** ေမထက္.**..
အစ္မၿဖစ္သူ ေမခက္၊ ေမာင္ၿဖစ္သူ ေနထက္၊ မိဘမ်ားက ပညာေရး အားေပးသလို စာေတာ္ေသာ ေမထက္သည္ ေဆးတကၠသိုလ္တက္ဖို ့ ေစာင့္ဆိုင္းေနသူၿဖစ္သည္။ ဖခင္ၿဖစ္သူ တာဝန္က်ရာၿမိ ု ့မ်ားကို ေၿပာင္းေရႊ ့ရင္း အထက္တန္းေအာင္ခဲ့ေသာ ေမထက္တြင္ ငယ္သူငယ္ခ်င္း အရင္းအခ်ာ မရိွသေလာက္ ရွားသည္။ ညဏ္မေကာင္းေသာ္လည္း ၾကိ ုးစားသည့္ ေမထက္သည္ အုပ္စုထဲတြင္လည္း အဂၤလိပ္စာအေတာ္ဆံုးၿဖစ္သည္။ လြယ္လြယ္ကူကူႏွင့္ မိတ္ေဆြမဖြဲ ့တတ္ေသာ္ၿငား သူငယ္ခ်င္းကိုမ်ား ခင္မင္တြယ္တာသူ၊ မဟုတ္မခံ ဆတ္ဆတ္ၾကဲ ၊ ႏိုင္ငံၿခားေက်ာင္းတက္ဖို ့ စိတ္ကူးယဥ္ေနသူၿဖစ္သည္။
**ၿဖိ ုးေဝ **
အုပ္စုထဲတြင္ အေသးဆံုး၊ ဆံပင္အရွည္ဆံုး၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအေပၚ အႏြံအတာအခံဆံုး ၿဖစ္သည္။ ေမထက္၊ ဝတ္ရည္တို ့ထက္ တစ္ႏွစ္ၾကီးၿပီး ဒဂံုတကၠသိုလ္တြင္ ရုကၡေဗဒဘာသာရပ္ တက္ဖို ့ေစာင့္ဆိုင္းေနသူၿဖစ္သည။ ၿဖိ ုးေဝတြင္ တိုးေဝဆိုသည့္ အကိုတေယာက္ ရိွသည္။ မိခင္၏ ပန္းဆိုင္ကို ဦးစီးရင္း က်န္းမာေရးမေကာင္း ခ်ဴခ်ာသူၿဖစ္သည္။ ဖခင္၏ ေနာက္အိမ္ေထာင္ကို အေမေလးဟုေခၚၿပီး အေဖတူအေမကြဲ ေမာင္ႏွမမ်ားကိုလည္း ခ်စ္ခင္သည္။ သူ ့မိဘမ်ား၏ အိမ္ေထာင္ေရးကို ၾကည့္ၿပီး အိမ္ေထာင္ၿပ ုဖို ့ ေၾကာက္ေနသူၿဖစ္သည္။
**ခိုင္ေမ **
စကားေၿပာေကာင္းသလို ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးေကာင္းသူ၊ စာသင္ဂိုက္ ၿဖစ္သည္။ ေမထက္၊ ဝတ္ရည္တို ့ထက္ ႏွစ္ႏွစ္ၾကီးသည္။ အေရွ ့ပိုင္းတကၠသိုလ္တြင္ ရူပေဗဒဘာသာရပ္ တက္ဖို ့ ေစာင့္ဆိုင္းေနသူ ၿဖစ္သည္။ ဇင္ေဝဆိုသည့္ ေမာင္ေလးတေယာက္ ရိွသည္။ သူယံုၾကည္ရာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ရင္း ေထာင္ထဲ ဝင္လိုက္၊ ထြက္လိုက္ႏွင့္ သူ ခံစားရသည့္ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားကို သားသမီးမ်ား မခံစားေစခ်င္ေသာ ဖခင္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရး စိတ္မဝင္စား။ သင္တာေကာင္းသည့္၊ ေအာင္ခ်က္ေကာင္းသည့္ ေဘာ္ဒါေဆာင္ တည္ေထာင္လိုသူ ၿဖစ္သည္။
**ဝတ္ရည္ **
ဖခင္ဆီမွ ပိန္ပိန္ရွည္ရွည္ ခႏၶာကိုယ္၊ ဇင္ေယာ္ေတာ္ပံ မ်က္ခံုး၊ မ်က္ဝန္းဝိုင္းဝိုင္းမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ထားၿပီး မိခင္ဆီမွ ၿဖ ူဝင္းေသာ အသားအရည္၊ အညိုေရာင္ မ်က္ဝန္းမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ထားၿပီး ၿပစ္မ်ိဳးမွဲ ့မထင္ လွပသည့္ ဝတ္ရည္သည္ စကားေၿပာ မြန္ရည္ၿပီး ေၾကာက္တတ္သူ၊ က်န္းမာေရး မေကာင္းသူေလး ၿဖစ္သည္။ သန္ ့ဇင္ဆိုေသာ ေမာင္ေလးတေယာက္ ရိွသည္။ ေမထက္ႏွင့္ ဆယ္တန္းတစ္ႏွစ္တည္း ေအာင္ၿပီး ဒဂံုတကၠသိုလ္တြင္ စီးပြားေရးခန္ ့ခြဲမႈဘာသာရပ္ တက္ဖို ့ ေစာင့္ေနသူေလးၿဖစ္သည္။ ဝတ္ရည္ကေတာ့ က်န္းမာေရးေကာင္းခ်င္သူ ၊ စာေတာ္ခ်င္ေသာသူ ၿဖစ္သည္။ သင္းခိုင္ အုပ္စုထဲတြင္ ေခါင္းအမာဆံုး ဇြတ္တရပ္ႏိုင္သူေလး ၿဖစ္သည္။ ေစ်းဆိုင္ပိုင္ရွင္ မိဘမ်ားေၾကာင့္ စီးပြားေရးအတက္အခ်က္ ကႊ်မ္းက်င္သည္။ အလတ္ၿဖစ္ေသာ္လည္း အိမ္ေထာင္ေစာေစာၿပ ုေသာ အမၿဖစ္သူေၾကာင့္ အမၾကီးေနရာ ယူေနသူၿဖစ္သည္။ သင္တန္းလည္း မတက္ခ်င္ စီးပြားေရးလည္း မလုပ္ခ်င္ေသာ ေမာင္ၿဖစ္သူကို