ယုံၾကည္ခ်က္ေၾကာင္႔ သုံးၾကိမ္ေျမာက္ အလည္ေရာက္ျပီးေနာက္ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ ရုပ္ပုံလႊာ

>
နူိင္ငံေတာ္ သမၼတ၏ လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင္႔ေၾကာင္႕ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာေသာအက်ဥ္းသားမ်ား၏ သတင္းမီဒီယာမ်ားတြင္ ျမင္ေတြ႔ဖတ္ရႈရပါသည္ ။ နူိင္ငံေရး ယုံၾကည္ခ်က္တစုံတရာေၾကာင္႔ ျပစ္ဒဏ္က်ခံေနရေသာ ပုဂၢဳိလ္တခ်ဳိ႕ လြတ္ေျမာက္လာေသာအခါ ၀မ္းသာရမလုိ မလြတ္ေျမာက္ေသးသူတခ်ဳိ႕ အတြက္လည္းတစ္ေန႔ လႊတ္ေပးနူိးနူိး ေမွ်ာ္လင္႔ေနဆဲမွာပင္ ေအာက္တုိဘာေနာက္ဆုံးအပတ္ေရာက္လာသည္။

ထုိေအာက္တုိဘာေနာက္ဆုံး အပတ္မွ ေန႔ရက္တစ္ရက္သည္ အမွတ္ရစရာလူပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦး ၊ ဆုိရလွ်င္ ကုိယ္က်ဳိးမဖက္ ယုံၾကည္ခ်က္ေၾကာင္႔ အစုိးရမင္းအဆက္ဆက္တြင္ မၾကာခဏ ေထာင္တြင္းျပစ္ဒဏ္က်ခံခဲ႕ရေသာ သတင္းစာဆရာ ၊ စာေရးဆရာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ ကြယ္လြန္ေသာေန႕ျဖစ္ပါသည္။ တိတိက်က် ဆုိရပါလွ်င္ ၁၉၇၈ ေအာက္တုိဘာ ၂၃ သည္ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ကြယ္လြန္ေသာေန႔ျဖစ္ျပီး ေအာက္တုိဘာ ၂၇ သည္ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ အားမီးသျဂိဳဟ္၍ ဂူသြင္းျမွဳပ္ႏွံေသာေန႔ရက္ ျဖစ္ခဲ႕သည္။
ထုိ႕ေၾကာင္႔ ယခု ေအာက္တုိဘာ ၂၃ သည္ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ ကြယ္လြန္ေသာ (၃၃) ႏွစ္တင္းတင္းျပည္႕ေသာႏွစ္ဟုလည္း ဆုိနူိင္သည္။ မိမိယုံၾကည္ရာကုိ တစ္သက္လုံးဆုပ္ကုိင္၍ စာေပေရးသားမႈျဖင္႔ လူထုအက်ဳိးျပဳခဲ႕ေသာ ၊ ယုံၾကည္ခ်က္ေၾကာင္႕ေထာင္နွင္႕တစ္ကၽြန္းပုိ႕ခံရျပီးေနာက္ လြတ္ေျမာက္လာေသာအခါ လုံးပါးပါးခဲ႕ရသည္႕ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၏ ပုံရိပ္ကုိေရးခ်ယ္သြားပါမည္။

**ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ဆုိတာ **
စစ္ျပီးေခတ္နွင္႔ ဖဆပလ အစုိးရေခတ္တြင္ လူငယ္ထုကုိ အလႊမ္းမုိးနုိင္ဆုံး စာေရးဆရာ တစ္ဦးမွာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ျဖစ္သည္။ ဘုန္းေမာင္႕တစ္ေယာက္တည္းရယ္ ႏွင္႔ လြမ္းရစ္ေတာ႕သက္လွယ္ရယ္ ၀တၳဳတုိ႕ျဖင္႔ လူငယ္ထုကုိ ဖမ္းစားနူိင္ခဲ႕ေသာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ အခ်ိန္ တုိတုိနွင္႕ နူိင္ငံေက်ာ္ စာေရးဆရာ တစ္ဦးျဖစ္လာသည္။ ပဲခူးျမဳိ႕သား ျဖစ္ေသာ္လည္း ငယ္စဥ္က ေနထုိင္ဖူးေသာ ဗန္းေမာ္ျမဳိ႕ကုိ စြဲေန၍ စာေရးေသာအခါ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ဟု အမည္ေပးခဲ႕သည္ဆုိ၏။ ဗန္ေမာ္တင္ေအာင္ည္ထုိေခတ္က တုိးတက္ေသာအျမင္ရွိသူပုဂၢဳိလ္မ်ားအတုိင္း မက္႔စ္၀ါဒအေပၚ ညႊတ္နူးစိတ္ရွိခဲ႕ေသာ္လည္း စင္စစ္တြင္မူ မည္သည္႕ပါတီ ဂုိဏ္းဂန အစြဲမထား ျပည္သူလူထုနွင္႔ တစ္သားတည္းက်က်ေနထုိင္၍ ျပည္သူ႕ အေရးအရာမ်ားကုိသာ ရည္ညႊန္းေဖာ္ေဆာင္ေရးသားခဲ႕သျဖင္႔ လူထုက ႏွစ္ျခဳိက္ေသာ စာေရးဆရာ ျဖစ္လာသည္။ ၀တၳဳေရးစက အဖြဲ႕အႏြဲ႕၊ အလြမ္းအေဆြးမ်ားပါေသာ ဇာတ္အိမ္ ဇာတ္ကြက္မ်ားစီျခယ္ေရးခဲ႕ေသာ္လည္း တျဖည္းျဖည္းသူ႕စာမ်ားသည္ ေခတ္နွင္႔ေလ်ာ္ညီမႈ ရွိေသာ၊ ေခတ္ကုိထင္ဟပ္ေစေသာ၊ ျဖတ္သန္းေနေသာ ေခတ္၏အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ တစ္စုိက္မတ္မတ္ ေရးလာ၍ ဖဆပလအစုိးရက အာရုံစုိက္လာသည္။ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ မဂၢဇင္းမ်ားတြင္ ေရးသားယုံမက လုံးခ်င္း၀တၳဳမ်ားပါ ေရးသားေနရာမွ အားမရေသး၍ တစ္ပတ္တၾကိမ္ထုတ္ လင္းယုန္ဂ်ာနယ္ကုိထုတ္၏ ။ ထုိ႕ေနာက္ ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာၾကီးတစ္ေစာင္ ျဖစ္ေလေအာင္ ၾကံေဆာင္လုပ္ကုိင္ေလသည္။
ဗန္ေမာ္တင္ေအာင္ ထုတ္ေ၀ေသာ လင္းယုန္ဂ်ာနယ္ ႏွင္႔ လင္းယုန္သတင္းစာ တုိ႕မွာ အေရးအသားထူးျခား ေတာက္ေျပာင္လြန္း၍ စာေပလြတ္လပ္ခြင္႔ေပးသည္ဆုိေသာ ဖဆပလအစုိးရ၏ မ်က္မုန္းက်ဳိးမႈကုိပင္ခံရသည္။ ၁၉၅၂ ခုနွစ္သည္ကား ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ စန္းအပြင္႕ဆုံးႏွစ္ျဖစ္သည္။ သူပုန္ၾကီး ၊ ျပည္ေတာ္သာ ခင္ခင္ဦး ႏွင္႔ အေမ စသည္႕ ၀တၳဳၾကီးသုံးအုတ္ကအစုိးရကုိ ေ၀ဖန္ထုိးနွက္သည္ဆုိကာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ ေထာင္ဒဏ္ ခုနွစ္ႏွစ္ ခ်မွတ္ခံရေလသည္။ ဗန္ေမာ္တင္ေအာင္မွာ လြတ္လပ္ျပီးျမန္မာနူိင္ငံ၌ ဖဆပလအစုိးရလက္ထက္ ပထမဦးဆုံးေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္ခံရေသာ စာေရးဆရာ ျဖစ္ခဲ႕သည္။

ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ လူပုဂၢဳိလ္အားျဖင္မူ အရပ္ေျခာက္ေပခန္႕၊ အသားလတ္လတ္၊ မ်က္ခုံးမ်က္လုံးေကာင္းေကာင္း ၊ ငယ္စဥ္ကအားကစားလုိက္စား၍ ေတာင္႕တင္းက်စ္လ်စ္ေသာခႏၵာ ကုိယ္ကအ၇ပ္အေမာင္းနွင္႔ ကုိက္ညီလွသည္။ တစုံတရာကုိသေဘာက်၍ ရယ္လုိက္ေသာအခါ ျဖဴေဖြးညီညာေသာသြားမ်ားစီတန္းေပၚလာသည္။ သူ႕စာမ်ားက မာသေလာက္ လူကသိမ္ေမြ႔နူးညံ႕သည္။ တဖတ္သားကုိသိသိမသိသိမည္သည္႔အခါ တြင္မဆုိ အကူအညီေပးရန္အသင္႔။ စကားေျပာလွ်င္ မ်က္လုံးခ်င္းဆုိင္၍ ေမတၱာစြက္ေသာ မ်က္နွာျဖင္႔ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ ေျပာတက္ရာ လူခ်စ္လူခင္ေပါလွသည္။

ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္နွင္႕အတူ ယွဥ္တြဲေလွ်ာက္ရသူသည္ စိတ္မရွည္တတ္။ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္မွာ ေရာက္ေလရာရာ၌ ေတြ႔ဆုံနွတ္ဆက္သူမနည္း၍ သူနွင္႔ လုိက္ပါရသူမွာ ေစာင္႕ေစာင္႔ေနရသည္ ဆုိ၏။
အရက္ေသစာ ေသာက္စားျခင္းအလွဥ္းမရွိ ။ သူၾကည္ညိဳ ေလးစားေသာ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ ဦးခ်စ္ေမာင္လုိ လက္ဖက္ရည္ကုိသာ မျပတ္ေသာက္တကတ္သည္။ တစ္ရက္လွ်င္ လက္ဖက္ရည္ ခုနွစ္ခြက္ ၊ ရွစ္ခြက္ ေလာက္ေသာက္တတ္သည္။ သူေသာက္သလုိတဖတ္လူကုိ တုိက္ဖုိ႕ရာလည္း ဘယ္ေတာ႕မွ၀န္မေလး။ တစ္ခါတစ္ခါ သုံးေလးရက္ဆက္ေပ်ာက္သြားတတ္သည္။ တစ္ေနရာရာမွာ ပုန္းလွ်ဳိးကြယ္လွ်ဳိး စာသြားေရးေနျခင္းျဖစ္သည္။

**ပထမအၾကိမ္ ေထာင္က လြတ္စဥ္က **
ဖဆပလအစုိးရ၏ ပုဒ္မ-၅ျဖင္႔ေထာင္ခုနစ္နွစ္က်ခံရေသာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ ပဥၥမသဂၤါယနာတင္ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ အက်ဥ္းသားမ်ားအား လႊတ္ေပးရာတြင္ပါ၀င္ခဲ႕ျပီး ငါးနွစ္ခန္႔သာ ထိန္းသိမ္းခံခဲ႕ရသည္။ ေထာင္တြင္း အက်ဥ္းက်စဥ္က ဗန္ေမာ္တင္ေအာင္သည္ လူထုဦးလွနွင္႔အတူ သက္ဆုိင္ရာအား ခြင္႔ေတာင္း၍ ေထာင္တြင္း စာဆုိေတာ္ေန႔ကုိ က်င္းပခဲ႕သည္။ ထုိစာဆုိေတာ္ေန႔အထိန္းအမွတ္ပြဲသုိ႕ ဆရာၾကီးသခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္းအား ပင္႔ဖိတ္ကာ ကန္ေတာ႕ခဲ႕ၾကသည္။
ပထမအၾကိမ္ ေထာင္မွလြတ္လာသာ လင္းယုန္သည္ပုိ၍ ျမင္႕ျမင္႔ ပ်ံတက္ရန္ စီုပ္ကုိင္ေလသည္။ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ ၃၇ႏွစ္ရွိျပီ ျဖစ္ရာ အေတြအၾကဳံလည္း အေတာ္စုံ၍ အင္တုိက္အားတုိက္ ကုိယ္ေရာစိတ္ပါ လုပ္ကုိင္နူိင္တုန္းျဖစ္သည္။ ပထမဦးဆုံး လင္းယုန္ဂ်ာနယ္ကုိ ျပန္လည္ အသက္သြင္းသည္။ အရွိန္ရလာေသာအခါ လင္းယုန္သတင္းစာကုိ ျပန္လည္ထုတ္ေ၀သည္။ လင္းယုန္သတင္းစာသည္ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၏ ၾကဳိးပမ္းမႈျဖင္႔ ေထာင္မက်ခင္ကလုိ ျပန္လည္္ထြက္ရွိလာသည္။ သတင္းစာဆရာၾကီး ဦးညုိျမ(အုိးေ၀) ကုိခ်စ္သလုိ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ သူ၏ (လင္ယုန္) ကုိ တစ္ေသြးတစ္ေမြးျဖစ္ေအာင္လုပ္ကုိင္ေလသည္။ လင္းယုန္သတင္းစာမွေန၍ လူထုအတြင္းျဖစ္ပ်က္ေနေသာ အခက္အခဲမ်ား၊ ထူးျခားသည္႕ သတင္းျဖစ္ရပ္မ်ား၊ အေရးၾကီးသည္႕ အယ္ဒီတာ႕အာေဘာ္ေရးသားေဖာ္ျပရုံမွ်မက ကုိရီးယားျပည္တြင္းစစ္ စသည္႔ နူိင္ႈံတကာေရးရာ အေျခအေနတုိ႕ကုိပါ လူထုသိေစရန္ ထုတ္ေ၀ျဖန္႕ခ်ီခ႔ဲသည္။ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ထုတ္သလုိ တစ္ဖက္ကလည္း ေျပာင္ေျမာက္ေသာ ၀တၳဳၾကီးမ်ားကုိ ေရးခဲ႕ရာ မုန္တုိင္းကထန္ (၁၉၅၇)၊ ငၾသ (၁၉၅၇)၊ ေခ်ာကလက္ဗုိလ္ၾကီး (၁၉၅၈)၊ ျမိဳင္ (၁၉၅၈) တုိ႕မွာထင္ရွားခဲ႕သည္။ သုိ႕ရာတြင္ ....ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ ေထာင္နွင္႔ ေရစက္ပါလာသည္လား မေျပာတတ္ ။ ေတာ္လွန္ေရးအစုိးရတက္ျပီးမၾကာ ၁၉၅၈ တြင္ ဒုတိယအၾကိမ္ ထိန္းသိမ္းခံရေလသည္။ လင္ယုန္ သတင္းစာသည္ ဒုတိယအၾကိမ္ ထုတ္ေ၀မႈတြင္ တစ္နွစ္နွင္႔ရပ္ဆုိင္းခဲ႔ရေသာ္လည္း လင္းယုန္ဂ်ာနယ္သည္ကား ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ ဒုတိယအၾကိမ္ ေထာင္က်စဥ္ အတြင္းဆက္လက္ထုတ္ေ၀ေနျပီး သုံးနွစ္အၾကာ ၁၉၅၉ ခုနွစ္တြင္မွ ရပ္နားခဲ႕ပါသည္။

