== ေႏြဦးပုံျပင္==

>

တိတ္ဆိတ္မႈက ႀကီးစုိးလြန္းလွတယ္.. လြမ္းစရာ ေကာင္းလြန္းလွတဲ့ တုိးသဲ့သဲ့ ဂီတသံကလဲြရင္ ဒီကမၻာႀကီး တစ္ခုလုံး အိပ္ေမာက်ေနေရာ့သလား… ေကာ္ဖီရဲ႕ ေမႊးပ်ံ႕တဲ့ ရနံ႕နဲ႔ တလႈပ္လႈပ္ လြင့္ေနတဲ့ သူမရဲ႕ ဆံပင္စေလးေတြသာ အသက္မဝင္ေနခဲ့ရင္ ဒါဟာ မေသေတာ့မယ့္ တေစၱကမၻာႀကီးလုိ.. တိတ္ဆိတ္ ေျခာက္ကပ္ နာက်င္ အသက္ရႈက်ပ္လုိက္တာ…. ဒါ တစ္လတိတိ ကဲြကြာေနခဲ့ရတဲ့ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ေတြ႕ဆုံပဲြတဲ့… လြမ္းဆြတ္မႈေတြသာ အသက္ဝင္ခဲ့ရင္ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးအတြက္ စကားလုံးေတြ ရင္ခုန္သံေတြနဲ႔ လြမ္းမက္ခဲ့၇တဲ့ ႏွလုံးသားခ်င္း ပြတ္တုိက္ေနမိမယ္ထင္တယ္.. အခုေတာ့……. ကိႏၷရီ ကိႏၵရာ ေမာင္ႏွံက တစ္ညေလးေဝးတာကုိ ႏွစ္ေပါင္းခုနစ္ရာေဆြးခဲ့ရတယ္ဆုိရင္.. အခု တစ္လတိတိေဝးခဲ့ၾကရတာပဲေနာ္… သည္တစ္လအတြင္း သူ႕ုကုိသာ သပ္သပ္ သူမ သတိရေနခဲ့ရဲ႕လား.. ဒါမွမဟုတ္.. သူမမွာ ေျပာျပစရာ စကားလုံးေတြ ေျခာက္ခမ္းကုန္ပီလား.. ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕ဖြယ္ ေႏြဦးရဲ႕ရာသီက သည္ေကာ္ဖီဆုိင္ေလးအတြင္းမွာ ေအးစက္ ေျခာက္ကပ္လုိက္တာ…. သူမရဲ႕ စိတ္ေတြက သူမရဲ႕ျဖစ္တည္မႈမွာလဲ မရွိေနသလုိ.. သူမရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားက ေကာ္ဖီခြက္မွာလဲ ရွိမေနခဲ့ပါ.. သူမရဲ႕ ေရွ႕မွာ ငုတ္တုတ္ထုိင္ေနရတဲ့ သူ႕အတြက္ကေရာ… တကယ္ဆုိ သူမမွာ ေျပာစရာ လြမ္းခ်င္းေတြရွိမေနရင္.. သည္တစ္လလုံးလုံး သူမရဲ႕အၿပဳံးကုိ ေရဆာသလုိ ငတ္မြတ္ေနခဲ့ရတဲ့ သူ႕အဖုိ႔ လြမ္းဆြတ္ တမ္းတ တမ္းမက္ခဲ့ရတာေတြ သူမကုိ ေျပာျပရမွာေပါ့... သည္တစ္လလုံးလုံး သူမရဲ႕အခ်စ္ေတြ သူ႕ဆီမွာသာ တည္ရွိေနတယ္လုိ႔ သူ႕မသိစိတ္ကုိက လက္ခံခဲ့ရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေကာင္းလုိက္မလဲ .. သည္လုိသာဆုိ သူ႕ရဲ႕အလြမ္းေတြ သူ႕ရဲ႕ အခ်စ္ ေတြ သူ႕ရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြ.. သူေမွ်ာ္မွန္းခဲ့ရတဲ့ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အနာဂတ္ေတြ.. သူမနဲ႔အတူ တည္ ေဆာက္မယ္လုိ႔ သူမက္ခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ေတြ.. ကေလးေလးေတြ.. အိမ္ကေလး… ဒါေတြ ဒါေတြ …. သူ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေတြကို လွ်ာနဲ႔သပ္လုိက္တယ္.. ပီးေတာ့ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းလြန္းလွတဲ့ သူ႕အၿပဳံးေတြကုိ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွာ ခုိတြယ္လုိက္တယ္.. စကားတစ္ခြန္းစဖုိ႔ ကုိယ္ကုိ လြန္႔လူးလုိက္တယ္.. သူမရဲ႕ အေဝးဆီ ေျပးထြက္သြားေနတဲ့ စိတ္ေတြကုိ သူ႕ဆီကုိေရာက္ဖုိ႔.. သူမရဲ႕ ႏွလုံးသားကုိ သူ႕ဆီျပန္လည္အသက္ဝင္ဖုိ႔…. ရုတ္တရက္ စူးစူးဝါးဝါးထျမည္လာတဲ့ တယ္လီဖုန္းသံၾကားမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေအးစက္မႈေတြ ေပ်ာ္ဝင္သြားခဲ့တယ္.. ဖုန္းသံက က်ီက်ီေလာင္ေလာင္.. ပီးေတာ့ စူးစူးရွရွ.. ငွက္ဆုိးထုိးသံတစ္ခုလုိ.. အသက္ရႈသံေတြကုိ ေျခြယူသြားတဲ့ အသံဆုိးတစ္ခု.. သူေရာ သူမေရာ တယ္လီဖုန္းကုိ မျမင္ဖူးတဲ့ တေစၦတစ္ေကာင္လုိ စုိက္ၾကည့္ေနခဲ့တာ… သူမရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈက မယုံႏုိင္စရာ.. ပီးေတာ့ နာက်င္စဖြယ္.. ပီးေတာ့.. သူမက ဖုန္းကုိ ပိတ္ပစ္လုိက္တယ္… ေကာ္နက္ရွင္ျပတ္ေတာက္သြားတဲ့ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုက သူ႕မ်က္လုံးမွာ စဲြထင္သြားေစခဲ့အထိ.. သူမရဲ႕အၿပဳံးက ကေယာင္ကတမ္းႏုိင္လွသလုိ.. လက္ေတြ႕ကမၻာထဲကုိ ဝင္ေရာက္လာတဲ့ ၿဂဳိလ္သားတစ္ေကာင္လုိ.. ပီးေတာ့ ကေဝမတစ္ေယာက္လုိ.. အၿပဳံးမ်ဳိး.. သြားစြယ္ခၽြန္ခၽြန္ေတြၾကားမွာ.. သူမအၿပဳံးက သူစိမ္းတစ္ေယာက္လုိ.. ကုန္လုလု ေကာ္ဖီခြက္ကုိ သူတစ္ရွိန္ထုိးေမာ့ခ်ပစ္လုိက္တယ္… ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ျမည္လာတဲ့ ဖုန္းျမည္သံမွာေတာ့ သူ ရပ္တည္ရာရသြားခဲ့တယ္.. ပီးေတာ့ စစ္ရႈံးေပမဲ့ ဂုဏ္သိကၡာကုိ ျပန္အဖတ္ဆည္ေနတဲ့ စစ္သူႀကီးတစ္ေယာက္လုိ… ရင္ဝ ျမွားတန္းလန္း မွာတင္ သူ႕ဘဝကုိ အဆုံးသတ္ေပးဖုိ႔ သူမကုိ ထပ္ေတာင္းဆုိေနသလုိ.. ‘ဖုန္းကုိင္လုိက္ေလ … ငယ္’ သူမက ဖုန္းခလုတ္ကုိ တစ္ခါတည္း အၿပီးတုိင္ပိတ္လုိက္တယ္.. ပီးေတာ့ သူ႕လက္ကုိ ဆုပ္ကုိ္င္ပီး ‘ေကာ္ဖီေသာက္ပီးရင္ တစ္ေနရာရာ ဆက္သြားရေအာင္ ကုိကုိ… ဘယ္ကုိသြားၾကမလဲ…’ သူမရဲ႕အိပ္ခန္းမွာ သူမရဲ႕ကမၻာငယ္ေလးမွာ သူမရဲ႕ျဖစ္တည္မႈေတြထဲမွာ.. သူမရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြ ေပ်ာက္ဆုံးေနပီး သူမကုိယ္သူမ ရွာမေတြ႕ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ေတြ ဂေယာက္ဂယက္ျဖစ္ေနတဲ့ သူမရဲ႕ဂရုစိုက္မႈေတြၾကားမွာ… သူ ေပ်ာ္ေနရဲ႕လား သူကုိ္ယ္တုိင္ သူ႕ကုိယ္သူ နားမလည္ပါ… ‘မုန္းလုိက္ၾကရေအာင္…. ငယ္.. ကုိကုိတုိ႔ လမ္းခဲြၾကစုိ႕…’ သည္စကားကုိ သူ အရက္ေတြ မူးေနတဲ့အခ်ိန္ သူ ဘားတစ္ခုမွာ အသိစိတ္ေပ်ာက္ေနတဲ့အခ်ိန္.. အသိစိတ္ေပ်ာက္ေနေပမဲ့ သူမကုိခ်စ္တဲ့စိတ္မေပ်ာက္ပ်က္ေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူမကုိ ဒီစကား ေျပာခဲ့မိတယ္ထင္ရဲ႕.. သူမရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ မ်က္ရည္စေတြကုိ ေတြ႕ရပီး သူမရဲ႕တြယ္မွီမႈမွာ သူ တြယ္တာေနရင္း သူမကုိ သူ ရက္ရက္စက္စက္ ေျပာေနမိတယ္ထင္တယ္… ေနာက္ေတာ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ျဖစ္ပ်က္ေနက်အတုိင္းပင္.. မေသြတသိမ္း ျဖစ္ပ်က္ေနခဲ့တာ… သူမက အရင္လုိသူ႕ေဘးနားမွာ ေနခဲ့တယ္..အရင္ကထက္ ပုိလိမၼာေနခဲ့တာ… သူ႕ကို ျပဳစုယုယေနခဲ့တာ.. သူ႕ေဘးနားမွာ ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္လုိ ဒါမွမဟုတ္ ကေလးေလး တစ္ေယာက္လုိ.. သူ႕ကုိသာ ခ်စ္မက္ေနခဲ့တာ.. ဒီလုိနဲ႔ပဲ ဒီလုိနဲ႔ပါပဲ.. သူမကုိ သူစြန္႔ပစ္မထားခဲ့ရက္ပါ ….. ‘ငယ္ တုိ႔ လက္ထပ္ရေအာင္ ကုိကုိ.. ဒီေႏြဦးေပါက္ေလ.. ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းမွာပဲ ရုိးရုိးေလးပဲ မဂၤလာေဆာင္မယ္ေလ.. ပီးေတာ့ ငယ္က အျဖဴေရာင္ဂါဝန္ရွည္ႀကီးကုိ ဝတ္.. ကေလးေလးေတြက ပန္းႀကဲေပးမယ္.. ဒါေပမဲ့ ငယ့္လက္ကုိ တဲြမယ့္ ေဖေဖလဲ မရွိဘူးေနာ္ ကုိကုိ.. ရပါတယ္ အန္ကယ္ဂ်ဳိးက ကူေပးမယ္ထင္တယ္ေနာ္.. ကုိကုိ႕သူငယ္ခ်င္းေတြရယ္ ငယ့္မိတ္ေဆြေတြရယ္.. ပီးေတာ့ အန္တီနန္စီတုိ႔လဲ ျပန္လာမယ္ထင္တယ္ေနာ္.. ပီးေတာ့… ပီးေတာ့.. လက္ထပ္ကိတ္မုန္႔ ႀကီးႀကီးရယ္…….’ သူမရဲ႕အၿပဳံးေတြက အသက္ဝင္လွတယ္.. ပီးေတာ့ သူမရဲ႕မ်က္လုံးေတြမွာထင္လာတဲ့ အရိပ္ေတြကုိ သူ မက္မက္ေမာေမာ နားေထာင္ေနရင္း သူ ႏွစ္ႏွစ္ၿခဳိက္ၿခဳိက္ ၿပဳံးမိလာတဲ့အထိ… ပီးေတာ့ သူမရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေကာ့ေကာ့ေလးေတြရဲ႕ အနားသတ္လႈပ္ရွားပုံေတြကုိ ေငးၾကည့္ေနရင္း သူမက သူ႕ဘဝထဲကုိ ဝင္ေရာက္လာတယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ေနမိတဲ့အထိ… သူမရဲ႕လက္ေတြကုိ မလြတ္တမ္း ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေနမိရင္း.. ဒီလုိဘဝမ်ဳိးေလး ရဖုိ႔ဆုိ သူ ဘယ္လုိအရာမဆုိ ေပးဆပ္ေတာ့မယ့္အထိ…. ‘မဟုတ္ဘူး ရန္ႏုိင္.. မင္း ေသေသခ်ာခ်ာဆုံးျဖတ္သင့္တယ္ မင္း မသိတာလဲ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ကြာ… ေနာက္ပီး မင္း သိပ္ယုံလြယ္လြန္းတယ္.. အဲ့ဒီေကာင္ ဘယ္သူဆုိတာ မင္းသိရင္….’ စည္သူ႕ရဲ႕ စကားလုံးေတြၾကားမွာ သူ မတုန္လႈပ္ခဲ့ပါ.. သူမမွာ သူ႕အျပင္ သူ႕ေနာက္ထပ္ လူတစ္ေယာက္ ရွိခဲ့တယ္ဆုိတာ သူ အရင့္အရင္ကတည္းက သိေနႏွင့္ပီးသား.. ဒါေပမဲ့ သူမကုိ ခ်စ္တဲ့စိတ္တစ္ခုတည္းနဲ႔ သူကေတာ့ အရာရာကုိ မ်က္စိမွိတ္ယုံထားပီးသား... ဘယ္လုိအေျခအေနမ်ဳိးမွာမဆုိ သူမ သူ႕ကုိ ခဲြခြာထားရစ္ခဲ့ဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ပါ.. သူကလဲြရင္ေပါ့... စည္သူက သူ႕ရဲ႕ မထုံတက္ေသး အျပဳအမူကုိ အားမလုိ အားမရ.. ေနာက္ပီး ေဒါသတႀကီး……… သူမႀကဳိက္တတ္တဲ့ ႏွင္းဆီပန္းေတြကုိ တယုတယ သူ သယ္ေဆာင္လာခဲ့တယ္.. မနက္အိပ္ရာႏုိးႏုိးခ်င္း တံခါးဝမွာ သူမ ႀကဳိက္တတ္တဲ့ ႏွင္းဆီပန္းေတြသာ ျမင္ခဲ့ရင္ သူမ ဘယ္လုိၿပဳံးမလဲ.. သူမရဲ႕ အၿပဳံးေတြ ကုိ သူ မွန္းဆေနရင္းနဲ႔ေတာင္ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေတြ ၿပဳံးရီလာတဲ့အထိ.. သည္ေႏြဦးက အရင္ကထက္ ပုိလွတယ္.. တစ္ေလာကလုံးလူေတြ ေပ်ာ္ျမဴးေနသလုိ.. သူ ကားလမ္းျဖတ္ကူးေတာ့ ကားေတြက ရပ္ေပးၾကတယ္.. ကေလးေလးေတြက ေဆာ့ကစားေနၾကတယ္..ေမပယ္လ္ရြက္ေလးေတြ တလြင့္လြင့္ေၾကြေတာ့ လိပ္ျပာေလးေတြနဲ႔ ပန္းေလးေတြက တိမ္ေတြနဲ႔အတူ ေဆာ့ကစားေနၾကတာေလ ... တိမ္ေတြေတာင္ တလူးလူးတလြင့္လြင့္ ေမ်ာလြင့္ေနခဲ့တာ… ကမၻာႀကီး လွလုိက္တာ ငယ္……. ငယ့္ကို ခ်စ္တယ္..... ရုတ္တရက္ တစ္ကုိယ္လုံး ေပါ့ပါးေျမာက္တက္သြားခဲ့တယ္… ဟိုးေလထုထဲကို သူလြင့္တက္သြားခဲ့တာ.. ပီးေတာ့ ေကာင္းကင္ႀကီးနဲ႔ သူပုိနီးကပ္သြားသလုိ… တိမ္ေတြက အခုနကေတာ့ အျပာေရာင္ အခုမွ အနီေရာင္ ဘာေၾကာင့္ေျပာင္းရတာလဲ ငယ္… မုိးႀကဳိးပစ္ခ်လုိက္သလုိ သူ႕နားထဲ အသံႀကီးႀကီးၾကားလုိက္ရတယ္… ငယ္ .. ကုိကုိ႕ကုိ ခ်စ္ပါေသးတယ္ေနာ္… အဲ့ဒီေန႔တုန္းက အဲ့ဒီေကာ္ဖီဆုိင္မွာ ကုိကုိတုိ႔ စကားမေျပာခဲ့ၾကဖူးမဟုတ္လား ငယ္… ပီးေတာ့ ဖုန္းျမည္သံလဲ မၾကားခဲ့ရဘူး… ပီးေတာ့ ငယ့္ကုိလဲ လမ္းခဲြရေအာင္လုိ႔ ကုိကုိ မေျပာေတာ့ဘူးေနာ္.. ပီးေတာ့ ကုိကုိက သိပ္ဟန္ေဆာင္ေကာင္းလြန္းတာပဲလုိ႔လဲ ငယ္ မေျပာေတာ့ဘူး မဟုတ္လားဟင္.. ငယ့္ကိုခ်စ္တယ္ ငယ္.. ဒါေပမဲ့ ငယ့္ရဲ႕အေဝးကုိ ကုိကုိ မထြက္သြားႏုိင္ဘူး.. ငယ္ ကုိကုိ႕ကို မခ်စ္ေတာ့ေပမဲ့ ဒီဘဝေလးရဲ႕အေဝးကုိ ထြက္ေျပးမသြားႏုိင္ေအာင္ ဟန္ေဆာင္ျခင္း သံေယာဇဥ္တရားေတြနဲ႔ ငယ့္ကုိ တုပ္ေႏွာင္ထားခဲ့မိတယ္.. ငယ္ မငုိနဲ႔ ငယ္.. ငယ္ ဝတ္ခ်င္တယ္ဆုိတဲ့ ဂါဝန္ရွည္ႀကီးကုိ ဝတ္ပီး.. ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းအဝင္ဝမွာ ဓာတ္ပုံရုိက္ၾကမယ္ေလ ငယ္.. ႏွင္းဆီပန္းေတြက နီလုိက္တာ.. ငယ္ႀကဳိက္တဲ့ အေရာင္ေလ.. ၾကက္ေသြးေရာင္ရင့္ရင့္ေတြ အနီရင့္ရင့္ေရာင္ ဘာေၾကာင့္ေျပာင္းသြားလဲ ငယ္… ငယ္ … အဲ့ဒီေန႔က ငယ္ အိပ္ရာထ ေနာက္က်တာ ကုိကုိသိတယ္.. မနက္မုိးလင္းတုိင္း လာပုိ႔ေပးတတ္တဲ့ ႏြားႏုိ႔ပုလင္း မေရာက္လာလုိ႔ ငယ္က တံခါးေပါက္မွာရပ္ေနရင္း ႏႈတ္ခမ္းက ပြစိပြစိ ရြတ္ေနတာ ကုိကုိျမင္တယ္.. ပီးေတာ့ လမ္းမကုိ ငယ္ ေငးၾကည့္ေနတယ္.. ကုိကုိဘာလုိ႔ ေနာက္က်ေနတာလဲလုိ႔ စိတ္ေကာက္ဖုိ႔ ျပင္ေနတာ မဟုတ္လား… ငယ္က ဟုိးအရင္တုန္းက အတုိင္းပင္ သူ႕ကုိ ခန ခန စိတ္ေကာက္ေနက်.. ငယ္ စိတ္ေကာက္တုိင္း သူက ငယ္ႀကဳိက္တတ္ တဲ့ မုန္႔ေတြ ပန္းေတြ ဝယ္လာပီး ငယ့္ကို ေခ်ာ့တတ္ခဲ့တာ.. တစ္ခါေတာ့ ငယ္ သူ႕ကုိ သုံးရက္တိတိ စကားမေျပာခဲ့ဖူး.. သူေမးခဲ့တယ္.. ငယ္ ဘာလုိ႔ စိတ္ေကာက္ေနတာလဲဆုိေတာ့ ငယ္ ငိုတယ္ေနာ္.. ငယ္ေျပာဖူးတဲ့ စကားကုိ သူ အၿမဲ အမွတ္ရေနခဲ့တယ္… ‘ကုိကုိက သိပ္ဟန္ေဆာင္ေကာင္းတာပဲ…. ငယ့္ကို အျပစ္တင္ပါ ကုိကုိရဲ႕.. ငယ္ဟာ ကုိကုိ႕အခ်စ္နဲ႔ မထိုက္တန္ပါဘူးလုိ႔ေျပာပါ ကုိကုိရဲ႕.. ကုိကို႕စိတ္ထဲက ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ကုိကုိက မေျပာဘူး ကုိကုိ႕မ်က္ႏွာမွာ ဖတ္မရဘူး.. ကုိကုိကသာ ငယ့္စိတ္ကုိ သိေနခဲ့တာ.. တကယ္ေတာ့ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ေနတယ္ဆုိ တစ္ေယာက္စိတ္ကုိ တစ္ေယာက္.. တစ္ေယာက္ရင္ကုိ တစ္ေယာက္ သိခြင့္ရွိရမွာေပါ့ .. ကုိကုိ ငယ့္ကုိ တကယ္မခ်စ္ပါဘူးတဲ့…’

ခ်စ္တာေပါ့ ငယ္… အရမ္းခ်စ္တယ္… ငယ္နဲ႔ အဲ့ဒီေကာင္နဲ႔ ခ်စ္သူေတြျဖစ္လုနီးပါး ငယ္ စိတ္ကစားေနခဲ့တုန္းက ကုိကုိသိတယ္ေလ.. ေနာက္ေတာ့ ကုိကုိတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အေဝးကုိ ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ငယ့္ေဘးနားမွာ သူတစ္ခ်ိန္လုံးရွိေနခဲ့တာလဲ ကုိကုိသိတာပဲ.. ဒါေပမဲ့ ကုိကုိ သိေနတာကုိ ငယ္မသိေအာင္ ကုိကုိ ဟန္ေဆာင္ေပးခဲ့တာေလ.. ေနာက္ေတာ့ ငယ္က ေနာင္တတရားေတြနဲ႔အတူ ကုိကုိ႕ေဘးကုိ ျပန္ေရာက္ခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား ငယ္… ငယ္ရယ္… ေမာလုိက္တာ. နာက်င္လုိက္တာ.. ငယ္ ကုိကုိတုိ႔ လက္ထပ္ပဲြကုိ ငယ္ မေမ့လုိက္နဲ႔ေနာ္…. ကုိကိုက ငယ့့္ကုိခ်စ္တဲ့စိတ္တစ္ခုတည္းနဲ႔သာ အသက္ရွင္ေနတာ … တကယ္ေတာ့ ကုိကုိ႕ႏွလုံးသားက ငယ္ ကုိကုိ႕ကုိ မခ်စ္ေတာ့ဘူးဆုိတာကုိ သိတဲ့ေန႔ကတည္းက ေသဆုံးေနခဲ့ပီးသား ငယ္…… အဲ့ဒီေန႔ကေလ.. အဲ့ဒီေကာ္ဖီဆုိင္ေလးမွာပဲ ကုိကုိ ေသဆုံးခဲ့ရတာ.. ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ တယ္လီဖုန္းျမည္သံအဆုံးမွာေပါ့ ……………။

