- ေခတ္ ႏွင့္ ေခတ္လူ-

>

တစ္ခါက ေဖ့ဘြတ္စာမ်က္ႏွာေတြထက္မွာ လူငယ္ေတြက သူတို႕ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ေခတ္စနစ္ရဲ႕မြန္းက်ပ္မႈ ေတြအေၾကာင္းညည္းညဴၾကေတာ့ ရုရွေရာက္လူငယ္ေလးတစ္ဦးက လူေတြက ကိုယ္တိုင္က်မႀကိဳးစားခ်င္ ၾကဘူး၊ေခတ္စနစ္ကိုပဲအျပစ္တင္တတ္ၾကတယ္၊တျခားသူေတြလည္း ဒီေခတ္ဒီစနစ္မွာပဲ ေတာ္တဲ့တတ္တဲ့၊ ႀကီးပြားတဲ့သူေတြျဖစ္သြားတာပဲ..... လို႕ ေရးလိုက္တာေလး ဖတ္လိုက္ရပါတယ္...၊အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ ဝင္မေရးခဲ့ေပမယ့္ သူတို႕ေျပာၾကေရးၾကတာေလးေတြကေန အေတြးေလးေတြ ပြားေနခဲ့မိပါတယ္...။ ေခတ္၊စနစ္ ဆုိတာ လူမ်ားစုအေပၚမွာ လႊမ္းၿခံဳတတ္တဲ့သေဘာ၊အမ်ားစုကို ထိန္းခ်ဳပ္သြားတတ္တဲ့သေဘာ ရွိပါတယ္။လူမ်ားစုႀကီးဟာ ေခတ္တစ္ခု၊စနစ္တစ္ခုရဲ႕ ေသြးေဆာင္ရာအတိုင္း လိုက္ပါစီးေမ်ာၾကစၿမဲပါပဲ။ ေနာက္တစ္ခုက ျပည္သူလူထုရယ္လို႕ ဆိုလိုက္တာနဲ႕ လူတိုင္းဟာ လူရိုး၊လူေကာင္းမ်ား၊ႀကိဳးစားလိုစိတ္၊ ႀကီးပြားလိုစိတ္ရွိသူမ်ား၊ေတြးေခၚေမွ်ာ္ျမင္ႏိုင္မႈျမင့္မားသူမ်ား၊အသိညဏ္ျမင့္မားသူမ်ားခ်ည္း ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ လူညံ့၊လူဖ်င္းမ်ား၊ဆိုးသြမ္း၊သိမ္ဖ်င္းသူမ်ား၊အသိညဏ္ႏံုနဲ႕သူမ်ား မ်ားလည္း ရွိေနမွာပါပဲ....။ ေခတ္တစ္ခုစနစ္တစ္ခုဟာ မူလနဂိုဗီဇအရ စိတ္အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိၾကတဲ့လူေတြအေပၚ အေကာင္းဆံုးလႊမ္းၿခံဳႏိုင္ပါ တယ္။ေခတ္ေကာင္း၊စနစ္ေကာင္းတစ္ခုက ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ရွိသူေတြကို ပိုလို႕ ႀကိဳးစားလာေစသလို၊အသိ ညဏ္ျမင့္မားသူေတြကို သူတို႕နဲ႕ထိုက္တန္တဲ့ ေနရာမွန္ကို ဖန္တီးေပးထားႏိုင္ပါလိမ့္မယ္၊ထို႕အတူ ရိုးသား စြာေနထိုင္သူမ်ားကို ရိုးသားမႈဟာ ဘဝရဲ႕အေကာင္းဆံုးနဲ႕ အလံုၿခံဳဆံုးေနထိုင္မႈအျဖစ္ အာမခံခ်က္ေပးႏိုင္ ပါလိမ့္မယ္၊ေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ညဏ္ရည္နိမ့္ပါးသူေတြကို ေဖးမ၊ကူညီလို႕ သူတို႕ရဲ႕ ဘဝေနထိုင္မႈကို လည္း အဆင္ေျပေစရပါမယ္။အသိညဏ္နဲသူေတြကို ဒီထက္ပိုလို႕ ေတြးေခၚေမွ်ာ္ျမင္လာႏိုင္ေအာင္ မ်က္စိ ဖြင့္ေပးပါမယ္။အျခားတစ္ဘက္မွာေတာ့ ဆိုးသြမ္းသူေတြကို တားျမစ္ႏုိင္ရမယ္၊လူညံ့၊လူဖ်င္းမ်ားအတြက္ ျမင့္မားတဲ့ေနရာဆိုတာ အလြယ္တကူမရႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိသာထင္ရွားေနေစပါမယ္။ ဆိုးရြားပ်က္ဆီးေနတဲ့ ေခတ္စနစ္တစ္ခုလက္ထက္မွာ ဘာေတြ ေတြ႕ႀကံဳရႏိုင္သလဲဆိုတာကေတာ့ အက်ယ္တဝင့္ေျပာေနစရာကိုမလိုေတာ့ပါဘူး။ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားလံုးျဖတ္သန္းခဲ့ၾကၿပီးမဟုတ္ပါလားဗ်ာ၊ ေခတ္ဆိုးစနစ္ဆိုးမွာ လူေတာ္မ်ား ေနရာသစ္ကိုရွာေဖြၾကရပါတယ္၊လူရိုးမ်ား လည္း မိုးခါးေရ ကို ေမွ်ာ္လင့္ လာရပါေတာ့တယ္၊အသိညဏ္သိမ္ဖ်င္းသူမ်ားက သူတို႕နဲ႕မတန္တဲ့ေနရာကို မရိုးသားတဲ့နည္းလမ္းမ်ားနဲ႕ ရယူလာၾကပါတယ္။ဆိုးသြမ္းသူေတြ၊မတရားမႈနဲ႕စီးပြားရွာသူေတြကို ဥပေဒက၊ဒါမွမဟုတ္ ဥပေဒကို ထိန္း သိမ္းေစာင့္ေရွာက္သူမ်ားက မ်က္ကြယ္ျပဳထားပါတယ္၊ေကာင္းမြန္စြာေနထိုင္သူမ်ား၊ရိုးသားစြာစီးပြားရွာသူ မ်ားအတြက္ ေခတ္က ၾကပ္သထက္ၾကပ္လာပါတယ္။ လူသားေတြဆိုတာကအေျခခံအားျဖင့္၊ေယဘုယ်အားျဖင့္ သက္ေတာင့္သက္သာေနလိုၾကသူမ်ား၊အပင္ပန္း မခံလိုၾကသူမ်ားခ်ည္းျဖစ္ပါတယ္၊လက္တစ္ဘက္လႈပ္လို႕ အရာရာၿပီးေျမာက္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူမွ လက္ ႏွစ္ဘက္လႈပ္မယ္မဟုတ္ပါဘူး၊ဒါဟာ လူမ်ားစုရဲ႕ ေယဘုယ်စိတ္အခံပါပဲ။ ေခတ္ေကာင္း၊စနစ္ေကာင္းတစ္ခုဟာ လူသားတိုင္းအေပၚမွာ ရိုးသားစြာ၊ႀကိဳးစားမွ ကိုယ့္အတြက္ေနရာတစ္ ခုရွိလာမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္အသိတစ္ခုကိုေပးစြမ္းႏိုင္ရပါမယ္၊ပညာေရးစနစ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊စီးပြားေရးစနစ္မွာပဲျဖစ္ ျဖစ္ သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္တဲ့ မက္လံုး တစ္ခုရွိေနရပါမယ္။လူတိုင္းရဲ႕စိတ္မွာ မိမိတို႕ရဲ႕ ဘဝကို အေကာင္း ဆံုးနဲ႕ အစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဆံုးတည္ေဆာက္ေနမႈဟာ စဥ္ဆက္မျပတ္တိုးတတ္ေနတဲ့ ေခတ္ကာလတစ္ခုအ တြင္းမွာ ေကာင္းမြန္သာယာစြာ၊အဆင္အတန္းျမင့္စြာ ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႕အတြက္ အေကာင္းဆံုးရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ တစ္ခုအျဖစ္ ယံုၾကည္ႏိုင္ရပါမယ္။မိမိတို႕ရဲ႕ စိ္တ္ခြန္အား၊ကာယခြန္အားကို မွန္ကန္စြာ ရင္းႏွီးစိုက္ထုတ္ လိုက္ျခင္းအတြက္လည္း မိမိတို႕နဲ႕ထိုက္တန္တဲ့ အက်ဳိးခံစားခြင့္ရွိေနမယ့္ အာမခံခ်က္လည္းရွိေနရပါမယ္။ ညံ့ဖ်င္းတဲ့၊ဆိုးရြားတဲ့၊ပ်က္ဆီးေနတဲ့ ေခတ္စနစ္တစ္ခုကေတာ့ နဂိုမူလကတည္းက သက္ေတာင့္သက္ သာေနလိုစိတ္ရွိတဲ့ လူသားေတြကို အလြယ္လမ္းလိုက္ဖို႕ တြန္းအားေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္၊အၿမီးက်က္ အၿမီးစား၊ေခါင္းက်က္ေခါင္းစား မ်ားအျဖစ္တြန္းပို႕လိုက္ပါတယ္၊ရိုးသားသူမ်ားကို ဖ်က္ဆီးပစ္ၿပီး မိုးခါးမ်ား ကိုသာ လိႈင္လိႈင္ရြာသြန္းေပးပါတယ္၊ဒီလိုနဲ႕ ေခတ္နဲ႕ေခတ္ကိုဖန္တီးေခါင္းေဆာင္သူမ်ားဟာ လူသားေတြ ရဲ႕စိတ္ကို အဆံုးတိုင္ဖ်က္ဆီးလိုက္ပါေတာ့တယ္....