လြတ္လပ္မႈဟာ ငါတို႕ရဲ႕အေကာင္းဆံုး၊
အသိမ္ေမြ႕ဆံုး၊
အမြန္ျမတ္ဆံုး၊
အလွပဆံုး ရတနာျဖစ္တယ္။
လြတ္လပ္မႈဟာ တန္ဖိုးထားစရာ
ေတြ အားလံုးရဲ႕မိခင္ျဖစ္တယ္။
တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕ ပိုၿပီး အသိဉာဏ္ရွိတဲ့သူ
ျဖစ္လာဖို႕ ႀကိဳးစားေနရတာ
တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕ ပိုလြတ္လပ္လာဖို႕
ႀကိဳးစားေနရတာ အဓိပၸာယ္ရွိတယ္။
မွန္တာကို လုပ္ရဲတာဟာ
ရုိးသားမႈနဲ႕ သတိၱ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးရွိလို႕ပါ။
ရုိးသားမႈနဲ႕ သတိၱရွိတဲ့သူမွသာ
လြတ္လပ္တဲ့သူ ျဖစ္တယ္။
ေပးမွ ရတဲ့လြတ္လပ္မႈဟာ
လြတ္လပ္မႈ အစစ္မဟုတ္ဘူး။
ဘယ္သူကမွ လြတ္လပ္မႈကို ေပးလို႕မဘူး။
မိမိဘာသာ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ယူမွ ရတယ္။
ဘယ္သူ႕ဆီကမွ ခြင့္ေတာင္းစရာမလုိတဲ့
လြတ္လပ္မႈကို အျပည့္အဝယူပါ။
ဒီအခြင့္အေရးကို ယူႏိုင္တဲ့သူဟာ
က်န္တဲ့အခြင့္အေရးေတြ ကိုပါရလာမယ္။
လြတ္လပ္တဲ့သူရဲ႕ဘာသာတရားမွာ
ဆုေပးတာမရွိဘူး။
ဒဏ္ေပးတာ မရွိဘူး။
ဉာဏ္ကို ျပည့္ျပည့္ဝဝသံုးၿပီး
အျမင့္ဆံုး၊အျမတ္ဆံုးကို လုပ္တာပဲရွိတယ္။
စိတ္ထားနဲ႕ အသိဉာဏ္ျမင့္သြားေလေလ၊
လြတ္လပ္မႈကို ျမတ္ႏိုးေလေလပဲ။
လြတ္လပ္မႈဟာ ခ်မ္းသာအစစ္ပဲ။
ပစၥည္းေတြေတာ့ အမ်ားႀကီး ပိုင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ ကိုယ္မပိုင္ဘူး။
ဘာျဖစ္လို႕လဲ။
ဘဝကို ေရာင္းစားထားလို႕ေပါ့။
ေငြရၿပီး ဂုဏ္ရွိၿပီး လြတ္လပ္မႈမရွိတဲ့ဘဝကို မက္ေမာတာဟာ
ဘဝရဲ႕ျမင့္ျမတ္တဲ့သေဘာကို မခံစားတတ္လို႕ပါ။
ငါ့မွာ အရည္အခ်င္းရွိဖို႕၊
သတိၱရွိဖို႕၊
စည္းကမ္းရွိဖို႕၊
ဇြဲရွိဖို႕၊
ပညာတတ္ျဖစ္ဖို႕၊
ငါ့တာဝန္ယူတယ္လို႕ ေျပာႏိုင္တဲ့စိတ္ဟာ
လြတ္လပ္တဲ့စိတ္ျဖစ္တယ္။
ကိုယ့္အရည္အခ်င္းေတြကို ကိုယ့္အၿမဲတမ္း ျမွင့္တင္ေနရမယ္။
ကိုယ့္စိတ္ဓာတ္ကို ခိုင္မာေအာင္ ၊ရင့္က်က္ေအာင္
ေလ့က်င့္ေနရမယ္။
ငါဟာ ဉာဏ္ရွိတဲ့သူ၊
သတိၱရွိတဲ့သူ၊
အမွား၊အမွန္၊ အေကာင္းအဆိုး၊
တရားတယ္၊ မတရားဘူးဆိုတာကို
ခြဲျခားၿပီးသိတဲ့သူဆိုတာကို ေဖာ္ျပႏိုင္ရမယ္။
** ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက**
Posted by A.W. Hein
**ေမမြန္ေက်ာ္**
လြတ္လပ္မႈဟာ ငါတို႕ရဲ႕အေကာင္းဆံုး၊
အသိမ္ေမြ႕ဆံုး၊
အမြန္ျမတ္ဆံုး၊
အလွပဆံုး ရတနာျဖစ္တယ္။
လြတ္လပ္မႈဟာ တန္ဖိုးထားစရာ
ေတြ အားလံုးရဲ႕မိခင္ျဖစ္တယ္။
တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕ ပိုၿပီး အသိဉာဏ္ရွိတဲ့သူ
ျဖစ္လာဖို႕ ႀကိဳးစားေနရတာ
တစ္ေန႕ထက္တစ္ေန႕ ပိုလြတ္လပ္လာဖို႕
ႀကိဳးစားေနရတာ အဓိပၸာယ္ရွိတယ္။
မွန္တာကို လုပ္ရဲတာဟာ
ရုိးသားမႈနဲ႕ သတိၱ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးရွိလို႕ပါ။
ရုိးသားမႈနဲ႕ သတိၱရွိတဲ့သူမွသာ
လြတ္လပ္တဲ့သူ ျဖစ္တယ္။
ေပးမွ ရတဲ့လြတ္လပ္မႈဟာ
လြတ္လပ္မႈ အစစ္မဟုတ္ဘူး။
ဘယ္သူကမွ လြတ္လပ္မႈကို ေပးလို႕မဘူး။
မိမိဘာသာ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ယူမွ ရတယ္။
ဘယ္သူ႕ဆီကမွ ခြင့္ေတာင္းစရာမလုိတဲ့
လြတ္လပ္မႈကို အျပည့္အဝယူပါ။
ဒီအခြင့္အေရးကို ယူႏိုင္တဲ့သူဟာ
က်န္တဲ့အခြင့္အေရးေတြ ကိုပါရလာမယ္။
လြတ္လပ္တဲ့သူရဲ႕ဘာသာတရားမွာ
ဆုေပးတာမရွိဘူး။
ဒဏ္ေပးတာ မရွိဘူး။
ဉာဏ္ကို ျပည့္ျပည့္ဝဝသံုးၿပီး
အျမင့္ဆံုး၊အျမတ္ဆံုးကို လုပ္တာပဲရွိတယ္။
စိတ္ထားနဲ႕ အသိဉာဏ္ျမင့္သြားေလေလ၊
လြတ္လပ္မႈကို ျမတ္ႏိုးေလေလပဲ။
လြတ္လပ္မႈဟာ ခ်မ္းသာအစစ္ပဲ။
ပစၥည္းေတြေတာ့ အမ်ားႀကီး ပိုင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ ကိုယ္မပိုင္ဘူး။
ဘာျဖစ္လို႕လဲ။
ဘဝကို ေရာင္းစားထားလို႕ေပါ့။
ေငြရၿပီး ဂုဏ္ရွိၿပီး လြတ္လပ္မႈမရွိတဲ့ဘဝကို မက္ေမာတာဟာ
ဘဝရဲ႕ျမင့္ျမတ္တဲ့သေဘာကို မခံစားတတ္လို႕ပါ။
ငါ့မွာ အရည္အခ်င္းရွိဖို႕၊
သတိၱရွိဖို႕၊
စည္းကမ္းရွိဖို႕၊
ဇြဲရွိဖို႕၊
ပညာတတ္ျဖစ္ဖို႕၊
ငါ့တာဝန္ယူတယ္လို႕ ေျပာႏိုင္တဲ့စိတ္ဟာ
လြတ္လပ္တဲ့စိတ္ျဖစ္တယ္။
ကိုယ့္အရည္အခ်င္းေတြကို ကိုယ့္အၿမဲတမ္း ျမွင့္တင္ေနရမယ္။
ကိုယ့္စိတ္ဓာတ္ကို ခိုင္မာေအာင္ ၊ရင့္က်က္ေအာင္
ေလ့က်င့္ေနရမယ္။
ငါဟာ ဉာဏ္ရွိတဲ့သူ၊
သတိၱရွိတဲ့သူ၊
အမွား၊အမွန္၊ အေကာင္းအဆိုး၊
တရားတယ္၊ မတရားဘူးဆိုတာကို
ခြဲျခားၿပီးသိတဲ့သူဆိုတာကို ေဖာ္ျပႏိုင္ရမယ္။
** ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက**
Posted by A.W. Hein
**ေမမြန္ေက်ာ္**
No comments:
Post a Comment