မေလးရွားပို ့ဖို ့လံုးပန္းေနသည္။ ဒဂံုတကၠသိုလ္တြင္ သတၱေဗဒဘာသာရပ္တက္ဖို ့ ေစာင့္ေနသူၿဖစ္သည္။ ဒူးရင္းသီး၊ တညင္းသီးအုန္းႏို ့ဆမ္း၊ မွ်စ္တို ့စားကာ အေၾကာတက္၊ ေခါင္းကိုက္တတ္သည္။ သူၿဖစ္လိုက္လွ်င္ အားလံုးမွာ ဟယ္ကနဲ ေနကာ အံ့အားသင့္ ထိတ္လန္ ့တၾကားၿဖစ္ေစသူၿဖစ္သည္။ ေအာင္ၿမင္ေသာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ ၿဖစ္လိုသည္။ ေရႊစင္ ေမထက္၊ ဝတ္ရည္တို ့ထက္ တစ္ႏွစ္ၾကီး ၿဖိ ုးေဝႏွင့္ အသက္တူသည္။ မ်က္ခံုးမ်က္လံုးေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ညိုညက္ေသာ အသားအရည္ပိုင္ရွင္၊ ဆံပင္တိုတို နားဆြဲတြဲေလာင္းေလးႏွင့္ သြက္လက္ခ်က္ခ်ာသည္။ ေနာက္အိမ္ေထာင္ၿပ ုေသာ မိခင္ေၾကာင့္ မိခင္၏ အစ္မ ၾကီးေမ၏ အုပ္ထိန္းမႈေအာက္တြင္ ၾကီးၿပင္းခဲ့ရသည္။ ဒဂံုတကၠသိုလ္တြင္ သခ်ာၤဘာသာရပ္တက္ဖို ့ ေစာင့္ဆိုင္းေနသူၿဖစ္သည္။ သူ၏ ဝါသနာမွာ သီခ်င္းဆိုၿခင္း ၿဖစ္ၿပီး အဆိုေတာ္ၿဖစ္ခ်င္ေနသူေလး ၿဖစ္သည္။ သစ္ရြက္လႈပ္တာေတာင္ တခစ္ခစ္ ရယ္တတ္ေသာ အရြယ္တြင္ အၾကည့္ခ်င္းဆံုလွ်င္ ရည္ခုန္သည္။ ကန္ေရၿပင္တြင္ ေလညင္းတိုက္ခတ္ေသာအခါ လိႈင္းၾကပ္ခြပ္ေလးမ်ား ရိုက္ခတ္သြားသလို ၿငိမ္သက္ေနေသာ ႏွလံုးသားေရၿပင္တြင္လည္း လိႈင္းၾကပ္ခြပ္ေလးမ်ား ရိုက္ခတ္ဖူးသည္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္တြင္ ရင္မခုန္ခဲ့ပါဘူးဟုဆိုလွ်င္ ညာရာေရာက္မည္ထင္သည္။ ထိုမိန္းကေလးမ်ားသည္လည္း ရင္ခုန္ခဲ့ဖူးသည္။ (ေရႊစင္) ငါ သေဘာက်ေနတယ့္ ေကာင္ေလးတေယာက္ ရိွတယ္...နင္တို ့ကို ငါၿပမယ္... ေဟ..ဘယ္သူတုန္း.. (ေရႊစင္) သူက ငါတို ့လို ဂ်ဴနီယာ မဟုတ္ဘူး..စီနီယာ.. ေန ့လည္ပိုင္းမွ လာတာ... ေအး..ငါတို ့ ဝိုင္းၾကည့္ ေပးမယ္... (ေရႊစင္) ေဟာ..သူလာၿပီ..အက်ႌအၿဖ ူေရာင္ဝတ္ထားတယ္..နင္တို ့ ေတြအားလံုး ဝိုင္းမၾကည့္ၾကနဲ ့ေနာ္..တေယာက္ၿပီးမွ တေယာက္ၾကည့္.. ေအးပါဟ...ငါတို ့သေဘာေပါက္ပါတယ္... အယ္..ငါ သိတယ္... (ေရႊစင္) နာမည္က ဘာတယ့္တုန္း.. ဟဲ..ဟဲ.. သိဘူး...ငါ့ကို စာလာေမးဖူးလို ့ ၿမင္ဖူးတာ.. (ေရႊစင္ နဖူးကို လက္ၿဖင့္ရိုက္လိုက္ရင္း) ေသလိုက္ဟ ေရႊစင္ေရ... စီနီယာအမၾကီးနဲ ့ ငါနဲ ့သိတယ္...ငါ စံုစမ္းေပးမယ္.. သူက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ေနတာ..ေရႊဘို ဝက္လက္ဖက္က..ရုပ္ေလးက မဆိုးပါဘုး...ဘာေတြ မာန္တက္ေနလို ့ တို ့ေရႊစင္ကို စိတ္မဝင္ စားတာလည္း မသိ..ပဲကိုင္ေနတာ..ဒီေန ့ကစၿပီး ပဲဘဝင္လို ့ ေခၚမယ္..ေရႊစင္ နင္ နည္းနည္းေလးမွ သြားအေရာမဝင္နဲ ့ေနာ္..အရင္ကတည္းက ဘဝင္ေလဟပ္ေနတာ..နင္ ၾကိ ုက္ေနမွန္းသိရင္ ပိုၿပီး ဘဝင္ၿမင့္သြားလို ့မိုးကို ေခါင္းတိုက္ေနဦးမယ္..ဟြန္ ့ ...အၿမင္ကပ္တယ္.. (ေရႊစင္) ေအးပါဟာ.. ေဟ့..ခိုင္ေမ.. အအဂ်ာ လာတယ္..