။ ေခတ္စနစ္နဲ႕ပက္သက္ၿပီးေျပာၾကေတာ့မယ္ဆိုရင္ အမ်ားစုကို လႊမ္းၿခံဳၿပီး ေယဘုယ်ေျပာမွ မွန္ကန္ႏိုင္ပါ လိမ့္မယ္၊ဆိုလိုတာက ကၽြန္ေတာ္တို႕ဟာ ပညာေရးစနစ္အေၾကာင္းေျပာမယ္ဆိုရင္ လက္တစ္ဆုတ္စာ ေလာက္ရွိမယ့္ ျမန္မာပညာတတ္မ်ား ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ႀကီးပြားတိုးတက္ေနတာ၊ေကာင္းမြန္တဲ့လစာႏႈန္းထား တစ္ခုရရွိေနတာကိုပဲၾကည့္ၿပီး ျမန္မာ့ပညာေရးႀကီးေကာင္းမြန္လွပါတယ္လို႕ေျပာလို႕မရပါဘူး၊လူမ်ားစုႀကီး နဲ႕ မတူျခားနားစြာကြဲထြက္ၿပီး ေတာ္တတ္မွန္ကန္သူေတြရွိသလို၊ဆိုးရြားသူေတြလည္းရွိပါတယ္၊ဒါဟာ ရာ ႏႈန္းအားျဖင့္ေတာ့ နည္းပါးလွပါတယ္။ဥပမာအားျဖင့္ က်ီးငွက္လို႕ဆိုလိုက္တာနဲ႕ သူ႕အေရာင္ဟာ အမဲ ေရာင္ပဲလို႕ ေကာက္ခ်က္ခ်ရမွာပါပဲ၊ကမာၻေျမရဲ႕တစ္ေနရာမွာအျဖဴေရာင္က်ီးေတြရွိေနပါလိမ့္မယ္၊ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီက်ီးျဖဴမ်ဳိးတစ္ခုတည္းကိုၾကည့္ၿပီး က်ီးကန္းအေရာင္က အျဖဴရယ္ပါလို႕ စြတ္မွိတ္ျငင္းေနလို႕မရပါဘူး။ ႏိုင္ငံရပ္ျခားက တကၠသိုလ္ေတြမွာ ေက်ာင္းသားေတြကိုၾကည့္လိုက္ရင္ လက္ေတာ့ေလးမ်ားႏွင့္လည္း ေကာင္း၊စာအုပ္ထူႀကီးမ်ားႏွင့္လည္းေကာင္း တကုတ္ကုတ္နဲ႕ စာလုပ္ေနတာကိုေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္၊စာၾကည့္ တိုက္ေတြမွာ သူတို႕ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ေတြကို အသံုးခ်ေနတာေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ျမန္မာျပည္ေက်ာင္းသား မ်ားကေတာ့ ေက်ာင္းခ်ိန္မွာ ဖဲရိုက္၊ဖြန္ေၾကာင္၊ေဆးခ်၊အရက္မူးေနတာ၊လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ေဟလား ဝါးလားလုပ္ေနတာ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ဘာေၾကာင့္ပါလဲ....၊အေမရိကားက၊ဘိလပ္က၊စကၤာပူက အဆင့္ျမင့္ တကၠသိုလ္ႀကီးေတြကိုဝင္ခြင့္ရဖို႕၊ဝင္ခြင့္ရခဲ့ရင္လည္း အမွတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ေက်ာင္းၿပီးသြားဖို႕၊ယုတ္စြ အဆံုး သာမန္အဆင့္နဲ႔ပဲျဖစ္ပေစဦးေတာ့ ဘြဲ႕တစ္ခုရရွိဖို႕ အေသအလဲႀကိဳးစားၾကပါတယ္၊ႀကိဳးစားၾကရပါ တယ္၊ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ အင္တာနက္ဆိုင္မွာခ်က္တင္ထိုင္ရင္း၊ေဘာပြဲၾကည့္ရင္း ေအးေအးလူလူပဲ ဘြဲ႕ တစ္ခုရသြားပါတယ္၊ဒါဘာေၾကာင့္ပါလဲ...။ တရိပ္ရိပ္တိုးတတ္ေနတဲ့ ေခတ္ကာလတစ္ရပ္မွာ လူသားမ်ားရဲ႕ အသက္ရွင္ရပ္တည္မႈဟာ အရင္ႏွစ္ကာ လမ်ားကထက္ ပိုလို႕ရုန္းကန္ရပါတယ္၊လူသားေတြကို ဆြဲေဆာင္ေနတဲ့ ဇိမ္ခံပစၥည္းေတြ၊ႏွစ္လိုသာယာ ဖြယ္ လူေနမႈစနစ္ေတြဟာလည္း ေကာင္းသည္ထက္ေကာင္းလာပါတယ္၊အဲဒီအရာမ်ားကိုပိုင္ဆိုင္ရရွိႏိုင္ဖုိ႕ အတြက္၊ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ဘဝအာမခံခ်က္ေပးႏိုင္ဖုိ႕အတြက္၊ေနရာေကာင္းတစ္ေနရာရဖို႕အတြက္ ရိုး သားစြာႀကိဳးစားဖုိ႕ကလြဲလို႕ အျခားမရွိဘူးရယ္လို႕ ေခတ္က ပိုင္းျခားသတ္မွတ္ထားႏိုင္တဲ့အခါမွာေတာ့ အျခားႏိုင္ငံမ်ားမွာ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ရုန္းကန္ႀကိဳးစားရပါေတာ့တယ္၊ေကာင္းမြန္ေခတ္မွီတဲ့၊နာမည္ ေက်ာ္တကၠသိုလ္ႀကီးေတြဟာ သူတို႕ရဲ႕ေက်ာင္းသားေတြကို အာမခံခ်က္ေပးႏိုင္ေနလို႕ပါ၊ေက်ာင္းသားေတြ အတြက္ မက္လံုးေကာင္းေတြရွိေနလို႕ပါပဲ။ဘယ္တကၠသိုလ္ႀကီးက ဘြဲ႕ရလာတဲ့လူ ရယ္လို႕ ေျပာစမွတ္ျပဳရ၊ အားလံုးကေလးစားရတဲ့ ဂုဏ္ကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ခြင့္ရွိေနလို႕ပါပဲ။ဒီတကၠသိုလ္ႀကီးက ေက်ာင္းဆင္းဆိုရင္ေတာ့ ျဖင့္ ညဏ္ပညာ၊ႀကိဳးစားသင္ယူလိုစိတ္၊အေပါင္းအသင္းဝင္ဆန္႕မႈ၊ေျပာဆိုေနထိုင္ရာမွာ ယဥ္ေက်းမႈက ေတာ့ျဖင့္ ေျပာစရာမလိုတဲ့သူရယ္ လို႕ အားလံုးရဲ႕အျမင္မွာ ထင္မွတ္ယံုၾကည္ခံရႏိုင္ခြင့္ရွိလို႕ပါပဲ။ ျမန္မာျပည္မွာ ဘြဲ႕ရတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျမင့္ဆံုးေမွ်ာ္မွန္းခ်က္က ဘာပါလဲ....၊ျမန္မာျပည္ေခတ္စနစ္ဟာ ဘြဲ႕ရတစ္ေယာက္ကို ဘာအာမခံခ်က္ေပးႏိုင္ပါသလဲ၊တေလာက ဖဘ မွာ ေဆးေက်ာင္းဆင္းကာစ ဆရာ ဝန္ေပါက္စေလးတစ္ေယာက္က သူ႕ပထမဆံုးလစာေငြေလးကို ဓာတ္ပံုရိုက္ၿပီးတင္ထားတာေလးေတြ႕ လိုက္ရပါတယ္။ငါးေထာင္တန္ဆယ္ရြက္ပါ။ဖဘမွာပါပဲ အလုပ္ေခၚစာေလးတစ္ခုေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ လစာက ဘြဲ႕ရေလးေသာင္းခြဲ၊ဘြဲ႕မရ ေလးေသာင္းပါတဲ့...