>

‎--အေမ့ျပန္စာ-

ေမာင္ဘစိန္ စတုတၳတန္း တက္ရတဲ့ႏွစ္မွာ ဖခင္ၾကီး ကြယ္လြန္ရွာတယ္။ ဒီအခါ မိခင္မုဆိုးမၾကီး ေဒၚေစာျမဟာ သားကေလးကို အေတာ္အားခဲျပီး ေက်ာင္းထားရတယ္။ သားရဲ. အေဖမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ လက္ထဲမွာလည္း စုျပီးေဆာင္းျပီး ဘာမွ မက်န္ရစ္တာနဲ. ျခစ္ျခစ္ျခဳတ္ျခဳတ္ စားေသာက္ေနထုိင္ခဲ့တာ အခုဆိုရင္ ပိုျပိး က်ပ္တည္းလာတယ္။ ေယာက်ာ္းရွိစဥ္က အိမ္မွာ ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္အျဖစ္ ေခၚထားတဲ့ ရြာက ေဆြနီးမ်ိဳးစပ္ေတာ္တဲ့ ကေလးမေလးကိုလည္း ရြာကို ျပန္လႊတ္လိုက္ရတယ္။ ဒါကလည္း ကေလးမေလးရဲ. မိဘေတြကို တစ္လ ၁၅-က်ပ္ မေထာက္ပံံ့နိုင္ေတာ့လို. ျပန္လႊတ္လိုက္ရတာပဲ။ ေဒၚေစာျမဟာ သားကေလးကို ပညာဆက္လက္သင္နိုင္ေအာင္ ဟုိက ဒီက အမအစ ယူျပီး အိမ္ဆိုင္ကေလးဖြင့္တယ္။ ဒီေတာ့လည္း သားကိုပါ ခုိင္းေနရျပန္ေရာ။ ေမာင္ဘစိန္ဟာလည္း ေက်ာင္းျပန္လာရင္ ေရွးကလို အေဖာ္အေပါင္းေတြနဲ. ကစားဖို. အခ်ိန္မရေတာ့ဘူး။ သူဟာ ဆိုင္ကေလးေရွ့မွာ ေစ်းထုိင္ေရာင္းေနတယ္။ ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္ ေကာင္မေလးမရွိေတာ့လို. ပန္းကန္ေဆးရတယ္၊ တံျမက္စည္းလွည္းရတယ္၊ အိုးတိုက္ရတယ္၊ တျခားေတာက္တိုမယ္ရ အိမ္အလုပ္ေတြလည္း လုပ္ရတယ္။ ဟိုသြားပါဦး ဒီလာပါဦးနဲ. ခဏခဏ အခို္င္းခံေနရတယ္။ ခုလိုလုပ္ရတာကို ေမာင္ဘစိန္က စိတ္ညစ္ေနတယ္။ အေဖရွိတံုးကဆိုရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ပန္းကန္မေဆးရဘူူး၊ အိုးလည္း မတိုက္ရဘူး၊ တံျမက္စည္းလည္း မလွည္းရဘူး။ ေက်ာင္းက ျပန္လာတာနဲ. ဆိုင္ေရွ့မွာ ေနရတယ္၊ ေရာင္းလည္း မေရာင္းရပဲနဲ့ သိပ္ပ်င္းစရာေကာင္းတာ၊ ကစားလည္း မကစားရဘူး။ အေမက သက္သက္ ညွင္းဆဲေနတာပဲလုိ. ေတြးျပီး အေမ့ကို မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတယ္။ ေမာင္ဘစိန္ဟာ ခုလို မေက်မနပ္ျဖစ္ျပီးေနလာရင္း တစ္ရက္ေတာ့ တစ္စံုတစ္ခုကို သတိရတာနဲ. စာတစ္ေစာင္ ေရးတယ္။ ျပီးေတာ့ အေမ့ေက်ာက္ပ်ဥ္ေပၚမွာ သနပ္ခါးတံုးနဲ. ဖိထားခဲ့ျပီး ေက်ာင္းကို ထြက္သြားေရာ။ မၾကာခင္ပဲ ေက်ာက္ပ်ဥ္ေပၚက စာရြက္ေခါက္ကို အေမမုဆိုးမက ျမင္ေတာ့ ယူျပီး ဖတ္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ-
 ``ဆိုင္ေစာင့္ခ တေန. ၂ ျပား၊ တစ္လ ၁၅ဲ တံျမက္လွည္းခ၊ တေန. ၂ ျပား၊ တစ္လ ၁၅ဲ ပန္းကန္ေဆးခ၊ တစ္ေန. ၂ ျပား၊ တစ္လ ၁၅ဲ ၾကမ္းတိုက္ခ၊ တစ္ခါတိုက္ ၁ဲ၊ တစ္လ ၄ ခါ ၄ဲ ဟိုသြား ဒီသြားလုပ္ေပးခ၊ တစ္လ ၁၅ဲ
 ----------------------------------
 အားလံုး တစ္လ အတြက္ ၃ိ-၆ ေကာင္မေလး ျပန္သြားတဲ့လမွ စျပီး ၆ လအတြက္ ေပါင္း ၁၉ိ-၁၄ဲ။ အေမ့ထံမွ ရရန္ရွိသည္´ လို.ေရးထားတဲ့စာကို ေတြ.သတဲ့။ ညေနေက်ာင္းလႊတ္ေတာ့ ေမာင္ဘစိန္ဟာ လုပ္ေနက်အတိုင္း လြယ္အိတ္ကို သူ.ေနရာမွာထားျပီး ဆိုင္ေရွ့၀င္ထုိင္တယ္။ ဒီတင္ စာရြက္ေခါက္ကေလးတစ္ခု ဖ်ာေပၚက ေတြ.တာနဲ့. ဖြင့္ဖတ္လိုက္တယ္။ သူဖတ္ရတဲ့စာဟာ အေမ့ျပန္စာ ျဖစ္ေနတယ္။ အထဲမွာ ေရးထားတာကေတာ့-
 (၁) သားကေလး ေမာင္ဘစိန္အတြက္ ထမင္းစားစရိတ္ အနည္းဆံုး ပ်မ္းမွ် တစ္လလွ်င္ ၃ိ နွင့္ သားကေလး အခု အရြယ္အထိ - ၃၂၄ိ
 (၂) ေက်ာင္းစရိတ္ ၄-တန္းအထိ (စာအုပ္ဖိုးမ်ားမပါ) - ၁၂၀ိ
(၃) အ၀တ္အစာ ၄-တန္းအထိ အနည္းဆံုး - ၆၀ိ
(၄) ေဆးဖုိး၀ါးခ အနည္းဆံုး (သံုးတန္းမွာ လက္က်ဳိးလို. ေဆးရံုတင္ကုခ၊ ဆရာ၀န္ခမ်ားမပါ) - ၂၀ိ
 (၅) မုန္.ဖိုးႏွင့္ အေထြေထြ၊ အနည္းဆံုး - ၁၀ိ
----------------------------------------
`သားထံမွ ရရန္ေငြ မရွိ´

