ကိုယ္ပိုင္အမွတ္။ ။လ/၂၁၁၄၀၅
အသက္။ ။ ၂၃ႏွစ္
ေနရပ္။ ။ဧရာ၀တီတိုင္း၊ဇလြန္ျမိဳ ႔နယ္၊ဟသၤာတခရိုင္၊ ေညာင္ပင္ေက်းရပ္ကြက္ ၊သံလြင္ကြင္းေက်းရြာ။
လုပ္သက္။ ။၃ႏွစ္ခြဲ
နာဂစ္ေဒသ။ ။ဖ်ာပံု ေဒးဒရဲအပိုင္တြင္ ၂လ တိုင္ လံုျခံဳေရးတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့။
က်ေနာ္ ၂၀၀၅ခုႏွစ္မွာဆယ္တန္းေအာင္ျမင္ျပီး။ပဲခူးတိုင္းျပည္ျမိဳ ႔နယ္၊၀က္ထီးကန္ရဲေလ့ က်င္း့ေရးအမွတ္(၂) သင္တန္းေက်ာင္းမွာသင္တန္းငါးလေက်ာ္ေျခာက္လတက္ခဲ့ျပီးေတာ့ဇလြန္ျမိဳ ႔နယ္ရဲတပ္ဖြဲ႔မွဴးရံုးမ တာ၀န္ထမ္းွ
ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ရဲ(၁)လို႔ေခၚတဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႔ဆိုင္ရာစါရင္းေတြကိုလုပ္ရပါတယ္။ျပီးေတာ့ဆက္သြယ္ေရးတာ၀န္ကို
ယူရပါတယ္။၀န္ထမ္းလစာ တစ္လကိုက်ပ္ေငြ တစ္ေသာင္းခြဲပဲရပါတယ္။စားမေလာကတာေတြရယ္၊ျပီးေတာ္
သင္တန္းမွာသင္ရတာနဲ႔အျပင္မွာလုပ္ရတာနဲ႔ကတျခားစီးျဖစ္ေနတာေတြေၾကာင့္ က်ေနာ္လံုး၀အလုပ္လို႔မေပ်ာ္
္ေတာ့တာေၾကာင့္ ၂၀၀၈ ခုစက္တင္ဘာမွာထိုင္းႏိုင္ငံဘက္ကိုထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ခုက်ေနာ္ပန္းရံအလုပ္၀င္
္္လုပ္ေနပါတယ္။
- - - - - - - - - - -
၂၀၀၈/ေမလဆန္းမွာနာဂစ္မုန္းတိုင္းတိုက္ေတာ့က်ေနာ္တို႔ကိုလံုျခံဳေရးအတြက္ဆိုျပီးေမလ(၁၂)ရက္ေန႔မွာ
ေဒးဒရဲျမိဳ ႔ကိုစျပီးေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ရယကရံုးကိုက်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔အရာရွိ ေတြအပအ၀င္ေပါ့အားလံုးေပ့ါ(၂၂)
ေယာက္။၁၅ ေပေလာက္ရွိတဲ့အခန္းတစ္ခန္းမွာတည္းရပါတယ္။တံတားရဲ ႔ေျခရင္းကတိုက္ခန္းကေလးပါ။
စားေသာက္စရာေတြေတာ့ တိုင္းကေပးလိုက္ပါတယ္။တပ္ဖြဲ႔ဆိုေတာ့ခ်က္တာျပဳတ္တာ၊စားေသာက္တာေတြ
ဟာ ဘုန္းေဘာလေအာပဲ၊စည္းမရွိကမး္မရွိနဲ႔၊ျပဳတ္ျပီးအခြံခြါထားတဲ့ဘဲဥမွာအျပင္ကအျဖဴေရာင္ေတြကယင္
ေကာင္ေတြစားလို႔ကုန္တဲ့အထိကိုထားခ်င္သလိုထားတာပါ။က်ေနာ္ဆိုရင္ေသြး၀မ္းေတြသြားလို႔ေဆးရံုတက္ခဲ့
ဲ့ရပါတယ္။ဆရာ၀န္ၾကီးကက်ေနာ္တို႔ အရာရွိကိုေခၚျပီး၊သန္႔သန္ ႔ရွင္းရွင္းေနထိုင္၊ စားေသာက္ဖို႔သတိေပးခဲ့ရပါ
တယ္။မုန္တိုင္းတိုက္နယ္ေျမကိုက်ေနာ္တို႔ေရာက္သြားတဲ့အခါ လူေသအေလာင္းတခ်ိဳ ႔နဲ႔၀က္ေသေကာင္၊ႏြား
အေသးေကာင္၊ကၽြဲေသေကာင္္အပုပ္ေတြရွိေသးတယ္။ေလေကာင္းေလသန္႔ကိုမရႈရဘူးအပုပ္န႔ံေတြတခ်က္တ
ခ်က္လာတာ လူကိုေအာ့ခ်င္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။က်ေနာ္တို႔ကပ်က္ေနတဲ့အိမ္ေတ၊ြတဲေတြကိုစစ္သားေတြနဲ႔
ေရာျပီးျပန္ကူေဆာက္ေပးရပါတယ္။အခ်ိဳဘာမွမသိတဲ့၁၃ႏွစ္၁၄ႏွစ္ကေလးစစ္သားေတြေတာင္ပါပါတယ္။
မေလးရွားတို႔၊တရုတ္တို႔၊ႏိုင္ငံျခားလာအကူအညီေပးတဲ့ရြက္ဖ်င္တဲေတြကိုက်ေနာ္တို႔ေဆာက္ေပးရပါတယ္။ေဒး
ဒရဲတံတားအနားမွာအလံုး(၂၀)ေလာက္က်ေနာ္တို႔ေဆာက္ရပါတယ္။ေဒးဒရဲအားကစားရံုၾကီးျပိဳသြားတာကိုက်
ေနာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ရွင္းလင္းျပီးေတာ့အဲဒီမွာလည္းတဲေတြေဆာက္ရပါတယ္။
က်ေနာ္ဟာ မုန္းတိုင္းေဒသကိုသြား၇မယ္ဆိုေတာ့ ဒုကၡေ၇ာက္တဲ့လူေတြကို ကူညီရေတာ့မယ္ဆိုျပီေတာ္ေတာ္္
္ေလးေေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ဒါေပမယ့္က်ေနာ္တို႔ကသူတို႔ခိုင္းတာကိုပဲလုပ္ခြင့္ရပါတယ္။က်ေနာ္တို႔ကလမ္းေၾကာင္း
ေစာင့္ရပါတယ္။ေဒးဒရဲ ဖ်ာပံုလမ္းေပါ့ဗ်ာ၊ျပည္ထဲေရး၀န္းၾကီးလမ္းေၾကာင္းတို႔၊၀န္ၾကီးခ်ဳပ္လမ္းေၾကာင္းတို႔၊ႏိုင္ငံ
ံျခားဧည့္သယ္လမ္းေၾကာင္းတို႔ရွိရငလမ္းေၾကာင္းရွင္းေပးရပါတယ္၊္ေလေဘးသင့္ဒုကၡသယ္ေတြက တိုင္းနဲ႔ျပည္
္နယ္္အသီးသီးက၊ျမိဳ ႔အသီးသီကလာလွဴၾကတာေတြကိုလမ္းေပၚတက္ျပီးယူၾကတယ္ေပါ့ဗ်ာ။သားသမီးမ်ားရင္မ်ား
သလို အလုအယက္ယူၾကပါတယ္။ဒါကိုက်ေနာ္တို႔ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။အဲဒီလိုယူေနၾကေတာ့ ၀န္ၾကီးလမ္း
ေၾကာင္းပိတ္သြားပါတယ္၊က်ေနာ္တို႔ကိုအထက္ကအမိန္႔ေပးတယ္ခင္ဗ်။လူေတြကိုရိုက္ႏွက္၊ဆဲဆို ကန္ ေက်ာက္
္ျပီးရွင္းခိုင္းတယ္ခင္ဗ်၊ဖယ္ေပး၊ဖယ္မေပးရင္ ပစ္မယ္ခတ္မယ္ေပါ့ဗ်ာ ေအာ္ေငါက္ရတယ္။ျပည္သူေတြကလမ္း ေပၚကဆင္းသြားရတာေပါ့ဗ်ာ။သူတို႔ခိုင္းတဲ့အတိုင္းက်ေနာ္တို႔လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။က်ေနာ္တို႔ကိုအမိန္႔ေပးအုပ္ခ်ဳပ္
္တာက ျပည္ျမိဳ ႔အင္းမ က တပ္မ(၆၆)စစ္တပ္ကဗ်ဴဟာမွဴးနဲ႔တပ္မမွဴးေတြပါ။သူတို႔ေတြလာရင္္လည္းက်ေနာ္
္တို႔ကလံုျခံဳေရးယူရတယ္ခင္ဗ်။ညဖက္က်ေတာ့ အစည္းအေ၀းေခၚတယ္ခင္ဗ်။ဧရာ၀တီတိုင္းရံုးကညႊန္ၾကား
ခ်က္လို႔ေျပာပါတယ္။“သူေတာင္းစားႏွိမ္နင္းေရးစီမံခ်က္''ဆိုျပီးအမိန္ထုတ္လာပါတယ္။အဲဒီလို“သူေတာင္းႏွိမ္
နင္းေရးစီမံခ်က္''ထြက္လာတယ္ဆိုျပီး ေသနတ္ေတြ က်ည္ေတြေပးပါတယ္။က်ေနာ္တို႔ကိုဘာေျပာလဲဆိုေတာ့
့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြလာလို႔ရွိရင္ ဒီလိုေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနတာမေတြ႔ေစခ်င္ဘူးလို႔ေျပာပါတယ္။သိကၡာ
က်တယ္လို႔ေျပာပါတယ္။က်ေနာ့္အျမင္ကေတာ့ မရွိလို႔ေတာင္းစားတာ ရွက္စရာမဟုတ္ပါဘူး၊ခိုးစားတာမွမ
ဟုတ္တာ၊သူတို႔ေတြလို မဟုတ္တာလုပ္ေနတာ/လိမ္ေနတာက မွ ရွက္စ၇ာလို႔ျမင္ပါတယ္။“သူေတာင္းစားႏွိမ္
