`` ထီ ``

>
``ဟူး…. ဒီတစ္ပတ္လည္း ထီမေပါက္ပါလား``

ထုိးထားတဲ့ ထီေတြရယ္၊ ထီေပါက္စဥ္ရယ္ တုိက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ညည္းတြားမိတယ္။ လဆန္းတုိင္း ထီဖြင့္ရက္ဆုိရင္ ထီေပါက္လိမ့္မလားလုိ႕ဆုိတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕ ထီတုိ္းခဲ့တာ ဒီအသက္ ဒီအရြယ္ထိပါပဲ။ ထီထုိးတုိင္း လိပ္စာေပးခဲ့တယ္။ ဖုန္းနံပါတ္ေပးခဲ့တယ္။ လစဥ္ လဆန္း (၁) ရက္၊ (၂)ရက္ ဆုိရင္ ထီေပါက္ေၾကာင္း ဘယ္သူမ်ား လာေျပာမလဲလုိ႕ အၿမဲရင္ခုန္မိတယ္။ ထီေပါက္ေၾကာင္း ဖုနး္မ်ားဆက္ေလမလားလုိ႕ ဖုန္းသံၾကားတုိင္း စိတ္လွဳပ္ရွားမိတယ္။

ျမတံခြန္နဲ႕ ေအာင္သန္းဆု ထီဆုိင္ႀကီးေတြက သိန္းေထာင္ဆုေပါက္တဲ့ သူကုိ အပုိဆုေပးတဲ့ အခမ္းအနားပြဲေတြ ေတြ႕တုိင္း အားက်မိတယ္။ တစ္ေန႕… အဲဒီေနရာမွာကုိယ္ျဖစ္ရမယ္ဆုိတဲ့ အသိစိတ္ ရင္ထဲမွာအၿမဲရွိေနတယ္။ ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ေတြနဲ႕တြဲၿပီး ဓာတ္ပံုရုိက္လုိက္မယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ကူးကလည္း ရွိေနေသးတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ ထီမေပါက္ဘူးပါ။ ဒါေပမဲ့ ထီေပါက္လိမ့္မယ္လုိ႕ လံုးဝယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒီကေန႕ထိေတာ့ စိတ္ဓာတ္မက်ပဲ ထီကုိ ဇြဲရွိရွိနဲ႕ ထုိးဆဲပါ။ အတိတ္က ဒါနမ်ဳိးေစ့ ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ သိခ်င္လုိ႕ လစဥ္ထီထုိးပါတယ္။ လစဥ္လည္း ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေတြမွာထီေရာင္းတဲ့ကေလးေတြ ရွိပါတယ္။ သူတုိ႕ကုိေတြ႕ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ထီ အၿမဲတမ္းထုိးတယ္။ အလကားေနရင္းေတာင္ ေဆးလိပ္ေသာက္၊ ကြမ္းစား၊ ဘီယာဆုိင္ထုိင္ၿပီး ပုိက္ဆံေတြ ကုန္သြားတက္ေသးတာ။ ထီထုိးတယ္ဆုိတာ ထီမဖြင့္မခ်င္း ငါ ထီေပါက္ႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ အရသာရွိတဲ့ စိတ္ကေလးနဲ႕ ေနရထုိင္ရတာ အင္မတန္ကုိ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထီမေပါက္ခဲ့ဖူးဆုိရင္လည္း တစ္လအတြင္း ျပန္ၿပီး ကံစမ္းခြင့္ရွိတယ္။ လစဥ္ လဆန္းတုိင္း၊ ရင္ခုန္ရတဲ့ အရသာကုိ ထီထုိးဖူးသူတုိင္း သိၾကပါတယ္။


***************


ကၽြန္ေတာ္ ညေန (၃)နာရီဆုိရင္ ``မင္းမဟာ`` လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ ထုိင္ေနက်ပါ။ ``လက္ဖက္ရည္မိတ္ေဆြ`` ေတြ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရွိပါတယ္။ စကားေျပာေဖာ္ေျပာဖက္ေတြပါ။ စာေပေဆြးေႏြးေဖာ္ ေဆြးေႏြးဖက္ေတြပါ။ ထီထုိးေဖာ္ထုိးဖက္ေတြပါ။ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ထုိင္တယ္ဆုိေတာ့ ေရာက္တက္ရာရာေတြ ေျပာတက္ၾကပါတယ္။

