++နတ္ေရးတဲ့ေရႊစာ++

>

မၾကာခင္ မဂၤလာေဆာင္ေတာ့မည့္ သတို႔သမီးမ်ားထဲမွာ စိတ္အတည္ၿငိမ္ဆံုးသူလို႔ သတ္မွတ္ရ ေလာက္ေအာင္ နႏၵာက မတုန္မလႈပ္။ နႏၵာ မတုန္လႈပ္သေလာက္ ကိုကိုက စိတ္လႈပ္ရွားေနလိုက္တာမ်ား နႏၵာျဖင့္ ရွက္အားပင္ ပိုလာခ်င္သည္။ နႏၵာစိတ္ေတြက အဲ့ဒီလိုမ်ဳိးပင္။ အရာရာကို ႀကိဳတင္ေတြးပူေနတတ္ ေသာ္လည္း တကယ့္တကယ္ နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ဆိုလ ်ွင္ စိတ္ေတြက ေအးခဲတည္ၿငိမ္သြားေလ့ ရိွသည္။ “နႏၵာေနာ္.. မတုန္မလႈပ္နဲ႔၊ ဘာလဲ.. ကိုကို ့ကို မယူခ်င္ေတာ့ဘူးလား” ကိုကို႕ရဲ႕ ပင္ကိုယ္သဘာ၀က အၿငိမ္။ ၀မ္းနည္း၀မ္းသာ ခံစားခ်က္ကို မ်က္ႏွာေပၚတင္မက၊ ဟန္အမူအရာျဖင့္ပါ ေဖာ္ျပတတ္သူမဟုတ္။ ဒါေပမယ့္ မဂၤလာေဆာင္ဖို႔ ရက္နီးလာ ေလေလ၊ ကိုိကု႔ိရဲ႕ အေပ်ာ္ေတြက မဖံုးႏိုင္မဖိႏိုင္ေလေလ။ ကိုကို႔အိမ္က မိသားစု၀င္ေတြကေတာင္ ကိုကို႔ အမူအယာကို ၾကည့္ၿပီး အံ့ၾသၿပံဳးေတြနဲ႔ ၿပံဳးလို႔။ စိုးရိမ္ပူပန္တတ္သူပီပီ ခ်စ္သူသက္တမ္း ဘယ္ေလာက္ပဲရွည္ၾကာ ခဲ့ေသာ္လည္း၊ နႏၵာစိတ္က ဘ၀သစ္တစ္ခုထဲ တိုး၀င္ရမွာကို စိုးထိတ္လို႔ေန၏။ ေဖေဖက ကိုကိုႏွင့္ ခ်စ္သူျဖစ္ေနတာ သိခဲ့ခ်ိန္တုန္း ကလည္း ဘာမွ်မကန္႔ကြက္ခဲ့။ ခ်စ္သူသက္တမ္း ငါးႏွစ္ေရာက္ခ်ိန္ လက္ထပ္ရန္ ခြင့္ေတာင္းလာ ခဲ့ျပန္ေတာ့လည္း “ကိုယ္တိုင္ဘ၀သစ္တစ္ခုကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၿပီးၿပီဆိုရင္ ဆိုးဆိုးေကာင္းေကာင္း လက္ခံဖို႔ အၿမဲအသင့္ရွိပါ သမီး” ဟုသာ ေျပာခဲ့သည္။ နႏၵာ ေမေမကို လြမ္းသည္။ ေမေမရွိလ ်ွင္ နႏၵာ ဤမွ် ေအးစက္ ေနမည္မထင္။ ေဖေဖက ေယာက ်ာ္းသား တစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ ေဖေဖ့ကို နႏၵာ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ သိပ္မတိုင္ပင္ျဖစ္ခဲ့ေပ။ နႏၵာတို႔ မဂၤလာေဆာင္ေတာ့မည္ဟု ေဖေဖ့ကို ဖြင့္ေျပာခ့ဲစဥ္၊ ေဖေဖက သူမ်က္ကြယ္မျပဳသြားခင္ မ်ဳိးဆက္သစ္ ေျမးေလးေတြ ျမင္ေတြ႔ ခ်ီေပြ႕သြားခ်င္သည္ဟု ေျပာလာေတာ့ နႏၵာစိတ္ထဲ ေဖေဖလဲ ေမေမ့ကို သူ႔နည္းတူ သတိမ်ားရေနသည္လားဟု ေတြးမိသည္။ ကိုကိုက သူ႔မိသားစုထဲမွာ အငယ္ဆံုးျဖစ္ၿပီး၊ သူ႕အထက္မွာ အစ္မက သံုးေယာက္။ ထက္ျမက္ ေအာင္ျမင္တဲ့ အစ္မေတြ ၾကားထဲမွာ ကိုကိုက အသက္သာ သံုးဆယ့္ငါးႏွစ္ရွိေသာ္ျငား၊ အစ္မေတြ ရင္ခြင္ထဲတိုးေ၀ွ႕လို႔ ကေလးတစ္ေယာက္လို ေနတတ္ သူမွန္း သိခဲ့ရတုန္းက နႏၵာ အ့ံၾသလို႔မဆံုး။ အိေျႏၵႀကီးႀကီးနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆးေနတတ္တဲ့ ကိုကို႔ရဲ႕စတိုင္ကို ႏွစ္သက္ ခ်စ္မက္ခဲ့သူမို႔ ဒီလို ကေလးဆန္ဆန္ အျပဳအမူေတြ ေတြ႔ခဲ့တုန္းက အ့ံၾသမင္တက္ေနမိခဲ့ရသည္။ ေယာင္းမမ်ားက ကိုကို႔ခ်စ္သူ နႏၵာ့ကို ညီမတစ္ေယာက္လို ခ်စ္ၾကေပမယ့္၊ နႏၵာကို ကိုကို႔ကို ဆက္ဆံသလို ကေလးတစ္ေယာက္လို ဆက္ဆံတာ ကိုေတာ့ျဖင့္ သေဘာမက ်လွပါ။ ေမေမက နႏၵာ့ကို တစ္ဦးတည္းေသာသမီးမို႔ ဘယ္အရာမဆို ရဲ၀့ံတဲ့စိတ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈရွိတဲ့စိတ္ ပ်ဳိးေထာင္ေပးခဲ့ တာမို႔၊ အရြယ္ေရာက္ လြန္ေျမာက္လို႔ မၾကာမီ အိမ္ေထာင္ျပဳ ေတာ့မယ့္ နႏၵာ့ကို လူႀကီးတစ္ေယာက္လိုသာ ဆက္ဆံေစခ်င္မိသည္။ မဂၤလာေဆာင္ၿပီးရင္ ဘယ္မွာေနမလဲ စဥ္းစားခ်ိန္မွာ နႏၵာ တစ္ေယာက္ ကိုကိုနဲ႔ အေျခအတင္ ျဖစ္ရသည္။ “မႀကီးတို႔က နႏၵာ့ကို ခ်စ္ေနၾကၿပီပဲ။ ကိုကိုတို႔ အိမ္မွာ အခန္းလြတ္ေတြလဲ ရွိေနတာ။ မႀကီးတို႔နဲ႔ပဲ အတူတူေနရင္ ကိုကို႕နႏၵာေလး ေျခေမႊး လက္ေမႊးမီးမေလာင္ေအာင္ မႀကီးတို႔က ထားမွာ၊ အိမ္ေထာင္က ်ၿပီး နႏၵာကို မပင္ပမ္းေစခ်င္တာ ကိုုကို႔ဆႏၵပါ၊ အိမ္ခန္းငွားေနရမယ့္ စရိတ္လဲ သက္သာသြားတာေပါ့” လို႔ ကိုကို ေျပာလာေတာ့ နႏၵာတစ္ေယာက္ သက္ျပင္းဖြဖြ ခ်မိ၏။ “နႏၵာ့အိမ္မွာေနလဲ အိမ္ငွားစရိတ္သက္သာမွာပဲ ကိုကိုရဲ႕၊ နႏၵာ့အခန္းကို ကိုကိုနဲ႔ႏွစ္ေယာက္ အတူေနလို႔ရေအာင္ ျပဳျပင္လိုက္ရင္ ရတာပဲ၊ အိမ္ေထာင္က ်ျပီးမွေတာ့ နႏၵာတို႔က ကေလးေတြလို အျပဳစုခံ မေနခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပဲ ေနခ်င္တယ္၊ အိမ္မွာဆို ေဖေဖကလဲ အေပၚထပ္က သူ႔အခန္းမွာပဲေနေတာ့ ေအာက္ထပ္တစ္ထပ္လံုး နႏၵာတို႔ႏွစ္ေယာက္ပဲ၊ ေဖေဖ အထီးက ်န္ေနမွာစိုးလို႔၊ မဟုတ္ရင္ နႏၵာက ကိုကိုနဲ႔ႏွစ္ေယာက္ထဲ အိမ္ေတာင္ ခြဲေနခ်င္ေသးတာ၊ နႏၵာ့အိမ္က အေကာင္းဆံုးပါပဲ ကိုကိုရယ္” လို႔ ေျပာေတာ့ အစ္မေတြ စိတ္ေကာက္ဦးမွာကို ႀကိဳျမင္ေနသည့္ ကိုကိုတစ္ေယာက္ ေခါင္းကုတ္ၿပီး စိတ္ရႈပ္ခဲ့ေသးသည္။ ေနဖို႔ေနရာ ဆံုးျဖတ္ၿပီးခ်ိန္ ေယာင္းမမ်ားက ေနာက္တစ္စခန္း ထ လာျပန္သည္။ ေန႔ေကာင္းရက္ သာ ေရြးရမည္။ မဂၤလာသတို႔သားႏွင့္ သတို႔သမီး ေန႔ရက္ေတြ နကၡတ္ေတြ ကိုက္မကိုက္ သိခ်င္သည္။ မဂၤလာေန႔ေရာက္လွ်င္ ဘယ္အေရာင္၀တ္သင့္သည္ဆိုသည္ကို သူတို႔လက္စြဲ နာမည္ေက ်ာ္ ေဗဒင္ ဆရာဆီ သြားေမးမည္။ နႏၵာတစ္ရက္ေလာက္ အခ်ိန္ေပးပါဟု ကိုကိုဆိုလာေတာ့ နႏၵာ စိတ္ေလသြားရသည္။ “ကိုကိုနဲ႔ နႏၵာရဲ႕ ေမြးရက္ေတြ မကိုက္ရင္ေရာ နႏၵာတို႔က မဂၤလာမေဆာင္ရေတာ့ဘူးလား ကိုကို” လို႔ ကိုကို႔ကို