“တန္ဆာ မဲ့ သုခ”

>
~ ဗာရာဏသီၿပည္ ၌ ကုမၼာရ အမည္ရိွ လုလင္သည္ သူႀကြယ္မ်ဴိးႏြယ္ တဦးတည္းသား ၿဖစ္၍..
သံုးရာသီ ေလ်ာ္ညီစြာ ခံစားနဳိင္ေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာ ေၿခြရံသင္းပင္းႏွင့္ ၿပည့္စံု၏ ။
~ တေန ့...ေနာက္ေတၚပါးတို ့ႏွင့္ ေတာလည္ထြက္ရင္း..လူစုကဲြ လမ္းမွား၍ ဂူတခုကို ေတြ ့သည္ႏွင့္
နားေနညည့္အိပ္ရန္အလို ့ငွာ..အဂူတြင္းသို ့ဝင္ေရာက္ေလသည္ ။
~ ဂူထဲ၌..ထက္ဝယ္ဖဲြ ့ေခြ တရားထိုင္ လွ်က္ရိွေသာ ရေသ့ တပါး ကို ေတြ ့ရိွ၍..အားတက္ခါ ရေသ့
တရားထိုင္ ထမည့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေလ၏ ။
~ အတန္ႀကာသည့္တိုင္.. ရေသ့အိုမွာ တရားထိုင္မွ မထ..ကုမၼာရ လည္း တေနကုန္ ပင္ပန္းဆာေလာင္
မႉေႀကာင့္ ငိုက္ၿမည္းရာမွ အိပ္ေမာ က်ေလေတာ့သည္ ။
~ ကုမၼာရ .. အိပ္ယာမွ နဳိးထၿပီး မေရွးမေႏွင္းပင္..ရေသ့အိုလည္း တရားမွ ထေလသည္ ။ ကုမၼာရ အား
ေသာက္ေရ သစ္သီးသစ္ဥ တို ့ကို တုိက္ေကၽြး၏ ။
~ ဆာေလာင္မႉ ေၿပေပ်ာက္ေသၚ..ရေသ့အို ကို ရိုေသစြာ ဝတ္ၿပ ုလွ်က္ ၿဖစ္ေႀကာင္း ကုန္စင္ ေၿပာၿပ ၍
ဤသို ့ ေမးေလွ်ာက္ေလသည္...
~ “ရေသ့ၾကီး...ယမန္ေန ့မွ ယၡဳတိုင္ေအာင္ ဤၿ ငိမ္သက္ၿခင္းမ်ဴိးၿဖင့္..ထိုင္ေနခဲ့ ပါသလား...”
~ ရေသ့အို မွ..ဟုတ္မွန္သည့္အားၿဖင့္ ခပ္မဆိတ္ ေန၏ ။သူၾကြယ့္သား မွ...
~ “ကၽြန္ေတၚမ်ဴိး သည္..သူေဌးသား ၿဖစ္သည့္ အားေလ်ာ္စြာ ခ်မ္းသာမည္ ထင္ရေသာ..ေကာင္းန ုိး
ရာရာ ေလာကီ ကာမဂုဏ္ အဖံုဖံု ကို ခံစား ဘူးပါသည္ ။ ဒီ့အတြက္ ေငြေႀကးဝတၳဳ တပည့္တပန္း ေမာင္းမ
မိႆံ..ေလာကီတန္ဆာ အစုစုကို အရင္းၿပ ုရပါသည္ ။
~ “အံ့ဘြယ္ ထူးစြ ရေသ့ႀကီး ...တပည့္ေတၚ ကဲ့သို ့ ေလာကတန္ဆာတို ့မပါဘဲ..အဘယ္ခ်မ္းသာမႉမ်ဴိး
ၿဖင့္ ကာလရွည္ႀကာ တကိုယ္တည္း ၿငိမ္သက္ေအခ်မ္းစြာ ထိုင္ေန နဳိင္ပါသနည္း...”
