မင္းသမီး နဲ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမား (ကယားပုံျပင္)

>
**မျမင့္ျမင့္သိန္း**

ေရွးက တုိင္းျပည္တစ္ျပည္ကို ထီးနန္းအုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ေနတဲ႔ ဘုရင္ႀကီး တစ္ပါးရွိတယ္။ သူ႔မွာ ထီးညြန္႔နန္းလ်ာအေမြစားအေမြခံအတြက္ သားေတာ္တစ္ပါးမွ်မထြန္းကားဘဲ သမီးေတာ္တစ္ပါးသာ ထြန္းကားလို႔ ေရွ႕ေရးကိုေတြးၿပီး စိတ္လက္မၾကည္မသာျဖစ္ေနတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ သမီးေတာ အရြယ္ေရာက္လာတဲ႔ အခါက်ေတာ႔ သမီးေတာ္နဲ႔ ထိုက္တန္တဲ႔ အျခားျပည္က မင္းသားတစ္ပါးပါးနဲ႔ စုလ်ားရစ္ပတ္ လက္ထပ္ေပးဖို႔ ႀကံစည္တယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို သမီးေတာ္နဲ႔ တိုင္ပင္ၾကည္႔ေတာ႔ သမီးေတာ္က ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ အႀကံ အစည္ကို ခါးခါးသီးသီး ျငင္းဆန္တယ္။
သမီးေတာ္က သူၾကင္ယာ ေရြးတဲ႔ကိစၥမွာ ကိုယ္တုိင္ ကိုယ္က် ဘဝအဆက္ဆက္ က ဖူးစာဖက္မွန္သူကိုသာ ေရြးခ်ယ္ခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီကိစၥကို ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် ေရြးခ်ယ္ခြင္႔ျပဳဖို႔ ေလ်ွာက္တင္တယ္။
ဒီအခါ ဘုရင္ႀကီးက မိဘစကားနားမေထာင္တဲ႔ သမီးေတာ္ကို စိတ္ပ်က္ျပီး “ ဒီအတိုင္းသေဘာထားရင္ ႀကိဳက္သူကို ကိုယ္႔ဖာသာရွာယူေပေတာ႔၊ မိဘစကားကိုနားမေထာင္တဲ႔အတြက္ မိဘရဲ႕ အရိပ္မွာလည္း မေနနဲ႔ေတာ႔ ကံကိုယုံလွတဲ႔ သမီးေတာ္ဟာ အဝတ္တစ္ထည္ ကိုယ္တစ္ခုနဲ႔ နန္းေတာ္က ထြက္သြားေစ ” လို႔ အမိန္႔ေတာ္ျမတ္ ခ်မွတ္ေတာ္မူလိုက္တယ္။

ခမည္းေတာ္ရဲ႕ အမိန္႔ကို နာခံရတဲ႔အခါ သမီးေတာ္ဟာ ဘာမွ တင္ေလွ်ာက္မေနေတာ႔လဲ နန္းေတာ္ကထြက္သြားတယ္။
ဒီလို နန္းေတာ္ကထြက္သြားတဲ႔အခါ သူဘယ္ကိုသြားရမွန္းလည္း မသိဘူး။ သူလိုခ်င္တဲ႔ ဖူးစာရွင္ အစစ္ကို ဘယ္လိုရွာရမွန္းလဲ မသိဘူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ၾကံရာမရတာနဲ႔ သူၿခဳံတားတဲ႔ ၿခဳံပုဝါကို လက္နဲ႔ လုံးေထြး ဆုပ္ကိုင္လိုက္ကာ အဓိ႒ာန္ျပဳလိုက္တယ္။ ဘယ္လိုအဓိ႒ာန္ျပဳသလဲဆိုေတာ႔…..
“ ကၽြန္မဟာ ကၽြန္မရဲ႕ ဖူးစာရွင္အစစ္ကို ရွာေနပါတယ္။ ဘယ္လိုရွာရမွန္းမသိတဲ႔အတြက္ ဒီၿခဳံပုဝါကို လုံးေထြးျပီး အိမ္ေခါင္မိုးေတြ ေပၚကို ပစ္တင္ပါမယ္။ ပစ္တင္လိုက္လို႔ ၿခဳံပုဝါတင္ေနတဲ႔အိမ္ဟာ ကၽြန္မရဲ႕ဖူးစာရွင္အိမ္လို႔ မွတ္ယူပါမယ္၊ ” လို႔ အဓိ႒ာန္ျပဳတယ္။
ဒီလိုအဓိ႒ာန္ျပဳျပီးေတာ႔ မင္းသမီးဟာ သူ႔ၿခဳံပုဝါကို လုံးေထြးၿပီး သူလက္လွမ္းမွီတဲ႔ အိမ္ေတြရဲ႕ေခါင္မိုးေတြကို ပစ္တင္တယ္။ ဒီလိုပစ္တင္တိုင္း ၿခဳံပုဝါဟာ အိမ္ေခါင္မိုးေတြေပၚက ေလွ်ာေလွ်ာျပီး ျပန္က်လာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ ေခါင္မိုးေတြကို ပစ္တင္ၿပီးေနာက္ တဲ တစ္ တဲ ေပၚပစ္တင္လိုက္တဲ႔ အခါ ၿခဳံပုဝါဟာ ျပန္က်မလာပဲ ေခါင္မိုးမွာတင္ေနတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ဒီတင္မင္းသမီးေလးဟာ ဒီတဲ႔အိမ္ပိုင္ရွင္ဟာ သူ႔ဖူးစာရွင္ပဲလို႔ တစ္ထစ္ခ်စြဲယူၿပီး တဲ႔ကေလးထဲကို ဝင္သြားတယ္။
တဲကေလးထဲမွာေတာ႔ အိုမင္းမစြမ္းျဖစ္ေနၿပီျဖစ္တဲ႔ အဘြားအိုတစ္ေယာက္နဲ႔ သားလူပ်ဳိကေလးေနတဲ႔ တဲ ျဖစ္တယ္။ ဆင္းရဲလွတဲ႔ လူေတြျဖစ္တဲ႔ အတိုင္း သက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း အတြက္ အင္ဖက္ ေကာက္ၿပီး အသက္ေမြးၾကတယ္။
အင္ဖက္ ေကာက္တယ္ဆိုတာက မနက္မိုးမလင္းခင္ ေဝလီေဝလင္း အခ်ိ္န္ေလာက္မွာ ေတာင္ေျခက “အင္ေတာ” အင္ဖက္ေတာ ကို ဝင္ရတယ္။ အင္ဖက္ေတာထဲေရာက္ေတာ႔ ညက ေၾကြက်ထားတဲ႔ အင္ဖက္ရြက္ႀကီးေတြကို ေကာက္ရတယ္။ ေကာက္ပုံက ဥပမာ- လက္ယာဘက္ လက္နဲ႔ ေကာက္ယူလိုက္ၿပီးရင္ ရင္ဘတ္မွာ ကပ္ထားလိုက္ရတယ္။ ၿပီးေတာ႔ လက္ဝဲလက္လက္နဲ႔ ဖိထားလိုက္ရတယ္။ ဒီလို ဖက္ကို ေကာက္လိုက္ ရင္ဘတ္မွာ ကပ္ၿပီးဖိထားလိုက္နဲ႔ ဖက္ထပ္ႀကီးႀကီးလာတဲ႔အခါ တစ္ေနရာရာမွာ အမွတ္အသားလုပ္ၿပီး စုပုံထားရတယ္။
ေနာက္ဆက္ၿပီး ခုတင္တုန္းကလို ေကာက္ျပန္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အင္ပင္ေတြ ေအာက္မွာ လိုက္ေကာက္လို႔ တစ္ထမ္း တစ္ပိုးစာေလာက္ ရၿပီလို႔ထင္ရင္ မထမကပုံထားတဲ႔ ဖက္ပုံေတြက ဖက္ေတြကိုပါ လိုက္စုၿပီး အထုပ္ႀကီးထုပ္ကာ ရြက္လို႔ ပိုးလို႔ ျပန္လာခဲ႔တာပဲ။ ေနမြန္းမတည္႔ခင္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေလ႔ရွိၿပီး အိမ္ေရာက္တဲ႔အခါ ခုနကဖက္ေတြကို ေျမေပၚမွာ ညီညီထပ္ကာ တုံးတို တုံးစေတြနဲ႔ ျပားေနေအာင္ စန္႔ေနေအာင္ ဖိထားရတယ္။ ေနာက္ ေလးေတာင္ထြာေလာက္ရွိတဲ႔ ဝါးကို စိတ္ ဖ်ာၿပီး (သက္ငယ္တံ) ဖက္တံ လုပ္ရတယ္။ ၿပီးေတာ႔ “ ဖက္ထုိးတယ္” လို႔ေခၚၾကတဲ႔ ဖက္ပစ္ေတြ ပစ္ၾကရတယ္။ ဒီအင္ဖက္ပစ္ကိုပဲ အိမ္ေတြမွာ မိုးၾက ကာၾကရတယ္။ လုပ္ငန္းကေတာ႔ နတ္ေတာ္ ျပာသို အင္ဖက္ေတြ ေၾကြတဲ႔လေလာက္သာ အလုပ္ျဖစ္ၿပီး က်န္လေတြမွာ အလုပ္ရပ္ထားရတယ္။
မိန္းမပ်ဳိေလးတစ္ေယာက္ တဲထဲကို ဝင္လာတာျမင္ေတာ႔ ပ်ာပ်ာသလဲ ေနရာထုိင္ခင္းေပးၾကတယ္။ “ဘာကိစၥ ရွိပါသလဲ ” လို႔ ေမးၾကတယ္။
ဒီေတာ႔ မင္းသမီးေလးက သူဟာဘုရင္႔သမီးေတာ္ ျဖစ္တဲ႔အေၾကာင္း၊ နန္းေတာ္က ႏွင္ထုတ္လို႔ ထြက္လာခဲ႔တဲ႔အေၾကာင္း နဲ႔ ဘယ္မွ မသြားတတ္ မလာတတ္နဲ႔ ဒီတဲေလးမွာ ခိုကိုးၿပီး ေနပါရေစဆိုတဲ႔ အေၾကာင္း ေနခြင္႔ေတာင္းတယ္။ စိတ္ေကာင္းရွိတဲ႔ တဲရွင္သားအမိကလည္း ေနခြင္႔ျပဳလိုက္တယ္။
