>
ေကာင္းကင္၏ အေနာက္ဘက္ေထာင့္ဆီမွ တိမ္မည္းညိဳတို႔က တရိပ္ရိပ္ျဖင့္ နိမ့္ဆင္းလာေနခဲ့ၾကတာကို ျမင္ေနရ၏။ ေလျပင္းေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ပတ္၀န္းက်င္တစ္၀ိုက္တြင္ အဆက္မျပတ္ဆိုသလို ေ၀့ယမ္းတိုက္ခတ္ေနခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သစ္ပင္ႀကီးငယ္မ်ားသည္ ေလယူရာေနာက္ လိုက္ပါရင္း ယိမ္းထိုးလႈပ္႐ွားေနခဲ့ၾကေလေတာ့၏။
လူ႐ွင္းတိတ္ဆိတ္ေသာ လမ္းသြယ္ေလးထက္တြင္ တစ္ေယာက္တည္းေလ ်ွာက္ရင္း အေ၀းဆီမွ ေျပးလာမည့္ သူမ၏ေျခသံတစ္စံုကို ကၽြန္ေတာ္နားစြင့္ေနခဲ့မိသည္။ ရင္ထဲတြင္လည္း မယံုမရဲစိတ္၏ ေစ့ေဆာ္မႈတစ္ခုေၾကာင့္ တထိတ္ထိတ္ျဖင့္ တုန္ခါ လႈပ္႐ွားလာရသလိုလို။
ဟုတ္သည္။ ဒီတစ္ခါေရာ သူမ တကယ္လာမွာလား။ အရင္အခါတုန္းကလိုမ်ိဳး အရိပ္အေယာင္ျပ၊ မာယာမ်ားၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ရပ္၀န္းငယ္ကေန တိမ္းေ႐ွာင္သြားဦးမွာလား။ သူမ၏အထိအေတြ႔၊ ရနံ႔ႏွင့္ အသြင္အျပင္ေလးေတြကို ခံစားခ်င္၊ ေမာ္ဖူးခ်င္ေဇာတို႔ျဖင့္ ေမွ်ာ္ရင္း မခ်င့္မရဲျဖစ္ၿပီး ေမာဟိုက္ႏြမ္းလ ်စြာ ကၽြန္ေတာ္က ်န္ရစ္ခဲ့ရတာ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္႐ွိခဲ့ၿပီလဲ။ တစ္ႀကိမ္၊ ႏွစ္ႀကိမ္လား...၊ ဟင့္အင္း... အဲ့ဒီထက္ေတာ့ ပိုေနခဲ့လိမ့္ဦးမည္။
တစ္ကိုယ္ရည္ အေတြးမ်ားျဖင့္ ေယာက္ယတ္ခတ္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ဆက္ေလ ်ွာက္ေနဆဲ အေနာက္ဘက္ဆီမွ သူမ၏ေျခသံမ်ားအား ပီပီျပင္ျပင္ ၾကားလိုက္ရ၏။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲ လွပ္ခ,နဲခါ၏။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆီသို႔ သူမ တကယ္လာခဲ့ေလၿပီ။ ႐ုတ္ခ်ည္းဆိုသလို ကၽြန္ေတာ့္ပတ္၀န္း
က ် င္တစ္ခိုတြင္ သူမ၏ရနံ႔မ်ားက ေအးျမၿငိမ္းခ်မ္းစြာ လြင့္ပ်ံ႕လာခဲ့ၾကတာမို႔ ျဖစ္၏။
ရင္ထဲတြင္ ေပ်ာ္ေနေသာ္လည္း မ်က္ႏွာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မႈန္ကုပ္ထားလိုက္မိသည္။ လာပါေလ့ေစဦး၊ ေမွ်ာ္ရင္း ေမာခဲ့ရတဲ့အျဖစ္ေတြအတြက္ မင္းကို ငါ နည္းနည္း စိတ္ေကာက္ရဦးမယ္။
အနားေရာက္လာေသာ သူမက ကၽြန္ေတာ့္ပခံုးကို အသာအယာပုတ္ကာ တီးတိုးညင္သာစကားဆို၏။
“ၾကည့္စမ္းပါဦး၊ မ်က္ႏွာႀကီးကလည္း သုန္မႈန္လို႔ရယ္။ ဘာလဲ... ကိုယ့္ကို မင္းမႀကိဳဆိုဘူးလား”
“မႀကိဳဆိုခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ မင္းကို ငါေမွ်ာ္ေနခဲ့ရတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာခဲ့ၿပီလဲ။ အဲ့ဒါကို အခုမွ မင္းက ေရာက္လာတဲ့ဟာ။ ငါ စိတ္ဆိုးခ်င္တာေပါ့”
