//////////////////////////////////////////////////////////////////
+နန္းညီ+
//////////////////////////////////////////////////////////////////
+နန္းညီ+
Wednesday, March 2, 2016
=သရဲလား ပေယာဂလား=
>
ရံုးမွာ ခုတေလာ ထူးဆန္းတာေတြ ႀကံဳေတြ႔ေနေတာ့
ေမးရင္းျမန္းရင္း အရင္ငယ္ငယ္တုန္းက သရဲေတြ႔ဖူးတာပါ ျပန္သတိရသြားတယ္.။.
ငယ္ငယ္တုန္းက ရန္ကင္းမွာ ေနရေတာ့ အဲ့ဒီတိုက္က အရင္ အမ်ိဳးသားဇာတ္ရံုေဆာက္တုန္းက တရုတ္အင္ဂ်င္နီယာေတြကို အေဆာင္သေဘာမ်ိဳး ထားတဲ့တိုက္တဲ့.. ေနာက္သူတို႔ ျပန္သြား၊ ဇာတ္ရံုလည္းေဆာက္ၿပီးသြားေတာ့မွ အႏုပညာဦးစီးဘက္က ဝန္ထမ္းေတြကို ဝန္ထမ္းအိမ္ရာသေဘာမ်ိဳးထားတာေပါ့.. အဲ့ဒီတိုက္ကို ေျပာင္းလာၾကေတာ့ ကိုယ္က အသက္ ၈ ႏွစ္ေလာက္၊ အိဖူးက ၅ ႏွစ္ေလာက္လား.. အဲ့မွာ ေျပာင္းလာခါစႀကီး တိုက္အသစ္ေနရာအသစ္ဆိုေတာ့ ၂ ေယာက္သား တိုက္အေပၚတက္လိုက္ ေအာက္ဆင္းလုိက္နဲ႔ ေဆာ့ၾကတာေပါ့။..
ေဆာ့ရင္းနဲ႔ ေအာက္ဆံုးထပ္ ေထာင့္ခန္းနဲ႔ကပ္လ ်က္အခန္းက
ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္းနဲ႔ လူလည္းမရွိတဲ့ပံုႀကီးဆိုေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ျပတင္းေပါက္ကေန သြားေခ်ာင္းၾကည့္တာ။..
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အထဲမွာ ေယာက ်ာ္းခပ္ႀကီးႀကီးေတြ ၄ ေယာက္ ၅ ေယာက္ေလာက္လားမသိဘူး ရွိေနတယ္။.ထိုင္သူကထိုင္ ရပ္တဲ့လူကရပ္ေပါ့..။ မွတ္မွတ္ရရ အက်ႌခၽြတ္ႀကီးနဲ႔ အဝတ္လွမ္းေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ျမင္တယ္။.. အဲ့ဒါနဲ႔ ညီအစ္မ ၂ ေယာက္ လန္႔သြားၿပီး "လူရွိတယ္ဟ"ဆိုၿပီး အျမန္လစ္ေျပးတာေပါ့ေနာ္.. ၿပီးေတာ့လည္း ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ပါပဲ။
.ခုခ်ိန္ျပန္စဥ္းစားေတာ့လည္း အိမ္ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္းမွာ လူေတြ ဟိုတေယာက္ဒီတေယာက္နဲ႔ကို ဝိုးတဝါးပဲ မွတ္မိေတာ့တယ္။..
ေနာက္ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီတိုက္မွာ မနက္ခင္း ၄ နာရီ ၅ နာရီေလာက္ဆို ငရုတ္သီးေထာင္းရင္ ငရုတ္ဆံုကျမည္သလို ထုသံမ်ိဳးေတြ အၿမဲၾကားရတယ္။.ကိုယ့္အခန္းရဲ႕အေပၚထပ္ကထုေနတယ္ပဲ
လူတိုင္းက ထင္တာေပါ့။.တစ္ရက္က ်ေတာ့ တိုက္ကလူေတြ အလွဴတစ္ခုမွာ ဆံုမိစကားစပ္မိမွ အဲ့ဒီအသံဟာ ဘယ္အခန္းကမွ လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ဘယ္သူမွလည္း မနက္ေစာေစာႀကီးထၿပီး ငရုတ္သီးမေထာင္းဘူးေပါ့။အဲ့ဒီမွာ လူႀကီးေတြ စကားေျပာၾကရင္း အဲ့ဒီေျမညီထပ္အခန္းက လူမရွိတဲ့အေၾကာင္းရယ္၊ အသံဗလံျမည္တာေတြရယ္ေျပာၾကေတာ့ ကိုယ္တို႔ ညီအစ္မက ဝင္ေျပာတာေပါ့.။. အဲ့အခန္းက လူႀကီးေတြကလုပ္ေနတာလား.. အ့ဲအခန္းမွာ လူေတြရွိတယ္ေပါ့။.. ျမင္ခဲ့တယ္ေပါ့.။. အဲ့ဒီမွာ လူႀကီးေတြက ျငင္းေတာ့တာပဲ.။. မရွိပါဘူး။ လူမေနဘူး.။.