**ဒုတိယအၾကိမ္ ေထာင္မွလြတ္စဥ္က**

၁၉၆၀ ေအာက္တုိဘာလတြင္ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ ဒုတိယအၾကိမ္ ေထာင္မွလြတ္ျပန္သည္။ယခုတစ္ၾကိမ္တြင္မူ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ အနည္းငယ္က်သြားျပီ။ ပထမအၾကိမ္လြတ္စဥ္က အလုပ္မ်ားတရပ္စပ္လုပ္ကုိင္ျခင္းနွင္႔ ဒုတိယအၾကိမ္ ေထာင္က်စဥ္အတြင္း စစ္ေဆးေမးျမန္းခံရျခင္း အာဟာရမျပည္႕၀ေသာ အစားအစာမ်ားကုိသာ စားသုံးခဲ႕ရ၍ က်န္းမာေရးသည္ ယခင္ကလုိေဒါင္ေဒါင္ျမည္ မဟုတ္ေတာ႔။ ရုပ္ရည္က်ဆင္းမႈ သိသိသာသာမရွိေသာ္လည္း ယခင္ကလုိ ၾကံခုိင္မႈမရွိေတာ႕။ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ ေထာင္အတြင္းက်န္းမာေရးကုိ အထူးဂရုတစုိက္ ေနခဲ႕သူျဖစ္ပါသည္။ အုန္းပင္စုိက္ျခင္းဟုေခၚေသာ နံရံကုိမွီ၍ ကင္းျမီးေကာက္ေထာင္ ေလ႕က်င္႕ခန္းကုိ မွန္မွန္ လုပ္ခဲ႕သည္။ သုိ႕ပါေသာ္လည္း စိတ္ပင္ပန္းျခင္း၊ လူပင္ပန္းျခင္ဒဏ္က ရုပ္ကုိေလာင္ဟပ္စျပဳေနျပီ။
ဒုတိယအၾကိမ္ေထာင္မွလြတ္ေသာအခါ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ သတင္းစာ ၊ ဂ်ာနယ္မ်ားထုတ္ေ၀ခြင္႔မသာေတာ႕၍ လုံးခ်င္းစာအုပ္မ်ားကုိသာ ဖိေရးေလသည္။ ထုိကာလက ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ေရးခဲ႔ေသာ စာအုပ္မ်ားအနက္ ဘာလင္ျပသနာ (၁၉၆၁)၊ ရဲေဘာ္ေအာင္ဒင္ (၁၉၆၂)၊ ရုိးမတုိက္ပြဲ (၁၉၆၂)၊ ျမန္မာနူိင္ငံေတာ္သမုိင္း (၁၉၆၂)၊ ဆုိရွယ္လစ္ဋီကာ (၁၉၆၃)၊ ဆုိရွယ္လစ္အဘိဓာန္ (၁၉၆၃)၊ ကုိလုိနီေခတ္ ျမန္မာနူိင္ငံသမုိင္း(၁၉၆၄)၊ အညၾတၾကက္ေတာ (၁၉၆၅) တုိ႕မွာထင္ရွားသည္။ မမၾကီး၀တၳဳသည္ ဖဆပလအစုိးရ အရာရွိကေတာ္တစ္ဦး၏ ေဖာက္ျပန္မႈေၾကာင္႕ ျဖစ္ေပၚခဲ႕ရသည္႕ အျဖစ္အပ်က္အမွန္ကုိ ဇာတ္အိမ္တည္ေရးသားခဲ႕ရာ ၁၉၆၀ စာေပဗိမာန္ ၀တၳဳရွည္ဆု ခ်ီးျမွင္႔ခံရေသာလည္း ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ ဆုကုိလက္မခံခဲ႕ ။ ယင္းသုိ႕စာအုပ္ေတြ ဆက္တုိက္ေရးရင္း တစ္ဖတ္၌လည္း အစည္းေျပသြားေသာ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးနွင္႔ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိေအာင္ ဆရာၾကီးသခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္းနွင္႔ လက္တြဲလုပ္ကုိင္ခဲ႕သည္။၁၉၆၃ နုိ၀င္ဘာတြင္က်င္းပသည္႔ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီနွင္႔ ေတာတြင္လက္နက္ကုိင္ အင္အားစုမ်ား၏ ေဆြးေႏြးပြဲအပ်က္တြင္ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ အဖမ္းခံရျပန္သည္။ေထာင္ခဏခဏ က်ေန၍လားမသိ၊ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္အား ေထာင္တြင္းခဏသာထား၍ မေရာက္ဖူးေသးေသာ ကုိကုိးကၽြန္းက်ခံရန္ ပုိ႕ေဆာင္လုိက္ေလသည္။

