=== ခင္ျမတင္====

>

ခင္ျမတင္ဟာ တစ္ေလာကလံုုးကိုု အႏိုုင္ယူဖိုု႔ ေမြးဖြားလာတာဟုု ဘာသာေႂကြးေၾကာ္တတ္၏။ ဘဝဆိုုတာ ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္လာတာကိုု ခါးစည္းခံဖိုု႔ မဟုုတ္ဘူး လိုုသလိုု ဖန္တီးယူဖိုု႔ဟုု ခင္ျမတင္က ဆိုုတတ္သည္။ လူဆိုုတာ နာမည္ဂုုဏ္သိကၡာထက္ ဘယ္ဟာမွ တန္ဖိုုးထားစရာမလိုုဟုုလည္း ေျပာတတ္သည္။ ေျပာသည့္ဆိုုသည့္အတိုုင္းလည္း မည္သူမွ လက္ဆုုပ္လက္ကိုုင္ အျပစ္တင္စရာမရွိေလေတာ့ မနာလိုုသူမ်ားက ေရွ႕တင္ ပုုတ္ခတ္ဖိုု႔ အခြင့္ေရးမရၾက။ ခင္ျမတင္ကြယ္ရာ၌သာ ကဲ့ရဲ႕ အတင္းဆိုုၾကေလသည္။ လိုုသလိုု ျဖစ္မွာေပါ့ အထက္ေရာက္ဖိုု႔တြက္ ဘယ္သူ႔ကိုုမဆိုု ခ်နင္းဖိုု႔ ဝန္ေလးသူမွမဟုုတ္တာ၊ ေျပာအားရွိမွာေပါ့၊ ပိုုက္ဆံေနာက္ပဲ လိုုက္ေနတာ စသည္ျဖင့္ တိုုးတိုုးတိတ္တိတ္ ေျပာတတ္ၾက၏။ ခင္ျမတင္ၾကားသြားမွာေတာ့ အင္မတန္လန္႔ၾကသည္။ ခင္ျမတင္ေရွ႕တင္ေတာ့ အားလံုုးက အလိုုက္အထိုုက္ ရယ္ရယ္ျပံဳးျပံဳးႏွင့္ ခင္ျမတင္၏ ေအာင္ျမင္မႈကိုု ေကာင္းခ်ီးျပဳၾကေလသည္။ တခါေတာ့ ခင္ျမတင္ အက်နာၿပီဟုု အားလံုုးက ထင္မွတ္ၿပီး က်ိတ္ေပ်ာ္ေနၾကသည္။ ခင္ျမတင္၏ သိုု႔ေလာသိုု႔ေလာ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုုဒ္ထြက္လာသည္ မဟုုတ္လား။ လူအမ်ားေရွ႕မွာ ဟန္ပန္မာန္တခြဲသားႏွင့္ ခင္ျမတင္က သူ႔ထက္ငယ္ရြယ္သူတစ္ဦးႏွင့္ မဖြယ္မရာ ျပဳက်င့္သည္ ဆိုုေသာ ကိစၥသည္ ခင္ျမတင္ကိုု မလိုုသူတိုု႔အတြက္ သတင္းေကာင္း ေခါင္းစဥ္အႀကီးစားျဖစ္ေလသည္။ ထိုုအေၾကာင္းက ခင္ျမတင္နားသိုု႔ေရာက္လာသည္။ မေရာက္လိုု႔လည္း မျဖစ္ ခင္ျမတင္မသိဘဲေတာ့ ခင္ျမတင္ကိုု ထိဖိုု႔ မျဖစ္ႏိုုင္သည္ကိုုး။ ခင္ျမတင္က ကြယ္ရာမွာေျပာၾကဆိုုၾကသည္မ်ားကိုု အေရးမလုုပ္တတ္သည္ကိုုး။ ခင္ျမတင္သည္ ၾကားလွ်င္ၾကားခ်င္း ေဒါသျဖစ္၏။ ထိုု႔ေနာက္ ထံုုးစံအတိုုင္း မိမိစိတ္ကိုု ေဆာက္တည္ကာ မည္သည့္အရာကိုုမဆိုု ထိပ္တိုုက္ေျဖရွင္းတတ္ေသာ ထံုုးစံအတိုုင္း ေတြ႕ဆံုုပြဲတစ္ခုု ဖန္တီးကာ အဆိုုပါ ငယ္ရြယ္သူကိုု လူၾကားထဲ ဆြဲေခၚလာသည္။ ခင္ျမတင္အား ေစာင့္ၾကည့္ေနသူမ်ားသည္ ထိုုသိုု႔မေမွ်ာ္လင့္ထားရကား ထိတ္လန္႔လ်က္ရွိၾက၏။ ဟုုတ္ၿပီ ေဟာဒါ ေမာင္ ဘယ္သူပဲ။ ဘယ္သူ႔ဆီက သတင္းစၾကားတယ္ဆိုုတာသာ ေျပာၾက ဟုု ခင္ျမတင္က ေမးေလရာ အားလံုုးသည္ ဟိုုလူဆီက ၾကားသလိုုလိုု သည္လူဆီက ၾကားသလိုုလိုု ၾကားေသာသတင္းကိုုပဲ ေသခ်ာမသိသလိုုလိုု ခုုမွသိရသလိုုလိုုႏွင့္ ေယာင္အအ ေရာခ်ေနၾက၏။ ခင္ျမတင္သည္ ဝတ္ေကာင္းစားလွဝတ္ထားၾကေသာ အမည္သတင္းေက်ာ္ေဇာၾကေသာ ခင္ျမတင္တိုု႔ အသိုုင္းအဝိုုင္းကိုု ထိတ္လန္႔ေနသည့္ သူငယ္အား အသင့္ျပင္ဆင္ထားေသာ စင္ျမင့္ေပၚသိုု႔ လက္ဆြဲေခၚသြားၿပီး သား ေျပာျပလိုုက္စမ္း မင္းနဲ႔ အစ္မနဲ႔ မ႐ိုုးမသား ေတြ႕ဆံုုဖူးတာ ရွိသလားဟုု ေမးေလသည္။ သူငယ္သည္ ထစ္ထစ္အအျဖင့္ မရွိပါဘူး ကၽြန္ေတာ့္ အေမ မက်န္းမာတုုန္းက ႐ံုုးဆင္းတိုုင္း အစ္မက ေဆး႐ံုုလိုုက္ပိုု႔ေပးတာကိုု တမ်ဳိးထင္ၾကတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ဟုု ဆိုုေလသည္။ သူငယ္သည္ ထိုုသိုု႔ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုုပြဲႏွင့္ ေဝးရာထြက္သြားရ၏။ ခင္ျမတင္သည္ မည္သူက သတင္းစျဖန္႔သည္ကိုု သိၿပီးသားျဖစ္သည့္အတိုုင္း ထိုုသူေရွ႕ကိုုသြားကာ မ်က္ႏွာကိုု ေစ့ေစ့ၾကည့္လ်က္ လာေလ စားစရာသြားယူၾကမယ္ဟုု ေျပာကာ စားစရာမ်ားခင္းက်င္းထားေသာ စားပြဲရွည္ႀကီးဆီသိုု႔ ထြက္သြားေလသည္။ သတင္းလႊင့္သူသည္ ခင္ျမတင္ေနာက္ကိုု မဝံ့မရဲလိုုက္ကာ မ်က္ႏွာပ်က္ကိုု ထိထိမိမိ မဖံုုးကြယ္ႏိုုင္ဘဲ စားစရာမ်ား ထည့္ေနရေလသည္။ ထိုုကိစၥၿပီးေနာက္ ခင္ျမတင္၏အတင္းဖ်င္းသည္ မည္သည့္ခါမွ ခင္ျမတင္နားထဲေရာက္လာသည္ထိ မေပါက္ၾကားေတာ့ေခ်။ သိုု႔တိုုင္ ေကာင္ေလးကေၾကာက္မွာေပါ့ သူေျပာခိုုင္းသလိုုပဲ ေျပာရမွာေပါ့ အလုုပ္ရွင္ပဲ၊ ဟိုုက ေျပာၿပီးတာနဲ႔ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္နဲ႔ ထြက္သြားရတာမေတြ႕ဘူးလား ေယာက္်ားေလးဆုုိေတာ့ ရွက္ရွာမွာေပါ့၊ အင္မတန္ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုုက္ရဲတဲ့ မိန္းမပဲ စသည္ျဖင့္ ကြယ္ရာမွာ ေျပာၾကဆိုုၾကမည္ကိုု ခင္ျမတင္သိေလသည္။ တေန႔ေန႔ တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ မဖံုုးႏိုုင္ မဖိႏိုုင္ ေပၚလာမွာပါဟုု ၿငိဳးထားၾကမွာေပါ့။ မိမိက အေနအထိုုင္ ပိရိမွျဖစ္မည္။ ထိုုသူတိုု႔သည္ ခင္ျမတင္အား မလိုုမုုန္းထား ျဖစ္လြန္းမကျဖစ္ကာ ကြယ္ရာ၌လုုပ္ၾကံေျပာဆိုုရသည္ကိုု အလြန္ပင္ အာေတြ႕ေနၾကမည္။ တခါတခါ ေရွ႕တြင္မလွန္ရဲသမွ် ကြယ္ရာမွာ မဟုုတ္ကဟုုတ္က ပက္ပက္စက္စက္ေျပာထားသမွ်ကိုုလည္း အမွန္ဟုုပင္ ထင္မွတ္ယံုုၾကည္လာၾကမည္။ ကြယ္ရာမွာ ေျပာသမွ်ကေတာ့ ခင္ျမတင္ေရွ႕ မည္သူမွ စကားပိုု႔ စကားသယ္မလုုပ္ရဲေတာ့ ေျပာလိုုဆိုုလိုုၾကသူေတြၾကားထဲမွာပင္ လွည့္ပတ္ေနၾကလိမ့္မည္။ ခင္ျမတင္အမွန္တကယ္ က်ဴးလြန္ေသာ ကိစၥမ်ားသည္လည္း မဟုုတ္မမွန္သည္မ်ားႏွင့္ ေရာေထြးသြားေလမည္။ အဓိက ကိုုေလးနားထဲသိုု႔ ေရာက္မည္မဟုုတ္။ ေရာက္ကလည္း ကိုုေလးသည္ ထိုုသိုု႔ေသာ ကိစၥမ်ားကိုု စိတ္ဝင္တစားမရွိလွ။ မေတာ္တဆ စိတ္ဝင္စားပါကလည္း ခင္ျမတင္ကိုု လက္ညွိဳးထိုုးခြင့္မရွိေခ်။ ထိုုသိုု႔ျဖစ္ေနရကား ခင္ျမတင္သည္ ေအးေအးသက္သာ စင္ေပၚမွသာ။ ခင္ျမတင္သည္ သူငယ္စဥ္က အဘြားျဖစ္သူ အျမဲေျပာတတ္သည္ကိုု နားထဲစြဲေန၏။ အဘြားေျမးေလးဟာ ဘုုန္းႀကီးေရြးေပးတဲ့ နာမည္ကိုုက အထက္စီးဆန္လြန္းတယ္ ဘယ္ေတာ့မွ သူမ်ားေအာက္က်မွာ မဟုုတ္ဘူး၊ ဘဝတေလွ်ာက္လံုုး ႏြံမနစ္မယ့္နာမည္ပဲဟုု အဘြားက ေျပာသည္။ ခင္ျမတင္ကိုု ေမြးတုုန္းက အိမ္နားမွာ ပုုဏၰားအိုုႀကီးႏွစ္ေယာက္ လာေမးတယ္ ဒီနီးနားတဝိုုက္ ကေလးေမြးတာရွိသလားဆိုုၿပီးေတာ့ အဘြားတိုု႔က ရွိတယ္ေပါ့ ဘာမ်ားျဖစ္လိုု႔လဲဆိုုေတာ့ ဇာတာအလြန္ေကာင္းတဲ့ ကေလးပဲ ဘုုန္းရွင္ကံရွင္ပဲလိုု႔ ေျပာၾကတယ္တဲ့ ဒီကေလးကိုု ႏိုင္ထက္စီးနင္းလုုပ္တဲ့သူေတြ မေကာင္းၾကံသူေတြ သိပ္မ်ားမယ္ မစိုုးရိမ္နဲ႔ အႏိုုင္က်င့္သူေတြပဲ ထိလိမ့္မယ္ ဒီကေလးကိုုေတာ့ ဘယ္သူမွထိလိုု႔မရဘူးလိုု႔ ေျပာၿပီး ထြက္သြားၾကတယ္တဲ့ ဟုု ခင္ျမတင္က သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုု ေျပာျပတတ္သည္။ ထိုုအခါကစၿပီး သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ ခင္ျမတင္ကိုု အလိုုလိုုက္ဆက္ဆံရေလသည္။ ခင္ျမတင္ အရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ ထင္ထင္ရွားရွားမရွိေသာ မ်က္ႏွာအထားအသိုုေၾကာင့္ လူၾကားထဲ မေပၚလြင္လွ။ ပိုုးပန္းသူလည္း မရွိလွ။ သိုု႔ေသာ္လည္း ထင္ေပၚခ်င္ေသာ ခင္ျမတင္က ျပင္တတ္ဆင္တတ္ေအာင္အားထုုတ္သည္။ ကလက္တက္တက္ အဝတ္အစားမ်ားကိုု မဝတ္။ အျမဲတေစ ရင္ဖံုုးႏွင့္ လံုုခ်ည္ေျခမ်က္စိဖံုုးႏွင့္ ဆံပင္ရွည္ရွည္ႏွင့္ အိေႁႏၵရရ တည္တည္ခန္႔ခန္႔ျဖစ္ေအာင္ ဝတ္ဆင္သည္။ မ်က္ႏွာကိုုလည္း မိတ္ကပ္မ်ားမ်ားစားစားလိမ္းခ်ယ္ထားသည္ဟုု မသိသာေအာင္ နဂိုုယဥ္ႏွင့္ ပင္ကိုုယ္အလွဟုုထင္ရေအာင္ အေရာင္ေျပေျပမ်ားကိုု ေရြးခ်ယ္ျခယ္သသည္။ ထိုုအခါ ခင္ျမတင္၏ ဟန္ပန္သည္ ေခတ္အလိုုက္ ဝတ္စားဆင္ယင္ထံုုးဖြဲ႕တတ္ၾကေသာ ရြယ္တူမိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ မတူထူးျခားလာသည္။ ခင္ျမတင္သည္ အေပါင္းအသင္းကိုုလည္း အေနေအးသူမ်ားကိုု ေရြးေပါင္းသည္။ သူငယ္ခ်င္း အသစ္တစ္ေယာက္ ရလွ်င္ ထိုုသူငယ္ခ်င္းကိုု ထမင္းဘူးသယ္ေပး လြယ္အိတ္လြယ္ေပး စသည္ျဖင့္ အႏြံတာခံ လိုုက္လုုပ္ေပးတတ္သည္။ မၾကာမီတြင္ ထိုုသူငယ္ခ်င္းသည္ ခင္ျမတင္ခိုုင္းလိုုရာခိုုင္း ေစလိုုရာေစ ခင္ျမတင္ကိုု လိုုေလေသးမရွိ ျပဳစုုယုုယရသူျဖစ္လာသည္။ ခင္ျမတင္၏ အက်င့္တစ္ခုုက အခ်ိန္အပိုုင္းျခား တစ္ခုုတြင္းမွာ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္သံုုးေယာက္စသည္ ၿပိဳင္တူမတြဲ။ ခင္ျမတင္၏အနီးနားမွာ အျမဲတေစ အရင္းႏွီးဆံုုး သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္သာရွိတတ္သည္။ ထိုုသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္သည္လည္း ေျခာက္လတစ္ႏွစ္တန္သည္ တြဲၿပီးက အသြားအလာ အေခၚအေျပာတန္႔သြားတတ္သည္။ ခင္ျမတင္အနီးနားရွိေယာက္်ားမ်ားသည္ ခင္ျမတင္မွခင္ျမတင္ သည္းသည္းလႈပ္တတ္ၾက၏၊ ခင္ျမတင္ကိုု မရလွ်င္ ေသရပါေတာ့မည္ဟုုဆိုု၏၊ မ်ားေသာအားျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ေယာက္်ားသားမ်ားသည္ ထိုုသိုု႔ျဖစ္တတ္ၾက၏၊ ခင္ျမတင္၏ သူငယ္ခ်င္းက စိတ္ဝင္စားေသာ သူသည္ အျမဲတေစပင္ ခင္ျမတင္ကိုုသာ စိတ္ဝင္စား၏၊ ထိုုအခါ ခင္ျမတင္သည္ မနာလိုုသူ သူငယ္ခ်င္း၏ အပုုပ္ခ်ျခင္း သစၥာေဖာက္ျခင္း ခံရသည္ဟုု မိတ္ကံေခသူခင္ျမတင္က အလြန္ပင္စိတ္ထိခိုုက္ေသာ ေလသံႏွင့္ ေျပာျပတတ္ေလသည္။ ထိုုသိုု႔ေျပာၿပီးတိုုင္းမွာလည္း ခင္ျမတင္ေဘးကိုု သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္မဟုုတ္ တစ္ေယာက္ ထပ္ေရာက္လာသည္ပင္။ ခါတိုုင္း ခင္ျမတင္၏ သူငယ္ခ်င္းသည္ မလွမပမ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း တခါေတာ့ ေခ်ာေခ်ာလွလွ လူႀကိဳက္မ်ားေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ရလာ၏။ ခင္ျမတင္ကေတာ့ သူ႔ေလာက္ လွသည္ဟုုမထင္၊ ၄င္းသည္ အသားျဖဴေသာ္လည္း ဆြဲေဆာင္မႈမရွိ၊ အဝတ္စားမ်ားသည္ အေရာင္ေတာက္ပသစ္လြင္ဟန္ရွိေသာ္လည္း အေပါစားဆန္သည္၊ ခင္ျမတင္က အေရာင္မွိန္မွိန္ၿငိမ္ၿငိမ္ႏွင့္ ေစ်းႀကီးေသာ အဝတ္ထည္မ်ားသည္ ဝတ္သည္ဆိုုေတာ့ ခင္ျမတင္လိုု ခန္႔ထည္ျခင္းမရွိ၊ ဆံညွပ္အစ ဖိနပ္အဆံုုး တစ္ကိုုယ္လံုုးဆင္ထားသမွ် ခင္ျမတင္၏ လက္ကိုုင္အိတ္တစ္အိတ္စာဖိုုးရွိမည္မဟုုတ္၊ ၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းသည္ ခပ္တည္တည္မေနတတ္၊ အျမဲတေစ ရယ္စရာမ်ားေျပာဆိုုေနတတ္ရာ လူႀကိဳက္မ်ားေကာင္းမ်ားမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း မည္သူမွ စြဲစြဲျမဲျမဲခ်စ္မည္မဟုုတ္၊ စသည္ျဖင့္ ခင္ျမတင္က ထိုုသူငယ္္ခ်င္းအား ေစ်းေလွ်ာ့လိုုက္ေလသည္။ ထိုုသူငယ္ခ်င္းသည္ ခင္ျမတင္ႏွင့္ ဘယ္လိုုၿပိဳင္ၿပိဳင္ အႏိုုင္ရမည္မဟုုတ္ အနည္းဆံုုး ခင္ျမတင္လိုု ပုုဏၰားနိမိတ္ဖတ္ၿပီး ေမြးလာသူမဟုုတ္ ခင္ျမတင္လိုု အထက္တန္းဆန္ေသာ နာမည္မရွိမဟုုတ္လား။ ႏွင္းပြင့္ခိုုင္ ဆိုုေသာနာမည္သည္ ေပ်ာ့ညံ့လြန္းသည္ မဟုုတ္လား။ ခင္ျမတင္သည္ ႏွင္းပြင့္ခိုုင္ေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုုက္သူမ်ားကိုု ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေျပာဆိုုဆက္ဆံ၏။ ႏွင္းပြင့္ခိုုင္က ထိုုသူမ်ားကိုု မႀကိဳက္ဆိုုမႀကိဳက္ အထပ္ထပ္သာျငင္းတတ္သည္။ ထိုုအခါမ်ဳိးမွာ ခင္ျမတင္က ႏွင္းပြင့္ခိုုင္အား ႏွစ္ကိုုယ္ၾကားစကားဆံုုးမတတ္သည္။ မိန္းကေလးဆိုုတာ အဲလိုု အျပတ္မျငင္းရဘူး မေတာ္ကိုုယ့္ရန္လုုပ္ရင္ ဘယ့္ႏွယ့္လုုပ္မလဲ ဒါေၾကာင့္ ႏွင္းပြင့္ကျငင္းေနေပမဲ့ ျမက အလိုုက္ထိုုက္ဆက္ဆံတာဟုု ေျပာ၏။ ႏွင္းပြင့္ခိုုင္သည္ ခင္ျမတင္စကားကိုု မနာခံ၊ မႀကိဳက္တာႀကီးကိုု ႀကိဳက္သေယာင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပးသေယာင္ မလုုပ္ႏိုုင္ဟုုဆိုု၏။ ေခ်ာေခ်ာခန္႔ခန္႔ ေငြေၾကးျပည့္စံုုေသာ အစ္ကိုုႀကီး တစ္ေယာက္ကိုုလည္း ႏွင္းပြင့္ခိုုင္က လူၾကားထဲမွာ မ်က္ႏွာရွစ္ေခါက္က်ဳိးႏွင့္ ေမာင္းထုုတ္သည္။ ခင္ျမတင္က အစ္ကိုုႀကီးကိုု အားနာဟန္ျပသည္။ ေဗြမယူပါနဲ႔ အစ္ကိုု ႏွင္းပြင့္က အဲလိုုပဲ ကေလးဆန္တယ္ မရင့္က်က္ေသးဘူး ျမပဲ သူ႔ကိုု ညီမေလးလိုု လိုုက္ထိန္းေနရတာေလ စသည္ျဖင့္ ႏွင္းပြင့္ခိုုင္ေရွ႕မွာ ေျပာဆိုု၏။ မၾကာမီမွာ ထိုုအစ္ကိုုႀကီးသည္ ႏွင္းပြင့္ခိုုင္ကိုု ညီမေလးသဖြယ္သာ ဆက္ဆံၿပီး ခင္ျမတင္မွ ခင္ျမတင္တန္းတန္းစြဲေလသည္။ ႏွင္းပြင့္ခိုုင္သည္လည္း ခင္ျမတင္ႏွင့္ ခြာျပဲ၏။ ထိုုအခါ မိမိအျမဲတမ္း မင္းသမီးေနရာရခဲ့ေသာ္လည္း ႏွင္းပြင့္ခိုုင္ေၾကာင့္ ဇာတ္ရံလိုုလိုု ျဖစ္ေနရသည္ကိုု မႏွစ္သက္ေသာ ခင္ျမတင္လည္း ဝမ္းသာေလ၏။ ဘာပဲေျပာေျပာ ႏွင္းပြင့္ခိုုင္ဟာ ခင္ျမတင္လိုု အဆံမရွိ အခြံသာလွေနတာ တကယ္တမ္း ေတ့ေတ့ဆိုုင္ဆိုုင္ဆိုု ခင္ျမတင္သာ ေအာင္ႏိုုင္ရသည္ဟုုေတြးကာ ေက်နပ္လ်က္ရွိေလသည္။ ႏွင္းပြင့္ခိုုင္၏ အစ္ကိုုႀကီးကိုု ခင္ျမတင္က မိမိသည္ ပညာေရးကိုု ဦးစားေပးအဆင့္ထားေသာေၾကာင့္ ျပန္မႀကိဳက္ႏိုုင္ေသးပါဟုု ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းျငင္းလိုုက္၏။ ထိုုအစ္ကိုုႀကီးကလည္း ခင္ျမတင္ေျပာသည္ကိုု စိတ္ဆိုုးျခင္းမရွိ။ ခင္ျမတင္သည္ အမွန္တကယ္ပင္ စာကိုု အပတ္တကုုတ္ႀကိဳးစားတတ္သူမဟုုတ္လား။ ပညာေရး ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ေနမွ လွလည္းလွ ထက္လည္းထက္ျမက္ ေတာ္လည္းေတာ္ေသာ မိန္းမေကာင္းျဖစ္လာမည္ ထိုုအခါ ခင္ျမတင္ကိုု မည္သူမွ လက္ညွိဳးတခ်က္ထိုုးရဲမည္မဟုုတ္ဟုု ငယ္စဥ္ကပင္ ေခါင္းထဲ ႐ိုုက္သြင္းခံခဲ့ရသည္မဟုုတ္လား။ ခင္ျမတင္သည္ ငယ္စဥ္ကတည္းက အတန္းထဲမွာ အဆင့္ႏွစ္သံုုးထဲ မဝင္လွ်င္ စိတ္အဆင္းရဲႀကီးဆင္းရဲ၏။ အထူးသျဖင့္ ခင္ျမတင္၏ တစ္ဦးတည္းေသာ ညီမက အျမဲသာအဆင့္တစ္ ရေနေသာေၾကာင့္ သာဆိုုးေတာ့သည္။ ညီမျဖစ္သူကိုု မိဘမ်ားက ခ်ီးက်ဴးသံ ၾကားရတိုုင္း အဆင့္တစ္ႏွစ္တိုုင္းမရေသာ ကိုုယ့္ဘာသာ မခံခ်ိမခံသာျဖစ္ကာ အခန္းတံခါးပိတ္ၿပီး စာကိုုသာ ႀကိတ္မွိတ္က်က္ေလ၏။ အထက္တန္းေအာင္ၿပီး ေမွ်ာ္မွန္းေသာ ေဆးေက်ာင္းမတက္ရဘဲ ဥပေဒသာ တက္ခြင့္ရေသာအခါ ခင္ျမတင္သည္ ညီမျဖစ္သူယဥ္ယဥ္ျမင့္ကိုု မေက်နပ္။ ယဥ္ယဥ္ျမင့္ဟာ စာကိုု အသံက်ယ္က်ယ္ေအာ္က်က္တတ္လိုု႔ ခင္ျမတင္ ဆယ္တန္းေျဖခါနီးကိုု ရွစ္တန္းျဖစ္တဲ့ သူက ပိုုအေရးတႀကီး စာက်က္ေနလိုု႔ အေဖႏွင့္ အေမက ခင္ျမတင္ထက္ ယဥ္ယဥ္ျမင့္ကိုု ပိုုအေလးေပးလိုု႔ ခင္ျမတင္ အမွတ္မေကာင္းတာျဖစ္သည္ဟုု ယံုုၾကည္၏။ ခင္ျမတင္သည္ ဥပေဒဘာသာကိုု စိတ္ဝင္စားလွသည္မဟုုတ္ဘဲ တက္ခဲ့ရေသာ္လည္း ထံုုးစံအတိုုင္း ႀကိဳးစားသည္။ ထိုုအခါ ဥပေဒအတန္းတြင္ ခံုုနံပါတ္တစ္ေနရာ ခ်ိတ္လာႏိုုင္သည္။ ညီမျဖစ္သူဆယ္တန္းႏွစ္မွာေတာ့ ခင္ျမတင္က မိမိညီမကိုု တျခားသူမ်ားထက္ သာေစခ်င္ျပန္ကာ တတ္စြမ္းသေလာက္ စာကူလုုပ္ေပး၏။ တကယ္တမ္း ယဥ္ယဥ္ျမင့္ ဘာသာစံုုဂုုဏ္ထူးထြက္၍ တမိသားစုုလံုုး ေပ်ာ္မဆံုုး ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာေတာ့ အနာေဟာင္းက တေျမ့ေျမ့ေလာင္ျပန္သည္။ ယဥ္ယဥ္ျမင့္ေဆးေက်ာင္းကိုု ႂကြႂကြေလး တက္ႏိုုင္ဖိုု႔ ဖခင္ျဖစ္သူက ကားတစ္စီးဝယ္ေပးသည္။ ခင္ျမတင္သည္ ယဥ္ယဥ္ျမင့္ကားေပၚသိုု႔ တက္ပင္မထိုုင္ၾကည့္ေခ်။ တေန႔ေန႔ တခ်ိန္ခ်ိန္ ကိုုယ္ပိုုင္ဝင္ေငြႏွင့္ ကားဝယ္စီးမည္ဟုု သႏၷိဌာန္ခ်ထားေလ၏။ ခင္ျမတင္သည္ တကၠသိုုလ္ေနာက္ဆံုုးႏွစ္မွာ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကေလၿပီျဖစ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားထက္ သာရမည္ဟုု သစၥာျပဳကာ အားသြန္ခြန္စိုုက္ ႀကိဳးစားသည္။ ယခင္ကထက္ ပိုုမိုုမ်က္ႏွာထား တည္ၾကည္လာေသာ ခင္ျမတင္အား မာနႀကီးသူ၊ ဆုုတ္ခ်ည္ခြာခ်ည္ပူးခ်ည္ လုုပ္တတ္သူကိုု စိတ္ဝင္စားတတ္ၾကသည့္ လူ႔သဘာဝအတိုုင္း ခ်ဥ္းကပ္လိုုသူပုုရိႆလည္း မနည္းမေနာေပ။ ခင္ျမတင္သည္ အားလံုုးကိုု မွန္တန္းဆက္ဆံၿပီး ဟိုုမေရာက္ သည္မေရာက္သာ ထားေလ၏။ မည္သူႏွင့္မွ အတည္တက် မႀကိဳက္ေလ တန္ဖိုုးတက္ေလဆိုုေသာ အရြယ္ျဖစ္ေလေတာ့ ခင္ျမတင္ အဖုုိ႔ အက်မရွိ အတက္သာရွိေလသည္။ သိုု႔ေသာ္လည္း ခင္ျမတင္သည္ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ႏွင့္ ကင္းကြာ၍မေနႏိုုင္တတ္သည့္ မိမိသေဘာကိုု ရိပ္မိသိရွိသည့္အေလ်ာက္ အနီးနားမွာ ေယာက္်ားသားမ်ား ဝိုုင္းေနသည္ကိုုမူ ကန္႔ကြက္ျခင္းမရွိ။ မည္သူ႔ကိုုမဆိုု စြဲလမ္းသည္ထက္ စြဲလမ္းေအာင္ တပ္မက္သည္ထက္ တပ္မက္ေအာင္သာ ႀကိဳးပန္းသည္။ သိုု႔ႏွင့္ ေက်ာင္းၿပီးလိုု႔ အလုုပ္ဝင္သည္ထိ ရည္ရြယ္သူအတည္တက်မရွိ။ ခင္ျမတင္သည္ လုုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္ေတာ့လည္း သူမ်ားထက္သာေအာင္ ႀကိဳးစားသည္။ ျမင့္သထက္ျမင့္ေအာင္ ၾကံေဆာင္သည္။ ကားတစ္စီးကိုုယ္ပိုုင္ ဝယ္စီးႏိုုင္ေသာေန႔သည္ ခင္ျမတင္အဖိုု႔ စိတ္ေနအျမင့္ဆံုုးေန႔ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုုင္းမွာေတာ့ ေဆး႐ံုုလစာ မျဖစ္စေလာက္ႏွင့္ ေဆးခန္းမေကာင္းလွေသာ ယဥ္ယဥ္ျမင့္ကိုု ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴပင္ ေထာက္ပံ့ခဲ့သည္။ မိဘမ်ားေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ကြယ္သြားၿပီးေနာက္ ယဥ္ယဥ္ျမင့္က ဘဝတူဆရာဝန္ေလး တစ္ဦးႏွင့္ လက္ထပ္ခ်ိန္မွာ ခင္ျမတင္က နာမည္ရေနေသာ ဥပေဒအၾကံေပး ကုုမၺဏီကိုု တည္ေထာင္ၿပီး ျဖစ္ေလရာ ညီမျဖစ္သူ မဂၤလာပြဲကိုု ခမ္းခမ္းနားနား စီစဥ္ေပးႏိုုင္ခဲ့သည္။ ဆရာဝန္မျဖစ္ခဲ့ရေသာ ဘဝကိုုလည္း မေက်မနပ္ျဖစ္မေနေတာ့ဘဲ မိမိေလာက္ ဝင္ေငြမေကာင္းလွေသာ တစ္ဦးတည္းေသာ ညီမကိုု အၿငိဳးျပယ္ေလၿပီ။ ယဥ္ယဥ္ျမင့္ကမူ သူ႔အစ္မက သူ႔အား အၿငိဳးေတးထားခဲ့ဖူးသည္ကိုုပင္ မသိရွိ မရိပ္မိဘဲ ခ်စ္ခင္အားကိုုးျမဲျဖစ္ေလသည္။ ယဥ္ယဥ္ျမင့္ သားဦးေလး ေမြးေသာေန႔က မိသားစုုထဲတြင္ ဖခင္မွလြဲ၍ ေယာက္်ားသားမရွိရကား တအိမ္လံုုးက သည္းသည္းလႈပ္ၾက၏။ ခင္ျမတင္သည္ တူေလးကိုု ၾကည့္မဝေသာ္လည္း တူေလးအား လာေရာက္ၾကည့္႐ႈခ်ီးေျမွာက္ၾကသူတိုုင္းက အိမ္ေထာင္မက်ေသးေသာ ခင္ျမတင္ကိုုခ်ည္း ဘယ္ေတာ့လဲ ေနာက္က်ေနၿပီေလ စသည္ျဖင့္ စေနာက္ေနၾကရာ အလုုပ္ရွိေသးသည္ အေၾကာင္းျပၿပီး အိမ္မွထြက္ကာ ေရာက္တတ္ရာရာ ကားေမာင္းေလွ်ာက္သြားေနေလသည္။ ထိုု႔ေန႔မွ စ၍ မိမိသည္ အိမ္ေထာင္ျပဳဖိုု႔ကိုု ဂုုဏ္တစ္ခုုအေနႏွင့္ လိုုအပ္ၿပီဟုု ယူဆကာ ကာလတာရွည္ ႀကိဳးဆြဲခဲ့သူမ်ားအား ျပန္ဆန္းစစ္၏။ သိုု႔ေသာ္ အေတာ္မ်ားမ်ား အေကာင္းစားေယာက္်ားတိုု႔သည္ ခင္ျမတင္ကိုု မေစာင့္ႏိုုင္သည့္အဆံုုး အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီးၾကေလၿပီ။ ခင္ျမတင္သည္ သည္အတိုုင္းေတာ့ လက္က်န္ရွင္းတမ္း မလုုပ္ႏိုုင္ဟုု မာန္တင္း၏။ မိမိသည္ မည္သည့္ခါမွ ေအာက္က်ေနာက္က် မျဖစ္ေစရဟုု စိတ္ပိုုင္းျဖတ္ကာ အေကာင္းတကာ့ အေကာင္းဆံုုး ေယာက္်ားကိုု ရဖိုု႔ အားထုုတ္သည္။ ခင္ျမတင္သည္ ေက်ာင္းတက္ဖက္မ်ားအား မ်က္စိမခ်ေတာ့ဘဲ လုုပ္ငန္းရွင္မ်ားထဲမွ လူလြတ္တိုု႔ကိုု