တရုတ္လို ဘာသာျပန္ထားတဲ့ စပိန္ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ရပါတယ္။ စပိန္ဘာသာ ေခါင္းစဥ္က "Los Sentimientos Humanos" ျဖစ္ျပီး အဓိပၸါယ္က Human emotion ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာလိုဆိုရင္ "လူေတြရဲ႕ ခံစားမႈ၊ အာရံု" လို႔ ဘာသာျပန္ရမယ္ ထင္ပါတယ္။ ခံစားမိတဲ့စိတ္မွာ ေဒါသ၊ ပ်င္းတာ၊ စိတ္ဝင္စားတာ၊ ရူးသြပ္တာ... အစရွိတဲ့ ခံစားမႈေတြ ပါဝင္ပါတယ္။ ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ ပံုျပင္က ဒီလိုေရးထားပါတယ္။တစ္ေန႔မွာ လူေတြရဲ႕ ခံစားမႈနဲ႔ အက်င့္စရိုက္ေတြ စုစည္းမိၾကသတဲ့။
ပ်င္းရိျခင္း သံုးၾကိမ္ေျမာက္ သမ္းေဝျပီးခ်ိန္မွာ ရူးသြပ္ျခင္း က "ကဲ... ငါတို႔ တူတူပုန္းတမ္း ကစားရေအာင္" လို႔ စကားစလိုက္တယ္။ စိတ္ဝင္စားျခင္းက စိတ္ဝင္တစား မ်က္လံုးေလး ပင့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ စူးစမ္းျခင္းက "တူတူပုန္းတယ္ဆိုတာ ဘာလဲ?" လို႔ သိလိုစိတ္နဲ႔ ေမးလိုက္တယ္။
"တူတူပုန္းဆိုတာ ကစားနည္းတစ္မ်ဳိး" လို႔ ရူးသြပ္ျခင္းက ရွင္းျပတယ္။
"ငါ မ်က္စိမွိတ္ျပီး တစ္ကေန တစ္သန္းအထိ ေရမယ္။ ဒီလိုေရတြက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်န္လူေတြက ပုန္းေအာင္းဖို႔ ေနရာရွာျပီး ပုန္းၾကရမယ္။ တစ္သန္းျပည့္ခဲ့ရင္ ပုန္းေနတဲ့သူေတြကို ငါလိုက္ရွာမယ္။ ပထမဆံုး ငါရွာေတြ႔တဲ့လူက ငါ့ေနရာမွာ အစားဝင္ျပီး ဆက္ကစားရမယ္"
ျပင္းပ်ျခင္းက အေပ်ာ္လြန္ျပီး ထ,ကေတာ့တယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက သံသယကို သေဘာေပါက္ေအာင္ ရွင္းျပလုိက္တယ္။
ဘာကိုမွ စိတ္မဝင္စားတဲ့ မေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ခုန္ေပါက္ ေျပးလႊားေနခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က ဒီကစားပဲြမွာ မပါခ်င္ခဲ့ၾကဘူး။
စစ္မွန္ျခင္းက "ဘာျဖစ္လို႔ ငါပုန္းေနရမွာလဲ? " ဆိုျပီး ဒီကစားပဲြမွာ မပါခ်င္ခဲ့ဘူး။
ဂုဏ္သိကၡာက ဒီကစားနည္းဟာ ရူးမိုက္တဲ့ ကစားနည္းလို႔ ထင္ေနခဲ့တယ္။ (တကယ္ေတာ့ ဒီကစားနည္းကို ကစားဖို႔ သူအၾကံဥာဏ္ စေပးခဲ့တာ မဟုတ္လို႔ သူဒီလိုထင္ျမင္တာျဖစ္တယ္)
အားငယ္ျခင္းက မစြန္႔စားခ်င္လို႔ ဒီကစားနည္းထဲမွာ မပါခဲ့ဘူး။
" ၁, ၂, ၃" ရူးသြပ္ျခင္းက စေရတယ္။
ပ်င္းရိျခင္းက သူ႔စတိုင္လ္အတိုင္း ေက်ာက္ခဲတစ္လံုး အကြာအေဝးေတာင္ မေရြ႕လ်ားခ်င္တဲ့ အရင္ပုန္းေအာင္းသူ ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ယံုၾကည္ျခင္းက မိုးေပၚထိ တက္ပုန္းေနခဲ့တယ္။