ဒီလိုေနလာရင္းနဲ႔ မင္းသမီးေလးက တဲရွင္လူပ်ဳိဟာ သူ႔ရဲ႕ဖူးစာဖက္ အမွန္ျဖစ္တဲ႔အေၾကာင္း ယုံၾကည္ရင္းစြဲရွိတာနဲ႔ မၾကာခင္ပဲ မိန္းမတို႔ရဲ႕ မာယာနဲ႔ ေသြးေဆာင္ၿပီး ႏွစ္ဦး ႏွစ္ဝ ေမတၱာမွ်ကာ ေပါင္းသင္းေနၾကတဲ႔ အထိ စြမ္းေဆာင္လိုက္တယ္။
မင္းသမီးေလးနဲ႔ တဲရွင္လူပ်ဳိေလးဟာ ဒီလိုတိတ္တဆိတ္လက္ထပ္ၿပီးေနလာတာဟာ ရက္ေတြ၊ လေတြ ၾကာလာေတာ႔ အစားဆင္းရဲ အေနဆင္းရဲ ကို မခံႏိုင္တဲ႔ မင္းသမီးက သူ႔လက္စြပ္ကိုခၽြတ္ၿပီး “ ၿမိဳ႕ထဲက သူေ႒းတစ္ဦးဦးဆီမွာေရာင္းေခ်ပါ၊ ၿပီးေတာ႔ ရတဲ႔ေငြနဲ႔ စားစရာ ဝတ္စရာေတြကို ဝယ္ခဲ႔ပါ ” လို႔ သူ႔ေယာက်္ားကို ခိုင္းတယ္။


ေယာက်္ားျဖစ္သူ အင္ဖက္ေကာက္သမားလည္းခိုင္းတဲ႔ အတိုင္း လက္စြပ္ကိုယူကာ ၿမိဳ႕ထဲမွာ တစ္မနက္လုံးလည္ၿပီး ေရာင္းတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဘယ္သူမွ ဝယ္မယ္႔သူမရွိတာနဲ႔ စိတ္ပ်က္ၿပီး ျပန္လာတယ္။ ဒီလိုျပန္အလာမွာ ရြာအျပင္က ေခ်ာင္းကူးတံတားေလးေပၚေရာက္ေတာ႔ ခဏနားရင္းက ဒီလက္စြပ္ေၾကာင္႔ သူ႔မွာ ပင္ပန္းႀကီးစြာ တစ္ေန႔လုံးလုံး လမ္းေလွ်ာက္ေနရတယ္။ ေစ်းႏႈန္းေမးတဲ႔လူေတာင္ တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး။ အလကားလက္စြပ္ သက္သက္ဒုကၡေပးတဲ႔ လက္စြပ္ လို႔ သူေမာသမွ် ပင္ပန္းသမွ်ကို လက္စြပ္အေပၚေဒါသထြက္ၿပီး လက္စြပ္ကို ေခ်ာင္းထဲ ပစ္ခ်လိုက္တယ္။
တကယ္ေတာ႔ လက္စြပ္က အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ႔ ပတၱျမားရတာနာနဲ႔ ကြင္းထားတဲ႔လက္စြပ္ျဖစ္လို႔ ဘယ္သူကမွ် မဝယ္ရဲ၊ ေစ်းမေမးရဲ၊ ျဖစ္ေနၿပီး ဝယ္မယ္႔သူမရွိတဲ႔ လက္စြပ္ျဖစ္တယ္။
ဖက္ေကာက္သမားဟာ လက္စြပ္ကို ေရထဲ ပစ္ခ်လိုက္ၿပီး ေတာ႔ စိတ္ဆိုးေျပသလိုျဖစ္တာနဲ႔ သူ႔တဲကို ျပန္ခဲ႔တယ္။
တဲကို ျပန္ေရာက္တဲ႔အခါက်ေတာ႔ မင္းသမီးက ဆီးၿပီး “ လက္စြပ္ေရာင္းလို႔ ဘယ္ေလာက္ရသလဲ၊ အစားအစာနဲ႔ အဝတ္ေတြ မျမင္ပါကလား” လို႔ေမးတယ္။
ဒီအခါ ဖက္ေကာက္သမားက “ မင္းလက္စြပ္က အလကားလက္စြပ္ပါ၊ ဝယ္မယ္႔သူေဝးလို႔ ေမးမယ္႔သူေတာင္ မရွိတာနဲ႔ ငါ ေခ်ာင္းထဲပစ္ခ်လိုက္ၿပီ ” လို႔ ျပန္ေျပာတယ္။
ဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ႔ မင္းသမီးက “ ခက္ပါဘိေတာ႔ရွင္ရယ္၊ ေရာင္းလို႔မရရင္လည္း ဘာျဖစ္လို႔ေရထဲဲပစ္ခ်ရသလဲ၊ ကၽြန္မရဲ႕ခမည္းေတာ္ဟာ ကၽြန္မကို ခ်စ္လြန္းလို႔ ေမတၱာနဲ႔ အေမြေပးထားတဲ႔ လက္စြပ္ျဖစ္တယ္။ ဒီလက္စြပ္မွာ ကြင္းထားတဲ႔ ပတၱျမားဟာ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ႔ပတၱျမား ” လို႔ ယူက်ဳံးမရနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။
ဒီေတာ႔ ဖက္ေကာက္သမားက “အံမယ္ ႀကီးက်ယ္လို႔၊ ဒီနီနီေက်ာက္ခဲေလးမ်ဳိးေတြ မင္းဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားလိုခ်င္သလဲ၊ ငါဖက္ေကာက္တဲ႔ဆီမွာ လွည္းနဲ႔တိုက္ယူေတာင္မကုန္ဘူး ” လို႔ ဘာမွ်ဂရုမစိုက္သလိုျပန္ေျပာတယ္။
ဒီစကားကို ၾကားေတာ႔ မင္းသမီးက ေနာက္တစ္ေန႔ဖက္ေကာက္သြားရင္ သူ႔ကိုပါေခၚဖို႔နဲ႔ သူပါလိုက္ၾကည္႔ခ်င္ေၾကာင္းကို ေျပာတယ္။
မနက္မိုးလင္းခါနီး ဖက္ေကာက္ထြက္တဲ႔အခါက်ေတာ႔ မင္းသမီးဟာ သူ႔ေယာက္်ားနဲ႔အတူ ဖက္ေတာကို လိုက္သြားတယ္။ ဖက္ေတာေရာက္တဲ႔အခါ သူ႔ေယာက္်ားေျပာတဲ႔အတိုင္း ပတၱျမားတြင္းႀကီးကို ေတြ႕တယ္။ ဒီတင္ မင္းသမီးက သူ႔ေယာက္်ားကို ဖက္မေကာက္ေစေတာ႔ဘဲ ပတၱျမားေတြကို ႏိုင္သမွ် ထမ္းပိုး ယူငင္ေစၿပီး သူလည္း တစ္ရြက္ တစ္ပိုးရြက္ကာ တဲကို ျပန္ခ႔ဲတယ္။ ပတၱျမားတြင္းေနရာကို လည္း ၿခံခတ္ၿပီးထားခဲ႔တယ္။
(ေတာထဲ ေတာင္ထဲမွာ တစ္ေနရာကို ၿခံခတ္ထားရင္ ဒီေနရာဟာ ပိုင္သူရွိၿပီး ဒီၿခံထဲက ပစၥည္းကို ဘယ္သူမွ မယူရဆိုတဲ႔အထိမ္းအမွတ္ျဖစ္တယ္။)
အဲဒီကစၿပီး သူတို႔ဟာ ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္မလုပ္ရေတာ႔ဘဲ မင္းသမီးရဲ႕စီစဥ္ေပးတဲ႔အတုိင္းရလာတဲ႔ပတၱျမားထဲက တန္ဖိုးနဲတာကေလးေတြကို ထုခြဲေရာင္းခ်ၿပီး ေအးေအးလူလူ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ေနၾကရေတာ႔တယ္။
တစ္ေန႔ေတာ႔ ေတာကစားတာဝါသနာပါတဲ႔ဘုရင္ႀကီးဟာ ေတာလည္ဖို႔ အေဖာ္အျဖစ္ လိုက္ပါၾကရန္ လူငယ္လူရြယ္ေတြကို ဆင္႔ေခၚေတာ္မူတယ္။
ဒီလိုဆင္႔ေခၚတဲ႔ အထဲမွာ အင္ဖက္ေကာက္သမားလည္းပါတာျဖစ္လို႔ မယားမင္းသမီးက ေတာကစားသြားတဲ႔အခါျဖစ္တတ္တဲ႔ အေရးအခင္းကိုေတြးၿပီး ေကာက္ညွင္းမႈန္႔နဲ႔ ခေမာက္တစ္ခ်ပ္လုပ္ကာ သူ႔ေယာက္်ားကို ေပးလိုက္တယ္။ ေတာထဲ ေတာင္ထဲမွာ ရိကၡာကုန္ေနရင္ ဒီေကာက္ညွင္းမႈန္႔နဲ႔လုပ္ထားတဲ႔ ခေမာက္ကို ဖဲ႔ၿပီးစားဖို႔ မွာလိုက္တယ္။ ဒီလိုစားတာကို တစ္ျခားသူတစ္ပါးကျမင္လို႔ ေတာင္းစားရင္ တစ္ခုခုနဲ႔ လဲမွ ေပးရမယ္လို႔ လည္း မွာလိုက္ေသးတယ္။ ဒါနဲ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမားဟာ သူ႔မယားလုပ္ေပးတဲ႔ ေကာက္ညွင္းမႈန္႔ ခေမာက္ကိုေဆာင္းၿပီး နန္းေတာ္ကို လာခဲ႔တယ္။
နန္းေတာ္ကို ေရာက္လာတဲ႔ လူေတြကို ဘုရင္ႀကီးက အစုေလးေတြ ခြဲေဝၿပီးေတာ႔ ေတာအႏွံ႔ အျပားကုိလႊတ္တယ္။ အင္ဖက္ေကာက္သမားကေတာ႔ ဘုရင္ႀကီးဦးစီတဲ႔ အစုနဲ႔အတူပါတယ္။ ဘုရင္ႀကီးက အင္ဖက္ေကာက္သမားကို သူ႔သမက္ျဖစ္ေနမွန္းမသိဘူး။ အင္ဖက္ေကာက္သမားကလည္း သူဟာ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ သမက္ျဖစ္ေၾကာင္း မေျပာရဲဘူး။
