>

-ဘ၀အေမာေျပ -

**မ်ိဴးနဲ႕ ရိုးနဲ႕ အ တဲ့သူ**

 ရိုးလြန္းတာ့ “အ” သတဲ့။ က်ြန္မတို႕နယ္ရံုးကေလးတစ္ခုက ေန႕အကူ ၀န္ထမ္းကေလး အမည္က ကိုဘၾကိဳင္တဲ့။ အသက္ကေတာ့ သံုးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ရိွဦးမယ္။ သူ႕ဇာတိက အညာရြာတစ္ရြာကျဖစ္ျပီး လူက ေတာ္ေတာ္ေလး ရိုးပါတယ္။ အမွားေတြ မၾကာခဏ လုပ္တတ္လို႕လည္း သူ႕ကို “နီကိုရဲ” လို႕ အမည္ေပးထားတယ္။ နီကိုရဲ ဇာတ္ေကာင္လိုဘဲ သူက ေသးေသးေကြးေကြး ပုပုပ်ပ္ပ်ပ္ ကေလးပါ။ သူ႕ရဲ႕ ရယ္စရာ အမွားကေလး တစ္ခ်ိဴ႕ မ်ွေ၀ခ်င္လို႕ပါ...။ တစ္ေန႕က်ေတာ့ တျခားရံုးသားေတြနဲ႕အတူတူ ကိုဘၾကိဳင္ ရန္ကုန္ သြားရတယ္။ ရန္ကုန္ဆိုတာ သူ႕အတြက္ေတာ့ မ်က္ေစ့လည္စရာၾကီးပါ။ ရံုးေရွ႕ကို ေရာက္ေတာ့ (တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ သူတစ္ေယာက္ထဲ) ေအာ္တိုမက္တစ္မွန္တံခါးေရွ႕မွာ ရပ္လိုက္ခ်ိန္ ျဗံဳးကနဲ တံခါးပြင့္သြားတယ္။ သူနည္းနည္းေတာ့ လန္႕သြားတယ္။ ေဘးဘီ၀ဲယာၾကည့္ေတာ့ တံခါးဖြင့္သူလည္း မရိွ။ သရဲမ်ားေျခာက္တာလား ဆိုျပီး ေနာက္နည္းနည္း ဆုတ္လိုက္ေတာ့ တံခါးက ျပန္ပိတ္သြားတယ္။ ခဏေစာင့္ျပီး လူသူေလးပါး ေခ်ာင္းဖို႕ ကပ္သြားေတာ့ တံခါးက ျပန္ပြင့္၊ သူ ေနာက္ဆုတ္ေတာ့ တံခါးက ျပန္ပိတ္နဲ႕ ဖြင့္ခ်ည္ ပိတ္ခ်ည္ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္ေနတာ။ ေနာက္ေတာ့ သူဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ် ပုဆိုးျပင္၀တ္လိုက္တယ္။ အသာ တံခါးအနားကပ္တဲ့ျပီး ပြင့္လာတဲ့တံခါးၾကားကေန အခ်ိန္မဆိုင္း ( ညပ္မိမွာစိုးလို႕ ) တစ္ဟုန္ထိုး ေျပး၀င္ခဲ့ေတာ့တယ္......... သူတည္းတဲ့ ဟိုတယ္ ေရာက္ေတာ့လည္း (ဒီတစ္ခါေတာ့ အေဖၚပါတယ္) ဓါတ္ေလွခါး နားမွာ လူေတြ စုစု စုစု ရပ္ေနတာ ျမင္သတဲ့။ အေဖၚက ခလုပ္ႏွိပ္ျပီး ၀င္ေတာ့ သူလဲ လိုက္၀င္ပါတယ္။ သူ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေပါင္ခ်ိန္စက္ၾကီး လို႕ ထင္ပါသတဲ့။ ေၾသာ္- ဟိုတယ္ေပၚတက္ဖို႕ ေပါင္လည္းခ်ိန္ရသကိုး လို႕ ေတြးမိတယ္။ ဟိုတယ္ခန္းထဲမွာ ေရခ်ိဴးဖို႕ ေၾကြကန္ေတြ ဘာေတြနဲ႕ ဆိုေတာ့ သူမသံုးတတ္ျပန္ပါဘူး။ ဟိုခလုတ္ ဒီခလုတ္ေတြလည္း ဓါတ္လိုက္မွာစိုးေတာ့ မထိရဲ မျပဳရဲေပါ့။ ေနာက္ဆံုး အိမ္သာေဘးက ပိုက္ေခါင္းေလးႏွိပ္ၾကည့္ေတာ့ ေရထြက္ လာတယ္ေလ...။ ဟြန္႕- ဒါပဲျဖစ္ရမယ္ ဆိုျပီး အိမ္သာပိုက္နဲ႕ တစ္ကိုယ္လံုး ျဖန္းျပီး ေရခ်ိဴးခဲ့ပါသတဲ့...။

