ႏိႈးစက္နာရီက ဆက္ကာဆက္ကာ ျမည္သည္။ မပိတ္မခ်င္း ျမည္သည္။ စူးစူးရွရွ အသံကုန္ျမည္သည္။ သူ႕ကိုမုန္းေနသလား ဘာလား ဂရုစိုက္ဟန္မျပဳ။ ေပးထားေသာ တာ၀န္ကို ေက်ေက်ပြန္ပြန္ ထမ္းေဆာင္သည္။ ႏႈိးစက္ကို ကိုင္ေပါက္မလို လုပ္ၿပီးမွ ေဆာင့္ရုံသာ ေဆာင့္ခ်လိုက္ပါသည္။ ဒီလိုႏိုးထျခင္းေလာက္ ဆိုလွ်င္ ေတာ႕ တေန႕တာ ရာသီဥတုမဆိုးလွဟု ဘာသာသတ္မွတ္လိုက္သည္။ ႏိႈးစက္တစ္လံုး ျပတင္းေပါက္အျပင္ ေရာက္သြားသည္႕ ေန႕ေတြ ရွိဖူးသည္။ ေရခ်ိဳးကန္ထဲ ႏွစ္ျမွဳပ္ခံရသည္႕ေန႕ေတြေတာင္ ရွိေကာင္းရွိဖူးမည္။ သမိုင္းသည္ တစ္ပတ္ျပည္႕ျပည္႕ မလည္ခင္ မတူညီေသာ ေန႕သစ္မ်ားကို ႀကိဳးစားေမြးဖြားေနသည္။
ပုဂံေက်ာက္စာေတြထဲမွာေတာ႕ စည္ျငင္းျဖင့္ ႏိုးထေသာ စည္းစိမ္ကို ခံစားရလို၏ ဟု အလွဴရွင္ တစ္ေယာက္က ဆုေတာင္းခဲ႕တာ ဖတ္ဖူးသည္။ တစ္ေန႕တာ၏ ႏိုးထျခင္းဟာ သည္ေလာက္ အေရးပါသလား။ ႏိုးထပံုႏိုးထနည္းကေတာ႕ မတူႏိုင္ၾက။ ညမွာ ေနာက္က်မွ အိ္ပ္ရာ၀င္သူသည္ ေစာေစာမထႏိုင္။ တကယ္ေတာ့ (ကိုယ္နဲ႕ႏႈိင္းရလွ်င္) လူ အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ေစာေစာမထလို ဟုထင္မိသည္။ အိပ္ျခင္းက ေခတၱေသျခင္းဟု တင္စားၾကမည္ ဆိုလွ်င္ ျမန္ျမန္ ျပန္မရွင္လိုၾကဘူးလား။ ဒါေပမယ္႕ အေသးစားေသျခင္းကပင္ ေပ်ာ္ေမြ႕စရာ ေကာင္းေနေတာ့ ခက္သည္။ ဂၽြန္ကိစ္ (John Keats) ကေတာ႕ သက္ေတာင့္သက္သာ ေသျခင္းႏွင့္ တ၀က္တပ်က္ ခ်စ္ကၽြမ္း၀င္မိေပါ့ ဟုေရးခဲ့သည္။
စိတ္ညစ္လွ်င္ အိပ္တတ္သည္။ ဘာမွမသိျခင္းျဖင့္ ေလာကႀကီးက ထြက္ေျပးႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသည္။ ေလာကအစစ္ကထြက္ေျပးဖို႕ ေလာကအတုတစ္ခုမွာ သြားေနေအာင္ ႀကိဳးစားေနျပန္သည္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ကမၻာတုက ကမၻာစစ္ထဲကလို သံေယာဇဥ္၊ တာ၀န္၊ ျငင္းခုန္မႈ၊ အသိအမွတ္ျပဳမႈ ဆိုတာေတြနဲ႕ လိမ္ယွက္လာေတာ့ ကမၻာအားလံုးကထြက္ေျပးဖို႕ ထပ္ႀကိဳးစားရင္း ကမၻာေပ်ာက္မလို ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ နံနက္ခင္းတစ္ခုကေတာ့ အခ်ိန္တန္လွ်င္ေရာက္ေရာက္ လာသည္ပင္။