ဒီလိုနဲ႔ေတာထဲကို ဝင္ၾကတဲ႔အခါ ဘုရင္ႀကီးနဲ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမားဟာ ေတာေကာင္တစ္ေကာင္ရဲ႕ေနာက္ကို လိုက္ၾကရာက သူတို႔ ၂ ေယာက္အုပ္စုနဲ႔ကြဲၿပီး ေတာႀကီးမ်က္မည္းထဲကို ေရာက္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ႔လည္းေတာေကာင္ကိုပါမ်က္ခ်ည္ျပတ္သြားၿပီး လာလမ္းျပန္လမ္းလည္းေပ်ာက္ကာ တဝဲလည္လည္နဲ႔ ေတာထဲမွာလမ္းစရွာမေတြ႔ဘဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဘုရင္ႀကီးနဲ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမားဟာ ေတာနက္ႀကီးထဲမွာ တဝဲလည္လည္္နဲ႔ လမ္းစရွာမေတြ႕ဘဲ ျဖစ္ေနလိုက္တာ သူတုိ႔မွာပါလာတဲ႔ ရိကၡာေတြ ကုန္တဲ႔အထိျဖစ္လာတယ္။
ရိကၡာကုန္ေတာ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမားက သူေဆာင္းထားတဲ႔ ခေမာက္ကို ဖဲ႔ၿပီးစားတယ္။ ဒါကို ဘုရင္ႀကီးကျမင္တဲ႔အခါ သူ႔ကိုလည္းမွ်ပါလို႔ေတာင္းတယ္။ ဒီေတာ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမားက သူ႔မယားမွာလိုက္တဲ႔အတုိင္း “ ဘုရင္မင္းျမတ္ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးဆီက တစ္ဖဲ႔စာ လိုခ်င္လို႔ရွိရင္ ဘုရင္မင္းျမတ္ရဲ႕ေရႊခေမာက္ကလည္း တစ္ဖဲ႔စာ အစားျပန္ေပးရမယ္။ ” လို႔ ေလွ်ာက္တင္တယ္။
ဒီအခါ အင္မတန္ဆာေနတဲ႔ ဘုရင္ႀကီးက သူ႔ေရႊခေမာက္ကို တစ္ဖဲ႔ ဖဲ႔ကာ အင္ဖက္ေကာက္သမားရဲ႕ မုန္႔ခေမာက္တစ္ဖဲ႔နဲ႔ လဲယူၿပီးစားလိုက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔လမ္းစရွာၾကရင္း ဘုရင္ႀကီးဟာ ဆာလာတိုင္း ေရႊခေမာက္ကို ဖဲ႔ဖဲ႔ ၿပိး မုန္႔ခေမာက္နဲ႔ လဲလိုက္တာ ေနာက္ဆုံးမွာ ေရႊခေမာက္လည္းကုန္ၿပီး မုန္႔ခေမာက္လည္း မရွိေတာ႔တဲ႔ အျဖစ္ကိုေရာက္တယ္။ ဒီလိုခေမာက္ ႏွစ္ခုလုံးကုန္တယ္ဆိုေပမယ္႔ မယားအလိမၼာရဲ႕လင္ျဖစ္တဲ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမားကေတာ႔ ခေမာက္တစ္ခုစာ ေရႊေတြကို ရလိုက္တယ္။
ေရႊခေမာက္ေရာ မုန္႔ခေမာက္ပါ ေဆာင္းစရာမရွိေတာ႔တဲ႔ အခါက်ေတာ႔မွ သူတို႔ဟာ လမ္းစကေလးတစ္ခုကို ေတြ႔ၾကတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရင္ႀကီးဟာ ေမာလွျပီျဖစ္လို႔ အရိပ္
ေကာင္းတဲ႔ လမ္းေဘးက ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ တုံးလုံး ပက္လက္လွဲၿပီး ခဏနားတယ္။ ဒီလုိနားေနတုန္း ဘုရင္ႀကီးက အင္ဖက္ေကာက္သမားကို “ ငါေညာင္းလွတယ္၊ ႏွိပ္ေပးစမ္းပါ ” လို႔ခိုင္းတယ္။
ဒီလိုခိုင္းတဲ႔ အခါ အင္ဖက္ေကာက္သမားက သူ႔ကို ဂရုတစိုက္ ႏွိပ္ေပးေအာင္ ဘုရင္ႀကီးက
“ မငး္ႏွိပ္ေပးတဲ႔အတြက္ ငါပုံ တစ္ပုံ ေျပာျပမယ္ ” လို႔ေျပာၿပီး “ ဟို ေရွးတုန္းက …” လို႔ အစခ်ီၿပီး ပုံ တစ္ပုံကို စၿပီးေျပာတာနဲ႔ ဆက္လက္ မေျပာႏိုင္ေတာ႔ဘဲ တစ္ခါတည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
ဒီအခါ ပုံနားေထာင္ဖုိ႔ ေရာက္ေနတဲ႔ ေတာေစာင္႔နတ္နဲ႔ ေတာင္ေစာင္႔နတ္ က ဘုရင္ျဖစ္ၿပီး သူတို႔ကို လိမ္ရပါမလားလုိ႔ မေက်မနပ္ျဖစ္ကာ က်ိန္ဆဲလိုက္ၾကတယ္။ ဘယ္လိုက်ိန္ဆဲလိုက္ၾကသလဲ ဆိုေတာ႔….
ဘုရင္ႀကီးဟာ အိပ္ယာကထၿပီး ဒီေညာင္ပင္ေအာက္က ျမင္းနဲ႔ မထြက္ခင္ ေညာင္ကိုင္း က်ဳိးက်လို႔ ဘုရင္ႀကီးေသပါေစ။
ဒါနဲ႔မွ မေသေသးရင္ နန္းၿမိဳ႕ကို ဝင္တဲ႔အခါ မဂၤလာတံတားေဘာက္ျပဳတ္က်ၿပီးေသပါေစ။
မေသေသးပါက စက္ေတာ္ေခၚတဲ႔ အခါ ေျမြခဲၿပီး ေသပါေစ။
ဒါနဲ႔လည္း မေသေသးရင္ ေရေသာက္တဲ႔အခါ ေရခြက္ထဲက ကင္းေျခမ်ားကိုက္ၿပီးေသပါေစ။
တစ္ခါ ဒါမွ မေသရင္ ကြမ္းစားတဲ႔အခါ ကြမ္းအညွာက အပ္စူးၿပီးေသပါေစ လို႔ က်ိန္ဆဲၾကတယ္။
နတ္ေတြက်ိန္ဆဲတာကို အင္ဖက္ေကာက္သမား သမက္ျဖစ္သူက ၾကားေတာ႔ ဘုရင္ႀကီးကို သူကယ္မွ ျဖစ္ေတာ႔မယ္၊ သူကမွ မကယ္ရင္ နတ္ေတြရဲ႕က်ိန္စာနဲ႔ ေသရလိမ္႔မယ္လို႔ ေတြးၿပီး ေယာကၡမ ဘုရင္ႀကီးကို နတ္ေတြရဲ႕က်ိန္စာ မထိေအာင္ ကယ္ပါေတာ႔မယ္လို႔ သႏၷိ႒ာန္ခ်လိုက္တယ္။
ေတာေစာင္႔နတ္ဟာ ပုံေျပာမယ္ဆိုၿပီး မေျပာဘဲ ေနတဲ႔ ဘုရင္ႀကီးကို အားရေအာင္ က်ိန္ဆဲၿပီးေတာ႔မွ သူတို႔ရဲ႕ ဗိမာန္ကို ျပန္သြားၾကတယ္။ နတ္ေတြျပန္သြားၿပီးတာနဲ႔ ဘုရင္ႀကီးဟာ အိပ္ယာက ႏိုးလာတယ္။
အိပ္လိုက္ရလို႔ အားအင္ေတြျပည္႔လာတဲ႔ ဘုရင္ႀကီးဟာ ခရီးဆက္ထြက္ဖို႔ ျမင္းေပၚကို တက္လိုကတယ္။ ျမင္ေပၚကို ဘုရင္ႀကီးတက္လိုက္တာနဲ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမား က ေညာင္ပင္ေေအာက္က အျမန္ဆုံးထြက္မိေအာင္ ဘုရင္ျမင္း္ကို လွမ္းၿပီး ရိုက္လိုက္တယ္။ ဒီလိုရိုက္လိုက္လို႔ ဘုရင္႔ျမင္းကလန္႔ျပီး ေညာင္ပင္ေအာက္က ေျပးထြက္သြားတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ေညာင္ကိုင္းႀကီးဟာ နတ္ေတြရဲ႕က်ိန္စာအတိုင္းက်ဳိးက်လာတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ဘုရင္ႀကီးကေတာ႔ ေညာင္ကိုင္းအႏၱရယ္က လြတ္ၿပီး ေရွ႕ကသြားႏွင္႔ေနၿပီ။ အတန္ၾကာသြားမိတဲ႔အခါက်ေတာ႔ ျဖတ္ကူးရမယ္႔တံတားတစ္ခု ကိုေရာက္လာတယ္။ ဒီတင္ အင္ဖက္ေကာက္သမားက ေနာက္ကအမွီလိုက္လာၿပီး တံတားေပၚစတက္ေနတဲ႔ ျမင္းကို ေနာက္ကေန ရိုက္လိုက္ျပန္တယ္။ ျမင္းကလည္း သူ႔ကို ရိုက္လိုက္တာနဲ႔ တံတားကို ဒုန္းစိုင္းၿပီး ကူးေျပးတယ္။ တံတား တစ္ဖက္ကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ တံတားဟာ က်ဳိးက်သြားတယ္။
နန္းၿမိဳ႔ထဲ ဝင္တဲ႔အခါမွာလည္း မဂၤလာတံခါးအဝင္မွာ အင္ဖက္ေကာက္သမားကျမင္းကို ေနာက္ကေနၿပီး ရိုက္လိုက္ျပန္တယ္။ ဒီိလိုလုပ္လိုက္လို႔ ျမင္းဟာအေျပးဝင္သြားၿပီးတာနဲ႔ တံခါးရြက္ဟာ ျပဳတ္က်လာတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဘုရင္ႀကီးဟာ အႏၱရာယ္ကင္းကင္းနဲ႔ နန္းၿမိဳ႕ထဲ ေရာက္သြားတယ္။
