ေအာင္ျမင္ခ်င္ရင္ လ်စ္လ်ဴရွဳပါ

>
” လူငယ္ေတြ မင္းတုိ႕ ေအာင္ျမင္ခ်င္သလား၊ ႀကီးပြားခ်မ္းသာခ်င္သလား၊ အဲဒါဆိုရင္ သည္းခံပါ ” -တဲ့။
အာ.. ဘယ္လုိႀကီးလဲ။ စိတ္ဓာတ္တက္ၾကြေအာင္ ေျပာရမယ့္အစား ေအာင္ျမင္ခ်င္ရင္ သည္းခံပါ ဆုိေတာ့ ရွိထားတဲ့ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေလးေတြေတာင္ ေပ်ာက္သြားတယ္။ ဘယ့္ႏွယ္၊ ေအာင္ျမင္ခ်င္ရင္ သည္းခံရမွာလဲ။
စာေပေဟာေျပာပြဲတစ္ခုမွာ ဆရာႀကီးတစ္ေယာက္ ေျပာတာကို နားေထာင္ရေတာ့ အဲလိုအေတြးေတြ ေပၚလာမိတယ္။
ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ ဆက္နားေထာင္ၾကည့္တယ္။

ဟုတ္တယ္။ ေအာင္ျမင္ခ်င္ရင္ သည္းခံရမယ္။ ဘာေတြကို သည္းခံရမလဲ။ ဘ၀အခက္အခဲေတြကုိ သည္းခံရမယ္။ ဆိုးတာေတြကိုပဲ သည္းခံရမွာလား။ မဟုတ္ဘူး။ ေကာင္းတာေတြကိုလည္း သည္းခံရမယ္။
ၿပီးေတာ့ စကားစပ္မိလို႕ တစ္ဆက္တည္း ေျပာလိုက္ရပါဦးမယ္။က်ေနာ္တုိ႕ ေအာင္ျမင္ဖို႕အတြက္ဆုိရင္ လ်စ္လ်ဴရွဳတဲ့ အတတ္ပညာကိုလည္း တတ္ရလိမ့္မယ္။
ဒါဟာ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ ေအာင္ျမင္ေရးလမ္းေၾကာင္းကိုသြားရာမွာ အလြန္အဓိကက်တဲ့အတြက္ အဲဒါကို က်ေနာ္ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
လ်စ္လ်ဴရွဳတဲ့ အသိပညာ-တဲ့။ (Zhang Le Wen (張禮文) 忽略的智慧 《講義雜誌》၂ဝဝ၉ ဧျပီလထုတ္ အြန္လိုင္းမဂၢဇင္းကေန ဆရာမႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္ထားတာပါ။)

အေမရိကန္ ကယ္ရီဖိုးနီးယားက ကြ်န္းမွာ American Eagle လို႔ေခၚတဲ့ လင္းယုန္ငွက္တစ္မ်ဳိး ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီငွက္ကို လူတစ္ခ်ဳိ႕က ေစ်းၾကီးေပးျပီး ဝယ္ယူၾကတဲ့အတြက္ ေဒသခံေတြ အလုအယက္ ဖမ္းဆီးခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တေျဖးေျဖး ကြ်န္းေပၚက လင္းယုန္ငွက္ေတြ မ်ဳိးတံုးလာခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး ငွက္ေတြရဲ႕ အရိပ္အေယာင္ေတာင္ မေတြ႔ေတာ့တဲ့အတြက္ လူေတြက ဒီလင္းယုန္ငွက္ေတြ ကမာၻေပၚမွာ လံုးဝမရွိေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့ၾကတယ္။
အေမရိကန္ လင္းယုန္ငွက္က ဘယ္လိုငွက္မ်ဳိးလဲ? အရြယ္ေရာက္ လင္းယုန္ငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ ကုိယ္အေလးခ်ိန္က ကီလို၂ဝအထိ ရွိႏိုင္ျပီး ျဖန္႔ထားတဲ့အေတာင္ပံက ၃မီတာအထိရွိတဲ့ ငွက္ၾကီးမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ အေမရိကန္လင္းယုန္က ေရျပင္ေပၚပ်ံဝဲရင္း ရုတ္တရက္ထိုးဆင္းျပီး ပင္လယ္ဖ်ံတစ္ေကာင္ကို အလြယ္တကူ ကုတ္ယူႏိုင္တဲ့ ငွက္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။ ဒီလိုငွက္မ်ဳိး မ်ဳိးတံုးသြားတဲ့အတြက္ လူေတြႏွေျမာေနာင္တ ရခဲ့ၾကတယ္။
အေမရိကန္ လင္းယုန္ငွက္ေတြကို ကမာၻေပၚမွာ ဘယ္ေတာ့မွေတြ႔ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ လူေတြထင္ေနခ်ိန္မွာ ဒီငွက္မ်ဳိးကို အထူးေလ့လာ သုေတသနျပဳေနတဲ့ အေမရိကန္လူမ်ဳိး Ah. Steven ဆိုသူက ေတာင္အေမရိကားမွာရွိတဲ့ Andes ေတာင္တန္းရဲ႕ ဂူတစ္ခုမွာ ဒီငွက္ေတြကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့တယ္။ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ေနရာ ပင္လယ္ေရျပင္ေတြေပၚမွာ က်က္စားတတ္တဲ့ လင္းယုန္ငွက္က ဒီလိုက်ဥ္းေျမာင္းေသးငယ္တဲ့ ဂူထဲမွာ ရွင္သန္ႏိုင္ခဲ့မယ္လို႔ လူေတြတစ္ခါမွ ေတြးထင္မထားခဲ့မိၾကဘူး။
ဂူထဲမွာ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ထိုးထြက္ေနတဲ့ ေက်ာက္ခြ်န္းေတြရွိတာကို Ah. Steven သတိထားခဲ့မိတယ္။ အဲဒီအျပင္ ဂူနံရံတစ္ခုနဲ႔တစ္ခုၾကား အကြာအေဝးဟာလည္း ဝ.၅ ေပပဲရွိခဲ့တယ္။ အက်ဥ္းဆံုးေနရာက နံရံႏွစ္ခု ထပ္လုနီးနီးပါပဲ။ တစ္ခ်ဳိ႔ေက်ာက္ေတြက ဓါးသြားလို ထက္ျမက္ပါးလႊာျပီး တစ္ခ်ဳိ႕က သံေခ်ာင္းလို ခြ်န္ထက္ေနခဲ့တယ္။ ဒီလိုေနရာမ်ဳိးမွာ ကိုယ္ထည္ၾကီးမားတဲ့ လင္းယုန္ငွက္မဆိုထားနဲ႔ စာကေလးေတာင္ ရွင္သန္ဖို႔ရာ မလြယ္ကူလွပါဘူး။ အေမရိကန္ လင္းယုန္ငွက္ေတြ ဘယ္လိုရွင္သန္ခဲ့သလဲ? ပညာရွင္ေတြ ဥာဏ္မီေအာင္ မေတြးေတာႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။