တစ္ခါတေလလည္း ေဘာလံုးပြဲအေၾကာင္း၊ တစ္ခါတစ္ေလလည္း ကမၻာသတင္း… ႏုိင္ငံသတင္းအေၾကာင္း၊ တစ္ခါတေလက်ေတာ့လည္း ရာသီဥတုအေၾကာင္း၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ တစ္ခါတေလ က်ေတာ့လည္း တရားဓမၼအေၾကာင္း၊ တရားစခန္းအေၾကာင္း ပဋိစၥသပုပၸါဒ္ အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ျပန္တယ္။ တစ္ခါတေလေတာ့လည္း ဘီယာဆုိင္က ေကာင္မေလးေတြအေၾကာင္း ေျမေစ်းအေၾကာင္း၊ အိမ္ေစ်းအေၾကာင္း၊ ေျပာျဖစ္ျပန္တယ္။

လကုန္ခါနီးတုိင္း ေျပာျဖစ္တာကေတာ့ ထီဖြင့္ခါနီးၿပီဆုိတဲ့အေၾကာင္း၊ ထီေပါက္ရင္ဘယ္လုိကဲလုိက္မယ္…၊ ဘာေတြဝယ္လုိက္မယ္..၊ ဘယ္ေတြ သြားလုိက္တယ္ ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ စကားေျပာတဲ့ လကုန္ခါနီးတစ္ရက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္က စကားေျပာရင္း ``ေခါင္းမူးတယ္`` လုိ႕ ေျပာတယ္။ သူ အိမ္ျပန္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း (၄)နာရီထုိးေတာ့ စာသင္ဖုိ႕ အတြက္ အတန္းေတြရွိတဲ့ဆီကုိ သြားခဲ့ရတယ္။ ပထမအခ်ိန္ ၿပီးခါနီး ညေန (၅)နာရီေလာက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကုိ တယ္လီဖုန္း ျမည္လာတယ္။ ညေနက ေခါင္းမူးၿပီး အိမ္ျပန္သြားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ ေသြးတုိးျဖစ္ၿပီး ဆံုးသြားတယ္တဲ့…။

ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းအံ့ၾသသြားတယ္။ ညေနကမွ ထီေပါက္ရင္… ဘာလုပ္မယ္၊ ညာလုပ္မယ္ဆုိၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ေျပာခဲ့ၾကေသးတာ။ အခုသူက မရွိေတာ့ဘူးတဲ့.. ျမန္လုိက္တာ။ ဒီလုိနဲ႕ သူ႕အသုဘကုိ ကၽြန္ေတာ္ လုိက္ပုိ႕ရတယ္။ အသုဘ လုိက္ပုိ႕ရင္း ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတာေလး ေျပာျပပါရေစ။

……

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လူသန္းေပါင္း (၅၀)ေက်ာ္ ရွိတယ္။ တစ္လကုိ သိန္း (၁၀၀၀) ထီတစ္ဆုပဲ ဖြင့္တယ္။ လူသန္းေပါင္း (၅၀) ထဲမွာ တစ္ေယာက္သာလွ်င္ ပုိ္င္ဆုိင္ခြင့္ရွိတဲ့ သိန္း (၁၀၀၀) ဆုကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အၿမဲေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။ ဒီလမေပါက္ရင္ ေနာက္လေပါက္လိမ့္မယ္လုိ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အၿမဲေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။ ဒီလမေပါက္ရင္ ေနာက္လေပါက္လိမ့္မယ္လုိ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အၿမဲယုံၾကည္ၾကတယ္။ ထီမေပါက္ေသးဘူး.. ေပါက္ခဲ့ရင္ လွဴမယ္၊ တန္းမယ္၊ ေရႊဝယ္မယ္၊ ေျမဝယ္မယ္၊ ကဲမယ္၊ သံုးမယ္၊ ေငြေဆာင္သြားမယ္၊ ေခ်ာင္းသာသြားမယ္၊ မိသားစုနဲ႕ ဘုရားဖူးထြက္မယ္၊ ကားဝယ္မယ္၊ လုပ္ငန္းတစ္ခုခုမွာ ေငြအရင္းထည့္ၿပီး စီးပြားေရး လုပ္ပစ္လုိက္မယ္…။ ဒီလုိေတြးၿပီး စိတ္ကူးေတြယဥ္လုိက္ၾကရတာ လစဥ္တုိင္းပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သိန္း (၁၀၀၀) ထီမေပါက္ဖူးဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာလည္း သိန္း (၁၀၀၀) ထီေပါက္တဲ့သူ မၾကားဖူးဘူး။