နန္းေတာ္ကို ေရာက္တဲ႔အခါက်ေတာ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမားက “ အရွင္မင္းျမတ္၊ အရွင္မင္းျမတ္မွာ အသက္အႏၱရာယ္ ရွိေနပါေသးတယ္။ ဘုရင္မင္းျမတ္ေတာထဲမွာ စက္ေတာ္ေခၚရာကထၿပီး ျပန္လာဖို႔လုပ္စဥ္က ေညာင္ကိုင္းႀကီးက်ဳိးက်ပါတယ္။ ေနာက္ျဖတ္လာေသာ တံတားက်ဳိးပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ေတာေစာင္႔နတ္နဲ႔ ေတာင္ေစာင္႔နတ္ရဲ႕ က်ိန္ဆဲတဲ႔အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္လည္း က်န္ပါေသးတယ္။ ဒီည ဘုရင္မင္းျမတ္ စက္ေတာ္ေခၚတဲ႔အခါ ေျမြခဲဖို႔ ရွိပါေသးတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေသာက္ေတာ္ေရ ေသာက္တဲ႔အခါမွာလည္း ေရခြက္ထဲက ကင္းေျခမ်ား ထြက္ကိုက္ဖို႔ ရွိပါေသးတယ္။ ေနာက္ကြမ္းစားတဲ႔အခါ ကြမ္းယာက အပ္စူးၿပီး နတ္ရြာစံဖို႔ ရွိပါေသးတယ္။
ဒါေတြဟာ ေတာထဲမွာ အရွင္မင္းႀကီး အႏွိပ္ခံစဥ္က ပုံေျပာမယ္လို႔ ေျပာၿပီး ပုံကို ဆုံးေအာင္ မေျပာတဲ႔အတြက္ ေတာေစာင္႔နတ္ နဲ႔ ေတာင္ေစာင္နတ္က က်ိန္ဆဲလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။ နန္းေတာ္မေရာက္ခင္ ေတြ႔ရတဲ႔ အႏၱရာယ္ ၃ ခုကိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးက အရွင္မင္းျမတ္ရဲ႕ ျမင္းကို ရိုက္ႏွက္ၿပီး လြတ္ကင္းေအာင္ လုပ္ခဲ႔ၿပီးပါၿပီ။ က်န္တဲ႔နန္းေတာ္ထဲမွာ ျဖစ္မယ္႔အႏၱရာယ္ကို အခုကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး သတိေပးရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သတိဝိရိယနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူပါ။ ” လို႔ ေလွ်ာက္တင္လိုက္တယ္။
ဒီေတာ႔မွ ဘုရင္ႀကီးက သူ႔ျမင္းကို အင္ဖက္ေကာက္သမားက ေနာက္ကေနရိုက္ပုံ၊ ရိုက္လို႔ ျမင္းက လန္႔ၿပီး အေျပးမွာ ေညာင္ကိုင္းႀကီး က်ဳိးက်ပုံ၊ မဂၤလာတံတားေဘာင္ျပဳတ္က်ပုံေတြကို သတိရၿပီး ဒီ အတိုင္းဆိုရင္ သင္မျပန္ေလနဲ႔ဦး၊ ငါနဲ႔အတူ နန္းေတာ္မွာေနၿပီး သင္သိထားသလို ေဆာင္ရြက္ေပးရမယ္႔ ကိစၥေတြကို ဆက္ၿပီး ေဆာင္ရြက္ပါလို႔ အမိန္႔ရွိတယ္။
အင္ဖက္ေကာက္သမားဟာ အမိန္႔အတိုင္း ဘုရင္႔အပါးမွာ ေနလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ညမိုးခ်ဳပ္လို႔ ဘုရင္ႀကီးစက္ေတာ္ေဆာင္ ဝင္တဲ႔အခါက်ေတာ႔ စက္ေတာ္ေဆာင္ရဲ႕ ႀကိဳႀကိဳၾကားၾကားကို အင္ဖက္ေကာက္သမားက စစ္ေဆးၾကည္႔ရႈတယ္။ ဒီတင္ အဆိပ္ျပင္းလွတဲ႔ ေျမြႀကီးတစ္ေကာင္ကို ေတြ႔တယ္။ ဒါနဲ႔ေျမြႀကီး ကို ရိုက္သတ္ၿပီး ဘုရင္ႀကီးကို ျပတယ္။
ေျမြရန္ေအးသြားေတာ႔ ဘုရင္ႀကီးက ေရဆာတာနဲ႔ ေသာက္ေရခြက္နဲ႔ေရကိုခပ္ၿပီး ေသာက္မယ္လို႔ လုပ္တဲ႔အခါ အင္ဖက္ေကာက္သမားကလွမ္းၿပီး ဘုရင္႔လက္ထဲက ေရခြက္ကို ဆြဲယူလိုက္တယ္။ ဒီအခါ ေရခြက္ထဲက ကင္းေျခမ်ားႀကီးတစ္ေကာင္ ထြက္လာတာကိုေတြ႔ရတယ္။ အင္ဖက္ေကာက္သမားဟာ ကင္းေျခမ်ားကို ဘုရင္႔ေရွ႕မွာပဲ သတ္ပစ္လိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ႔ ဘုရင္ႀကီးဟာ ကြမ္းစားမလို႔ ကြမ္းအစ္ကိုဆြဲၿပီး ကြမ္းယာဖို႔ ျပင္လိုက္တဲ႔အခါမွာလည္း အင္ဖက္ေကာက္သမားက ဘုရင္ႀကီး လက္က ကြမ္းရြက္ကိုဆြဲယူၿပီး အညွာကို ၾကည္႔လိုက္တယ္။ ဒီအခါ အညွာထဲက အပ္တစ္ေခ်ာင္းကို ေတြ႔ရျပန္တယ္။ အပ္ကို ယူၿပီး ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ အသက္ကို ကယ္လိုက္ျပန္တယ္။
ဒီအခါ ဘုရင္ႀကီးက သူ႔အသက္ကို အႀကိမ္မ်ားစြာ ကယ္တဲ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမားကို ေက်းဇူးတင္လွၿပီး အမ်ဳိးအႏြယ္နဲ႔ အလုပ္အကိုင္ကို ေမးတယ္။ ဒီေတာ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမားက သူ႔ရဲ႕ အတၳဳပၸတိကို ရွင္းလင္းေျပာျပလိုက္တယ္။ ဒီေတာ႔မွ ဘုရင္ႀကီးက သူ႔အသက္ကို ကယ္လိုက္တဲ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမားဟာ သူ႔သမက္ျဖစ္မွန္းသိသြားၿပီး ညတြင္းခ်င္ပဲ သမီးေတာ္နဲ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမားရဲ႕ မိခင္ကို အခမ္းအနားနဲ႔ နန္းေတာ္ကို ေခၚေစတယ္။
ေနာက္တေန႔မနက္ ညီလာခံက်ေတာ႔ ဘုရင္ႀကီးက သူ႔သမီးေတာ္ဟာ စစ္မွန္တဲ႔ ဖူးစာရွင္ကို ရတဲ႔အတြက္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာၿပီး အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ႔ပတၱျမားရတနာေတြ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ပိုင္ဆိုင္ေနပုံနဲ႔ သူ႔သမက္ေတာ္ကလည္း သူေတာကစားထြက္ရာမွာ သူ႔ကို ေသေဘးက အႀကိမ္ႀကိမ္ ကယ္ဆယ္ခဲ႔ပုံ၊ အေျမွာ္အျမင္ရွိတဲ႔မယားရဲ႕စကားကို နားေထာင္တဲ႔ သမက္ျဖစ္လို႔ ေတာထဲမွာ ရိကၡာကုန္ေပမယ္႔ ငတ္လို႔မေသရဘဲ သူ႔ သရဖူ ခေမာက္ကိုပါ သမက္ေတာ္က ရေအာင္ယူႏိုင္ပုံ ကို ခ်ီးက်ဴးေျပာဆိုၿပီး ဒီညီလာခံမွာပဲ သမက္ေတာ္ အင္ဖက္ေကာက္သမားကို အိမ္ေရွ႕မင္းအရာ လႊဲေပးလိုက္တယ္။
ဒီအခ်ိန္ကစၿပိး မင္းသမီးနဲ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမားဟာာ ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနၾကရၿပီး ဘုရင္ႀကီးနတ္ရြာစံတဲ႔အခါ အဲဒီတိုင္းျပည္ရဲ႕ ျပည္႔ရွင္ဘုရင္ႀကီးနဲ႔ မိဘုရားႀကီးျဖစ္လာတယ္။

(ဒီပုံျပင္ကို ၁၉၇၂ ခု ဧၿပီလ ၈ ရက္ေန႔က တံခြန္တိုင္ပြဲမွာ ေဒါေဆာ္ဘီးရြာက ဦးေျဖရယ္ က
ေျပာျပပါတယ္။)