နံနက္မေရာက္ခင္ အိပ္ၿပီးေစာင့္ရသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ဖုိ႕သက္သက္က တကယ္ေတာ့ အေဖာ္မလို။ အိပ္ျခင္းနဲ႕ အိပ္သူသာလိုသည္။ အိပ္သူရဲ႕ နံေဘးမွာ ေအးစက္ေနေသာ ေနရာလပ္တစ္ခု ရွိခဲ႕လွ်င္ေတာ့ ကံဆိုးမႈဟု သတ္မွတ္မည္လား။ လြတ္လပ္မႈဟု ဖြင့္ဆိုမည္လား။ ခံယူသူ၏ ေယဘုယ် ခံယူခ်က္မွာ မူတည္မည္။ ထိုတစ္ေန႕တာ အတြက္ သူ႕စိတ္ခံစားမႈအေပၚမွာ မူတည္မည္။ စိတ္ေတြ ေလဟုန္စီးေနၾကသူ လူေတြရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ဆိုတာ သည္ေလာက္ေတာ႕ ကြဲျပားႏိုင္မည္။
အက္ေဆးေတြေရးလွ်င္ ေလသံက ေအးစက္စက္ႏိုင္လြန္းတယ္။ အဆက္အစပ္ ျပတ္ေတာက္လြန္းတယ္။ ၀ါက်ေတြ တိုလြန္းတယ္။ ေ၀ါဟာရေတြ ရိုးလြန္းတယ္။ မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္က ဒီလိုေျပာဖူးသည္။ အဂၤလိပ္လိုေတာ႕ indifferent ျဖစ္သည္လို႕ သူက ထပ္ေျပာျပန္သည္။ ေႏြးေထြးမႈ၏ အေရးပါပံုသည္ နံနက္ခင္းတစ္ခုတြင္ေတာ႕ သိသာလြန္းသည္။ မိုးေရေပါက္မ်ား တစိမ္႕စိမ္႕က်ေနေသာ နံနက္ခင္းတစ္ခုမွာ သင္ႏိုးထဖူးပါသလား။ ႏွင္းေငြ႕ပါေသာ ေျမာက္ျပန္ေလတို႕ တသုန္သုန္တုိက္ေနေသာ နံနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ဘယ္လိုခံစားရသလဲ။ ေအးစိမ္႕မႈမ်ားက မႏိုးထခ်င္ေအာင္ ျဖားေယာင္းတတ္သည္မွာ ေၾကာက္စရာေကာင္းသည္ဟု မထင္မိဘူူးလား။
ညအိပ္ရာ၀င္ခါနီး တစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ စကားစျမည္ေျပာျဖစ္လွ်င္ ေကာင္းေသာည ျဖစ္ပါေစ၊ အိပ္မက္လွလွ မက္ပါေစ စသျဖင့္ အေနာက္တိုင္းဆန္ဆန္ ႏႈတ္ဆက္ေလ့ရွိသည္။ သည္႕အျပင္ အိပ္ၿပီးလွ်င္လည္း ေနာက္တစ္ေန႕ ႏိုးထႏိုင္ပါေစ ဟု ကိုယ္က ႏႈတ္ဆက္မိတတ္သည္။ ႏႈတ္ဆက္ခံရသူေတြ တြန္႕သြားတတ္သည္။ ဖြဟဲ႕ လို႕လည္း ျပန္ေျပာတတ္ၾကသည္။ နားမလည္ပါ။ နံနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ႏိုးျဖစ္ေအာင္ ႏိုးထဖို႕ တကယ္ေတာ႕ လူတိုင္း အလိုရွိပါသည္။