အခု… ေသသြားတဲ့ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြဟာ သိန္း (၁၀၀၀) ထီေပါက္ရင္ ဘာလုပ္မယ္၊ ဘာလုပ္မယ္ဆုိၿပီး အၿမဲေျပာတက္တဲ့သူ။ ဒါေပမဲ့ သူ… မရွိေတာ့ဘူး။ မေသခ်ာတဲ့ သိန္း(၁၀၀၀) ထီေပါက္ဖုိ႕ ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ေမ့ေနတာ တစ္ခုရွိတယ္။ လူသန္းေပါင္း (၅၀) ထဲမွာ သိန္း (၁၀၀၀) ထီေပါက္ဖုိ႕ က မေသခ်ာဘူး။ တစ္ေယာက္တည္းသာ ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ အဲဒီတစ္ေယာက္ဟာ ကုိယ္ျဖစ္မယ္လုိ႕ အၿမဲစိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ၾကတယ္။ လူသန္းေပါင္း (၅၀) ထဲမွာ ေန႕စဥ္ ေန႕စဥ္ ေသဆံုးေနၾကတဲ့ လူေတြကုိ ျမင္တုိင္း အဲဒီတစ္ေယာက္ဟာ ငါျဖစ္ႏုိင္တယ္လုိ႕ မေတြးခဲ့မိဘူး။ စိတ္မကူးခဲ့ဖူး။

ေသဖုိ႕ကေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ ထီေပါက္ဖုိ႕က မေသခ်ာဖူး။

ဒါေပမဲ့ ငါ.. ေသမယ္လုိ႕ တစ္ခါမွ မေတြးမိဖူး။ မႏၱေလးၿမိဳ႕မွာဆုိရင္ ေန႕စဥ္ လူ (၇၀) ေလာက္၊ ေသႏွဳန္းရွိတယ္။ တစ္လကုိ လူ (၂၀၀၀) ေက်ာ္ေလာက္ ေသတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ကုိယ္ပါႏုိင္တယ္လုိ႕ တစ္ခါမွ မေတြးမိဖူး။ ဒါေပမဲ့ လူသန္း (၅၀) မွ တစ္ေယာက္သာျဖစ္ႏုိင္တဲ့ သိန္း (၁၀၀၀) ထီကုိေတာ့ ကုိယ့္အလွည့္ ေရာက္ႏုိင္တယ္လုိ႕ အၿမဲေတြးမိတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္တုိ႕ စိတ္ေတြဟာ သိပ္ၿပီးအံ့ၾသစရာေကာင္းတယ္။ အေကာင္းေတြကုိေတာ့ အၿမဲေမွ်ာ္လင့္တယ္။ အဆုိးေတြကုိေတာ့ နားနဲ႕ေတာင္ မၾကားခ်င္ဖူး။

ေဗဒင္ဆရာက ထီေပါက္ႏုိင္တယ္လုိ႕ေျပာရင္ ႀကိဳက္တယ္။ ဘယ္ဆုိင္က ထုိး၊ ဘယ္ဂဏန္းကုိထုိး၊ ဘယ္ေန႕သားနဲ႕တြဲထုိး၊ ဘယ္ေန႕ထုိး၊ ဘယ္အခ်ိန္ထုိး၊ ထီထုိးရင္း စိတ္ကူးလုိက္ရတာ ေပ်ာ္စရာပါ။ ဒါေပမဲ့ ေဗဒင္ဆရာက ဘယ္ေန႕ေသႏုိင္တယ္လုိ႕ေျပာရင္ မႀကိဳက္ခ်င္ဘူး။ ဘယ္ေရာဂါနဲ႕ ေသမယ္။ ဘယ္လုိပံုစံနဲ႕ ေသမယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ ေသမယ္။ အဲဒီလုိေျပာရင္ စိတ္ကူးဖုိ႕ေနေနသာသာ အဲဒီလုိေျပာတဲ့ ေဗဒင္ဆရာကို လက္သီးနဲ႕ ထ, ထုိးမိမွာပဲ။

ထီမေပါက္ေသးဖူး။ ထီေပါက္ရင္ ဘာလုပ္မယ္ဆုိတဲ့ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မွဳေတြ စိတ္ထဲမွာ အမ်ားႀကီးပဲ။

``ေသ``ဖုိ႕ ``ေသခ်ာ`` တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕က မေသခင္ ဘာလုပ္မယ္ ဆုိတဲ့ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မွဳ ဘာမွမရွိဘူး။ ေသၿပီးရင္လည္း ငါ… ဘာျဖစ္မယ္လုိ႕ တစ္ခါမွ မစဥ္းစားမိၾကဘူး။ ေသၿပီးတဲ့ေနာက္ ျဖစ္လာမယ့္ ဘဝတစ္ခုအတြက္ အခုကတည္းက ဘာေတြလုပ္ထားသင့္တယ္ဆုိတာ မေတြးမိဘူး။ ေတြးမိရင္လည္း လက္ေတြ႕ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ျဖစ္ဘူး။

