*အားႏြဲ႔သူပါရွင္"*
ကုိထံုတစ္ေယာက္ ေစ်းေရွ႕မွာ စိတ္ညစ္ေနတယ္။ သူဝယ္ထားတ့ဲပစၥည္းေတြကို ဘယ္လိုသယ္ရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနလို႔ ေလ....
ေတာင္းတလံုးရယ္၊ အိမ္သုတ္ေဆးတဂါလံပံုးရယ္၊ ၾကက္အရွင္ ၂ေကာင္နဲ႔ ဘဲအရွင္က ၄ ေကာင္ရယ္ေလ။ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနတံုး မိန္းမေတစ္ေယာက္ကလာေမးတယ္...
"ျခံအမွတ္ ၀၀၇၊ ေရဝတီလမ္းကုိ သိပါသလားရွင္"
"သိိတာေပ့ါ၊ က်ေနာ့္ျခံေဘးကပ္လ်က္ ျခံဘဲ"
"ဒါဆို ဘယ္လိုသြားရမလဲရွင္"
"က်ေနာ္လဲ အိမ္ျပန္မွာ က်ေနာ္နဲ႔လိုက္ခ့ဲေလ၊ ဒါေပမ့ဲ ဒီဟာေတြကုိဘယ္လိုသယ္ရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနလို႔"
"လြယ္လြယ္ေလး၊ အိမ္သုတ္ေဆးပံုးကုိ ေတာင္းထဲ ထ့ဲလိုက္ျပီး ေခါင္းနဲ႔ရြက္လိုက္၊ ၾကက္တေကာင္စီကုိ လက္ေမာင္းမွာ ခ်ိပ္လိုက္၊ ဘဲ၂ ေကာင္ဆီကုိိ လက္တဖက္ဆီမွာဆြဲလိုက္"
သူမေျပာသလိုုလုပ္လိုက္တာ ကုိထံု ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပသြားတယ္။
အဲလိုနဲ႔ အတူတူေလွ်ာက္လာၾကရင္း လမ္းခုလပ္ လူျပတ္တ့ဲေနရာေရာက္ေတာ့ အဲဒီမိန္းမက ကုိထံုကို စြပ္စြဲပါေတာ့တယ္...
"ရွင္..ရွင္...က်မကုိ လူျပတ္တ့ဲလမ္းကေန ေခၚလာျပီး ဗလကၠာရက်င့္မလို႔ မလား"
"ဗ်ာ...က်ေနာ့္ ေခါင္းေပၚမွာ ေဆးပံုးၾကီးနဲ႔ေတာင္းကုိ ရြက္ထားတယ္...လက္ေမာင္းမွာလဲ ၾကက္ေတြခ်ိပ္ထားတယ္၊ လက္ႏွစ္ဖက္မွာလဲ ဘဲေတြ ဆြဲထားရတယ္၊ ဒီလိုလူက ခင္ဗ်ားေလးကုိ ဘယ္လိုလုပ္ ဗလကၠာရက်င့္လို႔ရမလဲဗ်ာ...