**တတိယအၾကိမ္ ေထာင္နွင္႔ တကၽြန္းက်ခံရျပီးေနာက္ **

ပ်ဳိနုေသာအခ်ိန္မ်ား တုိက္စာခံရေလျပီ ၊ပ်ဳိမ်စ္နဳနယ္မႈနွင္႔ တက္ၾကြလုပ္ကုိင္နုိင္ေသာ အရည္အေသြးမ်ားကုိ ေထာင္ကစုပ္ယူ ၀ါးမ်ိဳခဲ႕ေခ်ျပီ။ ပ်ဳိရြယ္ခ်ိန္ လုပ္နူိင္ကုိင္နူိင္ေသာ ေန႕ရက္တစ္ရက္သည္ မက်န္းမာျဖစ္၍ အိပ္ရာထက္လဲေနရေသာ တစ္လနွင္႕ လဲနူိင္မည္မဟုတ္ပါ။ ေထာင္နွင္႕တစ္ကၽြန္းသုိ႕ သုံးၾကိမ္ေျမာက္အလည္ေရာက္ျပီး ျပန္လြတ္လာေသာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ သည္ ရုတ္တရက္မွတ္မိဖြယ္ရာမရွိေတာ႕၊ သြားေတြမရွိေတာ႔၍ အံကပ္ထည္႕ထားရသည္။ ယခင္က ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ခႏၵာကုိယ္သည္ ညွိဳးခ်ဳံးက်ဆင္းကာ အာဟာရမျပည္႔၀၍ ေမးရုိးနွင္႔ မ်က္တြင္းမ်ား ေဟာက္ပက္ေငါထြက္ေနသည္။ တစ္ခ်ိန္က ဒါရုိက္တာ ဦးသုခမင္းသားတင္ရုိက္ခ်င္ေသာ ရုပ္ရည္မ်ဳိး မဟုတ္ေတာ႕။ လမ္းေလ်ာက္ေသာအခါ ျမင္႕မားေသာအရပ္အေမာင္းနွင္႔ ကုိက္ညီသည္႕ခႏၵာကုိယ္မရွိေတာ႕၍ ကုိင္းကုိင္းၾကီး ျဖစ္ေနတတ္သည္။
သုိရာတြင္ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၏ မ်က္လုံးမ်ားကားအေရာင္မေျပာင္း၊ ယခင္ကအတုိင္ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ ရႊန္းရႊန္းေတာက္ေတာက္ ရွိေသးသည္။ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ စာေရးဆရာသက္တန္းတေလွ်ာက္ ေထာင္နွင္႕ကၽြန္း၌သာ အေနမ်ားခဲ႕သူျဖစ္သည္။ သူ႕ကုိ အျပင္မွာျမင္ေတြ႕ရသည္ထက္ အထဲေရာက္ေန၍ မျမင္ရတာမ်ားသည္ဟု ေခတ္ျပဳိင္စာေရးဆရာအခ်ဳိ႕က ဆုိၾကသည္။ သည္ၾကားထဲေထာင္မွလြတ္သည္နွင္႔ ဆူးရွေတာက္ေျပာင္ေသာစာမ်ား၊ ေဆာင္းပါးမ်ား မျပတ္ေရးနူိင္၍ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္အခ်ဳိ႕က သူ႕စြမ္းေဆာင္ရည္ကုိ ၾသခ်ၾကသည္။
တတိယအၾကိမ္ ကၽြန္းမွျပန္လာေသာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ ၄င္းေရးခ်င္သည္႕ လုံးခ်င္းမ်ားေရးခြင္႕မသာေတာ႕ ထုိအခါ အတၳဳပၸတိၱမ်ား၊ သိပံၸက်မ္းမ်ားနွင္႔ လူမႈသိပံၸပညာနွင္႔ စပ္လ်ဥ္းေသာ စာအုပ္မ်ားဘက္ဦးလွည္႔ရေတာ႕သည္။အဏုစၾကာ၀႒ာ(၁၉၇၄)၊ အိန္စတိန္းႏွင္႕သူ၏ဓမၼတရား (၁၉၇၅)၊ သဘာ၀တၱ (၁၉၇၆)၊ ရုပ္ကမာၻ (၁၉၇၈) တုိ႕သည္ ထင္ရွားေသာစာအုပ္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ထုိ႕အျပင္ လူအမည္ရွိ လူမႈသိပံၸက်မ္း နွင္႕ ဂ်က္လန္ဒန္၏ ဘ၀နွင္႕ စာေပတုိ႕မွာ ေနာက္ဆုံးေရးသားခဲ႕ေသာ စာအုပ္မ်ား ျဖစ္ေလသည္။
ကၽြန္းမွျပန္လာေသာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ကုိ မဟာဗႏၶဳလပန္းျခံလမ္း (ဘားလမ္း) ရွိ ပင္းယစာအုပ္တုိက္၌ ထုိင္ကာ စာေရးေနသည္ကုိ ျမင္ရေလ႕ရွိသည္။ စာေရးရင္း မိတ္ေဆြတစ္ဦးဦးေရာက္လာပါက လက္ဖက္ရည္ မွာတုိက္ျပီး စကားစျမည္ေျပာဆုိေလ႔ရွိသည္။ စာမေရးျဖစ္ေသာအခါ ဗန္ေမာ္တင္ေအာင္သည္ ညွိဳးခ်ဳံးေသာမ်က္နွာျဖင္႕ တစ္ေနရာရာကုိ ေတြေတြၾကီး ေငးေနတတ္သည္ကုိ မိတ္ေဆြစာေ်ရးဆရာမ်ားက ဂရုဏာသက္ၾကသည္။ ထုိအေတာအတြင္း က်န္းမာေရးအလြန္ခ်ဳ႕ိယြင္းလာ၍ ေဆးရုံတက္လုိက္ ၊ျပန္ဆင္းလုိက္ ၊ ျပန္တက္လုိက္ နွင္႔ လုံးလည္လုိက္ေန၏။

အဆုတ္ကင္ဆာဆုိေသာေရာဂါဆုိးၾကီးက ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္အားခၽြတ္ျခဳံက်သြားေအာင္ အျပီးတုိင္ ဆြဲေခၚရန္ ၾကဳိးား၏။ ေထာင္ထဲတြင္ နွစ္ရွည္လမ်ားေနခဲ႕ရေသာ ကုိယ္ခႏၶာက ကင္ဆာဆဲလ္တုိ႕ကုိ မတုံျပန္နူိင္ေတာ႕ျပီ ။၅၈ ႏွစ္အရြယ္ ၁၉၇၈ ေအာက္တုိဘာ ၂၃ရက္ ည ၇ နာရီ ၁၀မိနစ္တြင္ ရန္ကုန္ေဆးရုံၾကီး၌ ေသြးႏွစ္ခါ အန္စဥ္ ဒုတိယအၾကိမ္ အန္ေသာအခါ အသက္ပါ သြားေလသည္ ။ တန္ဖုိးရွိေသာ ၾကယ္တစ္စင္း ေျမခရျခင္း.....။

**ေၾကကြဲေသာပုံရိပ္ **
"ကၽြန္ေတာ္႔မွာ မခင္ဦးသာကုိခ်စ္ရတဲ႕ အတၱတစ္ခုတည္းသာ ရွိပါတယ္ဗ်ာ" ဟု ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္မၾကာမၾကာ ေျပာတတ္ေသာ ဇနီးျဖစ္သူသည္ ဗန္းေမာ္ေအာင္၏ အေကာင္းဆုံးေသာ ပါရမီျဖည္႔ဖက္လည္း ျဖစ္ခဲ႕သည္။ မူလက သားဖြားဆရာမလုပ္ကုိင္ခဲ႕ေသာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၏ ဇနီးသည္ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ဆုံးေသာအခါ သားသမီးေျခာက္ေယာက္ နွင္႔အတူ ဘ၀ကုိရုန္းကန္ရရွာေလသည္ ။ လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္တြင္ သားသမီးေျခာက္ေယာက္နွင္႔ က်ုိဳကၠဆံေစတီေတာ္အနီး ရပ္ကြက္ေစ်းေလး၌ ၾကက္ဥမ်ားေရာင္းခ်၍ စား၀တ္ေနေရး ေျဖရွင္းရသည္႕ ကာလတစ္ခုရွိခဲ႕သည္။ ထုိအေတာအတြင္း ေၾကးမုံသတင္းစာတုိက္မွ လူလတ္ပုိင္းသတင္းစာဆရာ၊ စာေရးဆရာတစ္ဦးသည္ ဗန္ေမာ္တင္ေအာင္၏ ဇနီးမွန္သိ၍ ၾကက္ဥမွန္မွန္၀ယ္ယူအားေပးျခင္းျပဳ၏ ။ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၏ ဇနီးကား ထုိလူငယ္ မည္သည္႕အသက္ေမြးမႈျပဳသည္မသိ ၊ ၄င္းတုိ႕ၾကားရင္းနွီးလာေသာတစ္ေန႕ စကားစပ္မိၾကသည္။
"သားက ဘယ္မွာ အလုပ္လုပ္သလဲ"
" ကၽြန္ေတာ္ သတင္းစာတုိက္မွာ လုပ္တာပါ "
"စာေတြဘာေတြ ေရးေသးလား"
" နည္းနည္းပါးပါး ေရးပါတယ္"
ဤတြင္ ထိတ္လန္႕တုန္လႈပ္ေသာ အၾကည္႕ျဖင္႕ ေမာ္ၾကည္႕ရင္းေျပာလုိက္ေသာစကားမွာ ဤသုိ႕ျဖစ္သည္။
" စာေရးတယ္ ဟုတ္လား၊ စာေရးဆရာ မလုပ္ပါနဲ႕သား၊ စာေရးဆရာ မလုပ္ခ်င္ပါနဲ႕"
မည္သုိ႕ေသာ စိတ္ကူးျဖင္႔ေျပာသည္မသိ ထုိအျဖစ္အပ်က္ေလးသည္ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္နွင္႕ ပတ္သတ္၍ ယေန႕တုိင္ ေၾကကြဲရေသာ အျဖစ္အပ်က္ေလးျဖစ္ပါသည္။



(ကြယ္လြန္ျခင္း ၃၃ ႏွစ္ျပည္႔ အမွတ္တရ)
**ခ်မ္းျငိမ္း **
(ေအာက္တုိဘာ ၂၇ ရက္ေန႕ထုတ္ 7 DAY NEWS ဂ်ာနယ္မွ)

