===ရင္ကဲြနာ==

>

မေတြ႕ရက္ေတြၾကာခ့ဲေလျပီ။ ၁ရက္မွ.၂ရက္. ၂ရက္မွ..၃ရက္။ ခုေတာ့ ၂ပတ္တိုင္ခဲ့ျပီေပါ့။ သူတို႕ေတြ ေနလို႕မွ ေကာင္းၾကရဲ႕လား။ စီးကရက္ေတြ အေသာက္လြန္ျပီး တစ္ေယာက္ေယာက္ ေနမေကာင္းျဖစ္လို႕မ်ား ေတြ႕ၾကဖုိ႕ပ်က္ကြက္ၾကေလသလား။ အေတြးမ်ားစြာတို႕ျဖင့္ ကြၽြန္မရံုးမွ ျပန္လာေလတိုင္းေတြးျဖစ္ျမဲ။ ျမင္ေတြ႕ေလတိုင္း ရင္ထဲမွာ ေလးပင္ဆို႕နင့္စြာ ခံစားရသည္ကိုေတာ့ ရိုက္မစစ္ဘဲ ၀န္ခံလွခ်င္သည္။ တိုက္ ၃ခုရဲ႕ အလယ္မွာ မိွဳပြင့္ပံုခၽြန္းခၽြန္းေပါင္းမိုးေလးတစ္ခုရိွသည္။ ထိုအမိုးေလး တစ္ခုေအာက္တြင္ ၂ေယာက္ထိုင္ ဇကာကြက္ပံု ခုိင္ခိုင္ခန္႕ခန္႕ သံထိုင္ခံုတန္းေလး သံုးခံုကုိ မွဳိပြင့္ပံုပင္ ခပ္၀ိုင္း၀ိုင္းေလးခ်ထားသည္။ ေလးေထာင့္မ်က္မွန္တပ္ဆင္ထားေသာ အသက္ ၄၀မွ ၄၅ပတ္၀န္းက်င္အရြယ္ ပိန္သြယ္သြယ္ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးသည္ စီးကရက္ဖြာရင္း တိုက္တစ္ခုကို မ်က္ႏွာမူထားေသာ သံထိုင္ခံုတြင္ ထိုင္ေနေလ့ရိွသည္။ သူ၏ေဘးတြင္ ေရွာ့ပင္းေမာအတြင္းမွ (သို႕) ဘူတာရံုအနီးစားေသာက္ဆိုင္တန္းမွ ၀ယ္လာေသာ ၂ေယာက္စာ စားေသာက္စရာပါဆယ္ေလး ရိွေလသည္။ မၾကာခင္အခ်ိန္မွာပင္ ဆံပင္ပါးပါးရွည္ရွည္ေလးမ်ားပိုင္ဆုိင္ေသာ၊ အေတြးမ်ားစြာျဖင့္ လိ်ဳ႕၀ွက္နက္နဲမွဳ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ မ်က္၀န္းမ်ားပိုင္ဆုိင္သည့္ အသက္ ၃၈ႏွစ္အရြယ္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးေရာက္လာတတ္သည္။ ထို႕ေနာက္ေတာ့ ပါဆယ္ထုတ္ထားေသာ ညစာကုိ ျငိမ္သက္စြာပင္ အတူဖြင့္စားၾကေပမည္။ ညစာစားျပီးေသာ အခါ ၂ေယာက္အတူ စီးကရက္ေသာက္ရင္း အမ်ိဳးသမီး ေျပာေသာစကားမ်ားကုိ ထိုအမ်ိဳးသားက ေခါင္းညိွတ္ရင္း စကားေထာက္ရင္း နားေထာင္ေလ့ရိွသည္။ တခါတရံတြင္ေတာ့ အရင္ေရာက္ႏွင့္ေနသူဟာ အမ်ဳိးသမီးျဖစ္ေနခ့ဲ့သည္။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ သူမသည္ ခါးေလာက္ထိရွည္လ်ားေျဖာင့္စင္းေသာ ဆံပင္ရွည္မ်ားကို ေရွ႕ရင္သို႕ စုသိမ္းလုိက္ကာ လက္ပိုက္ထိုင္ရင္း အမ်ိဳးသားကုိေစာင့္ေန ခ့ဲ့သည္။ သူမေဘးတြင္ေတာ့ ၂ေယာက္စာ ညစာတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးထည့္ထားသည့္ ပါဆယ္တစ္ထုပ္။ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲသည္က သူတို႕ ၂ေယာက္ ထိုင္ေသာ ထိုင္ခံုေလး။ ၃ခံုရိွသည့္အနက္ သူတို႕သည္ ထို ထုိင္ခံုေလးကိုသာ ေရြးခ်ယ္ထိုင္တတ္သည္။ အမ်ိဳးသားသည္ ဗယ္ဖက္တြင္ ထိုင္၍ အမ်ိဳးသမီးသည္ ယာဖက္တြင္ထိုင္ေလ့ရိွသည္။ ထို႕အတူ ပိန္သြယ္ပါးလ်ားေသာ သူတို႕၏ ခႏၶာကိုယ္မ်ားသည္လည္း ဘယ္္ေတာ့မွ ၀ိတ္အတက္အက်မရိွတတ္။ ထိုသူတို႕ ၂ဦးသည္ ခံုတန္းတစ္ခုတည္းတြင္ နီးကပ္စြာေတာ့ ထိုင္ၾကသည္။ သို႕ေသာ္ ကယုကယင္ ျပဳမူူျခင္းမရိွၾက။ ယုတ္စြအဆံုး တစ္ဦးလက္ကိုတစ္ဦး ကုိင္တြယ္ျခင္းပင္မရိွၾက။ ထို႕ေၾကာင့္ သူတို႕ ၂ဦးကိုျမင္တိုင္း ကၽြန္မရင္ထဲတြင္ အေတြးပြားမိသည္။ သူတို႕သည္ ဘယ္လိုပတ္သက္မွဳ ရိွေနသည္လဲ။ ျဖတ္သြားတိုင္း စီးကရက္နံ႕ရသည္ကုိေတာ့ စီးကရက္နံ႕ ေဆးလိပ္နံ႕ရလွ်င္ အသက္ရွဴက်ပ္တတ္ေသာကၽြန္မည သိပ္ေတာ့ သည္းညည္းမခံခ်င္။ ကၽြန္မေနေသာ တိုက္ခန္းဓာတ္ေလွခါးအနီးတြင္ ဤထိုင္ခံုစုေလး ရိွေသာေၾကာင့္ ရံုးမွအျပန္ ထိုအနီးမွ ျဖတ္သြားတိုင္းသူတို႕ကို ျမင္ရသည္မွာ ေန႕စဥ္ျဖစ္ေနေတာ့၏။ ရံုးျပန္ခ်ိန္ေစာေသာရက္ေတြတြင္လည္း သူတို႕၏ နိစၥဓူ၀ ျပဳမူူဆက္ဆံပံုသည္ မထူးျခား၊ ရံုးျပန္ခ်ိန္ေနာက္က်တတ္ေသာရက္ေတြတြင္လည္းဤသို႕ႏွယ္။ အင္မတန္႕အင္မတန္ေနာက္က်ေသာရက္ေတြတြင္ေတာ့ သူတို႕၂ဦးမရိွ တတ္ေတာ့။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ ထိုင္မွီသူကင္းမဲ့ေနေသာ သံခံုေလးကိုၾကည့္ရင္း ကၽြန္မရင္ထဲဟာတာတာ။ သူတို႕ျပန္သြားၾကျပီကိုးဟုသာ မွတ္ခ်က္ခ်ရင္း စိတ္အေတြးေတြကိုျဖတ္ပစ္ရ၏။ ဓာတ္ေလွခါးထဲ ေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ေတာ့ ကၽြန္မရင္ထဲ ကၽြန္မ၏ ကိစၥမ်ားသည္သာ ၀င္ေရာက္လာျပန္သည္။


