+မိုးေငြ႔+
+မိုးေငြ႔+
Wednesday, September 25, 2013
--ကိုယ့္ရဲ႔ႏွင္းဆီကဗ်ာ---
>
“ခင္ဗ်ားက ရည္စားအသစ္နဲ႔ သိပ္ေပ်ာ္ေနတာေပါ့ ဟုတ္လား” တဲ႔...။
ေမာင္နဲ႔ကိုယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းမွာ ေစ်း၀ယ္ျပီး ေဇာ္ဂ်ီမွာ အေအးေသာက္ေနတဲ႔အခ်ိန္ ၀င္လာတဲ႔ ဖုန္းမက္ေဆ့ပါ...။
ေမာင့္ကိုအားလည္းနာ ကိုယ့္အတြက္နဲ႔ေမာင္စိတ္ဆင္းရဲေနမွာစိုးလို႔ မက္ေဆ့ေလးကိုဖ်က္ပစ္ျပီး သူ႔ကိုမသိမသာရွာၾကည့္လိုက္တယ္...။ မေတြ႔ပါဘူး...။ အင္းေလ သူတစ္ေနရာရာကေန လွမ္းေတြ႔လို႔ ကိုယ့္ကို က်စ္သြားတာျဖစ္မွာပါ...။
ေမာင္က သူ႔ကင္မရာနဲ႔ ဟိုပံုရိုက္ဒီပံုရိုက္ကလိေနလို႔ ကိုယ့္အျဖစ္ကိုမသိလိုက္...။ ေမာင္မွာထားတဲ႔ ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္ခြက္ကို လွမ္းယူျပီး ေမႊေပးလိုက္တယ္..။ ေမာင္က ကိုယ့္ကိုၾကည့္ျပီး ကင္မရာနဲ႔ခ်ိန္ျပီးရိုက္လိုက္တယ္...။
“ကိုယ္ဘယ္ေတာ့က်မွ မင္းရဲ႔ ေမာ္ဒယ္ဘ၀ကလႊတ္ေျမာက္မလဲ ေျပာပါဦး...ေမာင္”
“မ.. ကၽြန္ေတာ့္ကိုလက္ထပ္လိုက္တဲ႔ေန႔ေပါ့..”တဲ႔...။
ေမာင္ႏႈတ္က ထြက္က်လာေနက် အလြတ္ရေနတဲ႔ ၀ါက်တစ္ေၾကာင္းကို ကိုယ္ထပ္ၾကားခ်င္လို႔ေမးလိုက္တာပါ....။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္အဲ၀ါက်ကိုေတာ့ သိပ္သေဘာမေတြ႔ပါဘူး...။ ကိုယ္နဲ႔ေမာင္လက္ထပ္လိုက္တဲ႔ေန႔မွာ ကိုယ္က ေမာင့္ရဲ႔ ရာသက္ပန္ေမာ္ဒယ္အျဖစ္ အဆင့္မတိုးဘဲ အလုပ္္ကႏႈတ္ထြက္ရပ္ဆိုင္းရသလိုျဖစ္မေနဘူးလား...။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ကို္ယ္ခါတိုင္းလို ျပံဳးမေနေတာ့ဘဲ..။
“ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္မင္းနဲ႔ဘယ္ေတာ့မွလက္ထပ္ျဖစ္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး ေမာင္...”
တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ေမာင့္ကို“ေမာင္”လို႔ေခၚရတာ သူ႔နာမည္သံုးလံုးထဲက တစ္လံုးကိုအဖ်ားဆြတ္ေခၚျခင္းပါ..။
ကိုယ့္စကားေၾကာင့္ ေမာင္က သူ႔ကင္မရာကို ခ်က္ခ်င္းေအာက္ခ်ျပီး ကို္ယ့္ကိုစိုက္ၾကည့္လာတယ္..။
“မ...ဆီက အဲလိုျငင္းလိုက္မွာကို ကၽြန္ေတာ္အေၾကာက္ဆံုးပဲဆိုတာ မ..သိရက္သားနဲ႔... မေနာက္ပါနဲ႔ဗ်ာ”
“ကိုယ္မေနာက္ပါဘူး... ကုိယ္က မင္းရဲ႔ ရာသက္ပန္ ေမာ္ဒယ္ျဖစ္ခ်င္တာေလ မင္းကိုိယ့္ကိုလက္ထပ္ယူျပီးတာနဲ႔ မင္းရဲ႔ေမာ္ဒယ္ဘ၀ကေန ရပ္ဆိုင္းခံရမယ္ဆိုလို႔ေပါ့ကြယ္”
“ဟာာ ဗ်ာ လန္႔သြားတာပဲ... ကၽြန္ေတာ္က မ..တကယ္ေျပာတာမွတ္လို႔... ”
အဲဒီလို ေမာင္က ကိုယ့္စကားေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ တခါတည္းနဲ႔သေဘာမေပါက္တတ္ဘူး...။
“ေမာင္......”
သူက ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္ခြက္ကို ကိုင္ထားရင္း
“ဗ်ာ...”
“မေန႔က ကိုယ့္စာအုပ္ေတြစျဖန္႔လိုက္ျပီ...”
“အင္း ကၽြန္ေတာ္သိတယ္ေလ...”
“သူ ကိုု္ယ့္စာေတြဖတ္မိသြားရင္ ကိုယ့္ကိုေတာ္ေတာ္အျမင္ကတ္သြားမွာပဲေနာ္ ေမာင္...”
ေမာင္က သက္ျပင္းတိုးတုိးေလးတစ္ခုခ်ရင္း ကိုယ့္လက္ကိုဆုတ္ကိုင္လုိက္တယ္...။ ကိုယ္ဟာ အတၱၾကီးတဲ႔ တစ္ကိုယ္ေကာင္းသမားပါ ေမာင့္အခ်စ္ေတြနဲ႔ေတာင္ထိုက္တန္ရဲ႔လားလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မရြ႔ံ႔မရဲျဖစ္မိတယ္...။ ေမာင္ ကိုယ့္ကို အျပစ္မတင္ဘူးလား ဒီလိုစကားမ်ိဳး အထူးသျဖင့္ ရည္းစားေဟာင္းတစ္ေယာက္ကို စိုးရိမ္သလိုေလသံမ်ိဳးနဲ႔ ေမာင့္ကို ကို္ယ္မေမးသင့္ဘူးဆုိတာ သိပါတယ္..။ ကိုယ့္စကားေၾကာင့္ ေမာင္ စိတ္ထိခိုက္သြားမယ္မွန္းလည္း သိသိလ်က္နဲ႔ေလ...။
“မ...ဘာမွစိတ္မေကာင္းျဖစ္မေနပါနဲ႔.... သူ႔အေပၚ.. မ... သံေယာဇဥ္ေတြက်န္ေနေသးတယ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္သိတာပဲ... သူ႔အေၾကာင္းေတြ မ..စာေတြဆက္ေရးဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ခြင့္ျပဳထားတာပဲ ..ဘာလို႔ ေၾကာင့္ၾကေနသလဲ...”