ငါေတြ ့လိုက္တယ္.. တကယ္.. ခိုင္ေမ သေဘာက်သည့္ စီနီယာအကိုၾကီးကို အအဂ်ာဟု နာမည္ေပးထားသည္။ ထိုအခ်ိန္တုန္းက နာမည္ၾကီးေသာ တီဗီြစီးရီး ဂ်ပန္ကားမွ အကိုအၾကီးဆံုးကို အအဂ်ာဟု ေခၚသည္။ တကယ့္ဂ်ပန္အသံထြက္ မွန္ခ်င္မွ မွန္မည္။ သူတို ့အတြက္ကေတာ့ အအဂ်ာသည္ အအဂ်ာသာ ၿဖစ္ေလသည္။ ေမထက္ သေဘာက်သည့္ ေကာင္ေလးနာမည္ မသိေသာေၾကာင့္ အေနာနိမတ္စ္(အမည္မသိ)ဟု နာမည္ေပးထားသည္။ အတိုေကာက္ အေနာဟု ေခၚၾကသည္။ သင္တန္းၿပီးလို ့ ႏႈတ္ဆက္စကား အတန္းေရွ ့ထြက္ေၿပာၾကေသာအခါ ဝတ္ရည္က ေဟ့ ေမထက္ နင္ အေနာနဲ ့ အၾကည့္ခ်င္း ဆံုခ်င္တယ္ဆို အတန္းေရွ ့ထြက္ေၿပာပါလား.. ေသခ်ာတယ္ နင့္ကို ၾကည့္ေနမွာ။ အတန္းေရွ ့ထြက္ေၿပာ၍ အေနာႏွင့္ အၾကည့္ေတြဆံု ရင္ေတြခုန္ကာ လက္ဖ်ားေၿခဖ်ား ေအးစက္၍ ၿပန္ေရာက္လာေသာ ေမထက္လက္ကို သူတို ့ေတြ ဆုပ္နယ္ကာ ေႏြးေထြးေပးခဲ့ရဖူးသည္။ ကိုးတန္း ေရႊၿပည္သာေက်ာင္းသို ့ ေၿပာင္းလာေသာ ကတံုးမေလးကို ၿမင္ၿမင္ခ်င္းခ်စ္မိေပမယ့္ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး စစ္တကၠသိုလ္တက္ေသာအခါမွ ခ်စ္ခြင့္ပန္ရရွာေသာ ေမာင္စံရွား၏ ခ်စ္ေမတၱာကို ဝတ္ရည္ လက္ခံခဲ့သည္။ ၿဖိ ုးေဝအိမ္သို ့ လိပ္မူၿပီး ဝတ္ရည္ဆီသို ့တပတ္ ခ်စ္သဝဏ္လႊာ ႏွစ္ေစာင္ေရးေသာ ေမာင္စံရွားကို သူတို ့အားလံုး အမွတ္ေပးၾကသည္။ ခြင့္ၿဖင့္လာေသာ ေမာင္စံရွားႏွင့္ ေတြ ့ဆံုရန္ ေမထက္တို ့အိမ္မွာ ဆြမ္ေကႊ်း၊ သကၤန္းကပ္အလႈ ရိွလို ့ၿဖင့္ ညာထြက္ရေလသည္။ ဝတ္ရည္အေမက ေမထက္တို ့အိမ္က အလႈသိပ္လုပ္တာပဲေနာ္ ေကာင္းလိုက္တာ သာဓု..သာဓု..သာဓု ေခၚေသာအခါ ေမထက္ခမ်ာ မ်က္လံုးၿပ ူးသြားသည္။ မိဘမ်ားက နယ္တြင္ေနထိုင္ၿပီး ရန္ကုန္တြင္ ေမာင္ႏွမတသိုက္ေနထိုင္ေသာ ေမထက္တို ့အိမ္တြင္ ဆြမ္းေကႊ်းက တစ္ႏွစ္ေနမွ တခါေလာက္ လုပ္ေသာေၾကာင့္ ၿဖစ္သည္။ ခ်စ္ေသာ္လည္း မိဘမ်ားေၾကာင့္ ကြဲခဲ့ေသာ ခ်စ္ဦးသူ ပိုေလးကို သင္းခိုင္က လြမ္းေနဆဲ။ ၿဖိ ုးေဝ စိတ္ဝင္စားသည့္ ေကာင္ေလးမရိွေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ ရင္ခုန္သံကို မွ်ေဝခံစားသည္။ ေရႊစင့္အနားလာရစ္ေသာ ေပါင္ခ်ိန္ဟု နာမည္ေပးထားသည့္ စီနီယာကို ေမထက္က ခက္သည့္စကားလံုးေတြေမးကာ ညစ္တတ္ၾကသည္။ အိမ္ေရွ ့တိုက္ခန္းတြင္ ေနထိုင္ေသာ ပ်ဥ္းမနားက ဝင္းထိုက္သည္ ခိုင္ေမ့ခ်စ္သူ ၿဖစ္လာသည္။ ဘုရားတြင္ စကားေၿပာဖို ့ ခ်ိန္းေသာအခါ ေမထက္ႏွင့္ ဝတ္ရည္ အေဖာ္အၿဖစ္ လိုက္ေပးသည္။ နင္နဲ ့ ရုပ္ဆင္တယ္ ဒါပေမယ့္ ငါ သူ ့ကို ေမာင္စံရွား (ဝတ္ရည္ခ်စ္သူ) ေလာက္ မယံုၾကည္ဘူး။ ေအး..ဝင္းထိုက္ကလည္း ေၿပာတယ္ သူ ေမထက္ကို ေၾကာက္တယ္တယ့္။ ေနရပ္ၿပန္သြားေသာ ဝင္းထိုက္သည္ မၾကာမွီ အိမ္ေထာင္က်ေလသည္။ ခ်စ္ဦးသူမို ့ ခိုင္ေမက ခံစားရေသာ္လည္း ေမထက္ကေတာ့ ငါထင္သားပဲ ဒီေကာင္ ဒီလိုလုပ္မယ္ဆိုတာ ..ဒင္းထက္ ေကာင္းတာလာမွာ..ေရစက္မရိွဘူးလို ့ မွတ္လိုက္။ ခ်စ္တယ့္အခ်ိန္ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ေဟာ္မုန္းတစ္မ်ိဳး ထုတ္တယ္။ အဲဒီေဟာ္မုန္းေၾကာင့္ ခ်စ္သူက ရုပ္ဆိုးဦးေတာ့ ခ်စ္ဖို ့ေကာင္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေဟာ္မုန္းက ႏွစ္လကေန ႏွစ္ႏွစ္ပဲ ခံတယ္။ ႏွစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ သံေယာဇဥ္ေတြ၊ နားလည္မႈေတြ တည္ေဆာက္ေတာ့မွ အခ်စ္က ခံတယ္။ ကိုင္း..