>
ေရွးအတိတ္ကံမပါရင္ ပခံုးခ်င္းရွပ္တိုက္သြားရင္ေတာင္ရင္းႏွီးခြင္႔မၾကံဳဘူးတဲ႔ ။ က်မတို႔ေတြေရွးအတိတ္ကံေတြေၾကာင္႔ပဲ ေတြ႕လာခဲ႔ၾကတယ္ ၊ ဆံုလာခဲ႔ၾကတယ္ ။ ဒါေပမယ္႔ကံဆိုးစြာနဲ႔ပဲ က်မဟာ သင္းကြဲျဖစ္က်န္တတ္ခဲ႔တယ္။ မင္းခေယာက်ာ္း ကမ္းနားသစ္ပင္ဘဝမွာ က်မအတြက္ငယ္သူငယ္ခ်င္းဆိုတာမရွိခဲ႔သေလာက္ပဲ ။ က်မသိတတ္စအရြယ္မွာ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ စာျပိဳင္ဖက္ဆိုတာကိုပဲသိခဲ႔တယ္။ က်မငယ္ငယ္က အလယ္တန္းေက်ာင္းမွာတက္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရွိခဲ႔ဖူးတယ္ ။ အလယ္တန္းေက်ာင္းကေန အထက္တန္းေက်ာင္းကိုေျပာင္းေတာ႔ က်မကိုသူတို႔ေမ႕မွာစိုးလို႔ အျမဲသြားသြားလာလာေနခဲ႔ဖူးတယ္ ။သူတို႕ဓာတ္ပံုေလးေတာင္က်မခုထက္ထိသိမ္းထားပါေသးတယ္။ ဒီလိုနဲ႔အတန္းေတြၾကီးလာတာနဲ႔အမွ် မိဘေတြေနာက္ကိုလိုက္ေျပာင္းရင္း က်မအတြက္သူငယ္ခ်င္းဆိုတာရွားပါလာခဲ႔တယ္ ။ က်မဆိုတဲ႔သူကလည္း က်မကိုအခင္ဆံုးျဖစ္မွပဲေပါင္းခ်င္တဲ႔သူမ်ိဴးေလ ။ ငယ္ငယ္တည္းကေန အေပါင္းအသင္းမမ်ားဘဲ တစ္ေယာက္တည္းၾကီးလာခဲ႔ရတဲ႔သူဆိုေတာ႔ ကိုယ္႔ကိုဂရုစိုက္မွပဲ ေပါင္းခ်င္တဲ႔ အတ္တသမား ။ အရြယ္ေလးေတြရ အတန္းကိုယ္စီတက္ၾကေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြမွာကိုယ္႔ထက္ခင္မင္ရသူကိုယ္စီနဲ႔ က်မကေတာ႔ ထံုးစံအတိုင္း ေယာင္ေပေယာင္ေပနဲ႔ ။ ယံုၾကမလားမသိဘူး ဆယ္တန္းအထိ က်မမွာ ခင္မင္ရျပီး အိမ္လိုက္အိပ္ေလာက္ရေအာင္ ရင္းႏွီးတဲ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ိဴးမရွိဖူးခဲ႔ဘူး ။
တက္ကသိုလ္တက္ေနရင္းနဲ႔ပဲ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြရွိလာခဲ႔တယ္။ သူငယ္ခ်င္းဆိုေပမယ္႔ အထာေလးေတြကိုယ္စီရွိၾကေတာ႔ လူေပါင္းစိတ္ခြာပဲျဖစ္ခဲ႔ဖူးတယ္။ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးကိုလိႈက္ဟဖြင္႔ေျပာျပီး ငိုခ်ခြင္႔ရွိတဲ႔သူငယ္ခ်င္း က်မမွာမရွိဘူးရယ္။ စာေတြသင္ၾကတယ္..အျပိဳင္အဆိုင္စာလုပ္ၾကရင္းနဲ႔ တက္ကသိုလ္ေလးႏွစ္သာျပီးဆံုးခဲ႔တယ္ က်မအတြက္စိတ္ေရာကိုယ္ပါေပါင္းလို႔ရမယ္႔သူငယ္ခ်င္းမရွိခဲ႔ဘူး ။
ဒီကြ်န္းေလးကိုေရာက္လာတဲ႔အခ်ိန္မွာလဲ က်မစိတ္ညစ္တိုင္းရင္ဖြင္႔ေျပာျပတတ္တဲ႔အမတစ္ေယာက္ရွိခဲ႔ဖူးတယ္။ သူနဲ႔အျမဲလိုလိုေတြ႕ျပီး က်မစိတ္ထဲမယ္သူ႕ကိုက်မရဲ႕အမတစ္ေယာက္လိုပဲခံစားခဲ႔ပါတယ္။ တခါသား က်မက အြန္လိုင္းမွာသိတဲ႔သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕နဲ႔အျပင္မွာသြားေတြ႕တဲ႔အခ်ိန္မွာ အဲဒီအမကို က်မခင္မင္လြန္းလို႔ေခၚသြားဖူးတယ္။ သူလည္းလိုက္ခ်င္တယ္တဲ႔..