အသက္ ၁ဝဝ ျပည့္ေအာင္ ေနရသူမ်ား၏ ဘဝကို ေလ့လာၾကည့္ေသာ အခါ ေအာက္ပါအတိုင္း ေတြ႕ရသည္။
၁။ ေက ်းလက္ေတာရြာမ်ားတြင္ ေနေသာသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ေလေကာင္းေလသန္႔ကို အျပည့္အဝ ရသည္။
၂။ ပံုမွန္စားေသာက္သူမ်ား ျဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက သက္သတ္လြတ္ မစားပါ။ ငါးႏွင့္အသီးအႏံွကိုေတာ့ အဓိကထား စားၾကသည္။ မိမိစားေနက ်အစာမ်ားကိုသာ စားေလ့ရွိၾကသည္။
၃။ ငယ္စဥ္က ဘဝအမ်ဳိးမ်ဳိး ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည္။ ပင္ပန္းစြာ အသက္ေမြးခဲ့ ရမႈမ်ဳိးလည္း ရွိခဲ့သည္။ ပင္ပန္းစြာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူး သျဖင့္ အ႐ုိးႏွင့္ ၾကြက္သားမ်ား သန္မာသည္ဟု ယူဆရသည္။
၄။ ငယ္စဥ္ကပင္ အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့ၾကသည္။ သားသမီး ေမြးခဲ့ၾကသည္။ မိသားစုမ်ား ခဲ့ၾကသည္။
၅။ ေဆးထုိး၊ ေဆးစားေၾကာက္ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ အဂၤလိပ္ေဆး ထိုးရမွာ ေၾကာက္ၾကသည္။
၆။ စိတ္သေဘာထား ျဖဴစင္ၿပီး ႐ိုးသားသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
၇။ အဆန္းတၾကယ္ မရွိေသာ ေနအိမ္မ်ားတြင္ ေအးခ်မ္းစြာ ေနထိုင္ၾကသည္။
၈။ လက္မႈအလုပ္၊ အားစိုက္ရေသာ အလုပ္ကို လုပ္ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။
၉။ ေဆးလိပ္၊ အရက္၊ ကြမ္း စသည္တို႔ႏွင့္ မကင္းၾကေသာ္လည္း အလြန္အကြၽံ မစြဲၾက။
၁ဝ။ ေရေႏြးၾကမ္းကို ႏွစ္သက္ၾကသည္။
၁၁။ လူစည္ကားရာ အရပ္မ်ားကို မႏွစ္သက္၊ သြားလာ လည္ပတ္ေလ့ မရွိၾက။ မိမိေဒသ ကိုသာ ႏွစ္သက္သည္။ ခရီးသြားရေသာ အလုပ္ကို လုပ္ေလ့မရွိၾက။
၁၂။ ငယ္စဥ္ကပင္ သား၊ သမီးမ်ား ေမြးဖြားခဲ့ၾကသျဖင့္ အသက္ႀကီးေသာအခါ သား၊ သမီးမ်ားမွာလည္း အိမ္ေထာင္ခြဲေနၾကၿပီး မွီခိုသူမရွိ၊ ပတ္ဝန္းက ်င္ႏွင့္ သိပ္အဆက္အသြယ္ မရွိဘဲ ေနထိုင္ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ တခ်ဳိ႕ အိမ္ေထာင္ႏွစ္ဆက္ ရွိသည္။ တခ်ဳိ႕မွာ သားသမီးေရာ ေျမးမ်ားပါ အသက္ႀကီးသြားၿပီး အလုပ္အကိုင္ ကိုယ္စီႏွင့္ အနားမကပ္ႏိုင္၊ အနီးကပ္ မျပဳစုႏိုင္ေတာ့။ ျမစ္မ်ား၊ တီမ်ားအေပၚတြင္ သံေယာဇဥ္ ပိုေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ တခ်ဳိ႕မွာ သားသမီးမ်ားထက္ မိမိက ေကြၽးေမြးထားေသာ အိမ္ေမြး တိရစၧာန္မ်ား အေပၚ သံေယာဇဥ္ ပိုတြယ္ ေနတတ္ၾကသည္။ အသက္ ၁၁၅ ႏွစ္ေက ်ာ္ အဘြားျမမွာ ေျမး၊ ျမစ္၊ တီမ်ားရွိေသာ္လည္း အတူမေနသျဖင့္ ေမြးထားေသာ ၾကက္မေလးကို အခ်စ္ပိုၿပီး အိပ္ရာေဘး ထားအိပ္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။