အဲဒီအခ်စ္ဆိုတာၾကီး ႏွစ္ႏွစ္ခံမလား စမ္းသပ္လိုက္ရေအာင္။ ပ်င္းဖို ့ေကာင္းသည့္ သင္တန္းဆိုလွ်င္ အတန္းလစ္ၾကသည္။ သူတို ့ အတန္းလစ္မွန္း တတန္းလံုး သိသည္။ အခန္း၏ညာဖက္ နံရံနားအလယ္တဝိုက္ ဟာလာဟင္းလင္းၾကီး ၿဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ၿဖစ္သည္။ စာလည္း မၾကိ ုးစား၊ စာအုပ္ကြယ္ကာ ခိုးငိုက္တတ္ေသာ ထိုမိန္းကေလးတသိုက္သည္ တေယာက္တည္းဆိုလွ်င္ မခုတ္တတ္သည့္ ေၾကာင္ကေလးလို လက္သည္းဝွက္ေနတတ္ၿပီး အုပ္ေတာင့္လွ်င္ ဗရုတ္အလြန္က်ေလသည္။ အၿမန္ရႊတ္ရသည့္ အဂၤလိပ္စကားေၿပာမ်ားကို တိုင္ေပးသည့္ စီနီယာပလြတ္ပလြတ္ (အုပ္စုတြင္းသာ သိသည့္နာမည္ နာမည္ရင္း မဟုတ္ ) သည္ ရည္စားအလြန္မ်ားသည္။ ေက်ာင္းတက္သည့္ တစ္ႏွစ္ခြဲအတြင္း ရည္းစားေလးေယာက္ေၿပာင္းသည္။ တေန ့လွည္းတန္းေစ်းနား လမ္းေလွ်ာက္လာေသာ သူတို ့အုပ္စုႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆံုလာေသာ စီနီယာပလြတ္ပလြတ္ ထိုေန ့အဖို ့ ကံဆိုးေလသည္။ (ခိုင္ေမ) ေမထက္ (အသံနည္းနည္း က်ယ္လိုက္ရင္း) ၿဖိ ုးကို မယံုနဲ ့ေနာ္.. (စီနီယာပလြတ္ပလြတ္၏ အမည္တြင္ ၿဖိ ုးပါသည္) (ေမထက္) လံုးဝ ယံုဘူးးးးး... ေကာင္မေလးက ပလြတ္ပလြတ္ကို ၾကည့္ ပလြတ္ပလြတ္က စားမတတ္ ဝါးမတတ္ မ်က္ေထာင့္နီၾကီးၿဖင့္ ၾကည့္။ သူတို ့အားလံုးက သူတို ့ဘာမွမလုပ္သလို ၿပံ ုးစိစိ။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ စီနီယာပလြတ္ပလြတ္သည္ ထိုမိန္းကေလးတသိုက္ကို နည္းနည္းေလးမွ မၾကည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လွ်င္ေတာင္ မ်က္ႏွာလႊဲသြားေလသည္။ သီရိမဂၤလာေစ်းသြားကာ ဒူးရင္းသီး၊ မင္းဂြတ္သီး ဝယ္ကာ ၿဖိ ုးေဝတို ့အိမ္တြင္ တီးၾကသည္။ လမ္းဆံုၿဖစ္ေသာ ၿဖိ ုးေဝတို ့အိမ္မွာ စုရပ္ၿဖစ္သည္။ မဂၤလာေစ်းမွ ဒူးရင္းသီး၊ တညင္းသီး စားလာၿပီး ေမထက္၏ ဝက္သားႏွင့္မွ်စ္ခ်ဥ္ကို အပီအားေပးေသာ သင္းခိုင္တေယာက္ ေန ့လည္အတန္းစလို ့ သိပ္မၾကာခင္ လက္ကပ္သည္ဟုဆိုကာ ခြာခိုင္းေလသည္။ အနီးမွ ေမထက္ႏွင့္ ဝတ္ရည္ သင္းခိုင္လက္ထဲထည့္ကာ ခြာေပးေသာ္ၿငား လက္ကကပ္ေနတုန္းဆိုကာ မ်က္ၿဖ ူလန္သြားေသာေၾကာင့္ ခိုင္ေမႏွင့္ ၿဖိ ုးေဝ ဆရာ့ဆီကို ေၿပးၾကေလသည္။ သင္တန္းကို ခဏရပ္ၿပီး ဆရာက သံပုရာေစ့ စားခိုင္း၊ သံပုရာရည္ တိုက္ခိုင္းေသာအခါ စီနီယာမ်ားက ကူညီၾကေလသည္။ သင္တန္းသားမ်ားကလည္း ရႈဘူးေပးကာ ရႈခိုင္းၾကသည္။ ငါးမိနစ္ခန္ ့ ၿပ ုစုၿပီးေသာအခါမွ သက္သာသြားသည္။ ဆရာနားေနခန္းထဲ ပို ့ေဆာင္ကာ လဲေလ်ာင္းခိုင္း၊ ယပ္ေတာင္ခပ္ေပးကာ ေခႊ်းတိတ္ေစသည္။ ထိုေန ့မွစ၍ ထိုမိန္းကေလးတသိုက္ကို ဆရာတင္မက တခန္းလံုးက မွတ္မိၾကေလသည္။ သင္းခိုင္ရိွရာ မဂၤလာဒံုေစ်းကို သြားေရာက္ရင္း က်ိဳက္ကလို ့ က်ိဳက္ကလဲ့ ဘုရားဖူးၾကသည္။ ဝတ္ရည္က အင္းစိန္ဖက္ကို ေၿပာင္းလာသည္။ အေနာက္ပိုင္းေဆးရံုတက္ကာ အဆုပ္ထဲက ေရေဖာက္ထုတ္ရသည့္ ၿဖိ ုးေဝထံ လူနာသြားေမးၾကေတာ့
( ၿဖိ ုးေဝ) ၿဖစ္တာက ညာဖက္..ေဟာက္ဆာဂ်င္ေလးေတြ ေဖာက္ဖို ့လုပ္ေနတာက ဘယ္ဖက္..အယ္မေလး ကံသီေပလို ့..ငါ သတိထားမိေပလို ့သာပဲ..ဆရာဝန္လုပ္မယ့္ ေမထက္ နင္လည္း သထိထားေနာ္ ဒီလိုမ်ိဳး မမွားေစနဲ ့....။ တကၠသိုလ္မ်ား ဖြင့္လွစ္ေသာအခါ ထိုသင္တန္းေက်ာင္းေလးကို ထိုမိန္းကေလးမ်ား တစ္ေယာက္ၿပီး တေယာက္ ခြဲခြာသြားစဥ္ မတူညီေသာတကၠသိုလ္ အသီးသီး တက္ေရာက္ေနေသာ ထိုမိန္းကေလးမ်ား အရင္လို ေတြ ့ၿဖစ္ၾကေသးလား... အရင္လို အေတြးေတြ ဖလွယ္ၾကတုန္းလား... အရင္လို ခံစားခ်က္ေတြ ရင္ဖြင့္ၾကတုန္းလား.. အရင္လို စိတ္ကူးယဥ္ အိမ္မက္ေတြ မက္ၾကတုန္းလား...။