နူိင္ငံေတာ္ သမၼတ၏ လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင္႔ေၾကာင္႕ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာေသာအက်ဥ္းသားမ်ား၏ သတင္းမီဒီယာမ်ားတြင္ ျမင္ေတြ႔ဖတ္ရႈရပါသည္ ။ နူိင္ငံေရး ယုံၾကည္ခ်က္တစုံတရာေၾကာင္႔ ျပစ္ဒဏ္က်ခံေနရေသာ ပုဂၢဳိလ္တခ်ဳိ႕ လြတ္ေျမာက္လာေသာအခါ ၀မ္းသာရမလုိ မလြတ္ေျမာက္ေသးသူတခ်ဳိ႕ အတြက္လည္းတစ္ေန႔ လႊတ္ေပးနူိးနူိး ေမွ်ာ္လင္႔ေနဆဲမွာပင္ ေအာက္တုိဘာေနာက္ဆုံးအပတ္ေရာက္လာသည္။

ထုိေအာက္တုိဘာေနာက္ဆုံး အပတ္မွ ေန႔ရက္တစ္ရက္သည္ အမွတ္ရစရာလူပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦး ၊ ဆုိရလွ်င္ ကုိယ္က်ဳိးမဖက္ ယုံၾကည္ခ်က္ေၾကာင္႔ အစုိးရမင္းအဆက္ဆက္တြင္ မၾကာခဏ ေထာင္တြင္းျပစ္ဒဏ္က်ခံခဲ႕ရေသာ သတင္းစာဆရာ ၊ စာေရးဆရာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ ကြယ္လြန္ေသာေန႕ျဖစ္ပါသည္။ တိတိက်က် ဆုိရပါလွ်င္ ၁၉၇၈ ေအာက္တုိဘာ ၂၃ သည္ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ကြယ္လြန္ေသာေန႔ျဖစ္ျပီး ေအာက္တုိဘာ ၂၇ သည္ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ အားမီးသျဂိဳဟ္၍ ဂူသြင္းျမွဳပ္ႏွံေသာေန႔ရက္ ျဖစ္ခဲ႕သည္။
ထုိ႕ေၾကာင္႔ ယခု ေအာက္တုိဘာ ၂၃ သည္ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ ကြယ္လြန္ေသာ (၃၃) ႏွစ္တင္းတင္းျပည္႕ေသာႏွစ္ဟုလည္း ဆုိနူိင္သည္။ မိမိယုံၾကည္ရာကုိ တစ္သက္လုံးဆုပ္ကုိင္၍ စာေပေရးသားမႈျဖင္႔ လူထုအက်ဳိးျပဳခဲ႕ေသာ ၊ ယုံၾကည္ခ်က္ေၾကာင္႕ေထာင္နွင္႕တစ္ကၽြန္းပုိ႕ခံရျပီးေနာက္ လြတ္ေျမာက္လာေသာအခါ လုံးပါးပါးခဲ႕ရသည္႕ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၏ ပုံရိပ္ကုိေရးခ်ယ္သြားပါမည္။

**ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ဆုိတာ **
စစ္ျပီးေခတ္နွင္႔ ဖဆပလ အစုိးရေခတ္တြင္ လူငယ္ထုကုိ အလႊမ္းမုိးနုိင္ဆုံး စာေရးဆရာ တစ္ဦးမွာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ျဖစ္သည္။ ဘုန္းေမာင္႕တစ္ေယာက္တည္းရယ္ ႏွင္႔ လြမ္းရစ္ေတာ႕သက္လွယ္ရယ္ ၀တၳဳတုိ႕ျဖင္႔ လူငယ္ထုကုိ ဖမ္းစားနူိင္ခဲ႕ေသာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ အခ်ိန္ တုိတုိနွင္႕ နူိင္ငံေက်ာ္ စာေရးဆရာ တစ္ဦးျဖစ္လာသည္။ ပဲခူးျမဳိ႕သား ျဖစ္ေသာ္လည္း ငယ္စဥ္က ေနထုိင္ဖူးေသာ ဗန္းေမာ္ျမဳိ႕ကုိ စြဲေန၍ စာေရးေသာအခါ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ဟု အမည္ေပးခဲ႕သည္ဆုိ၏။ ဗန္ေမာ္တင္ေအာင္ည္ထုိေခတ္က တုိးတက္ေသာအျမင္ရွိသူပုဂၢဳိလ္မ်ားအတုိင္း မက္႔စ္၀ါဒအေပၚ ညႊတ္နူးစိတ္ရွိခဲ႕ေသာ္လည္း စင္စစ္တြင္မူ မည္သည္႕ပါတီ ဂုိဏ္းဂန အစြဲမထား ျပည္သူလူထုနွင္႔ တစ္သားတည္းက်က်ေနထုိင္၍ ျပည္သူ႕ အေရးအရာမ်ားကုိသာ ရည္ညႊန္းေဖာ္ေဆာင္ေရးသားခဲ႕သျဖင္႔ လူထုက ႏွစ္ျခဳိက္ေသာ စာေရးဆရာ ျဖစ္လာသည္။ ၀တၳဳေရးစက အဖြဲ႕အႏြဲ႕၊ အလြမ္းအေဆြးမ်ားပါေသာ ဇာတ္အိမ္ ဇာတ္ကြက္မ်ားစီျခယ္ေရးခဲ႕ေသာ္လည္း တျဖည္းျဖည္းသူ႕စာမ်ားသည္ ေခတ္နွင္႔ေလ်ာ္ညီမႈ ရွိေသာ၊ ေခတ္ကုိထင္ဟပ္ေစေသာ၊ ျဖတ္သန္းေနေသာ ေခတ္၏အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ တစ္စုိက္မတ္မတ္ ေရးလာ၍ ဖဆပလအစုိးရက အာရုံစုိက္လာသည္။ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ မဂၢဇင္းမ်ားတြင္ ေရးသားယုံမက လုံးခ်င္း၀တၳဳမ်ားပါ ေရးသားေနရာမွ အားမရေသး၍ တစ္ပတ္တၾကိမ္ထုတ္ လင္းယုန္ဂ်ာနယ္ကုိထုတ္၏ ။ ထုိ႕ေနာက္ ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာၾကီးတစ္ေစာင္ ျဖစ္ေလေအာင္ ၾကံေဆာင္လုပ္ကုိင္ေလသည္။
ဗန္ေမာ္တင္ေအာင္ ထုတ္ေ၀ေသာ လင္းယုန္ဂ်ာနယ္ ႏွင္႔ လင္းယုန္သတင္းစာ တုိ႕မွာ အေရးအသားထူးျခား ေတာက္ေျပာင္လြန္း၍ စာေပလြတ္လပ္ခြင္႔ေပးသည္ဆုိေသာ ဖဆပလအစုိးရ၏ မ်က္မုန္းက်ဳိးမႈကုိပင္ခံရသည္။ ၁၉၅၂ ခုနွစ္သည္ကား ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ စန္းအပြင္႕ဆုံးႏွစ္ျဖစ္သည္။ သူပုန္ၾကီး ၊ ျပည္ေတာ္သာ ခင္ခင္ဦး ႏွင္႔ အေမ စသည္႕ ၀တၳဳၾကီးသုံးအုတ္ကအစုိးရကုိ ေ၀ဖန္ထုိးနွက္သည္ဆုိကာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ ေထာင္ဒဏ္ ခုနွစ္ႏွစ္ ခ်မွတ္ခံရေလသည္။ ဗန္ေမာ္တင္ေအာင္မွာ လြတ္လပ္ျပီးျမန္မာနူိင္ငံ၌ ဖဆပလအစုိးရလက္ထက္ ပထမဦးဆုံးေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္ခံရေသာ စာေရးဆရာ ျဖစ္ခဲ႕သည္။

ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ လူပုဂၢဳိလ္အားျဖင္မူ အရပ္ေျခာက္ေပခန္႕၊ အသားလတ္လတ္၊ မ်က္ခုံးမ်က္လုံးေကာင္းေကာင္း ၊ ငယ္စဥ္ကအားကစားလုိက္စား၍ ေတာင္႕တင္းက်စ္လ်စ္ေသာခႏၵာ ကုိယ္ကအ၇ပ္အေမာင္းနွင္႔ ကုိက္ညီလွသည္။ တစုံတရာကုိသေဘာက်၍ ရယ္လုိက္ေသာအခါ ျဖဴေဖြးညီညာေသာသြားမ်ားစီတန္းေပၚလာသည္။ သူ႕စာမ်ားက မာသေလာက္ လူကသိမ္ေမြ႔နူးညံ႕သည္။ တဖတ္သားကုိသိသိမသိသိမည္သည္႔အခါ တြင္မဆုိ အကူအညီေပးရန္အသင္႔။ စကားေျပာလွ်င္ မ်က္လုံးခ်င္းဆုိင္၍ ေမတၱာစြက္ေသာ မ်က္နွာျဖင္႔ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ ေျပာတက္ရာ လူခ်စ္လူခင္ေပါလွသည္။

ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္နွင္႕အတူ ယွဥ္တြဲေလွ်ာက္ရသူသည္ စိတ္မရွည္တတ္။ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္မွာ ေရာက္ေလရာရာ၌ ေတြ႔ဆုံနွတ္ဆက္သူမနည္း၍ သူနွင္႔ လုိက္ပါရသူမွာ ေစာင္႕ေစာင္႔ေနရသည္ ဆုိ၏။
အရက္ေသစာ ေသာက္စားျခင္းအလွဥ္းမရွိ ။ သူၾကည္ညိဳ ေလးစားေသာ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ ဦးခ်စ္ေမာင္လုိ လက္ဖက္ရည္ကုိသာ မျပတ္ေသာက္တကတ္သည္။ တစ္ရက္လွ်င္ လက္ဖက္ရည္ ခုနွစ္ခြက္ ၊ ရွစ္ခြက္ ေလာက္ေသာက္တတ္သည္။ သူေသာက္သလုိတဖတ္လူကုိ တုိက္ဖုိ႕ရာလည္း ဘယ္ေတာ႕မွ၀န္မေလး။ တစ္ခါတစ္ခါ သုံးေလးရက္ဆက္ေပ်ာက္သြားတတ္သည္။ တစ္ေနရာရာမွာ ပုန္းလွ်ဳိးကြယ္လွ်ဳိး စာသြားေရးေနျခင္းျဖစ္သည္။

**ပထမအၾကိမ္ ေထာင္က လြတ္စဥ္က **
ဖဆပလအစုိးရ၏ ပုဒ္မ-၅ျဖင္႔ေထာင္ခုနစ္နွစ္က်ခံရေသာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ ပဥၥမသဂၤါယနာတင္ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ အက်ဥ္းသားမ်ားအား လႊတ္ေပးရာတြင္ပါ၀င္ခဲ႕ျပီး ငါးနွစ္ခန္႔သာ ထိန္းသိမ္းခံခဲ႕ရသည္။ ေထာင္တြင္း အက်ဥ္းက်စဥ္က ဗန္ေမာ္တင္ေအာင္သည္ လူထုဦးလွနွင္႔အတူ သက္ဆုိင္ရာအား ခြင္႔ေတာင္း၍ ေထာင္တြင္း စာဆုိေတာ္ေန႔ကုိ က်င္းပခဲ႕သည္။ ထုိစာဆုိေတာ္ေန႔အထိန္းအမွတ္ပြဲသုိ႕ ဆရာၾကီးသခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္းအား ပင္႔ဖိတ္ကာ ကန္ေတာ႕ခဲ႕ၾကသည္။
ပထမအၾကိမ္ ေထာင္မွလြတ္လာသာ လင္းယုန္သည္ပုိ၍ ျမင္႕ျမင္႔ ပ်ံတက္ရန္ စီုပ္ကုိင္ေလသည္။ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ ၃၇ႏွစ္ရွိျပီ ျဖစ္ရာ အေတြအၾကဳံလည္း အေတာ္စုံ၍ အင္တုိက္အားတုိက္ ကုိယ္ေရာစိတ္ပါ လုပ္ကုိင္နူိင္တုန္းျဖစ္သည္။ ပထမဦးဆုံး လင္းယုန္ဂ်ာနယ္ကုိ ျပန္လည္ အသက္သြင္းသည္။ အရွိန္ရလာေသာအခါ လင္းယုန္သတင္းစာကုိ ျပန္လည္ထုတ္ေ၀သည္။ လင္းယုန္သတင္းစာသည္ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၏ ၾကဳိးပမ္းမႈျဖင္႔ ေထာင္မက်ခင္ကလုိ ျပန္လည္္ထြက္ရွိလာသည္။ သတင္းစာဆရာၾကီး ဦးညုိျမ(အုိးေ၀) ကုိခ်စ္သလုိ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ သူ၏ (လင္ယုန္) ကုိ တစ္ေသြးတစ္ေမြးျဖစ္ေအာင္လုပ္ကုိင္ေလသည္။ လင္းယုန္သတင္းစာမွေန၍ လူထုအတြင္းျဖစ္ပ်က္ေနေသာ အခက္အခဲမ်ား၊ ထူးျခားသည္႕ သတင္းျဖစ္ရပ္မ်ား၊ အေရးၾကီးသည္႕ အယ္ဒီတာ႕အာေဘာ္ေရးသားေဖာ္ျပရုံမွ်မက ကုိရီးယားျပည္တြင္းစစ္ စသည္႔ နူိင္ႈံတကာေရးရာ အေျခအေနတုိ႕ကုိပါ လူထုသိေစရန္ ထုတ္ေ၀ျဖန္႕ခ်ီခ႔ဲသည္။ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ထုတ္သလုိ တစ္ဖက္ကလည္း ေျပာင္ေျမာက္ေသာ ၀တၳဳၾကီးမ်ားကုိ ေရးခဲ႕ရာ မုန္တုိင္းကထန္ (၁၉၅၇)၊ ငၾသ (၁၉၅၇)၊ ေခ်ာကလက္ဗုိလ္ၾကီး (၁၉၅၈)၊ ျမိဳင္ (၁၉၅၈) တုိ႕မွာထင္ရွားခဲ႕သည္။ သုိ႕ရာတြင္ ....ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ ေထာင္နွင္႔ ေရစက္ပါလာသည္လား မေျပာတတ္ ။ ေတာ္လွန္ေရးအစုိးရတက္ျပီးမၾကာ ၁၉၅၈ တြင္ ဒုတိယအၾကိမ္ ထိန္းသိမ္းခံရေလသည္။ လင္ယုန္ သတင္းစာသည္ ဒုတိယအၾကိမ္ ထုတ္ေ၀မႈတြင္ တစ္နွစ္နွင္႔ရပ္ဆုိင္းခဲ႔ရေသာ္လည္း လင္းယုန္ဂ်ာနယ္သည္ကား ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ ဒုတိယအၾကိမ္ ေထာင္က်စဥ္ အတြင္းဆက္လက္ထုတ္ေ၀ေနျပီး သုံးနွစ္အၾကာ ၁၉၅၉ ခုနွစ္တြင္မွ ရပ္နားခဲ႕ပါသည္။

