သူမအေၾကာင္း ေျပာရလၽွင္... သူမ ငယ္စဥ္က အေမသည္ လမ္းေဘးစားေသာက္ဆိုင္တြင္ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ေသာ ဝန္ထမ္းျဖစ္သည္။ ပန္းကန္သိမ္းရေသာ ၊ ၾကမ္းတိုက္ရေသာ ၊ အိမ္သာေဆးရေသာ မုဆိုးမ အေမ၏ အလုပ္ကို သူမ မႏွစ္ျမိဳ႔ပါ။ အေပါင္းအသင္းမ်ားၾကားတြင္ သူမ၏ မိဘမ်ားအေၾကာင္း ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာေလ့မရွိပါ။ အေမ အလုပ္လုပ္ေသာ ဆိုင္မွာ သြားစားရမွာ ရွက္သည္။ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေသာ အေမႏွင့္ ဘယ္ေတာ့မွ မဆံုေအာင္လည္း ေရွာင္ေလ့ရွိသည္။ သန္႔ရွင္းေရး ဝတ္စံုျဖင့္ အေမ အလုပ္လုပ္ေနလၽွင္ “ဒါ…..ငါ့အေမ” ဟု သူငယ္ခ်င္းေတြေရွ႔ ေခၚျပရမွာရွက္သည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြအေရွ႔မွာ ႏႈတ္ဆက္ေလ့မရွိခဲ့ေပ။ အေမကလည္း သူမကိုု ေခၚေျပာႏႈတ္ဆက္ျခင္းမရွိပါ။ အေမအိမ္မွာေနသည့္ အခ်ိန္လည္း မရွိခဲ့ပါ။ ကၽြန္မ ႏွင့္ အေမသည္ တစိမ္းျပင္ျပင္လို ျဖစ္ေနတတ္ပါသည္။
သူမ လိုအပ္သည့္ေငြေၾကး မရတိုင္း အျပစ္ျမင္ျခင္း ျငဴစူျခင္းမ်ားကို အေမက ေအးေဆးစြာ ခံယူသည္။ သည္းခံခဲ့သည္။ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေတာ့ရွာၾကံေပးသည္။ အေမ ဘယ္လိုေငြရွာသလဲ ၊ အေမ ဘယ္လို အပင္ပန္းခံ ခဲ့သလဲ သူမ တစ္ခါမွ မစဥ္းစားမိ။ ေမးစရာလဲ မလိုဟုသူမ ခံယူထားသည္။ ဒီလိုႏွင့္ ေဆာင္းရာသီ နံနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ဆင္းရဲစြာ အေမေသဆံုးသြားသည္။ အနည္းငယ္ ခံစားထိခိုက္မိသည္မွလြဲ၍ သူမ မ်က္ရည္မက်ခဲ့ပါ။
ေနာက္ေတာ့ သူမခ်စ္သူရွိလာသည္။ ခ်စ္သူႏွင့္ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ဘဝတစ္ခု ထူေထာင္ခဲ့သည္။ သားတစ္ေယာက္ သမီးႏွစ္ေယာက္ရွိလာသည္။ သူမ၏ ခင္ပြန္းသည္ မူးယစ္ေဆးဝါး သံုးစြဲသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္မွန္း ေနာက္က်မွ သိခဲ့ရသည္။ သူမ ယူက်ံဳးမရျဖစ္ေသာ္လည္း သူမ၏ခင္ပြန္းမွာ မူးယစ္ေဆးဝါးသံုးစြဲမႈ ျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္က်ခံရန္ ျဖစ္ေနေပျပီ။ သူမ ဒီသားသမီး ၃ေယာက္တာဝန္ကို ၾကံ႔ၾကံ႔ခံ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ အလုပ္မ်ိဳးစံု ဝင္လုပ္သည္။ အိမ္ေတြမွာလည္း အဝတ္ေလၽွာ္ဖူးသည္။ ပုလင္းခြံ ၊ ဘူးခြံ ၊ ဂ်ပ္ထူဘူးေတြလည္း လည္ေကာက္ခဲ့ဖူးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဆင္းရဲသည့္ ဒဏ္ကို သူမ မခံစားႏိုင္ေတာ့။ သားသမီးေတြကို အမ်ိဳးေတြအိမ္ အပ္ထားကာ ေရာက္ရာေပါက္ရာ ခရီးလွည့္လည္ခဲ့သည္။ ျပည့္တန္ဆာဘဝ ႏွင့္ အသက္ေမြးခဲ့သည္။ ဒီအလုပ္က တစ္ဝမ္းတစ္ခါး လွသည္ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ထင္မွတ္ ေနမိသည္။
သူမအတြက္ ဘယ္အရာမွ မထူးဆန္းပါ။ အက်င့္သိကၡာသည္လည္း မရွိ။ အရွက္တရားလဲ နတၳိ။ သူမ လိုအပ္သည္ကား ေငြေၾကး။ ေဖာက္သည္မ်ားမ်ားရဖို႔ ။ ေန႔တြက္ကိုက္ဖို႔။ ဒါပါပဲ။ ဆင္းရဲခဲ့ဖူးေသာ ဘဝကို မေတြးခ်င္။ ေငြကို အသည္းအသန္ရွာရန္သာသိသည္။ ေရာဂါေဘးေတြ ဘာေတြလည္း သိပ္မစဥ္းစားမိ။ ဆရာဝန္ရွိတယ္ ၊ ေဆးခန္းရွိတယ္။ သူမ ၏စိတ္ေတြ တစ္ေန႔ တစ္ျခားမာေက်ာလာသည္။ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္လာသည္။
တဆင့္စကားႏွင့္ သားသမီးေတြ အရြယ္ေရာက္လာသည္ ဟုသိရသည္။ သမီးငယ္မွ လြဲ၍ က်န္ေသာ သမီးၾကီးႏွင့္သားကား ႏိုင္ငံျခားထြက္ျပီး အလုပ္သြားလုပ္သည္တဲ့။ သမီးငယ္ကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားကို အမ်ိဳးေတြေထာက္ပံ့မႈျဖင့္ ပညာသင္ ထြက္သြားသည္ ဟုသတင္းၾကားျပီးေနာက္ပိုင္း သူမ ဘာသတင္းမွ မရေတာ့ပါ။ ကေလးေတြ ေနေသာ အိမ္ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ရွိသူ အသိတစ္ဦးထံမွ ကေလးေတြ ဓာတ္ပံုရထားသျဖင့္ ဓာတ္ပံုၾကည့္ကာ လြမ္းစိတ္ကို ေျဖေဖ်ာက္ေနရသည္။ ဓာတ္ပုံေလးကိုၾကည့္ရင္း လြမ္းစိတ္ကို လူမသိေအာင္ၾကိတ္ေျဖတတ္ေသာ သူမ။ အလြမ္းကို ရင္ထဲမွာျမိဳသိပ္ ကာ မာေက်ာေသာ ဘဝအုတ္တံတိုင္းကို အၾကိမ္ၾကိမ္ေခါင္းႏွင့္ ဝင္ေဆာင့္ေသာသူမ ရင္ေသြးမ်ားႏွင့္ အရွင္လတ္လတ္ဘဝ ျခားေနသူပမာ။
သူမ ဘဝနစ္သထက္နစ္လာသည္။ ဒီလိုႏွင့္ သူမ အားကိုးရာထင္ကာ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့သည္။ အထင္ႏွင့္အျမင္တက္တက္စင္ လြဲပါေပါ့။ လက္ရွိ ေနာက္အိမ္ေထာင္ဖက္ကလည္း အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာကာ ႏွိပ္စက္တတ္ေသးသည္။ ျပည့္တန္ဆာမို႔ ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း သိပ္အေခၚအေျပာမလုပ္ၾက။ အကူအညီမေပးၾက။ ခင္ပြန္းသည္က သူမ အိမ္ကို လာတတ္ေသာ ေဖာက္သည္မ်ားကို ေငြတြင္းၾကီးဟု ထင္ကာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံ တတ္ေပမယ့္ သူမ ကိုေတာ့……
“မိန္းမေရ....ခိုင္ေလးေရ....”
ဒီေခၚသံ ၾကားရင္ ပိုက္ဆံေတာင္းေတာ့မယ္ဆိုတာ အလိုလို သိေနသည္။
“ဘာတုန္း”
“ပိုက္ဆံေပး ဟိုဖက္ဝိုင္း ခနသြားစရာရွိလို႔။ ဝိုင္းေကာင္းမွာကြ”
“ရဲေတြမ်ားလို႔ အလုပ္က အဆင္မေျပရတဲ့ထဲ ရွင္က တေမွာင့္ ၊ မရွိဘူး"
"စကားမမ်ားနဲ႔ ၊ ေပးဆိုေပးစမ္း ၊ ဘယ္မွာလဲ နင့္ပိုက္ဆံအိတ္...."
“ရွင့္ အရက္ဖိုး ၊ ဖဲဖိုးပဲ ကၽြန္မ ေပးေနရတယ္။ ရွင္ အလုပ္ေလးဘာေလးလုပ္ပါလား ေယာက်္ားျဖစ္ျပီး….”
“ဘာ……နင္ကမ်ား ငါ့ကို ျပန္ေျပာတယ္။ ရာရာ စစ ေကာင္မ…..”
အသံမဆံုးခင္ သူမ ပါးႏွင့္ နားရင္းပူ ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ နားထဲက ေလသံ တဟူးဟူးသာ ၾကားေနရသည္။
ေနႏွင့္ဦးေပါ့။ သူမ မငိုတတ္ခဲ့တာၾကာခဲ့ျပီ။ မ်က္ရည္ေတြ ခန္းေနတာ ဘယ္တုန္းကတည္းကမွန္း ေတာင္မမွတ္မိ။ ဒီဒဏ္ေတြ ၾကိတ္ခံလာရတာ ၾကာျပီေလ။ ကြာရွင္းခြင့္လည္းမေပး။ အျမဲတမ္း ျခိမ္းေျခာက္ အၾကပ္ကိုင္ ႏွိပ္စက္တတ္ေသာ ဒီေယာက္်ားကို မုန္းလွသည္။ အင္း ဒင္းေတာ့လား.....ေတြ႔မယ္။ သက္သက္ခိုင္တဲ့…… တစ္ခိုင္တည္းရွိတယ္။ စိတ္ထဲမွ တၾကိမ္းတည္း ၾကိမ္းေနသည္။
သူ အခန္းထဲ ေျပးဝင္ကာ ပိုက္ဆံအိတ္ကို အတင္းဆြဲယူထြက္ေျပးသြားေတာ့သည္။ ျခံျပင္ေရာက္မွ ပိုက္ဆံ မက်န္ေသာ အိတ္ကို အိမ္ထဲ လွမ္းပစ္ထဲ့ခဲ့သည္။
"ဟဲ့အေကာင္....နင္ေတာ္ေတာ္လြန္ေနျပီ.....ငါသည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး"
သူမ ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္ဟစ္ ဆဲဆိုျပီးက်န္ရစ္ခဲ့သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ သူျပန္လာသည္။ အိမ္ေရာက္ျပီး ကၽြန္မကို ျမင္တာႏွင့္
"မိန္းမ .... ငါ့ကို အရက္ဝယ္ေပးစမ္း"
"ေအာင္မာ .... နင္ငါ့ပိုက္ဆံ အကုန္ယူသြားတဲ့ အျပင္ အရက္ထပ္ဝယ္ခိုင္းေသးတယ္...... နင္ လူစိတ္ေကာရွိေသးရဲ့လား တိရိစၦာန္ေကာင္ရဲ့...."
"လၽွာမရွည္နဲ့ ၊ ဖဲရႈံးလာလို႔ စိတ္ညစ္တယ္ နားပူေအာင္ထပ္မလုပ္နဲ့။”
“နင္လြန္လြန္းေနျပီ…..ေတာက္….”
“အရက္ေသာက္မလို႔ကြာ ၊ ဝယ္ေပးမလား မဝယ္ေပးဘူးလားေျပာ"
"မဝယ္ေပးႏိုင္ဘူး"
"ခြပ္..... ခြပ္...."
သူမမ်က္ႏွာေပၚ လက္သီးေတြက်လာသည္။ သူမ ဗိုက္ကို ေျခေထာက္ႏွင့္ကန္လိုက္တာကိုလည္း ေရွာင္ဖို႔ပင္ မတတ္စြမ္းႏိုင္ေတာ့။ အားလည္းမရွိေတာ့။ အားမတန္ေတာ့ မာန္ေလၽွာ့ ျခစ္ျခဳတ္ျပီးက်န္သည့္ ေငြေလးပါသြားျပန္သည္။ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးေရာင္ကိုင္းေနေသာ သူမကို.....
