ဒီညေနမွာ မေလွ်ာက္တာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ႕ လမ္းကေလးတစ္ခုကို ေရာက္လာခဲ႕တယ္။ တံတားေလး တစ္စင္းရယ္၊ ျဖည္းျဖည္း စီးဆင္းေနတဲ့ ေရတခ်ိဳ႕ရယ္၊ ေျမာင္းနံေဘးမွာ ေအးေအးေဆးေဆး လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ ငွက္ျဖဴျဖဴေလးေတြရယ္၊ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန ကိုယ့္ကို ခပ္တည္တည္ၾကည့္ေနတဲ႕ ၿမိဳ႕ျပရဲ့ ေသသပ္လွပတဲ့ အေဆာက္အဦ တခ်ိဳ႕ရယ္ဟာ ရင္ကို ၿငိမ္းသြားဖို႕ မလံုေလာက္ေစခဲ့ဘူး။ တံတားေလးေပၚမွာ ရပ္ရင္း ကိုယ္ဟာ လမ္းကေလးကို ေငးေနတုန္းပဲ။ လမ္းကေလးကေတာ့ မ်က္လံုး စံုမွိတ္ထားေလရဲ႕။ ကိုယ့္ကုိ ဘယ္အထိ ေခၚသြားႏိုင္မလဲ ။ ေမးခြန္းကို သူျပန္မေျဖဘူး။ အဲဒီခဏ ေလေျပေအးေလးက ရႈပ္ေထြးေနတဲ့ ကိုယ့္စိတ္ထဲ အထိ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ပြတ္သပ္ျဖတ္တိုက္သြားတယ္။ ေကာင္းကင္ကို အမွတ္မထင္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္။ ညမွ ထြက္ခြင့္ရမယ့္ လဟာ တိမ္ျပာျပာ ေနာက္မွာ မရဲတရဲ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာ ကိုယ္သိသြားတာေပါ့။ ႏြမ္းႏြမ္းလ်လ် အျပံဳးေတြ ဖလွယ္လိုက္ၾကတယ္။ ခံစားခ်က္ဆိုတာ တခါတခါ သိပ္ထူးဆန္းတဲ့ ေရာေႏွာမႈေတြပဲ။ ကဗ်ာတစ္စ ထြက္က်လာတယ္။
**လေရာင္ဆမ္းတဲ့လမ္းတစ္ပုဒ္**
လေရာင္ရိုးရဲ၊ ျဖန္႕က်ဲဲဲၿပိဳက်
တိမ္ျပာစႏွင့္၊ ခြန္းဟဆိုစဥ္
၀ီရသိဂၤါ၊ ကဗ်ာမူးမူး
လမ္းျဖဴးျဖဴး၀ယ္
ကြယ္…
လမ္း.. တဲ့
ဟိုတစ္ျခမ္းျဖင့္၊ ၾကမ္းကာဆိုးဆိုး
အခ်ိဳးအေကြ႕၊ အေ၀့အ၀ိုက္
ရိႈက္ရႈိက္ငင္ငင္၊ တင္တင္က်က်
ေလွ်ာက္ျဖစ္ရၿပီ၊ ရွတစူးရဲ
လမ္းက်ဲက်ဲမွာ၊ လွမ္းရဲၾက..တဲ့
ကဲ..ခဏေမ့လိုက္၊ ေျခရာမိုက္တို႕
တြန္းတိုက္ေက်ာ္လႊား၊ ဘယ္သူမွားလည္း
မနားတူရူ၊ ေလွ်ာက္သူမရွိ
လမ္းမသိလွ်င္၊ လမ္း၏အသြင္
လမ္းမထင္ေလ၊ နီက်င္စြန္းစြန္း
ထြန္းထြန္းအိုင္အိုင္၊ ဒီလမ္းတိုင္ေအာင္
သံၿပိဳင္သီေၾကြး၊ မွတ္တိုင္ေရးခဲ့
ေႏွးေကြးနာက်င္
ေႏွး ေကြး နာ က်င္
ေႏွး ေကြး နာ က်င္
ဟင္……..
ဒီလိုႏွင့္ပင္၊ မိုးလွ်င္စုန္းစုတ္
ခ်ဳပ္ေတာ့မွာလား၊ အလင္းၾကားက
ေ၀၀ါးထြက္က်၊ ပါးလ်တိမ္ေတာင္
ေလညင္းေဆာင္စဥ္၊ လေရာင္ရိႈက္သြင္း
ရင္တြင္းခဏ၊ အပူစေျဖ
ခရီးရွည္ေသး
ခ ရီး ရွည္ ေသး
ခ ရီး ရွည္ ေသး
……..