~ ရေသ့အိုမွ ေလေၿပညင္း ပမာ အၿပံဳး ကိုေဆာင္လွ်က္..ဤသို ့အေမးအေၿဖ တို ့ကို ၿပ ုခဲ့ေလသည္ ။
~ “သူႀကြယ့္သား ကုမၼာရ....အသင္ႏွစ္သက္ရာ ကာမဂုဏ္ အာရုံ သင့္စိတ္ဝယ္ မႊမ္းထံု ေက်နပ္ခ်ိန္၌
ထို အာရံုႏွင့္ ဆိုင္ရာ..တပည့္လက္သား ေမာင္းမမိႆံ ကာမေလာကတန္ဆာ တို ့ သင့္စိတ္ေပၚ သက္ရိွ
ထင္ရွား ေရာက္ရိွ လာပါ၏ ေလာ...”
~ “မေရာက္ရိွ မၿဖစ္နဳိင္ပါ ရေသ့ႀကီး...”
~ “ေကာင္းၿပီ...အသင့္ရဲ ့ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ပီတိစိတ္သည္လည္း..ထို ေလာကီတန္ဆာတို ့အေပၚ၌
ထင္ရွား ၿဖစ္ထြန္း နဳိင္ပါ သေလာ...”
~ “မၿဖစ္ေပၚ မေရာက္ရိွနဳိင္ပါ...တပည့္ေတၚ စိတ္၌သာ ၿဖစ္ေပၚလာရပါသည္...”
~ “ဒါဆို..ၿမင္,သိ,နံ,ႀကား,ထိေတြ ့မႉ အာရုံတို ့ႏွင့္ ဆက္စပ္သည့္အေႀကာင္းအက်ဴိး သေဘာတရား
တို ့သည္..စိတ္၌သာ ၿဖစ္ေပၚခံစားရသည္ကို ေရာ..သင္ လက္ခံပါ၏ေလာ...”
~ သူႀကြယ့္သားလည္း...ေခတၱေတြးဆ၍...“လက္ခံပါသည္ ရေသ့ႀကီး...”
~ “အသင္ ကုမၼာရ...ငါသည္ ကာမဝတၳဳ ေလာကတန္ဆာတို ့မပါဘဲ..ခ်မ္းသာစြာ ေနနဳိင္သည့္ နည္း
စနစ္ကို ေကာင္းစြာ ေလ့လာသေဘာေပါက္ခဲ့ၿပီး၏..အေလ့အထံု ေကာင္းစြာၿပ ုၿပီးလည္းၿဖစ္၍...
အလိုရိွသလို အလိုရိွသေလာက္..ငါခ်မ္းသာစြာေနနဳိင္ေပ၏...”
~ “ငါ၏ တန္ဆာမဲ့ သုခ တရားသည္..ကာမတန္ဆာတို ့၏ ေႏွာင္ဖဲြ ့ၿခင္းမွကင္း၍ ၿပ ုၿပင္ စီရင္ရၿခင္း
ဟူေသာ ဒုကၡတို ့ မရိွ...ဝါသနာ ဟူေသာ ကိေလသာ တန္ဆာ ၏ ေႏွာင္ဖဲြ ့မႉ ေႀကာင့္..အသင္ သည္ပင္
ယမန္ေန ့က ဒုကၡ ႀကဳံ ခဲ့ ရသည္ မဟုတ္ေလာ...”
~ ကုမၼာရ လည္း...ဝန္ခံသည့္ အလား ရေသ့အို အား အရိုအေသ ၿပ ု၏ ။ တဖန္..သူ ့၌ ေစးနဲ ေသာ
ေလာဘ စရိုက္ ရိွသည္ၿဖစ္ရာ..“အရင္း မစိုက္ ေလွထိုးလိုက္” ပမာ..အရင္း မလိုေသာ ခ်မ္းသာသုခ
နည္း...ငါရေလၿပီဟု စိတ္ႏွလံုး ပိုက္လွ်က္...