ေသဖုိ႕ကေတာ့ လံုးဝေသခ်ာတယ္။ အခုလား.. ေန႕လား… ညလား… မနက္ျဖန္လား…။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေသဖုိ႕အတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ ေမွ်ာ္လင့္မထားဖူး။

ထီေပါက္ဖုိ႕ကေတာ့ လံုးဝမေသခ်ာဘူး။ ဒါေပမဲ့… လဆန္းတုိင္း ကုိယ္ထီေပါက္လိမ့္မယ္၊ ကုိယ္ထီေပါက္ႏုိင္တယ္လုိ႕ အၿမဲေမွ်ာ္လင့္ထားတက္ၾကတယ္။

``မေသခ်ာ``တဲ့ ``ထီ`` နဲ႕ ``ေသခ်ာ`` တဲ့ `` ေသျခင္း`` ကုိ ယွဥ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိေနျခင္းပါ။

``ေသခ်ာ` တဲ့ ``ေသျခင္း`` အတြက္ ဘာမွ မျပင္ဆင္ရေသးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ``မေသခ်ာ`` တဲ့ ``ထီ`` အတြက္ လတုိင္း လတုိင္း၊ ျပင္ဆင္ေနမိတယ္။ လူတစ္ေယာက္ေသဆံုးသြားရင္ ေသသြားတယ္လုိ႕ပဲ ေတြးမိတယ္။ ``ငါလည္း… ေသႏုိင္တယ္`` လုိ႕အထိ မေတြးမိဘူး။ လူတစ္ေယာက္ ထီေပါက္ရင္.. ထီေပါက္တယ္လုိ႕ဆုိတဲ့ အေတြးမွာတင္ ရပ္မေနပဲ ``ငါလည္း… ထီေပါက္ႏုိ္ငတယ္`` လုိ႕ အထိ ေတြးမိတယ္။

သတင္းစာဖတ္တုိင္း နာေရးေၾကျငာေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕နာမည္ တစ္ေန႕မဟုတ္တစ္ေန႕ ေသခ်ာေပါက္ ပါမယ္ဆုိတာ မေတြးမိၾကပါဘူး။ ကုိယ့္မိတ္ေဆြ နာေရးၾကာ္ျငာပါရင္ေတာ့ သူေတာ့ ေသသြားၿပီ။ ငါ့အလွည္ ဘယ္ေတာ့လဲဆုိတာ ဆက္မေတြးမိဘူး။

သတင္းစာထဲက သိန္း (၁၀၀၀) ထီ ထြက္တဲ့ေန႕ဆုိ ``ငါမ်ားျဖစ္ေလမလား`` လုိ႕ ေတြးမိသူေတြခ်ည္းပါပဲ။ ကုိယ့္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္သာ ထီေပါက္ရင္ ေနာက္တစ္ခါ ``ငါ့အလွည့္``လုိ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အၿမဲေတြးမိၾကတယ္ မဟုတ္လား


**********************


``ထီေပါက္`` ဖုိ႕ ေမွ်ာ္လင့္သလုိ၊ ``ငါေသႏုိင္တယ္``လုိ႕လည္း ေမွ်ာ္လင့္သင့္တယ္။

``ထီေပါက္ဖုိ႕က မေသခ်ာ`` ဖူးေနာ္…။

``ငါေသဖုိ႕က ေသခ်ာ``တယ္…။

``ထီေပါက္ရင္ ဘာလုပ္မယ္`` လုိ႕ ေတြးထားသလုိ….

``ငါေသရင္ ဘာျဖစ္မယ္`` လုိ႕ ေတြးၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္…။

ကုိယ့္လက္ထဲမွာေတာ့ ထုိးထားတဲ့ ထီလက္မွတ္ေတြ ကုိင္ၿပီး ရင္ခုန္ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတယ္။

ဒီလုိပါပဲ…

ကုိယ့္ဘဝထဲမွာေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ျပဳမူထားတဲ့ အေကာင္းအဆုိး၊ အျဖဴအမည္း။ ကုသုိလ္.. အကုသုိလ္ေတြနဲ႕….။