သူကရိုးေပမဲ့ သူနဲ႕သြားတဲ့ အေဖၚတစ္ခ်ိဴ႕ကဆန္းေတာ့ အႏွိပ္ခန္း ေရာက္သြားပါသတဲ့။

ယက္ကန္ယက္ကန္နဲ႕  ေကာင္မေလးေတြ ေျခေထာက္စႏိွပ္ကတည္းက ယားလြန္းလို႕ မနည္းၾကိတ္မွိတ္သည္းခံေနရတာ။ သူ႕႕ကို ထိုင္ခိုင္းျပီး ေနာက္ကေန ခါးေၾကာဆြဲလိုက္တဲ့အခ်ိန္
မွာေတာ့( အထိမခံႏိုင္ေအာင္ ယားတတ္သူပီပီ) “ေအာင္မေလး- ေသာက္ေခြး“ ေအာ္လဲေအာ္ ရုန္းလဲရုန္းနဲ႕ ေကာင္မေလး ရင္ခြင္ထဲ ၀ုန္းဆို ပစ္က်သြားပါေလေရာတဲ့။ ေကာင္မေလးေတြက စိတ္ဆိုးျပီး သူတို႕အားလံုးကို ျပီးေအာင္မႏွိပ္ဘဲ ႏွင္လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ သူ႕အျဖစ္ကို က်ြန္မတို႕က တဟားဟားရယ္ၾကေတာ့ သူက ေျပာပါေသးတယ္။ အံမယ္- က်ြန္ေတာ္တို႕ ညီအစ္ကို ၀မ္းကြဲတစ္ေယာက္က ပိုဆိုးေသးတယ္။ သူက လယ္ေလး ျခံေလးပိုင္ေတာ့ ဒါေတြေရာင္းျပီး ႏိုင္ငံျခား (မေလးရွား)သြားဖို႕ျပင္တာ။ ပြဲစားကလည္း ညြန္႕ေနေအာင္ေျပာျပီး ေငြေတာင္း ထားတာ။ ရန္ကုန္မွာ သူ႕ကို အက်အနျပင္ဆင္ျပီး ေလဆိပ္ေခၚသြားတယ္။ ေလဆိပ္ေရာက္ရင္ လာၾကိဳလိမ့္မယ္ မပူနဲ႕..... လို႕လည္း ပြဲစားက မွာလိုက္ေသးတယ္။ ေလယာဥ္ေပၚလဲ တင္ေပးလိုက္တယ္။ စီးရင္းစီးရင္း ေလယာဥ္ပ်ံ အေပၚစီးကေန ရွဴခင္းေတြၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘုရားပုထိုးေတြ အမ်ားၾကီး ျမင္ပါသတဲ့။ မေလးရွားကလည္း ငါတို႕ အညာလို ပါဘဲလား လို႕ ေတြးေကာင္းေနတုန္းမွာဘဲ - ေလယာဥ္မယ္က ေၾကျငာပါတယ္။ မၾကာမီ “ေညာင္ဦး ေလဆိပ္”ကို ဆင္းသက္ပါေတာ့မယ္ရွင္ - တဲ့။ ေၾသာ္ သူတို႕က မ်ိဴးနဲ႕ ရိုးနဲ႕ “အ” တာကိုး ..............။

