~~~~~~~~~~~~ ✤ ~~~~~~~~~~~~
သိတတ္စအရြယ္ကတည္းက သတိထားမိပါတယ္.. ခုခ်ိန္ထိ.. ကၽြန္မရဲ႕ ညေတြတိုင္း အိပ္မက္ မမက္တဲ့ ညရယ္လို႔ မရွိခဲ့တာပါပဲ.. ။ ခု ကၽြန္မ ေျပာျပခ်င္တဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ ထူးဆန္းတဲ့ ေနာက္ဆုံးအိပ္မက္ေလးက မၾကာေသးတဲ့ တစ္ရက္ဆီက မက္ခဲ့တာပါ.. မက္သမွ်ထဲ အထူးျခားဆုံးပါပဲ..။ အဲ့ဒီအိပ္မက္ထဲမွာ ေတာေလးတစ္ေတာထဲ ကၽြန္မက ေရာက္ေနၿပီး လူေတြလည္း ရွိေနၾကတယ္။.. ေတာေလးဆိုေပမယ့္လည္း.. ေတာတန္းေလးရဲ႕မနီးမေ၀းေဘးမွာ အိမ္ေျခတစ္ခ်ဳိ႕ရွိေနတယ္.။.အဲ့ဒီေတာထဲက ကၽြန္မ ေရာက္ေနတဲ့ လမ္းသြယ္ေလးဟာ လွည္း သြားလို႔ရေအာင္ေလာက္ေတာ့ က်ယ္တယ္..။ အဲ့ဒီမွာ ကၽြန္မလမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း အဲ့ဒီလမ္းသြယ္ကေန ထပ္ၿပီး သြယ္တဲ့လမ္းတစ္ခုကိုေတြ႕ေတာ့ ခ်ဳိးေကြ႕ၿပီး ေလွ်ာက္သြားတုန္း ကၽြန္မ ဆီကို ဆင္တစ္ေကာင္က လွမ္းလာေနတာကို ေတြ႔တယ္။.. သူ လာေနတာကို ကၽြန္မ က အညိႈ႕ခံထားရတဲ့သူလို ေငးၾကည့္ေနတာ။.. တစ္ျဖည္းျဖည္း နီး.. နီး လာေတာ့ သူက ဆင္မဟုတ္ဘူး။.. ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း ေယာက္်ားတစ္ေယာက္။.. သူ႔မ်က္ႏွာက ေယာက္်ားပီသတယ္။.. တည္တည္တံ့တံ့ က်ားက်ားလ်ားလားနဲ႔။.. ဆံပင္က ကၽြန္မတို႔ ဖိုးဖိုးေခတ္ကလို ေသွ်ာင္ဆံထုံး ထုံးကာထားလို႔.။. သူ႔အသားအေရက ေၾကး၀ါေရာင္ ၀င္း၀င္းနဲ႔ မၿပဳံးမရယ္ပါ။ဒါေပမယ့္ သူ႔မ်က္လုံးက အင္မတန္ႏူးညံ့ေၾကာင္း ကၽြန္မ ဘာနဲ႔မွ ႏိႈင္းျပလို႔ေတာင္ မရခဲ့ဘူး။.. အနားေရာက္လာေတာ့ သူက ကၽြန္မကို ၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႔ ၿပဳံးျပတယ္.။. ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မကို သူက နမ္းတယ္။.. ကၽြန္မက သူ႔ကို ျပန္နမ္းတယ္။.. အဲ့ဒီအေနအထားမွာ သူနဲ႔ကၽြန္မက သူစိမ္းေတြလုံး၀မဟုတ္ဘူး။သူ႔အေငြ႕အသက္က ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး အတူရွိဖူးတယ္လို႔ ရင္ထဲ ခံစားေနမိတယ္။သူက ကၽြန္မကို အသာအယာနမ္းေနတုန္း လူႏွစ္ေယာက္က သူ႔ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းနဲ႔လာဆြဲေခၚၾကတယ္။.. သူတို႔ေတြက ဆင္ထိန္းေတြပဲ.။. တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မက လြဲရင္.. သူ႔ကို ဆင္ လို႔ပဲ ျမင္ႏိုင္ၾကတာ။.. သူနဲ႔ကၽြန္မ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၀မ္းနည္းရင္း ၾကည့္လိုက္ၾကတယ္။.. သူ က သြားရေတာ့မယ္.။. ဒီေတာ့ သူ႔ကို သတိရတမ္းတတဲ့အခါ.. ဒီလက္စြပ္ကေလးကို ၾကည့္ၿပီး အလြမ္းေျဖပါ ခ်စ္သူတဲ့.။. အဲ့ဒီလိုေျပာၿပီး လက္စြပ္တစ္ကြင္း ကၽြန္မကို သူ ေပးခဲ့တယ္။.. အဲ့ဒီလက္စြပ္ဟာ သစ္အႏြယ္တစ္မ်ဳိးနဲ႔လုပ္ထားသလားပဲ.။. ၿပီးေတာ့ နဲနဲရႈတ္ရွက္ခတ္ေနတယ္။..ကၽြန္မ ျမင္တာက အေဆာင္လက္စြပ္တစ္ခုခု ပုံစံမ်ဳိးလိုပါပဲ.။. ေနာက္ ကၽြန္မ က အဲ့ဒီေတာရဲ႕ တစ္ေနရာမွာ၀မ္းနည္းၿပီးမႈိင္ကာေနတုန္း.. အေစာက ကၽြန္မခ်စ္သူ ဆင္က လူအျဖစ္နဲ႔ ကၽြန္မနားကို ထပ္ေရာက္လာတယ္။.. ေရာက္တဲ့အခါ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ထပ္ေ၀းမွာကိုေၾကာက္တဲ့စိတ္နဲ႔ ဖက္ထားၾကျပန္တယ္။.. အဲ့ဒီလို ဖက္ထားေနတုန္း.. ဆင္ထိန္းေတြက ေရာက္လာျပန္တယ္.။. ေနာက္ ၀မ္းနဲၾကျပန္တယ္.။. သူက မ်က္ရည္က်ရင္း.. ကၽြန္မအတြက္ အလြမ္းေျဖဖို႔ ႀကိဳးနဲ႔တြဲၿပီး ဆြဲရတဲ့ အေဆာင္ၾကဳပ္ေလးတစ္ခုကို ေပးခဲ့ျပန္ပါတယ္။.. အဲ့ဒီၾကဳပ္ေလးကလဲ အေစာက လက္စြပ္လို ထူးဆန္းတဲ့ သစ္ခက္သစ္ႏြယ္တစ္မ်ဳိးနဲ႔ ေလးေထာင့္သ႑ာန္လုပ္ထားတာေပါ့။.. ၿပီးေတာ့ သူက ဆင္ထိန္းေတြလက္ထဲ ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ ပါသြားျပန္ေရာ..။ ထူးဆန္းတာတစ္ခုက ဆင္ထိန္းေတြဟာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့မ်က္ႏွာမရွိဘူး။.. သူတို႔က လုပ္ေနက်အတိုင္း ဆင္ကို္ျပန္ဖမ္းတဲ့ပုံစံနဲ႔.. ေအးေအးေဆးေဆး႔ သူ႔တို႔အခ်င္းခ်င္း ၿပဳံးၿပဳံးနဲ႔။ .. ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔႔ခ်စ္သူႏွစ္ဦးကို ခြဲရတာမ်ဳိးလည္း အျပစ္တစ္ခုမဟုတ္သလိုနဲ႔.. ေအးေဆးလြန္းၾကတယ္။.. တကယ္တမ္း ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခြဲရခ်ိန္တိုင္းမွာ ရင္ဘတ္ထဲ ႏွလုံးသားတစ္စုံလုံး အႏႈတ္ခံလိုက္ၾကရသလို ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြပါ ဆိတ္သုဥ္းသြားၿပီး ဟာတာတာနဲ႔ ခံစားခဲ့ၾကရတာခ်ည္း။ အဲ့ဒီလိုပဲ ေနာက္ထပ္.. သူက ဆင္ထိန္းေတြ လစ္တဲ့အခါတိုင္း ကၽြန္မဆီကို ေျပးေျပးလာၿပီး လာခ်ိန္းေတြ႕တတ္တယ္.. ၿပီးရင္လည္း ကၽြန္မကို ၾကင္ၾကင္နာနာၿပဳံးလို႔ ၾကည့္တယ္။.. ကၽြန္မရဲ႕ နဖူးေလးနဲ႔ ဆံႏြယ္ေလးေတြကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးနဲ႔ ညင္ညင္သာသာကေလး နမ္းတယ္.