**စန္းထြန္း**
မတ္ ၁၇၊ ၂၀၁၃။
-အခ်စ္ကို မယံုၾကည္ၾကသူမ်ား.(၁)-
** ေမထက္.**..
အစ္မၿဖစ္သူ ေမခက္၊ ေမာင္ၿဖစ္သူ ေနထက္၊ မိဘမ်ားက ပညာေရး အားေပးသလို စာေတာ္ေသာ ေမထက္သည္ ေဆးတကၠသိုလ္တက္ဖို ့ ေစာင့္ဆိုင္းေနသူၿဖစ္သည္။ ဖခင္ၿဖစ္သူ တာဝန္က်ရာၿမိ ု ့မ်ားကို ေၿပာင္းေရႊ ့ရင္း အထက္တန္းေအာင္ခဲ့ေသာ ေမထက္တြင္ ငယ္သူငယ္ခ်င္း အရင္းအခ်ာ မရိွသေလာက္ ရွားသည္။ ညဏ္မေကာင္းေသာ္လည္း ၾကိ ုးစားသည့္ ေမထက္သည္ အုပ္စုထဲတြင္လည္း အဂၤလိပ္စာအေတာ္ဆံုးၿဖစ္သည္။ လြယ္လြယ္ကူကူႏွင့္ မိတ္ေဆြမဖြဲ ့တတ္ေသာ္ၿငား သူငယ္ခ်င္းကိုမ်ား ခင္မင္တြယ္တာသူ၊ မဟုတ္မခံ ဆတ္ဆတ္ၾကဲ ၊ ႏိုင္ငံၿခားေက်ာင္းတက္ဖို ့ စိတ္ကူးယဥ္ေနသူၿဖစ္သည္။
**ၿဖိ ုးေဝ **
အုပ္စုထဲတြင္ အေသးဆံုး၊ ဆံပင္အရွည္ဆံုး၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအေပၚ အႏြံအတာအခံဆံုး ၿဖစ္သည္။ ေမထက္၊ ဝတ္ရည္တို ့ထက္ တစ္ႏွစ္ၾကီးၿပီး ဒဂံုတကၠသိုလ္တြင္ ရုကၡေဗဒဘာသာရပ္ တက္ဖို ့ေစာင့္ဆိုင္းေနသူၿဖစ္သည။ ၿဖိ ုးေဝတြင္ တိုးေဝဆိုသည့္ အကိုတေယာက္ ရိွသည္။ မိခင္၏ ပန္းဆိုင္ကို ဦးစီးရင္း က်န္းမာေရးမေကာင္း ခ်ဴခ်ာသူၿဖစ္သည္။ ဖခင္၏ ေနာက္အိမ္ေထာင္ကို အေမေလးဟုေခၚၿပီး အေဖတူအေမကြဲ ေမာင္ႏွမမ်ားကိုလည္း ခ်စ္ခင္သည္။ သူ ့မိဘမ်ား၏ အိမ္ေထာင္ေရးကို ၾကည့္ၿပီး အိမ္ေထာင္ၿပ ုဖို ့ ေၾကာက္ေနသူၿဖစ္သည္။
**ခိုင္ေမ **
စကားေၿပာေကာင္းသလို ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးေကာင္းသူ၊ စာသင္ဂိုက္ ၿဖစ္သည္။ ေမထက္၊ ဝတ္ရည္တို ့ထက္ ႏွစ္ႏွစ္ၾကီးသည္။ အေရွ ့ပိုင္းတကၠသိုလ္တြင္ ရူပေဗဒဘာသာရပ္ တက္ဖို ့ ေစာင့္ဆိုင္းေနသူ ၿဖစ္သည္။ ဇင္ေဝဆိုသည့္ ေမာင္ေလးတေယာက္ ရိွသည္။ သူယံုၾကည္ရာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ရင္း ေထာင္ထဲ ဝင္လိုက္၊ ထြက္လိုက္ႏွင့္ သူ ခံစားရသည့္ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားကို သားသမီးမ်ား မခံစားေစခ်င္ေသာ ဖခင္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရး စိတ္မဝင္စား။ သင္တာေကာင္းသည့္၊ ေအာင္ခ်က္ေကာင္းသည့္ ေဘာ္ဒါေဆာင္ တည္ေထာင္လိုသူ ၿဖစ္သည္။
**ဝတ္ရည္ **
ဖခင္ဆီမွ ပိန္ပိန္ရွည္ရွည္ ခႏၶာကိုယ္၊ ဇင္ေယာ္ေတာ္ပံ မ်က္ခံုး၊ မ်က္ဝန္းဝိုင္းဝိုင္းမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ထားၿပီး မိခင္ဆီမွ ၿဖ ူဝင္းေသာ အသားအရည္၊ အညိုေရာင္ မ်က္ဝန္းမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ထားၿပီး ၿပစ္မ်ိဳးမွဲ ့မထင္ လွပသည့္ ဝတ္ရည္သည္ စကားေၿပာ မြန္ရည္ၿပီး ေၾကာက္တတ္သူ၊ က်န္းမာေရး မေကာင္းသူေလး ၿဖစ္သည္။ သန္ ့ဇင္ဆိုေသာ ေမာင္ေလးတေယာက္ ရိွသည္။ ေမထက္ႏွင့္ ဆယ္တန္းတစ္ႏွစ္တည္း ေအာင္ၿပီး ဒဂံုတကၠသိုလ္တြင္ စီးပြားေရးခန္ ့ခြဲမႈဘာသာရပ္ တက္ဖို ့ ေစာင့္ေနသူေလးၿဖစ္သည္။ ဝတ္ရည္ကေတာ့ က်န္းမာေရးေကာင္းခ်င္သူ ၊ စာေတာ္ခ်င္ေသာသူ ၿဖစ္သည္။ သင္းခိုင္ အုပ္စုထဲတြင္ ေခါင္းအမာဆံုး ဇြတ္တရပ္ႏိုင္သူေလး ၿဖစ္သည္။ ေစ်းဆိုင္ပိုင္ရွင္ မိဘမ်ားေၾကာင့္ စီးပြားေရးအတက္အခ်က္ ကႊ်မ္းက်င္သည္။ အလတ္ၿဖစ္ေသာ္လည္း အိမ္ေထာင္ေစာေစာၿပ ုေသာ အမၿဖစ္သူေၾကာင့္ အမၾကီးေနရာ ယူေနသူၿဖစ္သည္။ သင္တန္းလည္း မတက္ခ်င္ စီးပြားေရးလည္း မလုပ္ခ်င္ေသာ ေမာင္ၿဖစ္သူကို မေလးရွားပို ့ဖို ့လံုးပန္းေနသည္။ ဒဂံုတကၠသိုလ္တြင္ သတၱေဗဒဘာသာရပ္တက္ဖို ့ ေစာင့္ေနသူၿဖစ္သည္။ ဒူးရင္းသီး၊ တညင္းသီးအုန္းႏို ့ဆမ္း၊ မွ်စ္တို ့စားကာ အေၾကာတက္၊ ေခါင္းကိုက္တတ္သည္။ သူၿဖစ္လိုက္လွ်င္ အားလံုးမွာ ဟယ္ကနဲ ေနကာ အံ့အားသင့္ ထိတ္လန္ ့တၾကားၿဖစ္ေစသူၿဖစ္သည္။ ေအာင္ၿမင္ေသာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ ၿဖစ္လိုသည္။ ေရႊစင္ ေမထက္၊ ဝတ္ရည္တို ့ထက္ တစ္ႏွစ္ၾကီး ၿဖိ ုးေဝႏွင့္ အသက္တူသည္။ မ်က္ခံုးမ်က္လံုးေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ညိုညက္ေသာ အသားအရည္ပိုင္ရွင္၊ ဆံပင္တိုတို နားဆြဲတြဲေလာင္းေလးႏွင့္ သြက္လက္ခ်က္ခ်ာသည္။ ေနာက္အိမ္ေထာင္ၿပ ုေသာ မိခင္ေၾကာင့္ မိခင္၏ အစ္မ ၾကီးေမ၏ အုပ္ထိန္းမႈေအာက္တြင္ ၾကီးၿပင္းခဲ့ရသည္။ ဒဂံုတကၠသိုလ္တြင္ သခ်ာၤဘာသာရပ္တက္ဖို ့ ေစာင့္ဆိုင္းေနသူၿဖစ္သည္။ သူ၏ ဝါသနာမွာ သီခ်င္းဆိုၿခင္း ၿဖစ္ၿပီး အဆိုေတာ္ၿဖစ္ခ်င္ေနသူေလး ၿဖစ္သည္။ သစ္ရြက္လႈပ္တာေတာင္ တခစ္ခစ္ ရယ္တတ္ေသာ အရြယ္တြင္ အၾကည့္ခ်င္းဆံုလွ်င္ ရည္ခုန္သည္။ ကန္ေရၿပင္တြင္ ေလညင္းတိုက္ခတ္ေသာအခါ လိႈင္းၾကပ္ခြပ္ေလးမ်ား ရိုက္ခတ္သြားသလို ၿငိမ္သက္ေနေသာ ႏွလံုးသားေရၿပင္တြင္လည္း လိႈင္းၾကပ္ခြပ္ေလးမ်ား ရိုက္ခတ္ဖူးသည္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္တြင္ ရင္မခုန္ခဲ့ပါဘူးဟုဆိုလွ်င္ ညာရာေရာက္မည္ထင္သည္။ ထိုမိန္းကေလးမ်ားသည္လည္း ရင္ခုန္ခဲ့ဖူးသည္။ (ေရႊစင္) ငါ သေဘာက်ေနတယ့္ ေကာင္ေလးတေယာက္ ရိွတယ္...နင္တို ့ကို ငါၿပမယ္... ေဟ..ဘယ္သူတုန္း.. (ေရႊစင္) သူက ငါတို ့လို ဂ်ဴနီယာ မဟုတ္ဘူး..စီနီယာ.. ေန ့လည္ပိုင္းမွ လာတာ... ေအး..ငါတို ့ ဝိုင္းၾကည့္ ေပးမယ္... (ေရႊစင္) ေဟာ..သူလာၿပီ..အက်ႌအၿဖ ူေရာင္ဝတ္ထားတယ္..နင္တို ့ ေတြအားလံုး ဝိုင္းမၾကည့္ၾကနဲ ့ေနာ္..တေယာက္ၿပီးမွ တေယာက္ၾကည့္.. ေအးပါဟ...ငါတို ့သေဘာေပါက္ပါတယ္... အယ္..ငါ သိတယ္... (ေရႊစင္) နာမည္က ဘာတယ့္တုန္း.. ဟဲ..ဟဲ.. သိဘူး...ငါ့ကို စာလာေမးဖူးလို ့ ၿမင္ဖူးတာ.. (ေရႊစင္ နဖူးကို လက္ၿဖင့္ရိုက္လိုက္ရင္း) ေသလိုက္ဟ ေရႊစင္ေရ... စီနီယာအမၾကီးနဲ ့ ငါနဲ ့သိတယ္...ငါ စံုစမ္းေပးမယ္.. သူက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ေနတာ..ေရႊဘို ဝက္လက္ဖက္က..ရုပ္ေလးက မဆိုးပါဘုး...ဘာေတြ မာန္တက္ေနလို ့ တို ့ေရႊစင္ကို စိတ္မဝင္ စားတာလည္း မသိ..ပဲကိုင္ေနတာ..ဒီေန ့ကစၿပီး ပဲဘဝင္လို ့ ေခၚမယ္..ေရႊစင္ နင္ နည္းနည္းေလးမွ သြားအေရာမဝင္နဲ ့ေနာ္..အရင္ကတည္းက ဘဝင္ေလဟပ္ေနတာ..နင္ ၾကိ ုက္ေနမွန္းသိရင္ ပိုၿပီး ဘဝင္ၿမင့္သြားလို ့မိုးကို ေခါင္းတိုက္ေနဦးမယ္..ဟြန္ ့ ...အၿမင္ကပ္တယ္.. (ေရႊစင္) ေအးပါဟာ.. ေဟ့..ခိုင္ေမ.. အအဂ်ာ လာတယ္..