“ငါ့မိန္းမ သေဘာေတြ ဘာေတြေကာင္းလာလို႔ပါလား...... ဟဲဟဲ”
သူ႔ရယ္သံကို သူမ ေအာ္ဂလီဆန္မိသည္။ ဒင္းေတာ့လား…… ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့.....။ စိတ္ထဲက ၾကံေနမိသည္။
အဲဒီည သူျပန္လာသည္။ မူးေနသည္။ လူမွန္းမသိေအာင္ပင္ မူးေနသည္။ ဖဲဝိုင္းမွာ ရႈံးျပန္သည္တဲ့။ အရက္ကိုလည္း လူမွန္းသူမွန္း မသိေအာင္ေသာက္ထားသည္။ သူ ဇက္က်ိဳးကာ အမူးလြန္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
သူမ အတြက္ အခြင့္အေရးပဲ။ ဒီေလာက္ႏွိပ္စက္တတ္တဲ့ လူ…..။ စိတ္ထဲမွေတြးကာ ၾကံစည္ထားသည့္ အတိုင္း တူႏွင့္ သံမႈိကို ယူလိုက္သည္။ ႏွစ္ျခိဳက္စြာ သတိလက္လြတ္ အိပ္ေမာက်ေနေသာ သူ႔ ငယ္ထိပ္ကို စမ္းသည္။ ငယ္ထိပ္ေနရာကို ေသေသခ်ာခ်ာ စမ္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သံမိႈကို တဆံုးရိုုက္သြင္းလိုက္ေတာ့သည္။
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
မနက္လင္းမွစ၍ လြတ္လပ္ျခင္းအရသာကို အျပည့္ အဝခံစားမည္။ ဒီအေမွာင္ေလာက ကေန အျပီးတိုင္ထြက္မည္။ ေနာက္တစ္ျမိဳ႔ေျပာင္းဇာတ္ျမွဳပ္မည္။ အသုဘကို ေတာ့ အိမ္မွာပင္ခ်မည္။ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ေအာ္ငိုျပေနသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္က ေမးလၽွင္ ေယာက်္ား ညက အရက္မူးလြန္ျပီး ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာျပတ္ေသသည္ေပါ့။ သူ႔ အေတြးႏွင့္သူ ေက်နပ္ေနသည္။ အကြက္ေစ့ေနသည္ေလ….။
ေနာက္ေန႔ မနက္မိုးလင္း ေတာ့ ရဲေတြ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေနသည္။
“မသက္သက္ခိုင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေလာင္းကိုစစ္ခ်င္လို႔ပါ။”
“ဘာျဖစ္လို႔ပါလဲရွင္။ သူ ညက အရက္မူးျပီး ခုမနက္ႏွိဳးလို႔ မရေတာ့တာပါ ဆရာရယ္”
“ေသမႈ ေသခင္းလား ဆိုတာေလးၾကည့္ရံုေလးပါ” ဟုဆိုကာ အေလာင္းကို စမ္းသပ္သည္။
သူမ မ်က္ႏွာပ်က္ေနသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘူးေပၚသလို ေပၚကာ သူမ ေထာင္က်ခဲ့သည္။ သူမ ေထာင္ထဲမွာလဲ ေထာင္မင္းသမီး ျဖစ္လာသည္။ ဘဝတူေတြၾကား ေအာ့ေၾကာလန္ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ရန္ျဖစ္သည္။ ၾကမ္းသည္။ ရမ္းသည္။
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ဒီလိုႏွင့္ ႏွစ္ေတြ လေတြ အလီလီေျပာင္းျပီ။ သူမ လြတ္ျပီ။ ေထာင္ထဲက ထြက္ျပီး ဘယ္သြားလို႔ ဘာလုပ္ရမွန္းလည္းမသိ။ အရင္အလုပ္လည္း ျပန္မလုပ္ခ်င္။ဘဝရဲ့ရိုက္ပုတ္မႈ ဒဏ္ေၾကာင့္ က်န္းမာေရးလည္း သိပ္မေကာင္းခ်င္ေတာ့။ ဒါေၾကာင့္ ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ သူမ သန္႔ရွင္းေရး အလုပ္ ေလၽွာက္ျဖစ္သည္။
ဘဝတေလၽွာက္ အေမ႔ ဝဋ္ေတြ လည္ေနတာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အေမ့ကို ေစာ္ကားမိသမၽွ ခုမွ ေနာင္တရမိ ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ျပီးသြားျပီေလ။ မွားျပီးသြားျပီ။ လႊတ္ခ်လိုက္ျပီးတဲ့ အခ်ိန္ေတြ ျပန္ယူလို႔မွ မရႏိုင္တာ။ အေမ႔ကို စိတ္ထဲမွ တိုးတိတ္စြာ ေတာင္းပန္ေနသည္။ ခုတေလာ အသက္ၾကီးမွ အေမကို တ တဲ့စိတ္ေတြ ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္ေနရသည္။ အေမွာင္တိုက္ဖံုးခဲ့ေသာ ဘဝ သည္ အေမ့ကို ေစာ္ကားခဲ့ဖူးေသာ ငရဲေလလား……..။ ဝဋ္မွာ အျမဲ ငရဲမွာ အပေလလား….။
“အေမ ကၽြန္မကိုု …. ခြင့္လႊတ္ပါ” ဟုတိုးတိတ္စြာ ေတာင္းပန္ေနမိသည္။
+++++++++++++++++++++++++++++++
သန္႔ရွင္းေရး အလုပ္သမားမို႔ သူမ်ားေတြထက္ေစာျပီး ရံုးကို ေရာက္ေနရသည္။ လက္ေဗြႏွိပ္ျပီး ရံုးတံခါးကို ဖြင့္လိုက္သည္။ ရံုးတံခါးဝအနီးရွိ မီးခလုတ္ကို ဖြင့္လိုက္သည္။ ဘယ္သူမွမေရာက္ေသး၍ အလုပ္စားပြဲေလးေတြကို သုတ္ ၊ အမိႈက္ပံုးက အမႈိက္ေလးေတြကို စုကာ ပစ္လိုက္သည္။ အမိႈက္ပံုးမ်ားကို ပလပ္စတစ္အိတ္ေလးေတြ လဲလွယ္လိုက္သည္။ အိမ္သာကိုလည္း အိမ္သာေဆးရည္ျဖင့္ ေဆးလိုက္သည္။ အိမ္သာၾကမ္းျပင္ႏွင့္ မီးဖိုေခ်ာင္ကို ၾကမ္းတိုက္ တံျဖင့္ တိုက္လုိက္သည္။ က်င့္သားရေနေသာ သူမ၏ လက္မ်ားက တရစပ္ လႈပ္ရွားေနသည္။
ေကာ္ဖီေဖ်ာ္စက္ထဲ ေရထည့္ ၊ ေကာ္ဖီမႈန့္ထဲ့ကာ ႏွပ္ထားလိုက္သည္။ ေရေႏြးအိုးတစ္အိုးပါ တည္ထားလိုက္သည္။ မွန္တံခါး ႏွင့္ မွန္ျပတင္းမ်ားကို မွန္ေဆးရည္ျဖင့္ ဖ်န္းကာ သုတ္လိုက္သည္။ ေနာက္ ေလသန္႔ေဆး (Air-freshener) ဖ်န္းကာ ေလေအးစက္ (Aircond) ကို ဖြင့္လိုက္သည္။ အရြယ္ထက္ အိုမင္းသည္ ထင္ရေသာ ၊ မက်န္းမာေသာ သူမအတြက္ သန္႔ရွင္းေရးဝန္ထမ္း အလုပ္သည္ မလြယ္လွပါ။ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ မရွိေသာ သူမအတြက္ ဒီအလုပ္သာ ရႏိုင္သည္ေလ။ ကံကိုသာ ယိုးမယ္ဖြဲ႔ရေခ်မည္။ ဖုန္စုပ္စက္ကို ဖြင့္ကာ ေကာ္ေဇာကို ဖုန္စုပ္ေနသည္။ အေတြးမ်ားကား ဖုန္စုပ္စက္သံ တဂ်ီးဂ်ီး ပင္ နားထဲ မဝင္ႏိုင္ေအာင္ ပ်ံ႔လြင့္လ်က္ရွိေနသည္။