Steven က အဆင့္ျမင့္နည္းပညာနဲ႔ ဂူထဲက လင္းယုန္ငွက္တစ္ေကာင္ကို ဖမ္းဆီးခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ငွက္ကို သစ္ဆူးသစ္ခက္ေတြနဲ႔ ပတ္လည္ဝိုင္းေလွာင္ထားျပီး သံဆူးၾကိဳးနဲ႔ ဝ.၅ေပသာ က်ယ္ဝန္းတဲ့ ထြက္ေပါက္တစ္ခု လုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ အေပါက္ကေန လင္းယုန္ငွက္ ဘယ္လိုပ်ံထြက္မလဲ ဆိုတာကို စူးစမ္းခဲ့တယ္။
လင္းယုန္ငွက္ဟာ ေလွာင္အိမ္ထဲကေန လြတ္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ လွ်ပ္တစ္ျပက္အတြင္း ဝ.၅ေပသာရွိတဲ့ အေပါက္ကေန ပ်ံထြက္သြားခဲ့တယ္။ ျမန္လြန္းလို႔ဘယ္လိုပ်ံထြက္သြားမွန္းေတာင္ မေတြ႔ခဲ့ၾကရဘူး။ ဒါေပမယ့္ Steven က သြင္းထားတဲ့ အေခြကတစ္ဆင့္ အေႏွးျပကြက္နဲ႔ အေျဖကိုရွာခဲ့ပါတယ္။