**မိုးစက္ပြင့္**

-ဘ၀အေမာေျပ -

**မ်ိဴးနဲ႕ ရိုးနဲ႕ အ တဲ့သူ**

 ရိုးလြန္းတာ့ “အ” သတဲ့။ က်ြန္မတို႕နယ္ရံုးကေလးတစ္ခုက ေန႕အကူ ၀န္ထမ္းကေလး အမည္က ကိုဘၾကိဳင္တဲ့။ အသက္ကေတာ့ သံုးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ရိွဦးမယ္။ သူ႕ဇာတိက အညာရြာတစ္ရြာကျဖစ္ျပီး လူက ေတာ္ေတာ္ေလး ရိုးပါတယ္။ အမွားေတြ မၾကာခဏ လုပ္တတ္လို႕လည္း သူ႕ကို “နီကိုရဲ” လို႕ အမည္ေပးထားတယ္။ နီကိုရဲ ဇာတ္ေကာင္လိုဘဲ သူက ေသးေသးေကြးေကြး ပုပုပ်ပ္ပ်ပ္ ကေလးပါ။ သူ႕ရဲ႕ ရယ္စရာ အမွားကေလး တစ္ခ်ိဴ႕ မ်ွေ၀ခ်င္လို႕ပါ...။ တစ္ေန႕က်ေတာ့ တျခားရံုးသားေတြနဲ႕အတူတူ ကိုဘၾကိဳင္ ရန္ကုန္ သြားရတယ္။ ရန္ကုန္ဆိုတာ သူ႕အတြက္ေတာ့ မ်က္ေစ့လည္စရာၾကီးပါ။ ရံုးေရွ႕ကို ေရာက္ေတာ့ (တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ သူတစ္ေယာက္ထဲ) ေအာ္တိုမက္တစ္မွန္တံခါးေရွ႕မွာ ရပ္လိုက္ခ်ိန္ ျဗံဳးကနဲ တံခါးပြင့္သြားတယ္။ သူနည္းနည္းေတာ့ လန္႕သြားတယ္။ ေဘးဘီ၀ဲယာၾကည့္ေတာ့ တံခါးဖြင့္သူလည္း မရိွ။ သရဲမ်ားေျခာက္တာလား ဆိုျပီး ေနာက္နည္းနည္း ဆုတ္လိုက္ေတာ့ တံခါးက ျပန္ပိတ္သြားတယ္။ ခဏေစာင့္ျပီး လူသူေလးပါး ေခ်ာင္းဖို႕ ကပ္သြားေတာ့ တံခါးက ျပန္ပြင့္၊ သူ ေနာက္ဆုတ္ေတာ့ တံခါးက ျပန္ပိတ္နဲ႕ ဖြင့္ခ်ည္ ပိတ္ခ်ည္ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္ေနတာ။ ေနာက္ေတာ့ သူဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ် ပုဆိုးျပင္၀တ္လိုက္တယ္။ အသာ တံခါးအနားကပ္တဲ့ျပီး ပြင့္လာတဲ့တံခါးၾကားကေန အခ်ိန္မဆိုင္း ( ညပ္မိမွာစိုးလို႕ ) တစ္ဟုန္ထိုး ေျပး၀င္ခဲ့ေတာ့တယ္......... သူတည္းတဲ့ ဟိုတယ္ ေရာက္ေတာ့လည္း (ဒီတစ္ခါေတာ့ အေဖၚပါတယ္) ဓါတ္ေလွခါး နားမွာ လူေတြ စုစု စုစု ရပ္ေနတာ ျမင္သတဲ့။ အေဖၚက ခလုပ္ႏွိပ္ျပီး ၀င္ေတာ့ သူလဲ လိုက္၀င္ပါတယ္။ သူ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေပါင္ခ်ိန္စက္ၾကီး လို႕ ထင္ပါသတဲ့။ ေၾသာ္- ဟိုတယ္ေပၚတက္ဖို႕ ေပါင္လည္းခ်ိန္ရသကိုး လို႕ ေတြးမိတယ္။ ဟိုတယ္ခန္းထဲမွာ ေရခ်ိဴးဖို႕ ေၾကြကန္ေတြ ဘာေတြနဲ႕ ဆိုေတာ့ သူမသံုးတတ္ျပန္ပါဘူး။ ဟိုခလုတ္ ဒီခလုတ္ေတြလည္း ဓါတ္လိုက္မွာစိုးေတာ့ မထိရဲ မျပဳရဲေပါ့။ ေနာက္ဆံုး အိမ္သာေဘးက ပိုက္ေခါင္းေလးႏွိပ္ၾကည့္ေတာ့ ေရထြက္ လာတယ္ေလ...။ ဟြန္႕- ဒါပဲျဖစ္ရမယ္ ဆိုျပီး အိမ္သာပိုက္နဲ႕ တစ္ကိုယ္လံုး ျဖန္းျပီး ေရခ်ိဴးခဲ့ပါသတဲ့...။

