“ေမေမ.. ေမေမ ဟိုမွာၾကည္႔ပါဦး... ရုပ္ဆိုးဆိုးနဲ႕လူၾကီး..... တအားရုပ္ဆိုးတာဘဲ..... အဲဒီလူၾကီးက ဘာလို႕ ရုပ္ဒီေလာက္ဆိုးေနရတာလဲဟင္.. သူ႕ေဘးက အန္တီက်ေတာ႕ ေခ်ာလိုက္တာ” ငါးႏွစ္အရြယ္ ကေလးမေလးဟာ သူ႕အေမရဲ႕ လက္ေမာင္းကိုကိုင္လႈပ္ရင္း အေရွ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က လမ္းေလွ်ာက္လာေနတဲ႕ အတြဲတစ္တြဲကို လက္ညိဳးေလးညႊန္ျပီး စူးစူး၀ါး၀ါး ေအာ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
“အိုး.. သမီး ရွဴး …. သူမ်ားၾကားသြားမယ္ေလ.. ဒီလိုမေျပာရဘူး ” ကေလးမေလးရဲ႕ အေမက သူ႕သမီးကို အလန္႕တၾကား တားျမစ္လိုက္ပါတယ္။
“အိုး ေမေမကလဲ တကယ္ရုပ္ဆိုးလြန္းလို႕ပါ… ၾကည္႕ရတာ ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းလိုက္တာ........ အဲဒီအန္တီက ဒီေလာက္ရုပ္ဆိုးတဲ႕ မ်က္ႏွာၾကီးနဲ႕လူကို ဘာလို႕ တြဲလာလဲ မသိဘူးေနာ္”
ကေလးမေလးအေမဟာ အားတုံ႕အားနာနဲ႕ ေရွ႕ကအတြဲကို လွမ္းၾကည္႕လိုက္ျပီး ကေလးမေလးကို သူတို႕နဲဲ႕ ေ၀းရာကို ဆြဲေခၚသြားပါေတာ႕တယ္။
ဒါေပမဲ႕ ကမ္းစပ္က သဲေသာင္ျပင္ေပၚမွာ မနက္ခင္း အဲဒီအတြဲ လမ္းေလွ်ာက္တဲ႕အခါတိုင္းမွာ ထိုသားအမိနဲ႕ ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္.. ေတြ႔တိုင္းလည္း ကေလးမေလးဟာ သူ႕အေမရဲ႕ အေနာက္ကို ၀င္ပုန္းျပီး “ ေမေမ.. သမီးေၾကာက္တယ္ .. သမီးမၾကည္႕ရဲဘူး.. အဲဒီလူၾကီးက ရုပ္ဆိုးလြန္းတယ္ ” ဆိုျပီး ေအာ္ဟစ္ ေနတတ္ပါတယ္။
တစ္ရက္မွာေတာ႕ ကေလးမေလးရယ္ သူ႔အေမရယ္ဟာ ကမ္းစပ္နားမွာ ေလညွင္းခံေနၾကတုန္း သူတို႕ ၂ေယာက္ ရွိရာကို ရုပ္ဆိုးတဲ႕သူနဲ႕ အျမဲတြဲလာတဲ႕ မိန္းမေခ်ာေခ်ာဟာ တစ္ေယာက္တည္း ေရာက္လာျပီး သူတို႕ကို ႏူးညံ႕သာယာတဲ႔ အသံနဲ႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ စကားဆိုပါတယ္.. ကေလးမေလးကိုလည္း အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလးနဲ႕ ျပံဳးျပလိုက္ေတာ႕ ကေလးမေလးက ရွက္ကိုးရွက္ကန္းေလး ျပန္ျပံဳးျပျပီး သူမကို ေမာ႕ၾကည္႕ကာ အားမနာတမ္း ေျပာခ်လိုက္တာက “အန္တီက ဒီေလာက္ေခ်ာျပီး အန္တီ႕ေယာက်္ားက ဘာလို႕ ဒီေလာက္ရုပ္ဆိုးရတာလဲဟင္”
ကေလးမေလးရဲ႕ အေမဟာ သူ႕သမီးရဲ႕ ရိုင္းပ်တဲ႕ ေမးခြန္းအတြက္ အလြန္ကို အားနာသြားျပီး ကေလးမေလးကို ဆူပူၾကိမ္းေမာင္းပါေတာ႕တယ္.. ဒီမွာတင္ အမ်ိဳးသမီး ေခ်ာေခ်ာေလးက “ ခနေလာက္ေနပါဦးရွင္… အစ္မရဲ႕ သမီးဟာ ကၽြန္မတို႕ကို အျမဲတမ္းၾကည္႕ၾကည္႕ေနတတ္တာ သတိထားမိပါတယ္.. တကယ္လို႕ အစ္မတို႕က ခြင္႔ျပဳမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္မေယာက်္ားနဲ႕ ပတ္သက္တဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ခု ေျပာျပခ်င္ပါတယ္.. ”
ကေလးမေလးရဲ႕ အေမဟာ အားတံု႕အားနာ ျဖစ္သြားခဲ႕ရျပီး ေခါင္းညိတ္လိုက္ကာ စကားေျပာခြင္႕ ျပဳလိုက္ပါတယ္။
“ပထမဆံုးက ကၽြန္မနံမည္ကို အရင္ေျပာပါမယ္.. ကၽြန္မက ရိုဇယ္လာ.. သမီးေလး နံမည္ကေရာ” ဆိုျပီး ကေလးကို ဦးတည္ျပီး ေမးပါတယ္.. ဒီမွာတင္ ကေလးမေလးနံမည္က နန္စီဆိုတာ သိလိုက္ရျပီး ကေလးမေလးရဲ႕ အေမက ေမရီ ျဖစ္ပါတယ္.. သူတို႕္ဟာ ရိုဆယ္လာ ရဲ႕ ဖိတ္ေခၚမႈနဲ႕ စားပြဲတစ္လံုးမွာ သြားထိုင္ၾကျပီး သံပုရာရည္ သံုးခြက္မွာလိုက္ပါတယ္.. ျပီးေတာ႕မွာ ရိုဇယ္လာဟာ သူမရဲ႕ ဇာတ္လမ္းကို စတင္ ေျပာျပပါေတာ႕တယ္။
********************************
လြန္ခဲ႕တဲ႕ ၅ႏွစ္ေလာက္က ကၽြန္မရယ္ ကၽြန္မ အေမရယ္ဟာ ဖေလာ္ရီဒါကို သြားလည္ၾကပါတယ္.. ဖေလာ္ရီဒါကိုေရာက္ေတာ႕ ဟိုတယ္ တစ္ခုမွာ တည္းခိုၾကပါတယ္.. အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲ ေလတပ္က အရာရွိ တစ္ခ်ိဳ႕ဟာလည္း ကၽြန္မတို႕တည္းတဲ႕ ဟိုတယ္မွာဘဲ တည္းခိုေနခဲ႕ၾကပါတယ္. အဲဒီအရာရွိေတြထဲကမွ ရုပ္ေခ်ာေခ်ာ ခပ္ေျဖာင္႕ေျဖာင္႕ ေလတပ္အရာရွိတစ္ေယာက္က ကၽြန္မကို စိတ္၀င္စားတဲ႕ အမူအရာေတြ ျပလာပါတယ္.. ကၽြန္မကို ေတြ႔တိုင္း သူ႕အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြနဲ႕ ျပံဳးျပတတ္ျပီး ကၽြန္မတည္းခိုေနတဲ႕ ဟိုတယ္အခန္းနံပါတ္ကိုလည္း သိေအာင္စံုစမ္ျပီးေတာ႕ ပန္းစည္းေလးေတြ ဟိုတယ္ ၀န္းထမ္းေတြကို အၾကိမ္မ်ားစြာ ပို႕ခိုင္းတတ္ပါတယ္.. သူပို႕လိုက္တဲ႕ ပန္းစည္းေတြမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ႕ ကဒ္ျပားေပၚမွာလည္း သူနဲ႕ အတူ တစ္ရက္ေလာက္ ညစာစားခြင္႕ျပဳဖို႕ ေတာင္းဆိုတဲ႕စာ အျမဲတမ္း ပါေလ႕ ရွိပါတယ္.. ကၽြန္မရဲ႕ အေမကလည္း သူ႕ရဲ႕ ရည္မြန္တဲ႕ အျပဳအမူ၊ အေျပာအဆိုေတြကို ျမင္ေတြ႔ျပီးသား ျဖစ္ေလေတာ႕ ညစာေကၽြးတာကို လက္ခံလိုက္ဖို႕နဲ႕ မိတ္ေဆြေတြအျဖစ္ အေပါင္းအသင္း လုပ္ၾကည္႕ဖို႕ တိုက္တြန္းပါတယ္..