အေပါက္ေသးေသးကေန ပ်ံထြက္ခ်ိန္ တခဏအတြင္းမွာ လင္းယုန္ငွက္က သူ႔အေတာင္ႏွစ္ဖက္ကို ဗိုက္နားကပ္ထားျပီး ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို အျမီးနဲ႔တစ္ေျဖာင့္ထဲ ကပ္ထားလိုက္တယ္။ ေခါင္းနဲ႔လည္ပင္းကို မ်ဥ္းတစ္ေျဖာင့္ အေနအထားမွာထားျပီး ၾကီးမားတဲ့ခႏၶာကိုယ္ကို ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းလို႔ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းပစ္လိုက္တယ္။ လူေတြ မေတြးေတာမိေအာင္ သူ႔ရဲ႕ အျပဳအမႈက ေပါ့ပါးလြယ္ကူခဲ့တယ္။
လင္းယုန္ငွက္ကို Steven ေလ့လာစူးစမ္းေနတုန္း ငွက္ကိုယ္ေပၚမွာ အဖုအပိန္႔ အသားမာေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတာကို သတိထားမိခဲ့တယ္။ အဲဒီအသားမာေတြက ေက်ာက္တံုးေတြနဲ႔ ပြတ္တိုက္သြားႏိုင္ေလာက္တဲ့အထိ မာေက်ာေနခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ိန္က လူေတြရဲ႕အဖမ္းအဆီးရန္က ေရွာင္ႏိုင္ဖို႔ လင္းယုန္ငွက္ေတြဟာ ဂူထဲပုန္းေအာင္းခ့ဲတယ္။ ဂူထဲမွာ အသက္ဆက္ႏိုင္ဖို႔၊ ေသးငယ္တဲ့ဂူနံရံၾကားမွာ ပ်ံသန္းႏိုင္ဖို႔ ၾကီးမားတဲ့ခႏၶာကိုယ္ကို အပြန္းပဲ့ခံ၊ အပြတ္တိုက္ခံျပီး ေျပာင္းလဲခဲ့တယ္။ ကိုယ္ေပၚက အသားမာေတြနဲ႔ ေက်ာက္နံရံရဲ႕ ပြတ္တိုက္ဒဏ္ကို ကာကြယ္ျပီး မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းလို ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေအာင္ က်င့္ခဲ့တယ္။
လူေတြရဲ႕ ဖမ္းဆီးပစ္ခတ္ဒဏ္ကို အေမရိကန္ လင္းယုန္ငွက္ေတြ ေရွာင္လဲြမရႏိုင္ခဲ့ဘူး။ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ ဂူေတြကို သူတို႔မေျပာင္းလဲႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔
ေျပာင္းလဲခဲ့ျပီး ရွင္သန္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။
လူရယ္လို႔ျဖစ္လာတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာလည္း ကုန္းထလို႔မရ၊ ကိုယ္ကိုေစာင္းလွည့္လို႔ မရေအာင္ အဖက္ဖက္ကထိုးႏွက္တဲ့ အခက္အခဲမ်ဳိးစံု ရွိတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီအခက္အခဲေတြ ေက်ာ္လႊားဖို႔၊ ဆက္လက္ရွင္သန္ႏိုင္ဖို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔က အေမရိကန္ လင္းယုန္ငွက္လို ျပဳမႈရလိမ့္မယ္။ ကိုယ္ကို က်ဳံ႕ႏိုင္သမွ်က်ဳံ႕ျပီး က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ရွင္သန္မႈကို (ဆက္လက္ရွင္သန္ဖို႔) ရွာရလိမ့္မယ္။
ကိုယ္ကိုက်ံဳ႕ႏိုင္ဖို႔ရာ မလြယ္ကူလွဘူး။ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရတဲ့အခါလည္း ရွိမယ္။ မ်က္ရည္က်တဲ့အခ်ိန္လည္း ရွိမယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီနာက်င္ ထိခိုက္ဒဏ္ကို ခံႏိုင္တ့ဲလူေတြကမွ ေသးငယ္တဲ့အေပါက္ (အခက္အခဲ)ကို ျဖတ္ေက်ာ္ျပီး က်ယ္ျပန္႔တဲ့ေကာင္းကင္ကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္တယ္။
ေမြးဖြားရာအရပ္၊ မိဘနဲ႔ မိသားစုေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေရြးျခယ္ခြင့္ မရွိခဲ့ဘူး။ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဘဝကံၾကမၼာကို ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေျပာင္းလဲခြင့္ မရခဲ့ဘူး။ ဘယ္လိုအခက္အခဲလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ထိ ထိခိုက္ႏိုင္သလဲ ဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၾကိဳမသိခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အတိတ္ကျဖစ္ခဲ့သမွ်ကို က်ိန္ဆဲ၊ အျပစ္မတင္ဘဲ လက္ခံ၊ သည္းခံခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရွ႕ဆက္ျဖစ္လာႏိုင္မယ့္ အေျခအေနမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေရြးဖို႔ နည္းလမ္းရခဲ့တယ္။ တနည္းေျပာရရင္ လဲက်ရာမွ ျပန္ထဖို႔၊ ဒုတိယအၾကိမ္ရွင္သန္ဖို႔ နည္းရခ့ဲတယ္။
ေျပာသလို လုပ္ဖို႔ရာမလြယ္ဘူးလို႔ တစ္ခ်ဳိ႔ကေျပာၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကိုေစာင္းလွည့္ဖို႔၊ ကုန္းထဖို႔ရာ လြယ္ကူပါတယ္။ မွန္ကန္တဲ့နည္းလမ္းနဲ႔ ျဖစ္လာတဲ့ျပႆနာကို ေျဖရွင္းရံုပါပဲ။ မွန္ကန္တဲ့နည္းလမ္းဆိုတာ ဘာလဲ? ကိုယ့္ကိုလဲက်ရာက ျပန္ထရပ္ေစတဲ့၊ ထပ္မလဲေစတဲ့ နည္းပဲျဖစ္တယ္။
ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးကို ကြ်န္ေတာ္တို႔လို သာမန္လူေတြလုပ္ႏိုင္၊ သင္ယူႏိုင္တဲ့ အေနအထားႏွစ္မ်ဳိးရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီႏွစ္မ်ဳိးက “ေမ့ေလ်ာ့”တာနဲ႔ “လ်စ္လ်ဴရႈ” တာပဲျဖစ္တယ္။
အသက္ (၂ဝ)မတိုင္ခင္ လ်စ္လ်ဴရႈ (ဥေပကၡာျပဳ) တတ္ရမယ္။ လ်စ္လ်ဴ႐ႈတတ္ဖို႔ သင္ရလိမ့္မယ္။ လ်စ္လ်ဴ႐ႈုတာ သူရဲေဘာေၾကာင္လို႔ မဟုတ္ဘဲ ရွင္သန္ဖို႔ နည္းလမ္းသာျဖစ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ အားငယ္ခ်ိန္၊ ေဘးရန္က မကာကြယ္ႏိုင္ခင္မွာျဖစ္တယ္။

