အတံု႕အလွည့္မိုး

>
က်ဴရွင္ကေန အိမ္ကိုျပန္လာလို႔ ၿခံေရွ႕မွာ စက္ဘီးကို ရပ္လိုက္ခ်ိန္၊ ေလးငယ္ကို ေတြ႔ေတာ့ ကြၽန္မ မ်က္ႏွာထားကို ခ်က္ျခင္းေျပာင္း ပစ္လိုက္တယ္။ စက္ဘီးျခင္းထဲမွာ ထည့္ထားတဲ့ လြယ္အိတ္ကိုယူ၊ စလြယ္သိုင္း လြယ္လိုက္ၿပီး စက္ဘီးကို အိမ္ေရွ႕ေရာက္တဲ့အထိ အားကုန္နင္းခ်လိုက္တယ္။ ေလးငယ္ရပ္ေနတဲ့ ေနရာရဲ့ မလွမ္း မကမ္းမွာ စက္ဘီးကိုရပ္၊ ေဒါက္ေထာက္သလိုလိုနဲ႔ စက္ဘီးကို တြန္းလွဲပစ္လိုက္တယ္။

.”ဟဲ့…မိႏွင္း..ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ။ မိန္းကေလးျဖစ္ၿပီး ၾကမ္းတမ္းလိုက္တာ၊ မေတာ္တဆ ထိခိုက္သြားမယ္ေလ။ ေျခလက္က်ိဳးသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”

.ရၿပီ။ ဒါက ေလးငယ္ဆီကေန ကြၽန္မၾကားခ်င္ေနတဲ့အသံ ၾကားရၿပီ။

.”အေနာ့္ကို လာမေျပာပါနဲ႔။ ေလးငယ္စက္ဘီးကို ထိတာဟုတ္ဘူး။ အေနာ့္ဘီးကိုပဲ အေနာ္လုပ္တာ၊ ၿပီးေတာ့ အေနာ့္က်ိဳးသြားလည္း ေလးငယ္စိတ္မပူနဲ႔။ ေလးငယ္စိတ္ပူခ်င္ရင္ ေလးငယ္ဟာမေလးကိုပဲ စိတ္ပူ။ ႀကိဳၿပီးသတိေပးထားမယ္ေနာ္။ အဲဒီမိန္းမ အိမ္ကို လာရင္လာၾကည့္။ ေခြးနဲ႔စူးတိုက္မယ္။ ေခြးေလွးယားသီးနဲ႔ သုတ္မယ္္။ ထမင္းစားရင္ ကနခိုိေတြ ထည့္ေကြၽးမယ္။ အဲဒီက်ေတာ့မွ ေနာ့္ကို လာမဆူနဲ႔။ တခါတည္း ေျပာၿပီးသား”

.

အဲဒီလိုမဆီမဆိုင္ ဘုေတာၿပီး အိမ္တံခါးကို ဝုန္းခနဲ တြန္းဖြင့္ၿပီး ေျခသံျပင္းျပင္းနဲ႔ အိမ္ထဲကို ဝင္လိုက္တယ္။ ေလးငယ္ျမင္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ ေနရာေလာက္မွာ လြယ္အိတ္ကို ဗုန္းခနဲ ပစ္ခ်လိုက္တယ္။ ေရအိုးစင္နားကို သြားၿပီး အသံျမည္ေအာင္ ေရကိုခပ္ကာ တဝႀကီး ေမာ့ခ်လိုက္တယ္။ ေရေသာက္ေနတဲ့ ျပတင္း ေပါက္နားကေန လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေလးငယ္ဟာ ခုနက စက္ဘီးလဲတဲ့ေနရာေလးမွာ ၿငိမ္ၿပီး ရပ္လို႔။ ကြၽန္မေလးငယ္ကို တစ္ခါမွ အခုလိုခံမေျပာဖူးဘူး။ အခုလည္း ေျပာၿပီးေတာ့ ကြၽန္မရင္ထဲ ဝမ္းနည္းလာေတာ့ အခန္းထဲကိုဝင္၊ တံခါးခ်က္ခ်ၿပီး ငိုေနမိတယ္။

.

ေလးငယ္ဆိုတာက ေမေမရဲ့ေမာင္အငယ္ဆံုး။ နာမည္အရင္းက အံ့ထူးေမာင္။ အိမ္မွာက အ့ံႀကီးလို႔ ေခၚၾကတယ္။ ေလးငယ္က အသားျဖဴတယ္။ အရပ္ကလည္း ေျခာက္ေပေလာက္အထိရွည္တယ္။ ကြၽန္မတို႔အိမ္က အထက္တန္းေက်ာင္းနဲ႔ နီးေတာ့ ေလးငယ္က ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ဆို အိမ္မွာေနတယ္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ကိုေရာက္မွ ဖြားဖြားတို႔ဆီကို ျပန္တယ္။ ေလးငယ္က စနစ္က်တယ္။ စာအုပ္အေဟာင္းေတြကအစ အဖံုးဖံုးၿပီးမွ ကိုင္တယ္။ အိမ္ေပၚမွာဆိုလည္း အမႈိက္တစ္စေတာင္မတင္ေစရ။ ကြၽန္မကို သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းေနေအာင္၊ စည္းစနစ္က်ေအာင္ ျပေပးခဲ့တာလည္း ေလးငယ္ပါပဲ။

.

ငယ္ငယ္ေလးတည္းက ကြၽန္မဟာ ေလးငယ္နဲ႔ပဲ အေနမ်ားခဲ့တယ္။ အေရးအခင္းကာလေတြတုန္းက ေမေမနဲ႔ ေဖေဖဟာ တျခားရြာေလးေတြကို ေလွတစင္းနဲ႔ ကုန္လဲဖို႔ထြက္သြားရင္ ၂ ႏွစ္ သမီး ကြၽန္မဟာ ေလးငယ္နဲ႔ က်န္ခဲ့ရသတဲ့။ ကေလးေပါက္စေလးကို သနပ္ခါးေဖြးေဖြးေလးေတြ အၿမဲလိမ္းထားေပးသတဲ့။ အဲဒီ အျဖစ္ေတြကို ကြၽန္မမသိေပမယ့္ ေလးငယ္ သနပ္ခါးေကြၽးတာကိုေတာ့ မွတ္မိေနတယ္။ ကြၽန္မငယ္ငယ္က အျပစ္တစ္ခုခု လုပ္မိလို႔ အေဖက ရုိက္ရင္ ေလးငယ္ကအနားမွာ မေနေတာ့ပါဘူး။ တစ္စံုတစ္ရာဝင္ၿပီး မဟန္႔တားေပမယ့္ ေဖေဖ့ကို စိတ္ဆိုးၿပီး အိမ္ကိုေလးငယ္မလာေတာ့ပါဘူး။ ကြၽန္မကို အရမ္းခ်စ္တဲ့ ဦးငယ္ဟာ သူစာက်က္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ ကြၽန္မကို သူ႔ေပါင္ေပၚတင္ၿပီး စာက်က္ပါတယ္။ ကြၽန္မ ၆ တန္းေလာက္ေရာက္တဲ့အထိလည္း ဦးငယ္ရဲ့ ေပါင္ေပၚမွာ ထိုင္ၿပီး စာက်က္ခဲ့တာပါပဲ။

.

လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္လေလာက္္က ေလးငယ္ရဲ့ စာၾကည့္စားပြဲကို သြားဖြရင္းနဲ႔ အျပာေရာင္စာအိတ္ ေလးတစ္လံုးကို ေတြ႔ပါတယ္။ ေဖာက္ထားတဲ့ စာအိတ္ေလးရဲ့ ေထာင့္စြန္းကေန စာရြက္ေလးတစ္စထြက္ေနတာနဲ႔ ကၽြန္မလည္း ထုတ္ၿပီးဖတ္ၾကည့္မိပါတယ္။ စာရြက္ေလးရဲ့ ထိပ္ဆံုးမွာက ”ကိုႀကီး”တဲ့။ တကၠသိုလ္တက္ေနတဲ့ ေလးငယ္မ်ား ရည္းစားထားေနသလား။ ဟင့္အင္း မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။ ေလးငယ္က ငါကလြဲရင္ဘယ္သူ႔ကိုမွ ခ်စ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲလိုစိတ္တင္းထားၿပီး တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ စာကိုဆက္ဖတ္ လိုက္ပါတယ္။

.

စာရဲ့ေအာက္ဆံုးမွာက မိုးတဲ့။ ၿပီးေတာ့ ပို႔စကဒ္လွလွေလးေတြ၊ အားလံုးဟာ မိုးရြာေနတဲ့ ပံုပါတဲ့ ကဒ္ေလးေတြပါပဲ။ အဲဒီ ကဒ္ေလးေတြကို ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္မရင္ထဲ လိႈက္တက္လာတယ္။ ေလးငယ္ရဲ့ စာၾကည့္စားပြဲေပၚမ်က္ႏွာေမွာက္ၿပီး ငိုေနမိတယ္။ အဲဒီေန႔က တေန႔လံုးငိုေနတယ္။ ေနာက္ပိုင္းလည္း သတိရတိုင္း ထငိုမိတယ္။ အိုး ကၽြန္မေနမေကာင္းျဖစ္တဲ့ အထိေတာင္ ငိုေနမိတယ္။ ကြၽန္မေၾကာင့္ပဲ ေလးငယ္ ရည္းစားထား တာကို တအိမ္လံုးသိသြားတယ္။ ေနျပန္ေကာင္းလာေတာ့ ကြၽန္မစိတ္ထားေျပာင္းလာၿပီ။ ဝမ္းနည္းၿပီး ငိုစရာမလိုဘူး၊ ငါ့ေလးငယ္ကို ငါပဲပိုင္တယ္။ ဒီေတာ့ မိုးနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ျပတ္ကိုျပတ္ရမယ္။

.

အဲဒီအခ်ိန္ကေနစၿပီး ကၽြန္မဟာ ေလးငယ္ကို နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဆန္႔က်င္ေတာ့တာပဲ။ ေလးငယ္လိုက္ပို႔ ေနက် က်ဴရွင္ကို ကုိယ့္ဘာသာ တစ္ေယာက္တည္းသြားတယ္။ မဖ်ား ဖ်ားေအာင္ မိုးေရထဲမွာ ေရစိုခံတယ္။ အဆူခံရရင္ ေပကပ္ၿပီးေနတယ္။ ေလးငယ္ရဲ့ ဂရုစိုက္မႈကို ကြၽန္မတစ္ေယာက္တည္းပဲ ရခ်င္ေနမိတယ္။ ေလးငယ္ရဲ့ မိုးဆိုတာကို ကြၽန္မမျမင္ဖူးေသးဘူး။ မိုးရဲ့ပံုစံကို ကြၽန္မမသိ၊ သူမ ျဖဴသလား၊ ညိဳသလား၊ စိတ္ေနစိတ္ထား ဘယ္လိုရွိသလဲဆိုတာ ကၽြန္မ မသိေသးဘူး။ ကၽြန္မသိတာက ကၽြန္မရင္ဘက္ ထဲကေန ကြၽန္မရဲ့ ေလးငယ္ကို တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ဆြဲထုတ္သြားမယ့္သူ။ ဒါေၾကာင့္ မိုးကို ကြၽန္မလံုးဝ (လံုးဝ)ကိုအလိုမရွိ။

.

ေလးငယ္ရဲ့ပစၥည္းေတြကို ဖြလို႔ မိုးလို႔ အဓိပၸါယ္သက္ေရာက္တဲ့ ပစၥည္းတစ္ခုခုကိုေတြ႔ရင္ ဥပမာေျပာရရင္ မိုးရြာေနတဲ့ ပို႔စကဒ္ေလးေတြ၊ မိုးလို႔ နာမည္ထိုးထားတဲ့ လက္ကိုင္ပုဝါ၊ ဒါမွမဟုတ္ ေလးငယ္က မိုး စကားလံုးပါတဲ့သီခ်င္းဆိုေနရင္၊ ေလးငယ္စာအုပ္ထဲမွာ မိုး လက္မွတ္ထိုးထားတဲ့ သူမရဲ့ဓါတ္ပံုကိုေတြ႔ရင္ အဲဒီေန႔ဟာ ကြၽန္မ ေသာင္းက်န္းတဲ့ေန႔ပါပဲ။ ကြၽန္မဆယ္တန္း ေျဖခါနီးအထိ မိုးနဲ႔ ဆက္သြယ္ေနတုန္းပဲဆိုတာကို သိေတာ့ ကြၽန္မေလးငယ္ကို စိမ္ေခၚခဲ့ေသးတယ္။

.

”ေလးငယ္ မိုးကို အဆက္အသြယ္မျဖတ္ရင္ အေနာ္ လံုးဝ စာေမးပြဲမေျဖဘူး” လို႔ ေခါင္းမာမာနဲ႔ ဆႏၵျပခဲ့တဲ့အတြက္ (တကယ္ျပတ္တာ မျပတ္တာ အသာထား) ကြၽန္မေရွ႕မွာတင္ လမ္းခြဲတဲ့စာကို ေရးၿပီး မိုးဆီကို ပို႔ခဲ့ရပါေသးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္မလက္ခံခဲ့တာက အခ်စ္ဆိုတာ မိသားစုကေန ကင္းကြာ သြားေအာင္ ဆြဲထုတ္သြားမယ့္ အရာရယ္လိုေပါ့။

.

ေလးငယ္နဲ႔ မိုးတို႔ အဆက္အသြယ္မရွိဘူးဆိုရင္ ဝမ္းသာသြားလိုက္၊ အဆက္အသြယ္ရွိမွန္းသိသားရင္ ျပန္ၿပီး ပူညံပူညံလုပ္လိုက္ဆိုေပမယ့္ ေလးငယ္ဟာ ကြၽန္မကို အလိုလိုက္ဆဲပါပဲ။ ရန္ကုန္ကေန ေက်ာင္းပိတ္လို႔ အိမ္ျပန္ရင္ ဦးငယ္က လာႀကိဳၿမဲ။ အိမ္မွာ ၁ဝ ရက္ ေလာက္နားခြင့္ရရင္ ေလးငယ္နားမွာ ကပ္ေနတာက ၇ ရက္ေလာက္ ရွိပါလိမ့္မယ္။ အိမ္န႔ဲ ၁ဝ မိနစ္ေလာက္ပဲေဝးတဲ့ ေစ်းကို သြားတာကအစ ေလးငယ္လိုက္ပို႔မွပဲ သြားတယ္။ သီတင္းကြၽတ္၊ တန္ေဆာင္တိုင္ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ပြဲလုပ္ရင္လည္း ေလးငယ္ခါးကို ဆြဲၿပီး ကြၽန္မေလွ်ာက္လိုက္ေနဆဲပဲ။

.