။ က်မက သူ႕ကို သူငယ္ခ်င္းေတြအလယ္မွာမိတ္ဆက္ေပးတယ္...ဒါ ငါ႔အမေပါ႔ေနာ္ဆိုျပီး မိတ္ဆက္လိုက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ သူဘာျပန္ေျပာလဲဆိုေတာ႔ ...ဘယ္က သာအမရမွာလဲ သူငယ္ခ်င္းပါ ဆိုတဲ႔ စကားကို က်မအေပါင္းအသင္းေတြၾကားထဲျပန္ေျပာလိုက္ေတာ႔ က်မစိတ္ထဲမွာေတာ္ေတာ္ေလးအနာတရျဖစ္သြားခဲ႔ပါတယ္။ အဲအခ်ိန္ကေနစျပီး သူ႕ကိုက်မဘဝထဲက က်မဆြဲထုတ္ပစ္ခဲ႔ပါတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ က်မသူ႕ကိုဘာလို႔အဆက္သြယ္မလုပ္ေတာ႔တာလဲ သိမွာမဟုတ္သလို...သူအဲလိုလုပ္မိခဲ႔ပါလားဆိုျပီး မွတ္မိမွာမဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး ။
က်မသူ႕ကိုဆံုးရံႈးခံလိုက္ပါေတာ႔တယ္။ ခင္မင္မႈဆိုတာလူတိုင္းနဲ႔ထိုက္တန္တာမဟုတ္ဘူးေလ ။
တခါတခါ အေပါင္းအသင္းေတြအစံုအလင္ ၊ သူ႔အေၾကာင္းကိုယ္သိ ကိုယ္႔အေၾကာင္းသူသိဆိုတဲ႔သူမ်ိဴးေတြကိုက်မသိပ္အားက်မိပါတယ္။ က်မမွာေရာ...ေျပးၾကည္႔စရာဆိုလို႔ သူငယ္ခ်င္းေလးႏွစ္ေယာက္က်န္ပါေသးတယ္..။ ဒါေပမယ္႔မေတြ႕တာ ႏွစ္ေပါက္ေနျပီ ။ အဆက္သြယ္မလုပ္ျဖစ္တာ ႏွစ္ေဆြးေနျပီ..။ သူတို႔ဘဝေတြထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အသားက်ေနေလာက္ပါျပီ ။က်မကေတာ႔ နဂိုတည္းက အလည္အပတ္သိပ္ဝါသနာမပါတဲ႔သူလည္းျဖစ္တယ္...အြန္လိုင္းတက္ရင္တတ္၊ မတက္ရင္စာအုပ္ဖတ္ေနရရင္ေက်နပ္တဲ႔သူမ်ိဴးျဖစ္ေနေတာ႔..အြန္လိုင္းက အသိေတြေလာက္ပဲ ေျပာျဖစ္ဆိုျဖစ္ရွိတယ္။ဒါေပမယ္႔ သူတို႕ေတြအားလံုးကလည္း က်မဘဝထဲကိုဝင္ေရာက္ပက္သက္လာေအာင္လည္း မအားမလပ္ၾကတဲ႔သူေတြေလ.....။ တခါတခါ အြန္လိုင္းကသိတဲ႔သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ကို တအားသတိရမိတာရွိပါတယ္။ သူ႔အေရးအေျပာေလးေတြကိုျမင္လို႔ခင္မင္ေနမိေပမယ္႔ တကယ္တမ္းဆက္ဆံတဲ႔အခ်ိန္မွာ ဘာေျပာလို႔ေျပာရမွန္းေတာင္မသိဘူး...တေသြးတသံတည္းမျဖစ္ေလျခင္း ။က်မကိုယ္တိုင္ကလည္းစကားမေျပာတတ္တာပါမယ္ထင္ပါတယ္..။
လူမႈေရးေတြပ်က္ကြက္ေနခဲ႔တာလည္းၾကာခဲ႔ျပီ ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔မေတြ႕ျဖစ္တာလည္းၾကာခဲ႔ျပီ ။
က်မရဲ႔ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က အသဲကြဲမွာအခ်င္းခ်င္းသတိရၾကတဲ႔လူမ်ိဴးေတြေလ...။ စိတ္ထဲမွာရွိျပီး လူခ်င္းမေတြ႕ျဖစ္တဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ၊ မအားမလပ္လို႔မေျပာမဆိုၾကတဲ႔သူေတြ........ကို က်မ အခုခ်ိန္ကေန ျပန္အဆက္သြယ္လုပ္ပါေတာ႔မယ္.....။ သတိရတဲ႔သူေတြကိုတန္းစီျပီးေရးရရင္ ဘေလာ႔ဂါတခ်ိဳ႔အပါအဝင္ အမ်ားၾကီးမွအမ်ားၾကီးရယ္...
