စျပီး သယ္ေဆာင္လာသူက
ေလာ္စပီကာ ေဒၚခ်စ္ပါပဲ …
တစ္ရြာလံုးရဲ႕သတင္း၊ အတင္းေတြကို စြာက်ယ္စြာက်ယ္နဲ႔ တစ္အိမ္ဆင္းတစ္
အိမ္တက္ ျဖန္႔ေ၀တတ္လို႔ တစ္ရြာလံုးက ေလာစပီကာဆိုတဲ့ ဘြဲ႔ထူးကို တညီတညႊတ္တည္း ေပးအပ္ျခင္းခံရတဲ့ ေဒၚခ်စ္။ ေဒၚခ်စ္ကလည္း ေဒၚခ်စ္။ ဟိုေကာင္မေတာ့ ပေထြးနဲ႔ တိတ္တိတ္ပုန္းညားေနသတဲ့၊ ဘယ္လင္မယားေတာ့ နွစ္လံုးတြက္ၾကရင္း ရန္ျဖစ္တယ္၊ ဟိုမိန္းမေတာ့ အိမ္ကခိုင္းတဲ့ အလုပ္သမားနဲ႔ လင္ငယ္ေနေနတယ္၊ ကိုစံထြန္းက အခုေမြးတဲ့ အငယ္ေကာင္ကို သူ႔သားထင္ျပီး ခ်စ္ေနတာ လက္ေပၚက မခ်ဘူး၊ ရြာဦးဘုန္းၾကီး ေမြးထားတဲ့ ၾကက္သားအမိတစ္အုပ္ အခိုးခံရလို႔တဲ့ အစျပဳလို႔ သူသိတဲ့ ၾကားတဲ့ သတင္းေတြကို တစ္ပါးသူ နားမေထာင္၀ံ့ေအာင္ အိပ္သြန္ဖာေမွာက္ ခ်ျပတတ္ရံုမက မိုးရြာမေရွာင္ ေနပူထဲမွာေတာင္ ထီးေဆာင္းျပီး အတင္း လိုက္ေျပာတတ္တဲ့ မိန္းမစားမ်ိဳး။ စကားေျပာပံုလည္း ၾကည့္အံုး … ႏႈတ္ခမ္းတစ္လန္ ပန္းတစ္လန္နဲ႔ မ်က္နွာမဲ့ရြဲ႕ေျပာဆိုေနပံုက အကယ္ဒမီငါးထပ္ကြမ္း မင္းသမီးေတြေတာင္ လက္ေျမွာက္ေလာက္တယ္ … အခုလည္းၾကည့္။ သားသမီးခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းမစာမနာ ေျပာရက္လိုက္ပံုက … နွာေခါင္းဘုေလး ဗိုက္ၾကီးလို႔တဲ့ … ။ စၾကားၾကားခ်င္းေတာ့ မသန္းေဌးလည္း မယံုၾကည္နိုင္ေလာက္ေအာင္ အံအားသင့္သြားရတယ္ … နာေခါင္းဘု … မသန္းေဌး အဲဒီေကာင္မေလးကို ရင္းရင္းနွီးနွီးသိပါတယ္ … နွာေခါင္းအရင္းတည့္တည့္ မည္းေမွာင္ေနတဲ့ မ်က္ခံုးတန္း နွစ္ခုၾကားမွာ ကြမ္းသီးလံုးခန္႔ ေမြးရာပါ ဘုသီးေလးတစ္ခု အက်ည္းတန္ေအာင္ ေပါက္ေနတယ္ … အဲဒါေၾကာင့္ နာမည္အရင္းေပ်ာက္ျပီး တစ္ရြာလံုးက နွာေခါင္းဘုလို႔ ကင္ပြန္းတပ္ျခင္း ခံလိုက္ရတဲ့ ေကာင္မေလး … မသန္းေဌးလည္း နာမည္အရင္း မသိပါ … အမ်ားညီ ဤ ကၽြဲဖတ္ ဆိုတဲ့အတိုင္း နွာေခါင္းဘုလို႔ ႏႈတ္က်ိဳးေနခဲ့တယ္ … အခု အဲဒီေကာင္မေလးမွာ ဗိုက္ၾကီးေနတယ္ဆိုေတာ့ ၾကားရတဲ့သတင္းက နားမခံသာစရာျဖစ္ေနရတယ္ … “နွာေခါင္းက ဘုသီးေလးကိုမွ အားမနာ လုပ္ရက္လိုက္ၾကတာ … “ မသန္းေဌးက သူမဆိုင္ေရွ႕ ခံုတန္းေလးေပၚမွာ ေျပာဆိုေနတဲ့ စကားသံေတြကို နားစြင့္မိျပန္တယ္ … နွာေခါင္းဘု နဲ႔ မသန္းေဌးက တစ္ခ်ိန္တုန္းက အကၽြမ္းတ၀င္ ရွိခဲ့ဖူးတယ္ အဲဒါေၾကာင့္ သံေယာဇဥ္လည္း တြယ္ခဲ့မိတာမို႔ အေၾကာင္းအရင္းကို သိခ်င္ေနမိတယ္ … “ဟုတ္ပါ့ သနားစရာ … ဘယ္ေကာင္ ကျမင္းေၾကာသြားထတာလဲမသိဘူး … နွာေခါင္းဘုေလးက ရိုးရိုးအအနဲ႔ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္မလဲ မေတြး၀ံ့ေအာင္ပါပဲ … ကၽြတ္ … ကၽြတ္ … “ အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ စုပ္တသပ္သပ္နဲ႔ မွတ္ခ်က္စကားေၾကာင့္ မသန္းေဌး သက္ျပင္း အခါခါခ်မိတယ္ .. ေ၀ဖန္ေရးနဲ႔ေလကန္ေရးလုပ္ေနတဲ့ အဲဒီအေဒၚၾကီးေတြကိုလည္း စိတ္တိုမိတယ္ … သူမ်ားအေၾကာင္းဆို ေနရာမေရြး၊ အခ်ိန္အခါမေရြး ေျပာဆိုေနလိုက္ၾကပံုမ်ား … ။ မသန္းေဌး ရင္တထိတ္ထိတ္ျဖင့္ နားစြင့္မိျပန္တယ္ … “ေျပာကို မေျပာခ်င္ပါဘူးေအ … လူေလးၾကည္ေတာ့ မခုတ္တတ္တဲ့ေၾကာင္လိုပဲ … အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာေနမွာ လူရိုးဆိုတာ သခ်ၤဳိင္းကုန္းမွာပဲရွိတယ္လို႔ … အင္း … ေရွးလူၾကီးေတြ ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြ သိပ္မွန္တာပဲ … “ ေဒၚခ်စ္က ေျပာမည့္အေရး စကားပလႅင္ခံေနျပန္တယ္ နားေထာင္သူ စိတ္၀င္စားေအာင္ ေျပာတတ္ ဆိုတတ္တဲ့ ေဒၚခ်စ္ရဲ႕ပညာကို မသန္းေဌး ေလးစားမိတာကေတာ့ အမွန္။ အတင္းေျပာ ဂရုၾကီးပဲကိုး … ။ ေဒၚခ်စ္ကလည္း ေခသူေတာ့မဟုတ္။ လူစည္ကားရာ ေစ်း၊ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္၊ ဗီြဒီယိုရံုေတြကို ပစ္မွတ္ထားျပီး သူၾကားသိရသေလာက္ သတင္းေတြကို ခုနွစ္အိမ္ၾကား ရွစ္အိမ္ၾကားေအာင္ ျဖန္႔ေ၀ေပးတတ္တယ္ … ဂ်ာနယ္မေရာက္၊ အင္တာနက္မရွိတဲ့ မသန္းေဌးတို႔ ေတာရြာေလးမွာ ေဒၚခ်စ္ဟာ ဂ်ာနယ္၊ ေဒၚခ်စ္ဟာ အင္တာနက္။ အလွဴမဂၤလာပြဲေတြမွာ ေဒၚခ်စ္က ဧည့္ခံအေကာင္းဆံုးသူ ျဖစ္လာတယ္ … ေဒၚခ်စ္မပါရင္ ပြဲမျပီး။ အတင္း အဖ်င္းၾကားခ်င္သူေတြက ေဒၚခ်စ္နားမွာ တိုးမရေအာင္ အံုခဲေနတဲ့အဆင့္အထိ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္အလွဴပြဲစည္ကားေအာင္ ေဒၚခ်စ္ကို ဦးေအာင္ ဖိတ္ထားရတာ ဆန္သလား။ ေဒၚခ်စ္က အဲဒီေနရာေတြတင္မက မသန္းေဌးေစ်းဆိုင္ကိုပါ အတင္းအဖ်င္းျဖန္႔ေ၀ရာ ေနရာသတ္မွတ္လိုက္ျပန္ျပီ။ ဆယ္ေပပတ္လည္ အခန္းေလးေရွ႕မွာ ေစ်း၀ယ္သူေတြထိုင္ဘို႔ ခံုတန္းရွည္ေလးတစ္ခု လုပ္ေပးထားတယ္ … အဲဒီခံုတန္းေလးက ေဒၚခ်စ္တို႔အုပ္စု အတင္းျဖန္႔ေ၀ရာ ေနရာတစ္ခု ေရာက္မွန္းမသိေရာက္သြားရတယ္ … “လုပ္စမ္ပါအံုး … ဘယ္သူနဲ႔တဲ့တုန္း … “ “ေအး .. ေအး ညည္းတို႔ စိတ္၀င္စားေနၾကျပီမလား … ငါလည္း စၾကားၾကားခ်င္းဆိုေတာ့ မယံုမိဘူးေအ … သူမ်ားေတြေျပာေနတာေတာ့ လိြဳင္ေကာ္တဲ့ … “ “လိြဳင္ေကာ္ … “ မသန္းေဌး ေယာင္ယမ္းျပီး ရြတ္ဆိုမိတယ္ …မထင္မွတ္ထားတဲ့ နာမည္ေၾကာင့္ အံအားသင့္ျပီး မ်က္လံုးေတြ ျပဴးက်ယ္သြားရတယ္ … “ကဲ အပ်ိဳၾကီးမမေရ … က်ဳပ္တို႔လည္း ျပန္ေတာ့မယ္ … အိမ္က လူၾကီး ကိုတင္ေမာင္က အိမ္လည္ထြက္တာ သိပ္မၾကိဳက္ဘူး … သူက ဘုရားလူၾကီးဆိုေတာ့ ေက်ာင္းကန္ဘုရားသြား ဥပုသ္သီလေစာင့္နဲ႔ ပုတီးကို လက္ကခ်တယ္လို႔ မရွိဘူး … သူေလာက္ၾကီးေတာ့ ဘုရားတရား မလိုက္စားနိုင္ေသးဘူးေတာ္ေရ႕ … “ ေဒၚခ်စ္က ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုမွ မသန္းေဌး အသိ၀င္လာျပီး ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္မိတယ္။ သူမ်ားမေကာင္းေၾကာင္း ကုိယ့္ေကာင္းေၾကာင္းေျပာတတ္တဲ့ အဲဒီဟာမၾကီးျပန္သြားတာ နားေအးတာပဲလို႔ မသန္းေဌးစိတ္ထဲက ေမတၱာပို႔ရင္း ေဒၚခ်စ္ကြယ္ရာမွာ မ်က္ေစာင္းထိုးမိလိုက္ေသးတယ္ … ကိုယ္အေနထိုင္တတ္လည္း ပံုခ်ဲ႕ျပီးေျပာတတ္ေတာ့ ေဒၚခ်စ္ကို မသန္းေဌးရြံေၾကာက္ၾကီးကို ျဖစ္လို႔ … ေဒၚခ်စ္ခပ္ေ၀းေ၀းေရာက္သြားမွ နွာေခါင္းဘုဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႔ အူတူတူအတတ လိြဳင္ေကာ္တို႔နွစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို ဆက္စဥ္းစားေနမိတယ္ … xxx xxx ႏွာေခါင္းဘု … အသက္ ဆယ့္ငါး ဆယ့္ေျခာက္ ပတ္လည္သာသာ ရွိမည့္ေကာင္မေလး … အသားအေရက ေနေလာင္ထားျပီး နီက်င့္က်င့္ျဖစ္ေနတယ္ … ခါးလည္ေလာက္ရွိမယ့္ ဆံပင္ေတြက အုန္းဆီးမလူး မဖီးမျပဴဘဲထားလို႔လားမသိ ၀ါေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ျဖစ္ေနတယ္ … လံုခ်ည္ကို ေခါင္းေစာင္းတင္ အျမဲ၀တ္တတ္တဲ့အဲဒီေကာင္မေလးကို ကပိုကရိုနိုင္လွတယ္လို႔ပဲ မသန္းေဌးထင္မိတယ္ … မသန္းေဌးနဲ႔ နွာေခါင္းဘုစတင္ေတြ႔ဆံုပံုက … တစ္ရက္ … ေစ်းေန႔ျဖစ္လို႔ ေစ်း၀ယ္သူေတြနဲ႔ ၾကိတ္ၾကိတ္တိုး စည္းကားေနတဲ့အခ်ိန္ တစ္မနက္ခင္းလံုး ေစ်း၀ယ္သူေတြကို ေသခ်ာရွင္းျပေနရလို႔ ပါးစပ္လည္း ေညာင္းလွျပီ။ တိုလီမုတ္စ ကုန္စံုဆိုင္ေလးဆိုေတာ့ ေစ်းေရာင္းအကူလည္းမရွိ။ အဲဒါေၾကာင့္ ေစ်းေန႔ဆို ယားလို႔ေတာင္ မကုတ္နိုင္ေအာင္ ပင္ပမ္းလွတယ္ … ေန႔လည္ ေစ်းကြဲတဲ့အခ်ိန္ေရာက္မွ ေျခဆင္းေက်ာခင္းျပီး အေညာင္းဆန္႔ရတယ္ … ေန႔လည္ ေနပူခ်ိန္မွာ မသန္းေဌး ပက္လပ္ကုလားထိုင္ေပၚမွာပဲ ငိုက္ျမည္းေနခ်ိန္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ခိုးၾကည့္တယ္လို႔ ခံစားရတာနဲ႔ ေဘးဘီကို အၾကည့္ေရာက္မိတယ္ … မသန္းေဌးကို မ်က္လံုးအ၀ိုင္းသားနဲ႔ လန္႔ျဖန္႔ျပီး ၾကည့္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္ .. အဲဒီေကာင္မေလးက ဇာတ္လိုက္မင္းသမီး နွာေခါင္းဘုပါပဲ … “ဘာလဲ … “လို႔ မသန္းေဌးက စိတ္မရွည္တရွည္နဲ႔ ေမးလိုက္တယ္ … နွာေခါင္းဘုက ခ်က္ခ်င္းမေျဖ။ မသန္းေဌး စိတ္ေပါက္ေပါက္ျဖစ္လာျပီး ထပ္ေမးကာမွ နွာေခါင္းဘုက ေရအိုးစင္ကို လက္ညိႈးထိုးျပတယ္ … “ေရေသာက္ခ်င္လို႔လား … ေသာက္ေလ … “ နွာေခါင္းဘုက ေခါင္းယမ္းျပရင္း ေရခ်ိဳးသလို အမူအရာလုပ္ျပေနတဲ့အတြက္ မသန္းေဌး မ်က္ေမွာင္ ၾကဳတ္သြားရျပီး … “ေရခ်ိဳးမလို႔ ဟုတ္လား … “လို႔ နားမလည္လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ နွာေခါင္းဘုက ေခါင္းယမ္းျပျပန္တယ္ … “ေကာင္မေလး … နင္စကားမေျပာတတ္ဘူးလား … "လို႔ မသန္းေဌးက ေမးလိုက္မွ နွာေခါင္းဘုက ေခါင္းညိတ္ျပတယ္ .. ေမြးရာပါ နွာေခါင္းဘုေလးေၾကာင့္ အက်ည္းတန္ေနပါတယ္ဆို စကားပါ မေျပာတတ္ဘူးဆိုေတာ့ မသန္းေဌး သနားသြားမိတယ္ … ႏူပါတယ္ဆို ၀ဲစြဲဆိုတဲ့ စကားပံုလိုျဖစ္ေနေတာ့ စိတ္မေကာင္းလည္း ျဖစ္မိသြားတယ္ … “ဘာေျပာခ်င္တာလဲ ေျပာေလ … “လို႔ ၾကည္ၾကည္သာသာနဲ႔ လမ္းစဖြင့္ေပးလိုက္တယ္ … နွာေခါင္းဘုက ေရးထမ္းသလို လုပ္ျပေနေတာ့ မသန္းေဌး သေဘာေပါက္သြားျပီး … “ေရယူအံုးမလားလို႔ ေမးတာလား … “လို႔ ျပန္ေမးလိုက္ေတာ့ နွာေခါင္းဘုေလးက အားရ၀မ္းသာ ရယ္ျပီး ေခါင္းညိတ္ျပတယ္ … အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး နွာေခါင္းဘုဟာ မသန္းေဌးဆိုင္အတြက္ ေရသည္ျဖစ္ခဲ့တယ္ … ေရေရွ႕တစ္ပံုး ေနာက္တစ္ပံုးထမ္းနိုင္တဲ့ နွာေခါင္းဘုရဲ႕အစြမ္းကို မသန္းေဌး အားက်မိတယ္ … ခ်ိဳးေရ၊ ေသာက္ေရအကုန္ျဖည့္ျပီးေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေပးရမယ္မွန္း မသိျဖစ္ေနလို႔ မသန္းေဌးက လက္ညိႈးနဲ႔ လက္မကို ထိျပီး ၀ိုင္းျပလိုက္တယ္ … နွာေခါင္းဘုက ခ်က္ခ်င္းဆုိသလိုပဲ ေျမၾကီးမွာ ေလးဘက္ေထာက္ထိုင္ျပီး လက္နွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပေတာ့ မသန္းေဌး မ်က္လံုးျပဴးသြားရတယ္ … ဘာလုပ္ျပတာပါလိမ့္လို႔ အေျပးအလႊားေတြးေနမိတယ္ … ခနေနမွ သေဘာေပါက္မိေတာ့တယ္ … နွာေခါင္းဘု ေလးဘက္ေထာက္ျပတာ ျခေသၤပံုျဖစ္ျပီး လက္နွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပတာက နွစ္ရာျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္မွပဲ သက္ျပင္းခ်နိုင္ေတာ့တယ္ … တစ္ခါတေလ ငါးရာတန္ ထုတ္ေပးျပီး အကဲစမ္းၾကည့္ဖူးတယ္ … မယူပါ။ နွစ္ရာတန္ကိုပဲ ယူလို႔ နွာေခါင္းဘုရဲ႕စိတ္ထားေလးကို စိတ္ထဲမွာ ခ်ီးက်ဴးမိတယ္ … ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ဆိုသလို နွာေခါင္းဘုက မသန္းေဌးဆိုင္ကိုလာျပီး အိုးအလြတ္ ခြက္အလြတ္ပါမက်န္ ေရျဖည့္တယ္ .. စားျပီးသားပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေတြကိုလည္း ဆြဲယူျပီး ေဆးေၾကာေပးတတ္တယ္ … မသန္းေဌးရင္ထဲမွာလည္း သနားစိတ္ေတြျဖစ္ျပီး ေန႔တိုင္း ထမင္းေကၽြးတယ္ … လုံခ်ည္၊ အက်ီအေဟာင္းေတြ ေပးကမ္းလိုက္တယ္ဆိုရင္ နွာေခါင္းဘုေလး ေပ်ာ္ရႊင္ေနတတ္ျပီး မသန္းေဌးကို ႏႈိပ္နယ္ေပးတတ္တယ္ … တစ္ရက္မွာ … နွာေခါင္းဘု အရင္လို တတ္တတ္ၾကြၾကြမဟုတ္ ေငးငိုင္ေနတယ္လို႔ မသန္းေဌး ထင္မိတယ္ … ဒီေကာင္မေလး တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲလို႔ေတြးျပီး ေခ်ာ့ေမာ့ေမးဘို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္ … နွာေခါင္းဘု႔အခတ္အခဲဟာ မသန္းေဌးအခတ္အခဲပဲ မဟုတ္လား။ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးက မသိမသာ ရစ္ပတ္ေနေလျပီ။
**အာကာေခတ္ပိုင္**
-ေနာက္ဆက္တြဲ သတင္း -