 ။။။။။။။။။

 ျမင္ပါမ်ားေတာ့ ၾကင္သတဲ့ေလ…… ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ျမင္ပါမ်ားေတာ့့ သိလိုစိတ္အေတြးမ်ားသာ ပြားလာခဲ့သည္။ အဘယ္သို႕ေသာ လံွဳ႕ေဆာ္မွဳ ရိွသည္မသိ။ တခါတရံ သူတို႕ ၂ဦးဘာစကားမွ မေျပာဘဲ အမ်ိဳးသားက စီးကရက္ဖြာရင္း ၊ အမ်ိဳးသမီးက လက္ႏွစ္ဖက္ကို စံုပိုက္ကာ ေနာက္တန္းကို မွီရင္း ၊ တိတ္တဆိတ္ ျငိမ္သက္ေနကာ ဟိုးအေ၀းဆီသုိ႕ ေငးရီေသာ မ်က္၀န္းမ်ားျဖင့္ ေငးေနေေသာအခါမ်ားတြင္ ကုိယ့္စိတ္ထဲပါ လြမ္းေဆြးသြားမိသည္။ သူတို႕ေျပာေသာစကားမ်ားသည္ တရုတ္စကားမ်ားမုိ႕ ကၽြန္မ နားမလည္။ သို႕ေသာ္ ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ သူတုိ႕ ဘာေတြမ်ား ေဆြးေႏြးၾကပါသနည္း။ မိတ္ေဆြအဆင့္ထက္ပိုေသာ သူတို႕၏ သံေယာဇဥ္ကုိ နက္ရွိဳင္းေသာ ရင္မွ ခံစားသိျမင္မိသည္မို႕ ဘာေၾကာင့္မ်ား မေပါင္းစည္းၾကသနည္း။ ထိုသို႕ ေတြးမိေတာ့ ေနာက္ဆက္တဲြအျဖစ္ သူတို႕ဟာ မလြတ္လပ္သူမ်ားမို႕ ေရွ႕ဆက္တိုးရန္ ခက္ခဲေနသူမ်ားလားဟု ေတြးမိေတာ့…ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း….မျဖစ္ေစခ်င္။ ေရွးရိုးဆန္တယ္ပဲ ေျပာေျပာ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္နဲ႕ မိသားစုအေပၚသစၥာရိွျပီး ခ်စ္ခင္ေသာ သူမ်ားအျဖစ္သာ ကမၻာေပၚရိွလူသားအားလံုးကို ျဖစ္ေစခ်င္သည္။ အုိ…ကၽြန္မ သိပ္ကုိ အတၱၾကီးျပီး မျဖစ္ႏိုင္တာ ေတြးေခၚေနသူပါလား။ ခုေခတ္ၾကီးမွာ ေဖာက္ျပန္ေနသူေတြ ဒုနဲ႕ေဒး။ ထမင္းစားေရေသာက္ အိမ္ေထာင္ျပဳ အိမ္ေထာင္ကဲြေတြကလည္း အပံုအပင္။ ဒီလုိေခတ္ၾကီးမွာ ဒီလိုအေတြး ေတြးေနေတာ့ ေဖာက္ျပန္ သူေတြျမင္လွ်င္ ရူးေနသလားဟုေတာင္ သတ္မွတ္ဟားတိုက္ၾကဦးမည္။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ေစခ်င္တာက ကၽြန္မဆႏၵမို႕ အတၱၾကီးတယ္ပဲ ေျပာေျပာကၽြန္မ မျပင္ႏုိင္။ သူတို႕ဟာ ဤသို႕ ေဖာက္ျပန္သူမ်ားမျဖစ္ၾကပါေစနဲ႕လို႕ အေလာတၾကီး ဆႏၵျပဳမိတာ အခါခါ။