 +ျပည့္စုံ+

တိတ္ဆိတ္မႈက ႀကီးစုိးလြန္းလွတယ္.. လြမ္းစရာ ေကာင္းလြန္းလွတဲ့ တုိးသဲ့သဲ့ ဂီတသံကလဲြရင္ ဒီကမၻာႀကီး တစ္ခုလုံး အိပ္ေမာက်ေနေရာ့သလား… ေကာ္ဖီရဲ႕ ေမႊးပ်ံ႕တဲ့ ရနံ႕နဲ႔ တလႈပ္လႈပ္ လြင့္ေနတဲ့ သူမရဲ႕ ဆံပင္စေလးေတြသာ အသက္မဝင္ေနခဲ့ရင္ ဒါဟာ မေသေတာ့မယ့္ တေစၱကမၻာႀကီးလုိ.. တိတ္ဆိတ္ ေျခာက္ကပ္ နာက်င္ အသက္ရႈက်ပ္လုိက္တာ…. ဒါ တစ္လတိတိ ကဲြကြာေနခဲ့ရတဲ့ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ေတြ႕ဆုံပဲြတဲ့… လြမ္းဆြတ္မႈေတြသာ အသက္ဝင္ခဲ့ရင္ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးအတြက္ စကားလုံးေတြ ရင္ခုန္သံေတြနဲ႔ လြမ္းမက္ခဲ့၇တဲ့ ႏွလုံးသားခ်င္း ပြတ္တုိက္ေနမိမယ္ထင္တယ္.. အခုေတာ့……. ကိႏၷရီ ကိႏၵရာ ေမာင္ႏွံက တစ္ညေလးေဝးတာကုိ ႏွစ္ေပါင္းခုနစ္ရာေဆြးခဲ့ရတယ္ဆုိရင္.. အခု တစ္လတိတိေဝးခဲ့ၾကရတာပဲေနာ္… သည္တစ္လအတြင္း သူ႕ုကုိသာ သပ္သပ္ သူမ သတိရေနခဲ့ရဲ႕လား.. ဒါမွမဟုတ္.. သူမမွာ ေျပာျပစရာ စကားလုံးေတြ ေျခာက္ခမ္းကုန္ပီလား.. ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕ဖြယ္ ေႏြဦးရဲ႕ရာသီက သည္ေကာ္ဖီဆုိင္ေလးအတြင္းမွာ ေအးစက္ ေျခာက္ကပ္လုိက္တာ…. သူမရဲ႕ စိတ္ေတြက သူမရဲ႕ျဖစ္တည္မႈမွာလဲ မရွိေနသလုိ.. သူမရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားက ေကာ္ဖီခြက္မွာလဲ ရွိမေနခဲ့ပါ.. သူမရဲ႕ ေရွ႕မွာ ငုတ္တုတ္ထုိင္ေနရတဲ့ သူ႕အတြက္ကေရာ… တကယ္ဆုိ သူမမွာ ေျပာစရာ လြမ္းခ်င္းေတြရွိမေနရင္.. သည္တစ္လလုံးလုံး သူမရဲ႕အၿပဳံးကုိ ေရဆာသလုိ ငတ္မြတ္ေနခဲ့ရတဲ့ သူ႕အဖုိ႔ လြမ္းဆြတ္ တမ္းတ တမ္းမက္ခဲ့ရတာေတြ သူမကုိ ေျပာျပရမွာေပါ့... သည္တစ္လလုံးလုံး သူမရဲ႕အခ်စ္ေတြ သူ႕ဆီမွာသာ တည္ရွိေနတယ္လုိ႔ သူ႕မသိစိတ္ကုိက လက္ခံခဲ့ရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေကာင္းလုိက္မလဲ .. သည္လုိသာဆုိ သူ႕ရဲ႕အလြမ္းေတြ သူ႕ရဲ႕ အခ်စ္ ေတြ သူ႕ရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြ.. သူေမွ်ာ္မွန္းခဲ့ရတဲ့ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အနာဂတ္ေတြ.. သူမနဲ႔အတူ တည္ ေဆာက္မယ္လုိ႔ သူမက္ခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ေတြ.. ကေလးေလးေတြ.. အိမ္ကေလး… ဒါေတြ ဒါေတြ …. သူ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေတြကို လွ်ာနဲ႔သပ္လုိက္တယ္.. ပီးေတာ့ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းလြန္းလွတဲ့ သူ႕အၿပဳံးေတြကုိ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွာ ခုိတြယ္လုိက္တယ္.. စကားတစ္ခြန္းစဖုိ႔ ကုိယ္ကုိ လြန္႔လူးလုိက္တယ္.. သူမရဲ႕ အေဝးဆီ ေျပးထြက္သြားေနတဲ့ စိတ္ေတြကုိ သူ႕ဆီကုိေရာက္ဖုိ႔.. သူမရဲ႕ ႏွလုံးသားကုိ သူ႕ဆီျပန္လည္အသက္ဝင္ဖုိ႔…. ရုတ္တရက္ စူးစူးဝါးဝါးထျမည္လာတဲ့ တယ္လီဖုန္းသံၾကားမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေအးစက္မႈေတြ ေပ်ာ္ဝင္သြားခဲ့တယ္.. ဖုန္းသံက က်ီက်ီေလာင္ေလာင္.. ပီးေတာ့ စူးစူးရွရွ.. ငွက္ဆုိးထုိးသံတစ္ခုလုိ.. အသက္ရႈသံေတြကုိ ေျခြယူသြားတဲ့ အသံဆုိးတစ္ခု.. သူေရာ သူမေရာ တယ္လီဖုန္းကုိ မျမင္ဖူးတဲ့ တေစၦတစ္ေကာင္လုိ စုိက္ၾကည့္ေနခဲ့တာ… သူမရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈက မယုံႏုိင္စရာ.. ပီးေတာ့ နာက်င္စဖြယ္.. ပီးေတာ့.. သူမက ဖုန္းကုိ ပိတ္ပစ္လုိက္တယ္… ေကာ္နက္ရွင္ျပတ္ေတာက္သြားတဲ့ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုက သူ႕မ်က္လုံးမွာ စဲြထင္သြားေစခဲ့အထိ.. သူမရဲ႕အၿပဳံးက ကေယာင္ကတမ္းႏုိင္လွသလုိ.. လက္ေတြ႕ကမၻာထဲကုိ ဝင္ေရာက္လာတဲ့ ၿဂဳိလ္သားတစ္ေကာင္လုိ.. ပီးေတာ့ ကေဝမတစ္ေယာက္လုိ.. အၿပဳံးမ်ဳိး.. သြားစြယ္ခၽြန္ခၽြန္ေတြၾကားမွာ.. သူမအၿပဳံးက သူစိမ္းတစ္ေယာက္လုိ.. ကုန္လုလု ေကာ္ဖီခြက္ကုိ သူတစ္ရွိန္ထုိးေမာ့ခ်ပစ္လုိက္တယ္… ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ျမည္လာတဲ့ ဖုန္းျမည္သံမွာေတာ့ သူ ရပ္တည္ရာရသြားခဲ့တယ္.. ပီးေတာ့ စစ္ရႈံးေပမဲ့ ဂုဏ္သိကၡာကုိ ျပန္အဖတ္ဆည္ေနတဲ့ စစ္သူႀကီးတစ္ေယာက္လုိ… ရင္ဝ ျမွားတန္းလန္း မွာတင္ သူ႕ဘဝကုိ အဆုံးသတ္ေပးဖုိ႔ သူမကုိ ထပ္ေတာင္းဆုိေနသလုိ.. ‘ဖုန္းကုိင္လုိက္ေလ … ငယ္’ သူမက ဖုန္းခလုတ္ကုိ တစ္ခါတည္း အၿပီးတုိင္ပိတ္လုိက္တယ္.. ပီးေတာ့ သူ႕လက္ကုိ ဆုပ္ကုိ္င္ပီး ‘ေကာ္ဖီေသာက္ပီးရင္ တစ္ေနရာရာ ဆက္သြားရေအာင္ ကုိကုိ… ဘယ္ကုိသြားၾကမလဲ…’ သူမရဲ႕အိပ္ခန္းမွာ သူမရဲ႕ကမၻာငယ္ေလးမွာ သူမရဲ႕ျဖစ္တည္မႈေတြထဲမွာ.. သူမရဲ႕ရင္ခုန္သံေတြ ေပ်ာက္ဆုံးေနပီး သူမကုိယ္သူမ ရွာမေတြ႕ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ေတြ ဂေယာက္ဂယက္ျဖစ္ေနတဲ့ သူမရဲ႕ဂရုစိုက္မႈေတြၾကားမွာ… သူ ေပ်ာ္ေနရဲ႕လား သူကုိ္ယ္တုိင္ သူ႕ကုိယ္သူ နားမလည္ပါ… ‘မုန္းလုိက္ၾကရေအာင္…. ငယ္.. ကုိကုိတုိ႔ လမ္းခဲြၾကစုိ႕…’ သည္စကားကုိ သူ အရက္ေတြ မူးေနတဲ့အခ်ိန္ သူ ဘားတစ္ခုမွာ အသိစိတ္ေပ်ာက္ေနတဲ့အခ်ိန္.. အသိစိတ္ေပ်ာက္ေနေပမဲ့ သူမကုိခ်စ္တဲ့စိတ္မေပ်ာက္ပ်က္ေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူမကုိ ဒီစကား ေျပာခဲ့မိတယ္ထင္ရဲ႕.. သူမရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ မ်က္ရည္စေတြကုိ ေတြ႕ရပီး သူမရဲ႕တြယ္မွီမႈမွာ သူ တြယ္တာေနရင္း သူမကုိ သူ ရက္ရက္စက္စက္ ေျပာေနမိတယ္ထင္တယ္… ေနာက္ေတာ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ျဖစ္ပ်က္ေနက်အတုိင္းပင္.. မေသြတသိမ္း ျဖစ္ပ်က္ေနခဲ့တာ… သူမက အရင္လုိသူ႕ေဘးနားမွာ ေနခဲ့တယ္..အရင္ကထက္ ပုိလိမၼာေနခဲ့တာ… သူ႕ကို ျပဳစုယုယေနခဲ့တာ.. သူ႕ေဘးနားမွာ ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္လုိ ဒါမွမဟုတ္ ကေလးေလး တစ္ေယာက္လုိ.. သူ႕ကုိသာ ခ်စ္မက္ေနခဲ့တာ.. ဒီလုိနဲ႔ပဲ ဒီလုိနဲ႔ပါပဲ.. သူမကုိ သူစြန္႔ပစ္မထားခဲ့ရက္ပါ ….. ‘ငယ္ တုိ႔ လက္ထပ္ရေအာင္ ကုိကုိ.. ဒီေႏြဦးေပါက္ေလ.. ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းမွာပဲ ရုိးရုိးေလးပဲ မဂၤလာေဆာင္မယ္ေလ.. ပီးေတာ့ ငယ္က အျဖဴေရာင္ဂါဝန္ရွည္ႀကီးကုိ ဝတ္.. ကေလးေလးေတြက ပန္းႀကဲေပးမယ္.. ဒါေပမဲ့ ငယ့္လက္ကုိ တဲြမယ့္ ေဖေဖလဲ မရွိဘူးေနာ္ ကုိကုိ.. ရပါတယ္ အန္ကယ္ဂ်ဳိးက ကူေပးမယ္ထင္တယ္ေနာ္.. ကုိကုိ႕သူငယ္ခ်င္းေတြရယ္ ငယ့္မိတ္ေဆြေတြရယ္.. ပီးေတာ့ အန္တီနန္စီတုိ႔လဲ ျပန္လာမယ္ထင္တယ္ေနာ္.. ပီးေတာ့… ပီးေတာ့.. လက္ထပ္ကိတ္မုန္႔ ႀကီးႀကီးရယ္…….’ သူမရဲ႕အၿပဳံးေတြက အသက္ဝင္လွတယ္.. ပီးေတာ့ သူမရဲ႕မ်က္လုံးေတြမွာထင္လာတဲ့ အရိပ္ေတြကုိ သူ မက္မက္ေမာေမာ နားေထာင္ေနရင္း သူ ႏွစ္ႏွစ္ၿခဳိက္ၿခဳိက္ ၿပဳံးမိလာတဲ့အထိ… ပီးေတာ့ သူမရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေကာ့ေကာ့ေလးေတြရဲ႕ အနားသတ္လႈပ္ရွားပုံေတြကုိ ေငးၾကည့္ေနရင္း သူမက သူ႕ဘဝထဲကုိ ဝင္ေရာက္လာတယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ေနမိတဲ့အထိ… သူမရဲ႕လက္ေတြကုိ မလြတ္တမ္း ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေနမိရင္း.. ဒီလုိဘဝမ်ဳိးေလး ရဖုိ႔ဆုိ သူ ဘယ္လုိအရာမဆုိ ေပးဆပ္ေတာ့မယ့္အထိ…. ‘မဟုတ္ဘူး ရန္ႏုိင္.. မင္း ေသေသခ်ာခ်ာဆုံးျဖတ္သင့္တယ္ မင္း မသိတာလဲ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ကြာ… ေနာက္ပီး မင္း သိပ္ယုံလြယ္လြန္းတယ္.. အဲ့ဒီေကာင္ ဘယ္သူဆုိတာ မင္းသိရင္….’ စည္သူ႕ရဲ႕ စကားလုံးေတြၾကားမွာ သူ မတုန္လႈပ္ခဲ့ပါ.. သူမမွာ သူ႕အျပင္ သူ႕ေနာက္ထပ္ လူတစ္ေယာက္ ရွိခဲ့တယ္ဆုိတာ သူ အရင့္အရင္ကတည္းက သိေနႏွင့္ပီးသား.. ဒါေပမဲ့ သူမကုိ ခ်စ္တဲ့စိတ္တစ္ခုတည္းနဲ႔ သူကေတာ့ အရာရာကုိ မ်က္စိမွိတ္ယုံထားပီးသား... ဘယ္လုိအေျခအေနမ်ဳိးမွာမဆုိ သူမ သူ႕ကုိ ခဲြခြာထားရစ္ခဲ့ဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ပါ.. သူကလဲြရင္ေပါ့... စည္သူက သူ႕ရဲ႕ မထုံတက္ေသး အျပဳအမူကုိ အားမလုိ အားမရ.. ေနာက္ပီး ေဒါသတႀကီး……… သူမႀကဳိက္တတ္တဲ့ ႏွင္းဆီပန္းေတြကုိ တယုတယ သူ သယ္ေဆာင္လာခဲ့တယ္.. မနက္အိပ္ရာႏုိးႏုိးခ်င္း တံခါးဝမွာ သူမ ႀကဳိက္တတ္တဲ့ ႏွင္းဆီပန္းေတြသာ ျမင္ခဲ့ရင္ သူမ ဘယ္လုိၿပဳံးမလဲ.. သူမရဲ႕ အၿပဳံးေတြ ကုိ သူ မွန္းဆေနရင္းနဲ႔ေတာင္ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေတြ ၿပဳံးရီလာတဲ့အထိ.. သည္ေႏြဦးက အရင္ကထက္ ပုိလွတယ္.. တစ္ေလာကလုံးလူေတြ ေပ်ာ္ျမဴးေနသလုိ.. သူ ကားလမ္းျဖတ္ကူးေတာ့ ကားေတြက ရပ္ေပးၾကတယ္.. ကေလးေလးေတြက ေဆာ့ကစားေနၾကတယ္..ေမပယ္လ္ရြက္ေလးေတြ တလြင့္လြင့္ေၾကြေတာ့ လိပ္ျပာေလးေတြနဲ႔ ပန္းေလးေတြက တိမ္ေတြနဲ႔အတူ ေဆာ့ကစားေနၾကတာေလ ... တိမ္ေတြေတာင္ တလူးလူးတလြင့္လြင့္ ေမ်ာလြင့္ေနခဲ့တာ… ကမၻာႀကီး လွလုိက္တာ ငယ္……. ငယ့္ကို ခ်စ္တယ္..... ရုတ္တရက္ တစ္ကုိယ္လုံး ေပါ့ပါးေျမာက္တက္သြားခဲ့တယ္… ဟိုးေလထုထဲကို သူလြင့္တက္သြားခဲ့တာ.. ပီးေတာ့ ေကာင္းကင္ႀကီးနဲ႔ သူပုိနီးကပ္သြားသလုိ… တိမ္ေတြက အခုနကေတာ့ အျပာေရာင္ အခုမွ အနီေရာင္ ဘာေၾကာင့္ေျပာင္းရတာလဲ ငယ္… မုိးႀကဳိးပစ္ခ်လုိက္သလုိ သူ႕နားထဲ အသံႀကီးႀကီးၾကားလုိက္ရတယ္… ငယ္ .. ကုိကုိ႕ကုိ ခ်စ္ပါေသးတယ္ေနာ္… အဲ့ဒီေန႔တုန္းက အဲ့ဒီေကာ္ဖီဆုိင္မွာ ကုိကုိတုိ႔ စကားမေျပာခဲ့ၾကဖူးမဟုတ္လား ငယ္… ပီးေတာ့ ဖုန္းျမည္သံလဲ မၾကားခဲ့ရဘူး… ပီးေတာ့ ငယ့္ကုိလဲ လမ္းခဲြရေအာင္လုိ႔ ကုိကုိ မေျပာေတာ့ဘူးေနာ္.. ပီးေတာ့ ကုိကုိက သိပ္ဟန္ေဆာင္ေကာင္းလြန္းတာပဲလုိ႔လဲ ငယ္ မေျပာေတာ့ဘူး မဟုတ္လားဟင္.. ငယ့္ကိုခ်စ္တယ္ ငယ္.. ဒါေပမဲ့ ငယ့္ရဲ႕အေဝးကုိ ကုိကုိ မထြက္သြားႏုိင္ဘူး.. ငယ္ ကုိကုိ႕ကို မခ်စ္ေတာ့ေပမဲ့ ဒီဘဝေလးရဲ႕အေဝးကုိ ထြက္ေျပးမသြားႏုိင္ေအာင္ ဟန္ေဆာင္ျခင္း သံေယာဇဥ္တရားေတြနဲ႔ ငယ့္ကုိ တုပ္ေႏွာင္ထားခဲ့မိတယ္.. ငယ္ မငုိနဲ႔ ငယ္.. ငယ္ ဝတ္ခ်င္တယ္ဆုိတဲ့ ဂါဝန္ရွည္ႀကီးကုိ ဝတ္ပီး.. ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းအဝင္ဝမွာ ဓာတ္ပုံရုိက္ၾကမယ္ေလ ငယ္.. ႏွင္းဆီပန္းေတြက နီလုိက္တာ.. ငယ္ႀကဳိက္တဲ့ အေရာင္ေလ.. ၾကက္ေသြးေရာင္ရင့္ရင့္ေတြ အနီရင့္ရင့္ေရာင္ ဘာေၾကာင့္ေျပာင္းသြားလဲ ငယ္… ငယ္ … အဲ့ဒီေန႔က ငယ္ အိပ္ရာထ ေနာက္က်တာ ကုိကုိသိတယ္.. မနက္မုိးလင္းတုိင္း လာပုိ႔ေပးတတ္တဲ့ ႏြားႏုိ႔ပုလင္း မေရာက္လာလုိ႔ ငယ္က တံခါးေပါက္မွာရပ္ေနရင္း ႏႈတ္ခမ္းက ပြစိပြစိ ရြတ္ေနတာ ကုိကုိျမင္တယ္.. ပီးေတာ့ လမ္းမကုိ ငယ္ ေငးၾကည့္ေနတယ္.. ကုိကုိဘာလုိ႔ ေနာက္က်ေနတာလဲလုိ႔ စိတ္ေကာက္ဖုိ႔ ျပင္ေနတာ မဟုတ္လား… ငယ္က ဟုိးအရင္တုန္းက အတုိင္းပင္ သူ႕ကုိ ခန ခန စိတ္ေကာက္ေနက်.. ငယ္ စိတ္ေကာက္တုိင္း သူက ငယ္ႀကဳိက္တတ္ တဲ့ မုန္႔ေတြ ပန္းေတြ ဝယ္လာပီး ငယ့္ကို ေခ်ာ့တတ္ခဲ့တာ.. တစ္ခါေတာ့ ငယ္ သူ႕ကုိ သုံးရက္တိတိ စကားမေျပာခဲ့ဖူး.. သူေမးခဲ့တယ္.. ငယ္ ဘာလုိ႔ စိတ္ေကာက္ေနတာလဲဆုိေတာ့ ငယ္ ငိုတယ္ေနာ္.. ငယ္ေျပာဖူးတဲ့ စကားကုိ သူ အၿမဲ အမွတ္ရေနခဲ့တယ္… ‘ကုိကုိက သိပ္ဟန္ေဆာင္ေကာင္းတာပဲ…. ငယ့္ကို အျပစ္တင္ပါ ကုိကုိရဲ႕.. ငယ္ဟာ ကုိကုိ႕အခ်စ္နဲ႔ မထိုက္တန္ပါဘူးလုိ႔ေျပာပါ ကုိကုိရဲ႕.. ကုိကို႕စိတ္ထဲက ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ကုိကုိက မေျပာဘူး ကုိကုိ႕မ်က္ႏွာမွာ ဖတ္မရဘူး.. ကုိကုိကသာ ငယ့္စိတ္ကုိ သိေနခဲ့တာ.. တကယ္ေတာ့ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ေနတယ္ဆုိ တစ္ေယာက္စိတ္ကုိ တစ္ေယာက္.. တစ္ေယာက္ရင္ကုိ တစ္ေယာက္ သိခြင့္ရွိရမွာေပါ့ .. ကုိကုိ ငယ့္ကုိ တကယ္မခ်စ္ပါဘူးတဲ့…’

ခ်စ္တာေပါ့ ငယ္… အရမ္းခ်စ္တယ္… ငယ္နဲ႔ အဲ့ဒီေကာင္နဲ႔ ခ်စ္သူေတြျဖစ္လုနီးပါး ငယ္ စိတ္ကစားေနခဲ့တုန္းက ကုိကုိသိတယ္ေလ.. ေနာက္ေတာ့ ကုိကုိတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အေဝးကုိ ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ငယ့္ေဘးနားမွာ သူတစ္ခ်ိန္လုံးရွိေနခဲ့တာလဲ ကုိကုိသိတာပဲ.. ဒါေပမဲ့ ကုိကုိ သိေနတာကုိ ငယ္မသိေအာင္ ကုိကုိ ဟန္ေဆာင္ေပးခဲ့တာေလ.. ေနာက္ေတာ့ ငယ္က ေနာင္တတရားေတြနဲ႔အတူ ကုိကုိ႕ေဘးကုိ ျပန္ေရာက္ခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား ငယ္… ငယ္ရယ္… ေမာလုိက္တာ. နာက်င္လုိက္တာ.. ငယ္ ကုိကုိတုိ႔ လက္ထပ္ပဲြကုိ ငယ္ မေမ့လုိက္နဲ႔ေနာ္…. ကုိကိုက ငယ့့္ကုိခ်စ္တဲ့စိတ္တစ္ခုတည္းနဲ႔သာ အသက္ရွင္ေနတာ … တကယ္ေတာ့ ကုိကုိ႕ႏွလုံးသားက ငယ္ ကုိကုိ႕ကုိ မခ်စ္ေတာ့ဘူးဆုိတာကုိ သိတဲ့ေန႔ကတည္းက ေသဆုံးေနခဲ့ပီးသား ငယ္…… အဲ့ဒီေန႔ကေလ.. အဲ့ဒီေကာ္ဖီဆုိင္ေလးမွာပဲ ကုိကုိ ေသဆုံးခဲ့ရတာ.. ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ တယ္လီဖုန္းျမည္သံအဆုံးမွာေပါ့ ……………။

 +ျပည့္စုံ+