခြန္အားေတြ ပိုျပီး ရလာေလ ျဖစ္တတ္ၾကတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ သူတုိ႔ဘ၀မွာ ဘယ္အရာကိုမွ အလြယ္တကူ မရခဲ႔ဘူး။ ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ ျဖတ္သန္းလာရတာျဖစ္လို႔ ေတာ္တန္ရံု အခက္အခဲမ်ိဳးဆို မမႈေတာ႔ဘူး.. ေျဖရွင္းဖို႔ အဆင္သင္႔ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ အခက္အခဲေတြ႔ေလ အရည္အခ်င္းပိုျပီး ေတာက္ေျပာင္လာေလပဲ။ ေဟာၾကည္႔ စကၠဴပန္းေတြဟာ ေႏြေနပူေလ ပိုျပီးပြင္႔ေလ.. သူ႕အေရာင္အေသြးက ပိုျပီး စိုလက္ ေတာက္ပလာေလ မဟုတ္လား ”
“အင္း နင္ေျပာေတာ႔လဲ ဟုတ္သလိုလိုပဲ။ ငါေတာ႔ စကၠဴပန္းကို ေသခ်ာေတာင္ တစ္ခါမွ မၾကည္႔မိပါဘူးဟာ။ ၾကိဳက္တယ္လို႕လည္း မထင္ဘူး.. ၾကိဳက္တယ္ မၾကိဳက္ဘူး ဆိုတာေတာင္ တစ္ခါမွကို မစဥ္းစားမိခဲ႕တာပါေလ”
“ဘယ္ၾကည္႔မိမလဲေလ.. နင္ကလဲ ဘ၀မွာ ဘာအပူအပင္မွ မရွိဘဲ ၾကီးျပင္းလာတဲ႔သူကိုး. ပညာသင္ျပီးတာနဲ႔ အခ်ိန္တန္ရင္ မိဘရဲ႕ လုပ္ငန္းမွာ ၀င္လုပ္လိုက္ရံံုဘဲ။ နင္႔ဘ၀ေရွ႔ေရးအတြက္ နင္ဘာမ်ား ပူစရာရွိလို႔လဲ။ ဒီေတာ႔ အဲလို ျပည္႔စံုေနတဲ႔သူေတြက ဘ၀အတြက္ ခြန္အားေတြ တကူးတက ရွာေနစရာမွ မလိုတာ။ ငါတို႔လို ဘ၀ေတြက်ေတာ႔ အခက္အခဲေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႔ အျမဲတမ္း ရင္ဆိုင္ေနရတဲ႔အတြက္ ဘ၀ကိုရုန္းကန္ဖို႔ ခြန္အားေတြ၊ ရဲရင္႔ျခင္းေတြကို ကိုယ္႔ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကေန ရေအာင္ယူရတယ္။ ျမင္ေအာင္ၾကည္႔ရတယ္ေလ။ ဒီေတာ႔ ျမင္ရတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင္႔ ငါ႔အတြက္ေတာ႔ စကၠဴပန္းဟာလည္း ခြန္အားေတြ ေပးတဲ႔ပန္းလို႔ ခံယူတယ္.. ဒါတင္မကေသးဘူး သိလား.. စကၠဴပန္းရဲ႕ ေနာက္ထပ္ထူးျခားခ်က္ ရွိေသးတယ္”
“ဟင္ စကၠဴပန္း ဒႆနေတြက မ်ားလွပါလားဟ ” သူက ခပ္ျပံဳးျပံဳးျဖင္႔ ေကာင္မေလးကို စ လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သူမက သူ စ လိုက္သည္ကိုပင္ သတိထားမိပံုမေပၚ.. ေျပာလက္စ စကားကိုသာ ဆက္ျပီး ေျပာေနခဲ႔သည္။
“ တစ္ျခားပန္းေတြက ခူးဆြတ္သူကို ေစာင္႔ေနၾကတယ္.. ခူးခ်င္တဲ႔သူေတြကလည္း မ်ားတယ္။ ခူးဆြတ္ခံရျပီဆိုရင္ သူတို႔ရဲ႕ ရနံ႔နဲ႔ အလွေတြက ခူးတဲ႔သူအတြက္ပဲ ျဖန္႔ေ၀ေပးႏိုင္တယ္။ ဒါေပမ႔ဲ စကၠဴပန္းကိုက်ေတာ႔ ဘယ္သူကမွ မခူးၾကဘူး။ ပြင္႕သမွ် အပြင္႔ေတြအားလံုးဟာ အပင္ေပၚမွာဘဲ လွလွပပ ၀ံ႔၀ံ႔ၾကြားၾကြား ရွိေနၾကတယ္။ လူေတြက စကၠဴပန္းကို စိုက္ကတည္းက ခူးဖို႔၊ ပန္းအိုးထိုးဖို႔ ဆိုတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ စိုက္ၾကတာမဟုတ္ဘူး။ အပင္မွာဘဲ ပြင္႔ေစဖို႔၊ ပတ္၀န္းက်င္ကို လွပေစဖို႔ ရည္ရြယ္ျပီး စိုက္ၾကတာ။ ဒါေၾကာင္႔ သူဟာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းအတြက္ ပြင္႔ရတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ အားလံုးအတြက္ အလွဆင္ဖို႔ တန္ဖိုးရွိစြာ ပြင္႔ရတဲ႔ ပန္းျဖစ္လာရတယ္။ သူ႔အစြမ္းအစနဲ႔ ေလာကၾကီးကို အလွဆင္ေနတာေလ။ ရာသီပူျပင္းတဲ႔ ဒဏ္ကိုလည္း ခံႏိုင္တယ္ အေရာင္အေသြးကလည္း စံုတယ္။ ျပီးေတာ႔ ျမင္ရသူတိုင္းကို စိတ္ၾကည္ႏူးေစတယ္.. ခြန္အားေတြ ရရွိေစတယ္ေလ။ ဘယ္ေလာက္ ေလးစားဖို႔ေကာင္းတဲ႔ ပန္းလဲ။ ငါလဲ စကၠဴပန္းလို ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကိုယ္႕ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကို အလွဆင္ႏိုင္တဲ႔သူ ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားခ်င္တယ္။ ၾကိဳးလဲၾကိဳးစားမယ္။ ဒါေၾကာင္႔လဲ ငါသာ ပန္းဘ၀ ျဖစ္ခြင္႔ရမယ္ဆိုရင္ စကၠဴပန္းပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာခဲ႔တာေပါ႔”
“အမယ္. နင္က စကၠဴပန္းလို ပတ္၀န္းက်င္ကို ဘယ္လိုမ်ား အလွဆင္မလို႔လဲ”
“ငါအခု တက္ေနတဲ႔ MBA ျပီးတာနဲ႔ ငါ႕ဇာတိကို ျပန္မယ္ေလ။ ျပန္ျပီးရင္ မဖြံ႕ျဖိဳး၊ မတိုးတက္ေသးတဲ႔ ငါတို႔ရြာကေလးမွာ ကေလးေတြကို စာျပန္သင္ေပးရမယ္။”
သူမ စကားအဆံုး သူ႔လက္ထဲက ေရေႏြးခြက္က လြတ္က်မတတ္ျဖစ္ျပီး ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ခ်ိဳ႔ သူ႕ပုဆိုးေပၚ ဖိတ္က်သြားခဲ႔သည္။
“ဘယ္လို.. နင္ကရြာျပန္ျပီး ဆရာမလုပ္မယ္ ဟုတ္လား။ ဒီေလာက္ ပညာေတြ အမ်ားၾကီး သင္ထားျပီး ရြာျပန္ေက်ာင္းဆရာမ လုပ္ဖို႔တဲ႔လား။ ေက်ာင္းဆရာမ လုပ္ဖို႔ဆို ဒီMBA ေတြ၊ အဂၤလိပ္စာ ဒီပလိုမာေတြ၊ ကြန္ပ်ဴတာဘြဲ႔ေတြ တက္ထားဖို႔ လိုေသးလို႔လား။ နင္ အေစာကတည္းက ရိုးရုိးဘြဲ႕တစ္ခုေလာက္ ရကတည္းက ရြာျပန္ျပီး ဆရာမလုပ္ေနရင္ ရျပီဘဲ။ အခု နင္တတ္ထားတဲ႔ ပညာေတြနဲ႔ ကုမၸဏီၾကီးတစ္ခုခုမွာ အလုပ္၀င္လို႔ ျဖစ္ေနျပီ။ အဆံုးစြန္ကြာ ငါ႔အလုပ္မွာ နင္၀င္လုပ္မလား.. နင္႔အတြက္ အလုပ္တစ္ေနရာ လံုး၀ မရွားဘူး။ ငါေပးႏိုင္တယ္. လစာလဲေကာင္းေစရမယ္”
သူမက မ်က္လံုးေလးကို ေမွးစင္းလိုက္ရင္း တြန္႕ေကြးသြားေသာ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုမွ မပီျပင္ေသာ အျပံဳးတစ္စႏွင္႔ “ဟင္႔အင္း.. ငါ ဒီမွာဘဲ အလုပ္လုပ္ရင္ ငါ႔တစ္ေယာက္ထဲ အတြက္ေတာ႕ ေကာင္းမယ္။ ဒါေပမဲ႔ ငါ႔ရပ္ရြာအတြက္ေတာ႔ ဘာမွ အေထာက္အကူ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ငါက တစ္ဦး တစ္ေယာက္တည္းအတြက္ ရွင္သန္ခ်င္တဲ႔ ပန္း မဟုတ္ဘူးေလဟာ။ စကၠဴပန္းလို ကိုယ္တတ္ႏိုင္သမွ် ကိုယ္႔ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကို အလွဆင္ခ်င္တာ။ ငါတို႔ ရြာကေလးက လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး သိပ္ခက္ခဲေတာ႔ ပညာေရးမွာ မဖြံ႔ျဖဳိး မတိုးတက္ဘူး။ ပညာေရးမွ မဟုတ္ပါဘူးေလ. က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး အားလံုး နိမ္႔က်ေနတုန္းပဲ ရွိေသးတယ္”
“နင္က နင္႔ရြာကို သိပ္ခ်စ္တာပဲေနာ္”
“ဟုတ္တယ္.. ငါ႔ရြာကေလးကို ငါခင္တြယ္တယ္.. ဘာမွ မတိုးတက္ေသးတဲ႔ ငါ႔ရြာကေလးကို တိုးတက္လာေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္တယ္။ ငါ႔စိတ္ကူးေတြ သိပ္ျမင္႔ေနမလားေတာ႔ မသိဘူး”
သူမက ခပ္ေ၀းေ၀းကို လွမ္းၾကည္႔ေနေသာ္လည္း ဘာကိုမွ ျမင္ေတြ႔ပံုမရဘဲ.. သူမ ရြာကေလးကိုသာ ျမင္ေယာင္ေနပံု ရေလသည္။
“နင္က ဘာေတြလုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးထားလို႔လဲ” သူ႕အေမးစကားအဆံုးတြင္
“ငါ႔ရြာကေလးကို ျပန္ေရာက္ရင္ စာၾကည္႔တိုက္ေလး တစ္ခု ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္မယ္။ စာဖတ္ရေကာင္းမွန္း မသိၾကတဲ႔ ငါတို႔ရြာက ကေလးေတြကို စာဖတ္တတ္တဲ႔အက်င္႕ ရလာေအာင္ လႈံ႕ေဆာ္ေပးရမယ္။ တိုက္တြန္း အားေပးရမယ္.. ငါတို႔အရပ္မွာ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ေက်ာင္းထြက္ျပီး ဟိုေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္နဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတဲ႔ ေယာက်္ားေလးေတြ အမ်ားၾကီးပဲ၊ ျပီးေတာ႔ ေက်ာင္းစာဆိုတာ ေသစာရွင္စာေလာက္ ဖတ္တတ္ရင္ ေတာ္ျပီလို႔ ခံယူျပီး ေက်ာင္းမျပီးခင္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳတဲ႔ မိန္းခေလးေတြလည္း အမ်ားၾကီး ရွိေနတယ္.. ငါတို႕ရြာကေလးမွာ ပညာတတ္ သိပ္နည္းတယ္။ ဒါေၾကာင္႔လည္း ကေလးေတြကို စာေတြမ်ားမ်ား ဖတ္ျပီး အသိဥာဏ္ေတြ ပိုျပီးျမင္႕မားလာေအာင္ ငါ လုပ္ေပးခ်င္ေသးတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာ ဘာမွန္းေတာင္ မသိေသးတဲ႔ ရြာက လူငယ္ေလးေတြကို ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ အကၽြမ္းတ၀င္ ျဖစ္လာေအာင္၊ သံုးတတ္လာေအာင္လည္း လုပ္ေပးခ်င္တယ္။ ကမၻာၾကီးနဲ႔ အဆက္ျပတ္ျပီး ကိုယ္႔ရြာ ကိုယ္႔ေဒသ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနတဲ႔ ငါတုိ႔ ရြာကေလးက လူေတြကို ကမၻာၾကီးရဲ႕ ေျပာင္းလဲ တိုးတက္ေနမႈေတြကို သိေစခ်င္တယ္..”