မိန္းမ သိပ္မဆန္တတ္ေသာ ကၽြန္မတြင္ ရစ္တတ္ ၊ ဂ်စ္တိုက္တတ္ေသာ အက်င့္ဆိုးဥာဥ္ ရိွိသည္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကၽြန္မကို နားလည္ခံစားတတ္စြာ ဆက္ဆံတတ္ေသာ လူနည္းစုမိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕ကုိ ပိုင္ဆုိင္ထား၏။ ထိုသူတုိ႕သည္ ကၽြန္မ၏ ေမြးစားအကုိ အမ မ်ားႏွင့္ အခင္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းဆိုတာေတြျဖစ္ လာခဲ့သည္။ သူတုိ႕သည္ ကၽြန္မကုိ နားအလည္ႏိုင္ဆံုးေသာ လူသားမ်ားမို႕ သူမ်ားႏွင့္ကဲြျပားေသာ ရာထူးမ်ားေပးထားသင့္သည္ မဟုတ္ေပေလာ။ တစ္ေန႕တြင္ရန္ကုန္မွစင္ကာပူသုိ႕အလည္ျပန္လာေသာ ေမြးစား အကိုတစ္ေယာက္က ကၽြန္မၾကိဳက္တတ္ေသာအစားအေသာက္ေတြတစ္ပံုတစ္ပင္ ကၽြန္မအတြက္ သယ္လာေပးသည္။ ဧည့္လက္မခံေသာ အိမ္တြင္ အခန္းငွားေနသူမို႕ အစားအေသာက္ေတြ လက္ေဆာင္လာေပးေသာ အကုိအား အိမ္ဧည့္ခန္းသို႕ အလည္မေခၚေတာ့ဘဲ ေအာက္ထပ္က မိွဳပြင့္ ထိုင္ခံုေလးတြင္သာ လက္ခံစကားေျပာဆိုျဖစ္သည္။ ထိုေန႕က ရံုးပိတ္ရက္တနဂၤေႏြမို႕ ကၽြန္မျမင္ေနက် သူတို႕ ၂ေယာက္မရိွ။ ကၽြန္မ၏ ေမြးစားအကုိ ထိုင္ျဖစ္သည္က သူတို႕ ၂ဦးထုိင္ေနက် ထိုင္ခံု။ “အကုိသိလား။ အဲ့ထိုင္ခံုေလးမွာေလ ဇာတ္လမ္းရိွတယ္” “ေဟ….ဘာတုန္းဟ။ ညည္းစကားကလည္း အဆန္းပါလား။ ထိုင္ခံုမွာ ဇာတ္လမ္းရိွတယ္လို႕” ကၽြန္မစကားေၾကာင့္ အကုိတစ္ေယာက္ တအံ့တၾသျဖစ္သြားသည္။ “ဟုတ္တယ္.။ အဲ့ထိုင္ခံုမွာေလ ညေနရံုးဆင္းခ်ိန္တိုင္း ေတြ႕ၾကတဲ့ ေယာက္်ားနဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ ရိွတယ္။ သူတို႕က ဒီမွာ ညစာအတူစားတယ္။ စကားေတြ ေျပာၾကတယ္။ ျပီးရင္ တစ္ေယာက္ တစ္ေနရာစီ ျပန္သြားၾကေရာ” “အတြဲေနမွာေပါ့ကြ။ ဒါမွမဟုတ္ လင္မယားေနမွာေပါ့။ တခ်ိဳ႕လင္မယားေတြက် အိမ္တစ္အိမ္ထဲမွာ အတူငွားေနဖို႕အဆင္မေျပလို႕ တကဲြတျပားစီငွားေနတာ ၾကားဖူးတယ္ကြ ” “အေနာ္လည္းသိဘူး။ ဒါေပမယ့္သူတို႕ကအတဲြလိုလည္း မေနဘူး။ လင္မယားလုိပံုလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ မိတ္ေဆြအဆင့္ထက္လည္္း ပိုတယ္လို႕ အေနာ့္စိတ္ထဲ ခံစားမိတယ္။ သူတို႕လာရင္ တိတ္တိတ္ေလး ညစာစားတယ္။ ေယာက္်ားကေတာ့ အျမဲစီးကရက္ေသာက္တယ္။ မိန္းမက တခါတေလေတာ့ ဖြာတာေတြ႕တယ္။ အျမဲေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ျပီးရင္ တစ္ေယာက္ရဲ႕အသားေတာင္ တစ္ေယာက္မထိၾကဘဲ စကားေတြ ေျပာေနၾကတယ္။ တခါတေလေတာ့လည္း ေငးေနၾကတယ္။ သူတို႕ကုိ ျမင္ရတာ တခါတေလက်ေတာ့ အေနာ့္ရင္ထဲ ေဆြးေနကေရာ” “အမေလးဟဲ့ ေဆြးေတာင္ေဆြးရတယ္။ ညည္းေျပာတာနဲ႕ ငါေတာင္ စိတ္၀င္စားျပီး သူတို႕ကို ျမင္ဖူးခ်င္လာျပီ။ ခုေရာမလာၾကေသးဘူးလား။