" ဒီေတာ့ အားနြဲတ့ဲ မိန္းကေလးက ဘာျပန္ေျပာတယ္ထင္လဲ... .... "
ဘဲေတြကုိ ေအာက္ခ်လိုက္ျပီး ထြက္မေျပးႏိုင္ေအာင္ ေတာင္းနဲ႔ အုပ္လိုက္ေလ၊ ေဆးပံုးကုိ ေတာင္းအေပၚကဖိထားလိုက္၊ ၾကက္ႏွစ္ေကာင္ကုိေတာ့ က်မ ကုိင္ထားေပးမယ္"....တ့ဲ။
**ေခၚလိုက္စမ္းပါ.**
တစ္ေန႕တြင္ ေမာင္ညိဳသည္ ရဲစခန္းသုိ႕ ဖုန္းဆက္လိုက္သည္။
"ဟဲလို ရဲစခန္းက ပါလားခင္ဗ်ာ .. ကၽြန္ေတာ့္အိမ္နီးခ်င္း အေၾကာင္းကို
တိုင္ခ်င္လို႕ပါ .. သူ႕အိမ္ရဲ႕ ထင္းစင္ထဲမွာ ေဆးေျခာက္ေတြ ဖြက္ထားတယ္
ခင္ဗ်"
"အခုလို သတင္းေပးတာ ေက်းဇူး အမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္" ရဲစခန္းမွ ျပန္ေျပာသည္။
ေနာက္ေန႕တြင္ ေမာင္ညိဳ၏ ေဘးအိမ္သို႕ ရဲမ်ား ေရာက္လာသည္။ ရဲမ်ားက
ထင္းစင္ရွိရာသုိ႕ သြားကာ ထင္းစမ်ားကို တစ္စခ်င္းကို ေပါက္ဆိန္ျဖင့္ ခြဲကာ
ရွာေဖြ ၾကေတာ့သည္။ သုိ႕ေသာ္ ေဆးေျခာက္မ်ားကို မေတြ႕ေခ်။
ရဲမ်ား ျပန္သြားျပီးေနာက္ ေမာင္ညိဳသည္ သူ၏ အိမ္နီးခ်င္း ေမာင္စိမ္း
ဆီသုိ႕ ဖုန္းဆက္လိုက္သည္။
"ေဟ့ေကာင္ ခုနက ရဲေတြ လာျပီး ထင္းေတြ ခြဲသြားလား"
"ေအး ခြဲသြားတယ္ကြ"
"ေအး .. ေကာင္းတယ္ .. အဲ့ဒါဆိုရင္ မင္းအလွည့္ .. ရဲေတြ ဆီကို
ဖုန္းေခၚလိုက္.. ငါ့အိမ္က ဥယ်ာဥ္ ေျမဆြဖို႕ လိုေနတယ္"
*
--
အားလံုးေပ်ာ္ရြင္ပါေစ
**မာမာ**
*အားႏြဲ႔သူပါရွင္"*
ကုိထံုတစ္ေယာက္ ေစ်းေရွ႕မွာ စိတ္ညစ္ေနတယ္။ သူဝယ္ထားတ့ဲပစၥည္းေတြကို ဘယ္လိုသယ္ရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနလို႔ ေလ....
ေတာင္းတလံုးရယ္၊ အိမ္သုတ္ေဆးတဂါလံပံုးရယ္၊ ၾကက္အရွင္ ၂ေကာင္နဲ႔ ဘဲအရွင္က ၄ ေကာင္ရယ္ေလ။ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနတံုး မိန္းမေတစ္ေယာက္ကလာေမးတယ္...
"ျခံအမွတ္ ၀၀၇၊ ေရဝတီလမ္းကုိ သိပါသလားရွင္"
"သိိတာေပ့ါ၊ က်ေနာ့္ျခံေဘးကပ္လ်က္ ျခံဘဲ"
"ဒါဆို ဘယ္လိုသြားရမလဲရွင္"
"က်ေနာ္လဲ အိမ္ျပန္မွာ က်ေနာ္နဲ႔လိုက္ခ့ဲေလ၊ ဒါေပမ့ဲ ဒီဟာေတြကုိဘယ္လိုသယ္ရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနလို႔"
"လြယ္လြယ္ေလး၊ အိမ္သုတ္ေဆးပံုးကုိ ေတာင္းထဲ ထ့ဲလိုက္ျပီး ေခါင္းနဲ႔ရြက္လိုက္၊ ၾကက္တေကာင္စီကုိ လက္ေမာင္းမွာ ခ်ိပ္လိုက္၊ ဘဲ၂ ေကာင္ဆီကုိိ လက္တဖက္ဆီမွာဆြဲလိုက္"
သူမေျပာသလိုုလုပ္လိုက္တာ ကုိထံု ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပသြားတယ္။
အဲလိုနဲ႔ အတူတူေလွ်ာက္လာၾကရင္း လမ္းခုလပ္ လူျပတ္တ့ဲေနရာေရာက္ေတာ့ အဲဒီမိန္းမက ကုိထံုကို စြပ္စြဲပါေတာ့တယ္...