တကယ္လို႔ ကိုယ္ဟာမဲြေတေနတယ္ဆိုရင္ ဆင္းရဲသားလို႔ ကဲ့ရဲ႕ေလွာင္ေျပာင္လာတဲ့ လူတစ္ခ်ဳိ႕ကို လ်စ္လ်ဴရႈတတ္ရမယ္။ တကယ္လို႔ သာမန္လူတန္းစားက ေမြးဖြားလာတဲ့ကိုယ့္ကို အထင္ေသး၊ ေမာက္မာျပတဲ့ လူေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈတတ္ရမယ္။ တကယ္လို႔ ကိုယ့္မွာဘာေက်ာေထာက္ေနာက္ခံမွ မရွိဘူး၊ ပတ္သက္ရာ ပတ္သက္ေၾကာင္းေတြ မရွိဘူးဆိုရင္ လိုတရေနတဲ့ လူေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈတတ္ရမယ္။ တကယ္လို႔ လူတစ္ေယာက္က ကိုယ္နဲ႔တိုက္ရိုက္ အက်ဳိးမပတ္သက္ခဲ့ရင္ သူရဲ႕ကိုယ္က်င့္တရား၊ သူ႔တန္ဖိုးကို လ်စ္လ်ဴရႈတတ္ရမယ္။
လ်စ္လ်ဴရႈတာက တစ္ျခားလူကို ခြင့္လြတ္ျခင္း တစ္မ်ဳိး၊ ကိုယ့္အတြက္ လြတ္ေျမာက္ျခင္းတစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။ လ်စ္လ်ဴရႈတာက ကိုယ့္ဖိအားကို ျဖည္ေလ်ာ့ေစတယ္။ လြယ္လြယ္ကူကူ ရွင္သန္ေစတယ္။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကို စိတ္ဝင္တစား၊ အာရံုစိုက္လုပ္ႏိုင္ေစတယ္။ အခက္အခဲကို လ်စ္လ်ဴရႈတာက ကိုယ့္ကို အင္အားေတြျဖည့္တာနဲ႔ အတူတူျဖစ္တယ္။
လ်စ္လ်ဴရႈတယ္ဆိုတာ အားအင္တစ္ခုကို ကိုယ္ေမြးဖြားလိုက္သလို ကိုယ့္ကိုယ္ဖိထားတဲ့ ဝန္တစ္ခုကို ခြါခ်လိုက္တာနဲ႔တူတယ္။ ကိုယ္မရခဲ့တဲ့ မွ်တမႈကို လ်စ္လ်ဴရႈတာက ကိုယ္အတြက္ ေနာက္အခြင့္အေရး တစ္ခုကို ရယူလိုက္တာနဲ႔တူတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက ေမ့ေလ်ာ့တာျဖစ္တယ္။ ကိုယ္သည္းမခံႏိုင္တဲ့ အရာကို ေမ့လိုက္တာက ကိုယ့္အတြက္ အလြယ္ကူဆံုး စိတ္ထြက္ေပါက္ျဖစ္တယ္။ အမွားနဲ႔စခဲ့တာကို ေမ့လိုက္တာက အမွန္နဲ႔ျပီးဆံုးဖို႔အတြက္ ျဖစ္တယ္။ တစ္ခ်ိန္က မိုက္မိုက္ကန္းကန္း ေရြးျခယ္ခဲ့တာကို ေမ့လိုက္တာက ေနာက္တစ္ခ်ိန္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းနဲ႔ ပိုင္ဆိုင္ဖို႔အတြက္ျဖစ္တယ္။

တကယ္ေတာ့ လူ႔ဘဝမွာ လ်စ္လ်ဴရႈတာနဲ႔ ေမ့ေလ်ာ့တာက ရင္ထဲမွာျဖစ္ေနတဲ့ အစိုင္အခဲ၊ စိတ္ဖိအားေတြကို ကုသေပးတဲ့ အေကာင္းဆံုးနည္းျဖစ္တယ္။ စိတ္တည္ျငိမ္၊ ေပါ့ပါးလြယ္ကူေစတယ္။ လ်စ္လ်ဴရႈနဲ႔ ေမ့ေလ်ာ့ဆိုတာ သူရဲေဘာေၾကာင္တာ မဟုတ္ဘူး။ ပန္းတိုင္ကိုေရာက္ဖို႔ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္မယ့္လမ္းအတြက္ အားအင္ေတြျဖစ္တယ္။




For More Happiness & Life Success Tips, Go to www.yourlifesuccess.blog.com .


Your Life Success ( ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရႊင္ေရး ဘေလာ့ဂ္)



**From-Hlyan Htet Oo**

” လူငယ္ေတြ မင္းတုိ႕ ေအာင္ျမင္ခ်င္သလား၊ ႀကီးပြားခ်မ္းသာခ်င္သလား၊ အဲဒါဆိုရင္ သည္းခံပါ ” -တဲ့။
အာ.. ဘယ္လုိႀကီးလဲ။ စိတ္ဓာတ္တက္ၾကြေအာင္ ေျပာရမယ့္အစား ေအာင္ျမင္ခ်င္ရင္ သည္းခံပါ ဆုိေတာ့ ရွိထားတဲ့ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေလးေတြေတာင္ ေပ်ာက္သြားတယ္။ ဘယ့္ႏွယ္၊ ေအာင္ျမင္ခ်င္ရင္ သည္းခံရမွာလဲ။
စာေပေဟာေျပာပြဲတစ္ခုမွာ ဆရာႀကီးတစ္ေယာက္ ေျပာတာကို နားေထာင္ရေတာ့ အဲလိုအေတြးေတြ ေပၚလာမိတယ္။
ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ ဆက္နားေထာင္ၾကည့္တယ္။

ဟုတ္တယ္။ ေအာင္ျမင္ခ်င္ရင္ သည္းခံရမယ္။ ဘာေတြကို သည္းခံရမလဲ။ ဘ၀အခက္အခဲေတြကုိ သည္းခံရမယ္။ ဆိုးတာေတြကိုပဲ သည္းခံရမွာလား။ မဟုတ္ဘူး။ ေကာင္းတာေတြကိုလည္း သည္းခံရမယ္။
ၿပီးေတာ့ စကားစပ္မိလို႕ တစ္ဆက္တည္း ေျပာလိုက္ရပါဦးမယ္။က်ေနာ္တုိ႕ ေအာင္ျမင္ဖို႕အတြက္ဆုိရင္ လ်စ္လ်ဴရွဳတဲ့ အတတ္ပညာကိုလည္း တတ္ရလိမ့္မယ္။
ဒါဟာ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ ေအာင္ျမင္ေရးလမ္းေၾကာင္းကိုသြားရာမွာ အလြန္အဓိကက်တဲ့အတြက္ အဲဒါကို က်ေနာ္ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
လ်စ္လ်ဴရွဳတဲ့ အသိပညာ-တဲ့။ (Zhang Le Wen (張禮文) 忽略的智慧 《講義雜誌》၂ဝဝ၉ ဧျပီလထုတ္ အြန္လိုင္းမဂၢဇင္းကေန ဆရာမႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္ထားတာပါ။)

အေမရိကန္ ကယ္ရီဖိုးနီးယားက ကြ်န္းမွာ American Eagle လို႔ေခၚတဲ့ လင္းယုန္ငွက္တစ္မ်ဳိး ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီငွက္ကို လူတစ္ခ်ဳိ႕က ေစ်းၾကီးေပးျပီး ဝယ္ယူၾကတဲ့အတြက္ ေဒသခံေတြ အလုအယက္ ဖမ္းဆီးခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တေျဖးေျဖး ကြ်န္းေပၚက လင္းယုန္ငွက္ေတြ မ်ဳိးတံုးလာခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး ငွက္ေတြရဲ႕ အရိပ္အေယာင္ေတာင္ မေတြ႔ေတာ့တဲ့အတြက္ လူေတြက ဒီလင္းယုန္ငွက္ေတြ ကမာၻေပၚမွာ လံုးဝမရွိေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့ၾကတယ္။
အေမရိကန္ လင္းယုန္ငွက္က ဘယ္လိုငွက္မ်ဳိးလဲ? အရြယ္ေရာက္ လင္းယုန္ငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ ကုိယ္အေလးခ်ိန္က ကီလို၂ဝအထိ ရွိႏိုင္ျပီး ျဖန္႔ထားတဲ့အေတာင္ပံက ၃မီတာအထိရွိတဲ့ ငွက္ၾကီးမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ အေမရိကန္လင္းယုန္က ေရျပင္ေပၚပ်ံဝဲရင္း ရုတ္တရက္ထိုးဆင္းျပီး ပင္လယ္ဖ်ံတစ္ေကာင္ကို အလြယ္တကူ ကုတ္ယူႏိုင္တဲ့ ငွက္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။ ဒီလိုငွက္မ်ဳိး မ်ဳိးတံုးသြားတဲ့အတြက္ လူေတြႏွေျမာေနာင္တ ရခဲ့ၾကတယ္။
အေမရိကန္ လင္းယုန္ငွက္ေတြကို ကမာၻေပၚမွာ ဘယ္ေတာ့မွေတြ႔ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ လူေတြထင္ေနခ်ိန္မွာ ဒီငွက္မ်ဳိးကို အထူးေလ့လာ သုေတသနျပဳေနတဲ့ အေမရိကန္လူမ်ဳိး Ah. Steven ဆိုသူက ေတာင္အေမရိကားမွာရွိတဲ့ Andes ေတာင္တန္းရဲ႕ ဂူတစ္ခုမွာ ဒီငွက္ေတြကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့တယ္။ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ေနရာ ပင္လယ္ေရျပင္ေတြေပၚမွာ က်က္စားတတ္တဲ့ လင္းယုန္ငွက္က ဒီလိုက်ဥ္းေျမာင္းေသးငယ္တဲ့ ဂူထဲမွာ ရွင္သန္ႏိုင္ခဲ့မယ္လို႔ လူေတြတစ္ခါမွ ေတြးထင္မထားခဲ့မိၾကဘူး။
ဂူထဲမွာ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ထိုးထြက္ေနတဲ့ ေက်ာက္ခြ်န္းေတြရွိတာကို Ah. Steven သတိထားခဲ့မိတယ္။ အဲဒီအျပင္ ဂူနံရံတစ္ခုနဲ႔တစ္ခုၾကား အကြာအေဝးဟာလည္း ဝ.၅ ေပပဲရွိခဲ့တယ္။ အက်ဥ္းဆံုးေနရာက နံရံႏွစ္ခု ထပ္လုနီးနီးပါပဲ။ တစ္ခ်ဳိ႔ေက်ာက္ေတြက ဓါးသြားလို ထက္ျမက္ပါးလႊာျပီး တစ္ခ်ဳိ႕က သံေခ်ာင္းလို ခြ်န္ထက္ေနခဲ့တယ္။ ဒီလိုေနရာမ်ဳိးမွာ ကိုယ္ထည္ၾကီးမားတဲ့ လင္းယုန္ငွက္မဆိုထားနဲ႔ စာကေလးေတာင္ ရွင္သန္ဖို႔ရာ မလြယ္ကူလွပါဘူး။ အေမရိကန္ လင္းယုန္ငွက္ေတြ ဘယ္လိုရွင္သန္ခဲ့သလဲ? ပညာရွင္ေတြ ဥာဏ္မီေအာင္ မေတြးေတာႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။