**ဒုတိယအၾကိမ္ ေထာင္မွလြတ္စဥ္က**

၁၉၆၀ ေအာက္တုိဘာလတြင္ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ ဒုတိယအၾကိမ္ ေထာင္မွလြတ္ျပန္သည္။ယခုတစ္ၾကိမ္တြင္မူ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ အနည္းငယ္က်သြားျပီ။ ပထမအၾကိမ္လြတ္စဥ္က အလုပ္မ်ားတရပ္စပ္လုပ္ကုိင္ျခင္းနွင္႔ ဒုတိယအၾကိမ္ ေထာင္က်စဥ္အတြင္း စစ္ေဆးေမးျမန္းခံရျခင္း အာဟာရမျပည္႕၀ေသာ အစားအစာမ်ားကုိသာ စားသုံးခဲ႕ရ၍ က်န္းမာေရးသည္ ယခင္ကလုိေဒါင္ေဒါင္ျမည္ မဟုတ္ေတာ႔။ ရုပ္ရည္က်ဆင္းမႈ သိသိသာသာမရွိေသာ္လည္း ယခင္ကလုိ ၾကံခုိင္မႈမရွိေတာ႕။ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ ေထာင္အတြင္းက်န္းမာေရးကုိ အထူးဂရုတစုိက္ ေနခဲ႕သူျဖစ္ပါသည္။ အုန္းပင္စုိက္ျခင္းဟုေခၚေသာ နံရံကုိမွီ၍ ကင္းျမီးေကာက္ေထာင္ ေလ႕က်င္႕ခန္းကုိ မွန္မွန္ လုပ္ခဲ႕သည္။ သုိ႕ပါေသာ္လည္း စိတ္ပင္ပန္းျခင္း၊ လူပင္ပန္းျခင္ဒဏ္က ရုပ္ကုိေလာင္ဟပ္စျပဳေနျပီ။
ဒုတိယအၾကိမ္ေထာင္မွလြတ္ေသာအခါ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ သတင္းစာ ၊ ဂ်ာနယ္မ်ားထုတ္ေ၀ခြင္႔မသာေတာ႕၍ လုံးခ်င္းစာအုပ္မ်ားကုိသာ ဖိေရးေလသည္။ ထုိကာလက ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ေရးခဲ႔ေသာ စာအုပ္မ်ားအနက္ ဘာလင္ျပသနာ (၁၉၆၁)၊ ရဲေဘာ္ေအာင္ဒင္ (၁၉၆၂)၊ ရုိးမတုိက္ပြဲ (၁၉၆၂)၊ ျမန္မာနူိင္ငံေတာ္သမုိင္း (၁၉၆၂)၊ ဆုိရွယ္လစ္ဋီကာ (၁၉၆၃)၊ ဆုိရွယ္လစ္အဘိဓာန္ (၁၉၆၃)၊ ကုိလုိနီေခတ္ ျမန္မာနူိင္ငံသမုိင္း(၁၉၆၄)၊ အညၾတၾကက္ေတာ (၁၉၆၅) တုိ႕မွာထင္ရွားသည္။ မမၾကီး၀တၳဳသည္ ဖဆပလအစုိးရ အရာရွိကေတာ္တစ္ဦး၏ ေဖာက္ျပန္မႈေၾကာင္႕ ျဖစ္ေပၚခဲ႕ရသည္႕ အျဖစ္အပ်က္အမွန္ကုိ ဇာတ္အိမ္တည္ေရးသားခဲ႕ရာ ၁၉၆၀ စာေပဗိမာန္ ၀တၳဳရွည္ဆု ခ်ီးျမွင္႔ခံရေသာလည္း ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ ဆုကုိလက္မခံခဲ႕ ။ ယင္းသုိ႕စာအုပ္ေတြ ဆက္တုိက္ေရးရင္း တစ္ဖတ္၌လည္း အစည္းေျပသြားေသာ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးနွင္႔ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိေအာင္ ဆရာၾကီးသခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္းနွင္႔ လက္တြဲလုပ္ကုိင္ခဲ႕သည္။၁၉၆၃ နုိ၀င္ဘာတြင္က်င္းပသည္႔ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီနွင္႔ ေတာတြင္လက္နက္ကုိင္ အင္အားစုမ်ား၏ ေဆြးေႏြးပြဲအပ်က္တြင္ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ အဖမ္းခံရျပန္သည္။ေထာင္ခဏခဏ က်ေန၍လားမသိ၊ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္အား ေထာင္တြင္းခဏသာထား၍ မေရာက္ဖူးေသးေသာ ကုိကုိးကၽြန္းက်ခံရန္ ပုိ႕ေဆာင္လုိက္ေလသည္။