အကဲျဖတ္ေလသည္။ မိမိယူမည့္ လင္ေယာက္်ားသည္ မတ္ျဖစ္သူထက္ေတာ့ သာေနရမည္ဆိုုသည့္စိတ္ႏွင့္ စစ္တမ္းေကာက္ရာ တစ္ေယာက္မွ်ပင္ မက်န္ျဖစ္၏။ တကယ္တမ္းေတာ့ ျပည့္စံုုၿပီးသား လင္တစ္ေယာက္ ရဖိုု႔ကိစၥသည္ မလြယ္လွ ဆိုုသည္ကိုု ထိုုအခါမွ သေဘာေပါက္ေလသည္။ ယဥ္ယဥ္ျမင့္ေယာက္်ားသည္ ယဥ္ယဥ္ျမင့္ႏွင့္ စတင္ခ်စ္ႀကိဳက္စဥ္က ျပည့္စံုုေနသည္မဟုုတ္၊ အဆင္မေျပၾကေသးခင္ကတည္းက တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး နားလည္ေပးၿပီး အတူ႐ုုန္းကန္ခဲ့ရသည္ကိုု ခင္ျမတင္ သတိမမူမိ။ ေနာက္ၿပီး ခင္ျမတင္သည္ အတူလက္တြဲၿပီးမွ ႐ုုန္းကန္လိုုသူမဟုုတ္။ ခင္ျမတင္ကိုုယ္တိုုင္က ပညာဓနအဆင္းအခ်င္း ျပည့္စံုုၿပီး ျဖစ္ေလသည္မဟုုတ္လား။ ဆိုုေတာ့ အလားတူ ဟာကြက္မရွိသူကိုုသာ ရမွျဖစ္ေခ်မည္။ ကံတရားသည္ ခင္ျမတင္ဘက္မွာပင္ရွိေသးသည္လားမေျပာတတ္။ ခင္ျမတင္သည္ မိမိနည္းတူ ေအာင္ျမင္ေသာ ကမာၻလွည့္ခရီးသြားလုုပ္ငန္းရွင္ လူပ်ဳိႀကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ဆံုုေလသည္။ ကိုုေလးသည္ ျမန္မာျပည္မွာ သာမာန္ဘြဲ႕တစ္ခုုသာ ရထားေသာ္လည္း ညံ့သူမဟုုတ္ ငယ္စဥ္ကပင္ သံ႐ံုုးဝန္ထမ္း မိဘမ်ားေနာက္သိုု႔လိုုက္ရင္း ႏိုုင္ငံေပါင္းစံုုေရာက္ဖူးကာ ႏိုုင္ငံျခားတကၠသိုုလ္တစ္ခုုမွ မဟာသိပၺံဘြဲ႕ကိုု ပိုုင္ဆိုုင္ထားေလသည္။ အဂၤလိပ္၊ ျပင္သစ္၊ ဂ်ာမန္ သံုုးဘာသာကိုု လည္လည္ဝယ္ဝယ္ေျပာတတ္ျခင္းကလည္း ျမန္မာႏွင့္ အဂၤလိပ္ ႏွစ္မ်ဳိးသာတတ္ေသာ ခင္ျမတင္အဖိုု႔ အထင္ႀကီးဖြယ္ကိစၥျဖစ္သည္။ ခင္ျမတင္သည္ ကိုုေလးႏွင့္ ကၽြမ္းဝင္လာေသာအခါ ကိုုေလး အိမ္ေထာင္မက်ရေသးျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းကိုု ရိပ္မိသည္။ ထိုုအခါ သာ၍ပင္ ဝမ္းေျမာက္၏။ ကိုုေလးသည္လည္း ခင္ျမတင္လိုုပင္ ေလယူရာ ယိမ္းမလိုုႏွင့္ သာရာေနာက္သာ ပါတတ္သည္ မဟုုတ္လား။ ထိုုအခ်က္သည္ အျပစ္ဆိုုဖြယ္မဟုုတ္။ အကယ္၍ ခင္ျမတင္ႏွင့္ စြဲျမဲသည္ဆိုုလွ်င္ ခင္ျမတင္သည္ ကိုုေလး၏ အရင့္အရင္မ်ားထက္ သာသည့္သေဘာ အလိုုလိုု သက္ေရာက္ေတာ့မည္သာ။

ကိုုေလးကိုု အရယူဖိုု႔ မလြယ္မွန္း ခင္ျမတင္ေကာင္းစြာသိ၏။ သိုု႔ေသာ္လည္း ခင္ျမတင္သည္ တျခားလူမဟုုတ္။ ေယာက္်ားဆိုုသည္ကလည္း ေခတ္သာေျပာင္းလာမည္ မရတာဆိုု ပိုုလိုုတတ္ေသာ သေဘာသည္ မေျပာင္း။ ဆိုုေတာ့ ခင္ျမတင္၏ လြယ္မေယာင္ႏွင့္ ခက္ေသာ အထာေပးသည္ အသံုုးဝင္လွေလသည္။ မိန္းမတိုုင္းကေတာ့ ကိုုေလးလိုု အေတြ႕အၾကံဳမ်ားလွေသာ လူကိုု ထိုုသိုု႔က်င့္ၾကံ၍ မျဖစ္ႏိုုင္ေသာ္လည္း ခင္ျမတင္လိုု အဖိုုးထိုုက္တန္ၿပီးသား မိန္းမအဖိုု႔ကား မာယာတစ္ခုုတည္းသာ လိုုေလရာ ကိုုေလးႏွင့္ ခင္ျမတင္ မဂၤလာပြဲကိုု မ်ဳိးစံုုဇာခ်ဲ႕၍ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲ က်င္းပႏိုုင္ခဲ့ေလသည္။ ခင္ျမတင္သည္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးေနာက္ ကိုုေလး၏ မတည္ၿငိမ္တတ္ေသာ အေနအထားကိုု ပိုုမိုု သိလာရသည္။ သိုု႔ေသာ္လည္း ကိစၥမရွိ။ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ခင္ျမတင္တိုု႔ လင္မယား လူ႐ိုုေသရွင္႐ိုုေသျဖစ္ေနဖိုု႔ကသာ အဓိကျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးသည့္တိုုင္ အရြယ္ရွိ အရြယ္ဟိုုင္း မိန္းမမ်ား ဝိုုင္းဝိုုင္းလည္ေနဖိုု႔ဆိုုတာ ေတာ္႐ံုုတန္႐ံုု ေအာင္ျမင္မႈမ်ဳိးႏွင့္ မရႏိုုင္ဟုု ခံယူကာ ခင္ျမတင္က မနာလိုုမျဖစ္သည့္အျပင္ ဂုုဏ္ပင္ယူလိုုက္ေသးသည္။ ထိုုကိစၥမ်ားကိုု လင္မယား စလိုုက္ေနာက္လိုုက္ ထမင္းစားေရေသာက္ပင္ ေျပာဆိုုတိုုင္ပင္ႏိုုင္ရာ ကိုုေလးကလည္း ခင္ျမတင္နားမွခြာဖိုု႔ စိတ္ပင္မကူး။ တခါတခါက်ေတာ့လည္း ငါဟာ ကိုုေလးအေပၚ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ မရွိလွလိုု႔မ်ား ဝန္တိုုျခင္းကင္းေလသလားဟုုေတြးမိ၏။ ကိုုေလးကိုု ျပသနာ လုုပ္ရလွ်င္ေကာင္းမလားဟုုလည္း အခါခါေတြး၏။ သိုု႔ေသာ္ ခင္ျမတင္ကိုုယ္ႏိႈက္က လင္မယား တက်က္က်က္ျဖစ္ျခင္းက မတင့္တယ္ဟုု သတ္မွတ္ထားရာ စိတ္ေပ်ာ္သလိုုသာ ေနေလသည္။ သိုု႔ေသာ္ ခင္ျမတင္သည္ မည္သိုု႔မည္ပံုု သတိလြတ္သည္မသိ။ သည္တႀကိမ္ေတာ့ ခင္ျမတင္ဟာ တစ္ေလာကလံုုးကိုု အႏိုုင္ယူဖိုု႔ ေမြးဖြားလာတာဟုု မဟစ္ေႂကြးႏိုုင္ေတာ့။ ကိုုေလးကလည္း ႏိုုင္ငံျခားေရာက္ေနေလရာ ကူကယ္ရာမဲ့ ပူေနေလေတာ့သည္။ တတ္ႏိုုင္လွ်င္ ပတ္သက္မိေသာ ထိုုမသိသားဆိုုးဝါးေကာင္အား အရွင္လတ္လတ္ ေျမျမွဳပ္ပစ္လိုု၏။ ေအာ္ဟစ္ေပါက္ကြဲလိုုက္လိုု၏။ မိမိ၏ အပူလံုုး ႐ုုပ္လံုုးႂကြလာေတာ့မည့္အခ်ိန္တြင္ ခင္ျမတင္သည္ စိတ္ဒံုုးဒံုုးခ်ကာ ယဥ္ယဥ္ျမင့္တိုု႔ လင္မယားကိုု ခ်ဥ္းကပ္ရေတာ့သည္။ ယဥ္ယဥ္ျမင့္သည္ သူ႔အစ္မအား ေကာင္းစြာ နားမလည္လွေသာ္လည္း မာနက်၍ မျဖစ္သည့္အေၾကာင္းကိုုေတာ့ ေကာင္းေကာင္း သိရွိကာ မလုုပ္ခ်င္ေသာ အလုုပ္ကိုု လုုပ္ရေလသည္။ စိတ္လက္လန္းဆန္းသြားေသာ ခင္ျမတင္သည္ ကိုုေလး ႏိုုင္ငံျခားမွ ျပန္ေရာက္သည့္ေန႔တြင္ ယဥ္ယဥ္ျမင့္တိုု႔ လင္မယားအား မိဘလက္ရင္းအိမ္ေဟာင္းကိုု ငွားၿပီး မိမိ၏ ခမ္းနားလြန္းေသာ အိမ္ႀကီးမွာ အတူေနဖိုု႔ အမိန္႔ခ်မွတ္၏။ မူႀကိဳတက္ေနေသာ တူေတာ္ေမာင္အားလည္း ခါတိုုင္းထက္ပိုု ဂ႐ုုစိုုက္ယုုယ၏။ တခါတရံ တူေလးႏွင့္ အတူစား အတူကစားကာ တူေလးအား ရင္ခြင္ထဲ ပိုုက္ေထြးၿပီး ျပံဳးရယ္ေနတတ္သည္။ ကိုုေလးကလည္း တူေလးကိုု သားသားႀကီး သားသားႀကီးႏွင့္ ပါးစပ္ဖ်ားမွ မခ် ခ်စ္ခင္ေလသည္။ ခင္ျမတင္တိုု႔ လင္မယား သားသားႀကီးေၾကာင့္ ယခင္ကေလာက္ လမ္းမမ်ားေတာ့ဘဲ အတန္ငယ္ပင္ တည္ၿငိမ္လာၾကသည္ကိုု ယဥ္ယဥ္ျမင့္တိုု႔ လင္မယားက သေဘာက်သည္။ သိုု႔ေသာ္ ဘဝဆိုုတာ ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္လာတာကိုု ခါးစည္းခံဖိုု႔ မဟုုတ္ဘူး လိုုသလိုု ဖန္တီးယူဖိုု႔ဟုု ခင္ျမတင္က သားသားႀကီးကိုု သင္ေပးေလတိုုင္း ယဥ္ယဥ္ျမင့္တိုု႔ မ်က္ခံုုးလႈပ္ရ၏။ ခင္ျမတင္ကေတာ့ သားသားႀကီး မေမြးခင္ ေမေမႀကီးက ေဗဒင္တြက္တာေလ ဟုု အစခ်ီကာ သားသားႀကီးသည္ ဘုုန္းကံအျပည့္ႏွင့္ ေမြးလာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပေနေလသည္။