(လူထုဦးလွ၏ တိုင္းရင္းသားပုံျပင္မ်ားမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)


--
Posted By Blogger လူဗိုလ္

**မျမင့္ျမင့္သိန္း**

ေရွးက တုိင္းျပည္တစ္ျပည္ကို ထီးနန္းအုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ေနတဲ႔ ဘုရင္ႀကီး တစ္ပါးရွိတယ္။ သူ႔မွာ ထီးညြန္႔နန္းလ်ာအေမြစားအေမြခံအတြက္ သားေတာ္တစ္ပါးမွ်မထြန္းကားဘဲ သမီးေတာ္တစ္ပါးသာ ထြန္းကားလို႔ ေရွ႕ေရးကိုေတြးၿပီး စိတ္လက္မၾကည္မသာျဖစ္ေနတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ သမီးေတာ အရြယ္ေရာက္လာတဲ႔ အခါက်ေတာ႔ သမီးေတာ္နဲ႔ ထိုက္တန္တဲ႔ အျခားျပည္က မင္းသားတစ္ပါးပါးနဲ႔ စုလ်ားရစ္ပတ္ လက္ထပ္ေပးဖို႔ ႀကံစည္တယ္။ ဒီအေၾကာင္းကို သမီးေတာ္နဲ႔ တိုင္ပင္ၾကည္႔ေတာ႔ သမီးေတာ္က ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ အႀကံ အစည္ကို ခါးခါးသီးသီး ျငင္းဆန္တယ္။
သမီးေတာ္က သူၾကင္ယာ ေရြးတဲ႔ကိစၥမွာ ကိုယ္တုိင္ ကိုယ္က် ဘဝအဆက္ဆက္ က ဖူးစာဖက္မွန္သူကိုသာ ေရြးခ်ယ္ခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီကိစၥကို ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် ေရြးခ်ယ္ခြင္႔ျပဳဖို႔ ေလ်ွာက္တင္တယ္။
ဒီအခါ ဘုရင္ႀကီးက မိဘစကားနားမေထာင္တဲ႔ သမီးေတာ္ကို စိတ္ပ်က္ျပီး “ ဒီအတိုင္းသေဘာထားရင္ ႀကိဳက္သူကို ကိုယ္႔ဖာသာရွာယူေပေတာ႔၊ မိဘစကားကိုနားမေထာင္တဲ႔အတြက္ မိဘရဲ႕ အရိပ္မွာလည္း မေနနဲ႔ေတာ႔ ကံကိုယုံလွတဲ႔ သမီးေတာ္ဟာ အဝတ္တစ္ထည္ ကိုယ္တစ္ခုနဲ႔ နန္းေတာ္က ထြက္သြားေစ ” လို႔ အမိန္႔ေတာ္ျမတ္ ခ်မွတ္ေတာ္မူလိုက္တယ္။

ခမည္းေတာ္ရဲ႕ အမိန္႔ကို နာခံရတဲ႔အခါ သမီးေတာ္ဟာ ဘာမွ တင္ေလွ်ာက္မေနေတာ႔လဲ နန္းေတာ္ကထြက္သြားတယ္။
ဒီလို နန္းေတာ္ကထြက္သြားတဲ႔အခါ သူဘယ္ကိုသြားရမွန္းလည္း မသိဘူး။ သူလိုခ်င္တဲ႔ ဖူးစာရွင္ အစစ္ကို ဘယ္လိုရွာရမွန္းလဲ မသိဘူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ႔ ၾကံရာမရတာနဲ႔ သူၿခဳံတားတဲ႔ ၿခဳံပုဝါကို လက္နဲ႔ လုံးေထြး ဆုပ္ကိုင္လိုက္ကာ အဓိ႒ာန္ျပဳလိုက္တယ္။ ဘယ္လိုအဓိ႒ာန္ျပဳသလဲဆိုေတာ႔…..
“ ကၽြန္မဟာ ကၽြန္မရဲ႕ ဖူးစာရွင္အစစ္ကို ရွာေနပါတယ္။ ဘယ္လိုရွာရမွန္းမသိတဲ႔အတြက္ ဒီၿခဳံပုဝါကို လုံးေထြးျပီး အိမ္ေခါင္မိုးေတြ ေပၚကို ပစ္တင္ပါမယ္။ ပစ္တင္လိုက္လို႔ ၿခဳံပုဝါတင္ေနတဲ႔အိမ္ဟာ ကၽြန္မရဲ႕ဖူးစာရွင္အိမ္လို႔ မွတ္ယူပါမယ္၊ ” လို႔ အဓိ႒ာန္ျပဳတယ္။
ဒီလိုအဓိ႒ာန္ျပဳျပီးေတာ႔ မင္းသမီးဟာ သူ႔ၿခဳံပုဝါကို လုံးေထြးၿပီး သူလက္လွမ္းမွီတဲ႔ အိမ္ေတြရဲ႕ေခါင္မိုးေတြကို ပစ္တင္တယ္။ ဒီလိုပစ္တင္တိုင္း ၿခဳံပုဝါဟာ အိမ္ေခါင္မိုးေတြေပၚက ေလွ်ာေလွ်ာျပီး ျပန္က်လာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ ေခါင္မိုးေတြကို ပစ္တင္ၿပီးေနာက္ တဲ တစ္ တဲ ေပၚပစ္တင္လိုက္တဲ႔ အခါ ၿခဳံပုဝါဟာ ျပန္က်မလာပဲ ေခါင္မိုးမွာတင္ေနတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ဒီတင္မင္းသမီးေလးဟာ ဒီတဲ႔အိမ္ပိုင္ရွင္ဟာ သူ႔ဖူးစာရွင္ပဲလို႔ တစ္ထစ္ခ်စြဲယူၿပီး တဲ႔ကေလးထဲကို ဝင္သြားတယ္။
တဲကေလးထဲမွာေတာ႔ အိုမင္းမစြမ္းျဖစ္ေနၿပီျဖစ္တဲ႔ အဘြားအိုတစ္ေယာက္နဲ႔ သားလူပ်ဳိကေလးေနတဲ႔ တဲ ျဖစ္တယ္။ ဆင္းရဲလွတဲ႔ လူေတြျဖစ္တဲ႔ အတိုင္း သက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း အတြက္ အင္ဖက္ ေကာက္ၿပီး အသက္ေမြးၾကတယ္။
အင္ဖက္ ေကာက္တယ္ဆိုတာက မနက္မိုးမလင္းခင္ ေဝလီေဝလင္း အခ်ိ္န္ေလာက္မွာ ေတာင္ေျခက “အင္ေတာ” အင္ဖက္ေတာ ကို ဝင္ရတယ္။ အင္ဖက္ေတာထဲေရာက္ေတာ႔ ညက ေၾကြက်ထားတဲ႔ အင္ဖက္ရြက္ႀကီးေတြကို ေကာက္ရတယ္။ ေကာက္ပုံက ဥပမာ- လက္ယာဘက္ လက္နဲ႔ ေကာက္ယူလိုက္ၿပီးရင္ ရင္ဘတ္မွာ ကပ္ထားလိုက္ရတယ္။ ၿပီးေတာ႔ လက္ဝဲလက္လက္နဲ႔ ဖိထားလိုက္ရတယ္။ ဒီလို ဖက္ကို ေကာက္လိုက္ ရင္ဘတ္မွာ ကပ္ၿပီးဖိထားလိုက္နဲ႔ ဖက္ထပ္ႀကီးႀကီးလာတဲ႔အခါ တစ္ေနရာရာမွာ အမွတ္အသားလုပ္ၿပီး စုပုံထားရတယ္။
ေနာက္ဆက္ၿပီး ခုတင္တုန္းကလို ေကာက္ျပန္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အင္ပင္ေတြ ေအာက္မွာ လိုက္ေကာက္လို႔ တစ္ထမ္း တစ္ပိုးစာေလာက္ ရၿပီလို႔ထင္ရင္ မထမကပုံထားတဲ႔ ဖက္ပုံေတြက ဖက္ေတြကိုပါ လိုက္စုၿပီး အထုပ္ႀကီးထုပ္ကာ ရြက္လို႔ ပိုးလို႔ ျပန္လာခဲ႔တာပဲ။ ေနမြန္းမတည္႔ခင္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေလ႔ရွိၿပီး အိမ္ေရာက္တဲ႔အခါ ခုနကဖက္ေတြကို ေျမေပၚမွာ ညီညီထပ္ကာ တုံးတို တုံးစေတြနဲ႔ ျပားေနေအာင္ စန္႔ေနေအာင္ ဖိထားရတယ္။ ေနာက္ ေလးေတာင္ထြာေလာက္ရွိတဲ႔ ဝါးကို စိတ္ ဖ်ာၿပီး (သက္ငယ္တံ) ဖက္တံ လုပ္ရတယ္။ ၿပီးေတာ႔ “ ဖက္ထုိးတယ္” လို႔ေခၚၾကတဲ႔ ဖက္ပစ္ေတြ ပစ္ၾကရတယ္။ ဒီအင္ဖက္ပစ္ကိုပဲ အိမ္ေတြမွာ မိုးၾက ကာၾကရတယ္။ လုပ္ငန္းကေတာ႔ နတ္ေတာ္ ျပာသို အင္ဖက္ေတြ ေၾကြတဲ႔လေလာက္သာ အလုပ္ျဖစ္ၿပီး က်န္လေတြမွာ အလုပ္ရပ္ထားရတယ္။
မိန္းမပ်ဳိေလးတစ္ေယာက္ တဲထဲကို ဝင္လာတာျမင္ေတာ႔ ပ်ာပ်ာသလဲ ေနရာထုိင္ခင္းေပးၾကတယ္။ “ဘာကိစၥ ရွိပါသလဲ ” လို႔ ေမးၾကတယ္။
ဒီေတာ႔ မင္းသမီးေလးက သူဟာဘုရင္႔သမီးေတာ္ ျဖစ္တဲ႔အေၾကာင္း၊ နန္းေတာ္က ႏွင္ထုတ္လို႔ ထြက္လာခဲ႔တဲ႔အေၾကာင္း နဲ႔ ဘယ္မွ မသြားတတ္ မလာတတ္နဲ႔ ဒီတဲေလးမွာ ခိုကိုးၿပီး ေနပါရေစဆိုတဲ႔ အေၾကာင္း ေနခြင္႔ေတာင္းတယ္။ စိတ္ေကာင္းရွိတဲ႔ တဲရွင္သားအမိကလည္း ေနခြင္႔ျပဳလိုက္တယ္။
