=စက္ဘီးစီးတဲ႔ ဥၾသငွက္ငယ္=

>

ဥၾသသံၾကားေပမယ္႔ မႏြမ္းလ ်ေသာသူရွိပါသလား။ ဥၾသငွက္ ေလးသည္ သူ႔ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ႕မႈမ်ားကို ဖြင္႔အံေနျခင္းျဖစ္ႏုိင္ ေသာ္လည္း သူမကေတာ႔ ဥၾသသံေလးၾကားတုိင္း ဥၾသငွက္ေလး မေပ်ာ္ရႊင္ဘူးလား။ အေဖာ္မဲ႔လြမ္းဆြတ္ေနသလား။ ျမည္တမ္းရင္ဖြင္႔ေနသလားလုိ႔ ထင္ေယာင္ၿမဲျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ဥၾသငွက္ကေလးမွာ ဝမ္းနည္းနာက ်င္မႈကို မခံမရပ္ႏုိင္လြန္းသျဖင္႔ စူးစူးဝါးဝါးေအာ္ဟစ္ေပါက္ကြဲေနသည္ ဟု ထင္မိသည္။ အေဆြးဓာတ္ခံနဲ႔သူမို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာရင္နာမိျခင္းလည္း ျဖစ္မည္။ ခက္တာက သူမသည္ ထိုမွ်ေၾကကြဲဖြယ္ျမည္တမ္းသံကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါထက္ပိုကာ ၾကားနာျခင္းငွာ မစြမ္းႏုိ္င္သူျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ရက္စက္တတ္ေသာ ဥၾသငွက္သည္ နံနက္ငါးနာရီခြဲ ကစကာ စက္ဘီးစီးကာ သူမပတ္ဝန္းက ်င္သို႔ ေရာက္လာတတ္ သည္။ ဥၾသငွက္ငယ္သည္ ဥၾသဟု မျမည္တြန္ပါ။' ပဲဲျပဳတ္၊ အီၾကာေကြး' လို႔သာ ရြတ္ဆိုေလသည္။ ထိုအသံသည္ သူမရဲ႕ နားတြင္းအေျမွးပါးကို ထိုးေဖာက္ကာ ေသြးေၾကာထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ၿပီး ႏွလံုးသားကို လႈပ္ရမ္းေစေလသည္။ ဥၾသငွက္ငယ္ရဲ႕ အသံမွာ ဘာေၾကာင္႔ေဆြးေျမ႔ တုန္ခါေနသနည္းဟု သူမ နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ ရွိရသည္။ သူမသည္ ဥၾသငွက္ငယ္ကို ဖမ္းရန္ႀကိဳးစားသည္။ မူလအစ မွာေတာ႔ မေအာင္ျမင္ေခ်။ ဥၾသသံၾကားခိုက္မွာ သူမက တိုက္ခန္းအတြင္းပိုင္းကို ေရာက္ေနတတ္ၿပီး လသာေဆာင္ကုိ အေျပးအလႊားေျခခ်မိခ်ိန္မွာေတာ႔ စက္ဘီးေလးနဲ႔ ဥၾသက အေဝးကို ေရာက္ႏွင္႔ေနၿပီ။ သက္ျပင္းခ်သည္။ နာရီၾကည္႔သည္။ ေနာက္ထပ္တစ္နာရီ ဥၾသငွက္ေလးကို ထပ္ေစာင္႔ရဦးမည္။ ေျခာက္နာရီခြဲခန္႔တြင္ ဥၾသငွက္ကေလးသည္ တစ္ေခါက္ျပန္လည္လာတတ္သည္။ လက္ခုပ္တီးကာ ဥၾသငွက္ေလးရဲ႕ ေရြ႕လ ်ားမႈကို ေႏွာင္႔ယွက္ လိုက္သည္။ ဥၾသငွက္ေလးက မၿပံဳးမရယ္ခပ္တည္တည္ၾကည္႔ကာ ေခါင္းၿငိမ္႔သည္။ လိေမၼာ္ေရာင္စက္ဘီးေပၚမွ ဆင္းသည္။ 'ဘာယူမလဲ အစ္မ' ဟု ေမးသည္။ ရန္ကုန္မွာ ေစ်းေရာင္းသူအမ်ားတုိ႔ရဲ႕ စံအတိုင္း ႏူးညံ႔ခ်ိဳသာျခင္းအလ်ဥ္းမဲ႔သည္႔ အသံႏႈန္းျဖင္႔ ဆိုသည္။ ခုနက ေအာ္သံနဲ႔ စကားေျပာသံ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ျခားနားရတာလဲဟု ေမးခ်င္ေပမယ္႔ ' ပဲျပဳတ္တစ္ရာဖိုး၊ အီၾကာေကြးတစ္ေခ်ာင္းေပးပါ' လုိ႔သာ ဆိုျဖစ္သည္။ ဥၾသငွက္ငယ္ရဲ႕ စကားေျပာသံမွာ မညက္ေညာေပမယ္႔ ဝတ္ပံုစားပံုမွာ ေျပျပစ္လွသည္။ သြယ္လ ်ေသာကိုယ္မွာ တီရွပ္နဲ႔ ဒူးအထက္ေဘာင္းဘီတိုကို အခ်ိဳးတက ်ဝတ္ဆင္ထားသည္။ သူမသည္ ဥၾသငွက္ငယ္ရဲ႕ ဝတ္စံုအေရအတြက္ကို မခန္႔မွန္းတတ္ေပမယ္႔ တစ္ေန႔တစ္မ်ိဳးမရိုးေသာဆင္ယင္မႈေၾကာင္႔ ဥၾသငွက္ငယ္သည္ သူမထက္ အဝတ္အစားေပါၾကြယ္သူျဖစ္ေၾကာင္း သတိထားမိသည္။ သူမသည္ ပဲျပဳတ္နဲ႔အီၾကာေကြးကို တြဲဖက္စားသုံးတတ္ေသာ ရန္ကုန္သူမဟုတ္ေခ်။ ပဲျပဳတ္ကို နံျပား၊ပလာတာနဲ႔သာ အီၾကာေကြးကို လက္ဖက္ရည္နဲ႔သာ ဆက္စပ္စားေသာက္တတ္သူသာ ျဖစ္သည္။ သူမသည္ ေနာက္ထပ္လမ္းေလ ်ွာက္ေစ်းေရာင္းသူတစ္ေယာက္ ကုိ ေစာင္႔ကာ ပလာတာဝယ္ရဦးေတာ႔မည္။ ထိုမွ်အစားအေသာက္ကရိကထကေတာ႔ ဥၾသငွက္ကို အနီးကပ္ေစာင္႔ၾကည္႔ႏုိင္ျခင္းရလာဒ္အတြက္ ေပးေဆာင္ရမည္ ႔အဖိုးအခဟု သေဘာထားရမည္။ အဘယ္႔ေၾကာင္႔နည္း။ အဘယ္ေၾကာင္႔ ဥၾသငွက္သည္ သူမရဲ႕စိတ္ဝင္စားမႈအာရံုအတြင္းေရာက္လာသနည္း။ သူမသည္ အသံေတြကို စြဲလမ္းခံုမင္တတ္သူ မဟုတ္ေခ်။ အထူးသျဖင္႔လိင္တူမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕အသံက သူမကို ဘယ္တုန္းကမွ် မလႊမ္းမုိးခဲ႔ဖူးေပ။ သို႔ေသာ္ ဥၾသငွက္ငယ္နဲ႔ ဆံုလိုက္ခ်ိန္မွစကာ ထိုသမာရိုးက ်ျဖစ္တည္မႈ၊အေတြ႕အႀကံဳ အားလံုးမွာ ျခြင္းခ်က္ရွိလာသည္။ ဥၾသငွက္သည္ အရွိန္ျပင္းျပင္းျဖင္႔ သူမ မေရာက္ဖူးေသာ တစ္ေနရာသို႔ တြန္းပို႔ေနသည္။ ထိုေနရာမွာ သူမ ကူရာမဲ႔၊ ကယ္ရာမဲ႔ ခံစားရေသာေနရာျဖစ္သည္။ ဒီေလာကႀကီးမွာ သူမ တတ္ႏုိင္ေသာအရာမ်ာရွိေၾကာင္း နားလည္စိတ္ဓာတ္က ်ေစေသာ အသံျဖစ္သည္။ ဥၾသငွက္ရဲ႕ ဝမ္းနည္းနာက ်င္မႈစြက္ေနေသာ အသံကို သူမက ေျဖေလ ်ွာ့သက္သာေအာင္ မလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ေၾကာင္း သိသာေစေသာ ေနရာျဖစ္သည္။ သူမရဲ႕ စြမ္းအင္မဲ႔မႈကုိ အထူးျပဳျမင္သာအာင္ မီးေမာင္းထုိးျပေနသာ ေနရာလည္း ျဖစ္သည္။ အဘယ္မွ် ေၾကကြဲစရာေကာင္းလုိက္ပါသနည္း။ သိပ္မၾကာမီမနက္ ၇ နာရီခြဲခန္႔တြင္ ဥၾသငွက္အသံကို ထပ္မံၾကားရဦးမည္။ ဥၾသက သူမ၊ သူမက ဥၾသျဖစ္ေနသည္။ ဥၾသငွက္ေလးသည္ သူမရဲ႕ဖြင္႔ထုတ္မဆိုႏုိင္ေသာေဝဒနာမ်ားကို ကိုယ္စားေဖာ္ ျပေပးေနသည္ဟု ခံစားရသည္။ အသံလိႈင္းမျဖတ္သန္းႏိုင္သည္႔ ေလဟာနယ္တစ္ခုဆီ သူမ ထြက္ေျပးခ်င္သည္။ဘယ္အရပ္တြင္ သူမ လံုၿခံဳမည္နည္း။ေလျပင္းေတြ တိုက္ခိုက္ကာ သူမ လြင္႔သြားခ်င္သည္။ ဘယ္အရပ္သို႔ ေရွာင္ပုန္းရမည္နည္း။ ဥၾသငွက္သံေၾကာင္႔ နာက ်င္မႈမ်ားသည္ ကမ္းေျခသို႔ တလိမ္႔လိမ္႔ေရြ႕လာေသာ လႈိင္းမ်ားလုိ ရင္ခြင္သို႔ ျပန္ေရာက္လာသည္။ မုိးၿခိမ္းသံေတြ ၾကားသည္။ မိုးရြာေတာ႔မည္။ မိုးရြာလ ်ွင္ စက္ဘီးႏွင္႔ ဥၾသငွက္ငယ္အတြက္ ေစ်ာင္းေရာင္းရာမွာ ကသီလင္တျဖစ္ေပေတာ႔မည္။ ဥၾသငွက္ငယ္သည္အရင္လို အီၾကာေကြးေခ်ာင္းမ်ားကို စက္ဘီးလက္ကိုင္မွာ ခ်ိတ္ႏိုင္ေတာ႔မည္မဟုတ္ေပ။ မိုးကာအက ်ီံဝတ္ကာ စက္ဘီးစီး လာသည္႔ ဥၾသငွက္ငယ္ေလးကို သူမေတြ႔ရေပေတာ႔မည္။ ဘယ္ရာသီမွာ ဥၾသသံကို နားဆင္ရျခင္းက သင္႔ကို ပိုလုိ႔ ေဆြးေျမ႕ေစပါသလဲဟု သူမ ေမးခ်င္သည္။ သူမအတြက္ေတာ႔ ေဆာင္းကုန္စ ေအးစိမ္႔ရာသီမွာ ၾကားရေသာ ေႏြဦးရဲ႕ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႔မႈအၾကား