စျပီး သယ္ေဆာင္လာသူက
ေလာ္စပီကာ ေဒၚခ်စ္ပါပဲ …
တစ္ရြာလံုးရဲ႕သတင္း၊ အတင္းေတြကို စြာက်ယ္စြာက်ယ္နဲ႔ တစ္အိမ္ဆင္းတစ္
အိမ္တက္ ျဖန္႔ေ၀တတ္လို႔ တစ္ရြာလံုးက ေလာစပီကာဆိုတဲ့ ဘြဲ႔ထူးကို တညီတညႊတ္တည္း ေပးအပ္ျခင္းခံရတဲ့ ေဒၚခ်စ္။ ေဒၚခ်စ္ကလည္း ေဒၚခ်စ္။ ဟိုေကာင္မေတာ့ ပေထြးနဲ႔ တိတ္တိတ္ပုန္းညားေနသတဲ့၊ ဘယ္လင္မယားေတာ့ နွစ္လံုးတြက္ၾကရင္း ရန္ျဖစ္တယ္၊ ဟိုမိန္းမေတာ့ အိမ္ကခိုင္းတဲ့ အလုပ္သမားနဲ႔ လင္ငယ္ေနေနတယ္၊ ကိုစံထြန္းက အခုေမြးတဲ့ အငယ္ေကာင္ကို သူ႔သားထင္ျပီး ခ်စ္ေနတာ လက္ေပၚက မခ်ဘူး၊ ရြာဦးဘုန္းၾကီး ေမြးထားတဲ့ ၾကက္သားအမိတစ္အုပ္ အခိုးခံရလို႔တဲ့ အစျပဳလို႔ သူသိတဲ့ ၾကားတဲ့ သတင္းေတြကို တစ္ပါးသူ နားမေထာင္၀ံ့ေအာင္ အိပ္သြန္ဖာေမွာက္ ခ်ျပတတ္ရံုမက မိုးရြာမေရွာင္ ေနပူထဲမွာေတာင္ ထီးေဆာင္းျပီး အတင္း လိုက္ေျပာတတ္တဲ့ မိန္းမစားမ်ိဳး။ စကားေျပာပံုလည္း ၾကည့္အံုး … ႏႈတ္ခမ္းတစ္လန္ ပန္းတစ္လန္နဲ႔ မ်က္နွာမဲ့ရြဲ႕ေျပာဆိုေနပံုက အကယ္ဒမီငါးထပ္ကြမ္း မင္းသမီးေတြေတာင္ လက္ေျမွာက္ေလာက္တယ္ … အခုလည္းၾကည့္။ သားသမီးခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းမစာမနာ ေျပာရက္လိုက္ပံုက … နွာေခါင္းဘုေလး ဗိုက္ၾကီးလို႔တဲ့ … ။ စၾကားၾကားခ်င္းေတာ့ မသန္းေဌးလည္း မယံုၾကည္နိုင္ေလာက္ေအာင္ အံအားသင့္သြားရတယ္ … နာေခါင္းဘု … မသန္းေဌး အဲဒီေကာင္မေလးကို ရင္းရင္းနွီးနွီးသိပါတယ္ … နွာေခါင္းအရင္းတည့္တည့္ မည္းေမွာင္ေနတဲ့ မ်က္ခံုးတန္း နွစ္ခုၾကားမွာ ကြမ္းသီးလံုးခန္႔ ေမြးရာပါ ဘုသီးေလးတစ္ခု အက်ည္းတန္ေအာင္ ေပါက္ေနတယ္ … အဲဒါေၾကာင့္ နာမည္အရင္းေပ်ာက္ျပီး တစ္ရြာလံုးက နွာေခါင္းဘုလို႔ ကင္ပြန္းတပ္ျခင္း ခံလိုက္ရတဲ့ ေကာင္မေလး … မသန္းေဌးလည္း နာမည္အရင္း မသိပါ … အမ်ားညီ ဤ ကၽြဲဖတ္ ဆိုတဲ့အတိုင္း နွာေခါင္းဘုလို႔ ႏႈတ္က်ိဳးေနခဲ့တယ္ … အခု အဲဒီေကာင္မေလးမွာ ဗိုက္ၾကီးေနတယ္ဆိုေတာ့ ၾကားရတဲ့သတင္းက နားမခံသာစရာျဖစ္ေနရတယ္ … “နွာေခါင္းက ဘုသီးေလးကိုမွ အားမနာ လုပ္ရက္လိုက္ၾကတာ … “ မသန္းေဌးက သူမဆိုင္ေရွ႕ ခံုတန္းေလးေပၚမွာ ေျပာဆိုေနတဲ့ စကားသံေတြကို နားစြင့္မိျပန္တယ္ … နွာေခါင္းဘု နဲ႔ မသန္းေဌးက တစ္ခ်ိန္တုန္းက အကၽြမ္းတ၀င္ ရွိခဲ့ဖူးတယ္ အဲဒါေၾကာင့္ သံေယာဇဥ္လည္း တြယ္ခဲ့မိတာမို႔ အေၾကာင္းအရင္းကို သိခ်င္ေနမိတယ္ … “ဟုတ္ပါ့ သနားစရာ … ဘယ္ေကာင္ ကျမင္းေၾကာသြားထတာလဲမသိဘူး … နွာေခါင္းဘုေလးက ရိုးရိုးအအနဲ႔ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္မလဲ မေတြး၀ံ့ေအာင္ပါပဲ … ကၽြတ္ … ကၽြတ္ … “ အေဒၚၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ စုပ္တသပ္သပ္နဲ႔ မွတ္ခ်က္စကားေၾကာင့္ မသန္းေဌး သက္ျပင္း