သမီးတို႔ အျမင္မွားတာပါတို႔.. ေဘးခန္းနဲ႔ မွားၾကည့္တာေနမွာပါတို႔။.. ကိုယ္တို႔ကလည္း ျမင္ကိုျမင္ခဲ့တာဆိုေတာ့ အတင္းျငင္းတာေပါ့။.. မေက ်နပ္လို႔ ေနာက္တစ္ခါ အဲ့အခန္းသြားေခ်ာင္းေသးတယ္။ဒါေပမဲ့ ဒီတစ္ခါက ်ေတာ့ ဘာမွ မရွိျပန္ဘူး။.. မည္းေမွာင္ေနတာပဲ.။.
ခပ္ငယ္ငယ္ဆိုေတာ့ ဘာရယ္ညာရယ္လည္း မေတြးေတာ့ဘဲ အဲ့အခန္းကို ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ထားခဲ့ၾကၿပီး ေနာက္ေတာ့ အိမ္ေျပာင္းၾကေတာ့မွ (အသက္လည္းပိုႀကီးလာၿပီဆိုေတာ့) ေမႀကီးကေျပာျပတာ။
အမွန္က တရုတ္အင္ဂ်ီနီယာတဖဲြ႔ အဲ့အခန္းမွာေနတာ။ေနရင္း တရက္က ်ေတာ့ ဇာတ္ရံုေဆာက္ရင္း ျငမ္းၿပိဳတာလား။ ဘာျဖစ္တာလဲေတာ့မသိဘူး.. တဖဲြ႔လံုး ေသထားတာတဲ့.။အဲဒီေတာ့မွ "အမေလး ငါတို႔ ေတြ႔လိုက္တာက သရဲအဖြဲ႔ႀကီးပါလားဟ"ဆိုၿပီး ၂ ေယာက္သား မ်က္စိျပဴးခဲ့ၾက။ဒါေပမဲ့ အေတြ႔အႀကံဳတစ္ခုအေနနဲ႔ ျပန္ေျပာဖို႔ၾကေတာ့လည္း သရဲမွန္းမသိခဲ့ေတာ့ ေသခ်ာမမွတ္ထားမိတာ။မ်က္စိထဲ ျပန္ျမင္ၾကည့္ရင္ မီးပ်က္ေနတဲ့အေဆာင္ခန္းထဲက လူေတြကိုျမင္ခဲ့သလိုေလာက္ပဲ ဝိုးတဝါးျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ။..
တလက္စထဲ ကိုယ္ေတြမ်က္စိျပဴးသလို လူႀကီးေတြ ျပဴးခဲ့တဲ့အေၾကာင္းပါမွတ္မိေနတာက.. အဲ့ဒီတိုက္မွာေနတုန္းက ညေနဘက္ေတြဆိုရင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္
တိုက္ရဲ႕ အေပၚဆံုးထပ္ကိုသြားၿပီး အဂၤလိပ္စာ သခၤ်ာက ်ဴရွင္ေတြ တက္ရတယ္။၂ ေယာက္စလံုးသြားၾကတာေပါ့.။အဲ့မွာဘာလဲဆိုေတာ့
တိုက္ ၂ တိုက္ၾကားမွာ ေျမနီလမ္းခပ္ဆိုးဆိုးတစ္ခုျခားေနေတာ့ ညေနဘက္သြားတိုင္း အဲ့ဒီလမ္းကိုျဖတ္တဲ့အခါမွာ လမ္းမွာ အုပ္စုဖဲြ႔ၿပီးေနတဲ့ ေခြးတစ္အုပ္က စိတ္မထင္ရင္ မထင္သလို ေဟာင္လိုက္ လိုက္ဆဲြမလိုလုပ္လိုက္နဲ႔ ဟန္ေရးျပတာပဲ။အရြယ္ေတြကလည္း ၉ ႏွစ္ေလာက္နဲ႔ ၅ ႏွစ္ေလာက္ေတြဆိုေတာ့ စပ္စလူးထၿပီး ျဖတ္သြားရင္ ေခြးေတြက အျမင္မၾကည္ဘူးေနမွာပါ။ကိုယ္ေတြကလည္း အဲလိုဆိုေတာ့ ေၾကာက္တာေပါ့.။အဲ့ဒါနဲ႔ ဘာလုပ္သလဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္တိုက္ကေန ေအာက္ကိုဆင္းတိုင္းမွာ တိုက္ေအာက္ကေန