ငါေတြ ့လိုက္တယ္.. တကယ္.. ခိုင္ေမ သေဘာက်သည့္ စီနီယာအကိုၾကီးကို အအဂ်ာဟု နာမည္ေပးထားသည္။ ထိုအခ်ိန္တုန္းက နာမည္ၾကီးေသာ တီဗီြစီးရီး ဂ်ပန္ကားမွ အကိုအၾကီးဆံုးကို အအဂ်ာဟု ေခၚသည္။ တကယ့္ဂ်ပန္အသံထြက္ မွန္ခ်င္မွ မွန္မည္။ သူတို ့အတြက္ကေတာ့ အအဂ်ာသည္ အအဂ်ာသာ ၿဖစ္ေလသည္။ ေမထက္ သေဘာက်သည့္ ေကာင္ေလးနာမည္ မသိေသာေၾကာင့္ အေနာနိမတ္စ္(အမည္မသိ)ဟု နာမည္ေပးထားသည္။ အတိုေကာက္ အေနာဟု ေခၚၾကသည္။ သင္တန္းၿပီးလို ့ ႏႈတ္ဆက္စကား အတန္းေရွ ့ထြက္ေၿပာၾကေသာအခါ ဝတ္ရည္က ေဟ့ ေမထက္ နင္ အေနာနဲ ့ အၾကည့္ခ်င္း ဆံုခ်င္တယ္ဆို အတန္းေရွ ့ထြက္ေၿပာပါလား.. ေသခ်ာတယ္ နင့္ကို ၾကည့္ေနမွာ။ အတန္းေရွ ့ထြက္ေၿပာ၍ အေနာႏွင့္ အၾကည့္ေတြဆံု ရင္ေတြခုန္ကာ လက္ဖ်ားေၿခဖ်ား ေအးစက္၍ ၿပန္ေရာက္လာေသာ ေမထက္လက္ကို သူတို ့ေတြ ဆုပ္နယ္ကာ ေႏြးေထြးေပးခဲ့ရဖူးသည္။ ကိုးတန္း ေရႊၿပည္သာေက်ာင္းသို ့ ေၿပာင္းလာေသာ ကတံုးမေလးကို ၿမင္ၿမင္ခ်င္းခ်စ္မိေပမယ့္ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး စစ္တကၠသိုလ္တက္ေသာအခါမွ ခ်စ္ခြင့္ပန္ရရွာေသာ ေမာင္စံရွား၏ ခ်စ္ေမတၱာကို ဝတ္ရည္ လက္ခံခဲ့သည္။ ၿဖိ ုးေဝအိမ္သို ့ လိပ္မူၿပီး ဝတ္ရည္ဆီသို ့တပတ္ ခ်စ္သဝဏ္လႊာ ႏွစ္ေစာင္ေရးေသာ ေမာင္စံရွားကို သူတို ့အားလံုး အမွတ္ေပးၾကသည္။ ခြင့္ၿဖင့္လာေသာ ေမာင္စံရွားႏွင့္ ေတြ ့ဆံုရန္ ေမထက္တို ့အိမ္မွာ ဆြမ္ေကႊ်း၊ သကၤန္းကပ္အလႈ ရိွလို ့ၿဖင့္ ညာထြက္ရေလသည္။ ဝတ္ရည္အေမက ေမထက္တို ့အိမ္က အလႈသိပ္လုပ္တာပဲေနာ္ ေကာင္းလိုက္တာ သာဓု..သာဓု..သာဓု ေခၚေသာအခါ ေမထက္ခမ်ာ မ်က္လံုးၿပ ူးသြားသည္။ မိဘမ်ားက နယ္တြင္ေနထိုင္ၿပီး ရန္ကုန္တြင္ ေမာင္ႏွမတသိုက္ေနထိုင္ေသာ ေမထက္တို ့အိမ္တြင္ ဆြမ္းေကႊ်းက တစ္ႏွစ္ေနမွ တခါေလာက္ လုပ္ေသာေၾကာင့္ ၿဖစ္သည္။ ခ်စ္ေသာ္လည္း မိဘမ်ားေၾကာင့္ ကြဲခဲ့ေသာ ခ်စ္ဦးသူ ပိုေလးကို သင္းခိုင္က လြမ္းေနဆဲ။ ၿဖိ ုးေဝ စိတ္ဝင္စားသည့္ ေကာင္ေလးမရိွေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ ရင္ခုန္သံကို မွ်ေဝခံစားသည္။ ေရႊစင့္အနားလာရစ္ေသာ ေပါင္ခ်ိန္ဟု နာမည္ေပးထားသည့္ စီနီယာကို ေမထက္က ခက္သည့္စကားလံုးေတြေမးကာ ညစ္တတ္ၾကသည္။ အိမ္ေရွ ့တိုက္ခန္းတြင္ ေနထိုင္ေသာ ပ်ဥ္းမနားက ဝင္းထိုက္သည္ ခိုင္ေမ့ခ်စ္သူ ၿဖစ္လာသည္။ ဘုရားတြင္ စကားေၿပာဖို ့ ခ်ိန္းေသာအခါ ေမထက္ႏွင့္ ဝတ္ရည္ အေဖာ္အၿဖစ္ လိုက္ေပးသည္။ နင္နဲ ့ ရုပ္ဆင္တယ္ ဒါပေမယ့္ ငါ သူ ့ကို ေမာင္စံရွား (ဝတ္ရည္ခ်စ္သူ) ေလာက္ မယံုၾကည္ဘူး။ ေအး..ဝင္းထိုက္ကလည္း ေၿပာတယ္ သူ ေမထက္ကို ေၾကာက္တယ္တယ့္။ ေနရပ္ၿပန္သြားေသာ ဝင္းထိုက္သည္ မၾကာမွီ အိမ္ေထာင္က်ေလသည္။ ခ်စ္ဦးသူမို ့ ခိုင္ေမက ခံစားရေသာ္လည္း ေမထက္ကေတာ့ ငါထင္သားပဲ ဒီေကာင္ ဒီလိုလုပ္မယ္ဆိုတာ ..ဒင္းထက္ ေကာင္းတာလာမွာ..ေရစက္မရိွဘူးလို ့ မွတ္လိုက္။ ခ်စ္တယ့္အခ်ိန္ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ေဟာ္မုန္းတစ္မ်ိဳး ထုတ္တယ္။ အဲဒီေဟာ္မုန္းေၾကာင့္ ခ်စ္သူက ရုပ္ဆိုးဦးေတာ့ ခ်စ္ဖို ့ေကာင္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေဟာ္မုန္းက ႏွစ္လကေန ႏွစ္ႏွစ္ပဲ ခံတယ္။ ႏွစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ သံေယာဇဥ္ေတြ၊ နားလည္မႈေတြ တည္ေဆာက္ေတာ့မွ အခ်စ္က ခံတယ္။ ကိုင္း..