ဒါနဲ႕ဘဲ ကၽြန္မလည္း အဲဒီလူရဲ႕ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို လက္ခံလိုက္ျပီး တစ္ရက္ေတာ႕ ဟိုတယ္မွာ သူနဲ႕အတူ ညစာစားၾကပါတယ္.. ညစာစားေနရင္းမွာဘဲ သူက ကၽြန္မကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ေမတၱာ သက္၀င္ ခ်စ္ခင္မိေၾကာင္းနဲ႕ သူ႕ကို အျမဲတမ္း ေတြ႔ခြင္႕ေပးဖို႕၊ မခ်စ္ႏိုင္ေသးရင္ေတာင္ မိတ္ေဆြေတြလို ဆက္ဆံျပီး သူ႕ကို ေလ႕လာဖို႕ ေျပာလာပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ခက္တာက သူဟာ ေယာက်္ားပီသတဲ႕ ရုပ္ရည္နဲ႕ ခန္႕ညားတဲ႕ အမူအရာမ်ိဳး ရွိေပမဲ႕ ကၽြန္မဟာ အဲဒီလူကို စိတ္၀င္စားလို႕ မရဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္.. ထူးထူးဆန္းဆန္း အေၾကာင္းျပခ်က္ မရွိဘဲကို သူ႕အေပၚ အျမင္ကပ္တဲ႕ စိတ္ေတြ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ရွိေနခဲ႕ပါတယ္.. သူ႕ကို ဘယ္လိုမွလည္း ရင္ခုန္ စိတ္လႈပ္ရွားျခင္းလည္း မရွိခဲ႕ပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႕လည္း ဒီလူကို မိတ္ေဆြလိုလည္း မဆက္ဆံေတာ႕ဘဲ ကၽြန္မဦးေႏွာက္ထဲက ထုတ္ပစ္လိုက္ဖို႕ဘဲ စဥ္းစားလိုက္မိျပီး ေနာက္ရက္ေတြမွာေတာ႕ သူ႕ကို အေတြ႔မခံေတာ႕ဘဲ ေရွာင္ဖယ္ေနလိုက္ပါေတာ႕တယ္.. .
တစ္ရက္ေတာ႕ ဟိုတယ္က အမွတ္တရ လက္ေဆာင္ေလးေတြေရာင္းတဲ႕ ဆိုင္မွာ ကၽြန္မရွိေနတုန္း သူေရာက္လာခဲ႕ပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ ကၽြန္မကို သူရဲ႕ အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလးနဲ႕ ျပံဳးျပျပီး ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္.. သူဟာ တကယ္ကို ေယာက်္ားပီသတဲ႕ ရုပ္ရည္ရွိျပီး သူ႕အျပံဳးဟာလည္း ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းျပီး ဆြဲေဆာင္မႈလည္း ရွိလွပါတယ္... ဒါေပမဲ႕ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာေတာ႕ ဘယ္လိုမွ ႏွစ္သက္ခံစားလို႕ မရတာေၾကာင္႕ သူကအျပံဳးကို ျပန္ျပီးတုံ႕ျပန္ျခင္း မျပဳဘဲ မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႕ သူ႕ေရွ႕ကေန ခ်ာကနဲ လွည္႕ထြက္ခဲ႕လိုက္ပါတယ္.. အဲဒီခ်ိန္ေလးမွာ သူ႕ဆီက ထြက္လာတဲ႕ နာနာက်င္က်င္ စကားသံကို ၾကားျဖစ္ေအာင္ ၾကားလိုက္မိတာက “ ေအာ္.. ကၽြန္ေတာ္႔ကို လံုး၀ျငင္းပယ္လိုက္တယ္ ဆိုတာကို ဒီနည္းနဲ႕ ျပလိုက္တာဘဲေပါ႕ ေနာ္” ဆိုတာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္.. ကၽြန္မလဲ သူ႕အသံနဲ႕ သူ႕ကို လစ္လ်ဴရႈ ခ်န္ထားခဲ႔လိုက္ျပီး ကၽြန္မအခန္းရွိရာကို တက္လာခဲ႕ပါေတာ႕တယ္.. အခန္းထဲေရာက္ေတာ႕ ကၽြန္မ အေမက အိပ္ေပ်ာ္ေနပါျပီ။ ကၽြန္မလဲ အ၀တ္အစားလဲ မီးပိတ္ျပီး အိပ္ရာ၀င္လိုက္ပါတယ္…
ကၽြန္မ အိပ္ေပ်ာ္သြားျပီး ၂နာရီေလာက္အၾကာမွာ က်ယ္ေလာင္စူးရွစြာ ျမည္ေနတဲ႕ အခ်က္ေပးသံေၾကာင္႕ အိပ္ရာကေန ႏိုးထလာပါတယ္.. ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာမို႕ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက အခ်က္ေပးသံ ျမည္ေနတယ္ဆိုတာ မေ၀ခြဲႏိုင္ခဲ႕ပါဘူး… အိပ္မႈန္စံုမႊားျဖစ္ေနတဲ႕ ကၽြန္မနဲ႕ ကၽြန္မအေမတို႕ဟာ အခန္းေရွ႕က ၀ရံတာေလးကို အလုအယက္ ထြက္ၾကည္႕လိုက္ခ်ိန္မွာ “ မီး … မီး ” ဆိုတဲ႕ လူေတြရဲ႕ ၀ိုင္း၀န္းေအာ္ဟစ္ေနသံကို ေသြးပ်က္ဖြယ္ ၾကားလိုက္ရျပီး ကၽြန္မတို႕တည္းေနတဲ႕ ဟိုတယ္ၾကီးဟာ မီးေတာက္ မီးလွ်ံေတြ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႕ ေတာက္ေလာင္ ၀ါးျမိဳျခင္း ခံေနရပါတယ္… ကၽြန္မနဲ႕ အေမတို႕လည္း အခန္းကေန ထြက္ေျပးဖို႕ တံခါးကို ဖြင္႕လိုက္ေတာ႕ အခန္းအျပင္ဘက္မွာ မီးေတာက္ၾကီးေတြက အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႕ ေလာင္ကၽြမ္းေနပါျပီ။ ေျပးဖို႕ လမ္းလဲ မျမင္ေတာ႕ပါဘူး..
ဒီေလာက္ တဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေလာင္ေနတဲ႕ မီးေတာက္ၾကီးေတြကို ျဖတ္ျပီး ဟိုတယ္ေအာက္ထပ္ကို ေရာက္ႏိုင္ဖို႕က မလြယ္ေတာ႕ပါဘူး… မီးခိုးေတြေၾကာင္႕ အသက္ရႈမ၀ ျဖစ္လာျပီး မ်က္လံုးေတြလဲ က်ိန္းစပ္လာတာမို႕ ကၽြန္မနဲ႕ အေမဟာ သန္႕စင္တဲ႔ေလကို ရႈရိႈက္ခြင္႕ရဖို႕ အခန္းအျပင္က ၀ရံတာေလးဆီ အလုအယက္ ျပန္ေျပး ထြက္လာမိပါတယ္.. ဟိုတယ္ရဲ႕ သံုးထပ္ေျမာက္မွာ ရွိေနတဲ႕ ကၽြန္မတို႕ ေနတဲ႕ အခန္းရဲ႕ ဒီ၀ရံတာေလးကေန ခုန္ခ်ဖို႕ဆိုတာလဲ မိန္းမသားေတြျဖစ္တဲ႕ ကၽြန္မနဲ႕ အေမ႕အတြက္ လံုး၀ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး.. ခုန္ခ်ရဲတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေအာက္ေရာက္ရင္ အသက္ရွင္ဖို႕ လမ္း မျမင္ႏိုင္ပါဘူး… အိုး ကၽြန္မတို႕ဟာ မီးေလာင္ခံရျပီး ေသဆံုးရေတာ႕မယ္ ထင္ပါရဲ႔လို႕ဘဲ ေတြးေနမိပါေတာ႕တယ္.. ခုခ်ိန္မွာေတာ႕ ထြက္ေျပးဖို႕လည္း လမ္းမရွိေတာ႕ဘူး။ ဒါေၾကာင္႕ ထိတ္လန္႔ ေၾကာက္ရြံ႔လြန္းစိတ္ေတြနဲ႕ ကၽြန္မတို႕၂ေယာက္ဟာ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ဖက္ရင္း တုန္လႈပ္စြာ ငိုေၾကြးေနမိပါေတာ႕တယ္..
