တစ္ခါက လယ္သမားတစ္ဦးသည္ အျခားရြာတစ္ရြာသို႔ ခရီးထြက္ရန္ အေၾကာင္းဖန္လာသည္။ သူသည္ ထိုရြာသို႔ ပထမဆံုးအၾကိမ္ သြားေရာက္ျခင္းျဖစ္ျပီး ခရီးမွာ ေျခက်င္ခရီးျဖစ္သည္။ ထိုရြာသို႔သြားေရာက္ရန္ ေတာအုပ္တစ္ခုကို သူျဖတ္ ျပီးေနာက္္ ျမစ္တစင္းကို ထပ္ျဖတ္ရမည္ျဖစ္သည္။ ျမစ္ကိုမျဖတ္ဘဲ ေကြ႔ပတ္သြားမည္ဆိုပါက ေတာင္တစ္ေတာင္ကို ျဖတ္ရမည္ျဖစ္သည္။
ေရစီးသန္ေသာ ျမစ္ကို ျဖတ္မည္ေလာ..? မတ္ေစာက္ေသာ ေတာင္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ရမည္ေလာ..? ဆံုးျဖတ္ရ ခက္ေနခ်ိန္တြင္ အနီးရွိ သစ္ပင္တစ္ပင္ကို သူေတြ႔မိသည္။ သူသည္ ကိုယ္ေပၚတြင္ အသင့္ပါလာေသာ ပုဆိန္ျဖင့္ သစ္ပင္ကို ခုတ္ျပီး အေပါ့စား ေလွငယ္တစ္စီး ဖန္တီးလိုက္သည္။ ျမစ္ကို ျဖတ္ဖို႔ ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့သျဖင့္ လယ္သမားမွာ ၀မ္းသာမိသည္။ ေလွကို ေလွာ္ျပီး တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ သူကူးခဲ့သည္။
ကမ္းေပၚတက္ျပီးေနာက္ ခရီးဆက္ဖို႔ သူျပင္ျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ အသံုး၀င္ေသာ ထိုေလွငယ္ကို ထားခဲ့ရမွာ သူႏွေျမာမိသည္။ ခရီးေရွ႔တစ္ေထာက္တြင္ ျမစ္မ်ား ေခ်ာင္းမ်ားေတြ႔ခဲ့လွ်င္ ေလွအသစ္တစ္စီးကို သူထပ္လုပ္ရ ဦးမည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္ ေလွကို လုိအပ္လွ်င္သံုးရန္ သူႏွင့္တစ္ပါးထဲ ယူေဆာင္လာခဲ့သည္။ ေလးေသာေလွကို ထမ္းထားရေသာေၾကာင့္ လယ္သမားမွာ ေမာပန္းျပီး ခရီးမသြင္ခဲ့ေခ်။ ခရီးဆက္ရင္း နားရင္း တစ္ခါတစ္ရံ ထိုေလွကို စြန္႔ပစ္ခဲ့ဖို႔ သူ စဥ္းစားမိသည္။
သုိ႔ေသာ္ ေရွ႔တြင္ ျမစ္တစ္စင္းရွိခဲ့ေသာ္..? ထမ္းလာရသည္မွာ ခရီးတစ္၀က္ပင္ က်ိဳးေနျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စြန္႔ခဲ့ရမွာလဲ ႏွေျမာမိျပန္သည္။ ေနထြက္မွ ေန၀င္ ထိုေလွကို ထမ္းျပီး ခရီးဆက္ခဲ့ျပန္သည္။ လမ္းခရီးတစ္ေလ်ာက္တြင္ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ား ျခားထားျခင္း မရွိေတာ့ဘဲ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ျဖဴးျဖဴးျဖင့္ လိုရာခရီးသို႔ ေရာက္သြားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ လိုအပ္ေသာ အခ်ိန္ထက္ သံုးဆကုန္ျပီးမွ ေရာက္ခဲ့ရသည္။
မိမိဘ၀လမ္းခရီးသည္ ေျဖာင့္ျဖဴးမည္၊ ေကြ႔ေကာက္မည္၊ ခ်ဳိင့္၀ွမ္းေပါမည္၊ ေရစီးသန္ေသာ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ား ခံေနမည္၊ မတ္ေစာက္ေသာ ေတာင္မ်ား ကာဆီးေနမည္ဟု မည္သူမွ် မခန္႔မွန္းႏိုင္ခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္ ထိုလမ္းခရီးကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေလ်ာက္ မည္ေလာ..? ေလးေသာေလွကို ထမ္းျပီးေလ်ာက္မည္ေလာ...? လူတိုင္း တြင္ “ေရြးခ်ယ္” ပိုင္ခြင့္မ်ားရွိေသးသည္။
