-က်င့္သံုးေစခ်င္ပါတယ္---(နင္လားဟဲ့ ေလာကဓံ)-
**Ko Oo**
-က်င့္သံုးေစခ်င္ပါတယ္---(နင္လားဟဲ့ ေလာကဓံ)-
**Ko Oo**
Thursday, June 14, 2012
>
ကၽြန္ေတာ့္ကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပို႔ခဲ့တဲ့ mail ပါ --- ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ (တိုင္းရင္းသား)အားလံုးရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြကို အခုကၽြန္ေတာ္ share ထားတဲ့ပံုျပင္ေလးထဲက လူလက္ဖက္ေျခာက္လို ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္--- ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း အဲဒီလို ျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနပါတယ္---
-လူမုံလာဥ၊ လူၾကက္ဥနဲ႔ လူလက္ဖက္ေျခာက္-
ဒီေလာကဓံပုံျပင္စာတမ္းေလးနဲ႔ပဲ ဒီေနရမွာ ႏႈတ္ဆက္ခဲ႔ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ အေျခအေနေပးလုိ႔၊ ဘေလာ႔လည္းဖြင္႔ရလုိ႔ အခြင္႔ၾကဳံရင္ေတာ႔ ေရးရအုန္းမွာေပါ႔ေလ။ လူတုိင္းဟာ ဘ၀ရဲ႕ ေလာကဓံနဲ႔ မကင္းနိဳင္ပါဘူးေနာ္.။ အဲဒီေတာ႔ ဒီေလာကဓံ ပုံျပင္ေလးကုိ ဖတ္ျပီး...စာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္းးမ်ား ဘ၀ရဲ႕ ေလာကဓံအေထြေထြကုိ အျပံဳမပ်က္ ရင္ဆုိင္ ေက်ာ္လြားနိဳင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းရင္း
လူမုံလာဥ၊ လူၾကက္ဥနဲ႔ လူလက္ဖက္ေျခာက္
တစ္ခါက ဤေလာကရဲ႕ တစ္ေနရာမွာ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ရွိေလသတဲ႔။
တစ္ေန႔မွာ သမီးလုပ္တဲ႔သူက ဖေအကုိ တုိင္တည္တယ္။ သူ႔ဘ၀မွာ အဆင္မေျပတာေတြက မ်ားေနတယ္ေပါ႔။ ဘာလုပ္လုပ္ အဆင္မေျပတာေတြခ်ည္းမုိ႔ အားကပ်က္ေနျပီး အရာရာကုိ လက္ေလွ်ာ႔လုိက္ခ်င္စိတ္က ေပါက္ေနျပီ ေဖေဖရယ္။ တုိက္ရခုိက္ရတာ၊ ရုန္းရကန္ရတာလည္း သမီးမွာ ေမာလွပါျပီ။ ပန္းလွပါျပီရွင္။ ျပႆနာတစ္ခု ေျပလည္သြားလုိ႔မွ မနားရေသးဘူး၊ ေနာက္ထပ္ ျပႆနာတစ္ခုက ထပ္တက္လာနဲ႔၊ ဘ၀ဆုိတာ ဒုကၡတြင္းၾကီးထဲ ေစာက္ထုိးဆင္းေနရသလုိပါပဲ ေဖေဖရယ္။ သမီးေတာ႔ စိတ္ညစ္တယ္။ လူေတာင္ဆက္မလုပ္ခ်င္ေတာ႔ဘူး ဘာညာစသျဖင္႔ ဖေအကုိ တုိင္တည္ရင္း ညည္းရွာတယ္။
ဖေအလုပ္တဲ႔သူက စားဖုိမွဴးၾကီးပါ။
သမီးကလည္း အဲသလုိ ညည္းညဴတုိင္တည္လာေရာ ဖေအက ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ သမီးကုိ လက္ဆြဲျပီး မီးဖုိေခ်ာင္းထဲ ေခၚသြားတယ္တဲ႔။ ျပီးေတာ႔ အုိးသုံးလုံးထဲကုိ ေရေတြျဖည့္ျပီး မီးျပင္းျပင္းနဲ႔ ဖုိသုံးဖုိေပၚမွာ တည္လုိက္တယ္။ မၾကာပါဘူး၊ မီးေတြကျပင္းေတာ႔ သုံးအုိးစလုံးထဲက ေရေတြ ပြက္ပြက္ဆူလာေတာ႔တာေပါ႔။