ညေနမေစာင္း၊ လမေဟာင္းခင္
ခ်ိန္ေကာင္းေလွ်ာက္ရေပဦးမည္…။
**ပန္ဒိုရာ**
ဒီညေနမွာ မေလွ်ာက္တာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ႕ လမ္းကေလးတစ္ခုကို ေရာက္လာခဲ႕တယ္။ တံတားေလး တစ္စင္းရယ္၊ ျဖည္းျဖည္း စီးဆင္းေနတဲ့ ေရတခ်ိဳ႕ရယ္၊ ေျမာင္းနံေဘးမွာ ေအးေအးေဆးေဆး လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ ငွက္ျဖဴျဖဴေလးေတြရယ္၊ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန ကိုယ့္ကို ခပ္တည္တည္ၾကည့္ေနတဲ႕ ၿမိဳ႕ျပရဲ့ ေသသပ္လွပတဲ့ အေဆာက္အဦ တခ်ိဳ႕ရယ္ဟာ ရင္ကို ၿငိမ္းသြားဖို႕ မလံုေလာက္ေစခဲ့ဘူး။ တံတားေလးေပၚမွာ ရပ္ရင္း ကိုယ္ဟာ လမ္းကေလးကို ေငးေနတုန္းပဲ။ လမ္းကေလးကေတာ့ မ်က္လံုး စံုမွိတ္ထားေလရဲ႕။ ကိုယ့္ကုိ ဘယ္အထိ ေခၚသြားႏိုင္မလဲ ။ ေမးခြန္းကို သူျပန္မေျဖဘူး။ အဲဒီခဏ ေလေျပေအးေလးက ရႈပ္ေထြးေနတဲ့ ကိုယ့္စိတ္ထဲ အထိ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ပြတ္သပ္ျဖတ္တိုက္သြားတယ္။ ေကာင္းကင္ကို အမွတ္မထင္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္။ ညမွ ထြက္ခြင့္ရမယ့္ လဟာ တိမ္ျပာျပာ ေနာက္မွာ မရဲတရဲ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာ ကိုယ္သိသြားတာေပါ့။ ႏြမ္းႏြမ္းလ်လ် အျပံဳးေတြ ဖလွယ္လိုက္ၾကတယ္။ ခံစားခ်က္ဆိုတာ တခါတခါ သိပ္ထူးဆန္းတဲ့ ေရာေႏွာမႈေတြပဲ။ ကဗ်ာတစ္စ ထြက္က်လာတယ္။
**လေရာင္ဆမ္းတဲ့လမ္းတစ္ပုဒ္**
လေရာင္ရိုးရဲ၊ ျဖန္႕က်ဲဲဲၿပိဳက်
တိမ္ျပာစႏွင့္၊ ခြန္းဟဆိုစဥ္
၀ီရသိဂၤါ၊ ကဗ်ာမူးမူး
လမ္းျဖဴးျဖဴး၀ယ္
ကြယ္…
လမ္း.. တဲ့
ဟိုတစ္ျခမ္းျဖင့္၊ ၾကမ္းကာဆိုးဆိုး
အခ်ိဳးအေကြ႕၊ အေ၀့အ၀ိုက္
ရိႈက္ရႈိက္ငင္ငင္၊ တင္တင္က်က်
ေလွ်ာက္ျဖစ္ရၿပီ၊ ရွတစူးရဲ
လမ္းက်ဲက်ဲမွာ၊ လွမ္းရဲၾက..တဲ့
ကဲ..ခဏေမ့လိုက္၊ ေျခရာမိုက္တို႕
တြန္းတိုက္ေက်ာ္လႊား၊ ဘယ္သူမွားလည္း
မနားတူရူ၊ ေလွ်ာက္သူမရွိ
လမ္းမသိလွ်င္၊ လမ္း၏အသြင္
လမ္းမထင္ေလ၊ နီက်င္စြန္းစြန္း
ထြန္းထြန္းအိုင္အိုင္၊ ဒီလမ္းတိုင္ေအာင္
သံၿပိဳင္သီေၾကြး၊ မွတ္တိုင္ေရးခဲ့
ေႏွးေကြးနာက်င္
ေႏွး ေကြး နာ က်င္
ေႏွး ေကြး နာ က်င္
ဟင္……..
ဒီလိုႏွင့္ပင္၊ မိုးလွ်င္စုန္းစုတ္
ခ်ဳပ္ေတာ့မွာလား၊ အလင္းၾကားက
ေ၀၀ါးထြက္က်၊ ပါးလ်တိမ္ေတာင္
ေလညင္းေဆာင္စဥ္၊ လေရာင္ရိႈက္သြင္း
ရင္တြင္းခဏ၊ အပူစေျဖ
ခရီးရွည္ေသး
ခ ရီး ရွည္ ေသး
ခ ရီး ရွည္ ေသး
……..
ညေနမေစာင္း၊ လမေဟာင္းခင္
ခ်ိန္ေကာင္းေလွ်ာက္ရေပဦးမည္…။
**ပန္ဒိုရာ**
No comments:
Post a Comment