*****************
**ဦးဘုန္း (ဓာတု)**
မႏၱေလး ။
*
*--
*Don't worry. Be Happy ,*
**Moe Moe.

``ဟူး…. ဒီတစ္ပတ္လည္း ထီမေပါက္ပါလား``

ထုိးထားတဲ့ ထီေတြရယ္၊ ထီေပါက္စဥ္ရယ္ တုိက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ညည္းတြားမိတယ္။ လဆန္းတုိင္း ထီဖြင့္ရက္ဆုိရင္ ထီေပါက္လိမ့္မလားလုိ႕ဆုိတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕ ထီတုိ္းခဲ့တာ ဒီအသက္ ဒီအရြယ္ထိပါပဲ။ ထီထုိးတုိင္း လိပ္စာေပးခဲ့တယ္။ ဖုန္းနံပါတ္ေပးခဲ့တယ္။ လစဥ္ လဆန္း (၁) ရက္၊ (၂)ရက္ ဆုိရင္ ထီေပါက္ေၾကာင္း ဘယ္သူမ်ား လာေျပာမလဲလုိ႕ အၿမဲရင္ခုန္မိတယ္။ ထီေပါက္ေၾကာင္း ဖုနး္မ်ားဆက္ေလမလားလုိ႕ ဖုန္းသံၾကားတုိင္း စိတ္လွဳပ္ရွားမိတယ္။

ျမတံခြန္နဲ႕ ေအာင္သန္းဆု ထီဆုိင္ႀကီးေတြက သိန္းေထာင္ဆုေပါက္တဲ့ သူကုိ အပုိဆုေပးတဲ့ အခမ္းအနားပြဲေတြ ေတြ႕တုိင္း အားက်မိတယ္။ တစ္ေန႕… အဲဒီေနရာမွာကုိယ္ျဖစ္ရမယ္ဆုိတဲ့ အသိစိတ္ ရင္ထဲမွာအၿမဲရွိေနတယ္။ ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ေတြနဲ႕တြဲၿပီး ဓာတ္ပံုရုိက္လုိက္မယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ကူးကလည္း ရွိေနေသးတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ ထီမေပါက္ဘူးပါ။ ဒါေပမဲ့ ထီေပါက္လိမ့္မယ္လုိ႕ လံုးဝယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒီကေန႕ထိေတာ့ စိတ္ဓာတ္မက်ပဲ ထီကုိ ဇြဲရွိရွိနဲ႕ ထုိးဆဲပါ။ အတိတ္က ဒါနမ်ဳိးေစ့ ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ သိခ်င္လုိ႕ လစဥ္ထီထုိးပါတယ္။ လစဥ္လည္း ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေတြမွာထီေရာင္းတဲ့ကေလးေတြ ရွိပါတယ္။ သူတုိ႕ကုိေတြ႕ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ထီ အၿမဲတမ္းထုိးတယ္။ အလကားေနရင္းေတာင္ ေဆးလိပ္ေသာက္၊ ကြမ္းစား၊ ဘီယာဆုိင္ထုိင္ၿပီး ပုိက္ဆံေတြ ကုန္သြားတက္ေသးတာ။ ထီထုိးတယ္ဆုိတာ ထီမဖြင့္မခ်င္း ငါ ထီေပါက္ႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ အရသာရွိတဲ့ စိတ္ကေလးနဲ႕ ေနရထုိင္ရတာ အင္မတန္ကုိ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထီမေပါက္ခဲ့ဖူးဆုိရင္လည္း တစ္လအတြင္း ျပန္ၿပီး ကံစမ္းခြင့္ရွိတယ္။ လစဥ္ လဆန္းတုိင္း၊ ရင္ခုန္ရတဲ့ အရသာကုိ ထီထုိးဖူးသူတုိင္း သိၾကပါတယ္။


***************


ကၽြန္ေတာ္ ညေန (၃)နာရီဆုိရင္ ``မင္းမဟာ`` လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ ထုိင္ေနက်ပါ။ ``လက္ဖက္ရည္မိတ္ေဆြ`` ေတြ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရွိပါတယ္။ စကားေျပာေဖာ္ေျပာဖက္ေတြပါ။ စာေပေဆြးေႏြးေဖာ္ ေဆြးေႏြးဖက္ေတြပါ။ ထီထုိးေဖာ္ထုိးဖက္ေတြပါ။ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ထုိင္တယ္ဆုိေတာ့ ေရာက္တက္ရာရာေတြ ေျပာတက္ၾကပါတယ္။