“ဟင့္အင္း... ကိုယ္ပူပန္ေနတာ သူ႔ကိုမဟုတ္ပါဘူး မင္းကိုပါ... ကိုယ့္အေပၚခြင့္လြတ္နားလည္တတ္လြန္းတဲ႔ မင္းကို အားနာတာပါ...”
ေမာင္က ကိုယ့္လက္ကိုတစ္ခ်က္ဖ်စ္ျပီး...“ မ...သာကၽြန္ေတာ့္ကိုလက္ထပ္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ဘာမွမလိုေတာ့ပါဘူး...” လို႔ ခပ္တိုးတိုးကေလး ကိုယ္ၾကားရံုေျပာတယ္...။
“ မင္းကို ကုိယ္ခ်စ္တယ္... ကိုယ္တို႔အျမန္ဆံုးလက္ထပ္ၾကမယ္...အိုေခ..”
ေမာင့္ကို တည့္တည့္စိုက္ၾကည့္ ေမာင့္ဆံႏြယ္ေခြေတြကို လက္ညဳိးကေလးနဲ႔ေခြရင္း ကိုယ္ေျပာလုိက္ေတာ့ ေမာင့္မ်က္၀န္းေတြထဲက ၾကယ္ကေလးေတြေတာက္ပကုန္တယ္...။
@@@@@
သည္ေန႔ ေမာင္နဲ႔ကိုယ္ တရားရံုးမွာလက္မွတ္ေရးထုိးတဲ႔ေန႔....။ သီခ်င္းထဲကလို တိမ္ျပာျပာတနဂၤေႏြေန႔ေလးေပါ့...။ နံ႔သာေရာင္တိုက္ပံုေလးနဲ႔ ေမာင္ကအရမ္းကိုၾကည့္ေကာင္းေနတယ္..။ ကိုယ္လည္းေမာင္နဲ႔အေရာင္ဆင္တူ အပြင့္ႏုတ္ႏုတ္ဇာရင္ဖံုးနဲ႔ အျဖဴခံမွာအခ်ိတ္ဆင္ေလးပါတဲ႔လံုခ်ည္နဲ႔...။
တစ္ေကာင္ၾကြက္ဘ၀တူခ်င္းမို႔ ကိုယ္တို႔မွာ မိဘေမာင္ဘြား ေဆြမ်ိဳးညာတိေတြဘာေတြလည္းမပါပါဘူး...။
ျပီးတာနဲ႔ ဘုိးဘြားရိပ္သာတစ္ခုမွာ ထမင္းသြားေကၽြးၾကတယ္...။ ညေနက်မွ သူငယ္ခ်င္းအသိမိတ္ေဆြတစ္ခ်ိဳ႔ကို ဆိုင္တဆိုင္မွာ ဒင္နာေကၽြးဖို႔စီစဥ္ထားတယ္...။
ေမာင္က ကိုယ္သီခ်င္းေတြၾကိဳက္မွန္းသိလို႔ Unplugged ပါတဲ႔ဆိုင္ကေလးကိုေရြးခ်ယ္ထားခဲ႔တယ္...။ ျပီးေတာ့ကိုယ္တို႔ယူထားတဲ႔ ၀ိုင္းက Unplugged ၀ိုင္းနဲ႔အနီးဆံုးမွာ....။
ဖိတ္ထားတဲ႔ ဧည့္သည္ေတြစံုေတာ့ တီး၀ိုင္းေလးက တီးလံုးေလးေတြပဲတီးေနခဲ႔တယ္ အဆိုေတြမပါေသးဘူး..။ မွာထားတဲ႔ ဟင္းပြဲေတြ ပထမဆံုးခ်ခ်ိိန္မွာေတာ့ ...“တနဂၤေႏြမွာမဂၤလာေဆာင္မယ္” ဆိုတဲ႔ သံစဥ္ေလးေၾကာင့္ Unplugged ၀ိုင္းဆီ ကိုယ္လွည့္ၾကည့္ျဖစ္သြားတယ္...။
“ဟင္!!! ေဇာ္......”
ကိုယ့္ႏႈတ္ကထြက္က်လာတဲ႔ နာမည္တစ္ခုေၾကာင့္ ေမာင္ပါလွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္...။
“ေမာင္... သူကဘယ္လိုလုပ္ျပီးပါလာတာလဲ...”
“ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမသိရပါလား... ဒီဆိုင္မွာ သူသီခ်င္းမဆိုပါဘူး ျပီးေတာ့ သူက ပရိုတစ္ေယာက္လည္းမဟုတ္ဘဲနဲ႔... ကၽြန္ေတာ္တို႔ဒင္နာမွန္းသိလို႔လဲ သက္သက္လာဆိုတာျဖစ္ႏိုင္တယ္..”
ဒီတခါေတာ့ ေမာင့္မွန္းခ်က္ကို ကို္ယ္အျပည့္အ၀ေထာက္ခံလိုက္တယ္...။ သူ ကိုယ္တို႔ဒင္နာမွန္းသိလို႔ကိုပဲ တမင္လာဆိုတာပါ ေသခ်ာပါတယ္...။
....တိမ္ျပာျပာေန႔တစ္ေန႔ ဆန္းေဒးမွာကြယ္... မဂၤလာေဆာင္ပြဲေလး က်င္းပေနတယ္....
သူ႔ရဲ႔ ၾသရွရွ ခ်ိဳျမျမ နဲ႔ စဲြငင္ငင္အသံကို ကိုယ္မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္လို႔မရဘူးျဖစ္ေနတယ္...။ သူဒီလိုလုပ္ဖို႔မေကာင္းဘူးဆုိတာ နားမလည္ဘူးလား..။ သူ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ကဘာလဲ... ကိုယ့္ကိုသက္သက္အရွက္ခြဲခ်င္တာလား ကိုယ့္သံေယာဇဥ္အမွ်င္ကိုလာဆက္တာလား ဘာလဲကြယ္...။ ကိုယ့္မွာ ဧည့္သည္ေတြကို ဧည့္ခံတဲ႔ဖက္မနည္းအာရံုစုထားေနရတယ္...။ ေမာင့္ကိုလည္း အားနာလွျပီ...။
ထမင္းစား၀ိုင္းမွာ ေမာင္က စားပြဲေအာက္ကေန ကိုယ့္လက္ကို အသာေလးလာဆုတ္ကိုင္ထားတယ္..။
အို...ေမာင့္လက္ေတြဒီေလာက္ေႏြးေနပံုေထာက္ေတာ့ ကိုယ့္လက္ဖ်ားေတြေအးစက္ေနမလားပဲ....။
“မ... တကယ္လို႔ သူလာႏႈတ္ဆက္ရင္ မ..ျပန္ရန္မေတြ႔နဲ႔ေနာ္... သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေႏွာက္ယွက္ခ်င္လို႔မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး...”
ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ေမာင္ရယ္... ကိုယ့္အေပၚ မင္းဒီေလာက္ နားလည္ေပးႏိုင္ခ်စ္ေပးႏိုင္တာ ကိုယ့္ေလာက္ ကံေကာင္းမယ့္သူမရွိေတာ့ပါဘူး... မင္းအခ်စ္နဲ႔ထပ္တူကိုယ့္ရဲ႔အခ်စ္ေတြကိုလဲ မင္းခံစားႏို္င္ပါေစ...။
ေမာင္ေျပာတဲ႔အတိုင္းပဲ သီခ်င္းေလးဆံုးသြားေတာ့ ကို္ယ္တို႔၀ုိင္းကို သူတန္းတန္းမတ္မတ္ပဲေရာက္လာပါတယ္...။
“ကြန္ကရက္က်ဴေရးရွင္း ကိုေမာင္....”
သူက ေမာင့္ကိုလက္ကမ္းေပးေတာ့ ေမာင္ကျပန္ျပီးလက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ပါတယ္...။
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ကိုေဇာ္ေဇာ္လတ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔တစ္၀ိုင္တည္း၀င္လိုက္ပါလား...လာပါ”
ေမာင္က သူ႔ေဘးနားကေနရာလြတ္မွာ အတင္း သူ႔ကိုေနရာေပးေနတယ္..။
“ေနပါေစဗ်ာ.... ခင္ဗ်ားသတိုးသမီးၾကည့္ရတာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ထုိင္ေစခ်င္ပံုမရဘူး.. သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔စံုတြဲအတြက္ ကၽြန္ေတာ္က သီးခ်င္းေလးလက္ဖြဲ႔ခ်င္လို႔လာခဲ႔တာပါ... ဒီတီး၀ိုင္းက ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း၀ိုင္းေလ...”
“မဟုတ္တာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔တခါတည္းစားလိုက္ပါဗ်ာ...”
ေမာင္နဲ႔သူ ေျပာေနတာကို ကုိယ္ေက်ာခိုင္းျပီး ထမင္းစားရင္း နားေထာင္ေနလိုက္တယ္...။
“မ..ကလဲ ေခၚလိုက္ပါဦး ကိုယ့္ဧည့္ခံပြဲေလးမွာ သီခ်င္းလာဆိုေပးတာကို..”
ေတြ႔လား ေမာင္တို႔အားနာတတ္ပံုကေတာ့ေလ...။ ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ သူ႔ကို ႏႈတ္မဆက္လို႔မေကာင္းေတာ့ျပန္ဘူးေလ...။ ဟင္းးးး.........
“ကိုယ္တို႔ပြဲကိုသီခ်င္းလာဆိုေပးတဲ႔အတြက္ ေက်းဇူးပါေဇာ္... ဒင္နာေလးေတာ့အတူစားပါေနာ္..”
ကိုယ္ ေမာင့္ေဘးမွာ မတ္တပ္ထျပီး သူ႔ကိုဧည့္၀တ္ျပဳေတာ့ သူက ကိုယ့္မ်က္၀န္းထဲကို တခုခုအသည္းသန္ လိုက္ရွာေနတယ္...။ သူ ဒီလုိလုပ္ဖုိ႔မေကာင္းဘူး ေမာင့္ကိုအားနာလိုက္တာ...။ ေမာင္က ကိုယ္မေနတတ္မွာစိုးလို႔ ကို္ယ့္လက္ကို ဆုတ္ကိုင္ထားတယ္...။ ေမာင့္ရဲ႔ အားအင္ေတြ ကို္ယ္တကယ္လိုအပ္ေနတာပါ...ေက်းဇူးပါေမာင္...။ သူျငင္းျပီး ျပန္သြားပါေစလို႔ ကိုယ္ၾကိတ္ဆုေတာင္းတာမျပည့္လိုက္ဘူး...။ သူက ကိုယ္လဲအဲလုိေခၚေရာ ခ်က္ခ်င္းပဲ၀င္ထုိင္ပါတယ္..။
ေသလိုက္ပါေတာ့....။
ကိုယ္သိတယ္ သူတနည္းမဟုတ္တနည္းနဲ႔ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကလိမွာေသခ်ာတယ္...။ ကိုယ္ကအေၾကာင္းမဟုတ္ ေမာင့္ကို ထိခိုက္ေစမယ့္ စကားမ်ိဳးေတြပါလာမွာ ကိုယ္အေၾကာက္ဆံုးပဲ...။
ကိုယ္ငံု႔ျပီး လာခ်တဲ႔ဟင္းပြဲေတြကို ပံုမွန္ေလးဆက္စားေနတုန္း ကုိယ့္ပန္းကန္ထဲကို ေမာင့္ပန္းကန္ကေက်ာ္ျပီး ဟင္းေတြေရာက္လာတယ္...။
“ေမ.. ခုခ်ိန္ထိ ဂ်ပန္တိုဖူးၾကိဳက္တုန္းပဲမဟုတ္လား...” ေတြ႔လား ကိုယ္ေတြးေနတာကမွေနာက္က်ေသးတယ္...။ ေမာင္က ကိုယ့္ကိုၾကည့္ျပီး စားလိုက္ပါ ဆိုတဲ႔အမူအရာနဲ႔ ေမးဆတ္ျပပါတယ္...။
ကိုယ္ သူ႔ကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ “ ဟဟ ခုေတာ့ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတြလိုျပီေပါ့ေနာ္... ”လို႔ ခနဲ႔တဲ႔တဲ႔ ဘယ္သူ႔က္ိုမွမၾကည့္ဘဲ သူကတစ္ေယာက္တည္းေျပာလိုက္တယ္..။
ေတာ္ပါေသးတယ္ အဲဒါပဲေျပာျပီး သူဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ဘဲဆက္စားေနလို႔...။ ေမာင္ကေတာ့ သူ႔ကို ဟင္းပြဲအသစ္ေရာက္လာတိုင္း ထည့္ထည့္ေပးေနတယ္...။ ဧည့္သည္ေတြအကုန္ျပန္သြားေတာ့ သူက မျပန္ေသးဘဲ တီး၀ိုင္းက သူ႔သူငယ္ခ်င္းကုိသြားႏႈတ္ဆက္ေနတယ္...။
“ျပန္ၾကရေအာင္ ေမာင္ ေဘလ္ရွင္းျပီးျပီမဟုတ္လား...”