“နင္လုပ္ခ်င္တာေတြက မ်ားလွပါလား. ဒါေတြက လြယ္လြယ္နဲ႔ ျဖစ္လာႏိုင္ပါ႔မလား ”
သက္ျပင္းခပ္ဖြဖြ တစ္ခ်က္ခ်ျပီး သူမက သူ႕အေမးကို ေျဖသည္။ “အင္း ဟုတ္တယ္ ငါလုပ္ခ်င္တာေတြက အမ်ားၾကီးပဲ။ ဒါေတြအားလံုး တစ္ခါတည္းေတာ႔ မျဖစ္ႏိုင္မွန္း ငါလဲသိပါတယ္။ တေျဖးေျဖး လုပ္ယူသြားရမွာေပါ႔။ အဲလို လုပ္တဲ႕ေနရာမွာ အခက္အခဲေတြ အတားအဆီးေတြ အမ်ားၾကီး ေတြ႔ရမယ္ဆိုတာ ငါေမွ်ာ္လင္႔ထားျပီးသားပါ။ ဒါေပမဲ႔ ငါက စကၠဴပန္းလို ရွင္သန္မယ္ေလ.. ဘယ္လို အခက္အခဲေတြ႔ေတြ႔ စိတ္မပ်က္ဘဲ ငါျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္.. စကၠဴပန္းလို ေနပူေလ ရဲရဲေတာက္ ပြင္႕ေလဆိုတဲ႔ အေနအထားမ်ိဳး ျဖစ္ေစရမယ္။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္ေတြၾကာလာတဲ႔အခါ ငါ႕ရြာကေလးဟာ ခုအေနအထားထက္ ေျပာင္းလဲတိုးတက္ေနတာမ်ိဳး ျဖစ္ကို ျဖစ္လာရမွာပါေလ။ ငါ႕ကိုယ္ငါ ယံုၾကည္တယ္”
သူမ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက ယံုၾကည္ခ်က္ျပင္းျပသူ၊ စိတ္ဓာတ္ခိုင္မာသူတို႕၏ လကၡဏာရပ္အျဖစ္ တင္းတင္းေစ႔လို႔ ေနခဲ႔သည္။ ထိုေန႔က သူတို႔ေရွ႕တြင္ ရွိေနခဲ႔ေသာ လက္ဖက္သုပ္ ပန္းကန္းေလးမွာ သူေရာ သူမပါ ထပ္မႏႈိက္ျဖစ္ေတာ႔ဘဲ မ်က္ႏွာငယ္စြာ က်န္ရစ္ခဲ႔ေလသည္။ ထို႔အတူ သူမကို ေျပာမည္ဟု ရည္ရြယ္ထားခဲ႔ေသာ စကားအခ်ိဳ႕လည္း ဖြင္႔မေျပာျဖစ္ေတာ႔ဘဲ သူ႔ရင္ထဲမွာပဲ သိမ္းဆည္း ထားလိုက္ေလေတာ႔သည္။ သူမက တစ္ဦး တစ္ေယာက္တည္း အတြက္ မရွင္သန္လိုဘူးဟု ဆိုသည္မဟုတ္လားေလ။
***************@**************
စကၠဴပန္းကဲ႔သို႔ အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ ရွင္သန္ခ်င္ေသာ မိန္းခေလးႏွင္႕ သူ မေတြ႔ျဖစ္ၾကေတာ႔သည္မွာ ႏွစ္မ်ားစြာ ၾကာခဲ႔ပါျပီ။ သူကလည္း မဆက္သြယ္သလို သူမကလည္း သူ႔ထံ မဆက္သြယ္ပါ။ ၾကည္႔ေလရာအရပ္တြင္ စကၠဴပန္းေတြ စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ကို သူ ေရာက္ေနခဲ႔သျဖင္႔ စကၠဴပန္းျဖစ္ခ်င္ေသာ မိန္းခေလးကို ျပင္းျပင္းျပျပ သတိရလိုက္မိေလသည္။ ယခု သူေရာက္ေနေသာ ျမိဳ႕ကေလးသည္ ေႏြရာသီတြင္ ပူျပင္းေသာ ရာသီဥတုမ်ဳိးရွိျပီး အျခားပန္းမ်ားထက္ စကၠဴပန္းမ်ားသာ အိမ္တိုင္းလိုလို စိုက္ထားၾကသကဲ႔သို႔၊ လမ္းေဘး၀ဲယာႏွင္႔ ပန္းျခံတို႔တြင္လည္း စကၠဴပန္းျခံဳမ်ားကို လွပစြာ ပံုေဖာ္ အလွဆင္ထားၾကသည္။ တစ္ျမိဳ႕လံုး စကၠဴပန္းေရာင္စံုေတြက ေႏြေနေအာက္တြင္ လန္းဆန္းေတာက္ပစြာျဖင္႕ အားႏွင္႔ မာန္ႏွင္႔ ပြင္႔ေနၾကသည္ကို ျမင္ရသျဖင္႔ သူမေျပာခဲ႔ေသာ စကားမ်ားကို ျပန္ျပီး သတိရမိျခင္း ျဖစ္ေလသည္။
ႏွစ္မ်ားစြာၾကာခဲ႔ေသာ္လည္း စကၠဴပန္းေတြ ျမင္တိုင္း သူမကို သတိရမိဆဲျဖစ္သည္။ သူမကေရာ သူ႔ကို သတိရေနမည္လား ေမ႔ေနျပီလား သူ မသိႏိုင္ခဲ႔ပါ။ စကၠဴပန္းေတြျမင္တိုင္း သူမကို သတိရသည္ဟု ဆိုရာတြင္ စကၠဴပန္းေတြကို မျမင္ရင္ေတာ႔ သတိမရသည္႔သေဘာ သက္၀င္သြားေပလိမ္႔မည္။ စကၠဴပန္းလိုျဖစ္ခ်င္ေသာ မိန္းခေလး မသိလိုက္သည္႔ အခ်က္မွာ သူမ၏ ဇာတိရပ္ရြာကို ျပန္သြားျပီး၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ မေတြ႔ျဖစ္ၾကေတာ႔ကတည္းက သူ ဘယ္တုန္းကမွ ၾကိဳက္သည္မထင္ခဲ႔ေသာ၊ သတိမထားခဲ႔ေသာ စကၠဴပန္းမ်ားကို သူ႔အိမ္ ေနရာအႏွ႔႔ံ၊ ျခံစည္းရိုးမ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ အိမ္ေပၚ ၀ရံတာထက္တြင္ ပန္းအိုးမ်ားျဖင္႔လည္းေကာင္း၊ ျခံ၀င္းထဲတြင္ လည္းေကာင္း စိုက္ပ်ဳိးထားခဲ႔မိေလသည္။ ခုခ်ိန္တြင္ေတာ႔ သူေရာက္ေနေသာ ျမိဳ႕ကေလးအတိုင္း သူ႔တစ္အိမ္လံုးသည္လည္း ေတာက္ပ၀ံ႔ၾကြားစြာ ပြင္႔ေ၀ေနၾကေသာ စကၠဴပန္းမ်ားျဖင္႔ ေႏြေနေအာက္တြင္ လွပေနေပေတာ႔မည္။ စကၠဴပန္းႏွင္႔တူေသာ မိန္းခေလးသည္လည္း သူမ၏ ဇာတိရြာကေလးတြင္ ဖြံ႔ျဖိဳးေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို သူမေျပာခဲ႔သည္႔အတိုင္း ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနမည္ဟု သူ ယံုၾကည္ပါသည္။ စကၠဴပန္းေတြကို စိုက္ပ်ဳိးထားသူ သူကိုယ္တိုင္မွာေတာ႔ ခုခ်ိန္ထိတိုင္ စကၠဴပန္းလို မက်င္႔ၾကံႏိုင္ခဲ႔ေသးေပ။
လမ္းနံေဘးမွာ ပြင္႔ေ၀ရေပမဲ႔ စကၠဴပန္းေတြကေတာ႔ ေႏြေနပူလဲ လန္းေနျမဲ လန္းေနဆဲပါ။
** ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္)**
No comments:
Post a Comment