Steven က အဆင့္ျမင့္နည္းပညာနဲ႔ ဂူထဲက လင္းယုန္ငွက္တစ္ေကာင္ကို ဖမ္းဆီးခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ငွက္ကို သစ္ဆူးသစ္ခက္ေတြနဲ႔ ပတ္လည္ဝိုင္းေလွာင္ထားျပီး သံဆူးၾကိဳးနဲ႔ ဝ.၅ေပသာ က်ယ္ဝန္းတဲ့ ထြက္ေပါက္တစ္ခု လုပ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ အေပါက္ကေန လင္းယုန္ငွက္ ဘယ္လိုပ်ံထြက္မလဲ ဆိုတာကို စူးစမ္းခဲ့တယ္။
လင္းယုန္ငွက္ဟာ ေလွာင္အိမ္ထဲကေန လြတ္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ လွ်ပ္တစ္ျပက္အတြင္း ဝ.၅ေပသာရွိတဲ့ အေပါက္ကေန ပ်ံထြက္သြားခဲ့တယ္။ ျမန္လြန္းလို႔ဘယ္လိုပ်ံထြက္သြားမွန္းေတာင္ မေတြ႔ခဲ့ၾကရဘူး။ ဒါေပမယ့္ Steven က သြင္းထားတဲ့ အေခြကတစ္ဆင့္ အေႏွးျပကြက္နဲ႔ အေျဖကိုရွာခဲ့ပါတယ္။