အခ်ဳိ႔က အိုးအိမ္ကိုစြန္႔ မိသားစုကိုစြန္႔ျပီး “နာမည္” ႏွင့္ “ဂုဏ္ပကာဓန” ေနာက္လိုက္ၾကသည္။ ထိုသူမ်ားသည္ ေလွအစီးေပါင္းမ်ားစြာကို ထမ္းထားေသာ လူႏွင့္တူသည္။ ထိုအရာမ်ားကို စြန္႔ခဲ့ေသာ္ ဘ၀လမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းရာတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေပါ့ပါးေနမည္ျဖစ္သည္။
ထို႔အတူ လူတိုင္းတြင္ ျဖစ္တတ္ေသာ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားသည္လည္း “ေလွတစ္စီး”ႏွင့္ တူေနသည္။ ထိုအရာမ်ားကို “ကန္႔သတ္”မႈအျဖင့္ အျမဲတမ္း ထမ္းပိုးထားရန္ မသင့္ေပ။ ထုိအရာမ်ားမွာ “ရန္ျငိဳး၊ မနာလို မုန္းတီးျခင္း၊ ေဒါသ” စေသာ ေလွမ်ားျဖစ္သည္။ မိမိဘ၀လမ္းခရီးတြင္ ထိုေလွမ်ားကို စြန္႔ပစ္တတ္ခဲ့လွ်င္ ေရွ႔ဆက္ရမည့္ လမ္းကို ေလခြ်န္ျပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးႏွင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။
**(ေရးသူနာမည္မပါ အင္တာနက္ေပၚတြင္ ဖတ္မိေသာ စာတစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္။)**
အားလံုးဘ၀ေလွေလးေတြကိုထိန္းသိမ္းနိုင္ၾကပါေစ။
အားလံုးကိုေလးစားလွ်က္
**ကုိတင့္**
တစ္ခါက လယ္သမားတစ္ဦးသည္ အျခားရြာတစ္ရြာသို႔ ခရီးထြက္ရန္ အေၾကာင္းဖန္လာသည္။ သူသည္ ထိုရြာသို႔ ပထမဆံုးအၾကိမ္ သြားေရာက္ျခင္းျဖစ္ျပီး ခရီးမွာ ေျခက်င္ခရီးျဖစ္သည္။ ထိုရြာသို႔သြားေရာက္ရန္ ေတာအုပ္တစ္ခုကို သူျဖတ္ ျပီးေနာက္္ ျမစ္တစင္းကို ထပ္ျဖတ္ရမည္ျဖစ္သည္။ ျမစ္ကိုမျဖတ္ဘဲ ေကြ႔ပတ္သြားမည္ဆိုပါက ေတာင္တစ္ေတာင္ကို ျဖတ္ရမည္ျဖစ္သည္။
ေရစီးသန္ေသာ ျမစ္ကို ျဖတ္မည္ေလာ..? မတ္ေစာက္ေသာ ေတာင္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ရမည္ေလာ..? ဆံုးျဖတ္ရ ခက္ေနခ်ိန္တြင္ အနီးရွိ သစ္ပင္တစ္ပင္ကို သူေတြ႔မိသည္။ သူသည္ ကိုယ္ေပၚတြင္ အသင့္ပါလာေသာ ပုဆိန္ျဖင့္ သစ္ပင္ကို ခုတ္ျပီး အေပါ့စား ေလွငယ္တစ္စီး ဖန္တီးလိုက္သည္။ ျမစ္ကို ျဖတ္ဖို႔ ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့သျဖင့္ လယ္သမားမွာ ၀မ္းသာမိသည္။ ေလွကို ေလွာ္ျပီး တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ သူကူးခဲ့သည္။
ကမ္းေပၚတက္ျပီးေနာက္ ခရီးဆက္ဖို႔ သူျပင္ျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ အသံုး၀င္ေသာ ထိုေလွငယ္ကို ထားခဲ့ရမွာ သူႏွေျမာမိသည္။ ခရီးေရွ႔တစ္ေထာက္တြင္ ျမစ္မ်ား ေခ်ာင္းမ်ားေတြ႔ခဲ့လွ်င္ ေလွအသစ္တစ္စီးကို သူထပ္လုပ္ရ ဦးမည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္ ေလွကို လုိအပ္လွ်င္သံုးရန္ သူႏွင့္တစ္ပါးထဲ ယူေဆာင္လာခဲ့သည္။ ေလးေသာေလွကို ထမ္းထားရေသာေၾကာင့္ လယ္သမားမွာ ေမာပန္းျပီး ခရီးမသြင္ခဲ့ေခ်။ ခရီးဆက္ရင္း နားရင္း တစ္ခါတစ္ရံ ထိုေလွကို စြန္႔ပစ္ခဲ့ဖို႔ သူ စဥ္းစားမိသည္။
