ေဆးရုံတစ္ရုံမွာ ေဆးေက်ာင္းသားတစ္စု လူနာကိုလက္ေတြ ့စတင္ထိေတြ ့ရမယ့္ေန ့ေပါ့။
သူတို ့တစ္ေတြ လူနာ ကုတင္တစ္ခုလံုးကို ပတ္၀ိုင္းျပီးရပ္ေနၾကတယ္။
ဂ်ဴတီကုတ္ျဖဴျဖဴေတြကိုယ္စီ၀တ္ထားျကေပမယ့္ နားၾကပ္ေတာ့မပါၾကပါဘူး ၊
သူ ့တို ့နားျကပ္ေတြကို စစၥတာရဲ ့အခန္းထဲ ထားခဲ့ရမယ္္လို ့ဆရာ ကမေန ့က
မွာထားခဲ့ပါတယ္။
မျကာခင္ဆရာေရာက္လာပါတယ္။
“ကဲ.. ဒီလူနာကိုမင္းတို ့နားေထာင္ရမယ့္အျကာင္း ခြင့္ေတာင္းထားျပီးျပီ ၊
မင္းတို ့သူ ့နွလုံးခုန္သံကို စိတ္ၾကိဳက္နားေထာင္လို ့ရတယ္။ ႏွလုံးအဆို
့ရွင္က်ဥ္းတဲ့အသံဟာ ဒီလူနာမွာ
သိပ္ကို ထင္ထင္ရွားရွားၾကီးၾကားေနရတယ္။ ဒီေလာက္ပီသတဲ့အသံမ်ဳိး ရွားတယ္။'"
ေဆးေက်ာင္းသားအားလံုးဟာ ဒီနွလုံးအဆို ့ရွင္ က်ဥ္းတဲ့ နွလုံးေသြးစီးသံ နဲ
့ပါတ္သတ္ျပီးစာေတြ ့အားျဖင့္ ေလ့လာမွတ္သားဖူးျပီးသားပါ ။ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ
့မွာ တစ္ခါမွ မျကားဘူးေသးဘူး။
သီအိုရီ အရပဲ ဘာသံျပီးရင္ ဘာသံလာရမယ္၊ ဘယ္လိုျကားရမယ္ဆိုတာ သိထားျကပါတယ္။
ဆရာက သူတို ့ကို နားျကပ္ တစ္ခု ကမ္းေပးလိုက္ပါတယ္ ။
“ကဲ…အခ်ိန္ယူျပီးေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ၾက၊သိပ္ေကာင္းတဲ့အသံပဲ”လို
့ေျပာျပီးေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကိုလွမ္းေပးလိုက္တယ္။
ေက်ာင္းသားေတြလည္း တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ဆရာ့နားၾကပ္နဲ ့နားေထာင္ၾကပါတယ္
။ ့နားေထာင္ရင္းေခါင္းညိတ္ၾကတယ္ ။
“ဟာ…ဟုတ္တယ္ ၊ ဟုတ္တယ္ ၊ၾကားရတယ္ ။စာထဲကအတိုင္းပဲ ”လို
့တေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္နားေထာင္ျပီးေက်ာင္းသားအားလံုးကေျပာၾကတယ္။
ျပီးတဲ့အခါ စစၥတာရဲ ့အခန္းမွာ စာသင္ဖို ့အားလံုးျပန္စုၾက ေတာ့လို
့ဆရာကေျပာျပီး၊ ခုဏ ကျကားရတဲ ့အေျကာင္းေမးပါတယ္ ။
“မင္းတို ့အားလံုးနားေထာင္ျပီးျကားခဲျပီလား.....” တဲ့ ။
ေက်ာင္းသားအားလံုး ျပိဳင္တူေခါင္းညိတ္လိုက္ၾကတယ္။
ဆရာကဘာမွ ဆက္မေျပာပါဘူး ။ဆရာကသူတို ့ကိုေပးလိုက္တဲ့နားျကပ္ ကိုယူျပီး
နားျကပ္က၀က္အူရစ္ကို ေျဖးေျဖးျခင္း လွည့္ဖြင့္ေနပါတယ္။ျပီးေတာ့ အိတ္ထဲက
ဇာဂနာ တစ္ေခ်ာင္းထုတ္ျပီး ့နားျကပ္ရဲ ့ ပိုက္တစ္ေလ်ာက္မွာ
ထိုးတည့္ထားတဲ့ ဂြမ္းစေတြကိုဆြဲထုတ္လိုက္တဲ့အခါ ေက်ာင္းသားအားလံုးဟာ
ပါးစပ္ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္ကုန္ၾကပါေတာ့တယ္ ။