ေရေႏြးလည္းဆူေရာ ဖေအလုပ္တဲ႔သူက တစ္အုိးထဲကုိ မုံလာဥေတြထည့္၊ ေနာက္တစ္အုိးထဲကုိ ၾကက္ဥေတြထည့္၊ ေနာက္တစ္အုိးထဲကုိက်ေတာ႔ လက္ဖက္ေျခာက္ေတြ ထည့္လုိက္ပါတယ္။
ျပီးေတာ႔ အုိးေတြကုိ သည္အတုိင္း ဆက္တည္ထားလုိက္တယ္။ စကားေတာ႔ တစ္လုံးမွာမေျပာဘူး။
သမီးလုပ္တဲ႔သူက ေဖေဖ႔ႏွယ္ ဘာေတြမ်ားလုပ္ေနျပန္တာလဲလုိ႔ေတြးရင္း စိတ္ကတယ္မရွည္ခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ဘာကုိမဆုိအေၾကာင္းမဲ႔ မလုပ္တတ္တဲ႔ ဖေအ႔အေၾကာင္းကုိ သိထားေတာ႔ အံကေလးတင္းရင္း စိတ္မရွည္စြာနဲ႔ပဲ ေစာင္႔ေနရပါေတာ႔တယ္။
ဆယ္မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ ဖေအလုပ္တဲ႔သူက မီးသုံးဖုိစလုံးကုိ သတ္လုိက္ျကီး ပထမအုိးထဲက မုံလာဥေတြကုိဆယ္၊ ပန္းကန္တစ္ခ်ပ္ထဲထည့္တယ္၊ ေနာက္တစ္အုိးထဲက ၾကက္ဥေတြကုိလည္း ဆယ္ျပီး တစ္ျခားပန္းကန္တစ္လုံးထဲထည့္တယ္။ ေနာက္ဆုံးအုိးထဲက လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းေတြကုိလည္း ပန္းကန္တစ္လုံးထဲထည့္တယ္။ ျပီးေတာ႔မွ သမီးဘက္ လွည့္တဲ႔ျပီး ေမးလုိက္တယ္။
“ကဲ…သမီးေလးေရ၊ ဒါေတြက ဘာေတြလဲ…”
“မုံလာဥျပဳတ္ရယ္၊ ၾကက္ဥျပဳတ္ရယ္၊ ေရေႏြးၾကမ္းရယ္ပါ ေဖေဖ”
သမီးက အဲလုိေျဖလုိက္ေတာ႔ ဖေအက သမီးကုိ သူ႔နားလာခုိင္းျပီး မုံလာဥေတြကုိ စမ္းခုိင္းတယ္၊ သမီးက ဖေအခုိင္းတဲ႔အတုိင္း မုံလာဥျပဳတ္ေတြကုိ ဇြန္းနဲ႔ ထုိးၾကည့္လုိက္ျပီးတဲ႔ေနာက္ “ေဖေဖ႔ မုံလာဥေတြကလည္း ေပ်ာ႔ျပဲေနျပီ…”လုိ႔ေျပာလုိက္ပါတယ္။
ဖေအက သမီးစကားကုိ အမႈမထားဘဲ ၾကက္ဥျပဳတ္တစ္လုံးကုိ ယူျပီး သမီးကုိ ခြဲခုိင္းျပန္တယ္၊ အေပၚက အကာကုိခြါလုိက္တဲ႔အခါမွာေတာ႔ ေကာင္းေကာင္းၾကီးက်က္ေနျပီးျဖစ္တဲ႔ ၾကက္ဥျပဳတ္ေပါ႔။
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ႔ ေရေႏြးၾကမ္းကုိ ျမည္းၾကည့္ဖုိ႔ ဖေအက ခုိင္းလုိက္ျပန္တယ္။ သမီးလုပ္တဲ႔သူက ျပံဳးလုိက္ရင္းကေန ဖေအခုိင္းတဲ႔အတုိင္း အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းပူပူကုိ တဖူးဖူးမႈတ္လုိ႔ ျမည္းလုိက္ရပါတယ္။ အင္မတန္ေမႊးပ်ံ႕ျပီး အရသာရွိတဲ႔ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းျဖစ္ေနတာကုိလည္း သတိထားလုိက္မိတယ္။
“ေဖေဖ ဘာကုိ ေျပာခ်င္တာလဲဟင္….”
လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းကုိ အရသာခံရင္ သမီး မေအာင္႔နိဳင္ေတာ႔ဘဲ ေမးလုိက္မိပါေတာ႔တယ္။
ဖေအက ရွင္းျပတယ္။
“မုံလာဥရယ္၊ ၾကက္ဥရယ္၊ လက္ဖက္ေျခာက္ရယ္ဆုိတဲ႔ မတူတဲ႔ အရာသုံးမ်ိဳးဟာ တူညီတဲ႔ ဒုကၡျဖစ္တဲ႔ ေရေႏြးပူပူထဲမွာ တစ္ျပိဳင္းတည္း၊ တစ္ညီတည္း ထည့္အျပဳတ္ခံခဲ႔ရတာခ်င္းအတူတူ တုံ႕ျပန္ပုံခ်င္းက်ေတာ႔ မတူဘူးေလ သမီးရဲ႕။
“မုံလာဥဟာ ေရေႏြးပူထဲ မေရာက္ခင္တုန္းကေတာ႔ သန္သန္မာမာ၊ ေတာင္႔ေတာင္႔တင္းတင္းၾကီးရယ္၊ အဲ…ဒါေပမယ္႔ ေရေႏြးနဲ႔လည္း အျပဳတ္ခံလုိက္ရေရာ တစ္ခါတည္းကုိ ေပ်ာ႔ဖတ္ျပီး ခ်ိနဲ႔သြားေတာ႔တာပဲ…”
“ၾကက္ဥကက်ေတာ႔ ေရေႏြးထဲမေရာက္ခ်င္က အထိမခံဘူး။ ထိလုိက္တာနဲ႔ ဖတ္ခနဲကြဲမွာ အေသအခ်ာေနာ္။ အေပၚခြံပါးပါးေလးက အထဲက အရည္ၾကည္ေပ်ာ႔ဖတ္ဖတ္ေလးေတြကုိ ကာရံထားရတဲ႔ အေနအထားေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ ေရေႏြးဆူဆူထဲမွာလည္း ၾကာၾကာေလး ေနလုိက္ရေရာ အဲသည္ေပ်ာ႔အိအိအတြင္းသားေတြအားလုံး မာကုန္တာပဲ မဟုတ္လား သမီးရဲ႕…”
“ေအး…လက္ဖက္ေျခာက္ကေတာ႔ တစ္ဘာသာပဲ။ ေရေႏြးပြက္ပြက္ထဲလည္း ေရာက္သြားေရာ အဲသည္ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ႔ ေရကုိပါ လက္ဖက္ရည္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ ပစ္လုိက္တယ္…”
“ကဲ..အေဖ့ သမီးကေရာ ဘာလဲ၊ မုံလာဥလား၊ ၾကက္ဥလား၊ လက္ဖက္ေျခာက္လား၊ ေလာကဓံဆုိတာေတာ႔ လူတုိင္းရင္ဆုိင္ၾကရတာပဲ သမီး။ အဲသည္ ေလာကဓံနဲ႔ နဖူးေတြ႕၊ ဒူးေတြ႕ ရင္ဆုိင္ရတဲ႔အခါမွာ သမီးက ဘယ္လုိတုံ႕ျပန္လုိက္ခ်င္သလဲ။ မုံလာဥလုိ တုံ႔ျပန္မလား၊ ၾကက္ဥလုိ တုံ႕ျပန္မလား၊ လက္ဖက္ေျခာက္လုိ တုံ႕ျပန္မလား သမီးဘာသာစဥ္းစား ေပေတာ႔ကြယ္…”
ပုံျပင္ေလးကေတာ႔ ဒါပါပဲ။
စာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္းကေရာ ဘယ္လုိပါလဲ။
အျပင္ပန္းအျမင္မွာေတာ႔ မုံလာဥလုိ မာမာေက်ာေက်ာ ေတာင္႔ေတာင္႔ တင္းတင္းၾကီးနဲ႔၊ ေလာကဓံနဲ႔ တကယ္တမ္းရင္ဆုိင္ရတဲ႔ အခါက်ရင္ေတာ႔ ေပ်ာ႔ေခြႏြမ္းရိျပီး အားကုန္သြားမယ္႔ လူစားမ်ိဳးပါလား။