ဟိုတယ္ အျပင္ဘက္ မီးလြတ္ရာ ကြင္းျပင္ ကြပ္လပ္မွာေတာ႔ ဟိုတယ္ထဲကေန ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာတဲ႕ လူေတြ စုရံုးေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္.. အဲဒီလူအုပ္ထဲမွာေတာ႕ ဗိုလ္မွဴး ဘေရာင္းကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္.. ဘေရာင္းဆိုတာ ကၽြန္မကို ႏွစ္သက္သေဘာက်ေနတဲ႕ သူရဲ႕ နံမည္ပါ.. သူဟာ လူအုပ္ၾကီးထဲမွာ ေျပးေျပးလႊားလႊား ဟိုဟိုဒီဒီ လိုက္ၾကည္႕ေနတာကို ေတြ႔ရျပီး ကၽြန္မတို႕ကို လုိက္ရွာေနခဲ႕ပံုရပါတယ္.. ဟိုတယ္ဧည္႕ခန္းေရွ႕ကိုလည္း သြားရွာၾကည္႕ေနပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ကၽြန္မတို႕ကို အဲဒီမွာလည္း သူမေတြ႔ရပါဘူး. အင္အားျပင္းထန္စြာ ေလာင္ကၽြမ္းေနတဲ႕ မီးကို ျငိမ္းသတ္ေနတဲ႕ မီးသတ္သမားေတြဟာ ဟိုတယ္ ၀င္ေပါက္ကို ဘယ္သူမွ မ၀င္ႏိုင္ေအာင္ တားျမစ္ထားေပမဲ႕ ဗိုလ္မွဴး ဘေရာင္းကိုေတာ႕ တားလို႕ မရၾကပါဘူး။ သူ႕ကို အထဲမ၀င္ႏိုင္ေအာင္ ၀ိုင္းဆြဲထားၾကတဲ႕ ၊ တားျမစ္ေနတဲ႕သူေတြ အားလံုးကို တြန္းထိုး ရုန္းကန္ထားရစ္ခဲ႕ျပီး ဟိုတယ္ထဲကို ေလရဲ႕ လ်င္ျမန္ျခင္းမ်ဳိးနဲ႕ ၀င္ေရာက္သြားပါတယ္.. မၾကာခင္ေလးမွာဘဲ သူဟာ ကၽြန္မတို႕ အခန္းရွိရာဆီကို မီးေတာက္မီးလွ်ံေတြ ေက်ာ္ျဖတ္ျပီး ေရာက္ရွိလာပါေတာ႕တယ္။
**********************************
ရိုဇယ္လာဟာ ဒီေနရာအေရာက္မွာ သူမရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလးကို ခနရပ္နားလိုက္ပါတယ္.. နန္စီနဲ႕ သူ႕အေမတို႕ဟာ သူမတို႕ေရွ႕က သံပုရာရည္ကို ထိတို႕ဖို႕၊ ေသာက္သံုးဖို႕ ေမ႕ေနၾကေလာက္ေအာင္ ရိုဇယ္လာရဲ႕ စကားေတြမွာ ေမွ်ာပါျပီး စိတ္၀င္တစား နားေထာင္ေနၾကပါတယ္.. နန္စီေလးဟာ သူ႔အေမရဲ႕ လက္ကေလးကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆုပ္ကိုင္ထားျပီး သူမေလးရဲ႕ မ်က္၀န္းမွာေတာ႕ မ်က္ရည္ေတြ ျပည္႕လွ်ံေနပါတယ္.. ရိုဇယ္လာဟာ ေခတၱမွ် နားလုိက္ျပီး သူမရဲ႕ သံပုရာရည္ကို ပိုက္နဲ႕ စုပ္ေသာက္လိုက္ပါတယ္.. ထို႕ေနာက္ေတာ႕ သူမရဲ႕ ဇာတ္လမ္းကို ဆက္ျပန္ပါေတာ႕တယ္..
အခန္းထဲကို ၀င္ေရာက္လာတဲ႕ဘေရာင္းဟာ ကၽြန္မတို႕အခန္းထဲမွာ ရွိေနတဲ႕ ေစာင္၂ထည္ကို လွမ္းယူလိုက္ျပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ေရေတြစိုေအာင္ ႏွစ္ပစ္လိုက္ကာ ကၽြန္မဆီ ပစ္ေပးလိုက္ပါတယ္.. ျပီးေတာ႔ “ဒီေစာင္နဲ႕ မ်က္ႏွာေရာ တစ္ကိုယ္လံုးကိုပါ ေသခ်ာလံုေအာင္ ျခံဳထားလုိက္” လို႕ အမိန္႕ေပးသံနဲ႕ လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္ပါတယ္.. သူ႕အမိန္႕အတိုင္းပါဘဲ.. ကၽြန္မနဲ႕ အေမလည္း သူပစ္ေပးလိုက္တဲ႕ ေစာင္နဲ႔ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးနဲ႕ ကိုယ္လံုးကို အုပ္မိေအာင္ ဖံုးထားလိုက္ၾကပါတယ္.. သူကေတာ႕ အခန္းထဲက ေရခ်ိဳးတဘက္ေလး တစ္ထည္ကို သူ႕မ်က္ႏွာထက္ ကာလိုက္ျပီး ကၽြန္မတို႕ကို “ က်ဳပ္လက္ေမာင္းကို တင္းတင္းဆုပ္ထားၾက၊ ဟိုတယ္ အျပင္ဘက္ မီးလြတ္တဲ႕ေနရာထိ မေရာက္မခ်င္း မလြတ္ေစနဲ႕ ” လို႕ အမိန္႕ေပးျပီးတာနဲ႕ ကၽြန္မနဲ႕ အေမ႕ကို သူ႕လက္ေမာင္းေတြၾကား တင္းတင္းညွပ္ျပီး အခန္းအျပင္ကို ေျပးထြက္ပါေတာ႕တယ္.. သူ႕ဦးေဆာင္မႈနဲ႕ ပူျပင္းေတာက္ေလာင္ေနတဲ႕ မီးေတာက္ေတြၾကားထဲကေန ဟိုတယ္ အျပင္ဘက္ေရာက္ေအာင္ ကၽြန္မတို႔ဟာ ျဖတ္ေျပးပါေတာ႕တယ္.. မ်က္ႏွာေရာ တစ္ကိုယ္လံုးကို လံုေအာင္ ျခံဳထားတဲ႕ ေရစိုေစာင္ေၾကာင္႕ ဘာကိုမွ မျမင္မေတြ႕ရဘဲ သူရဲ႕ ဆြဲေခၚရာေနာက္ကိုသာ သူ႕ကို လံုးလံုး အားကိုးျပီး ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ပူျပင္းေလာင္ျမိဳက္ေနတဲ႕ မီးလွ်ံေတြၾကားက အသက္လုကာ ေျပးလႊား ထြက္ေျပးခဲ႕ရတာပါ။
သူရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈ၊ ဆြဲေခၚမႈတို႕ေၾကာင္႕ ဟိုတယ္အျပင္ဘက္ ေဘးကင္းရာေရာက္ေတာ႕မွ ကၽြန္မရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ ကာထားတဲ႕ ေစာင္ကို ဖယ္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ႕ ဘေရာင္းရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ ကားထားတဲ႕ တဘက္ဟာ မရွိေတာ႕ဘဲ သူ႕မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးလဲ မွတ္မိခ်င္စရာ မေကာင္းေတာ႕ေလာက္ေအာင္ အျပင္းအထန္ မီးေလာင္ကၽြမ္း ခံထားရတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါေတာ႕တယ္.. ကိုယ္ခႏၶာ ေနရာအႏွံ႔အျပားမွာလည္း မီးေလာင္ ခံထားရပါတယ္.. သူဟာ လူ၂ေယာက္ကို တစ္ျပိဳင္တည္း ကယ္တင္ ဆြဲေခၚလာရတဲ႕အတြက္ သူ႕ကိုယ္သူေတာင္ ဂရုမစိုက္ႏိုင္ ျဖစ္သြားခဲ႕ရတာပါ။ ဘေရာင္းကို ခ်က္ျခင္းဘဲ ေဆးရံုကို တင္လိုက္ၾကျပီး မီးေလာင္သြားတဲ႕ ေနရာေတြကို အေရးတၾကီး ေဆးကုသမႈ ခံယူရပါတယ္..။
ေဆးရံုမွာ စိုးရိမ္စရာ အေနအထားနဲ႕ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေအာင္ အသည္းအသန္ကုသမႈ ခံေနခဲ႕ရျပီး သူ႕မ်က္ႏွာ တစ္ျပင္လံုးဟာလည္း ပတ္တီးေတြနဲ႕ စည္းေႏွာင္ထားျခင္း ခံရပါတယ္.. မ်က္လံုးေနရာေတာင္မက်န္ ပတ္တီးေတြ ဖံုးလႊမ္းထားတာပါ။ ဘေရာင္းဟာ ကၽြန္မကို မျမင္ႏိုင္ေပမဲ႕ သူ႕ေဘးမွာ ကၽြန္မ တစ္ခ်ိန္လံုး ရွိေနတာကို သူသိေနပါတယ္.. ကၽြန္မအေမကို ကၽြန္မတို႕အိမ္ရွိတဲ႕ နယူးေယာ႕ကို ျပန္ခိုင္းလိုက္ျပီး ကၽြန္မကေတာ႕ ဘေရာင္းေဆးရံုက မဆင္းမခ်င္း သူ႕ရဲ႕ေဘးမွာ သူ႕လက္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း တစ္ခ်ိန္လံုး ႏူးညံ႔ျငင္သာတဲ႕ စကားေတြနဲ႕ အားေပးေနခဲ႕တယ္.. ျပဳစု ယုယေပးေနခဲ႕ပါတယ္… ေဆးရံုမွာ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျပီးတဲ႕ေနာက္မွာ သူ႕မ်က္ႏွာေပၚက ပတ္တီးေတြကို ဆရာ၀န္ေတြက ခြာလိုက္ၾကပါတယ္။