နင္းေရးစီမံခ်က္'' မွာဘာလုပ္ရလဲဆိုေတာ့ညဘက္မွာ ဖ်ာပံုျမိဳ ႔ေပၚကေခ်ာဆြဲထားတဲ့ ဟိုင္းလတ္ကားေတြနဲ႔
က်ေနာ္တို႔သြားရတယ္၊ စခန္းမွဴးကိုယ္တိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်၊စစ္တပ္ကအမုန္းမခံေတာ့ဘူး၊၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ
ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကတည္းကအမုန္းမခံေတာ့ဘူးခင္ဗ်။က်ေနာ္တို႔ကိုအမုန္းခံခိုင္းတယ္ေလ။စစ္တပ္
ကလူအမုန္းမခံေတာ့ဘူးဆိုတာလံုး၀ေသခ်ာသြားျပီေလ။လူေတြဟာ လယ္ကြက္ေတြမွာေရေတြပုပ္ေနလို႔မေန
ႏိုင္ဘူး။ကစင္းရိုး/တာရိုးေတြေပၚကအကြက္ကေလးေတြမွာဖ်င္စုတ္အစအနေတြ၊အုန္းလက္ေတြနဲ႔တဲေလးေတြ
ေဆာက္ေနၾကတယ္။အခ်ိဳ ႔တဲေတြမွာတစ္ေယာက္၊ႏွစ္ေယာက္၊အခ်ိဳ ႔တဲေတြမွာအသက္ၾကီးေနတဲ့ လူေတြ၊ ဗိုက္ၾကီးသယ္ေတြ၊အခ်ိဳ ႔ဆိုရင္ကေလးငယ္ေလးေတြနဲ႔ပါ။ အဲဒါေတြက ဖ်ာပံုနဲ႔ေဒးဒရဲလမ္းမၾကီးေပၚမွာပါ။
ည၇နာရီဂနာရီေလာက္မွာပါ။က်ေနာ္တို႔လည္းအိပ္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္၊သူတို႔ေတြလည္းပင္ပန္းလို႔အိပ္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ေပါ့
ဗ်ာ။ တဲတြင္းမွာအိပ္ေနတဲ့လူေတြအျပင္ထြက္။ညတြင္းခ်င္းဖ်က္ခိုင္းရတယ္။ မဖ်က္ရင္ဓါးေတြနဲ႔ခုတ္ထစ္္၊ေျခ
ေထာက္ေတြနဲ႔ကန္ျဖိဳသူတို႔ေတြငိုၾကတယ္၊ မေျပာင္းမေနရက်ေနာ္တို႔ေတြေမာင္းထုတ္လိုက္ေတာ့ညတြင္းခ်င္း
အဲဒီလူေတြဟာ သခ်ိဳင္းကုန္းေတြ၊လယ္ေတြၾကားကကုန္းကေလးေတြကိုေျပာင္းသြားရတယ္ဗ်ာ။က်ေနာ္္မ်က္
ရည္က်မိတယ္ခင္ဗ်။အဲဒီေန႔ကစျပီးက်ေနာ္လုပ္ေနတဲ့ျပည္သူ႔ရဲ၀န္ထမ္းဘ၀ကိုလံုး၀မုန္းသြားတယ္၊လံုး၀စိတ္ ္ဓါတ္ကိုအလံုးအရင္းနဲ႔ က်သြား တယ္။အဲဒီကတည္းကလံုး၀ကိုက်ေနာ္မလုပ္ခ်င္ေတာ့တာပါ။သူတို႔လုပ္တာက
ႏိုင္ငံ့၀န္ထမ္းကိုသာရွင္းျပျပီး/ျပည္သူေတြမသိေအာင္လုပ္တာ။လံုး၀တရားမွ်တမႈမရွိဘူး၊က်ေနာ္တို႔ကိုရွင္းျပ
တယ္၊ဒီလိုေတာင္းစားေနရတာေတြကႏိုငံျခားသားေတြျမင္ရင္လံုး၀မသင့္ေတာ္ဘူး။ဒါေၾကာင့္လို႔ေျပာတယ္။
ဒါေပမယ့္ျပည္သူဘက္ကၾကည္မယ္ဆိုရင္ဒါလံုး၀တရားနည္းလမ္းမက်ဘူးလို႔က်ေနာ္ထင္တယ္။“သူေတာင္းစား
ႏွိမ္နင္းေရးစီမံခ်က္''ဘာညာ ''သူေတာင္းစား ''ဆိုျပီး ကိုယ့္လူမ်ိဳးေတြအေပၚမွာမသံုးသင့္ပါဘူး။ႏိုင္ငံျခားသား
ေတြအေပၚမွာ ဒါေတြမရွိဘူးဆိုျပီးအထင္ၾကီးေစခ်င္တယေပါ့။ဒုကၡေရာက္ေနတာေတာင္မွ ဒါေတြမလုပ္ဘူးေပၚ
အဲဒီလိုသေဘာပါ။ဘာျဖစ္လိုလဲဆိုေတာ့ သတင္းေထာက္ေတြလာမယ္၊ဂ်ာနယ္သမားေတြလာမယ္။ဓါတ္ပံုေတြ
ရိုက္မယ္။ဒါေတြကိုသူတို႔မလိုလားဘူးေလ။သူတို႔(အစိုးရ)ကိုယ္တိုင္းလည္းေထာက္ပံ့ႏိုင္တာမဟုတ္ပဲနဲ႔ႏိုင္ငံ
ံျခားအကူအညီေတြေပးတာကိုလည္းလက္မခံရဘူးဆိုတာေတာ့ရက္စက္ရာက်လြန္းပါတယ္။က်ေနာ္လမ္းမွာ
တာ၀န္က်ရင္လူေတြကိုေတာင္းပန္ပါတယ္၊လူၾကီးေတြလာရင္ခဏေလာက္လမ္းေပၚကဆင္းေပးပါ။ျပီးရင္
္ျပန္တက္ၾကေပါ့ေႏွာ္၊က်ေနာ့္ကိုသူတို႔နားလည္းၾကပါတယ္၊ခင္လည္းခင္ၾကပါတယ္။က်ေနာ္အဲဒီဒုကၡသယ္ေတြကို
ေမးၾကည့္ပါတယ္၊ႏိုင္ငံျခားကအကူအညီပစၥည္းေတြကိုဘာမွမရဖူးဘူး။အစိုးရေပးတာလည္းဘာမွမရဖူးဘူး။ဟို
ကဒီကျပည္သူေတြ အခ်င္းခ်င္းလာလွဴတာေတြကိုပဲစားေသာက္ရတယ္လို႔ေျပာပါတယ္။
က်ေနာ့္အျမင္ကေတာ့ေရာက္တာေတာ့ရွိတယ္။ရြက္ဖ်င္ဆယ္ေပေလာက္ေပးရမယ့္ေနရာမွာငါးေပေလာက္သာ
ေပးပါတယ္။ႏိုင္ငံျခားကလွဴတဲ့ပစၥည္းေတြဟူသမွ်ဂိုေဒါင္ထဲမွာထည့္ထားတယ္ခင္ဗ်။အဲဒါေတြကလူၾကီးေတြလာ
ရင္ဒါေတြရွိတယ္ဆိုျပီးျပဖို႔ထားတယ္။ျပီးေတာ့ဒီပစၥည္းေတြကတစ္ခါတည္းေ၀ရမယ့္ဟာေတြေလ၊လူၾကီးလာမွေ၀
တယ္ဆိုေတာ့လူေတြကမိုးထဲေလထဲမွာေစာင့္ေနရေတာ့တာေပါ့။ေဒးဒရဲတံတားမွာလံုးျခံဳေရး၊ တြဲဘက္လံုျခံဳေရး
ေစာင့္ရတယ္၊အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔ဘာလုပ္ရလဲဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသတင္းေထာက္ေတြလာတယ္။အေမရိ
ကန္ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လာတယ္၊ေနာ္ေ၀းကဘယ္ႏွစ္ေယာက္၊ၾသစတီးလ်ားကဘယ္ႏွစ္ေယာက္လာတယ္။
အကုန္ေမးရတယ္။မွတ္ရတယ္။ျပီးေတာ့ခရိုင္ရံုးကိုစါရင္းပို႔ရတယ္ခင္ဗ်။ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ဗ်ာ၊ရုုပ္ရွင္မင္းသား
ကိုေက်ာ္သူတို႔လာလွဴရင္ေတာင္အက္စ္ဘီတို႔ေထာက္လွမ္းေရးတို႔၊စရဖတို႔အကုန္လိုက္ရတယ္ခင္ဗ်၊သူတို႔ဘာ
လုပ္လဲ။ဘာေျပာလဲအကုန္လံုးကိုက်ေနာ္တို႔ကတင္ျပရတယ္ခင္ဗ်။ကယ္မရာဆိုရင္လံုး၀ရိုက္ပိုင္ခြင့္မျပဳဘူး၊ရိုက္
တာျမင္လို႔ ရွိရင္၊ေအာ္ရမယ္၊ဆဲရမယ္ဆိုျပီးက်ေနာ္တို႔ကိုအမိန္႔ေပးထားတယ္ခင္ဗ်။ ေဒးဒရဲျမိဳ ႔ေပၚမွာေလေဘး
ဒုကၡသယ္စခန္း၂ခုဖြင့္ထားတယ္ခင္ဗ်။ျမိဳ ႔ေပၚတံတားေျခရင္းမွာတဲအလံုး(၂ ၀)ခင္ဗ်၊က်ဳံဒါးမွာအလံုး(၃၀)ခင္ဗ်။
တကယ့္တကယ္ျဖစ္ေနတဲ့ရြာေတြအမ်ား ၾကီးရွိတယ္။ေဒးဒရဲျမိဳ ႔႔႔နယ္ထဲကရြာပ်က္သြားတဲ့လူေတြ၊ေရလႊမ္းသြား
တဲ့လူေတြ စက္ေလေတြနဲ႔ျမိဳ ႔ကိုတက္လာၾကတယ္ခင္ဗ်။ က်ေနာ္ေလွဆိပ္မွာကြမ္းယာစားရင္းေမးၾကည့္္တယ္
ခင္ဗ်၊သူတို႔ရြာေတြဘက္ကို ဘယ္ကအကူအညီမွမေရာက္ဘူးလို႔ေျပာတယ္ခင္ဗ်။ႏိုင္ငံျခားသားေတြ၊ကုလသမ
ဂၢအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ မစၥတာဘန္ကီမြန္းလားတယ္။အခါမွာက်ံဳဒါးရယ္၊ေဒးဒရဲရယ္၊အဲဒီႏွစ္ေနရာပဲလိုက္ျပ