+++++++++++++++++++++
အျပင္ဘက္မွ ဝန္ထမ္းမ်ား၏ လႈပ္ရွားသံႏွင့္ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာသံမ်ား ၾကားရသျဖင့္ သူမၾကည့္လိုက္မိသည္။ သူေဌးႏွင့္ သူ႔ဧည့္သည္ဝင္လာျခင္းျဖစ္သည္။ သူေဌးဆီကို ႏိုင္ငံေပါင္းစံုမွ ဧည့္သည္ေတြ ဝင္ထြက္ေနက်ျဖစ္၍ သူမအတြက္ အထူးအဆန္း ျဖစ္မေနေတာ့ပါ။ ခုလည္း ႏိုင္ငံျခားက ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ေယာက္ ျဖစ္မွာပါေလ....အထင္နဲ႔ လွည့္၍ ပင္ မၾကည့္မိ။
သူေဌးက “ဒါကိုယ့္ရံုးခန္းေလ” ဟုေျပာသံၾကားရသည္။ “မဆိုးပါဘူး။ က်ယ္ဝန္းသားပဲ”ဟု ျပန္ေျပာသံေလးၾကားလိုက္ရသည္။ ဒီအသံေလး ခ်ိဳသာလိုက္တာ။ သူမအမွတ္မထင္ဖ်တ္ခနဲၾကည့္မိသည္။ အံ႔ၾသသြားရသည္။ သမီးငယ္ေလးပဲ။ ဘယ္လိုမွ မမွားႏိုင္ပါ။ ဓာတ္ပံုထဲက ထက္ပင္ သားနားလွပ လြန္းသူ.....သူမ၏ ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာေလး။ သို႔ေသာ္…. သူမ မ်က္ႏွာကို ကပ်ာကယာေအာက္ခ်ကာ လွည့္ထြက္လာခဲ့သည္။ သူေဌးက အတြင္းေရးမႈးမေလးကို ေကာ္ဖီမွာေနသံၾကားသည္။ သူမ ေကာ္ဖီကို ကပ်ာကယာေဖ်ာ္ေပးျပီး အတြင္းေရးမႈးကို လွမ္းေပးလိုက္သည္။ အတြင္းေရးမႈးက “ေနမေကာင္းဘူးလား” ဟုေမးသည္ကို သူမ အသံတိတ္ ေခါင္းဆတ္ကာ ေျဖလိုက္သည္။ ရင္ထဲမွာေတာ့ တလွပ္လွပ္ႏွင့္ ေမာဟိုက္ေနသည္။
သူမ သမီးငယ္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္လိုပါ။ သမီးငယ္ ဂုဏ္က်က္သေရ ညႈိးႏြမ္းမည္ကို စိုးရိမ္သည္။ ဒီရံုးက ဘယ္သူမွမသိေပမယ့္ သူမကိုယ္ သူမ သိသည္။ ျပည့္တန္ဆာ ၊ အမႈိက္ေကာက္သမား ၊ ေထာင္ထြက္ မ်က္ႏွာမြဲ သူမကို သမီးငယ္ လက္ခံ ႏိုင္မည္မဟုတ္။ ခုမွ ပို၍ အားငယ္လာသည္။ အထီးက်န္လာသည္။ မဲေမွာင္ေနေသာ သူမ၏ ဘဝကို လူမသိသူမသိ ႏွစ္ျမွဳပ္ထားခဲ့သည္။ ဒီေန႔ေတာ့ သူမ ေဆာက္တည္ရာမရ ေၾကကြဲရမည့္ ေန႔ ျဖစ္ေလျပီလား။ ရင္ထဲမွာ စူးနစ္ေနသည္။
သူေဌးက သမီးငယ္ကို ရံုးမွ ဝန္ထမ္းမ်ားႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးေနသံ ၾကားရသည္။ သမီးငယ္က သူေဌး ရဲ့ခ်စ္သူဆိုပါလား။ သမီး၏ ရယ္သံလြင္လြင္ကေလးသည္ သူမကို တုန္လႈပ္ေစသည္။ သူမႏွလံုးခုန္သံက သူမရင္ကို ဆယ္ေပါင္တူနဲ့ထုေနသလို နာေနေစသည္။ သူမ ဖံုကြယ္ထားေသာ ဘဝေနာက္ေၾကာင္း ၊ မွားယြင္းခဲ့ဖူးေသာ အမွားမ်ားအတြက္ သမီးကို ဘယ္လိုမ်က္ႏွာႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမည္လဲ။ သမီးေလးကို သူမ သမီးမွန္းသိသြားခဲ့ လၽွင္ေကာ သူေဌးက သမီးေလးကို ၾကည္ျဖဴပါဦးမလား။ ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္ထားရစ္ေသာ သူမကို သမီးကေကာ အေမအျဖစ္လက္ခံ ႏိုင္ပါမည္လား။ သူမ အေတြးေတြႏွင့္ ႏွလံုးခုန္သံမ်ားပို ျမန္လာသည္။ ေမာဟိုက္လြန္းေနသည္။
“အန္တီၾကီးေကာ” ဟု သူေဌးေမးေနသံ ၾကားရသည္။ အတြင္းေရးမွဴးမေလး မီးဖိုထဲအထိ လာေခၚသည္။ သူမ သမီးေရွ႔မွာ မ်က္ႏွာမျပရဲပါ။ အတြင္းေရးမွဴးမေလး၏ ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္သာ သူေဌးႏွင့္ သမီးငယ္တို႔ ေရွ႔ေရာက္လာရသည္။
သမီးငယ္ သူမကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္သည္။ ခ်ိဳသာစြာ ျပံဳးျပသည္။ လက္ဆြဲႏွုတ္ဆက္သည္။ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ သူမကို ဆြဲသြင္းကာ ဖက္ထားလိုက္ေသးသည္။ ျပီးေတာ့…..
“ေမေမ နဲ႔တူလိုက္တာ…..” တဲ့။
သူမ ဆတ္ခနဲတုန္သြားသည္။ အရမ္းလည္း အံ့ၾသသြားရသည္။ ႏွလံုးေသြးေတြ ပြက္ခနဲ ျဖစ္သြားသံၾကားလိုက္ရသလိုလို ထင္မိသည္။ ရင္ဘတ္က မခံ မရပ္ႏိုင္ေအာင္ ေအာင့္ေနသည္ကို ဟန္မပ်က္ေအာင္ ထိန္းေနစဥ္မွာပင္.......
သမီးငယ္သည္ သူ႔ခ်စ္သူ သူေဌးဖက္လွည္႔ကာ
“ဒီအန္တီကေလ ကၽြန္မ ေမေမနဲ႔တူလိုက္တာ အကိုရယ္။ ေမေမနဲ့ မေတြ႔ရတာၾကာျပီေလ….. ကၽြန္မ ခ်စ္တဲ့ ေမေမ႔ကိုေတာ့ ေန႔တိုင္းသတိရတယ္။ ေန႔တိုင္းလည္း ကန္ေတာ့တယ္………..”
သမီး ဆက္ျပီးေျပာသည့္ အသံမ်ား သူမနားထဲ ဝါးသြားသည္။ မ်က္လံုးမ်ား ေဝဝါးသြားသည္။ ဒူးေတြ ညႊတ္ေခြက်သြားသည္။ ႏွလံုးခုန္သံ ရုတ္တရက္ ရပ္တန္႔သြားေတာ့သည္။ ကမၻာေလာကၾကီး ေမွာင္အတိက်သြားသည္။ ဝမ္းသာျခင္း ဝမ္းနည္းျခင္း ခံစားခ်က္မ်ားစြာျဖင့္ ေနာက္ဆံုး ေတြ႔လိုက္ရသည္က သမီးငယ္ေလး၏ ျဖဴစင္ၾကည္လင္ေသာ မ်က္ႏွာေလး ေပၚမွ တစ္စံုတစ္ရာ……………….
စာဖတ္သူရင္ထဲကို တစ္ခုခုေပးႏိုင္မည္ဟု ေမၽွာ္လင့္လ်က္......