အေပါက္ေသးေသးကေန ပ်ံထြက္ခ်ိန္ တခဏအတြင္းမွာ လင္းယုန္ငွက္က သူ႔အေတာင္ႏွစ္ဖက္ကို ဗိုက္နားကပ္ထားျပီး ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို အျမီးနဲ႔တစ္ေျဖာင့္ထဲ ကပ္ထားလိုက္တယ္။ ေခါင္းနဲ႔လည္ပင္းကို မ်ဥ္းတစ္ေျဖာင့္ အေနအထားမွာထားျပီး ၾကီးမားတဲ့ခႏၶာကိုယ္ကို ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းလို႔ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းပစ္လိုက္တယ္။ လူေတြ မေတြးေတာမိေအာင္ သူ႔ရဲ႕ အျပဳအမႈက ေပါ့ပါးလြယ္ကူခဲ့တယ္။
လင္းယုန္ငွက္ကို Steven ေလ့လာစူးစမ္းေနတုန္း ငွက္ကိုယ္ေပၚမွာ အဖုအပိန္႔ အသားမာေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတာကို သတိထားမိခဲ့တယ္။ အဲဒီအသားမာေတြက ေက်ာက္တံုးေတြနဲ႔ ပြတ္တိုက္သြားႏိုင္ေလာက္တဲ့အထိ မာေက်ာေနခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ိန္က လူေတြရဲ႕အဖမ္းအဆီးရန္က ေရွာင္ႏိုင္ဖို႔ လင္းယုန္ငွက္ေတြဟာ ဂူထဲပုန္းေအာင္းခ့ဲတယ္။ ဂူထဲမွာ အသက္ဆက္ႏိုင္ဖို႔၊ ေသးငယ္တဲ့ဂူနံရံၾကားမွာ ပ်ံသန္းႏိုင္ဖို႔ ၾကီးမားတဲ့ခႏၶာကိုယ္ကို အပြန္းပဲ့ခံ၊ အပြတ္တိုက္ခံျပီး ေျပာင္းလဲခဲ့တယ္။ ကိုယ္ေပၚက အသားမာေတြနဲ႔ ေက်ာက္နံရံရဲ႕ ပြတ္တိုက္ဒဏ္ကို ကာကြယ္ျပီး မ်ဥ္းတစ္ေၾကာင္းလို ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေအာင္ က်င့္ခဲ့တယ္။
လူေတြရဲ႕ ဖမ္းဆီးပစ္ခတ္ဒဏ္ကို အေမရိကန္ လင္းယုန္ငွက္ေတြ ေရွာင္လဲြမရႏိုင္ခဲ့ဘူး။ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ ဂူေတြကို သူတို႔မေျပာင္းလဲႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔
ေျပာင္းလဲခဲ့ျပီး ရွင္သန္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။
လူရယ္လို႔ျဖစ္လာတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာလည္း ကုန္းထလို႔မရ၊ ကိုယ္ကိုေစာင္းလွည့္လို႔ မရေအာင္ အဖက္ဖက္ကထိုးႏွက္တဲ့ အခက္အခဲမ်ဳိးစံု ရွိတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီအခက္အခဲေတြ ေက်ာ္လႊားဖို႔၊ ဆက္လက္ရွင္သန္ႏိုင္ဖို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔က အေမရိကန္ လင္းယုန္ငွက္လို ျပဳမႈရလိမ့္မယ္။ ကိုယ္ကို က်ဳံ႕ႏိုင္သမွ်က်ဳံ႕ျပီး က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ရွင္သန္မႈကို (ဆက္လက္ရွင္သန္ဖို႔) ရွာရလိမ့္မယ္။
ကိုယ္ကိုက်ံဳ႕ႏိုင္ဖို႔ရာ မလြယ္ကူလွဘူး။ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရတဲ့အခါလည္း ရွိမယ္။ မ်က္ရည္က်တဲ့အခ်ိန္လည္း ရွိမယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီနာက်င္ ထိခိုက္ဒဏ္ကို ခံႏိုင္တ့ဲလူေတြကမွ ေသးငယ္တဲ့အေပါက္ (အခက္အခဲ)ကို ျဖတ္ေက်ာ္ျပီး က်ယ္ျပန္႔တဲ့ေကာင္းကင္ကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္တယ္။
ေမြးဖြားရာအရပ္၊ မိဘနဲ႔ မိသားစုေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေရြးျခယ္ခြင့္ မရွိခဲ့ဘူး။ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဘဝကံၾကမၼာကို ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ေျပာင္းလဲခြင့္ မရခဲ့ဘူး။ ဘယ္လိုအခက္အခဲလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ထိ ထိခိုက္ႏိုင္သလဲ ဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၾကိဳမသိခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အတိတ္ကျဖစ္ခဲ့သမွ်ကို က်ိန္ဆဲ၊ အျပစ္မတင္ဘဲ လက္ခံ၊ သည္းခံခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရွ႕ဆက္ျဖစ္လာႏိုင္မယ့္ အေျခအေနမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေရြးဖို႔ နည္းလမ္းရခဲ့တယ္။ တနည္းေျပာရရင္ လဲက်ရာမွ ျပန္ထဖို႔၊ ဒုတိယအၾကိမ္ရွင္သန္ဖို႔ နည္းရခ့ဲတယ္။
ေျပာသလို လုပ္ဖို႔ရာမလြယ္ဘူးလို႔ တစ္ခ်ဳိ႔ကေျပာၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကိုေစာင္းလွည့္ဖို႔၊ ကုန္းထဖို႔ရာ လြယ္ကူပါတယ္။ မွန္ကန္တဲ့နည္းလမ္းနဲ႔ ျဖစ္လာတဲ့ျပႆနာကို ေျဖရွင္းရံုပါပဲ။ မွန္ကန္တဲ့နည္းလမ္းဆိုတာ ဘာလဲ? ကိုယ့္ကိုလဲက်ရာက ျပန္ထရပ္ေစတဲ့၊ ထပ္မလဲေစတဲ့ နည္းပဲျဖစ္တယ္။
ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးကို ကြ်န္ေတာ္တို႔လို သာမန္လူေတြလုပ္ႏိုင္၊ သင္ယူႏိုင္တဲ့ အေနအထားႏွစ္မ်ဳိးရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီႏွစ္မ်ဳိးက “ေမ့ေလ်ာ့”တာနဲ႔ “လ်စ္လ်ဴရႈ” တာပဲျဖစ္တယ္။
အသက္ (၂ဝ)မတိုင္ခင္ လ်စ္လ်ဴရႈ (ဥေပကၡာျပဳ) တတ္ရမယ္။ လ်စ္လ်ဴ႐ႈတတ္ဖို႔ သင္ရလိမ့္မယ္။ လ်စ္လ်ဴ႐ႈုတာ သူရဲေဘာေၾကာင္လို႔ မဟုတ္ဘဲ ရွင္သန္ဖို႔ နည္းလမ္းသာျဖစ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ အားငယ္ခ်ိန္၊ ေဘးရန္က မကာကြယ္ႏိုင္ခင္မွာျဖစ္တယ္။