” “ဟင့္အင္း ပိတ္ရက္ဆုိသူတို႕ မလာဘူး။ ဒီပံုစံအတိုင္း ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းတဲ့ပံုစံနဲ႕ သူတို႕ေနလာတာ ၄ႏွစ္ေလာက္ရိွျပီ။” “ေအးေပါ့ကြာ။ နည္းနည္းေတာ့ ဆန္းေနသလိုပဲ။ ဒါေပမယ့္ေတြးမေနပါနဲ႕။ တစ္ခါတေလေတာ့ ေပါင္းလို႕ မရတဲ့ ဘ၀ေတြရိွတတ္တယ္ဆိုတာလုိ႕ပဲ ေတြးထားလုိက္ကြာ။ သူတုိ႕မွာ ေပါင္းလို႕ မရတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ရိွေနလုိ႕ ေနမွာေပါ့။ ကဲ…အကိုလည္း ျပန္လိုက္ဦးမယ္။ ညည္းအမနဲ႕ ကေလးေတြ မွာလိုက္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ၀ယ္စရာရိွေသးလုိ႕” ေက်ာခိုင္း ထြက္ခြာသြားေသာ အကို႕ကို ဘာရယ္မဟုတ္ၾကည့္ေနရင္း စကားတစ္ခုက နားထဲမွာ ပဲ့တင္ထပ္သည္။ “အခ်စ္တစ္ခုတည္းနဲ႕ ဘ၀တစ္ခုကို တည္ေဆာက္လုိ႕ရရင္လည္း ေကာင္းသားေပါ့” 

သူတို႕ဟာ အခ်စ္ရိွေပမယ့္ ဘ၀တစ္ခုကို ေပါင္းစည္းဖုိ႕ မျပည့္စံုသူေတြလား။ ဘ၀တစ္ခုကို တည္ေထာင္ဖို႕ သတိၱနည္းၾကသူေတြလား။ တည္ေထာင္ျပီးသား ဘ၀တစ္ခုရိွျပီးမွ တစ္ဦးကို တစ္ဦးေတြ႕ၾကသူေတြလား။ (ဟင့္အင္း အဲ့လုိေတာ့ မလုပ္ၾကပါနဲ႕။ လက္ရိွအိမ္ေထာင္ရွင္နဲ႕ ကေလးေတြကို ညွာတာျပီး သစၥာရိွခ်စ္ခင္ၾကပါ။) တစ္ဦးမွာ ေရာဂါရိွေနလို႕ ဒီအတုိင္းပဲ ခ်စ္ေနၾကစို႕လို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသူေတြလား။ (ဒီအေတြးကေတာ့ နည္းနည္းရုပ္ရွင္ဆန္သည္မို႕ ခ်က္ျခင္း ပယ္ဖ်က္လိုက္သည္) မိဘေတြက သေဘာမတူလုိ႕ ဒီတိုင္းပဲ ေရွ႕ဆက္ေနၾကသူေတြလား။ (အို…ဒီအရြယ္ေတာင္ ရိွေနမွပဲ မိဘေတြေတာင္ ရိွႏုိင္ပါဦးမလား။ ဒီအေတြးလည္း ရပ္သင့္သည္။) ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ေတြးေနမိသည္မသိ။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခံုတြင္ သားအမိ၂ဦးလာထိုင္ေတာ့မွ အေတြးရပ္ကာ အိမ္ေပၚတက္ျဖစ္သည္။ 

ယခုေတာ့ သူတို႕ ၂ဦးကုိ မေတြ႕သည္မွာ ၂ပတ္ရိွျပီ။ တခါတရံ သူတုိ႕ ထိုင္ေနၾက ခံုေလးတြင္ အတဲြတခ်ိဳ႕ လာထိုင္တတ္သည္။ သုိ႕ေသာ္ ဘယ္အတြဲမွ သူတို႕ေလာက္ ကၽြန္မရင္ထဲ မထိရွလွ။ ခံစားမွဳ တစ္ခ်ိဳ႕ကုိ မေပးႏုိင္လွ။ သာမန္ေတြ႕ရတတ္ေသာ အတြဲမ်ားကဲ့သို႕ပင္ ကၽြန္မရင္ထဲ ခံစားရတတ္သည္။ မည္သူမွ ကၽြန္မရင္ထဲတြင္ မွတ္မွတ္ရရ မရိွလွ။ သူတို႕၂ဦး ထိုင္ေသာ ထိုင္ခံုေလးတြင္ သူတို႕ ၂ဦးကုိသာ ျမင္လုိသည္။ သူတို႕သည္လည္း ထို ထိုင္ခံုေလးမွ လဲြ၍ မည္သည့္ေနရာကိုမွ မေရြးခ်ယ္ခဲ့။ (ကၽြန္မျမင္ေတြ႕တိုင္း) ရိုးသားသန္႕စင္စြာ ဆက္ဆံခဲ့သည္မွာ ၄ႏွစ္တာ ျပည့္ေျမာက္ခဲ့ေသာ သူတို႕ ၂ဦးသည္ (သစၥာမဲ့ေသာအျဖစ္မွလဲြ၍) အခ်စ္ရိွေသာ္လည္း ဘ၀တစ္ခုကုိ တည္ေဆာက္ဖုိ႕ ထာ၀ရမျဖစ္ေျမာက္ႏုိင္သူမ်ား ျဖစ္ခဲ့သည္ရိွေသာ္ ကၽြန္မရင္ထဲနာက်င္မွဳျဖင့္ ဆို႕နင့္ခံစားရလြန္းသည္။ ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ ရင္ကဲြနာက်ေသာ ခံစားခ်က္မ်ားလုိေပါ့။ ထို႕ေၾကာင့္ က်န္ေသာ စံုတဲြမ်ားအားလည္း သူတို႕လုိ အျဖစ္မ်ိဳးမ်ား မျဖစ္ေစလုိသျဖင့္ “အဲ့ထိုင္ခံုမွာ မထိုင္ၾကပါနဲ႕”လုိ႕ စိတ္ထဲမွ ေအာ္ေျပာေနမိသည္မွာ ဒီေန႕တြင္ ၂ပတ္ေျမာက္ေလျပီ။ 