**ေမသိမ့္သိမ့္ေက်ာ္**
သူမအေၾကာင္း ေျပာရလၽွင္... သူမ ငယ္စဥ္က အေမသည္ လမ္းေဘးစားေသာက္ဆိုင္တြင္ သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ေသာ ဝန္ထမ္းျဖစ္သည္။ ပန္းကန္သိမ္းရေသာ ၊ ၾကမ္းတိုက္ရေသာ ၊ အိမ္သာေဆးရေသာ မုဆိုးမ အေမ၏ အလုပ္ကို သူမ မႏွစ္ျမိဳ႔ပါ။ အေပါင္းအသင္းမ်ားၾကားတြင္ သူမ၏ မိဘမ်ားအေၾကာင္း ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာေလ့မရွိပါ။ အေမ အလုပ္လုပ္ေသာ ဆိုင္မွာ သြားစားရမွာ ရွက္သည္။ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေသာ အေမႏွင့္ ဘယ္ေတာ့မွ မဆံုေအာင္လည္း ေရွာင္ေလ့ရွိသည္။ သန္႔ရွင္းေရး ဝတ္စံုျဖင့္ အေမ အလုပ္လုပ္ေနလၽွင္ “ဒါ…..ငါ့အေမ” ဟု သူငယ္ခ်င္းေတြေရွ႔ ေခၚျပရမွာရွက္သည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြအေရွ႔မွာ ႏႈတ္ဆက္ေလ့မရွိခဲ့ေပ။ အေမကလည္း သူမကိုု ေခၚေျပာႏႈတ္ဆက္ျခင္းမရွိပါ။ အေမအိမ္မွာေနသည့္ အခ်ိန္လည္း မရွိခဲ့ပါ။ ကၽြန္မ ႏွင့္ အေမသည္ တစိမ္းျပင္ျပင္လို ျဖစ္ေနတတ္ပါသည္။
သူမ လိုအပ္သည့္ေငြေၾကး မရတိုင္း အျပစ္ျမင္ျခင္း ျငဴစူျခင္းမ်ားကို အေမက ေအးေဆးစြာ ခံယူသည္။ သည္းခံခဲ့သည္။ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေတာ့ရွာၾကံေပးသည္။ အေမ ဘယ္လိုေငြရွာသလဲ ၊ အေမ ဘယ္လို အပင္ပန္းခံ ခဲ့သလဲ သူမ တစ္ခါမွ မစဥ္းစားမိ။ ေမးစရာလဲ မလိုဟုသူမ ခံယူထားသည္။ ဒီလိုႏွင့္ ေဆာင္းရာသီ နံနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ဆင္းရဲစြာ အေမေသဆံုးသြားသည္။ အနည္းငယ္ ခံစားထိခိုက္မိသည္မွလြဲ၍ သူမ မ်က္ရည္မက်ခဲ့ပါ။
ေနာက္ေတာ့ သူမခ်စ္သူရွိလာသည္။ ခ်စ္သူႏွင့္ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ဘဝတစ္ခု ထူေထာင္ခဲ့သည္။ သားတစ္ေယာက္ သမီးႏွစ္ေယာက္ရွိလာသည္။ သူမ၏ ခင္ပြန္းသည္ မူးယစ္ေဆးဝါး သံုးစြဲသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္မွန္း ေနာက္က်မွ သိခဲ့ရသည္။ သူမ ယူက်ံဳးမရျဖစ္ေသာ္လည္း သူမ၏ခင္ပြန္းမွာ မူးယစ္ေဆးဝါးသံုးစြဲမႈ ျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္က်ခံရန္ ျဖစ္ေနေပျပီ။ သူမ ဒီသားသမီး ၃ေယာက္တာဝန္ကို ၾကံ႔ၾကံ႔ခံ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ အလုပ္မ်ိဳးစံု ဝင္လုပ္သည္။ အိမ္ေတြမွာလည္း အဝတ္ေလၽွာ္ဖူးသည္။ ပုလင္းခြံ ၊ ဘူးခြံ ၊ ဂ်ပ္ထူဘူးေတြလည္း လည္ေကာက္ခဲ့ဖူးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဆင္းရဲသည့္ ဒဏ္ကို သူမ မခံစားႏိုင္ေတာ့။ သားသမီးေတြကို အမ်ိဳးေတြအိမ္ အပ္ထားကာ ေရာက္ရာေပါက္ရာ ခရီးလွည့္လည္ခဲ့သည္။ ျပည့္တန္ဆာဘဝ ႏွင့္ အသက္ေမြးခဲ့သည္။ ဒီအလုပ္က တစ္ဝမ္းတစ္ခါး လွသည္ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ထင္မွတ္ ေနမိသည္။
သူမအတြက္ ဘယ္အရာမွ မထူးဆန္းပါ။ အက်င့္သိကၡာသည္လည္း မရွိ။ အရွက္တရားလဲ နတၳိ။ သူမ လိုအပ္သည္ကား ေငြေၾကး။ ေဖာက္သည္မ်ားမ်ားရဖို႔ ။ ေန႔တြက္ကိုက္ဖို႔။ ဒါပါပဲ။ ဆင္းရဲခဲ့ဖူးေသာ ဘဝကို မေတြးခ်င္။ ေငြကို အသည္းအသန္ရွာရန္သာသိသည္။ ေရာဂါေဘးေတြ ဘာေတြလည္း သိပ္မစဥ္းစားမိ။ ဆရာဝန္ရွိတယ္ ၊ ေဆးခန္းရွိတယ္။ သူမ ၏စိတ္ေတြ တစ္ေန႔ တစ္ျခားမာေက်ာလာသည္။ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္လာသည္။
တဆင့္စကားႏွင့္ သားသမီးေတြ အရြယ္ေရာက္လာသည္ ဟုသိရသည္။ သမီးငယ္မွ လြဲ၍ က်န္ေသာ သမီးၾကီးႏွင့္သားကား ႏိုင္ငံျခားထြက္ျပီး အလုပ္သြားလုပ္သည္တဲ့။ သမီးငယ္ကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားကို အမ်ိဳးေတြေထာက္ပံ့မႈျဖင့္ ပညာသင္ ထြက္သြားသည္ ဟုသတင္းၾကားျပီးေနာက္ပိုင္း သူမ ဘာသတင္းမွ မရေတာ့ပါ။ ကေလးေတြ ေနေသာ အိမ္ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ရွိသူ အသိတစ္ဦးထံမွ ကေလးေတြ ဓာတ္ပံုရထားသျဖင့္ ဓာတ္ပံုၾကည့္ကာ လြမ္းစိတ္ကို ေျဖေဖ်ာက္ေနရသည္။ ဓာတ္ပုံေလးကိုၾကည့္ရင္း လြမ္းစိတ္ကို လူမသိေအာင္ၾကိတ္ေျဖတတ္ေသာ သူမ။ အလြမ္းကို ရင္ထဲမွာျမိဳသိပ္ ကာ မာေက်ာေသာ ဘဝအုတ္တံတိုင္းကို အၾကိမ္ၾကိမ္ေခါင္းႏွင့္ ဝင္ေဆာင့္ေသာသူမ ရင္ေသြးမ်ားႏွင့္ အရွင္လတ္လတ္ဘဝ ျခားေနသူပမာ။
သူမ ဘဝနစ္သထက္နစ္လာသည္။ ဒီလိုႏွင့္ သူမ အားကိုးရာထင္ကာ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့သည္။ အထင္ႏွင့္အျမင္တက္တက္စင္ လြဲပါေပါ့။ လက္ရွိ ေနာက္အိမ္ေထာင္ဖက္ကလည္း အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာကာ ႏွိပ္စက္တတ္ေသးသည္။ ျပည့္တန္ဆာမို႔ ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း သိပ္အေခၚအေျပာမလုပ္ၾက။ အကူအညီမေပးၾက။ ခင္ပြန္းသည္က သူမ အိမ္ကို လာတတ္ေသာ ေဖာက္သည္မ်ားကို ေငြတြင္းၾကီးဟု ထင္ကာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံ တတ္ေပမယ့္ သူမ ကိုေတာ့……
“မိန္းမေရ....ခိုင္ေလးေရ....”