(လူထုဦးလွ၏ ျမန္မာပံုျပင္မ်ားမွ-) 

 From-သိဂႋီႏြယ္ရဲ႕ မွတ္စုစာအုပ္

‎--အေမ့ျပန္စာ-

ေမာင္ဘစိန္ စတုတၳတန္း တက္ရတဲ့ႏွစ္မွာ ဖခင္ၾကီး ကြယ္လြန္ရွာတယ္။ ဒီအခါ မိခင္မုဆိုးမၾကီး ေဒၚေစာျမဟာ သားကေလးကို အေတာ္အားခဲျပီး ေက်ာင္းထားရတယ္။ သားရဲ. အေဖမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ လက္ထဲမွာလည္း စုျပီးေဆာင္းျပီး ဘာမွ မက်န္ရစ္တာနဲ. ျခစ္ျခစ္ျခဳတ္ျခဳတ္ စားေသာက္ေနထုိင္ခဲ့တာ အခုဆိုရင္ ပိုျပိး က်ပ္တည္းလာတယ္။ ေယာက်ာ္းရွိစဥ္က အိမ္မွာ ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္အျဖစ္ ေခၚထားတဲ့ ရြာက ေဆြနီးမ်ိဳးစပ္ေတာ္တဲ့ ကေလးမေလးကိုလည္း ရြာကို ျပန္လႊတ္လိုက္ရတယ္။ ဒါကလည္း ကေလးမေလးရဲ. မိဘေတြကို တစ္လ ၁၅-က်ပ္ မေထာက္ပံံ့နိုင္ေတာ့လို. ျပန္လႊတ္လိုက္ရတာပဲ။ ေဒၚေစာျမဟာ သားကေလးကို ပညာဆက္လက္သင္နိုင္ေအာင္ ဟုိက ဒီက အမအစ ယူျပီး အိမ္ဆိုင္ကေလးဖြင့္တယ္။ ဒီေတာ့လည္း သားကိုပါ ခုိင္းေနရျပန္ေရာ။ ေမာင္ဘစိန္ဟာလည္း ေက်ာင္းျပန္လာရင္ ေရွးကလို အေဖာ္အေပါင္းေတြနဲ. ကစားဖို. အခ်ိန္မရေတာ့ဘူး။ သူဟာ ဆိုင္ကေလးေရွ့မွာ ေစ်းထုိင္ေရာင္းေနတယ္။ ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္ ေကာင္မေလးမရွိေတာ့လို. ပန္းကန္ေဆးရတယ္၊ တံျမက္စည္းလွည္းရတယ္၊ အိုးတိုက္ရတယ္၊ တျခားေတာက္တိုမယ္ရ အိမ္အလုပ္ေတြလည္း လုပ္ရတယ္။ ဟိုသြားပါဦး ဒီလာပါဦးနဲ. ခဏခဏ အခို္င္းခံေနရတယ္။ ခုလိုလုပ္ရတာကို ေမာင္ဘစိန္က စိတ္ညစ္ေနတယ္။ အေဖရွိတံုးကဆိုရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ပန္းကန္မေဆးရဘူူး၊ အိုးလည္း မတိုက္ရဘူး၊ တံျမက္စည္းလည္း မလွည္းရဘူး။ ေက်ာင္းက ျပန္လာတာနဲ. ဆိုင္ေရွ့မွာ ေနရတယ္၊ ေရာင္းလည္း မေရာင္းရပဲနဲ့ သိပ္ပ်င္းစရာေကာင္းတာ၊ ကစားလည္း မကစားရဘူး။ အေမက သက္သက္ ညွင္းဆဲေနတာပဲလုိ. ေတြးျပီး အေမ့ကို မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတယ္။ ေမာင္ဘစိန္ဟာ ခုလို မေက်မနပ္ျဖစ္ျပီးေနလာရင္း တစ္ရက္ေတာ့ တစ္စံုတစ္ခုကို သတိရတာနဲ. စာတစ္ေစာင္ ေရးတယ္။ ျပီးေတာ့ အေမ့ေက်ာက္ပ်ဥ္ေပၚမွာ သနပ္ခါးတံုးနဲ. ဖိထားခဲ့ျပီး ေက်ာင္းကို ထြက္သြားေရာ။ မၾကာခင္ပဲ ေက်ာက္ပ်ဥ္ေပၚက စာရြက္ေခါက္ကို အေမမုဆိုးမက ျမင္ေတာ့ ယူျပီး ဖတ္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ-
 ``ဆိုင္ေစာင့္ခ တေန. ၂ ျပား၊ တစ္လ ၁၅ဲ တံျမက္လွည္းခ၊ တေန. ၂ ျပား၊ တစ္လ ၁၅ဲ ပန္းကန္ေဆးခ၊ တစ္ေန. ၂ ျပား၊ တစ္လ ၁၅ဲ ၾကမ္းတိုက္ခ၊ တစ္ခါတိုက္ ၁ဲ၊ တစ္လ ၄ ခါ ၄ဲ ဟိုသြား ဒီသြားလုပ္ေပးခ၊ တစ္လ ၁၅ဲ
 ----------------------------------
 အားလံုး တစ္လ အတြက္ ၃ိ-၆ ေကာင္မေလး ျပန္သြားတဲ့လမွ စျပီး ၆ လအတြက္ ေပါင္း ၁၉ိ-၁၄ဲ။ အေမ့ထံမွ ရရန္ရွိသည္´ လို.ေရးထားတဲ့စာကို ေတြ.သတဲ့။ ညေနေက်ာင္းလႊတ္ေတာ့ ေမာင္ဘစိန္ဟာ လုပ္ေနက်အတိုင္း လြယ္အိတ္ကို သူ.ေနရာမွာထားျပီး ဆိုင္ေရွ့၀င္ထုိင္တယ္။ ဒီတင္ စာရြက္ေခါက္ကေလးတစ္ခု ဖ်ာေပၚက ေတြ.တာနဲ့. ဖြင့္ဖတ္လိုက္တယ္။ သူဖတ္ရတဲ့စာဟာ အေမ့ျပန္စာ ျဖစ္ေနတယ္။ အထဲမွာ ေရးထားတာကေတာ့-
 (၁) သားကေလး ေမာင္ဘစိန္အတြက္ ထမင္းစားစရိတ္ အနည္းဆံုး ပ်မ္းမွ် တစ္လလွ်င္ ၃ိ နွင့္ သားကေလး အခု အရြယ္အထိ - ၃၂၄ိ
 (၂) ေက်ာင္းစရိတ္ ၄-တန္းအထိ (စာအုပ္ဖိုးမ်ားမပါ) - ၁၂၀ိ
(၃) အ၀တ္အစာ ၄-တန္းအထိ အနည္းဆံုး - ၆၀ိ
(၄) ေဆးဖုိး၀ါးခ အနည္းဆံုး (သံုးတန္းမွာ လက္က်ဳိးလို. ေဆးရံုတင္ကုခ၊ ဆရာ၀န္ခမ်ားမပါ) - ၂၀ိ
 (၅) မုန္.ဖိုးႏွင့္ အေထြေထြ၊ အနည္းဆံုး - ၁၀ိ
----------------------------------------
`သားထံမွ ရရန္ေငြ မရွိ´

(လူထုဦးလွ၏ ျမန္မာပံုျပင္မ်ားမွ-) 

 From-သိဂႋီႏြယ္ရဲ႕ မွတ္စုစာအုပ္