၁၃။ ညစာမစားၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ (အသက္ႀကီးပိုင္း ေရာက္မွ ညစာမစားၾကျခင္း ျဖစ္သည္။)
၁၄။ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးမ်ားကို သိပ္မသိၾက။
၁၅။ ဘာသာေရးကို အလြန္အကြၽံ မျပဳလုပ္ေသာ္လည္း ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္း၊ ေန႔စဥ္ ပုတီးစိပ္ျခင္းမ်ား
ျပဳလုပ္ေလ့ ရွိသည္။
၁၆။ ေငြေၾကးမခ်မ္းသာသူ လူလတ္တန္းစားမ်ားသာ ျဖစ္သည္။
၁၇။ ပြ၍ေအးေသာ ခ်ည္ထည္အဝတ္မ်ားကိုသာ ဝတ္ဆင္ေလ့ ရွိၾကသည္။
၁၈။ စိတ္တိုေသာ အမူအရာမရွိ၊ ၿပံဳးရႊင္ေသာ မ်က္ႏွာ ရွိၾကသည္။
၁၉။ ေနဝင္လ ်ွင္ ေစာေစာအိပ္ၿပီး နံနက္ေစာေစာထေလ့ ရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
၂ဝ။ တိရစၧာန္ငယ္မ်ားကို ခ်စ္သူ၊ ေမြးျမဴေလ့ရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
၂၁။ အားေဆးမ်ား ေသာက္ေလ့ မရွိၾက။ ဝမ္းမွန္ေသာေဆး၊ အစာမ်ားကို စားေလ့ ရွိၾကသည္။
၂၂။ အရပ္ပုသူ၊ အလယ္အလတ္ အရပ္အေမာင္းရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
၂၃။ အသက္ ၈ဝ ေက ်ာ္လာေသာအခါ မ်က္ႏွာႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္ အေရျပားေပၚတြင္ မွဲ႔ေျခာက္မ်ား ထြက္လာေလ့ရွိသည္။ မွဲ႔သည္ ကင္ဆာ၏ အေျခခံဟု ဆိုေသာ္လည္း မွဲ႔ေျခာက္မ်ားမွာ အသက္ရွည္ဦးမည့္ လကၡဏာမ်ား ျဖစ္သည္။
၂၄။ အသက္ ၉ဝ ေက ်ာ္ၿပီးသည့္ အခါ မ်က္စိအၾကည္ဓာတ္မ်ား ျပန္လည္ေကာင္းလာသည္။ တခ်ဳိ႕အသက္ရာေက ်ာ္ ရွည္သူမ်ားမွာ အပ္ေပါက္ထိုး ႏိုင္သည္ဟု ဆိုၾကသည္။
၂၅။ ဦးေႏွာက္အတြင္းမွ ေျပာင္းလြဲမႈမ်ားေၾကာင့္ ငယ္မူျပန္ (သူငယ္ျပန္) လကၡဏာမ်ားကို ေတြ႕ရသည္။ မေန႔တစ္ေန႔က အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို မမွတ္မိ၊ သတိေမ့သလို ျဖစ္ေသာ္လည္း ငယ္စဥ္က အေၾကာင္းမ်ားကို မွတ္မိၿပီး ျပန္ေျပာေလ့ ရွိသည္။ တခ်ဳိ႕ အသက္ ၉ဝ ေက ်ာ္ ၁ဝဝ အတြင္း ဘိုးဘြားရိပ္သာမ်ားတြင္ ေတြ႕ရသူမ်ားမွာ ေန႔စဥ္အခ်ိန္မွန္စား၊ တရား႐ႈမွတ္ ေနသည္။ တရားထိုင္ျခင္းႏွင့္ အခ်ိန္မွန္အိပ္၊ အခ်ိန္မွန္စားရျခင္း အက ်ဳိးေၾကာင့္ သူငယ္ျပန္ျခင္းမရွိသည္ကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။
Written by စကား၀ါ