လူျဖစ္ရတာ ၾကာလာေလေလ၊ ကိုယ္ေျပာခဲ႕တာေတြကို ျပန္မႀကိဳက္ေလေလ၊ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို စိတ္တိုင္းမက်ေလေလ။ အရာရာ စိတ္၀င္စားၿပီး ဘာမွ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္မရွိတာကို မႀကိဳက္။ ၀င္မစြက္လည္း ရတဲဲ႕ကိစၥ ေတြကို ရႈေထာင့္တမ်ိဳးက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ သြားေဆြးေႏြးမိတာကိုမႀကိဳက္။ (သတၱေလာကႀကီးက မင္းမရွိလည္း ျဖစ္ေနတာပါပဲကြာ။) ကိုယ့္ရဲ႕အေရးပါမႈဟာ အေရးမပါမွန္း သိလ်က္နဲ႕ အေရးလုပ္ေနမိတာကို မႀကိဳက္။ ကြန္ျပဴတာထဲက ဖိုင္ေတြလို Delete ဖ်က္လို႕ရလွ်င္ ဖ်က္လိုက္ခ်င္သည္။ Reboot လုပ္လို႕ရလွ်င္ လုပ္လိုက္ခ်င္သည္။
ကြန္ျပဴတာ သိပ္အသံုးမတြင္က်ယ္ခင္ လြန္ခဲ႕ေသာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ကေတာ႕ ဘ၀ဆိုတာ စာအုပ္တစ္အုပ္ဆိုလွ်င္ ေကာင္းမွာပဲဟု တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေျပာဖူးသည္။ ဒါဆိုလွ်င္ ဇာတ္သိမ္းပိုင္းကို သိခ်င္ေတာ့ ေက်ာ္ဖတ္မည္။ ဖတ္ခ်င္တဲ႕ စာမ်က္ႏွာေတြကို ထပ္ခါထပ္ခါ ဖတ္ေနမည္။ မႀကိဳက္တဲ႕ စာမ်က္ႏွာေတြကိုေတာ႕ ဆုတ္ၿဖဲပစ္လိုက္မွာေပါ႕ဟု ေတြးဖူးသည္။ အခုေတာ႕ စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္ခဲ႕လွ်င္လည္း ဆုတ္ၿဖဲရလြန္းလို႕ ေတာ္ေတာ္ပါးေနသည့္ စာအုပ္တစ္အုပ္ ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ။ အစက ျပန္လွန္ဖတ္ခ်င္တဲ႕ စိတ္ေရာ ရွိေသးရဲ႕လား။
တကယ္ေတာ့ ႏိုးထခ်င္ေနေသးသည္။ နံနက္ခင္းက မေႏြးေထြးလည္း ရွိပါေစေတာ့။ မိုးေတြသည္းသည္း ရြာခ်င္လည္းရြာပါေစေတာ့။ ျမဴေတြနဲ႕ ပိတ္ခ်င္လည္း ပိတ္ေနပါေစေေတာ့။ အလိုအေလ်ာက္ ႏိုးထတာ မဟုတ္ပဲ ဖိအားတစ္ခုေၾကာင္ ့ ျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္ပါေစေတာ့။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ နံနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ႏိုးထခ်င္ေနေသးသည္။
သာယာေသာေန႕မ်ားတြင္ အေရွ႕ဘက္ယြန္းယြန္းမွ ႏႈတ္ဆက္ထြက္လာေသာ နီေဖ်ာ႕ေဖ်ာ့ ေနလံုးႀကီး၏ လွလွပပ ျမင္ကြင္းကို အၿမဲတမ္းသတိထား ဖမ္းဆုပ္မိဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္္တာကေတာ့ မဆန္းဘူးထင္ပါသည္။
