- ေက်းဇူး-(ေရးသူ- သုခမိန္လိႈင္)

>

အေမွာင္က
ညစဥ္ မင္းကို ငါစမ္းသပ္ခဲ့တာ
 စိတ္မ႐ွိပါနဲ႔ကြာတဲ့
 ေတာင္းပန္စကားဆိုတယ္။

 စိတ္မ႐ွိပါဘူး အေမွာင္ေရ
မင္းေၾကာင့္သာ
ငါအလင္းရဲ႔ ဂုဏ္သတၱိေတြကို
႐ွိခိုးဦးညြတ္တတ္ခဲ့တာ။

Thanks Translated by Maung Tha Noe

 Darkness says
 I've tested you every night
don't be offended, please and a
sks for forgiveness I won't mind,
darkness thanks to you I know
 how to honor light's greatness.
[လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးထိုးၿပီး..... ၁၃ ရက္ ည ၁၁ နာရီ၊ အားလံုးေမွာင္သြားပါသည္။ လက္ႏွပ္ဓာတ္မီးနွင့္ ထိုးၿပီး ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေတြ တပုဒ္ၿပီး တပုဒ္ ေရးမိသြားျပန္ပါသည္။ ၀န္ခံရလွ်င္ မီးျပန္လာမွာ စိုးရိမ္ေနမိပါသည္။ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးျဖင့္ ထိုးၿပီး ကဗ်ာစာအုပ္ေလး တအုပ္စာ ရၿပီးမွ မီးကို ျပန္လာေစခ်င္မိပါသည္။ ေက်ာက္ေခတ္လူသားတေယာက္ထက္သာေသာ ဓာတ္မီးတလက္ကိုင္ၿပီး ႀကိဳးစားလို႔ ရႏိုင္ မရႏိုင္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ စမ္းသပ္ခ်င္မိပါသည္။ ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ ကံေကာင္းသည္ဟု ဆိုရမည္လား၊ ၁၆ ပုဒ္ေျမာက္အေရာက္ ၁၄ ရက္အကူး ည ၀၂း ၃၀ ေလာက္တြင္ မီးျပန္လာပါသည္။ မီးအလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ အပိတ္ကဗ်ာေလးတပုဒ္ ထပ္ေရးၿပီး ဤ၀န္ခံခ်က္ေလးကို ေရးလိုက္ရပါသည္။ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ဘာလဲ ..... လူေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ခြန္အားေတြ၊ အားေတြ ႐ွာၾကံေပးခ်င္ေနလို႔ပါပဲ.... အေမွာင္ဆန္ေသာ ကမၻာႀကီးထဲတြင္ အလင္းဆန္ေသာ သတၱိထူးေတြ ရေစခ်င္လို႔ပါပဲ.... မရလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ညံ့၍ လို႔လည္း ၀န္ခံႏိုင္ပါသည္။ (ကၽြန္ေတာ္တို႔ သက္တမ္းသည္ ေနရန္အခ်ိန္ေတြ သိပ္မက်န္ေတာ့ဟု တန္ဖိုးထားၿပီးအလုပ္ေတြ မ်ားမ်ား လုပ္ႏိုင္ရန္ ကၽြန္ေတာ္၏ ႀကိဳးစားမႈတခုလည္း ျဖစ္ပါသည္။) အေမွာင္ႏွင့္ အလင္းသည္ လွည့္စားျခင္းဟုဆိုလွ်င္လည္း အေမွာင္ကို ကၽြန္ေတာ္ မမုန္းပါ။ အလင္းကိုေတာ့ ခ်စ္မိပါသည္။] +သုခမိန္လိႈင္+ ၁၄ ေမ ၂၀၀၉ ၀၃း၀၅ နာရီ {သုခမိန္လိႈင္ရဲ႔ 'လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးထိုးၿပီးေရးတဲ့ကဗ်ာ' စာအုပ္၊ ၂၀၁၀ ေအာက္တိုဘာလ၊ ပထမအႀကိမ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။}