+ ၾကည္ျဖဴပိုင္+

မေတြ႕ရက္ေတြၾကာခ့ဲေလျပီ။ ၁ရက္မွ.၂ရက္. ၂ရက္မွ..၃ရက္။ ခုေတာ့ ၂ပတ္တိုင္ခဲ့ျပီေပါ့။ သူတို႕ေတြ ေနလို႕မွ ေကာင္းၾကရဲ႕လား။ စီးကရက္ေတြ အေသာက္လြန္ျပီး တစ္ေယာက္ေယာက္ ေနမေကာင္းျဖစ္လို႕မ်ား ေတြ႕ၾကဖုိ႕ပ်က္ကြက္ၾကေလသလား။ အေတြးမ်ားစြာတို႕ျဖင့္ ကြၽြန္မရံုးမွ ျပန္လာေလတိုင္းေတြးျဖစ္ျမဲ။ ျမင္ေတြ႕ေလတိုင္း ရင္ထဲမွာ ေလးပင္ဆို႕နင့္စြာ ခံစားရသည္ကိုေတာ့ ရိုက္မစစ္ဘဲ ၀န္ခံလွခ်င္သည္။ တိုက္ ၃ခုရဲ႕ အလယ္မွာ မိွဳပြင့္ပံုခၽြန္းခၽြန္းေပါင္းမိုးေလးတစ္ခုရိွသည္။ ထိုအမိုးေလး တစ္ခုေအာက္တြင္ ၂ေယာက္ထိုင္ ဇကာကြက္ပံု ခုိင္ခိုင္ခန္႕ခန္႕ သံထိုင္ခံုတန္းေလး သံုးခံုကုိ မွဳိပြင့္ပံုပင္ ခပ္၀ိုင္း၀ိုင္းေလးခ်ထားသည္။ ေလးေထာင့္မ်က္မွန္တပ္ဆင္ထားေသာ အသက္ ၄၀မွ ၄၅ပတ္၀န္းက်င္အရြယ္ ပိန္သြယ္သြယ္ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးသည္ စီးကရက္ဖြာရင္း တိုက္တစ္ခုကို မ်က္ႏွာမူထားေသာ သံထိုင္ခံုတြင္ ထိုင္ေနေလ့ရိွသည္။ သူ၏ေဘးတြင္ ေရွာ့ပင္းေမာအတြင္းမွ (သို႕) ဘူတာရံုအနီးစားေသာက္ဆိုင္တန္းမွ ၀ယ္လာေသာ ၂ေယာက္စာ စားေသာက္စရာပါဆယ္ေလး ရိွေလသည္။ မၾကာခင္အခ်ိန္မွာပင္ ဆံပင္ပါးပါးရွည္ရွည္ေလးမ်ားပိုင္ဆုိင္ေသာ၊ အေတြးမ်ားစြာျဖင့္ လိ်ဳ႕၀ွက္နက္နဲမွဳ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ မ်က္၀န္းမ်ားပိုင္ဆုိင္သည့္ အသက္ ၃၈ႏွစ္အရြယ္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးေရာက္လာတတ္သည္။ ထို႕ေနာက္ေတာ့ ပါဆယ္ထုတ္ထားေသာ ညစာကုိ ျငိမ္သက္စြာပင္ အတူဖြင့္စားၾကေပမည္။ ညစာစားျပီးေသာ အခါ ၂ေယာက္အတူ စီးကရက္ေသာက္ရင္း အမ်ိဳးသမီး ေျပာေသာစကားမ်ားကုိ ထိုအမ်ိဳးသားက ေခါင္းညိွတ္ရင္း စကားေထာက္ရင္း နားေထာင္ေလ့ရိွသည္။ တခါတရံတြင္ေတာ့ အရင္ေရာက္ႏွင့္ေနသူဟာ အမ်ဳိးသမီးျဖစ္ေနခ့ဲ့သည္။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ သူမသည္ ခါးေလာက္ထိရွည္လ်ားေျဖာင့္စင္းေသာ ဆံပင္ရွည္မ်ားကို ေရွ႕ရင္သို႕ စုသိမ္းလုိက္ကာ လက္ပိုက္ထိုင္ရင္း အမ်ိဳးသားကုိေစာင့္ေန ခ့ဲ့သည္။ သူမေဘးတြင္ေတာ့ ၂ေယာက္စာ ညစာတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးထည့္ထားသည့္ ပါဆယ္တစ္ထုပ္။ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲသည္က သူတို႕ ၂ေယာက္ ထိုင္ေသာ ထိုင္ခံုေလး။ ၃ခံုရိွသည့္အနက္ သူတို႕သည္ ထို ထုိင္ခံုေလးကိုသာ ေရြးခ်ယ္ထိုင္တတ္သည္။ အမ်ိဳးသားသည္ ဗယ္ဖက္တြင္ ထိုင္၍ အမ်ိဳးသမီးသည္ ယာဖက္တြင္ထိုင္ေလ့ရိွသည္။ ထို႕အတူ ပိန္သြယ္ပါးလ်ားေသာ သူတို႕၏ ခႏၶာကိုယ္မ်ားသည္လည္း ဘယ္္ေတာ့မွ ၀ိတ္အတက္အက်မရိွတတ္။ ထိုသူတို႕ ၂ဦးသည္ ခံုတန္းတစ္ခုတည္းတြင္ နီးကပ္စြာေတာ့ ထိုင္ၾကသည္။ သို႕ေသာ္ ကယုကယင္ ျပဳမူူျခင္းမရိွၾက။ ယုတ္စြအဆံုး တစ္ဦးလက္ကိုတစ္ဦး ကုိင္တြယ္ျခင္းပင္မရိွၾက။ ထို႕ေၾကာင့္ သူတို႕ ၂ဦးကိုျမင္တိုင္း ကၽြန္မရင္ထဲတြင္ အေတြးပြားမိသည္။ သူတို႕သည္ ဘယ္လိုပတ္သက္မွဳ ရိွေနသည္လဲ။ ျဖတ္သြားတိုင္း စီးကရက္နံ႕ရသည္ကုိေတာ့ စီးကရက္နံ႕ ေဆးလိပ္နံ႕ရလွ်င္ အသက္ရွဴက်ပ္တတ္ေသာကၽြန္မည သိပ္ေတာ့ သည္းညည္းမခံခ်င္။ ကၽြန္မေနေသာ တိုက္ခန္းဓာတ္ေလွခါးအနီးတြင္ ဤထိုင္ခံုစုေလး ရိွေသာေၾကာင့္ ရံုးမွအျပန္ ထိုအနီးမွ ျဖတ္သြားတိုင္းသူတို႕ကို ျမင္ရသည္မွာ ေန႕စဥ္ျဖစ္ေနေတာ့၏။ ရံုးျပန္ခ်ိန္ေစာေသာရက္ေတြတြင္လည္း သူတို႕၏ နိစၥဓူ၀ ျပဳမူူဆက္ဆံပံုသည္ မထူးျခား၊ ရံုးျပန္ခ်ိန္ေနာက္က်တတ္ေသာရက္ေတြတြင္လည္းဤသို႕ႏွယ္။ အင္မတန္႕အင္မတန္ေနာက္က်ေသာရက္ေတြတြင္ေတာ့ သူတို႕၂ဦးမရိွ တတ္ေတာ့။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ ထိုင္မွီသူကင္းမဲ့ေနေသာ သံခံုေလးကိုၾကည့္ရင္း ကၽြန္မရင္ထဲဟာတာတာ။ သူတို႕ျပန္သြားၾကျပီကိုးဟုသာ မွတ္ခ်က္ခ်ရင္း စိတ္အေတြးေတြကိုျဖတ္ပစ္ရ၏။ ဓာတ္ေလွခါးထဲ ေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ေတာ့ ကၽြန္မရင္ထဲ ကၽြန္မ၏ ကိစၥမ်ားသည္သာ ၀င္ေရာက္လာျပန္သည္။