“မဆိုးပါနဲ႔ကြယ္...၊ ကိုယ္လည္း မင္းဆီလာခ်င္ေနခဲ့တာပါ”
“သြားပါကြာ၊ ေနာက္ဆံုးက်မွ ငါ့ဆီလာၿပီးေတာ့”
“ေၾသာ္... ခုေတာ့ မင္းက ကိုယ့္ကို ႏွင္ရက္ၿပီေပါ့ေလ”
သူမ၏ေလသံက ၀မ္းနည္းျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ မွိန္သဲ့သဲ့ျဖစ္သြားတာမို႔ ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္း သနားသြားမိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အငံု႔စိတ္ကိုက နာက ်င္၀မ္းနည္းမႈေတြကို ကိုယ္တိုင္မဖန္တီးတတ္ခ်င္ခဲ့တာ၊ သူတစ္ပါးကိုလည္း မခံစားေစခ်င္ခဲ့တာ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေလသံေပ်ာ့ေပ်ာ့ျဖင့္...
“မႏွင္ပါဘူး။ ဘယ္သူက မင္းကို ႏွင္မယ္ေျပာလို႔လဲ။ ငါမင္းကို ဘယ္ေလာက္ေစာင့္စားခဲ့ရသလဲဆိုတာ မင္းအသိဆံုးပါ။ ေျပာရမယ္ဆို မင္းလာခ်ိန္မတန္ေသးတုန္းက ငါမေမွ်ာ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မင္းလာခ်ိန္တန္တဲ့အခါမွာေတာ့ ငါမင္းကို အမွန္တကယ္ ေမွ်ာ္မိခဲ့တယ္။ အဲ့ဒါကို မင္းက သူမ်ားေတြဆီအရင္သြားၿပီး ေနာက္ဆံုးက ်မွ ငါ့ဆီလာခဲ့တယ္ဆိုေတာ့ ငါမင္းကို စိတ္မဆိုးသင့္ဘူးလား”
သူမက ကၽြန္ေတာ့္မ်က္၀န္းမ်ားထဲသို႔ နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္းစိုက္ၾကည့္ကာ သက္ျပင္းေလးကို ဖြဖြခ်ရင္း...
“မင္းဆီကို ကိုယ္အၿမဲတမ္းလာခ်င္ခဲ့တာ မင္းမွ မသိတာပဲ။ မင္းဆီကို လာတဲ့လမ္းမွာ အတားအဆီးအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြကို ကိုယ္ဘယ္လိုျဖတ္ေက ် ာ ္ခဲ့ရသလဲဆိုတာသိရင္ မင္း ဒီလိုမ်ိဳး ကိုယ့္ကို စကားနာထိုးမွာမဟုတ္ပါဘူး”
“ငါ စကားနာထိုးတာမဟုတ္ပါဘူး”
“ဒါေပမယ့္ မင္းေျပာလိုက္တဲ့စကားနဲ႔ မင္းရဲ႕အမူအယာေတြက အေ၀းကေန အေျပးလာခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ကို လဲၿပိဳက ်သြားေအာင္ ထိုးႏွက္လိုက္သလိုပဲေလ။ မင္းသိေအာင္ ကိုယ္ေျပာျပမယ္။ မင္းဆီကိုေရာက္ဖို႔ ကိုယ္အၿမဲတမ္း ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းအနားကို ေရာက္ခါနီးတိုင္း ကိုယ့္ဆီမွာ ေရေငြ႔ေတြ၊ ေလထုစိုထိုင္းမႈေတြက လံုေလာက္ေအာင္မ႐ွိၾကေတာ့ဘူး။ အဲ့ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ မင္းရဲ႕နံေဘးကို ကိုယ္ေျခခ်ခြင့္ မရခဲ့တာပါကြယ္”
ေျပာရင္း သူမ၏ေလသံထဲတြင္ ႐ိႈက္ငင္သံသဲ့သဲ့ပါလာတာ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိလိုက္ေတာ့ တင္းမထားရက္ေတာ့ပါ။