 +ခိုုင္စိုုးလင္း+

ခင္ျမတင္ဟာ တစ္ေလာကလံုုးကိုု အႏိုုင္ယူဖိုု႔ ေမြးဖြားလာတာဟုု ဘာသာေႂကြးေၾကာ္တတ္၏။ ဘဝဆိုုတာ ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္လာတာကိုု ခါးစည္းခံဖိုု႔ မဟုုတ္ဘူး လိုုသလိုု ဖန္တီးယူဖိုု႔ဟုု ခင္ျမတင္က ဆိုုတတ္သည္။ လူဆိုုတာ နာမည္ဂုုဏ္သိကၡာထက္ ဘယ္ဟာမွ တန္ဖိုုးထားစရာမလိုုဟုုလည္း ေျပာတတ္သည္။ ေျပာသည့္ဆိုုသည့္အတိုုင္းလည္း မည္သူမွ လက္ဆုုပ္လက္ကိုုင္ အျပစ္တင္စရာမရွိေလေတာ့ မနာလိုုသူမ်ားက ေရွ႕တင္ ပုုတ္ခတ္ဖိုု႔ အခြင့္ေရးမရၾက။ ခင္ျမတင္ကြယ္ရာ၌သာ ကဲ့ရဲ႕ အတင္းဆိုုၾကေလသည္။ လိုုသလိုု ျဖစ္မွာေပါ့ အထက္ေရာက္ဖိုု႔တြက္ ဘယ္သူ႔ကိုုမဆိုု ခ်နင္းဖိုု႔ ဝန္ေလးသူမွမဟုုတ္တာ၊ ေျပာအားရွိမွာေပါ့၊ ပိုုက္ဆံေနာက္ပဲ လိုုက္ေနတာ စသည္ျဖင့္ တိုုးတိုုးတိတ္တိတ္ ေျပာတတ္ၾက၏။ ခင္ျမတင္ၾကားသြားမွာေတာ့ အင္မတန္လန္႔ၾကသည္။ ခင္ျမတင္ေရွ႕တင္ေတာ့ အားလံုုးက အလိုုက္အထိုုက္ ရယ္ရယ္ျပံဳးျပံဳးႏွင့္ ခင္ျမတင္၏ ေအာင္ျမင္မႈကိုု ေကာင္းခ်ီးျပဳၾကေလသည္။ တခါေတာ့ ခင္ျမတင္ အက်နာၿပီဟုု အားလံုုးက ထင္မွတ္ၿပီး က်ိတ္ေပ်ာ္ေနၾကသည္။ ခင္ျမတင္၏ သိုု႔ေလာသိုု႔ေလာ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုုဒ္ထြက္လာသည္ မဟုုတ္လား။ လူအမ်ားေရွ႕မွာ ဟန္ပန္မာန္တခြဲသားႏွင့္ ခင္ျမတင္က သူ႔ထက္ငယ္ရြယ္သူတစ္ဦးႏွင့္ မဖြယ္မရာ ျပဳက်င့္သည္ ဆိုုေသာ ကိစၥသည္ ခင္ျမတင္ကိုု မလိုုသူတိုု႔အတြက္ သတင္းေကာင္း ေခါင္းစဥ္အႀကီးစားျဖစ္ေလသည္။ ထိုုအေၾကာင္းက ခင္ျမတင္နားသိုု႔ေရာက္လာသည္။ မေရာက္လိုု႔လည္း မျဖစ္ ခင္ျမတင္မသိဘဲေတာ့ ခင္ျမတင္ကိုု ထိဖိုု႔ မျဖစ္ႏိုုင္သည္ကိုုး။ ခင္ျမတင္က ကြယ္ရာမွာေျပာၾကဆိုုၾကသည္မ်ားကိုု အေရးမလုုပ္တတ္သည္ကိုုး။ ခင္ျမတင္သည္ ၾကားလွ်င္ၾကားခ်င္း ေဒါသျဖစ္၏။ ထိုု႔ေနာက္ ထံုုးစံအတိုုင္း မိမိစိတ္ကိုု ေဆာက္တည္ကာ မည္သည့္အရာကိုုမဆိုု ထိပ္တိုုက္ေျဖရွင္းတတ္ေသာ ထံုုးစံအတိုုင္း ေတြ႕ဆံုုပြဲတစ္ခုု ဖန္တီးကာ အဆိုုပါ ငယ္ရြယ္သူကိုု လူၾကားထဲ ဆြဲေခၚလာသည္။ ခင္ျမတင္အား ေစာင့္ၾကည့္ေနသူမ်ားသည္ ထိုုသိုု႔မေမွ်ာ္လင့္ထားရကား ထိတ္လန္႔လ်က္ရွိၾက၏။ ဟုုတ္ၿပီ ေဟာဒါ ေမာင္ ဘယ္သူပဲ။ ဘယ္သူ႔ဆီက သတင္းစၾကားတယ္ဆိုုတာသာ ေျပာၾက ဟုု ခင္ျမတင္က ေမးေလရာ အားလံုုးသည္ ဟိုုလူဆီက ၾကားသလိုုလိုု သည္လူဆီက ၾကားသလိုုလိုု ၾကားေသာသတင္းကိုုပဲ ေသခ်ာမသိသလိုုလိုု ခုုမွသိရသလိုုလိုုႏွင့္ ေယာင္အအ ေရာခ်ေနၾက၏။ ခင္ျမတင္သည္ ဝတ္ေကာင္းစားလွဝတ္ထားၾကေသာ အမည္သတင္းေက်ာ္ေဇာၾကေသာ ခင္ျမတင္တိုု႔ အသိုုင္းအဝိုုင္းကိုု ထိတ္လန္႔ေနသည့္ သူငယ္အား အသင့္ျပင္ဆင္ထားေသာ စင္ျမင့္ေပၚသိုု႔ လက္ဆြဲေခၚသြားၿပီး သား ေျပာျပလိုုက္စမ္း မင္းနဲ႔ အစ္မနဲ႔ မ႐ိုုးမသား ေတြ႕ဆံုုဖူးတာ ရွိသလားဟုု ေမးေလသည္။ သူငယ္သည္ ထစ္ထစ္အအျဖင့္ မရွိပါဘူး ကၽြန္ေတာ့္ အေမ မက်န္းမာတုုန္းက ႐ံုုးဆင္းတိုုင္း အစ္မက ေဆး႐ံုုလိုုက္ပိုု႔ေပးတာကိုု တမ်ဳိးထင္ၾကတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ဟုု ဆိုုေလသည္။ သူငယ္သည္ ထိုုသိုု႔ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုုပြဲႏွင့္ ေဝးရာထြက္သြားရ၏။ ခင္ျမတင္သည္ မည္သူက သတင္းစျဖန္႔သည္ကိုု သိၿပီးသားျဖစ္သည့္အတိုုင္း ထိုုသူေရွ႕ကိုုသြားကာ မ်က္ႏွာကိုု ေစ့ေစ့ၾကည့္လ်က္ လာေလ စားစရာသြားယူၾကမယ္ဟုု ေျပာကာ စားစရာမ်ားခင္းက်င္းထားေသာ စားပြဲရွည္ႀကီးဆီသိုု႔ ထြက္သြားေလသည္။ သတင္းလႊင့္သူသည္ ခင္ျမတင္ေနာက္ကိုု မဝံ့မရဲလိုုက္ကာ မ်က္ႏွာပ်က္ကိုု ထိထိမိမိ မဖံုုးကြယ္ႏိုုင္ဘဲ စားစရာမ်ား ထည့္ေနရေလသည္။ ထိုုကိစၥၿပီးေနာက္ ခင္ျမတင္၏အတင္းဖ်င္းသည္ မည္သည့္ခါမွ ခင္ျမတင္နားထဲေရာက္လာသည္ထိ မေပါက္ၾကားေတာ့ေခ်။ သိုု႔တိုုင္ ေကာင္ေလးကေၾကာက္မွာေပါ့ သူေျပာခိုုင္းသလိုုပဲ ေျပာရမွာေပါ့ အလုုပ္ရွင္ပဲ၊ ဟိုုက ေျပာၿပီးတာနဲ႔ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္နဲ႔ ထြက္သြားရတာမေတြ႕ဘူးလား ေယာက္်ားေလးဆုုိေတာ့ ရွက္ရွာမွာေပါ့၊ အင္မတန္ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုုက္ရဲတဲ့ မိန္းမပဲ စသည္ျဖင့္ ကြယ္ရာမွာ ေျပာၾကဆိုုၾကမည္ကိုု ခင္ျမတင္သိေလသည္။ တေန႔ေန႔ တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ မဖံုုးႏိုုင္ မဖိႏိုုင္ ေပၚလာမွာပါဟုု ၿငိဳးထားၾကမွာေပါ့။ မိမိက အေနအထိုုင္ ပိရိမွျဖစ္မည္။ ထိုုသူတိုု႔သည္ ခင္ျမတင္အား မလိုုမုုန္းထား ျဖစ္လြန္းမကျဖစ္ကာ ကြယ္ရာ၌လုုပ္ၾကံေျပာဆိုုရသည္ကိုု အလြန္ပင္ အာေတြ႕ေနၾကမည္။ တခါတခါ ေရွ႕တြင္မလွန္ရဲသမွ် ကြယ္ရာမွာ မဟုုတ္ကဟုုတ္က ပက္ပက္စက္စက္ေျပာထားသမွ်ကိုုလည္း အမွန္ဟုုပင္ ထင္မွတ္ယံုုၾကည္လာၾကမည္။ ကြယ္ရာမွာ ေျပာသမွ်ကေတာ့ ခင္ျမတင္ေရွ႕ မည္သူမွ စကားပိုု႔ စကားသယ္မလုုပ္ရဲေတာ့ ေျပာလိုုဆိုုလိုုၾကသူေတြၾကားထဲမွာပင္ လွည့္ပတ္ေနၾကလိမ့္မည္။ ခင္ျမတင္အမွန္တကယ္ က်ဴးလြန္ေသာ ကိစၥမ်ားသည္လည္း မဟုုတ္မမွန္သည္မ်ားႏွင့္ ေရာေထြးသြားေလမည္။ အဓိက ကိုုေလးနားထဲသိုု႔ ေရာက္မည္မဟုုတ္။ ေရာက္ကလည္း ကိုုေလးသည္ ထိုုသိုု႔ေသာ ကိစၥမ်ားကိုု စိတ္ဝင္တစားမရွိလွ။ မေတာ္တဆ စိတ္ဝင္စားပါကလည္း ခင္ျမတင္ကိုု လက္ညွိဳးထိုုးခြင့္မရွိေခ်။ ထိုုသိုု႔ျဖစ္ေနရကား ခင္ျမတင္သည္ ေအးေအးသက္သာ စင္ေပၚမွသာ။ ခင္ျမတင္သည္ သူငယ္စဥ္က အဘြားျဖစ္သူ အျမဲေျပာတတ္သည္ကိုု နားထဲစြဲေန၏။ အဘြားေျမးေလးဟာ ဘုုန္းႀကီးေရြးေပးတဲ့ နာမည္ကိုုက အထက္စီးဆန္လြန္းတယ္ ဘယ္ေတာ့မွ သူမ်ားေအာက္က်မွာ မဟုုတ္ဘူး၊ ဘဝတေလွ်ာက္လံုုး ႏြံမနစ္မယ့္နာမည္ပဲဟုု အဘြားက ေျပာသည္။ ခင္ျမတင္ကိုု ေမြးတုုန္းက အိမ္နားမွာ ပုုဏၰားအိုုႀကီးႏွစ္ေယာက္ လာေမးတယ္ ဒီနီးနားတဝိုုက္ ကေလးေမြးတာရွိသလားဆိုုၿပီးေတာ့ အဘြားတိုု႔က ရွိတယ္ေပါ့ ဘာမ်ားျဖစ္လိုု႔လဲဆိုုေတာ့ ဇာတာအလြန္ေကာင္းတဲ့ ကေလးပဲ ဘုုန္းရွင္ကံရွင္ပဲလိုု႔ ေျပာၾကတယ္တဲ့ ဒီကေလးကိုု ႏိုင္ထက္စီးနင္းလုုပ္တဲ့သူေတြ မေကာင္းၾကံသူေတြ သိပ္မ်ားမယ္ မစိုုးရိမ္နဲ႔ အႏိုုင္က်င့္သူေတြပဲ ထိလိမ့္မယ္ ဒီကေလးကိုုေတာ့ ဘယ္သူမွထိလိုု႔မရဘူးလိုု႔ ေျပာၿပီး ထြက္သြားၾကတယ္တဲ့ ဟုု ခင္ျမတင္က သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုု ေျပာျပတတ္သည္။ ထိုုအခါကစၿပီး သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ ခင္ျမတင္ကိုု အလိုုလိုုက္ဆက္ဆံရေလသည္။ ခင္ျမတင္ အရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ ထင္ထင္ရွားရွားမရွိေသာ မ်က္ႏွာအထားအသိုုေၾကာင့္ လူၾကားထဲ မေပၚလြင္လွ။ ပိုုးပန္းသူလည္း မရွိလွ။ သိုု႔ေသာ္လည္း ထင္ေပၚခ်င္ေသာ ခင္ျမတင္က ျပင္တတ္ဆင္တတ္ေအာင္အားထုုတ္သည္။ ကလက္တက္တက္ အဝတ္အစားမ်ားကိုု မဝတ္။ အျမဲတေစ ရင္ဖံုုးႏွင့္ လံုုခ်ည္ေျခမ်က္စိဖံုုးႏွင့္ ဆံပင္ရွည္ရွည္ႏွင့္ အိေႁႏၵရရ တည္တည္ခန္႔ခန္႔ျဖစ္ေအာင္ ဝတ္ဆင္သည္။ မ်က္ႏွာကိုုလည္း မိတ္ကပ္မ်ားမ်ားစားစားလိမ္းခ်ယ္ထားသည္ဟုု မသိသာေအာင္ နဂိုုယဥ္ႏွင့္ ပင္ကိုုယ္အလွဟုုထင္ရေအာင္ အေရာင္ေျပေျပမ်ားကိုု ေရြးခ်ယ္ျခယ္သသည္။ ထိုုအခါ ခင္ျမတင္၏ ဟန္ပန္သည္ ေခတ္အလိုုက္ ဝတ္စားဆင္ယင္ထံုုးဖြဲ႕တတ္ၾကေသာ ရြယ္တူမိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ မတူထူးျခားလာသည္။ ခင္ျမတင္သည္ အေပါင္းအသင္းကိုုလည္း အေနေအးသူမ်ားကိုု ေရြးေပါင္းသည္။ သူငယ္ခ်င္း အသစ္တစ္ေယာက္ ရလွ်င္ ထိုုသူငယ္ခ်င္းကိုု ထမင္းဘူးသယ္ေပး လြယ္အိတ္လြယ္ေပး စသည္ျဖင့္ အႏြံတာခံ လိုုက္လုုပ္ေပးတတ္သည္။ မၾကာမီတြင္ ထိုုသူငယ္ခ်င္းသည္ ခင္ျမတင္ခိုုင္းလိုုရာခိုုင္း ေစလိုုရာေစ ခင္ျမတင္ကိုု လိုုေလေသးမရွိ ျပဳစုုယုုယရသူျဖစ္လာသည္။ ခင္ျမတင္၏ အက်င့္တစ္ခုုက အခ်ိန္အပိုုင္းျခား တစ္ခုုတြင္းမွာ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္သံုုးေယာက္စသည္ ၿပိဳင္တူမတြဲ။ ခင္ျမတင္၏အနီးနားမွာ အျမဲတေစ အရင္းႏွီးဆံုုး သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္သာရွိတတ္သည္။ ထိုုသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္သည္လည္း ေျခာက္လတစ္ႏွစ္တန္သည္ တြဲၿပီးက အသြားအလာ အေခၚအေျပာတန္႔သြားတတ္သည္။ ခင္ျမတင္အနီးနားရွိေယာက္်ားမ်ားသည္ ခင္ျမတင္မွခင္ျမတင္ သည္းသည္းလႈပ္တတ္ၾက၏၊ ခင္ျမတင္ကိုု မရလွ်င္ ေသရပါေတာ့မည္ဟုုဆိုု၏၊ မ်ားေသာအားျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ေယာက္်ားသားမ်ားသည္ ထိုုသိုု႔ျဖစ္တတ္ၾက၏၊ ခင္ျမတင္၏ သူငယ္ခ်င္းက စိတ္ဝင္စားေသာ သူသည္ အျမဲတေစပင္ ခင္ျမတင္ကိုုသာ စိတ္ဝင္စား၏၊ ထိုုအခါ ခင္ျမတင္သည္ မနာလိုုသူ သူငယ္ခ်င္း၏ အပုုပ္ခ်ျခင္း သစၥာေဖာက္ျခင္း ခံရသည္ဟုု မိတ္ကံေခသူခင္ျမတင္က အလြန္ပင္စိတ္ထိခိုုက္ေသာ ေလသံႏွင့္ ေျပာျပတတ္ေလသည္။ ထိုုသိုု႔ေျပာၿပီးတိုုင္းမွာလည္း ခင္ျမတင္ေဘးကိုု သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္မဟုုတ္ တစ္ေယာက္ ထပ္ေရာက္လာသည္ပင္။ ခါတိုုင္း ခင္ျမတင္၏ သူငယ္ခ်င္းသည္ မလွမပမ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း တခါေတာ့ ေခ်ာေခ်ာလွလွ လူႀကိဳက္မ်ားေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ရလာ၏။ ခင္ျမတင္ကေတာ့ သူ႔ေလာက္ လွသည္ဟုုမထင္၊ ၄င္းသည္ အသားျဖဴေသာ္လည္း ဆြဲေဆာင္မႈမရွိ၊ အဝတ္စားမ်ားသည္ အေရာင္ေတာက္ပသစ္လြင္ဟန္ရွိေသာ္လည္း အေပါစားဆန္သည္၊ ခင္ျမတင္က အေရာင္မွိန္မွိန္ၿငိမ္ၿငိမ္ႏွင့္ ေစ်းႀကီးေသာ အဝတ္ထည္မ်ားသည္ ဝတ္သည္ဆိုုေတာ့ ခင္ျမတင္လိုု ခန္႔ထည္ျခင္းမရွိ၊ ဆံညွပ္အစ ဖိနပ္အဆံုုး တစ္ကိုုယ္လံုုးဆင္ထားသမွ် ခင္ျမတင္၏ လက္ကိုုင္အိတ္တစ္အိတ္စာဖိုုးရွိမည္မဟုုတ္၊ ၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းသည္ ခပ္တည္တည္မေနတတ္၊ အျမဲတေစ ရယ္စရာမ်ားေျပာဆိုုေနတတ္ရာ လူႀကိဳက္မ်ားေကာင္းမ်ားမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း မည္သူမွ စြဲစြဲျမဲျမဲခ်စ္မည္မဟုုတ္၊ စသည္ျဖင့္ ခင္ျမတင္က ထိုုသူငယ္္ခ်င္းအား ေစ်းေလွ်ာ့လိုုက္ေလသည္။ ထိုုသူငယ္ခ်င္းသည္ ခင္ျမတင္ႏွင့္ ဘယ္လိုုၿပိဳင္ၿပိဳင္ အႏိုုင္ရမည္မဟုုတ္ အနည္းဆံုုး ခင္ျမတင္လိုု ပုုဏၰားနိမိတ္ဖတ္ၿပီး ေမြးလာသူမဟုုတ္ ခင္ျမတင္လိုု အထက္တန္းဆန္ေသာ နာမည္မရွိမဟုုတ္လား။ ႏွင္းပြင့္ခိုုင္ ဆိုုေသာနာမည္သည္ ေပ်ာ့ညံ့လြန္းသည္ မဟုုတ္လား။ ခင္ျမတင္သည္ ႏွင္းပြင့္ခိုုင္ေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုုက္သူမ်ားကိုု ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေျပာဆိုုဆက္ဆံ၏။ ႏွင္းပြင့္ခိုုင္က ထိုုသူမ်ားကိုု မႀကိဳက္ဆိုုမႀကိဳက္ အထပ္ထပ္သာျငင္းတတ္သည္။ ထိုုအခါမ်ဳိးမွာ ခင္ျမတင္က ႏွင္းပြင့္ခိုုင္အား ႏွစ္ကိုုယ္ၾကားစကားဆံုုးမတတ္သည္။ မိန္းကေလးဆိုုတာ အဲလိုု အျပတ္မျငင္းရဘူး မေတာ္ကိုုယ့္ရန္လုုပ္ရင္ ဘယ့္ႏွယ့္လုုပ္မလဲ ဒါေၾကာင့္ ႏွင္းပြင့္ကျငင္းေနေပမဲ့ ျမက အလိုုက္ထိုုက္ဆက္ဆံတာဟုု ေျပာ၏။ ႏွင္းပြင့္ခိုုင္သည္ ခင္ျမတင္စကားကိုု မနာခံ၊ မႀကိဳက္တာႀကီးကိုု ႀကိဳက္သေယာင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပးသေယာင္ မလုုပ္ႏိုုင္ဟုုဆိုု၏။ ေခ်ာေခ်ာခန္႔ခန္႔ ေငြေၾကးျပည့္စံုုေသာ အစ္ကိုုႀကီး တစ္ေယာက္ကိုုလည္း ႏွင္းပြင့္ခိုုင္က လူၾကားထဲမွာ မ်က္ႏွာရွစ္ေခါက္က်ဳိးႏွင့္ ေမာင္းထုုတ္သည္။ ခင္ျမတင္က အစ္ကိုုႀကီးကိုု အားနာဟန္ျပသည္။ ေဗြမယူပါနဲ႔ အစ္ကိုု ႏွင္းပြင့္က အဲလိုုပဲ ကေလးဆန္တယ္ မရင့္က်က္ေသးဘူး ျမပဲ သူ႔ကိုု ညီမေလးလိုု လိုုက္ထိန္းေနရတာေလ စသည္ျဖင့္ ႏွင္းပြင့္ခိုုင္ေရွ႕မွာ ေျပာဆိုု၏။ မၾကာမီမွာ ထိုုအစ္ကိုုႀကီးသည္ ႏွင္းပြင့္ခိုုင္ကိုု ညီမေလးသဖြယ္သာ ဆက္ဆံၿပီး ခင္ျမတင္မွ ခင္ျမတင္တန္းတန္းစြဲေလသည္။ ႏွင္းပြင့္ခိုုင္သည္လည္း ခင္ျမတင္ႏွင့္ ခြာျပဲ၏။ ထိုုအခါ မိမိအျမဲတမ္း မင္းသမီးေနရာရခဲ့ေသာ္လည္း ႏွင္းပြင့္ခိုုင္ေၾကာင့္ ဇာတ္ရံလိုုလိုု ျဖစ္ေနရသည္ကိုု မႏွစ္သက္ေသာ ခင္ျမတင္လည္း ဝမ္းသာေလ၏။ ဘာပဲေျပာေျပာ ႏွင္းပြင့္ခိုုင္ဟာ ခင္ျမတင္လိုု အဆံမရွိ အခြံသာလွေနတာ တကယ္တမ္း ေတ့ေတ့ဆိုုင္ဆိုုင္ဆိုု ခင္ျမတင္သာ ေအာင္ႏိုုင္ရသည္ဟုုေတြးကာ ေက်နပ္လ်က္ရွိေလသည္။ ႏွင္းပြင့္ခိုုင္၏ အစ္ကိုုႀကီးကိုု ခင္ျမတင္က မိမိသည္ ပညာေရးကိုု ဦးစားေပးအဆင့္ထားေသာေၾကာင့္ ျပန္မႀကိဳက္ႏိုုင္ေသးပါဟုု ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းျငင္းလိုုက္၏။ ထိုုအစ္ကိုုႀကီးကလည္း ခင္ျမတင္ေျပာသည္ကိုု စိတ္ဆိုုးျခင္းမရွိ။ ခင္ျမတင္သည္ အမွန္တကယ္ပင္ စာကိုု အပတ္တကုုတ္ႀကိဳးစားတတ္သူမဟုုတ္လား။ ပညာေရး ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ေနမွ လွလည္းလွ ထက္လည္းထက္ျမက္ ေတာ္လည္းေတာ္ေသာ မိန္းမေကာင္းျဖစ္လာမည္ ထိုုအခါ ခင္ျမတင္ကိုု မည္သူမွ လက္ညွိဳးတခ်က္ထိုုးရဲမည္မဟုုတ္ဟုု ငယ္စဥ္ကပင္ ေခါင္းထဲ ႐ိုုက္သြင္းခံခဲ့ရသည္မဟုုတ္လား။ ခင္ျမတင္သည္ ငယ္စဥ္ကတည္းက အတန္းထဲမွာ အဆင့္ႏွစ္သံုုးထဲ မဝင္လွ်င္ စိတ္အဆင္းရဲႀကီးဆင္းရဲ၏။ အထူးသျဖင့္ ခင္ျမတင္၏ တစ္ဦးတည္းေသာ ညီမက အျမဲသာအဆင့္တစ္ ရေနေသာေၾကာင့္ သာဆိုုးေတာ့သည္။ ညီမျဖစ္သူကိုု မိဘမ်ားက ခ်ီးက်ဴးသံ ၾကားရတိုုင္း အဆင့္တစ္ႏွစ္တိုုင္းမရေသာ ကိုုယ့္ဘာသာ မခံခ်ိမခံသာျဖစ္ကာ အခန္းတံခါးပိတ္ၿပီး စာကိုုသာ ႀကိတ္မွိတ္က်က္ေလ၏။ အထက္တန္းေအာင္ၿပီး ေမွ်ာ္မွန္းေသာ ေဆးေက်ာင္းမတက္ရဘဲ ဥပေဒသာ တက္ခြင့္ရေသာအခါ ခင္ျမတင္သည္ ညီမျဖစ္သူယဥ္ယဥ္ျမင့္ကိုု မေက်နပ္။ ယဥ္ယဥ္ျမင့္ဟာ စာကိုု အသံက်ယ္က်ယ္ေအာ္က်က္တတ္လိုု႔ ခင္ျမတင္ ဆယ္တန္းေျဖခါနီးကိုု ရွစ္တန္းျဖစ္တဲ့ သူက ပိုုအေရးတႀကီး စာက်က္ေနလိုု႔ အေဖႏွင့္ အေမက ခင္ျမတင္ထက္ ယဥ္ယဥ္ျမင့္ကိုု ပိုုအေလးေပးလိုု႔ ခင္ျမတင္ အမွတ္မေကာင္းတာျဖစ္သည္ဟုု ယံုုၾကည္၏။ ခင္ျမတင္သည္ ဥပေဒဘာသာကိုု စိတ္ဝင္စားလွသည္မဟုုတ္ဘဲ တက္ခဲ့ရေသာ္လည္း ထံုုးစံအတိုုင္း ႀကိဳးစားသည္။ ထိုုအခါ ဥပေဒအတန္းတြင္ ခံုုနံပါတ္တစ္ေနရာ ခ်ိတ္လာႏိုုင္သည္။ ညီမျဖစ္သူဆယ္တန္းႏွစ္မွာေတာ့ ခင္ျမတင္က မိမိညီမကိုု တျခားသူမ်ားထက္ သာေစခ်င္ျပန္ကာ တတ္စြမ္းသေလာက္ စာကူလုုပ္ေပး၏။ တကယ္တမ္း ယဥ္ယဥ္ျမင့္ ဘာသာစံုုဂုုဏ္ထူးထြက္၍ တမိသားစုုလံုုး ေပ်ာ္မဆံုုး ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာေတာ့ အနာေဟာင္းက တေျမ့ေျမ့ေလာင္ျပန္သည္။ ယဥ္ယဥ္ျမင့္ေဆးေက်ာင္းကိုု ႂကြႂကြေလး တက္ႏိုုင္ဖိုု႔ ဖခင္ျဖစ္သူက ကားတစ္စီးဝယ္ေပးသည္။ ခင္ျမတင္သည္ ယဥ္ယဥ္ျမင့္ကားေပၚသိုု႔ တက္ပင္မထိုုင္ၾကည့္ေခ်။ တေန႔ေန႔ တခ်ိန္ခ်ိန္ ကိုုယ္ပိုုင္ဝင္ေငြႏွင့္ ကားဝယ္စီးမည္ဟုု သႏၷိဌာန္ခ်ထားေလ၏။ ခင္ျမတင္သည္ တကၠသိုုလ္ေနာက္ဆံုုးႏွစ္မွာ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကေလၿပီျဖစ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားထက္ သာရမည္ဟုု သစၥာျပဳကာ အားသြန္ခြန္စိုုက္ ႀကိဳးစားသည္။ ယခင္ကထက္ ပိုုမိုုမ်က္ႏွာထား တည္ၾကည္လာေသာ ခင္ျမတင္အား မာနႀကီးသူ၊ ဆုုတ္ခ်ည္ခြာခ်ည္ပူးခ်ည္ လုုပ္တတ္သူကိုု စိတ္ဝင္စားတတ္ၾကသည့္ လူ႔သဘာဝအတိုုင္း ခ်ဥ္းကပ္လိုုသူပုုရိႆလည္း မနည္းမေနာေပ။ ခင္ျမတင္သည္ အားလံုုးကိုု မွန္တန္းဆက္ဆံၿပီး ဟိုုမေရာက္ သည္မေရာက္သာ ထားေလ၏။ မည္သူႏွင့္မွ အတည္တက် မႀကိဳက္ေလ တန္ဖိုုးတက္ေလဆိုုေသာ အရြယ္ျဖစ္ေလေတာ့ ခင္ျမတင္ အဖုုိ႔ အက်မရွိ အတက္သာရွိေလသည္။ သိုု႔ေသာ္လည္း ခင္ျမတင္သည္ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ႏွင့္ ကင္းကြာ၍မေနႏိုုင္တတ္သည့္ မိမိသေဘာကိုု ရိပ္မိသိရွိသည့္အေလ်ာက္ အနီးနားမွာ ေယာက္်ားသားမ်ား ဝိုုင္းေနသည္ကိုုမူ ကန္႔ကြက္ျခင္းမရွိ။ မည္သူ႔ကိုုမဆိုု စြဲလမ္းသည္ထက္ စြဲလမ္းေအာင္ တပ္မက္သည္ထက္ တပ္မက္ေအာင္သာ ႀကိဳးပန္းသည္။ သိုု႔ႏွင့္ ေက်ာင္းၿပီးလိုု႔ အလုုပ္ဝင္သည္ထိ ရည္ရြယ္သူအတည္တက်မရွိ။ ခင္ျမတင္သည္ လုုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္ေတာ့လည္း သူမ်ားထက္သာေအာင္ ႀကိဳးစားသည္။ ျမင့္သထက္ျမင့္ေအာင္ ၾကံေဆာင္သည္။ ကားတစ္စီးကိုုယ္ပိုုင္ ဝယ္စီးႏိုုင္ေသာေန႔သည္ ခင္ျမတင္အဖိုု႔ စိတ္ေနအျမင့္ဆံုုးေန႔ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုုင္းမွာေတာ့ ေဆး႐ံုုလစာ မျဖစ္စေလာက္ႏွင့္ ေဆးခန္းမေကာင္းလွေသာ ယဥ္ယဥ္ျမင့္ကိုု ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴပင္ ေထာက္ပံ့ခဲ့သည္။ မိဘမ်ားေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ကြယ္သြားၿပီးေနာက္ ယဥ္ယဥ္ျမင့္က ဘဝတူဆရာဝန္ေလး တစ္ဦးႏွင့္ လက္ထပ္ခ်ိန္မွာ ခင္ျမတင္က နာမည္ရေနေသာ ဥပေဒအၾကံေပး ကုုမၺဏီကိုု တည္ေထာင္ၿပီး ျဖစ္ေလရာ ညီမျဖစ္သူ မဂၤလာပြဲကိုု ခမ္းခမ္းနားနား စီစဥ္ေပးႏိုုင္ခဲ့သည္။ ဆရာဝန္မျဖစ္ခဲ့ရေသာ ဘဝကိုုလည္း မေက်မနပ္ျဖစ္မေနေတာ့ဘဲ မိမိေလာက္ ဝင္ေငြမေကာင္းလွေသာ တစ္ဦးတည္းေသာ ညီမကိုု အၿငိဳးျပယ္ေလၿပီ။ ယဥ္ယဥ္ျမင့္ကမူ သူ႔အစ္မက သူ႔အား အၿငိဳးေတးထားခဲ့ဖူးသည္ကိုုပင္ မသိရွိ မရိပ္မိဘဲ ခ်စ္ခင္အားကိုုးျမဲျဖစ္ေလသည္။ ယဥ္ယဥ္ျမင့္ သားဦးေလး ေမြးေသာေန႔က မိသားစုုထဲတြင္ ဖခင္မွလြဲ၍ ေယာက္်ားသားမရွိရကား တအိမ္လံုုးက သည္းသည္းလႈပ္ၾက၏။ ခင္ျမတင္သည္ တူေလးကိုု ၾကည့္မဝေသာ္လည္း တူေလးအား လာေရာက္ၾကည့္႐ႈခ်ီးေျမွာက္ၾကသူတိုုင္းက အိမ္ေထာင္မက်ေသးေသာ ခင္ျမတင္ကိုုခ်ည္း ဘယ္ေတာ့လဲ ေနာက္က်ေနၿပီေလ စသည္ျဖင့္ စေနာက္ေနၾကရာ အလုုပ္ရွိေသးသည္ အေၾကာင္းျပၿပီး အိမ္မွထြက္ကာ ေရာက္တတ္ရာရာ ကားေမာင္းေလွ်ာက္သြားေနေလသည္။ ထိုု႔ေန႔မွ စ၍ မိမိသည္ အိမ္ေထာင္ျပဳဖိုု႔ကိုု ဂုုဏ္တစ္ခုုအေနႏွင့္ လိုုအပ္ၿပီဟုု ယူဆကာ ကာလတာရွည္ ႀကိဳးဆြဲခဲ့သူမ်ားအား ျပန္ဆန္းစစ္၏။ သိုု႔ေသာ္ အေတာ္မ်ားမ်ား အေကာင္းစားေယာက္်ားတိုု႔သည္ ခင္ျမတင္ကိုု မေစာင့္ႏိုုင္သည့္အဆံုုး အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီးၾကေလၿပီ။ ခင္ျမတင္သည္ သည္အတိုုင္းေတာ့ လက္က်န္ရွင္းတမ္း မလုုပ္ႏိုုင္ဟုု မာန္တင္း၏။ မိမိသည္ မည္သည့္ခါမွ ေအာက္က်ေနာက္က် မျဖစ္ေစရဟုု စိတ္ပိုုင္းျဖတ္ကာ အေကာင္းတကာ့ အေကာင္းဆံုုး ေယာက္်ားကိုု ရဖိုု႔ အားထုုတ္သည္။ ခင္ျမတင္သည္ ေက်ာင္းတက္ဖက္မ်ားအား မ်က္စိမခ်ေတာ့ဘဲ လုုပ္ငန္းရွင္မ်ားထဲမွ လူလြတ္တိုု႔ကိုု အကဲျဖတ္ေလသည္။ မိမိယူမည့္ လင္ေယာက္်ားသည္ မတ္ျဖစ္သူထက္ေတာ့ သာေနရမည္ဆိုုသည့္စိတ္ႏွင့္ စစ္တမ္းေကာက္ရာ တစ္ေယာက္မွ်ပင္ မက်န္ျဖစ္၏။ တကယ္တမ္းေတာ့ ျပည့္စံုုၿပီးသား လင္တစ္ေယာက္ ရဖိုု႔ကိစၥသည္ မလြယ္လွ ဆိုုသည္ကိုု ထိုုအခါမွ သေဘာေပါက္ေလသည္။ ယဥ္ယဥ္ျမင့္ေယာက္်ားသည္ ယဥ္ယဥ္ျမင့္ႏွင့္ စတင္ခ်စ္ႀကိဳက္စဥ္က ျပည့္စံုုေနသည္မဟုုတ္၊ အဆင္မေျပၾကေသးခင္ကတည္းက တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး နားလည္ေပးၿပီး အတူ႐ုုန္းကန္ခဲ့ရသည္ကိုု ခင္ျမတင္ သတိမမူမိ။ ေနာက္ၿပီး ခင္ျမတင္သည္ အတူလက္တြဲၿပီးမွ ႐ုုန္းကန္လိုုသူမဟုုတ္။ ခင္ျမတင္ကိုုယ္တိုုင္က ပညာဓနအဆင္းအခ်င္း ျပည့္စံုုၿပီး ျဖစ္ေလသည္မဟုုတ္လား။ ဆိုုေတာ့ အလားတူ ဟာကြက္မရွိသူကိုုသာ ရမွျဖစ္ေခ်မည္။ ကံတရားသည္ ခင္ျမတင္ဘက္မွာပင္ရွိေသးသည္လားမေျပာတတ္။ ခင္ျမတင္သည္ မိမိနည္းတူ ေအာင္ျမင္ေသာ ကမာၻလွည့္ခရီးသြားလုုပ္ငန္းရွင္ လူပ်ဳိႀကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ဆံုုေလသည္။ ကိုုေလးသည္ ျမန္မာျပည္မွာ သာမာန္ဘြဲ႕တစ္ခုုသာ ရထားေသာ္လည္း ညံ့သူမဟုုတ္ ငယ္စဥ္ကပင္ သံ႐ံုုးဝန္ထမ္း မိဘမ်ားေနာက္သိုု႔လိုုက္ရင္း ႏိုုင္ငံေပါင္းစံုုေရာက္ဖူးကာ ႏိုုင္ငံျခားတကၠသိုုလ္တစ္ခုုမွ မဟာသိပၺံဘြဲ႕ကိုု ပိုုင္ဆိုုင္ထားေလသည္။ အဂၤလိပ္၊ ျပင္သစ္၊ ဂ်ာမန္ သံုုးဘာသာကိုု လည္လည္ဝယ္ဝယ္ေျပာတတ္ျခင္းကလည္း ျမန္မာႏွင့္ အဂၤလိပ္ ႏွစ္မ်ဳိးသာတတ္ေသာ ခင္ျမတင္အဖိုု႔ အထင္ႀကီးဖြယ္ကိစၥျဖစ္သည္။ ခင္ျမတင္သည္ ကိုုေလးႏွင့္ ကၽြမ္းဝင္လာေသာအခါ ကိုုေလး အိမ္ေထာင္မက်ရေသးျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းကိုု ရိပ္မိသည္။ ထိုုအခါ သာ၍ပင္ ဝမ္းေျမာက္၏။ ကိုုေလးသည္လည္း ခင္ျမတင္လိုုပင္ ေလယူရာ ယိမ္းမလိုုႏွင့္ သာရာေနာက္သာ ပါတတ္သည္ မဟုုတ္လား။ ထိုုအခ်က္သည္ အျပစ္ဆိုုဖြယ္မဟုုတ္။ အကယ္၍ ခင္ျမတင္ႏွင့္ စြဲျမဲသည္ဆိုုလွ်င္ ခင္ျမတင္သည္ ကိုုေလး၏ အရင့္အရင္မ်ားထက္ သာသည့္သေဘာ အလိုုလိုု သက္ေရာက္ေတာ့မည္သာ။

ကိုုေလးကိုု အရယူဖိုု႔ မလြယ္မွန္း ခင္ျမတင္ေကာင္းစြာသိ၏။ သိုု႔ေသာ္လည္း ခင္ျမတင္သည္ တျခားလူမဟုုတ္။ ေယာက္်ားဆိုုသည္ကလည္း ေခတ္သာေျပာင္းလာမည္ မရတာဆိုု ပိုုလိုုတတ္ေသာ သေဘာသည္ မေျပာင္း။ ဆိုုေတာ့ ခင္ျမတင္၏ လြယ္မေယာင္ႏွင့္ ခက္ေသာ အထာေပးသည္ အသံုုးဝင္လွေလသည္။ မိန္းမတိုုင္းကေတာ့ ကိုုေလးလိုု အေတြ႕အၾကံဳမ်ားလွေသာ လူကိုု ထိုုသိုု႔က်င့္ၾကံ၍ မျဖစ္ႏိုုင္ေသာ္လည္း ခင္ျမတင္လိုု အဖိုုးထိုုက္တန္ၿပီးသား မိန္းမအဖိုု႔ကား မာယာတစ္ခုုတည္းသာ လိုုေလရာ ကိုုေလးႏွင့္ ခင္ျမတင္ မဂၤလာပြဲကိုု မ်ဳိးစံုုဇာခ်ဲ႕၍ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲ က်င္းပႏိုုင္ခဲ့ေလသည္။ ခင္ျမတင္သည္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးေနာက္ ကိုုေလး၏ မတည္ၿငိမ္တတ္ေသာ အေနအထားကိုု ပိုုမိုု သိလာရသည္။ သိုု႔ေသာ္လည္း ကိစၥမရွိ။ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ခင္ျမတင္တိုု႔ လင္မယား လူ႐ိုုေသရွင္႐ိုုေသျဖစ္ေနဖိုု႔ကသာ အဓိကျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးသည့္တိုုင္ အရြယ္ရွိ အရြယ္ဟိုုင္း မိန္းမမ်ား ဝိုုင္းဝိုုင္းလည္ေနဖိုု႔ဆိုုတာ ေတာ္႐ံုုတန္႐ံုု ေအာင္ျမင္မႈမ်ဳိးႏွင့္ မရႏိုုင္ဟုု ခံယူကာ ခင္ျမတင္က မနာလိုုမျဖစ္သည့္အျပင္ ဂုုဏ္ပင္ယူလိုုက္ေသးသည္။ ထိုုကိစၥမ်ားကိုု လင္မယား စလိုုက္ေနာက္လိုုက္ ထမင္းစားေရေသာက္ပင္ ေျပာဆိုုတိုုင္ပင္ႏိုုင္ရာ ကိုုေလးကလည္း ခင္ျမတင္နားမွခြာဖိုု႔ စိတ္ပင္မကူး။ တခါတခါက်ေတာ့လည္း ငါဟာ ကိုုေလးအေပၚ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ မရွိလွလိုု႔မ်ား ဝန္တိုုျခင္းကင္းေလသလားဟုုေတြးမိ၏။ ကိုုေလးကိုု ျပသနာ လုုပ္ရလွ်င္ေကာင္းမလားဟုုလည္း အခါခါေတြး၏။ သိုု႔ေသာ္ ခင္ျမတင္ကိုုယ္ႏိႈက္က လင္မယား တက်က္က်က္ျဖစ္ျခင္းက မတင့္တယ္ဟုု သတ္မွတ္ထားရာ စိတ္ေပ်ာ္သလိုုသာ ေနေလသည္။ သိုု႔ေသာ္ ခင္ျမတင္သည္ မည္သိုု႔မည္ပံုု သတိလြတ္သည္မသိ။ သည္တႀကိမ္ေတာ့ ခင္ျမတင္ဟာ တစ္ေလာကလံုုးကိုု အႏိုုင္ယူဖိုု႔ ေမြးဖြားလာတာဟုု မဟစ္ေႂကြးႏိုုင္ေတာ့။ ကိုုေလးကလည္း ႏိုုင္ငံျခားေရာက္ေနေလရာ ကူကယ္ရာမဲ့ ပူေနေလေတာ့သည္။ တတ္ႏိုုင္လွ်င္ ပတ္သက္မိေသာ ထိုုမသိသားဆိုုးဝါးေကာင္အား အရွင္လတ္လတ္ ေျမျမွဳပ္ပစ္လိုု၏။ ေအာ္ဟစ္ေပါက္ကြဲလိုုက္လိုု၏။ မိမိ၏ အပူလံုုး ႐ုုပ္လံုုးႂကြလာေတာ့မည့္အခ်ိန္တြင္ ခင္ျမတင္သည္ စိတ္ဒံုုးဒံုုးခ်ကာ ယဥ္ယဥ္ျမင့္တိုု႔ လင္မယားကိုု ခ်ဥ္းကပ္ရေတာ့သည္။ ယဥ္ယဥ္ျမင့္သည္ သူ႔အစ္မအား ေကာင္းစြာ နားမလည္လွေသာ္လည္း မာနက်၍ မျဖစ္သည့္အေၾကာင္းကိုုေတာ့ ေကာင္းေကာင္း သိရွိကာ မလုုပ္ခ်င္ေသာ အလုုပ္ကိုု လုုပ္ရေလသည္။ စိတ္လက္လန္းဆန္းသြားေသာ ခင္ျမတင္သည္ ကိုုေလး ႏိုုင္ငံျခားမွ ျပန္ေရာက္သည့္ေန႔တြင္ ယဥ္ယဥ္ျမင့္တိုု႔ လင္မယားအား မိဘလက္ရင္းအိမ္ေဟာင္းကိုု ငွားၿပီး မိမိ၏ ခမ္းနားလြန္းေသာ အိမ္ႀကီးမွာ အတူေနဖိုု႔ အမိန္႔ခ်မွတ္၏။ မူႀကိဳတက္ေနေသာ တူေတာ္ေမာင္အားလည္း ခါတိုုင္းထက္ပိုု ဂ႐ုုစိုုက္ယုုယ၏။ တခါတရံ တူေလးႏွင့္ အတူစား အတူကစားကာ တူေလးအား ရင္ခြင္ထဲ ပိုုက္ေထြးၿပီး ျပံဳးရယ္ေနတတ္သည္။ ကိုုေလးကလည္း တူေလးကိုု သားသားႀကီး သားသားႀကီးႏွင့္ ပါးစပ္ဖ်ားမွ မခ် ခ်စ္ခင္ေလသည္။ ခင္ျမတင္တိုု႔ လင္မယား သားသားႀကီးေၾကာင့္ ယခင္ကေလာက္ လမ္းမမ်ားေတာ့ဘဲ အတန္ငယ္ပင္ တည္ၿငိမ္လာၾကသည္ကိုု ယဥ္ယဥ္ျမင့္တိုု႔ လင္မယားက သေဘာက်သည္။ သိုု႔ေသာ္ ဘဝဆိုုတာ ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္လာတာကိုု ခါးစည္းခံဖိုု႔ မဟုုတ္ဘူး လိုုသလိုု ဖန္တီးယူဖိုု႔ဟုု ခင္ျမတင္က သားသားႀကီးကိုု သင္ေပးေလတိုုင္း ယဥ္ယဥ္ျမင့္တိုု႔ မ်က္ခံုုးလႈပ္ရ၏။ ခင္ျမတင္ကေတာ့ သားသားႀကီး မေမြးခင္ ေမေမႀကီးက ေဗဒင္တြက္တာေလ ဟုု အစခ်ီကာ သားသားႀကီးသည္ ဘုုန္းကံအျပည့္ႏွင့္ ေမြးလာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပေနေလသည္။


 +ခိုုင္စိုုးလင္း+