တယ္ခင္ဗ်။က်န္တဲ့ဖ်ာပံုတို႔အျခားေနရာတို႔ကို က်ေနာ္သိသေလာက္ဆိုရင္သြားခြင့္မျပဳဘူးခင္ဗ်။လုပ္ထား
တဲ့ေနရာကိုပဲလိုက္ျပတယ္။တကယ္ျဖစ္ေနတဲ့ေနရာက်ေတာ့ သူတို႔လိုက္မျပဘူး။က်ေနာ္တို႕အစိုးရဟာ၊ျပည္သူ
ေတြအပါအ၀င္ ဘယ္သူ႔ကိုဘယ္လိုလိမ္ရမလဲဆိုတာကိုပဲၾကံစည္စဥ္းစားေနတယ္နဲပတူတယ္ဗ်။က်ေနာ္ဒုတ
ိယအၾကိမ္(၇)ပိုင္းတာ၀န္ျပန္က်တဲ့အခါ၊ေဒးဒရဲျမိဳ ႔ကိုပဲ တာ၀န္ျပန္က်တယ္ခင္ဗ်။ေဒးဒရဲနဲ႔ဖ်ာပံုဆက္ထားတဲ့
လမ္းေဘးမွာသာသနာ့ဗိမာန္ရွိတယ္ခင္ဗ်။အဲဒီထဲမွာႏိုင္ငံျခားကလွဴတဲ့ဆန္၊ျမန္မာႏိုင္ငံကလူေတလွဴတဲ့ြဆန္
္ေတြရွိပါတယ္။ကန္ထရိုက္ယူျပီးမိုးထားတဲ့လူေတြဟာ လူၾကီးျမင္သာတဲ့ဖက္ကိုမိုးထားျပီးျဖစ္သလိုလုပ္ထား
ေတာ့မိုးရြာတာနဲ႔မိုးေတြယိုေတာ့ဆန္ေတြအစားအစာေတြအကုန္ပုပ္ပြပ်က္စီကုန္တယ္ခင္ဗ်။အဲဒါေတြကိုလူၾကီး
လာရင္ျပဖို႔အတြက္က်ေနာ္တို႔ကိုေစာင့္ခိုင္းထားတယ္ခင္ဗ်။ေနာက္တစ္ခုက ေဒးဒရဲ မယကနဲ႔ အလက မ်က္ႏွာ
ခ်င္းဆိုင္မွာလမ္းၾကားေလးရွိတယ။္ျပည္ေရႊဆံေတာ္၊ဆယ္ထပ္ၾကီးဘုရားပံုစံမ်ိဳးဘုရားပရ၀ုဏ္ထဲမွာဂိုေဒါင္ၾကီး
ရွိတယ္။ အဲဒီအထဲမွာစားေသာက္စရာေတြအစံု၊ၾကက္ဥ၊ဘဲဥ၊ၾကက္သြန္၊အာလူး၊အထည္ေဘထုတ္ေတြ၊က်ေနာ္
္တို႔မျမင္ဖူးတဲ့ႏိုင္ငံျခားပစၥည္းေတြအစံံုေလွာင္ထားတယ္။အမ်ားၾကီးပဲခင္ဗ်။ အ၀တ္အထည္အစားအစာလိုခ်င္
္လို႔လာေတာင္းတဲ့လူေတြလာျပီးအလွဴခံလို႔ရွိရင္ ေက်းရြာကေထာက္ခံစာယူလာရတယ္။အဲဒီရယကရံုးမွာ တပ္မ
(၆၆)ဗ်ဴဟာမွဴးကိုင္တယ္။တပ္မမွဴး၊ေတြအျပင္ဗိုလ္ေတြလည္းရွိတယ္။ေဆာက္လုပ္ေရး၀န္ၾကီးလားမသိရုံးလာ
ထို္င္တယ္။ဒီလူေတြအေျပာအရေထာက္ခံစာတစ္ေစာင္ရဖို႔တန္းစီေစာင္းရတယ္လို႔ေျပာပါတယ္။မယကရုံးထဲမွာ
လည္းလွ်ပ္စစ္ပစၥည္း(ျခင္ရိုက္ဘက္တံ)တို႔မုန္႔အေျခာက္တို႔ရွိတယ္။ဒါ့အျပင္ကသကၤန္းေတြ၊သပိတ္ေတြလည္းရွိ
ပါတယ္။အလွဴပစၥည္းေတြကိုလိုခ်င္လို႔ဘုန္းၾကီးေတြ၊သီလရွင္ဆရာေလးေတြလာရင္လည္း၊သာသနာမွတ္္ပံုတင္
ံု္ျပရမယ္။လူေတြလာရင္လည္းမွတ္ပံုတင္၊မိသားစုသန္းေခါင္စါရင္းကိုျပရမယ္၊ဆိုေတာ့မုန္းတိုင္းတိုက္တဲ့အထဲပါ
သြားတာ၊အဲဒီအေထာက္အထားေတြဘယ္မွာရႏိုင္ေတာ့မလဲ။တကယ့္တကယ္က်ေတာ့…။ေတာ္ေတာ္ၾကာဗိုလ္
မွဴးစားဖို႔၊ေတာ္ၾကာဗိုလ္ခ်ဳပ္စားဖို႔ ဆိုင္ကယ္နဲ႔လာလာယူတာ။ က်ေနာ္ကလံုျခံဳေရးေစာင့္ေနခဲ့တာမ်က္ျမင္
္ကိုယ္ေတြပဲ။က်ေနာ္တို႔ေရွ ႔ မွာမွာအေကာင္းဆံုးေတြကိုစားတယ္၊ေသာက္တယ္၊ဗူးခြံေတြရႈပ္ပြေနတာပဲ၊တပ္ရင္း
ကိုျပန္မယ့္ကားရွိရင္အရာရွိမိသားစုေတြအတြက္ဆိုျပီးႏိုင္ငံျခားပစၥည္းေတြကိုကားနဲ႔လာယူတာမျမင့္ခ်င္အဆံုးပဲ
ဗ်။ စားကုန္ေတြ အကုန္လံုးေဒးဒရဲျမိဳ ႔ထဲမွာျပန္သြင္းၾကတယ္၊ေနာက္ဆံုးကုန္ကုန္ေျပာမယ္ ယိုးဒယားကလာတဲ့
ဲ့ဆားထုတ္ေတြ၊တရုတ္ကလာတဲ့ဆားထုတ္ေတြ၊အကုန္လံုးက်ေနာ္တို႔ေနတဲ့ျမိဳ ႔ အထိပ်ံ႔ႏွံ႔ေနေတာသူတို႔အက်င္
့္စရိုက့္ေတြကိုေစ်းကြက္ကိုၾကည့္ရင္သိႏိုင္ပါ တယ္။ဂိုေဒါင္ထဲမွာ ၾကက္ဥေတြ၊ဘဲဥေတြ၊ၾကသြန္ေတြပုပ္၊အာလူး
ေတြအပင္ေပါက္၊က်ေနာ္ေမးခ်င္တယ္၊ဒါေတြကိုျပည္သူေတြကိုမေ၀ပဲ၊လူၾကီးေတြလာရင္ျပဖို႔ပဲထားတာလား၊
ဒါေပမယ့္က်ေနာ္က၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ေမးပိုင္ခြင့္မရွိဘူး။ဒီဘက္ကိုေရာက္မွေျပာရေတာ့တယ္။
ျမိဳ ႔ေပၚရပ္ကြက္ေတြမွာေတာင္မွ လူၾကီးသြားမယ့္လမ္းေၾကာင္းမွာပဲ သြပ္ေတြေ၀တယ္။ဒါေတာင္လမ္းကၾကည့္
့္ရင္သြပ္တစ္ျခမ္းပဲျမင္ျပီးေနာက္မွာေတာ့တာလာပတ္မိုးထားတယ္။ဘယ္ေလာက္ေသးလဲဆိုေတာ့ ေဒသက
လူေတြအေျပာရယ္၊ကိုေထာက္ရင္ေတာင္ပဲတကယ္သိန္းခ်ီေသးႏိုင္ပါတယ္။ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ဒီေဒသက
စီးပြားျဖစ္ထြန္းတဲ့ေဒသလူေနထူထပ္တယ္ဆိုေတာ့လူေတြအမ်ားၾကီးလုပ္ကိုင္စားေသာက္လို႔ရတယ္၊ရြာလံုး
ကၽြတ္ေပ်ာက္သြားတာေတြရွိတယ္၊က်ေနာ္တို႔ကိုေရဒီယိုနားေထာင္ခြင့္ေပးပါတယ္။ဘီဘီၤစီတို႔ဘာတို႔ေပါ့ေနာ္။
ဒါေပမယ့္မင္းတို႔မယံုနဲ႔ေႏွာ္ သူတို႔မဟုတ္တာေတြေျပာေနတာတဲ့။ျမန္မာ့အသံကထုတ္လႊင့္တာေတြကိုက်ေနာ္္ တို႔ရည္ခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ၊ျပေနတာကတမ်ိဳး၊ဒီမွာျဖစ္ေနတာနဲ႔တလြဲစီပဲ။က်ေနာ္ဆိုရင္၊ေနာ္ေ၀ကလႊင့္တဲ့ဒီမိုကရက
္တစ္ျမန္မာ့အသံကိုအျမဲနားေထာင္းပါတယ္၊နာဂစ္ေဒသမွာ ထူးထူးျခားကိုေျပာပါဆိုရင္၊ဂ်ဴလိုင္လမွာေပါ့ဗ်ာ၊
ေဒးဒရဲျမိဳ ႔ထဲက ခေလးတစ္ေယာက္ကို စစ္တပ္ထဲကိုသြင္းမယ္ဆိုျပီး ျပည္၊အင္းမ(၆၆)တပ္ကိုေခၚသြားပါတယ္။
ခေလးက ၁၃ႏွစ္၁၄ႏွစ္ပဲရွိေသးေတာ့သူ႔အေမကလိုက္သြားတယ္၊ငိုျပီးေတာင္းပန္တယ္ေပါ့၊စစ္တပ္ကလူၾကီး
ေတြက စစ္သားျဖစ္သြားျပီ၊ျပန္မေပးႏိုင္ဘူးလို႔ေျပာေတာ့၊အဲဒီအေဒၚကတိုင္မယ္ေတာမယ္လုပ္ေတာ့မွျပန္ေပး
လိုက္တာခင္ဗ်။အဲဒါက်ေနာ့္ကိုယ္ေတြ႔ပါ၊ေနာက္တစ္ခုက ေလွေတြလွဴတယ္၊အိမ္ေတြလွဴတယ္္၊တီဗြီေတြြမွာ
လႊင့္တယ္၊မွတ္မွတ္ရရေျပာခ်င္တယ္။က်ေနာ္ေဒးဒရဲလမ္းမွာ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္သင္းစိန္္လာတယ္ခင္ဗ်။
အဲဒီအခ်ိန္မွာခရီးသြားျပည္သူေတြကားေတြကိုရပ္ေပးရတယ္ခင္ဗ်။အဲဒီမွာကားေပၚက ပိုက္ေလွသူၾကီးတစ္
ေယာက္ေျပာျပပါတယ္။ေလွတစ္စီးကို(သံုးသိန္း)နဲ႔၀ယ္ရမယ္၊အိမ္ဆိုလည္း(သံုးသိန္းေပးရမယ္ေျခာက္သိန္းေပး