မနာလိုျခင္းက ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးျပီး ပထမရခဲ့တဲ့ ေအာင္ျမင္ျခင္းရဲ႕ ေနာက္မွာ ဝင္ပုန္းေနခဲ့တယ္။
ရက္ေရာျခင္းက ပုန္းေအာင္းဖို႔ေနရာ ရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။ သူရွာေတြ႔တဲ့ ေနရာေတြကလည္း သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္ပဲ သင့္ေတာ္တဲ့ ေနရာျဖစ္ခဲ့တယ္။
မွန္တစ္ခ်ပ္လို႔ ၾကည္လင္တဲ့ ေရကန္က လွပျခင္းကို ဖြက္ထားတယ္။
သစ္ေခါင္းက ရွက္ရြံ႔ျခင္းအတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုး ပုန္းေအာင္းေနရာျဖစ္ခဲ့တယ္။
လြတ္လပ္ျခင္းက လိပ္ျပာေတြနဲ႔ ပ်ံဝဲေနခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးမွာ ရက္ေရာျခင္းက ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာပဲ ရပ္ေနခဲ့တယ္။
တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္းက စစျခင္းမွာပဲ သူနဲ႔သင့္ေတာ္တဲ့ ေနရာကို ေတြ႔ထားျပီးျဖစ္တယ္။ ေလဝင္ေလထြက္ေကာင္းျပီး သက္ေတာ္သက္သာရွိတဲ့ ေနရာမွာေပါ့။
(Anger)
လိမ္ညာျခင္းက ပင္လယ္ေအာက္အထိ ဝင္ပုန္းေနခဲ့တယ္။ (ဒါလိမ္တာ.. တကယ္ေတာ့ သက္တန္႔ေနာက္မွာ သူပုန္းေနတာျဖစ္တယ္) ျပင္းပ်ျခင္းနဲ႔ ရမၼက္ဆႏၵက မီးေတာင္ထိပ္အထိ တက္ပုန္းေနခဲ့တယ္။
ေမ့ေလွ်ာ့ျခင္းကေရာ? ေမ့သြားျပီ ! ဒါ အေရးမၾကီးပါဘူး။
ရူးသြပ္ျခင္းက ၉သိန္း ၉ေသာင္း ၉ေထာင့္ ၉ရာ ၉ဆယ့္၉လို႔ ေရတြက္မိခ်ိန္အထိ ခ်စ္ျခင္းမွာ ပုန္းေအာင္းစရာ ရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။ သူရွာေတြ႔ခဲ့တဲ့ ေနရာတုိင္း လူရွိႏွင့္ေနျပီျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွင္းဆီပင္တစ္ပင္ကို သူသတိထားမိျပီး အပင္ေအာက္ သူဝင္ပုန္းလိုက္တယ္။
" တစ္သန္း! " အေရအတြက္ျပည့္တာနဲ႔ ရူးသြပ္ျခင္း လူစရွာေတာ့တယ္။
ပထမဆံုး သူရွာေတြ႔တာက ေက်ာက္ခဲတစ္လံုးအကြာ ေလာက္မွာသာ ပုန္းေအာင္းေနတဲ့ ပ်င္းရိျခင္းကို ျဖစ္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ဘုရားသခင္နဲ႔ အျငင္းပြါးေနတဲ့ ယံုၾကည္ျခင္းရဲ႕ အသံကို သူၾကားလိုက္တယ္။ ေနာက္ မီးေတာင္ေပၚမွာ ေသြးတိုးခုန္လႈပ္ေနတဲ့ ျပင္းပ်ျခင္းနဲ႔ ရမၼက္ဆႏၵတို႔ကို သူေတြ႔လိုက္တယ္။ ဆက္ျပီး မနာလိုျခင္းကုိ သူေတြ႔ျပန္တယ္။ မနာလိုျခင္းရဲ႕ေရွ႕က ေအာင္ျမင္ျခင္းကိုလည္း ေတြ႔လိုက္တယ္။