ေက ်ာက္ခဲ ခပ္ေသးေသးအရြယ္ေတာ္ေလး ၂ ခုစီေကာက္သြားတယ္။ လမ္းမွာ ေခြးကေဟာင္ရင္ ထုမယ္ဆိုတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ေပါ့။ပထမ ၂ ရက္ေလာက္က အဆင္ေျပတယ္။ေက ်ာက္ခဲေလးေတြေကာက္.. က ်ဴရွင္ေရာက္ရင္ စားပဲြေဘးခ်ထားေပါ့။ေနာက္ေတာ့ ဆရာမက ဘာလို႔ ေက ်ာက္ခဲေတြအိမ္ထဲယူလာလဲ။ သဲေတြေပတယ္ဘာညာေျပာေတာ့ ကိုယ္ေတြလညး္အၾကံထုတ္ၿပီး ေနာက္က ် ဘယ္လိုလုပ္လဲဆိုေတာ့ ေကာက္လာတဲ့ ေက်ာက္ခဲေလး ၄ လံုးကို က ်ဴရွင္ရွိတဲ့တိုက္ ေလွခါးအေကြ႔က ပန္းအိုးေတြတင္တဲ့ေဘာင္ေပၚမွာ တင္ထားခဲ့တယ္။.
ညေနေစာင္း က ်ဴရွင္အလာမွာ ေက ်ာက္ခဲ ၂ လံုးစီေကာက္.. ေလွခါးေကြ႔မွာတင္ခဲ့.. ညက ်က ်ဴရွင္ၿပီးေတာ့ အေကြ႔ေဘာင္ေပၚက ေက ်ာက္ခဲေလးေတြ လက္ထဲ ျပန္ဆုပ္ၿပီး
ျပန္ၾက.. အဲလိုလုပ္ေနတာ.. အဲ့ဒါလည္း ၄ ရက္ ၅ ရက္ေလာက္ အဆင္ေျပေနေသးတယ္.. ေနာက္ေတာ့က်ေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲဆိုေတာ့ ကိုယ္ေတြညေနေစာင္းမွာ ထားခဲ့တဲ့ ေက ်ာက္ခဲေလးေတြက က်ဴရွင္ဆင္းရင္ ၾကည့္ရင္ မရွိေတာ့ဘူး.. ကိုယ္ေတြလည္းမေက ်နပ္ဘူး.. ေနာက္တစ္ရက္ ထပ္ၿပီးေကာက္လာ.. တင္ထား.. ညဘက္ျပန္ရင္ မရွိေတာ့ျပန္ဘူး.. အဲလိုနဲ႔ ၃ရက္ေလာက္ျဖစ္လာေတာ့ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘဲနဲ႔ ဉာဏ္ႀကီးရွင္မယ္ညီက စဥ္းစားၿပီး အေတြးေခၚရွင္ အူးဖိကို တိုင္ပင္တာေပါ့ ။"ငါတုိ႔ ေက ်ာက္ခဲေတြကို အမိႈက္ထင္ၿပီး ဖယ္ပစ္တာေနမွာ.. ဒီေတာ့ အမိႈက္လုိ႔မထင္ေအာင္လို႔ ငါတို႔ အိမ္ကေန ၾကက္သြန္နီဥေလးေတြ ယူသြားမယ္.. ဒါဆို မဖယ္ပစ္ေလာက္ေတာ့ဘူး"ဆိုၿပီး.. ၂ ဦၤးသားသေဘာတူညီခ်က္နဲ႔ ၾကက္သြန္နီဥေလးေတြ ၂ ဥစီ ကိုင္သြားၿပီး တင္ထားခဲ့တာေပါ့ေနာ္.. ဒီတခါေတာ့ ေအာင္ျမင္ပဟ ဆိုတဲ့ယံုၾကည္ခ်က္အျပည့္နဲ႔ေပါ့။..
