ဒါနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ ရပ္ကြပ္ထဲက အထက္ပါ ေဘာ္လန္တီယား ထူးထူး ဆန္းဆန္း ေလ့လာေရး အဖြဲ႕ဟာ “အလုပ္မရွိ ေၾကာင္ေရခ်ဳိး” ဆုိသလုိ အဆုိပါ စာၾကည့္တုိက္မွာ တစ္ညတာ စုံစမ္းမွဳေတြ လုပ္ဖုိ႕ ဆုံးျဖတ္ လုိက္ပါတယ္။ အဖြဲ႕၀င္ျဖစ္တဲ့ က်ေနာ့္ထံလည္း အေၾကာင္း ၾကားပါတယ္ ... ေအာင္ ... ၀ုိင္အရက္ အေကာင္းစား အနည္းဆုံး ႏွစ္ပုလင္း သယ္လာပါ၊ ျမန္မာ အစား အစား သယ္လာမယ္ ဆုိရင္ ငရုတ္သီးပါတဲ့ ဟာေတြ သယ္ မလာပါနဲ႕၊ ငါတုိ႕ စားလုိ႕ မရလုိ႕ ... အဲဒါနဲ႕ မေန႕က ညမွာ ရပ္ကြပ္ထဲက ၁၀၉- ၁၁၀ အဖုိးၾကီးတသုိက္နဲ႕ အတူ အဲဒီ သရဲေျခာက္တယ္လုိ႕ နာမည္ၾကီးတဲ့ စာၾကည့္တုိက္ဆီ က်ေနာ္ ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္ ...။ လူေတြက သရဲအျဖစ္ ေရာက္ရွိေနတဲ့ အမ်ဳိးသမီးရဲ႕ ဓါတ္ပုံကုိ စာၾကည့္ တုိက္ထဲက စာပြဲတစ္ခုေပၚ တင္ျပီး ဓါတ္ပုံေရွ႕မွာ ဓါတ္ခဲသုံး မီးလုံး ခပ္ေသးေသး ထြန္းထားပါတယ္ ... စာၾကည့္တုိက္ထဲမွာ ဖေယာင္းတုိင္ သုံးခြင့္ မရွိပါဘူး၊ မေတာ္တဆ မီး ထ ေလာင္ရင္ ျပႆနာ အၾကီးၾကီး ျဖစ္သြားႏုိင္လုိ႕ပါ ... အဲဒီ ဓါတ္ပုံနဲ႕ မီးလုံးဟာ စာၾကည့္တုိက္ရဲ႕ ေခ်ာင္က်က် တစ္ေနရာမွာ ထြန္းညွိ ထားလုိ႕ ၾကည့္လုိက္ရင္ စိတ္ေျခာက္ျခားစရာပါ ... က်ေနာ္က အဖုိးၾကီးေတြထံ ခြင့္ေတာင္းပါတယ္ ... အဲဒီ ဓါတ္ပုံတင္ထား တဲ့ စာပြဲေပၚမွာ ၀ုိင္အရက္ တစ္ခြက္ေလာက္ ကြယ္လြန္သူ ေသာက္ဖုိ႕ တင္ခြင့္ျပဳပါ လုိ႕ ... အဖုိးၾကီးေတြက ... သရဲက ၀ုိင္ ေသာက္ပါ့မလားကြာ ... တကယ္လုိ ေသာက္တယ္ ဆုိရင္ ... အမ်ဳိးသမီးေတြ ေသာက္တဲ့ ေပၚတူဂီႏုိင္ငံထုတ္ ေပၚတုိ ၀ုိင္ အပါအ၀င္ အနံ႕သိပ္မျပင္းတဲ့ ၀ုိင္ေတြက ေစ်းၾကီးတယ္ကြ ... အဲဒီေတာ့ ငါတုိ႕ ေသာက္မဲ့ အထဲကေန ခြဲတုိက္ရင္ ငါတုိ႕ ေ၀စု ေလွ်ာ့တာေပါ့ ... ဘယ္လုိ လုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ ... လုိ႕ ေျပာၾကပါတယ္ ... က်ေနာ္က အၾကံတစ္ခု ေပးလုိက္ပါတယ္ ...