“သူ႔ကိုႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါဦး ကားမပါရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုက္ပို႔လိုက္မယ္ေလ”
“လုပ္ျပီေမာင္ကေတာ့ေလ သူ႔ဘာသာသူလာတာ သူျပန္တတ္ပါတယ္...”
ကိုယ္နဲ႔ေမာင္ စကားအေျခအတင္ရွိေနတုန္း သူကလွမ္းၾကည့္ျပီး ကိုယ္တို႔ရွိတဲ႔ဆီကိုေလွ်ာက္လာေနတယ္..။
“ေတြ႔လား ေမာင္ သူလာေနျပီ...”
ေမာင္က ကိုယ့္ေက်ာျပင္ကို အသာသပ္လိုက္ေသးတယ္...။
“ျပန္ၾကေတာ့မလို႔လား ... ဇနီးေမာင္ႏွံအသစ္ေလး ဘ၀ခရီးတေလွ်ာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ..”
သူက အဲလိုဆုေတာင္းေပးတတ္တယ္တဲ႔လား...။
သူက ကိုယ့္နားတိုးလာျပီး “ Pls give me a hug .... May” လို႔ေျပာျပီး ေမာင့္ကိုတစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ကာ
“ကိုေမာင္ ပလိစ္... ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ေနာက္ဆံုးႏႈတ္ဆက္ခ်င္တာပါ...”
ဒီတခါေတာ့ေမာင္က ေခါင္းသာညိတ္လိုက္ရတာ မ်က္ႏွာကပ်က္ခ်င္ေနျပီ...။
“ ေဇာ္ အဲလိုခြင့္ေတာင္းဖို႔မေကာင္းပါဘူး...” ကိုယ္နဖူးေက်ာရႈ႔႔ံျပီး သူ႔ကို စူးစူးရဲရဲစိုက္ၾကည့္ျပီးေျပာလိုက္တယ္...။
“come on!!! “MAY”... just one hug... and this is the last time for me.....”တဲ႔။
ေမာင္က ကုိယ့္ေက်ာျပင္ကို လက္နဲ႔အသာတြန္းပို႔ေနတယ္...။ ကိုယ္လက္ႏွစ္ဖက္ဖြင့္လိုက္ေတာ့ သူအလိုက္သင့္ကေလး ကိုယ့္ကိုခပ္တင္းတင္း ေပြ႔ဖက္လိုက္ပါတယ္...။ ျပီးေတာ့ “ I still love u... May ” လို႔ ကိုယ္ၾကားသေလာက္ေလး ကိုယ့္နားနားမွာ ခပ္တိုးတိုးဆိုလို္က္တယ္..။ ကိုယ္ မတုန္လႈပ္ေအာင္ ေမာင္မရိပ္မိေအာင္ မနည္းထိန္းထားလိုက္ရတယ္...။ ကိုယ့္ ကိုယ္ကခြာေတာ့ သူ႔မ်က္၀န္းက အရည္ၾကည္တခ်ိဳ႔ကို မီးေရာင္ေအာက္လက္ခနဲကိုယ္ေတြ႔လိုက္ရတယ္.....။
ဟင့္အင္း... သူ ဆိုတဲ႔လူက အဲသေလာက္အသည္းမႏုပါဘူး...။ ကိုယ့္ကို ဆက္ျပီးလက္မတြဲႏိုင္ေတာ့လို႔ လမ္းခဲြခဲ႔ျပီးမွပဲ...။ ကိုယ္နဲ႔ေမာင္တို႔ရဲ႔ ဘ၀အသစ္စတာကို သူေသြးေအးေအးနဲ႔ၾကည့္ႏိုင္ရမယ္မဟုတ္လား..။
“ကိုေမာင့္ ဓါတ္ပံုျပပြဲေလး ကၽြန္ေတာ္လာၾကည့္ျဖစ္တယ္ဗ်...ေနာက္တစ္ခါလုပ္ျဖစ္လဲ လာခဲ႔ဦးမယ္
ဂြတ္ႏိုက္ေနာ္... ကားေျဖးေျဖးေမာင္းျပန္ၾကဦး”
သူနဲ႔ႏႈတ္ဆက္ျပီး အျပန္လမ္းတေလွ်ာက္ ေမာင္ကကားေမာင္းျပီး တခုခုေတြးေနပံုရတယ္ စကားတခြန္းမွမေျပာဘူး...။ ေမာင္အဲသလိုတိတ္ဆိတ္ေနတာကို ကိုယ္စိတ္မလံုဘူး...။ ေမာင္ဟာသီးခံတတ္တဲ႔ ေယာက်ာ္းဆိုေပမယ့္လည္း အတိုင္းအတာဆိုတာရွိတယ္မဟုတ္လား...။
ကားေမာင္းေနတဲ႔ ေမာင့္ပခံုးေပၚ ကိုယ္အသာအယာမွီလိုက္တယ္...။
“အစစ အရာရာအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေမာင္...”
“ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပီးသားပဲ မ.. သာကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္မွာ တစ္သက္လံုးခိုနားမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ဘာမွမလိုေတာ့ပါဘူးလို႔...”
“ေမာင့္အသံကလဲ စိတ္မရွည္တဲ႔ေလသံနဲ႔...”
“မဟုတ္ပါဘူး...ကၽြန္ေတာ္နဲနဲစိတ္က်ဥ္းက်ပ္သြားလို႔ပါ..”
ေမာင္က ကားေမာင္းေနတဲ႔လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ကိုယ့္ပခံုးကိုေပ႔ြဖက္လိုက္တယ္...။
“မ...ကို ကၽြန္ေတာ္အရမ္းခ်စ္တယ္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွထားမသြားဘူးမဟုတ္လား...”
သူကားေကာင္းေကာင္းေမာင္းပါေစေတာ့လို႔ သူ႔လက္ကို ကိုယ့္ပခံုးကေနဖယ္လိုက္ရင္း...ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းေပၚ လက္ညိဳးနဲ႔ပိတ္လိုက္တယ္...။
“အိုကြယ္... မဟုတ္တာ ေမာင္ကလည္း ကိုယ္က မင္းကိုဘာလို႔ထားသြားရမလဲ...မဂၤလာဦးမွာ အဲလိုစကားမေျပာပါနဲ႔... မင္းကို ကိုယ္သိပ္ခ်စ္လို႔ လက္ထပ္တာေပါ့...ဘာလို႔ထားသြားရမွာလဲ..”