Posted by Maung Aye Win

အေမွာင္က
ညစဥ္ မင္းကို ငါစမ္းသပ္ခဲ့တာ
 စိတ္မ႐ွိပါနဲ႔ကြာတဲ့
 ေတာင္းပန္စကားဆိုတယ္။

 စိတ္မ႐ွိပါဘူး အေမွာင္ေရ
မင္းေၾကာင့္သာ
ငါအလင္းရဲ႔ ဂုဏ္သတၱိေတြကို
႐ွိခိုးဦးညြတ္တတ္ခဲ့တာ။

Thanks Translated by Maung Tha Noe

 Darkness says
 I've tested you every night
don't be offended, please and a
sks for forgiveness I won't mind,
darkness thanks to you I know
 how to honor light's greatness.
[လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးထိုးၿပီး..... ၁၃ ရက္ ည ၁၁ နာရီ၊ အားလံုးေမွာင္သြားပါသည္။ လက္ႏွပ္ဓာတ္မီးနွင့္ ထိုးၿပီး ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာေတြ တပုဒ္ၿပီး တပုဒ္ ေရးမိသြားျပန္ပါသည္။ ၀န္ခံရလွ်င္ မီးျပန္လာမွာ စိုးရိမ္ေနမိပါသည္။ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးျဖင့္ ထိုးၿပီး ကဗ်ာစာအုပ္ေလး တအုပ္စာ ရၿပီးမွ မီးကို ျပန္လာေစခ်င္မိပါသည္။ ေက်ာက္ေခတ္လူသားတေယာက္ထက္သာေသာ ဓာတ္မီးတလက္ကိုင္ၿပီး ႀကိဳးစားလို႔ ရႏိုင္ မရႏိုင္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ စမ္းသပ္ခ်င္မိပါသည္။ ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ ကံေကာင္းသည္ဟု ဆိုရမည္လား၊ ၁၆ ပုဒ္ေျမာက္အေရာက္ ၁၄ ရက္အကူး ည ၀၂း ၃၀ ေလာက္တြင္ မီးျပန္လာပါသည္။ မီးအလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ အပိတ္ကဗ်ာေလးတပုဒ္ ထပ္ေရးၿပီး ဤ၀န္ခံခ်က္ေလးကို ေရးလိုက္ရပါသည္။ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ဘာလဲ ..... လူေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ခြန္အားေတြ၊ အားေတြ ႐ွာၾကံေပးခ်င္ေနလို႔ပါပဲ.... အေမွာင္ဆန္ေသာ ကမၻာႀကီးထဲတြင္ အလင္းဆန္ေသာ သတၱိထူးေတြ ရေစခ်င္လို႔ပါပဲ.... မရလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ညံ့၍ လို႔လည္း ၀န္ခံႏိုင္ပါသည္။ (ကၽြန္ေတာ္တို႔ သက္တမ္းသည္ ေနရန္အခ်ိန္ေတြ သိပ္မက်န္ေတာ့ဟု တန္ဖိုးထားၿပီးအလုပ္ေတြ မ်ားမ်ား လုပ္ႏိုင္ရန္ ကၽြန္ေတာ္၏ ႀကိဳးစားမႈတခုလည္း ျဖစ္ပါသည္။) အေမွာင္ႏွင့္ အလင္းသည္ လွည့္စားျခင္းဟုဆိုလွ်င္လည္း အေမွာင္ကို ကၽြန္ေတာ္ မမုန္းပါ။ အလင္းကိုေတာ့ ခ်စ္မိပါသည္။] +သုခမိန္လိႈင္+ ၁၄ ေမ ၂၀၀၉ ၀၃း၀၅ နာရီ {သုခမိန္လိႈင္ရဲ႔ 'လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးထိုးၿပီးေရးတဲ့ကဗ်ာ' စာအုပ္၊ ၂၀၁၀ ေအာက္တိုဘာလ၊ ပထမအႀကိမ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။}

Posted by Maung Aye Win