တစ္ခါတေလလည္း ေဘာလံုးပြဲအေၾကာင္း၊ တစ္ခါတစ္ေလလည္း ကမၻာသတင္း… ႏုိင္ငံသတင္းအေၾကာင္း၊ တစ္ခါတေလက်ေတာ့လည္း ရာသီဥတုအေၾကာင္း၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ တစ္ခါတေလ က်ေတာ့လည္း တရားဓမၼအေၾကာင္း၊ တရားစခန္းအေၾကာင္း ပဋိစၥသပုပၸါဒ္ အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ျပန္တယ္။ တစ္ခါတေလေတာ့လည္း ဘီယာဆုိင္က ေကာင္မေလးေတြအေၾကာင္း ေျမေစ်းအေၾကာင္း၊ အိမ္ေစ်းအေၾကာင္း၊ ေျပာျဖစ္ျပန္တယ္။

လကုန္ခါနီးတုိင္း ေျပာျဖစ္တာကေတာ့ ထီဖြင့္ခါနီးၿပီဆုိတဲ့အေၾကာင္း၊ ထီေပါက္ရင္ဘယ္လုိကဲလုိက္မယ္…၊ ဘာေတြဝယ္လုိက္မယ္..၊ ဘယ္ေတြ သြားလုိက္တယ္ ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ စကားေျပာတဲ့ လကုန္ခါနီးတစ္ရက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္က စကားေျပာရင္း ``ေခါင္းမူးတယ္`` လုိ႕ ေျပာတယ္။ သူ အိမ္ျပန္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း (၄)နာရီထုိးေတာ့ စာသင္ဖုိ႕ အတြက္ အတန္းေတြရွိတဲ့ဆီကုိ သြားခဲ့ရတယ္။ ပထမအခ်ိန္ ၿပီးခါနီး ညေန (၅)နာရီေလာက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကုိ တယ္လီဖုန္း ျမည္လာတယ္။ ညေနက ေခါင္းမူးၿပီး အိမ္ျပန္သြားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ ေသြးတုိးျဖစ္ၿပီး ဆံုးသြားတယ္တဲ့…။

ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းအံ့ၾသသြားတယ္။ ညေနကမွ ထီေပါက္ရင္… ဘာလုပ္မယ္၊ ညာလုပ္မယ္ဆုိၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ေျပာခဲ့ၾကေသးတာ။ အခုသူက မရွိေတာ့ဘူးတဲ့.. ျမန္လုိက္တာ။ ဒီလုိနဲ႕ သူ႕အသုဘကုိ ကၽြန္ေတာ္ လုိက္ပုိ႕ရတယ္။ အသုဘ လုိက္ပုိ႕ရင္း ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတာေလး ေျပာျပပါရေစ။

……

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လူသန္းေပါင္း (၅၀)ေက်ာ္ ရွိတယ္။ တစ္လကုိ သိန္း (၁၀၀၀) ထီတစ္ဆုပဲ ဖြင့္တယ္။ လူသန္းေပါင္း (၅၀) ထဲမွာ တစ္ေယာက္သာလွ်င္ ပုိ္င္ဆုိင္ခြင့္ရွိတဲ့ သိန္း (၁၀၀၀) ဆုကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အၿမဲေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။ ဒီလမေပါက္ရင္ ေနာက္လေပါက္လိမ့္မယ္လုိ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အၿမဲေမွ်ာ္လင့္ၾကတယ္။ ဒီလမေပါက္ရင္ ေနာက္လေပါက္လိမ့္မယ္လုိ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အၿမဲယုံၾကည္ၾကတယ္။ ထီမေပါက္ေသးဘူး.. ေပါက္ခဲ့ရင္ လွဴမယ္၊ တန္းမယ္၊ ေရႊဝယ္မယ္၊ ေျမဝယ္မယ္၊ ကဲမယ္၊ သံုးမယ္၊ ေငြေဆာင္သြားမယ္၊ ေခ်ာင္းသာသြားမယ္၊ မိသားစုနဲ႕ ဘုရားဖူးထြက္မယ္၊ ကားဝယ္မယ္၊ လုပ္ငန္းတစ္ခုခုမွာ ေငြအရင္းထည့္ၿပီး စီးပြားေရး လုပ္ပစ္လုိက္မယ္…။ ဒီလုိေတြးၿပီး စိတ္ကူးေတြယဥ္လုိက္ၾကရတာ လစဥ္တုိင္းပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သိန္း (၁၀၀၀) ထီမေပါက္ဖူးဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာလည္း သိန္း (၁၀၀၀) ထီေပါက္တဲ့သူ မၾကားဖူးဘူး။