။ကိုယ္တိုင္ေလ့လာသင္ယူလိုစိတ္ကို ျပဳစုပ်ဳိး ေထာင္ေပးႏိုင္ျခင္းမရွိတဲ့ပညာေရးစနစ္၊ဘြဲ႕တစ္ခုရၿပီးလို႕မွ ေကာင္းမြန္သင့္တင့္တဲ့ ေနရာလစာမေပးႏုိင္ တဲ့ေခတ္တစ္ခုမွာ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြရဲ႕ႀကိဳးစားလိုစိတ္ေပ်ာက္ဆံုးေနတာကျဖင့္ အဆန္းမဟုတ္ပါ ဘူး။ ျမန္မာျပည္အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ရဲ႕အျမင့္ဆံုးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟာ စကၤပူထြက္ၿပီးအလုပ္လုပ္ဖို႕ျဖစ္ေနပါ တယ္။ျမန္မာေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြရဲ႕မက္လံုးဟာ စကၤပူျဖစ္ေနပါတယ္။ဒီေတာ့ ေမးစရာတစ္ခုရွိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ပညာေရးစနစ္ဟာ စကၤာပူတန္းဝင္လို႕ ခုလိုအလုပ္ရတာမဟုတ္လားရယ္လို႕ပါ။စကၤပူမွာ ျမန္မာ ေတြ အလုပ္ေနရာရၾကတယ္ဆိုတာ ျငင္းစရာမရွိတဲ့အခ်က္ပါ။ဒါေပမယ့္ သူတို႕ႏိုင္ငံသားေတြထက္တစ္ဆင့္ နိမ့္ေနတာ၊သူတို႕ႏိုင္ငံသားဘြဲ႕ရေတြ ေယာင္လို႕ေတာင္လွည့္မၾကည့္တဲ့ေနရာမ်ဳိးေတြမွာ ျမန္မာဘြဲ႕ရေတြ လုပ္ေနရတာ၊အိႏၵိယက၊ဘဂၤလားက ဆယ္တန္းအဆင့္ေတာင္မရွိတဲ့သူေတြနဲ႕ ျမန္မာဘြဲ႕ရေတြ တန္းတူ လုပ္ေနရတာကေတာ့ ျမန္မာျပည္ပညာေရးရဲ႕အဆင့္ကို ေဖာ္ျပေနတာပါပဲ။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ မူလညဏ္ရည္ဟာ အေတာ္ေလးသင့္တင့္ေကာင္းမြန္တာကလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လူ ငယ္ေတြကို ဒီႏိုင္ငံနဲ႕အျခားႏိုင္ငံေတြမွာ ေကာင္းမြန္တဲ့အလုပ္အကိုင္ရရွိေစတဲ့ အခ်က္တစ္ခုပါပဲ။ျမန္မာ ျပည္မွာ ေလ့လာသင္ယူခြင့္မရတဲ့၊ထိေတြ႕အသံုးခ်ခြင့္မရတဲ့ အဆင့္ျမင့္စက္ပစၥည္းေတြကို တစ္ခဏျခင္းမွာ သင္ယူႏိုင္စြမ္း၊အသံုးခ်ႏိုင္စြမ္းကၽြန္ေတာ္တို႕မွာရွိၾကပါတယ္။ကိုယ့္တိုင္းျပည္မွာလို ေပါ့ေပါ့ေလးေနလို႕မရ တဲ့အေျခအေနတစ္ရပ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ျမန္မာလူငယ္ေတြက အေကာင္းဆံုးႀကိဳးစားၾကၿပီး မိမိဘဝကိုတည္ ေဆာက္ၾကရပါတယ္၊ေခတ္၊စနစ္ေကာင္းတစ္ရပ္ရဲ႕ေအာက္မွာ မိမိရဲ႕အရည္အခ်င္းနဲ႕ရုန္းကန္ႀကိဳးစားမႈကို မွတ္ေက်ာက္တင္ၾကရပါေတာ့တယ္...၊

အဲဒီလိုျပည္ပႏိုင္ငံမွာ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတဲ့ျမန္မာလူငယ္ေတြဟာ ျမန္မာ ျပည္ျပန္ေရာက္ရင္ ဘာလုပ္ရမွွန္းမသိပဲ ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ကုန္တာ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ....၊ေခတ္စနစ္တစ္ခု ရဲ႕ ေသာက္သံုးမက်မႈေၾကာင့္ပါ။(လိမၼာသူေတြကေတာ့ ရသမွ်ပိုက္ဆံေလးစုေဆာင္းၿပီး ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရး ေလး အစျပဳၾကပါတယ္၊မိမိရဲ႕ပညာနဲ႕ပတ္သက္ၿပီးအသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳမႈတစ္ခုကိုေတာ့ျဖင့္..... ) တစ္ခုေျပာခ်င္တာကေတာ့ နဂိုကလည္းညဏ္ရည္ျမင့္မား၊ႀကိဳးစားလိုစိတ္နဲ႕အျမင့္ေရာက္လိုစိတ္ထက္သန္ သူေတြကေတာ့ ျပည္ပႏိုင္ငံေတြမွာ အဆင့္ျမင့္ေနရာေကာင္း၊လစာေကာင္းေတြရၾကတာ ဧကန္မုခ်ရွိပါ တယ္။ဒါဟာ အေပၚမွာေျပာခဲ့သလုိ ရာႏႈန္းနဲနဲသာျဖစ္ၿပီး အမ်ားစုကိုမလႊမ္းၿခံဳႏိုင္ပါဘူး။ေနာက္တစ္ခုက ျမန္မာျပည္ပညာတတ္ေတြ ႏိုင္ငံျခားမွာကို ေရာက္ကုန္ၾကတာကိုက ျမန္မာျပည္ေခတ္စနစ္ရဲ႕ ဆိုးရြား၊ညံ့ ဖ်င္း၊ေသာက္သံုးမက်မႈကို ေဖာ္ျပေနျခင္းပါပဲ....။ေခတ္ေကာင္းစနစ္ေကာင္းရွိတဲ့ႏိုင္ငံတစ္ခုဟာ မိမိႏိုင္ငံ တြင္းမွ ဦးေႏွာက္ယိုစီးက်မသြားေအာင္ ကာကြယ္ႏိုင္ရမည္မဟုတ္ပါလား။ကိုယ့္ႏိုင္ငံတြင္းမွ ပညာတတ္ မ်ားကို ေနရာေပးႏိုင္ရမည္မဟုတ္ပါလား။ ဒီလိုအေျခအေနမွာ ေခတ္စနစ္တစ္ခုဘယ္လိုပဲျဖစ္ေနေန လူငယ္ေတြ ကိုယ့္ဘာသာႀကိဳးစားၾက၊ေခတ္ႀကီး ဘာျဖစ္ျဖစ္ မိုးခါးေရမေသာက္ပဲ ရိုးသားၾကလို႕ ေျပာလို႕ျဖစ္ပါ့မလား....၊ဒီလိုသာ ေခတ္စနစ္တစ္ရပ္ကဘာ ျဖစ္ျဖစ္ လူေတြက ကိုယ့္ဘာသာႀကိဳးစားလံု႕လစိုက္ၾကစတမ္းဆိုရင္လည္း ဘာအတြက္ ေက်ာင္းေတြ၊ တကၠသိုလ္ေတြထားေနမလဲ၊ကိုယ့္ဘာသာပဲ သင္ယူၾကေပေတာ့လို႕ ေျပာလိုက္ပါေတာ့လားရယ္လို႕ ကပ္သီးကပ္သတ္ေျပာစရာျဖစ္ေနမယ္မဟုတ္ပါလား။ကစင့္ကလ်ားႏိုင္လွတဲ့ " ဘူးေတာင္းနစ္လို႕ ေဇာင္း ခ်မ္းေပၚ " ေသာေခတ္တစ္ခုတြင္ လူငယ္ေတြကို ကိုယ့္ဘာသာႀကိဳးစားဖို႕ ရိုးသားဖုိ႕ ေျပာရသည္မွာ ဆန္စင္ရာက်ည္ေပြ႕လိုက္သလိုျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ငါးႏွစ္သားဘဝေလာက္က မိဘမ်ားမွ လမ္းမွာ ကူလီသမားမ်ား၊ဆိုက္ကားနင္းသူမ်ားကို လက္ေတြ႕ျပၿပီး သားစားႀကိဳးစားေနာ္၊ပညာမတတ္လွ်င္ အဲ့ဘႀကီးလို ပင္ပင္ပန္းပန္းရွာေဖြရလိမ့္မယ္ ဟု လည္းေကာင္း၊ပညာတတ္ဆရာဝန္ႀကီးမ်ားကို ျပၿပီး စာႀကိဳးစားဖုိ႕ ဆံုးမခဲ့ၾကသည္။ငါးႏွစ္သားေလးဆိုလွ်င္ ေတာ့ျဖင့္ အေမ့ဆံုးမမႈကိုလက္ခံသည္ေပါ့။၁၆ႏွစ္သား ၁၀တန္းေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို ခုေခတ္ကာ လတြင္ ဤသို႕ဆံုးမ၍ရႏိုင္ပါေတာ့မည္လား....။ပညာတတ္ႀကီးမျဖစ္လွ်င္ဆင္းရဲမည္ဟုဆံုမပါက ခုေခတ္ ကေလးသည္ ဆယ္တန္းပင္မေအာင္ပါပဲႏွင့္ ကားစီးတိုက္ေဆာက္ေနေသာ ေဆာက္လုပ္ေရးဂ်ီအီးတပ္မွွ၊ ေထာက္ပံ့ေရးတပ္မွ၊ပို႕ေဆာင္ေရးတပ္မွ တပ္ၾကပ္တစ္ေယာက္ကို ေမ့ေငါ့ျပပါလိမ့္မည္။အေကာက္ခြန္မွ၊ ေျမစာရင္းဌာနမွ စာေရးေလးတစ္ေယာက္ကို လက္ညိဳးထိုးျပပါလိမ့္မည္။ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္မွ ခ်မ္းသာမည္ ဟုဆံုးမခဲ့လွ်င္ ေငြမ်က္ႏွာမၾကည့္ေသာ နယ္စြန္နယ္ဖ်ားမွ ဆိုင္ကယ္ေလးပင္မနဲျခစ္ျခဳပ္ဝယ္ထားရေသာ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ကို မ်က္လံုးေစြၾကည့္ပါလိမ့္မည္။ေနရာေကာင္းမရေသာ၊အကပ္မေကာင္းေသာ၊ စီမံကိန္းဝင္လုပ္ငန္းႀကီးမ်ားတြင္တာဝန္မထမ္းေဆာင္ရေသာ လိုင္းကားတိုးစီးေနရသည့္ ၿမိဳ႕ျပအင္ဂ်င္နီ ယာေလးကို ေမ့ေငါ့ျပပါလိမ့္မည္။ ပညာမလို ေနရာသာလိုသည့္ သံုးစားမရေအာင္ပ်က္စီးျခင္းငါးပါးတိုင္ေနေသာ ျမန္မာျပည္ေခတ္စနစ္တစ္ခု ေအာက္တြင္ လူငယ္မ်ားကို ဘယ္ကဲ့သို႕ ျပဳျပင္ဆံုးမရပါမည္နည္း။လူဆိုသည္မွာ ပတ္ဝန္းက်င္၏လႊမ္းမိုးမႈ ကို မခုခံႏိုင္ေသာသတၱဝါမဟုတ္ပါလား၊မိမိပတ္ဝန္းက်င္မွ ပကတိျဖစ္ေပၚေနေသာအေျခအေနတစ္ရပ္ သည္ လူသားတစ္ေယာက္၊အထူုးသျဖင့္ အသိညဏ္၊အေတြ႕အႀကံဳနည္းပါးေသးေသာလူငယ္တစ္ေယာက္ ကို ဆြဲေဆာင္သြားပါလိမ့္မည္။သင္မွ မည္မွ်ပင္ အာေပါက္ေအာင္ ရိုးသားႀကိဳးစားဖို႕ ေျပာဆုိဆံုးမေနေစ ကာမူ ထိုလူငယ္ေလး၏အာရံုသည္ သူျမင္ေတြ႕ေနရေသာဒိဌဓမၼအေျခအေနတစ္ရပ္တြင္သာ က်က္စား ေနပါလိမ့္မည္။ လူဆိုသည္မွွာ ပတ္ဝန္းက်င္၊အေျခအေန၊ေခတ္ကာလတစ္ရပ္မွွ မလြဲမေရွာင္သာေသာ တြန္းပို႕မႈတစ္ရပ္ေအာက္တြင္ စီးေမ်ာေနၾကသူမ်ားပင္။ ေနာက္တစ္ခုက လူတစ္ေယာက္၏စကားတစ္ခြန္း၊စာတစ္ေၾကာင္းသည္ အျခားတစ္ေယာက္ကို အဘယ္ မွ်လႊမ္းမိုးႏိုင္ပါမည္နည္း၊ေယဘုယ်အားျဖင့္ အျမင္အတူသည့္လူႏွစ္ေယာက္ ျငင္းခံုၾကတိုင္း အျခားတစ္ ေယာက္က သူ႕အယူအဆကို စြန္႕လႊတ္လိုက္သည္ဆိုသည္မွာ ရွာမွရွားေသာျဖစ္ရပ္တစ္ခုပင္။ဘုရားေသာ္ မွ မေခ်ခၽြတ္ႏိုင္သည့္ သတၱဝါတို႕ကား အနႏၱဟုဆိုသကဲ့သို႕ပင္တည္း။ ယခုပို႕စ္ကို ဖတ္ေနေသာသင္ပင္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္၏အယူအဆမ်ားႏွင့္ သင့္အယူအဆမ်ား မတူညီေနပါ က သင့္စိတ္ထဲတြင္ သင့္အျမင္ဘက္မွ ခုခံကာကြယ္ေသာအေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားကို ရွာေဖြေနၿပီးျဖစ္ေန ပါလိမ့္မည္။ဆိုလိုသည္မွာ လူတို႕သည္ တစ္ဘက္သား၏အျမင္ကို လြယ္ကူစြာလက္ခံေလ့ရွိၾကသည္ မဟုတ္ေပ။ သို႕ဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕က လူငယ္မ်ားကို ရိုးသားႀကိဳးစားဖို႕ မဆံုးမရေတာ့ဘူးလား၊သူတို႕ကို ေျမ ေတာင္ေျမွာက္မေပးရေတာ့ဘူးလားဟု ေမးစရာရွိပါသည္။ဆံုးမရမည္သာျဖစ္သည္။ရိုးသားႀကိဳးစားခ်င္သူ လူငယ္ေလးမ်ားကို ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးရမည္သာျဖစ္သည္။သို႕ေသာ္ တစ္ဘက္ကလည္း ေခတ္ဆိုး၊ စနစ္ဆိုးႀကီးကို မ်က္ကြယ္ျပဳ၍မရေပ။အရွိကိုလက္ခံရမည္၊ေခတ္၏သားေကာင္းမျဖစ္ရွာပဲ သားေကာင္ျဖစ္ ေနရွာေသာလူငယ္ေလးမ်ားကိုလည္း ေခတ္ဆိုးစနစ္ဆိုးကို အမွန္အတိုင္းျမင္ေအာင္ျပႏိုင္ရမည္။ထို႕ျပင္ ေခတ္လူငယ္တို႕ ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းေနရသည့္အေျခအေနတစ္ရပ္ကို နားလည္ေပးႏိုင္ရပါမည္။ ယေန႕အေျခအေနသည္ အေျပာင္းအလဲကို ေရွးရႈလာေနေသာ ေခတ္ေျပာင္းေခတ္လဲတစ္ခု၏စပ္ကူး မက္ကူးကာလတစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ေခတ္ေျပာင္းေခတ္လဲတြင္ တစ္ခ်ဳိ႕သည္ ေခတ္ကို အမွီလိုက္ရင္း ေခ်ာ္ လဲ၊နဖူးကြဲ၊ဒူးၿပဲကုန္ၾကသည္။တစ္ခ်ဳိ႕ကား ေခတ္အေျပာင္းအလဲကို ထိုင္ရာမွမထ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္ ထိုင္ၾကည့္ေနၾကသည္။တစ္ခ်ဳိ႕ကား ေခတ္ႏွင့္လုပ္စားၾကသည္။အေတာ္ေလးေနသားက်လာလွ်င္ျဖင့္ ေခတ္ ေရွ႕ေျပးတို႕လည္း အရွိန္သတ္သြားၾကပါလိမ့္မည္။ငုတ္တုတ္မွမထတမ္းထိုင္ေနၾကသူေတြလည္း ဖုတ္ဖတ္ ခါလို႕ထလာၾကရပါမည္။ေခတ္ႏွင့္လုပ္စားသူတို႕ကေတာ့ ေရြအိမ္နန္းႏွင့္က်ငွန္းလည္းခံကာ စည္းစိမ္ခံစား ေနၾကလိ္မ့္မည္။ကၽြန္ေတာ္တို႕လို သာမန္ျပည္သူမ်ားအဖို႕ကေတာ့ ေခတ္ေကာင္းတစ္ရပ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္း၊ တစ္ဘက္မွလည္း ေခတ္သစ္တစ္ခုေမြးဖြားမႈတြင္ မိမိတတ္ႏိုင္သေလာက္ပါဝင္ထမ္းေဆာင္ရင္း၊ေခတ္၏ စီးေၾကာင္းထဲတြင္ ကို္ယ္တိုင္လူးလြန္႕ရုန္းကန္ရင္း၊မိမိတို႕ကဲ့သို႕ေသာအျခားေခတ္လူမ်ား၏ဘဝအေထြေထြ ကိုလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ႏွင့္ နားလည္ေပးႏိုင္မႈကိုသာ ေပးႏိုင္သေလာက္ေပးဖို႕သာ ရွိသည္မဟုတ္ပါ လားခင္ဗ်ားးးးးးးးးးးးးးးးးး။ 