အိုး…… ပတ္တီးေတြလည္း ခြာလိုက္ေရာ ေယာက်္ားပီသျပီး ခန္႕ညားေခ်ာေမာပါတယ္ဆိုတဲ႔ သူ႔မ်က္ႏွာဟာ လံုး၀ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ႕ပါျပီ။ မမွတ္မိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ႔ရပါျပီ။ ဒါေပမဲ႕လည္း အမာရြတ္ေတြ ျပည္႕ေနတဲ႕ သူမ်က္ႏွာဟာ အျခားသူေတြအတြက္ ရုပ္ဆိုးလြန္းေနေပမဲ႕ ကၽြန္မအတြက္ေတာ႕ သိပ္ကို လွေနခဲ႕ပါျပီ။ အရင္က ျမင္ခဲ႕ရတဲ႕ သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာထက္ အခုမ်က္ႏွာက ပိုျပီးလွေနတယ္လို႕ ကၽြန္မကေတာ႕ ထင္ေနခဲ႕ပါတယ္.. သူ ရရွိလိုက္တဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚက အမာရြတ္ေတြဟာ ကၽြန္မေၾကာင္႕ ျဖစ္ရတာပါ။ သူသာ ကၽြန္မကို မခ်စ္ခင္ မႏွစ္သက္ခဲ႕ဘူး၊ ကၽြန္မဟာလည္း အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဘေရာင္းတို႕ တည္းခိုတဲ႕ ဟိုတယ္မွာ ရွိမေနခဲ႕ဘူး၊ ဘေရာင္းဟာ ကၽြန္မကို မသိကၽြမ္းခဲ႕ဘူး၊ သူ႕အတြက္ထက္ ပိုျပီး ကၽြန္မနဲ႕ ကၽြန္မအေမအတြက္ မပူပန္ခဲ႕ဘူးဆိုရင္ ဒီလို ရုပ္ဆိုးလွတဲ႕ အမာရြတ္၊ ဒီလိုမ်က္ႏွာမ်ိဳး သူ႕မွာ ျဖစ္လာဖို႕အေၾကာင္း မရွိပါဘူး.. အရင္းစစ္လိုက္ရင္ ဘေရာင္းဟာ ကၽြန္မေၾကာင္႕ သူ႕မ်က္ႏွာေပၚက လွပခန္႕ညားျခင္းေတြ ဆံုးရႈံးသြားခဲ႕ရတာပါ။ ကၽြန္မေၾကာင္႕သာ သူ႕ဘ၀မွာ အဆိုးေတြ ၾကံဳေတြ႔ခဲ႔ရတာပါ။
***************************************
ေဆးရံုမွာရွိေနတဲ႕ ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး သူ႕ေဘးမွာ အျမဲတမ္းရွိေနခဲ႕ျပီး ကၽြန္မအေပၚထားတဲ႕ သူ႕ရဲ႕အခ်စ္စိတ္နဲ႔ ေပးဆပ္ အနစ္နာခံမႈေတြကို ေတြးမိတိုင္း သူ႕ကို အရင္က အျမင္ကပ္ခဲ႕တာေတြဟာ အခ်စ္ေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားျပီး ကၽြန္မ သူ႕အေပၚ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာကို ခ်စ္မိပါေတာ႕တယ္.. တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ စိတ္ခ်င္းလဲ ပိုနီးကပ္လာခဲ႕ၾကတယ္.. ဒီေနာက္ေတာ႕ ဘေရာင္းေဆးရံုက ဆင္းခြင္႕ရတာနဲ႕ ကၽြန္မတို႕ ၂ေယာက္ဟာ လက္ထပ္လိုက္ၾကပါတယ္.. လက္ထပ္ျပီးေနာက္လဲ တစ္ရက္ထက္တစ္ရက္ ပိုပိုျပီး ခ်စ္ခင္စံုမက္လာၾကတယ္.. နားလည္မႈေတြ ခိုင္ျမဲလာၾကတယ္.. ကၽြန္မတို႕၂ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ဟာ သိပ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ ခ်မ္းေျမ႕ခဲ႕ၾကပါတယ္။ ရုပ္ဆိုးျခင္း၊ ရုပ္လွျခင္း ဆိုတာေတြဟာ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးကို ဘယ္လို ထိခိုက္မႈမ်ိဳး၊ ဘယ္လို အက်ိဳး သက္ေရာက္မႈမ်ိဳးမွ ျဖစ္မလာႏိုင္ေတာ႕ပါဘူး..”
ရိုဇယ္လာရဲ႕ ဇာတ္လမ္းအဆံုးမွာ အေလွ်ာ႔ေပးပံုမရေသးတဲ႕ နန္စီက “အို.. ဒါေပမဲ႕ အန္တီရယ္ ဒီေလာက္ဆိုးတဲ႕ မ်က္ႏွာကို အန္တီ ေန႕တိုင္း ဘယ္လိုၾကည္႕ျပီး ေနသလဲဟင္… ” ဆိုတဲ႕ ေမးခြန္းကို ေမးလိုက္ပါတယ္.. ရိုဇယ္လာက နန္စီကို ျပံဳးၾကည္႕လိုက္ျပီး “ အန္တီက သူ႕ရဲ႕ အမာရြတ္ေတြနဲ႕ မ်က္ႏွာကို ျမင္မွမျမင္တာ၊ အန္တီျမင္တာက အသက္အႏၱရာယ္ကိုေတာင္ မငဲ႕ကြက္ျပီး ကိုယ္႕အေပၚ ခ်စ္တတ္တဲ႕ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသည္းႏွလံုးကိုသာ ျမင္တာကိုး။ အန္တီက အေပၚယံ အေရျပား အလွထက္ကို သိပ္ကိုလွပတဲ႕ သူ႕ရဲ႕ ႏွလံုးသားကို ၾကည္႕ျမင္ႏိုင္ခဲ႕တယ္.. အေပၚယံအလွထက္ စိတ္ႏွလံုးသား အလွက ဘ၀အတြက္ ပိုျပီးတန္ဖိုးရွိတယ္ ဆိုတာကို သူ႕ေၾကာင္႕ နားလည္ႏိုင္ခဲ႕ျပီေလ. လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တဲ႕စိတ္နဲ႕ ၾကည္႕တဲ႕အခါ အရာရာကို အေကာင္းျမင္လာတတ္ပါတယ္.. မလွတာကိုလဲ လွတယ္လုိ႕ ထင္လာပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀မွာ အေရးၾကံဳလာရင္ အႏၱရာယ္ေတြကေန အကာအကြယ္ ေပးႏိုင္မဲ႕သူ၊ ကိုယ္႕ကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး သစၥာရွိရွိနဲ႕ စြဲစြဲလန္းလန္းခ်စ္ႏိုင္တဲ႕ သူမ်ိဳးနဲ႕ ဆံုဆည္းခြင္႕ရတာ၊ ဘယ္ေလာက္ ကံေကာင္းတယ္ဆိုတာ သမီးၾကီးလာတဲ႕အခါက်ရင္ နားလည္လာမွာပါကြယ္ ” လို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
နန္စီနဲ႕ သူ႕အေမတို႕ဟာ ကမ္းေျခဟိုတယ္ကေန အရင္ထြက္ခြာေတာ႕မဲ႕ ဘေရာင္းနဲ႕ ရိုဇယ္လာတို႕ကို မထြက္ခြာခင္ တစ္ရက္မွာ ႏႈတ္ဆက္ ဧည္႕ခံပြဲေလးတစ္ခု ျပဳလုပ္ေပးပါတယ္.. နန္စီေလးဟာ ဘေရာင္းကို ေတြ႔ျမင္ခ်ိန္မွာ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း အျပံဳးေလးနဲ႕ ျပံဳးျပလိုက္ျပီး လက္ဆြဲနႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ ဘေရာင္းရဲ႕လက္ကို ဆြဲျပီး တစ္ခုခုေျပာလိုဟန္နဲ႕ ေမာ႕ၾကည္႕ေနပါတယ္.. ဘေရာင္းကလည္း နန္စီေလး တစ္ခုခုေျပာခ်င္ေနမွန္း ရိပ္မိျပီး သူ႕ဒူးေခါင္းကို ညႊတ္လိုက္ကာ နန္စီရဲ႕ မ်က္ႏွာနားကို သူ႕နားေလး ကပ္ေပးလိုက္တဲ႕အခ်ိန္မွာ အားလံုးက မေမွ်ာ္လင္႔ထားတဲ႕ စကားေလး နန္စီ႕ႏႈတ္က ထြက္လာပါတယ္။