ဒီေခၚသံ ၾကားရင္ ပိုက္ဆံေတာင္းေတာ့မယ္ဆိုတာ အလိုလို သိေနသည္။
“ဘာတုန္း”
“ပိုက္ဆံေပး ဟိုဖက္ဝိုင္း ခနသြားစရာရွိလို႔။ ဝိုင္းေကာင္းမွာကြ”
“ရဲေတြမ်ားလို႔ အလုပ္က အဆင္မေျပရတဲ့ထဲ ရွင္က တေမွာင့္ ၊ မရွိဘူး"
"စကားမမ်ားနဲ႔ ၊ ေပးဆိုေပးစမ္း ၊ ဘယ္မွာလဲ နင့္ပိုက္ဆံအိတ္...."
“ရွင့္ အရက္ဖိုး ၊ ဖဲဖိုးပဲ ကၽြန္မ ေပးေနရတယ္။ ရွင္ အလုပ္ေလးဘာေလးလုပ္ပါလား ေယာက်္ားျဖစ္ျပီး….”
“ဘာ……နင္ကမ်ား ငါ့ကို ျပန္ေျပာတယ္။ ရာရာ စစ ေကာင္မ…..”
အသံမဆံုးခင္ သူမ ပါးႏွင့္ နားရင္းပူ ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ နားထဲက ေလသံ တဟူးဟူးသာ ၾကားေနရသည္။
ေနႏွင့္ဦးေပါ့။ သူမ မငိုတတ္ခဲ့တာၾကာခဲ့ျပီ။ မ်က္ရည္ေတြ ခန္းေနတာ ဘယ္တုန္းကတည္းကမွန္း ေတာင္မမွတ္မိ။ ဒီဒဏ္ေတြ ၾကိတ္ခံလာရတာ ၾကာျပီေလ။ ကြာရွင္းခြင့္လည္းမေပး။ အျမဲတမ္း ျခိမ္းေျခာက္ အၾကပ္ကိုင္ ႏွိပ္စက္တတ္ေသာ ဒီေယာက္်ားကို မုန္းလွသည္။ အင္း ဒင္းေတာ့လား.....ေတြ႔မယ္။ သက္သက္ခိုင္တဲ့…… တစ္ခိုင္တည္းရွိတယ္။ စိတ္ထဲမွ တၾကိမ္းတည္း ၾကိမ္းေနသည္။
သူ အခန္းထဲ ေျပးဝင္ကာ ပိုက္ဆံအိတ္ကို အတင္းဆြဲယူထြက္ေျပးသြားေတာ့သည္။ ျခံျပင္ေရာက္မွ ပိုက္ဆံ မက်န္ေသာ အိတ္ကို အိမ္ထဲ လွမ္းပစ္ထဲ့ခဲ့သည္။
"ဟဲ့အေကာင္....နင္ေတာ္ေတာ္လြန္ေနျပီ.....ငါသည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး"
သူမ ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္ဟစ္ ဆဲဆိုျပီးက်န္ရစ္ခဲ့သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ သူျပန္လာသည္။ အိမ္ေရာက္ျပီး ကၽြန္မကို ျမင္တာႏွင့္
"မိန္းမ .... ငါ့ကို အရက္ဝယ္ေပးစမ္း"
"ေအာင္မာ .... နင္ငါ့ပိုက္ဆံ အကုန္ယူသြားတဲ့ အျပင္ အရက္ထပ္ဝယ္ခိုင္းေသးတယ္...... နင္ လူစိတ္ေကာရွိေသးရဲ့လား တိရိစၦာန္ေကာင္ရဲ့...."
"လၽွာမရွည္နဲ့ ၊ ဖဲရႈံးလာလို႔ စိတ္ညစ္တယ္ နားပူေအာင္ထပ္မလုပ္နဲ့။”
“နင္လြန္လြန္းေနျပီ…..ေတာက္….”
“အရက္ေသာက္မလို႔ကြာ ၊ ဝယ္ေပးမလား မဝယ္ေပးဘူးလားေျပာ"
"မဝယ္ေပးႏိုင္ဘူး"
"ခြပ္..... ခြပ္...."
သူမမ်က္ႏွာေပၚ လက္သီးေတြက်လာသည္။ သူမ ဗိုက္ကို ေျခေထာက္ႏွင့္ကန္လိုက္တာကိုလည္း ေရွာင္ဖို႔ပင္ မတတ္စြမ္းႏိုင္ေတာ့။ အားလည္းမရွိေတာ့။ အားမတန္ေတာ့ မာန္ေလၽွာ့ ျခစ္ျခဳတ္ျပီးက်န္သည့္ ေငြေလးပါသြားျပန္သည္။ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးေရာင္ကိုင္းေနေသာ သူမကို.....