ပိုခင္တဲ႔သူက ဖုန္းစဆက္ၾကရတယ္တဲ႔...။ က်မကိုဘယ္သူပိုခင္သလဲသိေအာင္ ဖုန္းဖြင္႔ျပီးထိုင္ေစာင္႔ေနခဲ႔တာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္သြားျပီ.. ဘယ္သူမွလဲမဆက္ၾကဘူး း( ။ ေနာက္တာပါ..။ အရင္တုန္းက ေမးစရာရွိမွသတိရတတ္တဲ႔ ဆုျမတ္တစ္ေယာက္....သူငယ္ခ်င္းေတြ အမေတြကိုဖုန္းဆက္ရင္ ဘာေမးစရာရွိလဲမထင္နဲ႔ေနာ္...........သူသတိရလို႔ပါတဲ႔...။
Posted by ဆုျမတ္မိုး
ေရွးအတိတ္ကံမပါရင္ ပခံုးခ်င္းရွပ္တိုက္သြားရင္ေတာင္ရင္းႏွီးခြင္႔မၾကံဳဘူးတဲ႔ ။ က်မတို႔ေတြေရွးအတိတ္ကံေတြေၾကာင္႔ပဲ ေတြ႕လာခဲ႔ၾကတယ္ ၊ ဆံုလာခဲ႔ၾကတယ္ ။ ဒါေပမယ္႔ကံဆိုးစြာနဲ႔ပဲ က်မဟာ သင္းကြဲျဖစ္က်န္တတ္ခဲ႔တယ္။ မင္းခေယာက်ာ္း ကမ္းနားသစ္ပင္ဘဝမွာ က်မအတြက္ငယ္သူငယ္ခ်င္းဆိုတာမရွိခဲ႔သေလာက္ပဲ ။ က်မသိတတ္စအရြယ္မွာ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ စာျပိဳင္ဖက္ဆိုတာကိုပဲသိခဲ႔တယ္။ က်မငယ္ငယ္က အလယ္တန္းေက်ာင္းမွာတက္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရွိခဲ႔ဖူးတယ္ ။ အလယ္တန္းေက်ာင္းကေန အထက္တန္းေက်ာင္းကိုေျပာင္းေတာ႔ က်မကိုသူတို႔ေမ႕မွာစိုးလို႔ အျမဲသြားသြားလာလာေနခဲ႔ဖူးတယ္ ။သူတို႕ဓာတ္ပံုေလးေတာင္က်မခုထက္ထိသိမ္းထားပါေသးတယ္။ ဒီလိုနဲ႔အတန္းေတြၾကီးလာတာနဲ႔အမွ် မိဘေတြေနာက္ကိုလိုက္ေျပာင္းရင္း က်မအတြက္သူငယ္ခ်င္းဆိုတာရွားပါလာခဲ႔တယ္ ။ က်မဆိုတဲ႔သူကလည္း က်မကိုအခင္ဆံုးျဖစ္မွပဲေပါင္းခ်င္တဲ႔သူမ်ိဴးေလ ။ ငယ္ငယ္တည္းကေန အေပါင္းအသင္းမမ်ားဘဲ တစ္ေယာက္တည္းၾကီးလာခဲ႔ရတဲ႔သူဆိုေတာ႔ ကိုယ္႔ကိုဂရုစိုက္မွပဲ ေပါင္းခ်င္တဲ႔ အတ္တသမား ။ အရြယ္ေလးေတြရ အတန္းကိုယ္စီတက္ၾကေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြမွာကိုယ္႔ထက္ခင္မင္ရသူကိုယ္စီနဲ႔ က်မကေတာ႔ ထံုးစံအတိုင္း ေယာင္ေပေယာင္ေပနဲ႔ ။ ယံုၾကမလားမသိဘူး ဆယ္တန္းအထိ က်မမွာ ခင္မင္ရျပီး အိမ္လိုက္အိပ္ေလာက္ရေအာင္ ရင္းႏွီးတဲ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ိဴးမရွိဖူးခဲ႔ဘူး ။
