ကိုယ့္ကိုယ္ ပူလည္း ပူေစတယ္
ေအးလည္း ေအးေစတယ္
ရိုးတံေတြဟာ
ေျခာက္ေသြ႔ ႀကြပ္ဆတ္ေနေပမဲ့
ေလျပည္အေျပးမွာ ႏြဲ႕ယိမ္းေနပံုက
ေႏြအိုက ်ဲက ်ဲကို ခ်ဳပ္ရိုးအထပ္ထပ္သီျပီး
ကကြက္နင္းေနတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္လို
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုႀကည္မႈ႔ အျပည့္နဲ႔ ။
အတားအဆီးမဲ့ ေျပးလႊားေနတဲ့
တိမ္ႏြယ္တိမ္ခက္ေတြ . .
ေနႀကာပန္းတစ္ခင္းစာေလာက္နဲ႔ေတာ့
သူတို႔ကို မဆြဲေဆာင္ႏိုင္ဘူး
လြတ္လပ္စြာပဲ ကြင္းျပင္ေတြကို
ျဖတ္သန္းေျပးလႊားလိုက္ႀကတယ္ ။
မိုးျပာေရာင္လြင္လြင္ ေကာင္းကင္ကေန
ေႏြက ်ဲက ်ဲရဲ႕ အလင္းတန္းေတြဟာ
ျဖာက ်စီးဆင္းေနသလို
ေႏြရဲ႕ ေန႔ခင္းဟာ ပူသလို
ေႏြရဲ႕ ေလျပည္ဟာလည္း
ေအးျမေနသလို ေႏြရယ္ . . .
ငါ့ကို . . ျခံဳပါ
မင္းရဲ႕ ႏွလံုးသားတစ္စံုနဲ႔
ငါ့ကို . . ေႏြးေထြးပါ
မင္းရဲ႕ လက္တစ္စံုနဲ႔
ငါ့အိပ္မက္ကို ေရးျခယ္ပါ
မင္းရဲ႕ အျပံဳးပြင့္ေတြနဲ႔
ငါ့ေကာင္းကင္ကို လင္းျခင္းပါ ။
ေႏြရဲ႕ ေကာင္းကင္ကို ႀကည့္ျပီ
လဲက ်ေနရာကေန ရုန္းထဖို႔
ကိုယ့္လက္တစ္ဖက္ကို
အားတင္းဆြဲယူလိုက္တယ္
ဒါေပမဲ့ . . . .
လက္တစ္ဖက္က ဦးစြာ
ႀကင္ႀကင္နာနာ ကိုယ့္ကိုဆြဲထူေပးခဲ့တယ္ . .
. . . ေႏြ . . . . .
ကၽြန္ေတာ္က
ႏွင္းစက္ေတြေအာက္က ေဆာင္းပါ
မႈန္၀ါး၀ါး ျမဴခိုးျမဴေ၀ထဲကေန
ထြတ္တတ္တ့ဲေကာင္ မဟုတ္ေတာ့
တခါတေလ မုတ္သံုကေလးျဖစ္ရတာကိုေတာင္
၀မ္းနည္းခဲ့ရ ။
သူမက ေႏြပါ . .
ရယ္သံနဲ႔ ရက္ေဖာက္ထားတဲ့
အလင္းေတြနဲ႔ ထြန္းညွိျပီး
ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္းကင္နဲ႔
တိမ္တိုက္ျမိဳ႕ေလးကို
ေႏြးေထြးစြာ တည္ေပးခဲ့တယ္
သူမဟာ
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ . . . . ေႏြ . . . .
/ //////////////////////////////////////
+လင္းေခတ္ဒီႏို+
ကိုယ့္ကိုယ္ ပူလည္း ပူေစတယ္
ေအးလည္း ေအးေစတယ္
ရိုးတံေတြဟာ
ေျခာက္ေသြ႔ ႀကြပ္ဆတ္ေနေပမဲ့
ေလျပည္အေျပးမွာ ႏြဲ႕ယိမ္းေနပံုက
ေႏြအိုက ်ဲက ်ဲကို ခ်ဳပ္ရိုးအထပ္ထပ္သီျပီး
ကကြက္နင္းေနတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္လို
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုႀကည္မႈ႔ အျပည့္နဲ႔ ။
အတားအဆီးမဲ့ ေျပးလႊားေနတဲ့
တိမ္ႏြယ္တိမ္ခက္ေတြ . .
ေနႀကာပန္းတစ္ခင္းစာေလာက္နဲ႔ေတာ့
သူတို႔ကို မဆြဲေဆာင္ႏိုင္ဘူး
လြတ္လပ္စြာပဲ ကြင္းျပင္ေတြကို
ျဖတ္သန္းေျပးလႊားလိုက္ႀကတယ္ ။
မိုးျပာေရာင္လြင္လြင္ ေကာင္းကင္ကေန
ေႏြက ်ဲက ်ဲရဲ႕ အလင္းတန္းေတြဟာ
ျဖာက ်စီးဆင္းေနသလို
ေႏြရဲ႕ ေန႔ခင္းဟာ ပူသလို
ေႏြရဲ႕ ေလျပည္ဟာလည္း
ေအးျမေနသလို ေႏြရယ္ . . .
ငါ့ကို . . ျခံဳပါ
မင္းရဲ႕ ႏွလံုးသားတစ္စံုနဲ႔
ငါ့ကို . . ေႏြးေထြးပါ
မင္းရဲ႕ လက္တစ္စံုနဲ႔
ငါ့အိပ္မက္ကို ေရးျခယ္ပါ
မင္းရဲ႕ အျပံဳးပြင့္ေတြနဲ႔
ငါ့ေကာင္းကင္ကို လင္းျခင္းပါ ။
ေႏြရဲ႕ ေကာင္းကင္ကို ႀကည့္ျပီ
လဲက ်ေနရာကေန ရုန္းထဖို႔
ကိုယ့္လက္တစ္ဖက္ကို
အားတင္းဆြဲယူလိုက္တယ္
ဒါေပမဲ့ . . . .
လက္တစ္ဖက္က ဦးစြာ
ႀကင္ႀကင္နာနာ ကိုယ့္ကိုဆြဲထူေပးခဲ့တယ္ . .
. . . ေႏြ . . . . .
ကၽြန္ေတာ္က
ႏွင္းစက္ေတြေအာက္က ေဆာင္းပါ
မႈန္၀ါး၀ါး ျမဴခိုးျမဴေ၀ထဲကေန
ထြတ္တတ္တ့ဲေကာင္ မဟုတ္ေတာ့
တခါတေလ မုတ္သံုကေလးျဖစ္ရတာကိုေတာင္
၀မ္းနည္းခဲ့ရ ။
သူမက ေႏြပါ . .
ရယ္သံနဲ႔ ရက္ေဖာက္ထားတဲ့
အလင္းေတြနဲ႔ ထြန္းညွိျပီး
ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္းကင္နဲ႔
တိမ္တိုက္ျမိဳ႕ေလးကို
ေႏြးေထြးစြာ တည္ေပးခဲ့တယ္
သူမဟာ
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ . . . . ေႏြ . . . .
/ //////////////////////////////////////
+လင္းေခတ္ဒီႏို+
No comments:
Post a Comment