**ပန္ဒိုရာ**
ႏိႈးစက္နာရီက ဆက္ကာဆက္ကာ ျမည္သည္။ မပိတ္မခ်င္း ျမည္သည္။ စူးစူးရွရွ အသံကုန္ျမည္သည္။ သူ႕ကိုမုန္းေနသလား ဘာလား ဂရုစိုက္ဟန္မျပဳ။ ေပးထားေသာ တာ၀န္ကို ေက်ေက်ပြန္ပြန္ ထမ္းေဆာင္သည္။ ႏႈိးစက္ကို ကိုင္ေပါက္မလို လုပ္ၿပီးမွ ေဆာင့္ရုံသာ ေဆာင့္ခ်လိုက္ပါသည္။ ဒီလိုႏိုးထျခင္းေလာက္ ဆိုလွ်င္ ေတာ႕ တေန႕တာ ရာသီဥတုမဆိုးလွဟု ဘာသာသတ္မွတ္လိုက္သည္။ ႏိႈးစက္တစ္လံုး ျပတင္းေပါက္အျပင္ ေရာက္သြားသည္႕ ေန႕ေတြ ရွိဖူးသည္။ ေရခ်ိဳးကန္ထဲ ႏွစ္ျမွဳပ္ခံရသည္႕ေန႕ေတြေတာင္ ရွိေကာင္းရွိဖူးမည္။ သမိုင္းသည္ တစ္ပတ္ျပည္႕ျပည္႕ မလည္ခင္ မတူညီေသာ ေန႕သစ္မ်ားကို ႀကိဳးစားေမြးဖြားေနသည္။
ပုဂံေက်ာက္စာေတြထဲမွာေတာ႕ စည္ျငင္းျဖင့္ ႏိုးထေသာ စည္းစိမ္ကို ခံစားရလို၏ ဟု အလွဴရွင္ တစ္ေယာက္က ဆုေတာင္းခဲ႕တာ ဖတ္ဖူးသည္။ တစ္ေန႕တာ၏ ႏိုးထျခင္းဟာ သည္ေလာက္ အေရးပါသလား။ ႏိုးထပံုႏိုးထနည္းကေတာ႕ မတူႏိုင္ၾက။ ညမွာ ေနာက္က်မွ အိ္ပ္ရာ၀င္သူသည္ ေစာေစာမထႏိုင္။ တကယ္ေတာ့ (ကိုယ္နဲ႕ႏႈိင္းရလွ်င္) လူ အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ေစာေစာမထလို ဟုထင္မိသည္။ အိပ္ျခင္းက ေခတၱေသျခင္းဟု တင္စားၾကမည္ ဆိုလွ်င္ ျမန္ျမန္ ျပန္မရွင္လိုၾကဘူးလား။ ဒါေပမယ္႕ အေသးစားေသျခင္းကပင္ ေပ်ာ္ေမြ႕စရာ ေကာင္းေနေတာ့ ခက္သည္။ ဂၽြန္ကိစ္ (John Keats) ကေတာ႕ သက္ေတာင့္သက္သာ ေသျခင္းႏွင့္ တ၀က္တပ်က္ ခ်စ္ကၽြမ္း၀င္မိေပါ့ ဟုေရးခဲ့သည္။
စိတ္ညစ္လွ်င္ အိပ္တတ္သည္။ ဘာမွမသိျခင္းျဖင့္ ေလာကႀကီးက ထြက္ေျပးႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသည္။ ေလာကအစစ္ကထြက္ေျပးဖို႕ ေလာကအတုတစ္ခုမွာ သြားေနေအာင္ ႀကိဳးစားေနျပန္သည္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ကမၻာတုက ကမၻာစစ္ထဲကလို သံေယာဇဥ္၊ တာ၀န္၊ ျငင္းခုန္မႈ၊ အသိအမွတ္ျပဳမႈ ဆိုတာေတြနဲ႕ လိမ္ယွက္လာေတာ့ ကမၻာအားလံုးကထြက္ေျပးဖို႕ ထပ္ႀကိဳးစားရင္း ကမၻာေပ်ာက္မလို ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ နံနက္ခင္းတစ္ခုကေတာ့ အခ်ိန္တန္လွ်င္ေရာက္ေရာက္ လာသည္ပင္။