ရူးသြပ္ျခင္းက တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္းကို ရွာေနစရာေတာင္ မလိုဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္းက ပ်ားလပို႔ထဲ ဝင္ပုန္းေနလို႔ျဖစ္တယ္။
ရူးသြပ္ျခင္းက ရွာရင္းေဖြရင္း ေမာပန္းလာခဲ့တယ္။ ေရလည္း ငတ္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ေရကန္မွာ လွပျခင္းကို ေတြ႔လိုက္မိတယ္။ ဘယ္ေထာင့္မွာ ပုန္းေအာင္းရမွန္းမသိတဲ့ ကန္ေဘာင္ေဘးက သံသယကိုလည္း ေတြ႔လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ က်န္တဲ့ လူေတြကိုပါ သူရွာေတြ႔ခဲ့တယ္။
ျဖစ္ႏိုင္စြမ္းက ျမက္ခင္းေပၚမွာ၊ စိတ္ပ်က္ျခင္းက တြင္းမည္းၾကီးထဲမွာ၊ လိမ္ညာျခင္းက ပင္လယ္ေအာက္မွာ (တကယ္ေတာ့ သက္တန္႔ေနာက္မွာ)။ ေမ့ေလွ်ာ့ျခင္းက သူ႔ကိုယ္သူ တူတူပုန္းတမ္း ကစားေနပါလား ဆိုတာကုိေတာင္ ေမ့ေလွ်ာ့ေနခဲ့တယ္။
ေနာက္ဆံုး ခ်စ္ျခင္းပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ အပင္တိုင္းရဲ႕ေနာက္၊ ၿဂိဳလ္တိုင္းရဲ႕ ၾကားေနရာမွာ ခ်စ္ျခင္းကို ရူးသြပ္ျခင္း လိုက္ရွာခဲ့တယ္။ ေတာင္ေတြေပၚမွာလည္း ခ်စ္ျခင္းကို ရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။ ရူးသြပ္ျခင္း ဆက္မရွာဘဲ လက္လြတ္ဖို႔ၾကံတုန္း ႏွင္းဆီပင္န႔ဲ ႏွင္းဆီပန္းကို ေတြ႔လိုက္မိတယ္။ ႏွင္းဆီပင္ကိုကိုင္ျပီး သူလႈပ္ခါၾကည့္ေတာ့ နာက်င္တဲ့ ေအာ္သံတစ္ခုကို သူၾကားလိုက္တယ္။ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕မ်က္စိကို ႏွင္းဆီဆူး စူးသြားလို႔ျဖစ္တယ္။ သူ႔ေၾကာင့္ျဖစ္ရတဲ့အတြက္ ရူးသြပ္ျခင္းက ငိုယိုျပီး ခ်စ္ျခင္းကို ခြင့္လြတ္ဖို႔ ေတာင္းပန္တယ္။ မ်က္မျမင္ခ်စ္ျခင္းကို တစ္သက္လံုး လမ္းျပတဲြေခၚသူအျဖစ္ လုပ္သြားပါ့မယ္လို႔လည္း ဂတိေပးခဲ့တယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔ ကမာၻေပၚမွာ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ခံစားခ်က္ေတြရဲ႕ တူတူပုန္းတမ္း ကစားျပီးေနာက္ ခ်စ္ျခင္းဟာ မ်က္စိကြယ္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ခ်စ္ျခင္းေနာက္မွာ ရူးသြပ္ျခင္းက အျမဲ ကပ္လိုက္ေနခဲ့ေတာ့တယ္။
အခ်စ္မွာ မ်က္စိမရွိပါ။ အခ်စ္ေၾကာင့္ ရူးသြပ္သြားတယ္။ ရူးရူးမူးမူး ခ်စ္မိတယ္.. စတာေတြက ဒီပံုျပင္နဲ႔မ်ား ဆက္ႏြယ္ေနလား မသိ :D
**ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။**
တရုတ္လို ဘာသာျပန္ထားတဲ့ စပိန္ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ရပါတယ္။ စပိန္ဘာသာ ေခါင္းစဥ္က "Los Sentimientos Humanos" ျဖစ္ျပီး အဓိပၸါယ္က Human emotion ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာလိုဆိုရင္ "လူေတြရဲ႕ ခံစားမႈ၊ အာရံု" လို႔ ဘာသာျပန္ရမယ္ ထင္ပါတယ္။ ခံစားမိတဲ့စိတ္မွာ ေဒါသ၊ ပ်င္းတာ၊ စိတ္ဝင္စားတာ၊ ရူးသြပ္တာ... အစရွိတဲ့ ခံစားမႈေတြ ပါဝင္ပါတယ္။ ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ ပံုျပင္က ဒီလိုေရးထားပါတယ္။
တစ္ေန႔မွာ လူေတြရဲ႕ ခံစားမႈနဲ႔ အက်င့္စရိုက္ေတြ စုစည္းမိၾကသတဲ့။
ပ်င္းရိျခင္း သံုးၾကိမ္ေျမာက္ သမ္းေဝျပီးခ်ိန္မွာ ရူးသြပ္ျခင္း က "ကဲ... ငါတို႔ တူတူပုန္းတမ္း ကစားရေအာင္" လို႔ စကားစလိုက္တယ္။ စိတ္ဝင္စားျခင္းက စိတ္ဝင္တစား မ်က္လံုးေလး ပင့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ စူးစမ္းျခင္းက "တူတူပုန္းတယ္ဆိုတာ ဘာလဲ?" လို႔ သိလိုစိတ္နဲ႔ ေမးလိုက္တယ္။
"တူတူပုန္းဆိုတာ ကစားနည္းတစ္မ်ဳိး" လို႔ ရူးသြပ္ျခင္းက ရွင္းျပတယ္။
"ငါ မ်က္စိမွိတ္ျပီး တစ္ကေန တစ္သန္းအထိ ေရမယ္။ ဒီလိုေရတြက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်န္လူေတြက ပုန္းေအာင္းဖို႔ ေနရာရွာျပီး ပုန္းၾကရမယ္။ တစ္သန္းျပည့္ခဲ့ရင္ ပုန္းေနတဲ့သူေတြကို ငါလိုက္ရွာမယ္။ ပထမဆံုး ငါရွာေတြ႔တဲ့လူက ငါ့ေနရာမွာ အစားဝင္ျပီး ဆက္ကစားရမယ္"
ျပင္းပ်ျခင္းက အေပ်ာ္လြန္ျပီး ထ,ကေတာ့တယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက သံသယကို သေဘာေပါက္ေအာင္ ရွင္းျပလုိက္တယ္။
ဘာကိုမွ စိတ္မဝင္စားတဲ့ မေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ခုန္ေပါက္ ေျပးလႊားေနခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က ဒီကစားပဲြမွာ မပါခ်င္ခဲ့ၾကဘူး။
စစ္မွန္ျခင္းက "ဘာျဖစ္လို႔ ငါပုန္းေနရမွာလဲ? " ဆိုျပီး ဒီကစားပဲြမွာ မပါခ်င္ခဲ့ဘူး။
ဂုဏ္သိကၡာက ဒီကစားနည္းဟာ ရူးမိုက္တဲ့ ကစားနည္းလို႔ ထင္ေနခဲ့တယ္။ (တကယ္ေတာ့ ဒီကစားနည္းကို ကစားဖို႔ သူအၾကံဥာဏ္ စေပးခဲ့တာ မဟုတ္လို႔ သူဒီလိုထင္ျမင္တာျဖစ္တယ္)
အားငယ္ျခင္းက မစြန္႔စားခ်င္လို႔ ဒီကစားနည္းထဲမွာ မပါခဲ့ဘူး။
" ၁, ၂, ၃" ရူးသြပ္ျခင္းက စေရတယ္။
ပ်င္းရိျခင္းက သူ႔စတိုင္လ္အတိုင္း ေက်ာက္ခဲတစ္လံုး အကြာအေဝးေတာင္ မေရြ႕လ်ားခ်င္တဲ့ အရင္ပုန္းေအာင္းသူ ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ယံုၾကည္ျခင္းက မိုးေပၚထိ တက္ပုန္းေနခဲ့တယ္။