လြင္႔ပ်ံလာေသာ ဥၾသသံထက္ ေကာင္းကင္မည္းေမွာင္ကာ ထစ္ခ်ဳန္းမိုးရြာေနစဥ္မွာ နားဆင္ရေသာ ဥၾသသံက ပိုလုိ႔ စိတ္မေကာင္းျခင္းႀကီးစြာ ျဖစ္ေစသည္။ မျမင္ရေသာ္လည္း အေတာင္ဖ်ားမွာ မုိးေရ စိုစြတ္ေနေသာ ဥၾသငွက္ေလးပံုရိပ္ စိတ္ဝယ္ထင္လာႀကီး ေၾကကြဲဝမ္းနည္းခဲ႔ဖူးသည္။ အခုေတာ႔ မိုးစက္ေတြၾကားမွာ ျဖတ္သန္းေစ်းေရာင္းေနသည္႔ ဥၾသငွက္ငယ္ အတြက္ စိတ္မေကာင္းျခင္းႀကီးစြာ ခံစားရေပဦးေတာ႔မည္။ ဂီတနက္သန္ကိုေစာၿငိမ္းရဲ႕ ေႏြဦးသီခ်င္းကို ျပန္နားေထာင္ မိျပန္သည္။ ‘ဥၾသငွက္ကေလးတို႔ရယ္၊ ဟိုပင္ယံေ႐ႊယင္းမာက၊ ေတးသံသာဖဲြ႔ကာ က ်ီစယ္၊ ရယ္႐ႊင္ပါလို႔ ေမာင့္ကိုၫႊန္းသည့္ႏွယ္၊ ပူပူ၀န္ေႂကြးရယ္နဲ႔၊ ေဆြးရတဲ့မိန္အက ်န္၀ယ္၊ ေရာ္႐ြက္၀ါတို႔ သက္ေႂကြဆဲ၊ ေဖာ္နည္းသူမို႔ မ်က္ရည္၀ဲျပီကြယ္။’ ဥၾသငွက္ငယ္ေလးေၾကာင္႔ ေျဖမဆည္ႏုိင္ျဖစ္ရျခင္းက ေဖာ္နည္း ျခင္းေၾကာင္႔ဆိုလ ်ွင္ သူမအတြက္ေတာ႔ အေပါင္းအသင္းသူငယ္ခ်င္း မိတ္ဖက္နည္းျခင္းေၾကာင္႔ ျဖစ္ေပလိမ္႔မည္။ သူငယ္ခ်င္းမရွိေသာ သူမတစ္ေယာက္ ဥၾသငွက္ကေလးကို မိတ္ေဆြရင္းလို စိတ္ထားကာ ဥၾသငွက္ေလးရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္၊ေဖာ္ျပလိုခ်က္၊ မေက ်နပ္ခ်က္ မွန္သမွ်ကို မွ်ေဝခ်င္ေပမယ္႔ မစြမ္းႏုိ္င္တဲ႔ ဘဝပိုင္ဆိုင္ထားေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူမက မ်က္ရည္မဝဲပါ။ နာက ်င္လႈိင္းရိုက္ခတ္ခံရ ေသာ္လည္း မ်က္ႏွာစူပုတ္ပုတ္ႏွင္႔ လူသိခံသူ မဟုတ္ပါ။ ဥၾသငွက္ေလးလို ရင္တြင္းခံစားမႈကို ေဖာ္ျပႏုိင္စြမ္းလည္း ရွိသူမဟုတ္ပါ။ ဥၾသမျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ ဆုိးက ်ဳိးတစ္ခုရယ္ေလ။ ။


 ////////////////////////////////////////////////////////////////// 

+မယ္႔ကိုး+ 

 ႏွင္းဆီျဖဴဂ်ာနယ္ ၊ အတြဲ၁၊ အမွတ္၂၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၇၊ ၂၀၁၅