သူကရိုးေပမဲ့ သူနဲ႕သြားတဲ့ အေဖၚတစ္ခ်ိဴ႕ကဆန္းေတာ့ အႏွိပ္ခန္း ေရာက္သြားပါသတဲ့။

ယက္ကန္ယက္ကန္နဲ႕  ေကာင္မေလးေတြ ေျခေထာက္စႏိွပ္ကတည္းက ယားလြန္းလို႕ မနည္းၾကိတ္မွိတ္သည္းခံေနရတာ။ သူ႕႕ကို ထိုင္ခိုင္းျပီး ေနာက္ကေန ခါးေၾကာဆြဲလိုက္တဲ့အခ်ိန္
မွာေတာ့( အထိမခံႏိုင္ေအာင္ ယားတတ္သူပီပီ) “ေအာင္မေလး- ေသာက္ေခြး“ ေအာ္လဲေအာ္ ရုန္းလဲရုန္းနဲ႕ ေကာင္မေလး ရင္ခြင္ထဲ ၀ုန္းဆို ပစ္က်သြားပါေလေရာတဲ့။ ေကာင္မေလးေတြက စိတ္ဆိုးျပီး သူတို႕အားလံုးကို ျပီးေအာင္မႏွိပ္ဘဲ ႏွင္လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ သူ႕အျဖစ္ကို က်ြန္မတို႕က တဟားဟားရယ္ၾကေတာ့ သူက ေျပာပါေသးတယ္။ အံမယ္- က်ြန္ေတာ္တို႕ ညီအစ္ကို ၀မ္းကြဲတစ္ေယာက္က ပိုဆိုးေသးတယ္။ သူက လယ္ေလး ျခံေလးပိုင္ေတာ့ ဒါေတြေရာင္းျပီး ႏိုင္ငံျခား (မေလးရွား)သြားဖို႕ျပင္တာ။ ပြဲစားကလည္း ညြန္႕ေနေအာင္ေျပာျပီး ေငြေတာင္း ထားတာ။ ရန္ကုန္မွာ သူ႕ကို အက်အနျပင္ဆင္ျပီး ေလဆိပ္ေခၚသြားတယ္။ ေလဆိပ္ေရာက္ရင္ လာၾကိဳလိမ့္မယ္ မပူနဲ႕..... လို႕လည္း ပြဲစားက မွာလိုက္ေသးတယ္။ ေလယာဥ္ေပၚလဲ တင္ေပးလိုက္တယ္။ စီးရင္းစီးရင္း ေလယာဥ္ပ်ံ အေပၚစီးကေန ရွဴခင္းေတြၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘုရားပုထိုးေတြ အမ်ားၾကီး ျမင္ပါသတဲ့။ မေလးရွားကလည္း ငါတို႕ အညာလို ပါဘဲလား လို႕ ေတြးေကာင္းေနတုန္းမွာဘဲ - ေလယာဥ္မယ္က ေၾကျငာပါတယ္။ မၾကာမီ “ေညာင္ဦး ေလဆိပ္”ကို ဆင္းသက္ပါေတာ့မယ္ရွင္ - တဲ့။ ေၾသာ္ သူတို႕က မ်ိဴးနဲ႕ ရိုးနဲ႕ “အ” တာကိုး ..............။

**မိုးစက္ပြင့္**