ဒီလိုေနလာရင္းနဲ႔ မင္းသမီးေလးက တဲရွင္လူပ်ဳိဟာ သူ႔ရဲ႕ဖူးစာဖက္ အမွန္ျဖစ္တဲ႔အေၾကာင္း ယုံၾကည္ရင္းစြဲရွိတာနဲ႔ မၾကာခင္ပဲ မိန္းမတို႔ရဲ႕ မာယာနဲ႔ ေသြးေဆာင္ၿပီး ႏွစ္ဦး ႏွစ္ဝ ေမတၱာမွ်ကာ ေပါင္းသင္းေနၾကတဲ႔ အထိ စြမ္းေဆာင္လိုက္တယ္။
မင္းသမီးေလးနဲ႔ တဲရွင္လူပ်ဳိေလးဟာ ဒီလိုတိတ္တဆိတ္လက္ထပ္ၿပီးေနလာတာဟာ ရက္ေတြ၊ လေတြ ၾကာလာေတာ႔ အစားဆင္းရဲ အေနဆင္းရဲ ကို မခံႏိုင္တဲ႔ မင္းသမီးက သူ႔လက္စြပ္ကိုခၽြတ္ၿပီး “ ၿမိဳ႕ထဲက သူေ႒းတစ္ဦးဦးဆီမွာေရာင္းေခ်ပါ၊ ၿပီးေတာ႔ ရတဲ႔ေငြနဲ႔ စားစရာ ဝတ္စရာေတြကို ဝယ္ခဲ႔ပါ ” လို႔ သူ႔ေယာက်္ားကို ခိုင္းတယ္။


ေယာက်္ားျဖစ္သူ အင္ဖက္ေကာက္သမားလည္းခိုင္းတဲ႔ အတိုင္း လက္စြပ္ကိုယူကာ ၿမိဳ႕ထဲမွာ တစ္မနက္လုံးလည္ၿပီး ေရာင္းတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဘယ္သူမွ ဝယ္မယ္႔သူမရွိတာနဲ႔ စိတ္ပ်က္ၿပီး ျပန္လာတယ္။ ဒီလိုျပန္အလာမွာ ရြာအျပင္က ေခ်ာင္းကူးတံတားေလးေပၚေရာက္ေတာ႔ ခဏနားရင္းက ဒီလက္စြပ္ေၾကာင္႔ သူ႔မွာ ပင္ပန္းႀကီးစြာ တစ္ေန႔လုံးလုံး လမ္းေလွ်ာက္ေနရတယ္။ ေစ်းႏႈန္းေမးတဲ႔လူေတာင္ တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး။ အလကားလက္စြပ္ သက္သက္ဒုကၡေပးတဲ႔ လက္စြပ္ လို႔ သူေမာသမွ် ပင္ပန္းသမွ်ကို လက္စြပ္အေပၚေဒါသထြက္ၿပီး လက္စြပ္ကို ေခ်ာင္းထဲ ပစ္ခ်လိုက္တယ္။
တကယ္ေတာ႔ လက္စြပ္က အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ႔ ပတၱျမားရတာနာနဲ႔ ကြင္းထားတဲ႔လက္စြပ္ျဖစ္လို႔ ဘယ္သူကမွ် မဝယ္ရဲ၊ ေစ်းမေမးရဲ၊ ျဖစ္ေနၿပီး ဝယ္မယ္႔သူမရွိတဲ႔ လက္စြပ္ျဖစ္တယ္။
ဖက္ေကာက္သမားဟာ လက္စြပ္ကို ေရထဲ ပစ္ခ်လိုက္ၿပီး ေတာ႔ စိတ္ဆိုးေျပသလိုျဖစ္တာနဲ႔ သူ႔တဲကို ျပန္ခဲ႔တယ္။
တဲကို ျပန္ေရာက္တဲ႔အခါက်ေတာ႔ မင္းသမီးက ဆီးၿပီး “ လက္စြပ္ေရာင္းလို႔ ဘယ္ေလာက္ရသလဲ၊ အစားအစာနဲ႔ အဝတ္ေတြ မျမင္ပါကလား” လို႔ေမးတယ္။
ဒီအခါ ဖက္ေကာက္သမားက “ မင္းလက္စြပ္က အလကားလက္စြပ္ပါ၊ ဝယ္မယ္႔သူေဝးလို႔ ေမးမယ္႔သူေတာင္ မရွိတာနဲ႔ ငါ ေခ်ာင္းထဲပစ္ခ်လိုက္ၿပီ ” လို႔ ျပန္ေျပာတယ္။
ဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ႔ မင္းသမီးက “ ခက္ပါဘိေတာ႔ရွင္ရယ္၊ ေရာင္းလို႔မရရင္လည္း ဘာျဖစ္လို႔ေရထဲဲပစ္ခ်ရသလဲ၊ ကၽြန္မရဲ႕ခမည္းေတာ္ဟာ ကၽြန္မကို ခ်စ္လြန္းလို႔ ေမတၱာနဲ႔ အေမြေပးထားတဲ႔ လက္စြပ္ျဖစ္တယ္။ ဒီလက္စြပ္မွာ ကြင္းထားတဲ႔ ပတၱျမားဟာ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ႔ပတၱျမား ” လို႔ ယူက်ဳံးမရနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။
ဒီေတာ႔ ဖက္ေကာက္သမားက “အံမယ္ ႀကီးက်ယ္လို႔၊ ဒီနီနီေက်ာက္ခဲေလးမ်ဳိးေတြ မင္းဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားလိုခ်င္သလဲ၊ ငါဖက္ေကာက္တဲ႔ဆီမွာ လွည္းနဲ႔တိုက္ယူေတာင္မကုန္ဘူး ” လို႔ ဘာမွ်ဂရုမစိုက္သလိုျပန္ေျပာတယ္။
ဒီစကားကို ၾကားေတာ႔ မင္းသမီးက ေနာက္တစ္ေန႔ဖက္ေကာက္သြားရင္ သူ႔ကိုပါေခၚဖို႔နဲ႔ သူပါလိုက္ၾကည္႔ခ်င္ေၾကာင္းကို ေျပာတယ္။
မနက္မိုးလင္းခါနီး ဖက္ေကာက္ထြက္တဲ႔အခါက်ေတာ႔ မင္းသမီးဟာ သူ႔ေယာက္်ားနဲ႔အတူ ဖက္ေတာကို လိုက္သြားတယ္။ ဖက္ေတာေရာက္တဲ႔အခါ သူ႔ေယာက္်ားေျပာတဲ႔အတိုင္း ပတၱျမားတြင္းႀကီးကို ေတြ႕တယ္။ ဒီတင္ မင္းသမီးက သူ႔ေယာက္်ားကို ဖက္မေကာက္ေစေတာ႔ဘဲ ပတၱျမားေတြကို ႏိုင္သမွ် ထမ္းပိုး ယူငင္ေစၿပီး သူလည္း တစ္ရြက္ တစ္ပိုးရြက္ကာ တဲကို ျပန္ခ႔ဲတယ္။ ပတၱျမားတြင္းေနရာကို လည္း ၿခံခတ္ၿပီးထားခဲ႔တယ္။
(ေတာထဲ ေတာင္ထဲမွာ တစ္ေနရာကို ၿခံခတ္ထားရင္ ဒီေနရာဟာ ပိုင္သူရွိၿပီး ဒီၿခံထဲက ပစၥည္းကို ဘယ္သူမွ မယူရဆိုတဲ႔အထိမ္းအမွတ္ျဖစ္တယ္။)
အဲဒီကစၿပီး သူတို႔ဟာ ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္မလုပ္ရေတာ႔ဘဲ မင္းသမီးရဲ႕စီစဥ္ေပးတဲ႔အတုိင္းရလာတဲ႔ပတၱျမားထဲက တန္ဖိုးနဲတာကေလးေတြကို ထုခြဲေရာင္းခ်ၿပီး ေအးေအးလူလူ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ေနၾကရေတာ႔တယ္။
တစ္ေန႔ေတာ႔ ေတာကစားတာဝါသနာပါတဲ႔ဘုရင္ႀကီးဟာ ေတာလည္ဖို႔ အေဖာ္အျဖစ္ လိုက္ပါၾကရန္ လူငယ္လူရြယ္ေတြကို ဆင္႔ေခၚေတာ္မူတယ္။
ဒီလိုဆင္႔ေခၚတဲ႔ အထဲမွာ အင္ဖက္ေကာက္သမားလည္းပါတာျဖစ္လို႔ မယားမင္းသမီးက ေတာကစားသြားတဲ႔အခါျဖစ္တတ္တဲ႔ အေရးအခင္းကိုေတြးၿပီး ေကာက္ညွင္းမႈန္႔နဲ႔ ခေမာက္တစ္ခ်ပ္လုပ္ကာ သူ႔ေယာက္်ားကို ေပးလိုက္တယ္။ ေတာထဲ ေတာင္ထဲမွာ ရိကၡာကုန္ေနရင္ ဒီေကာက္ညွင္းမႈန္႔နဲ႔လုပ္ထားတဲ႔ ခေမာက္ကို ဖဲ႔ၿပီးစားဖို႔ မွာလိုက္တယ္။ ဒီလိုစားတာကို တစ္ျခားသူတစ္ပါးကျမင္လို႔ ေတာင္းစားရင္ တစ္ခုခုနဲ႔ လဲမွ ေပးရမယ္လို႔ လည္း မွာလိုက္ေသးတယ္။ ဒါနဲ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမားဟာ သူ႔မယားလုပ္ေပးတဲ႔ ေကာက္ညွင္းမႈန္႔ ခေမာက္ကိုေဆာင္းၿပီး နန္းေတာ္ကို လာခဲ႔တယ္။
နန္းေတာ္ကို ေရာက္လာတဲ႔ လူေတြကို ဘုရင္ႀကီးက အစုေလးေတြ ခြဲေဝၿပီးေတာ႔ ေတာအႏွံ႔ အျပားကုိလႊတ္တယ္။ အင္ဖက္ေကာက္သမားကေတာ႔ ဘုရင္ႀကီးဦးစီတဲ႔ အစုနဲ႔အတူပါတယ္။ ဘုရင္ႀကီးက အင္ဖက္ေကာက္သမားကို သူ႔သမက္ျဖစ္ေနမွန္းမသိဘူး။ အင္ဖက္ေကာက္သမားကလည္း သူဟာ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ သမက္ျဖစ္ေၾကာင္း မေျပာရဲဘူး။