“ငါ့မိန္းမ သေဘာေတြ ဘာေတြေကာင္းလာလို႔ပါလား...... ဟဲဟဲ”
သူ႔ရယ္သံကို သူမ ေအာ္ဂလီဆန္မိသည္။ ဒင္းေတာ့လား…… ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့.....။ စိတ္ထဲက ၾကံေနမိသည္။
အဲဒီည သူျပန္လာသည္။ မူးေနသည္။ လူမွန္းမသိေအာင္ပင္ မူးေနသည္။ ဖဲဝိုင္းမွာ ရႈံးျပန္သည္တဲ့။ အရက္ကိုလည္း လူမွန္းသူမွန္း မသိေအာင္ေသာက္ထားသည္။ သူ ဇက္က်ိဳးကာ အမူးလြန္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
သူမ အတြက္ အခြင့္အေရးပဲ။ ဒီေလာက္ႏွိပ္စက္တတ္တဲ့ လူ…..။ စိတ္ထဲမွေတြးကာ ၾကံစည္ထားသည့္ အတိုင္း တူႏွင့္ သံမႈိကို ယူလိုက္သည္။ ႏွစ္ျခိဳက္စြာ သတိလက္လြတ္ အိပ္ေမာက်ေနေသာ သူ႔ ငယ္ထိပ္ကို စမ္းသည္။ ငယ္ထိပ္ေနရာကို ေသေသခ်ာခ်ာ စမ္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သံမိႈကို တဆံုးရိုုက္သြင္းလိုက္ေတာ့သည္။
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
မနက္လင္းမွစ၍ လြတ္လပ္ျခင္းအရသာကို အျပည့္ အဝခံစားမည္။ ဒီအေမွာင္ေလာက ကေန အျပီးတိုင္ထြက္မည္။ ေနာက္တစ္ျမိဳ႔ေျပာင္းဇာတ္ျမွဳပ္မည္။ အသုဘကို ေတာ့ အိမ္မွာပင္ခ်မည္။ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ေအာ္ငိုျပေနသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္က ေမးလၽွင္ ေယာက်္ား ညက အရက္မူးလြန္ျပီး ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာျပတ္ေသသည္ေပါ့။ သူ႔ အေတြးႏွင့္သူ ေက်နပ္ေနသည္။ အကြက္ေစ့ေနသည္ေလ….။
ေနာက္ေန႔ မနက္မိုးလင္း ေတာ့ ရဲေတြ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေနသည္။
“မသက္သက္ခိုင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေလာင္းကိုစစ္ခ်င္လို႔ပါ။”
“ဘာျဖစ္လို႔ပါလဲရွင္။ သူ ညက အရက္မူးျပီး ခုမနက္ႏွိဳးလို႔ မရေတာ့တာပါ ဆရာရယ္”
“ေသမႈ ေသခင္းလား ဆိုတာေလးၾကည့္ရံုေလးပါ” ဟုဆိုကာ အေလာင္းကို စမ္းသပ္သည္။
သူမ မ်က္ႏွာပ်က္ေနသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘူးေပၚသလို ေပၚကာ သူမ ေထာင္က်ခဲ့သည္။ သူမ ေထာင္ထဲမွာလဲ ေထာင္မင္းသမီး ျဖစ္လာသည္။ ဘဝတူေတြၾကား ေအာ့ေၾကာလန္ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ရန္ျဖစ္သည္။ ၾကမ္းသည္။ ရမ္းသည္။
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ဒီလိုႏွင့္ ႏွစ္ေတြ လေတြ အလီလီေျပာင္းျပီ။ သူမ လြတ္ျပီ။ ေထာင္ထဲက ထြက္ျပီး ဘယ္သြားလို႔ ဘာလုပ္ရမွန္းလည္းမသိ။ အရင္အလုပ္လည္း ျပန္မလုပ္ခ်င္။ဘဝရဲ့ရိုက္ပုတ္မႈ ဒဏ္ေၾကာင့္ က်န္းမာေရးလည္း သိပ္မေကာင္းခ်င္ေတာ့။ ဒါေၾကာင့္ ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ သူမ သန္႔ရွင္းေရး အလုပ္ ေလၽွာက္ျဖစ္သည္။
ဘဝတေလၽွာက္ အေမ႔ ဝဋ္ေတြ လည္ေနတာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အေမ့ကို ေစာ္ကားမိသမၽွ ခုမွ ေနာင္တရမိ ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ျပီးသြားျပီေလ။ မွားျပီးသြားျပီ။ လႊတ္ခ်လိုက္ျပီးတဲ့ အခ်ိန္ေတြ ျပန္ယူလို႔မွ မရႏိုင္တာ။ အေမ႔ကို စိတ္ထဲမွ တိုးတိတ္စြာ ေတာင္းပန္ေနသည္။ ခုတေလာ အသက္ၾကီးမွ အေမကို တ တဲ့စိတ္ေတြ ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္ေနရသည္။ အေမွာင္တိုက္ဖံုးခဲ့ေသာ ဘဝ သည္ အေမ့ကို ေစာ္ကားခဲ့ဖူးေသာ ငရဲေလလား……..။ ဝဋ္မွာ အျမဲ ငရဲမွာ အပေလလား….။
“အေမ ကၽြန္မကိုု …. ခြင့္လႊတ္ပါ” ဟုတိုးတိတ္စြာ ေတာင္းပန္ေနမိသည္။
+++++++++++++++++++++++++++++++
သန္႔ရွင္းေရး အလုပ္သမားမို႔ သူမ်ားေတြထက္ေစာျပီး ရံုးကို ေရာက္ေနရသည္။ လက္ေဗြႏွိပ္ျပီး ရံုးတံခါးကို ဖြင့္လိုက္သည္။ ရံုးတံခါးဝအနီးရွိ မီးခလုတ္ကို ဖြင့္လိုက္သည္။ ဘယ္သူမွမေရာက္ေသး၍ အလုပ္စားပြဲေလးေတြကို သုတ္ ၊ အမိႈက္ပံုးက အမႈိက္ေလးေတြကို စုကာ ပစ္လိုက္သည္။ အမိႈက္ပံုးမ်ားကို ပလပ္စတစ္အိတ္ေလးေတြ လဲလွယ္လိုက္သည္။ အိမ္သာကိုလည္း အိမ္သာေဆးရည္ျဖင့္ ေဆးလိုက္သည္။ အိမ္သာၾကမ္းျပင္ႏွင့္ မီးဖိုေခ်ာင္ကို ၾကမ္းတိုက္ တံျဖင့္ တိုက္လုိက္သည္။ က်င့္သားရေနေသာ သူမ၏ လက္မ်ားက တရစပ္ လႈပ္ရွားေနသည္။
ေကာ္ဖီေဖ်ာ္စက္ထဲ ေရထည့္ ၊ ေကာ္ဖီမႈန့္ထဲ့ကာ ႏွပ္ထားလိုက္သည္။ ေရေႏြးအိုးတစ္အိုးပါ တည္ထားလိုက္သည္။ မွန္တံခါး ႏွင့္ မွန္ျပတင္းမ်ားကို မွန္ေဆးရည္ျဖင့္ ဖ်န္းကာ သုတ္လိုက္သည္။ ေနာက္ ေလသန္႔ေဆး (Air-freshener) ဖ်န္းကာ ေလေအးစက္ (Aircond) ကို ဖြင့္လိုက္သည္။ အရြယ္ထက္ အိုမင္းသည္ ထင္ရေသာ ၊ မက်န္းမာေသာ သူမအတြက္ သန္႔ရွင္းေရးဝန္ထမ္း အလုပ္သည္ မလြယ္လွပါ။ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ မရွိေသာ သူမအတြက္ ဒီအလုပ္သာ ရႏိုင္သည္ေလ။ ကံကိုသာ ယိုးမယ္ဖြဲ႔ရေခ်မည္။ ဖုန္စုပ္စက္ကို ဖြင့္ကာ ေကာ္ေဇာကို ဖုန္စုပ္ေနသည္။ အေတြးမ်ားကား ဖုန္စုပ္စက္သံ တဂ်ီးဂ်ီး ပင္ နားထဲ မဝင္ႏိုင္ေအာင္ ပ်ံ႔လြင့္လ်က္ရွိေနသည္။