ဘုေတာမိေတာ့ ကိုကိုက “အဲ့လိုေတာ့ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ၊ ေန႔နကၡတ္ေတြ မကိုက္ရင္လဲ ယၾတာေလး၊ အေဆာင္ေလးနဲ႔ ႀကီးတဲ့အမႈ ငယ္ေအာင္၊ ငယ္တဲ့အမႈ ပေပ်ာက္ေအာင္ ေျဖေလ ်ွာ ့ရတာေပါ့၊ နႏၵာနဲ႔ ကိုကိုရဲ႕ ဘ၀တေလ ်ွာက္ အဖုအထစ္မရွိ အဆင္ေျပေအာင္ မႀကီးတို႔က လုပ္ေပးတဲ့ သေဘာပါ နႏၵာရဲ႕” နႏၵာ အ့ံၾသရျပန္သည္။ မဂၤလာေဆာင္ကာနီးမွ ကိုကိုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး နႏၵာ အ့ံၾသမႈေတြ ဆက္တိုက္ႀကံဳ ေနရသည္။ “ေန႔နံေတြ၊ နကၡတ္ေတြ၊ ရက္ေကာင္းရာဇာေတြက ကိုကိုနဲ႔ နႏၵာတို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကားက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ မကြာေ၀းေစႏိုင္ပါဘူး ကိုကို၊ တစ္ခုပဲ ရွိတယ္၊ ကိုကိုက နႏၵာ့အျပင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ႀကိဳက္မိလို႔၊ နႏၵာနဲ႔ေနရတာ ၿငီးေငြ႕လို႔၊ နနၵာ့ကို မုန္းသြားလို႔၊ အဲ့ဒီ ကိစၥေတြကလြဲၿပီး နနၵာတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘယ္အေၾကာင္းနဲ႔မွ ေ၀းဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ကိုကို” အဲ့သည္လိုေျပာျပန္ေတာ့ ကိုကိုက နႏၵာ့ကို ရင္ခြင္ထဲ ေထြးေပြ႕ၿပီး “သူတို႔လဲ ကိုကို႕ကို ခ်စ္လြန္းေတာ့ စိုးရိမ္မိၿပီး လုပ္မိလုပ္ရာ လုပ္မိတာေနမွာပါ နႏၵာရယ္၊ နႏၵာက လူငယ္ ဆိုေတာ့ နားလည္ ခြင့္လႊတ္ေပးလိုက္ပါ၊ ကိုကိုတို႔အတြက္ ဘာမွလဲ ထိခိုက္သြားတာမွ မဟုတ္တာပဲေနာ္” ဟု ေျပာၿပီး ခ်စ္သူႏွင့္အစ္မမ်ားၾကား ဗ်ာမ်ားေနျပန္လွ်င္ နႏၵာမွာ ကိုကို႔ကို သနားပိုမိသည္က တစ္ဘက္၊ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္မိသည္က တစ္ဘက္ ခံစားရျပန္၏။ နႏၵာ သေဘာႏွင့္ဆိုလ ်ွင္ တရားရံုးမွာ လက္မွတ္တက္ထိုးၿပီး၊ နႏၵာ အင္မတန္ သြားလွဴခ်င္ေနေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက ်ာင္း ေလးမွာ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ အက ်ဥ္းခ်ဳံး မဂၤလာဆြမ္းေလး ကပ္လိုက္ခ်င္သည္။ စရိတ္စကေတြ အမ်ားႀကီး အကုန္အက ် မခံခ်င္ေတာ့။ အခုေတာင္ နႏၵာတို႔အတြက္ အိမ္မွာ မဂၤလာ အခန္းေလး ျပင္ဆင္တာ၊ ခန္း၀င္ပစၥည္းမ်ား ၀ယ္ေပးတာႏွင့္ ေဖေဖ ပိုက္ဆံေတြ အေတာ္ကုန္ေနၿပီ။ ကိုကိုႏွင့္ႏွစ္ေယာက္ အတူတူေနရမည့္ အခန္းေလးကို နႏၵာတို႔ စိတ္တိုင္းက ် ျပင္ဆင္ခြင့္ရလို႔သာ ေတာ္ေရာ့သည္။ သည္ေတာ့ နႏၵာ စိတ္ကို ေလ ်ွာ ့ခ်လိုက္သည္။ မဂၤလာရက္က ဘာမွ်ပင္မလိုေတာ့။ ကိုကို႕အစ္မမ်ား စိတ္တိုင္းက ်ေဗဒင္လည္း ေမးၿပီးၿပီ။ ေန႔ေကာင္းရက္သာ ေရြးေပးတာ လက္ခံၿပီးၿပီ။ ေဗဒင္ဆရာအလိုက ်ခရမ္းေရာင္သတို႔သမီး ၀တ္စံုကိုလည္း မႏွစ္သက္ေသာ္ျငား ၀တ္ဖို႔ နႏၵာေခါင္းညိတ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ “မဂၤလာေန႔အတြက္ ကိစၥအ၀အ၀ကို နႏၵာစိတ္ကုန္လြန္းလို႔ ကိုကို႔အစ္မေတြလက္ထဲ ႀကိဳက္သလိုသာလုပ္ဆို ၀ကြက္အပ္ ထား လိုက္ၿပီ ကိုကိုေရ” ဟုေျပာမိေတာ့ ကိုကို႔မ်က္ႏွာက ကေလးတစ္ေယာက္လို ၀င္းလက္သြားကာ “ အဲ့တာ အေကာင္းဆံုးပဲ၊ မဂၤလာေဆာင္ေန႔ တစ္ရက္ထဲ အတြက္ နႏၵာ့ေယာင္းမေတြကို စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ခြင့္ ေပးလိုက္ပါကြာ၊ ကိုကိုတို႔မွာ မိဘႏွစ္ပါးလံုး မရွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ သူတို႔ေတြက အစ္မႀကီး အမိေနရာကေန လုပ္ေပးခ်င္ေနတဲ့သေဘာပါ နႏၵာရာ ” ဟု စိတ္လက္ ေပါ့ပါးသြားသလို ေျပာ၏။ သည္လိုႏွင့္ မဂၤလာေန႔ရက္ကိစၥကို ကိုကို႕အစ္မမ်ား လံုးပမ္းေန ခ်ိန္မွာေတာ့၊ ကိုကိုႏွင့္နႏၵာက အတူေနမည့္ အိပ္ခန္းေလးကို ႏွစ္ေယာက္အတူတူ ေဆးသုတ္ၾကသည္။ အျဖဴေရာင္သုတ္ေဆး ေတြ ေပပြေနသည့္ နႏၵာႏွင့္ကိုကို၊ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ ၾကည့္ကာ ရယ္မိၾကသည္။ ေဆးသုတ္ၿပီးေတာ့ မဂၤလာကုတင္အတြက္ ျခင္ေထာင္၊ ေခါင္းအံုး၊ အိပ္ရာခင္း၊ ဖက္လံုး အားလံုးကို အျဖဴေရာင္ဆြတ္ဆြတ္ ေရြး၀ယ္လိုက္သည္။ မွန္တင္ခံုကလဲ အျဖဴေရာင္ မေလးရွားႀကိတ္သားနဲ႔ ခ်စ္စရာ ခပ္ေသးေသးပံုစံေလး။ နံရံကပ္ဘီဒိုကိုေတာ့ အလူမီနီယံ အျဖဴေရာင္ေလး အပ္လိုက္သည္။ အိပ္ခန္းနံရံေထာင့္တြင္ေတာ့ ပန္းအိုးေလးတင္ဖို႔ ႀကိမ္စားပြဲလွလွေလးတစ္လံုး။ အိပ္ရာေပၚက အိပ္ရင္း ဇိမ္က ်က ်ၾကည့္ႏိုင္သည့္ နံရံေပၚေနရာတြင္ တီဗီအျပားေလး ကပ္ထားလိုက္သည္။ အိပ္ခန္းေလး အသင့္ျဖစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား အိပ္ခန္းေလးကို ၾကည့္ရင္း ကိုကိုက နႏၵာ့ကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းကာ နဖူးကို နမ္းေမႊး၏။ မဂၤလာေဆာင္မတိုင္မီ အေပ်ာ္ရႊင္ရဆံုးအခ်ိန္ကို ေ ေျပာရလ ်ွင္နႏၵာတို႔ အိပ္ခန္းေလးကို ႏွစ္ေယာက္အတူ ျပင္ဆင္ မြမ္းမံေနရခ်ိန္ပင္ ျဖစ္မည္။ မဂၤလာပြဲ လက္မွတ္မထိုးခင္ သံုးရက္အလိုတြင္ ေယာင္းမ သံုးေယာက္ အိမ္ေရာက္လာၿပီး ေရပက္ မ၀င္ေအာင္ လုေျပာေနသည္ကို နားေထာင္ရင္း နႏၵာတစ္ေယာက္ စိတ္ေတြ ရႈပ္ေထြးလာရသည္။ မဂၤလာလက္မွတ္ေရးထိုးဖို႔ အိမ္မွာပင္ တရားသူႀကီးေခၚ လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီး အိမ္နီးနားခ်င္း မ်ားနဲ႔ ေဆြမ်ဳိးအရင္းအခ်ာအနည္းငယ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးတဲ့ေန႔မွာ ဖိတ္ၿပီး ဒန္ေပါက္ေကၽြးမည္။ သက္ေသအတြက္လဲ ဂုဏ္သေရရွိ မိတ္ေဆြ လင္မယားႏွစ္ဦးကို ဖိတ္ခဲ့ၿပီး၊ ဗီဒီယိုနဲ႔ ဓာတ္ပံုမွတ္တမ္းတင္ဖို႔လဲ စီစဥ္ထားၿပီးၿပီဟု ေျပာလာေတာ့ ကိုကိုတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္။ တရားရံုးခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ထိုးဖို႔ ဟိုးအရင္ထဲက နႏၵာေရာ ကိုိကုိပါ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ၿပီး၊ သက္ေသအျဖစ္ လက္မွတ္ေရးထိုး ဖို႔အတြက္ နႏၵာႏွင့္ကိုကိုတို႔၏မိတ္ေဆြ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း လင္မယားကို အကူညီေတာင္းထားၿပီးသားျဖစ္သည္။ တရားရံုးကအျပန္ သူငယ္ခ်င္း လင္မယားနဲ႔အတူ ေရႊတိဂံု ဘုရား အတူတူတက္ဖူးၿပီး နီးစပ္ရာဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္ ေန႔လယ္၀င္ စားၾကမည္ဟု စီစဥ္ထားၾကသည္။ အခုေတာ့ ေဖေဖက ဘာမသိညာမသိ “ေမာင္ကိုကို႔ အစ္မေတြ စီစဥ္ထားတာ ေကာင္းသားပဲ” ဟု ၀င္ေျပာေန ျပန္ေတာ့ နႏၵာေရာကိုကုိပါ အခက္ေတြ႔ရေလၿပီ။ စိတ္ကူးအိပ္မက္ ထဲက အစီအစဥ္အားလံုး အခုေတာ့ သဲထဲေရသြန္ ျဖစ္ရေလၿပီ။ ကိုုကို႔အစ္မေတြ ျပန္သြားေတာ့ ကိုကိုပါ တပါတည္း လိုက္ျပန္ ရသျဖင့္ နႏၵာတစ္ေယာက္ ရင္ထဲ ျပည့္က ်ပ္ေနသည့္ ခံစားခ်က္ ေတြ ရင္မဖြင့္လုိက္ရေပ။ ရင္ထဲသက္သာလို သက္သာျငား “နႏၵာ့တို႔က စီစဥ္သမွ် လိုက္ေလ ်ာေနရေအာင္ သက္မဲ့ေတြမဟုတ္၊ သက္ရွိေတြ၊ ကာယကံရွင္ ေတြဘက္ကိုလဲ တဆိတ္ေလာက္ေတာ့ ေမးျမန္းၾကပါဦး” ဟု ေအာ္ဟစ္ေျပာ လိုက္ခ်င္မိသည္။ ညက ်ေတာ့ ပံုမွန္အတိုင္း နႏၵာဖုန္းေလး ျမည္လာသည္။ ဖုန္းျမည္သံေတးသြားက ကိုကို႔အတြက္သီးသန္႔မို႔ ကိုကို႔ ဖုန္းမွန္းသိသည္။ သို႔ေသာ္ နႏၵာ ဖုန္းကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး မကိုင္မိေပ။ ကိုကိုက ဆက္တိုက္ေခၚေနျပန္ေတာ့ ရင္းထဲတင္းက ်ပ္ေနရာက မ်က္၀န္းထဲ မ်က္္ရည္မ်ားပါရစ္၀ိုင္းလာရင္း ဖုန္းကို တီးလံုးသံ ေဖ်ာက္ထားလိုက္မိသည္။ အခုေနခါ ကိုကိုႏွင့္ စကားေျပာလ ်ွင္ ေသခ်ာေပါက္ ရန္ျဖစ္ရေတာ့ မည္။ နႏၵာ ကိုကိုႏွင့္ ရန္မျဖစ္ခ်င္ေပ။ တစ္ခဏေနေတာ့ ကိုကိုက “နႏၵာေလး.. စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေန သလား၊ ကုိကိုလဲ စိတ္မေကာင္းပါဘူး၊ မနက္အေစာဆံုး ကိုကိုအိမ္ကို လာခဲ့မယ္၊ ခုေတာ့ အိပ္ေတာ့ေနာ္” ဟု မက္ေဆ့ခ်္ လွမ္းပို႔လာ၏။ အဲ့သည္ညက နႏၵာတစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အိပ္မေပ်ာ္ပါ။ ကိုကိုလဲ နႏၵာ့နည္းတူ ရွိေနေပလိမ့္မည္။ ျမန္မာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္မို႔ တစ္သက္တစ္ခါသာ ေဆာင္ရသည့္ မဂၤလာပြဲအတြက္ အေကာင္းဆံုး အျပည့္စံုဆံုး ဆိုတာေတြ ျဖစ္သင့္သည္ဆိုသည္မွာ မွန္ေသာ္ျငား၊ ေယာက ်ာ္း နွင့္မိန္းမ ခ်စ္ခင္စံုမက္၍ အိမ္ေထာင္ရက္သားက ်ရာမွာ မလိုအပ္ပဲ ဇာခ်ဲ႔ေနသည္မ်ားက နႏၵာ့အတြက္ေတာ့ အပိုအလုပ္ ေတြဟု ခံစားရသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ ကိုကိုေရာက္လာၿပီး နႏၵာ့ကို ေတာင္းပန္သည္။ အဆံုးတြင္ ကိုကို႔ကို ခ်စ္တဲ့ နႏၵာ႔အတြက္ စိတ္လက္မအီမသာျဖင့္သာ ေက ်နပ္ေပးလိုက္ရသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုကို႔ကို “မဂၤလာေဆာင္ၿပီး ရင္ေတာ့ အခုလို နႏၵာတို႔ သေဘာမတူပဲ ကိုကို႔အစ္မေတြ တစ္ခုခု စီစဥ္လာခဲ့ရင္ လံုး၀မွ လက္မခံႏိုင္ဘူးေနာ္၊ ကိုကိုလဲ နႏၵာမသိပဲ အစ္မေတြကို ေခါင္းမညိတ္ခဲ့နဲ႔၊ ပကာသနေတြကို နႏၵာ လံုး၀မွ မႏွစ္သက္ဘူး၊ သူတပါးရဲ႕ စိန္ေရႊေက ်ာက္မ်က္ေတြနဲ႔ ေတာက္ပေနမယ့္ဘ၀ထက္၊ နႏၵာတို႔ႏွစ္ေယာက္ အားထုတ္ထားတဲ့ ေခၽြးေသြးနဲ႔ ရွိတာေလးနဲ႔ပဲ နႏၵတို႔ဘ၀ကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း တည္ေဆာက္ခ်င္တယ္” ဟု ေျပာမိေတာ့ ကိုကိုက နႏၵာ့ဆံပင္ေတြကို ဖြလိုက္ရင္း “အင္းပါ နႏ ၵာရယ္၊ မဂၤလာေဆာင္ၿပီးတာနဲ႔ ကိုကိုတို႔ သေဘာျဖစ္ပါၿပီ၊ ကိုကို႔ နႏၵာေလးက တကယ့္ မာနခဲေလးပဲ” ဟုေျပာရာ “အဲ့တာ ပစၥည္းမဲ့မာန ကိုကိုေရ၊ ကိုယ့္စြမ္းကိုယ္စ မာနလို႔လဲ ေခၚတယ္ရွင့္” ဟု ကက္ကက္လန္ ျပန္ေျပာမိ၏။ မဂၤလာဆြမ္းေကၽြးသည့္ေန႔ကေတာ့ နႏၵာ့တို႔ အိမ္ေလးထဲ မွာ ဗီဒီယိုရိုက္သည့္ မီးေရာင္တ၀င္း၀င္းျဖင့္ လူ၀င္ လူထြက္မ်ား ခဲ့သည္မို႔ ေဘးအိမ္ေတြ ၀ိုင္းၾကည့္ၾက၏။ ပိုဆိုးသည္က ကိုကိုက နႏၵာတို႔အိမ္ကို ၀င္သည့္အခ်ိန္ အစ္မမ်ားစီစဥ္ေပး ထားသည့့္ အုန္း၊ ငွက္ေပ်ာ ကန္ေတာ့ပြဲႀကီးကို မ်က္ႏွာနီနီနဲ႔ မ ၿပီး ၀င္လာသ ည္မို႔ နႏၵာ့မွာ ရွက္အားပိုေနသည့္ ကိုကို႔ကို မရယ္ရက္ပဲ အသနားႀကီး အသနားခဲ့ရသည္။ သက္ေသ လက္မွတ္ ထိုးေပးရန္ ေျပာထားမိသည့္ သူငယ္ခ်င္း လင္မယား ကိုလဲ အဲ့သည္ေန႔က ေတာင္းပန္ၿပီး ဖိတ္ထားမိ တာမို႔၊ သူတို႔လည္း နႏၵာတို႔ျဖစ္အင္ကို မ်က္ျမင္ဒိ႒ေတြ႔ကာ နားလည္သြားေတာ့သည္။ မဂၤလာဆြမ္းေကၽြးၿပီး ေနာက္တစ္ပါတ္ကေတာ့ နႏၵာႏွင့္ ကိုကို၏ ဧည့္ခံပြဲေန႔ ျဖစ္သည္။ မူလ နႏၵာတို႔ မဂၤလာဆြမ္းေကၽြးရန္ ည္ရြယ္ထားသည့္ ဘုန္းေတာ္ ႀကီးေက်ာင္းမွာ ကိုကို႔အစ္မမ်ားက မလုပ္ေစေတာ့ပဲ၊ ခန္းမတစ္ခုမွာ ဧည့္ခန္းပြဲလုပ္ေစျပန္သည္။ နႏၵာႏွင့္ကိုကို စိတ္ေလ ်ွာ႕ထားလိုက္ၿပီမို႔ ဘာဆိုဘာမွ် မေျပာခ်င္ေတာ့။ “အခါေတာ္…ေပးတာက… နတ္ေရးတဲ့ေရႊစာ… သာသနာေရာင္လင္း…. ေကာင္းျခင္း ခု သည္ခ်ိန္ခါ….” အဆိုေတာ္က အခါေတာ္ေပးသီခ်င္းနဲ႔ ပြဲထုတ္ခ်ိန္မွာေတာ့ ပြဲမထြက္ခ်င္ပါဘူးဆိုသည္ကို အတင္း ထြက္ခိုင္းခဲ့တာမို႔ ေလ ်ွာက္လမ္းတေလ ်ွာက္ ႏွစ္ေယာက္သား အေယာင္ေယာင္ အမွားမွားႏွင့္ စိတ္မြန္းၾကပ္စြာ ေလွ်ာက္ခဲ့ရသည္။ ကိုကိုေရာ နႏၵာပါ မိစံုဘစံု မရွိေတာ့သျဖင့္၊ ကိုကို႔ဘက္က ကိုကို႔ အစ္မႀကီး လင္မယားႏွင့္ နႏၵာ႔ဘက္က ေဖေဖႏွင့္အတူ ကိုကို႔အစ္မအပ်ဳိႀကီး တစ္ေယာက္က မိဘအရာကေန အတူ၀င္ေလ ်ွာက္ေပးသျဖင့္၊ စိတ္မြန္းၾကပ္လ ်က္က ရယ္မိရေသးသည္။ ကိုကိုေရာ နႏၵာပါ ဖိတ္ထားသည့္ အသိမိတ္ေဆြမ်ားအား ေတြ႔စဥ္ စင္ေပၚက ဟိတ္ဟန္မလုပ္ႏိုင္ပဲ လက္ျပႏႈတ္ဆက္မိၾက၏။ မဂၤလာပြဲအၿပီးမွာေတာ့ နႏၵာက လက္ဖြဲ႔ပစၥည္းမ်ားအား ကိုကို႔အစ္မမ်ားအိမ္မွာပဲ သိမ္းထားေပးပါ ဆို ေယာင္းမမ်ား အတင္းတားသည့္ၾကားက ကားေပၚသို႔ တင္ေပးလိုက္၏။ မဂၤလာေဆာင္က ရရွိခဲ့သည့္ လက္ဖြဲ႔ေငြမ်ား စုစည္းထားသည့္ အထုတ္တစ္ထုတ္ကို ကိုကို႔အစ္မႀကီးက ကိုကို႔ လက္ထဲ ထည့္ေပးရင္း ေမာင္ျဖစ္သူကို ႏွေမ်ာသည့္ မ်က္၀န္းမ်ားျဖင့္ ၾကည့္၏။ မဂၤလာခန္းမကေန 
အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ နႏၵာ့စိတ္ေတြ ေပါ့ပါးလြတ္လပ္သြားသလို ခံစားလိုက္ရ၏။ ကိုကိုကေရာ။ ကိုကိုက အစ္မမ်ားကို လြမ္းေနမည္လား။ နႏၵာ မယား၀တၱရား ေက ်ပြန္ေအာင္ ကိုကို႔ကို ျပဳစုယုယသြားမွာပါ ကိုကို ဟု စိတ္ထဲက ေျပာမိသည္။ ကိုကိုက အိပ္ခန္းထဲ ေရာက္လ ်ွင္ေရာက္ခ်င္း နႏၵာ့လက္ကို ဆြဲလို႔ ျဖဴလႊေနသည့္ ကုတင္ေပၚထိုင္ ခိုင္းလိုက္ေတာ့ နႏၵာ႔ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္းခုန္သြားရ၏။ ျမန္မာသတို႔သား၀တ္စံုႏွင့္ ကိုကုိက သည္ေန႔မွ ပိုေခ်ာပိုခန္႔ ေနသလိုလို။ ကိုကိုက တိုက္ပံုအက ်ီ ံ ၤ အိတ္ထဲက လက္ဖြဲ႔ေငြထုတ္
 ကို ျဖည္ၿပီး ေငြမ်ားကို ေရတြက္လိုက္၏။ ၿပီးလ ်ွင္ေငြမ်ားကို ေလးပံုပံုလိုက္ၿပီးလ ်ွင္ စာအိတ္ (၄) လံုးယူ၍၊ ခြဲထားသည့္အတိုင္း ေငြမ်ားကို စာအိတ္ထဲ ထည့္လိုက္၏။ ကိုကိုအျပဳအမူက နႏၵာ့အတြက္ ထူးဆန္းေနသည္။ ၿပီးလ ်ွင္ ကိုကိုက စာအိတ္တစ္အိတ္စီေပၚတြင္ ေဘာပင္ျဖစ္ ခ်ေရးေနျပန္သည္။ နႏၵာ့လက္ထဲကို ထည့္ေပးလိုက္သည့့္ စာအိတ္ေလးမ်ားေပၚက ေရးထားသည္မ်ားကို ၾကည့္မိလိုက္ခ်ိန္ မွာေတာ့ နႏၵာတစ္ေယာက္ ကိုကိုရဲ႕ “မဂၤလာေဆာင္ၿပီးတာနဲ႔ ကိုကိုတို႔ သေဘာျဖစ္ပါၿပီ” ဟု ေျပာခဲ့သည္ကို ျပန္သတိရမိလိုက္ၿပီး၊ ကိုကို႔ကို ခ်စ္ေသာ ေမတၱာစိတ္မ်ားျဖင့္ ရႊန္းရႊန္းစားစား ၾကည့္မိရင္း ကိုကို႔လည္ပင္းကို သိုင္းခို၍ ဖက္တြယ္ထားလိုက္မိ ေတာ့သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္မွာေတာ့ ေဖေဖ့ကို ကိုကိုႏွင့္ နႏၵာ မဂၤလာဦးေငြ စာအိတ္ေလးျဖင့္ ကန္ေတာ့၏။ ထို႔အတူ့ ကိုကို႔အစ္မမ်ားကိုလဲ စာအိတ္ေလးတစ္လံုးျဖင့္ ကန္ေတာ့ျဖစ္ရာ “မၾကာမၾကာ 
လာလည္ၾကေနာ္ ေမာင္ေလး” ဟု အစ္မမ်ားက မ်က္ရည္ တလည္လည္ျဖင့္ မွာ၏။ အစ္မတို႔ အိမ္ကအျပန္ စာအိတ္တစ္လံုး ထဲက ေငြျဖင့္ အနာဂတ္မွာျဖစ္လာမည့့္ ကိုကိုႏွင္႔နႏၵာ၏ ရင္ေသြးေလးအတြက္ ဘဏ္တြင္ အမွတ္တရ သြားစုျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုး လက္က ်န္စာအိတ္ေလးအတြက္ ႏွစ္ေယာက္သား၏ ေျခလွမ္းမ်ားက သြက္လက္လို႔ေနသည္။ ရည္ရြြယ္ခဲ့ေသာ္ျငား ကိုကိုႏွင့္နႏၵာ မဂၤလာဦးဆြမ္းေကၽြး မျပဳလုပ္ခဲ့ရသည္၊့ ႏြမ္းပါးသည့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ပညာသင္ေက ်ာင္းေလးဆီသို႔ ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ႏွစ္ဦးသား၏မဂၤလာဦးဆႏၵ ျပည့္၀သြားၿပီကို သိလိုက္ရ၏။ ဆရာေတာ္ကို ဦးခ်ကန္ေတာ့ၿပီးခ်ိန္မွာ မဂၤလာဦးအတြက္ မဂၤလာရွိတဲ့အလွဴ ယခုမွ အမွန္တကယ္ ထေျမာက္သြားၿပီမို႔ ကိုကိုေရာနႏၵာပါ ၾကည္ႏူးေက ်နပ္စိတ္ျဖင့္ ခံစားသိလိုက္ရ၏။ တကယ္ေတာ့ ဘ၀တစ္ခုထူေထာင္ရာတြင္ ႏွစ္ဦးထဲျဖင့္ မၿပီးပဲ၊ ႏွစ္ဘက္မိသားစုမ်ား ဆက္ႏြယ္ပါ၀င္ လာမည္ကို သိထားေသာ္ျငား၊ နႏၵာကမူ ႏွစ္ဘက္မိဘ အကူအညီ လႊမ္းမိုးမႈကို မခံယူလိုပဲ ဘ၀ခရီးကို
 ခ်စ္ေသာသူျဖင့္သာ ဒိုးတူေဘာင္ဘက္ လက္တြဲ၍ ေက ်ာ္ျဖတ္ခ်င္သူ ျဖစ္ေလသည္။ တင္းတင္းဆုတ္ကိုင္ ထားသည့္ ကိုကို႔လက္ဖ၀ါးက ေႏြးေထြးေနျပန္ေတာ့ ယံုၾကည္ခ်က္ျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္ အတူတူ ေရွ႔ဆက္ ရမည့္ ဘ၀ခရီးရွည္ႀကီးကို ေက ်ာ္ျဖတ္ဖို႔ အားမာန္ေတြ တဖန္ျပည့္လာရျပန္သည္။

 ဆႏၵနဲ႔ဘ၀ တစ္ထပ္တည္း က ်ပါေစ။

 +ျမေသြးနီ+ 

 ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလထုတ္၊ ျမင္ကြင္းမဂၢဇင္း မွာ ပါ၀င္ခဲ့သည္။