အဲလိုနဲ႔ အဲ့ဒီညက ်ဴရွင္ဆင္းေတာ့ ေလွခါးအေကြ႔လည္းေရာက္ေရာ.. လူႀကီးေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ အဲ့ဒီ ေဘာင္ကေလးနားမွာ.. မ်က္စိမ်က္ႏွာေတြလည္းပ်က္ၿပီး ကၽြတ္စီကၽြတ္စီနဲ႔.. အဲ့ဒီေဘာင္ကေလးရွိတဲ့အခန္းပိုင္ရွင္ အန္တီကလည္း ဘာေတြေျပာေနမွန္းမသိ။အလုပ္ေတြမ်ားေနပံုရလို႔ ကိုယ္ေတြ ၂ ေယာက္လည္း ဒီတစ္ခါလည္း ငါတို႔ ေခြးကိုထုစရာ ၾကက္သြန္ယူလုိ႔မရျပန္ဘူးဆိုၿပီး အသာေလး ဆင္းလာခဲ့ၾကတာေပါ့။ၿပီးေတာ့ အိမ္ေရာက္ေတာ့မွ ေမႀကီးကိုေျပာျပတာေပါ့။သမီးတို႔ေပါ့.. ေခြးထုဖို႔ အဲလိုအဲလိုေတြ ျပင္ဆင္တာ မေအာင္ျမင္ဘူးေပါ့။အၿမဲ အႀကံစည္ေတြပ်က္တယ္ေျပာေတာ့မွ .. အေမ့ခမ်ာ မ်က္စိျပဴးၿပီး "ဟဲ့ အဲ့ဒါသမီးတုိ႔ လုပ္ေနတာလား.. အမေလး လာ လိုက္ခဲ့ၾက"ဆိုၿပီး ကိုယ္ေတြ ၂ ေယာက္ကို လက္ဆဲြ.. အဲ့တိုက္ကိုကူး.. အေပၚထပ္ကိုတက္ၿပီး ခုနက လူအုပ္ထဲသြားၿပီး ကိုယ္ေတြရဲ႕ ေခြးထုပေရာဂ်က္ႀကီးကိုရွင္းျပခိုင္းတယ္။
ဘာေၾကာင့္တုန္းဆိုေတာ့..
အဲ့ဒိအစြန္ဆံုးကအခန္းပိုင္ရွင္ ေဘာင္ကေလးရွိတဲ့အခန္းပိုင္ရွင္
အန္တီက ဒီတေလာေတြ သူ႔အခန္းေဘာင္မွာ ေက ်ာက္စရစ္ခဲေလးေတြ ေတြ႔တယ္ေပါ့။အၿမဲ ၄ လံုးပဲ.. အၿမဲ ဒီလိုအရြယ္ size ေလးေတြပဲေပါ့.. သတိထားၿပီး
ၾကည့္ေတာ့ ညေနေစာင္းဆို ေပၚလာၿပီး ည ဆို မရွိေတာ့ဘူး။
အ့ဲလိုမ်ိဳး ၆ ရက္ ၇ ရက္ တစ္ပတ္ျဖစ္လာေတာ့ သူလည္း
ေၾကာက္လာၿပီး ဘာအေမွာင့္လဲ ဘာပေယာဂလဲဆိုၿပီး
အဲ့ဒါေတြကို ဖယ္ဖယ္ပစ္တယ္ေပါ့။ဒါေပမဲ့ အဲလိုမ်ိဳးဖယ္ပစ္တာ ၃ ခါေလာက္လည္းက ်ေရာ ဒီေန႔က ်ေတာ့ အဆင့္ျမင့္လာၿပီး ၾကက္သြန္ဥပါ ေရာက္လာပါၿပီ ။သူ႔ကို တေယာက္ေယာက္က ပေယာဂတိုက္ေနပါၿပီဆိုၿပီး ငိုမလို ရယ္မလိုနဲ႔ ဘုန္းႀကီးပင့္မယ္ေတြ ပရိတ္ရြတ္မယ္ေတြ ျဖစ္ေနၾကတာတဲ့ဗ်ိဳ႕.. အဲ့သတင္းက ကိုယ္ေတြ ကေလးေတြသာ မသိတာ.. ကိုယ္ေတြေက ်ာက္ခဲတင္ၿပီး ၁ ပတ္ေလာက္ကတည္းက တိုက္ ၂ တိုက္က လူႀကီးေတြၾကားမွာ သတင္းျပန္႔ေနၿပီး ဘူမသိကိုးမသိ ေၾကာက္ေနၾကတာဆိုပဲ။.
အဲလိုပါဆို ငယ္စဥ္ေတာင္ေက ်းကတည္းက မယ္ညီနဲ႔အူးဖိဆိုတာ့
တိုက္ ၂ တိုက္ (မိသားစုေပါင္း ၄၈ ခု) ကို ထိတ္လန္႔ေျခာက္ျခားေစခဲ့သူေတြပါဆိုေန.. ....။
//////////////////////////////////////////////////////////////////
+နန္းညီ+
ရံုးမွာ ခုတေလာ ထူးဆန္းတာေတြ ႀကံဳေတြ႔ေနေတာ့
ေမးရင္းျမန္းရင္း အရင္ငယ္ငယ္တုန္းက သရဲေတြ႔ဖူးတာပါ ျပန္သတိရသြားတယ္.။.
