ရံုးတစ္ရံုးမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ မန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္ဟာ အလြန္အလုပ္ၾကိဳးစားသူျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္ခ်ိန္တိက်သူ၊ ရိုးသားသူ၊ သပ္ရပ္စြာ၀တ္ဆင္တတ္ျပီး ဥာဏ္ထက္ျမက္သူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ လူယဥ္ေက်းအသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ အေရးပါတဲ့ ပညာတစ္ခုကိုေတာ့ သူမတတ္ပါ။ အဲဒီပညာက ယဥ္ေက်းခ်ိဳသာစြာ ေျပာဆိုတတ္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
သူဘယ္ေတာ့မွ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာေျပာဖို႔ စိတ္မကူးတတ္ပါ။ လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ားရဲ့ ခံစားခ်က္စသည္တို႔ကိုလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာေလ့မရွိ။ “ဒါေလး လုပ္ေပးမလား”လို႔ မေျပာတတ္ပဲ.။ “ဒါကို ခ်က္ခ်င္းလုပ္ပါ” ဆိုတာမ်ိဳးကိုပဲ သူေျပာတတ္ပါတယ္။ တဖက္လူရဲ့ စကားကို နားမလည္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာလည္း “နားမလည္လို႔ ျပန္ေျပာျပပါဦး”လို႔ သူမဆိုတတ္ပဲ “ဘာလဲ”ဆိုတဲ့ တံုးတိတိ စကားကိုပဲ သူတုန္႔ျပန္တတ္ပါတယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆိုတဲ့စကားမ်ိဳးကေတာ့ သူ႔ဆီက လံုး၀မၾကားရတတ္တဲ့ စကားလံုးပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူ႔လက္ေအာက္က အလုပ္သမားမျမဲတတ္ပါဘူး။
သူ႔ရဲ့ လက္ေအာက္ကစာေရး ေဒးဗစ္က မန္ေနဂ်ာနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အလုပ္လုပ္လာသူျဖစ္ပါတယ္။ မန္ေနဂ်ာရဲ့ အေျပာဆိုးတာကို သည္းညည္းခံရလြန္းလို႔ ဒီအလုပ္ကို စိတ္ပ်က္ေနျပီ။ အလုပ္သမားအားလံုးက မန္ေနဂ်ာကို မေက်နပ္ရင္ သူ႔ကိုပဲ လာတိုင္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ေဒးဗစ္တစ္ေယာက္ မန္ေနဂ်ာကို ျပန္ေျပာဖို႔ သတိၱမရွိပါဘူး.. အဲ.. တစ္ခုေသာ ေသာၾကာေန႔ ညေနခင္း မေရာက္ခင္အထိေပါ့။
ထိုေသာၾကာေန႔အမွီ အျပီးလိုခ်င္တယ္လို႔ မွာၾကားထားတဲ့ မန္ေနဂ်ာရဲ့ အမိန္႔အတြက္ ရံုးရဲ့စာရင္းရွင္းတမ္းေတြကို ေနရာညပါ အိပ္ပ်က္ခံလို႔ ေဒးဗစ္အမ်ားၾကီး ၾကိဳးစားလုပ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အလုပ္အားလံုးကို အျပီးသတ္ေအာင္ သူအားထုတ္နိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာနဲ႔ မန္ေနဂ်ာအခန္းကို သြားျပီး ဖိုင္အားလံုးကို အပ္လုိက္ပါတယ္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ သူ႔အားထုတ္မႈအတြက္ မန္ေနဂ်ာဆီမွ တစံုတရာ စကားေလးတစ္ခြန္းေတာ့ သူရလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္။ ဒီအလုပ္ ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းေၾကာင္း မန္ေနဂ်ာသိတာပဲ။
ဒါေပမဲ့လည္း မန္ေနဂ်ာက ဖိုင္ေတြကို မ်က္စိေစြၾကည့္လိုက္ရံုကလဲြရင္ ဘာတစ္ခုမွ မေျပာပါဘူး..။ ဒါနဲ႔ စာေရးဟာ သူေနရာကို ျပန္ဖို႔လွည့္ထြက္လာလိုက္တယ္။ မန္ေနဂ်ာရဲ့ ရံုးခန္းတံခါးနားကို အေရာက္မွာ ရုတ္တရက္ သူက မန္ေနဂ်ာဘက္ကို လွည့္ရင္း ျပန္ေမးလိုက္တယ္။
“ခင္ဗ်ာ..၊..ဟာ ေဆာရီး ဆရာ။ ဘာေျပာတာလဲ ခင္ဗ်ာ”
“ငါ ဘာမွမေျပာဘူး”လို႔ မန္ေနဂ်ာက တိုျပတ္ျပတ္ ျပန္ေျပာတယ္။
ဒီေတာ့ ေဒးဗစ္က “ေၾသာ္...ကၽြန္ေတာ့္ကို “ေက်းဇူးပဲကြာ”လို႔ လွမ္းေျပာလိုက္တယ္ထင္လို႔ပါ။ အဲဒီစကားလံုးက ကၽြန္ေတာ္ကို ဆုခ်ီးျမွင့္သလို ေပ်ာ္သြားေစပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာ”
တကယ္ေတာ့ စကားေလးတစ္ခြန္းကို ေနရာတစ္က် သံုးစဲြလိုက္ရံုေလးနဲ႔ တစ္ဖက္လူရဲ့ စိတ္ထား၊ ခံစားခ်က္ကို ေျပာင္းလဲေစတယ္ မဟုတ္ပါလား။ စကားပံုေတာင္ ရွိတယ္။
ႏႈတ္ခ်ိဳ သွ်ိတစ္ပါး တဲ့..
**လသာည**
ရံုးတစ္ရံုးမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ မန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္ဟာ အလြန္အလုပ္ၾကိဳးစားသူျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္ခ်ိန္တိက်သူ၊ ရိုးသားသူ၊ သပ္ရပ္စြာ၀တ္ဆင္တတ္ျပီး ဥာဏ္ထက္ျမက္သူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ လူယဥ္ေက်းအသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ အေရးပါတဲ့ ပညာတစ္ခုကိုေတာ့ သူမတတ္ပါ။ အဲဒီပညာက ယဥ္ေက်းခ်ိဳသာစြာ ေျပာဆိုတတ္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
သူဘယ္ေတာ့မွ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာေျပာဖို႔ စိတ္မကူးတတ္ပါ။ လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ားရဲ့ ခံစားခ်က္စသည္တို႔ကိုလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာေလ့မရွိ။ “ဒါေလး လုပ္ေပးမလား”လို႔ မေျပာတတ္ပဲ.။ “ဒါကို ခ်က္ခ်င္းလုပ္ပါ” ဆိုတာမ်ိဳးကိုပဲ သူေျပာတတ္ပါတယ္။ တဖက္လူရဲ့ စကားကို နားမလည္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာလည္း “နားမလည္လို႔ ျပန္ေျပာျပပါဦး”လို႔ သူမဆိုတတ္ပဲ “ဘာလဲ”ဆိုတဲ့ တံုးတိတိ စကားကိုပဲ သူတုန္႔ျပန္တတ္ပါတယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆိုတဲ့စကားမ်ိဳးကေတာ့ သူ႔ဆီက လံုး၀မၾကားရတတ္တဲ့ စကားလံုးပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူ႔လက္ေအာက္က အလုပ္သမားမျမဲတတ္ပါဘူး။
သူ႔ရဲ့ လက္ေအာက္ကစာေရး ေဒးဗစ္က မန္ေနဂ်ာနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အလုပ္လုပ္လာသူျဖစ္ပါတယ္။ မန္ေနဂ်ာရဲ့ အေျပာဆိုးတာကို သည္းညည္းခံရလြန္းလို႔ ဒီအလုပ္ကို စိတ္ပ်က္ေနျပီ။ အလုပ္သမားအားလံုးက မန္ေနဂ်ာကို မေက်နပ္ရင္ သူ႔ကိုပဲ လာတိုင္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ေဒးဗစ္တစ္ေယာက္ မန္ေနဂ်ာကို ျပန္ေျပာဖို႔ သတိၱမရွိပါဘူး.. အဲ.. တစ္ခုေသာ ေသာၾကာေန႔ ညေနခင္း မေရာက္ခင္အထိေပါ့။
ထိုေသာၾကာေန႔အမွီ အျပီးလိုခ်င္တယ္လို႔ မွာၾကားထားတဲ့ မန္ေနဂ်ာရဲ့ အမိန္႔အတြက္ ရံုးရဲ့စာရင္းရွင္းတမ္းေတြကို ေနရာညပါ အိပ္ပ်က္ခံလို႔ ေဒးဗစ္အမ်ားၾကီး ၾကိဳးစားလုပ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အလုပ္အားလံုးကို အျပီးသတ္ေအာင္ သူအားထုတ္နိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာနဲ႔ မန္ေနဂ်ာအခန္းကို သြားျပီး ဖိုင္အားလံုးကို အပ္လုိက္ပါတယ္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ သူ႔အားထုတ္မႈအတြက္ မန္ေနဂ်ာဆီမွ တစံုတရာ စကားေလးတစ္ခြန္းေတာ့ သူရလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္။ ဒီအလုပ္ ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းေၾကာင္း မန္ေနဂ်ာသိတာပဲ။
ဒါေပမဲ့လည္း မန္ေနဂ်ာက ဖိုင္ေတြကို မ်က္စိေစြၾကည့္လိုက္ရံုကလဲြရင္ ဘာတစ္ခုမွ မေျပာပါဘူး..။ ဒါနဲ႔ စာေရးဟာ သူေနရာကို ျပန္ဖို႔လွည့္ထြက္လာလိုက္တယ္။ မန္ေနဂ်ာရဲ့ ရံုးခန္းတံခါးနားကို အေရာက္မွာ ရုတ္တရက္ သူက မန္ေနဂ်ာဘက္ကို လွည့္ရင္း ျပန္ေမးလိုက္တယ္။
“ခင္ဗ်ာ..၊..ဟာ ေဆာရီး ဆရာ။ ဘာေျပာတာလဲ ခင္ဗ်ာ”
“ငါ ဘာမွမေျပာဘူး”လို႔ မန္ေနဂ်ာက တိုျပတ္ျပတ္ ျပန္ေျပာတယ္။
ဒီေတာ့ ေဒးဗစ္က “ေၾသာ္...ကၽြန္ေတာ့္ကို “ေက်းဇူးပဲကြာ”လို႔ လွမ္းေျပာလိုက္တယ္ထင္လို႔ပါ။ အဲဒီစကားလံုးက ကၽြန္ေတာ္ကို ဆုခ်ီးျမွင့္သလို ေပ်ာ္သြားေစပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာ”
တကယ္ေတာ့ စကားေလးတစ္ခြန္းကို ေနရာတစ္က် သံုးစဲြလိုက္ရံုေလးနဲ႔ တစ္ဖက္လူရဲ့ စိတ္ထား၊ ခံစားခ်က္ကို ေျပာင္းလဲေစတယ္ မဟုတ္ပါလား။ စကားပံုေတာင္ ရွိတယ္။
ႏႈတ္ခ်ိဳ သွ်ိတစ္ပါး တဲ့..
**လသာည**
No comments:
Post a Comment