ရမယ္)ဆိုျပီးစစ္ဗိုလ္ေတြလာေျပာတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ က်ေနာ္ကေျပာတယ္လွဴတာမဟုတ္ဘူး လား၊တီဗၤီြထဲမွာ လွဴေနတာပဲေလဆိုေတာ့။အလကားပါကြာမင္းတို႔အစိုးရေတြ၊မင္းတို႔လဲအတူတူပဲတဲ့။က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္စိတ္မ
ေကာင္းျဖစ္သြားပါတယ္။ေနာက္တစ္ခုကေဒးဒရဲျမိဳ ႔နယ္ကရြာတစ္ရြာမွာ၊ခ်င္းလူမ်ဳိးဘုန္းၾကီးတစ္ပါး၊ ဘက္(ဘုန္း
ေတာ္ၾကီးေက်ာင္းပညာေရး)ကပါ၊စာသင္ျပေပးတဲ့ေက်ာင္းေတြေ၇ာ၊ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေရာ။အကုန္ပ်က္စီေနပါ
တယ္ခင္ဗ်။အဲဒါေက်ာင္းျပန္ေဆာက္ခ်င္လို႔ျမိဳ ႔ကိုတက ္လာျပီး တိုင္းမွဴး၊တပ္မမွဴး၊ဗ်ဴဟာမွဴးေတြနဲ႔ျပန္ေဆာက္
ဖို႔အတြက္အကူအညီေပးဖို႔စကားေျပာပါတယ္။ သူတို႔ေတြကဘာျပန္ေျပာလဲဆိုေတာ့ အရွင္ဘုရားေရွ႔စီနီ
ယာေတြမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ အဲလိုေျပာတယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ကိုျပန္ေျပာျပပါတယ္၊အဲဒီဘုန္းၾကီးနာမည္ဘြဲ႔ေတာ္က ဦးပညာသာမိပါ။စစ္တပ္ကဘာမွအကူအညီမရတဲ့အဆံုးရြာကလူေတြနဲ႔သစ္ေတြ၀ါးေတြခုတ္ျပီးယာယီေက်ာင္း
ေလးေဆာက္ျပီးစာသင္ေနရပါတယ္။က်ေနာ္ကူညီခ်င္ေပမယ့္ က်ေနာ္လုပ္ရတဲ့အလုပ္က ေအာ္ရတယ္။ေငါက္
ရတယ္၊ေမာင္းထုတ္ရတယ္။မလာနဲ႔၊မကပ္နဲ႔ ၊ျပည္သူမုန္းေအာင္လုပ္ရတဲ့လူရမး္ကားအလုပ္ပါခင္ဗ်။ေနာက္က်
ေနာ္တစ္ခုၾကံုခဲ့တာရွိပါေသးတယ္။နာဂစ္ေဒသအစံုကိုေတာ့က်ေနာ္မေရာက္ခဲ့ဘူးေပါ့ေႏွာ္၊ဖ်ာပံုေဒးဒရဲနဲ႔ေဒးဒရဲ
နဲ႔ဒလလမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္မွာတာ၀န္က်ခဲ့တာပါ။ဒလဟုိဘက္ကမ္းဒီဘက္ကမ္းတံတားပါ။အဲဒီတံတားေျခ
ရင္းမွာတာ၀န္က်ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးၾကီးတစ္ေယာက္က သားေလး ထမင္းစားျပီးျပီလားလို႔ေမးပါတယ္။လာစားဖို ့
ို႔ေခၚပါတယ္။က်ေနာ္တို႔ ရဲသင္တန္းမွာစားခဲ့ရတာထက္ဆိုးတာေပါ့။ထမင္းဆို၀ါထိန္ေနပါတယ္။က်ေနာ္ကအၾကီး
ဆန္အလွဴေတြမရဘူးလားဆိုေတာ့ မရဘူးတဲ့၊ေရျမဳပ္သြားတဲ့ဆန္ေတြကိုေနလွန္းျပီးဒီလိုပဲေန႔တိုင္းစားေနရ
တာပဲတဲ့။ဆီဆိုတာလဲမျဖစ္စေလာက္ပဲတဲ့၊ဒါေလးနဲ႔မင္းမွ်တျပီးစားသြားေပါ့တဲ့။က်ေနာ္စားခဲ့ရပါတယ္။ေဒးဒရဲ
တံတားေပၚမွာဘာၾကံဳခဲ့လဲဆိုေတာ့၊က်ေနာ္ခြဲျခားေျပာတာေတာ့မဟုတ္ဘူး၊ညဘက္ဆိုရင္မေကာင္းတာလုပ္စား
တဲ့၊မိန္းမပ်က္ေတြတံတားေပၚကိုတက္လာတယ္၊စစ္သားေတြနဲ႔၊အိပ္ၾကတယ္။တံတားေအာက္မွာဆိုလဲဒီအတိုင္း
ပဲဗ်။ ဒုကၡသယ္ေတြထဲကအဲလိုပံုစံမ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္လို႔ေတာ့။က်ေနာ္မၾကားမိခဲ့ဘူး။နဂိုရွိျပီးသားေတြပါ။က်ေနာ္
တို႔ရဲတပ္ဖြဲ႔နဲ႔စစ္သားျပိဳင္ျပီးေတာ့လူထုနဲ႔ေပါင္းသင္းဆက္ဆံတဲ႔ေနရာမွာက်ေနာ္တို႔ေလာက္သူတို႔မယဥ္ေက်းဘူး
ခင္ဗ်။ေဒးဒရဲ တံတားရဲ ႔ေဘး၊မယကရံုးရဲ ႔အေနာက္မွာအစိုးရကအိမ္ေတြေဆာက္ေပးပါတယ္။ အဲဒီအိမ္ေတြမွာ
ပိတ္ဆံေပးႏိုင္တဲ့လူေတြပဲေနရပါတယ္။ေငြမတတ္ႏိုင္တဲ့လူေတြကေတာ့က်ေနာ္ျပန္လာတဲ့အထိတဲအိမ္ေလး
ေဆာက္ျပီးျဖစ္သလိုေန ၾကရတယ္ခင္ဗ်၊က်ေနာ္တို႔ေဒးဒရဲတံတားမွာေစာင္ရတဲ့အခါအလွဴပစၥည္းေတြလာပို႔တဲ့
လူေတြူ အကုန္လံုးကက်ေနာ္တို႔ကေမးျမန္းစစ္ေဆးရပါတယ္ခင္ဗ်စစ္သားေတြနဲ႔အတူေပါ့ေလ။ ဘယ္ကိုသြား
မလဲ၊ဘာေတြလွဴမလဲ၊ဘယ္ကလာသလဲ၊မွတ္ရပါတယ္။ အဲေနာက္က်ေတာ့ အဲလိုမဟုတ္ေတာ့ဘူးခင္ဗ်။ကိုယ္
တိုင္ ကိုယ္က်သြားလွဴခြင့္မျပဳေတာ့ဘူး၊လွဴမယ့္ပစၥည္းကို မယကရံုးမွာထားခဲ့ရတယ္ခင္ဗ်။လူေတြကၾကံဳေတြ႔ရ
တာေတြကို မီဒီယာေတြကိုေျပာျပမယ္။လူေတြကိုေျပာျပမယ္၊ဆိုေတာ့ သူတို႔မဟုတ္တာလုပ္ေနတာေတြဗူးေပၚသ
လိုေပၚမွာစိုးတယ္လို႔က်ေနာ္ယူဆတယ္ခင္ဗ်။အလွဴရွင္ေတြဟာအစပိုင္းကာလေတြကဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ကို
ို႔ပါ၀င္ျပီးေတာ့၀င္လွဴဖို႔အကူအညီေတာင္းၾကပါတယ္၊ျမန္ျမန္ျပီးေအာင္ေပါ့ေနာ္။ျပီးေတာ့ျမန္မာေတြဆိုတာ၊မိမိရဲ ႔အလွဴပစၥည္းေတြကကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်လွဴမွစိတ္ၾကည္ႏူးတတ္ၾကတာေလ။ေနာက္ပိုင္းမွာ ကိုယ္တိုင္္လွဴခြင့္မရ
့္ေတာ့ပဲမယကရံုးမွာပဲ၊ပါသမွ်အလွဴပစၥည္းေတြက္ိုထားပစ္ခဲ့ရတယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္လွဴခ်င္ေတာ့မလဲ။ဘာသာ
ေရးအရပဲၾကည့္ၾကည့္၊လူမိ်ဳးေရးအရပဲၾကည့္ၾကည့္ အလွဴရွင္ေတြဟာ လံုး၀မေက်ွနပ္ၾကေတာ့ဘူးခင္ဗ်။ေနာက္
ဆံုးအေနနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ စစ္သားေတြက က်ေနာ္တို႔ကိုေခၚျပီးလူမုန္းခံခိုင္းတာပါပဲ။က်ေနာ္တို႔ကငိုေနတဲ့လူေတြကို
ိုအငိုတိတ္ေအာင္၊ငတ္ေနသူကို၀ေအာင္သြားေကၽြး၊ေနစရာမွရွိသူကိုရွိေအာင္၀ိုင္း၀န္းကူညီေပးရတာမဟုတ္ပဲ၊
ဟိုလိုမလုပ္နဲ႔၊ဖယ္ေပး၊ဆင္းေပး၊ျပန္၊ နင္ပဲ/ငဆ ေအာ္၊ဆဲ၊ေငါက္တကယ္ေတာ့ လူမိုက္သြားလုပ္ရသလိုပါဗ်ာ။
ႏိုင္ငံတကာကေပးပို႔လွဴဒါန္းၾကတာေတြကို ေရာင္းျပီးစီးပြားျဖစ္းသြားၾကတာက တပ္မ(၆၆)အင္းမကအရာရွိေတြ
ြနဲ႔က်ေနာ္တို႔ျမိဳ ႔နယ္ကအရာရွိၾကီးေတြဇိမ္ခံပစၥည္းေကာင္းေကာင္းသံုးလိုက္ၾကရတာပဲ။ျပည္တြင္းမွာအမွန္အကန္
္ျဖစ္ေနတာေတြကို ျပည္ပကေရဒီယိုေတြအကုန္မသိၾကဘူးဗ်။ ။
- - - - -- - - - - - - - - - - - - - --
(ရဲတပ္ဖြ႔ြဲ ၏အက်င့္ပ်က္လာဘ္စားျခစားမႈမ်ားကိုၾကံဳၾကိဳက္ပါကေရးသားတင္ျပပါအံုးမည္)
သတင္း...ဦးေက်ာ္ေသာင္း(ဘန္ေကာက္)
အမည္။ ။ရဲတပ္သား ေအာင္မ်ိဳးသူ