 (ပန္းခ်ီ- မေမႊး)

မၾကာခင္ မဂၤလာေဆာင္ေတာ့မည့္ သတို႔သမီးမ်ားထဲမွာ စိတ္အတည္ၿငိမ္ဆံုးသူလို႔ သတ္မွတ္ရ ေလာက္ေအာင္ နႏၵာက မတုန္မလႈပ္။ နႏၵာ မတုန္လႈပ္သေလာက္ ကိုကိုက စိတ္လႈပ္ရွားေနလိုက္တာမ်ား နႏၵာျဖင့္ ရွက္အားပင္ ပိုလာခ်င္သည္။ နႏၵာစိတ္ေတြက အဲ့ဒီလိုမ်ဳိးပင္။ အရာရာကို ႀကိဳတင္ေတြးပူေနတတ္ ေသာ္လည္း တကယ့္တကယ္ နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ဆိုလ ်ွင္ စိတ္ေတြက ေအးခဲတည္ၿငိမ္သြားေလ့ ရိွသည္။ “နႏၵာေနာ္.. မတုန္မလႈပ္နဲ႔၊ ဘာလဲ.. ကိုကို ့ကို မယူခ်င္ေတာ့ဘူးလား” ကိုကို႕ရဲ႕ ပင္ကိုယ္သဘာ၀က အၿငိမ္။ ၀မ္းနည္း၀မ္းသာ ခံစားခ်က္ကို မ်က္ႏွာေပၚတင္မက၊ ဟန္အမူအရာျဖင့္ပါ ေဖာ္ျပတတ္သူမဟုတ္။ ဒါေပမယ့္ မဂၤလာေဆာင္ဖို႔ ရက္နီးလာ ေလေလ၊ ကိုိကု႔ိရဲ႕ အေပ်ာ္ေတြက မဖံုးႏိုင္မဖိႏိုင္ေလေလ။ ကိုကို႔အိမ္က မိသားစု၀င္ေတြကေတာင္ ကိုကို႔ အမူအယာကို ၾကည့္ၿပီး အံ့ၾသၿပံဳးေတြနဲ႔ ၿပံဳးလို႔။ စိုးရိမ္ပူပန္တတ္သူပီပီ ခ်စ္သူသက္တမ္း ဘယ္ေလာက္ပဲရွည္ၾကာ ခဲ့ေသာ္လည္း၊ နႏၵာစိတ္က ဘ၀သစ္တစ္ခုထဲ တိုး၀င္ရမွာကို စိုးထိတ္လို႔ေန၏။ ေဖေဖက ကိုကိုႏွင့္ ခ်စ္သူျဖစ္ေနတာ သိခဲ့ခ်ိန္တုန္း ကလည္း ဘာမွ်မကန္႔ကြက္ခဲ့။ ခ်စ္သူသက္တမ္း ငါးႏွစ္ေရာက္ခ်ိန္ လက္ထပ္ရန္ ခြင့္ေတာင္းလာ ခဲ့ျပန္ေတာ့လည္း “ကိုယ္တိုင္ဘ၀သစ္တစ္ခုကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၿပီးၿပီဆိုရင္ ဆိုးဆိုးေကာင္းေကာင္း လက္ခံဖို႔ အၿမဲအသင့္ရွိပါ သမီး” ဟုသာ ေျပာခဲ့သည္။ နႏၵာ ေမေမကို လြမ္းသည္။ ေမေမရွိလ ်ွင္ နႏၵာ ဤမွ် ေအးစက္ ေနမည္မထင္။ ေဖေဖက ေယာက ်ာ္းသား တစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ ေဖေဖ့ကို နႏၵာ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ သိပ္မတိုင္ပင္ျဖစ္ခဲ့ေပ။ နႏၵာတို႔ မဂၤလာေဆာင္ေတာ့မည္ဟု ေဖေဖ့ကို ဖြင့္ေျပာခ့ဲစဥ္၊ ေဖေဖက သူမ်က္ကြယ္မျပဳသြားခင္ မ်ဳိးဆက္သစ္ ေျမးေလးေတြ ျမင္ေတြ႔ ခ်ီေပြ႕သြားခ်င္သည္ဟု ေျပာလာေတာ့ နႏၵာစိတ္ထဲ ေဖေဖလဲ ေမေမ့ကို သူ႔နည္းတူ သတိမ်ားရေနသည္လားဟု ေတြးမိသည္။ ကိုကိုက သူ႔မိသားစုထဲမွာ အငယ္ဆံုးျဖစ္ၿပီး၊ သူ႕အထက္မွာ အစ္မက သံုးေယာက္။ ထက္ျမက္ ေအာင္ျမင္တဲ့ အစ္မေတြ ၾကားထဲမွာ ကိုကိုက အသက္သာ သံုးဆယ့္ငါးႏွစ္ရွိေသာ္ျငား၊ အစ္မေတြ ရင္ခြင္ထဲတိုးေ၀ွ႕လို႔ ကေလးတစ္ေယာက္လို ေနတတ္ သူမွန္း သိခဲ့ရတုန္းက နႏၵာ အ့ံၾသလို႔မဆံုး။ အိေျႏၵႀကီးႀကီးနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆးေနတတ္တဲ့ ကိုကို႔ရဲ႕စတိုင္ကို ႏွစ္သက္ ခ်စ္မက္ခဲ့သူမို႔ ဒီလို ကေလးဆန္ဆန္ အျပဳအမူေတြ ေတြ႔ခဲ့တုန္းက အ့ံၾသမင္တက္ေနမိခဲ့ရသည္။ ေယာင္းမမ်ားက ကိုကို႔ခ်စ္သူ နႏၵာ့ကို ညီမတစ္ေယာက္လို ခ်စ္ၾကေပမယ့္၊ နႏၵာကို ကိုကို႔ကို ဆက္ဆံသလို ကေလးတစ္ေယာက္လို ဆက္ဆံတာ ကိုေတာ့ျဖင့္ သေဘာမက ်လွပါ။ ေမေမက နႏၵာ့ကို တစ္ဦးတည္းေသာသမီးမို႔ ဘယ္အရာမဆို ရဲ၀့ံတဲ့စိတ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈရွိတဲ့စိတ္ ပ်ဳိးေထာင္ေပးခဲ့ တာမို႔၊ အရြယ္ေရာက္ လြန္ေျမာက္လို႔ မၾကာမီ အိမ္ေထာင္ျပဳ ေတာ့မယ့္ နႏၵာ့ကို လူႀကီးတစ္ေယာက္လိုသာ ဆက္ဆံေစခ်င္မိသည္။ မဂၤလာေဆာင္ၿပီးရင္ ဘယ္မွာေနမလဲ စဥ္းစားခ်ိန္မွာ နႏၵာ တစ္ေယာက္ ကိုကိုနဲ႔ အေျခအတင္ ျဖစ္ရသည္။ “မႀကီးတို႔က နႏၵာ့ကို ခ်စ္ေနၾကၿပီပဲ။ ကိုကိုတို႔ အိမ္မွာ အခန္းလြတ္ေတြလဲ ရွိေနတာ။ မႀကီးတို႔နဲ႔ပဲ အတူတူေနရင္ ကိုကို႕နႏၵာေလး ေျခေမႊး လက္ေမႊးမီးမေလာင္ေအာင္ မႀကီးတို႔က ထားမွာ၊ အိမ္ေထာင္က ်ၿပီး နႏၵာကို မပင္ပမ္းေစခ်င္တာ ကိုုကို႔ဆႏၵပါ၊ အိမ္ခန္းငွားေနရမယ့္ စရိတ္လဲ သက္သာသြားတာေပါ့” လို႔ ကိုကို ေျပာလာေတာ့ နႏၵာတစ္ေယာက္ သက္ျပင္းဖြဖြ ခ်မိ၏။ “နႏၵာ့အိမ္မွာေနလဲ အိမ္ငွားစရိတ္သက္သာမွာပဲ ကိုကိုရဲ႕၊ နႏၵာ့အခန္းကို ကိုကိုနဲ႔ႏွစ္ေယာက္ အတူေနလို႔ရေအာင္ ျပဳျပင္လိုက္ရင္ ရတာပဲ၊ အိမ္ေထာင္က ်ျပီးမွေတာ့ နႏၵာတို႔က ကေလးေတြလို အျပဳစုခံ မေနခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပဲ ေနခ်င္တယ္၊ အိမ္မွာဆို ေဖေဖကလဲ အေပၚထပ္က သူ႔အခန္းမွာပဲေနေတာ့ ေအာက္ထပ္တစ္ထပ္လံုး နႏၵာတို႔ႏွစ္ေယာက္ပဲ၊ ေဖေဖ အထီးက ်န္ေနမွာစိုးလို႔၊ မဟုတ္ရင္ နႏၵာက ကိုကိုနဲ႔ႏွစ္ေယာက္ထဲ အိမ္ေတာင္ ခြဲေနခ်င္ေသးတာ၊ နႏၵာ့အိမ္က အေကာင္းဆံုးပါပဲ ကိုကိုရယ္” လို႔ ေျပာေတာ့ အစ္မေတြ စိတ္ေကာက္ဦးမွာကို ႀကိဳျမင္ေနသည့္ ကိုကိုတစ္ေယာက္ ေခါင္းကုတ္ၿပီး စိတ္ရႈပ္ခဲ့ေသးသည္။ ေနဖို႔ေနရာ ဆံုးျဖတ္ၿပီးခ်ိန္ ေယာင္းမမ်ားက ေနာက္တစ္စခန္း ထ လာျပန္သည္။ ေန႔ေကာင္းရက္ သာ ေရြးရမည္။ မဂၤလာသတို႔သားႏွင့္ သတို႔သမီး ေန႔ရက္ေတြ နကၡတ္ေတြ ကိုက္မကိုက္ သိခ်င္သည္။ မဂၤလာေန႔ေရာက္လွ်င္ ဘယ္အေရာင္၀တ္သင့္သည္ဆိုသည္ကို သူတို႔လက္စြဲ နာမည္ေက ်ာ္ ေဗဒင္ ဆရာဆီ သြားေမးမည္။ နႏၵာတစ္ရက္ေလာက္ အခ်ိန္ေပးပါဟု ကိုကိုဆိုလာေတာ့ နႏၵာ စိတ္ေလသြားရသည္။ “ကိုကိုနဲ႔ နႏၵာရဲ႕ ေမြးရက္ေတြ မကိုက္ရင္ေရာ နႏၵာတို႔က မဂၤလာမေဆာင္ရေတာ့ဘူးလား ကိုကို” လို႔ ကိုကို႔ကို