ငယ္ငယ္တုန္းက ရန္ကင္းမွာ ေနရေတာ့ အဲ့ဒီတိုက္က အရင္ အမ်ိဳးသားဇာတ္ရံုေဆာက္တုန္းက တရုတ္အင္ဂ်င္နီယာေတြကို အေဆာင္သေဘာမ်ိဳး ထားတဲ့တိုက္တဲ့.. ေနာက္သူတို႔ ျပန္သြား၊ ဇာတ္ရံုလည္းေဆာက္ၿပီးသြားေတာ့မွ အႏုပညာဦးစီးဘက္က ဝန္ထမ္းေတြကို ဝန္ထမ္းအိမ္ရာသေဘာမ်ိဳးထားတာေပါ့.. အဲ့ဒီတိုက္ကို ေျပာင္းလာၾကေတာ့ ကိုယ္က အသက္ ၈ ႏွစ္ေလာက္၊ အိဖူးက ၅ ႏွစ္ေလာက္လား.. အဲ့မွာ ေျပာင္းလာခါစႀကီး တိုက္အသစ္ေနရာအသစ္ဆိုေတာ့ ၂ ေယာက္သား တိုက္အေပၚတက္လိုက္ ေအာက္ဆင္းလုိက္နဲ႔ ေဆာ့ၾကတာေပါ့။..
ေဆာ့ရင္းနဲ႔ ေအာက္ဆံုးထပ္ ေထာင့္ခန္းနဲ႔ကပ္လ ်က္အခန္းက
ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္းနဲ႔ လူလည္းမရွိတဲ့ပံုႀကီးဆိုေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ျပတင္းေပါက္ကေန သြားေခ်ာင္းၾကည့္တာ။..
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အထဲမွာ ေယာက ်ာ္းခပ္ႀကီးႀကီးေတြ ၄ ေယာက္ ၅ ေယာက္ေလာက္လားမသိဘူး ရွိေနတယ္။.ထိုင္သူကထိုင္ ရပ္တဲ့လူကရပ္ေပါ့..။ မွတ္မွတ္ရရ အက်ႌခၽြတ္ႀကီးနဲ႔ အဝတ္လွမ္းေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ျမင္တယ္။.. အဲ့ဒါနဲ႔ ညီအစ္မ ၂ ေယာက္ လန္႔သြားၿပီး "လူရွိတယ္ဟ"ဆိုၿပီး အျမန္လစ္ေျပးတာေပါ့ေနာ္.. ၿပီးေတာ့လည္း ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ပါပဲ။
.ခုခ်ိန္ျပန္စဥ္းစားေတာ့လည္း အိမ္ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္းမွာ လူေတြ ဟိုတေယာက္ဒီတေယာက္နဲ႔ကို ဝိုးတဝါးပဲ မွတ္မိေတာ့တယ္။..
ေနာက္ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီတိုက္မွာ မနက္ခင္း ၄ နာရီ ၅ နာရီေလာက္ဆို ငရုတ္သီးေထာင္းရင္ ငရုတ္ဆံုကျမည္သလို ထုသံမ်ိဳးေတြ အၿမဲၾကားရတယ္။.ကိုယ့္အခန္းရဲ႕အေပၚထပ္ကထုေနတယ္ပဲ
လူတိုင္းက ထင္တာေပါ့။.တစ္ရက္က ်ေတာ့ တိုက္ကလူေတြ အလွဴတစ္ခုမွာ ဆံုမိစကားစပ္မိမွ အဲ့ဒီအသံဟာ ဘယ္အခန္းကမွ လုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ဘယ္သူမွလည္း မနက္ေစာေစာႀကီးထၿပီး ငရုတ္သီးမေထာင္းဘူးေပါ့။အဲ့ဒီမွာ လူႀကီးေတြ စကားေျပာၾကရင္း အဲ့ဒီေျမညီထပ္အခန္းက လူမရွိတဲ့အေၾကာင္းရယ္၊ အသံဗလံျမည္တာေတြရယ္ေျပာၾကေတာ့ ကိုယ္တို႔ ညီအစ္မက ဝင္ေျပာတာေပါ့.။. အဲ့အခန္းက လူႀကီးေတြကလုပ္ေနတာလား.. အ့ဲအခန္းမွာ လူေတြရွိတယ္ေပါ့။.. ျမင္ခဲ့တယ္ေပါ့.။. အဲ့ဒီမွာ လူႀကီးေတြက ျငင္းေတာ့တာပဲ.။. မရွိပါဘူး။ လူမေနဘူး.။.