အသက္ ၁ဝဝ ျပည့္ေအာင္ ေနရသူမ်ား၏ ဘဝကို ေလ့လာၾကည့္ေသာ အခါ ေအာက္ပါအတိုင္း ေတြ႕ရသည္။
၁။ ေက ်းလက္ေတာရြာမ်ားတြင္ ေနေသာသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ေလေကာင္းေလသန္႔ကို အျပည့္အဝ ရသည္။
၂။ ပံုမွန္စားေသာက္သူမ်ား ျဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက သက္သတ္လြတ္ မစားပါ။ ငါးႏွင့္အသီးအႏံွကိုေတာ့ အဓိကထား စားၾကသည္။ မိမိစားေနက ်အစာမ်ားကိုသာ စားေလ့ရွိၾကသည္။
၃။ ငယ္စဥ္က ဘဝအမ်ဳိးမ်ဳိး ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည္။ ပင္ပန္းစြာ အသက္ေမြးခဲ့ ရမႈမ်ဳိးလည္း ရွိခဲ့သည္။ ပင္ပန္းစြာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူး သျဖင့္ အ႐ုိးႏွင့္ ၾကြက္သားမ်ား သန္မာသည္ဟု ယူဆရသည္။
၄။ ငယ္စဥ္ကပင္ အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့ၾကသည္။ သားသမီး ေမြးခဲ့ၾကသည္။ မိသားစုမ်ား ခဲ့ၾကသည္။
၅။ ေဆးထုိး၊ ေဆးစားေၾကာက္ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ အဂၤလိပ္ေဆး ထိုးရမွာ ေၾကာက္ၾကသည္။
၆။ စိတ္သေဘာထား ျဖဴစင္ၿပီး ႐ိုးသားသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
၇။ အဆန္းတၾကယ္ မရွိေသာ ေနအိမ္မ်ားတြင္ ေအးခ်မ္းစြာ ေနထိုင္ၾကသည္။
၈။ လက္မႈအလုပ္၊ အားစိုက္ရေသာ အလုပ္ကို လုပ္ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။
၉။ ေဆးလိပ္၊ အရက္၊ ကြမ္း စသည္တို႔ႏွင့္ မကင္းၾကေသာ္လည္း အလြန္အကြၽံ မစြဲၾက။
၁ဝ။ ေရေႏြးၾကမ္းကို ႏွစ္သက္ၾကသည္။
၁၁။ လူစည္ကားရာ အရပ္မ်ားကို မႏွစ္သက္၊ သြားလာ လည္ပတ္ေလ့ မရွိၾက။ မိမိေဒသ ကိုသာ ႏွစ္သက္သည္။ ခရီးသြားရေသာ အလုပ္ကို လုပ္ေလ့မရွိၾက။
၁၂။ ငယ္စဥ္ကပင္ သား၊ သမီးမ်ား ေမြးဖြားခဲ့ၾကသျဖင့္ အသက္ႀကီးေသာအခါ သား၊ သမီးမ်ားမွာလည္း အိမ္ေထာင္ခြဲေနၾကၿပီး မွီခိုသူမရွိ၊ ပတ္ဝန္းက ်င္ႏွင့္ သိပ္အဆက္အသြယ္ မရွိဘဲ ေနထိုင္ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ တခ်ဳိ႕ အိမ္ေထာင္ႏွစ္ဆက္ ရွိသည္။ တခ်ဳိ႕မွာ သားသမီးေရာ ေျမးမ်ားပါ အသက္ႀကီးသြားၿပီး အလုပ္အကိုင္ ကိုယ္စီႏွင့္ အနားမကပ္ႏိုင္၊ အနီးကပ္ မျပဳစုႏိုင္ေတာ့။ ျမစ္မ်ား၊ တီမ်ားအေပၚတြင္ သံေယာဇဥ္ ပိုေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ တခ်ဳိ႕မွာ သားသမီးမ်ားထက္ မိမိက ေကြၽးေမြးထားေသာ အိမ္ေမြး တိရစၧာန္မ်ား အေပၚ သံေယာဇဥ္ ပိုတြယ္ ေနတတ္ၾကသည္။ အသက္ ၁၁၅ ႏွစ္ေက ်ာ္ အဘြားျမမွာ ေျမး၊ ျမစ္၊ တီမ်ားရွိေသာ္လည္း အတူမေနသျဖင့္ ေမြးထားေသာ ၾကက္မေလးကို အခ်စ္ပိုၿပီး အိပ္ရာေဘး ထားအိပ္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။