နန္စီေလး ခ်စ္စဖြယ္ျပံဳးျပီး ဘေရာင္းကို ေျပာလိုက္တဲ႕ စကားက “ အန္ကယ္ဘေရာင္း… အန္ကယ္႕ကို ရုပ္ဆိုးတယ္လို႕ သမီး မထင္ေတာ႕ပါဘူး.. အန္ကယ္ဟာ သိပ္ကို ေခ်ာေမာခန္႕ညားတဲ႕ မ်က္ႏွာကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ႕ သူ တစ္ေယာက္ဆိုတာ သမီးသိသြားပါျပီ ” တဲ႕….။
(Helen Dowd ရဲ႕ Because of me ကို ဘာသာျပန္ ခံစားေရးဖြဲ႔ပါသည္။)
** ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္)**
“ေမေမ.. ေမေမ ဟိုမွာၾကည္႔ပါဦး... ရုပ္ဆိုးဆိုးနဲ႕လူၾကီး..... တအားရုပ္ဆိုးတာဘဲ..... အဲဒီလူၾကီးက ဘာလို႕ ရုပ္ဒီေလာက္ဆိုးေနရတာလဲဟင္.. သူ႕ေဘးက အန္တီက်ေတာ႕ ေခ်ာလိုက္တာ” ငါးႏွစ္အရြယ္ ကေလးမေလးဟာ သူ႕အေမရဲ႕ လက္ေမာင္းကိုကိုင္လႈပ္ရင္း အေရွ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က လမ္းေလွ်ာက္လာေနတဲ႕ အတြဲတစ္တြဲကို လက္ညိဳးေလးညႊန္ျပီး စူးစူး၀ါး၀ါး ေအာ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
“အိုး.. သမီး ရွဴး …. သူမ်ားၾကားသြားမယ္ေလ.. ဒီလိုမေျပာရဘူး ” ကေလးမေလးရဲ႕ အေမက သူ႕သမီးကို အလန္႕တၾကား တားျမစ္လိုက္ပါတယ္။
“အိုး ေမေမကလဲ တကယ္ရုပ္ဆိုးလြန္းလို႕ပါ… ၾကည္႕ရတာ ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းလိုက္တာ........ အဲဒီအန္တီက ဒီေလာက္ရုပ္ဆိုးတဲ႕ မ်က္ႏွာၾကီးနဲ႕လူကို ဘာလို႕ တြဲလာလဲ မသိဘူးေနာ္”
ကေလးမေလးအေမဟာ အားတုံ႕အားနာနဲ႕ ေရွ႕ကအတြဲကို လွမ္းၾကည္႕လိုက္ျပီး ကေလးမေလးကို သူတို႕နဲဲ႕ ေ၀းရာကို ဆြဲေခၚသြားပါေတာ႕တယ္။
ဒါေပမဲ႕ ကမ္းစပ္က သဲေသာင္ျပင္ေပၚမွာ မနက္ခင္း အဲဒီအတြဲ လမ္းေလွ်ာက္တဲ႕အခါတိုင္းမွာ ထိုသားအမိနဲ႕ ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္.. ေတြ႔တိုင္းလည္း ကေလးမေလးဟာ သူ႕အေမရဲ႕ အေနာက္ကို ၀င္ပုန္းျပီး “ ေမေမ.. သမီးေၾကာက္တယ္ .. သမီးမၾကည္႕ရဲဘူး.. အဲဒီလူၾကီးက ရုပ္ဆိုးလြန္းတယ္ ” ဆိုျပီး ေအာ္ဟစ္ ေနတတ္ပါတယ္။
တစ္ရက္မွာေတာ႕ ကေလးမေလးရယ္ သူ႔အေမရယ္ဟာ ကမ္းစပ္နားမွာ ေလညွင္းခံေနၾကတုန္း သူတို႕ ၂ေယာက္ ရွိရာကို ရုပ္ဆိုးတဲ႕သူနဲ႕ အျမဲတြဲလာတဲ႕ မိန္းမေခ်ာေခ်ာဟာ တစ္ေယာက္တည္း ေရာက္လာျပီး သူတို႕ကို ႏူးညံ႕သာယာတဲ႔ အသံနဲ႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ စကားဆိုပါတယ္.. ကေလးမေလးကိုလည္း အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလးနဲ႕ ျပံဳးျပလိုက္ေတာ႕ ကေလးမေလးက ရွက္ကိုးရွက္ကန္းေလး ျပန္ျပံဳးျပျပီး သူမကို ေမာ႕ၾကည္႕ကာ အားမနာတမ္း ေျပာခ်လိုက္တာက “အန္တီက ဒီေလာက္ေခ်ာျပီး အန္တီ႕ေယာက်္ားက ဘာလို႕ ဒီေလာက္ရုပ္ဆိုးရတာလဲဟင္”
ကေလးမေလးရဲ႕ အေမဟာ သူ႕သမီးရဲ႕ ရိုင္းပ်တဲ႕ ေမးခြန္းအတြက္ အလြန္ကို အားနာသြားျပီး ကေလးမေလးကို ဆူပူၾကိမ္းေမာင္းပါေတာ႕တယ္.. ဒီမွာတင္ အမ်ိဳးသမီး ေခ်ာေခ်ာေလးက “ ခနေလာက္ေနပါဦးရွင္… အစ္မရဲ႕ သမီးဟာ ကၽြန္မတို႕ကို အျမဲတမ္းၾကည္႕ၾကည္႕ေနတတ္တာ သတိထားမိပါတယ္.. တကယ္လို႕ အစ္မတို႕က ခြင္႔ျပဳမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္မေယာက်္ားနဲ႕ ပတ္သက္တဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ခု ေျပာျပခ်င္ပါတယ္.. ”
ကေလးမေလးရဲ႕ အေမဟာ အားတံု႕အားနာ ျဖစ္သြားခဲ႕ရျပီး ေခါင္းညိတ္လိုက္ကာ စကားေျပာခြင္႕ ျပဳလိုက္ပါတယ္။
“ပထမဆံုးက ကၽြန္မနံမည္ကို အရင္ေျပာပါမယ္.. ကၽြန္မက ရိုဇယ္လာ.. သမီးေလး နံမည္ကေရာ” ဆိုျပီး ကေလးကို ဦးတည္ျပီး ေမးပါတယ္.. ဒီမွာတင္ ကေလးမေလးနံမည္က နန္စီဆိုတာ သိလိုက္ရျပီး ကေလးမေလးရဲ႕ အေမက ေမရီ ျဖစ္ပါတယ္.. သူတို႕္ဟာ ရိုဆယ္လာ ရဲ႕ ဖိတ္ေခၚမႈနဲ႕ စားပြဲတစ္လံုးမွာ သြားထိုင္ၾကျပီး သံပုရာရည္ သံုးခြက္မွာလိုက္ပါတယ္.. ျပီးေတာ႕မွာ ရိုဇယ္လာဟာ သူမရဲ႕ ဇာတ္လမ္းကို စတင္ ေျပာျပပါေတာ႕တယ္။
********************************
လြန္ခဲ႕တဲ႕ ၅ႏွစ္ေလာက္က ကၽြန္မရယ္ ကၽြန္မ အေမရယ္ဟာ ဖေလာ္ရီဒါကို သြားလည္ၾကပါတယ္.. ဖေလာ္ရီဒါကိုေရာက္ေတာ႕ ဟိုတယ္ တစ္ခုမွာ တည္းခိုၾကပါတယ္.. အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲ ေလတပ္က အရာရွိ တစ္ခ်ိဳ႕ဟာလည္း ကၽြန္မတို႕တည္းတဲ႕ ဟိုတယ္မွာဘဲ တည္းခိုေနခဲ႕ၾကပါတယ္. အဲဒီအရာရွိေတြထဲကမွ ရုပ္ေခ်ာေခ်ာ ခပ္ေျဖာင္႕ေျဖာင္႕ ေလတပ္အရာရွိတစ္ေယာက္က ကၽြန္မကို စိတ္၀င္စားတဲ႕ အမူအရာေတြ ျပလာပါတယ္.. ကၽြန္မကို ေတြ႔တိုင္း သူ႕အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြနဲ႕ ျပံဳးျပတတ္ျပီး ကၽြန္မတည္းခိုေနတဲ႕ ဟိုတယ္အခန္းနံပါတ္ကိုလည္း သိေအာင္စံုစမ္ျပီးေတာ႕ ပန္းစည္းေလးေတြ ဟိုတယ္ ၀န္းထမ္းေတြကို အၾကိမ္မ်ားစြာ ပို႕ခိုင္းတတ္ပါတယ္.. သူပို႕လိုက္တဲ႕ ပန္းစည္းေတြမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ႕ ကဒ္ျပားေပၚမွာလည္း သူနဲ႕ အတူ တစ္ရက္ေလာက္ ညစာစားခြင္႕ျပဳဖို႕ ေတာင္းဆိုတဲ႕စာ အျမဲတမ္း ပါေလ႕ ရွိပါတယ္.. ကၽြန္မရဲ႕ အေမကလည္း သူ႕ရဲ႕ ရည္မြန္တဲ႕ အျပဳအမူ၊ အေျပာအဆိုေတြကို ျမင္ေတြ႔ျပီးသား ျဖစ္ေလေတာ႕ ညစာေကၽြးတာကို လက္ခံလိုက္ဖို႕နဲ႕ မိတ္ေဆြေတြအျဖစ္ အေပါင္းအသင္း လုပ္ၾကည္႕ဖို႕ တိုက္တြန္းပါတယ္..