အဲဒီအခ်စ္ဆိုတာၾကီး ႏွစ္ႏွစ္ခံမလား စမ္းသပ္လိုက္ရေအာင္။ ပ်င္းဖို ့ေကာင္းသည့္ သင္တန္းဆိုလွ်င္ အတန္းလစ္ၾကသည္။ သူတို ့ အတန္းလစ္မွန္း တတန္းလံုး သိသည္။ အခန္း၏ညာဖက္ နံရံနားအလယ္တဝိုက္ ဟာလာဟင္းလင္းၾကီး ၿဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ၿဖစ္သည္။ စာလည္း မၾကိ ုးစား၊ စာအုပ္ကြယ္ကာ ခိုးငိုက္တတ္ေသာ ထိုမိန္းကေလးတသိုက္သည္ တေယာက္တည္းဆိုလွ်င္ မခုတ္တတ္သည့္ ေၾကာင္ကေလးလို လက္သည္းဝွက္ေနတတ္ၿပီး အုပ္ေတာင့္လွ်င္ ဗရုတ္အလြန္က်ေလသည္။ အၿမန္ရႊတ္ရသည့္ အဂၤလိပ္စကားေၿပာမ်ားကို တိုင္ေပးသည့္ စီနီယာပလြတ္ပလြတ္ (အုပ္စုတြင္းသာ သိသည့္နာမည္ နာမည္ရင္း မဟုတ္ ) သည္ ရည္စားအလြန္မ်ားသည္။ ေက်ာင္းတက္သည့္ တစ္ႏွစ္ခြဲအတြင္း ရည္းစားေလးေယာက္ေၿပာင္းသည္။ တေန ့လွည္းတန္းေစ်းနား လမ္းေလွ်ာက္လာေသာ သူတို ့အုပ္စုႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆံုလာေသာ စီနီယာပလြတ္ပလြတ္ ထိုေန ့အဖို ့ ကံဆိုးေလသည္။ (ခိုင္ေမ) ေမထက္ (အသံနည္းနည္း က်ယ္လိုက္ရင္း) ၿဖိ ုးကို မယံုနဲ ့ေနာ္.. (စီနီယာပလြတ္ပလြတ္၏ အမည္တြင္ ၿဖိ ုးပါသည္) (ေမထက္) လံုးဝ ယံုဘူးးးးး... ေကာင္မေလးက ပလြတ္ပလြတ္ကို ၾကည့္ ပလြတ္ပလြတ္က စားမတတ္ ဝါးမတတ္ မ်က္ေထာင့္နီၾကီးၿဖင့္ ၾကည့္။ သူတို ့အားလံုးက သူတို ့ဘာမွမလုပ္သလို ၿပံ ုးစိစိ။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ စီနီယာပလြတ္ပလြတ္သည္ ထိုမိန္းကေလးတသိုက္ကို နည္းနည္းေလးမွ မၾကည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လွ်င္ေတာင္ မ်က္ႏွာလႊဲသြားေလသည္။ သီရိမဂၤလာေစ်းသြားကာ ဒူးရင္းသီး၊ မင္းဂြတ္သီး ဝယ္ကာ ၿဖိ ုးေဝတို ့အိမ္တြင္ တီးၾကသည္။ လမ္းဆံုၿဖစ္ေသာ ၿဖိ ုးေဝတို ့အိမ္မွာ စုရပ္ၿဖစ္သည္။ မဂၤလာေစ်းမွ ဒူးရင္းသီး၊ တညင္းသီး စားလာၿပီး ေမထက္၏ ဝက္သားႏွင့္မွ်စ္ခ်ဥ္ကို အပီအားေပးေသာ သင္းခိုင္တေယာက္ ေန ့လည္အတန္းစလို ့ သိပ္မၾကာခင္ လက္ကပ္သည္ဟုဆိုကာ ခြာခိုင္းေလသည္။ အနီးမွ ေမထက္ႏွင့္ ဝတ္ရည္ သင္းခိုင္လက္ထဲထည့္ကာ ခြာေပးေသာ္ၿငား လက္ကကပ္ေနတုန္းဆိုကာ မ်က္ၿဖ ူလန္သြားေသာေၾကာင့္ ခိုင္ေမႏွင့္ ၿဖိ ုးေဝ ဆရာ့ဆီကို ေၿပးၾကေလသည္။ သင္တန္းကို ခဏရပ္ၿပီး ဆရာက သံပုရာေစ့ စားခိုင္း၊ သံပုရာရည္ တိုက္ခိုင္းေသာအခါ စီနီယာမ်ားက ကူညီၾကေလသည္။ သင္တန္းသားမ်ားကလည္း ရႈဘူးေပးကာ ရႈခိုင္းၾကသည္။ ငါးမိနစ္ခန္ ့ ၿပ ုစုၿပီးေသာအခါမွ သက္သာသြားသည္။ ဆရာနားေနခန္းထဲ ပို ့ေဆာင္ကာ လဲေလ်ာင္းခိုင္း၊ ယပ္ေတာင္ခပ္ေပးကာ ေခႊ်းတိတ္ေစသည္။ ထိုေန ့မွစ၍ ထိုမိန္းကေလးတသိုက္ကို ဆရာတင္မက တခန္းလံုးက မွတ္မိၾကေလသည္။ သင္းခိုင္ရိွရာ မဂၤလာဒံုေစ်းကို သြားေရာက္ရင္း က်ိဳက္ကလို ့ က်ိဳက္ကလဲ့ ဘုရားဖူးၾကသည္။ ဝတ္ရည္က အင္းစိန္ဖက္ကို ေၿပာင္းလာသည္။ အေနာက္ပိုင္းေဆးရံုတက္ကာ အဆုပ္ထဲက ေရေဖာက္ထုတ္ရသည့္ ၿဖိ ုးေဝထံ လူနာသြားေမးၾကေတာ့
( ၿဖိ ုးေဝ) ၿဖစ္တာက ညာဖက္..ေဟာက္ဆာဂ်င္ေလးေတြ ေဖာက္ဖို ့လုပ္ေနတာက ဘယ္ဖက္..အယ္မေလး ကံသီေပလို ့..ငါ သတိထားမိေပလို ့သာပဲ..ဆရာဝန္လုပ္မယ့္ ေမထက္ နင္လည္း သထိထားေနာ္ ဒီလိုမ်ိဳး မမွားေစနဲ ့....။ တကၠသိုလ္မ်ား ဖြင့္လွစ္ေသာအခါ ထိုသင္တန္းေက်ာင္းေလးကို ထိုမိန္းကေလးမ်ား တစ္ေယာက္ၿပီး တေယာက္ ခြဲခြာသြားစဥ္ မတူညီေသာတကၠသိုလ္ အသီးသီး တက္ေရာက္ေနေသာ ထိုမိန္းကေလးမ်ား အရင္လို ေတြ ့ၿဖစ္ၾကေသးလား... အရင္လို အေတြးေတြ ဖလွယ္ၾကတုန္းလား... အရင္လို ခံစားခ်က္ေတြ ရင္ဖြင့္ၾကတုန္းလား.. အရင္လို စိတ္ကူးယဥ္ အိမ္မက္ေတြ မက္ၾကတုန္းလား...။
**စန္းထြန္း**
မတ္ ၁၇၊ ၂၀၁၃။
No comments:
Post a Comment