"ရွင္..ရွင္...က်မကုိ လူျပတ္တ့ဲလမ္းကေန ေခၚလာျပီး ဗလကၠာရက်င့္မလို႔ မလား"
"ဗ်ာ...က်ေနာ့္ ေခါင္းေပၚမွာ ေဆးပံုးၾကီးနဲ႔ေတာင္းကုိ ရြက္ထားတယ္...လက္ေမာင္းမွာလဲ ၾကက္ေတြခ်ိပ္ထားတယ္၊ လက္ႏွစ္ဖက္မွာလဲ ဘဲေတြ ဆြဲထားရတယ္၊ ဒီလိုလူက ခင္ဗ်ားေလးကုိ ဘယ္လိုလုပ္ ဗလကၠာရက်င့္လို႔ရမလဲဗ်ာ...
" ဒီေတာ့ အားနြဲတ့ဲ မိန္းကေလးက ဘာျပန္ေျပာတယ္ထင္လဲ... .... "
ဘဲေတြကုိ ေအာက္ခ်လိုက္ျပီး ထြက္မေျပးႏိုင္ေအာင္ ေတာင္းနဲ႔ အုပ္လိုက္ေလ၊ ေဆးပံုးကုိ ေတာင္းအေပၚကဖိထားလိုက္၊ ၾကက္ႏွစ္ေကာင္ကုိေတာ့ က်မ ကုိင္ထားေပးမယ္"....တ့ဲ။
**ေခၚလိုက္စမ္းပါ.**
တစ္ေန႕တြင္ ေမာင္ညိဳသည္ ရဲစခန္းသုိ႕ ဖုန္းဆက္လိုက္သည္။
"ဟဲလို ရဲစခန္းက ပါလားခင္ဗ်ာ .. ကၽြန္ေတာ့္အိမ္နီးခ်င္း အေၾကာင္းကို
တိုင္ခ်င္လို႕ပါ .. သူ႕အိမ္ရဲ႕ ထင္းစင္ထဲမွာ ေဆးေျခာက္ေတြ ဖြက္ထားတယ္
ခင္ဗ်"
"အခုလို သတင္းေပးတာ ေက်းဇူး အမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္" ရဲစခန္းမွ ျပန္ေျပာသည္။
ေနာက္ေန႕တြင္ ေမာင္ညိဳ၏ ေဘးအိမ္သို႕ ရဲမ်ား ေရာက္လာသည္။ ရဲမ်ားက
ထင္းစင္ရွိရာသုိ႕ သြားကာ ထင္းစမ်ားကို တစ္စခ်င္းကို ေပါက္ဆိန္ျဖင့္ ခြဲကာ
ရွာေဖြ ၾကေတာ့သည္။ သုိ႕ေသာ္ ေဆးေျခာက္မ်ားကို မေတြ႕ေခ်။
ရဲမ်ား ျပန္သြားျပီးေနာက္ ေမာင္ညိဳသည္ သူ၏ အိမ္နီးခ်င္း ေမာင္စိမ္း
ဆီသုိ႕ ဖုန္းဆက္လိုက္သည္။
"ေဟ့ေကာင္ ခုနက ရဲေတြ လာျပီး ထင္းေတြ ခြဲသြားလား"
"ေအး ခြဲသြားတယ္ကြ"
"ေအး .. ေကာင္းတယ္ .. အဲ့ဒါဆိုရင္ မင္းအလွည့္ .. ရဲေတြ ဆီကို
ဖုန္းေခၚလိုက္.. ငါ့အိမ္က ဥယ်ာဥ္ ေျမဆြဖို႕ လိုေနတယ္"
*
--
အားလံုးေပ်ာ္ရြင္ပါေစ
**မာမာ**
No comments:
Post a Comment