နံနက္မေရာက္ခင္ အိပ္ၿပီးေစာင့္ရသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ဖုိ႕သက္သက္က တကယ္ေတာ့ အေဖာ္မလို။ အိပ္ျခင္းနဲ႕ အိပ္သူသာလိုသည္။ အိပ္သူရဲ႕ နံေဘးမွာ ေအးစက္ေနေသာ ေနရာလပ္တစ္ခု ရွိခဲ႕လွ်င္ေတာ့ ကံဆိုးမႈဟု သတ္မွတ္မည္လား။ လြတ္လပ္မႈဟု ဖြင့္ဆိုမည္လား။ ခံယူသူ၏ ေယဘုယ် ခံယူခ်က္မွာ မူတည္မည္။ ထိုတစ္ေန႕တာ အတြက္ သူ႕စိတ္ခံစားမႈအေပၚမွာ မူတည္မည္။ စိတ္ေတြ ေလဟုန္စီးေနၾကသူ လူေတြရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ဆိုတာ သည္ေလာက္ေတာ႕ ကြဲျပားႏိုင္မည္။
အက္ေဆးေတြေရးလွ်င္ ေလသံက ေအးစက္စက္ႏိုင္လြန္းတယ္။ အဆက္အစပ္ ျပတ္ေတာက္လြန္းတယ္။ ၀ါက်ေတြ တိုလြန္းတယ္။ ေ၀ါဟာရေတြ ရိုးလြန္းတယ္။ မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္က ဒီလိုေျပာဖူးသည္။ အဂၤလိပ္လိုေတာ႕ indifferent ျဖစ္သည္လို႕ သူက ထပ္ေျပာျပန္သည္။ ေႏြးေထြးမႈ၏ အေရးပါပံုသည္ နံနက္ခင္းတစ္ခုတြင္ေတာ႕ သိသာလြန္းသည္။ မိုးေရေပါက္မ်ား တစိမ္႕စိမ္႕က်ေနေသာ နံနက္ခင္းတစ္ခုမွာ သင္ႏိုးထဖူးပါသလား။ ႏွင္းေငြ႕ပါေသာ ေျမာက္ျပန္ေလတို႕ တသုန္သုန္တုိက္ေနေသာ နံနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ဘယ္လိုခံစားရသလဲ။ ေအးစိမ္႕မႈမ်ားက မႏိုးထခ်င္ေအာင္ ျဖားေယာင္းတတ္သည္မွာ ေၾကာက္စရာေကာင္းသည္ဟု မထင္မိဘူူးလား။
ညအိပ္ရာ၀င္ခါနီး တစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ စကားစျမည္ေျပာျဖစ္လွ်င္ ေကာင္းေသာည ျဖစ္ပါေစ၊ အိပ္မက္လွလွ မက္ပါေစ စသျဖင့္ အေနာက္တိုင္းဆန္ဆန္ ႏႈတ္ဆက္ေလ့ရွိသည္။ သည္႕အျပင္ အိပ္ၿပီးလွ်င္လည္း ေနာက္တစ္ေန႕ ႏိုးထႏိုင္ပါေစ ဟု ကိုယ္က ႏႈတ္ဆက္မိတတ္သည္။ ႏႈတ္ဆက္ခံရသူေတြ တြန္႕သြားတတ္သည္။ ဖြဟဲ႕ လို႕လည္း ျပန္ေျပာတတ္ၾကသည္။ နားမလည္ပါ။ နံနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ႏိုးျဖစ္ေအာင္ ႏိုးထဖို႕ တကယ္ေတာ႕ လူတိုင္း အလိုရွိပါသည္။
လူျဖစ္ရတာ ၾကာလာေလေလ၊ ကိုယ္ေျပာခဲ႕တာေတြကို ျပန္မႀကိဳက္ေလေလ၊ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို စိတ္တိုင္းမက်ေလေလ။ အရာရာ စိတ္၀င္စားၿပီး ဘာမွ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္မရွိတာကို မႀကိဳက္။ ၀င္မစြက္လည္း ရတဲဲ႕ကိစၥ ေတြကို ရႈေထာင့္တမ်ိဳးက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ သြားေဆြးေႏြးမိတာကိုမႀကိဳက္။ (သတၱေလာကႀကီးက မင္းမရွိလည္း ျဖစ္ေနတာပါပဲကြာ။) ကိုယ့္ရဲ႕အေရးပါမႈဟာ အေရးမပါမွန္း သိလ်က္နဲ႕ အေရးလုပ္ေနမိတာကို မႀကိဳက္။ ကြန္ျပဴတာထဲက ဖိုင္ေတြလို Delete ဖ်က္လို႕ရလွ်င္ ဖ်က္လိုက္ခ်င္သည္။ Reboot လုပ္လို႕ရလွ်င္ လုပ္လိုက္ခ်င္သည္။
ကြန္ျပဴတာ သိပ္အသံုးမတြင္က်ယ္ခင္ လြန္ခဲ႕ေသာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ကေတာ႕ ဘ၀ဆိုတာ စာအုပ္တစ္အုပ္ဆိုလွ်င္ ေကာင္းမွာပဲဟု တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေျပာဖူးသည္။ ဒါဆိုလွ်င္ ဇာတ္သိမ္းပိုင္းကို သိခ်င္ေတာ့ ေက်ာ္ဖတ္မည္။ ဖတ္ခ်င္တဲ႕ စာမ်က္ႏွာေတြကို ထပ္ခါထပ္ခါ ဖတ္ေနမည္။ မႀကိဳက္တဲ႕ စာမ်က္ႏွာေတြကိုေတာ႕ ဆုတ္ၿဖဲပစ္လိုက္မွာေပါ႕ဟု ေတြးဖူးသည္။ အခုေတာ႕ စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္ခဲ႕လွ်င္လည္း ဆုတ္ၿဖဲရလြန္းလို႕ ေတာ္ေတာ္ပါးေနသည့္ စာအုပ္တစ္အုပ္ ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ။ အစက ျပန္လွန္ဖတ္ခ်င္တဲ႕ စိတ္ေရာ ရွိေသးရဲ႕လား။
တကယ္ေတာ့ ႏိုးထခ်င္ေနေသးသည္။ နံနက္ခင္းက မေႏြးေထြးလည္း ရွိပါေစေတာ့။ မိုးေတြသည္းသည္း ရြာခ်င္လည္းရြာပါေစေတာ့။ ျမဴေတြနဲ႕ ပိတ္ခ်င္လည္း ပိတ္ေနပါေစေေတာ့။ အလိုအေလ်ာက္ ႏိုးထတာ မဟုတ္ပဲ ဖိအားတစ္ခုေၾကာင္ ့ ျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္ပါေစေတာ့။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ နံနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ႏိုးထခ်င္ေနေသးသည္။
သာယာေသာေန႕မ်ားတြင္ အေရွ႕ဘက္ယြန္းယြန္းမွ ႏႈတ္ဆက္ထြက္လာေသာ နီေဖ်ာ႕ေဖ်ာ့ ေနလံုးႀကီး၏ လွလွပပ ျမင္ကြင္းကို အၿမဲတမ္းသတိထား ဖမ္းဆုပ္မိဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္္တာကေတာ့ မဆန္းဘူးထင္ပါသည္။
**ပန္ဒိုရာ**
No comments:
Post a Comment