ဒါနဲ႕ဘဲ ကၽြန္မလည္း အဲဒီလူရဲ႕ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို လက္ခံလိုက္ျပီး တစ္ရက္ေတာ႕ ဟိုတယ္မွာ သူနဲ႕အတူ ညစာစားၾကပါတယ္.. ညစာစားေနရင္းမွာဘဲ သူက ကၽြန္မကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ေမတၱာ သက္၀င္ ခ်စ္ခင္မိေၾကာင္းနဲ႕ သူ႕ကို အျမဲတမ္း ေတြ႔ခြင္႕ေပးဖို႕၊ မခ်စ္ႏိုင္ေသးရင္ေတာင္ မိတ္ေဆြေတြလို ဆက္ဆံျပီး သူ႕ကို ေလ႕လာဖို႕ ေျပာလာပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ခက္တာက သူဟာ ေယာက်္ားပီသတဲ႕ ရုပ္ရည္နဲ႕ ခန္႕ညားတဲ႕ အမူအရာမ်ိဳး ရွိေပမဲ႕ ကၽြန္မဟာ အဲဒီလူကို စိတ္၀င္စားလို႕ မရဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္.. ထူးထူးဆန္းဆန္း အေၾကာင္းျပခ်က္ မရွိဘဲကို သူ႕အေပၚ အျမင္ကပ္တဲ႕ စိတ္ေတြ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ရွိေနခဲ႕ပါတယ္.. သူ႕ကို ဘယ္လိုမွလည္း ရင္ခုန္ စိတ္လႈပ္ရွားျခင္းလည္း မရွိခဲ႕ပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႕လည္း ဒီလူကို မိတ္ေဆြလိုလည္း မဆက္ဆံေတာ႕ဘဲ ကၽြန္မဦးေႏွာက္ထဲက ထုတ္ပစ္လိုက္ဖို႕ဘဲ စဥ္းစားလိုက္မိျပီး ေနာက္ရက္ေတြမွာေတာ႕ သူ႕ကို အေတြ႔မခံေတာ႕ဘဲ ေရွာင္ဖယ္ေနလိုက္ပါေတာ႕တယ္.. .
တစ္ရက္ေတာ႕ ဟိုတယ္က အမွတ္တရ လက္ေဆာင္ေလးေတြေရာင္းတဲ႕ ဆိုင္မွာ ကၽြန္မရွိေနတုန္း သူေရာက္လာခဲ႕ပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ ကၽြန္မကို သူရဲ႕ အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလးနဲ႕ ျပံဳးျပျပီး ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္.. သူဟာ တကယ္ကို ေယာက်္ားပီသတဲ႕ ရုပ္ရည္ရွိျပီး သူ႕အျပံဳးဟာလည္း ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းျပီး ဆြဲေဆာင္မႈလည္း ရွိလွပါတယ္... ဒါေပမဲ႕ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာေတာ႕ ဘယ္လိုမွ ႏွစ္သက္ခံစားလို႕ မရတာေၾကာင္႕ သူကအျပံဳးကို ျပန္ျပီးတုံ႕ျပန္ျခင္း မျပဳဘဲ မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႕ သူ႕ေရွ႕ကေန ခ်ာကနဲ လွည္႕ထြက္ခဲ႕လိုက္ပါတယ္.. အဲဒီခ်ိန္ေလးမွာ သူ႕ဆီက ထြက္လာတဲ႕ နာနာက်င္က်င္ စကားသံကို ၾကားျဖစ္ေအာင္ ၾကားလိုက္မိတာက “ ေအာ္.. ကၽြန္ေတာ္႔ကို လံုး၀ျငင္းပယ္လိုက္တယ္ ဆိုတာကို ဒီနည္းနဲ႕ ျပလိုက္တာဘဲေပါ႕ ေနာ္” ဆိုတာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္.. ကၽြန္မလဲ သူ႕အသံနဲ႕ သူ႕ကို လစ္လ်ဴရႈ ခ်န္ထားခဲ႔လိုက္ျပီး ကၽြန္မအခန္းရွိရာကို တက္လာခဲ႕ပါေတာ႕တယ္.. အခန္းထဲေရာက္ေတာ႕ ကၽြန္မ အေမက အိပ္ေပ်ာ္ေနပါျပီ။ ကၽြန္မလဲ အ၀တ္အစားလဲ မီးပိတ္ျပီး အိပ္ရာ၀င္လိုက္ပါတယ္…
ကၽြန္မ အိပ္ေပ်ာ္သြားျပီး ၂နာရီေလာက္အၾကာမွာ က်ယ္ေလာင္စူးရွစြာ ျမည္ေနတဲ႕ အခ်က္ေပးသံေၾကာင္႕ အိပ္ရာကေန ႏိုးထလာပါတယ္.. ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာမို႕ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက အခ်က္ေပးသံ ျမည္ေနတယ္ဆိုတာ မေ၀ခြဲႏိုင္ခဲ႕ပါဘူး… အိပ္မႈန္စံုမႊားျဖစ္ေနတဲ႕ ကၽြန္မနဲ႕ ကၽြန္မအေမတို႕ဟာ အခန္းေရွ႕က ၀ရံတာေလးကို အလုအယက္ ထြက္ၾကည္႕လိုက္ခ်ိန္မွာ “ မီး … မီး ” ဆိုတဲ႕ လူေတြရဲ႕ ၀ိုင္း၀န္းေအာ္ဟစ္ေနသံကို ေသြးပ်က္ဖြယ္ ၾကားလိုက္ရျပီး ကၽြန္မတို႕တည္းေနတဲ႕ ဟိုတယ္ၾကီးဟာ မီးေတာက္ မီးလွ်ံေတြ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႕ ေတာက္ေလာင္ ၀ါးျမိဳျခင္း ခံေနရပါတယ္… ကၽြန္မနဲ႕ အေမတို႕လည္း အခန္းကေန ထြက္ေျပးဖို႕ တံခါးကို ဖြင္႕လိုက္ေတာ႕ အခန္းအျပင္ဘက္မွာ မီးေတာက္ၾကီးေတြက အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႕ ေလာင္ကၽြမ္းေနပါျပီ။ ေျပးဖို႕ လမ္းလဲ မျမင္ေတာ႕ပါဘူး..
ဒီေလာက္ တဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေလာင္ေနတဲ႕ မီးေတာက္ၾကီးေတြကို ျဖတ္ျပီး ဟိုတယ္ေအာက္ထပ္ကို ေရာက္ႏိုင္ဖို႕က မလြယ္ေတာ႕ပါဘူး… မီးခိုးေတြေၾကာင္႕ အသက္ရႈမ၀ ျဖစ္လာျပီး မ်က္လံုးေတြလဲ က်ိန္းစပ္လာတာမို႕ ကၽြန္မနဲ႕ အေမဟာ သန္႕စင္တဲ႔ေလကို ရႈရိႈက္ခြင္႕ရဖို႕ အခန္းအျပင္က ၀ရံတာေလးဆီ အလုအယက္ ျပန္ေျပး ထြက္လာမိပါတယ္.. ဟိုတယ္ရဲ႕ သံုးထပ္ေျမာက္မွာ ရွိေနတဲ႕ ကၽြန္မတို႕ ေနတဲ႕ အခန္းရဲ႕ ဒီ၀ရံတာေလးကေန ခုန္ခ်ဖို႕ဆိုတာလဲ မိန္းမသားေတြျဖစ္တဲ႕ ကၽြန္မနဲ႕ အေမ႕အတြက္ လံုး၀ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး.. ခုန္ခ်ရဲတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေအာက္ေရာက္ရင္ အသက္ရွင္ဖို႕ လမ္း မျမင္ႏိုင္ပါဘူး… အိုး ကၽြန္မတို႕ဟာ မီးေလာင္ခံရျပီး ေသဆံုးရေတာ႕မယ္ ထင္ပါရဲ႔လို႕ဘဲ ေတြးေနမိပါေတာ႕တယ္.. ခုခ်ိန္မွာေတာ႕ ထြက္ေျပးဖို႕လည္း လမ္းမရွိေတာ႕ဘူး။ ဒါေၾကာင္႕ ထိတ္လန္႔ ေၾကာက္ရြံ႔လြန္းစိတ္ေတြနဲ႕ ကၽြန္မတို႕၂ေယာက္ဟာ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ဖက္ရင္း တုန္လႈပ္စြာ ငိုေၾကြးေနမိပါေတာ႕တယ္..