၁၃။ ညစာမစားၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ (အသက္ႀကီးပိုင္း ေရာက္မွ ညစာမစားၾကျခင္း ျဖစ္သည္။)
၁၄။ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးမ်ားကို သိပ္မသိၾက။
၁၅။ ဘာသာေရးကို အလြန္အကြၽံ မျပဳလုပ္ေသာ္လည္း ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္း၊ ေန႔စဥ္ ပုတီးစိပ္ျခင္းမ်ား
ျပဳလုပ္ေလ့ ရွိသည္။
၁၆။ ေငြေၾကးမခ်မ္းသာသူ လူလတ္တန္းစားမ်ားသာ ျဖစ္သည္။
၁၇။ ပြ၍ေအးေသာ ခ်ည္ထည္အဝတ္မ်ားကိုသာ ဝတ္ဆင္ေလ့ ရွိၾကသည္။
၁၈။ စိတ္တိုေသာ အမူအရာမရွိ၊ ၿပံဳးရႊင္ေသာ မ်က္ႏွာ ရွိၾကသည္။
၁၉။ ေနဝင္လ ်ွင္ ေစာေစာအိပ္ၿပီး နံနက္ေစာေစာထေလ့ ရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
၂ဝ။ တိရစၧာန္ငယ္မ်ားကို ခ်စ္သူ၊ ေမြးျမဴေလ့ရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
၂၁။ အားေဆးမ်ား ေသာက္ေလ့ မရွိၾက။ ဝမ္းမွန္ေသာေဆး၊ အစာမ်ားကို စားေလ့ ရွိၾကသည္။
၂၂။ အရပ္ပုသူ၊ အလယ္အလတ္ အရပ္အေမာင္းရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
၂၃။ အသက္ ၈ဝ ေက ်ာ္လာေသာအခါ မ်က္ႏွာႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္ အေရျပားေပၚတြင္ မွဲ႔ေျခာက္မ်ား ထြက္လာေလ့ရွိသည္။ မွဲ႔သည္ ကင္ဆာ၏ အေျခခံဟု ဆိုေသာ္လည္း မွဲ႔ေျခာက္မ်ားမွာ အသက္ရွည္ဦးမည့္ လကၡဏာမ်ား ျဖစ္သည္။
၂၄။ အသက္ ၉ဝ ေက ်ာ္ၿပီးသည့္ အခါ မ်က္စိအၾကည္ဓာတ္မ်ား ျပန္လည္ေကာင္းလာသည္။ တခ်ဳိ႕အသက္ရာေက ်ာ္ ရွည္သူမ်ားမွာ အပ္ေပါက္ထိုး ႏိုင္သည္ဟု ဆိုၾကသည္။
၂၅။ ဦးေႏွာက္အတြင္းမွ ေျပာင္းလြဲမႈမ်ားေၾကာင့္ ငယ္မူျပန္ (သူငယ္ျပန္) လကၡဏာမ်ားကို ေတြ႕ရသည္။ မေန႔တစ္ေန႔က အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို မမွတ္မိ၊ သတိေမ့သလို ျဖစ္ေသာ္လည္း ငယ္စဥ္က အေၾကာင္းမ်ားကို မွတ္မိၿပီး ျပန္ေျပာေလ့ ရွိသည္။ တခ်ဳိ႕ အသက္ ၉ဝ ေက ်ာ္ ၁ဝဝ အတြင္း ဘိုးဘြားရိပ္သာမ်ားတြင္ ေတြ႕ရသူမ်ားမွာ ေန႔စဥ္အခ်ိန္မွန္စား၊ တရား႐ႈမွတ္ ေနသည္။ တရားထိုင္ျခင္းႏွင့္ အခ်ိန္မွန္အိပ္၊ အခ်ိန္မွန္စားရျခင္း အက ်ဳိးေၾကာင့္ သူငယ္ျပန္ျခင္းမရွိသည္ကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။
Written by စကား၀ါ
No comments:
Post a Comment