-မ်ဳိးဆက္ မကြာဟျခင္း (သို႔မဟုတ္) ဒဂုန္တာရာႏွင့္ ထူးအိမ္သင္-
မိုးေဝ စာေပမဂၢဇင္းကို ဆရာနတ္ႏြယ္ ဦးစီးခဲ့ေသာကာလ။ ၁၉၇ဝအလြန္ မင္းသား ႀကီး ေကာလိပ္ဂ်င္ေနဝင္း အိမ္၊ ဟာမစ္တစ္ တြင္ ဆရာ ဒဂုန္တာရာ ေနထိုင္ခဲ့စဥ္ကျဖစ္၏။ မိုးေဝတြင္ ကေလာင္ေသြး လက္ေတြ႕ေန ေသာ ကြၽန္ေတာ္သည္ တစ္ေန႔သား ဆရာ့ဆီေရာက္ ခဲ့သည္။ ဆရာျမဝင္း(ဒႆန)၊ ဆရာ ဦးခင္ေမာင္တင္(မဟာဂီတ)တို႔ အတူပါလာသည္ ဟု ေရးေတးေတးမွတ္မိပါသည္။ အဲဒီအခ်က္ က လြဲခ်င္လြဲႏိုင္သည္။ မလြဲႏိုင္ေသာ မွတ္မိ ျခင္းက ဆရာႏွင့္မဟာဂီတ အေၾကာင္း တစ္ထိုင္စာ စကားေျပာခဲ့ရျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ေရာက္ေတာ့ ''ဆရာတာရာ ဧည့္သည္ေတြလာတယ္ဗ်ဳိ႕''ဟု ေအာ္ေခၚ ေပးလိုက္သည့္ မင္းသားႀကီး၏ အသံကို ၾကား ေယာင္ေနဆဲပင္။ ဆရာက သူ၏ 'ကြန္း'ထဲ မွထြက္လာသည္။ ဧည့္ခန္းတြင္ ထိုင္ၾကရင္းက ဘယ္လို စကားစပ္မိသြားသလဲ မသိပါ။ ပတၱလားမွ ငါးေပါက္ႏွင့္ စႏၵရားမွ KEY F တို႔အသံ မတူၾကေၾကာင္း စကားလမ္းေၾကာင္းေရာက္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ထဲမွ တစ္ေယာက္က ငါးေပါက္ဆိုရင္ F ပဲမဟုတ္ လားဟုေျပာရာ ဆရာ ဒဂုန္တာရာက စႏၵရား ခုံသို႔ ေရႊ႕ထိုင္ၿပီး အဖုံးကို ဖြင့္ပါေတာ့သည္။ ''ဒီမွာ ပတၱလား လည္းရွိတယ္။ ခင္ဗ်ား တို႔ထဲက ဘယ္သူ တီးတတ္သလဲ။ ယွဥ္တီး ၿပီး နားေထာင္ၾကည့္ရေအာင္''ဟု ဆရာကဆို သည္။ တကၠသိုလ္ အႏုပညာအသင္းမွာ ဟို စပ္စပ္၊ ဒီစပ္စပ္လုပ္ခဲ့ေသာ ကြၽန္ေတာ္က''ကြၽန္ ေတာ္ တီးတတ္ပါတယ္ဆရာ''ဟုေျပာကာ ပတၱလား လက္ခတ္ေကာက္ကိုင္ပါသည္။ ထို႔ ေနာက္ ပတၱလားငါးေပါက္သံ အပီဆုံးျဖစ္ ေသာ ေတးထပ္ကို ေကာက္ခ်ဳိးလိုက္သည္။ အဆိုမပါပါ။ ကြၽန္ေတာ္ ပတၱလားတီးၿပီးေတာ့ ဆရာက သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို စႏၵရား ခလုတ္မ်ားေပၚတင္လိုက္သည္။ စီရီညီညီ ခ်ဳိျမစႏၵရား သံေလးေတြေပၚ လာသည္။ ဆရာ့စႏၵရားသံ ေတးထပ္တီးလုံး၏ သံက်မွာ 'ဖာ'မဟုတ္ပါ။ 'ဖီ'ျဖစ္ပါသည္။ ''ကဲ ေတြ႕ၿပီ မဟုတ္လား''ဟု ဆရာက ေျပာေလသည္။ ထိုမွတစ္ဆင့္ မဟာဂီတ အေျခခံ ႀကိဳး သီခ်င္းမ်ားအေၾကာင္း စကားစပ္မိၾကျပန္ သည္။ 'ထံတ်ာေတရွင္' (ပုစဥ္းေတာင္သံႀကိဳး) သည္ မဟာဂီတ စတင္ေလ့လာသူအဖို႔ တီးကြက္၊ အတြဲအဖက္၊ လက္ေနလက္ထားမ်ား ကို