ဂ်က္ဆီကာ ကို ဘယ္သူမွ မသတ္ဘူး/ "No One Killed Jessica"

>

၁၉၉၉ ခုႏွစ္၊ အိႏၵိယ နယူးေဒလီ။

အထက္တန္းလႊာေတြရဲ့ ပါတီတခုက ဘားေကာင္တာမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ေမာ္ဒယ္မေလး ဂ်က္ဆီကာ ပစ္သတ္ခံရတယ္။ အသတ္ခံလိုက္ရတဲ့ အဓိကအေၾကာင္းက ညနက္ပိုင္း ဘားပိတ္ခ်ိန္မွာ အရက္မေရာင္း ေတာ့ဘူးလို႔ ငမူးတသိုက္ကို ျငင္း...မိတာတခုပဲ။ ထင္ရွားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တေယာက္ရဲ့သား မန္းနစ္ရွ္ (မာႏု) က အဲဒီပါတီပြဲမွာ အေတာ္မူးရူးေနတယ္။ အရက္မေရာင္းဘူးလို႔ျငင္းပါယ္ခံတဲ့အေပၚ လူေပၚလူေဇာ္ စိတ္ကို မထိန္းႏိႈင္ပဲ ပစ္သတ္မိတယ္။ အဲဒီပါတီမွာ ေဒလီၿမိဳ႔ရဲ့ ေရေပၚဆီလူတန္းစား လူ၃၀၀ေလာက္ ရွိေနတယ္။ မ်က္ျမင္သက္ေသေတြက အထင္အရွားရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တရားရုံးက ဆုံးျဖတ္တယ္။ ဂ်က္ဆီကာ့ ကို ဘယ္သူမွ မသတ္ဘူး။ “No one killed Jessica” သတင္းစာေတြ မ်က္ႏွာဖုံး စာလုံးမဲေတြ ပလုံစီသြားတယ္။ တရားခံကေတာ့ ကြင္းလုံးကြ်တ္၊ အမႈပိတ္။ အစိုးရတခုလုံးနဲ႔ ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္ေတြ စီးပြားဘက္ေတြအားလုံး ဥပေဒအထက္မွာေရာက္ေနပီး အခ်ိန္မေရြး ေထာင္ထဲေရာက္သြားႏိႈင္၊ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ခံရႏိုုင္တဲ့ ျမန္မာျပည္သားတေယာက္အေနနဲ႔ ဒီဇာတ္ကားတေနရာရာ ရိုက္ကြင္းတခုမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ျမင္ရႏိႈင္တယ္။ ေမွာင္အတိၿပီးေနတဲ့ ႏိုင္ငံကို ပုိးစုန္းၾကဴးအလင္းအားေလးနဲ႔ မီးထိုးျပရ၊ ေမွာင္ထဲက ငိုုရႈိက္သံေတြကိုု ေသခ်ာရွာမၾကည့္ႏႈိင္ မေဖၚထုတ္ႏိႈင္ ေသးတဲ့ အာဏာရွင္လက္ထက္ သတင္းမီဒီယာသမားေတြလည္း မိမိလိပ္ျပာခုံရုံးေရွ့မွာ အစစ္ခံ၀ံ့မခံ၀ံ့ ေမးခြန္းထုတ္ေနမယ့္ ေဘာလိ၀ုဒ္ ဇာတ္ကားေကာင္းတခုလို႔ ဆိုႏိႈင္မယ္။


အိႏၵိယမီဒီယာေတြမွာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ေခါင္းႀကီးသတင္းျဖစ္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္တခုကို အေျခခံထားတယ္။ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္နဲ႔ ဇာတ္အိမ္ဖြဲ႔ၿပီး ေရာသမေမႊထားတယ္။ ဆန္႔က်င္ဘက္စရိုက္၂ခုု ကို သရုပ္ေဆာင္ ထားတဲ့ အမ်ဳိးသမီး၂ေယာက္က ဒီဇာတ္အိမ္တခုလုံးမွာ တပိုင္းစီ ရုန္းကန္သယ္ေဆာင္ထားတယ္။ ဇာတ္ရဲ့ ပထမပိုင္းမွာ လူသတ္မႈရဲ့ တကယ့္ျဖစ္စဥ္ေတြကို ဆင့္ကာဆင့္ကာ ျပေနပုံက ပကတိ ရုပ္သံမွတ္တမ္းဆန္ေပမယ့္ လည္မ်ဳိကို ေအးစက္စက္ ႀကိဳးစ တေခ်ာင္း တရစ္ျခင္းရစ္ပတ္လာပုံမ်ဳိး ။ မတရားမႈကို သရုပ္ေဖၚေနတာက ေအးတိေအးစက္ ပုံတုံးတုံး မတုန္မလႈပ္နဲ႔ ႏုႏုငယ္ငယ္တဲ့ မိန္းကေလးငယ္တေယာက္။ ပရိသတ္ကို မခ်င့္မရဲျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားတယ္။ ညီမငယ္အတြက္ အမွန္တရားအတြက္ ဂ်က္ဆီကာရဲ့ အမ ဆာဘရီနာ ရုန္းကန္တိုုက္ခုိက္တယ္။ ကမၻာ့ လူဦးေရအမ်ားဆုံး ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံ အိႏၵိယရဲ့ ဥပေဒစိုုးမိုုးမႈကင္းမဲ့တာ၊ အက်င့္ပ်က္ ျခစားတာေတြကို ဆလိုက္ထိုးျပေနတယ္။ ေျမနိမ့္ရာလွံစိုက္ပုံျပကြက္ေတြ၊ အာဏာပါ၀ါ ေတြဟာ ဇာတ္တူသားေတြရဲ့ ကိုုယ္က်င့္ သိကၡာကို တစစီ ၿဖိဳခ် ဖ်က္စီး ျပေနတဲ့အခါ ျမန္မာျပည္သား ေတြရဲ့ အာေခါင္ထဲမွာ လက္သည္းရွည္နဲ႔ ကုတ္ျခစ္ေနသလိုလို ခံစားရႏိႈင္တယ္။ ၁၉၉၉ခုႏွစ္က လူသတ္မႈ အမႈမွန္ေပၚဖို႔အတြက္ ဂ်က္ဆီကာရဲ့ အမ ဆာဘရီနာက ၇ႏွစ္ေလာက္ ရုန္းကန္ခဲ့ရရွာတယ္။ ၇ႏွစ္တာ အမႈစစ္ခ်ိန္အတြင္းမွာ ဆာဘရီနာ တထစ္ခ်င္း တလွမ္းခ်င္းေနာက္က်န္ခဲ့ရ။ ေတာင္ကုန္းတခုခ်င္း စစ္ရႈံးခဲ့ရ။ ေသမႈေသခင္း ရဲစစ္ခ်က္မွာ အမွန္အတိုင္းေျဖထားခဲ့တဲ့ အဓိကမ်က္ျမင္ သက္ေသေတြက ေၾကာက္လန္႔တၾကား ယုတိၱတန္တန္ သစၥာေဖါက္ၾကျပန္တယ္။ ၂၀၀၆ခုႏွစ္မွာေတာ့ ဆာဘရီနာတို႔ မိသားစု အမႈရႈံးတယ္။ ဂ်က္ဆီကာအတြက္ ပရိေ၀ဒစိတ္နဲ႔ အေမဆုံးတယ္။ သူထပ္ရႈံးတယ္။ ဒီစိတ္ေတြနဲ႔ပဲ အေဖ အိပ္ယာထဲလဲ သြားတယ္။ သူထပ္ရႈံးတယ္။ “No One Killed Jessica” ဂ်က္ဆီကာ့ကို ဘယ္သူမွ မသတ္ဘူး။ တရားခံအတြက္ ဘာသက္ေသမွ မရွိဘူး။ တရားစီရင္ေရးစနစ္တခုလုံး ဂ်က္ဆီကာနဲ႔အတူ ေသပြဲ၀င္တယ္။ ဇာတ္လမ္းတ၀က္ေက်ာ္ အလယ္ပိုင္းက်မွ ဇာတ္ရွိန္ပိုျမင့္လာတယ္။ လူအမ်ားႀကိဳက္ သတင္းအႀကီးစားေတြမွ ကိုင္တြယ္ခ်င္တဲ့ မေခ်ာ မီရာ၊ ဂ်က္ဆီကာရဲ့ လူသတ္မႈကို စိတ္မ၀င္စားခဲ့တဲ့ ရုပ္သံသတင္းေထာက္မမ မီရာတေယာက္က ဒီလူသတ္မႈရဲ့ ဟာကြက္ေတြကို ျပန္ဖြတယ္၊ ေမ့ေလ်ာ့ေပါ့ဆေနမိခဲ့တဲ့ သတင္းေထာက္ တေယာက္ဟာ ကမၻာမီးေလာင္ေနတဲ့ေျမမွာ သစၥာေဖါက္တေယာက္လို ခံစားရတာမ်ဳိး အခ်ိန္မေရြးျဖစ္ႏိႈင္တာကို မီရာရဲ့ အျပစ္မကင္းစိတ္က ပုံေဖၚေနတယ္။ ဂ်က္ဆီကာရဲ့ အမႈကို သာမန္လူသတ္မႈ တခုေလာက္ပဲလို႔ ေပါ့ဆ မွတ္ယူခဲ့မိတဲ့ တီဗီသတင္းေထာက္ မီရာ အျမင္မွန္ရသြားတဲ့အခါ ဒီတိုက္ပြဲက အသစ္တဖန္ ျပန္ျဖစ္လာတယ္။ မီဒီယာက ျပန္တူးဆြတဲ့ေနာက္ အမွန္တရားအတြက္ တိုက္ပြဲဟာ တဆင့္ပီးတဆင့္ ဇာတ္ရွိန္ျမင့္လာေစတယ္။ တရားလက္လြတ္ သတ္ျဖတ္ခံရပီး ဥပေဒက ႏိုင္ငံသားေတြကို အကာအကြယ္မေပးတဲ့အခါ ဥပေဒ ဘက္ေတာ္သားေတြကိုယ္တိုင္က အက်င့္ပ်က္ျခစား ေနတဲ့အခါ လူတိုင္းဟာ ဂ်က္ဆီကာလို လက္လြတ္စပါယ္ ေသသြားႏိုင္တယ္။ အႏွစ္ေလးငါးဆယ္ ျမန္မာျပည္ အႏွံ႔မွာလဲ အေသမလွခဲ့တဲ့ ဂ်က္ဆီကာေလးေတြ ရွိခဲ့တယ္။ မတရားမႈကိုအာခံအန္တုခ်င္ေပမယ့္ ဒူးနဲ႔မ်က္ရည္သုတ္ခဲ့ရတဲ့ ဆာဘရီနာေလးေတြရွိခဲ့တယ္။ ရွိေနေသးတယ္။ ရွိလာအုံးမယ္။ ဘယ္သူေသေသ ဘယ္သူေၾကေၾက အခြင့္ထူးခံ လူတန္းစားက ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ေအးေဆး။ သစ္ရြက္မလႈပ္ဘူး။ ဖုန္မထဘူး။ မီဒီယာအသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းဟာ လူ႔အခြင့္အေရးတိုုက္ပြဲ၀င္သူ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူ အက္တစ္ဗစ္စ္ အလုပ္နဲ႔ အျမဲသီးျခား ကင္းလြတ္မႈ ရွိမရွိ ဦးေႏွာက္မုန္တိုင္းဆင္မိေစမယ့္ ဇာတ္ကားတခုလို႔လဲ ဆိုုႏိႈင္တယ္။ လမ္းတိုုင္းဟာ ေရာမကို ဦးတည္ ေနတယ္လိုု႔ ဆိုုၾကတယ္ဆိုရင္ အမွန္တရား သစၥာတရားအတြက္ ရုန္းကန္ၾကရတဲ့အခါ လမ္းတူရင္ လူခ်င္းသိပ္ မေ၀းၾက။ မီဒီယာက လူထုအက်ဳိးစီးပြားအတြက္ ရပ္တည္ လာတဲ့အခါ လူ႔က်င့္၀တ္နဲ႔ တာ၀န္သိစိတ္ေတြကို ႏိႈးဆြလာႏိႈင္တဲ့အခါ လူထုအုံၾကြ ေတာင္းဆိုလာတဲ့အထိ ဦးတည္သြားေစတဲ့အခါမွာေတာ့ ဘားတန္ဒါ ေမာ္ဒယ္မိန္းကေလး တေယာက္ရဲ့ ဥပေဒမဲ့သတ္ျဖတ္ခံရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ဟာ ေတာ္လွန္ေရးတခု ျဖစ္လာတယ္။ လိေမၼာ္ေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမဟုတ္။ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးလဲမဟုုတ္။ စပါယ္ေတာ္လွန္ေရးလဲမဟုုတ္။ ဂ်က္ဆီကာေတာ္လွန္ေရး။ သန္း၀င္းထြဋ္၊ ဧၿပီ ၃၀။ ၂၀၁၁ (ဒီဇာတ္ကားကို ၾကည့္ပီးပီးခ်င္းမွာ ဆရာႀကီး လူထုဦးစိန္၀င္းကိုသတိရတယ္။ ရုပ္ရွင္ေကာင္းေကာင္းၾကည့္ရရင္ အိမ္လည္ ေခၚပီး ျပခ်င္တတ္တဲ့ ကိုခ်ဴိတူးေဇာ္ကို အမွတ္ရတယ္။ ရိုက္ခ်င္တဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြအေၾကာင္း ေျပာေျပာျပေနတတ္တဲ့ ကိုရဲမိုးကို ျမင္ေယာင္တယ္။ ဒီရုပ္ရွင္ကားကို ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ၾကည့္ဖို႔ တိုက္တြန္းတဲ့ ဒီဗီဘီရဲ့ အမာခံပရိသတ္ နီကိုးလ္ ကို ေက်းဇူးတင္ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကည့္ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။)
No One Killed Jessica: 2011 released: 7 January 2011: USA Genres: Drama and Thriller MPAA Rating: None U.S. Box Office: $439,801 (as of end of April 2011) Cast: Vidya Balan, Rani Mukherji, Myra, Rajesh Sharma, Mohammed Zeeshan Ayyub Direction: Rajkumar Gupta Duration: 2 hours 20 minutes Production Co.:UTV Motion Pictures See more



by: Than Win Htut

၁၉၉၉ ခုႏွစ္၊ အိႏၵိယ နယူးေဒလီ။

အထက္တန္းလႊာေတြရဲ့ ပါတီတခုက ဘားေကာင္တာမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ေမာ္ဒယ္မေလး ဂ်က္ဆီကာ ပစ္သတ္ခံရတယ္။ အသတ္ခံလိုက္ရတဲ့ အဓိကအေၾကာင္းက ညနက္ပိုင္း ဘားပိတ္ခ်ိန္မွာ အရက္မေရာင္း ေတာ့ဘူးလို႔ ငမူးတသိုက္ကို ျငင္း...မိတာတခုပဲ။ ထင္ရွားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တေယာက္ရဲ့သား မန္းနစ္ရွ္ (မာႏု) က အဲဒီပါတီပြဲမွာ အေတာ္မူးရူးေနတယ္။ အရက္မေရာင္းဘူးလို႔ျငင္းပါယ္ခံတဲ့အေပၚ လူေပၚလူေဇာ္ စိတ္ကို မထိန္းႏိႈင္ပဲ ပစ္သတ္မိတယ္။ အဲဒီပါတီမွာ ေဒလီၿမိဳ႔ရဲ့ ေရေပၚဆီလူတန္းစား လူ၃၀၀ေလာက္ ရွိေနတယ္။ မ်က္ျမင္သက္ေသေတြက အထင္အရွားရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တရားရုံးက ဆုံးျဖတ္တယ္။ ဂ်က္ဆီကာ့ ကို ဘယ္သူမွ မသတ္ဘူး။ “No one killed Jessica” သတင္းစာေတြ မ်က္ႏွာဖုံး စာလုံးမဲေတြ ပလုံစီသြားတယ္။ တရားခံကေတာ့ ကြင္းလုံးကြ်တ္၊ အမႈပိတ္။ အစိုးရတခုလုံးနဲ႔ ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္ေတြ စီးပြားဘက္ေတြအားလုံး ဥပေဒအထက္မွာေရာက္ေနပီး အခ်ိန္မေရြး ေထာင္ထဲေရာက္သြားႏိႈင္၊ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္ခံရႏိုုင္တဲ့ ျမန္မာျပည္သားတေယာက္အေနနဲ႔ ဒီဇာတ္ကားတေနရာရာ ရိုက္ကြင္းတခုမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ျမင္ရႏိႈင္တယ္။ ေမွာင္အတိၿပီးေနတဲ့ ႏိုင္ငံကို ပုိးစုန္းၾကဴးအလင္းအားေလးနဲ႔ မီးထိုးျပရ၊ ေမွာင္ထဲက ငိုုရႈိက္သံေတြကိုု ေသခ်ာရွာမၾကည့္ႏႈိင္ မေဖၚထုတ္ႏိႈင္ ေသးတဲ့ အာဏာရွင္လက္ထက္ သတင္းမီဒီယာသမားေတြလည္း မိမိလိပ္ျပာခုံရုံးေရွ့မွာ အစစ္ခံ၀ံ့မခံ၀ံ့ ေမးခြန္းထုတ္ေနမယ့္ ေဘာလိ၀ုဒ္ ဇာတ္ကားေကာင္းတခုလို႔ ဆိုႏိႈင္မယ္။


အိႏၵိယမီဒီယာေတြမွာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ေခါင္းႀကီးသတင္းျဖစ္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္တခုကို အေျခခံထားတယ္။ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္နဲ႔ ဇာတ္အိမ္ဖြဲ႔ၿပီး ေရာသမေမႊထားတယ္။ ဆန္႔က်င္ဘက္စရိုက္၂ခုု ကို သရုပ္ေဆာင္ ထားတဲ့ အမ်ဳိးသမီး၂ေယာက္က ဒီဇာတ္အိမ္တခုလုံးမွာ တပိုင္းစီ ရုန္းကန္သယ္ေဆာင္ထားတယ္။ ဇာတ္ရဲ့ ပထမပိုင္းမွာ လူသတ္မႈရဲ့ တကယ့္ျဖစ္စဥ္ေတြကို ဆင့္ကာဆင့္ကာ ျပေနပုံက ပကတိ ရုပ္သံမွတ္တမ္းဆန္ေပမယ့္ လည္မ်ဳိကို ေအးစက္စက္ ႀကိဳးစ တေခ်ာင္း တရစ္ျခင္းရစ္ပတ္လာပုံမ်ဳိး ။ မတရားမႈကို သရုပ္ေဖၚေနတာက ေအးတိေအးစက္ ပုံတုံးတုံး မတုန္မလႈပ္နဲ႔ ႏုႏုငယ္ငယ္တဲ့ မိန္းကေလးငယ္တေယာက္။ ပရိသတ္ကို မခ်င့္မရဲျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားတယ္။ ညီမငယ္အတြက္ အမွန္တရားအတြက္ ဂ်က္ဆီကာရဲ့ အမ ဆာဘရီနာ ရုန္းကန္တိုုက္ခုိက္တယ္။ ကမၻာ့ လူဦးေရအမ်ားဆုံး ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံ အိႏၵိယရဲ့ ဥပေဒစိုုးမိုုးမႈကင္းမဲ့တာ၊ အက်င့္ပ်က္ ျခစားတာေတြကို ဆလိုက္ထိုးျပေနတယ္။ ေျမနိမ့္ရာလွံစိုက္ပုံျပကြက္ေတြ၊ အာဏာပါ၀ါ ေတြဟာ ဇာတ္တူသားေတြရဲ့ ကိုုယ္က်င့္ သိကၡာကို တစစီ ၿဖိဳခ် ဖ်က္စီး ျပေနတဲ့အခါ ျမန္မာျပည္သား ေတြရဲ့ အာေခါင္ထဲမွာ လက္သည္းရွည္နဲ႔ ကုတ္ျခစ္ေနသလိုလို ခံစားရႏိႈင္တယ္။ ၁၉၉၉ခုႏွစ္က