အခု… ေသသြားတဲ့ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြဟာ သိန္း (၁၀၀၀) ထီေပါက္ရင္ ဘာလုပ္မယ္၊ ဘာလုပ္မယ္ဆုိၿပီး အၿမဲေျပာတက္တဲ့သူ။ ဒါေပမဲ့ သူ… မရွိေတာ့ဘူး။ မေသခ်ာတဲ့ သိန္း(၁၀၀၀) ထီေပါက္ဖုိ႕ ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ေမ့ေနတာ တစ္ခုရွိတယ္။ လူသန္းေပါင္း (၅၀) ထဲမွာ သိန္း (၁၀၀၀) ထီေပါက္ဖုိ႕ က မေသခ်ာဘူး။ တစ္ေယာက္တည္းသာ ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ အဲဒီတစ္ေယာက္ဟာ ကုိယ္ျဖစ္မယ္လုိ႕ အၿမဲစိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ၾကတယ္။ လူသန္းေပါင္း (၅၀) ထဲမွာ ေန႕စဥ္ ေန႕စဥ္ ေသဆံုးေနၾကတဲ့ လူေတြကုိ ျမင္တုိင္း အဲဒီတစ္ေယာက္ဟာ ငါျဖစ္ႏုိင္တယ္လုိ႕ မေတြးခဲ့မိဘူး။ စိတ္မကူးခဲ့ဖူး။

ေသဖုိ႕ကေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ ထီေပါက္ဖုိ႕က မေသခ်ာဖူး။

ဒါေပမဲ့ ငါ.. ေသမယ္လုိ႕ တစ္ခါမွ မေတြးမိဖူး။ မႏၱေလးၿမိဳ႕မွာဆုိရင္ ေန႕စဥ္ လူ (၇၀) ေလာက္၊ ေသႏွဳန္းရွိတယ္။ တစ္လကုိ လူ (၂၀၀၀) ေက်ာ္ေလာက္ ေသတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ကုိယ္ပါႏုိင္တယ္လုိ႕ တစ္ခါမွ မေတြးမိဖူး။ ဒါေပမဲ့ လူသန္း (၅၀) မွ တစ္ေယာက္သာျဖစ္ႏုိင္တဲ့ သိန္း (၁၀၀၀) ထီကုိေတာ့ ကုိယ့္အလွည့္ ေရာက္ႏုိင္တယ္လုိ႕ အၿမဲေတြးမိတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္တုိ႕ စိတ္ေတြဟာ သိပ္ၿပီးအံ့ၾသစရာေကာင္းတယ္။ အေကာင္းေတြကုိေတာ့ အၿမဲေမွ်ာ္လင့္တယ္။ အဆုိးေတြကုိေတာ့ နားနဲ႕ေတာင္ မၾကားခ်င္ဖူး။

ေဗဒင္ဆရာက ထီေပါက္ႏုိင္တယ္လုိ႕ေျပာရင္ ႀကိဳက္တယ္။ ဘယ္ဆုိင္က ထုိး၊ ဘယ္ဂဏန္းကုိထုိး၊ ဘယ္ေန႕သားနဲ႕တြဲထုိး၊ ဘယ္ေန႕ထုိး၊ ဘယ္အခ်ိန္ထုိး၊ ထီထုိးရင္း စိတ္ကူးလုိက္ရတာ ေပ်ာ္စရာပါ။ ဒါေပမဲ့ ေဗဒင္ဆရာက ဘယ္ေန႕ေသႏုိင္တယ္လုိ႕ေျပာရင္ မႀကိဳက္ခ်င္ဘူး။ ဘယ္ေရာဂါနဲ႕ ေသမယ္။ ဘယ္လုိပံုစံနဲ႕ ေသမယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ ေသမယ္။ အဲဒီလုိေျပာရင္ စိတ္ကူးဖုိ႕ေနေနသာသာ အဲဒီလုိေျပာတဲ့ ေဗဒင္ဆရာကို လက္သီးနဲ႕ ထ, ထုိးမိမွာပဲ။

ထီမေပါက္ေသးဖူး။ ထီေပါက္ရင္ ဘာလုပ္မယ္ဆုိတဲ့ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မွဳေတြ စိတ္ထဲမွာ အမ်ားႀကီးပဲ။

``ေသ``ဖုိ႕ ``ေသခ်ာ`` တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕က မေသခင္ ဘာလုပ္မယ္ ဆုိတဲ့ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မွဳ ဘာမွမရွိဘူး။ ေသၿပီးရင္လည္း ငါ… ဘာျဖစ္မယ္လုိ႕ တစ္ခါမွ မစဥ္းစားမိၾကဘူး။ ေသၿပီးတဲ့ေနာက္ ျဖစ္လာမယ့္ ဘဝတစ္ခုအတြက္ အခုကတည္းက ဘာေတြလုပ္ထားသင့္တယ္ဆုိတာ မေတြးမိဘူး။ ေတြးမိရင္လည္း လက္ေတြ႕ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ျဖစ္ဘူး။