တက္ကသိုလ္တက္ေနရင္းနဲ႔ပဲ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြရွိလာခဲ႔တယ္။ သူငယ္ခ်င္းဆိုေပမယ္႔ အထာေလးေတြကိုယ္စီရွိၾကေတာ႔ လူေပါင္းစိတ္ခြာပဲျဖစ္ခဲ႔ဖူးတယ္။ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးကိုလိႈက္ဟဖြင္႔ေျပာျပီး ငိုခ်ခြင္႔ရွိတဲ႔သူငယ္ခ်င္း က်မမွာမရွိဘူးရယ္။ စာေတြသင္ၾကတယ္..အျပိဳင္အဆိုင္စာလုပ္ၾကရင္းနဲ႔ တက္ကသိုလ္ေလးႏွစ္သာျပီးဆံုးခဲ႔တယ္ က်မအတြက္စိတ္ေရာကိုယ္ပါေပါင္းလို႔ရမယ္႔သူငယ္ခ်င္းမရွိခဲ႔ဘူး ။
ဒီကြ်န္းေလးကိုေရာက္လာတဲ႔အခ်ိန္မွာလဲ က်မစိတ္ညစ္တိုင္းရင္ဖြင္႔ေျပာျပတတ္တဲ႔အမတစ္ေယာက္ရွိခဲ႔ဖူးတယ္။ သူနဲ႔အျမဲလိုလိုေတြ႕ျပီး က်မစိတ္ထဲမယ္သူ႕ကိုက်မရဲ႕အမတစ္ေယာက္လိုပဲခံစားခဲ႔ပါတယ္။ တခါသား က်မက အြန္လိုင္းမွာသိတဲ႔သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕နဲ႔အျပင္မွာသြားေတြ႕တဲ႔အခ်ိန္မွာ အဲဒီအမကို က်မခင္မင္လြန္းလို႔ေခၚသြားဖူးတယ္။ သူလည္းလိုက္ခ်င္တယ္တဲ႔..။ က်မက သူ႕ကို သူငယ္ခ်င္းေတြအလယ္မွာမိတ္ဆက္ေပးတယ္...ဒါ ငါ႔အမေပါ႔ေနာ္ဆိုျပီး မိတ္ဆက္လိုက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ သူဘာျပန္ေျပာလဲဆိုေတာ႔ ...ဘယ္က သာအမရမွာလဲ သူငယ္ခ်င္းပါ ဆိုတဲ႔ စကားကို က်မအေပါင္းအသင္းေတြၾကားထဲျပန္ေျပာလိုက္ေတာ႔ က်မစိတ္ထဲမွာေတာ္ေတာ္ေလးအနာတရျဖစ္သြားခဲ႔ပါတယ္။ အဲအခ်ိန္ကေနစျပီး သူ႕ကိုက်မဘဝထဲက က်မဆြဲထုတ္ပစ္ခဲ႔ပါတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ က်မသူ႕ကိုဘာလို႔အဆက္သြယ္မလုပ္ေတာ႔တာလဲ သိမွာမဟုတ္သလို...သူအဲလိုလုပ္မိခဲ႔ပါလားဆိုျပီး မွတ္မိမွာမဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး ။
က်မသူ႕ကိုဆံုးရံႈးခံလိုက္ပါေတာ႔တယ္။ ခင္မင္မႈဆိုတာလူတိုင္းနဲ႔ထိုက္တန္တာမဟုတ္ဘူးေလ ။