ေလးငယ္ကုိယ္တိုင္ကလည္း ေမေမတို႔နဲ႔ သြားမွာကိုေတာင္ စိတ္မခ်ျဖစ္ပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ေလးငယ္ကိုယ္တိုင္ လိုက္ျပမွ၊ သႀကၤန္ျပန္ရင္လည္း ဦးငယ္ရဲ့ ဆိုင္ကယ္ေနာက္ကေန ေနရမွ။ အဲဒီေလာက္အထိ ကြၽန္မခ်စ္တဲ့ ေလးငယ္ဟာ တျခားသူတစ္ေယာက္ အနားမွာ သြားေနမွာကို ကၽြန္မစိတ္ကူးထဲမွာ ေယာင္ၿပီးေတာင္ထည့္လို႔မရပါဘူး။ မိဘေတြဆီကေန ခြင့္ျပဳခ်က္ရၿပီးေပမယ့္ ကြၽန္္မက မၾကည္ျဖဴတာနဲ႔ပဲ ေလးငယ္တို႔ရဲ့ ဖူးစာဟာ အခ်ိန္ၾကာသထက္ၾကာလာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မကေတာ့ ခ်စ္သူနဲ႔ တူမအၾကားမွာ အဆင္ေျပမႈရေအာင္ ႀကိဳးစားခ်င္တဲ့ ေလးငယ္ရဲ့ ခံစားခ်က္ကို ပက္ပက္စက္စက္ႀကီးကို လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့ပါတယ္။

.

အဲဒီလို ကြၽန္မရဲ့ ဇြတ္တရြတ္ႏိုင္တဲ့ မေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ့ သေဘာတရားၾကားမွာ ေျပာင္းလဲလာခဲ့တာက ေလးငယ္ရဲ့ က်န္းမာေရးပါ။ ကုိယ္ဝန္လမေစ့ဘဲ ေမြးခဲ့ရတဲ့ ေလးငယ္ဟာ ႏွလံုးတစ္ျခမ္းႀကီးေနၿပီး ေက်ာက္ကပ္ေတြ ပ်က္စီးေနတာကိုသိတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ နယ္ၿမိဳ႕ေလးကေန ရန္ကုန္ကို ေဆးကုသဖို႔ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္ဟာ ေလးငယ္အတြက္ေတာ့ အဆိုးရြားဆံုးေန႔ရက္ေတြပါပဲ။ ေသာက္ရတဲ့ေဆးေတြ၊ သြင္းရတဲ့ေသြးေတြမ်ားလာတာနဲ႔အမွ် ေလးငယ္ဟာ စိတ္တိုစိတ္ဆတ္လာပါတယ္။ မုတ္ဆိတ္ေမႊး ရိတ္တာကအစ ကြၽန္မကလြဲရင္ ဘယ္သူမွ သူ႔အနားကို အကပ္မခံေတာ့ဘူး။

.--------------------
တစ္ညေတာ့ ေလးငယ္အိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္ ေဖေဖတို႔လူႀကီးေတြ အျပင္ထြက္သြားတုန္း ေလးငယ္ဟာ ” မိုး၊ မိုး” ဆိုၿပီး ကေယာင္ကတမ္းေတြေျပာလာတယ္။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္မလည္းေလးငယ္ကို ႏႈိးၿပီး

”ေလးငယ္၊ ဘာလို႔လဲ၊ မိုးကို ေတြ႔ခ်င္လို႔လား’‘ လို႔ေမးလိုက္မိတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေလးငယ္ဟာ မ်က္လံုးေလး ပြင့္လာၿပီး ကြၽန္မလက္ကိုယူၿပီး သူ႔ရင္ဘက္ေပၚကို တင္ထားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ညာဘက္လက္နဲ႔ ကြၽန္မဆံပင္ကို ထိုးမႊရင္း..

”ေလးငယ္က င့ါတူမကိုပဲ ခ်စ္တာ၊ မိုးကို မခ်စ္ပါဘူး”တဲ့။


”ေအာ္..ေလးငယ္ရယ္…အေနာ္ဟာ အေတာ္ကို ဆိုးသြမ္းတဲ့ ကေလးမ ျဖစ္ေနၿပီလား။ ေလးငယ္ စိတ္မခ်မ္းသာေအာင္ အေနာ္လုပ္ခဲ့တာေတြမ်ားေနၿပီလား။ ဒီတစ္ခါ ေလးငယ္ေနျပန္ေကာင္းရင္ အေနာ့္အမွား ေတြကို ျပန္ၿပီး ျပင္ဆင္ခြင့္ျပဳပါ”လို႔ စိတ္ထဲကေန ေတာင္းပန္ေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မဆုေတာင္း မျပည့္ခဲ့ပါဘူး။ ေက်ာက္ကပ္အႀကိမ္ႀကိမ္ ေဆးတာေတာင္ ေသြးတိုးကို ဘယ္လိုမွ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ေလးငယ္ဟာ ၿမဳိ႕ကိုျပန္ေရာက္ၿပီး ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပဲ သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့သူေတြ အားလံုးကို ခဲြခြါခဲ့ပါတယ္။

.
ေလးငယ္ရဲ့ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္မွာ ကြၽန္မရန္ကုန္မွာပဲ ရွိေနပါေသးတယ္။ ကြၽန္မအိမ္ကိုျပန္ေရာက္ သြားေတာ့ အသက္မဲ့ေနတဲ့ ေလးငယ္ကိုပဲ ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ့ အတၱႀကီးမႈေတြေၾကာင့္ ေလးငယ္ေသဆံုးတဲ့ အခ်ိန္မွာ မိုးဟာ အိမ္ကို ထင္ထင္ရွားရွားမလာခဲ့ရပါဘူး။ ေလးငယ္မရွိေတာ့လို႔ ကြၽန္မစိတ္ထိခိုက္ေနခ်ိန္ မိုးကိုေတြ႔ရင္ ပိုဆိုးမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ လူႀကီးေတြက မိုးကို ေတာင္းပန္ခဲ့သတဲ့။ ေလးငယ္ကို ဂူသြင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ လာခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ မိုးကို ကြၽန္မ မေတြ႔လိုက္ခဲ့ေပမယ့္ ေလးငယ္အသည္းအသန္ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတုန္းက သတင္းလာမေမးခဲ့တဲ့အတြက္ ကၽြန္မစိတ္ဆိုးမိပါေသးတယ္။ (ဒီေလာက္ဆိုးသြမ္းေနတဲ့ ကြၽန္မရွိေနတဲ့ အခ်ိန္ ဘယ္လာေမးမလဲေနာ္)။ အမွန္ေတာ့ ကြၽန္မမိုးကို မုန္းခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ ေလးငယ္ကိုသာ မွ်ေဝမေပးခ်င္တာပါ။

.