ကိုယ္ပိုင္အမွတ္။ ။လ/၂၁၁၄၀၅
အသက္။ ။ ၂၃ႏွစ္
ေနရပ္။ ။ဧရာ၀တီတိုင္း၊ဇလြန္ျမိဳ ႔နယ္၊ဟသၤာတခရိုင္၊ ေညာင္ပင္ေက်းရပ္ကြက္ ၊သံလြင္ကြင္းေက်းရြာ။
လုပ္သက္။ ။၃ႏွစ္ခြဲ
နာဂစ္ေဒသ။ ။ဖ်ာပံု ေဒးဒရဲအပိုင္တြင္ ၂လ တိုင္ လံုျခံဳေရးတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့။
က်ေနာ္ ၂၀၀၅ခုႏွစ္မွာဆယ္တန္းေအာင္ျမင္ျပီး။ပဲခူးတိုင္းျပည္ျမိဳ ႔နယ္၊၀က္ထီးကန္ရဲေလ့ က်င္း့ေရးအမွတ္(၂) သင္တန္းေက်ာင္းမွာသင္တန္းငါးလေက်ာ္ေျခာက္လတက္ခဲ့ျပီးေတာ့ဇလြန္ျမိဳ ႔နယ္ရဲတပ္ဖြဲ႔မွဴးရံုးမ တာ၀န္ထမ္းွ
ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ရဲ(၁)လို႔ေခၚတဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႔ဆိုင္ရာစါရင္းေတြကိုလုပ္ရပါတယ္။ျပီးေတာ့ဆက္သြယ္ေရးတာ၀န္ကို
ယူရပါတယ္။၀န္ထမ္းလစာ တစ္လကိုက်ပ္ေငြ တစ္ေသာင္းခြဲပဲရပါတယ္။စားမေလာကတာေတြရယ္၊ျပီးေတာ္
သင္တန္းမွာသင္ရတာနဲ႔အျပင္မွာလုပ္ရတာနဲ႔ကတျခားစီးျဖစ္ေနတာေတြေၾကာင့္ က်ေနာ္လံုး၀အလုပ္လို႔မေပ်ာ္
္ေတာ့တာေၾကာင့္ ၂၀၀၈ ခုစက္တင္ဘာမွာထိုင္းႏိုင္ငံဘက္ကိုထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ခုက်ေနာ္ပန္းရံအလုပ္၀င္
္္လုပ္ေနပါတယ္။
- - - - - - - - - - -
၂၀၀၈/ေမလဆန္းမွာနာဂစ္မုန္းတိုင္းတိုက္ေတာ့က်ေနာ္တို႔ကိုလံုျခံဳေရးအတြက္ဆိုျပီးေမလ(၁၂)ရက္ေန႔မွာ
ေဒးဒရဲျမိဳ ႔ကိုစျပီးေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ရယကရံုးကိုက်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔အရာရွိ ေတြအပအ၀င္ေပါ့အားလံုးေပ့ါ(၂၂)
ေယာက္။၁၅ ေပေလာက္ရွိတဲ့အခန္းတစ္ခန္းမွာတည္းရပါတယ္။တံတားရဲ ႔ေျခရင္းကတိုက္ခန္းကေလးပါ။
စားေသာက္စရာေတြေတာ့ တိုင္းကေပးလိုက္ပါတယ္။တပ္ဖြဲ႔ဆိုေတာ့ခ်က္တာျပဳတ္တာ၊စားေသာက္တာေတြ
ဟာ ဘုန္းေဘာလေအာပဲ၊စည္းမရွိကမး္မရွိနဲ႔၊ျပဳတ္ျပီးအခြံခြါထားတဲ့ဘဲဥမွာအျပင္ကအျဖဴေရာင္ေတြကယင္
ေကာင္ေတြစားလို႔ကုန္တဲ့အထိကိုထားခ်င္သလိုထားတာပါ။က်ေနာ္ဆိုရင္ေသြး၀မ္းေတြသြားလို႔ေဆးရံုတက္ခဲ့
ဲ့ရပါတယ္။ဆရာ၀န္ၾကီးကက်ေနာ္တို႔ အရာရွိကိုေခၚျပီး၊သန္႔သန္ ႔ရွင္းရွင္းေနထိုင္၊ စားေသာက္ဖို႔သတိေပးခဲ့ရပါ
တယ္။မုန္တိုင္းတိုက္နယ္ေျမကိုက်ေနာ္တို႔ေရာက္သြားတဲ့အခါ လူေသအေလာင္းတခ်ိဳ ႔နဲ႔၀က္ေသေကာင္၊ႏြား
အေသးေကာင္၊ကၽြဲေသေကာင္္အပုပ္ေတြရွိေသးတယ္။ေလေကာင္းေလသန္႔ကိုမရႈရဘူးအပုပ္န႔ံေတြတခ်က္တ
ခ်က္လာတာ လူကိုေအာ့ခ်င္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။က်ေနာ္တို႔ကပ်က္ေနတဲ့အိမ္ေတ၊ြတဲေတြကိုစစ္သားေတြနဲ႔
ေရာျပီးျပန္ကူေဆာက္ေပးရပါတယ္။အခ်ိဳဘာမွမသိတဲ့၁၃ႏွစ္၁၄ႏွစ္ကေလးစစ္သားေတြေတာင္ပါပါတယ္။
မေလးရွားတို႔၊တရုတ္တို႔၊ႏိုင္ငံျခားလာအကူအညီေပးတဲ့ရြက္ဖ်င္တဲေတြကိုက်ေနာ္တို႔ေဆာက္ေပးရပါတယ္။ေဒး
ဒရဲတံတားအနားမွာအလံုး(၂၀)ေလာက္က်ေနာ္တို႔ေဆာက္ရပါတယ္။ေဒးဒရဲအားကစားရံုၾကီးျပိဳသြားတာကိုက်
ေနာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ရွင္းလင္းျပီးေတာ့အဲဒီမွာလည္းတဲေတြေဆာက္ရပါတယ္။
က်ေနာ္ဟာ မုန္းတိုင္းေဒသကိုသြား၇မယ္ဆိုေတာ့ ဒုကၡေ၇ာက္တဲ့လူေတြကို ကူညီရေတာ့မယ္ဆိုျပီေတာ္ေတာ္္
္ေလးေေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ဒါေပမယ့္က်ေနာ္တို႔ကသူတို႔ခိုင္းတာကိုပဲလုပ္ခြင့္ရပါတယ္။က်ေနာ္တို႔ကလမ္းေၾကာင္း
ေစာင့္ရပါတယ္။ေဒးဒရဲ ဖ်ာပံုလမ္းေပါ့ဗ်ာ၊ျပည္ထဲေရး၀န္းၾကီးလမ္းေၾကာင္းတို႔၊၀န္ၾကီးခ်ဳပ္လမ္းေၾကာင္းတို႔၊ႏိုင္ငံ
ံျခားဧည့္သယ္လမ္းေၾကာင္းတို႔ရွိရငလမ္းေၾကာင္းရွင္းေပးရပါတယ္၊္ေလေဘးသင့္ဒုကၡသယ္ေတြက တိုင္းနဲ႔ျပည္
္နယ္္အသီးသီးက၊ျမိဳ ႔အသီးသီကလာလွဴၾကတာေတြကိုလမ္းေပၚတက္ျပီးယူၾကတယ္ေပါ့ဗ်ာ။သားသမီးမ်ားရင္မ်ား
သလို အလုအယက္ယူၾကပါတယ္။ဒါကိုက်ေနာ္တို႔ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။အဲဒီလိုယူေနၾကေတာ့ ၀န္ၾကီးလမ္း
ေၾကာင္းပိတ္သြားပါတယ္၊က်ေနာ္တို႔ကိုအထက္ကအမိန္႔ေပးတယ္ခင္ဗ်။လူေတြကိုရိုက္ႏွက္၊ဆဲဆို ကန္ ေက်ာက္
္ျပီးရွင္းခိုင္းတယ္ခင္ဗ်၊ဖယ္ေပး၊ဖယ္မေပးရင္ ပစ္မယ္ခတ္မယ္ေပါ့ဗ်ာ ေအာ္ေငါက္ရတယ္။ျပည္သူေတြကလမ္း ေပၚကဆင္းသြားရတာေပါ့ဗ်ာ။သူတို႔ခိုင္းတဲ့အတိုင္းက်ေနာ္တို႔လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။က်ေနာ္တို႔ကိုအမိန္႔ေပးအုပ္ခ်ဳပ္
္တာက ျပည္ျမိဳ ႔အင္းမ က တပ္မ(၆၆)စစ္တပ္ကဗ်ဴဟာမွဴးနဲ႔တပ္မမွဴးေတြပါ။သူတို႔ေတြလာရင္္လည္းက်ေနာ္
္တို႔ကလံုျခံဳေရးယူရတယ္ခင္ဗ်။ညဖက္က်ေတာ့ အစည္းအေ၀းေခၚတယ္ခင္ဗ်။ဧရာ၀တီတိုင္းရံုးကညႊန္ၾကား
ခ်က္လို႔ေျပာပါတယ္။“သူေတာင္းစားႏွိမ္နင္းေရးစီမံခ်က္''ဆိုျပီးအမိန္ထုတ္လာပါတယ္။အဲဒီလို“သူေတာင္းႏွိမ္
နင္းေရးစီမံခ်က္''ထြက္လာတယ္ဆိုျပီး ေသနတ္ေတြ က်ည္ေတြေပးပါတယ္။က်ေနာ္တို႔ကိုဘာေျပာလဲဆိုေတာ့
့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြလာလို႔ရွိရင္ ဒီလိုေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနတာမေတြ႔ေစခ်င္ဘူးလို႔ေျပာပါတယ္။သိကၡာ
က်တယ္လို႔ေျပာပါတယ္။က်ေနာ့္အျမင္ကေတာ့ မရွိလို႔ေတာင္းစားတာ ရွက္စရာမဟုတ္ပါဘူး၊ခိုးစားတာမွမ
ဟုတ္တာ၊သူတို႔ေတြလို မဟုတ္တာလုပ္ေနတာ/လိမ္ေနတာက မွ ရွက္စ၇ာလို႔ျမင္ပါတယ္။“သူေတာင္းစားႏွိမ္