ဒီလိုနဲ႔ေတာထဲကို ဝင္ၾကတဲ႔အခါ ဘုရင္ႀကီးနဲ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမားဟာ ေတာေကာင္တစ္ေကာင္ရဲ႕ေနာက္ကို လိုက္ၾကရာက သူတို႔ ၂ ေယာက္အုပ္စုနဲ႔ကြဲၿပီး ေတာႀကီးမ်က္မည္းထဲကို ေရာက္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ႔လည္းေတာေကာင္ကိုပါမ်က္ခ်ည္ျပတ္သြားၿပီး လာလမ္းျပန္လမ္းလည္းေပ်ာက္ကာ တဝဲလည္လည္နဲ႔ ေတာထဲမွာလမ္းစရွာမေတြ႔ဘဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဘုရင္ႀကီးနဲ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမားဟာ ေတာနက္ႀကီးထဲမွာ တဝဲလည္လည္္နဲ႔ လမ္းစရွာမေတြ႕ဘဲ ျဖစ္ေနလိုက္တာ သူတုိ႔မွာပါလာတဲ႔ ရိကၡာေတြ ကုန္တဲ႔အထိျဖစ္လာတယ္။
ရိကၡာကုန္ေတာ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမားက သူေဆာင္းထားတဲ႔ ခေမာက္ကို ဖဲ႔ၿပီးစားတယ္။ ဒါကို ဘုရင္ႀကီးကျမင္တဲ႔အခါ သူ႔ကိုလည္းမွ်ပါလို႔ေတာင္းတယ္။ ဒီေတာ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမားက သူ႔မယားမွာလိုက္တဲ႔အတုိင္း “ ဘုရင္မင္းျမတ္ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးဆီက တစ္ဖဲ႔စာ လိုခ်င္လို႔ရွိရင္ ဘုရင္မင္းျမတ္ရဲ႕ေရႊခေမာက္ကလည္း တစ္ဖဲ႔စာ အစားျပန္ေပးရမယ္။ ” လို႔ ေလွ်ာက္တင္တယ္။
ဒီအခါ အင္မတန္ဆာေနတဲ႔ ဘုရင္ႀကီးက သူ႔ေရႊခေမာက္ကို တစ္ဖဲ႔ ဖဲ႔ကာ အင္ဖက္ေကာက္သမားရဲ႕ မုန္႔ခေမာက္တစ္ဖဲ႔နဲ႔ လဲယူၿပီးစားလိုက္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔လမ္းစရွာၾကရင္း ဘုရင္ႀကီးဟာ ဆာလာတိုင္း ေရႊခေမာက္ကို ဖဲ႔ဖဲ႔ ၿပိး မုန္႔ခေမာက္နဲ႔ လဲလိုက္တာ ေနာက္ဆုံးမွာ ေရႊခေမာက္လည္းကုန္ၿပီး မုန္႔ခေမာက္လည္း မရွိေတာ႔တဲ႔ အျဖစ္ကိုေရာက္တယ္။ ဒီလိုခေမာက္ ႏွစ္ခုလုံးကုန္တယ္ဆိုေပမယ္႔ မယားအလိမၼာရဲ႕လင္ျဖစ္တဲ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမားကေတာ႔ ခေမာက္တစ္ခုစာ ေရႊေတြကို ရလိုက္တယ္။
ေရႊခေမာက္ေရာ မုန္႔ခေမာက္ပါ ေဆာင္းစရာမရွိေတာ႔တဲ႔ အခါက်ေတာ႔မွ သူတို႔ဟာ လမ္းစကေလးတစ္ခုကို ေတြ႔ၾကတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရင္ႀကီးဟာ ေမာလွျပီျဖစ္လို႔ အရိပ္
ေကာင္းတဲ႔ လမ္းေဘးက ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ တုံးလုံး ပက္လက္လွဲၿပီး ခဏနားတယ္။ ဒီလုိနားေနတုန္း ဘုရင္ႀကီးက အင္ဖက္ေကာက္သမားကို “ ငါေညာင္းလွတယ္၊ ႏွိပ္ေပးစမ္းပါ ” လို႔ခိုင္းတယ္။
ဒီလိုခိုင္းတဲ႔ အခါ အင္ဖက္ေကာက္သမားက သူ႔ကို ဂရုတစိုက္ ႏွိပ္ေပးေအာင္ ဘုရင္ႀကီးက
“ မငး္ႏွိပ္ေပးတဲ႔အတြက္ ငါပုံ တစ္ပုံ ေျပာျပမယ္ ” လို႔ေျပာၿပီး “ ဟို ေရွးတုန္းက …” လို႔ အစခ်ီၿပီး ပုံ တစ္ပုံကို စၿပီးေျပာတာနဲ႔ ဆက္လက္ မေျပာႏိုင္ေတာ႔ဘဲ တစ္ခါတည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
ဒီအခါ ပုံနားေထာင္ဖုိ႔ ေရာက္ေနတဲ႔ ေတာေစာင္႔နတ္နဲ႔ ေတာင္ေစာင္႔နတ္ က ဘုရင္ျဖစ္ၿပီး သူတို႔ကို လိမ္ရပါမလားလုိ႔ မေက်မနပ္ျဖစ္ကာ က်ိန္ဆဲလိုက္ၾကတယ္။ ဘယ္လိုက်ိန္ဆဲလိုက္ၾကသလဲ ဆိုေတာ႔….
ဘုရင္ႀကီးဟာ အိပ္ယာကထၿပီး ဒီေညာင္ပင္ေအာက္က ျမင္းနဲ႔ မထြက္ခင္ ေညာင္ကိုင္း က်ဳိးက်လို႔ ဘုရင္ႀကီးေသပါေစ။
ဒါနဲ႔မွ မေသေသးရင္ နန္းၿမိဳ႕ကို ဝင္တဲ႔အခါ မဂၤလာတံတားေဘာက္ျပဳတ္က်ၿပီးေသပါေစ။
မေသေသးပါက စက္ေတာ္ေခၚတဲ႔ အခါ ေျမြခဲၿပီး ေသပါေစ။
ဒါနဲ႔လည္း မေသေသးရင္ ေရေသာက္တဲ႔အခါ ေရခြက္ထဲက ကင္းေျခမ်ားကိုက္ၿပီးေသပါေစ။
တစ္ခါ ဒါမွ မေသရင္ ကြမ္းစားတဲ႔အခါ ကြမ္းအညွာက အပ္စူးၿပီးေသပါေစ လို႔ က်ိန္ဆဲၾကတယ္။
နတ္ေတြက်ိန္ဆဲတာကို အင္ဖက္ေကာက္သမား သမက္ျဖစ္သူက ၾကားေတာ႔ ဘုရင္ႀကီးကို သူကယ္မွ ျဖစ္ေတာ႔မယ္၊ သူကမွ မကယ္ရင္ နတ္ေတြရဲ႕က်ိန္စာနဲ႔ ေသရလိမ္႔မယ္လို႔ ေတြးၿပီး ေယာကၡမ ဘုရင္ႀကီးကို နတ္ေတြရဲ႕က်ိန္စာ မထိေအာင္ ကယ္ပါေတာ႔မယ္လို႔ သႏၷိ႒ာန္ခ်လိုက္တယ္။
ေတာေစာင္႔နတ္ဟာ ပုံေျပာမယ္ဆိုၿပီး မေျပာဘဲ ေနတဲ႔ ဘုရင္ႀကီးကို အားရေအာင္ က်ိန္ဆဲၿပီးေတာ႔မွ သူတို႔ရဲ႕ ဗိမာန္ကို ျပန္သြားၾကတယ္။ နတ္ေတြျပန္သြားၿပီးတာနဲ႔ ဘုရင္ႀကီးဟာ အိပ္ယာက ႏိုးလာတယ္။
အိပ္လိုက္ရလို႔ အားအင္ေတြျပည္႔လာတဲ႔ ဘုရင္ႀကီးဟာ ခရီးဆက္ထြက္ဖို႔ ျမင္းေပၚကို တက္လိုကတယ္။ ျမင္ေပၚကို ဘုရင္ႀကီးတက္လိုက္တာနဲ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမား က ေညာင္ပင္ေေအာက္က အျမန္ဆုံးထြက္မိေအာင္ ဘုရင္ျမင္း္ကို လွမ္းၿပီး ရိုက္လိုက္တယ္။ ဒီလိုရိုက္လိုက္လို႔ ဘုရင္႔ျမင္းကလန္႔ျပီး ေညာင္ပင္ေအာက္က ေျပးထြက္သြားတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ေညာင္ကိုင္းႀကီးဟာ နတ္ေတြရဲ႕က်ိန္စာအတိုင္းက်ဳိးက်လာတယ္။
ဒါေပမယ္႔ ဘုရင္ႀကီးကေတာ႔ ေညာင္ကိုင္းအႏၱရယ္က လြတ္ၿပီး ေရွ႕ကသြားႏွင္႔ေနၿပီ။ အတန္ၾကာသြားမိတဲ႔အခါက်ေတာ႔ ျဖတ္ကူးရမယ္႔တံတားတစ္ခု ကိုေရာက္လာတယ္။ ဒီတင္ အင္ဖက္ေကာက္သမားက ေနာက္ကအမွီလိုက္လာၿပီး တံတားေပၚစတက္ေနတဲ႔ ျမင္းကို ေနာက္ကေန ရိုက္လိုက္ျပန္တယ္။ ျမင္းကလည္း သူ႔ကို ရိုက္လိုက္တာနဲ႔ တံတားကို ဒုန္းစိုင္းၿပီး ကူးေျပးတယ္။ တံတား တစ္ဖက္ကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ တံတားဟာ က်ဳိးက်သြားတယ္။
နန္းၿမိဳ႔ထဲ ဝင္တဲ႔အခါမွာလည္း မဂၤလာတံခါးအဝင္မွာ အင္ဖက္ေကာက္သမားကျမင္းကို ေနာက္ကေနၿပီး ရိုက္လိုက္ျပန္တယ္။ ဒီိလိုလုပ္လိုက္လို႔ ျမင္းဟာအေျပးဝင္သြားၿပီးတာနဲ႔ တံခါးရြက္ဟာ ျပဳတ္က်လာတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဘုရင္ႀကီးဟာ အႏၱရာယ္ကင္းကင္းနဲ႔ နန္းၿမိဳ႕ထဲ ေရာက္သြားတယ္။