ဒါမွမဟုတ္ ၾကက္ဥလုိ လူစားလား၊ အစတုန္းကေတာ႔ ထိလြယ္ ရွလြယ္တယ္၊ စိတ္ကလည္း ေပ်ာ႔တယ္၊ ဒါေပမယ္႔ ေသျခင္းတရားလုိ၊ ရွင္ကြဲ ကြဲတာလုိ၊ စီးပြားေရးစသည္ ခၽြတ္ျခံဳက်တာလုိ ၾကမၼာဆုိးတစ္ခုခုကုိ အျပင္းအထန္ ခံစားရျပီးတဲ႔ ေနာက္မွာေတာ႔ နင္လားဟဲ႔….ေလာကလဓံဆုိတဲ႔ စိတ္ဓာတ္၊ ထီမထင္တဲ႔ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ မာေက်ာေက်ာ၊ ေတာင္႔တင္းတင္းၾကီး ျဖစ္သြားမယ္႔ လူစားမ်ိဳးလား၊ မျပဳတ္ခင္ ၾကက္ဥနဲ႔ ျပဳတ္ျပီးသား ၾကက္ဥလုိပဲ၊ အျပင္ပန္းအျမင္မွာ သိပ္မကြာလွေပမယ္႔ အတြင္းမွာ ခါးသီးမာေက်ာေနတဲ႔ ႏွလုံးသားနဲ႔ လူစားမ်ိဳး ျဖစ္ေနမွာလား။
ဒါမွမဟုတ္ စာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္းဟာ လက္ဖက္ေျခာက္လုိ လူမ်ိဳးလား။ ေရပူကုိေပမယ္႔ အသြင္ေျပာင္းေပးနိဳင္တာမ်ိဳးေလ၊ လက္ဖက္ေျခာက္ဆုိတာက ေရေႏြးဆူေလေလ၊ ပြတ္ေလေလ လက္ဖက္ရည္ အရသာေကာင္းေလေလေပါ႔။ လက္ဖက္ေျခာက္လို လူဆုိတာကလည္း ဒုကၡသုကၡေတြ အရွိန္တက္ေလေလ အရည္အခ်င္းေတြ ပုိရွိလာေလျဖစ္ျပီး ကုိယ္႔ပတ္၀န္းက်င္အတြက္ ပုိေကာင္းတဲ႔အေျခေနကုိ ဖန္းတီးေပးနိဳင္သူ ျဖစ္ေနပါလိမ္႔မယ္။
ကဲ….ဒီစာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္း ေလာကဓံကုိ ဘယ္လုိရင္ဆုိင္မယ္ စိတ္ကူးပါသလဲ။
ကုိယ္႔ဘာသာ ဆင္ျခင္ပုိင္းျဖတ္လုိက္ၾကရုံပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ့္ကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပို႔ခဲ့တဲ့ mail ပါ --- ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ (တိုင္းရင္းသား)အားလံုးရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြကို အခုကၽြန္ေတာ္ share ထားတဲ့ပံုျပင္ေလးထဲက လူလက္ဖက္ေျခာက္လို ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္--- ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း အဲဒီလို ျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနပါတယ္---
