အမႈိက္ပံုထဲက ေရႊမင္းသမီး

>

(Daniela Cott)
.....................................
အမႈိက္ပံုထဲမွာ စာေရးဆရာ Hans Christian Andersenရဲ႕ ပံုျပင္စာအုပ္တစ္အုပ္ကို သူေကာက္ရခဲ့တယ္။ အဲဒီစာအုပ္ေလးက သူ႔အတြက္ အဖိုးတန္ရတနာပစၥည္း တစ္ခုလိုပါပဲ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္ မီးေရာင္မွိန္မွိန္ေအာက္မွာ ပံုျပင္စာအုပ္ကို လွန္ေလွာဖတ္ရင္း သူမိန္းမူးေနခဲ့တယ္။

သူ႔နာမည္က Daniela Cottျဖစ္တယ္။ မိသားစုဝင္(၁၃)ဦးနဲ႔ အာဂ်င္တီးနားၿမိဳ႕ေတာ္ Buenos Aires ရဲ႕ၿမိဳ႕ျပင္ ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္တစ္ခုမွာ သူေနတယ္။ ဖခင္အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ၿပီးေနာက္ နဂိုဆင္းရဲတဲ့ သူတို႔မိသားစုဟာ ပိုၾကပ္တည္းသြားခဲ့တယ္။ မိဘတို႔ရဲ႕ေလးလံတဲ့ဝန္ကို တစ္ဖက္တစ္လွမ္းက ကူညီႏိုင္ေအာင္ လိမၼာသိတတ္တဲ့ Danielaဟာ ညေနေက်ာင္းဆင္းျပန္တိုင္း တြန္းလွည္းေလးတစ္ခုကိုတြန္းၿပီး အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ အမႈိက္လိုက္ေကာက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီကရတဲ့ ပိုက္ဆံအနည္းငယ္နဲ႔ အိမ္ကို သူေထာက္ပံ့ခဲ့တယ္။


အဲဒီညမွာ ပံုျပင္စာအုပ္ကိုဖတ္ရင္း Danielaစိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေနခဲ့တယ္။ သူလည္းပဲ ဆင္းရဲတဲ့စင္ဒရဲလားေလးလို မင္းသားေလးနဲ႔ေတြ႔ဆံုၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ဘဝကို ရႏိုင္ပါမလား?

ဘဝကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အသစ္ေတြနဲ႔ Daniela စေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိတယ္။ မွန္ထဲက ကိုယ့္ပံုရိပ္ကို အကဲခတ္ၿပီး သူအားရေက်နပ္စြာ ရယ္ေမာတတ္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ဖခင္ကို စိတ္အားထက္သန္စြာနဲ႔ "တန္ဖိုးရွိတဲ့အရာေတြ ပိုေကာက္ရေအာင္ သူေဌးရပ္ကြက္ထဲ သမီးသြားၾကည့္ခ်င္တယ္" လို႔ သူေျပာလိုက္တယ္။

အဲဒီေန႔ကအျဖစ္အပ်က္ကို Daniela တစ္သက္ ေမ့မရခဲ့ဘူး။ အဲဒီေန႔ညေနခင္းမွာ အမႈိက္ပံုးထဲကအမႈိက္ေတြကို သူဂရုတစိုက္ လွန္ေလွာေနခဲ့တယ္။ ရုတ္တရက္ သူ႔ကို တစ္ေယာက္ေယာက္က တိုက္ခ်လိုက္တယ္။ လဲက်ရာက သူကုန္းရုန္းထခ်ိန္ သူေရွ႕မွာ လူတစ္ေယာက္ ရပ္ေနတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။

အဲဒီလူဟာ ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာ ခန္႔ညားၿပီး အေနာက္တိုင္းဝတ္စံုကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္ဆင္ထားတယ္။ Danielaရဲ႕မ်က္ႏွာ ရွက္ေသြးတစ္ခ်က္ျဖာသြားတယ္။ သူ႔အမွားမဟုတ္ခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီလူကို "ေဆာရီး" လို႔ဆိုၿပီး သူအရင္ေတာင္းပန္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ မထင္မွတ္ပါဘူး.. အဲဒီလူဟာ မ်က္ႏွာရွစ္ေခါက္ခ်ဳိးနဲ႔ ႏွာေခါင္းကိုလက္နဲ႔ပိတ္ၿပီး ေဒါသတႀကီးသူ႔ကို ေအာ္ဟစ္လိုက္တယ္။