နင္းေရးစီမံခ်က္'' မွာဘာလုပ္ရလဲဆိုေတာ့ညဘက္မွာ ဖ်ာပံုျမိဳ ႔ေပၚကေခ်ာဆြဲထားတဲ့ ဟိုင္းလတ္ကားေတြနဲ႔
က်ေနာ္တို႔သြားရတယ္၊ စခန္းမွဴးကိုယ္တိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်၊စစ္တပ္ကအမုန္းမခံေတာ့ဘူး၊၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ
ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကတည္းကအမုန္းမခံေတာ့ဘူးခင္ဗ်။က်ေနာ္တို႔ကိုအမုန္းခံခိုင္းတယ္ေလ။စစ္တပ္
ကလူအမုန္းမခံေတာ့ဘူးဆိုတာလံုး၀ေသခ်ာသြားျပီေလ။လူေတြဟာ လယ္ကြက္ေတြမွာေရေတြပုပ္ေနလို႔မေန
ႏိုင္ဘူး။ကစင္းရိုး/တာရိုးေတြေပၚကအကြက္ကေလးေတြမွာဖ်င္စုတ္အစအနေတြ၊အုန္းလက္ေတြနဲ႔တဲေလးေတြ
ေဆာက္ေနၾကတယ္။အခ်ိဳ ႔တဲေတြမွာတစ္ေယာက္၊ႏွစ္ေယာက္၊အခ်ိဳ ႔တဲေတြမွာအသက္ၾကီးေနတဲ့ လူေတြ၊ ဗိုက္ၾကီးသယ္ေတြ၊အခ်ိဳ ႔ဆိုရင္ကေလးငယ္ေလးေတြနဲ႔ပါ။ အဲဒါေတြက ဖ်ာပံုနဲ႔ေဒးဒရဲလမ္းမၾကီးေပၚမွာပါ။
ည၇နာရီဂနာရီေလာက္မွာပါ။က်ေနာ္တို႔လည္းအိပ္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္၊သူတို႔ေတြလည္းပင္ပန္းလို႔အိပ္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ေပါ့
ဗ်ာ။ တဲတြင္းမွာအိပ္ေနတဲ့လူေတြအျပင္ထြက္။ညတြင္းခ်င္းဖ်က္ခိုင္းရတယ္။ မဖ်က္ရင္ဓါးေတြနဲ႔ခုတ္ထစ္္၊ေျခ
ေထာက္ေတြနဲ႔ကန္ျဖိဳသူတို႔ေတြငိုၾကတယ္၊ မေျပာင္းမေနရက်ေနာ္တို႔ေတြေမာင္းထုတ္လိုက္ေတာ့ညတြင္းခ်င္း
အဲဒီလူေတြဟာ သခ်ိဳင္းကုန္းေတြ၊လယ္ေတြၾကားကကုန္းကေလးေတြကိုေျပာင္းသြားရတယ္ဗ်ာ။က်ေနာ္္မ်က္
ရည္က်မိတယ္ခင္ဗ်။အဲဒီေန႔ကစျပီးက်ေနာ္လုပ္ေနတဲ့ျပည္သူ႔ရဲ၀န္ထမ္းဘ၀ကိုလံုး၀မုန္းသြားတယ္၊လံုး၀စိတ္ ္ဓါတ္ကိုအလံုးအရင္းနဲ႔ က်သြား တယ္။အဲဒီကတည္းကလံုး၀ကိုက်ေနာ္မလုပ္ခ်င္ေတာ့တာပါ။သူတို႔လုပ္တာက
ႏိုင္ငံ့၀န္ထမ္းကိုသာရွင္းျပျပီး/ျပည္သူေတြမသိေအာင္လုပ္တာ။လံုး၀တရားမွ်တမႈမရွိဘူး၊က်ေနာ္တို႔ကိုရွင္းျပ
တယ္၊ဒီလိုေတာင္းစားေနရတာေတြကႏိုငံျခားသားေတြျမင္ရင္လံုး၀မသင့္ေတာ္ဘူး။ဒါေၾကာင့္လို႔ေျပာတယ္။
ဒါေပမယ့္ျပည္သူဘက္ကၾကည္မယ္ဆိုရင္ဒါလံုး၀တရားနည္းလမ္းမက်ဘူးလို႔က်ေနာ္ထင္တယ္။“သူေတာင္းစား
ႏွိမ္နင္းေရးစီမံခ်က္''ဘာညာ ''သူေတာင္းစား ''ဆိုျပီး ကိုယ့္လူမ်ိဳးေတြအေပၚမွာမသံုးသင့္ပါဘူး။ႏိုင္ငံျခားသား
ေတြအေပၚမွာ ဒါေတြမရွိဘူးဆိုျပီးအထင္ၾကီးေစခ်င္တယေပါ့။ဒုကၡေရာက္ေနတာေတာင္မွ ဒါေတြမလုပ္ဘူးေပၚ
အဲဒီလိုသေဘာပါ။ဘာျဖစ္လိုလဲဆိုေတာ့ သတင္းေထာက္ေတြလာမယ္၊ဂ်ာနယ္သမားေတြလာမယ္။ဓါတ္ပံုေတြ
ရိုက္မယ္။ဒါေတြကိုသူတို႔မလိုလားဘူးေလ။သူတို႔(အစိုးရ)ကိုယ္တိုင္းလည္းေထာက္ပံ့ႏိုင္တာမဟုတ္ပဲနဲ႔ႏိုင္ငံ
ံျခားအကူအညီေတြေပးတာကိုလည္းလက္မခံရဘူးဆိုတာေတာ့ရက္စက္ရာက်လြန္းပါတယ္။က်ေနာ္လမ္းမွာ
တာ၀န္က်ရင္လူေတြကိုေတာင္းပန္ပါတယ္၊လူၾကီးေတြလာရင္ခဏေလာက္လမ္းေပၚကဆင္းေပးပါ။ျပီးရင္
္ျပန္တက္ၾကေပါ့ေႏွာ္၊က်ေနာ့္ကိုသူတို႔နားလည္းၾကပါတယ္၊ခင္လည္းခင္ၾကပါတယ္။က်ေနာ္အဲဒီဒုကၡသယ္ေတြကို
ေမးၾကည့္ပါတယ္၊ႏိုင္ငံျခားကအကူအညီပစၥည္းေတြကိုဘာမွမရဖူးဘူး။အစိုးရေပးတာလည္းဘာမွမရဖူးဘူး။ဟို
ကဒီကျပည္သူေတြ အခ်င္းခ်င္းလာလွဴတာေတြကိုပဲစားေသာက္ရတယ္လို႔ေျပာပါတယ္။
က်ေနာ့္အျမင္ကေတာ့ေရာက္တာေတာ့ရွိတယ္။ရြက္ဖ်င္ဆယ္ေပေလာက္ေပးရမယ့္ေနရာမွာငါးေပေလာက္သာ
ေပးပါတယ္။ႏိုင္ငံျခားကလွဴတဲ့ပစၥည္းေတြဟူသမွ်ဂိုေဒါင္ထဲမွာထည့္ထားတယ္ခင္ဗ်။အဲဒါေတြကလူၾကီးေတြလာ
ရင္ဒါေတြရွိတယ္ဆိုျပီးျပဖို႔ထားတယ္။ျပီးေတာ့ဒီပစၥည္းေတြကတစ္ခါတည္းေ၀ရမယ့္ဟာေတြေလ၊လူၾကီးလာမွေ၀
တယ္ဆိုေတာ့လူေတြကမိုးထဲေလထဲမွာေစာင့္ေနရေတာ့တာေပါ့။ေဒးဒရဲတံတားမွာလံုးျခံဳေရး၊ တြဲဘက္လံုျခံဳေရး
ေစာင့္ရတယ္၊အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔ဘာလုပ္ရလဲဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသတင္းေထာက္ေတြလာတယ္။အေမရိ
ကန္ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လာတယ္၊ေနာ္ေ၀းကဘယ္ႏွစ္ေယာက္၊ၾသစတီးလ်ားကဘယ္ႏွစ္ေယာက္လာတယ္။
အကုန္ေမးရတယ္။မွတ္ရတယ္။ျပီးေတာ့ခရိုင္ရံုးကိုစါရင္းပို႔ရတယ္ခင္ဗ်။ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ဗ်ာ၊ရုုပ္ရွင္မင္းသား
ကိုေက်ာ္သူတို႔လာလွဴရင္ေတာင္အက္စ္ဘီတို႔ေထာက္လွမ္းေရးတို႔၊စရဖတို႔အကုန္လိုက္ရတယ္ခင္ဗ်၊သူတို႔ဘာ
လုပ္လဲ။ဘာေျပာလဲအကုန္လံုးကိုက်ေနာ္တို႔ကတင္ျပရတယ္ခင္ဗ်။ကယ္မရာဆိုရင္လံုး၀ရိုက္ပိုင္ခြင့္မျပဳဘူး၊ရိုက္
တာျမင္လို႔ ရွိရင္၊ေအာ္ရမယ္၊ဆဲရမယ္ဆိုျပီးက်ေနာ္တို႔ကိုအမိန္႔ေပးထားတယ္ခင္ဗ်။ ေဒးဒရဲျမိဳ ႔ေပၚမွာေလေဘး
ဒုကၡသယ္စခန္း၂ခုဖြင့္ထားတယ္ခင္ဗ်။ျမိဳ ႔ေပၚတံတားေျခရင္းမွာတဲအလံုး(၂ ၀)ခင္ဗ်၊က်ဳံဒါးမွာအလံုး(၃၀)ခင္ဗ်။
တကယ့္တကယ္ျဖစ္ေနတဲ့ရြာေတြအမ်ား ၾကီးရွိတယ္။ေဒးဒရဲျမိဳ ႔႔႔နယ္ထဲကရြာပ်က္သြားတဲ့လူေတြ၊ေရလႊမ္းသြား
တဲ့လူေတြ စက္ေလေတြနဲ႔ျမိဳ ႔ကိုတက္လာၾကတယ္ခင္ဗ်။ က်ေနာ္ေလွဆိပ္မွာကြမ္းယာစားရင္းေမးၾကည့္္တယ္
ခင္ဗ်၊သူတို႔ရြာေတြဘက္ကို ဘယ္ကအကူအညီမွမေရာက္ဘူးလို႔ေျပာတယ္ခင္ဗ်။ႏိုင္ငံျခားသားေတြ၊ကုလသမ
ဂၢအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ မစၥတာဘန္ကီမြန္းလားတယ္။အခါမွာက်ံဳဒါးရယ္၊ေဒးဒရဲရယ္၊အဲဒီႏွစ္ေနရာပဲလိုက္ျပ