ဟိုတယ္ အျပင္ဘက္ မီးလြတ္ရာ ကြင္းျပင္ ကြပ္လပ္မွာေတာ႔ ဟိုတယ္ထဲကေန ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာတဲ႕ လူေတြ စုရံုးေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္.. အဲဒီလူအုပ္ထဲမွာေတာ႕ ဗိုလ္မွဴး ဘေရာင္းကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္.. ဘေရာင္းဆိုတာ ကၽြန္မကို ႏွစ္သက္သေဘာက်ေနတဲ႕ သူရဲ႕ နံမည္ပါ.. သူဟာ လူအုပ္ၾကီးထဲမွာ ေျပးေျပးလႊားလႊား ဟိုဟိုဒီဒီ လိုက္ၾကည္႕ေနတာကို ေတြ႔ရျပီး ကၽြန္မတို႕ကို လုိက္ရွာေနခဲ႕ပံုရပါတယ္.. ဟိုတယ္ဧည္႕ခန္းေရွ႕ကိုလည္း သြားရွာၾကည္႕ေနပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ ကၽြန္မတို႕ကို အဲဒီမွာလည္း သူမေတြ႔ရပါဘူး. အင္အားျပင္းထန္စြာ ေလာင္ကၽြမ္းေနတဲ႕ မီးကို ျငိမ္းသတ္ေနတဲ႕ မီးသတ္သမားေတြဟာ ဟိုတယ္ ၀င္ေပါက္ကို ဘယ္သူမွ မ၀င္ႏိုင္ေအာင္ တားျမစ္ထားေပမဲ႕ ဗိုလ္မွဴး ဘေရာင္းကိုေတာ႕ တားလို႕ မရၾကပါဘူး။ သူ႕ကို အထဲမ၀င္ႏိုင္ေအာင္ ၀ိုင္းဆြဲထားၾကတဲ႕ ၊ တားျမစ္ေနတဲ႕သူေတြ အားလံုးကို တြန္းထိုး ရုန္းကန္ထားရစ္ခဲ႕ျပီး ဟိုတယ္ထဲကို ေလရဲ႕ လ်င္ျမန္ျခင္းမ်ဳိးနဲ႕ ၀င္ေရာက္သြားပါတယ္.. မၾကာခင္ေလးမွာဘဲ သူဟာ ကၽြန္မတို႕ အခန္းရွိရာဆီကို မီးေတာက္မီးလွ်ံေတြ ေက်ာ္ျဖတ္ျပီး ေရာက္ရွိလာပါေတာ႕တယ္။
**********************************
ရိုဇယ္လာဟာ ဒီေနရာအေရာက္မွာ သူမရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလးကို ခနရပ္နားလိုက္ပါတယ္.. နန္စီနဲ႕ သူ႕အေမတို႕ဟာ သူမတို႕ေရွ႕က သံပုရာရည္ကို ထိတို႕ဖို႕၊ ေသာက္သံုးဖို႕ ေမ႕ေနၾကေလာက္ေအာင္ ရိုဇယ္လာရဲ႕ စကားေတြမွာ ေမွ်ာပါျပီး စိတ္၀င္တစား နားေထာင္ေနၾကပါတယ္.. နန္စီေလးဟာ သူ႔အေမရဲ႕ လက္ကေလးကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆုပ္ကိုင္ထားျပီး သူမေလးရဲ႕ မ်က္၀န္းမွာေတာ႕ မ်က္ရည္ေတြ ျပည္႕လွ်ံေနပါတယ္.. ရိုဇယ္လာဟာ ေခတၱမွ် နားလုိက္ျပီး သူမရဲ႕ သံပုရာရည္ကို ပိုက္နဲ႕ စုပ္ေသာက္လိုက္ပါတယ္.. ထို႕ေနာက္ေတာ႕ သူမရဲ႕ ဇာတ္လမ္းကို ဆက္ျပန္ပါေတာ႕တယ္..
အခန္းထဲကို ၀င္ေရာက္လာတဲ႕ဘေရာင္းဟာ ကၽြန္မတို႕အခန္းထဲမွာ ရွိေနတဲ႕ ေစာင္၂ထည္ကို လွမ္းယူလိုက္ျပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ေရေတြစိုေအာင္ ႏွစ္ပစ္လိုက္ကာ ကၽြန္မဆီ ပစ္ေပးလိုက္ပါတယ္.. ျပီးေတာ႔ “ဒီေစာင္နဲ႕ မ်က္ႏွာေရာ တစ္ကိုယ္လံုးကိုပါ ေသခ်ာလံုေအာင္ ျခံဳထားလုိက္” လို႕ အမိန္႕ေပးသံနဲ႕ လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္ပါတယ္.. သူ႕အမိန္႕အတိုင္းပါဘဲ.. ကၽြန္မနဲ႕ အေမလည္း သူပစ္ေပးလိုက္တဲ႕ ေစာင္နဲ႔ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးနဲ႕ ကိုယ္လံုးကို အုပ္မိေအာင္ ဖံုးထားလိုက္ၾကပါတယ္.. သူကေတာ႕ အခန္းထဲက ေရခ်ိဳးတဘက္ေလး တစ္ထည္ကို သူ႕မ်က္ႏွာထက္ ကာလိုက္ျပီး ကၽြန္မတို႕ကို “ က်ဳပ္လက္ေမာင္းကို တင္းတင္းဆုပ္ထားၾက၊ ဟိုတယ္ အျပင္ဘက္ မီးလြတ္တဲ႕ေနရာထိ မေရာက္မခ်င္း မလြတ္ေစနဲ႕ ” လို႕ အမိန္႕ေပးျပီးတာနဲ႕ ကၽြန္မနဲ႕ အေမ႕ကို သူ႕လက္ေမာင္းေတြၾကား တင္းတင္းညွပ္ျပီး အခန္းအျပင္ကို ေျပးထြက္ပါေတာ႕တယ္.. သူ႕ဦးေဆာင္မႈနဲ႕ ပူျပင္းေတာက္ေလာင္ေနတဲ႕ မီးေတာက္ေတြၾကားထဲကေန ဟိုတယ္ အျပင္ဘက္ေရာက္ေအာင္ ကၽြန္မတို႔ဟာ ျဖတ္ေျပးပါေတာ႕တယ္.. မ်က္ႏွာေရာ တစ္ကိုယ္လံုးကို လံုေအာင္ ျခံဳထားတဲ႕ ေရစိုေစာင္ေၾကာင္႕ ဘာကိုမွ မျမင္မေတြ႕ရဘဲ သူရဲ႕ ဆြဲေခၚရာေနာက္ကိုသာ သူ႕ကို လံုးလံုး အားကိုးျပီး ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ပူျပင္းေလာင္ျမိဳက္ေနတဲ႕ မီးလွ်ံေတြၾကားက အသက္လုကာ ေျပးလႊား ထြက္ေျပးခဲ႕ရတာပါ။
သူရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈ၊ ဆြဲေခၚမႈတို႕ေၾကာင္႕ ဟိုတယ္အျပင္ဘက္ ေဘးကင္းရာေရာက္ေတာ႕မွ ကၽြန္မရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ ကာထားတဲ႕ ေစာင္ကို ဖယ္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ႕ ဘေရာင္းရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ ကားထားတဲ႕ တဘက္ဟာ မရွိေတာ႕ဘဲ သူ႕မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးလဲ မွတ္မိခ်င္စရာ မေကာင္းေတာ႕ေလာက္ေအာင္ အျပင္းအထန္ မီးေလာင္ကၽြမ္း ခံထားရတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါေတာ႕တယ္.. ကိုယ္ခႏၶာ ေနရာအႏွံ႔အျပားမွာလည္း မီးေလာင္ ခံထားရပါတယ္.. သူဟာ လူ၂ေယာက္ကို တစ္ျပိဳင္တည္း ကယ္တင္ ဆြဲေခၚလာရတဲ႕အတြက္ သူ႕ကိုယ္သူေတာင္ ဂရုမစိုက္ႏိုင္ ျဖစ္သြားခဲ႕ရတာပါ။ ဘေရာင္းကို ခ်က္ျခင္းဘဲ ေဆးရံုကို တင္လိုက္ၾကျပီး မီးေလာင္သြားတဲ႕ ေနရာေတြကို အေရးတၾကီး ေဆးကုသမႈ ခံယူရပါတယ္..။
ေဆးရံုမွာ စိုးရိမ္စရာ အေနအထားနဲ႕ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေအာင္ အသည္းအသန္ကုသမႈ ခံေနခဲ႕ရျပီး သူ႕မ်က္ႏွာ တစ္ျပင္လံုးဟာလည္း ပတ္တီးေတြနဲ႕ စည္းေႏွာင္ထားျခင္း ခံရပါတယ္.. မ်က္လံုးေနရာေတာင္မက်န္ ပတ္တီးေတြ ဖံုးလႊမ္းထားတာပါ။ ဘေရာင္းဟာ ကၽြန္မကို မျမင္ႏိုင္ေပမဲ႕ သူ႕ေဘးမွာ ကၽြန္မ တစ္ခ်ိန္လံုး ရွိေနတာကို သူသိေနပါတယ္.. ကၽြန္မအေမကို ကၽြန္မတို႕အိမ္ရွိတဲ႕ နယူးေယာ႕ကို ျပန္ခိုင္းလိုက္ျပီး ကၽြန္မကေတာ႕ ဘေရာင္းေဆးရံုက မဆင္းမခ်င္း သူ႕ရဲ႕ေဘးမွာ သူ႕လက္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း တစ္ခ်ိန္လံုး ႏူးညံ႔ျငင္သာတဲ႕ စကားေတြနဲ႕ အားေပးေနခဲ႕တယ္.. ျပဳစု ယုယေပးေနခဲ႕ပါတယ္… ေဆးရံုမွာ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျပီးတဲ႕ေနာက္မွာ သူ႕မ်က္ႏွာေပၚက ပတ္တီးေတြကို ဆရာ၀န္ေတြက ခြာလိုက္ၾကပါတယ္။
