ဘ၀မွာ ခဏခဏႀကံဳခဲ့ အနက္ေရာင္ ၀တ္စံုျခံဳထားတဲ့ ၀မ္းနည္းပက္လက္ ျမိဳ ့ျပ
သတိတရ ေခါင္းေပၚမွာ အေလးနီျပဳကာ အလံတစ္၀က္ခ်လို ့ ေမ့မရခဲ့
အႀကမ္းဖက္မႈမ်ား လမ္းမေပၚ ရက္ရက္စက္စက္ ေျပးတက္
အမွတ္တရ ဒဏ္ရာေတြ အခုတေလာ လက္ေဆာင္ရေနတယ္...။
စစ္ေတြ ေအး ရင္ေတာ့ အခ်စ္ကဗ်ာမ်ား ေရးမဲ့ စိတ္ကူး
ယမ္းေငြ ့ႀကားမွာ ဘ၀အေမာျမစ္ထဲ လက္ပစ္ကူးဆဲ
ငါတို ့အျဖစ္က ေျပာင္းျပန္စီးေနတဲ့ ျမစ္လို
အဆိပ္ လူးျမွားေတြ စိုက္ေနတဲ့ ေတာင္တန္းႏွလံုးသားလို
ေ၀ဒနာေတြပဲ ေႀကာ္ျငာထိုးေနရတာ ေလာကကို အားနာလွျပီ..။
ေပၚမလာစီးပြားေရးေတြ ဖင္ပုတ္ေခါင္းပုတ္ ျမိဳ ့ျပကို က်ီစယ္
ေႀကာ္ျငာဆိုင္းဘုတ္မ်ားထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ေက်ာမဲြဘ၀ကို ေလွာင္ေျပာင္
ေလာ္လီကာအက်င့္စာရိတၱနဲ ့လွ်ပ္စစ္မီးေတြ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ အျပိဳင္ပ်က္တဲ့ ေျမမွာ ေမွာင္တာကို ေမွာင္တယ္လို ့မေျပာရေတာ့ဘူးလား ပူေလာင္တာကို ေအးခ်မ္းတယ္လို ့ေျပာရေအာင္
ငါ့အသည္းႏွလံုးက မမာဘူး...
အရူးအိမ္မက္ မက္သလို ဦးေႏွာက္ပ်က္တဲ့ ေခတ္က ျခိမ္းေျခာက္ေနတယ္.။
ေရာင္နီသန္းလာျပီဆိုတဲ့ အေတြးစကို မိုးႀကိဳးပစ္ခ်သလို
ေရာင္စံုပန္းခင္းေပၚ ေလျပင္းက်တဲ့ အျဖစ္ဆိုး
တန္ခိုးရွင္ေတြကို ဘယ္သူက အဆိုးျမင္ခ်င္မွာလဲ
ကံဆိုးမသြားရာ မိုးလိုက္လို ့ရြာယံုမက မုန္တိုင္းပါလိုက္ တိုက္ခဲ့ျပီ..။
ေခတ္ေရစီးေႀကာင္းမွာ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားရင္း ရွင္သန္
သူရဲေကာင္းေတြ ေသြးမ်ား ျမစ္တစ္စင္းလို အဆက္မျပတ္ စီးဆင္း
ဘ၀ဆိုတာမ်က္ရည္ေတြနဲ ့ထုဆစ္ ၊ ႀကာလာရင္ ျမစ္ျဖစ္ေတာ့မယ္...။
တစ္ေယာက္မက်န္ ေဖာက္ျပန္ခ်င္တဲ့ ေခတ္ကို အံတုရင္း
မိုးခါးေရ ေသာက္ဖို ့ျငင္းဆန္ သိကၡာ၀တ္စံုနဲ ့လွလွပပ ၀တ္ဆင္ထားတဲ့သူ
အခုေတာ့ ေကာင္းကင္ဘံုမွာ အိပ္စက္ေနေတာ့မယ္
ဘယ္ေတာ့မွ မေသတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
ဘုရားသခင္ ေဖ့ဘုတ္ကေန ေရးပို ့လိုက္တယ္ ကိုပါႀကီး...။
+ေအာင္ခိုင္ျမင့္+
၂၅ ေအာက္တိုဘာလ ၂၀၁၄
ဘ၀မွာ ခဏခဏႀကံဳခဲ့ အနက္ေရာင္ ၀တ္စံုျခံဳထားတဲ့ ၀မ္းနည္းပက္လက္ ျမိဳ ့ျပ
သတိတရ ေခါင္းေပၚမွာ အေလးနီျပဳကာ အလံတစ္၀က္ခ်လို ့ ေမ့မရခဲ့
အႀကမ္းဖက္မႈမ်ား လမ္းမေပၚ ရက္ရက္စက္စက္ ေျပးတက္
အမွတ္တရ ဒဏ္ရာေတြ အခုတေလာ လက္ေဆာင္ရေနတယ္...။
စစ္ေတြ ေအး ရင္ေတာ့ အခ်စ္ကဗ်ာမ်ား ေရးမဲ့ စိတ္ကူး
ယမ္းေငြ ့ႀကားမွာ ဘ၀အေမာျမစ္ထဲ လက္ပစ္ကူးဆဲ
ငါတို ့အျဖစ္က ေျပာင္းျပန္စီးေနတဲ့ ျမစ္လို
အဆိပ္ လူးျမွားေတြ စိုက္ေနတဲ့ ေတာင္တန္းႏွလံုးသားလို
ေ၀ဒနာေတြပဲ ေႀကာ္ျငာထိုးေနရတာ ေလာကကို အားနာလွျပီ..။
ေပၚမလာစီးပြားေရးေတြ ဖင္ပုတ္ေခါင္းပုတ္ ျမိဳ ့ျပကို က်ီစယ္
ေႀကာ္ျငာဆိုင္းဘုတ္မ်ားထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ေက်ာမဲြဘ၀ကို ေလွာင္ေျပာင္
ေလာ္လီကာအက်င့္စာရိတၱနဲ ့လွ်ပ္စစ္မီးေတြ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ အျပိဳင္ပ်က္တဲ့ ေျမမွာ ေမွာင္တာကို ေမွာင္တယ္လို ့မေျပာရေတာ့ဘူးလား ပူေလာင္တာကို ေအးခ်မ္းတယ္လို ့ေျပာရေအာင္
ငါ့အသည္းႏွလံုးက မမာဘူး...
အရူးအိမ္မက္ မက္သလို ဦးေႏွာက္ပ်က္တဲ့ ေခတ္က ျခိမ္းေျခာက္ေနတယ္.။
ေရာင္နီသန္းလာျပီဆိုတဲ့ အေတြးစကို မိုးႀကိဳးပစ္ခ်သလို
ေရာင္စံုပန္းခင္းေပၚ ေလျပင္းက်တဲ့ အျဖစ္ဆိုး
တန္ခိုးရွင္ေတြကို ဘယ္သူက အဆိုးျမင္ခ်င္မွာလဲ
ကံဆိုးမသြားရာ မိုးလိုက္လို ့ရြာယံုမက မုန္တိုင္းပါလိုက္ တိုက္ခဲ့ျပီ..။
ေခတ္ေရစီးေႀကာင္းမွာ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားရင္း ရွင္သန္
သူရဲေကာင္းေတြ ေသြးမ်ား ျမစ္တစ္စင္းလို အဆက္မျပတ္ စီးဆင္း
ဘ၀ဆိုတာမ်က္ရည္ေတြနဲ ့ထုဆစ္ ၊ ႀကာလာရင္ ျမစ္ျဖစ္ေတာ့မယ္...။
တစ္ေယာက္မက်န္ ေဖာက္ျပန္ခ်င္တဲ့ ေခတ္ကို အံတုရင္း
မိုးခါးေရ ေသာက္ဖို ့ျငင္းဆန္ သိကၡာ၀တ္စံုနဲ ့လွလွပပ ၀တ္ဆင္ထားတဲ့သူ
အခုေတာ့ ေကာင္းကင္ဘံုမွာ အိပ္စက္ေနေတာ့မယ္
ဘယ္ေတာ့မွ မေသတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
ဘုရားသခင္ ေဖ့ဘုတ္ကေန ေရးပို ့လိုက္တယ္ ကိုပါႀကီး...။
+ေအာင္ခိုင္ျမင့္+
၂၅ ေအာက္တိုဘာလ ၂၀၁၄
No comments:
Post a Comment