~ “ရေသ့ႀကီး ၏..တန္ဆာမဲ့ သုခ ခ်မ္းသာ လမ္းစဥ္သည္..ဒုကၡဝန္ထုပ္ ကင္းေသာ အရင္း ရိွၿခင္း
ေႀကာင့္..တပည့္ေတၚ ႏွစ္ေထာင္းအားရ ရိွလွ၍ အစဥ္သနားသည္ကို အေႀကာင္းၿပဳ၍ ခ်ီူးၿမွင့္ေတၚ မူပါ
ဟု..ေလွ်ာက္တင္ေလ၏ ။


~ “အသင္ သူႀကြယ္သား...မ်ဴိးေစ့ေကာင္း ႀကဲမည့္ လယ္ယာ အား..ပိုမႊား ေရာဂါ ကင္းစင္ေအာင္
ဦးစြာ ပဌမ ေၿမယာကို ၿပ ုၿပင္ရသကဲ့သို ့..သိမ္ေမြ ့ေသာစိတ္ ခ်မ္းသာသုခ ရရိွေရးအတြက္..ေၿမရိုင္း
သဖြယ္စိတ္ကို အရင္ ၿပဳၿပင္ရေပမည္...အသင္ လိုက္နာမည္ ဆိုပါက ငါ ရေသ့..နည္းလမ္း ညႊန္ပါအံ့ ။
~ ကုမၼာရ လည္း...“မိမိ စြမ္းနဳိင္က လုိက္နာ ပါမည္”ဟု ၿပန္လည္ေလွ်ာက္ထား သည့္အခါ...
~ ရေသ့အို မွ...“အသင္ ကဲ့သို ့ သူႀကြယ္သား အတြက္ စည္းမ်ဥ္း ဥပေဒသ မ်ားစြာ ငါမေပး လိုပါ..
အသင့္ တိုင္းၿပည္သို ့ၿပန္၍..ေရာက္သည့္အခါ မွစၿပီး..သူတပါး ကိုလည္း အၿပစ္မတင္..မိမိ ကိုယ္ကို
လည္း အၿပစ္မတင္ေသာ ေနၿခင္းမ်ဴိး ရိွပါေစ...
~ “အိပ္ယာဝင္ အိပ္ယာ ထတိုင္း...ငါ အၿပစ္ကင္းပါ သေလာ..တပါးသူတို ့ ကိုလည္း အၿပစ္ ၿမင္ခဲ့
၏ေလာ..ဟူ၍ အၿမဲ ဆင္ၿခင္ပါ”
~ “အသင့္ ေန ့စဥ္ ဘဝ ၌...ဤ ႏွစ္ခ်က္ ၿပည့္စံုလွ်င္ ငါ့ထံ ၿပန္လာခဲ့ပါ...ဤသို ့ မၿပည့္စံု ဘဲ ငါ့ထံ
လာၿခင္းၿဖင့္..သင္ႏွင့္ ငါ့ရဲ ့ တန္းဘိုးရိွ အခ်ိန္ေတြ ကို အခ်ီးႏီွး မၿဖစ္ပါေစလင့္ သူႀကြယ့္သား...”