အခါခါခ်မိတယ္ .. ေ၀ဖန္ေရးနဲ႔ေလကန္ေရးလုပ္ေနတဲ့ အဲဒီအေဒၚၾကီးေတြကိုလည္း စိတ္တိုမိတယ္ … သူမ်ားအေၾကာင္းဆို ေနရာမေရြး၊ အခ်ိန္အခါမေရြး ေျပာဆိုေနလိုက္ၾကပံုမ်ား … ။ မသန္းေဌး ရင္တထိတ္ထိတ္ျဖင့္ နားစြင့္မိျပန္တယ္ … “ေျပာကို မေျပာခ်င္ပါဘူးေအ … လူေလးၾကည္ေတာ့ မခုတ္တတ္တဲ့ေၾကာင္လိုပဲ … အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာေနမွာ လူရိုးဆိုတာ သခ်ၤဳိင္းကုန္းမွာပဲရွိတယ္လို႔ … အင္း … ေရွးလူၾကီးေတြ ေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြ သိပ္မွန္တာပဲ … “ ေဒၚခ်စ္က ေျပာမည့္အေရး စကားပလႅင္ခံေနျပန္တယ္ နားေထာင္သူ စိတ္၀င္စားေအာင္ ေျပာတတ္ ဆိုတတ္တဲ့ ေဒၚခ်စ္ရဲ႕ပညာကို မသန္းေဌး ေလးစားမိတာကေတာ့ အမွန္။ အတင္းေျပာ ဂရုၾကီးပဲကိုး … ။ ေဒၚခ်စ္ကလည္း ေခသူေတာ့မဟုတ္။ လူစည္ကားရာ ေစ်း၊ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္၊ ဗီြဒီယိုရံုေတြကို ပစ္မွတ္ထားျပီး သူၾကားသိရသေလာက္ သတင္းေတြကို ခုနွစ္အိမ္ၾကား ရွစ္အိမ္ၾကားေအာင္ ျဖန္႔ေ၀ေပးတတ္တယ္ … ဂ်ာနယ္မေရာက္၊ အင္တာနက္မရွိတဲ့ မသန္းေဌးတို႔ ေတာရြာေလးမွာ ေဒၚခ်စ္ဟာ ဂ်ာနယ္၊ ေဒၚခ်စ္ဟာ အင္တာနက္။ အလွဴမဂၤလာပြဲေတြမွာ ေဒၚခ်စ္က ဧည့္ခံအေကာင္းဆံုးသူ ျဖစ္လာတယ္ … ေဒၚခ်စ္မပါရင္ ပြဲမျပီး။ အတင္း အဖ်င္းၾကားခ်င္သူေတြက ေဒၚခ်စ္နားမွာ တိုးမရေအာင္ အံုခဲေနတဲ့အဆင့္အထိ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္အလွဴပြဲစည္ကားေအာင္ ေဒၚခ်စ္ကို ဦးေအာင္ ဖိတ္ထားရတာ ဆန္သလား။ ေဒၚခ်စ္က အဲဒီေနရာေတြတင္မက မသန္းေဌးေစ်းဆိုင္ကိုပါ အတင္းအဖ်င္းျဖန္႔ေ၀ရာ ေနရာသတ္မွတ္လိုက္ျပန္ျပီ။ ဆယ္ေပပတ္လည္ အခန္းေလးေရွ႕မွာ ေစ်း၀ယ္သူေတြထိုင္ဘို႔ ခံုတန္းရွည္ေလးတစ္ခု လုပ္ေပးထားတယ္ … အဲဒီခံုတန္းေလးက ေဒၚခ်စ္တို႔အုပ္စု အတင္းျဖန္႔ေ၀ရာ ေနရာတစ္ခု ေရာက္မွန္းမသိေရာက္သြားရတယ္ … “လုပ္စမ္ပါအံုး … ဘယ္သူနဲ႔တဲ့တုန္း … “ “ေအး .. ေအး ညည္းတို႔ စိတ္၀င္စားေနၾကျပီမလား … ငါလည္း စၾကားၾကားခ်င္းဆိုေတာ့ မယံုမိဘူးေအ … သူမ်ားေတြေျပာေနတာေတာ့ လိြဳင္ေကာ္တဲ့ … “ “လိြဳင္ေကာ္ … “ မသန္းေဌး ေယာင္ယမ္းျပီး ရြတ္ဆိုမိတယ္ …မထင္မွတ္ထားတဲ့ နာမည္ေၾကာင့္ အံအားသင့္ျပီး မ်က္လံုးေတြ ျပဴးက်ယ္သြားရတယ္ … “ကဲ အပ်ိဳၾကီးမမေရ … က်ဳပ္တို႔လည္း ျပန္ေတာ့မယ္ … အိမ္က လူၾကီး ကိုတင္ေမာင္က အိမ္လည္ထြက္တာ သိပ္မၾကိဳက္ဘူး … သူက ဘုရားလူၾကီးဆိုေတာ့ ေက်ာင္းကန္ဘုရားသြား ဥပုသ္သီလေစာင့္နဲ႔ ပုတီးကို လက္ကခ်တယ္လို႔ မရွိဘူး … သူေလာက္ၾကီးေတာ့ ဘုရားတရား မလိုက္စားနိုင္ေသးဘူးေတာ္ေရ႕ … “ ေဒၚခ်စ္က ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုမွ မသန္းေဌး အသိ၀င္လာျပီး ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္မိတယ္။ သူမ်ားမေကာင္းေၾကာင္း ကုိယ့္ေကာင္းေၾကာင္းေျပာတတ္တဲ့ အဲဒီဟာမၾကီးျပန္သြားတာ နားေအးတာပဲလို႔ မသန္းေဌးစိတ္ထဲက ေမတၱာပို႔ရင္း ေဒၚခ်စ္ကြယ္ရာမွာ မ်က္ေစာင္းထိုးမိလိုက္ေသးတယ္ … ကိုယ္အေနထိုင္တတ္လည္း ပံုခ်ဲ႕ျပီးေျပာတတ္ေတာ့ ေဒၚခ်စ္ကို မသန္းေဌးရြံေၾကာက္ၾကီးကို ျဖစ္လို႔ … ေဒၚခ်စ္ခပ္ေ၀းေ၀းေရာက္သြားမွ နွာေခါင္းဘုဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႔ အူတူတူအတတ လိြဳင္ေကာ္တို႔နွစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို ဆက္စဥ္းစားေနမိတယ္ … xxx xxx ႏွာေခါင္းဘု … အသက္ ဆယ့္ငါး ဆယ့္ေျခာက္ ပတ္လည္သာသာ ရွိမည့္ေကာင္မေလး … အသားအေရက ေနေလာင္ထားျပီး နီက်င့္က်င့္ျဖစ္ေနတယ္ … ခါးလည္ေလာက္ရွိမယ့္ ဆံပင္ေတြက အုန္းဆီးမလူး မဖီးမျပဴဘဲထားလို႔လားမသိ ၀ါေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ျဖစ္ေနတယ္ … လံုခ်ည္ကို ေခါင္းေစာင္းတင္ အျမဲ၀တ္တတ္တဲ့အဲဒီေကာင္မေလးကို ကပိုကရိုနိုင္လွတယ္လို႔ပဲ မသန္းေဌးထင္မိတယ္ … မသန္းေဌးနဲ႔ နွာေခါင္းဘုစတင္ေတြ႔ဆံုပံုက … တစ္ရက္ … ေစ်းေန႔ျဖစ္လို႔ ေစ်း၀ယ္သူေတြနဲ႔ ၾကိတ္ၾကိတ္တိုး စည္းကားေနတဲ့အခ်ိန္ တစ္မနက္ခင္းလံုး ေစ်း၀ယ္သူေတြကို ေသခ်ာရွင္းျပေနရလို႔ ပါးစပ္လည္း ေညာင္းလွျပီ။ တိုလီမုတ္စ ကုန္စံုဆိုင္ေလးဆိုေတာ့ ေစ်းေရာင္းအကူလည္းမရွိ။ အဲဒါေၾကာင့္ ေစ်းေန႔ဆို ယားလို႔ေတာင္ မကုတ္နိုင္ေအာင္ ပင္ပမ္းလွတယ္ … ေန႔လည္ ေစ်းကြဲတဲ့အခ်ိန္ေရာက္မွ ေျခဆင္းေက်ာခင္းျပီး အေညာင္းဆန္႔ရတယ္ … ေန႔လည္ ေနပူခ်ိန္မွာ မသန္းေဌး ပက္လပ္ကုလားထိုင္ေပၚမွာပဲ ငိုက္ျမည္းေနခ်ိန္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ခိုးၾကည့္တယ္လို႔ ခံစားရတာနဲ႔ ေဘးဘီကို အၾကည့္ေရာက္မိတယ္ … မသန္းေဌးကို မ်က္လံုးအ၀ိုင္းသားနဲ႔ လန္႔ျဖန္႔ျပီး ၾကည့္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္ .. အဲဒီေကာင္မေလးက ဇာတ္လိုက္မင္းသမီး နွာေခါင္းဘုပါပဲ … “ဘာလဲ … “လို႔ မသန္းေဌးက စိတ္မရွည္တရွည္နဲ႔ ေမးလိုက္တယ္ … နွာေခါင္းဘုက ခ်က္ခ်င္းမေျဖ။ မသန္းေဌး စိတ္ေပါက္ေပါက္ျဖစ္လာျပီး ထပ္ေမးကာမွ နွာေခါင္းဘုက ေရအိုးစင္ကို လက္ညိႈးထိုးျပတယ္ … “ေရေသာက္ခ်င္လို႔လား … ေသာက္ေလ … “ နွာေခါင္းဘုက ေခါင္းယမ္းျပရင္း ေရခ်ိဳးသလို အမူအရာလုပ္ျပေနတဲ့အတြက္ မသန္းေဌး မ်က္ေမွာင္ ၾကဳတ္သြားရျပီး … “ေရခ်ိဳးမလို႔ ဟုတ္လား … “လို႔ နားမလည္လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ နွာေခါင္းဘုက ေခါင္းယမ္းျပျပန္တယ္ … “ေကာင္မေလး … နင္စကားမေျပာတတ္ဘူးလား … "လို႔ မသန္းေဌးက ေမးလိုက္မွ နွာေခါင္းဘုက ေခါင္းညိတ္ျပတယ္ .. ေမြးရာပါ နွာေခါင္းဘုေလးေၾကာင့္ အက်ည္းတန္ေနပါတယ္ဆို စကားပါ မေျပာတတ္ဘူးဆိုေတာ့ မသန္းေဌး သနားသြားမိတယ္ … ႏူပါတယ္ဆို ၀ဲစြဲဆိုတဲ့ စကားပံုလိုျဖစ္ေနေတာ့ စိတ္မေကာင္းလည္း ျဖစ္မိသြားတယ္ … “ဘာေျပာခ်င္တာလဲ ေျပာေလ … “လို႔ ၾကည္ၾကည္သာသာနဲ႔ လမ္းစဖြင့္ေပးလိုက္တယ္ … နွာေခါင္းဘုက ေရးထမ္းသလို လုပ္ျပေနေတာ့ မသန္းေဌး သေဘာေပါက္သြားျပီး … “ေရယူအံုးမလားလို႔ ေမးတာလား … “လို႔ ျပန္ေမးလိုက္ေတာ့ နွာေခါင္းဘုေလးက အားရ၀မ္းသာ ရယ္ျပီး ေခါင္းညိတ္ျပတယ္ … အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး နွာေခါင္းဘုဟာ မသန္းေဌးဆိုင္အတြက္ ေရသည္ျဖစ္ခဲ့တယ္ … ေရေရွ႕တစ္ပံုး ေနာက္တစ္ပံုးထမ္းနိုင္တဲ့ နွာေခါင္းဘုရဲ႕အစြမ္းကို မသန္းေဌး အားက်မိတယ္ … ခ်ိဳးေရ၊ ေသာက္ေရအကုန္ျဖည့္ျပီးေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေပးရမယ္မွန္း မသိျဖစ္ေနလို႔ မသန္းေဌးက လက္ညိႈးနဲ႔ လက္မကို ထိျပီး ၀ိုင္းျပလိုက္တယ္ … နွာေခါင္းဘုက ခ်က္ခ်င္းဆုိသလိုပဲ ေျမၾကီးမွာ ေလးဘက္ေထာက္ထိုင္ျပီး လက္နွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပေတာ့ မသန္းေဌး မ်က္လံုးျပဴးသြားရတယ္ … ဘာလုပ္ျပတာပါလိမ့္လို႔ အေျပးအလႊားေတြးေနမိတယ္ … ခနေနမွ သေဘာေပါက္မိေတာ့တယ္ … နွာေခါင္းဘု ေလးဘက္ေထာက္ျပတာ ျခေသၤပံုျဖစ္ျပီး လက္နွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပတာက နွစ္ရာျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္မွပဲ သက္ျပင္းခ်နိုင္ေတာ့တယ္ … တစ္ခါတေလ ငါးရာတန္ ထုတ္ေပးျပီး အကဲစမ္းၾကည့္ဖူးတယ္ … မယူပါ။ နွစ္ရာတန္ကိုပဲ ယူလို႔ နွာေခါင္းဘုရဲ႕စိတ္ထားေလးကို စိတ္ထဲမွာ ခ်ီးက်ဴးမိတယ္ … ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ဆိုသလို နွာေခါင္းဘုက မသန္းေဌးဆိုင္ကိုလာျပီး အိုးအလြတ္ ခြက္အလြတ္ပါမက်န္ ေရျဖည့္တယ္ .. စားျပီးသားပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေတြကိုလည္း ဆြဲယူျပီး ေဆးေၾကာေပးတတ္တယ္ … မသန္းေဌးရင္ထဲမွာလည္း သနားစိတ္ေတြျဖစ္ျပီး ေန႔တိုင္း ထမင္းေကၽြးတယ္ … လုံခ်ည္၊ အက်ီအေဟာင္းေတြ ေပးကမ္းလိုက္တယ္ဆိုရင္ နွာေခါင္းဘုေလး ေပ်ာ္ရႊင္ေနတတ္ျပီး မသန္းေဌးကို ႏႈိပ္နယ္ေပးတတ္တယ္ … တစ္ရက္မွာ … နွာေခါင္းဘု အရင္လို တတ္တတ္ၾကြၾကြမဟုတ္ ေငးငိုင္ေနတယ္လို႔ မသန္းေဌး ထင္မိတယ္ … ဒီေကာင္မေလး တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲလို႔ေတြးျပီး ေခ်ာ့ေမာ့ေမးဘို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္ … နွာေခါင္းဘု႔အခတ္အခဲဟာ မသန္းေဌးအခတ္အခဲပဲ မဟုတ္လား။ သံေယာဇဥ္ၾကိဳးက မသိမသာ ရစ္ပတ္ေနေလျပီ။
**အာကာေခတ္ပိုင္**
No comments:
Post a Comment