-လူမုံလာဥ၊ လူၾကက္ဥနဲ႔ လူလက္ဖက္ေျခာက္-
ဒီေလာကဓံပုံျပင္စာတမ္းေလးနဲ႔ပဲ ဒီေနရမွာ ႏႈတ္ဆက္ခဲ႔ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ အေျခအေနေပးလုိ႔၊ ဘေလာ႔လည္းဖြင္႔ရလုိ႔ အခြင္႔ၾကဳံရင္ေတာ႔ ေရးရအုန္းမွာေပါ႔ေလ။ လူတုိင္းဟာ ဘ၀ရဲ႕ ေလာကဓံနဲ႔ မကင္းနိဳင္ပါဘူးေနာ္.။ အဲဒီေတာ႔ ဒီေလာကဓံ ပုံျပင္ေလးကုိ ဖတ္ျပီး...စာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္းးမ်ား ဘ၀ရဲ႕ ေလာကဓံအေထြေထြကုိ အျပံဳမပ်က္ ရင္ဆုိင္ ေက်ာ္လြားနိဳင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းရင္း
လူမုံလာဥ၊ လူၾကက္ဥနဲ႔ လူလက္ဖက္ေျခာက္
တစ္ခါက ဤေလာကရဲ႕ တစ္ေနရာမွာ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ရွိေလသတဲ႔။
တစ္ေန႔မွာ သမီးလုပ္တဲ႔သူက ဖေအကုိ တုိင္တည္တယ္။ သူ႔ဘ၀မွာ အဆင္မေျပတာေတြက မ်ားေနတယ္ေပါ႔။ ဘာလုပ္လုပ္ အဆင္မေျပတာေတြခ်ည္းမုိ႔ အားကပ်က္ေနျပီး အရာရာကုိ လက္ေလွ်ာ႔လုိက္ခ်င္စိတ္က ေပါက္ေနျပီ ေဖေဖရယ္။ တုိက္ရခုိက္ရတာ၊ ရုန္းရကန္ရတာလည္း သမီးမွာ ေမာလွပါျပီ။ ပန္းလွပါျပီရွင္။ ျပႆနာတစ္ခု ေျပလည္သြားလုိ႔မွ မနားရေသးဘူး၊ ေနာက္ထပ္ ျပႆနာတစ္ခုက ထပ္တက္လာနဲ႔၊ ဘ၀ဆုိတာ ဒုကၡတြင္းၾကီးထဲ ေစာက္ထုိးဆင္းေနရသလုိပါပဲ ေဖေဖရယ္။ သမီးေတာ႔ စိတ္ညစ္တယ္။ လူေတာင္ဆက္မလုပ္ခ်င္ေတာ႔ဘူး ဘာညာစသျဖင္႔ ဖေအကုိ တုိင္တည္ရင္း ညည္းရွာတယ္။
ဖေအလုပ္တဲ႔သူက စားဖုိမွဴးၾကီးပါ။
သမီးကလည္း အဲသလုိ ညည္းညဴတုိင္တည္လာေရာ ဖေအက ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ သမီးကုိ လက္ဆြဲျပီး မီးဖုိေခ်ာင္းထဲ ေခၚသြားတယ္တဲ႔။ ျပီးေတာ႔ အုိးသုံးလုံးထဲကုိ ေရေတြျဖည့္ျပီး မီးျပင္းျပင္းနဲ႔ ဖုိသုံးဖုိေပၚမွာ တည္လုိက္တယ္။ မၾကာပါဘူး၊ မီးေတြကျပင္းေတာ႔ သုံးအုိးစလုံးထဲက ေရေတြ ပြက္ပြက္ဆူလာေတာ႔တာေပါ႔။
ေရေႏြးလည္းဆူေရာ ဖေအလုပ္တဲ႔သူက တစ္အုိးထဲကုိ မုံလာဥေတြထည့္၊ ေနာက္တစ္အုိးထဲကုိ ၾကက္ဥေတြထည့္၊ ေနာက္တစ္အုိးထဲကုိက်ေတာ႔ လက္ဖက္ေျခာက္ေတြ ထည့္လုိက္ပါတယ္။