"ဘယ္က အမႈိက္ေကာက္တဲ့ ေကာင္မလဲ.. သြား.. ျမန္ျမန္ထြက္သြား"

ဒီစကားတစ္ခြန္းက Daniela ရင္ကို ေျပာမျပႏိုင္တဲ့ ခံစားမႈေတြနဲ႔ ခံစားသြားေစခဲ့တယ္။ တြန္းလွည္းကို အျမန္တြန္းၿပီး ေနရာကေန သူေျပးထြက္ခဲ့တယ္။ လမ္းမေပၚမွာ အထက္တန္းက်က် ဝတ္စားထားတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ မိန္းကေလးေတြကို လက္ေမာင္းမွာခ်ိတ္ထားၾကတဲ့ "မင္းသား"လို ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ အမ်ဳိးသားေတြဟာ သူ႔ကိုေတြ႔လိုက္တာနဲ႔ လက္ကိုင္ပုဝါထုတ္ၿပီး ႏွာေခါင္းကို ပိတ္ထားတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီတခဏ စင္ဒရဲလားမင္းသမီးရဲ႕ ကံၾကမၼာဟာ ပံုျပင္စာအုပ္ထဲမွာပဲရွိေၾကာင္း Daniela သေဘာေပါက္ နားလည္လိုက္တယ္။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ဘာ"မင္းသား"ကိုမွ Daniela စိတ္ကူးမယဥ္ခဲ့ေတာ့ဘူး။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မထားခဲ့ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးမယ္ဆိုတဲ့ အက်ဳိးဆက္တစ္ခုကိုေတာ့ သူရလိုက္တယ္။ ဆင္းရဲျခင္းဟာ တခဏသာဆိုတာကို သူစဲြၿမဲယံုၾကည္ထားတယ္။ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယံုၾကည္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ဘဝကို တစ္ေန႔ပိုင္ဆိုင္ရမယ္လို႔ သူေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။

အဲဒီတစ္ေန႔ကို Daniela လံုးဝထင္မွတ္မထားခဲ့ဘူး။ ကံေကာင္းျခင္းနတ္သမီးက တျခားနည္းနဲ႔ သူ႔ကိုတိတ္တဆိတ္ ေကာင္းခ်ီးေတြေပးေနခဲ့တယ္။ တစ္ညေနမွာ ေနာက္ဆံုးအမႈိက္အိတ္ကို တြန္းလွည္းေပၚ သူတင္ေနတုန္း အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး သူ႔ကို လွမ္းေခၚလိုက္တယ္။

"မိန္းကေလး.. မိန္းကေလး... မင္း ေမာ္ဒယ္လ္ဂဲလ္လုပ္ခ်င္သလား?"

အဲဒီအမ်ဳိးသမီးက အာဂ်င္တီးနားရဲ႕ နာမည္ႀကီး ဆဲြႀကိဳးဒီဇိုင္းဆရာ Marina Gonzalez ျဖစ္တယ္။ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကို Marina က ဒီလိုျပန္ေျပာင္း ေျပာျပတယ္။


"အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မတို႔ ၿခံေရွ႕မွာ Daniela အမႈိက္ေကာက္ေနတယ္။ သူဟာ အဝတ္အစား စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ ဝတ္ဆင္ထားတယ္ဆိုေပမယ့္ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ လူ႔တစ္ဘက္သားကို ဆဲြေဆာင္ေစတဲ့ ရိုးသားတဲ့ ရုပ္လကၡဏာရွိတယ္။ အဖက္မလုပ္တဲ့ မာနတစ္မ်ဳိးရွိတယ္။ ဒါဟာ သူ႔ရဲ႔ထူးျခားတဲ့ ဘဝအေတြ႔အႀကံဳက သူ႔ကိုပံုေဖာ္ခဲ့တာျဖစ္မယ္"