။. အဲ့လိုရွိေနတဲ့အခ်ိန္တိုင္း ဆင္ထိန္းေတြက လာလာၿပီး ျပန္ဆြဲေခၚျပန္တယ္။.. အဲ့ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မနဲ႔ ခ်စ္သူဆင္ဟာ ဆို႔နင့္ေနတဲ့ ရင္ခြင္ႏွစ္ခုကို ေခၽြးသိပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္။.. တစ္ခါ.. ဆုံတည္းျခင္းေတြကို အဆုပ္လိုက္ ေျခမြခံရလိုက္နဲ႔ပဲ.. ကၽြန္မ အိပ္မက္က ႏိုးခဲ့တဲ့အထိ ၀မ္းနည္းနာက်င္ေနခဲ့ရင္း အိပ္မက္ထဲ သူေပးခဲ့တဲ့ လက္ေဆာင္ကေလးမ်ား ကၽြန္မနားမွာ ရွိလိုရွိျငား အေယာင္ေယာင္အမွားမွားႏွင့္ စမ္းမိသည္ထိပင္..။
~~~~~~~~~~~~ ✤ ~~~~~~~~~~~~
(ခုခ်ိန္ထိ ဒီအိပ္မက္ကေလး မက္တဲ့ေန႔ကစလို႔ ရင္ထဲမွာ မၾကာမၾကာ တစ္ဆစ္ဆစ္နဲ႔.. ကိုက္ခဲေနေသးေၾကာင္း) ~~~~~~~~~~~~ ✤ ~~~~~~~~~~~~
Posted by ၾကည္ျဖဴခင္ခင္
~~~~~~~~~~~~ ✤ ~~~~~~~~~~~~
သိတတ္စအရြယ္ကတည္းက သတိထားမိပါတယ္.. ခုခ်ိန္ထိ.. ကၽြန္မရဲ႕ ညေတြတိုင္း အိပ္မက္ မမက္တဲ့ ညရယ္လို႔ မရွိခဲ့တာပါပဲ.. ။ ခု ကၽြန္မ ေျပာျပခ်င္တဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ ထူးဆန္းတဲ့ ေနာက္ဆုံးအိပ္မက္ေလးက မၾကာေသးတဲ့ တစ္ရက္ဆီက မက္ခဲ့တာပါ.. မက္သမွ်ထဲ အထူးျခားဆုံးပါပဲ..။ အဲ့ဒီအိပ္မက္ထဲမွာ ေတာေလးတစ္ေတာထဲ ကၽြန္မက ေရာက္ေနၿပီး လူေတြလည္း ရွိေနၾကတယ္။.. ေတာေလးဆိုေပမယ့္လည္း.. ေတာတန္းေလးရဲ႕မနီးမေ၀းေဘးမွာ အိမ္ေျခတစ္ခ်ဳိ႕ရွိေနတယ္.။.အဲ့ဒီေတာထဲက ကၽြန္မ ေရာက္ေနတဲ့ လမ္းသြယ္ေလးဟာ လွည္း သြားလို႔ရေအာင္ေလာက္ေတာ့ က်ယ္တယ္..။ အဲ့ဒီမွာ ကၽြန္မလမ္းေလွ်ာက္ေနရင္း အဲ့ဒီလမ္းသြယ္ကေန ထပ္ၿပီး သြယ္တဲ့လမ္းတစ္ခုကိုေတြ႕ေတာ့ ခ်ဳိးေကြ႕ၿပီး ေလွ်ာက္သြားတုန္း ကၽြန္မ ဆီကို ဆင္တစ္ေကာင္က လွမ္းလာေနတာကို ေတြ႔တယ္။.. သူ လာေနတာကို ကၽြန္မ က အညိႈ႕ခံထားရတဲ့သူလို ေငးၾကည့္ေနတာ။.. တစ္ျဖည္းျဖည္း နီး.. နီး လာေတာ့ သူက ဆင္မဟုတ္ဘူး။.. ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း ေယာက္်ားတစ္ေယာက္။.. သူ႔မ်က္ႏွာက ေယာက္်ားပီသတယ္။.. တည္တည္တံ့တံ့ က်ားက်ားလ်ားလားနဲ႔။.. ဆံပင္က ကၽြန္မတို႔ ဖိုးဖိုးေခတ္ကလို ေသွ်ာင္ဆံထုံး ထုံးကာထားလို႔.။. သူ႔အသားအေရက ေၾကး၀ါေရာင္ ၀င္း၀င္းနဲ႔ မၿပဳံးမရယ္ပါ။ဒါေပမယ့္ သူ႔မ်က္လုံးက အင္မတန္ႏူးညံ့ေၾကာင္း ကၽြန္မ ဘာနဲ႔မွ ႏိႈင္းျပလို႔ေတာင္ မရခဲ့ဘူး။.. အနားေရာက္လာေတာ့ သူက ကၽြန္မကို ၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႔ ၿပဳံးျပတယ္.။. ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မကို သူက နမ္းတယ္။.. ကၽြန္မက သူ႔ကို ျပန္နမ္းတယ္။.. အဲ့ဒီအေနအထားမွာ သူနဲ႔ကၽြန္မက သူစိမ္းေတြလုံး၀မဟုတ္ဘူး။သူ႔အေငြ႕အသက္က ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး အတူရွိဖူးတယ္လို႔ ရင္ထဲ ခံစားေနမိတယ္။သူက ကၽြန္မကို အသာအယာနမ္းေနတုန္း လူႏွစ္ေယာက္က သူ႔ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းနဲ႔လာဆြဲေခၚၾကတယ္။.. သူတို႔ေတြက ဆင္ထိန္းေတြပဲ.။. တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မက လြဲရင္.. သူ႔ကို ဆင္ လို႔ပဲ ျမင္ႏိုင္ၾကတာ။.. သူနဲ႔ကၽြန္မ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၀မ္းနည္းရင္း ၾကည့္လိုက္ၾကတယ္။.. သူ က သြားရေတာ့မယ္.။. ဒီေတာ့ သူ႔ကို သတိရတမ္းတတဲ့အခါ.. ဒီလက္စြပ္ကေလးကို ၾကည့္ၿပီး အလြမ္းေျဖပါ ခ်စ္သူတဲ့.။. အဲ့ဒီလိုေျပာၿပီး လက္စြပ္တစ္ကြင္း ကၽြန္မကို သူ ေပးခဲ့တယ္။.. အဲ့ဒီလက္စြပ္ဟာ သစ္အႏြယ္တစ္မ်ဳိးနဲ႔လုပ္ထားသလားပဲ.။. ၿပီးေတာ့ နဲနဲရႈတ္ရွက္ခတ္ေနတယ္။..ကၽြန္မ ျမင္တာက အေဆာင္လက္စြပ္တစ္ခုခု ပုံစံမ်ဳိးလိုပါပဲ.။. ေနာက္ ကၽြန္မ က အဲ့ဒီေတာရဲ႕ တစ္ေနရာမွာ၀မ္းနည္းၿပီးမႈိင္ကာေနတုန္း.. အေစာက ကၽြန္မခ်စ္သူ ဆင္က လူအျဖစ္နဲ႔ ကၽြန္မနားကို ထပ္ေရာက္လာတယ္။.. ေရာက္တဲ့အခါ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ထပ္ေ၀းမွာကိုေၾကာက္တဲ့စိတ္နဲ႔ ဖက္ထားၾကျပန္တယ္။.. အဲ့ဒီလို ဖက္ထားေနတုန္း.. ဆင္ထိန္းေတြက ေရာက္လာျပန္တယ္.။. ေနာက္ ၀မ္းနဲၾကျပန္တယ္.။. သူက မ်က္ရည္က်ရင္း.. ကၽြန္မအတြက္ အလြမ္းေျဖဖို႔ ႀကိဳးနဲ႔တြဲၿပီး ဆြဲရတဲ့ အေဆာင္ၾကဳပ္ေလးတစ္ခုကို ေပးခဲ့ျပန္ပါတယ္။.. အဲ့ဒီၾကဳပ္ေလးကလဲ အေစာက လက္စြပ္လို ထူးဆန္းတဲ့ သစ္ခက္သစ္ႏြယ္တစ္မ်ဳိးနဲ႔ ေလးေထာင့္သ႑ာန္လုပ္ထားတာေပါ့။.. ၿပီးေတာ့ သူက ဆင္ထိန္းေတြလက္ထဲ ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ ပါသြားျပန္ေရာ..။ ထူးဆန္းတာတစ္ခုက ဆင္ထိန္းေတြဟာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့မ်က္ႏွာမရွိဘူး။.. သူတို႔က လုပ္ေနက်အတိုင္း ဆင္ကို္ျပန္ဖမ္းတဲ့ပုံစံနဲ႔.. ေအးေအးေဆးေဆး႔ သူ႔တို႔အခ်င္းခ်င္း ၿပဳံးၿပဳံးနဲ႔။ .. ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔႔ခ်စ္သူႏွစ္ဦးကို ခြဲရတာမ်ဳိးလည္း အျပစ္တစ္ခုမဟုတ္သလိုနဲ႔.. ေအးေဆးလြန္းၾကတယ္။.. တကယ္တမ္း ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခြဲရခ်ိန္တိုင္းမွာ ရင္ဘတ္ထဲ ႏွလုံးသားတစ္စုံလုံး အႏႈတ္ခံလိုက္ၾကရသလို ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြပါ ဆိတ္သုဥ္းသြားၿပီး ဟာတာတာနဲ႔ ခံစားခဲ့ၾကရတာခ်ည္း။ အဲ့ဒီလိုပဲ ေနာက္ထပ္.. သူက ဆင္ထိန္းေတြ လစ္တဲ့အခါတိုင္း ကၽြန္မဆီကို ေျပးေျပးလာၿပီး လာခ်ိန္းေတြ႕တတ္တယ္.. ၿပီးရင္လည္း ကၽြန္မကို ၾကင္ၾကင္နာနာၿပဳံးလို႔ ၾကည့္တယ္။.. ကၽြန္မရဲ႕ နဖူးေလးနဲ႔ ဆံႏြယ္ေလးေတြကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးနဲ႔ ညင္ညင္သာသာကေလး နမ္းတယ္.။. အဲ့လိုရွိေနတဲ့အခ်ိန္တိုင္း ဆင္ထိန္းေတြက လာလာၿပီး ျပန္ဆြဲေခၚျပန္တယ္။.. အဲ့ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မနဲ႔ ခ်စ္သူဆင္ဟာ ဆို႔နင့္ေနတဲ့ ရင္ခြင္ႏွစ္ခုကို ေခၽြးသိပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္။.. တစ္ခါ.. ဆုံတည္းျခင္းေတြကို အဆုပ္လိုက္ ေျခမြခံရလိုက္နဲ႔ပဲ.. ကၽြန္မ အိပ္မက္က ႏိုးခဲ့တဲ့အထိ ၀မ္းနည္းနာက်င္ေနခဲ့ရင္း အိပ္မက္ထဲ သူေပးခဲ့တဲ့ လက္ေဆာင္ကေလးမ်ား ကၽြန္မနားမွာ ရွိလိုရွိျငား အေယာင္ေယာင္အမွားမွားႏွင့္ စမ္းမိသည္ထိပင္..။
~~~~~~~~~~~~ ✤ ~~~~~~~~~~~~
(ခုခ်ိန္ထိ ဒီအိပ္မက္ကေလး မက္တဲ့ေန႔ကစလို႔ ရင္ထဲမွာ မၾကာမၾကာ တစ္ဆစ္ဆစ္နဲ႔.. ကိုက္ခဲေနေသးေၾကာင္း) ~~~~~~~~~~~~ ✤ ~~~~~~~~~~~~
Posted by ၾကည္ျဖဴခင္ခင္
No comments:
Post a Comment