ဒါဆုိ ဒီ သရဲမ ေသာက္ဖုိ႕ ခြက္ထဲမွာ ၀ုိင္အစစ္ကုိ တ၀က္ပဲ ထည့္မယ္ဗ်ာ ... က်န္တ၀က္ကုိ ေရေရာမယ္ ဆုိရင္ သူ႕အတြက္လည္း အဆင္ေျပ ... က်ေနာ္ တုိ႕ ေ၀စုလည္း မေလွ်ာ့ဘူးေပါ့ ... အဲလုိ ေျပာေတာ့ အဖုိးၾကီးတသုိက္ တခစ္ခစ္ ရယ္ၾကတယ္ ... သရဲကုိ ေရေရာတဲ့ ၀ုိင္ တုိက္လုိ႕ မင္းကုိ ေဒါကန္ေနအုံးမယ္ ... တဲ့ ... ရပ္ကြက္ထဲက အဖုိးၾကီးအုပ္စုဟာ အရင္ထက္ စာရင္ ေတာ္ေတာ္ေလး အဆင့္ျမင့္တဲ့ ကင္မရာေတြ၊ ဗြီဒီယုိ ရုိက္စက္ေတြ၊ အသံဖမ္းစက္ေတြပါ ပါလာလုိ႕ က်ေနာ္ နည္းနည္း အံ့ၾသမိပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ဒီပစၥည္းေတြ ဘယ္တုန္း က ၀ယ္လုိက္သလဲလုိ႕ က်ေနာ္က ေမးျမန္း စပ္စုလုိက္ေတာ့ ... ႏွစ္ကူး “ဒစၥေကာက္” အထူးေလွ်ာ့ေစ်းပြဲေတာ္ စစ ဖြင့္ခ်င္းေန႕က မနက္ေစာေစာ တန္းစီးျပီး ၀ယ္ထားတာပါ တဲ့။ သူတုိ႕ ေျပာတာကုိး နားေထာင္ျပီး က်ေနာ္ အေတာ္မသတ္ေအာင္ ရယ္ေနမိပါတယ္။ ဒီအဖုိးၾကီးေတြ ငယ္ငယ္ကဆုိ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ “ကဲ” လုိက္မလဲ မမွန္းတတ္ဘူး။ သူတုိ႕ ကေလးဘ၀ကဆုိ သူတုိ႕လည္း က်ေနာ္လုိ “ေမ်ာက္ မူးလဲ” ေအာင္ ေဆာ့တတ္တဲ့ ကေလးမ်ဳိးေတြပဲ ျဖစ္မယ္လုိ႕ ကိုယ္ဘာသာ ထင္မိပါတယ္။ အဖုိးၾကီး ငါးေယာက္ရယ္၊ အသက္ ငါးဆယ္ေက်ာ္ တစ္ဦးရယ္၊ က်ေနာ္ရယ္ စုစုေပါင္း ခုႏွစ္ဦး တုိ႕ စုစုေပါင္း သယ္လာတဲ့ ၀ုိင္ပုလင္း အေရအတြက္ကို ၾကည့္ျပီး နည္းနည္းေတာ့ လန္႕သြားပါတယ္။ ၀ုိင္ပုလင္းေပါင္းက ၂၅ လုံး ေတာင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ စားစရာေတြကလည္း အလွ်ံအပယ္ပါ။ က်ေနာ္တို႕ အုပ္စု စာၾကည့္တုိက္ကုိ ေရာက္ရွိခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ဟာ ည ၈ နာရီ ေက်ာ္ကာစ ျဖစ္ပါတယ္။ အားလုံး ဗုိက္မဆာေသးလုိ႕ ေနာက္မွ စားမယ္ဆုိျပီး ၀ုိင္ပုလင္း ဖြင့္ျပီး ေသာက္ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ စာၾကည့္တုိက္ထဲက တီဗြီမွာ အစုိးရ သတင္းလုိင္းကို ဖြင့္ထားၾကပါတယ္။ အဖုိးၾကီးတစ္ဦးက ေသဆုံးျပီး သရဲဘ၀ ေရာက္ေနတဲ့ မာရီယာ ဆုိသူ အမ်ဳိးသမီးရဲ႕ ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္းကို အားလုံး သိေအာင္ ရွင္းျပပါတယ္။ အဲလုိ ရွင္းျပေနခုိက္ စာၾကည့္တုိက္ထဲက အိမ္သာ အ၀င္အ၀ တံခါးကုိ ခပ္ျပင္းျပင္ ေဆာင့္ပိတ္လုိက္သံေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႕ အားလုံး ပါးစပ္ အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒီစာၾကည့္တုိက္ထဲ က်ေနာ္တုိ႕ ခုႏွစ္ဦး ကလႊဲရင္ အျခားမည္သူမွ် မရွိပါ။ က်ေနာ္တုိ႕ အုပ္စုဟာ အိမ္သာအေပါက္၀ တံခါးကို ဖြင့္ျပီး အထဲမွာ လူ ရွိ၊ မရွိ ၾကည့္ၾကပါတယ္။ အထဲမွ မည္သူမွ် မရွိပါ။ ဒါဆုိ ခုနက “ဒုန္း” ကနဲ ျမည္ေအာင္ တံခါးကို ေဆာင့္ပိတ္ေစတဲ့ သေဘာဟာ ဘာလဲ ... ။ အျပင္ဖက္မွာ နွင္းေတြက်ေနလုိ႕ ေအးစက္ ေနေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႕ အားလုံးရဲ႕ ဆံပင္ေတြ အနည္းငယ္ ထုိးေထာင္ ေနပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ အုပ္စုေခါင္းဆာင္ “ဖင္းလ္” ဆုိတဲ့ အဖုိးၾကီးက ... ... မာရီယာ ... နင္ ဒီေနရာမွာ ေရာက္ေနလား ... ရွိေနလား ... ငါ့နာမည္ ဖင္းလ္ ပါ။ ငါတုိ႕ အုပ္စုက အေပ်ာ္တမ္း ေလ့လာစူစမ္းေရး အဖြဲ႕ပါ။ ငါတုိ႕အုပ္စုက နင့္ကုိ အေႏွာက္အယွက္ မေပးပါဘူး။ နင့္အေနနဲ႕ လုိအပ္တာ တခုခု ရွိရင္ ... ငါတုိ႕ အုပ္စုနဲ႕ ဆက္သြယ္ႏုိင္ပါတယ္ .