ျပီးေတာ႔ အုိးေတြကုိ သည္အတုိင္း ဆက္တည္ထားလုိက္တယ္။ စကားေတာ႔ တစ္လုံးမွာမေျပာဘူး။
သမီးလုပ္တဲ႔သူက ေဖေဖ႔ႏွယ္ ဘာေတြမ်ားလုပ္ေနျပန္တာလဲလုိ႔ေတြးရင္း စိတ္ကတယ္မရွည္ခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ဘာကုိမဆုိအေၾကာင္းမဲ႔ မလုပ္တတ္တဲ႔ ဖေအ႔အေၾကာင္းကုိ သိထားေတာ႔ အံကေလးတင္းရင္း စိတ္မရွည္စြာနဲ႔ပဲ ေစာင္႔ေနရပါေတာ႔တယ္။
ဆယ္မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ႔ ဖေအလုပ္တဲ႔သူက မီးသုံးဖုိစလုံးကုိ သတ္လုိက္ျကီး ပထမအုိးထဲက မုံလာဥေတြကုိဆယ္၊ ပန္းကန္တစ္ခ်ပ္ထဲထည့္တယ္၊ ေနာက္တစ္အုိးထဲက ၾကက္ဥေတြကုိလည္း ဆယ္ျပီး တစ္ျခားပန္းကန္တစ္လုံးထဲထည့္တယ္။ ေနာက္ဆုံးအုိးထဲက လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းေတြကုိလည္း ပန္းကန္တစ္လုံးထဲထည့္တယ္။ ျပီးေတာ႔မွ သမီးဘက္ လွည့္တဲ႔ျပီး ေမးလုိက္တယ္။
“ကဲ…သမီးေလးေရ၊ ဒါေတြက ဘာေတြလဲ…”
“မုံလာဥျပဳတ္ရယ္၊ ၾကက္ဥျပဳတ္ရယ္၊ ေရေႏြးၾကမ္းရယ္ပါ ေဖေဖ”
သမီးက အဲလုိေျဖလုိက္ေတာ႔ ဖေအက သမီးကုိ သူ႔နားလာခုိင္းျပီး မုံလာဥေတြကုိ စမ္းခုိင္းတယ္၊ သမီးက ဖေအခုိင္းတဲ႔အတုိင္း မုံလာဥျပဳတ္ေတြကုိ ဇြန္းနဲ႔ ထုိးၾကည့္လုိက္ျပီးတဲ႔ေနာက္ “ေဖေဖ႔ မုံလာဥေတြကလည္း ေပ်ာ႔ျပဲေနျပီ…”လုိ႔ေျပာလုိက္ပါတယ္။
ဖေအက သမီးစကားကုိ အမႈမထားဘဲ ၾကက္ဥျပဳတ္တစ္လုံးကုိ ယူျပီး သမီးကုိ ခြဲခုိင္းျပန္တယ္၊ အေပၚက အကာကုိခြါလုိက္တဲ႔အခါမွာေတာ႔ ေကာင္းေကာင္းၾကီးက်က္ေနျပီးျဖစ္တဲ႔ ၾကက္ဥျပဳတ္ေပါ႔။
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ႔ ေရေႏြးၾကမ္းကုိ ျမည္းၾကည့္ဖုိ႔ ဖေအက ခုိင္းလုိက္ျပန္တယ္။ သမီးလုပ္တဲ႔သူက ျပံဳးလုိက္ရင္းကေန ဖေအခုိင္းတဲ႔အတုိင္း အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းပူပူကုိ တဖူးဖူးမႈတ္လုိ႔ ျမည္းလုိက္ရပါတယ္။ အင္မတန္ေမႊးပ်ံ႕ျပီး အရသာရွိတဲ႔ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းျဖစ္ေနတာကုိလည္း သတိထားလုိက္မိတယ္။
“ေဖေဖ ဘာကုိ ေျပာခ်င္တာလဲဟင္….”
လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းကုိ အရသာခံရင္ သမီး မေအာင္႔နိဳင္ေတာ႔ဘဲ ေမးလုိက္မိပါေတာ႔တယ္။
ဖေအက ရွင္းျပတယ္။
“မုံလာဥရယ္၊ ၾကက္ဥရယ္၊ လက္ဖက္ေျခာက္ရယ္ဆုိတဲ႔ မတူတဲ႔ အရာသုံးမ်ိဳးဟာ တူညီတဲ႔ ဒုကၡျဖစ္တဲ႔ ေရေႏြးပူပူထဲမွာ တစ္ျပိဳင္းတည္း၊ တစ္ညီတည္း ထည့္အျပဳတ္ခံခဲ႔ရတာခ်င္းအတူတူ တုံ႕ျပန္ပုံခ်င္းက်ေတာ႔ မတူဘူးေလ သမီးရဲ႕။
“မုံလာဥဟာ ေရေႏြးပူထဲ မေရာက္ခင္တုန္းကေတာ႔ သန္သန္မာမာ၊ ေတာင္႔ေတာင္႔တင္းတင္းၾကီးရယ္၊ အဲ…ဒါေပမယ္႔ ေရေႏြးနဲ႔လည္း အျပဳတ္ခံလုိက္ရေရာ တစ္ခါတည္းကုိ ေပ်ာ႔ဖတ္ျပီး ခ်ိနဲ႔သြားေတာ႔တာပဲ…”
“ၾကက္ဥကက်ေတာ႔ ေရေႏြးထဲမေရာက္ခ်င္က အထိမခံဘူး။ ထိလုိက္တာနဲ႔ ဖတ္ခနဲကြဲမွာ အေသအခ်ာေနာ္။ အေပၚခြံပါးပါးေလးက အထဲက အရည္ၾကည္ေပ်ာ႔ဖတ္ဖတ္ေလးေတြကုိ ကာရံထားရတဲ႔ အေနအထားေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ ေရေႏြးဆူဆူထဲမွာလည္း ၾကာၾကာေလး ေနလုိက္ရေရာ အဲသည္ေပ်ာ႔အိအိအတြင္းသားေတြအားလုံး မာကုန္တာပဲ မဟုတ္လား သမီးရဲ႕…”
“ေအး…လက္ဖက္ေျခာက္ကေတာ႔ တစ္ဘာသာပဲ။ ေရေႏြးပြက္ပြက္ထဲလည္း ေရာက္သြားေရာ အဲသည္ပြက္ပြက္ဆူေနတဲ႔ ေရကုိပါ လက္ဖက္ရည္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ ပစ္လုိက္တယ္…”
“ကဲ..အေဖ့ သမီးကေရာ ဘာလဲ၊ မုံလာဥလား၊ ၾကက္ဥလား၊ လက္ဖက္ေျခာက္လား၊ ေလာကဓံဆုိတာေတာ႔ လူတုိင္းရင္ဆုိင္ၾကရတာပဲ သမီး။ အဲသည္ ေလာကဓံနဲ႔ နဖူးေတြ႕၊ ဒူးေတြ႕ ရင္ဆုိင္ရတဲ႔အခါမွာ သမီးက ဘယ္လုိတုံ႕ျပန္လုိက္ခ်င္သလဲ။ မုံလာဥလုိ တုံ႔ျပန္မလား၊ ၾကက္ဥလုိ တုံ႕ျပန္မလား၊ လက္ဖက္ေျခာက္လုိ တုံ႕ျပန္မလား သမီးဘာသာစဥ္းစား ေပေတာ႔ကြယ္…”
ပုံျပင္ေလးကေတာ႔ ဒါပါပဲ။
စာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္းကေရာ ဘယ္လုိပါလဲ။
အျပင္ပန္းအျမင္မွာေတာ႔ မုံလာဥလုိ မာမာေက်ာေက်ာ ေတာင္႔ေတာင္႔ တင္းတင္းၾကီးနဲ႔၊ ေလာကဓံနဲ႔ တကယ္တမ္းရင္ဆုိင္ရတဲ႔ အခါက်ရင္ေတာ႔ ေပ်ာ႔ေခြႏြမ္းရိျပီး အားကုန္သြားမယ္႔ လူစားမ်ိဳးပါလား။
ဒါမွမဟုတ္ ၾကက္ဥလုိ လူစားလား၊ အစတုန္းကေတာ႔ ထိလြယ္ ရွလြယ္တယ္၊ စိတ္ကလည္း ေပ်ာ႔တယ္၊ ဒါေပမယ္႔ ေသျခင္းတရားလုိ၊ ရွင္ကြဲ ကြဲတာလုိ၊ စီးပြားေရးစသည္ ခၽြတ္ျခံဳက်တာလုိ ၾကမၼာဆုိးတစ္ခုခုကုိ အျပင္းအထန္ ခံစားရျပီးတဲ႔ ေနာက္မွာေတာ႔ နင္လားဟဲ႔….ေလာကလဓံဆုိတဲ႔ စိတ္ဓာတ္၊ ထီမထင္တဲ႔ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ မာေက်ာေက်ာ၊ ေတာင္႔တင္းတင္းၾကီး ျဖစ္သြားမယ္႔ လူစားမ်ိဳးလား၊ မျပဳတ္ခင္ ၾကက္ဥနဲ႔ ျပဳတ္ျပီးသား ၾကက္ဥလုိပဲ၊ အျပင္ပန္းအျမင္မွာ သိပ္မကြာလွေပမယ္႔ အတြင္းမွာ ခါးသီးမာေက်ာေနတဲ႔ ႏွလုံးသားနဲ႔ လူစားမ်ိဳး ျဖစ္ေနမွာလား။
ဒါမွမဟုတ္ စာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္းဟာ လက္ဖက္ေျခာက္လုိ လူမ်ိဳးလား။ ေရပူကုိေပမယ္႔ အသြင္ေျပာင္းေပးနိဳင္တာမ်ိဳးေလ၊ လက္ဖက္ေျခာက္ဆုိတာက ေရေႏြးဆူေလေလ၊ ပြတ္ေလေလ လက္ဖက္ရည္ အရသာေကာင္းေလေလေပါ႔။ လက္ဖက္ေျခာက္လို လူဆုိတာကလည္း ဒုကၡသုကၡေတြ အရွိန္တက္ေလေလ အရည္အခ်င္းေတြ ပုိရွိလာေလျဖစ္ျပီး ကုိယ္႔ပတ္၀န္းက်င္အတြက္ ပုိေကာင္းတဲ႔အေျခေနကုိ ဖန္းတီးေပးနိဳင္သူ ျဖစ္ေနပါလိမ္႔မယ္။
ကဲ….ဒီစာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္း ေလာကဓံကုိ ဘယ္လုိရင္ဆုိင္မယ္ စိတ္ကူးပါသလဲ။
ကုိယ္႔ဘာသာ ဆင္ျခင္ပုိင္းျဖတ္လုိက္ၾကရုံပါပဲ။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment