>

- ဂ်ဴလိုင္မိုးသည္း-

တေလာကလံုး မီးခိုးေရာင္ေတြသန္းေနတယ္......။ ကိုယ္ဒီအေရာင္ကိုသိပ္ႏွစ္သက္တာပဲ....။ လူရဲ႔စိတ္၀ိညာဥ္ကို ဆြဲႏုတ္ယူသြားသလို အေရာင္အစင္းမ်ိဳး လူ႔စိတ္ကို ထံုထိုင္းယစ္မူးေစတဲ႔အေရာင္မ်ိဳးကို ဘယ္သူမွႏွစ္သက္မယ္မထင္ဘူး..။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကေတာ့ၾကိဳက္တယ္...။ ေအးစိမ္႔စိမ္႔အရသာကိုၾကဳိက္တယ္...။ အဲဒီမီးခိုးေရာင္တိမ္တိုက္ေတြဆီက တဖြဲဖြဲတသည္းသည္းက်လာတတ္တဲ႔ မိုးစက္ေအးေအးေတြကိုၾကိဳက္တယ္...။ တခါတခါ လွ်ပ္စီးလွ်ပ္ႏြယ္ေတြ ယွက္သန္းျပီးမွ ေငြခ်ည္ၾကိဳးမွ်င္တန္းေတြလို တြဲခိုက်လာတတ္တ႔ဲမိုးေတြကို ခ်စ္တယ္...။ အျပင္မွာမိုးေတြသည္းေနတယ္..ေလေတြထန္ေနတယ္...။ ဒီႏွစ္မိုးက ေနာက္က်မွေရာက္လာေပမယ့္ ဂ်ဴလိုင္မွာေတာ့ အရွိန္ရသြားလို႔ထင္ရဲ႔ ေန႔တိုင္းလိုလို တခါေလာက္ေတာ့ သည္းထန္လိုက္ရမွ ေက်နပ္ပံုရပါတယ္...။ မိုးရာသီမွာ ကိုယ့္လို ထီးကိုင္ဖို႔ပ်င္းတဲ႔ လူေတြလည္းအမ်ားသား...။ မိုးတခါတခါရြာခ်တာနဲ႔ ထီးမပါလို႔ မိုးခိုတဲ႔ေနရာရွာတဲ႔သူေတြ မိုးေရခ်ိဳးျပန္ၾကရသူေတြ လက္ဖက္ရည္ဆို္င္ထဲ ၀င္ခုိသူေတြကလည္း ပံုမွန္ရွိေနတာပါပဲ....။ ကိုယ္လဲ အိမ္မေရာက္ခင္ မိုးေတြသည္းလာလို႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲ၀င္ထိုင္လိုက္မိတယ္.....။ ေပါ့ဆိမ္႔တစ္ခြက္မွာေသာက္တယ္.....။ လက္တိုအက်ီၤနဲ႔မို႔ လက္ပိုက္ထားရတယ္..။ မိုးေငြ႔မိုးစက္မႈန္ေတြက အမိုးေအာက္မွာတိုင္ေနတာေတာင္ တခါတခါေလနဲ႔အတူ မ်က္ႏွာကိုလာထိမွန္တတ္တယ္...။ အသက္ကို ခပ္ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္ရွဴလိုက္တယ္...။ ႏွာေခါင္းကတဆင့္ ၀င္ေရာက္သြားတဲ႔ေလက စိုစြတ္လို႔ေနတယ္.....။ ျပီးမွတစ္ခုသတိရမိသြားတယ္...ကိုယ္တို႔ထိုက္က်ိသင္ေပးတဲ႔ ဆရာက မိုးရာသီမွာ ထိုက္က်ိမက်င့္ရတဲ႔အေၾကာင္းအရင္းထဲမွာ အဆုပ္အေအးမိမွာကိုစိုးလို႔တဲ႔...။ သူက ၀င္ေလထြက္ေလနဲ႔ အသက္ရွဴေလ့က်င့္ခန္းျဖစ္တာကိုးး ။ မိုးေရပါတဲ႔ေလေတြကို မ်ားမ်ားရွဴမိရင္ အဆုပ္ထိတတ္တယ္...။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကေတာ့ၾကိဳက္တယ္ မ်ားမ်ားမရွဴရင္ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဘူးေလ.....။ လက္ဖက္ရည္ပူပူကိုေသာက္ရင္း ေျခေထာက္ေတြပါေအးစက္လာလို႔ ထိုင္ခံုေပၚတင္ပလင္ေခြထိုင္လိုက္တယ္...။ ကိုယ့္ေနရာေလးက နံရံကပ္ဆိုေတာ့ ဇိမ္က်တာေလ...။ ခံုေနာက္မီွကေလးမွီျပီး မိုးေရထဲသြားလာကူးလူးေနတဲ႔ လူေတြကို ေငးၾကည့္ေနမိတယ္.....။ တခါက....မိုးသည္းသည္းေအာက္မွာရပ္ေနတဲ႔ ကိုယ့္ကို ထီးလာမိုးေပးခဲ႔ဖူးတဲ႔ မင္းကို သြားသတိရမိတယ္ အိန္ဂ်ယ္......။ အင္းးး.... ၀ါက်အစကိုက တခါက ဆိုေတာ့... ကိုယ့္ရဲ႔စကားလံုးေတြမွာ သတိရလြမ္းဆြတ္မႈေတြနဲ႔တျပဳိင္နက္တည္း... ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တမႈေတြ တေငြ႔ေငြ႔ေပ်ာ္၀င္ေနတယ္......။ ကိုယ့္အေတြးေတြေလ.... ဟိုးးးး........... မိိုးသည္းရပ္၀န္းေတြဆီကို အၾကာၾကီးလြင့္ေမ်ာသြားခဲ႔တယ္...။ မင္းနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ႏွစ္ေယာက္တည္း စကားေတြအမ်ားၾကီးေျပာေနၾကတယ္....။ ကိုယ္တို႔စကား၀ိုင္းမွာ ဂီတအေၾကာင္းလည္းပါတယ္ ရုပ္ရွင္အေၾကာင္းလည္းပါတယ္ ကဗ်ာအေၾကာင္းလည္းပါတယ္.......။ မင္းႏွစ္သက္တတ္တဲ႔ သီခ်င္းေတြအေၾကာင္း မင္းေၾကာက္တတ္တဲ႔ သရဲကားအေၾကာင္း မင္းေရးခဲ႔ဖူးတဲ႔ ကဗ်ာေတြအေၾကာင္း... ကုိယ္မတတ္တေခါက္ေရးထားတဲ႔ မင္းႏွစ္သက္တဲ႔ ကဗ်ာေတြအေၾကာင္း... မင္းခ်စ္တဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႔ အက္ေဆးေတြအေၾကာင္းေရာေပါ့.....။ ဘယ္အခါမဆို မင္းအေၾကာင္းေတြေတြးမိတိုင္း ကိုယ့္ကိုေႏြးေထြးမႈေတြရေစတယ္......။ မင္းအေတာင္ပံတစ္စံုနဲ႔ လႊမ္းျခံဳေပးထားတယ္လို႔လည္း ခံစားမိေစတယ္...။ သူတို႔ေျပာဖူးၾကတယ္ မိုးစက္ေတြနဲ႔အတူမ်က္ရည္ေရာ က်လုိက္ေပါ့တဲ႔...။ ဟင့္အင္း...ကိုယ္ေလ မ်က္ရည္ပူေတြထက္ မိုးေရစက္ေအးေအးေတြကို ပိုခ်စ္တယ္....။ အျပင္မွာ ကိုယ္မငိုပါဘူး....။ မင္းကိုအရမ္းလြမ္းတဲ႔အခါ ကိုယ့္မ်က္ရည္စက္ေတြကုိ အက္ေဆးတစ္ပုဒ္အျဖစ္ ဖန္ဆင္းလိုက္မွာေပါ့...။ တကယ္ေတာ့ မင္းနဲ႔ကိုယ္ၾကားမွာ ဆက္သြယ္လိ္ု႔ရမယ့္ တိမ္ေငြ႔ေတြလို မုိးစက္ခ်ည္မွ်င္ေတြလိုျမင္ႏိုင္ျပီး ဆုပ္ကိုင္မျပႏိုင္တဲ႔ အရာလည္းမရွိ.....။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္နဲ႔မင္းကို ဆက္သြယ္ေပးေနတဲ႔ စကားလံုးလွလွေလးေတြရွိေနတယ္...။ ကိုယ့္ရဲ႔ အေရွ႔ေျမာက္ရပ္၀န္းဆီက ခံစားစီးဆင္းလာတဲ႔ မျမင္ႏိုင္တဲ႔ အရာေတြအားလံုးကို ကိုယ့္လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကတစ္ဆင့္ ပံုေဖာ္ျပခြင့္ရခဲ႔တယ္...။ အဲဒီလိုပံုေဖာ္ႏိုင္ဖို႔ အစျပဳသူ မင္းရွိေနမွလည္း ကိုယ္စကားလံုးေတြကို စီျခယ္သီကံုးႏိုင္ခဲ႔တာေလ...။ မင္းမရွိရင္ ကိုယ့္ရဲ႔ ေကာင္းကင္မွာ လွပတဲ႔စကားလံုးေတြရွိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး...။ ဂ်ဴလိုင္မိုးသည္းမွာ.... အိမ္ျပန္လမ္းဟာ.... အေမွာင္ထုေတြေၾကာင့္လား မိုးေရစက္ေတြေၾကာင့္လား မင္းရဲ႔ေႏြးေထြးမႈမရွိလို႔လား အခါမ်ားစြာထက္ပိုျပီး ေအးစက္ခက္ထန္ေနၾကတယ္......။

**မိုးေငြ႔**

- ဂ်ဴလိုင္မိုးသည္း-

တေလာကလံုး မီးခိုးေရာင္ေတြသန္းေနတယ္......။ ကိုယ္ဒီအေရာင္ကိုသိပ္ႏွစ္သက္တာပဲ....။ လူရဲ႔စိတ္၀ိညာဥ္ကို ဆြဲႏုတ္ယူသြားသလို အေရာင္အစင္းမ်ိဳး လူ႔စိတ္ကို ထံုထိုင္းယစ္မူးေစတဲ႔အေရာင္မ်ိဳးကို ဘယ္သူမွႏွစ္သက္မယ္မထင္ဘူး..။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကေတာ့ၾကိဳက္တယ္...။ ေအးစိမ္႔စိမ္႔အရသာကိုၾကဳိက္တယ္...။ အဲဒီမီးခိုးေရာင္တိမ္တိုက္ေတြဆီက တဖြဲဖြဲတသည္းသည္းက်လာတတ္တဲ႔ မိုးစက္ေအးေအးေတြကိုၾကိဳက္တယ္...။ တခါတခါ လွ်ပ္စီးလွ်ပ္ႏြယ္ေတြ ယွက္သန္းျပီးမွ ေငြခ်ည္ၾကိဳးမွ်င္တန္းေတြလို တြဲခိုက်လာတတ္တ႔ဲမိုးေတြကို ခ်စ္တယ္...။ အျပင္မွာမိုးေတြသည္းေနတယ္..ေလေတြထန္ေနတယ္...။ ဒီႏွစ္မိုးက ေနာက္က်မွေရာက္လာေပမယ့္ ဂ်ဴလိုင္မွာေတာ့ အရွိန္ရသြားလို႔ထင္ရဲ႔ ေန႔တိုင္းလိုလို တခါေလာက္ေတာ့ သည္းထန္လိုက္ရမွ ေက်နပ္ပံုရပါတယ္...။ မိုးရာသီမွာ ကိုယ့္လို ထီးကိုင္ဖို႔ပ်င္းတဲ႔ လူေတြလည္းအမ်ားသား...