. ရုတ္တရက္ က်ေနာ္တုိ႕အားလုံး ေရေမႊးနံ႕တစ္ခုကုိ ရူရွိဳက္ရသလုိ အနံ႕ တစ္ခု ႏွာေခါင္းထဲ ၀င္လာပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕တုိက္နဲ႕ တုိက္တန္းလ်ား တစ္ခု ေက်ာ္ေလာက္မွာ ေနထုိင္တဲ့ “နီကုိလုိင္” ဆုိတဲ့ အဖုိးၾကီးက က်ေနာ္နဲ႕ ပခုံးေဘး တုိက္မွာ မတ္တပ္ရပ္ေနပါတယ္။ သူ႕က သူ႕ခႏၶာကုိယ္နဲ႕ က်ေနာ့္ဖက္ကို အသာေလး တုိးလုိက္လုိ႕ သူ႕မ်က္နွာကို ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ သူ႕မ်က္ခုံးကုိ ပင့္ျပီး တစ္ခုခုေတာ့ ထူးဆန္းေနျပီလုိ႕ အသံတိတ္ အခ်က္ျပပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ အုပ္စုထဲက အဖုိးၾကီး တစ္ဦးက ဗြီဒီယုိရုိက္ ကင္မရာနဲ႕ ေလွ်ာက္ရုိက္ေနသလုိ၊ ေနာက္ထပ္ အဖုိးၾကီး တစ္ဦးကလည္း အသံဖမ္း ကိရိယာနဲ႕ တစုံတခုမ်ား ဖမ္းယူ ရရွိမလားဆုိတဲ့ ၾကိဳးစားၾကည့္ပါတယ္။
မာရီယာ ... လုိ႕ ေခၚေ၀ၚတဲ့ ကြယ္လြန္ျပီး သရဲဘ၀ ေရာက္ေနသူထံမွ မည္သည့္ တုန္႕ျပန္႕မွဳမွ မရွိပါ။ က်ေနာ္တုိ႕ အားလုံး ည ကိုးနာရီ ေက်ာ္ကာစအထိ အိမ္သာ နား တ၀ုိက္နဲ႕ သူ႕ဓါတ္ပုံ တင္ျပီး မီးလုံးထြန္းထားတဲ့ အနားတ၀ုိက္ေတြမွာ ေစာင့္ ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ ထပ္ျပီး ထူးျခားမလာပါ။ က်ေနာ္တုိ႕ ၀ုိင္အရက္ေတြ တင္ထားတဲ့ စာပြဲဆီ ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ စာပြဲအနားကုိ အေရာက္ က်ေနာ္တုိ႕ အားလုံး အံ့ၾသ စရာ ျမင္ကြင္းေတြ ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ အုပ္စု သယ္လာတဲ့ စားစရာအခ်ဳိ႕ ဗူးေတြပြင့္ျပီး တစုံတေယာက္ ယူစားထားသလုိ ျပန္႕က်ဲေနပါတယ္။ ေစာေစာက က်ေနာ္တုိ႕ ဖြင့္ျပီး ေသာက္ကာစ ၀ုိင္ပုလင္း ႏွစ္လုံးထဲမွာ ၀ုိင္ေတြ ကုန္ဆုံးေနတာကုိး ၾကည့္ျပီး က်ေနာ္တုိ႕မ်က္လုံးေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး ျပဴးသြား ပါတယ္။ ဒါေတြ ဘယ္သူ စား သြားပါလိမ့္ ... ၀ုိင္ေတြ ဘယ္သူမ်ား လာ ထပ္ေသာက္ ေသးလဲ ... အေျဖစကားမ်ား ျပန္မလာပါ။ က်ေနာ္တုိ႕ အားလုံး တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ျပီး ျပဳံးရမလုိလုိ၊ မဲ့ ရမလုိလုိ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ အုပ္စုထဲက “ဂြ်န္” ဆုိတဲ့ အဖုိးၾကီးက ခြက္တစ္ခြက္ကုိ လက္ညွိဳးထုိး ျပပါတယ္။ ငါတုိ႕ ခုနက ထ လာတုန္းက ဒီခြက္ကို ဘယ္သူမွ မသုံးေသးဘူး။ အခု ဒီခြက္က တေယာက္ေယာက္ ၀ုိင္ ထည့္ေသာက္ထားသလုိ ျဖစ္ေနတယ္။ ငါတုိ႕က ခုႏွစ္ေယာက္ ... အခု ၀ုိင္ေသာက္ထားတဲ့ ခြက္က ရွစ္ခြက္ ျဖစ္ေန တယ္။ မူးလုိ႕ ယူေသာက္ရေအာင္လည္း ငါ သိသေလာက္ အားလုံး တစ္ေယာက္ တစ္ခြက္ေတာင္ ကုန္ေအာင္ မေသာက္ၾကေသးဘူး။ ခြက္ထဲ ထည့္ျပီး မေသာက္ ရေသးတဲ့ သူေတာင္ ရွိေသးတယ္။ အခု ရွစ္ခြက္ေျမာက္ ခြက္က ဘယ္သူ ထည့္ေသာက္ထား သလဲ ... ။ ဒါ ငါတုိ႕အတြက္ မျမင္ႏုိင္တဲ့ စမ္းသပ္မွဳလား၊ စိန္ေခၚမွဳလား ... “ဂြ်န္” ေျပာလုိက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႕တေတြ မ်က္ခုံးေတြ တြန္႕ သြားတဲ့အထိ စဥ္းစားရ အၾကပ္ရုိက္သြားပါတယ္။ ဒီစာၾကည့္တုိက္ထဲမွာ က်ေနာ္ ခုႏွစ္ေယာက္ အပါအ၀င္ ေနာက္ထပ္ တစ္ဦးဦး ရွိေသးလား ... ရုတ္တရက္ က်ေနာ္ အပါအ၀င္ အဖုိးၾကီး တခ်ဳိ႕ တေနရာဆီ အေျပးအလႊား သြားၾကည့္ၾကပါတယ္။ သရဲဘ၀ ေရာက္ေနသူလုိ႕ လူေျပာသူေျပာ မ်ားေနတဲ့ မာရီယာ ဓါတ္ပုံတင္ထားတဲ့ စားပြဲဆီပါ။ မာရီယာ ဓါတ္ပုံေရွ႕မွာ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ ေရေရာထားတဲ့ ၀ုိင္ခြက္ ရွိပါတယ္။ စာပြဲေရွ႕ေရာက္လုိ႕ ၀ုိက္ခြက္ထဲ ၾကည့္လုိက္ ေတာ့ ခြက္ထဲမွာ ဘာမွ မရွိပါ။
... ဟင္ ... ဟာ ... ဆုိတဲ့ အသံေတြ က်ေနာ္တုိ႕ ႏွဳတ္ဖ်ားက ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ တစ္အုပ္စုလုံး ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကုိ ခ်လုိက္ပါတယ္။ မ်ားမ်ားေသာက္၊ ျမန္ျမန္ေသာက္ ... ျမန္ျမန္မူးျပီး ျမန္ျမန္ အိပ္ေပ်ာ္သြားဖုိ႕ပါ ... ၀ုိင္ပုလင္းေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ကုိ က်ေနာ္တုိ႕ ခုႏွစ္ဦး၊ တစ္ခြက္ျပီး တစ္ခြက္ ခပ္ျမန္ျမန္ ေသာက္ေနၾကပါတယ္။ မူးကာစ က်ေနာ္တုိ႕ ျမင္ကြင္းထဲမွာ က်ေနာ္တုိ႕ အားလုံးဟာ ခုနွစ္ဦးလား ... ရွစ္ဦးလား ဆုိတာ တေျဖးေျဖး ေ၀း၀ါးလာပါတယ္။
************
ညွဳိငယ္ျပီး ငုိထားလုိ႕ မ်က္လုံးေတြ မုိ႕အစ္ေနတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးဟာ က်ေနာ့္ေရွ႕မွာ ေခါက္တုပ္ေခါက္ျပန္႕ လမ္းေလွ်ာက္ေနပါတယ္။ သူမကုိ က်ေနာ္ ၾကည့္ေနတာကုိေတာင္ သူမ သတိ မထားမိတဲ့ ပုံစံမ်ဳိးပါ။ သူ႕ဘာသာ သူ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း တစ္ခုခုကုိ ေတြးေနပုံ ရပါတယ္။ ရုတ္တရက္ သူမဟာ က်ေနာ္ေရွ႕ကေန ကြယ္ေပ်ာက္သြားပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ က်ေနာ့္ပခုံးကို အင္မတန္ ေအးစက္တဲ့ လက္တစုံက ရုတ္တရက္ လာျပီး ဆုပ္ကိုင္လာပါတယ္ ... က်ေနာ္ လန္႕ျပီး ေအာ္လုိက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ... မုိးလင္းေနပါျပီ ... က်ေနာ္တုိ႕ ေခါင္းေဆာင္ ဖင္းလ္ ဦးေဆာင္ျပီး ... ညက က်ေနာ္တုိ႕အားလုံးေၾကာင့္ ရွဳပ္ပြေနသမွ်ကုိ ျပန္ျပီး သန္႕ရွင္းေရး လုပ္ ၾကပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ၀ုိက္အရက္ေတြ ယူေသာက္တဲ့ စာၾကည့္တုိက္ ကေန ထြက္ခြာခဲ့ၾကပါတယ္ ... ။
(ျပီးပါျပီ။)
Posted by ကုိေအာင္
ဒါနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ ရပ္ကြပ္ထဲက အထက္ပါ ေဘာ္လန္တီယား ထူးထူး ဆန္းဆန္း ေလ့လာေရး အဖြဲ႕ဟာ “အလုပ္မရွိ ေၾကာင္ေရခ်ဳိး” ဆုိသလုိ အဆုိပါ စာၾကည့္တုိက္မွာ တစ္ညတာ စုံစမ္းမွဳေတြ လုပ္ဖုိ႕ ဆုံးျဖတ္ လုိက္ပါတယ္။ အဖြဲ႕၀င္ျဖစ္တဲ့ က်ေနာ့္ထံလည္း အေၾကာင္း ၾကားပါတယ္ ... ေအာင္ ... ၀ုိင္အရက္ အေကာင္းစား အနည္းဆုံး ႏွစ္ပုလင္း သယ္လာပါ၊ ျမန္မာ အစား အစား သယ္လာမယ္ ဆုိရင္ ငရုတ္သီးပါတဲ့ ဟာေတြ သယ္ မလာပါနဲ႕၊ ငါတုိ႕ စားလုိ႕ မရလုိ႕ ... အဲဒါနဲ႕ မေန႕က ညမွာ ရပ္ကြပ္ထဲက ၁၀၉- ၁၁၀ အဖုိးၾကီးတသုိက္နဲ႕ အတူ အဲဒီ သရဲေျခာက္တယ္လုိ႕ နာမည္ၾကီးတဲ့ စာၾကည့္တုိက္ဆီ က်ေနာ္ ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္ ...။ လူေတြက သရဲအျဖစ္ ေရာက္ရွိေနတဲ့ အမ်ဳိးသမီးရဲ႕ ဓါတ္ပုံကုိ စာၾကည့္ တုိက္ထဲက စာပြဲတစ္ခုေပၚ တင္ျပီး ဓါတ္ပုံေရွ႕မွာ ဓါတ္ခဲသုံး မီးလုံး ခပ္ေသးေသး ထြန္းထားပါတယ္ ... စာၾကည့္တုိက္ထဲမွာ ဖေယာင္းတုိင္ သုံးခြင့္ မရွိပါဘူး၊ မေတာ္တဆ မီး ထ ေလာင္ရင္ ျပႆနာ အၾကီးၾကီး ျဖစ္သြားႏုိင္လုိ႕ပါ ... အဲဒီ ဓါတ္ပုံနဲ႕ မီးလုံးဟာ စာၾကည့္တုိက္ရဲ႕ ေခ်ာင္က်က် တစ္ေနရာမွာ ထြန္းညွိ ထားလုိ႕ ၾကည့္လုိက္ရင္ စိတ္ေျခာက္ျခားစရာပါ ... က်ေနာ္က အဖုိးၾကီးေတြထံ ခြင့္ေတာင္းပါတယ္ ... အဲဒီ ဓါတ္ပုံတင္ထား တဲ့ စာပြဲေပၚမွာ ၀ုိင္အရက္ တစ္ခြက္ေလာက္ ကြယ္လြန္သူ ေသာက္ဖုိ႕ တင္ခြင့္ျပဳပါ လုိ႕ ... အဖုိးၾကီးေတြက ... သရဲက ၀ုိင္ ေသာက္ပါ့မလားကြာ ... တကယ္လုိ ေသာက္တယ္ ဆုိရင္ ... အမ်ဳိးသမီးေတြ ေသာက္တဲ့ ေပၚတူဂီႏုိင္ငံထုတ္ ေပၚတုိ ၀ုိင္ အပါအ၀င္ အနံ႕သိပ္မျပင္းတဲ့ ၀ုိင္ေတြက ေစ်းၾကီးတယ္ကြ ... အဲဒီေတာ့ ငါတုိ႕ ေသာက္မဲ့ အထဲကေန ခြဲတုိက္ရင္ ငါတုိ႕ ေ၀စု ေလွ်ာ့တာေပါ့ ... ဘယ္လုိ လုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ ... လုိ႕ ေျပာၾကပါတယ္ ... က်ေနာ္က အၾကံတစ္ခု ေပးလုိက္ပါတယ္ ...