ဥၾသသံၾကားေပမယ္႔ မႏြမ္းလ ်ေသာသူရွိပါသလား။ ဥၾသငွက္ ေလးသည္ သူ႔ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ႕မႈမ်ားကို ဖြင္႔အံေနျခင္းျဖစ္ႏုိင္ ေသာ္လည္း သူမကေတာ႔ ဥၾသသံေလးၾကားတုိင္း ဥၾသငွက္ေလး မေပ်ာ္ရႊင္ဘူးလား။ အေဖာ္မဲ႔လြမ္းဆြတ္ေနသလား။ ျမည္တမ္းရင္ဖြင္႔ေနသလားလုိ႔ ထင္ေယာင္ၿမဲျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ဥၾသငွက္ကေလးမွာ ဝမ္းနည္းနာက ်င္မႈကို မခံမရပ္ႏုိင္လြန္းသျဖင္႔ စူးစူးဝါးဝါးေအာ္ဟစ္ေပါက္ကြဲေနသည္ ဟု ထင္မိသည္။ အေဆြးဓာတ္ခံနဲ႔သူမို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာရင္နာမိျခင္းလည္း ျဖစ္မည္။ ခက္တာက သူမသည္ ထိုမွ်ေၾကကြဲဖြယ္ျမည္တမ္းသံကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါထက္ပိုကာ ၾကားနာျခင္းငွာ မစြမ္းႏုိ္င္သူျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ရက္စက္တတ္ေသာ ဥၾသငွက္သည္ နံနက္ငါးနာရီခြဲ ကစကာ စက္ဘီးစီးကာ သူမပတ္ဝန္းက ်င္သို႔ ေရာက္လာတတ္ သည္။ ဥၾသငွက္ငယ္သည္ ဥၾသဟု မျမည္တြန္ပါ။' ပဲဲျပဳတ္၊ အီၾကာေကြး' လို႔သာ ရြတ္ဆိုေလသည္။ ထိုအသံသည္ သူမရဲ႕ နားတြင္းအေျမွးပါးကို ထိုးေဖာက္ကာ ေသြးေၾကာထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ၿပီး ႏွလံုးသားကို လႈပ္ရမ္းေစေလသည္။ ဥၾသငွက္ငယ္ရဲ႕ အသံမွာ ဘာေၾကာင္႔ေဆြးေျမ႔ တုန္ခါေနသနည္းဟု သူမ နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ ရွိရသည္။ သူမသည္ ဥၾသငွက္ငယ္ကို ဖမ္းရန္ႀကိဳးစားသည္။ မူလအစ မွာေတာ႔ မေအာင္ျမင္ေခ်။ ဥၾသသံၾကားခိုက္မွာ သူမက တိုက္ခန္းအတြင္းပိုင္းကို ေရာက္ေနတတ္ၿပီး လသာေဆာင္ကုိ အေျပးအလႊားေျခခ်မိခ်ိန္မွာေတာ႔ စက္ဘီးေလးနဲ႔ ဥၾသက အေဝးကို ေရာက္ႏွင္႔ေနၿပီ။ သက္ျပင္းခ်သည္။ နာရီၾကည္႔သည္။ ေနာက္ထပ္တစ္နာရီ ဥၾသငွက္ေလးကို ထပ္ေစာင္႔ရဦးမည္။ ေျခာက္နာရီခြဲခန္႔တြင္ ဥၾသငွက္ကေလးသည္ တစ္ေခါက္ျပန္လည္လာတတ္သည္။ လက္ခုပ္တီးကာ ဥၾသငွက္ေလးရဲ႕ ေရြ႕လ ်ားမႈကို ေႏွာင္႔ယွက္ လိုက္သည္။ ဥၾသငွက္ေလးက မၿပံဳးမရယ္ခပ္တည္တည္ၾကည္႔ကာ ေခါင္းၿငိမ္႔သည္။ လိေမၼာ္ေရာင္စက္ဘီးေပၚမွ ဆင္းသည္။ 'ဘာယူမလဲ အစ္မ' ဟု ေမးသည္။ ရန္ကုန္မွာ ေစ်းေရာင္းသူအမ်ားတုိ႔ရဲ႕ စံအတိုင္း ႏူးညံ႔ခ်ိဳသာျခင္းအလ်ဥ္းမဲ႔သည္႔ အသံႏႈန္းျဖင္႔ ဆိုသည္။ ခုနက ေအာ္သံနဲ႔ စကားေျပာသံ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ျခားနားရတာလဲဟု ေမးခ်င္ေပမယ္႔ ' ပဲျပဳတ္တစ္ရာဖိုး၊ အီၾကာေကြးတစ္ေခ်ာင္းေပးပါ' လုိ႔သာ ဆိုျဖစ္သည္။ ဥၾသငွက္ငယ္ရဲ႕ စကားေျပာသံမွာ မညက္ေညာေပမယ္႔ ဝတ္ပံုစားပံုမွာ ေျပျပစ္လွသည္။ သြယ္လ ်ေသာကိုယ္မွာ တီရွပ္နဲ႔ ဒူးအထက္ေဘာင္းဘီတိုကို အခ်ိဳးတက ်ဝတ္ဆင္ထားသည္။ သူမသည္ ဥၾသငွက္ငယ္ရဲ႕ ဝတ္စံုအေရအတြက္ကို မခန္႔မွန္းတတ္ေပမယ္႔ တစ္ေန႔တစ္မ်ိဳးမရိုးေသာဆင္ယင္မႈေၾကာင္႔ ဥၾသငွက္ငယ္သည္ သူမထက္ အဝတ္အစားေပါၾကြယ္သူျဖစ္ေၾကာင္း သတိထားမိသည္။ သူမသည္ ပဲျပဳတ္နဲ႔အီၾကာေကြးကို တြဲဖက္စားသုံးတတ္ေသာ ရန္ကုန္သူမဟုတ္ေခ်။ ပဲျပဳတ္ကို နံျပား၊ပလာတာနဲ႔သာ အီၾကာေကြးကို လက္ဖက္ရည္နဲ႔သာ ဆက္စပ္စားေသာက္တတ္သူသာ ျဖစ္သည္။ သူမသည္ ေနာက္ထပ္လမ္းေလ ်ွာက္ေစ်းေရာင္းသူတစ္ေယာက္ ကုိ ေစာင္႔ကာ ပလာတာဝယ္ရဦးေတာ႔မည္။ ထိုမွ်အစားအေသာက္ကရိကထကေတာ႔ ဥၾသငွက္ကို အနီးကပ္ေစာင္႔ၾကည္႔ႏုိင္ျခင္းရလာဒ္အတြက္ ေပးေဆာင္ရမည္ ႔အဖိုးအခဟု သေဘာထားရမည္။ အဘယ္႔ေၾကာင္႔နည္း။ အဘယ္ေၾကာင္႔ ဥၾသငွက္သည္ သူမရဲ႕စိတ္ဝင္စားမႈအာရံုအတြင္းေရာက္လာသနည္း။ သူမသည္ အသံေတြကို စြဲလမ္းခံုမင္တတ္သူ မဟုတ္ေခ်။ အထူးသျဖင္႔လိင္တူမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕အသံက သူမကို ဘယ္တုန္းကမွ် မလႊမ္းမုိးခဲ႔ဖူးေပ။ သို႔ေသာ္ ဥၾသငွက္ငယ္နဲ႔ ဆံုလိုက္ခ်ိန္မွစကာ ထိုသမာရိုးက ်ျဖစ္တည္မႈ၊အေတြ႕အႀကံဳ အားလံုးမွာ ျခြင္းခ်က္ရွိလာသည္။ ဥၾသငွက္သည္ အရွိန္ျပင္းျပင္းျဖင္႔ သူမ မေရာက္ဖူးေသာ တစ္ေနရာသို႔ တြန္းပို႔ေနသည္။ ထိုေနရာမွာ သူမ ကူရာမဲ႔၊ ကယ္ရာမဲ႔ ခံစားရေသာေနရာျဖစ္သည္။ ဒီေလာကႀကီးမွာ သူမ တတ္ႏုိင္ေသာအရာမ်ာရွိေၾကာင္း နားလည္စိတ္ဓာတ္က ်ေစေသာ အသံျဖစ္သည္။ ဥၾသငွက္ရဲ႕ ဝမ္းနည္းနာက ်င္မႈစြက္ေနေသာ အသံကို သူမက ေျဖေလ ်ွာ့သက္သာေအာင္ မလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ေၾကာင္း သိသာေစေသာ ေနရာျဖစ္သည္။ သူမရဲ႕ စြမ္းအင္မဲ႔မႈကုိ အထူးျပဳျမင္သာအာင္ မီးေမာင္းထုိးျပေနသာ ေနရာလည္း ျဖစ္သည္။ အဘယ္မွ် ေၾကကြဲစရာေကာင္းလုိက္ပါသနည္း။ သိပ္မၾကာမီမနက္ ၇ နာရီခြဲခန္႔တြင္ ဥၾသငွက္အသံကို ထပ္မံၾကားရဦးမည္။ ဥၾသက သူမ၊ သူမက ဥၾသျဖစ္ေနသည္။ ဥၾသငွက္ေလးသည္ သူမရဲ႕ဖြင္႔ထုတ္မဆိုႏုိင္ေသာေဝဒနာမ်ားကို ကိုယ္စားေဖာ္ ျပေပးေနသည္ဟု ခံစားရသည္။ အသံလိႈင္းမျဖတ္သန္းႏိုင္သည္႔ ေလဟာနယ္တစ္ခုဆီ သူမ ထြက္ေျပးခ်င္သည္။ဘယ္အရပ္တြင္ သူမ လံုၿခံဳမည္နည္း။ေလျပင္းေတြ တိုက္ခိုက္ကာ သူမ လြင္႔သြားခ်င္သည္။ ဘယ္အရပ္သို႔ ေရွာင္ပုန္းရမည္နည္း။ ဥၾသငွက္သံေၾကာင္႔ နာက ်င္မႈမ်ားသည္ ကမ္းေျခသို႔ တလိမ္႔လိမ္႔ေရြ႕လာေသာ လႈိင္းမ်ားလုိ ရင္ခြင္သို႔ ျပန္ေရာက္လာသည္။ မုိးၿခိမ္းသံေတြ ၾကားသည္။ မိုးရြာေတာ႔မည္။ မိုးရြာလ ်ွင္ စက္ဘီးႏွင္႔ ဥၾသငွက္ငယ္အတြက္ ေစ်ာင္းေရာင္းရာမွာ ကသီလင္တျဖစ္ေပေတာ႔မည္။ ဥၾသငွက္ငယ္သည္အရင္လို အီၾကာေကြးေခ်ာင္းမ်ားကို စက္ဘီးလက္ကိုင္မွာ ခ်ိတ္ႏိုင္ေတာ႔မည္မဟုတ္ေပ။ မိုးကာအက ်ီံဝတ္ကာ စက္ဘီးစီး လာသည္႔ ဥၾသငွက္ငယ္ေလးကို သူမေတြ႔ရေပေတာ႔မည္။ ဘယ္ရာသီမွာ ဥၾသသံကို နားဆင္ရျခင္းက သင္႔ကို ပိုလုိ႔ ေဆြးေျမ႕ေစပါသလဲဟု သူမ ေမးခ်င္သည္။ သူမအတြက္ေတာ႔ ေဆာင္းကုန္စ ေအးစိမ္႔ရာသီမွာ ၾကားရေသာ ေႏြဦးရဲ႕ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႔မႈအၾကား