+++++++++++++++++++++
အျပင္ဘက္မွ ဝန္ထမ္းမ်ား၏ လႈပ္ရွားသံႏွင့္ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာသံမ်ား ၾကားရသျဖင့္ သူမၾကည့္လိုက္မိသည္။ သူေဌးႏွင့္ သူ႔ဧည့္သည္ဝင္လာျခင္းျဖစ္သည္။ သူေဌးဆီကို ႏိုင္ငံေပါင္းစံုမွ ဧည့္သည္ေတြ ဝင္ထြက္ေနက်ျဖစ္၍ သူမအတြက္ အထူးအဆန္း ျဖစ္မေနေတာ့ပါ။ ခုလည္း ႏိုင္ငံျခားက ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ေယာက္ ျဖစ္မွာပါေလ....အထင္နဲ႔ လွည့္၍ ပင္ မၾကည့္မိ။
သူေဌးက “ဒါကိုယ့္ရံုးခန္းေလ” ဟုေျပာသံၾကားရသည္။ “မဆိုးပါဘူး။ က်ယ္ဝန္းသားပဲ”ဟု ျပန္ေျပာသံေလးၾကားလိုက္ရသည္။ ဒီအသံေလး ခ်ိဳသာလိုက္တာ။ သူမအမွတ္မထင္ဖ်တ္ခနဲၾကည့္မိသည္။ အံ႔ၾသသြားရသည္။ သမီးငယ္ေလးပဲ။ ဘယ္လိုမွ မမွားႏိုင္ပါ။ ဓာတ္ပံုထဲက ထက္ပင္ သားနားလွပ လြန္းသူ.....သူမ၏ ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာေလး။ သို႔ေသာ္…. သူမ မ်က္ႏွာကို ကပ်ာကယာေအာက္ခ်ကာ လွည့္ထြက္လာခဲ့သည္။ သူေဌးက အတြင္းေရးမႈးမေလးကို ေကာ္ဖီမွာေနသံၾကားသည္။ သူမ ေကာ္ဖီကို ကပ်ာကယာေဖ်ာ္ေပးျပီး အတြင္းေရးမႈးကို လွမ္းေပးလိုက္သည္။ အတြင္းေရးမႈးက “ေနမေကာင္းဘူးလား” ဟုေမးသည္ကို သူမ အသံတိတ္ ေခါင္းဆတ္ကာ ေျဖလိုက္သည္။ ရင္ထဲမွာေတာ့ တလွပ္လွပ္ႏွင့္ ေမာဟိုက္ေနသည္။
သူမ သမီးငယ္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္လိုပါ။ သမီးငယ္ ဂုဏ္က်က္သေရ ညႈိးႏြမ္းမည္ကို စိုးရိမ္သည္။ ဒီရံုးက ဘယ္သူမွမသိေပမယ့္ သူမကိုယ္ သူမ သိသည္။ ျပည့္တန္ဆာ ၊ အမႈိက္ေကာက္သမား ၊ ေထာင္ထြက္ မ်က္ႏွာမြဲ သူမကို သမီးငယ္ လက္ခံ ႏိုင္မည္မဟုတ္။ ခုမွ ပို၍ အားငယ္လာသည္။ အထီးက်န္လာသည္။ မဲေမွာင္ေနေသာ သူမ၏ ဘဝကို လူမသိသူမသိ ႏွစ္ျမွဳပ္ထားခဲ့သည္။ ဒီေန႔ေတာ့ သူမ ေဆာက္တည္ရာမရ ေၾကကြဲရမည့္ ေန႔ ျဖစ္ေလျပီလား။ ရင္ထဲမွာ စူးနစ္ေနသည္။
သူေဌးက သမီးငယ္ကို ရံုးမွ ဝန္ထမ္းမ်ားႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးေနသံ ၾကားရသည္။ သမီးငယ္က သူေဌး ရဲ့ခ်စ္သူဆိုပါလား။ သမီး၏ ရယ္သံလြင္လြင္ကေလးသည္ သူမကို တုန္လႈပ္ေစသည္။ သူမႏွလံုးခုန္သံက သူမရင္ကို ဆယ္ေပါင္တူနဲ့ထုေနသလို နာေနေစသည္။ သူမ ဖံုကြယ္ထားေသာ ဘဝေနာက္ေၾကာင္း ၊ မွားယြင္းခဲ့ဖူးေသာ အမွားမ်ားအတြက္ သမီးကို ဘယ္လိုမ်က္ႏွာႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမည္လဲ။ သမီးေလးကို သူမ သမီးမွန္းသိသြားခဲ့ လၽွင္ေကာ သူေဌးက သမီးေလးကို ၾကည္ျဖဴပါဦးမလား။ ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္ထားရစ္ေသာ သူမကို သမီးကေကာ အေမအျဖစ္လက္ခံ ႏိုင္ပါမည္လား။ သူမ အေတြးေတြႏွင့္ ႏွလံုးခုန္သံမ်ားပို ျမန္လာသည္။ ေမာဟိုက္လြန္းေနသည္။
“အန္တီၾကီးေကာ” ဟု သူေဌးေမးေနသံ ၾကားရသည္။ အတြင္းေရးမွဴးမေလး မီးဖိုထဲအထိ လာေခၚသည္။ သူမ သမီးေရွ႔မွာ မ်က္ႏွာမျပရဲပါ။ အတြင္းေရးမွဴးမေလး၏ ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္သာ သူေဌးႏွင့္ သမီးငယ္တို႔ ေရွ႔ေရာက္လာရသည္။
သမီးငယ္ သူမကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္သည္။ ခ်ိဳသာစြာ ျပံဳးျပသည္။ လက္ဆြဲႏွုတ္ဆက္သည္။ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ သူမကို ဆြဲသြင္းကာ ဖက္ထားလိုက္ေသးသည္။ ျပီးေတာ့…..
“ေမေမ နဲ႔တူလိုက္တာ…..” တဲ့။
သူမ ဆတ္ခနဲတုန္သြားသည္။ အရမ္းလည္း အံ့ၾသသြားရသည္။ ႏွလံုးေသြးေတြ ပြက္ခနဲ ျဖစ္သြားသံၾကားလိုက္ရသလိုလို ထင္မိသည္။ ရင္ဘတ္က မခံ မရပ္ႏိုင္ေအာင္ ေအာင့္ေနသည္ကို ဟန္မပ်က္ေအာင္ ထိန္းေနစဥ္မွာပင္.......
သမီးငယ္သည္ သူ႔ခ်စ္သူ သူေဌးဖက္လွည္႔ကာ
“ဒီအန္တီကေလ ကၽြန္မ ေမေမနဲ႔တူလိုက္တာ အကိုရယ္။ ေမေမနဲ့ မေတြ႔ရတာၾကာျပီေလ….. ကၽြန္မ ခ်စ္တဲ့ ေမေမ႔ကိုေတာ့ ေန႔တိုင္းသတိရတယ္။ ေန႔တိုင္းလည္း ကန္ေတာ့တယ္………..”
သမီး ဆက္ျပီးေျပာသည့္ အသံမ်ား သူမနားထဲ ဝါးသြားသည္။ မ်က္လံုးမ်ား ေဝဝါးသြားသည္။ ဒူးေတြ ညႊတ္ေခြက်သြားသည္။ ႏွလံုးခုန္သံ ရုတ္တရက္ ရပ္တန္႔သြားေတာ့သည္။ ကမၻာေလာကၾကီး ေမွာင္အတိက်သြားသည္။ ဝမ္းသာျခင္း ဝမ္းနည္းျခင္း ခံစားခ်က္မ်ားစြာျဖင့္ ေနာက္ဆံုး ေတြ႔လိုက္ရသည္က သမီးငယ္ေလး၏ ျဖဴစင္ၾကည္လင္ေသာ မ်က္ႏွာေလး ေပၚမွ တစ္စံုတစ္ရာ……………….
စာဖတ္သူရင္ထဲကို တစ္ခုခုေပးႏိုင္မည္ဟု ေမၽွာ္လင့္လ်က္......
**ေမသိမ့္သိမ့္ေက်ာ္**
No comments:
Post a Comment