ဒါဆုိ ဒီ သရဲမ ေသာက္ဖုိ႕ ခြက္ထဲမွာ ၀ုိင္အစစ္ကုိ တ၀က္ပဲ ထည့္မယ္ဗ်ာ ... က်န္တ၀က္ကုိ ေရေရာမယ္ ဆုိရင္ သူ႕အတြက္လည္း အဆင္ေျပ ... က်ေနာ္ တုိ႕ ေ၀စုလည္း မေလွ်ာ့ဘူးေပါ့ ... အဲလုိ ေျပာေတာ့ အဖုိးၾကီးတသုိက္ တခစ္ခစ္ ရယ္ၾကတယ္ ... သရဲကုိ ေရေရာတဲ့ ၀ုိင္ တုိက္လုိ႕ မင္းကုိ ေဒါကန္ေနအုံးမယ္ ... တဲ့ ... ရပ္ကြက္ထဲက အဖုိးၾကီးအုပ္စုဟာ အရင္ထက္ စာရင္ ေတာ္ေတာ္ေလး အဆင့္ျမင့္တဲ့ ကင္မရာေတြ၊ ဗြီဒီယုိ ရုိက္စက္ေတြ၊ အသံဖမ္းစက္ေတြပါ ပါလာလုိ႕ က်ေနာ္ နည္းနည္း အံ့ၾသမိပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ဒီပစၥည္းေတြ ဘယ္တုန္း က ၀ယ္လုိက္သလဲလုိ႕ က်ေနာ္က ေမးျမန္း စပ္စုလုိက္ေတာ့ ... ႏွစ္ကူး “ဒစၥေကာက္” အထူးေလွ်ာ့ေစ်းပြဲေတာ္ စစ ဖြင့္ခ်င္းေန႕က မနက္ေစာေစာ တန္းစီးျပီး ၀ယ္ထားတာပါ တဲ့။ သူတုိ႕ ေျပာတာကုိး နားေထာင္ျပီး က်ေနာ္ အေတာ္မသတ္ေအာင္ ရယ္ေနမိပါတယ္။ ဒီအဖုိးၾကီးေတြ ငယ္ငယ္ကဆုိ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ “ကဲ” လုိက္မလဲ မမွန္းတတ္ဘူး။ သူတုိ႕ ကေလးဘ၀ကဆုိ သူတုိ႕လည္း က်ေနာ္လုိ “ေမ်ာက္ မူးလဲ” ေအာင္ ေဆာ့တတ္တဲ့ ကေလးမ်ဳိးေတြပဲ ျဖစ္မယ္လုိ႕ ကိုယ္ဘာသာ ထင္မိပါတယ္။ အဖုိးၾကီး ငါးေယာက္ရယ္၊ အသက္ ငါးဆယ္ေက်ာ္ တစ္ဦးရယ္၊ က်ေနာ္ရယ္ စုစုေပါင္း ခုႏွစ္ဦး တုိ႕ စုစုေပါင္း သယ္လာတဲ့ ၀ုိင္ပုလင္း အေရအတြက္ကို ၾကည့္ျပီး နည္းနည္းေတာ့ လန္႕သြားပါတယ္။ ၀ုိင္ပုလင္းေပါင္းက ၂၅ လုံး ေတာင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ စားစရာေတြကလည္း အလွ်ံအပယ္ပါ။ က်ေနာ္တို႕ အုပ္စု စာၾကည့္တုိက္ကုိ ေရာက္ရွိခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ဟာ ည ၈ နာရီ ေက်ာ္ကာစ ျဖစ္ပါတယ္။ အားလုံး ဗုိက္မဆာေသးလုိ႕ ေနာက္မွ စားမယ္ဆုိျပီး ၀ုိင္ပုလင္း ဖြင့္ျပီး ေသာက္ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ စာၾကည့္တုိက္ထဲက တီဗြီမွာ အစုိးရ သတင္းလုိင္းကို ဖြင့္ထားၾကပါတယ္။ အဖုိးၾကီးတစ္ဦးက ေသဆုံးျပီး သရဲဘ၀ ေရာက္ေနတဲ့ မာရီယာ ဆုိသူ အမ်ဳိးသမီးရဲ႕ ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္းကို အားလုံး သိေအာင္ ရွင္းျပပါတယ္။ အဲလုိ ရွင္းျပေနခုိက္ စာၾကည့္တုိက္ထဲက အိမ္သာ အ၀င္အ၀ တံခါးကုိ ခပ္ျပင္းျပင္ ေဆာင့္ပိတ္လုိက္သံေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႕ အားလုံး ပါးစပ္ အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒီစာၾကည့္တုိက္ထဲ က်ေနာ္တုိ႕ ခုႏွစ္ဦး ကလႊဲရင္ အျခားမည္သူမွ် မရွိပါ။ က်ေနာ္တုိ႕ အုပ္စုဟာ အိမ္သာအေပါက္၀ တံခါးကို ဖြင့္ျပီး အထဲမွာ လူ ရွိ၊ မရွိ ၾကည့္ၾကပါတယ္။ အထဲမွ မည္သူမွ် မရွိပါ။ ဒါဆုိ ခုနက “ဒုန္း” ကနဲ ျမည္ေအာင္ တံခါးကို ေဆာင့္ပိတ္ေစတဲ့ သေဘာဟာ ဘာလဲ ... ။ အျပင္ဖက္မွာ နွင္းေတြက်ေနလုိ႕ ေအးစက္ ေနေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႕ အားလုံးရဲ႕ ဆံပင္ေတြ အနည္းငယ္ ထုိးေထာင္ ေနပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ အုပ္စုေခါင္းဆာင္ “ဖင္းလ္” ဆုိတဲ့ အဖုိးၾကီးက ... ... မာရီယာ ... နင္ ဒီေနရာမွာ ေရာက္ေနလား ... ရွိေနလား ... ငါ့နာမည္ ဖင္းလ္ ပါ။ ငါတုိ႕ အုပ္စုက အေပ်ာ္တမ္း ေလ့လာစူစမ္းေရး အဖြဲ႕ပါ။ ငါတုိ႕အုပ္စုက နင့္ကုိ အေႏွာက္အယွက္ မေပးပါဘူး။ နင့္အေနနဲ႕ လုိအပ္တာ တခုခု ရွိရင္ ... ငါတုိ႕ အုပ္စုနဲ႕ ဆက္သြယ္ႏုိင္ပါတယ္ .