ဘာမွ မျကားႏုိင္တဲ့နားၾကပ္နဲ ့ နားေထာင္ျပီး ျကားခဲ့တယ္လို ့ သူတို
့ေျပာခဲ့မိျပီ ။ ေျပာတာမွ ပီပီသသျကီးၾကားခဲ့ရတယ္ တဲ့၊
။စာအုပ္ထဲကအတိုင္းပဲတ့ဲ ၊၊
ဆရာက တစ္ခြန္းပဲေျပာလိုက္ပါတယ္။
* “မင္းတို ့ … ေနာက္ကို ဒီလိုဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ၾကေစနဲ ့၊
* ဘာမွမၾကားရရင္ မျကားဘူးပဲေျပာပါ ။
* ဟန္မေဆာင္နဲ ့။ မညာနဲ ့၊
* ကိုယ့္ကိုယ္ကို လည္း မညာမိေစနဲ ့”၊
ဒါကေတာ ့အဲဒီ ေဆးေက်ာင္းသား တစ္စုရဲ ့ပထမဆံုးေသာ လူနာခ်ည္းကပ္နည္း သင္ခန္းစာပါ ။
အဲ ့ဒိ ့ေန့ ကဆရာ စာမသင္ပါဘူး ၊ဆရာသင္ေပးလိုက္တာကေတာ့
* ေတြ ့ရင္ေတြ ့တဲ့အတိုင္း
* ျကားရင္ႀကားတဲ့အတိုင္း
* ျမင္ရင္ျမင္တဲ့အတိုင္း ေျပာပါ။ .....ဒါ ပထမဆံုးသင္ခန္းစာ” တဲ့။
ေဆးပညာအတြက္သာမက ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္အတြက္ပါ ဒီစကား အေရးျကီးလွပါတယ္။
" မိမိကိုယ္ မိမိ တို ့ရုိေသဖို ့လိုတယ္ " ဆိုတာသင္ေပးလိုက္တာပါ ။
၀န္ခံခ်က္။ ။စာေရးဆရာ..ကေမာင္သစ္ဆင္းပါ...။မနက္ျဖန္ဆိုတဲ ့...ေဆာင္ပါးထဲ က.
.ျကိဳက္နွစ္သက္လြန္းလို ့ဘေလာ ့အေနနဲ ့ေရးေပးလိုက္တယ္။
ခင္မင္မွု မ်ားစြာျဖင့္
**ေရႊအိမ္စည္**
ေဆးရုံတစ္ရုံမွာ ေဆးေက်ာင္းသားတစ္စု လူနာကိုလက္ေတြ ့စတင္ထိေတြ ့ရမယ့္ေန ့ေပါ့။
သူတို ့တစ္ေတြ လူနာ ကုတင္တစ္ခုလံုးကို ပတ္၀ိုင္းျပီးရပ္ေနၾကတယ္။
ဂ်ဴတီကုတ္ျဖဴျဖဴေတြကိုယ္စီ၀တ္ထားျကေပမယ့္ နားၾကပ္ေတာ့မပါၾကပါဘူး ၊
သူ ့တို ့နားျကပ္ေတြကို စစၥတာရဲ ့အခန္းထဲ ထားခဲ့ရမယ္္လို ့ဆရာ ကမေန ့က
မွာထားခဲ့ပါတယ္။
မျကာခင္ဆရာေရာက္လာပါတယ္။
“ကဲ.. ဒီလူနာကိုမင္းတို ့နားေထာင္ရမယ့္အျကာင္း ခြင့္ေတာင္းထားျပီးျပီ ၊
မင္းတို ့သူ ့နွလုံးခုန္သံကို စိတ္ၾကိဳက္နားေထာင္လို ့ရတယ္။ ႏွလုံးအဆို
့ရွင္က်ဥ္းတဲ့အသံဟာ ဒီလူနာမွာ
သိပ္ကို ထင္ထင္ရွားရွားၾကီးၾကားေနရတယ္။ ဒီေလာက္ပီသတဲ့အသံမ်ဳိး ရွားတယ္။'"
ေဆးေက်ာင္းသားအားလံုးဟာ ဒီနွလုံးအဆို ့ရွင္ က်ဥ္းတဲ့ နွလုံးေသြးစီးသံ နဲ
့ပါတ္သတ္ျပီးစာေတြ ့အားျဖင့္ ေလ့လာမွတ္သားဖူးျပီးသားပါ ။ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ
့မွာ တစ္ခါမွ မျကားဘူးေသးဘူး။
သီအိုရီ အရပဲ ဘာသံျပီးရင္ ဘာသံလာရမယ္၊ ဘယ္လိုျကားရမယ္ဆိုတာ သိထားျကပါတယ္။
ဆရာက သူတို ့ကို နားျကပ္ တစ္ခု ကမ္းေပးလိုက္ပါတယ္ ။
“ကဲ…အခ်ိန္ယူျပီးေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ၾက၊သိပ္ေကာင္းတဲ့အသံပဲ”လို
့ေျပာျပီးေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကိုလွမ္းေပးလိုက္တယ္။
ေက်ာင္းသားေတြလည္း တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ဆရာ့နားၾကပ္နဲ ့နားေထာင္ၾကပါတယ္
။ ့နားေထာင္ရင္းေခါင္းညိတ္ၾကတယ္ ။
“ဟာ…ဟုတ္တယ္ ၊ ဟုတ္တယ္ ၊ၾကားရတယ္ ။စာထဲကအတိုင္းပဲ ”လို
့တေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္နားေထာင္ျပီးေက်ာင္းသားအားလံုးကေျပာၾကတယ္။
ျပီးတဲ့အခါ စစၥတာရဲ ့အခန္းမွာ စာသင္ဖို ့အားလံုးျပန္စုၾက ေတာ့လို
့ဆရာကေျပာျပီး၊ ခုဏ ကျကားရတဲ ့အေျကာင္းေမးပါတယ္ ။
“မင္းတို ့အားလံုးနားေထာင္ျပီးျကားခဲျပီလား.....” တဲ့ ။
ေက်ာင္းသားအားလံုး ျပိဳင္တူေခါင္းညိတ္လိုက္ၾကတယ္။
ဆရာကဘာမွ ဆက္မေျပာပါဘူး ။ဆရာကသူတို ့ကိုေပးလိုက္တဲ့နားျကပ္ ကိုယူျပီး
နားျကပ္က၀က္အူရစ္ကို ေျဖးေျဖးျခင္း လွည့္ဖြင့္ေနပါတယ္။ျပီးေတာ့ အိတ္ထဲက
ဇာဂနာ တစ္ေခ်ာင္းထုတ္ျပီး ့နားျကပ္ရဲ ့ ပိုက္တစ္ေလ်ာက္မွာ
ထိုးတည့္ထားတဲ့ ဂြမ္းစေတြကိုဆြဲထုတ္လိုက္တဲ့အခါ ေက်ာင္းသားအားလံုးဟာ
ပါးစပ္ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္ကုန္ၾကပါေတာ့တယ္ ။
ဘာမွ မျကားႏုိင္တဲ့နားၾကပ္နဲ ့ နားေထာင္ျပီး ျကားခဲ့တယ္လို ့ သူတို
့ေျပာခဲ့မိျပီ ။ ေျပာတာမွ ပီပီသသျကီးၾကားခဲ့ရတယ္ တဲ့၊
။စာအုပ္ထဲကအတိုင္းပဲတ့ဲ ၊၊
ဆရာက တစ္ခြန္းပဲေျပာလိုက္ပါတယ္။
* “မင္းတို ့ … ေနာက္ကို ဒီလိုဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ၾကေစနဲ ့၊
* ဘာမွမၾကားရရင္ မျကားဘူးပဲေျပာပါ ။
* ဟန္မေဆာင္နဲ ့။ မညာနဲ ့၊
* ကိုယ့္ကိုယ္ကို လည္း မညာမိေစနဲ ့”၊
ဒါကေတာ ့အဲဒီ ေဆးေက်ာင္းသား တစ္စုရဲ ့ပထမဆံုးေသာ လူနာခ်ည္းကပ္နည္း သင္ခန္းစာပါ ။
အဲ ့ဒိ ့ေန့ ကဆရာ စာမသင္ပါဘူး ၊ဆရာသင္ေပးလိုက္တာကေတာ့
* ေတြ ့ရင္ေတြ ့တဲ့အတိုင္း
* ျကားရင္ႀကားတဲ့အတိုင္း
* ျမင္ရင္ျမင္တဲ့အတိုင္း ေျပာပါ။ .....ဒါ ပထမဆံုးသင္ခန္းစာ” တဲ့။
ေဆးပညာအတြက္သာမက ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္အတြက္ပါ ဒီစကား အေရးျကီးလွပါတယ္။
" မိမိကိုယ္ မိမိ တို ့ရုိေသဖို ့လိုတယ္ " ဆိုတာသင္ေပးလိုက္တာပါ ။
၀န္ခံခ်က္။ ။စာေရးဆရာ..ကေမာင္သစ္ဆင္းပါ...။မနက္ျဖန္ဆိုတဲ ့...ေဆာင္ပါးထဲ က.
.ျကိဳက္နွစ္သက္လြန္းလို ့ဘေလာ ့အေနနဲ ့ေရးေပးလိုက္တယ္။
ခင္မင္မွု မ်ားစြာျဖင့္
**ေရႊအိမ္စည္**
No comments:
Post a Comment