**တတိယအၾကိမ္ ေထာင္နွင္႔ တကၽြန္းက်ခံရျပီးေနာက္ **

ပ်ဳိနုေသာအခ်ိန္မ်ား တုိက္စာခံရေလျပီ ၊ပ်ဳိမ်စ္နဳနယ္မႈနွင္႔ တက္ၾကြလုပ္ကုိင္နုိင္ေသာ အရည္အေသြးမ်ားကုိ ေထာင္ကစုပ္ယူ ၀ါးမ်ိဳခဲ႕ေခ်ျပီ။ ပ်ဳိရြယ္ခ်ိန္ လုပ္နူိင္ကုိင္နူိင္ေသာ ေန႕ရက္တစ္ရက္သည္ မက်န္းမာျဖစ္၍ အိပ္ရာထက္လဲေနရေသာ တစ္လနွင္႕ လဲနူိင္မည္မဟုတ္ပါ။ ေထာင္နွင္႕တစ္ကၽြန္းသုိ႕ သုံးၾကိမ္ေျမာက္အလည္ေရာက္ျပီး ျပန္လြတ္လာေသာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ သည္ ရုတ္တရက္မွတ္မိဖြယ္ရာမရွိေတာ႕၊ သြားေတြမရွိေတာ႔၍ အံကပ္ထည္႕ထားရသည္။ ယခင္က ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ခႏၵာကုိယ္သည္ ညွိဳးခ်ဳံးက်ဆင္းကာ အာဟာရမျပည္႔၀၍ ေမးရုိးနွင္႔ မ်က္တြင္းမ်ား ေဟာက္ပက္ေငါထြက္ေနသည္။ တစ္ခ်ိန္က ဒါရုိက္တာ ဦးသုခမင္းသားတင္ရုိက္ခ်င္ေသာ ရုပ္ရည္မ်ဳိး မဟုတ္ေတာ႕။ လမ္းေလ်ာက္ေသာအခါ ျမင္႕မားေသာအရပ္အေမာင္းနွင္႔ ကုိက္ညီသည္႕ခႏၵာကုိယ္မရွိေတာ႕၍ ကုိင္းကုိင္းၾကီး ျဖစ္ေနတတ္သည္။
သုိရာတြင္ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၏ မ်က္လုံးမ်ားကားအေရာင္မေျပာင္း၊ ယခင္ကအတုိင္ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ ရႊန္းရႊန္းေတာက္ေတာက္ ရွိေသးသည္။ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ စာေရးဆရာသက္တန္းတေလွ်ာက္ ေထာင္နွင္႕ကၽြန္း၌သာ အေနမ်ားခဲ႕သူျဖစ္သည္။ သူ႕ကုိ အျပင္မွာျမင္ေတြ႕ရသည္ထက္ အထဲေရာက္ေန၍ မျမင္ရတာမ်ားသည္ဟု ေခတ္ျပဳိင္စာေရးဆရာအခ်ဳိ႕က ဆုိၾကသည္။ သည္ၾကားထဲေထာင္မွလြတ္သည္နွင္႔ ဆူးရွေတာက္ေျပာင္ေသာစာမ်ား၊ ေဆာင္းပါးမ်ား မျပတ္ေရးနူိင္၍ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္အခ်ဳိ႕က သူ႕စြမ္းေဆာင္ရည္ကုိ ၾသခ်ၾကသည္။
တတိယအၾကိမ္ ကၽြန္းမွျပန္လာေသာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သည္ ၄င္းေရးခ်င္သည္႕ လုံးခ်င္းမ်ားေရးခြင္႕မသာေတာ႕ ထုိအခါ အတၳဳပၸတိၱမ်ား၊ သိပံၸက်မ္းမ်ားနွင္႔ လူမႈသိပံၸပညာနွင္႔ စပ္လ်ဥ္းေသာ စာအုပ္မ်ားဘက္ဦးလွည္႔ရေတာ႕သည္။အဏုစၾကာ၀႒ာ(၁၉၇၄)၊ အိန္စတိန္းႏွင္႕သူ၏ဓမၼတရား (၁၉၇၅)၊ သဘာ၀တၱ (၁၉၇၆)၊ ရုပ္ကမာၻ (၁၉၇၈) တုိ႕သည္ ထင္ရွားေသာစာအုပ္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ထုိ႕အျပင္ လူအမည္ရွိ လူမႈသိပံၸက်မ္း နွင္႕ ဂ်က္လန္ဒန္၏ ဘ၀နွင္႕ စာေပတုိ႕မွာ ေနာက္ဆုံးေရးသားခဲ႕ေသာ စာအုပ္မ်ား ျဖစ္ေလသည္။
ကၽြန္းမွျပန္လာေသာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ကုိ မဟာဗႏၶဳလပန္းျခံလမ္း (ဘားလမ္း) ရွိ ပင္းယစာအုပ္တုိက္၌ ထုိင္ကာ စာေရးေနသည္ကုိ ျမင္ရေလ႕ရွိသည္။ စာေရးရင္း မိတ္ေဆြတစ္ဦးဦးေရာက္လာပါက လက္ဖက္ရည္ မွာတုိက္ျပီး စကားစျမည္ေျပာဆုိေလ႔ရွိသည္။ စာမေရးျဖစ္ေသာအခါ ဗန္ေမာ္တင္ေအာင္သည္ ညွိဳးခ်ဳံးေသာမ်က္နွာျဖင္႕ တစ္ေနရာရာကုိ ေတြေတြၾကီး ေငးေနတတ္သည္ကုိ မိတ္ေဆြစာေ်ရးဆရာမ်ားက ဂရုဏာသက္ၾကသည္။ ထုိအေတာအတြင္း က်န္းမာေရးအလြန္ခ်ဳ႕ိယြင္းလာ၍ ေဆးရုံတက္လုိက္ ၊ျပန္ဆင္းလုိက္ ၊ ျပန္တက္လုိက္ နွင္႔ လုံးလည္လုိက္ေန၏။

အဆုတ္ကင္ဆာဆုိေသာေရာဂါဆုိးၾကီးက ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္အားခၽြတ္ျခဳံက်သြားေအာင္ အျပီးတုိင္ ဆြဲေခၚရန္ ၾကဳိးား၏။ ေထာင္ထဲတြင္ နွစ္ရွည္လမ်ားေနခဲ႕ရေသာ ကုိယ္ခႏၶာက ကင္ဆာဆဲလ္တုိ႕ကုိ မတုံျပန္နူိင္ေတာ႕ျပီ ။၅၈ ႏွစ္အရြယ္ ၁၉၇၈ ေအာက္တုိဘာ ၂၃ရက္ ည ၇ နာရီ ၁၀မိနစ္တြင္ ရန္ကုန္ေဆးရုံၾကီး၌ ေသြးႏွစ္ခါ အန္စဥ္ ဒုတိယအၾကိမ္ အန္ေသာအခါ အသက္ပါ သြားေလသည္ ။ တန္ဖုိးရွိေသာ ၾကယ္တစ္စင္း ေျမခရျခင္း.....။

**ေၾကကြဲေသာပုံရိပ္ **
"ကၽြန္ေတာ္႔မွာ မခင္ဦးသာကုိခ်စ္ရတဲ႕ အတၱတစ္ခုတည္းသာ ရွိပါတယ္ဗ်ာ" ဟု ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္မၾကာမၾကာ ေျပာတတ္ေသာ ဇနီးျဖစ္သူသည္ ဗန္းေမာ္ေအာင္၏ အေကာင္းဆုံးေသာ ပါရမီျဖည္႔ဖက္လည္း ျဖစ္ခဲ႕သည္။ မူလက သားဖြားဆရာမလုပ္ကုိင္ခဲ႕ေသာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၏ ဇနီးသည္ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ဆုံးေသာအခါ သားသမီးေျခာက္ေယာက္ နွင္႔အတူ ဘ၀ကုိရုန္းကန္ရရွာေလသည္ ။ လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္တြင္ သားသမီးေျခာက္ေယာက္နွင္႔ က်ုိဳကၠဆံေစတီေတာ္အနီး ရပ္ကြက္ေစ်းေလး၌ ၾကက္ဥမ်ားေရာင္းခ်၍ စား၀တ္ေနေရး ေျဖရွင္းရသည္႕ ကာလတစ္ခုရွိခဲ႕သည္။ ထုိအေတာအတြင္း ေၾကးမုံသတင္းစာတုိက္မွ လူလတ္ပုိင္းသတင္းစာဆရာ၊ စာေရးဆရာတစ္ဦးသည္ ဗန္ေမာ္တင္ေအာင္၏ ဇနီးမွန္သိ၍ ၾကက္ဥမွန္မွန္၀ယ္ယူအားေပးျခင္းျပဳ၏ ။ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၏ ဇနီးကား ထုိလူငယ္ မည္သည္႕အသက္ေမြးမႈျပဳသည္မသိ ၊ ၄င္းတုိ႕ၾကားရင္းနွီးလာေသာတစ္ေန႕ စကားစပ္မိၾကသည္။
"သားက ဘယ္မွာ အလုပ္လုပ္သလဲ"
" ကၽြန္ေတာ္ သတင္းစာတုိက္မွာ လုပ္တာပါ "
"စာေတြဘာေတြ ေရးေသးလား"
" နည္းနည္းပါးပါး ေရးပါတယ္"
ဤတြင္ ထိတ္လန္႕တုန္လႈပ္ေသာ အၾကည္႕ျဖင္႕ ေမာ္ၾကည္႕ရင္းေျပာလုိက္ေသာစကားမွာ ဤသုိ႕ျဖစ္သည္။
" စာေရးတယ္ ဟုတ္လား၊ စာေရးဆရာ မလုပ္ပါနဲ႕သား၊ စာေရးဆရာ မလုပ္ခ်င္ပါနဲ႕"
မည္သုိ႕ေသာ စိတ္ကူးျဖင္႔ေျပာသည္မသိ ထုိအျဖစ္အပ်က္ေလးသည္ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္နွင္႕ ပတ္သတ္၍ ယေန႕တုိင္ ေၾကကြဲရေသာ အျဖစ္အပ်က္ေလးျဖစ္ပါသည္။



(ကြယ္လြန္ျခင္း ၃၃ ႏွစ္ျပည္႔ အမွတ္တရ)
**ခ်မ္းျငိမ္း **
(ေအာက္တုိဘာ ၂၇ ရက္ေန႕ထုတ္ 7 DAY NEWS ဂ်ာနယ္မွ)