ေနာက္ထပ္ ၁ ႏွစ္ခြဲေလာက္အၾကာမွာ မိုးရဲ့ မဂၤလာေဆာင္ဖိတ္စာကိုရေတာ့ မဆီမဆိုင္ ငိုခဲ့မိတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ငို္မိတယ္ ဆိုတာကိုလည္း အခုထိ မသိေသးဘူး။ ”ငါဖ်က္တုန္းကေတာ့ သဲသဲလႈပ္ ခ်စ္ခဲ့ၾကၿပီး ငါ့ေလးငယ္ေသလို႔ ဘယ္ေလာက္မွ ေတာင္မၾကာေသးဘူး။ ဒင္းကေတာ့ မဂၤလာေဆာင္ၿပီ။ လတ္စသတ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ တစ္ေယာက္မရွိလည္း တျခား တစ္ေယာက္နဲ႔ အစားထုိးလို႔ ရတာပဲလို႔” စဥ္းစားမိပါတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာကို မုန္းတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာကို အယံုအၾကည္မဲ့ခဲ့တယ္။ ”အခ်စ္ဆိုတာ နင္ေန၊ ငါသြားဆိုတဲ့ ဟိတ္ဟန္ႀကီးသမား” ဆိုတဲ့ စာသားကို အျပည့္အဝ ေထာက္ခံခဲ့တာေပါ့။

.

ေက်ာင္းၿပီးသြားေတာ့ ကြၽန္မလည္း ရန္ကုန္မွာ ကိုယ္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ရင္းနဲ႔ ေမေမ့အိမ္ကို ျပန္တာနည္းလာတယ္။ ေလးငယ္မရွိေတာ့တာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အလုပ္ထဲမွာ အခက္အခဲေတြရွိရင္ ေမေမတို႔ကို သတိမရဘဲ ေလးငယ္ကိုသာ တမိေနတတ္တယ္။ တေန႔ေတာ့ ေမေမက ရန္ကုန္အိမ္ကို ဖုန္းဆက္လာတယ္။

.

”သမီးရဲ့ေလးငယ္ လူဝင္စားျပန္ျဖစ္ေနတယ္။ အခုအဲဒီကေလး ေနမေကာင္းလို႔ ခမဲ ေပးဖို႔ အိမ္ကိုေရာက္ေနတယ္။ သမီးငယ္ျပန္လာခဲ့ဦး”

အိုး…ကြၽန္မေလ ဘယ္လိုခံစားလိုက္ရတယ္မွန္းကို မသိဘူး။ ဝမ္းသာလြန္းလို႔ တေန႔လံုးလုပ္သမွ် အရာရာဟာ လြဲေခ်ာ္ကုန္တာပဲ။ ရင္ထဲမွာလည္း ကတုန္ကယင္ႀကီးနဲ႔။ ဘဝျခားသြားေပမယ့္ ေလးငယ္ကို တစ္ေခါက္ ျပန္ေတြ႔ခြင့္ရဦးမွာကိုး။ အဲဒီသတင္းၾကားၿပီး ေနာက္တေန႔မွာပဲ ခြင့္ယူၿပီး ကၽြန္မအိမ္ကို ခ်က္ျခင္းျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဝမ္းနည္း၊ ဝမ္းသာခံစားမႈ ၂ ခုၾကားမွာ ဗ်ာမ်ားေနတဲ့ ကၽြန္မဟာ ကေလးရဲ့ မိဘေတြ ဘယ္သူ၊ ဘယ္ဝါဆိုတာ မေမးမိေသးဘူး။ အိမ္ေပၚကို လွမ္းအတက္၊ ကေလးကို ဖက္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးကိုအျမင္မွာ ကြၽန္မလက္ထဲက ခရီးေဆာင္အိတ္လြတ္က်သြားပါတယ္။

.

”ဘုရားေရ….မိုးပါလား”

မိုးရဲ့လက္ထဲကေန ကြၽန္မဆီကိုလာခ်င္လို႔ ေကာ့လန္ထိုးေနတဲ့ကေလးေလးဟာ ဘယ္သူလဲဆိုတာ ကြၽန္မေမးဖို႔ မလိုေတာ့ပါဘူး။ သူ႔အေမလက္ထဲမွာ တၿဗဲၿဗဲနဲ႔ငိုေနတဲ့ ကေလးဟာ ကြၽန္မလက္ထဲကို အေရာက္မွာ တိတ္လို႔။ မ်က္ႏွာအစိမ္း သက္သက္ျဖစ္ေနတဲ့ ကြၽန္မကို ၿပံဳးျပေနတဲ့ သားပုေလးဟာ ”ငါတို႔ကို ထပ္ၿပီး မေႏွာင့္ယွက္နဲ႔ေနာ္”ဆိုၿပီး မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးေနသလိုပါပဲ။ သားပုေလးနဲ႔ ကၽြန္မကိုၾကည့္ရင္းနဲ႔ မိုးလည္းငိုလို႔။

”သားပုရယ္…နင္လူျဖစ္စရာေနရာ ဒီေလာက္ေတာင္ရွားသလားကြယ္”။

ကြၽန္မ အရႈံးေပးလိုက္ပါၿပီေလ။ အခုေတာ့ ခ်စ္ျခင္းရဲ့အဓိပၸါယ္ကို ကြၽန္မနားလည္ခဲ့ပါၿပီ။ အခ်စ္ဆိုတာ ေပါင္းစပ္ခြင့္ရသည္ျဖစ္ေစ၊ မရသည္ျဖစ္ေစ ေအးခ်မ္းစြာစီးဆင္းတတ္တဲ့ ျမစ္တစင္းဆိုတာကို ကြၽန္မသိခဲ့ပါၿပီ။ အဲဒီလိုသိတဲ့အသိနဲ႔အတူ ကြၽန္မ စတင္တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားခဲ့မိပါၿပီ။ ”နင္ခ်စ္တတ္တဲ့တေန႔ ဝဋ္လည္လိမ့္မယ္” လုိ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ စကားကိုကြၽန္မျပန္ၾကားေယာင္မိပါတယ္။

.

ကြၽန္မ ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ ကြၽန္မၾကားမွာ (အတိတ္တုန္းက ကြၽန္မ ဆိုးခဲ့သလို) ၾကားဝင္ေႏွာင့္ယွက္မယ့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ထိတ္လန္႔ေနမိၿပီ။ ”ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္းကင္းတဲ့ သူျဖစ္ရပါလို၏” လို႔ ဘုရားမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေတာင္းမိခဲ့တဲ့ ကြၽန္မရဲ့ဆုေတာင္း ဘယ္အတိုင္းအတာအထိ ျပည့္မလဲဆိုတာကို ကြၽန္မမခန္႔မွန္းတတ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ခင္းတဲ့ အိပ္ရာ၊ ကိုယ္အိပ္ရမယ္ မဟုတ္လား။ ကံဇာတ္ဆရာအလိုက် ကေဟ့ဆိုတဲ့ တေန႔က်ရင္ေတာ့ မႏြဲ႕စတမ္းေဖ်ာ္ေျဖရမယ့္ ကြၽန္မႏွလံုးသားထိတ္လန႔္ေနရတဲ့ အျဖစ္ဟာ အိပ္မက္တစ္ခုသာဆို ဘယ္ေလာက္မ်ား ေကာင္းလိုက္မလဲေနာ္။