မနာလိုျခင္းက ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးျပီး ပထမရခဲ့တဲ့ ေအာင္ျမင္ျခင္းရဲ႕ ေနာက္မွာ ဝင္ပုန္းေနခဲ့တယ္။
ရက္ေရာျခင္းက ပုန္းေအာင္းဖို႔ေနရာ ရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။ သူရွာေတြ႔တဲ့ ေနရာေတြကလည္း သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္ပဲ သင့္ေတာ္တဲ့ ေနရာျဖစ္ခဲ့တယ္။
မွန္တစ္ခ်ပ္လို႔ ၾကည္လင္တဲ့ ေရကန္က လွပျခင္းကို ဖြက္ထားတယ္။
သစ္ေခါင္းက ရွက္ရြံ႔ျခင္းအတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုး ပုန္းေအာင္းေနရာျဖစ္ခဲ့တယ္။
လြတ္လပ္ျခင္းက လိပ္ျပာေတြနဲ႔ ပ်ံဝဲေနခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးမွာ ရက္ေရာျခင္းက ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာပဲ ရပ္ေနခဲ့တယ္။
တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္းက စစျခင္းမွာပဲ သူနဲ႔သင့္ေတာ္တဲ့ ေနရာကို ေတြ႔ထားျပီးျဖစ္တယ္။ ေလဝင္ေလထြက္ေကာင္းျပီး သက္ေတာ္သက္သာရွိတဲ့ ေနရာမွာေပါ့။
(Anger)
လိမ္ညာျခင္းက ပင္လယ္ေအာက္အထိ ဝင္ပုန္းေနခဲ့တယ္။ (ဒါလိမ္တာ.. တကယ္ေတာ့ သက္တန္႔ေနာက္မွာ သူပုန္းေနတာျဖစ္တယ္) ျပင္းပ်ျခင္းနဲ႔ ရမၼက္ဆႏၵက မီးေတာင္ထိပ္အထိ တက္ပုန္းေနခဲ့တယ္။
ေမ့ေလွ်ာ့ျခင္းကေရာ? ေမ့သြားျပီ ! ဒါ အေရးမၾကီးပါဘူး။
ရူးသြပ္ျခင္းက ၉သိန္း ၉ေသာင္း ၉ေထာင့္ ၉ရာ ၉ဆယ့္၉လို႔ ေရတြက္မိခ်ိန္အထိ ခ်စ္ျခင္းမွာ ပုန္းေအာင္းစရာ ရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။ သူရွာေတြ႔ခဲ့တဲ့ ေနရာတုိင္း လူရွိႏွင့္ေနျပီျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွင္းဆီပင္တစ္ပင္ကို သူသတိထားမိျပီး အပင္ေအာက္ သူဝင္ပုန္းလိုက္တယ္။
" တစ္သန္း! " အေရအတြက္ျပည့္တာနဲ႔ ရူးသြပ္ျခင္း လူစရွာေတာ့တယ္။
ပထမဆံုး သူရွာေတြ႔တာက ေက်ာက္ခဲတစ္လံုးအကြာ ေလာက္မွာသာ ပုန္းေအာင္းေနတဲ့ ပ်င္းရိျခင္းကို ျဖစ္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ဘုရားသခင္နဲ႔ အျငင္းပြါးေနတဲ့ ယံုၾကည္ျခင္းရဲ႕ အသံကို သူၾကားလိုက္တယ္။ ေနာက္ မီးေတာင္ေပၚမွာ ေသြးတိုးခုန္လႈပ္ေနတဲ့ ျပင္းပ်ျခင္းနဲ႔ ရမၼက္ဆႏၵတို႔ကို သူေတြ႔လိုက္တယ္။ ဆက္ျပီး မနာလိုျခင္းကုိ သူေတြ႔ျပန္တယ္။ မနာလိုျခင္းရဲ႕ေရွ႕က ေအာင္ျမင္ျခင္းကိုလည္း ေတြ႔လိုက္တယ္။