လူသတ္မႈ အမႈမွန္ေပၚဖို႔အတြက္ ဂ်က္ဆီကာရဲ့ အမ ဆာဘရီနာက ၇ႏွစ္ေလာက္ ရုန္းကန္ခဲ့ရရွာတယ္။ ၇ႏွစ္တာ အမႈစစ္ခ်ိန္အတြင္းမွာ ဆာဘရီနာ တထစ္ခ်င္း တလွမ္းခ်င္းေနာက္က်န္ခဲ့ရ။ ေတာင္ကုန္းတခုခ်င္း စစ္ရႈံးခဲ့ရ။ ေသမႈေသခင္း ရဲစစ္ခ်က္မွာ အမွန္အတိုင္းေျဖထားခဲ့တဲ့ အဓိကမ်က္ျမင္ သက္ေသေတြက ေၾကာက္လန္႔တၾကား ယုတိၱတန္တန္ သစၥာေဖါက္ၾကျပန္တယ္။ ၂၀၀၆ခုႏွစ္မွာေတာ့ ဆာဘရီနာတို႔ မိသားစု အမႈရႈံးတယ္။ ဂ်က္ဆီကာအတြက္ ပရိေ၀ဒစိတ္နဲ႔ အေမဆုံးတယ္။ သူထပ္ရႈံးတယ္။ ဒီစိတ္ေတြနဲ႔ပဲ အေဖ အိပ္ယာထဲလဲ သြားတယ္။ သူထပ္ရႈံးတယ္။ “No One Killed Jessica” ဂ်က္ဆီကာ့ကို ဘယ္သူမွ မသတ္ဘူး။ တရားခံအတြက္ ဘာသက္ေသမွ မရွိဘူး။ တရားစီရင္ေရးစနစ္တခုလုံး ဂ်က္ဆီကာနဲ႔အတူ ေသပြဲ၀င္တယ္။ ဇာတ္လမ္းတ၀က္ေက်ာ္ အလယ္ပိုင္းက်မွ ဇာတ္ရွိန္ပိုျမင့္လာတယ္။ လူအမ်ားႀကိဳက္ သတင္းအႀကီးစားေတြမွ ကိုင္တြယ္ခ်င္တဲ့ မေခ်ာ မီရာ၊ ဂ်က္ဆီကာရဲ့ လူသတ္မႈကို စိတ္မ၀င္စားခဲ့တဲ့ ရုပ္သံသတင္းေထာက္မမ မီရာတေယာက္က ဒီလူသတ္မႈရဲ့ ဟာကြက္ေတြကို ျပန္ဖြတယ္၊ ေမ့ေလ်ာ့ေပါ့ဆေနမိခဲ့တဲ့ သတင္းေထာက္ တေယာက္ဟာ ကမၻာမီးေလာင္ေနတဲ့ေျမမွာ သစၥာေဖါက္တေယာက္လို ခံစားရတာမ်ဳိး အခ်ိန္မေရြးျဖစ္ႏိႈင္တာကို မီရာရဲ့ အျပစ္မကင္းစိတ္က ပုံေဖၚေနတယ္။ ဂ်က္ဆီကာရဲ့ အမႈကို သာမန္လူသတ္မႈ တခုေလာက္ပဲလို႔ ေပါ့ဆ မွတ္ယူခဲ့မိတဲ့ တီဗီသတင္းေထာက္ မီရာ အျမင္မွန္ရသြားတဲ့အခါ ဒီတိုက္ပြဲက အသစ္တဖန္ ျပန္ျဖစ္လာတယ္။ မီဒီယာက ျပန္တူးဆြတဲ့ေနာက္ အမွန္တရားအတြက္ တိုက္ပြဲဟာ တဆင့္ပီးတဆင့္ ဇာတ္ရွိန္ျမင့္လာေစတယ္။ တရားလက္လြတ္ သတ္ျဖတ္ခံရပီး ဥပေဒက ႏိုင္ငံသားေတြကို အကာအကြယ္မေပးတဲ့အခါ ဥပေဒ ဘက္ေတာ္သားေတြကိုယ္တိုင္က အက်င့္ပ်က္ျခစား ေနတဲ့အခါ လူတိုင္းဟာ ဂ်က္ဆီကာလို လက္လြတ္စပါယ္ ေသသြားႏိုင္တယ္။ အႏွစ္ေလးငါးဆယ္ ျမန္မာျပည္ အႏွံ႔မွာလဲ အေသမလွခဲ့တဲ့ ဂ်က္ဆီကာေလးေတြ ရွိခဲ့တယ္။ မတရားမႈကိုအာခံအန္တုခ်င္ေပမယ့္ ဒူးနဲ႔မ်က္ရည္သုတ္ခဲ့ရတဲ့ ဆာဘရီနာေလးေတြရွိခဲ့တယ္။ ရွိေနေသးတယ္။ ရွိလာအုံးမယ္။ ဘယ္သူေသေသ ဘယ္သူေၾကေၾက အခြင့္ထူးခံ လူတန္းစားက ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ေအးေဆး။ သစ္ရြက္မလႈပ္ဘူး။ ဖုန္မထဘူး။ မီဒီယာအသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းဟာ လူ႔အခြင့္အေရးတိုုက္ပြဲ၀င္သူ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူ အက္တစ္ဗစ္စ္ အလုပ္နဲ႔ အျမဲသီးျခား ကင္းလြတ္မႈ ရွိမရွိ ဦးေႏွာက္မုန္တိုင္းဆင္မိေစမယ့္ ဇာတ္ကားတခုလို႔လဲ ဆိုုႏိႈင္တယ္။ လမ္းတိုုင္းဟာ ေရာမကို ဦးတည္ ေနတယ္လိုု႔ ဆိုုၾကတယ္ဆိုရင္ အမွန္တရား သစၥာတရားအတြက္ ရုန္းကန္ၾကရတဲ့အခါ လမ္းတူရင္ လူခ်င္းသိပ္ မေ၀းၾက။ မီဒီယာက လူထုအက်ဳိးစီးပြားအတြက္ ရပ္တည္ လာတဲ့အခါ လူ႔က်င့္၀တ္နဲ႔ တာ၀န္သိစိတ္ေတြကို ႏိႈးဆြလာႏိႈင္တဲ့အခါ လူထုအုံၾကြ ေတာင္းဆိုလာတဲ့အထိ ဦးတည္သြားေစတဲ့အခါမွာေတာ့ ဘားတန္ဒါ ေမာ္ဒယ္မိန္းကေလး တေယာက္ရဲ့ ဥပေဒမဲ့သတ္ျဖတ္ခံရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ဟာ ေတာ္လွန္ေရးတခု ျဖစ္လာတယ္။ လိေမၼာ္ေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမဟုတ္။ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးလဲမဟုုတ္။ စပါယ္ေတာ္လွန္ေရးလဲမဟုုတ္။ ဂ်က္ဆီကာေတာ္လွန္ေရး။ သန္း၀င္းထြဋ္၊ ဧၿပီ ၃၀။ ၂၀၁၁ (ဒီဇာတ္ကားကို ၾကည့္ပီးပီးခ်င္းမွာ ဆရာႀကီး လူထုဦးစိန္၀င္းကိုသတိရတယ္။ ရုပ္ရွင္ေကာင္းေကာင္းၾကည့္ရရင္ အိမ္လည္ ေခၚပီး ျပခ်င္တတ္တဲ့ ကိုခ်ဴိတူးေဇာ္ကို အမွတ္ရတယ္။ ရိုက္ခ်င္တဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြအေၾကာင္း ေျပာေျပာျပေနတတ္တဲ့ ကိုရဲမိုးကို ျမင္ေယာင္တယ္။ ဒီရုပ္ရွင္ကားကို ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ၾကည့္ဖို႔ တိုက္တြန္းတဲ့ ဒီဗီဘီရဲ့ အမာခံပရိသတ္ နီကိုးလ္ ကို ေက်းဇူးတင္ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကည့္ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။)
No One Killed Jessica: 2011 released: 7 January 2011: USA Genres: Drama and Thriller MPAA Rating: None U.S. Box Office: $439,801 (as of end of April 2011) Cast: Vidya Balan, Rani Mukherji, Myra, Rajesh Sharma, Mohammed Zeeshan Ayyub Direction: Rajkumar Gupta Duration: 2 hours 20 minutes Production Co.:UTV Motion Pictures See more



by: Than Win Htut