“ထားပါေတာ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါ့ဆီကို အခုတစ္ႀကိမ္မွာ ေရာက္ေအာင္လာခဲ့တဲ့မင္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ငါ့ပတ္၀န္းက်င္ငယ္ေလးက ပူေလာင္မႈေတြကို အဆံုးသတ္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ပါ”
“ကိုယ္အခုမွ အေမာေျပသြားေတာ့တယ္”
ေျပာရင္း သူမက ကၽြန္ေတာ့္ပခံုးကို ခပ္ဖြဖြ မီ၏။ သူမအား ညင္သာယုယစြာ ကၽြန္ေတာ္ေထြးေပြ႔လိုက္မိေတာ့ ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ့ေသာ ရယ္သံလြင္လြင္ေလးက သူမထံမွ လြင့္ပ်ံ႕လာခဲ့သည္။ သူမ၏ ရယ္သံေလးကိုၾကားမွ ကၽြန္ေတာ္သတိရစြာျဖင့္...
“ပိေတာက္ပန္းေလးေတြလည္း ငါ့၀န္းက ်င္မွာ ခုထိ မပြင့္ၾကေသးဘူး။ မင္းအလာေနာက္က ်လို႔ေလ။ မနက္တုန္းက ငါလက္ဖက္ရည္ဆိုင္သြားထိုင္ေတာ့ ဆိုင္ေ႐ွ႕မွာ႐ွိတဲ့ ပိေတာက္ပင္ႀကီးေပၚက ပိေတာက္ဖူးေလးေတြ ေၾကြေနတာ ငါျမင္ခဲ့ရေသးတယ္”
“စိတ္မပူပါနဲ႔၊ ေနာက္တစ္ေခါက္ ကိုယ္ျပန္မေရာက္လာခင္ သူတို႔ေလးေတြကို ေ႐ႊ၀ါေရာင္ ၀တ္စံုေလးေတြ ဆင္ျမန္းေပးခဲ့ပါ့မယ္။ မင္းဟာေလ... အခုမွေရာက္လာတဲ့ ကိုယ့္ကို ယုယဖို႔အရင္သတိမရဘူး။ သူ႔ပိေတာက္ပန္းေလးေတြအတြက္ အရင္ စိတ္ပူေနတာပဲ...၊ ဟင္း”
စိတ္အလိုမက ်သံေလးျဖင့္ သူမကေျပာရင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးအား ဖြဖြကိုက္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ကို မ်က္ေစာင္းသဲ့သဲ့ထိုး၏။ ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ့စြာျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္မိသည္။
~~~@~~~
မိုးေရထဲတြင္ ထီးမပါပဲ တစ္ေယာက္တည္းၿပံဳးၿပီး ေလ ်ွာက္သြားေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ကို နံေဘးမွ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ လူအခ်ိဳ႕က အထူးအဆန္းသဖြယ္ ၾကည့္သြားၾက၏။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္အားပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မိုးစက္မ်ား ကၽြန္ေတာ့္အနီးသို႔ ေရာက္လာခဲ့ျခင္းေၾကာင့္သည္သာ....။ ။
~~~@~~~
-
-------------------------------------------------------------------------------------------
ခုထိ အျပင္မွာ တကယ္မ႐ြာေသးတဲ့မိုးကို စိတ္ကူးထဲမွာ ႐ြာခိုင္းလိုက္ျခင္းပါပဲခင္ဗ်ာ...:D
--------------------------------------------------------------------------------------------
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္...
+ဏီလင္းညိဳ+
ေကာင္းကင္၏ အေနာက္ဘက္ေထာင့္ဆီမွ တိမ္မည္းညိဳတို႔က တရိပ္ရိပ္ျဖင့္ နိမ့္ဆင္းလာေနခဲ့ၾကတာကို ျမင္ေနရ၏။ ေလျပင္းေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ပတ္၀န္းက်င္တစ္၀ိုက္တြင္ အဆက္မျပတ္ဆိုသလို ေ၀့ယမ္းတိုက္ခတ္ေနခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သစ္ပင္ႀကီးငယ္မ်ားသည္ ေလယူရာေနာက္ လိုက္ပါရင္း ယိမ္းထိုးလႈပ္႐ွားေနခဲ့ၾကေလေတာ့၏။
လူ႐ွင္းတိတ္ဆိတ္ေသာ လမ္းသြယ္ေလးထက္တြင္ တစ္ေယာက္တည္းေလ ်ွာက္ရင္း အေ၀းဆီမွ ေျပးလာမည့္ သူမ၏ေျခသံတစ္စံုကို ကၽြန္ေတာ္နားစြင့္ေနခဲ့မိသည္။ ရင္ထဲတြင္လည္း မယံုမရဲစိတ္၏ ေစ့ေဆာ္မႈတစ္ခုေၾကာင့္ တထိတ္ထိတ္ျဖင့္ တုန္ခါ လႈပ္႐ွားလာရသလိုလို။
ဟုတ္သည္။ ဒီတစ္ခါေရာ သူမ တကယ္လာမွာလား။ အရင္အခါတုန္းကလိုမ်ိဳး အရိပ္အေယာင္ျပ၊ မာယာမ်ားၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ရပ္၀န္းငယ္ကေန တိမ္းေ႐ွာင္သြားဦးမွာလား။ သူမ၏အထိအေတြ႔၊ ရနံ႔ႏွင့္ အသြင္အျပင္ေလးေတြကို ခံစားခ်င္၊ ေမာ္ဖူးခ်င္ေဇာတို႔ျဖင့္ ေမွ်ာ္ရင္း မခ်င့္မရဲျဖစ္ၿပီး ေမာဟိုက္ႏြမ္းလ ်စြာ ကၽြန္ေတာ္က ်န္ရစ္ခဲ့ရတာ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္႐ွိခဲ့ၿပီလဲ။ တစ္ႀကိမ္၊ ႏွစ္ႀကိမ္လား...၊ ဟင့္အင္း... အဲ့ဒီထက္ေတာ့ ပိုေနခဲ့လိမ့္ဦးမည္။
တစ္ကိုယ္ရည္ အေတြးမ်ားျဖင့္ ေယာက္ယတ္ခတ္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ဆက္ေလ ်ွာက္ေနဆဲ အေနာက္ဘက္ဆီမွ သူမ၏ေျခသံမ်ားအား ပီပီျပင္ျပင္ ၾကားလိုက္ရ၏။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲ လွပ္ခ,နဲခါ၏။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆီသို႔ သူမ တကယ္လာခဲ့ေလၿပီ။ ႐ုတ္ခ်ည္းဆိုသလို ကၽြန္ေတာ့္ပတ္၀န္း
က ် င္တစ္ခိုတြင္ သူမ၏ရနံ႔မ်ားက ေအးျမၿငိမ္းခ်မ္းစြာ လြင့္ပ်ံ႕လာခဲ့ၾကတာမို႔ ျဖစ္၏။
ရင္ထဲတြင္ ေပ်ာ္ေနေသာ္လည္း မ်က္ႏွာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မႈန္ကုပ္ထားလိုက္မိသည္။ လာပါေလ့ေစဦး၊ ေမွ်ာ္ရင္း ေမာခဲ့ရတဲ့အျဖစ္ေတြအတြက္ မင္းကို ငါ နည္းနည္း စိတ္ေကာက္ရဦးမယ္။
အနားေရာက္လာေသာ သူမက ကၽြန္ေတာ့္ပခံုးကို အသာအယာပုတ္ကာ တီးတိုးညင္သာစကားဆို၏။
“ၾကည့္စမ္းပါဦး၊ မ်က္ႏွာႀကီးကလည္း သုန္မႈန္လို႔ရယ္။ ဘာလဲ... ကိုယ့္ကို မင္းမႀကိဳဆိုဘူးလား”
“မႀကိဳဆိုခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ မင္းကို ငါေမွ်ာ္ေနခဲ့ရတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာခဲ့ၿပီလဲ။ အဲ့ဒါကို အခုမွ မင္းက ေရာက္လာတဲ့ဟာ။ ငါ စိတ္ဆိုးခ်င္တာေပါ့”
“မဆိုးပါနဲ႔ကြယ္...၊ ကိုယ္လည္း မင္းဆီလာခ်င္ေနခဲ့တာပါ”
“သြားပါကြာ၊ ေနာက္ဆံုးက်မွ ငါ့ဆီလာၿပီးေတာ့”
“ေၾသာ္... ခုေတာ့ မင္းက ကိုယ့္ကို ႏွင္ရက္ၿပီေပါ့ေလ”
သူမ၏ေလသံက ၀မ္းနည္းျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ မွိန္သဲ့သဲ့ျဖစ္သြားတာမို႔ ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္း သနားသြားမိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အငံု႔စိတ္ကိုက နာက ်င္၀မ္းနည္းမႈေတြကို ကိုယ္တိုင္မဖန္တီးတတ္ခ်င္ခဲ့တာ၊ သူတစ္ပါးကိုလည္း မခံစားေစခ်င္ခဲ့တာ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေလသံေပ်ာ့ေပ်ာ့ျဖင့္...
“မႏွင္ပါဘူး။ ဘယ္သူက မင္းကို ႏွင္မယ္ေျပာလို႔လဲ။ ငါမင္းကို ဘယ္ေလာက္ေစာင့္စားခဲ့ရသလဲဆိုတာ မင္းအသိဆံုးပါ။ ေျပာရမယ္ဆို မင္းလာခ်ိန္မတန္ေသးတုန္းက ငါမေမွ်ာ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မင္းလာခ်ိန္တန္တဲ့အခါမွာေတာ့ ငါမင္းကို အမွန္တကယ္ ေမွ်ာ္မိခဲ့တယ္။ အဲ့ဒါကို မင္းက သူမ်ားေတြဆီအရင္သြားၿပီး ေနာက္ဆံုးက ်မွ ငါ့ဆီလာခဲ့တယ္ဆိုေတာ့ ငါမင္းကို စိတ္မဆိုးသင့္ဘူးလား”
သူမက ကၽြန္ေတာ့္မ်က္၀န္းမ်ားထဲသို႔ နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္းစိုက္ၾကည့္ကာ သက္ျပင္းေလးကို ဖြဖြခ်ရင္း...
“မင္းဆီကို ကိုယ္အၿမဲတမ္းလာခ်င္ခဲ့တာ မင္းမွ မသိတာပဲ။ မင္းဆီကို လာတဲ့လမ္းမွာ အတားအဆီးအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြကို ကိုယ္ဘယ္လိုျဖတ္ေက ် ာ ္ခဲ့ရသလဲဆိုတာသိရင္ မင္း ဒီလိုမ်ိဳး ကိုယ့္ကို စကားနာထိုးမွာမဟုတ္ပါဘူး”
“ငါ စကားနာထိုးတာမဟုတ္ပါဘူး”
“ဒါေပမယ့္ မင္းေျပာလိုက္တဲ့စကားနဲ႔ မင္းရဲ႕အမူအယာေတြက အေ၀းကေန အေျပးလာခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ကို လဲၿပိဳက ်သြားေအာင္ ထိုးႏွက္လိုက္သလိုပဲေလ။ မင္းသိေအာင္ ကိုယ္ေျပာျပမယ္။ မင္းဆီကိုေရာက္ဖို႔ ကိုယ္အၿမဲတမ္း ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းအနားကို ေရာက္ခါနီးတိုင္း ကိုယ့္ဆီမွာ ေရေငြ႔ေတြ၊ ေလထုစိုထိုင္းမႈေတြက လံုေလာက္ေအာင္မ႐ွိၾကေတာ့ဘူး။ အဲ့ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ မင္းရဲ႕နံေဘးကို ကိုယ္ေျခခ်ခြင့္ မရခဲ့တာပါကြယ္”
ေျပာရင္း သူမ၏ေလသံထဲတြင္ ႐ိႈက္ငင္သံသဲ့သဲ့ပါလာတာ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိလိုက္ေတာ့ တင္းမထားရက္ေတာ့ပါ။
“ထားပါေတာ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါ့ဆီကို အခုတစ္ႀကိမ္မွာ ေရာက္ေအာင္လာခဲ့တဲ့မင္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ငါ့ပတ္၀န္းက်င္ငယ္ေလးက ပူေလာင္မႈေတြကို အဆံုးသတ္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ပါ”
“ကိုယ္အခုမွ အေမာေျပသြားေတာ့တယ္”
ေျပာရင္း သူမက ကၽြန္ေတာ့္ပခံုးကို ခပ္ဖြဖြ မီ၏။ သူမအား ညင္သာယုယစြာ ကၽြန္ေတာ္ေထြးေပြ႔လိုက္မိေတာ့ ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ့ေသာ ရယ္သံလြင္လြင္ေလးက သူမထံမွ လြင့္ပ်ံ႕လာခဲ့သည္။ သူမ၏ ရယ္သံေလးကိုၾကားမွ ကၽြန္ေတာ္သတိရစြာျဖင့္...
“ပိေတာက္ပန္းေလးေတြလည္း ငါ့၀န္းက ်င္မွာ ခုထိ မပြင့္ၾကေသးဘူး။ မင္းအလာေနာက္က ်လို႔ေလ။ မနက္တုန္းက ငါလက္ဖက္ရည္ဆိုင္သြားထိုင္ေတာ့ ဆိုင္ေ႐ွ႕မွာ႐ွိတဲ့ ပိေတာက္ပင္ႀကီးေပၚက ပိေတာက္ဖူးေလးေတြ ေၾကြေနတာ ငါျမင္ခဲ့ရေသးတယ္”
“စိတ္မပူပါနဲ႔၊ ေနာက္တစ္ေခါက္ ကိုယ္ျပန္မေရာက္လာခင္ သူတို႔ေလးေတြကို ေ႐ႊ၀ါေရာင္ ၀တ္စံုေလးေတြ ဆင္ျမန္းေပးခဲ့ပါ့မယ္။ မင္းဟာေလ... အခုမွေရာက္လာတဲ့ ကိုယ့္ကို ယုယဖို႔အရင္သတိမရဘူး။ သူ႔ပိေတာက္ပန္းေလးေတြအတြက္ အရင္ စိတ္ပူေနတာပဲ...၊ ဟင္း”
စိတ္အလိုမက ်သံေလးျဖင့္ သူမကေျပာရင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးအား ဖြဖြကိုက္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ကို မ်က္ေစာင္းသဲ့သဲ့ထိုး၏။ ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ့စြာျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္မိသည္။
~~~@~~~
မိုးေရထဲတြင္ ထီးမပါပဲ တစ္ေယာက္တည္းၿပံဳးၿပီး ေလ ်ွာက္သြားေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ကို နံေဘးမွ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ လူအခ်ိဳ႕က အထူးအဆန္းသဖြယ္ ၾကည့္သြားၾက၏။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္အားပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မိုးစက္မ်ား ကၽြန္ေတာ့္အနီးသို႔ ေရာက္လာခဲ့ျခင္းေၾကာင့္သည္သာ....။ ။
~~~@~~~
-
-------------------------------------------------------------------------------------------
ခုထိ အျပင္မွာ တကယ္မ႐ြာေသးတဲ့မိုးကို စိတ္ကူးထဲမွာ ႐ြာခိုင္းလိုက္ျခင္းပါပဲခင္ဗ်ာ...:D
--------------------------------------------------------------------------------------------
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္...
+ဏီလင္းညိဳ+
No comments:
Post a Comment