သမီးတို႔ အျမင္မွားတာပါတို႔.. ေဘးခန္းနဲ႔ မွားၾကည့္တာေနမွာပါတို႔။.. ကိုယ္တို႔ကလည္း ျမင္ကိုျမင္ခဲ့တာဆိုေတာ့ အတင္းျငင္းတာေပါ့။.. မေက ်နပ္လို႔ ေနာက္တစ္ခါ အဲ့အခန္းသြားေခ်ာင္းေသးတယ္။ဒါေပမဲ့ ဒီတစ္ခါက ်ေတာ့ ဘာမွ မရွိျပန္ဘူး။.. မည္းေမွာင္ေနတာပဲ.။.
ခပ္ငယ္ငယ္ဆိုေတာ့ ဘာရယ္ညာရယ္လည္း မေတြးေတာ့ဘဲ အဲ့အခန္းကို ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ထားခဲ့ၾကၿပီး ေနာက္ေတာ့ အိမ္ေျပာင္းၾကေတာ့မွ (အသက္လည္းပိုႀကီးလာၿပီဆိုေတာ့) ေမႀကီးကေျပာျပတာ။
အမွန္က တရုတ္အင္ဂ်ီနီယာတဖဲြ႔ အဲ့အခန္းမွာေနတာ။ေနရင္း တရက္က ်ေတာ့ ဇာတ္ရံုေဆာက္ရင္း ျငမ္းၿပိဳတာလား။ ဘာျဖစ္တာလဲေတာ့မသိဘူး.. တဖဲြ႔လံုး ေသထားတာတဲ့.။အဲဒီေတာ့မွ "အမေလး ငါတို႔ ေတြ႔လိုက္တာက သရဲအဖြဲ႔ႀကီးပါလားဟ"ဆိုၿပီး ၂ ေယာက္သား မ်က္စိျပဴးခဲ့ၾက။ဒါေပမဲ့ အေတြ႔အႀကံဳတစ္ခုအေနနဲ႔ ျပန္ေျပာဖို႔ၾကေတာ့လည္း သရဲမွန္းမသိခဲ့ေတာ့ ေသခ်ာမမွတ္ထားမိတာ။မ်က္စိထဲ ျပန္ျမင္ၾကည့္ရင္ မီးပ်က္ေနတဲ့အေဆာင္ခန္းထဲက လူေတြကိုျမင္ခဲ့သလိုေလာက္ပဲ ဝိုးတဝါးျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ။..
တလက္စထဲ ကိုယ္ေတြမ်က္စိျပဴးသလို လူႀကီးေတြ ျပဴးခဲ့တဲ့အေၾကာင္းပါမွတ္မိေနတာက.. အဲ့ဒီတိုက္မွာေနတုန္းက ညေနဘက္ေတြဆိုရင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္
တိုက္ရဲ႕ အေပၚဆံုးထပ္ကိုသြားၿပီး အဂၤလိပ္စာ သခၤ်ာက ်ဴရွင္ေတြ တက္ရတယ္။၂ ေယာက္စလံုးသြားၾကတာေပါ့.။အဲ့မွာဘာလဲဆိုေတာ့
တိုက္ ၂ တိုက္ၾကားမွာ ေျမနီလမ္းခပ္ဆိုးဆိုးတစ္ခုျခားေနေတာ့ ညေနဘက္သြားတိုင္း အဲ့ဒီလမ္းကိုျဖတ္တဲ့အခါမွာ လမ္းမွာ အုပ္စုဖဲြ႔ၿပီးေနတဲ့ ေခြးတစ္အုပ္က စိတ္မထင္ရင္ မထင္သလို ေဟာင္လိုက္ လိုက္ဆဲြမလိုလုပ္လိုက္နဲ႔ ဟန္ေရးျပတာပဲ။အရြယ္ေတြကလည္း ၉ ႏွစ္ေလာက္နဲ႔ ၅ ႏွစ္ေလာက္ေတြဆိုေတာ့ စပ္စလူးထၿပီး ျဖတ္သြားရင္ ေခြးေတြက အျမင္မၾကည္ဘူးေနမွာပါ။ကိုယ္ေတြကလည္း အဲလိုဆိုေတာ့ ေၾကာက္တာေပါ့.။အဲ့ဒါနဲ႔ ဘာလုပ္သလဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္တိုက္ကေန ေအာက္ကိုဆင္းတိုင္းမွာ တိုက္ေအာက္ကေန