စနစ္က်ေအာင္ ဖြဲ႕ေပးေသာ အေျခခံ စနစ္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သေကၤတျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဥပမာ- ထံဆိုလွ်င္ ယာလက္က၇ေပါက္၊ ဝဲလက္က ၁ေပါက္၊ေတဆိုလွ်င္ ၆ေပါက္၂ေပါက္၊ ရွင္ က ဘယ္၂ေပါက္၊ဒလုဆိုလွ်င္ မည္သို႔၊ထုံဆို လွ်င္မည္သို႔၊ ဒ်န္႔ဆိုလွ်င္မည္သို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ က ေျပာၾကသည္။ ဆရာ ဒဂုန္တာရာ ေခါင္းမညိတ္ပါ။ ရီေဝမ်က္လုံးမ်ားက မေဝးတေဝး ဆီ ေရာ္ရမ္း ၾကည့္လိုက္သလို ျဖစ္သြားၿပီး ''ခင္ဗ်ား တို႔ေျပာတာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထံတ်ာေတရွင္ကို မဟာဂီတႀကိဳး သီခ်င္း စနစ္လို႔ ေျပာခ်လိုက္လို႔ မရေသးဘူးထင္တယ္။ သေကၤတ ဆိုတဲ့စကားလုံးဆိုရင္ ပိုမသုံးသင့္ ဘူး။ 'ေတာပင္ေတာလုံးႏွံ႕ပါလို႔ေလး'ဆိုတဲ့ စာသား၊ 'ထက္စငယ္ေကာင္းကင္-မိုး တည့္ မိုးတိမ္ျပင္၊ စံရႊင္ေပ်ာ္ပါး ေရြေဖာ္တစ္စုမ်ား ငယ္ႏွင့္ေလး' ဆိုတဲ့စာသား (Lyric)ေတြ ပါေန တယ္။ ထံတ်ာေတရွင္ အပါအဝင္ႀကိဳးသီခ်င္း ေတြရဲ႕စနစ္နဲ႔ တန္ဖိုးကို သုေတသနလုပ္သင့္တယ္'' ကြၽန္ေတာ္တို႔ စကားဝိုင္းဆီမွ အေျဖ တစ္ခုခု ထြက္မလာခဲ့ပါ။ ေနာက္လမိုးေဝ စာေပ မဂၢဇင္းတြင္ 'ျမန္မာ့ဂီတႏွင့္ အသံနိမိတ္ပုံ ျပႆနာ'ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္ေရးျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ 'ျမစ္ေတြးတြန္သံ လန္႔ႀကိဳး' အမည္ရွိ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ေတြ႕လိုက္သည္။ ထိုႀကိဳးသီခ်င္းမွာ(သီခ်င္းဟု ေခၚထားေသာ္လည္း) အေၾကာင္း အရာကို ေဖာ္ျပသည့္စကားလုံး၊ စာသားတစ္ခုမွ မပါပါ။ အစအဆုံး တစ္ပုဒ္လုံး ဒလုေတြ၊ ထုံေတြ၊ ဒ်န္႔ေတြ၊ေတေတြ၊တ်ာေတြ၊ ေတ်ာေတြခ်ည္း ျဖစ္သည္။ ''ဒါေတြဟာ သေကၤတလို႔ မေခၚႏိုင္ရင္ ေတာင္မွ တီးကြက္တီးလက္ အတြဲအဖက္ကို ျပေပးေနတဲ့ စနစ္ မဟုတ္ဘူးလား'' ဆိုေသာ ဆင္ေျခတက္သည့္ အဓိပၸာယ္မ်ဳိး ကြၽန္ေတာ္ ေရးခဲ့ပါသည္။ အတြန္႔တက္တာ မဟုတ္ဘဲ မိမိကိုယ္တိုင္ပင္ မေရမရာျဖစ္ေနသည္ကို ျပႆနာ တင္လိုက္သည့္အေနမ်ဳိး။ ကြၽန္ေတာ့္ ေဆာင္းပါးမွလည္း၊ ဘာဂ ယက္မွ ထမလာခဲ့ပါ။ ဂီတေဗဒ ပညာရွင္ လည္းမဟုတ္၊ဂီတ တူရိယာပညာရွင္လည္း မဟုတ္ေသာ ကြၽန္ေတာ္၏ ေဆာင္းပါးကိုယ္ႏႈိက္က ေယာင္ဝါး ဝါးျဖစ္ခဲ့ပုံရပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အျမတ္ တစ္ခုထြက္ခဲ့သည္။ ဆရာ ဒဂုန္တာရာ၏ သႏၲာန္ရိပ္တစ္ခု ကို ကြၽန္ေတာ္ျမင္ခဲ့ရျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္ ၃၆လမ္း တိုက္ ေဟာင္းမွာ ဖြင့္စဥ္ကာလ။ အခန္းဆက္ေဆာင္းပါးေတြေရးရင္း၊ ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္သို႔ တစ္ပတ္ႏွစ္ ႀကိမ္ ေလာက္ေရာက္ေရာက္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ္ သည္ တစ္ေန႔သား ဂ်ာနယ္တိုက္ ဧည့္ခန္းတြင္ 'ငွက္'ႏွင့္ ဆုံျဖစ္ပါေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စာအေၾကာင္း၊ ဘာ အေၾကာင္း၊ ညာအေၾကာင္းေျပာျဖစ္ၾကသည္။ ဘယ္လိုစကားစပ္မိသြားသလဲ မမွတ္မိပါ။ ငွက္ဆီက စကားတစ္ခြန္း ထြက္လာသည္။ ''ကြၽန္ေတာ္အခု မဟာဂီတထဲက ႀကိဳး သီခ်င္း၁၃ပုဒ္ကို ေရေရလည္လည္ စိတ္ဝင္ စားေနတယ္ဗ်'' ကြၽန္ေတာ္ လႈိက္ခနဲ အ့ံၾသဝမ္းသာ ျဖစ္ သြားပါသည္။ ထူးအိမ္သင္ဟု တစ္ျပည္လုံးေက်ာ္ ေသာ၊ အင္တာေနရွင္နယ္ဂီတကိုသြန္းလုပ္ ေနသည့္ အဆိုသမား တစ္ေယာက္က မဟာ ဂီတကို..ႀကိဳးသီခ်င္း ၁၃ပုဒ္ကို... ''ဘယ္လို စိတ္ဝင္စားတာလဲ၊ ဘယ္လို ေတြ႕သလဲ ငွက္'' ''ထံတ်ာေတရွင္ႀကိဳးရဲ႕ SCALE သံစဥ္နဲ႔ MELODY အသြားကို ကြၽန္ေတာ့္တစ္ပိုဒ္ခ်င္း တစ္ပိုဒ္ခ်င္း ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကည့္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ သီတာ သာယာ၊ ေဝဘာ၊ ဘုံေဆာင္၊ ႀကိဳးသီခ်င္းေတြ ထဲက ေယဘုယ် တူညီေနတာ ေတြ၊ ထပ္ေနတာေတြ၊ ကြဲျပားျခားနားသြား တာေတြ၊ အဲ..ၿပီးေတာ့ တစ္ဆင့္ခ်င္း တစ္ဆင့္ခ်င္း ႀကိဳးသီခ်င္းေတြမွာ အသံအတြဲ အဖက္ အဆင့္ျမင့္သြားပုံေတြ..ကိုလည္း ႏႈိင္းယွဥ္ေလ့လာေနတယ္'' သူ၏ ထက္သန္ေနေသာအလ်ဥ္ ျပတ္ ေတာက္သြားမွာစိုး၍ ''အဲဒီေတာ့''ဟုသာ ကြၽန္ေတာ္ေထာက္ေပး လိုက္ပါသည္။ ''သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတာေတြ ေတြ႕ရသလို၊ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲ သိပ္စိတ္တိုင္းမက်တာ ေတြလည္း ေတြ႕ရတယ္''
**ခ်စ္ဦးညိဳ**
by Popular Journal --
Posted By Bloggerလူဗိုလ္