~ ရေသ့အို မွာသည့္အတိုင္း..ကုမၼာရ လည္း လိုက္နာ ၿပ ုက်င့္၏...အစ၌ အခက္အခဲ ရိွေသၚလည္း
အေလ့အထံု မ်ားလာသည့္ အခါ..သူတပါး အား ၿမည္တြန္ ဆဲဆုိ ၍ ရသည့္ ပူပန္ေဒါသ..မိမိကိုယ္ ကို
အပစ္တင္သည့္.. ၿဖစ္ရေလ အစရိွေသာ တဖန္ေနာင္တ ေသာကမ်ား ေခါင္းပါးလာလွ်က္..စိတ္အစဥ္
သည္ ေပါ့ပါးႀကည္လင္လာ၏..ၿဖဴစင္၍ လာ၏ ။
~ ၿဖဴစင္ၿခင္း စိတ္သ႑ာန္၌..စူးစိုက္မႉ အာရံုကို အခ်ိန္ အတိုင္းအတာ တခု..ထံုမႊမ္း နဳိင္လာသည့္
အခါ..ေအးၿမေတာက္ပ ေသာ အလင္း အဝန္းအဝိုင္း သည္..ထက္ဝန္းက်င္ ၿပန္ ့ႏွံ ့သကဲ့သို ့ရိွေတာ့၏။
~ ရေသ့အို ဆိုလိုေသာ..“တန္ဆာ မဲ့ သုခ”ခ်မ္းသာ သေဘာတရားသည္လည္း..ဥာဏ္၌ ထင္ရွား
ၿဖစ္ေပၚ လာလွ်က္..ရေသ့အို မိန္ ့ဆိုခဲ့ေသာ “ေၿမယာ ၿပ ုၿပင္ခ်ိန္၌ ပင္..ဤသို ့ခ်မ္းသာပါက သာလြန္
အဆင့္အတန္းၿမင့္မား အေၿခအေန၏ အက်ဴိး...မည္မွ် ႀကီးမားမည္ကို မွန္းဆ လာနဳိင္ေတာ့၏ ။
~ လူ ့ေလာက၌ က်င္လည္ လွ်က္ ရိေနေသးေသာ ကုမၼာရ အဘို ့..ေမာင္းမမိႆံ ေၿခြရံသင္းပင္း
ေလာကတန္ဆာ တို ့ႏွင့္ မကင္းေသၚလည္း..ပူပင္ေဒါသ..ေႀကာင့္က် ေနာင္တကင္းေသာ အိ္ပ္ယာဝင္
အိပ္ယာထ ဘဝကိုု..ရရိွ ပိုင္ဆိုင္ ခဲ့ရေပၿပီ...
~ ယၡင္က...သူ ့စရိုက္ေႀကာက္၍ ေရွာင္ရွားခဲ့ေသာ စီးပြားဘက္ မိတ္ေဆြမ်ား..ၿပန္လည္ ဝင္ဆန္ ့၍
လာ၏...သူ၏ အပိုင္စား လယ္ယာေၿမ တို ့မွ ဖယ္ခြာခဲ့ႀကေသာ လယ္ယာလုပ္သားမ်ား ဆိတ္ကြယ္ရာ
မေန..မခိုမကပ္ ႀကဳိးစား အားထုတ္မႉတို ့ေႀကာင့္..ဖခင္ သူႀကြယ္ အက်ဴိးစီးပြားတို ့မွာလည္း..ပိုမို ၍
စည္ပင္ ဖြံ ့ၿဖဳိး တိုးပြားလာရ ေလသည္ ။
~ မ်ဴိးေစ့ မွန္ေသာ ေၿမခံေကာင္း၌ ပြင့္ေသာ ပန္းသည္ ေလသင့္ရာ ေမႊးသကဲ့သို ့...
ရေသ့ႀကီး ပ႑ိတ ႏွင့္ သူႀကြယ္သား ကုမာရ တို ့..ဆံုေတြ ့ခဲ့ရၿခင္းကို အေႀကာင္းၿပ ု၍...
ဗာရာဏသီ ၿပည္သူအမ်ား ခ်မ္းသာခဲ့ ႀကရ ပါ၏ ။

( ဗုဒၡၹဘုရား အဆူဆူ...ခ်ီးမႊမ္းေတၚမူခဲ ့ေသာ...“ပါတိေမာက္ ႀသဝါဒ” အား...