Marinaရဲ႔ ကူညီပံ့ပိုးမႈေၾကာင့္ ေလ့က်င့္ေရးစတိတ္စင္ေပၚ Daniela ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ၊ လံု႔လေတြက Danielaကိုေျပာင္းလဲေစခဲ့တယ္။ ပထမအႀကိမ္ျပဳလုပ္တဲ့ ေဖ်ာ္ေျဖေရးပဲြမွာ လူအမ်ားရဲ႕အသိအမွတ္ျပဳတာကို သူခံခဲ့ရတယ္။ တေျဖးေျဖး သူနာမည္ရလာခဲ့တယ္။

(၂ဝဝ၈)ခုႏွစ္ ကမာၻ႔လက္ေရြးစင္ ေမာ္ဒယ္ၿပိဳင္ပဲြမွာ အာဂ်င္တီးနားက လက္ေရြးစင္ေပါင္း(၁ဝဝဝ)ေက်ာ္ကို ေအာင္ႏိုင္ၿပီး Elite Model Lookအျဖစ္ Daniela အႏိုင္ရ ဗိုလ္ဆဲြသြားခဲ့တယ္။ နာမည္ရ ေအာင္ျမင္လာတဲ့ Danielaကို ကမာၻ႔အရပ္ရပ္က သူေဌးသားေတြ လာေရာက္ပိုးပန္းခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေတြအားလံုးကို Daniela ျငင္းပယ္ခဲ့ပါတယ္။

"ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္မအလုပ္ခ်င္ဆံုးက ကၽြန္မရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ ဆင္းရဲၾကပ္တည္းတဲ့ အမႈိက္ေကာက္သူတခ်ဳိ႕ရဲ႕ ဘဝကိုျမႇင့္တင္ေပးဖို႔ပါပဲ။ ေနာက္ၿပီး မိန္းကေလးတခ်ဳိ႕ကိုလည္း ကၽြန္မမွာခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဘဝေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို "မင္းသား" ရဲ႕ ကိုယ္ေပၚမွာ ပံုမအပ္ပါနဲ႔။ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးၿပီး ကိုယ့္ကိုယ့္ကို ယံုၾကည္အားထားမွ ေပ်ာ္ရႊင္ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ဘဝကို ရႏိုင္မွာျဖစ္တယ္"

http://www.meiwenzhan.com/renshengzheli/gushi/20100125/4954.html

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။

(Daniela Cott)
.....................................
အမႈိက္ပံုထဲမွာ စာေရးဆရာ Hans Christian Andersenရဲ႕ ပံုျပင္စာအုပ္တစ္အုပ္ကို သူေကာက္ရခဲ့တယ္။ အဲဒီစာအုပ္ေလးက သူ႔အတြက္ အဖိုးတန္ရတနာပစၥည္း တစ္ခုလိုပါပဲ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္ မီးေရာင္မွိန္မွိန္ေအာက္မွာ ပံုျပင္စာအုပ္ကို လွန္ေလွာဖတ္ရင္း သူမိန္းမူးေနခဲ့တယ္။

သူ႔နာမည္က Daniela Cottျဖစ္တယ္။ မိသားစုဝင္(၁၃)ဦးနဲ႔ အာဂ်င္တီးနားၿမိဳ႕ေတာ္ Buenos Aires ရဲ႕ၿမိဳ႕ျပင္ ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္တစ္ခုမွာ သူေနတယ္။ ဖခင္အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ၿပီးေနာက္ နဂိုဆင္းရဲတဲ့ သူတို႔မိသားစုဟာ ပိုၾကပ္တည္းသြားခဲ့တယ္။ မိဘတို႔ရဲ႕ေလးလံတဲ့ဝန္ကို တစ္ဖက္တစ္လွမ္းက ကူညီႏိုင္ေအာင္ လိမၼာသိတတ္တဲ့ Danielaဟာ ညေနေက်ာင္းဆင္းျပန္တိုင္း တြန္းလွည္းေလးတစ္ခုကိုတြန္းၿပီး အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ အမႈိက္လိုက္ေကာက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီကရတဲ့ ပိုက္ဆံအနည္းငယ္နဲ႔ အိမ္ကို သူေထာက္ပံ့ခဲ့တယ္။


အဲဒီညမွာ ပံုျပင္စာအုပ္ကိုဖတ္ရင္း Danielaစိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေနခဲ့တယ္။ သူလည္းပဲ ဆင္းရဲတဲ့စင္ဒရဲလားေလးလို မင္းသားေလးနဲ႔ေတြ႔ဆံုၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ဘဝကို ရႏိုင္ပါမလား?

ဘဝကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အသစ္ေတြနဲ႔ Daniela စေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိတယ္။ မွန္ထဲက ကိုယ့္ပံုရိပ္ကို အကဲခတ္ၿပီး သူအားရေက်နပ္စြာ ရယ္ေမာတတ္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ဖခင္ကို စိတ္အားထက္သန္စြာနဲ႔ "တန္ဖိုးရွိတဲ့အရာေတြ ပိုေကာက္ရေအာင္ သူေဌးရပ္ကြက္ထဲ သမီးသြားၾကည့္ခ်င္တယ္" လို႔ သူေျပာလိုက္တယ္။

အဲဒီေန႔ကအျဖစ္အပ်က္ကို Daniela တစ္သက္ ေမ့မရခဲ့ဘူး။ အဲဒီေန႔ညေနခင္းမွာ အမႈိက္ပံုးထဲကအမႈိက္ေတြကို သူဂရုတစိုက္ လွန္ေလွာေနခဲ့တယ္။ ရုတ္တရက္ သူ႔ကို တစ္ေယာက္ေယာက္က တိုက္ခ်လိုက္တယ္။ လဲက်ရာက သူကုန္းရုန္းထခ်ိန္ သူေရွ႕မွာ လူတစ္ေယာက္ ရပ္ေနတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။

အဲဒီလူဟာ ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာ ခန္႔ညားၿပီး အေနာက္တိုင္းဝတ္စံုကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဝတ္ဆင္ထားတယ္။ Danielaရဲ႕မ်က္ႏွာ ရွက္ေသြးတစ္ခ်က္ျဖာသြားတယ္။ သူ႔အမွားမဟုတ္ခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီလူကို "ေဆာရီး" လို႔ဆိုၿပီး သူအရင္ေတာင္းပန္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ မထင္မွတ္ပါဘူး.. အဲဒီလူဟာ မ်က္ႏွာရွစ္ေခါက္ခ်ဳိးနဲ႔ ႏွာေခါင္းကိုလက္နဲ႔ပိတ္ၿပီး ေဒါသတႀကီးသူ႔ကို ေအာ္ဟစ္လိုက္တယ္။

"ဘယ္က အမႈိက္ေကာက္တဲ့ ေကာင္မလဲ.. သြား.. ျမန္ျမန္ထြက္သြား"

ဒီစကားတစ္ခြန္းက Daniela ရင္ကို ေျပာမျပႏိုင္တဲ့ ခံစားမႈေတြနဲ႔ ခံစားသြားေစခဲ့တယ္။ တြန္းလွည္းကို အျမန္တြန္းၿပီး ေနရာကေန သူေျပးထြက္ခဲ့တယ္။ လမ္းမေပၚမွာ အထက္တန္းက်က် ဝတ္စားထားတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ မိန္းကေလးေတြကို လက္ေမာင္းမွာခ်ိတ္ထားၾကတဲ့ "မင္းသား"လို ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ အမ်ဳိးသားေတြဟာ သူ႔ကိုေတြ႔လိုက္တာနဲ႔ လက္ကိုင္ပုဝါထုတ္ၿပီး ႏွာေခါင္းကို ပိတ္ထားတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီတခဏ စင္ဒရဲလားမင္းသမီးရဲ႕ ကံၾကမၼာဟာ ပံုျပင္စာအုပ္ထဲမွာပဲရွိေၾကာင္း Daniela သေဘာေပါက္ နားလည္လိုက္တယ္။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ဘာ"မင္းသား"ကိုမွ Daniela စိတ္ကူးမယဥ္ခဲ့ေတာ့ဘူး။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မထားခဲ့ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးမယ္ဆိုတဲ့ အက်ဳိးဆက္တစ္ခုကိုေတာ့ သူရလိုက္တယ္။ ဆင္းရဲျခင္းဟာ တခဏသာဆိုတာကို သူစဲြၿမဲယံုၾကည္ထားတယ္။ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယံုၾကည္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ဘဝကို တစ္ေန႔ပိုင္ဆိုင္ရမယ္လို႔ သူေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။

အဲဒီတစ္ေန႔ကို Daniela လံုးဝထင္မွတ္မထားခဲ့ဘူး။ ကံေကာင္းျခင္းနတ္သမီးက တျခားနည္းနဲ႔ သူ႔ကိုတိတ္တဆိတ္ ေကာင္းခ်ီးေတြေပးေနခဲ့တယ္။ တစ္ညေနမွာ ေနာက္ဆံုးအမႈိက္အိတ္ကို တြန္းလွည္းေပၚ သူတင္ေနတုန္း အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး သူ႔ကို လွမ္းေခၚလိုက္တယ္။

"မိန္းကေလး.. မိန္းကေလး... မင္း ေမာ္ဒယ္လ္ဂဲလ္လုပ္ခ်င္သလား?"

အဲဒီအမ်ဳိးသမီးက အာဂ်င္တီးနားရဲ႕ နာမည္ႀကီး ဆဲြႀကိဳးဒီဇိုင္းဆရာ Marina Gonzalez ျဖစ္တယ္။ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကို Marina က ဒီလိုျပန္ေျပာင္း ေျပာျပတယ္။


"အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မတို႔ ၿခံေရွ႕မွာ Daniela အမႈိက္ေကာက္ေနတယ္။ သူဟာ အဝတ္အစား စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ ဝတ္ဆင္ထားတယ္ဆိုေပမယ့္ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ လူ႔တစ္ဘက္သားကို ဆဲြေဆာင္ေစတဲ့ ရိုးသားတဲ့ ရုပ္လကၡဏာရွိတယ္။ အဖက္မလုပ္တဲ့ မာနတစ္မ်ဳိးရွိတယ္။ ဒါဟာ သူ႔ရဲ႔ထူးျခားတဲ့ ဘဝအေတြ႔အႀကံဳက သူ႔ကိုပံုေဖာ္ခဲ့တာျဖစ္မယ္"



Marinaရဲ႔ ကူညီပံ့ပိုးမႈေၾကာင့္ ေလ့က်င့္ေရးစတိတ္စင္ေပၚ Daniela ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ၊ လံု႔လေတြက Danielaကိုေျပာင္းလဲေစခဲ့တယ္။ ပထမအႀကိမ္ျပဳလုပ္တဲ့ ေဖ်ာ္ေျဖေရးပဲြမွာ လူအမ်ားရဲ႕အသိအမွတ္ျပဳတာကို သူခံခဲ့ရတယ္။ တေျဖးေျဖး သူနာမည္ရလာခဲ့တယ္။

(၂ဝဝ၈)ခုႏွစ္ ကမာၻ႔လက္ေရြးစင္ ေမာ္ဒယ္ၿပိဳင္ပဲြမွာ အာဂ်င္တီးနားက လက္ေရြးစင္ေပါင္း(၁ဝဝဝ)ေက်ာ္ကို ေအာင္ႏိုင္ၿပီး Elite Model Lookအျဖစ္ Daniela အႏိုင္ရ ဗိုလ္ဆဲြသြားခဲ့တယ္။ နာမည္ရ ေအာင္ျမင္လာတဲ့ Danielaကို ကမာၻ႔အရပ္ရပ္က သူေဌးသားေတြ လာေရာက္ပိုးပန္းခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေတြအားလံုးကို Daniela ျငင္းပယ္ခဲ့ပါတယ္။

"ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္မအလုပ္ခ်င္ဆံုးက ကၽြန္မရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ ဆင္းရဲၾကပ္တည္းတဲ့ အမႈိက္ေကာက္သူတခ်ဳိ႕ရဲ႕ ဘဝကိုျမႇင့္တင္ေပးဖို႔ပါပဲ။ ေနာက္ၿပီး မိန္းကေလးတခ်ဳိ႕ကိုလည္း ကၽြန္မမွာခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဘဝေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို "မင္းသား" ရဲ႕ ကိုယ္ေပၚမွာ ပံုမအပ္ပါနဲ႔။ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးၿပီး ကိုယ့္ကိုယ့္ကို ယံုၾကည္အားထားမွ ေပ်ာ္ရႊင္ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ဘဝကို ရႏိုင္မွာျဖစ္တယ္"

http://www.meiwenzhan.com/renshengzheli/gushi/20100125/4954.html

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။