Posted by ညိမ္းႏိုင္

တစ္ခါက ေဖ့ဘြတ္စာမ်က္ႏွာေတြထက္မွာ လူငယ္ေတြက သူတို႕ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ေခတ္စနစ္ရဲ႕မြန္းက်ပ္မႈ ေတြအေၾကာင္းညည္းညဴၾကေတာ့ ရုရွေရာက္လူငယ္ေလးတစ္ဦးက လူေတြက ကိုယ္တိုင္က်မႀကိဳးစားခ်င္ ၾကဘူး၊ေခတ္စနစ္ကိုပဲအျပစ္တင္တတ္ၾကတယ္၊တျခားသူေတြလည္း ဒီေခတ္ဒီစနစ္မွာပဲ ေတာ္တဲ့တတ္တဲ့၊ ႀကီးပြားတဲ့သူေတြျဖစ္သြားတာပဲ..... လို႕ ေရးလိုက္တာေလး ဖတ္လိုက္ရပါတယ္...၊အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ ဝင္မေရးခဲ့ေပမယ့္ သူတို႕ေျပာၾကေရးၾကတာေလးေတြကေန အေတြးေလးေတြ ပြားေနခဲ့မိပါတယ္...။ ေခတ္၊စနစ္ ဆုိတာ လူမ်ားစုအေပၚမွာ လႊမ္းၿခံဳတတ္တဲ့သေဘာ၊အမ်ားစုကို ထိန္းခ်ဳပ္သြားတတ္တဲ့သေဘာ ရွိပါတယ္။လူမ်ားစုႀကီးဟာ ေခတ္တစ္ခု၊စနစ္တစ္ခုရဲ႕ ေသြးေဆာင္ရာအတိုင္း လိုက္ပါစီးေမ်ာၾကစၿမဲပါပဲ။ ေနာက္တစ္ခုက ျပည္သူလူထုရယ္လို႕ ဆိုလိုက္တာနဲ႕ လူတိုင္းဟာ လူရိုး၊လူေကာင္းမ်ား၊ႀကိဳးစားလိုစိတ္၊ ႀကီးပြားလိုစိတ္ရွိသူမ်ား၊ေတြးေခၚေမွ်ာ္ျမင္ႏိုင္မႈျမင့္မားသူမ်ား၊အသိညဏ္ျမင့္မားသူမ်ားခ်ည္း ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ လူညံ့၊လူဖ်င္းမ်ား၊ဆိုးသြမ္း၊သိမ္ဖ်င္းသူမ်ား၊အသိညဏ္ႏံုနဲ႕သူမ်ား မ်ားလည္း ရွိေနမွာပါပဲ....။ ေခတ္တစ္ခုစနစ္တစ္ခုဟာ မူလနဂိုဗီဇအရ စိတ္အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိၾကတဲ့လူေတြအေပၚ အေကာင္းဆံုးလႊမ္းၿခံဳႏိုင္ပါ တယ္။ေခတ္ေကာင္း၊စနစ္ေကာင္းတစ္ခုက ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ရွိသူေတြကို ပိုလို႕ ႀကိဳးစားလာေစသလို၊အသိ ညဏ္ျမင့္မားသူေတြကို သူတို႕နဲ႕ထိုက္တန္တဲ့ ေနရာမွန္ကို ဖန္တီးေပးထားႏိုင္ပါလိမ့္မယ္၊ထို႕အတူ ရိုးသား စြာေနထိုင္သူမ်ားကို ရိုးသားမႈဟာ ဘဝရဲ႕အေကာင္းဆံုးနဲ႕ အလံုၿခံဳဆံုးေနထိုင္မႈအျဖစ္ အာမခံခ်က္ေပးႏိုင္ ပါလိမ့္မယ္၊ေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ညဏ္ရည္နိမ့္ပါးသူေတြကို ေဖးမ၊ကူညီလို႕ သူတို႕ရဲ႕ ဘဝေနထိုင္မႈကို လည္း အဆင္ေျပေစရပါမယ္။အသိညဏ္နဲသူေတြကို ဒီထက္ပိုလို႕ ေတြးေခၚေမွ်ာ္ျမင္လာႏိုင္ေအာင္ မ်က္စိ ဖြင့္ေပးပါမယ္။အျခားတစ္ဘက္မွာေတာ့ ဆိုးသြမ္းသူေတြကို တားျမစ္ႏုိင္ရမယ္၊လူညံ့၊လူဖ်င္းမ်ားအတြက္ ျမင့္မားတဲ့ေနရာဆိုတာ အလြယ္တကူမရႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိသာထင္ရွားေနေစပါမယ္။ ဆိုးရြားပ်က္ဆီးေနတဲ့ ေခတ္စနစ္တစ္ခုလက္ထက္မွာ ဘာေတြ ေတြ႕ႀကံဳရႏိုင္သလဲဆိုတာကေတာ့ အက်ယ္တဝင့္ေျပာေနစရာကိုမလိုေတာ့ပါဘူး။ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားလံုးျဖတ္သန္းခဲ့ၾကၿပီးမဟုတ္ပါလားဗ်ာ၊ ေခတ္ဆိုးစနစ္ဆိုးမွာ လူေတာ္မ်ား ေနရာသစ္ကိုရွာေဖြၾကရပါတယ္၊လူရိုးမ်ား လည္း မိုးခါးေရ ကို ေမွ်ာ္လင့္ လာရပါေတာ့တယ္၊အသိညဏ္သိမ္ဖ်င္းသူမ်ားက သူတို႕နဲ႕မတန္တဲ့ေနရာကို မရိုးသားတဲ့နည္းလမ္းမ်ားနဲ႕ ရယူလာၾကပါတယ္။ဆိုးသြမ္းသူေတြ၊မတရားမႈနဲ႕စီးပြားရွာသူေတြကို ဥပေဒက၊ဒါမွမဟုတ္ ဥပေဒကို ထိန္း သိမ္းေစာင့္ေရွာက္သူမ်ားက မ်က္ကြယ္ျပဳထားပါတယ္၊ေကာင္းမြန္စြာေနထိုင္သူမ်ား၊ရိုးသားစြာစီးပြားရွာသူ မ်ားအတြက္ ေခတ္က ၾကပ္သထက္ၾကပ္လာပါတယ္။ လူသားေတြဆိုတာကအေျခခံအားျဖင့္၊ေယဘုယ်အားျဖင့္ သက္ေတာင့္သက္သာေနလိုၾကသူမ်ား၊အပင္ပန္း မခံလိုၾကသူမ်ားခ်ည္းျဖစ္ပါတယ္၊လက္တစ္ဘက္လႈပ္လို႕ အရာရာၿပီးေျမာက္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူမွ လက္ ႏွစ္ဘက္လႈပ္မယ္မဟုတ္ပါဘူး၊ဒါဟာ လူမ်ားစုရဲ႕ ေယဘုယ်စိတ္အခံပါပဲ။ ေခတ္ေကာင္း၊စနစ္ေကာင္းတစ္ခုဟာ လူသားတိုင္းအေပၚမွာ ရိုးသားစြာ၊ႀကိဳးစားမွ ကိုယ့္အတြက္ေနရာတစ္ ခုရွိလာမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္အသိတစ္ခုကိုေပးစြမ္းႏိုင္ရပါမယ္၊ပညာေရးစနစ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊စီးပြားေရးစနစ္မွာပဲျဖစ္ ျဖစ္ သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္တဲ့ မက္လံုး တစ္ခုရွိေနရပါမယ္။လူတိုင္းရဲ႕စိတ္မွာ မိမိတို႕ရဲ႕ ဘဝကို အေကာင္း ဆံုးနဲ႕ အစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဆံုးတည္ေဆာက္ေနမႈဟာ စဥ္ဆက္မျပတ္တိုးတတ္ေနတဲ့ ေခတ္ကာလတစ္ခုအ တြင္းမွာ ေကာင္းမြန္သာယာစြာ၊အဆင္အတန္းျမင့္စြာ ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႕အတြက္ အေကာင္းဆံုးရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ တစ္ခုအျဖစ္ ယံုၾကည္ႏိုင္ရပါမယ္။မိမိတို႕ရဲ႕ စိ္တ္ခြန္အား၊ကာယခြန္အားကို မွန္ကန္စြာ ရင္းႏွီးစိုက္ထုတ္ လိုက္ျခင္းအတြက္လည္း မိမိတို႕နဲ႕ထိုက္တန္တဲ့ အက်ဳိးခံစားခြင့္ရွိေနမယ့္ အာမခံခ်က္လည္းရွိေနရပါမယ္။ ညံ့ဖ်င္းတဲ့၊ဆိုးရြားတဲ့၊ပ်က္ဆီးေနတဲ့ ေခတ္စနစ္တစ္ခုကေတာ့ နဂိုမူလကတည္းက သက္ေတာင့္သက္ သာေနလိုစိတ္ရွိတဲ့ လူသားေတြကို အလြယ္လမ္းလိုက္ဖို႕ တြန္းအားေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္၊အၿမီးက်က္ အၿမီးစား၊ေခါင္းက်က္ေခါင္းစား မ်ားအျဖစ္တြန္းပို႕လိုက္ပါတယ္၊ရိုးသားသူမ်ားကို ဖ်က္ဆီးပစ္ၿပီး မိုးခါးမ်ား ကိုသာ လိႈင္လိႈင္ရြာသြန္းေပးပါတယ္၊ဒီလိုနဲ႕ ေခတ္နဲ႕ေခတ္ကိုဖန္တီးေခါင္းေဆာင္သူမ်ားဟာ လူသားေတြ ရဲ႕စိတ္ကို အဆံုးတိုင္ဖ်က္ဆီးလိုက္ပါေတာ့တယ္....