ဤ စာပန္းၿဖင့္ ပူေဇာ္ ပါသည္ ။)



**Yar Zar**

~ ဗာရာဏသီၿပည္ ၌ ကုမၼာရ အမည္ရိွ လုလင္သည္ သူႀကြယ္မ်ဴိးႏြယ္ တဦးတည္းသား ၿဖစ္၍..
သံုးရာသီ ေလ်ာ္ညီစြာ ခံစားနဳိင္ေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာ ေၿခြရံသင္းပင္းႏွင့္ ၿပည့္စံု၏ ။
~ တေန ့...ေနာက္ေတၚပါးတို ့ႏွင့္ ေတာလည္ထြက္ရင္း..လူစုကဲြ လမ္းမွား၍ ဂူတခုကို ေတြ ့သည္ႏွင့္
နားေနညည့္အိပ္ရန္အလို ့ငွာ..အဂူတြင္းသို ့ဝင္ေရာက္ေလသည္ ။
~ ဂူထဲ၌..ထက္ဝယ္ဖဲြ ့ေခြ တရားထိုင္ လွ်က္ရိွေသာ ရေသ့ တပါး ကို ေတြ ့ရိွ၍..အားတက္ခါ ရေသ့
တရားထိုင္ ထမည့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေလ၏ ။
~ အတန္ႀကာသည့္တိုင္.. ရေသ့အိုမွာ တရားထိုင္မွ မထ..ကုမၼာရ လည္း တေနကုန္ ပင္ပန္းဆာေလာင္
မႉေႀကာင့္ ငိုက္ၿမည္းရာမွ အိပ္ေမာ က်ေလေတာ့သည္ ။
~ ကုမၼာရ .. အိပ္ယာမွ နဳိးထၿပီး မေရွးမေႏွင္းပင္..ရေသ့အိုလည္း တရားမွ ထေလသည္ ။ ကုမၼာရ အား
ေသာက္ေရ သစ္သီးသစ္ဥ တို ့ကို တုိက္ေကၽြး၏ ။
~ ဆာေလာင္မႉ ေၿပေပ်ာက္ေသၚ..ရေသ့အို ကို ရိုေသစြာ ဝတ္ၿပ ုလွ်က္ ၿဖစ္ေႀကာင္း ကုန္စင္ ေၿပာၿပ ၍
ဤသို ့ ေမးေလွ်ာက္ေလသည္...
~ “ရေသ့ၾကီး...ယမန္ေန ့မွ ယၡဳတိုင္ေအာင္ ဤၿ ငိမ္သက္ၿခင္းမ်ဴိးၿဖင့္..ထိုင္ေနခဲ့ ပါသလား...”
~ ရေသ့အို မွ..ဟုတ္မွန္သည့္အားၿဖင့္ ခပ္မဆိတ္ ေန၏ ။သူၾကြယ့္သား မွ...
~ “ကၽြန္ေတၚမ်ဴိး သည္..သူေဌးသား ၿဖစ္သည့္ အားေလ်ာ္စြာ ခ်မ္းသာမည္ ထင္ရေသာ..ေကာင္းန ုိး
ရာရာ ေလာကီ ကာမဂုဏ္ အဖံုဖံု ကို ခံစား ဘူးပါသည္ ။ ဒီ့အတြက္ ေငြေႀကးဝတၳဳ တပည့္တပန္း ေမာင္းမ
မိႆံ..ေလာကီတန္ဆာ အစုစုကို အရင္းၿပ ုရပါသည္ ။
~ “အံ့ဘြယ္ ထူးစြ ရေသ့ႀကီး ...တပည့္ေတၚ ကဲ့သို ့ ေလာကတန္ဆာတို ့မပါဘဲ..အဘယ္ခ်မ္းသာမႉမ်ဴိး
ၿဖင့္ ကာလရွည္ႀကာ တကိုယ္တည္း ၿငိမ္သက္ေအခ်မ္းစြာ ထိုင္ေန နဳိင္ပါသနည္း...”
~ ရေသ့အိုမွ ေလေၿပညင္း ပမာ အၿပံဳး ကိုေဆာင္လွ်က္..ဤသို ့အေမးအေၿဖ တို ့ကို ၿပ ုခဲ့ေလသည္ ။
~ “သူႀကြယ့္သား ကုမၼာရ....အသင္ႏွစ္သက္ရာ ကာမဂုဏ္ အာရုံ သင့္စိတ္ဝယ္ မႊမ္းထံု ေက်နပ္ခ်ိန္၌
ထို အာရံုႏွင့္ ဆိုင္ရာ..တပည့္လက္သား ေမာင္းမမိႆံ ကာမေလာကတန္ဆာ တို ့ သင့္စိတ္ေပၚ သက္ရိွ
ထင္ရွား ေရာက္ရိွ လာပါ၏ ေလာ...”
~ “မေရာက္ရိွ မၿဖစ္နဳိင္ပါ ရေသ့ႀကီး...”
~ “ေကာင္းၿပီ...အသင့္ရဲ ့ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ပီတိစိတ္သည္လည္း..ထို ေလာကီတန္ဆာတို ့အေပၚ၌
ထင္ရွား ၿဖစ္ထြန္း နဳိင္ပါ သေလာ...”
~ “မၿဖစ္ေပၚ မေရာက္ရိွနဳိင္ပါ...တပည့္ေတၚ စိတ္၌သာ ၿဖစ္ေပၚလာရပါသည္...”
~ “ဒါဆို..ၿမင္,သိ,နံ,ႀကား,ထိေတြ ့မႉ အာရုံတို ့ႏွင့္ ဆက္စပ္သည့္အေႀကာင္းအက်ဴိး သေဘာတရား
တို ့သည္..စိတ္၌သာ ၿဖစ္ေပၚခံစားရသည္ကို ေရာ..သင္ လက္ခံပါ၏ေလာ...”
~ သူႀကြယ့္သားလည္း...ေခတၱေတြးဆ၍...“လက္ခံပါသည္ ရေသ့ႀကီး...”
~ “အသင္ ကုမၼာရ...ငါသည္ ကာမဝတၳဳ ေလာကတန္ဆာတို ့မပါဘဲ..ခ်မ္းသာစြာ ေနနဳိင္သည့္ နည္း
စနစ္ကို ေကာင္းစြာ ေလ့လာသေဘာေပါက္ခဲ့ၿပီး၏..အေလ့အထံု ေကာင္းစြာၿပ ုၿပီးလည္းၿဖစ္၍...
အလိုရိွသလို အလိုရိွသေလာက္..ငါခ်မ္းသာစြာေနနဳိင္ေပ၏...”
~ “ငါ၏ တန္ဆာမဲ့ သုခ တရားသည္..ကာမတန္ဆာတို ့၏ ေႏွာင္ဖဲြ ့ၿခင္းမွကင္း၍ ၿပ ုၿပင္ စီရင္ရၿခင္း
ဟူေသာ ဒုကၡတို ့ မရိွ...ဝါသနာ ဟူေသာ ကိေလသာ တန္ဆာ ၏ ေႏွာင္ဖဲြ ့မႉ ေႀကာင့္..အသင္ သည္ပင္
ယမန္ေန ့က ဒုကၡ ႀကဳံ ခဲ့ ရသည္ မဟုတ္ေလာ...”
~ ကုမၼာရ လည္း...ဝန္ခံသည့္ အလား ရေသ့အို အား အရိုအေသ ၿပ ု၏ ။ တဖန္..သူ ့၌ ေစးနဲ ေသာ
ေလာဘ စရိုက္ ရိွသည္ၿဖစ္ရာ..“အရင္း မစိုက္ ေလွထိုးလိုက္” ပမာ..အရင္း မလိုေသာ ခ်မ္းသာသုခ
နည္း...ငါရေလၿပီဟု စိတ္ႏွလံုး ပိုက္လွ်က္...