နန္းေတာ္ကို ေရာက္တဲ႔အခါက်ေတာ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမားက “ အရွင္မင္းျမတ္၊ အရွင္မင္းျမတ္မွာ အသက္အႏၱရာယ္ ရွိေနပါေသးတယ္။ ဘုရင္မင္းျမတ္ေတာထဲမွာ စက္ေတာ္ေခၚရာကထၿပီး ျပန္လာဖို႔လုပ္စဥ္က ေညာင္ကိုင္းႀကီးက်ဳိးက်ပါတယ္။ ေနာက္ျဖတ္လာေသာ တံတားက်ဳိးပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ေတာေစာင္႔နတ္နဲ႔ ေတာင္ေစာင္႔နတ္ရဲ႕ က်ိန္ဆဲတဲ႔အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္လည္း က်န္ပါေသးတယ္။ ဒီည ဘုရင္မင္းျမတ္ စက္ေတာ္ေခၚတဲ႔အခါ ေျမြခဲဖို႔ ရွိပါေသးတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေသာက္ေတာ္ေရ ေသာက္တဲ႔အခါမွာလည္း ေရခြက္ထဲက ကင္းေျခမ်ား ထြက္ကိုက္ဖို႔ ရွိပါေသးတယ္။ ေနာက္ကြမ္းစားတဲ႔အခါ ကြမ္းယာက အပ္စူးၿပီး နတ္ရြာစံဖို႔ ရွိပါေသးတယ္။
ဒါေတြဟာ ေတာထဲမွာ အရွင္မင္းႀကီး အႏွိပ္ခံစဥ္က ပုံေျပာမယ္လို႔ ေျပာၿပီး ပုံကို ဆုံးေအာင္ မေျပာတဲ႔အတြက္ ေတာေစာင္႔နတ္ နဲ႔ ေတာင္ေစာင္နတ္က က်ိန္ဆဲလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။ နန္းေတာ္မေရာက္ခင္ ေတြ႔ရတဲ႔ အႏၱရာယ္ ၃ ခုကိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးက အရွင္မင္းျမတ္ရဲ႕ ျမင္းကို ရိုက္ႏွက္ၿပီး လြတ္ကင္းေအာင္ လုပ္ခဲ႔ၿပီးပါၿပီ။ က်န္တဲ႔နန္းေတာ္ထဲမွာ ျဖစ္မယ္႔အႏၱရာယ္ကို အခုကၽြန္ေတာ္မ်ဳိး သတိေပးရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သတိဝိရိယနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူပါ။ ” လို႔ ေလွ်ာက္တင္လိုက္တယ္။
ဒီေတာ႔မွ ဘုရင္ႀကီးက သူ႔ျမင္းကို အင္ဖက္ေကာက္သမားက ေနာက္ကေနရိုက္ပုံ၊ ရိုက္လို႔ ျမင္းက လန္႔ၿပီး အေျပးမွာ ေညာင္ကိုင္းႀကီး က်ဳိးက်ပုံ၊ မဂၤလာတံတားေဘာင္ျပဳတ္က်ပုံေတြကို သတိရၿပီး ဒီ အတိုင္းဆိုရင္ သင္မျပန္ေလနဲ႔ဦး၊ ငါနဲ႔အတူ နန္းေတာ္မွာေနၿပီး သင္သိထားသလို ေဆာင္ရြက္ေပးရမယ္႔ ကိစၥေတြကို ဆက္ၿပီး ေဆာင္ရြက္ပါလို႔ အမိန္႔ရွိတယ္။
အင္ဖက္ေကာက္သမားဟာ အမိန္႔အတိုင္း ဘုရင္႔အပါးမွာ ေနလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ညမိုးခ်ဳပ္လို႔ ဘုရင္ႀကီးစက္ေတာ္ေဆာင္ ဝင္တဲ႔အခါက်ေတာ႔ စက္ေတာ္ေဆာင္ရဲ႕ ႀကိဳႀကိဳၾကားၾကားကို အင္ဖက္ေကာက္သမားက စစ္ေဆးၾကည္႔ရႈတယ္။ ဒီတင္ အဆိပ္ျပင္းလွတဲ႔ ေျမြႀကီးတစ္ေကာင္ကို ေတြ႔တယ္။ ဒါနဲ႔ေျမြႀကီး ကို ရိုက္သတ္ၿပီး ဘုရင္ႀကီးကို ျပတယ္။
ေျမြရန္ေအးသြားေတာ႔ ဘုရင္ႀကီးက ေရဆာတာနဲ႔ ေသာက္ေရခြက္နဲ႔ေရကိုခပ္ၿပီး ေသာက္မယ္လို႔ လုပ္တဲ႔အခါ အင္ဖက္ေကာက္သမားကလွမ္းၿပီး ဘုရင္႔လက္ထဲက ေရခြက္ကို ဆြဲယူလိုက္တယ္။ ဒီအခါ ေရခြက္ထဲက ကင္းေျခမ်ားႀကီးတစ္ေကာင္ ထြက္လာတာကိုေတြ႔ရတယ္။ အင္ဖက္ေကာက္သမားဟာ ကင္းေျခမ်ားကို ဘုရင္႔ေရွ႕မွာပဲ သတ္ပစ္လိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ႔ ဘုရင္ႀကီးဟာ ကြမ္းစားမလို႔ ကြမ္းအစ္ကိုဆြဲၿပီး ကြမ္းယာဖို႔ ျပင္လိုက္တဲ႔အခါမွာလည္း အင္ဖက္ေကာက္သမားက ဘုရင္ႀကီး လက္က ကြမ္းရြက္ကိုဆြဲယူၿပီး အညွာကို ၾကည္႔လိုက္တယ္။ ဒီအခါ အညွာထဲက အပ္တစ္ေခ်ာင္းကို ေတြ႔ရျပန္တယ္။ အပ္ကို ယူၿပီး ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ အသက္ကို ကယ္လိုက္ျပန္တယ္။
ဒီအခါ ဘုရင္ႀကီးက သူ႔အသက္ကို အႀကိမ္မ်ားစြာ ကယ္တဲ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမားကို ေက်းဇူးတင္လွၿပီး အမ်ဳိးအႏြယ္နဲ႔ အလုပ္အကိုင္ကို ေမးတယ္။ ဒီေတာ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမားက သူ႔ရဲ႕ အတၳဳပၸတိကို ရွင္းလင္းေျပာျပလိုက္တယ္။ ဒီေတာ႔မွ ဘုရင္ႀကီးက သူ႔အသက္ကို ကယ္လိုက္တဲ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမားဟာ သူ႔သမက္ျဖစ္မွန္းသိသြားၿပီး ညတြင္းခ်င္ပဲ သမီးေတာ္နဲ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမားရဲ႕ မိခင္ကို အခမ္းအနားနဲ႔ နန္းေတာ္ကို ေခၚေစတယ္။
ေနာက္တေန႔မနက္ ညီလာခံက်ေတာ႔ ဘုရင္ႀကီးက သူ႔သမီးေတာ္ဟာ စစ္မွန္တဲ႔ ဖူးစာရွင္ကို ရတဲ႔အတြက္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာၿပီး အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ႔ပတၱျမားရတနာေတြ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ပိုင္ဆိုင္ေနပုံနဲ႔ သူ႔သမက္ေတာ္ကလည္း သူေတာကစားထြက္ရာမွာ သူ႔ကို ေသေဘးက အႀကိမ္ႀကိမ္ ကယ္ဆယ္ခဲ႔ပုံ၊ အေျမွာ္အျမင္ရွိတဲ႔မယားရဲ႕စကားကို နားေထာင္တဲ႔ သမက္ျဖစ္လို႔ ေတာထဲမွာ ရိကၡာကုန္ေပမယ္႔ ငတ္လို႔မေသရဘဲ သူ႔ သရဖူ ခေမာက္ကိုပါ သမက္ေတာ္က ရေအာင္ယူႏိုင္ပုံ ကို ခ်ီးက်ဴးေျပာဆိုၿပီး ဒီညီလာခံမွာပဲ သမက္ေတာ္ အင္ဖက္ေကာက္သမားကို အိမ္ေရွ႕မင္းအရာ လႊဲေပးလိုက္တယ္။
ဒီအခ်ိန္ကစၿပိး မင္းသမီးနဲ႔ အင္ဖက္ေကာက္သမားဟာာ ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနၾကရၿပီး ဘုရင္ႀကီးနတ္ရြာစံတဲ႔အခါ အဲဒီတိုင္းျပည္ရဲ႕ ျပည္႔ရွင္ဘုရင္ႀကီးနဲ႔ မိဘုရားႀကီးျဖစ္လာတယ္။

(ဒီပုံျပင္ကို ၁၉၇၂ ခု ဧၿပီလ ၈ ရက္ေန႔က တံခြန္တိုင္ပြဲမွာ ေဒါေဆာ္ဘီးရြာက ဦးေျဖရယ္ က
ေျပာျပပါတယ္။)
(လူထုဦးလွ၏ တိုင္းရင္းသားပုံျပင္မ်ားမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)


--
Posted By Blogger လူဗိုလ္