ညဥ္႔ေလေျပေအးေလးက ကားျပဴတင္းကေန သူ႔ဆံႏြယ္ေခြေတြကို လြန္႔လြန္႔လူးလူးေလး တုိက္ခတ္ေနတယ္..။
ကိုယ္အျပည့္အ၀အခိုင္အမာယံုၾကည္တယ္ ေမာင္ဟာ ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႔ ႏွင္းဆီကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ဆိုတာ...။
+မိုးေငြ႔+
“ခင္ဗ်ားက ရည္စားအသစ္နဲ႔ သိပ္ေပ်ာ္ေနတာေပါ့ ဟုတ္လား” တဲ႔...။
ေမာင္နဲ႔ကိုယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းမွာ ေစ်း၀ယ္ျပီး ေဇာ္ဂ်ီမွာ အေအးေသာက္ေနတဲ႔အခ်ိန္ ၀င္လာတဲ႔ ဖုန္းမက္ေဆ့ပါ...။
ေမာင့္ကိုအားလည္းနာ ကိုယ့္အတြက္နဲ႔ေမာင္စိတ္ဆင္းရဲေနမွာစိုးလို႔ မက္ေဆ့ေလးကိုဖ်က္ပစ္ျပီး သူ႔ကိုမသိမသာရွာၾကည့္လိုက္တယ္...။ မေတြ႔ပါဘူး...။ အင္းေလ သူတစ္ေနရာရာကေန လွမ္းေတြ႔လို႔ ကိုယ့္ကို က်စ္သြားတာျဖစ္မွာပါ...။
ေမာင္က သူ႔ကင္မရာနဲ႔ ဟိုပံုရိုက္ဒီပံုရိုက္ကလိေနလို႔ ကိုယ့္အျဖစ္ကိုမသိလိုက္...။ ေမာင္မွာထားတဲ႔ ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္ခြက္ကို လွမ္းယူျပီး ေမႊေပးလိုက္တယ္..။ ေမာင္က ကိုယ့္ကိုၾကည့္ျပီး ကင္မရာနဲ႔ခ်ိန္ျပီးရိုက္လိုက္တယ္...။
“ကိုယ္ဘယ္ေတာ့က်မွ မင္းရဲ႔ ေမာ္ဒယ္ဘ၀ကလႊတ္ေျမာက္မလဲ ေျပာပါဦး...ေမာင္”
“မ.. ကၽြန္ေတာ့္ကိုလက္ထပ္လိုက္တဲ႔ေန႔ေပါ့..”တဲ႔...။
ေမာင္ႏႈတ္က ထြက္က်လာေနက် အလြတ္ရေနတဲ႔ ၀ါက်တစ္ေၾကာင္းကို ကိုယ္ထပ္ၾကားခ်င္လို႔ေမးလိုက္တာပါ....။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္အဲ၀ါက်ကိုေတာ့ သိပ္သေဘာမေတြ႔ပါဘူး...။ ကိုယ္နဲ႔ေမာင္လက္ထပ္လိုက္တဲ႔ေန႔မွာ ကိုယ္က ေမာင့္ရဲ႔ ရာသက္ပန္ေမာ္ဒယ္အျဖစ္ အဆင့္မတိုးဘဲ အလုပ္္ကႏႈတ္ထြက္ရပ္ဆိုင္းရသလိုျဖစ္မေနဘူးလား...။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ကို္ယ္ခါတိုင္းလို ျပံဳးမေနေတာ့ဘဲ..။
“ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္မင္းနဲ႔ဘယ္ေတာ့မွလက္ထပ္ျဖစ္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး ေမာင္...”
တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ေမာင့္ကို“ေမာင္”လို႔ေခၚရတာ သူ႔နာမည္သံုးလံုးထဲက တစ္လံုးကိုအဖ်ားဆြတ္ေခၚျခင္းပါ..။
ကိုယ့္စကားေၾကာင့္ ေမာင္က သူ႔ကင္မရာကို ခ်က္ခ်င္းေအာက္ခ်ျပီး ကို္ယ့္ကိုစိုက္ၾကည့္လာတယ္..။
“မ...ဆီက အဲလိုျငင္းလိုက္မွာကို ကၽြန္ေတာ္အေၾကာက္ဆံုးပဲဆိုတာ မ..သိရက္သားနဲ႔... မေနာက္ပါနဲ႔ဗ်ာ”
“ကိုယ္မေနာက္ပါဘူး... ကုိယ္က မင္းရဲ႔ ရာသက္ပန္ ေမာ္ဒယ္ျဖစ္ခ်င္တာေလ မင္းကိုိယ့္ကိုလက္ထပ္ယူျပီးတာနဲ႔ မင္းရဲ႔ေမာ္ဒယ္ဘ၀ကေန ရပ္ဆိုင္းခံရမယ္ဆိုလို႔ေပါ့ကြယ္”
“ဟာာ ဗ်ာ လန္႔သြားတာပဲ... ကၽြန္ေတာ္က မ..တကယ္ေျပာတာမွတ္လို႔... ”
အဲဒီလို ေမာင္က ကိုယ့္စကားေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ တခါတည္းနဲ႔သေဘာမေပါက္တတ္ဘူး...။
“ေမာင္......”
သူက ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္ခြက္ကို ကိုင္ထားရင္း
“ဗ်ာ...”
“မေန႔က ကိုယ့္စာအုပ္ေတြစျဖန္႔လိုက္ျပီ...”
“အင္း ကၽြန္ေတာ္သိတယ္ေလ...”
“သူ ကိုု္ယ့္စာေတြဖတ္မိသြားရင္ ကိုယ့္ကိုေတာ္ေတာ္အျမင္ကတ္သြားမွာပဲေနာ္ ေမာင္...”
ေမာင္က သက္ျပင္းတိုးတုိးေလးတစ္ခုခ်ရင္း ကိုယ့္လက္ကိုဆုတ္ကိုင္လုိက္တယ္...။ ကိုယ္ဟာ အတၱၾကီးတဲ႔ တစ္ကိုယ္ေကာင္းသမားပါ ေမာင့္အခ်စ္ေတြနဲ႔ေတာင္ထိုက္တန္ရဲ႔လားလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မရြ႔ံ႔မရဲျဖစ္မိတယ္...။ ေမာင္ ကိုယ့္ကို အျပစ္မတင္ဘူးလား ဒီလိုစကားမ်ိဳး အထူးသျဖင့္ ရည္းစားေဟာင္းတစ္ေယာက္ကို စိုးရိမ္သလိုေလသံမ်ိဳးနဲ႔ ေမာင့္ကို ကို္ယ္မေမးသင့္ဘူးဆုိတာ သိပါတယ္..။ ကိုယ့္စကားေၾကာင့္ ေမာင္ စိတ္ထိခိုက္သြားမယ္မွန္းလည္း သိသိလ်က္နဲ႔ေလ...။
“မ...ဘာမွစိတ္မေကာင္းျဖစ္မေနပါနဲ႔.... သူ႔အေပၚ.. မ... သံေယာဇဥ္ေတြက်န္ေနေသးတယ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္သိတာပဲ... သူ႔အေၾကာင္းေတြ မ..စာေတြဆက္ေရးဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ခြင့္ျပဳထားတာပဲ ..ဘာလို႔ ေၾကာင့္ၾကေနသလဲ...”