ရူးသြပ္ျခင္းက တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္းကို ရွာေနစရာေတာင္ မလိုဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္းက ပ်ားလပို႔ထဲ ဝင္ပုန္းေနလို႔ျဖစ္တယ္။
ရူးသြပ္ျခင္းက ရွာရင္းေဖြရင္း ေမာပန္းလာခဲ့တယ္။ ေရလည္း ငတ္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ေရကန္မွာ လွပျခင္းကို ေတြ႔လိုက္မိတယ္။ ဘယ္ေထာင့္မွာ ပုန္းေအာင္းရမွန္းမသိတဲ့ ကန္ေဘာင္ေဘးက သံသယကိုလည္း ေတြ႔လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ က်န္တဲ့ လူေတြကိုပါ သူရွာေတြ႔ခဲ့တယ္။
ျဖစ္ႏိုင္စြမ္းက ျမက္ခင္းေပၚမွာ၊ စိတ္ပ်က္ျခင္းက တြင္းမည္းၾကီးထဲမွာ၊ လိမ္ညာျခင္းက ပင္လယ္ေအာက္မွာ (တကယ္ေတာ့ သက္တန္႔ေနာက္မွာ)။ ေမ့ေလွ်ာ့ျခင္းက သူ႔ကိုယ္သူ တူတူပုန္းတမ္း ကစားေနပါလား ဆိုတာကုိေတာင္ ေမ့ေလွ်ာ့ေနခဲ့တယ္။
ေနာက္ဆံုး ခ်စ္ျခင္းပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ အပင္တိုင္းရဲ႕ေနာက္၊ ၿဂိဳလ္တိုင္းရဲ႕ ၾကားေနရာမွာ ခ်စ္ျခင္းကို ရူးသြပ္ျခင္း လိုက္ရွာခဲ့တယ္။ ေတာင္ေတြေပၚမွာလည္း ခ်စ္ျခင္းကို ရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။ ရူးသြပ္ျခင္း ဆက္မရွာဘဲ လက္လြတ္ဖို႔ၾကံတုန္း ႏွင္းဆီပင္န႔ဲ ႏွင္းဆီပန္းကို ေတြ႔လိုက္မိတယ္။ ႏွင္းဆီပင္ကိုကိုင္ျပီး သူလႈပ္ခါၾကည့္ေတာ့ နာက်င္တဲ့ ေအာ္သံတစ္ခုကို သူၾကားလိုက္တယ္။ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕မ်က္စိကို ႏွင္းဆီဆူး စူးသြားလို႔ျဖစ္တယ္။ သူ႔ေၾကာင့္ျဖစ္ရတဲ့အတြက္ ရူးသြပ္ျခင္းက ငိုယိုျပီး ခ်စ္ျခင္းကို ခြင့္လြတ္ဖို႔ ေတာင္းပန္တယ္။ မ်က္မျမင္ခ်စ္ျခင္းကို တစ္သက္လံုး လမ္းျပတဲြေခၚသူအျဖစ္ လုပ္သြားပါ့မယ္လို႔လည္း ဂတိေပးခဲ့တယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔ ကမာၻေပၚမွာ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ခံစားခ်က္ေတြရဲ႕ တူတူပုန္းတမ္း ကစားျပီးေနာက္ ခ်စ္ျခင္းဟာ မ်က္စိကြယ္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ခ်စ္ျခင္းေနာက္မွာ ရူးသြပ္ျခင္းက အျမဲ ကပ္လိုက္ေနခဲ့ေတာ့တယ္။
အခ်စ္မွာ မ်က္စိမရွိပါ။ အခ်စ္ေၾကာင့္ ရူးသြပ္သြားတယ္။ ရူးရူးမူးမူး ခ်စ္မိတယ္.. စတာေတြက ဒီပံုျပင္နဲ႔မ်ား ဆက္ႏြယ္ေနလား မသိ :D
**ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။**
No comments:
Post a Comment