 ။။။။။။။။။

 ျမင္ပါမ်ားေတာ့ ၾကင္သတဲ့ေလ…… ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ျမင္ပါမ်ားေတာ့့ သိလိုစိတ္အေတြးမ်ားသာ ပြားလာခဲ့သည္။ အဘယ္သို႕ေသာ လံွဳ႕ေဆာ္မွဳ ရိွသည္မသိ။ တခါတရံ သူတို႕ ၂ဦးဘာစကားမွ မေျပာဘဲ အမ်ိဳးသားက စီးကရက္ဖြာရင္း ၊ အမ်ိဳးသမီးက လက္ႏွစ္ဖက္ကို စံုပိုက္ကာ ေနာက္တန္းကို မွီရင္း ၊ တိတ္တဆိတ္ ျငိမ္သက္ေနကာ ဟိုးအေ၀းဆီသုိ႕ ေငးရီေသာ မ်က္၀န္းမ်ားျဖင့္ ေငးေနေေသာအခါမ်ားတြင္ ကုိယ့္စိတ္ထဲပါ လြမ္းေဆြးသြားမိသည္။ သူတို႕ေျပာေသာစကားမ်ားသည္ တရုတ္စကားမ်ားမုိ႕ ကၽြန္မ နားမလည္။ သို႕ေသာ္ ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ သူတုိ႕ ဘာေတြမ်ား ေဆြးေႏြးၾကပါသနည္း။ မိတ္ေဆြအဆင့္ထက္ပိုေသာ သူတို႕၏ သံေယာဇဥ္ကုိ နက္ရွိဳင္းေသာ ရင္မွ ခံစားသိျမင္မိသည္မို႕ ဘာေၾကာင့္မ်ား မေပါင္းစည္းၾကသနည္း။ ထိုသို႕ ေတြးမိေတာ့ ေနာက္ဆက္တဲြအျဖစ္ သူတို႕ဟာ မလြတ္လပ္သူမ်ားမို႕ ေရွ႕ဆက္တိုးရန္ ခက္ခဲေနသူမ်ားလားဟု ေတြးမိေတာ့…ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း….မျဖစ္ေစခ်င္။ ေရွးရိုးဆန္တယ္ပဲ ေျပာေျပာ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္နဲ႕ မိသားစုအေပၚသစၥာရိွျပီး ခ်စ္ခင္ေသာ သူမ်ားအျဖစ္သာ ကမၻာေပၚရိွလူသားအားလံုးကို ျဖစ္ေစခ်င္သည္။ အုိ…ကၽြန္မ သိပ္ကုိ အတၱၾကီးျပီး မျဖစ္ႏိုင္တာ ေတြးေခၚေနသူပါလား။ ခုေခတ္ၾကီးမွာ ေဖာက္ျပန္ေနသူေတြ ဒုနဲ႕ေဒး။ ထမင္းစားေရေသာက္ အိမ္ေထာင္ျပဳ အိမ္ေထာင္ကဲြေတြကလည္း အပံုအပင္။ ဒီလုိေခတ္ၾကီးမွာ ဒီလိုအေတြး ေတြးေနေတာ့ ေဖာက္ျပန္ သူေတြျမင္လွ်င္ ရူးေနသလားဟုေတာင္ သတ္မွတ္ဟားတိုက္ၾကဦးမည္။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ေစခ်င္တာက ကၽြန္မဆႏၵမို႕ အတၱၾကီးတယ္ပဲ ေျပာေျပာကၽြန္မ မျပင္ႏုိင္။ သူတို႕ဟာ ဤသို႕ ေဖာက္ျပန္သူမ်ားမျဖစ္ၾကပါေစနဲ႕လို႕ အေလာတၾကီး ဆႏၵျပဳမိတာ အခါခါ။


မိန္းမ သိပ္မဆန္တတ္ေသာ ကၽြန္မတြင္ ရစ္တတ္ ၊ ဂ်စ္တိုက္တတ္ေသာ အက်င့္ဆိုးဥာဥ္ ရိွိသည္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကၽြန္မကို နားလည္ခံစားတတ္စြာ ဆက္ဆံတတ္ေသာ လူနည္းစုမိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕ကုိ ပိုင္ဆုိင္ထား၏။ ထိုသူတုိ႕သည္ ကၽြန္မ၏ ေမြးစားအကုိ အမ မ်ားႏွင့္ အခင္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းဆိုတာေတြျဖစ္ လာခဲ့သည္။ သူတုိ႕သည္ ကၽြန္မကုိ နားအလည္ႏိုင္ဆံုးေသာ လူသားမ်ားမို႕ သူမ်ားႏွင့္ကဲြျပားေသာ ရာထူးမ်ားေပးထားသင့္သည္ မဟုတ္ေပေလာ။ တစ္ေန႕တြင္ရန္ကုန္မွစင္ကာပူသုိ႕အလည္ျပန္လာေသာ ေမြးစား အကိုတစ္ေယာက္က ကၽြန္မၾကိဳက္တတ္ေသာအစားအေသာက္ေတြတစ္ပံုတစ္ပင္ ကၽြန္မအတြက္ သယ္လာေပးသည္။ ဧည့္လက္မခံေသာ အိမ္တြင္ အခန္းငွားေနသူမို႕ အစားအေသာက္ေတြ လက္ေဆာင္လာေပးေသာ အကုိအား အိမ္ဧည့္ခန္းသို႕ အလည္မေခၚေတာ့ဘဲ ေအာက္ထပ္က မိွဳပြင့္ ထိုင္ခံုေလးတြင္သာ လက္ခံစကားေျပာဆိုျဖစ္သည္။ ထိုေန႕က ရံုးပိတ္ရက္တနဂၤေႏြမို႕ ကၽြန္မျမင္ေနက် သူတို႕ ၂ေယာက္မရိွ။ ကၽြန္မ၏ ေမြးစားအကုိ ထိုင္ျဖစ္သည္က သူတို႕ ၂ဦးထုိင္ေနက် ထိုင္ခံု။ “အကုိသိလား။ အဲ့ထိုင္ခံုေလးမွာေလ ဇာတ္လမ္းရိွတယ္” “ေဟ….ဘာတုန္းဟ။ ညည္းစကားကလည္း အဆန္းပါလား။ ထိုင္ခံုမွာ ဇာတ္လမ္းရိွတယ္လို႕” ကၽြန္မစကားေၾကာင့္ အကုိတစ္ေယာက္ တအံ့တၾသျဖစ္သြားသည္။ “ဟုတ္တယ္.။ အဲ့ထိုင္ခံုမွာေလ ညေနရံုးဆင္းခ်ိန္တိုင္း ေတြ႕ၾကတဲ့ ေယာက္်ားနဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ ရိွတယ္။ သူတို႕က ဒီမွာ ညစာအတူစားတယ္။ စကားေတြ ေျပာၾကတယ္။ ျပီးရင္ တစ္ေယာက္ တစ္ေနရာစီ ျပန္သြားၾကေရာ” “အတြဲေနမွာေပါ့ကြ။ ဒါမွမဟုတ္ လင္မယားေနမွာေပါ့။ တခ်ိဳ႕လင္မယားေတြက် အိမ္တစ္အိမ္ထဲမွာ အတူငွားေနဖို႕အဆင္မေျပလို႕ တကဲြတျပားစီငွားေနတာ ၾကားဖူးတယ္ကြ ” “အေနာ္လည္းသိဘူး။ ဒါေပမယ့္သူတို႕ကအတဲြလိုလည္း မေနဘူး။ လင္မယားလုိပံုလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ မိတ္ေဆြအဆင့္ထက္လည္္း ပိုတယ္လို႕ အေနာ့္စိတ္ထဲ ခံစားမိတယ္။ သူတို႕လာရင္ တိတ္တိတ္ေလး ညစာစားတယ္။ ေယာက္်ားကေတာ့ အျမဲစီးကရက္ေသာက္တယ္။ မိန္းမက တခါတေလေတာ့ ဖြာတာေတြ႕တယ္။ အျမဲေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ျပီးရင္ တစ္ေယာက္ရဲ႕အသားေတာင္ တစ္ေယာက္မထိၾကဘဲ စကားေတြ ေျပာေနၾကတယ္။ တခါတေလေတာ့လည္း ေငးေနၾကတယ္။ သူတို႕ကုိ ျမင္ရတာ တခါတေလက်ေတာ့ အေနာ့္ရင္ထဲ ေဆြးေနကေရာ” “အမေလးဟဲ့ ေဆြးေတာင္ေဆြးရတယ္။ ညည္းေျပာတာနဲ႕ ငါေတာင္ စိတ္၀င္စားျပီး သူတို႕ကို ျမင္ဖူးခ်င္လာျပီ။ ခုေရာမလာၾကေသးဘူးလား။

” “ဟင့္အင္း ပိတ္ရက္ဆုိသူတို႕ မလာဘူး။ ဒီပံုစံအတိုင္း ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းတဲ့ပံုစံနဲ႕ သူတို႕ေနလာတာ ၄ႏွစ္ေလာက္ရိွျပီ။” “ေအးေပါ့ကြာ။ နည္းနည္းေတာ့ ဆန္းေနသလိုပဲ။ ဒါေပမယ့္ေတြးမေနပါနဲ႕။ တစ္ခါတေလေတာ့ ေပါင္းလို႕ မရတဲ့ ဘ၀ေတြရိွတတ္တယ္ဆိုတာလုိ႕ပဲ ေတြးထားလုိက္ကြာ။ သူတုိ႕မွာ ေပါင္းလို႕ မရတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ရိွေနလုိ႕ ေနမွာေပါ့။ ကဲ…အကိုလည္း ျပန္လိုက္ဦးမယ္။ ညည္းအမနဲ႕ ကေလးေတြ မွာလိုက္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ၀ယ္စရာရိွေသးလုိ႕” ေက်ာခိုင္း ထြက္ခြာသြားေသာ အကို႕ကို ဘာရယ္မဟုတ္ၾကည့္ေနရင္း စကားတစ္ခုက နားထဲမွာ ပဲ့တင္ထပ္သည္။ “အခ်စ္တစ္ခုတည္းနဲ႕ ဘ၀တစ္ခုကို တည္ေဆာက္လုိ႕ရရင္လည္း ေကာင္းသားေပါ့” 

သူတို႕ဟာ အခ်စ္ရိွေပမယ့္ ဘ၀တစ္ခုကို ေပါင္းစည္းဖုိ႕ မျပည့္စံုသူေတြလား။ ဘ၀တစ္ခုကို တည္ေထာင္ဖို႕ သတိၱနည္းၾကသူေတြလား။ တည္ေထာင္ျပီးသား ဘ၀တစ္ခုရိွျပီးမွ တစ္ဦးကို တစ္ဦးေတြ႕ၾကသူေတြလား။ (ဟင့္အင္း အဲ့လုိေတာ့ မလုပ္ၾကပါနဲ႕။ လက္ရိွအိမ္ေထာင္ရွင္နဲ႕ ကေလးေတြကို ညွာတာျပီး သစၥာရိွခ်စ္ခင္ၾကပါ။) တစ္ဦးမွာ ေရာဂါရိွေနလို႕ ဒီအတုိင္းပဲ ခ်စ္ေနၾကစို႕လို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသူေတြလား။ (ဒီအေတြးကေတာ့ နည္းနည္းရုပ္ရွင္ဆန္သည္မို႕ ခ်က္ျခင္း ပယ္ဖ်က္လိုက္သည္) မိဘေတြက သေဘာမတူလုိ႕ ဒီတိုင္းပဲ ေရွ႕ဆက္ေနၾကသူေတြလား။ (အို…ဒီအရြယ္ေတာင္ ရိွေနမွပဲ မိဘေတြေတာင္ ရိွႏုိင္ပါဦးမလား။ ဒီအေတြးလည္း ရပ္သင့္သည္။) ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ေတြးေနမိသည္မသိ။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခံုတြင္ သားအမိ၂ဦးလာထိုင္ေတာ့မွ အေတြးရပ္ကာ အိမ္ေပၚတက္ျဖစ္သည္။ 

ယခုေတာ့ သူတို႕ ၂ဦးကုိ မေတြ႕သည္မွာ ၂ပတ္ရိွျပီ။ တခါတရံ သူတုိ႕ ထိုင္ေနၾက ခံုေလးတြင္ အတဲြတခ်ိဳ႕ လာထိုင္တတ္သည္။ သုိ႕ေသာ္ ဘယ္အတြဲမွ သူတို႕ေလာက္ ကၽြန္မရင္ထဲ မထိရွလွ။ ခံစားမွဳ တစ္ခ်ိဳ႕ကုိ မေပးႏုိင္လွ။ သာမန္ေတြ႕ရတတ္ေသာ အတြဲမ်ားကဲ့သို႕ပင္ ကၽြန္မရင္ထဲ ခံစားရတတ္သည္။ မည္သူမွ ကၽြန္မရင္ထဲတြင္ မွတ္မွတ္ရရ မရိွလွ။ သူတို႕၂ဦး ထိုင္ေသာ ထိုင္ခံုေလးတြင္ သူတို႕ ၂ဦးကုိသာ ျမင္လုိသည္။ သူတို႕သည္လည္း ထို ထိုင္ခံုေလးမွ လဲြ၍ မည္သည့္ေနရာကိုမွ မေရြးခ်ယ္ခဲ့။ (ကၽြန္မျမင္ေတြ႕တိုင္း) ရိုးသားသန္႕စင္စြာ ဆက္ဆံခဲ့သည္မွာ ၄ႏွစ္တာ ျပည့္ေျမာက္ခဲ့ေသာ သူတို႕ ၂ဦးသည္ (သစၥာမဲ့ေသာအျဖစ္မွလဲြ၍) အခ်စ္ရိွေသာ္လည္း ဘ၀တစ္ခုကုိ တည္ေဆာက္ဖုိ႕ ထာ၀ရမျဖစ္ေျမာက္ႏုိင္သူမ်ား ျဖစ္ခဲ့သည္ရိွေသာ္ ကၽြန္မရင္ထဲနာက်င္မွဳျဖင့္ ဆို႕နင့္ခံစားရလြန္းသည္။ ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ ရင္ကဲြနာက်ေသာ ခံစားခ်က္မ်ားလုိေပါ့။ ထို႕ေၾကာင့္ က်န္ေသာ စံုတဲြမ်ားအားလည္း သူတို႕လုိ အျဖစ္မ်ိဳးမ်ား မျဖစ္ေစလုိသျဖင့္ “အဲ့ထိုင္ခံုမွာ မထိုင္ၾကပါနဲ႕”လုိ႕ စိတ္ထဲမွ ေအာ္ေျပာေနမိသည္မွာ ဒီေန႕တြင္ ၂ပတ္ေျမာက္ေလျပီ။ 

+ ၾကည္ျဖဴပိုင္+