. ရုတ္တရက္ က်ေနာ္တုိ႕အားလုံး ေရေမႊးနံ႕တစ္ခုကုိ ရူရွိဳက္ရသလုိ အနံ႕ တစ္ခု ႏွာေခါင္းထဲ ၀င္လာပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕တုိက္နဲ႕ တုိက္တန္းလ်ား တစ္ခု ေက်ာ္ေလာက္မွာ ေနထုိင္တဲ့ “နီကုိလုိင္” ဆုိတဲ့ အဖုိးၾကီးက က်ေနာ္နဲ႕ ပခုံးေဘး တုိက္မွာ မတ္တပ္ရပ္ေနပါတယ္။ သူ႕က သူ႕ခႏၶာကုိယ္နဲ႕ က်ေနာ့္ဖက္ကို အသာေလး တုိးလုိက္လုိ႕ သူ႕မ်က္နွာကို ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ သူ႕မ်က္ခုံးကုိ ပင့္ျပီး တစ္ခုခုေတာ့ ထူးဆန္းေနျပီလုိ႕ အသံတိတ္ အခ်က္ျပပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ အုပ္စုထဲက အဖုိးၾကီး တစ္ဦးက ဗြီဒီယုိရုိက္ ကင္မရာနဲ႕ ေလွ်ာက္ရုိက္ေနသလုိ၊ ေနာက္ထပ္ အဖုိးၾကီး တစ္ဦးကလည္း အသံဖမ္း ကိရိယာနဲ႕ တစုံတခုမ်ား ဖမ္းယူ ရရွိမလားဆုိတဲ့ ၾကိဳးစားၾကည့္ပါတယ္။
မာရီယာ ... လုိ႕ ေခၚေ၀ၚတဲ့ ကြယ္လြန္ျပီး သရဲဘ၀ ေရာက္ေနသူထံမွ မည္သည့္ တုန္႕ျပန္႕မွဳမွ မရွိပါ။ က်ေနာ္တုိ႕ အားလုံး ည ကိုးနာရီ ေက်ာ္ကာစအထိ အိမ္သာ နား တ၀ုိက္နဲ႕ သူ႕ဓါတ္ပုံ တင္ျပီး မီးလုံးထြန္းထားတဲ့ အနားတ၀ုိက္ေတြမွာ ေစာင့္ ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ ထပ္ျပီး ထူးျခားမလာပါ။ က်ေနာ္တုိ႕ ၀ုိင္အရက္ေတြ တင္ထားတဲ့ စာပြဲဆီ ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ စာပြဲအနားကုိ အေရာက္ က်ေနာ္တုိ႕ အားလုံး အံ့ၾသ စရာ ျမင္ကြင္းေတြ ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ အုပ္စု သယ္လာတဲ့ စားစရာအခ်ဳိ႕ ဗူးေတြပြင့္ျပီး တစုံတေယာက္ ယူစားထားသလုိ ျပန္႕က်ဲေနပါတယ္။ ေစာေစာက က်ေနာ္တုိ႕ ဖြင့္ျပီး ေသာက္ကာစ ၀ုိင္ပုလင္း ႏွစ္လုံးထဲမွာ ၀ုိင္ေတြ ကုန္ဆုံးေနတာကုိး ၾကည့္ျပီး က်ေနာ္တုိ႕မ်က္လုံးေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး ျပဴးသြား ပါတယ္။ ဒါေတြ ဘယ္သူ စား သြားပါလိမ့္ ... ၀ုိင္ေတြ ဘယ္သူမ်ား လာ ထပ္ေသာက္ ေသးလဲ ... အေျဖစကားမ်ား ျပန္မလာပါ။ က်ေနာ္တုိ႕ အားလုံး တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ျပီး ျပဳံးရမလုိလုိ၊ မဲ့ ရမလုိလုိ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ အုပ္စုထဲက “ဂြ်န္” ဆုိတဲ့ အဖုိးၾကီးက ခြက္တစ္ခြက္ကုိ လက္ညွိဳးထုိး ျပပါတယ္။ ငါတုိ႕ ခုနက ထ လာတုန္းက ဒီခြက္ကို ဘယ္သူမွ မသုံးေသးဘူး။ အခု ဒီခြက္က တေယာက္ေယာက္ ၀ုိင္ ထည့္ေသာက္ထားသလုိ ျဖစ္ေနတယ္။ ငါတုိ႕က ခုႏွစ္ေယာက္ ... အခု ၀ုိင္ေသာက္ထားတဲ့ ခြက္က ရွစ္ခြက္ ျဖစ္ေန တယ္။ မူးလုိ႕ ယူေသာက္ရေအာင္လည္း ငါ သိသေလာက္ အားလုံး တစ္ေယာက္ တစ္ခြက္ေတာင္ ကုန္ေအာင္ မေသာက္ၾကေသးဘူး။ ခြက္ထဲ ထည့္ျပီး မေသာက္ ရေသးတဲ့ သူေတာင္ ရွိေသးတယ္။ အခု ရွစ္ခြက္ေျမာက္ ခြက္က ဘယ္သူ ထည့္ေသာက္ထား သလဲ ... ။ ဒါ ငါတုိ႕အတြက္ မျမင္ႏုိင္တဲ့ စမ္းသပ္မွဳလား၊ စိန္ေခၚမွဳလား ... “ဂြ်န္” ေျပာလုိက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႕တေတြ မ်က္ခုံးေတြ တြန္႕ သြားတဲ့အထိ စဥ္းစားရ အၾကပ္ရုိက္သြားပါတယ္။ ဒီစာၾကည့္တုိက္ထဲမွာ က်ေနာ္ ခုႏွစ္ေယာက္ အပါအ၀င္ ေနာက္ထပ္ တစ္ဦးဦး ရွိေသးလား ... ရုတ္တရက္ က်ေနာ္ အပါအ၀င္ အဖုိးၾကီး တခ်ဳိ႕ တေနရာဆီ အေျပးအလႊား သြားၾကည့္ၾကပါတယ္။ သရဲဘ၀ ေရာက္ေနသူလုိ႕ လူေျပာသူေျပာ မ်ားေနတဲ့ မာရီယာ ဓါတ္ပုံတင္ထားတဲ့ စားပြဲဆီပါ။ မာရီယာ ဓါတ္ပုံေရွ႕မွာ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ ေရေရာထားတဲ့ ၀ုိင္ခြက္ ရွိပါတယ္။ စာပြဲေရွ႕ေရာက္လုိ႕ ၀ုိက္ခြက္ထဲ ၾကည့္လုိက္ ေတာ့ ခြက္ထဲမွာ ဘာမွ မရွိပါ။
... ဟင္ ... ဟာ ... ဆုိတဲ့ အသံေတြ က်ေနာ္တုိ႕ ႏွဳတ္ဖ်ားက ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ တစ္အုပ္စုလုံး ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကုိ ခ်လုိက္ပါတယ္။ မ်ားမ်ားေသာက္၊ ျမန္ျမန္ေသာက္ ... ျမန္ျမန္မူးျပီး ျမန္ျမန္ အိပ္ေပ်ာ္သြားဖုိ႕ပါ ... ၀ုိင္ပုလင္းေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ကုိ က်ေနာ္တုိ႕ ခုႏွစ္ဦး၊ တစ္ခြက္ျပီး တစ္ခြက္ ခပ္ျမန္ျမန္ ေသာက္ေနၾကပါတယ္။ မူးကာစ က်ေနာ္တုိ႕ ျမင္ကြင္းထဲမွာ က်ေနာ္တုိ႕ အားလုံးဟာ ခုနွစ္ဦးလား ... ရွစ္ဦးလား ဆုိတာ တေျဖးေျဖး ေ၀း၀ါးလာပါတယ္။
************
ညွဳိငယ္ျပီး ငုိထားလုိ႕ မ်က္လုံးေတြ မုိ႕အစ္ေနတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးဟာ က်ေနာ့္ေရွ႕မွာ ေခါက္တုပ္ေခါက္ျပန္႕ လမ္းေလွ်ာက္ေနပါတယ္။ သူမကုိ က်ေနာ္ ၾကည့္ေနတာကုိေတာင္ သူမ သတိ မထားမိတဲ့ ပုံစံမ်ဳိးပါ။ သူ႕ဘာသာ သူ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း တစ္ခုခုကုိ ေတြးေနပုံ ရပါတယ္။ ရုတ္တရက္ သူမဟာ က်ေနာ္ေရွ႕ကေန ကြယ္ေပ်ာက္သြားပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ က်ေနာ့္ပခုံးကို အင္မတန္ ေအးစက္တဲ့ လက္တစုံက ရုတ္တရက္ လာျပီး ဆုပ္ကိုင္လာပါတယ္ ... က်ေနာ္ လန္႕ျပီး ေအာ္လုိက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ... မုိးလင္းေနပါျပီ ... က်ေနာ္တုိ႕ ေခါင္းေဆာင္ ဖင္းလ္ ဦးေဆာင္ျပီး ... ညက က်ေနာ္တုိ႕အားလုံးေၾကာင့္ ရွဳပ္ပြေနသမွ်ကုိ ျပန္ျပီး သန္႕ရွင္းေရး လုပ္ ၾကပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ၀ုိက္အရက္ေတြ ယူေသာက္တဲ့ စာၾကည့္တုိက္ ကေန ထြက္ခြာခဲ့ၾကပါတယ္ ... ။
(ျပီးပါျပီ။)
Posted by ကုိေအာင္
No comments:
Post a Comment