။ မိုးတခါတခါရြာခ်တာနဲ႔ ထီးမပါလို႔ မိုးခိုတဲ႔ေနရာရွာတဲ႔သူေတြ မိုးေရခ်ိဳးျပန္ၾကရသူေတြ လက္ဖက္ရည္ဆို္င္ထဲ ၀င္ခုိသူေတြကလည္း ပံုမွန္ရွိေနတာပါပဲ....။ ကိုယ္လဲ အိမ္မေရာက္ခင္ မိုးေတြသည္းလာလို႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲ၀င္ထိုင္လိုက္မိတယ္.....။ ေပါ့ဆိမ္႔တစ္ခြက္မွာေသာက္တယ္.....။ လက္တိုအက်ီၤနဲ႔မို႔ လက္ပိုက္ထားရတယ္..။ မိုးေငြ႔မိုးစက္မႈန္ေတြက အမိုးေအာက္မွာတိုင္ေနတာေတာင္ တခါတခါေလနဲ႔အတူ မ်က္ႏွာကိုလာထိမွန္တတ္တယ္...။ အသက္ကို ခပ္ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္ရွဴလိုက္တယ္...။ ႏွာေခါင္းကတဆင့္ ၀င္ေရာက္သြားတဲ႔ေလက စိုစြတ္လို႔ေနတယ္.....။ ျပီးမွတစ္ခုသတိရမိသြားတယ္...ကိုယ္တို႔ထိုက္က်ိသင္ေပးတဲ႔ ဆရာက မိုးရာသီမွာ ထိုက္က်ိမက်င့္ရတဲ႔အေၾကာင္းအရင္းထဲမွာ အဆုပ္အေအးမိမွာကိုစိုးလို႔တဲ႔...။ သူက ၀င္ေလထြက္ေလနဲ႔ အသက္ရွဴေလ့က်င့္ခန္းျဖစ္တာကိုးး ။ မိုးေရပါတဲ႔ေလေတြကို မ်ားမ်ားရွဴမိရင္ အဆုပ္ထိတတ္တယ္...။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကေတာ့ၾကိဳက္တယ္ မ်ားမ်ားမရွဴရင္ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဘူးေလ.....။ လက္ဖက္ရည္ပူပူကိုေသာက္ရင္း ေျခေထာက္ေတြပါေအးစက္လာလို႔ ထိုင္ခံုေပၚတင္ပလင္ေခြထိုင္လိုက္တယ္...။ ကိုယ့္ေနရာေလးက နံရံကပ္ဆိုေတာ့ ဇိမ္က်တာေလ...။ ခံုေနာက္မီွကေလးမွီျပီး မိုးေရထဲသြားလာကူးလူးေနတဲ႔ လူေတြကို ေငးၾကည့္ေနမိတယ္.....။ တခါက....မိုးသည္းသည္းေအာက္မွာရပ္ေနတဲ႔ ကိုယ့္ကို ထီးလာမိုးေပးခဲ႔ဖူးတဲ႔ မင္းကို သြားသတိရမိတယ္ အိန္ဂ်ယ္......။ အင္းးး.... ၀ါက်အစကိုက တခါက ဆိုေတာ့... ကိုယ့္ရဲ႔စကားလံုးေတြမွာ သတိရလြမ္းဆြတ္မႈေတြနဲ႔တျပဳိင္နက္တည္း... ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တမႈေတြ တေငြ႔ေငြ႔ေပ်ာ္၀င္ေနတယ္......။ ကိုယ့္အေတြးေတြေလ.... ဟိုးးးး........... မိိုးသည္းရပ္၀န္းေတြဆီကို အၾကာၾကီးလြင့္ေမ်ာသြားခဲ႔တယ္...