ေက ်ာက္ခဲ ခပ္ေသးေသးအရြယ္ေတာ္ေလး ၂ ခုစီေကာက္သြားတယ္။ လမ္းမွာ ေခြးကေဟာင္ရင္ ထုမယ္ဆိုတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ေပါ့။ပထမ ၂ ရက္ေလာက္က အဆင္ေျပတယ္။ေက ်ာက္ခဲေလးေတြေကာက္.. က ်ဴရွင္ေရာက္ရင္ စားပဲြေဘးခ်ထားေပါ့။ေနာက္ေတာ့ ဆရာမက ဘာလို႔ ေက ်ာက္ခဲေတြအိမ္ထဲယူလာလဲ။ သဲေတြေပတယ္ဘာညာေျပာေတာ့ ကိုယ္ေတြလညး္အၾကံထုတ္ၿပီး ေနာက္က ် ဘယ္လိုလုပ္လဲဆိုေတာ့ ေကာက္လာတဲ့ ေက်ာက္ခဲေလး ၄ လံုးကို က ်ဴရွင္ရွိတဲ့တိုက္ ေလွခါးအေကြ႔က ပန္းအိုးေတြတင္တဲ့ေဘာင္ေပၚမွာ တင္ထားခဲ့တယ္။.
ညေနေစာင္း က ်ဴရွင္အလာမွာ ေက ်ာက္ခဲ ၂ လံုးစီေကာက္.. ေလွခါးေကြ႔မွာတင္ခဲ့.. ညက ်က ်ဴရွင္ၿပီးေတာ့ အေကြ႔ေဘာင္ေပၚက ေက ်ာက္ခဲေလးေတြ လက္ထဲ ျပန္ဆုပ္ၿပီး
ျပန္ၾက.. အဲလိုလုပ္ေနတာ.. အဲ့ဒါလည္း ၄ ရက္ ၅ ရက္ေလာက္ အဆင္ေျပေနေသးတယ္.. ေနာက္ေတာ့က်ေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲဆိုေတာ့ ကိုယ္ေတြညေနေစာင္းမွာ ထားခဲ့တဲ့ ေက ်ာက္ခဲေလးေတြက က်ဴရွင္ဆင္းရင္ ၾကည့္ရင္ မရွိေတာ့ဘူး.. ကိုယ္ေတြလည္းမေက ်နပ္ဘူး.. ေနာက္တစ္ရက္ ထပ္ၿပီးေကာက္လာ.. တင္ထား.. ညဘက္ျပန္ရင္ မရွိေတာ့ျပန္ဘူး.. အဲလိုနဲ႔ ၃ရက္ေလာက္ျဖစ္လာေတာ့ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘဲနဲ႔ ဉာဏ္ႀကီးရွင္မယ္ညီက စဥ္းစားၿပီး အေတြးေခၚရွင္ အူးဖိကို တိုင္ပင္တာေပါ့ ။"ငါတုိ႔ ေက ်ာက္ခဲေတြကို အမိႈက္ထင္ၿပီး ဖယ္ပစ္တာေနမွာ.. ဒီေတာ့ အမိႈက္လုိ႔မထင္ေအာင္လို႔ ငါတို႔ အိမ္ကေန ၾကက္သြန္နီဥေလးေတြ ယူသြားမယ္.. ဒါဆို မဖယ္ပစ္ေလာက္ေတာ့ဘူး"ဆိုၿပီး.. ၂ ဦၤးသားသေဘာတူညီခ်က္နဲ႔ ၾကက္သြန္နီဥေလးေတြ ၂ ဥစီ ကိုင္သြားၿပီး တင္ထားခဲ့တာေပါ့ေနာ္.. ဒီတခါေတာ့ ေအာင္ျမင္ပဟ ဆိုတဲ့ယံုၾကည္ခ်က္အျပည့္နဲ႔ေပါ့။..