တယ္ခင္ဗ်။က်န္တဲ့ဖ်ာပံုတို႔အျခားေနရာတို႔ကို က်ေနာ္သိသေလာက္ဆိုရင္သြားခြင့္မျပဳဘူးခင္ဗ်။လုပ္ထား
တဲ့ေနရာကိုပဲလိုက္ျပတယ္။တကယ္ျဖစ္ေနတဲ့ေနရာက်ေတာ့ သူတို႔လိုက္မျပဘူး။က်ေနာ္တို႕အစိုးရဟာ၊ျပည္သူ
ေတြအပါအ၀င္ ဘယ္သူ႔ကိုဘယ္လိုလိမ္ရမလဲဆိုတာကိုပဲၾကံစည္စဥ္းစားေနတယ္နဲပတူတယ္ဗ်။က်ေနာ္ဒုတ
ိယအၾကိမ္(၇)ပိုင္းတာ၀န္ျပန္က်တဲ့အခါ၊ေဒးဒရဲျမိဳ ႔ကိုပဲ တာ၀န္ျပန္က်တယ္ခင္ဗ်။ေဒးဒရဲနဲ႔ဖ်ာပံုဆက္ထားတဲ့
လမ္းေဘးမွာသာသနာ့ဗိမာန္ရွိတယ္ခင္ဗ်။အဲဒီထဲမွာႏိုင္ငံျခားကလွဴတဲ့ဆန္၊ျမန္မာႏိုင္ငံကလူေတလွဴတဲ့ြဆန္
္ေတြရွိပါတယ္။ကန္ထရိုက္ယူျပီးမိုးထားတဲ့လူေတြဟာ လူၾကီးျမင္သာတဲ့ဖက္ကိုမိုးထားျပီးျဖစ္သလိုလုပ္ထား
ေတာ့မိုးရြာတာနဲ႔မိုးေတြယိုေတာ့ဆန္ေတြအစားအစာေတြအကုန္ပုပ္ပြပ်က္စီကုန္တယ္ခင္ဗ်။အဲဒါေတြကိုလူၾကီး
လာရင္ျပဖို႔အတြက္က်ေနာ္တို႔ကိုေစာင့္ခိုင္းထားတယ္ခင္ဗ်။ေနာက္တစ္ခုက ေဒးဒရဲ မယကနဲ႔ အလက မ်က္ႏွာ
ခ်င္းဆိုင္မွာလမ္းၾကားေလးရွိတယ။္ျပည္ေရႊဆံေတာ္၊ဆယ္ထပ္ၾကီးဘုရားပံုစံမ်ိဳးဘုရားပရ၀ုဏ္ထဲမွာဂိုေဒါင္ၾကီး
ရွိတယ္။ အဲဒီအထဲမွာစားေသာက္စရာေတြအစံု၊ၾကက္ဥ၊ဘဲဥ၊ၾကက္သြန္၊အာလူး၊အထည္ေဘထုတ္ေတြ၊က်ေနာ္
္တို႔မျမင္ဖူးတဲ့ႏိုင္ငံျခားပစၥည္းေတြအစံံုေလွာင္ထားတယ္။အမ်ားၾကီးပဲခင္ဗ်။ အ၀တ္အထည္အစားအစာလိုခ်င္
္လို႔လာေတာင္းတဲ့လူေတြလာျပီးအလွဴခံလို႔ရွိရင္ ေက်းရြာကေထာက္ခံစာယူလာရတယ္။အဲဒီရယကရံုးမွာ တပ္မ
(၆၆)ဗ်ဴဟာမွဴးကိုင္တယ္။တပ္မမွဴး၊ေတြအျပင္ဗိုလ္ေတြလည္းရွိတယ္။ေဆာက္လုပ္ေရး၀န္ၾကီးလားမသိရုံးလာ
ထို္င္တယ္။ဒီလူေတြအေျပာအရေထာက္ခံစာတစ္ေစာင္ရဖို႔တန္းစီေစာင္းရတယ္လို႔ေျပာပါတယ္။မယကရုံးထဲမွာ
လည္းလွ်ပ္စစ္ပစၥည္း(ျခင္ရိုက္ဘက္တံ)တို႔မုန္႔အေျခာက္တို႔ရွိတယ္။ဒါ့အျပင္ကသကၤန္းေတြ၊သပိတ္ေတြလည္းရွိ
ပါတယ္။အလွဴပစၥည္းေတြကိုလိုခ်င္လို႔ဘုန္းၾကီးေတြ၊သီလရွင္ဆရာေလးေတြလာရင္လည္း၊သာသနာမွတ္္ပံုတင္
ံု္ျပရမယ္။လူေတြလာရင္လည္းမွတ္ပံုတင္၊မိသားစုသန္းေခါင္စါရင္းကိုျပရမယ္၊ဆိုေတာ့မုန္းတိုင္းတိုက္တဲ့အထဲပါ
သြားတာ၊အဲဒီအေထာက္အထားေတြဘယ္မွာရႏိုင္ေတာ့မလဲ။တကယ့္တကယ္က်ေတာ့…။ေတာ္ေတာ္ၾကာဗိုလ္
မွဴးစားဖို႔၊ေတာ္ၾကာဗိုလ္ခ်ဳပ္စားဖို႔ ဆိုင္ကယ္နဲ႔လာလာယူတာ။ က်ေနာ္ကလံုျခံဳေရးေစာင့္ေနခဲ့တာမ်က္ျမင္
္ကိုယ္ေတြပဲ။က်ေနာ္တို႔ေရွ ႔ မွာမွာအေကာင္းဆံုးေတြကိုစားတယ္၊ေသာက္တယ္၊ဗူးခြံေတြရႈပ္ပြေနတာပဲ၊တပ္ရင္း
ကိုျပန္မယ့္ကားရွိရင္အရာရွိမိသားစုေတြအတြက္ဆိုျပီးႏိုင္ငံျခားပစၥည္းေတြကိုကားနဲ႔လာယူတာမျမင့္ခ်င္အဆံုးပဲ
ဗ်။ စားကုန္ေတြ အကုန္လံုးေဒးဒရဲျမိဳ ႔ထဲမွာျပန္သြင္းၾကတယ္၊ေနာက္ဆံုးကုန္ကုန္ေျပာမယ္ ယိုးဒယားကလာတဲ့
ဲ့ဆားထုတ္ေတြ၊တရုတ္ကလာတဲ့ဆားထုတ္ေတြ၊အကုန္လံုးက်ေနာ္တို႔ေနတဲ့ျမိဳ ႔ အထိပ်ံ႔ႏွံ႔ေနေတာသူတို႔အက်င္
့္စရိုက့္ေတြကိုေစ်းကြက္ကိုၾကည့္ရင္သိႏိုင္ပါ တယ္။ဂိုေဒါင္ထဲမွာ ၾကက္ဥေတြ၊ဘဲဥေတြ၊ၾကသြန္ေတြပုပ္၊အာလူး
ေတြအပင္ေပါက္၊က်ေနာ္ေမးခ်င္တယ္၊ဒါေတြကိုျပည္သူေတြကိုမေ၀ပဲ၊လူၾကီးေတြလာရင္ျပဖို႔ပဲထားတာလား၊
ဒါေပမယ့္က်ေနာ္က၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ေမးပိုင္ခြင့္မရွိဘူး။ဒီဘက္ကိုေရာက္မွေျပာရေတာ့တယ္။
ျမိဳ ႔ေပၚရပ္ကြက္ေတြမွာေတာင္မွ လူၾကီးသြားမယ့္လမ္းေၾကာင္းမွာပဲ သြပ္ေတြေ၀တယ္။ဒါေတာင္လမ္းကၾကည့္
့္ရင္သြပ္တစ္ျခမ္းပဲျမင္ျပီးေနာက္မွာေတာ့တာလာပတ္မိုးထားတယ္။ဘယ္ေလာက္ေသးလဲဆိုေတာ့ ေဒသက
လူေတြအေျပာရယ္၊ကိုေထာက္ရင္ေတာင္ပဲတကယ္သိန္းခ်ီေသးႏိုင္ပါတယ္။ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ဒီေဒသက
စီးပြားျဖစ္ထြန္းတဲ့ေဒသလူေနထူထပ္တယ္ဆိုေတာ့လူေတြအမ်ားၾကီးလုပ္ကိုင္စားေသာက္လို႔ရတယ္၊ရြာလံုး
ကၽြတ္ေပ်ာက္သြားတာေတြရွိတယ္၊က်ေနာ္တို႔ကိုေရဒီယိုနားေထာင္ခြင့္ေပးပါတယ္။ဘီဘီၤစီတို႔ဘာတို႔ေပါ့ေနာ္။
ဒါေပမယ့္မင္းတို႔မယံုနဲ႔ေႏွာ္ သူတို႔မဟုတ္တာေတြေျပာေနတာတဲ့။ျမန္မာ့အသံကထုတ္လႊင့္တာေတြကိုက်ေနာ္္ တို႔ရည္ခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ၊ျပေနတာကတမ်ိဳး၊ဒီမွာျဖစ္ေနတာနဲ႔တလြဲစီပဲ။က်ေနာ္ဆိုရင္၊ေနာ္ေ၀ကလႊင့္တဲ့ဒီမိုကရက
္တစ္ျမန္မာ့အသံကိုအျမဲနားေထာင္းပါတယ္၊နာဂစ္ေဒသမွာ ထူးထူးျခားကိုေျပာပါဆိုရင္၊ဂ်ဴလိုင္လမွာေပါ့ဗ်ာ၊
ေဒးဒရဲျမိဳ ႔ထဲက ခေလးတစ္ေယာက္ကို စစ္တပ္ထဲကိုသြင္းမယ္ဆိုျပီး ျပည္၊အင္းမ(၆၆)တပ္ကိုေခၚသြားပါတယ္။
ခေလးက ၁၃ႏွစ္၁၄ႏွစ္ပဲရွိေသးေတာ့သူ႔အေမကလိုက္သြားတယ္၊ငိုျပီးေတာင္းပန္တယ္ေပါ့၊စစ္တပ္ကလူၾကီး
ေတြက စစ္သားျဖစ္သြားျပီ၊ျပန္မေပးႏိုင္ဘူးလို႔ေျပာေတာ့၊အဲဒီအေဒၚကတိုင္မယ္ေတာမယ္လုပ္ေတာ့မွျပန္ေပး
လိုက္တာခင္ဗ်။အဲဒါက်ေနာ့္ကိုယ္ေတြ႔ပါ၊ေနာက္တစ္ခုက ေလွေတြလွဴတယ္၊အိမ္ေတြလွဴတယ္္၊တီဗြီေတြြမွာ
လႊင့္တယ္၊မွတ္မွတ္ရရေျပာခ်င္တယ္။က်ေနာ္ေဒးဒရဲလမ္းမွာ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္သင္းစိန္္လာတယ္ခင္ဗ်။
အဲဒီအခ်ိန္မွာခရီးသြားျပည္သူေတြကားေတြကိုရပ္ေပးရတယ္ခင္ဗ်။အဲဒီမွာကားေပၚက ပိုက္ေလွသူၾကီးတစ္
ေယာက္ေျပာျပပါတယ္။ေလွတစ္စီးကို(သံုးသိန္း)နဲ႔၀ယ္ရမယ္၊အိမ္ဆိုလည္း(သံုးသိန္းေပးရမယ္ေျခာက္သိန္းေပး