“ဟင့္အင္း... ကိုယ္ပူပန္ေနတာ သူ႔ကိုမဟုတ္ပါဘူး မင္းကိုပါ... ကိုယ့္အေပၚခြင့္လြတ္နားလည္တတ္လြန္းတဲ႔ မင္းကို အားနာတာပါ...”
ေမာင္က ကိုယ့္လက္ကိုတစ္ခ်က္ဖ်စ္ျပီး...“ မ...သာကၽြန္ေတာ့္ကိုလက္ထပ္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ဘာမွမလိုေတာ့ပါဘူး...” လို႔ ခပ္တိုးတိုးကေလး ကိုယ္ၾကားရံုေျပာတယ္...။
“ မင္းကို ကုိယ္ခ်စ္တယ္... ကိုယ္တို႔အျမန္ဆံုးလက္ထပ္ၾကမယ္...အိုေခ..”
ေမာင့္ကို တည့္တည့္စိုက္ၾကည့္ ေမာင့္ဆံႏြယ္ေခြေတြကို လက္ညဳိးကေလးနဲ႔ေခြရင္း ကိုယ္ေျပာလုိက္ေတာ့ ေမာင့္မ်က္၀န္းေတြထဲက ၾကယ္ကေလးေတြေတာက္ပကုန္တယ္...။
@@@@@
သည္ေန႔ ေမာင္နဲ႔ကိုယ္ တရားရံုးမွာလက္မွတ္ေရးထုိးတဲ႔ေန႔....။ သီခ်င္းထဲကလို တိမ္ျပာျပာတနဂၤေႏြေန႔ေလးေပါ့...။ နံ႔သာေရာင္တိုက္ပံုေလးနဲ႔ ေမာင္ကအရမ္းကိုၾကည့္ေကာင္းေနတယ္..။ ကိုယ္လည္းေမာင္နဲ႔အေရာင္ဆင္တူ အပြင့္ႏုတ္ႏုတ္ဇာရင္ဖံုးနဲ႔ အျဖဴခံမွာအခ်ိတ္ဆင္ေလးပါတဲ႔လံုခ်ည္နဲ႔...။
တစ္ေကာင္ၾကြက္ဘ၀တူခ်င္းမို႔ ကိုယ္တို႔မွာ မိဘေမာင္ဘြား ေဆြမ်ိဳးညာတိေတြဘာေတြလည္းမပါပါဘူး...။
ျပီးတာနဲ႔ ဘုိးဘြားရိပ္သာတစ္ခုမွာ ထမင္းသြားေကၽြးၾကတယ္...။ ညေနက်မွ သူငယ္ခ်င္းအသိမိတ္ေဆြတစ္ခ်ိဳ႔ကို ဆိုင္တဆိုင္မွာ ဒင္နာေကၽြးဖို႔စီစဥ္ထားတယ္...။
ေမာင္က ကိုယ္သီခ်င္းေတြၾကိဳက္မွန္းသိလို႔ Unplugged ပါတဲ႔ဆိုင္ကေလးကိုေရြးခ်ယ္ထားခဲ႔တယ္...။ ျပီးေတာ့ကိုယ္တို႔ယူထားတဲ႔ ၀ိုင္းက Unplugged ၀ိုင္းနဲ႔အနီးဆံုးမွာ....။
ဖိတ္ထားတဲ႔ ဧည့္သည္ေတြစံုေတာ့ တီး၀ိုင္းေလးက တီးလံုးေလးေတြပဲတီးေနခဲ႔တယ္ အဆိုေတြမပါေသးဘူး..။ မွာထားတဲ႔ ဟင္းပြဲေတြ ပထမဆံုးခ်ခ်ိိန္မွာေတာ့ ...“တနဂၤေႏြမွာမဂၤလာေဆာင္မယ္” ဆိုတဲ႔ သံစဥ္ေလးေၾကာင့္ Unplugged ၀ိုင္းဆီ ကိုယ္လွည့္ၾကည့္ျဖစ္သြားတယ္...။
“ဟင္!!! ေဇာ္......”
ကိုယ့္ႏႈတ္ကထြက္က်လာတဲ႔ နာမည္တစ္ခုေၾကာင့္ ေမာင္ပါလွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္...။
“ေမာင္... သူကဘယ္လိုလုပ္ျပီးပါလာတာလဲ...”
“ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမသိရပါလား... ဒီဆိုင္မွာ သူသီခ်င္းမဆိုပါဘူး ျပီးေတာ့ သူက ပရိုတစ္ေယာက္လည္းမဟုတ္ဘဲနဲ႔... ကၽြန္ေတာ္တို႔ဒင္နာမွန္းသိလို႔လဲ သက္သက္လာဆိုတာျဖစ္ႏိုင္တယ္..”
ဒီတခါေတာ့ ေမာင့္မွန္းခ်က္ကို ကို္ယ္အျပည့္အ၀ေထာက္ခံလိုက္တယ္...။ သူ ကိုယ္တို႔ဒင္နာမွန္းသိလို႔ကိုပဲ တမင္လာဆိုတာပါ ေသခ်ာပါတယ္...။
....တိမ္ျပာျပာေန႔တစ္ေန႔ ဆန္းေဒးမွာကြယ္... မဂၤလာေဆာင္ပြဲေလး က်င္းပေနတယ္....
သူ႔ရဲ႔ ၾသရွရွ ခ်ိဳျမျမ နဲ႔ စဲြငင္ငင္အသံကို ကိုယ္မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္လို႔မရဘူးျဖစ္ေနတယ္...။ သူဒီလိုလုပ္ဖို႔မေကာင္းဘူးဆုိတာ နားမလည္ဘူးလား..။ သူ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ကဘာလဲ... ကိုယ့္ကိုသက္သက္အရွက္ခြဲခ်င္တာလား ကိုယ့္သံေယာဇဥ္အမွ်င္ကိုလာဆက္တာလား ဘာလဲကြယ္...။ ကိုယ့္မွာ ဧည့္သည္ေတြကို ဧည့္ခံတဲ႔ဖက္မနည္းအာရံုစုထားေနရတယ္...။ ေမာင့္ကိုလည္း အားနာလွျပီ...။
ထမင္းစား၀ိုင္းမွာ ေမာင္က စားပြဲေအာက္ကေန ကိုယ့္လက္ကို အသာေလးလာဆုတ္ကိုင္ထားတယ္..။
အို...ေမာင့္လက္ေတြဒီေလာက္ေႏြးေနပံုေထာက္ေတာ့ ကိုယ့္လက္ဖ်ားေတြေအးစက္ေနမလားပဲ....။
“မ... တကယ္လို႔ သူလာႏႈတ္ဆက္ရင္ မ..ျပန္ရန္မေတြ႔နဲ႔ေနာ္... သူ႔ကိုၾကည့္ရတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေႏွာက္ယွက္ခ်င္လို႔မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး...”
ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ေမာင္ရယ္... ကိုယ့္အေပၚ မင္းဒီေလာက္ နားလည္ေပးႏိုင္ခ်စ္ေပးႏိုင္တာ ကိုယ့္ေလာက္ ကံေကာင္းမယ့္သူမရွိေတာ့ပါဘူး... မင္းအခ်စ္နဲ႔ထပ္တူကိုယ့္ရဲ႔အခ်စ္ေတြကိုလဲ မင္းခံစားႏို္င္ပါေစ...။
ေမာင္ေျပာတဲ႔အတိုင္းပဲ သီခ်င္းေလးဆံုးသြားေတာ့ ကို္ယ္တို႔၀ုိင္းကို သူတန္းတန္းမတ္မတ္ပဲေရာက္လာပါတယ္...။
“ကြန္ကရက္က်ဴေရးရွင္း ကိုေမာင္....”
သူက ေမာင့္ကိုလက္ကမ္းေပးေတာ့ ေမာင္ကျပန္ျပီးလက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ပါတယ္...။
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ကိုေဇာ္ေဇာ္လတ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔တစ္၀ိုင္တည္း၀င္လိုက္ပါလား...လာပါ”
ေမာင္က သူ႔ေဘးနားကေနရာလြတ္မွာ အတင္း သူ႔ကိုေနရာေပးေနတယ္..။
“ေနပါေစဗ်ာ.... ခင္ဗ်ားသတိုးသမီးၾကည့္ရတာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ထုိင္ေစခ်င္ပံုမရဘူး.. သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔စံုတြဲအတြက္ ကၽြန္ေတာ္က သီးခ်င္းေလးလက္ဖြဲ႔ခ်င္လို႔လာခဲ႔တာပါ... ဒီတီး၀ိုင္းက ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း၀ိုင္းေလ...”
“မဟုတ္တာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔တခါတည္းစားလိုက္ပါဗ်ာ...”
ေမာင္နဲ႔သူ ေျပာေနတာကို ကုိယ္ေက်ာခိုင္းျပီး ထမင္းစားရင္း နားေထာင္ေနလိုက္တယ္...။
“မ..ကလဲ ေခၚလိုက္ပါဦး ကိုယ့္ဧည့္ခံပြဲေလးမွာ သီခ်င္းလာဆိုေပးတာကို..”
ေတြ႔လား ေမာင္တို႔အားနာတတ္ပံုကေတာ့ေလ...။ ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ သူ႔ကို ႏႈတ္မဆက္လို႔မေကာင္းေတာ့ျပန္ဘူးေလ...။ ဟင္းးးး.........
“ကိုယ္တို႔ပြဲကိုသီခ်င္းလာဆိုေပးတဲ႔အတြက္ ေက်းဇူးပါေဇာ္... ဒင္နာေလးေတာ့အတူစားပါေနာ္..”
ကိုယ္ ေမာင့္ေဘးမွာ မတ္တပ္ထျပီး သူ႔ကိုဧည့္၀တ္ျပဳေတာ့ သူက ကိုယ့္မ်က္၀န္းထဲကို တခုခုအသည္းသန္ လိုက္ရွာေနတယ္...။ သူ ဒီလုိလုပ္ဖုိ႔မေကာင္းဘူး ေမာင့္ကိုအားနာလိုက္တာ...။ ေမာင္က ကိုယ္မေနတတ္မွာစိုးလို႔ ကို္ယ့္လက္ကို ဆုတ္ကိုင္ထားတယ္...။ ေမာင့္ရဲ႔ အားအင္ေတြ ကို္ယ္တကယ္လိုအပ္ေနတာပါ...ေက်းဇူးပါေမာင္...။ သူျငင္းျပီး ျပန္သြားပါေစလို႔ ကိုယ္ၾကိတ္ဆုေတာင္းတာမျပည့္လိုက္ဘူး...။ သူက ကိုယ္လဲအဲလုိေခၚေရာ ခ်က္ခ်င္းပဲ၀င္ထုိင္ပါတယ္..။
ေသလိုက္ပါေတာ့....။
ကိုယ္သိတယ္ သူတနည္းမဟုတ္တနည္းနဲ႔ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကလိမွာေသခ်ာတယ္...။ ကိုယ္ကအေၾကာင္းမဟုတ္ ေမာင့္ကို ထိခိုက္ေစမယ့္ စကားမ်ိဳးေတြပါလာမွာ ကိုယ္အေၾကာက္ဆံုးပဲ...။
ကိုယ္ငံု႔ျပီး လာခ်တဲ႔ဟင္းပြဲေတြကို ပံုမွန္ေလးဆက္စားေနတုန္း ကုိယ့္ပန္းကန္ထဲကို ေမာင့္ပန္းကန္ကေက်ာ္ျပီး ဟင္းေတြေရာက္လာတယ္...။
“ေမ.. ခုခ်ိန္ထိ ဂ်ပန္တိုဖူးၾကိဳက္တုန္းပဲမဟုတ္လား...” ေတြ႔လား ကိုယ္ေတြးေနတာကမွေနာက္က်ေသးတယ္...။ ေမာင္က ကိုယ့္ကိုၾကည့္ျပီး စားလိုက္ပါ ဆိုတဲ႔အမူအရာနဲ႔ ေမးဆတ္ျပပါတယ္...။
ကိုယ္ သူ႔ကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ “ ဟဟ ခုေတာ့ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတြလိုျပီေပါ့ေနာ္... ”လို႔ ခနဲ႔တဲ႔တဲ႔ ဘယ္သူ႔က္ိုမွမၾကည့္ဘဲ သူကတစ္ေယာက္တည္းေျပာလိုက္တယ္..။
ေတာ္ပါေသးတယ္ အဲဒါပဲေျပာျပီး သူဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ဘဲဆက္စားေနလို႔...။ ေမာင္ကေတာ့ သူ႔ကို ဟင္းပြဲအသစ္ေရာက္လာတိုင္း ထည့္ထည့္ေပးေနတယ္...။ ဧည့္သည္ေတြအကုန္ျပန္သြားေတာ့ သူက မျပန္ေသးဘဲ တီး၀ိုင္းက သူ႔သူငယ္ခ်င္းကုိသြားႏႈတ္ဆက္ေနတယ္...။
“ျပန္ၾကရေအာင္ ေမာင္ ေဘလ္ရွင္းျပီးျပီမဟုတ္လား...”
“သူ႔ကိုႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါဦး ကားမပါရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုက္ပို႔လိုက္မယ္ေလ”
“လုပ္ျပီေမာင္ကေတာ့ေလ သူ႔ဘာသာသူလာတာ သူျပန္တတ္ပါတယ္...”
