မဲေဆာက္ေစ်းရဲ႕ တနဂၤေႏြတစ္ရက္.....

>

(မြဲေျခာက္ေစ်းရဲ႕ တနဂၤေႏြ)

ဟုတ္ကဲ့…။ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ဆိုတာက သူ႔ရဲ႕ သာယာ၀ေျပာမႈ၊ စည္ပင္လွပမႈ၊ ေရာင္းပန္း၀ယ္ ပန္း ပြင့္လန္းမႈ၊ ေဒသခံ ထိုင္းလူမ်ဳိးေတြေရာ၊ အျခားနိုင္ငံျခားသား(ျမန္မာျပည္သားမ်ားနဲ႔ အန္ဂ်ီအိုမ်ားအပါ အ၀င္) ေနသာထိုင္သာရွိမႈနဲ႔ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိမႈ ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ေတြ၊ အေျခအေနေတြ၊ အေနအထားေတြ၊ အခင္းအက်င္းေတြကို ယေန႔ဆိုရင္ ေက်ာ္လြန္လာၿပီးေတာ့ မဲေဆာက္ဟာ `မြဲေျခာက္´ျဖစ္ေနပါၿပီတဲ့။ ဒါက တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းေပါ့ေနာ္…။

အခုလို တနဂၤေႏြေန႔မွာ ဆိုရင္ မဲေဆာက္ေစ်းဟာ ခါတိုင္းရက္ေတြနဲ႔ မတူပဲ(ဓါတ္ပံုမွာ ျမင္ရတဲ့အတုိင္း) စည္ကားေနတာ၊ အခ်ဳိ႕အခ်ိန္(နံနက္ပိုင္းနဲ႔ ညေန ၀၅း၀၀ နာရီေလာက္မွာ)ဆိုရင္ ျဖတ္သြား ျဖတ္လာ စက္ဘီးေတြ၊ ဆိုင္ကယ္လ္ေတြ၊ ေမာ္ေတာ္ကားေတြသာမက ေစ်းထဲက ကုန္စည္ပို႔ေဆာင္ေရးကို တနိုင္တပိုင္ လုပ္ေပးေနတဲ့ ဂါလီေတြ၊ ေစ်းထဲမွာ ခြက္လက္ဆြဲ ေတာင္းစားေနတဲ့(က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ထိုင္းနိုင္ငံမွာဆိုရင္ ခါးမွာ ေဗ်ာက္ထိုးထားၿပီး၊ လက္မွာ အရွည္ကိုင္ထားၿပီး ေတာင္းစားေနတဲ့သူေတြကို မိတ္ေဆြေျပးၿပီးျမင္နိုင္ပါတယ္)
အဲဒီသူေတာင္းစားေတြေတာင္မွလူေတြၾကပ္ညပ္လာတဲ့အခါ သူတို႔ခမ်ာ ေရြ႕မရ၊ ေျပာင္းမရနဲ႔ ဒုကၡမ်ားရတာလည္း ရွိတယ္ဗ်ဳိ႕။ ဟုတ္တယ္ ေလဗ်ာ…။ လူေတြက စုၿပီး တိုးေတာ့ သူေတာင္းစားခ်ထားတဲ့ခြက္ရယ္ေသာ၊ ဘာရယ္ေသာ ဘယ္ျမင္နိုင္မတုန္း။ `ပန္ကိတ္´လိုက္ေတာ့ တာေပါ့ေနာ္။ `တနဂၤေႏြ´ဆိုလို႔ ေျပာရဦးမယ္။ ထိုင္းနိုင္ငံမွာတင္မဟုတ္ပါဘူး။ နိုင္ငံတကာမွာလည္း `တနဂၤေႏြေန႔ဆိုတာ အလုပ္ပိတ္ရက္´ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ… ဒီေနရာမွာ ပံုျပင္ပမာျဖစ္ေနတာက ထိုင္းနိုင္ငံ တနံတလ်ားက(၀ါ)၇၆-ခရိုင္က ေဒသအသီးသီးမွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေရာက္ရွိၿပီး ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားအျဖစ္ လုပ္ငန္းခြင္အသီးသီးမွာ ထိုင္းနိုင္ငံရဲ႕ ေဒသအလိုက္ လုပ္အားခစံႏႈန္း(ဘန္ေကာက္- တစ္ေန႔ ၂၀၅-ဘတ္၊ အိုတီ ၁-နာရီ- ၃၆-ဘတ္၊ မဲေဆာက္အပါအ၀င္တာ့(ခ္)ခရိုင္-တစ္ေန႔ ၁၅၁-ဘတ္၊ အိုတီ ၁-နာရီ ၂၈-ဘတ္)စတာေတြဟာ တကယ့္ကို အိပ္မက္ပမာ၊ ပံုျပင္ပမာ၊ ဒ႑ာရီဆန္ဆန္ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြပါပဲဗ်ာ။ အဲဒီေတာ့ လုပ္ခမေကာင္း၊ ၀င္ေငြမေကာင္းၾကေလေတာ့ (အလုပ္ကလည္း ပံုမွန္မရွိတဲ့ စက္ရံုအလုပ္ရံုနဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္အနီးအနား ေက်းရြာက လယ္ကြက္ထဲက ခ်ဥ္ေပါင္ခင္းနဲ႔ ကန္ဇြန္းခင္းဟာလည္း `ေရမ်ားေရနိုင္၊ မီးမ်ားမီးနိုင္ဆိုသလို´ သူတို႔ခမ်ာ မ်ားမွာလည္း ခူးတဲ့လက္ေတြကပဲ သူတို႔အေပၚ အနိုင္ယူသြားေလေတာ့ သူတို႔ဘ၀ေလးေတြဟာ ကတံုး ကန္ဇြန္း၊ ကတံုး ခ်ဥ္ေပါင္ ျဖစ္သြားပါေလေရာ…။
အဲဒါေၾကာင့္ စက္ရံုအလုပ္ရံုနဲ႔ ေဆာက္လုပ္ေရး၊ ေမြးျမဴေရး၊ စုိက္ပ်ဳိးေရး၊ က်ပန္း၊ လုပ္သားေတြအတြက္ ေဟာဒီ ကဗ်ာတိုေလးနဲ႔ ခံစားခ်က္ကေလးကို ေ၀မွ်လိုက္ခ်င္ပါရဲ႕….။
`အႀကံကုန္၊ လူစံု ကန္ဇြန္းခူးထြက္…
အႀကံကုန္၊ လူစံု ခ်ဥ္ေပါင္ခူးထြက္… တဲ့ဗ်။
ဟုတ္ကဲ့… မဲေဆာက္ေစ်းအျပင္တန္း ေစ်းေထာင့္တေနရာက အသက္ ၉-ႏွစ္အရြယ္ မန္က်ည္္းရြက္၊ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္၊ တမာရြက္ စတဲ့ တိုလီ မိုလီတို႔စရာ အသည္ကေလးကေတာ့ သူမဘ၀မွာ ဘာေတြမ်ား အခူးထြက္ရဦးမွာပါလိမ့္….။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
(ေသာင္ရင္းနဂါး-ျမန္မာျပည္သား)

(မြဲေျခာက္ေစ်းရဲ႕ တနဂၤေႏြ)

ဟုတ္ကဲ့…။ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ဆိုတာက သူ႔ရဲ႕ သာယာ၀ေျပာမႈ၊ စည္ပင္လွပမႈ၊ ေရာင္းပန္း၀ယ္ ပန္း ပြင့္လန္းမႈ၊ ေဒသခံ ထိုင္းလူမ်ဳိးေတြေရာ၊ အျခားနိုင္ငံျခားသား(ျမန္မာျပည္သားမ်ားနဲ႔ အန္ဂ်ီအိုမ်ားအပါ အ၀င္) ေနသာထိုင္သာရွိမႈနဲ႔ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိမႈ ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ေတြ၊ အေျခအေနေတြ၊ အေနအထားေတြ၊ အခင္းအက်င္းေတြကို ယေန႔ဆိုရင္ ေက်ာ္လြန္လာၿပီးေတာ့ မဲေဆာက္ဟာ `မြဲေျခာက္´ျဖစ္ေနပါၿပီတဲ့။ ဒါက တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းေပါ့ေနာ္…။

အခုလို တနဂၤေႏြေန႔မွာ ဆိုရင္ မဲေဆာက္ေစ်းဟာ ခါတိုင္းရက္ေတြနဲ႔ မတူပဲ(ဓါတ္ပံုမွာ ျမင္ရတဲ့အတုိင္း) စည္ကားေနတာ၊ အခ်ဳိ႕အခ်ိန္(နံနက္ပိုင္းနဲ႔ ညေန ၀၅း၀၀ နာရီေလာက္မွာ)ဆိုရင္ ျဖတ္သြား ျဖတ္လာ စက္ဘီးေတြ၊ ဆိုင္ကယ္လ္ေတြ၊ ေမာ္ေတာ္ကားေတြသာမက ေစ်းထဲက ကုန္စည္ပို႔ေဆာင္ေရးကို တနိုင္တပိုင္ လုပ္ေပးေနတဲ့ ဂါလီေတြ၊ ေစ်းထဲမွာ ခြက္လက္ဆြဲ ေတာင္းစားေနတဲ့(က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ထိုင္းနိုင္ငံမွာဆိုရင္ ခါးမွာ ေဗ်ာက္ထိုးထားၿပီး၊ လက္မွာ အရွည္ကိုင္ထားၿပီး ေတာင္းစားေနတဲ့သူေတြကို မိတ္ေဆြေျပးၿပီးျမင္နိုင္ပါတယ္)
အဲဒီသူေတာင္းစားေတြေတာင္မွလူေတြၾကပ္ညပ္လာတဲ့အခါ သူတို႔ခမ်ာ ေရြ႕မရ၊ ေျပာင္းမရနဲ႔ ဒုကၡမ်ားရတာလည္း ရွိတယ္ဗ်ဳိ႕။ ဟုတ္တယ္ ေလဗ်ာ…။ လူေတြက စုၿပီး တိုးေတာ့ သူေတာင္းစားခ်ထားတဲ့ခြက္ရယ္ေသာ၊ ဘာရယ္ေသာ ဘယ္ျမင္နိုင္မတုန္း။ `ပန္ကိတ္´လိုက္ေတာ့ တာေပါ့ေနာ္။ `တနဂၤေႏြ´ဆိုလို႔ ေျပာရဦးမယ္။ ထိုင္းနိုင္ငံမွာတင္မဟုတ္ပါဘူး။ နိုင္ငံတကာမွာလည္း `တနဂၤေႏြေန႔ဆိုတာ အလုပ္ပိတ္ရက္´ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ… ဒီေနရာမွာ ပံုျပင္ပမာျဖစ္ေနတာက ထိုင္းနိုင္ငံ တနံတလ်ားက(၀ါ)၇၆-ခရိုင္က ေဒသအသီးသီးမွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေရာက္ရွိၿပီး ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားအျဖစ္ လုပ္ငန္းခြင္အသီးသီးမွာ ထိုင္းနိုင္ငံရဲ႕ ေဒသအလိုက္ လုပ္အားခစံႏႈန္း(ဘန္ေကာက္- တစ္ေန႔ ၂၀၅-ဘတ္၊ အိုတီ ၁-နာရီ- ၃၆-ဘတ္၊ မဲေဆာက္အပါအ၀င္တာ့(ခ္)ခရိုင္-တစ္ေန႔ ၁၅၁-ဘတ္၊ အိုတီ ၁-နာရီ ၂၈-ဘတ္)စတာေတြဟာ တကယ့္ကို အိပ္မက္ပမာ၊ ပံုျပင္ပမာ၊ ဒ႑ာရီဆန္ဆန္ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြပါပဲဗ်ာ။ အဲဒီေတာ့ လုပ္ခမေကာင္း၊ ၀င္ေငြမေကာင္းၾကေလေတာ့ (အလုပ္ကလည္း ပံုမွန္မရွိတဲ့ စက္ရံုအလုပ္ရံုနဲ႔ လုပ္ငန္းခြင္အနီးအနား ေက်းရြာက လယ္ကြက္ထဲက ခ်ဥ္ေပါင္ခင္းနဲ႔ ကန္ဇြန္းခင္းဟာလည္း `ေရမ်ားေရနိုင္၊ မီးမ်ားမီးနိုင္ဆိုသလို´ သူတို႔ခမ်ာ မ်ားမွာလည္း ခူးတဲ့လက္ေတြကပဲ သူတို႔အေပၚ အနိုင္ယူသြားေလေတာ့ သူတို႔ဘ၀ေလးေတြဟာ ကတံုး ကန္ဇြန္း၊ ကတံုး ခ်ဥ္ေပါင္ ျဖစ္သြားပါေလေရာ…။
အဲဒါေၾကာင့္ စက္ရံုအလုပ္ရံုနဲ႔ ေဆာက္လုပ္ေရး၊ ေမြးျမဴေရး၊ စုိက္ပ်ဳိးေရး၊ က်ပန္း၊ လုပ္သားေတြအတြက္ ေဟာဒီ ကဗ်ာတိုေလးနဲ႔ ခံစားခ်က္ကေလးကို ေ၀မွ်လိုက္ခ်င္ပါရဲ႕….။
`အႀကံကုန္၊ လူစံု ကန္ဇြန္းခူးထြက္…
အႀကံကုန္၊ လူစံု ခ်ဥ္ေပါင္ခူးထြက္… တဲ့ဗ်။
ဟုတ္ကဲ့… မဲေဆာက္ေစ်းအျပင္တန္း ေစ်းေထာင့္တေနရာက အသက္ ၉-ႏွစ္အရြယ္ မန္က်ည္္းရြက္၊ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္၊ တမာရြက္ စတဲ့ တိုလီ မိုလီတို႔စရာ အသည္ကေလးကေတာ့ သူမဘ၀မွာ ဘာေတြမ်ား အခူးထြက္ရဦးမွာပါလိမ့္….။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
(ေသာင္ရင္းနဂါး-ျမန္မာျပည္သား)