သုိ႔ေသာ္ ေရွ႔တြင္ ျမစ္တစ္စင္းရွိခဲ့ေသာ္..? ထမ္းလာရသည္မွာ ခရီးတစ္၀က္ပင္ က်ိဳးေနျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စြန္႔ခဲ့ရမွာလဲ ႏွေျမာမိျပန္သည္။ ေနထြက္မွ ေန၀င္ ထိုေလွကို ထမ္းျပီး ခရီးဆက္ခဲ့ျပန္သည္။ လမ္းခရီးတစ္ေလ်ာက္တြင္ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ား ျခားထားျခင္း မရွိေတာ့ဘဲ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ျဖဴးျဖဴးျဖင့္ လိုရာခရီးသို႔ ေရာက္သြားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ လိုအပ္ေသာ အခ်ိန္ထက္ သံုးဆကုန္ျပီးမွ ေရာက္ခဲ့ရသည္။
မိမိဘ၀လမ္းခရီးသည္ ေျဖာင့္ျဖဴးမည္၊ ေကြ႔ေကာက္မည္၊ ခ်ဳိင့္၀ွမ္းေပါမည္၊ ေရစီးသန္ေသာ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ား ခံေနမည္၊ မတ္ေစာက္ေသာ ေတာင္မ်ား ကာဆီးေနမည္ဟု မည္သူမွ် မခန္႔မွန္းႏိုင္ခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္ ထိုလမ္းခရီးကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေလ်ာက္ မည္ေလာ..? ေလးေသာေလွကို ထမ္းျပီးေလ်ာက္မည္ေလာ...? လူတိုင္း တြင္ “ေရြးခ်ယ္” ပိုင္ခြင့္မ်ားရွိေသးသည္။
အခ်ဳိ႔က အိုးအိမ္ကိုစြန္႔ မိသားစုကိုစြန္႔ျပီး “နာမည္” ႏွင့္ “ဂုဏ္ပကာဓန” ေနာက္လိုက္ၾကသည္။ ထိုသူမ်ားသည္ ေလွအစီးေပါင္းမ်ားစြာကို ထမ္းထားေသာ လူႏွင့္တူသည္။ ထိုအရာမ်ားကို စြန္႔ခဲ့ေသာ္ ဘ၀လမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းရာတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ေပါ့ပါးေနမည္ျဖစ္သည္။
ထို႔အတူ လူတိုင္းတြင္ ျဖစ္တတ္ေသာ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားသည္လည္း “ေလွတစ္စီး”ႏွင့္ တူေနသည္။ ထိုအရာမ်ားကို “ကန္႔သတ္”မႈအျဖင့္ အျမဲတမ္း ထမ္းပိုးထားရန္ မသင့္ေပ။ ထုိအရာမ်ားမွာ “ရန္ျငိဳး၊ မနာလို မုန္းတီးျခင္း၊ ေဒါသ” စေသာ ေလွမ်ားျဖစ္သည္။ မိမိဘ၀လမ္းခရီးတြင္ ထိုေလွမ်ားကို စြန္႔ပစ္တတ္ခဲ့လွ်င္ ေရွ႔ဆက္ရမည့္ လမ္းကို ေလခြ်န္ျပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးႏွင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။
**(ေရးသူနာမည္မပါ အင္တာနက္ေပၚတြင္ ဖတ္မိေသာ စာတစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္။)**
အားလံုးဘ၀ေလွေလးေတြကိုထိန္းသိမ္းနိုင္ၾကပါေစ။
အားလံုးကိုေလးစားလွ်က္
**ကုိတင့္**
No comments:
Post a Comment