ဘုေတာမိေတာ့ ကိုကိုက “အဲ့လိုေတာ့ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ၊ ေန႔နကၡတ္ေတြ မကိုက္ရင္လဲ ယၾတာေလး၊ အေဆာင္ေလးနဲ႔ ႀကီးတဲ့အမႈ ငယ္ေအာင္၊ ငယ္တဲ့အမႈ ပေပ်ာက္ေအာင္ ေျဖေလ ်ွာ ့ရတာေပါ့၊ နႏၵာနဲ႔ ကိုကိုရဲ႕ ဘ၀တေလ ်ွာက္ အဖုအထစ္မရွိ အဆင္ေျပေအာင္ မႀကီးတို႔က လုပ္ေပးတဲ့ သေဘာပါ နႏၵာရဲ႕” နႏၵာ အ့ံၾသရျပန္သည္။ မဂၤလာေဆာင္ကာနီးမွ ကိုကိုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး နႏၵာ အ့ံၾသမႈေတြ ဆက္တိုက္ႀကံဳ ေနရသည္။ “ေန႔နံေတြ၊ နကၡတ္ေတြ၊ ရက္ေကာင္းရာဇာေတြက ကိုကိုနဲ႔ နႏၵာတို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကားက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ မကြာေ၀းေစႏိုင္ပါဘူး ကိုကို၊ တစ္ခုပဲ ရွိတယ္၊ ကိုကိုက နႏၵာ့အျပင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ႀကိဳက္မိလို႔၊ နႏၵာနဲ႔ေနရတာ ၿငီးေငြ႕လို႔၊ နနၵာ့ကို မုန္းသြားလို႔၊ အဲ့ဒီ ကိစၥေတြကလြဲၿပီး နနၵာတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘယ္အေၾကာင္းနဲ႔မွ ေ၀းဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ကိုကို” အဲ့သည္လိုေျပာျပန္ေတာ့ ကိုကိုက နႏၵာ့ကို ရင္ခြင္ထဲ ေထြးေပြ႕ၿပီး “သူတို႔လဲ ကိုကို႕ကို ခ်စ္လြန္းေတာ့ စိုးရိမ္မိၿပီး လုပ္မိလုပ္ရာ လုပ္မိတာေနမွာပါ နႏၵာရယ္၊ နႏၵာက လူငယ္ ဆိုေတာ့ နားလည္ ခြင့္လႊတ္ေပးလိုက္ပါ၊ ကိုကိုတို႔အတြက္ ဘာမွလဲ ထိခိုက္သြားတာမွ မဟုတ္တာပဲေနာ္” ဟု ေျပာၿပီး ခ်စ္သူႏွင့္အစ္မမ်ားၾကား ဗ်ာမ်ားေနျပန္လွ်င္ နႏၵာမွာ ကိုကို႔ကို သနားပိုမိသည္က တစ္ဘက္၊ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္မိသည္က တစ္ဘက္ ခံစားရျပန္၏။ နႏၵာ သေဘာႏွင့္ဆိုလ ်ွင္ တရားရံုးမွာ လက္မွတ္တက္ထိုးၿပီး၊ နႏၵာ အင္မတန္ သြားလွဴခ်င္ေနေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက ်ာင္း ေလးမွာ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ အက ်ဥ္းခ်ဳံး မဂၤလာဆြမ္းေလး ကပ္လိုက္ခ်င္သည္။ စရိတ္စကေတြ အမ်ားႀကီး အကုန္အက ် မခံခ်င္ေတာ့။ အခုေတာင္ နႏၵာတို႔အတြက္ အိမ္မွာ မဂၤလာ အခန္းေလး ျပင္ဆင္တာ၊ ခန္း၀င္ပစၥည္းမ်ား ၀ယ္ေပးတာႏွင့္ ေဖေဖ ပိုက္ဆံေတြ အေတာ္ကုန္ေနၿပီ။ ကိုကိုႏွင့္ႏွစ္ေယာက္ အတူတူေနရမည့္ အခန္းေလးကို နႏၵာတို႔ စိတ္တိုင္းက ် ျပင္ဆင္ခြင့္ရလို႔သာ ေတာ္ေရာ့သည္။ သည္ေတာ့ နႏၵာ စိတ္ကို ေလ ်ွာ ့ခ်လိုက္သည္။ မဂၤလာရက္က ဘာမွ်ပင္မလိုေတာ့။ ကိုကို႕အစ္မမ်ား စိတ္တိုင္းက ်ေဗဒင္လည္း ေမးၿပီးၿပီ။ ေန႔ေကာင္းရက္သာ ေရြးေပးတာ လက္ခံၿပီးၿပီ။ ေဗဒင္ဆရာအလိုက ်ခရမ္းေရာင္သတို႔သမီး ၀တ္စံုကိုလည္း မႏွစ္သက္ေသာ္ျငား ၀တ္ဖို႔ နႏၵာေခါင္းညိတ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ “မဂၤလာေန႔အတြက္ ကိစၥအ၀အ၀ကို နႏၵာစိတ္ကုန္လြန္းလို႔ ကိုကို႔အစ္မေတြလက္ထဲ ႀကိဳက္သလိုသာလုပ္ဆို ၀ကြက္အပ္ ထား လိုက္ၿပီ ကိုကိုေရ” ဟုေျပာမိေတာ့ ကိုကို႔မ်က္ႏွာက ကေလးတစ္ေယာက္လို ၀င္းလက္သြားကာ “ အဲ့တာ အေကာင္းဆံုးပဲ၊ မဂၤလာေဆာင္ေန႔ တစ္ရက္ထဲ အတြက္ နႏၵာ့ေယာင္းမေတြကို စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ခြင့္ ေပးလိုက္ပါကြာ၊ ကိုကိုတို႔မွာ မိဘႏွစ္ပါးလံုး မရွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ သူတို႔ေတြက အစ္မႀကီး အမိေနရာကေန လုပ္ေပးခ်င္ေနတဲ့သေဘာပါ နႏၵာရာ ” ဟု စိတ္လက္ ေပါ့ပါးသြားသလို ေျပာ၏။ သည္လိုႏွင့္ မဂၤလာေန႔ရက္ကိစၥကို ကိုကို႕အစ္မမ်ား လံုးပမ္းေန ခ်ိန္မွာေတာ့၊ ကိုကိုႏွင့္နႏၵာက အတူေနမည့္ အိပ္ခန္းေလးကို ႏွစ္ေယာက္အတူတူ ေဆးသုတ္ၾကသည္။ အျဖဴေရာင္သုတ္ေဆး ေတြ ေပပြေနသည့္ နႏၵာႏွင့္ကိုကို၊ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ ၾကည့္ကာ ရယ္မိၾကသည္။ ေဆးသုတ္ၿပီးေတာ့ မဂၤလာကုတင္အတြက္ ျခင္ေထာင္၊ ေခါင္းအံုး၊ အိပ္ရာခင္း၊ ဖက္လံုး အားလံုးကို အျဖဴေရာင္ဆြတ္ဆြတ္ ေရြး၀ယ္လိုက္သည္။ မွန္တင္ခံုကလဲ အျဖဴေရာင္ မေလးရွားႀကိတ္သားနဲ႔ ခ်စ္စရာ ခပ္ေသးေသးပံုစံေလး။ နံရံကပ္ဘီဒိုကိုေတာ့ အလူမီနီယံ အျဖဴေရာင္ေလး အပ္လိုက္သည္။ အိပ္ခန္းနံရံေထာင့္တြင္ေတာ့ ပန္းအိုးေလးတင္ဖို႔ ႀကိမ္စားပြဲလွလွေလးတစ္လံုး။ အိပ္ရာေပၚက အိပ္ရင္း ဇိမ္က ်က ်ၾကည့္ႏိုင္သည့္ နံရံေပၚေနရာတြင္ တီဗီအျပားေလး ကပ္ထားလိုက္သည္။ အိပ္ခန္းေလး အသင့္ျဖစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား အိပ္ခန္းေလးကို ၾကည့္ရင္း ကိုကိုက နႏၵာ့ကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းကာ နဖူးကို နမ္းေမႊး၏။ မဂၤလာေဆာင္မတိုင္မီ အေပ်ာ္ရႊင္ရဆံုးအခ်ိန္ကို ေ ေျပာရလ ်ွင္နႏၵာတို႔ အိပ္ခန္းေလးကို ႏွစ္ေယာက္အတူ ျပင္ဆင္ မြမ္းမံေနရခ်ိန္ပင္ ျဖစ္မည္။ မဂၤလာပြဲ လက္မွတ္မထိုးခင္ သံုးရက္အလိုတြင္ ေယာင္းမ သံုးေယာက္ အိမ္ေရာက္လာၿပီး ေရပက္ မ၀င္ေအာင္ လုေျပာေနသည္ကို နားေထာင္ရင္း နႏၵာတစ္ေယာက္ စိတ္ေတြ ရႈပ္ေထြးလာရသည္။ မဂၤလာလက္မွတ္ေရးထိုးဖို႔ အိမ္မွာပင္ တရားသူႀကီးေခၚ လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီး အိမ္နီးနားခ်င္း မ်ားနဲ႔ ေဆြမ်ဳိးအရင္းအခ်ာအနည္းငယ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးတဲ့ေန႔မွာ ဖိတ္ၿပီး ဒန္ေပါက္ေကၽြးမည္။ သက္ေသအတြက္လဲ ဂုဏ္သေရရွိ မိတ္ေဆြ လင္မယားႏွစ္ဦးကို ဖိတ္ခဲ့ၿပီး၊ ဗီဒီယိုနဲ႔ ဓာတ္ပံုမွတ္တမ္းတင္ဖို႔လဲ စီစဥ္ထားၿပီးၿပီဟု ေျပာလာေတာ့ ကိုကိုတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္။ တရားရံုးခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ထိုးဖို႔ ဟိုးအရင္ထဲက နႏၵာေရာ ကိုိကုိပါ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ၿပီး၊ သက္ေသအျဖစ္ လက္မွတ္ေရးထိုး ဖို႔အတြက္ နႏၵာႏွင့္ကိုကိုတို႔၏မိတ္ေဆြ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း လင္မယားကို အကူညီေတာင္းထားၿပီးသားျဖစ္သည္။ တရားရံုးကအျပန္ သူငယ္ခ်င္း လင္မယားနဲ႔အတူ ေရႊတိဂံု ဘုရား အတူတူတက္ဖူးၿပီး နီးစပ္ရာဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္ ေန႔လယ္၀င္ စားၾကမည္ဟု စီစဥ္ထားၾကသည္။ အခုေတာ့ ေဖေဖက ဘာမသိညာမသိ “ေမာင္ကိုကို႔ အစ္မေတြ စီစဥ္ထားတာ ေကာင္းသားပဲ” ဟု ၀င္ေျပာေန ျပန္ေတာ့ နႏၵာေရာကိုကုိပါ အခက္ေတြ႔ရေလၿပီ။ စိတ္ကူးအိပ္မက္ ထဲက အစီအစဥ္အားလံုး အခုေတာ့ သဲထဲေရသြန္ ျဖစ္ရေလၿပီ။ ကိုုကို႔အစ္မေတြ ျပန္သြားေတာ့ ကိုကိုပါ တပါတည္း လိုက္ျပန္ ရသျဖင့္ နႏၵာတစ္ေယာက္ ရင္ထဲ ျပည့္က ်ပ္ေနသည့္ ခံစားခ်က္ ေတြ ရင္မဖြင့္လုိက္ရေပ။ ရင္ထဲသက္သာလို သက္သာျငား “နႏၵာ့တို႔က စီစဥ္သမွ် လိုက္ေလ ်ာေနရေအာင္ သက္မဲ့ေတြမဟုတ္၊ သက္ရွိေတြ၊ ကာယကံရွင္ ေတြဘက္ကိုလဲ တဆိတ္ေလာက္ေတာ့ ေမးျမန္းၾကပါဦး” ဟု ေအာ္ဟစ္ေျပာ လိုက္ခ်င္မိသည္။ ညက ်ေတာ့ ပံုမွန္အတိုင္း နႏၵာဖုန္းေလး ျမည္လာသည္။ ဖုန္းျမည္သံေတးသြားက ကိုကို႔အတြက္သီးသန္႔မို႔ ကိုကို႔ ဖုန္းမွန္းသိသည္။ သို႔ေသာ္ နႏၵာ ဖုန္းကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး မကိုင္မိေပ။ ကိုကိုက ဆက္တိုက္ေခၚေနျပန္ေတာ့ ရင္းထဲတင္းက ်ပ္ေနရာက မ်က္၀န္းထဲ မ်က္္ရည္မ်ားပါရစ္၀ိုင္းလာရင္း ဖုန္းကို တီးလံုးသံ ေဖ်ာက္ထားလိုက္မိသည္။ အခုေနခါ ကိုကိုႏွင့္ စကားေျပာလ ်ွင္ ေသခ်ာေပါက္ ရန္ျဖစ္ရေတာ့ မည္။ နႏၵာ ကိုကိုႏွင့္ ရန္မျဖစ္ခ်င္ေပ။ တစ္ခဏေနေတာ့ ကိုကိုက “နႏၵာေလး.. စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေန သလား၊ ကုိကိုလဲ စိတ္မေကာင္းပါဘူး၊ မနက္အေစာဆံုး ကိုကိုအိမ္ကို လာခဲ့မယ္၊ ခုေတာ့ အိပ္ေတာ့ေနာ္” ဟု မက္ေဆ့ခ်္ လွမ္းပို႔လာ၏။ အဲ့သည္ညက နႏၵာတစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အိပ္မေပ်ာ္ပါ။ ကိုကိုလဲ နႏၵာ့နည္းတူ ရွိေနေပလိမ့္မည္။ ျမန္မာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္မို႔ တစ္သက္တစ္ခါသာ ေဆာင္ရသည့္ မဂၤလာပြဲအတြက္ အေကာင္းဆံုး အျပည့္စံုဆံုး ဆိုတာေတြ ျဖစ္သင့္သည္ဆိုသည္မွာ မွန္ေသာ္ျငား၊ ေယာက ်ာ္း နွင့္မိန္းမ ခ်စ္ခင္စံုမက္၍ အိမ္ေထာင္ရက္သားက ်ရာမွာ မလိုအပ္ပဲ ဇာခ်ဲ႔ေနသည္မ်ားက နႏၵာ့အတြက္ေတာ့ အပိုအလုပ္ ေတြဟု ခံစားရသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ ကိုကိုေရာက္လာၿပီး နႏၵာ့ကို ေတာင္းပန္သည္။ အဆံုးတြင္ ကိုကို႔ကို ခ်စ္တဲ့ နႏၵာ႔အတြက္ စိတ္လက္မအီမသာျဖင့္သာ ေက ်နပ္ေပးလိုက္ရသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုကို႔ကို “မဂၤလာေဆာင္ၿပီး ရင္ေတာ့ အခုလို နႏၵာတို႔ သေဘာမတူပဲ ကိုကို႔အစ္မေတြ တစ္ခုခု စီစဥ္လာခဲ့ရင္ လံုး၀မွ လက္မခံႏိုင္ဘူးေနာ္၊ ကိုကိုလဲ နႏၵာမသိပဲ အစ္မေတြကို ေခါင္းမညိတ္ခဲ့နဲ႔၊ ပကာသနေတြကို နႏၵာ လံုး၀မွ မႏွစ္သက္ဘူး၊ သူတပါးရဲ႕ စိန္ေရႊေက ်ာက္မ်က္ေတြနဲ႔ ေတာက္ပေနမယ့္ဘ၀ထက္၊ နႏၵာတို႔ႏွစ္ေယာက္ အားထုတ္ထားတဲ့ ေခၽြးေသြးနဲ႔ ရွိတာေလးနဲ႔ပဲ နႏၵတို႔ဘ၀ကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း တည္ေဆာက္ခ်င္တယ္” ဟု ေျပာမိေတာ့ ကိုကိုက နႏၵာ့ဆံပင္ေတြကို ဖြလိုက္ရင္း “အင္းပါ နႏ ၵာရယ္၊ မဂၤလာေဆာင္ၿပီးတာနဲ႔ ကိုကိုတို႔ သေဘာျဖစ္ပါၿပီ၊ ကိုကို႔ နႏၵာေလးက တကယ့္ မာနခဲေလးပဲ” ဟုေျပာရာ “အဲ့တာ ပစၥည္းမဲ့မာန ကိုကိုေရ၊ ကိုယ့္စြမ္းကိုယ္စ မာနလို႔လဲ ေခၚတယ္ရွင့္” ဟု ကက္ကက္လန္ ျပန္ေျပာမိ၏။ မဂၤလာဆြမ္းေကၽြးသည့္ေန႔ကေတာ့ နႏၵာ့တို႔ အိမ္ေလးထဲ မွာ ဗီဒီယိုရိုက္သည့္ မီးေရာင္တ၀င္း၀င္းျဖင့္ လူ၀င္ လူထြက္မ်ား ခဲ့သည္မို႔ ေဘးအိမ္ေတြ ၀ိုင္းၾကည့္ၾက၏။ ပိုဆိုးသည္က ကိုကိုက နႏၵာတို႔အိမ္ကို ၀င္သည့္အခ်ိန္ အစ္မမ်ားစီစဥ္ေပး ထားသည့့္ အုန္း၊ ငွက္ေပ်ာ ကန္ေတာ့ပြဲႀကီးကို မ်က္ႏွာနီနီနဲ႔ မ ၿပီး ၀င္လာသ ည္မို႔ နႏၵာ့မွာ ရွက္အားပိုေနသည့္ ကိုကို႔ကို မရယ္ရက္ပဲ အသနားႀကီး အသနားခဲ့ရသည္။ သက္ေသ လက္မွတ္ ထိုးေပးရန္ ေျပာထားမိသည့္ သူငယ္ခ်င္း လင္မယား ကိုလဲ အဲ့သည္ေန႔က ေတာင္းပန္ၿပီး ဖိတ္ထားမိ တာမို႔၊ သူတို႔လည္း နႏၵာတို႔ျဖစ္အင္ကို မ်က္ျမင္ဒိ႒ေတြ႔ကာ နားလည္သြားေတာ့သည္။ မဂၤလာဆြမ္းေကၽြးၿပီး ေနာက္တစ္ပါတ္ကေတာ့ နႏၵာႏွင့္ ကိုကို၏ ဧည့္ခံပြဲေန႔ ျဖစ္သည္။ မူလ နႏၵာတို႔ မဂၤလာဆြမ္းေကၽြးရန္ ည္ရြယ္ထားသည့္ ဘုန္းေတာ္ ႀကီးေက်ာင္းမွာ ကိုကို႔အစ္မမ်ားက မလုပ္ေစေတာ့ပဲ၊ ခန္းမတစ္ခုမွာ ဧည့္ခန္းပြဲလုပ္ေစျပန္သည္။ နႏၵာႏွင့္ကိုကို စိတ္ေလ ်ွာ႕ထားလိုက္ၿပီမို႔ ဘာဆိုဘာမွ် မေျပာခ်င္ေတာ့။ “အခါေတာ္…ေပးတာက… နတ္ေရးတဲ့ေရႊစာ… သာသနာေရာင္လင္း…. ေကာင္းျခင္း ခု သည္ခ်ိန္ခါ….” အဆိုေတာ္က အခါေတာ္ေပးသီခ်င္းနဲ႔ ပြဲထုတ္ခ်ိန္မွာေတာ့ ပြဲမထြက္ခ်င္ပါဘူးဆိုသည္ကို အတင္း ထြက္ခိုင္းခဲ့တာမို႔ ေလ ်ွာက္လမ္းတေလ ်ွာက္ ႏွစ္ေယာက္သား အေယာင္ေယာင္ အမွားမွားႏွင့္ စိတ္မြန္းၾကပ္စြာ ေလွ်ာက္ခဲ့ရသည္။ ကိုကိုေရာ နႏၵာပါ မိစံုဘစံု မရွိေတာ့သျဖင့္၊ ကိုကို႔ဘက္က ကိုကို႔ အစ္မႀကီး လင္မယားႏွင့္ နႏၵာ႔ဘက္က ေဖေဖႏွင့္အတူ ကိုကို႔အစ္မအပ်ဳိႀကီး တစ္ေယာက္က မိဘအရာကေန အတူ၀င္ေလ ်ွာက္ေပးသျဖင့္၊ စိတ္မြန္းၾကပ္လ ်က္က ရယ္မိရေသးသည္။ ကိုကိုေရာ နႏၵာပါ ဖိတ္ထားသည့္ အသိမိတ္ေဆြမ်ားအား ေတြ႔စဥ္ စင္ေပၚက ဟိတ္ဟန္မလုပ္ႏိုင္ပဲ လက္ျပႏႈတ္ဆက္မိၾက၏။ မဂၤလာပြဲအၿပီးမွာေတာ့ နႏၵာက လက္ဖြဲ႔ပစၥည္းမ်ားအား ကိုကို႔အစ္မမ်ားအိမ္မွာပဲ သိမ္းထားေပးပါ ဆို ေယာင္းမမ်ား အတင္းတားသည့္ၾကားက ကားေပၚသို႔ တင္ေပးလိုက္၏။ မဂၤလာေဆာင္က ရရွိခဲ့သည့္ လက္ဖြဲ႔ေငြမ်ား စုစည္းထားသည့္ အထုတ္တစ္ထုတ္ကို ကိုကို႔အစ္မႀကီးက ကိုကို႔ လက္ထဲ ထည့္ေပးရင္း ေမာင္ျဖစ္သူကို ႏွေမ်ာသည့္ မ်က္၀န္းမ်ားျဖင့္ ၾကည့္၏။ မဂၤလာခန္းမကေန 
အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ နႏၵာ့စိတ္ေတြ ေပါ့ပါးလြတ္လပ္သြားသလို ခံစားလိုက္ရ၏။ ကိုကိုကေရာ။ ကိုကိုက အစ္မမ်ားကို လြမ္းေနမည္လား။ နႏၵာ မယား၀တၱရား ေက ်ပြန္ေအာင္ ကိုကို႔ကို ျပဳစုယုယသြားမွာပါ ကိုကို ဟု စိတ္ထဲက ေျပာမိသည္။ ကိုကိုက အိပ္ခန္းထဲ ေရာက္လ ်ွင္ေရာက္ခ်င္း နႏၵာ့လက္ကို ဆြဲလို႔ ျဖဴလႊေနသည့္ ကုတင္ေပၚထိုင္ ခိုင္းလိုက္ေတာ့ နႏၵာ႔ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္းခုန္သြားရ၏။ ျမန္မာသတို႔သား၀တ္စံုႏွင့္ ကိုကုိက သည္ေန႔မွ ပိုေခ်ာပိုခန္႔ ေနသလိုလို။ ကိုကိုက တိုက္ပံုအက ်ီ ံ ၤ အိတ္ထဲက လက္ဖြဲ႔ေငြထုတ္
 ကို ျဖည္ၿပီး ေငြမ်ားကို ေရတြက္လိုက္၏။ ၿပီးလ ်ွင္ေငြမ်ားကို ေလးပံုပံုလိုက္ၿပီးလ ်ွင္ စာအိတ္ (၄) လံုးယူ၍၊ ခြဲထားသည့္အတိုင္း ေငြမ်ားကို စာအိတ္ထဲ ထည့္လိုက္၏။ ကိုကိုအျပဳအမူက နႏၵာ့အတြက္ ထူးဆန္းေနသည္။ ၿပီးလ ်ွင္ ကိုကိုက စာအိတ္တစ္အိတ္စီေပၚတြင္ ေဘာပင္ျဖစ္ ခ်ေရးေနျပန္သည္။ နႏၵာ့လက္ထဲကို ထည့္ေပးလိုက္သည့့္ စာအိတ္ေလးမ်ားေပၚက ေရးထားသည္မ်ားကို ၾကည့္မိလိုက္ခ်ိန္ မွာေတာ့ နႏၵာတစ္ေယာက္ ကိုကိုရဲ႕ “မဂၤလာေဆာင္ၿပီးတာနဲ႔ ကိုကိုတို႔ သေဘာျဖစ္ပါၿပီ” ဟု ေျပာခဲ့သည္ကို ျပန္သတိရမိလိုက္ၿပီး၊ ကိုကို႔ကို ခ်စ္ေသာ ေမတၱာစိတ္မ်ားျဖင့္ ရႊန္းရႊန္းစားစား ၾကည့္မိရင္း ကိုကို႔လည္ပင္းကို သိုင္းခို၍ ဖက္တြယ္ထားလိုက္မိ ေတာ့သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္မွာေတာ့ ေဖေဖ့ကို ကိုကိုႏွင့္ နႏၵာ မဂၤလာဦးေငြ စာအိတ္ေလးျဖင့္ ကန္ေတာ့၏။ ထို႔အတူ့ ကိုကို႔အစ္မမ်ားကိုလဲ စာအိတ္ေလးတစ္လံုးျဖင့္ ကန္ေတာ့ျဖစ္ရာ “မၾကာမၾကာ 
လာလည္ၾကေနာ္ ေမာင္ေလး” ဟု အစ္မမ်ားက မ်က္ရည္ တလည္လည္ျဖင့္ မွာ၏။ အစ္မတို႔ အိမ္ကအျပန္ စာအိတ္တစ္လံုး ထဲက ေငြျဖင့္ အနာဂတ္မွာျဖစ္လာမည့့္ ကိုကိုႏွင္႔နႏၵာ၏ ရင္ေသြးေလးအတြက္ ဘဏ္တြင္ အမွတ္တရ သြားစုျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုး လက္က ်န္စာအိတ္ေလးအတြက္ ႏွစ္ေယာက္သား၏ ေျခလွမ္းမ်ားက သြက္လက္လို႔ေနသည္။ ရည္ရြြယ္ခဲ့ေသာ္ျငား ကိုကိုႏွင့္နႏၵာ မဂၤလာဦးဆြမ္းေကၽြး မျပဳလုပ္ခဲ့ရသည္၊့ ႏြမ္းပါးသည့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ပညာသင္ေက ်ာင္းေလးဆီသို႔ ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ႏွစ္ဦးသား၏မဂၤလာဦးဆႏၵ ျပည့္၀သြားၿပီကို သိလိုက္ရ၏။ ဆရာေတာ္ကို ဦးခ်ကန္ေတာ့ၿပီးခ်ိန္မွာ မဂၤလာဦးအတြက္ မဂၤလာရွိတဲ့အလွဴ ယခုမွ အမွန္တကယ္ ထေျမာက္သြားၿပီမို႔ ကိုကိုေရာနႏၵာပါ ၾကည္ႏူးေက ်နပ္စိတ္ျဖင့္ ခံစားသိလိုက္ရ၏။ တကယ္ေတာ့ ဘ၀တစ္ခုထူေထာင္ရာတြင္ ႏွစ္ဦးထဲျဖင့္ မၿပီးပဲ၊ ႏွစ္ဘက္မိသားစုမ်ား ဆက္ႏြယ္ပါ၀င္ လာမည္ကို သိထားေသာ္ျငား၊ နႏၵာကမူ ႏွစ္ဘက္မိဘ အကူအညီ လႊမ္းမိုးမႈကို မခံယူလိုပဲ ဘ၀ခရီးကို
 ခ်စ္ေသာသူျဖင့္သာ ဒိုးတူေဘာင္ဘက္ လက္တြဲ၍ ေက ်ာ္ျဖတ္ခ်င္သူ ျဖစ္ေလသည္။ တင္းတင္းဆုတ္ကိုင္ ထားသည့္ ကိုကို႔လက္ဖ၀ါးက ေႏြးေထြးေနျပန္ေတာ့ ယံုၾကည္ခ်က္ျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္ အတူတူ ေရွ႔ဆက္ ရမည့္ ဘ၀ခရီးရွည္ႀကီးကို ေက ်ာ္ျဖတ္ဖို႔ အားမာန္ေတြ တဖန္ျပည့္လာရျပန္သည္။

 ဆႏၵနဲ႔ဘ၀ တစ္ထပ္တည္း က ်ပါေစ။

 +ျမေသြးနီ+ 

 ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလထုတ္၊ ျမင္ကြင္းမဂၢဇင္း မွာ ပါ၀င္ခဲ့သည္။


 (ပန္းခ်ီ- မေမႊး)