ကိုယ္နဲ႔ေမာင္ စကားအေျခအတင္ရွိေနတုန္း သူကလွမ္းၾကည့္ျပီး ကိုယ္တို႔ရွိတဲ႔ဆီကိုေလွ်ာက္လာေနတယ္..။
“ေတြ႔လား ေမာင္ သူလာေနျပီ...”
ေမာင္က ကိုယ့္ေက်ာျပင္ကို အသာသပ္လိုက္ေသးတယ္...။
“ျပန္ၾကေတာ့မလို႔လား ... ဇနီးေမာင္ႏွံအသစ္ေလး ဘ၀ခရီးတေလွ်ာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ..”
သူက အဲလိုဆုေတာင္းေပးတတ္တယ္တဲ႔လား...။
သူက ကိုယ့္နားတိုးလာျပီး “ Pls give me a hug .... May” လို႔ေျပာျပီး ေမာင့္ကိုတစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ကာ
“ကိုေမာင္ ပလိစ္... ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ေနာက္ဆံုးႏႈတ္ဆက္ခ်င္တာပါ...”
ဒီတခါေတာ့ေမာင္က ေခါင္းသာညိတ္လိုက္ရတာ မ်က္ႏွာကပ်က္ခ်င္ေနျပီ...။
“ ေဇာ္ အဲလိုခြင့္ေတာင္းဖို႔မေကာင္းပါဘူး...” ကိုယ္နဖူးေက်ာရႈ႔႔ံျပီး သူ႔ကို စူးစူးရဲရဲစိုက္ၾကည့္ျပီးေျပာလိုက္တယ္...။
“come on!!! “MAY”... just one hug... and this is the last time for me.....”တဲ႔။
ေမာင္က ကုိယ့္ေက်ာျပင္ကို လက္နဲ႔အသာတြန္းပို႔ေနတယ္...။ ကိုယ္လက္ႏွစ္ဖက္ဖြင့္လိုက္ေတာ့ သူအလိုက္သင့္ကေလး ကိုယ့္ကိုခပ္တင္းတင္း ေပြ႔ဖက္လိုက္ပါတယ္...။ ျပီးေတာ့ “ I still love u... May ” လို႔ ကိုယ္ၾကားသေလာက္ေလး ကိုယ့္နားနားမွာ ခပ္တိုးတိုးဆိုလို္က္တယ္..။ ကိုယ္ မတုန္လႈပ္ေအာင္ ေမာင္မရိပ္မိေအာင္ မနည္းထိန္းထားလိုက္ရတယ္...။ ကိုယ့္ ကိုယ္ကခြာေတာ့ သူ႔မ်က္၀န္းက အရည္ၾကည္တခ်ိဳ႔ကို မီးေရာင္ေအာက္လက္ခနဲကိုယ္ေတြ႔လိုက္ရတယ္.....။
ဟင့္အင္း... သူ ဆိုတဲ႔လူက အဲသေလာက္အသည္းမႏုပါဘူး...။ ကိုယ့္ကို ဆက္ျပီးလက္မတြဲႏိုင္ေတာ့လို႔ လမ္းခဲြခဲ႔ျပီးမွပဲ...။ ကိုယ္နဲ႔ေမာင္တို႔ရဲ႔ ဘ၀အသစ္စတာကို သူေသြးေအးေအးနဲ႔ၾကည့္ႏိုင္ရမယ္မဟုတ္လား..။
“ကိုေမာင့္ ဓါတ္ပံုျပပြဲေလး ကၽြန္ေတာ္လာၾကည့္ျဖစ္တယ္ဗ်...ေနာက္တစ္ခါလုပ္ျဖစ္လဲ လာခဲ႔ဦးမယ္
ဂြတ္ႏိုက္ေနာ္... ကားေျဖးေျဖးေမာင္းျပန္ၾကဦး”
သူနဲ႔ႏႈတ္ဆက္ျပီး အျပန္လမ္းတေလွ်ာက္ ေမာင္ကကားေမာင္းျပီး တခုခုေတြးေနပံုရတယ္ စကားတခြန္းမွမေျပာဘူး...။ ေမာင္အဲသလိုတိတ္ဆိတ္ေနတာကို ကိုယ္စိတ္မလံုဘူး...။ ေမာင္ဟာသီးခံတတ္တဲ႔ ေယာက်ာ္းဆိုေပမယ့္လည္း အတိုင္းအတာဆိုတာရွိတယ္မဟုတ္လား...။
ကားေမာင္းေနတဲ႔ ေမာင့္ပခံုးေပၚ ကိုယ္အသာအယာမွီလိုက္တယ္...။
“အစစ အရာရာအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေမာင္...”
“ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပီးသားပဲ မ.. သာကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္မွာ တစ္သက္လံုးခိုနားမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ဘာမွမလိုေတာ့ပါဘူးလို႔...”
“ေမာင့္အသံကလဲ စိတ္မရွည္တဲ႔ေလသံနဲ႔...”
“မဟုတ္ပါဘူး...ကၽြန္ေတာ္နဲနဲစိတ္က်ဥ္းက်ပ္သြားလို႔ပါ..”
ေမာင္က ကားေမာင္းေနတဲ႔လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ကိုယ့္ပခံုးကိုေပ႔ြဖက္လိုက္တယ္...။
“မ...ကို ကၽြန္ေတာ္အရမ္းခ်စ္တယ္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွထားမသြားဘူးမဟုတ္လား...”
သူကားေကာင္းေကာင္းေမာင္းပါေစေတာ့လို႔ သူ႔လက္ကို ကိုယ့္ပခံုးကေနဖယ္လိုက္ရင္း...ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းေပၚ လက္ညိဳးနဲ႔ပိတ္လိုက္တယ္...။
“အိုကြယ္... မဟုတ္တာ ေမာင္ကလည္း ကိုယ္က မင္းကိုဘာလို႔ထားသြားရမလဲ...မဂၤလာဦးမွာ အဲလိုစကားမေျပာပါနဲ႔... မင္းကို ကိုယ္သိပ္ခ်စ္လို႔ လက္ထပ္တာေပါ့...ဘာလို႔ထားသြားရမွာလဲ..”
ညဥ္႔ေလေျပေအးေလးက ကားျပဴတင္းကေန သူ႔ဆံႏြယ္ေခြေတြကို လြန္႔လြန္႔လူးလူးေလး တုိက္ခတ္ေနတယ္..။
ကိုယ္အျပည့္အ၀အခိုင္အမာယံုၾကည္တယ္ ေမာင္ဟာ ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႔ ႏွင္းဆီကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ဆိုတာ...။
+မိုးေငြ႔+
+မိုးေငြ႔+
+မိုးေငြ႔+
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment