>
(ဦးသန္ ့ဇင္နဲ့ဆရာမိုးတို ့အာလူးလက္ဘက္ရည္အတူေသာက္ရင္း)
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္မဲေဆာက္ျမိဳ ့ေတာင္ဘက္ဖုတ္ဖရျမိဳ ့နယ္ဆိုတာရွိပါတယ္။
ဆရာမိုးကတစ္လကိုအနာ္းဆုံးတစ္ေခါက္ေတာ့ကြင္းဆင္းေလ့ရွိပါတယ္။
ဒီလေတာ့ဒုတိယအေခါက္အေနနဲ ့ကြင္းဆင္းတာဆိုေပမယ့္ေဒသခံ
စည္းရုံးေရးမွဴးေတြကအလုပ္မအားၾကတာေၾကာင့္လက္ဘက္ရည္ေသာက္ရင္းပဲ
တစ္ျမိဳ ့လုံးကိုလႊမ္းျခဳံျဖန့္က်က္ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားၾကတယ္။
ဒီေတာ့ဖုတ္ဖရျမိဳ ့နယ္ကို၂ပိုင္းပိုင္းေတာ့ကာဖုတ္ဖရျမိဳ ့နယ္ျမိဳ ့ထဲပိုင္းကို
စအိုလမ္းဆုံတာစုံမွာခြထိုင္ျပီးရႈစားနိုင္သမ်ွျမင္ေနရတဲ့ဦးသန္ ့ဇင္ရယ္။
ဖုတ္ဖရျမိဳ ့နယ္ေခ်ာင့္ခက္ျမိဳ ့နယ္ခြဲ(ျမန္မာေတြက-အသံထြက္ခပ္လြဲလြဲနဲ ့ေက်ာက္ခက္တဲ့)အဲဒီေခ်ာင့္ခက္ျမိဳ ့နယ္ခြဲအပိုင္ထဲက
ဆရာထိုက္(ဓူ၀ံ)တို ့ကိုလက္ဘက္ရည္ေသာက္ရင္းစကားအခ်ီအခ်ေျပာၾကရင္
ရေနျပီပဲေလ။၂၀၀၃ခုနွစ္ထဲကေျဗာင္းသတ္ေအာင္သြားထားတဲ့ဆရာမိုးဟာ
ခ်က္ဆိုရင္နွာေခါင္းက(အဲေလ)နားခြက္ကမီးေတာက္ေအာင္သိေနတာပဲမဟုတ္လား။
ပထ၀ီက်ြမ္းတာေျပာပါတယ္။
ဒီလိုနဲ ့ပထမဆုံးကိုသန္ ့ဇင္နဲ ့၀က္သိုးရဲ ့စအိုတိုက္နယ္လက္ဘက္ရည္ဆိုင္
မွာေတြ ့တယ္။
ဆိုင္ရွင္၀က္သိုးကအျပင္ခဏသြားေနတာမို ့မိမိတို ့ဖာသာပဲလက္ဘက္ရည္ေဖ်ာ္
ေသာက္ၾကတယ္။
ျပီးေတာ့ဖုတ္ဖရျမိဳ ့နယ္ျမိဳ ့ထဲပိုင္းကို-ကိုသန့္ဇင္ကသူသိသမ်ွရွင္းျပတယ္။
(ဆရာထိုက္(ဓူ၀ံ)နဲ့ဆရာမိုးတို ့အာလူးလက္ဘက္ရည္အတူေသာက္ရင္း)
အဲဒါျပီးေတာ့မဲေဆာက္ကေနအားခ်င္းျပန္လာေနတဲ့ဆရာထိုက္(ဓူ၀ံ)နဲ့
၃၅ကီလိုမီတာ(တရား၀င္အမည္-ဆီကိုထိုင္းရြာ)ကအာလူးလက္ရည္ဆိုင္မွာေတြ ့ၾကတယ္။
ဆိုင္ရွင္အာလူးေတာ့မရွိဘူး။အာလူးမရွိေတာ့သူ ့မိန္းမ၀က္မက
*ဆရာတို ့လာပါ၊ေသာက္ပါေပါ့။*
လက္ဘက္ရည္ေသာက္ရင္းနဲ ့ေခ်ာင့္ခက္ျမိဳ ့နယ္ခြဲထဲကကေလးေတြအေၾကာင္း၊
ျမန္မာေရႊ ့ေျပာင္း
လုပ္သားေတြအေၾကာင္း၊အမႈအခ်ဳိ ့အေၾကာင္းေျပာၾကတယ္။
ဒါပဲေလ။ဆင္သြားရင္လမ္းျဖစ္တယ္ဆိုတာေပါ့။လမ္းျဖစ္ေအာင္သြားနိုင္ဖို ့ကမိမိမွာ
ပထ၀ီ၊လူမႈဆက္ဆံေရး၊အခ်ိန္ နဲ ့အမ်ွပိုင္းျခားသိနားလည္မႈ..စသျဖင့္
တစုံတရာက်ြမ္းက်င္ရမယ္မဟုတ္ပါလား။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
;>>>>>>>>>>>>
+ေသာင္ရင္းနဂါး+
(ဦးသန္ ့ဇင္နဲ့ဆရာမိုးတို ့အာလူးလက္ဘက္ရည္အတူေသာက္ရင္း)
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္မဲေဆာက္ျမိဳ ့ေတာင္ဘက္ဖုတ္ဖရျမိဳ ့နယ္ဆိုတာရွိပါတယ္။
ဆရာမိုးကတစ္လကိုအနာ္းဆုံးတစ္ေခါက္ေတာ့ကြင္းဆင္းေလ့ရွိပါတယ္။
ဒီလေတာ့ဒုတိယအေခါက္အေနနဲ ့ကြင္းဆင္းတာဆိုေပမယ့္ေဒသခံ
စည္းရုံးေရးမွဴးေတြကအလုပ္မအားၾကတာေၾကာင့္လက္ဘက္ရည္ေသာက္ရင္းပဲ
တစ္ျမိဳ ့လုံးကိုလႊမ္းျခဳံျဖန့္က်က္ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားၾကတယ္။
ဒီေတာ့ဖုတ္ဖရျမိဳ ့နယ္ကို၂ပိုင္းပိုင္းေတာ့ကာဖုတ္ဖရျမိဳ ့နယ္ျမိဳ ့ထဲပိုင္းကို
စအိုလမ္းဆုံတာစုံမွာခြထိုင္ျပီးရႈစားနိုင္သမ်ွျမင္ေနရတဲ့ဦးသန္ ့ဇင္ရယ္။
ဖုတ္ဖရျမိဳ ့နယ္ေခ်ာင့္ခက္ျမိဳ ့နယ္ခြဲ(ျမန္မာေတြက-အသံထြက္ခပ္လြဲလြဲနဲ ့ေက်ာက္ခက္တဲ့)အဲဒီေခ်ာင့္ခက္ျမိဳ ့နယ္ခြဲအပိုင္ထဲက
ဆရာထိုက္(ဓူ၀ံ)တို ့ကိုလက္ဘက္ရည္ေသာက္ရင္းစကားအခ်ီအခ်ေျပာၾကရင္
ရေနျပီပဲေလ။၂၀၀၃ခုနွစ္ထဲကေျဗာင္းသတ္ေအာင္သြားထားတဲ့ဆရာမိုးဟာ
ခ်က္ဆိုရင္နွာေခါင္းက(အဲေလ)နားခြက္ကမီးေတာက္ေအာင္သိေနတာပဲမဟုတ္လား။
ပထ၀ီက်ြမ္းတာေျပာပါတယ္။
ဒီလိုနဲ ့ပထမဆုံးကိုသန္ ့ဇင္နဲ ့၀က္သိုးရဲ ့စအိုတိုက္နယ္လက္ဘက္ရည္ဆိုင္
မွာေတြ ့တယ္။
ဆိုင္ရွင္၀က္သိုးကအျပင္ခဏသြားေနတာမို ့မိမိတို ့ဖာသာပဲလက္ဘက္ရည္ေဖ်ာ္
ေသာက္ၾကတယ္။
ျပီးေတာ့ဖုတ္ဖရျမိဳ ့နယ္ျမိဳ ့ထဲပိုင္းကို-ကိုသန့္ဇင္ကသူသိသမ်ွရွင္းျပတယ္။
(ဆရာထိုက္(ဓူ၀ံ)နဲ့ဆရာမိုးတို ့အာလူးလက္ဘက္ရည္အတူေသာက္ရင္း)
အဲဒါျပီးေတာ့မဲေဆာက္ကေနအားခ်င္းျပန္လာေနတဲ့ဆရာထိုက္(ဓူ၀ံ)နဲ့
၃၅ကီလိုမီတာ(တရား၀င္အမည္-ဆီကိုထိုင္းရြာ)ကအာလူးလက္ရည္ဆိုင္မွာေတြ ့ၾကတယ္။
ဆိုင္ရွင္အာလူးေတာ့မရွိဘူး။အာလူးမရွိေတာ့သူ ့မိန္းမ၀က္မက
*ဆရာတို ့လာပါ၊ေသာက္ပါေပါ့။*
လက္ဘက္ရည္ေသာက္ရင္းနဲ ့ေခ်ာင့္ခက္ျမိဳ ့နယ္ခြဲထဲကကေလးေတြအေၾကာင္း၊
ျမန္မာေရႊ ့ေျပာင္း
လုပ္သားေတြအေၾကာင္း၊အမႈအခ်ဳိ ့အေၾကာင္းေျပာၾကတယ္။
ဒါပဲေလ။ဆင္သြားရင္လမ္းျဖစ္တယ္ဆိုတာေပါ့။လမ္းျဖစ္ေအာင္သြားနိုင္ဖို ့ကမိမိမွာ
ပထ၀ီ၊လူမႈဆက္ဆံေရး၊အခ်ိန္ နဲ ့အမ်ွပိုင္းျခားသိနားလည္မႈ..စသျဖင့္
တစုံတရာက်ြမ္းက်င္ရမယ္မဟုတ္ပါလား။
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
;>>>>>>>>>>>>
+ေသာင္ရင္းနဂါး+
No comments:
Post a Comment