**ႏွင္းႏုလြင္**

က်ဴရွင္ကေန အိမ္ကိုျပန္လာလို႔ ၿခံေရွ႕မွာ စက္ဘီးကို ရပ္လိုက္ခ်ိန္၊ ေလးငယ္ကို ေတြ႔ေတာ့ ကြၽန္မ မ်က္ႏွာထားကို ခ်က္ျခင္းေျပာင္း ပစ္လိုက္တယ္။ စက္ဘီးျခင္းထဲမွာ ထည့္ထားတဲ့ လြယ္အိတ္ကိုယူ၊ စလြယ္သိုင္း လြယ္လိုက္ၿပီး စက္ဘီးကို အိမ္ေရွ႕ေရာက္တဲ့အထိ အားကုန္နင္းခ်လိုက္တယ္။ ေလးငယ္ရပ္ေနတဲ့ ေနရာရဲ့ မလွမ္း မကမ္းမွာ စက္ဘီးကိုရပ္၊ ေဒါက္ေထာက္သလိုလိုနဲ႔ စက္ဘီးကို တြန္းလွဲပစ္လိုက္တယ္။

.”ဟဲ့…မိႏွင္း..ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ။ မိန္းကေလးျဖစ္ၿပီး ၾကမ္းတမ္းလိုက္တာ၊ မေတာ္တဆ ထိခိုက္သြားမယ္ေလ။ ေျခလက္က်ိဳးသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”

.ရၿပီ။ ဒါက ေလးငယ္ဆီကေန ကြၽန္မၾကားခ်င္ေနတဲ့အသံ ၾကားရၿပီ။

.”အေနာ့္ကို လာမေျပာပါနဲ႔။ ေလးငယ္စက္ဘီးကို ထိတာဟုတ္ဘူး။ အေနာ့္ဘီးကိုပဲ အေနာ္လုပ္တာ၊ ၿပီးေတာ့ အေနာ့္က်ိဳးသြားလည္း ေလးငယ္စိတ္မပူနဲ႔။ ေလးငယ္စိတ္ပူခ်င္ရင္ ေလးငယ္ဟာမေလးကိုပဲ စိတ္ပူ။ ႀကိဳၿပီးသတိေပးထားမယ္ေနာ္။ အဲဒီမိန္းမ အိမ္ကို လာရင္လာၾကည့္။ ေခြးနဲ႔စူးတိုက္မယ္။ ေခြးေလွးယားသီးနဲ႔ သုတ္မယ္္။ ထမင္းစားရင္ ကနခိုိေတြ ထည့္ေကြၽးမယ္။ အဲဒီက်ေတာ့မွ ေနာ့္ကို လာမဆူနဲ႔။ တခါတည္း ေျပာၿပီးသား”

.

အဲဒီလိုမဆီမဆိုင္ ဘုေတာၿပီး အိမ္တံခါးကို ဝုန္းခနဲ တြန္းဖြင့္ၿပီး ေျခသံျပင္းျပင္းနဲ႔ အိမ္ထဲကို ဝင္လိုက္တယ္။ ေလးငယ္ျမင္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ ေနရာေလာက္မွာ လြယ္အိတ္ကို ဗုန္းခနဲ ပစ္ခ်လိုက္တယ္။ ေရအိုးစင္နားကို သြားၿပီး အသံျမည္ေအာင္ ေရကိုခပ္ကာ တဝႀကီး ေမာ့ခ်လိုက္တယ္။ ေရေသာက္ေနတဲ့ ျပတင္း ေပါက္နားကေန လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေလးငယ္ဟာ ခုနက စက္ဘီးလဲတဲ့ေနရာေလးမွာ ၿငိမ္ၿပီး ရပ္လို႔။ ကြၽန္မေလးငယ္ကို တစ္ခါမွ အခုလိုခံမေျပာဖူးဘူး။ အခုလည္း ေျပာၿပီးေတာ့ ကြၽန္မရင္ထဲ ဝမ္းနည္းလာေတာ့ အခန္းထဲကိုဝင္၊ တံခါးခ်က္ခ်ၿပီး ငိုေနမိတယ္။

.

ေလးငယ္ဆိုတာက ေမေမရဲ့ေမာင္အငယ္ဆံုး။ နာမည္အရင္းက အံ့ထူးေမာင္။ အိမ္မွာက အ့ံႀကီးလို႔ ေခၚၾကတယ္။ ေလးငယ္က အသားျဖဴတယ္။ အရပ္ကလည္း ေျခာက္ေပေလာက္အထိရွည္တယ္။ ကြၽန္မတို႔အိမ္က အထက္တန္းေက်ာင္းနဲ႔ နီးေတာ့ ေလးငယ္က ေက်ာင္းဖြင့္ရက္ဆို အိမ္မွာေနတယ္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ကိုေရာက္မွ ဖြားဖြားတို႔ဆီကို ျပန္တယ္။ ေလးငယ္က စနစ္က်တယ္။ စာအုပ္အေဟာင္းေတြကအစ အဖံုးဖံုးၿပီးမွ ကိုင္တယ္။ အိမ္ေပၚမွာဆိုလည္း အမႈိက္တစ္စေတာင္မတင္ေစရ။ ကြၽန္မကို သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းေနေအာင္၊ စည္းစနစ္က်ေအာင္ ျပေပးခဲ့တာလည္း ေလးငယ္ပါပဲ။

.

ငယ္ငယ္ေလးတည္းက ကြၽန္မဟာ ေလးငယ္နဲ႔ပဲ အေနမ်ားခဲ့တယ္။ အေရးအခင္းကာလေတြတုန္းက ေမေမနဲ႔ ေဖေဖဟာ တျခားရြာေလးေတြကို ေလွတစင္းနဲ႔ ကုန္လဲဖို႔ထြက္သြားရင္ ၂ ႏွစ္ သမီး ကြၽန္မဟာ ေလးငယ္နဲ႔ က်န္ခဲ့ရသတဲ့။ ကေလးေပါက္စေလးကို သနပ္ခါးေဖြးေဖြးေလးေတြ အၿမဲလိမ္းထားေပးသတဲ့။ အဲဒီ အျဖစ္ေတြကို ကြၽန္မမသိေပမယ့္ ေလးငယ္ သနပ္ခါးေကြၽးတာကိုေတာ့ မွတ္မိေနတယ္။ ကြၽန္မငယ္ငယ္က အျပစ္တစ္ခုခု လုပ္မိလို႔ အေဖက ရုိက္ရင္ ေလးငယ္ကအနားမွာ မေနေတာ့ပါဘူး။ တစ္စံုတစ္ရာဝင္ၿပီး မဟန္႔တားေပမယ့္ ေဖေဖ့ကို စိတ္ဆိုးၿပီး အိမ္ကိုေလးငယ္မလာေတာ့ပါဘူး။ ကြၽန္မကို အရမ္းခ်စ္တဲ့ ဦးငယ္ဟာ သူစာက်က္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ ကြၽန္မကို သူ႔ေပါင္ေပၚတင္ၿပီး စာက်က္ပါတယ္။ ကြၽန္မ ၆ တန္းေလာက္ေရာက္တဲ့အထိလည္း ဦးငယ္ရဲ့ ေပါင္ေပၚမွာ ထိုင္ၿပီး စာက်က္ခဲ့တာပါပဲ။

.

လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္လေလာက္္က ေလးငယ္ရဲ့ စာၾကည့္စားပြဲကို သြားဖြရင္းနဲ႔ အျပာေရာင္စာအိတ္ ေလးတစ္လံုးကို ေတြ႔ပါတယ္။ ေဖာက္ထားတဲ့ စာအိတ္ေလးရဲ့ ေထာင့္စြန္းကေန စာရြက္ေလးတစ္စထြက္ေနတာနဲ႔ ကၽြန္မလည္း ထုတ္ၿပီးဖတ္ၾကည့္မိပါတယ္။ စာရြက္ေလးရဲ့ ထိပ္ဆံုးမွာက ”ကိုႀကီး”တဲ့။ တကၠသိုလ္တက္ေနတဲ့ ေလးငယ္မ်ား ရည္းစားထားေနသလား။ ဟင့္အင္း မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။ ေလးငယ္က ငါကလြဲရင္ဘယ္သူ႔ကိုမွ ခ်စ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲလိုစိတ္တင္းထားၿပီး တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ စာကိုဆက္ဖတ္ လိုက္ပါတယ္။

.

စာရဲ့ေအာက္ဆံုးမွာက မိုးတဲ့။ ၿပီးေတာ့ ပို႔စကဒ္လွလွေလးေတြ၊ အားလံုးဟာ မိုးရြာေနတဲ့ ပံုပါတဲ့ ကဒ္ေလးေတြပါပဲ။ အဲဒီ ကဒ္ေလးေတြကို ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္မရင္ထဲ လိႈက္တက္လာတယ္။ ေလးငယ္ရဲ့ စာၾကည့္စားပြဲေပၚမ်က္ႏွာေမွာက္ၿပီး ငိုေနမိတယ္။ အဲဒီေန႔က တေန႔လံုးငိုေနတယ္။ ေနာက္ပိုင္းလည္း သတိရတိုင္း ထငိုမိတယ္။ အိုး ကၽြန္မေနမေကာင္းျဖစ္တဲ့ အထိေတာင္ ငိုေနမိတယ္။ ကြၽန္မေၾကာင့္ပဲ ေလးငယ္ ရည္းစားထား တာကို တအိမ္လံုးသိသြားတယ္။ ေနျပန္ေကာင္းလာေတာ့ ကြၽန္မစိတ္ထားေျပာင္းလာၿပီ။ ဝမ္းနည္းၿပီး ငိုစရာမလိုဘူး၊ ငါ့ေလးငယ္ကို ငါပဲပိုင္တယ္။ ဒီေတာ့ မိုးနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ျပတ္ကိုျပတ္ရမယ္။

.

အဲဒီအခ်ိန္ကေနစၿပီး ကၽြန္မဟာ ေလးငယ္ကို နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဆန္႔က်င္ေတာ့တာပဲ။ ေလးငယ္လိုက္ပို႔ ေနက် က်ဴရွင္ကို ကုိယ့္ဘာသာ တစ္ေယာက္တည္းသြားတယ္။ မဖ်ား ဖ်ားေအာင္ မိုးေရထဲမွာ ေရစိုခံတယ္။ အဆူခံရရင္ ေပကပ္ၿပီးေနတယ္။ ေလးငယ္ရဲ့ ဂရုစိုက္မႈကို ကြၽန္မတစ္ေယာက္တည္းပဲ ရခ်င္ေနမိတယ္။ ေလးငယ္ရဲ့ မိုးဆိုတာကို ကြၽန္မမျမင္ဖူးေသးဘူး။ မိုးရဲ့ပံုစံကို ကြၽန္မမသိ၊ သူမ ျဖဴသလား၊ ညိဳသလား၊ စိတ္ေနစိတ္ထား ဘယ္လိုရွိသလဲဆိုတာ ကၽြန္မ မသိေသးဘူး။ ကၽြန္မသိတာက ကၽြန္မရင္ဘက္ ထဲကေန ကြၽန္မရဲ့ ေလးငယ္ကို တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ဆြဲထုတ္သြားမယ့္သူ။ ဒါေၾကာင့္ မိုးကို ကြၽန္မလံုးဝ (လံုးဝ)ကိုအလိုမရွိ။

.

ေလးငယ္ရဲ့ပစၥည္းေတြကို ဖြလို႔ မိုးလို႔ အဓိပၸါယ္သက္ေရာက္တဲ့ ပစၥည္းတစ္ခုခုကိုေတြ႔ရင္ ဥပမာေျပာရရင္ မိုးရြာေနတဲ့ ပို႔စကဒ္ေလးေတြ၊ မိုးလို႔ နာမည္ထိုးထားတဲ့ လက္ကိုင္ပုဝါ၊ ဒါမွမဟုတ္ ေလးငယ္က မိုး စကားလံုးပါတဲ့သီခ်င္းဆိုေနရင္၊ ေလးငယ္စာအုပ္ထဲမွာ မိုး လက္မွတ္ထိုးထားတဲ့ သူမရဲ့ဓါတ္ပံုကိုေတြ႔ရင္ အဲဒီေန႔ဟာ ကြၽန္မ ေသာင္းက်န္းတဲ့ေန႔ပါပဲ။ ကြၽန္မဆယ္တန္း ေျဖခါနီးအထိ မိုးနဲ႔ ဆက္သြယ္ေနတုန္းပဲဆိုတာကို သိေတာ့ ကြၽန္မေလးငယ္ကို စိမ္ေခၚခဲ့ေသးတယ္။

.

”ေလးငယ္ မိုးကို အဆက္အသြယ္မျဖတ္ရင္ အေနာ္ လံုးဝ စာေမးပြဲမေျဖဘူး” လို႔ ေခါင္းမာမာနဲ႔ ဆႏၵျပခဲ့တဲ့အတြက္ (တကယ္ျပတ္တာ မျပတ္တာ အသာထား) ကြၽန္မေရွ႕မွာတင္ လမ္းခြဲတဲ့စာကို ေရးၿပီး မိုးဆီကို ပို႔ခဲ့ရပါေသးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္မလက္ခံခဲ့တာက အခ်စ္ဆိုတာ မိသားစုကေန ကင္းကြာ သြားေအာင္ ဆြဲထုတ္သြားမယ့္ အရာရယ္လိုေပါ့။

.

ေလးငယ္နဲ႔ မိုးတို႔ အဆက္အသြယ္မရွိဘူးဆိုရင္ ဝမ္းသာသြားလိုက္၊ အဆက္အသြယ္ရွိမွန္းသိသားရင္ ျပန္ၿပီး ပူညံပူညံလုပ္လိုက္ဆိုေပမယ့္ ေလးငယ္ဟာ ကြၽန္မကို အလိုလိုက္ဆဲပါပဲ။ ရန္ကုန္ကေန ေက်ာင္းပိတ္လို႔ အိမ္ျပန္ရင္ ဦးငယ္က လာႀကိဳၿမဲ။ အိမ္မွာ ၁ဝ ရက္ ေလာက္နားခြင့္ရရင္ ေလးငယ္နားမွာ ကပ္ေနတာက ၇ ရက္ေလာက္ ရွိပါလိမ့္မယ္။ အိမ္န႔ဲ ၁ဝ မိနစ္ေလာက္ပဲေဝးတဲ့ ေစ်းကို သြားတာကအစ ေလးငယ္လိုက္ပို႔မွပဲ သြားတယ္။ သီတင္းကြၽတ္၊ တန္ေဆာင္တိုင္ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ပြဲလုပ္ရင္လည္း ေလးငယ္ခါးကို ဆြဲၿပီး ကြၽန္မေလွ်ာက္လိုက္ေနဆဲပဲ။

.

ေလးငယ္ကုိယ္တိုင္ကလည္း ေမေမတို႔နဲ႔ သြားမွာကိုေတာင္ စိတ္မခ်ျဖစ္ပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ေလးငယ္ကိုယ္တိုင္ လိုက္ျပမွ၊ သႀကၤန္ျပန္ရင္လည္း ဦးငယ္ရဲ့ ဆိုင္ကယ္ေနာက္ကေန ေနရမွ။ အဲဒီေလာက္အထိ ကြၽန္မခ်စ္တဲ့ ေလးငယ္ဟာ တျခားသူတစ္ေယာက္ အနားမွာ သြားေနမွာကို ကၽြန္မစိတ္ကူးထဲမွာ ေယာင္ၿပီးေတာင္ထည့္လို႔မရပါဘူး။ မိဘေတြဆီကေန ခြင့္ျပဳခ်က္ရၿပီးေပမယ့္ ကြၽန္္မက မၾကည္ျဖဴတာနဲ႔ပဲ ေလးငယ္တို႔ရဲ့ ဖူးစာဟာ အခ်ိန္ၾကာသထက္ၾကာလာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မကေတာ့ ခ်စ္သူနဲ႔ တူမအၾကားမွာ အဆင္ေျပမႈရေအာင္ ႀကိဳးစားခ်င္တဲ့ ေလးငယ္ရဲ့ ခံစားခ်က္ကို ပက္ပက္စက္စက္ႀကီးကို လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့ပါတယ္။

.

အဲဒီလို ကြၽန္မရဲ့ ဇြတ္တရြတ္ႏိုင္တဲ့ မေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ့ သေဘာတရားၾကားမွာ ေျပာင္းလဲလာခဲ့တာက ေလးငယ္ရဲ့ က်န္းမာေရးပါ။ ကုိယ္ဝန္လမေစ့ဘဲ ေမြးခဲ့ရတဲ့ ေလးငယ္ဟာ ႏွလံုးတစ္ျခမ္းႀကီးေနၿပီး ေက်ာက္ကပ္ေတြ ပ်က္စီးေနတာကိုသိတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ နယ္ၿမိဳ႕ေလးကေန ရန္ကုန္ကို ေဆးကုသဖို႔ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္ဟာ ေလးငယ္အတြက္ေတာ့ အဆိုးရြားဆံုးေန႔ရက္ေတြပါပဲ။ ေသာက္ရတဲ့ေဆးေတြ၊ သြင္းရတဲ့ေသြးေတြမ်ားလာတာနဲ႔အမွ် ေလးငယ္ဟာ စိတ္တိုစိတ္ဆတ္လာပါတယ္။ မုတ္ဆိတ္ေမႊး ရိတ္တာကအစ ကြၽန္မကလြဲရင္ ဘယ္သူမွ သူ႔အနားကို အကပ္မခံေတာ့ဘူး။

.--------------------
တစ္ညေတာ့ ေလးငယ္အိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္ ေဖေဖတို႔လူႀကီးေတြ အျပင္ထြက္သြားတုန္း ေလးငယ္ဟာ ” မိုး၊ မိုး” ဆိုၿပီး ကေယာင္ကတမ္းေတြေျပာလာတယ္။ ဒါနဲ႔ ကြၽန္မလည္းေလးငယ္ကို ႏႈိးၿပီး

”ေလးငယ္၊ ဘာလို႔လဲ၊ မိုးကို ေတြ႔ခ်င္လို႔လား’‘ လို႔ေမးလိုက္မိတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေလးငယ္ဟာ မ်က္လံုးေလး ပြင့္လာၿပီး ကြၽန္မလက္ကိုယူၿပီး သူ႔ရင္ဘက္ေပၚကို တင္ထားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ညာဘက္လက္နဲ႔ ကြၽန္မဆံပင္ကို ထိုးမႊရင္း..

”ေလးငယ္က င့ါတူမကိုပဲ ခ်စ္တာ၊ မိုးကို မခ်စ္ပါဘူး”တဲ့။


”ေအာ္..ေလးငယ္ရယ္…အေနာ္ဟာ အေတာ္ကို ဆိုးသြမ္းတဲ့ ကေလးမ ျဖစ္ေနၿပီလား။ ေလးငယ္ စိတ္မခ်မ္းသာေအာင္ အေနာ္လုပ္ခဲ့တာေတြမ်ားေနၿပီလား။ ဒီတစ္ခါ ေလးငယ္ေနျပန္ေကာင္းရင္ အေနာ့္အမွား ေတြကို ျပန္ၿပီး ျပင္ဆင္ခြင့္ျပဳပါ”လို႔ စိတ္ထဲကေန ေတာင္းပန္ေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မဆုေတာင္း မျပည့္ခဲ့ပါဘူး။ ေက်ာက္ကပ္အႀကိမ္ႀကိမ္ ေဆးတာေတာင္ ေသြးတိုးကို ဘယ္လိုမွ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ေလးငယ္ဟာ ၿမဳိ႕ကိုျပန္ေရာက္ၿပီး ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပဲ သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့သူေတြ အားလံုးကို ခဲြခြါခဲ့ပါတယ္။

.
ေလးငယ္ရဲ့ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္မွာ ကြၽန္မရန္ကုန္မွာပဲ ရွိေနပါေသးတယ္။ ကြၽန္မအိမ္ကိုျပန္ေရာက္ သြားေတာ့ အသက္မဲ့ေနတဲ့ ေလးငယ္ကိုပဲ ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ့ အတၱႀကီးမႈေတြေၾကာင့္ ေလးငယ္ေသဆံုးတဲ့ အခ်ိန္မွာ မိုးဟာ အိမ္ကို ထင္ထင္ရွားရွားမလာခဲ့ရပါဘူး။ ေလးငယ္မရွိေတာ့လို႔ ကြၽန္မစိတ္ထိခိုက္ေနခ်ိန္ မိုးကိုေတြ႔ရင္ ပိုဆိုးမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ လူႀကီးေတြက မိုးကို ေတာင္းပန္ခဲ့သတဲ့။ ေလးငယ္ကို ဂူသြင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ လာခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ မိုးကို ကြၽန္မ မေတြ႔လိုက္ခဲ့ေပမယ့္ ေလးငယ္အသည္းအသန္ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတုန္းက သတင္းလာမေမးခဲ့တဲ့အတြက္ ကၽြန္မစိတ္ဆိုးမိပါေသးတယ္။ (ဒီေလာက္ဆိုးသြမ္းေနတဲ့ ကြၽန္မရွိေနတဲ့ အခ်ိန္ ဘယ္လာေမးမလဲေနာ္)။ အမွန္ေတာ့ ကြၽန္မမိုးကို မုန္းခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ ေလးငယ္ကိုသာ မွ်ေဝမေပးခ်င္တာပါ။

.

ေနာက္ထပ္ ၁ ႏွစ္ခြဲေလာက္အၾကာမွာ မိုးရဲ့ မဂၤလာေဆာင္ဖိတ္စာကိုရေတာ့ မဆီမဆိုင္ ငိုခဲ့မိတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ငို္မိတယ္ ဆိုတာကိုလည္း အခုထိ မသိေသးဘူး။ ”ငါဖ်က္တုန္းကေတာ့ သဲသဲလႈပ္ ခ်စ္ခဲ့ၾကၿပီး ငါ့ေလးငယ္ေသလို႔ ဘယ္ေလာက္မွ ေတာင္မၾကာေသးဘူး။ ဒင္းကေတာ့ မဂၤလာေဆာင္ၿပီ။ လတ္စသတ္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ တစ္ေယာက္မရွိလည္း တျခား တစ္ေယာက္နဲ႔ အစားထုိးလို႔ ရတာပဲလို႔” စဥ္းစားမိပါတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာကို မုန္းတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်ေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာကို အယံုအၾကည္မဲ့ခဲ့တယ္။ ”အခ်စ္ဆိုတာ နင္ေန၊ ငါသြားဆိုတဲ့ ဟိတ္ဟန္ႀကီးသမား” ဆိုတဲ့ စာသားကို အျပည့္အဝ ေထာက္ခံခဲ့တာေပါ့။

.

ေက်ာင္းၿပီးသြားေတာ့ ကြၽန္မလည္း ရန္ကုန္မွာ ကိုယ္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ရင္းနဲ႔ ေမေမ့အိမ္ကို ျပန္တာနည္းလာတယ္။ ေလးငယ္မရွိေတာ့တာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အလုပ္ထဲမွာ အခက္အခဲေတြရွိရင္ ေမေမတို႔ကို သတိမရဘဲ ေလးငယ္ကိုသာ တမိေနတတ္တယ္။ တေန႔ေတာ့ ေမေမက ရန္ကုန္အိမ္ကို ဖုန္းဆက္လာတယ္။

.

”သမီးရဲ့ေလးငယ္ လူဝင္စားျပန္ျဖစ္ေနတယ္။ အခုအဲဒီကေလး ေနမေကာင္းလို႔ ခမဲ ေပးဖို႔ အိမ္ကိုေရာက္ေနတယ္။ သမီးငယ္ျပန္လာခဲ့ဦး”

အိုး…ကြၽန္မေလ ဘယ္လိုခံစားလိုက္ရတယ္မွန္းကို မသိဘူး။ ဝမ္းသာလြန္းလို႔ တေန႔လံုးလုပ္သမွ် အရာရာဟာ လြဲေခ်ာ္ကုန္တာပဲ။ ရင္ထဲမွာလည္း ကတုန္ကယင္ႀကီးနဲ႔။ ဘဝျခားသြားေပမယ့္ ေလးငယ္ကို တစ္ေခါက္ ျပန္ေတြ႔ခြင့္ရဦးမွာကိုး။ အဲဒီသတင္းၾကားၿပီး ေနာက္တေန႔မွာပဲ ခြင့္ယူၿပီး ကၽြန္မအိမ္ကို ခ်က္ျခင္းျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဝမ္းနည္း၊ ဝမ္းသာခံစားမႈ ၂ ခုၾကားမွာ ဗ်ာမ်ားေနတဲ့ ကၽြန္မဟာ ကေလးရဲ့ မိဘေတြ ဘယ္သူ၊ ဘယ္ဝါဆိုတာ မေမးမိေသးဘူး။ အိမ္ေပၚကို လွမ္းအတက္၊ ကေလးကို ဖက္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးကိုအျမင္မွာ ကြၽန္မလက္ထဲက ခရီးေဆာင္အိတ္လြတ္က်သြားပါတယ္။

.

”ဘုရားေရ….မိုးပါလား”

မိုးရဲ့လက္ထဲကေန ကြၽန္မဆီကိုလာခ်င္လို႔ ေကာ့လန္ထိုးေနတဲ့ကေလးေလးဟာ ဘယ္သူလဲဆိုတာ ကြၽန္မေမးဖို႔ မလိုေတာ့ပါဘူး။ သူ႔အေမလက္ထဲမွာ တၿဗဲၿဗဲနဲ႔ငိုေနတဲ့ ကေလးဟာ ကြၽန္မလက္ထဲကို အေရာက္မွာ တိတ္လို႔။ မ်က္ႏွာအစိမ္း သက္သက္ျဖစ္ေနတဲ့ ကြၽန္မကို ၿပံဳးျပေနတဲ့ သားပုေလးဟာ ”ငါတို႔ကို ထပ္ၿပီး မေႏွာင့္ယွက္နဲ႔ေနာ္”ဆိုၿပီး မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးေနသလိုပါပဲ။ သားပုေလးနဲ႔ ကၽြန္မကိုၾကည့္ရင္းနဲ႔ မိုးလည္းငိုလို႔။

”သားပုရယ္…နင္လူျဖစ္စရာေနရာ ဒီေလာက္ေတာင္ရွားသလားကြယ္”။

ကြၽန္မ အရႈံးေပးလိုက္ပါၿပီေလ။ အခုေတာ့ ခ်စ္ျခင္းရဲ့အဓိပၸါယ္ကို ကြၽန္မနားလည္ခဲ့ပါၿပီ။ အခ်စ္ဆိုတာ ေပါင္းစပ္ခြင့္ရသည္ျဖစ္ေစ၊ မရသည္ျဖစ္ေစ ေအးခ်မ္းစြာစီးဆင္းတတ္တဲ့ ျမစ္တစင္းဆိုတာကို ကြၽန္မသိခဲ့ပါၿပီ။ အဲဒီလိုသိတဲ့အသိနဲ႔အတူ ကြၽန္မ စတင္တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားခဲ့မိပါၿပီ။ ”နင္ခ်စ္တတ္တဲ့တေန႔ ဝဋ္လည္လိမ့္မယ္” လုိ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ စကားကိုကြၽန္မျပန္ၾကားေယာင္မိပါတယ္။

.

ကြၽန္မ ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ ကြၽန္မၾကားမွာ (အတိတ္တုန္းက ကြၽန္မ ဆိုးခဲ့သလို) ၾကားဝင္ေႏွာင့္ယွက္မယ့္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ထိတ္လန္႔ေနမိၿပီ။ ”ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္းကင္းတဲ့ သူျဖစ္ရပါလို၏” လို႔ ဘုရားမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေတာင္းမိခဲ့တဲ့ ကြၽန္မရဲ့ဆုေတာင္း ဘယ္အတိုင္းအတာအထိ ျပည့္မလဲဆိုတာကို ကြၽန္မမခန္႔မွန္းတတ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ခင္းတဲ့ အိပ္ရာ၊ ကိုယ္အိပ္ရမယ္ မဟုတ္လား။ ကံဇာတ္ဆရာအလိုက် ကေဟ့ဆိုတဲ့ တေန႔က်ရင္ေတာ့ မႏြဲ႕စတမ္းေဖ်ာ္ေျဖရမယ့္ ကြၽန္မႏွလံုးသားထိတ္လန႔္ေနရတဲ့ အျဖစ္ဟာ အိပ္မက္တစ္ခုသာဆို ဘယ္ေလာက္မ်ား ေကာင္းလိုက္မလဲေနာ္။



**ႏွင္းႏုလြင္**