။ ေခတ္စနစ္နဲ႕ပက္သက္ၿပီးေျပာၾကေတာ့မယ္ဆိုရင္ အမ်ားစုကို လႊမ္းၿခံဳၿပီး ေယဘုယ်ေျပာမွ မွန္ကန္ႏိုင္ပါ လိမ့္မယ္၊ဆိုလိုတာက ကၽြန္ေတာ္တို႕ဟာ ပညာေရးစနစ္အေၾကာင္းေျပာမယ္ဆိုရင္ လက္တစ္ဆုတ္စာ ေလာက္ရွိမယ့္ ျမန္မာပညာတတ္မ်ား ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ႀကီးပြားတိုးတက္ေနတာ၊ေကာင္းမြန္တဲ့လစာႏႈန္းထား တစ္ခုရရွိေနတာကိုပဲၾကည့္ၿပီး ျမန္မာ့ပညာေရးႀကီးေကာင္းမြန္လွပါတယ္လို႕ေျပာလို႕မရပါဘူး၊လူမ်ားစုႀကီး နဲ႕ မတူျခားနားစြာကြဲထြက္ၿပီး ေတာ္တတ္မွန္ကန္သူေတြရွိသလို၊ဆိုးရြားသူေတြလည္းရွိပါတယ္၊ဒါဟာ ရာ ႏႈန္းအားျဖင့္ေတာ့ နည္းပါးလွပါတယ္။ဥပမာအားျဖင့္ က်ီးငွက္လို႕ဆိုလိုက္တာနဲ႕ သူ႕အေရာင္ဟာ အမဲ ေရာင္ပဲလို႕ ေကာက္ခ်က္ခ်ရမွာပါပဲ၊ကမာၻေျမရဲ႕တစ္ေနရာမွာအျဖဴေရာင္က်ီးေတြရွိေနပါလိမ့္မယ္၊ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီက်ီးျဖဴမ်ဳိးတစ္ခုတည္းကိုၾကည့္ၿပီး က်ီးကန္းအေရာင္က အျဖဴရယ္ပါလို႕ စြတ္မွိတ္ျငင္းေနလို႕မရပါဘူး။ ႏိုင္ငံရပ္ျခားက တကၠသိုလ္ေတြမွာ ေက်ာင္းသားေတြကိုၾကည့္လိုက္ရင္ လက္ေတာ့ေလးမ်ားႏွင့္လည္း ေကာင္း၊စာအုပ္ထူႀကီးမ်ားႏွင့္လည္းေကာင္း တကုတ္ကုတ္နဲ႕ စာလုပ္ေနတာကိုေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္၊စာၾကည့္ တိုက္ေတြမွာ သူတို႕ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ေတြကို အသံုးခ်ေနတာေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ျမန္မာျပည္ေက်ာင္းသား မ်ားကေတာ့ ေက်ာင္းခ်ိန္မွာ ဖဲရိုက္၊ဖြန္ေၾကာင္၊ေဆးခ်၊အရက္မူးေနတာ၊လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ေဟလား ဝါးလားလုပ္ေနတာ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ဘာေၾကာင့္ပါလဲ....၊အေမရိကားက၊ဘိလပ္က၊စကၤာပူက အဆင့္ျမင့္ တကၠသိုလ္ႀကီးေတြကိုဝင္ခြင့္ရဖို႕၊ဝင္ခြင့္ရခဲ့ရင္လည္း အမွတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ေက်ာင္းၿပီးသြားဖို႕၊ယုတ္စြ အဆံုး သာမန္အဆင့္နဲ႔ပဲျဖစ္ပေစဦးေတာ့ ဘြဲ႕တစ္ခုရရွိဖို႕ အေသအလဲႀကိဳးစားၾကပါတယ္၊ႀကိဳးစားၾကရပါ တယ္၊ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ အင္တာနက္ဆိုင္မွာခ်က္တင္ထိုင္ရင္း၊ေဘာပြဲၾကည့္ရင္း ေအးေအးလူလူပဲ ဘြဲ႕ တစ္ခုရသြားပါတယ္၊ဒါဘာေၾကာင့္ပါလဲ...။ တရိပ္ရိပ္တိုးတတ္ေနတဲ့ ေခတ္ကာလတစ္ရပ္မွာ လူသားမ်ားရဲ႕ အသက္ရွင္ရပ္တည္မႈဟာ အရင္ႏွစ္ကာ လမ်ားကထက္ ပိုလို႕ရုန္းကန္ရပါတယ္၊လူသားေတြကို ဆြဲေဆာင္ေနတဲ့ ဇိမ္ခံပစၥည္းေတြ၊ႏွစ္လိုသာယာ ဖြယ္ လူေနမႈစနစ္ေတြဟာလည္း ေကာင္းသည္ထက္ေကာင္းလာပါတယ္၊အဲဒီအရာမ်ားကိုပိုင္ဆိုင္ရရွိႏိုင္ဖုိ႕ အတြက္၊ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ဘဝအာမခံခ်က္ေပးႏိုင္ဖုိ႕အတြက္၊ေနရာေကာင္းတစ္ေနရာရဖို႕အတြက္ ရိုး သားစြာႀကိဳးစားဖုိ႕ကလြဲလို႕ အျခားမရွိဘူးရယ္လို႕ ေခတ္က ပိုင္းျခားသတ္မွတ္ထားႏိုင္တဲ့အခါမွာေတာ့ အျခားႏိုင္ငံမ်ားမွာ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ရုန္းကန္ႀကိဳးစားရပါေတာ့တယ္၊ေကာင္းမြန္ေခတ္မွီတဲ့၊နာမည္ ေက်ာ္တကၠသိုလ္ႀကီးေတြဟာ သူတို႕ရဲ႕ေက်ာင္းသားေတြကို အာမခံခ်က္ေပးႏိုင္ေနလို႕ပါ၊ေက်ာင္းသားေတြ အတြက္ မက္လံုးေကာင္းေတြရွိေနလို႕ပါပဲ။ဘယ္တကၠသိုလ္ႀကီးက ဘြဲ႕ရလာတဲ့လူ ရယ္လို႕ ေျပာစမွတ္ျပဳရ၊ အားလံုးကေလးစားရတဲ့ ဂုဏ္ကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ခြင့္ရွိေနလို႕ပါပဲ။ဒီတကၠသိုလ္ႀကီးက ေက်ာင္းဆင္းဆိုရင္ေတာ့ ျဖင့္ ညဏ္ပညာ၊ႀကိဳးစားသင္ယူလိုစိတ္၊အေပါင္းအသင္းဝင္ဆန္႕မႈ၊ေျပာဆိုေနထိုင္ရာမွာ ယဥ္ေက်းမႈက ေတာ့ျဖင့္ ေျပာစရာမလိုတဲ့သူရယ္ လို႕ အားလံုးရဲ႕အျမင္မွာ ထင္မွတ္ယံုၾကည္ခံရႏိုင္ခြင့္ရွိလို႕ပါပဲ။ ျမန္မာျပည္မွာ ဘြဲ႕ရတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျမင့္ဆံုးေမွ်ာ္မွန္းခ်က္က ဘာပါလဲ....၊ျမန္မာျပည္ေခတ္စနစ္ဟာ ဘြဲ႕ရတစ္ေယာက္ကို ဘာအာမခံခ်က္ေပးႏိုင္ပါသလဲ၊တေလာက ဖဘ မွာ ေဆးေက်ာင္းဆင္းကာစ ဆရာ ဝန္ေပါက္စေလးတစ္ေယာက္က သူ႕ပထမဆံုးလစာေငြေလးကို ဓာတ္ပံုရိုက္ၿပီးတင္ထားတာေလးေတြ႕ လိုက္ရပါတယ္။ငါးေထာင္တန္ဆယ္ရြက္ပါ။ဖဘမွာပါပဲ အလုပ္ေခၚစာေလးတစ္ခုေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ လစာက ဘြဲ႕ရေလးေသာင္းခြဲ၊ဘြဲ႕မရ ေလးေသာင္းပါတဲ့...။ကိုယ္တိုင္ေလ့လာသင္ယူလိုစိတ္ကို ျပဳစုပ်ဳိး ေထာင္ေပးႏိုင္ျခင္းမရွိတဲ့ပညာေရးစနစ္၊ဘြဲ႕တစ္ခုရၿပီးလို႕မွ ေကာင္းမြန္သင့္တင့္တဲ့ ေနရာလစာမေပးႏုိင္ တဲ့ေခတ္တစ္ခုမွာ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြရဲ႕ႀကိဳးစားလိုစိတ္ေပ်ာက္ဆံုးေနတာကျဖင့္ အဆန္းမဟုတ္ပါ ဘူး။ ျမန္မာျပည္အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ရဲ႕အျမင့္ဆံုးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟာ စကၤပူထြက္ၿပီးအလုပ္လုပ္ဖို႕ျဖစ္ေနပါ တယ္။ျမန္မာေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြရဲ႕မက္လံုးဟာ စကၤပူျဖစ္ေနပါတယ္။ဒီေတာ့ ေမးစရာတစ္ခုရွိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ပညာေရးစနစ္ဟာ စကၤာပူတန္းဝင္လို႕ ခုလိုအလုပ္ရတာမဟုတ္လားရယ္လို႕ပါ။စကၤပူမွာ ျမန္မာ ေတြ အလုပ္ေနရာရၾကတယ္ဆိုတာ ျငင္းစရာမရွိတဲ့အခ်က္ပါ။ဒါေပမယ့္ သူတို႕ႏိုင္ငံသားေတြထက္တစ္ဆင့္ နိမ့္ေနတာ၊သူတို႕ႏိုင္ငံသားဘြဲ႕ရေတြ ေယာင္လို႕ေတာင္လွည့္မၾကည့္တဲ့ေနရာမ်ဳိးေတြမွာ ျမန္မာဘြဲ႕ရေတြ လုပ္ေနရတာ၊အိႏၵိယက၊ဘဂၤလားက ဆယ္တန္းအဆင့္ေတာင္မရွိတဲ့သူေတြနဲ႕ ျမန္မာဘြဲ႕ရေတြ တန္းတူ လုပ္ေနရတာကေတာ့ ျမန္မာျပည္ပညာေရးရဲ႕အဆင့္ကို ေဖာ္ျပေနတာပါပဲ။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ မူလညဏ္ရည္ဟာ အေတာ္ေလးသင့္တင့္ေကာင္းမြန္တာကလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လူ ငယ္ေတြကို ဒီႏိုင္ငံနဲ႕အျခားႏိုင္ငံေတြမွာ ေကာင္းမြန္တဲ့အလုပ္အကိုင္ရရွိေစတဲ့ အခ်က္တစ္ခုပါပဲ။ျမန္မာ ျပည္မွာ ေလ့လာသင္ယူခြင့္မရတဲ့၊ထိေတြ႕အသံုးခ်ခြင့္မရတဲ့ အဆင့္ျမင့္စက္ပစၥည္းေတြကို တစ္ခဏျခင္းမွာ သင္ယူႏိုင္စြမ္း၊အသံုးခ်ႏိုင္စြမ္းကၽြန္ေတာ္တို႕မွာရွိၾကပါတယ္။ကိုယ့္တိုင္းျပည္မွာလို ေပါ့ေပါ့ေလးေနလို႕မရ တဲ့အေျခအေနတစ္ရပ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ျမန္မာလူငယ္ေတြက အေကာင္းဆံုးႀကိဳးစားၾကၿပီး မိမိဘဝကိုတည္ ေဆာက္ၾကရပါတယ္၊ေခတ္၊စနစ္ေကာင္းတစ္ရပ္ရဲ႕ေအာက္မွာ မိမိရဲ႕အရည္အခ်င္းနဲ႕ရုန္းကန္ႀကိဳးစားမႈကို မွတ္ေက်ာက္တင္ၾကရပါေတာ့တယ္...၊

အဲဒီလိုျပည္ပႏိုင္ငံမွာ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတဲ့ျမန္မာလူငယ္ေတြဟာ ျမန္မာ ျပည္ျပန္ေရာက္ရင္ ဘာလုပ္ရမွွန္းမသိပဲ ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ကုန္တာ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ....၊ေခတ္စနစ္တစ္ခု ရဲ႕ ေသာက္သံုးမက်မႈေၾကာင့္ပါ။(လိမၼာသူေတြကေတာ့ ရသမွ်ပိုက္ဆံေလးစုေဆာင္းၿပီး ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရး ေလး အစျပဳၾကပါတယ္၊မိမိရဲ႕ပညာနဲ႕ပတ္သက္ၿပီးအသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳမႈတစ္ခုကိုေတာ့ျဖင့္..... ) တစ္ခုေျပာခ်င္တာကေတာ့ နဂိုကလည္းညဏ္ရည္ျမင့္မား၊ႀကိဳးစားလိုစိတ္နဲ႕အျမင့္ေရာက္လိုစိတ္ထက္သန္ သူေတြကေတာ့ ျပည္ပႏိုင္ငံေတြမွာ အဆင့္ျမင့္ေနရာေကာင္း၊လစာေကာင္းေတြရၾကတာ ဧကန္မုခ်ရွိပါ တယ္။ဒါဟာ အေပၚမွာေျပာခဲ့သလုိ ရာႏႈန္းနဲနဲသာျဖစ္ၿပီး အမ်ားစုကိုမလႊမ္းၿခံဳႏိုင္ပါဘူး။ေနာက္တစ္ခုက ျမန္မာျပည္ပညာတတ္ေတြ ႏိုင္ငံျခားမွာကို ေရာက္ကုန္ၾကတာကိုက ျမန္မာျပည္ေခတ္စနစ္ရဲ႕ ဆိုးရြား၊ညံ့ ဖ်င္း၊ေသာက္သံုးမက်မႈကို ေဖာ္ျပေနျခင္းပါပဲ....။ေခတ္ေကာင္းစနစ္ေကာင္းရွိတဲ့ႏိုင္ငံတစ္ခုဟာ မိမိႏိုင္ငံ တြင္းမွ ဦးေႏွာက္ယိုစီးက်မသြားေအာင္ ကာကြယ္ႏိုင္ရမည္မဟုတ္ပါလား။ကိုယ့္ႏိုင္ငံတြင္းမွ ပညာတတ္ မ်ားကို ေနရာေပးႏိုင္ရမည္မဟုတ္ပါလား။ ဒီလိုအေျခအေနမွာ ေခတ္စနစ္တစ္ခုဘယ္လိုပဲျဖစ္ေနေန လူငယ္ေတြ ကိုယ့္ဘာသာႀကိဳးစားၾက၊ေခတ္ႀကီး ဘာျဖစ္ျဖစ္ မိုးခါးေရမေသာက္ပဲ ရိုးသားၾကလို႕ ေျပာလို႕ျဖစ္ပါ့မလား....၊ဒီလိုသာ ေခတ္စနစ္တစ္ရပ္ကဘာ ျဖစ္ျဖစ္ လူေတြက ကိုယ့္ဘာသာႀကိဳးစားလံု႕လစိုက္ၾကစတမ္းဆိုရင္လည္း ဘာအတြက္ ေက်ာင္းေတြ၊ တကၠသိုလ္ေတြထားေနမလဲ၊ကိုယ့္ဘာသာပဲ သင္ယူၾကေပေတာ့လို႕ ေျပာလိုက္ပါေတာ့လားရယ္လို႕ ကပ္သီးကပ္သတ္ေျပာစရာျဖစ္ေနမယ္မဟုတ္ပါလား။ကစင့္ကလ်ားႏိုင္လွတဲ့ " ဘူးေတာင္းနစ္လို႕ ေဇာင္း ခ်မ္းေပၚ " ေသာေခတ္တစ္ခုတြင္ လူငယ္ေတြကို ကိုယ့္ဘာသာႀကိဳးစားဖို႕ ရိုးသားဖုိ႕ ေျပာရသည္မွာ ဆန္စင္ရာက်ည္ေပြ႕လိုက္သလိုျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ငါးႏွစ္သားဘဝေလာက္က မိဘမ်ားမွ လမ္းမွာ ကူလီသမားမ်ား၊ဆိုက္ကားနင္းသူမ်ားကို လက္ေတြ႕ျပၿပီး သားစားႀကိဳးစားေနာ္၊ပညာမတတ္လွ်င္ အဲ့ဘႀကီးလို ပင္ပင္ပန္းပန္းရွာေဖြရလိမ့္မယ္ ဟု လည္းေကာင္း၊ပညာတတ္ဆရာဝန္ႀကီးမ်ားကို ျပၿပီး စာႀကိဳးစားဖုိ႕ ဆံုးမခဲ့ၾကသည္။ငါးႏွစ္သားေလးဆိုလွ်င္ ေတာ့ျဖင့္ အေမ့ဆံုးမမႈကိုလက္ခံသည္ေပါ့။၁၆ႏွစ္သား ၁၀တန္းေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို ခုေခတ္ကာ လတြင္ ဤသို႕ဆံုးမ၍ရႏိုင္ပါေတာ့မည္လား....။ပညာတတ္ႀကီးမျဖစ္လွ်င္ဆင္းရဲမည္ဟုဆံုမပါက ခုေခတ္ ကေလးသည္ ဆယ္တန္းပင္မေအာင္ပါပဲႏွင့္ ကားစီးတိုက္ေဆာက္ေနေသာ ေဆာက္လုပ္ေရးဂ်ီအီးတပ္မွွ၊ ေထာက္ပံ့ေရးတပ္မွ၊ပို႕ေဆာင္ေရးတပ္မွ တပ္ၾကပ္တစ္ေယာက္ကို ေမ့ေငါ့ျပပါလိမ့္မည္။အေကာက္ခြန္မွ၊ ေျမစာရင္းဌာနမွ စာေရးေလးတစ္ေယာက္ကို လက္ညိဳးထိုးျပပါလိမ့္မည္။ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္မွ ခ်မ္းသာမည္ ဟုဆံုးမခဲ့လွ်င္ ေငြမ်က္ႏွာမၾကည့္ေသာ နယ္စြန္နယ္ဖ်ားမွ ဆိုင္ကယ္ေလးပင္မနဲျခစ္ျခဳပ္ဝယ္ထားရေသာ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ကို မ်က္လံုးေစြၾကည့္ပါလိမ့္မည္။ေနရာေကာင္းမရေသာ၊အကပ္မေကာင္းေသာ၊ စီမံကိန္းဝင္လုပ္ငန္းႀကီးမ်ားတြင္တာဝန္မထမ္းေဆာင္ရေသာ လိုင္းကားတိုးစီးေနရသည့္ ၿမိဳ႕ျပအင္ဂ်င္နီ ယာေလးကို ေမ့ေငါ့ျပပါလိမ့္မည္။ ပညာမလို ေနရာသာလိုသည့္ သံုးစားမရေအာင္ပ်က္စီးျခင္းငါးပါးတိုင္ေနေသာ ျမန္မာျပည္ေခတ္စနစ္တစ္ခု ေအာက္တြင္ လူငယ္မ်ားကို ဘယ္ကဲ့သို႕ ျပဳျပင္ဆံုးမရပါမည္နည္း။လူဆိုသည္မွာ ပတ္ဝန္းက်င္၏လႊမ္းမိုးမႈ ကို မခုခံႏိုင္ေသာသတၱဝါမဟုတ္ပါလား၊မိမိပတ္ဝန္းက်င္မွ ပကတိျဖစ္ေပၚေနေသာအေျခအေနတစ္ရပ္ သည္ လူသားတစ္ေယာက္၊အထူုးသျဖင့္ အသိညဏ္၊အေတြ႕အႀကံဳနည္းပါးေသးေသာလူငယ္တစ္ေယာက္ ကို ဆြဲေဆာင္သြားပါလိမ့္မည္။သင္မွ မည္မွ်ပင္ အာေပါက္ေအာင္ ရိုးသားႀကိဳးစားဖို႕ ေျပာဆုိဆံုးမေနေစ ကာမူ ထိုလူငယ္ေလး၏အာရံုသည္ သူျမင္ေတြ႕ေနရေသာဒိဌဓမၼအေျခအေနတစ္ရပ္တြင္သာ က်က္စား ေနပါလိမ့္မည္။ လူဆိုသည္မွွာ ပတ္ဝန္းက်င္၊အေျခအေန၊ေခတ္ကာလတစ္ရပ္မွွ မလြဲမေရွာင္သာေသာ တြန္းပို႕မႈတစ္ရပ္ေအာက္တြင္ စီးေမ်ာေနၾကသူမ်ားပင္။ ေနာက္တစ္ခုက လူတစ္ေယာက္၏စကားတစ္ခြန္း၊စာတစ္ေၾကာင္းသည္ အျခားတစ္ေယာက္ကို အဘယ္ မွ်လႊမ္းမိုးႏိုင္ပါမည္နည္း၊ေယဘုယ်အားျဖင့္ အျမင္အတူသည့္လူႏွစ္ေယာက္ ျငင္းခံုၾကတိုင္း အျခားတစ္ ေယာက္က သူ႕အယူအဆကို စြန္႕လႊတ္လိုက္သည္ဆိုသည္မွာ ရွာမွရွားေသာျဖစ္ရပ္တစ္ခုပင္။ဘုရားေသာ္ မွ မေခ်ခၽြတ္ႏိုင္သည့္ သတၱဝါတို႕ကား အနႏၱဟုဆိုသကဲ့သို႕ပင္တည္း။ ယခုပို႕စ္ကို ဖတ္ေနေသာသင္ပင္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္၏အယူအဆမ်ားႏွင့္ သင့္အယူအဆမ်ား မတူညီေနပါ က သင့္စိတ္ထဲတြင္ သင့္အျမင္ဘက္မွ ခုခံကာကြယ္ေသာအေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားကို ရွာေဖြေနၿပီးျဖစ္ေန ပါလိမ့္မည္။ဆိုလိုသည္မွာ လူတို႕သည္ တစ္ဘက္သား၏အျမင္ကို လြယ္ကူစြာလက္ခံေလ့ရွိၾကသည္ မဟုတ္ေပ။ သို႕ဆိုေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕က လူငယ္မ်ားကို ရိုးသားႀကိဳးစားဖို႕ မဆံုးမရေတာ့ဘူးလား၊သူတို႕ကို ေျမ ေတာင္ေျမွာက္မေပးရေတာ့ဘူးလားဟု ေမးစရာရွိပါသည္။ဆံုးမရမည္သာျဖစ္သည္။ရိုးသားႀကိဳးစားခ်င္သူ လူငယ္ေလးမ်ားကို ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးရမည္သာျဖစ္သည္။သို႕ေသာ္ တစ္ဘက္ကလည္း ေခတ္ဆိုး၊ စနစ္ဆိုးႀကီးကို မ်က္ကြယ္ျပဳ၍မရေပ။အရွိကိုလက္ခံရမည္၊ေခတ္၏သားေကာင္းမျဖစ္ရွာပဲ သားေကာင္ျဖစ္ ေနရွာေသာလူငယ္ေလးမ်ားကိုလည္း ေခတ္ဆိုးစနစ္ဆိုးကို အမွန္အတိုင္းျမင္ေအာင္ျပႏိုင္ရမည္။ထို႕ျပင္ ေခတ္လူငယ္တို႕ ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းေနရသည့္အေျခအေနတစ္ရပ္ကို နားလည္ေပးႏိုင္ရပါမည္။ ယေန႕အေျခအေနသည္ အေျပာင္းအလဲကို ေရွးရႈလာေနေသာ ေခတ္ေျပာင္းေခတ္လဲတစ္ခု၏စပ္ကူး မက္ကူးကာလတစ္ရပ္ျဖစ္သည္။ေခတ္ေျပာင္းေခတ္လဲတြင္ တစ္ခ်ဳိ႕သည္ ေခတ္ကို အမွီလိုက္ရင္း ေခ်ာ္ လဲ၊နဖူးကြဲ၊ဒူးၿပဲကုန္ၾကသည္။တစ္ခ်ဳိ႕ကား ေခတ္အေျပာင္းအလဲကို ထိုင္ရာမွမထ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္ ထိုင္ၾကည့္ေနၾကသည္။တစ္ခ်ဳိ႕ကား ေခတ္ႏွင့္လုပ္စားၾကသည္။အေတာ္ေလးေနသားက်လာလွ်င္ျဖင့္ ေခတ္ ေရွ႕ေျပးတို႕လည္း အရွိန္သတ္သြားၾကပါလိမ့္မည္။ငုတ္တုတ္မွမထတမ္းထိုင္ေနၾကသူေတြလည္း ဖုတ္ဖတ္ ခါလို႕ထလာၾကရပါမည္။ေခတ္ႏွင့္လုပ္စားသူတို႕ကေတာ့ ေရြအိမ္နန္းႏွင့္က်ငွန္းလည္းခံကာ စည္းစိမ္ခံစား ေနၾကလိ္မ့္မည္။ကၽြန္ေတာ္တို႕လို သာမန္ျပည္သူမ်ားအဖို႕ကေတာ့ ေခတ္ေကာင္းတစ္ရပ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္း၊ တစ္ဘက္မွလည္း ေခတ္သစ္တစ္ခုေမြးဖြားမႈတြင္ မိမိတတ္ႏိုင္သေလာက္ပါဝင္ထမ္းေဆာင္ရင္း၊ေခတ္၏ စီးေၾကာင္းထဲတြင္ ကို္ယ္တိုင္လူးလြန္႕ရုန္းကန္ရင္း၊မိမိတို႕ကဲ့သို႕ေသာအျခားေခတ္လူမ်ား၏ဘဝအေထြေထြ ကိုလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ႏွင့္ နားလည္ေပးႏိုင္မႈကိုသာ ေပးႏိုင္သေလာက္ေပးဖို႕သာ ရွိသည္မဟုတ္ပါ လားခင္ဗ်ားးးးးးးးးးးးးးးးးး။ 

Posted by ညိမ္းႏိုင္