တခါတခါ အေပါင္းအသင္းေတြအစံုအလင္ ၊ သူ႔အေၾကာင္းကိုယ္သိ ကိုယ္႔အေၾကာင္းသူသိဆိုတဲ႔သူမ်ိဴးေတြကိုက်မသိပ္အားက်မိပါတယ္။ က်မမွာေရာ...ေျပးၾကည္႔စရာဆိုလို႔ သူငယ္ခ်င္းေလးႏွစ္ေယာက္က်န္ပါေသးတယ္..။ ဒါေပမယ္႔မေတြ႕တာ ႏွစ္ေပါက္ေနျပီ ။ အဆက္သြယ္မလုပ္ျဖစ္တာ ႏွစ္ေဆြးေနျပီ..။ သူတို႔ဘဝေတြထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အသားက်ေနေလာက္ပါျပီ ။က်မကေတာ႔ နဂိုတည္းက အလည္အပတ္သိပ္ဝါသနာမပါတဲ႔သူလည္းျဖစ္တယ္...အြန္လိုင္းတက္ရင္တတ္၊ မတက္ရင္စာအုပ္ဖတ္ေနရရင္ေက်နပ္တဲ႔သူမ်ိဴးျဖစ္ေနေတာ႔..အြန္လိုင္းက အသိေတြေလာက္ပဲ ေျပာျဖစ္ဆိုျဖစ္ရွိတယ္။ဒါေပမယ္႔ သူတို႕ေတြအားလံုးကလည္း က်မဘဝထဲကိုဝင္ေရာက္ပက္သက္လာေအာင္လည္း မအားမလပ္ၾကတဲ႔သူေတြေလ.....။ တခါတခါ အြန္လိုင္းကသိတဲ႔သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ကို တအားသတိရမိတာရွိပါတယ္။ သူ႔အေရးအေျပာေလးေတြကိုျမင္လို႔ခင္မင္ေနမိေပမယ္႔ တကယ္တမ္းဆက္ဆံတဲ႔အခ်ိန္မွာ ဘာေျပာလို႔ေျပာရမွန္းေတာင္မသိဘူး...တေသြးတသံတည္းမျဖစ္ေလျခင္း ။က်မကိုယ္တိုင္ကလည္းစကားမေျပာတတ္တာပါမယ္ထင္ပါတယ္..။
လူမႈေရးေတြပ်က္ကြက္ေနခဲ႔တာလည္းၾကာခဲ႔ျပီ ။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔မေတြ႕ျဖစ္တာလည္းၾကာခဲ႔ျပီ ။
က်မရဲ႔ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က အသဲကြဲမွာအခ်င္းခ်င္းသတိရၾကတဲ႔လူမ်ိဴးေတြေလ...။ စိတ္ထဲမွာရွိျပီး လူခ်င္းမေတြ႕ျဖစ္တဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ၊ မအားမလပ္လို႔မေျပာမဆိုၾကတဲ႔သူေတြ........ကို က်မ အခုခ်ိန္ကေန ျပန္အဆက္သြယ္လုပ္ပါေတာ႔မယ္.....။ သတိရတဲ႔သူေတြကိုတန္းစီျပီးေရးရရင္ ဘေလာ႔ဂါတခ်ိဳ႔အပါအဝင္ အမ်ားၾကီးမွအမ်ားၾကီးရယ္...
ပိုခင္တဲ႔သူက ဖုန္းစဆက္ၾကရတယ္တဲ႔...။ က်မကိုဘယ္သူပိုခင္သလဲသိေအာင္ ဖုန္းဖြင္႔ျပီးထိုင္ေစာင္႔ေနခဲ႔တာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္သြားျပီ.. ဘယ္သူမွလဲမဆက္ၾကဘူး း( ။ ေနာက္တာပါ..။ အရင္တုန္းက ေမးစရာရွိမွသတိရတတ္တဲ႔ ဆုျမတ္တစ္ေယာက္....သူငယ္ခ်င္းေတြ အမေတြကိုဖုန္းဆက္ရင္ ဘာေမးစရာရွိလဲမထင္နဲ႔ေနာ္...........သူသတိရလို႔ပါတဲ႔...။
Posted by ဆုျမတ္မိုး
No comments:
Post a Comment