လြင္႔ပ်ံလာေသာ ဥၾသသံထက္ ေကာင္းကင္မည္းေမွာင္ကာ ထစ္ခ်ဳန္းမိုးရြာေနစဥ္မွာ နားဆင္ရေသာ ဥၾသသံက ပိုလုိ႔ စိတ္မေကာင္းျခင္းႀကီးစြာ ျဖစ္ေစသည္။ မျမင္ရေသာ္လည္း အေတာင္ဖ်ားမွာ မုိးေရ စိုစြတ္ေနေသာ ဥၾသငွက္ေလးပံုရိပ္ စိတ္ဝယ္ထင္လာႀကီး ေၾကကြဲဝမ္းနည္းခဲ႔ဖူးသည္။ အခုေတာ႔ မိုးစက္ေတြၾကားမွာ ျဖတ္သန္းေစ်းေရာင္းေနသည္႔ ဥၾသငွက္ငယ္ အတြက္ စိတ္မေကာင္းျခင္းႀကီးစြာ ခံစားရေပဦးေတာ႔မည္။ ဂီတနက္သန္ကိုေစာၿငိမ္းရဲ႕ ေႏြဦးသီခ်င္းကို ျပန္နားေထာင္ မိျပန္သည္။ ‘ဥၾသငွက္ကေလးတို႔ရယ္၊ ဟိုပင္ယံေ႐ႊယင္းမာက၊ ေတးသံသာဖဲြ႔ကာ က ်ီစယ္၊ ရယ္႐ႊင္ပါလို႔ ေမာင့္ကိုၫႊန္းသည့္ႏွယ္၊ ပူပူ၀န္ေႂကြးရယ္နဲ႔၊ ေဆြးရတဲ့မိန္အက ်န္၀ယ္၊ ေရာ္႐ြက္၀ါတို႔ သက္ေႂကြဆဲ၊ ေဖာ္နည္းသူမို႔ မ်က္ရည္၀ဲျပီကြယ္။’ ဥၾသငွက္ငယ္ေလးေၾကာင္႔ ေျဖမဆည္ႏုိင္ျဖစ္ရျခင္းက ေဖာ္နည္း ျခင္းေၾကာင္႔ဆိုလ ်ွင္ သူမအတြက္ေတာ႔ အေပါင္းအသင္းသူငယ္ခ်င္း မိတ္ဖက္နည္းျခင္းေၾကာင္႔ ျဖစ္ေပလိမ္႔မည္။ သူငယ္ခ်င္းမရွိေသာ သူမတစ္ေယာက္ ဥၾသငွက္ကေလးကို မိတ္ေဆြရင္းလို စိတ္ထားကာ ဥၾသငွက္ေလးရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္၊ေဖာ္ျပလိုခ်က္၊ မေက ်နပ္ခ်က္ မွန္သမွ်ကို မွ်ေဝခ်င္ေပမယ္႔ မစြမ္းႏုိ္င္တဲ႔ ဘဝပိုင္ဆိုင္ထားေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူမက မ်က္ရည္မဝဲပါ။ နာက ်င္လႈိင္းရိုက္ခတ္ခံရ ေသာ္လည္း မ်က္ႏွာစူပုတ္ပုတ္ႏွင္႔ လူသိခံသူ မဟုတ္ပါ။ ဥၾသငွက္ေလးလို ရင္တြင္းခံစားမႈကို ေဖာ္ျပႏုိင္စြမ္းလည္း ရွိသူမဟုတ္ပါ။ ဥၾသမျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ ဆုိးက ်ဳိးတစ္ခုရယ္ေလ။ ။


 ////////////////////////////////////////////////////////////////// 

+မယ္႔ကိုး+ 

 ႏွင္းဆီျဖဴဂ်ာနယ္ ၊ အတြဲ၁၊ အမွတ္၂၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၇၊ ၂၀၁၅