အဲလိုနဲ႔ အဲ့ဒီညက ်ဴရွင္ဆင္းေတာ့ ေလွခါးအေကြ႔လည္းေရာက္ေရာ.. လူႀကီးေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ အဲ့ဒီ ေဘာင္ကေလးနားမွာ.. မ်က္စိမ်က္ႏွာေတြလည္းပ်က္ၿပီး ကၽြတ္စီကၽြတ္စီနဲ႔.. အဲ့ဒီေဘာင္ကေလးရွိတဲ့အခန္းပိုင္ရွင္ အန္တီကလည္း ဘာေတြေျပာေနမွန္းမသိ။အလုပ္ေတြမ်ားေနပံုရလို႔ ကိုယ္ေတြ ၂ ေယာက္လည္း ဒီတစ္ခါလည္း ငါတို႔ ေခြးကိုထုစရာ ၾကက္သြန္ယူလုိ႔မရျပန္ဘူးဆိုၿပီး အသာေလး ဆင္းလာခဲ့ၾကတာေပါ့။ၿပီးေတာ့ အိမ္ေရာက္ေတာ့မွ ေမႀကီးကိုေျပာျပတာေပါ့။သမီးတို႔ေပါ့.. ေခြးထုဖို႔ အဲလိုအဲလိုေတြ ျပင္ဆင္တာ မေအာင္ျမင္ဘူးေပါ့။အၿမဲ အႀကံစည္ေတြပ်က္တယ္ေျပာေတာ့မွ .. အေမ့ခမ်ာ မ်က္စိျပဴးၿပီး "ဟဲ့ အဲ့ဒါသမီးတုိ႔ လုပ္ေနတာလား.. အမေလး လာ လိုက္ခဲ့ၾက"ဆိုၿပီး ကိုယ္ေတြ ၂ ေယာက္ကို လက္ဆဲြ.. အဲ့တိုက္ကိုကူး.. အေပၚထပ္ကိုတက္ၿပီး ခုနက လူအုပ္ထဲသြားၿပီး ကိုယ္ေတြရဲ႕ ေခြးထုပေရာဂ်က္ႀကီးကိုရွင္းျပခိုင္းတယ္။
ဘာေၾကာင့္တုန္းဆိုေတာ့..
အဲ့ဒိအစြန္ဆံုးကအခန္းပိုင္ရွင္ ေဘာင္ကေလးရွိတဲ့အခန္းပိုင္ရွင္
အန္တီက ဒီတေလာေတြ သူ႔အခန္းေဘာင္မွာ ေက ်ာက္စရစ္ခဲေလးေတြ ေတြ႔တယ္ေပါ့။အၿမဲ ၄ လံုးပဲ.. အၿမဲ ဒီလိုအရြယ္ size ေလးေတြပဲေပါ့.. သတိထားၿပီး
ၾကည့္ေတာ့ ညေနေစာင္းဆို ေပၚလာၿပီး ည ဆို မရွိေတာ့ဘူး။
အ့ဲလိုမ်ိဳး ၆ ရက္ ၇ ရက္ တစ္ပတ္ျဖစ္လာေတာ့ သူလည္း
ေၾကာက္လာၿပီး ဘာအေမွာင့္လဲ ဘာပေယာဂလဲဆိုၿပီး
အဲ့ဒါေတြကို ဖယ္ဖယ္ပစ္တယ္ေပါ့။ဒါေပမဲ့ အဲလိုမ်ိဳးဖယ္ပစ္တာ ၃ ခါေလာက္လည္းက ်ေရာ ဒီေန႔က ်ေတာ့ အဆင့္ျမင့္လာၿပီး ၾကက္သြန္ဥပါ ေရာက္လာပါၿပီ ။သူ႔ကို တေယာက္ေယာက္က ပေယာဂတိုက္ေနပါၿပီဆိုၿပီး ငိုမလို ရယ္မလိုနဲ႔ ဘုန္းႀကီးပင့္မယ္ေတြ ပရိတ္ရြတ္မယ္ေတြ ျဖစ္ေနၾကတာတဲ့ဗ်ိဳ႕.. အဲ့သတင္းက ကိုယ္ေတြ ကေလးေတြသာ မသိတာ.. ကိုယ္ေတြေက ်ာက္ခဲတင္ၿပီး ၁ ပတ္ေလာက္ကတည္းက တိုက္ ၂ တိုက္က လူႀကီးေတြၾကားမွာ သတင္းျပန္႔ေနၿပီး ဘူမသိကိုးမသိ ေၾကာက္ေနၾကတာဆိုပဲ။.
အဲလိုပါဆို ငယ္စဥ္ေတာင္ေက ်းကတည္းက မယ္ညီနဲ႔အူးဖိဆိုတာ့
တိုက္ ၂ တိုက္ (မိသားစုေပါင္း ၄၈ ခု) ကို ထိတ္လန္႔ေျခာက္ျခားေစခဲ့သူေတြပါဆိုေန.. ....။
//////////////////////////////////////////////////////////////////
+နန္းညီ+
//////////////////////////////////////////////////////////////////
+နန္းညီ+
//////////////////////////////////////////////////////////////////
+နန္းညီ+
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment