( ၁ )
ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းသံကို
အထိတ္တလန္ ့ျဖစ္ေနတဲ့
ေက်ာင္းပ်င္းေလးပါ
ေရာင္ျခည္ေတြ ျဖာထြက္ေနသလို
ပန္းေပါင္းစံု လမ္းခင္း
မဂၤလာတရားကို ဦးခိုက္လို ့
ငါ ့ ရဲ့ ေန့ရက္ေတြဟာ
ပ်ားရည္ခြက္ထဲ က်သြားခဲ့ တယ္
အာရံုငါးပါးနဲ ့ မထိေတြ ့ခဲ့ေပမယ့္
ငါ့ ရဲ့ အာရံု ခႏၵာၾကီး တစ္ခုလံုး
စြဲလမ္းခဲ့ရတာ
မီးေတာက္လူသား တစ္ေယာက္လို ေပါ့
ပန္း ေရ ……….
ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ရဲ့ စိန္ပန္းနီေတြဟာ
ငါ့ႏွလံုးသား ဖတ္စာအုပ္ရဲ ့
နိမိတ္ ၊ သေကၤတ ၊ ေခါင္းစဥ္ပဲ ဆိုတာ..
… … …. … …. …. …
… … … … … … … …
( ၂ )
ေကာင္းကင္က နတ္စစ္သည္ေတြကို
ပုေလြတစ္ေခ်ာင္းနဲ ့ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့
သိုးေက်ာင္းသားေလးပါ
ကမ္းေျခကို နမ္းရိွုက္ခ်င္စိတ္တစ္ခုနဲ ့
က်ယ္ေျပာတဲ့ ပင္လယ္ျပင္ကို ျဖတ္သန္းလာတဲ့
လွုိင္းတစ္ခုကို
ေက်ာက္ေဆာင္ေတြနဲ ့ ကာဆီးရက္ခဲ့ျပီေပါ့
ငါ့ ႏွလံုးသားက
ရိုက္ႏွိပ္လိုက္တဲ့
အခ်စ္ျပကၡဒိန္မွာ
အနီေရာင္ ရက္စြဲေတြ မ်ားလာတယ္
ကႏၱရ အလယ္မွာ
လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ ့ လူသားတစ္ေယာက္ရဲ ့
ေရကို ေတာင့္တမွုမ်ိဳး
ငါ့ ရဲ့ သတိရစိတ္ေတြကို မထိန္းခ်ဳပ္နုိင္ခဲ့ဘူး
( ၃ )
ငါ ဟာ ေလာကၾကီးရဲ့
ဒုကၡအမွ်ေပးေ၀သံကို
သာဓုေခၚခဲ့တဲ့ ေကာင္ပါ
လွပ္ခတ္သြားတဲ့ ႏွုတ္ခမ္းပါးေလးကို
ပုံျပင္ထဲမွာ ေသာ့ခတ္သိမ္းထားဖို ့ၾကိဳးစားခဲ့တာ
သူရူးတစ္ေယာက္လိုပဲ
ပန္း ေရ
လူညံ့ တစ္ေယာက္ရဲ့ အခ်စ္ကို
သူတို ့ ျပက္ရယ္ျပဳေနၾကျပီ
မင္း …. သက္ေသလုပ္ေပးပါဦး
ဖြာခနဲ လြင့္စင္လာတဲ့
မိုးဖြဲေတြရဲ့ ဗရုတ္က်မွုမ်ိဳး နဲ ့
ေလာကၾကီးကို
ငါ ကလိထိုးဖူးတယ္
( ငါ ေပ်ာ္ဖူးခ်င္လို ့ပါ )
( ၄ )
ေလေျပကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္း
မုန္တုိင္းထဲမွာ
ငါ
အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ဖူးတယ္
သူေတာင္းစားတစ္ေယာက္ဟာ
ခုႏွစ္ျပည္ေထာင္ မင္းေတြနဲ့ အျပိဳင္
မင္းသမီးေလးကိုပုိင္ဆုိင္ဖို ့
ၾကိဳးစားခြင့္ေတာ့ရွိသင့္ပါတယ္
အိပ္မက္ေတြနဲ ့
စကားေျပာရင္း
ေမွာင္ရိပ္က်ေနတဲ့
ငါ ့ ရဲ့ ရာဇ၀င္ကို
ဆက္လက္ ခရီးႏွင္ခဲ့တယ္
မိုးတိမ္ကို ခိုစီးရင္း
ငါ ႏွင္ခဲ့တဲ့ ခရီးရွည္ဟာ
ေလထဲမွာပဲ ျပီးသြားခဲ့တယ္
မဟာတံတိုင္းလို
ခိုင္မာတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ိဳးနဲ ့
ငါ့ ႏွလံုးသားဟာ နုပ်ိဳတုန္း
( ၅ )
ဖတ္စာထဲက
ခရုငယ္ရဲ့ ဇြဲမ်ိဳး….
ပံုျပင္ထဲက
လိပ္ရဲ့ လံု ့လမ်ိဳး…
ငါ ၾကိဳးစားခဲ့သမွ်ဟာ
ေဆာင္းဦး ရဲ့ ရြက္ေၾကြေတာထဲမွာ
မင္း နင္းေလွ်ာက္ဖို ့ ျဖစ္ခဲ့ျပီေပါ့..။
( ၆ )
ကိုယ္လႊတ္လိုက္တဲ့ က်ိန္စာ
ကိုယ့္ကို ျပန္ထိတဲ့
ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ့
မွားယြင္းမွုအတြက္ ရလဒ္
ေသဆံုးျခင္း တဲ့
က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အခန္းအိုေလးထဲမွာ
ေနေရာင္ျခည္ကို ေတာင့္တရင္း
ငါ ဟာ အေမွာင္နဲ ့တသားတည္း ျဖစ္ခဲ့ျပီ
နာရီေဟာင္းေတြရဲ့ ၾကက္ေျခခတ္ တို့ ေၾကာင့္
ရာသီမေရြး ရြာသြန္းခ်င္ေနတဲ့
ငါ့ရဲ့ မိုးရာသီကို
အံၾကိတ္ရင္း တားဆီးမယ္
… … … … … …
… .. … …. … …
… … … … … … .
…. …. …. …. ….
ပန္း ေရ..
မင္းေမ့ေလ်ာ့သြားမယ့္
အရာထဲမွာေတာင္ မပါ၀င္တဲ့
ငါ့ကို ေမ့ဖို ့သတိရေသးရဲ့လား..။
**မိုးအိမ္လူ**
( ၁ )
ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းသံကို
အထိတ္တလန္ ့ျဖစ္ေနတဲ့
ေက်ာင္းပ်င္းေလးပါ
ေရာင္ျခည္ေတြ ျဖာထြက္ေနသလို
ပန္းေပါင္းစံု လမ္းခင္း
မဂၤလာတရားကို ဦးခိုက္လို ့
ငါ ့ ရဲ့ ေန့ရက္ေတြဟာ
ပ်ားရည္ခြက္ထဲ က်သြားခဲ့ တယ္
အာရံုငါးပါးနဲ ့ မထိေတြ ့ခဲ့ေပမယ့္
ငါ့ ရဲ့ အာရံု ခႏၵာၾကီး တစ္ခုလံုး
စြဲလမ္းခဲ့ရတာ
မီးေတာက္လူသား တစ္ေယာက္လို ေပါ့
ပန္း ေရ ……….
ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ရဲ့ စိန္ပန္းနီေတြဟာ
ငါ့ႏွလံုးသား ဖတ္စာအုပ္ရဲ ့
နိမိတ္ ၊ သေကၤတ ၊ ေခါင္းစဥ္ပဲ ဆိုတာ..
… … …. … …. …. …
… … … … … … … …
( ၂ )
ေကာင္းကင္က နတ္စစ္သည္ေတြကို
ပုေလြတစ္ေခ်ာင္းနဲ ့ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့
သိုးေက်ာင္းသားေလးပါ
ကမ္းေျခကို နမ္းရိွုက္ခ်င္စိတ္တစ္ခုနဲ ့
က်ယ္ေျပာတဲ့ ပင္လယ္ျပင္ကို ျဖတ္သန္းလာတဲ့
လွုိင္းတစ္ခုကို
ေက်ာက္ေဆာင္ေတြနဲ ့ ကာဆီးရက္ခဲ့ျပီေပါ့
ငါ့ ႏွလံုးသားက
ရိုက္ႏွိပ္လိုက္တဲ့
အခ်စ္ျပကၡဒိန္မွာ
အနီေရာင္ ရက္စြဲေတြ မ်ားလာတယ္
ကႏၱရ အလယ္မွာ
လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ ့ လူသားတစ္ေယာက္ရဲ ့
ေရကို ေတာင့္တမွုမ်ိဳး
ငါ့ ရဲ့ သတိရစိတ္ေတြကို မထိန္းခ်ဳပ္နုိင္ခဲ့ဘူး
( ၃ )
ငါ ဟာ ေလာကၾကီးရဲ့
ဒုကၡအမွ်ေပးေ၀သံကို
သာဓုေခၚခဲ့တဲ့ ေကာင္ပါ
လွပ္ခတ္သြားတဲ့ ႏွုတ္ခမ္းပါးေလးကို
ပုံျပင္ထဲမွာ ေသာ့ခတ္သိမ္းထားဖို ့ၾကိဳးစားခဲ့တာ
သူရူးတစ္ေယာက္လိုပဲ
ပန္း ေရ
လူညံ့ တစ္ေယာက္ရဲ့ အခ်စ္ကို
သူတို ့ ျပက္ရယ္ျပဳေနၾကျပီ
မင္း …. သက္ေသလုပ္ေပးပါဦး
ဖြာခနဲ လြင့္စင္လာတဲ့
မိုးဖြဲေတြရဲ့ ဗရုတ္က်မွုမ်ိဳး နဲ ့
ေလာကၾကီးကို
ငါ ကလိထိုးဖူးတယ္
( ငါ ေပ်ာ္ဖူးခ်င္လို ့ပါ )
( ၄ )
ေလေျပကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္း
မုန္တုိင္းထဲမွာ
ငါ
အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ဖူးတယ္
သူေတာင္းစားတစ္ေယာက္ဟာ
ခုႏွစ္ျပည္ေထာင္ မင္းေတြနဲ့ အျပိဳင္
မင္းသမီးေလးကိုပုိင္ဆုိင္ဖို ့
ၾကိဳးစားခြင့္ေတာ့ရွိသင့္ပါတယ္
အိပ္မက္ေတြနဲ ့
စကားေျပာရင္း
ေမွာင္ရိပ္က်ေနတဲ့
ငါ ့ ရဲ့ ရာဇ၀င္ကို
ဆက္လက္ ခရီးႏွင္ခဲ့တယ္
မိုးတိမ္ကို ခိုစီးရင္း
ငါ ႏွင္ခဲ့တဲ့ ခရီးရွည္ဟာ
ေလထဲမွာပဲ ျပီးသြားခဲ့တယ္
မဟာတံတိုင္းလို
ခိုင္မာတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ိဳးနဲ ့
ငါ့ ႏွလံုးသားဟာ နုပ်ိဳတုန္း
( ၅ )
ဖတ္စာထဲက
ခရုငယ္ရဲ့ ဇြဲမ်ိဳး….
ပံုျပင္ထဲက
လိပ္ရဲ့ လံု ့လမ်ိဳး…
ငါ ၾကိဳးစားခဲ့သမွ်ဟာ
ေဆာင္းဦး ရဲ့ ရြက္ေၾကြေတာထဲမွာ
မင္း နင္းေလွ်ာက္ဖို ့ ျဖစ္ခဲ့ျပီေပါ့..။
( ၆ )
ကိုယ္လႊတ္လိုက္တဲ့ က်ိန္စာ
ကိုယ့္ကို ျပန္ထိတဲ့
ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ့
မွားယြင္းမွုအတြက္ ရလဒ္
ေသဆံုးျခင္း တဲ့
က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ အခန္းအိုေလးထဲမွာ
ေနေရာင္ျခည္ကို ေတာင့္တရင္း
ငါ ဟာ အေမွာင္နဲ ့တသားတည္း ျဖစ္ခဲ့ျပီ
နာရီေဟာင္းေတြရဲ့ ၾကက္ေျခခတ္ တို့ ေၾကာင့္
ရာသီမေရြး ရြာသြန္းခ်င္ေနတဲ့
ငါ့ရဲ့ မိုးရာသီကို
အံၾကိတ္ရင္း တားဆီးမယ္
… … … … … …
… .. … …. … …
… … … … … … .
…. …. …. …. ….
ပန္း ေရ..
မင္းေမ့ေလ်ာ့သြားမယ့္
အရာထဲမွာေတာင္ မပါ၀င္တဲ့
ငါ့ကို ေမ့ဖို ့သတိရေသးရဲ့လား..။
**မိုးအိမ္လူ**
No comments:
Post a Comment