တကယ္လို႔ ကိုယ္ဟာမဲြေတေနတယ္ဆိုရင္ ဆင္းရဲသားလို႔ ကဲ့ရဲ႕ေလွာင္ေျပာင္လာတဲ့ လူတစ္ခ်ဳိ႕ကို လ်စ္လ်ဴရႈတတ္ရမယ္။ တကယ္လို႔ သာမန္လူတန္းစားက ေမြးဖြားလာတဲ့ကိုယ့္ကို အထင္ေသး၊ ေမာက္မာျပတဲ့ လူေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈတတ္ရမယ္။ တကယ္လို႔ ကိုယ့္မွာဘာေက်ာေထာက္ေနာက္ခံမွ မရွိဘူး၊ ပတ္သက္ရာ ပတ္သက္ေၾကာင္းေတြ မရွိဘူးဆိုရင္ လိုတရေနတဲ့ လူေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈတတ္ရမယ္။ တကယ္လို႔ လူတစ္ေယာက္က ကိုယ္နဲ႔တိုက္ရိုက္ အက်ဳိးမပတ္သက္ခဲ့ရင္ သူရဲ႕ကိုယ္က်င့္တရား၊ သူ႔တန္ဖိုးကို လ်စ္လ်ဴရႈတတ္ရမယ္။
လ်စ္လ်ဴရႈတာက တစ္ျခားလူကို ခြင့္လြတ္ျခင္း တစ္မ်ဳိး၊ ကိုယ့္အတြက္ လြတ္ေျမာက္ျခင္းတစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။ လ်စ္လ်ဴရႈတာက ကိုယ့္ဖိအားကို ျဖည္ေလ်ာ့ေစတယ္။ လြယ္လြယ္ကူကူ ရွင္သန္ေစတယ္။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကို စိတ္ဝင္တစား၊ အာရံုစိုက္လုပ္ႏိုင္ေစတယ္။ အခက္အခဲကို လ်စ္လ်ဴရႈတာက ကိုယ့္ကို အင္အားေတြျဖည့္တာနဲ႔ အတူတူျဖစ္တယ္။
လ်စ္လ်ဴရႈတယ္ဆိုတာ အားအင္တစ္ခုကို ကိုယ္ေမြးဖြားလိုက္သလို ကိုယ့္ကိုယ္ဖိထားတဲ့ ဝန္တစ္ခုကို ခြါခ်လိုက္တာနဲ႔တူတယ္။ ကိုယ္မရခဲ့တဲ့ မွ်တမႈကို လ်စ္လ်ဴရႈတာက ကိုယ္အတြက္ ေနာက္အခြင့္အေရး တစ္ခုကို ရယူလိုက္တာနဲ႔တူတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက ေမ့ေလ်ာ့တာျဖစ္တယ္။ ကိုယ္သည္းမခံႏိုင္တဲ့ အရာကို ေမ့လိုက္တာက ကိုယ့္အတြက္ အလြယ္ကူဆံုး စိတ္ထြက္ေပါက္ျဖစ္တယ္။ အမွားနဲ႔စခဲ့တာကို ေမ့လိုက္တာက အမွန္နဲ႔ျပီးဆံုးဖို႔အတြက္ ျဖစ္တယ္။ တစ္ခ်ိန္က မိုက္မိုက္ကန္းကန္း ေရြးျခယ္ခဲ့တာကို ေမ့လိုက္တာက ေနာက္တစ္ခ်ိန္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းနဲ႔ ပိုင္ဆိုင္ဖို႔အတြက္ျဖစ္တယ္။

တကယ္ေတာ့ လူ႔ဘဝမွာ လ်စ္လ်ဴရႈတာနဲ႔ ေမ့ေလ်ာ့တာက ရင္ထဲမွာျဖစ္ေနတဲ့ အစိုင္အခဲ၊ စိတ္ဖိအားေတြကို ကုသေပးတဲ့ အေကာင္းဆံုးနည္းျဖစ္တယ္။ စိတ္တည္ျငိမ္၊ ေပါ့ပါးလြယ္ကူေစတယ္။ လ်စ္လ်ဴရႈနဲ႔ ေမ့ေလ်ာ့ဆိုတာ သူရဲေဘာေၾကာင္တာ မဟုတ္ဘူး။ ပန္းတိုင္ကိုေရာက္ဖို႔ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္မယ့္လမ္းအတြက္ အားအင္ေတြျဖစ္တယ္။




For More Happiness & Life Success Tips, Go to www.yourlifesuccess.blog.com .


Your Life Success ( ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရႊင္ေရး ဘေလာ့ဂ္)



**From-Hlyan Htet Oo**