။ မင္းနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ႏွစ္ေယာက္တည္း စကားေတြအမ်ားၾကီးေျပာေနၾကတယ္....။ ကိုယ္တို႔စကား၀ိုင္းမွာ ဂီတအေၾကာင္းလည္းပါတယ္ ရုပ္ရွင္အေၾကာင္းလည္းပါတယ္ ကဗ်ာအေၾကာင္းလည္းပါတယ္.......။ မင္းႏွစ္သက္တတ္တဲ႔ သီခ်င္းေတြအေၾကာင္း မင္းေၾကာက္တတ္တဲ႔ သရဲကားအေၾကာင္း မင္းေရးခဲ႔ဖူးတဲ႔ ကဗ်ာေတြအေၾကာင္း... ကုိယ္မတတ္တေခါက္ေရးထားတဲ႔ မင္းႏွစ္သက္တဲ႔ ကဗ်ာေတြအေၾကာင္း... မင္းခ်စ္တဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႔ အက္ေဆးေတြအေၾကာင္းေရာေပါ့.....။ ဘယ္အခါမဆို မင္းအေၾကာင္းေတြေတြးမိတိုင္း ကိုယ့္ကိုေႏြးေထြးမႈေတြရေစတယ္......။ မင္းအေတာင္ပံတစ္စံုနဲ႔ လႊမ္းျခံဳေပးထားတယ္လို႔လည္း ခံစားမိေစတယ္...။ သူတို႔ေျပာဖူးၾကတယ္ မိုးစက္ေတြနဲ႔အတူမ်က္ရည္ေရာ က်လုိက္ေပါ့တဲ႔...။ ဟင့္အင္း...ကိုယ္ေလ မ်က္ရည္ပူေတြထက္ မိုးေရစက္ေအးေအးေတြကို ပိုခ်စ္တယ္....။ အျပင္မွာ ကိုယ္မငိုပါဘူး....။ မင္းကိုအရမ္းလြမ္းတဲ႔အခါ ကိုယ့္မ်က္ရည္စက္ေတြကုိ အက္ေဆးတစ္ပုဒ္အျဖစ္ ဖန္ဆင္းလိုက္မွာေပါ့...။ တကယ္ေတာ့ မင္းနဲ႔ကိုယ္ၾကားမွာ ဆက္သြယ္လိ္ု႔ရမယ့္ တိမ္ေငြ႔ေတြလို မုိးစက္ခ်ည္မွ်င္ေတြလိုျမင္ႏိုင္ျပီး ဆုပ္ကိုင္မျပႏိုင္တဲ႔ အရာလည္းမရွိ.....။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္နဲ႔မင္းကို ဆက္သြယ္ေပးေနတဲ႔ စကားလံုးလွလွေလးေတြရွိေနတယ္...။ ကိုယ့္ရဲ႔ အေရွ႔ေျမာက္ရပ္၀န္းဆီက ခံစားစီးဆင္းလာတဲ႔ မျမင္ႏိုင္တဲ႔ အရာေတြအားလံုးကို ကိုယ့္လက္ေခ်ာင္းေလးေတြကတစ္ဆင့္ ပံုေဖာ္ျပခြင့္ရခဲ႔တယ္...။ အဲဒီလိုပံုေဖာ္ႏိုင္ဖို႔ အစျပဳသူ မင္းရွိေနမွလည္း ကိုယ္စကားလံုးေတြကို စီျခယ္သီကံုးႏိုင္ခဲ႔တာေလ...။ မင္းမရွိရင္ ကိုယ့္ရဲ႔ ေကာင္းကင္မွာ လွပတဲ႔စကားလံုးေတြရွိေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး...။ ဂ်ဴလိုင္မိုးသည္းမွာ.... အိမ္ျပန္လမ္းဟာ.... အေမွာင္ထုေတြေၾကာင့္လား မိုးေရစက္ေတြေၾကာင့္လား မင္းရဲ႔ေႏြးေထြးမႈမရွိလို႔လား အခါမ်ားစြာထက္ပိုျပီး ေအးစက္ခက္ထန္ေနၾကတယ္......။

**မိုးေငြ႔**