ရမယ္)ဆိုျပီးစစ္ဗိုလ္ေတြလာေျပာတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ က်ေနာ္ကေျပာတယ္လွဴတာမဟုတ္ဘူး လား၊တီဗၤီြထဲမွာ လွဴေနတာပဲေလဆိုေတာ့။အလကားပါကြာမင္းတို႔အစိုးရေတြ၊မင္းတို႔လဲအတူတူပဲတဲ့။က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္စိတ္မ
ေကာင္းျဖစ္သြားပါတယ္။ေနာက္တစ္ခုကေဒးဒရဲျမိဳ ႔နယ္ကရြာတစ္ရြာမွာ၊ခ်င္းလူမ်ဳိးဘုန္းၾကီးတစ္ပါး၊ ဘက္(ဘုန္း
ေတာ္ၾကီးေက်ာင္းပညာေရး)ကပါ၊စာသင္ျပေပးတဲ့ေက်ာင္းေတြေ၇ာ၊ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေရာ။အကုန္ပ်က္စီေနပါ
တယ္ခင္ဗ်။အဲဒါေက်ာင္းျပန္ေဆာက္ခ်င္လို႔ျမိဳ ႔ကိုတက ္လာျပီး တိုင္းမွဴး၊တပ္မမွဴး၊ဗ်ဴဟာမွဴးေတြနဲ႔ျပန္ေဆာက္
ဖို႔အတြက္အကူအညီေပးဖို႔စကားေျပာပါတယ္။ သူတို႔ေတြကဘာျပန္ေျပာလဲဆိုေတာ့ အရွင္ဘုရားေရွ႔စီနီ
ယာေတြမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ အဲလိုေျပာတယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ကိုျပန္ေျပာျပပါတယ္၊အဲဒီဘုန္းၾကီးနာမည္ဘြဲ႔ေတာ္က ဦးပညာသာမိပါ။စစ္တပ္ကဘာမွအကူအညီမရတဲ့အဆံုးရြာကလူေတြနဲ႔သစ္ေတြ၀ါးေတြခုတ္ျပီးယာယီေက်ာင္း
ေလးေဆာက္ျပီးစာသင္ေနရပါတယ္။က်ေနာ္ကူညီခ်င္ေပမယ့္ က်ေနာ္လုပ္ရတဲ့အလုပ္က ေအာ္ရတယ္။ေငါက္
ရတယ္၊ေမာင္းထုတ္ရတယ္။မလာနဲ႔၊မကပ္နဲ႔ ၊ျပည္သူမုန္းေအာင္လုပ္ရတဲ့လူရမး္ကားအလုပ္ပါခင္ဗ်။ေနာက္က်
ေနာ္တစ္ခုၾကံုခဲ့တာရွိပါေသးတယ္။နာဂစ္ေဒသအစံုကိုေတာ့က်ေနာ္မေရာက္ခဲ့ဘူးေပါ့ေႏွာ္၊ဖ်ာပံုေဒးဒရဲနဲ႔ေဒးဒရဲ
နဲ႔ဒလလမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္မွာတာ၀န္က်ခဲ့တာပါ။ဒလဟုိဘက္ကမ္းဒီဘက္ကမ္းတံတားပါ။အဲဒီတံတားေျခ
ရင္းမွာတာ၀န္က်ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးၾကီးတစ္ေယာက္က သားေလး ထမင္းစားျပီးျပီလားလို႔ေမးပါတယ္။လာစားဖို ့
ို႔ေခၚပါတယ္။က်ေနာ္တို႔ ရဲသင္တန္းမွာစားခဲ့ရတာထက္ဆိုးတာေပါ့။ထမင္းဆို၀ါထိန္ေနပါတယ္။က်ေနာ္ကအၾကီး
ဆန္အလွဴေတြမရဘူးလားဆိုေတာ့ မရဘူးတဲ့၊ေရျမဳပ္သြားတဲ့ဆန္ေတြကိုေနလွန္းျပီးဒီလိုပဲေန႔တိုင္းစားေနရ
တာပဲတဲ့။ဆီဆိုတာလဲမျဖစ္စေလာက္ပဲတဲ့၊ဒါေလးနဲ႔မင္းမွ်တျပီးစားသြားေပါ့တဲ့။က်ေနာ္စားခဲ့ရပါတယ္။ေဒးဒရဲ
တံတားေပၚမွာဘာၾကံဳခဲ့လဲဆိုေတာ့၊က်ေနာ္ခြဲျခားေျပာတာေတာ့မဟုတ္ဘူး၊ညဘက္ဆိုရင္မေကာင္းတာလုပ္စား
တဲ့၊မိန္းမပ်က္ေတြတံတားေပၚကိုတက္လာတယ္၊စစ္သားေတြနဲ႔၊အိပ္ၾကတယ္။တံတားေအာက္မွာဆိုလဲဒီအတိုင္း
ပဲဗ်။ ဒုကၡသယ္ေတြထဲကအဲလိုပံုစံမ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္လို႔ေတာ့။က်ေနာ္မၾကားမိခဲ့ဘူး။နဂိုရွိျပီးသားေတြပါ။က်ေနာ္
တို႔ရဲတပ္ဖြဲ႔နဲ႔စစ္သားျပိဳင္ျပီးေတာ့လူထုနဲ႔ေပါင္းသင္းဆက္ဆံတဲ႔ေနရာမွာက်ေနာ္တို႔ေလာက္သူတို႔မယဥ္ေက်းဘူး
ခင္ဗ်။ေဒးဒရဲ တံတားရဲ ႔ေဘး၊မယကရံုးရဲ ႔အေနာက္မွာအစိုးရကအိမ္ေတြေဆာက္ေပးပါတယ္။ အဲဒီအိမ္ေတြမွာ
ပိတ္ဆံေပးႏိုင္တဲ့လူေတြပဲေနရပါတယ္။ေငြမတတ္ႏိုင္တဲ့လူေတြကေတာ့က်ေနာ္ျပန္လာတဲ့အထိတဲအိမ္ေလး
ေဆာက္ျပီးျဖစ္သလိုေန ၾကရတယ္ခင္ဗ်၊က်ေနာ္တို႔ေဒးဒရဲတံတားမွာေစာင္ရတဲ့အခါအလွဴပစၥည္းေတြလာပို႔တဲ့
လူေတြူ အကုန္လံုးကက်ေနာ္တို႔ကေမးျမန္းစစ္ေဆးရပါတယ္ခင္ဗ်စစ္သားေတြနဲ႔အတူေပါ့ေလ။ ဘယ္ကိုသြား
မလဲ၊ဘာေတြလွဴမလဲ၊ဘယ္ကလာသလဲ၊မွတ္ရပါတယ္။ အဲေနာက္က်ေတာ့ အဲလိုမဟုတ္ေတာ့ဘူးခင္ဗ်။ကိုယ္
တိုင္ ကိုယ္က်သြားလွဴခြင့္မျပဳေတာ့ဘူး၊လွဴမယ့္ပစၥည္းကို မယကရံုးမွာထားခဲ့ရတယ္ခင္ဗ်။လူေတြကၾကံဳေတြ႔ရ
တာေတြကို မီဒီယာေတြကိုေျပာျပမယ္။လူေတြကိုေျပာျပမယ္၊ဆိုေတာ့ သူတို႔မဟုတ္တာလုပ္ေနတာေတြဗူးေပၚသ
လိုေပၚမွာစိုးတယ္လို႔က်ေနာ္ယူဆတယ္ခင္ဗ်။အလွဴရွင္ေတြဟာအစပိုင္းကာလေတြကဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ကို
ို႔ပါ၀င္ျပီးေတာ့၀င္လွဴဖို႔အကူအညီေတာင္းၾကပါတယ္၊ျမန္ျမန္ျပီးေအာင္ေပါ့ေနာ္။ျပီးေတာ့ျမန္မာေတြဆိုတာ၊မိမိရဲ ႔အလွဴပစၥည္းေတြကကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်လွဴမွစိတ္ၾကည္ႏူးတတ္ၾကတာေလ။ေနာက္ပိုင္းမွာ ကိုယ္တိုင္္လွဴခြင့္မရ
့္ေတာ့ပဲမယကရံုးမွာပဲ၊ပါသမွ်အလွဴပစၥည္းေတြက္ိုထားပစ္ခဲ့ရတယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္လွဴခ်င္ေတာ့မလဲ။ဘာသာ
ေရးအရပဲၾကည့္ၾကည့္၊လူမိ်ဳးေရးအရပဲၾကည့္ၾကည့္ အလွဴရွင္ေတြဟာ လံုး၀မေက်ွနပ္ၾကေတာ့ဘူးခင္ဗ်။ေနာက္
ဆံုးအေနနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ စစ္သားေတြက က်ေနာ္တို႔ကိုေခၚျပီးလူမုန္းခံခိုင္းတာပါပဲ။က်ေနာ္တို႔ကငိုေနတဲ့လူေတြကို
ိုအငိုတိတ္ေအာင္၊ငတ္ေနသူကို၀ေအာင္သြားေကၽြး၊ေနစရာမွရွိသူကိုရွိေအာင္၀ိုင္း၀န္းကူညီေပးရတာမဟုတ္ပဲ၊
ဟိုလိုမလုပ္နဲ႔၊ဖယ္ေပး၊ဆင္းေပး၊ျပန္၊ နင္ပဲ/ငဆ ေအာ္၊ဆဲ၊ေငါက္တကယ္ေတာ့ လူမိုက္သြားလုပ္ရသလိုပါဗ်ာ။
ႏိုင္ငံတကာကေပးပို႔လွဴဒါန္းၾကတာေတြကို ေရာင္းျပီးစီးပြားျဖစ္းသြားၾကတာက တပ္မ(၆၆)အင္းမကအရာရွိေတြ
ြနဲ႔က်ေနာ္တို႔ျမိဳ ႔နယ္ကအရာရွိၾကီးေတြဇိမ္ခံပစၥည္းေကာင္းေကာင္းသံုးလိုက္ၾကရတာပဲ။ျပည္တြင္းမွာအမွန္အကန္
္ျဖစ္ေနတာေတြကို ျပည္ပကေရဒီယိုေတြအကုန္မသိၾကဘူးဗ်။ ။
- - - - -- - - - - - - - - - - - - - --
(ရဲတပ္ဖြ႔ြဲ ၏အက်င့္ပ်က္လာဘ္စားျခစားမႈမ်ားကိုၾကံဳၾကိဳက္ပါကေရးသားတင္ျပပါအံုးမည္)
သတင္း...ဦးေက်ာ္ေသာင္း(ဘန္ေကာက္)
No comments:
Post a Comment