-မ်ဳိးဆက္ မကြာဟျခင္း (သို႔မဟုတ္) ဒဂုန္တာရာႏွင့္ ထူးအိမ္သင္-
မိုးေဝ စာေပမဂၢဇင္းကို ဆရာနတ္ႏြယ္ ဦးစီးခဲ့ေသာကာလ။ ၁၉၇ဝအလြန္ မင္းသား ႀကီး ေကာလိပ္ဂ်င္ေနဝင္း အိမ္၊ ဟာမစ္တစ္ တြင္ ဆရာ ဒဂုန္တာရာ ေနထိုင္ခဲ့စဥ္ကျဖစ္၏။ မိုးေဝတြင္ ကေလာင္ေသြး လက္ေတြ႕ေန ေသာ ကြၽန္ေတာ္သည္ တစ္ေန႔သား ဆရာ့ဆီေရာက္ ခဲ့သည္။ ဆရာျမဝင္း(ဒႆန)၊ ဆရာ ဦးခင္ေမာင္တင္(မဟာဂီတ)တို႔ အတူပါလာသည္ ဟု ေရးေတးေတးမွတ္မိပါသည္။ အဲဒီအခ်က္ က လြဲခ်င္လြဲႏိုင္သည္။ မလြဲႏိုင္ေသာ မွတ္မိ ျခင္းက ဆရာႏွင့္မဟာဂီတ အေၾကာင္း တစ္ထိုင္စာ စကားေျပာခဲ့ရျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ေရာက္ေတာ့ ''ဆရာတာရာ ဧည့္သည္ေတြလာတယ္ဗ်ဳိ႕''ဟု ေအာ္ေခၚ ေပးလိုက္သည့္ မင္းသားႀကီး၏ အသံကို ၾကား ေယာင္ေနဆဲပင္။ ဆရာက သူ၏ 'ကြန္း'ထဲ မွထြက္လာသည္။ ဧည့္ခန္းတြင္ ထိုင္ၾကရင္းက ဘယ္လို စကားစပ္မိသြားသလဲ မသိပါ။ ပတၱလားမွ ငါးေပါက္ႏွင့္ စႏၵရားမွ KEY F တို႔အသံ မတူၾကေၾကာင္း စကားလမ္းေၾကာင္းေရာက္သြားသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ထဲမွ တစ္ေယာက္က ငါးေပါက္ဆိုရင္ F ပဲမဟုတ္ လားဟုေျပာရာ ဆရာ ဒဂုန္တာရာက စႏၵရား ခုံသို႔ ေရႊ႕ထိုင္ၿပီး အဖုံးကို ဖြင့္ပါေတာ့သည္။ ''ဒီမွာ ပတၱလား လည္းရွိတယ္။ ခင္ဗ်ား တို႔ထဲက ဘယ္သူ တီးတတ္သလဲ။ ယွဥ္တီး ၿပီး နားေထာင္ၾကည့္ရေအာင္''ဟု ဆရာကဆို သည္။ တကၠသိုလ္ အႏုပညာအသင္းမွာ ဟို စပ္စပ္၊ ဒီစပ္စပ္လုပ္ခဲ့ေသာ ကြၽန္ေတာ္က''ကြၽန္ ေတာ္ တီးတတ္ပါတယ္ဆရာ''ဟုေျပာကာ ပတၱလား လက္ခတ္ေကာက္ကိုင္ပါသည္။ ထို႔ ေနာက္ ပတၱလားငါးေပါက္သံ အပီဆုံးျဖစ္ ေသာ ေတးထပ္ကို ေကာက္ခ်ဳိးလိုက္သည္။ အဆိုမပါပါ။ ကြၽန္ေတာ္ ပတၱလားတီးၿပီးေတာ့ ဆရာက သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို စႏၵရား ခလုတ္မ်ားေပၚတင္လိုက္သည္။ စီရီညီညီ ခ်ဳိျမစႏၵရား သံေလးေတြေပၚ လာသည္။ ဆရာ့စႏၵရားသံ ေတးထပ္တီးလုံး၏ သံက်မွာ 'ဖာ'မဟုတ္ပါ။ 'ဖီ'ျဖစ္ပါသည္။ ''ကဲ ေတြ႕ၿပီ မဟုတ္လား''ဟု ဆရာက ေျပာေလသည္။ ထိုမွတစ္ဆင့္ မဟာဂီတ အေျခခံ ႀကိဳး သီခ်င္းမ်ားအေၾကာင္း စကားစပ္မိၾကျပန္ သည္။ 'ထံတ်ာေတရွင္' (ပုစဥ္းေတာင္သံႀကိဳး) သည္ မဟာဂီတ စတင္ေလ့လာသူအဖို႔ တီးကြက္၊ အတြဲအဖက္၊ လက္ေနလက္ထားမ်ား ကို စနစ္က်ေအာင္ ဖြဲ႕ေပးေသာ အေျခခံ စနစ္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သေကၤတျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဥပမာ- ထံဆိုလွ်င္ ယာလက္က၇ေပါက္၊ ဝဲလက္က ၁ေပါက္၊ေတဆိုလွ်င္ ၆ေပါက္၂ေပါက္၊ ရွင္ က ဘယ္၂ေပါက္၊ဒလုဆိုလွ်င္ မည္သို႔၊ထုံဆို လွ်င္မည္သို႔၊ ဒ်န္႔ဆိုလွ်င္မည္သို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ က ေျပာၾကသည္။ ဆရာ ဒဂုန္တာရာ ေခါင္းမညိတ္ပါ။ ရီေဝမ်က္လုံးမ်ားက မေဝးတေဝး ဆီ ေရာ္ရမ္း ၾကည့္လိုက္သလို ျဖစ္သြားၿပီး ''ခင္ဗ်ား တို႔ေျပာတာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ထံတ်ာေတရွင္ကို မဟာဂီတႀကိဳး သီခ်င္း စနစ္လို႔ ေျပာခ်လိုက္လို႔ မရေသးဘူးထင္တယ္။ သေကၤတ ဆိုတဲ့စကားလုံးဆိုရင္ ပိုမသုံးသင့္ ဘူး။ 'ေတာပင္ေတာလုံးႏွံ႕ပါလို႔ေလး'ဆိုတဲ့ စာသား၊ 'ထက္စငယ္ေကာင္းကင္-မိုး တည့္ မိုးတိမ္ျပင္၊ စံရႊင္ေပ်ာ္ပါး ေရြေဖာ္တစ္စုမ်ား ငယ္ႏွင့္ေလး' ဆိုတဲ့စာသား (Lyric)ေတြ ပါေန တယ္။ ထံတ်ာေတရွင္ အပါအဝင္ႀကိဳးသီခ်င္း ေတြရဲ႕စနစ္နဲ႔ တန္ဖိုးကို သုေတသနလုပ္သင့္တယ္'' ကြၽန္ေတာ္တို႔ စကားဝိုင္းဆီမွ အေျဖ တစ္ခုခု ထြက္မလာခဲ့ပါ။ ေနာက္လမိုးေဝ စာေပ မဂၢဇင္းတြင္ 'ျမန္မာ့ဂီတႏွင့္ အသံနိမိတ္ပုံ ျပႆနာ'ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္ေရးျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ 'ျမစ္ေတြးတြန္သံ လန္႔ႀကိဳး' အမည္ရွိ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ေတြ႕လိုက္သည္။ ထိုႀကိဳးသီခ်င္းမွာ(သီခ်င္းဟု ေခၚထားေသာ္လည္း) အေၾကာင္း အရာကို ေဖာ္ျပသည့္စကားလုံး၊ စာသားတစ္ခုမွ မပါပါ။ အစအဆုံး တစ္ပုဒ္လုံး ဒလုေတြ၊ ထုံေတြ၊ ဒ်န္႔ေတြ၊ေတေတြ၊တ်ာေတြ၊ ေတ်ာေတြခ်ည္း ျဖစ္သည္။ ''ဒါေတြဟာ သေကၤတလို႔ မေခၚႏိုင္ရင္ ေတာင္မွ တီးကြက္တီးလက္ အတြဲအဖက္ကို ျပေပးေနတဲ့ စနစ္ မဟုတ္ဘူးလား'' ဆိုေသာ ဆင္ေျခတက္သည့္ အဓိပၸာယ္မ်ဳိး ကြၽန္ေတာ္ ေရးခဲ့ပါသည္။ အတြန္႔တက္တာ မဟုတ္ဘဲ မိမိကိုယ္တိုင္ပင္ မေရမရာျဖစ္ေနသည္ကို ျပႆနာ တင္လိုက္သည့္အေနမ်ဳိး။ ကြၽန္ေတာ့္ ေဆာင္းပါးမွလည္း၊ ဘာဂ ယက္မွ ထမလာခဲ့ပါ။ ဂီတေဗဒ ပညာရွင္ လည္းမဟုတ္၊ဂီတ တူရိယာပညာရွင္လည္း မဟုတ္ေသာ ကြၽန္ေတာ္၏ ေဆာင္းပါးကိုယ္ႏႈိက္က ေယာင္ဝါး ဝါးျဖစ္ခဲ့ပုံရပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အျမတ္ တစ္ခုထြက္ခဲ့သည္။ ဆရာ ဒဂုန္တာရာ၏ သႏၲာန္ရိပ္တစ္ခု ကို ကြၽန္ေတာ္ျမင္ခဲ့ရျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္ ၃၆လမ္း တိုက္ ေဟာင္းမွာ ဖြင့္စဥ္ကာလ။ အခန္းဆက္ေဆာင္းပါးေတြေရးရင္း၊ ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္သို႔ တစ္ပတ္ႏွစ္ ႀကိမ္ ေလာက္ေရာက္ေရာက္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ္ သည္ တစ္ေန႔သား ဂ်ာနယ္တိုက္ ဧည့္ခန္းတြင္ 'ငွက္'ႏွင့္ ဆုံျဖစ္ပါေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စာအေၾကာင္း၊ ဘာ အေၾကာင္း၊ ညာအေၾကာင္းေျပာျဖစ္ၾကသည္။ ဘယ္လိုစကားစပ္မိသြားသလဲ မမွတ္မိပါ။ ငွက္ဆီက စကားတစ္ခြန္း ထြက္လာသည္။ ''ကြၽန္ေတာ္အခု မဟာဂီတထဲက ႀကိဳး သီခ်င္း၁၃ပုဒ္ကို ေရေရလည္လည္ စိတ္ဝင္ စားေနတယ္ဗ်'' ကြၽန္ေတာ္ လႈိက္ခနဲ အ့ံၾသဝမ္းသာ ျဖစ္ သြားပါသည္။ ထူးအိမ္သင္ဟု တစ္ျပည္လုံးေက်ာ္ ေသာ၊ အင္တာေနရွင္နယ္ဂီတကိုသြန္းလုပ္ ေနသည့္ အဆိုသမား တစ္ေယာက္က မဟာ ဂီတကို..ႀကိဳးသီခ်င္း ၁၃ပုဒ္ကို... ''ဘယ္လို စိတ္ဝင္စားတာလဲ၊ ဘယ္လို ေတြ႕သလဲ ငွက္'' ''ထံတ်ာေတရွင္ႀကိဳးရဲ႕ SCALE သံစဥ္နဲ႔ MELODY အသြားကို ကြၽန္ေတာ့္တစ္ပိုဒ္ခ်င္း တစ္ပိုဒ္ခ်င္း ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကည့္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ သီတာ သာယာ၊ ေဝဘာ၊ ဘုံေဆာင္၊ ႀကိဳးသီခ်င္းေတြ ထဲက ေယဘုယ် တူညီေနတာ ေတြ၊ ထပ္ေနတာေတြ၊ ကြဲျပားျခားနားသြား တာေတြ၊ အဲ..ၿပီးေတာ့ တစ္ဆင့္ခ်င္း တစ္ဆင့္ခ်င္း ႀကိဳးသီခ်င္းေတြမွာ အသံအတြဲ အဖက္ အဆင့္ျမင့္သြားပုံေတြ..ကိုလည္း ႏႈိင္းယွဥ္ေလ့လာေနတယ္'' သူ၏ ထက္သန္ေနေသာအလ်ဥ္ ျပတ္ ေတာက္သြားမွာစိုး၍ ''အဲဒီေတာ့''ဟုသာ ကြၽန္ေတာ္ေထာက္ေပး လိုက္ပါသည္။ ''သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတာေတြ ေတြ႕ရသလို၊ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲ သိပ္စိတ္တိုင္းမက်တာ ေတြလည္း ေတြ႕ရတယ္''
**ခ်စ္ဦးညိဳ**
by Popular Journal --
Posted By Bloggerလူဗိုလ္
No comments:
Post a Comment