~ “ရေသ့ႀကီး ၏..တန္ဆာမဲ့ သုခ ခ်မ္းသာ လမ္းစဥ္သည္..ဒုကၡဝန္ထုပ္ ကင္းေသာ အရင္း ရိွၿခင္း
ေႀကာင့္..တပည့္ေတၚ ႏွစ္ေထာင္းအားရ ရိွလွ၍ အစဥ္သနားသည္ကို အေႀကာင္းၿပဳ၍ ခ်ီူးၿမွင့္ေတၚ မူပါ
ဟု..ေလွ်ာက္တင္ေလ၏ ။


~ “အသင္ သူႀကြယ္သား...မ်ဴိးေစ့ေကာင္း ႀကဲမည့္ လယ္ယာ အား..ပိုမႊား ေရာဂါ ကင္းစင္ေအာင္
ဦးစြာ ပဌမ ေၿမယာကို ၿပ ုၿပင္ရသကဲ့သို ့..သိမ္ေမြ ့ေသာစိတ္ ခ်မ္းသာသုခ ရရိွေရးအတြက္..ေၿမရိုင္း
သဖြယ္စိတ္ကို အရင္ ၿပဳၿပင္ရေပမည္...အသင္ လိုက္နာမည္ ဆိုပါက ငါ ရေသ့..နည္းလမ္း ညႊန္ပါအံ့ ။
~ ကုမၼာရ လည္း...“မိမိ စြမ္းနဳိင္က လုိက္နာ ပါမည္”ဟု ၿပန္လည္ေလွ်ာက္ထား သည့္အခါ...
~ ရေသ့အို မွ...“အသင္ ကဲ့သို ့ သူႀကြယ္သား အတြက္ စည္းမ်ဥ္း ဥပေဒသ မ်ားစြာ ငါမေပး လိုပါ..
အသင့္ တိုင္းၿပည္သို ့ၿပန္၍..ေရာက္သည့္အခါ မွစၿပီး..သူတပါး ကိုလည္း အၿပစ္မတင္..မိမိ ကိုယ္ကို
လည္း အၿပစ္မတင္ေသာ ေနၿခင္းမ်ဴိး ရိွပါေစ...
~ “အိပ္ယာဝင္ အိပ္ယာ ထတိုင္း...ငါ အၿပစ္ကင္းပါ သေလာ..တပါးသူတို ့ ကိုလည္း အၿပစ္ ၿမင္ခဲ့
၏ေလာ..ဟူ၍ အၿမဲ ဆင္ၿခင္ပါ”
~ “အသင့္ ေန ့စဥ္ ဘဝ ၌...ဤ ႏွစ္ခ်က္ ၿပည့္စံုလွ်င္ ငါ့ထံ ၿပန္လာခဲ့ပါ...ဤသို ့ မၿပည့္စံု ဘဲ ငါ့ထံ
လာၿခင္းၿဖင့္..သင္ႏွင့္ ငါ့ရဲ ့ တန္းဘိုးရိွ အခ်ိန္ေတြ ကို အခ်ီးႏီွး မၿဖစ္ပါေစလင့္ သူႀကြယ့္သား...”
~ ရေသ့အို မွာသည့္အတိုင္း..ကုမၼာရ လည္း လိုက္နာ ၿပ ုက်င့္၏...အစ၌ အခက္အခဲ ရိွေသၚလည္း
အေလ့အထံု မ်ားလာသည့္ အခါ..သူတပါး အား ၿမည္တြန္ ဆဲဆုိ ၍ ရသည့္ ပူပန္ေဒါသ..မိမိကိုယ္ ကို
အပစ္တင္သည့္.. ၿဖစ္ရေလ အစရိွေသာ တဖန္ေနာင္တ ေသာကမ်ား ေခါင္းပါးလာလွ်က္..စိတ္အစဥ္
သည္ ေပါ့ပါးႀကည္လင္လာ၏..ၿဖဴစင္၍ လာ၏ ။
~ ၿဖဴစင္ၿခင္း စိတ္သ႑ာန္၌..စူးစိုက္မႉ အာရံုကို အခ်ိန္ အတိုင္းအတာ တခု..ထံုမႊမ္း နဳိင္လာသည့္
အခါ..ေအးၿမေတာက္ပ ေသာ အလင္း အဝန္းအဝိုင္း သည္..ထက္ဝန္းက်င္ ၿပန္ ့ႏွံ ့သကဲ့သို ့ရိွေတာ့၏။
~ ရေသ့အို ဆိုလိုေသာ..“တန္ဆာ မဲ့ သုခ”ခ်မ္းသာ သေဘာတရားသည္လည္း..ဥာဏ္၌ ထင္ရွား
ၿဖစ္ေပၚ လာလွ်က္..ရေသ့အို မိန္ ့ဆိုခဲ့ေသာ “ေၿမယာ ၿပ ုၿပင္ခ်ိန္၌ ပင္..ဤသို ့ခ်မ္းသာပါက သာလြန္
အဆင့္အတန္းၿမင့္မား အေၿခအေန၏ အက်ဴိး...မည္မွ် ႀကီးမားမည္ကို မွန္းဆ လာနဳိင္ေတာ့၏ ။
~ လူ ့ေလာက၌ က်င္လည္ လွ်က္ ရိေနေသးေသာ ကုမၼာရ အဘို ့..ေမာင္းမမိႆံ ေၿခြရံသင္းပင္း
ေလာကတန္ဆာ တို ့ႏွင့္ မကင္းေသၚလည္း..ပူပင္ေဒါသ..ေႀကာင့္က် ေနာင္တကင္းေသာ အိ္ပ္ယာဝင္
အိပ္ယာထ ဘဝကိုု..ရရိွ ပိုင္ဆိုင္ ခဲ့ရေပၿပီ...
~ ယၡင္က...သူ ့စရိုက္ေႀကာက္၍ ေရွာင္ရွားခဲ့ေသာ စီးပြားဘက္ မိတ္ေဆြမ်ား..ၿပန္လည္ ဝင္ဆန္ ့၍
လာ၏...သူ၏ အပိုင္စား လယ္ယာေၿမ တို ့မွ ဖယ္ခြာခဲ့ႀကေသာ လယ္ယာလုပ္သားမ်ား ဆိတ္ကြယ္ရာ
မေန..မခိုမကပ္ ႀကဳိးစား အားထုတ္မႉတို ့ေႀကာင့္..ဖခင္ သူႀကြယ္ အက်ဴိးစီးပြားတို ့မွာလည္း..ပိုမို ၍
စည္ပင္ ဖြံ ့ၿဖဳိး တိုးပြားလာရ ေလသည္ ။
~ မ်ဴိးေစ့ မွန္ေသာ ေၿမခံေကာင္း၌ ပြင့္ေသာ ပန္းသည္ ေလသင့္ရာ ေမႊးသကဲ့သို ့...
ရေသ့ႀကီး ပ႑ိတ ႏွင့္ သူႀကြယ္သား ကုမာရ တို ့..ဆံုေတြ ့ခဲ့ရၿခင္းကို အေႀကာင္းၿပ ု၍...
ဗာရာဏသီ ၿပည္သူအမ်ား ခ်မ္းသာခဲ့ ႀကရ ပါ၏ ။

( ဗုဒၡၹဘုရား အဆူဆူ...ခ်ီးမႊမ္းေတၚမူခဲ ့ေသာ...“ပါတိေမာက္ ႀသဝါဒ” အား...
ဤ စာပန္းၿဖင့္ ပူေဇာ္ ပါသည္ ။)



**Yar Zar**