ေသဖုိ႕ကေတာ့ လံုးဝေသခ်ာတယ္။ အခုလား.. ေန႕လား… ညလား… မနက္ျဖန္လား…။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေသဖုိ႕အတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ ေမွ်ာ္လင့္မထားဖူး။

ထီေပါက္ဖုိ႕ကေတာ့ လံုးဝမေသခ်ာဘူး။ ဒါေပမဲ့… လဆန္းတုိင္း ကုိယ္ထီေပါက္လိမ့္မယ္၊ ကုိယ္ထီေပါက္ႏုိင္တယ္လုိ႕ အၿမဲေမွ်ာ္လင့္ထားတက္ၾကတယ္။

``မေသခ်ာ``တဲ့ ``ထီ`` နဲ႕ ``ေသခ်ာ`` တဲ့ `` ေသျခင္း`` ကုိ ယွဥ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိေနျခင္းပါ။

``ေသခ်ာ` တဲ့ ``ေသျခင္း`` အတြက္ ဘာမွ မျပင္ဆင္ရေသးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ``မေသခ်ာ`` တဲ့ ``ထီ`` အတြက္ လတုိင္း လတုိင္း၊ ျပင္ဆင္ေနမိတယ္။ လူတစ္ေယာက္ေသဆံုးသြားရင္ ေသသြားတယ္လုိ႕ပဲ ေတြးမိတယ္။ ``ငါလည္း… ေသႏုိင္တယ္`` လုိ႕အထိ မေတြးမိဘူး။ လူတစ္ေယာက္ ထီေပါက္ရင္.. ထီေပါက္တယ္လုိ႕ဆုိတဲ့ အေတြးမွာတင္ ရပ္မေနပဲ ``ငါလည္း… ထီေပါက္ႏုိ္ငတယ္`` လုိ႕ အထိ ေတြးမိတယ္။

သတင္းစာဖတ္တုိင္း နာေရးေၾကျငာေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕နာမည္ တစ္ေန႕မဟုတ္တစ္ေန႕ ေသခ်ာေပါက္ ပါမယ္ဆုိတာ မေတြးမိၾကပါဘူး။ ကုိယ့္မိတ္ေဆြ နာေရးၾကာ္ျငာပါရင္ေတာ့ သူေတာ့ ေသသြားၿပီ။ ငါ့အလွည္ ဘယ္ေတာ့လဲဆုိတာ ဆက္မေတြးမိဘူး။

သတင္းစာထဲက သိန္း (၁၀၀၀) ထီ ထြက္တဲ့ေန႕ဆုိ ``ငါမ်ားျဖစ္ေလမလား`` လုိ႕ ေတြးမိသူေတြခ်ည္းပါပဲ။ ကုိယ့္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္သာ ထီေပါက္ရင္ ေနာက္တစ္ခါ ``ငါ့အလွည့္``လုိ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အၿမဲေတြးမိၾကတယ္ မဟုတ္လား


**********************


``ထီေပါက္`` ဖုိ႕ ေမွ်ာ္လင့္သလုိ၊ ``ငါေသႏုိင္တယ္``လုိ႕လည္း ေမွ်ာ္လင့္သင့္တယ္။

``ထီေပါက္ဖုိ႕က မေသခ်ာ`` ဖူးေနာ္…။

``ငါေသဖုိ႕က ေသခ်ာ``တယ္…။

``ထီေပါက္ရင္ ဘာလုပ္မယ္`` လုိ႕ ေတြးထားသလုိ….

``ငါေသရင္ ဘာျဖစ္မယ္`` လုိ႕ ေတြးၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္…။

ကုိယ့္လက္ထဲမွာေတာ့ ထုိးထားတဲ့ ထီလက္မွတ္ေတြ ကုိင္ၿပီး ရင္ခုန္ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတယ္။

ဒီလုိပါပဲ…

ကုိယ့္ဘဝထဲမွာေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ျပဳမူထားတဲ့ အေကာင္းအဆုိး၊ အျဖဴအမည္း။ ကုသုိလ္.. အကုသုိလ္ေတြနဲ႕….။

*****************
**ဦးဘုန္း (ဓာတု)**
မႏၱေလး ။
*
*--
*Don't worry. Be Happy ,*
**Moe Moe.