အိုး…… ပတ္တီးေတြလည္း ခြာလိုက္ေရာ ေယာက်္ားပီသျပီး ခန္႕ညားေခ်ာေမာပါတယ္ဆိုတဲ႔ သူ႔မ်က္ႏွာဟာ လံုး၀ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ႕ပါျပီ။ မမွတ္မိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ႔ရပါျပီ။ ဒါေပမဲ႕လည္း အမာရြတ္ေတြ ျပည္႕ေနတဲ႕ သူမ်က္ႏွာဟာ အျခားသူေတြအတြက္ ရုပ္ဆိုးလြန္းေနေပမဲ႕ ကၽြန္မအတြက္ေတာ႕ သိပ္ကို လွေနခဲ႕ပါျပီ။ အရင္က ျမင္ခဲ႕ရတဲ႕ သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာထက္ အခုမ်က္ႏွာက ပိုျပီးလွေနတယ္လို႕ ကၽြန္မကေတာ႕ ထင္ေနခဲ႕ပါတယ္.. သူ ရရွိလိုက္တဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚက အမာရြတ္ေတြဟာ ကၽြန္မေၾကာင္႕ ျဖစ္ရတာပါ။ သူသာ ကၽြန္မကို မခ်စ္ခင္ မႏွစ္သက္ခဲ႕ဘူး၊ ကၽြန္မဟာလည္း အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဘေရာင္းတို႕ တည္းခိုတဲ႕ ဟိုတယ္မွာ ရွိမေနခဲ႕ဘူး၊ ဘေရာင္းဟာ ကၽြန္မကို မသိကၽြမ္းခဲ႕ဘူး၊ သူ႕အတြက္ထက္ ပိုျပီး ကၽြန္မနဲ႕ ကၽြန္မအေမအတြက္ မပူပန္ခဲ႕ဘူးဆိုရင္ ဒီလို ရုပ္ဆိုးလွတဲ႕ အမာရြတ္၊ ဒီလိုမ်က္ႏွာမ်ိဳး သူ႕မွာ ျဖစ္လာဖို႕အေၾကာင္း မရွိပါဘူး.. အရင္းစစ္လိုက္ရင္ ဘေရာင္းဟာ ကၽြန္မေၾကာင္႕ သူ႕မ်က္ႏွာေပၚက လွပခန္႕ညားျခင္းေတြ ဆံုးရႈံးသြားခဲ႕ရတာပါ။ ကၽြန္မေၾကာင္႕သာ သူ႕ဘ၀မွာ အဆိုးေတြ ၾကံဳေတြ႔ခဲ႔ရတာပါ။
***************************************
ေဆးရံုမွာရွိေနတဲ႕ ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး သူ႕ေဘးမွာ အျမဲတမ္းရွိေနခဲ႕ျပီး ကၽြန္မအေပၚထားတဲ႕ သူ႕ရဲ႕အခ်စ္စိတ္နဲ႔ ေပးဆပ္ အနစ္နာခံမႈေတြကို ေတြးမိတိုင္း သူ႕ကို အရင္က အျမင္ကပ္ခဲ႕တာေတြဟာ အခ်စ္ေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားျပီး ကၽြန္မ သူ႕အေပၚ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာကို ခ်စ္မိပါေတာ႕တယ္.. တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ စိတ္ခ်င္းလဲ ပိုနီးကပ္လာခဲ႕ၾကတယ္.. ဒီေနာက္ေတာ႕ ဘေရာင္းေဆးရံုက ဆင္းခြင္႕ရတာနဲ႕ ကၽြန္မတို႕ ၂ေယာက္ဟာ လက္ထပ္လိုက္ၾကပါတယ္.. လက္ထပ္ျပီးေနာက္လဲ တစ္ရက္ထက္တစ္ရက္ ပိုပိုျပီး ခ်စ္ခင္စံုမက္လာၾကတယ္.. နားလည္မႈေတြ ခိုင္ျမဲလာၾကတယ္.. ကၽြန္မတို႕၂ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ဟာ သိပ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ ခ်မ္းေျမ႕ခဲ႕ၾကပါတယ္။ ရုပ္ဆိုးျခင္း၊ ရုပ္လွျခင္း ဆိုတာေတြဟာ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးကို ဘယ္လို ထိခိုက္မႈမ်ိဳး၊ ဘယ္လို အက်ိဳး သက္ေရာက္မႈမ်ိဳးမွ ျဖစ္မလာႏိုင္ေတာ႕ပါဘူး..”
ရိုဇယ္လာရဲ႕ ဇာတ္လမ္းအဆံုးမွာ အေလွ်ာ႔ေပးပံုမရေသးတဲ႕ နန္စီက “အို.. ဒါေပမဲ႕ အန္တီရယ္ ဒီေလာက္ဆိုးတဲ႕ မ်က္ႏွာကို အန္တီ ေန႕တိုင္း ဘယ္လိုၾကည္႕ျပီး ေနသလဲဟင္… ” ဆိုတဲ႕ ေမးခြန္းကို ေမးလိုက္ပါတယ္.. ရိုဇယ္လာက နန္စီကို ျပံဳးၾကည္႕လိုက္ျပီး “ အန္တီက သူ႕ရဲ႕ အမာရြတ္ေတြနဲ႕ မ်က္ႏွာကို ျမင္မွမျမင္တာ၊ အန္တီျမင္တာက အသက္အႏၱရာယ္ကိုေတာင္ မငဲ႕ကြက္ျပီး ကိုယ္႕အေပၚ ခ်စ္တတ္တဲ႕ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသည္းႏွလံုးကိုသာ ျမင္တာကိုး။ အန္တီက အေပၚယံ အေရျပား အလွထက္ကို သိပ္ကိုလွပတဲ႕ သူ႕ရဲ႕ ႏွလံုးသားကို ၾကည္႕ျမင္ႏိုင္ခဲ႕တယ္.. အေပၚယံအလွထက္ စိတ္ႏွလံုးသား အလွက ဘ၀အတြက္ ပိုျပီးတန္ဖိုးရွိတယ္ ဆိုတာကို သူ႕ေၾကာင္႕ နားလည္ႏိုင္ခဲ႕ျပီေလ. လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တဲ႕စိတ္နဲ႕ ၾကည္႕တဲ႕အခါ အရာရာကို အေကာင္းျမင္လာတတ္ပါတယ္.. မလွတာကိုလဲ လွတယ္လုိ႕ ထင္လာပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀မွာ အေရးၾကံဳလာရင္ အႏၱရာယ္ေတြကေန အကာအကြယ္ ေပးႏိုင္မဲ႕သူ၊ ကိုယ္႕ကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး သစၥာရွိရွိနဲ႕ စြဲစြဲလန္းလန္းခ်စ္ႏိုင္တဲ႕ သူမ်ိဳးနဲ႕ ဆံုဆည္းခြင္႕ရတာ၊ ဘယ္ေလာက္ ကံေကာင္းတယ္ဆိုတာ သမီးၾကီးလာတဲ႕အခါက်ရင္ နားလည္လာမွာပါကြယ္ ” လို႕ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
နန္စီနဲ႕ သူ႕အေမတို႕ဟာ ကမ္းေျခဟိုတယ္ကေန အရင္ထြက္ခြာေတာ႕မဲ႕ ဘေရာင္းနဲ႕ ရိုဇယ္လာတို႕ကို မထြက္ခြာခင္ တစ္ရက္မွာ ႏႈတ္ဆက္ ဧည္႕ခံပြဲေလးတစ္ခု ျပဳလုပ္ေပးပါတယ္.. နန္စီေလးဟာ ဘေရာင္းကို ေတြ႔ျမင္ခ်ိန္မွာ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း အျပံဳးေလးနဲ႕ ျပံဳးျပလိုက္ျပီး လက္ဆြဲနႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ ဘေရာင္းရဲ႕လက္ကို ဆြဲျပီး တစ္ခုခုေျပာလိုဟန္နဲ႕ ေမာ႕ၾကည္႕ေနပါတယ္.. ဘေရာင္းကလည္း နန္စီေလး တစ္ခုခုေျပာခ်င္ေနမွန္း ရိပ္မိျပီး သူ႕ဒူးေခါင္းကို ညႊတ္လိုက္ကာ နန္စီရဲ႕ မ်က္ႏွာနားကို သူ႕နားေလး ကပ္ေပးလိုက္တဲ႕အခ်ိန္မွာ အားလံုးက မေမွ်ာ္လင္႔ထားတဲ႕ စကားေလး နန္စီ႕ႏႈတ္က ထြက္လာပါတယ္။
နန္စီေလး ခ်စ္စဖြယ္ျပံဳးျပီး ဘေရာင္းကို ေျပာလိုက္တဲ႕ စကားက “ အန္ကယ္ဘေရာင္း… အန္ကယ္႕ကို ရုပ္ဆိုးတယ္လို႕ သမီး မထင္ေတာ႕ပါဘူး.. အန္ကယ္ဟာ သိပ္ကို ေခ်ာေမာခန္႕ညားတဲ႕ မ်က္ႏွာကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ႕ သူ တစ္ေယာက္ဆိုတာ သမီးသိသြားပါျပီ ” တဲ႕….။
(Helen Dowd ရဲ႕ Because of me ကို ဘာသာျပန္ ခံစားေရးဖြဲ႔ပါသည္။)
** ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္)**
No comments:
Post a Comment